คาถาแม่น้าทั้งห้าหรือมนต์น้าออกบ่อ

คาถาแม่น้าทั้งห้าหรือมนต์น้าออกบ่ อนี้ เป็นคาถาที่มีความศักดิ์สิทธิ์มากอีกคาถา

หนึ่ง ที่พระเกจิอาจารย์นักปราชญ์โบราณใช้ท้าน้้ามนต์เพื่อขับไล่สิ่งไม่ดีทั้งจากตัวบุคคล
และในสถานที่ต่าง ๆ ที่เชื่อว่ามีสิ่งไม่ดีอาศัยอยู่ ให้ออกไป นอกจากจะเป็นคาถาที่ ใช้ท้า
น้้ามนต์ขับไล่สิ่งที่ไม่ดีแล้ว ยังเป็นคาถาที่ท้าให้ผู้บริกรรมอยู่เป็นประจ้าเจริญด้วยโภคทรัพย์
อยู่ดีมีสุขอีกด้วย ซึ่งคาถาแม่น้าทั้งห้านี้เป็นการกล่าวพรรณนาคุณของแม่น้าใหญ่ ๕ สาย
หลักของประเทศอินเดียอันประกอบด้วย แม่น้าคงคา แม่น้ายมนา แม่น้าอจิรวดี แม่น้า
สรภู และแม่น้ามหิ โดยแม่น้าทั้ง ๕ สายนี้เป็นแม่น้าที่หล่อเลี้ยงชาวอิน เดียตั้งแต่อดีต
จนถึงปัจจุบัน แม่น้าทั้ง ๕ สายนี้จึงนับได้ว่าเป็นแม่น้าที่มีพระคุณมาก
คาถาแม่น้าทั้งห้ามีหลายส้านวนแต่ละส้านวนมีทั้งส่วนที่เหมือนกันและแตกต่างกัน
ตามต้าราของครูอาจารย์ที่ได้สืบทอดกันมาจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ทั้งนี้ ผู้เรียบเรียงได้พบ
คาถาแม่น้าทั้งห้าทั้งจากครูอาจารย์และจากต้าราจ้านวน ๓ ส้านวน ดังนี้
ส้านวนที่ ๑
โอกาสะ โอกาสะ พระจุลสังกาสราชา อนาคาครุฑนาค สัพพะภาคพร้อมทุกแห่ง
อินทร์แก้วแต่งอธิกรณ์ เป็นค้าสอนแห่งพระพุทธองค์ควงไว้แต่ก่อน สั่งสอนโลกโลกา ยัง
ย่อมไปทันสุด ยังย่อมไปทันเลี้ยง ยังย่อมไปเกลี้ยงแต่กองบุญมาแต่ก่อน ทั้งเทพท่อนและ
ครุฑนาค เคราะห์หลายหลากถ้วนที่บริสุทธิ์ ทั้งเทพบุตรและเทพดา ทั้งพระยาอินทร์ ทั้ง
พระยาพรหม ทั้งพระยายม ทั้งพระยาเวส ทั้งพระปัจเจก ทั้งพระกัจจายน์ มาคุณหลาย
เหลือแหล่ น้้าเก้าแม่น้านี้ชื่อว่าแม่น้าทิพย์ น้้าสิบแม่น้านี้ชอื่ ว่าแม่น้าแก้ว ไหลแจ้ว ๆ เข้า
มาหา คุงคาห้าแม่น้านี้ล้าเลิศกว่าแม่น้าทั้งหลาย ทั้งค้าเป็นค้าตายก็โผดได้ องค์สัพพัญญู
เจ้าก็ว่าให้โผดคน โมคคัลลาน์อานนท์ตนเป็นลูกศิษย์พระตถาคตะ เคยชนะผาบแพ้ข้าศึก
ศัตรู ชัมพูทีเป สัพเพ สัตตา สุขิตา โหตุ อุยะ อุปุ ปะยะ อะยะ ปุปะ อุ พุทธัง
วิสังคุงคา ปัจจัตตา อะนุธัมมะธัมมา อิสสระมูละมูลา อุทะกัง ยังน้้าอันนี้ชื่อว่าน้้าลีลา
วิเศษ น้้าแก้วเอกอะจิตตะกาลดีนักหนา มีทั้งศรัทธามาลาและดวงดอก นอกจากนั้นมี
เสื้อผ้าและเงินค้า ให้ไปฟังธรรมจ้าศีลกินทานแจ้งจอด ให้ฮอดพ่อแม่แก่ กว่านั้นแม่นครูบา
อาจารย์ เสนาทั้งสี่เสนาทั้งแปดในเขตคุ้มแห่งท้าวพระยา เขาก็ปรารถนาหาคุณแม่น้า
ขอให้มาช่วยชูช่วยค้้าในขณะขันธะสันดานทั้งวิมานค้าอยู่ปราสาท ขออย่าให้คลาดแคล้วลืม
เสีย มีทั้งขวัญผัวขวัญเมียแลหนุ่มเหน้า มีทั้งขวัญลูกเต้าโสดส้าราญ พระยาย้าแม่ น้าฮด
สรงเลิศแล้ว น้้าอันนี้ชื่อว่าน้้าบ่อแก้วจุลมณี น้้าอันนั้นชื่อว่านางธรณีฤทธีเกศเกล้า น้้าอัน
นี้ชื่อว่าน้้าพระพุทธเจ้าไหลเข้ามามัทถยาง น้้าอันนี้บริสุทธิ์เถิงอย่าง น้้าอันนี้อยู่ข้างหว่าง
หิน น้้าอันนี้ชื่อว่าน้้าพระยาอินทร์ น้้าอันนี้ชื่อว่าน้้าพระยาพรหม ไขภายในมีพระพุทธ
พระธรรม พระสังฆเจ้า ไขภายนอกมีเทพบุตรเทพดาพระยาจักรวรรดิราช เป็นท้าวผาบ
ในทวีปทั้งสี่ชมพู ให้ฤทธิ์เข็ดก็แม่น้าอันนี้แหล่ว ฮดสมเด็จพระสังฆราชครูอยู่ในห้องศาลา
ฮดท้าวพระยาขึ้นเสวยราชยสมบัติบ้านเมือง ฮดคนผอมเหลืองแลไข้ป่วย ฮดคนถ่อยเฒ่ า
แก่ชรากาล ฮดลูกหลานแลเด็กน้อย ฮดข้อยข้าช้างม้าแลงัวควาย ฮดบ่อนสมสร้างข้าวแผ่
กว้างเหลือเยีย ฮดเสาเฮือนเสาเซียเสาชานและเสาเล้า ฮดก้อนเส้าและขีไฟ ฮดเครื่อง
จัญไรในมนุษย์คุณแก้วแข่วเขานอ งาอันเป็นของบุตราสังขยาเคยคูณมาแต่ก่อน อันของ
เคยคูณแล้วเล่ามาบ่คูณเป็นของพยศ ฮดแล้วเล่าคืนมาเป็นดั่งเก่าเป็นเจ้าเล่าสองที เหมือน
ดั่งพระจันทร์สีใสส่อง เหมือนดั่งพระอาทิตย์ส่องใสงาม ตามโบราณคราวนี้พระเจ้าเทศนา
ว่า พุทธัง สี สี สิทธิ อุททะกัง น้้าออกบ่อเย็นมา ออกมาแต่ปากนาคาตัวแม่ใหญ่
ออกมาแต่ปากแม่ไก่แก้วตัวอยู่จอมเขา เป็นเลาหลวงอาโปแปวใหญ่ นักขิยันติ บ่ฮู้บกเป็น
หาดบ่ฮู้ขาดเป็นวัง ยะถาปุโร สัพพะกาลัง ยังเต็มดีอยู่ทุกเมื่อทุกยาม ธัมมัง สี สี อุท
ทะกัง น้้าออกบ่อเย็นดี ออกมาแต่ปากราชสีห์ตัวผ่านแผ้ว ออกมาแต่ปากช้างแก้วกุญชโร
นักขิยันติ บ่ฮู้บกเป็นหาดบ่ฮู้ขาดเป็นวัง ยะถาปุโร สัพพะกาลัง ยังเต็มดีอยู่ทุกเมื่อทุก
ยาม สังฆัง สี สี สิทธิ อุททะกัง น้้าออกบ่อเย็นเยือ ออกมาแต่ปากเสือตัวองอาจ
ออกมาแต่ปากงัวอุสุภราชแม่งัวงาม นักขิยันติ บ่ฮู้บกเป็นหาดบ่ฮู้ขาดเป็นวัง ยะถาปุโร
สัพพะกาลัง ยังเต็มดีอยู่ทุกเมื่อทุกยาม ฯ
อม สิทธิการ น้้าออกบ่อซึมทราย ออกมาหลายเหลือแหล่ จงคอยเลี้ยงพ่อแม่และ
ลุงตา จงคอยเลี้ยงทาสีทาสาและข้อยข้า จงคอยเลี้ยงช้างม้าและงัวควาย นักขิยันติ บ่ฮู้
บกเป็นหาดบ่ฮู้ขาดเป็นวัง ยะถาปุโร สัพพะกาลัง ยังเต็มดีอยู่ทุกเมื่อทุกยาม ฯ
อมสะซื่น น้้าหากไหลหลื่นล้นเหลือแผ่นธรณี มาแต่ตัสสะนครไหลลดเลี้ยวเกี้ยวเมือ
ขวา อาวุติคุงคา ติยุตติกา ไหลลงมาบ่ขาดบ่อาจเท่า อากาสะคุงคา ติยุตติกา ไหลลง
มาซีซั่ว ซีซั่ว ไหลมาผ่านดงดอน นามกรชื่อว่าพหูแลปะตุรูปะ เป็นกระอูบมุงค้านทีทิพย์
ต้องสองพาดต้องภคิ นี ปัญจักขันธา น้้าอันนี้มีห้าแม่น้า ชื่อว่าคงคา อโนมา อจิรวดี
มหิงสา สรภู อาภรณ์แก้วแกมค้าเดียรดาษหยาดทั่วพื้นชื่นใสงาม ไหลหล่ามหลงมาด้วย
หมู่จี่แข้แลมังกร ซอนลอนมาเป็นที่อยู่แห่งหมู่มัจฉา สังขยาหอมสังมีมากนาคคาดฟาด
อาลัย อันไหลลงมาทั่วท้องสักการะชมพู คนทั้งหลายเห็นแล้วชมชื่นหลื่นธรณินทร์ เห็น
แล้วลงลอยอาบ อาบแล้วตักหิ้วหาบเอาหนี น้้าอันนี้บ่ฮู้บกเป็นหาดบ่ขาดแห้งสักยาม ดู
วิเศษสวยงามวิเศษ กูจักฮดสรงเกศแห่งท้าวพระยา กูจักฮดหัวนางพระยานางพระยาก็มีสี
สันต์พลันแย้มยิ่งควรเป็นมิ่งมเหสี กูจักฮดมนตรีแลอ้ามาตย์ให้ฉลาดยืนยาวในสงคราม ให้
เขาข้ามเหล่าเป็นดั่งอุโบสถให้ปรากฏเป็นดั่งม้าอาชาไนย กูจักฮดดาบพระศรีขรรค์ชัยและ
อาวุธ เครื่องขุนแลของแข็งมณีนิลบริสุทธิ์อาวุธห้ามอ้านาจ น้้าอันนี้ก็บ่ใช่น้าซากน้้าดาย
น้้าอันนี้กูหากได้มาแต่ปู่พระเจ้าสวนสียืนแสนปี กู จักอาบคีงคนทั้งหลายให้ข้อยหญิงข้อย
ชายพอฮ้อย กูจักอาบคีงคนทั้งหลายแลเด็กน้อยให้ได้เงินและค้า เสื้อและผ้าช้างและม้างัว
และควาย เกิดมาเหลือเฟือฮ้อยพ่อพันแม่ กูจักแผ่ไปฮอดห้องทิพพะหนใด เหตุว่ากูไ ด้กิน
น้้าสีลา อินตานิรมิต มีจิตวีว่อน วีว่อน น้้าอันนี้มีชื่อว่าน้้าบ่อแก้วไชยมงคล สัพพะทุกขา
สัพพะภะยา สัพพะโรคา โยวินาวินาศ อุปาทะปหายะ ฯ
 อม พิสสะลึ่ง กูจักทึ่งค้าฮ้อย กูจักกล่าวทั้งชั้นฟ้าแลชั้นดิน ชั้นอินทร์แลชั้นพรหม
ชั้นเทพบุตร พระยาครุฑ พระยานาค ใต้ภาคพื้นเขาใหญ่ปัพพะโต โนโลกาเข้ามากราบ
ไหว้ ชือ่ ว่าแก้วแก่นไท้ตนคู่บุญเฮือง คนทั้งเมืองเข้ามาหากูแลมือ้ แลวันแลพันแลตื้น เขาได้
ยินเสียงกูเขาชมสงวนอยู่บ่แล้ว ดอมน้้าบ่อแก้วอาบกินเย็นเป็นแต่ปฐมบรมนาถ ข้าพเจ้าจึง
สั่งไว้ในโบกขรณีมีสีใสเจ็ดยอด ข่อยจึงขอดคาถาว่า พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง
สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ อมศักดิ์สิทธิ์ น้้าบ่อแก้วไหลหลั่งลงมา สาม
พันคนกินบ่ฮู้บก หกพันคนกินบ่ฮู้เสี่ยง กินเสี่ยงแล้วน้้าบ่อแก้วไหลหลั่งลงมา อม อุอะ มุ
มะ มูนมา อม ชัยโย ชัยยัง ปะระมัง สุขัง ฯ
สิทธิการิยะ คาถาแม่น้าทั้ง ๕ นี้ เป็นคาถาใช้ท้าน้้ามนต์เพื่อรดหรืออาบคนถูกใส่
ของคุณไสยต่าง ๆ และใช้ สวดเสียเคราะห์ เสียเข็ญ แต่งแก้ สวดอุบาทว์ทุกอย่างได้หมด
คาถานี้ถ้าใช้สวดประจ้าทุกคืน นอกจากจะเสียเคราะห์ได้แล้ว ยังท้าให้ร่้ารวยได้ด้วย
คายบูชาธรรม มี ขัน ๕ ขัน ๘ เงิน ๖ สลึ ง เที ย นเล่ม บาทหนึ่งคู่ ยกครูวัน
พฤหัสบดี ถ้าสวดเสียเคราะห์ให้เอาน้้าส้มป่อยท้าน้้ามนต์รดหัวและอาบดีนักแล
วันยกครูนั้นให้เอาขัน ๕ ขัน ๘ นั้น ใส่ลงในจานหรือขันสีขาวว่าค้าบูชาดอกไม้
และว่านะโม ๓ จบ แล้วขอคาถาแม่น้าทั้ง ๕ มาค้า้ คูณให้แก่ตน

คัดลอกจาก :
หนังสือ อุดมคุณานุสรณ์ ที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพ พระครูอุดมคุณาภรณ์
(สุข ปริสุทฺโธ) อดีตเจ้าคณะอ้าเภอนาจะหลวย วัดค้าม่วง ต้าบลโสกแสง อ้าเภอนาจะหลวย
จังหวัดอุบลราชธานี หน้า ๖๘ – ๗๑
เรียบเรียงโดย พระครูสารจันทวิมล อดีตเจ้าคณะอ้าเภอนาจะหลวย วัดป่าก้าว ต้าบลโนน
สมบูรณ์ อ้าเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี
อิสาณออฟเซทการพิมพ์ อุบลราชธานี. ๒๕๔๗
 ส้านวนที่ ๒
โอมสีสี สิทธิอุททะกัง น้้าออกบ่อเย็นดี ไหลออกมาแต่ปากราชสีห์ตัวองอาจ ไหล
ออกมาแต่ปากงัวอุ สุภราชแม่งัวงาม นะขียันติ บ่ฮ่ อ นบกเป็นหาด บ่ฮ่ อ นขาดเป็นวัง
สัพพะกาลัง ยังเต็มดีทุกเมื่อ โอมสิทธิสะวาหุม ฯ
โอมสีสี สิทธิอุททะกัง น้้าออกบ่เย็นเยือ ไหลออกมาแต่ปากเสือโตผ่านแผ้ว ไหล
ออกมาแต่ปากช้างแก้วกุญชรัง นขียันติ บ่ฮ่อนบกเป็นหาด บ่ฮ่อนขาดเป็นวัง สัพพะกา
ลัง ยังเต็มดีทุกเมื่อ โอมสิทธิสะวาหุม ฯ
โอมสีสี สิทธิอุทกัง น้้าออกบ่เย็นตา ไหลออกมาแต่ปากนาคาตัวแม่ใหญ่ ไหล
ออกมาแต่ปากแม่แพะแก้ว ตัวอยู่จอมเขาเป็นเลาหลวงอาโปแปวเป่ง นะขียันติ บ่ฮ่อนบก
เป็นหาด บ่ฮ่อนขาดเป็นวัง สัพพะกาลัง ยังเต็มดีทุกเมื่อ โอมสิทธิสะวาหุม ฯ
โอมสีสี สิทธิอุททะกัง น้้าออกบ่อซึมทรายออกมาหลายเหลือแหล่ จงอยู่เลี้ยงพ่อ
แม่แลลุงตาเลี้ยงทาสีทาสา ข้อยข้าเลี้ยงช้างม้าหมู่งัวควาย นะขียันติ บ่ฮ่อนบกเป็นหาด
บ่ห่อนขาดเป็นวัง สัพพกาลังยัง เต็มดีทุกเมื่อ โอมสิทธิสะวาหุม ฯ
โอมสะชื่น น้้าไหลลื่นล้นเหลือแผ่นธรณี มีแต่อโนมาตัสสะนคร ไหลกอดเกี้ยวมือ
ขวา แต่คุงคาไหลนองมาบ่ขาดเท่าอากาศภูมิพะนัง ปัญจะมหานทีก็หากมี ๕ แม่น้าออก
แหล่เหลือหลาย ชื่อว่าคุงคา ยมมุนา อเจรวะดี สะระภู มหิงสา อากรแก้วเงิน ค้า
เดียรดาษ ลาดทั่วพื้นชื่นใสงาม ไหลหลามมาอาบเล่นด้วยขี้แข้แลมังกร สอนลอนอันเป็นที่
อยู่แห่งหมู่มัจฉา สังขาราหอยสังข์มีมากนาคพาเกี้ยวอาศัย อันไหลมาทั่วท้องสกลชมพู อยู่
ท่างสัตว์แลคนทั้งหลาย อยู่สบายลอยลงอาบหาบหิ้วแบกเอาหนี น้้านั้นบ่ฮ่อนบกเป็นหาด
บ่ฮ่อนขาดเป็นวัง บ่ฮ่อนบกฮ่อนแห้งสักเทื่อสักยามดูใสวิเศษ ควรที่กูจักฮดสรงเกศพระ
นรินทร์แล กูจักฮดสรงท้าวพญาก็จักได้เป็นพญาจักรพรรดิราช กูจักฮดสรงนางก็มีรัศมีรังสี
งามแย้มยิ่ง ควรที่ฮักขอดขิ่งควรเป็นมิ่งมเหสี กูจักอาบเสนามุนตรีแลอ้ามาตย์ก็ให้ฉลาดฮู้
ในเมืองคน กูจักอาบรีพลแลช้างม้าก็ให้แกล้วกล้าในสงคราม อย่าเกรงขามดั่งช้างฉัตทันต์
แลช้างอุโบสถ ให้ผากฎไปดั่งม้าอาชาไนย กูจักฮดคันชัยศรีแลดาบด้ามแก้วเครื่องคุดแล
ของแคล้วแก้วมณีแดงบริสุธิ์ ขอให้เป็นเครื่องห้ามศัตรู น้้านี้บ่ใช่น้าซากน้้าดาย น้้าได้มา
แต่ปู่พ ระเจ้า สองสี ยื นพันปีให้ม าอาบ กูจักอาบค้ า คี งกูแลน้อ ย ก็ให้ไ ด้ข้อ ยช้า งม้าเกิด
เหลือหลาย งัวควายพอพันแม่ กูจักแผ่เมตตาไปทิสสาหนใด ก็ให้สัมฤทธีดั่งคณิง โอมสีสี
โอมสองสอง โอมสะวาหุม
สิทธิการิยะ คาถาแม่น้าทั้ง ๕ บทนี้ ท่านให้ยกครูวันอังคาร คายขัน ๕ ดอกไม้
ขาว เงิน ๖ สลึง เสกท้าน้้ามนต์ จะเสก ๑ จบ หรือ ๓ จบก็ได้
เมื่อจะปลูกเรือน ให้ใช้เทียนฮอบหัวค่าคีงของเจ้าเฮือน มาท้าน้้ามนต์แล้วน้าเอา
น้้ามนต์ไปฮดเสาแฮกเสาขวัญ ท่านว่าเป็นมงคลดีนัก จะอยู่เย็นเป็นสุขท้ามาค้าขึ้น
เวลามุรธาภิเษกฮดสรงเจ้านายในฤดูเทศกาลหรือเวลาเจ้านายมาเยี่ยมยามถามถึง
หรือในเวลาท่านได้เลื่อนต้าแหน่ง ให้ท้าน้้ามนต์ให้ท่านฮดสรงเป็นวุฒิศรีสวัสดิ์แก่ท่านดีนัก
แล
คัดลอกจาก :
หนังสือ เวทย์มนต์อีสาน ฉบับพิสดาร เรียบเรียงโดย มหาบุญศรี ตาแก้ว
ส้านักพิมพ์ ส. ธรรมภักดี
 ส้านวนที่ ๓
พุ ท ธั ง สิ ท ธิ อุ ท ทะกั ง น้้ า ออกบ่ อ เย็ น ดี ออกมาแต่ ป ากราชสี ห์ ตั ว ผ่ า นแผ้ ว
ออกมาแต่ปากช้างแก้วกุญชโร ยะถาปูรัง กะยังเต็มดีดังเก่า อมสิทธิสะหม ฯ
ธัมมัง สิทธิ อุททะกัง น้้าออกบ่อเย็นดีออกมาจากปากนาคาตัวแก่ ออกจากจาก
ปากแม่แพะแก้วตัวอยู่จอมเขา เป็นเหลาหลวงอาโปแปวเป่ง อมสิทธิสะหม ฯ
สังฆัง สิทธิ อุทะกัง น้้าออกบ่อซึมทราย ออกมาหลายเหลือแหล่ จงคอยเลี้ยงพ่อ
แม่และลุงตา จงคอยเลี้ยงทาสีทาสาและข่อยข้า จงคอยเลี้ยงช้างม้าและงังควาย อย่าได้บก
เป็นหาดอย่าได้ขาดเขินเป็นวัง สัพพะกาลัง นะขียันติ ก็ยังเต็มดีดังเก่า อมสิทธิสะหม ฯ
อมชะชื่น น้้าไหลลื่นล้นเหนือแผ่นธรณี มาแต่อะโนมาทนทีน้าก็ไหลกอดเกี้ยวเมือ
ขวา ปะวุตติ คงคา ไหลมาซีซั่ว ไหลผ่าป่าดงดอน นามกรชื่อว่า พระพุทธคุณ ไปเป็น
อูบแก้วมุ่งค้า น้้าทิพย์บ่อทอง ฟองฟาดต้อง ทักขิณี ปัญจะนที น้้าอันนี้กะมีห้าแม่น้า
อันใหญ่เหลือหลาย ชื่อว่าอะโนมา คุงคา ยะมุนา อาเจระวะดี มะหิสสา สะระภู อากร
แก้วแกมค้าเดียระดาษ หยาดทั่วพื้นชื่นใสงาม อันไหลหลามมาด้วยหมู่อีแข้และมังกร
สอนลอนเป็นที่อยู่ แห่งหมู่มัจฉาพอฮ้อย กูจักฮดคีงคนแต่ละน้อย ให้ได้เงินค้าเสื้อและผ้า
มามากเหลือหลาย ทั้งงัวควายเกิดมาพอพันแม่ จงค่อยแผ่ไปฮอดทิพพะห้องหนใด ให้ได้
ดัง่ ค้าคะนิง สัพพะโรคาระงับ โยวินาวินาส อุบาทว์ สะหายะ ฯ
อมส้มป่อย กูบ่ว่าส้มป่อย กูสิว่าส้มสาลา กูจักสบใส่ช้าง ๆ ก็หันหน้าต่าวคืน กู
จักสบใสคน ๆ ก็ย้าน กูจักสบใส่ผี ๆ ก็ฟ่าย กูจักสบใส่มนต์ย้าและยาแฝด ยาแฝดช้างหมู่
เสน่ห์ก็หายเหมิดซ้้า กูจักสบใส่น้า ๆ ก็เฟือนฟาดทั้งวัง กูจักสบใส่ปลา ๆ ก็พ่ายหนีจากน้้า
กูจักสบใส่ผีเสื้อน้้า ก็ล่วงหนีฮอดเมืองจีน พอเมื่อตาวันเที่ยงก็มีหมู่มัจฉา สังขยาแลฮ้อย
นาคบ่น้อยกะมาอยู่อาศัย น้้าไหลไปทั่วห้อง ไปทั่วจักกะระชมพู คนทั้งหลายเห็นก็ยินดีชม
ชื่น คนอยู่ในแผ่นพื้นธรณีชมชื่นยินดี อาบแล้วหิ้วหาบเอาหนี น้้าอันนี้บ่ฮ่อนบกเป็นหาด
น้้าอันนี้บ่ฮอ่ นขาดแห้งได้สักยาม ดูใสงามแวนวิเศษ กูจักหดสรงเกศพระยาอินทา กูจักหด
ท้าวพระยาและเสนาอ้ามาตย์ใจฉลาดและองอาจสู่สงคราม ให้เขาข้ามพร้อมพรั่งปูนเปรียบ
ดั่งท้าวมโหสถ ผู้ผากกฎด้วยปัญญาเป็นอ้านาจ น้้าอันนี้บ่แม่นน้้าซากน้้าดาย น้้า อันนี้ก็
หากได้มาแต่ปู่พระเจ้าฤาษี กูจักหดคีงคนแล ให้ได้เงินและผ้าได้มามากเหลือหลาย ทั้งงัว
ควายเกิดมาพอพั นแม่ ค่ อ ยแผ่ ไ ปฮอดทิพ พะห้องหนใดให้ไ ด้ดั่งค้ า คะนึง สั พพะโรคา
ระงับ สัพพะ ภะยา ระงับ โยวินาวินาส อุบาทว์ สหายะวะ ฯ
อมส้มป่อย กูบ่ว่าส้มป่อย กูจักว่าส้มสาลิถี กูจักสบใส่ช้าง ๆ ก็เกิดเป็นช้างเผือก
และพรายวรรณ กูจักสบใส่ม้า ๆ ก็เป็นม้าพลาหก กูจับใส่ควาย ๆ ก็เกิดมาเป็นควายเขา
แก้ว กูจักสบใส่ไม้ ๆ ก็เกิดมาเป็นต้นพร้าวและล้าตาล กูจักสบใส่สาว ๆ ก็เข้ามาสู่ กูจับ
สบใส่ชู้ ๆ ก็เข้ามาหา ฯ
อมพุทโธ มหาพุทโธ กูจับสบใส่พระยา ๆ ก็ได้ขึ้นนั่งแท่นแก้ว กูจับสบใส่ช้าง ๆ ก็
เข้ามาแทนควาญ กูจับสบใส่ชู้ ๆ ก็เข้ามาหา กูจับสบใส่สวน ๆ ก็เต็มด้วยหมากไม้ กูจับ
สบใส่เทพถ่อนไท้ ๆ ก็มาไห้พร ฯ
อมอินทา มหาอินทา ให้เจ้าลงมาเอาน้้าพุทธาภิเษก อนันต์เนกฝูงเผดและผี ของบ่
ดีไห้หายเบิดเกลี้ยง ให้เจ้าลงมาเลี้ยงฝูงหมู่ผู้คน สาละวนจี่ไจ้จงให้แก้คีงบาง
เผิ่นใส่หว่านก้านหนา กูแก้กูสา
เผิ่นใส่ยาก้านก่้า กูแก้กสู า
เผิ่นใส่หุ่นฝังฮอย กูแก้กูสา
คีงผอมเหลืองเป็นพยาธิฮ้าย กูแก้กูสา
เคราะห์ฮ้ายคาดเถิงคีง กูแก้กูสา
เห็นลางหมาและฟานเห่า กูแก้กูสา
 มีนกเค้าฮ้องกูกเอาขวัญ กูแก้กูสา
ของบ่ควรตกกลางบ้าน กูแก้กูสา
เห็นลางงูและหนอนไต่ กูแก้กูสา
หนึ่งข้าวเหลืองเป็นเลือด กูแก้กูสา
กูจักสาเมือภูเขาขัน กูจักสาเมือน้้าเขาเขียว กูจักปัดจังไฮ ๆ ก็หาย กูจักปัดพราย ๆ
ก็หาย สะระณัง สัพพะเคหัง พะละตะระจิตตะ อมหุลู หุลู สะวาหายะ ฯ
พระอาทิตย์เทวา ท้าวเทพผู้มีฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุคุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้ทั้งหก
พระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึดสบ)
มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้ ต้อง
เคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปันโน อิ
ติปิโส ภะคะวา สะวะหายะวะ ฯ
พระจันทะเทวา ท้าวเทพผู้มีฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุคุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้ทั้งหก
พระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึดสบ)
มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้ ต้อง
เคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปันโน อิ
ติปิโส ภะคะวา สะวะหายะวะ ฯ
พระอังคาระเทวา ท้าวเทพผู้มีฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุคุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้ทั้งหก
พระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึดสบ)
มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้ ต้อง
เคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปันโน อิ
ติปิโส ภะคะวา สะวะหายะวะ ฯ
 พระพุธเทวา ท้าวเทพผู้มี ฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุ คุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้ทั้งหก
พระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึดสบ)
มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้ ต้อง
เคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปันโน อิ
ติปิโส ภะคะวา สะวะหายะวะ ฯ
พระพฤหัสเทวาเทวา ท้าวเทพผู้มีฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุ คุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้
ทั้งหกพระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึด
สบ) มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้
ต้องเคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปัน
โน อิติปิโส ภะคะวา สะวะหายวะ ฯ
พระศุกร์เทวา ท้าวเทพผู้มีฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุ คุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้ทั้งหก
พระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึดสบ)
มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้ ต้อง
เคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปันโน อิ
ติปิโส ภะคะวา สะวะหายวะ ฯ
พระเสาร์เทวา ท้าวเทพผู้มีฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุ คุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้ทั้งหก
พระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึดสบ)
มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้ ต้อง
เคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปันโน อิ
ติปิโส ภะคะวา สะวะหายะวะ ฯ
พระราหูเทวา ท้าวเทพผู้มีฤทธี จงเสด็จลงมาเสวยอายุ คุ้มธาตุ เจ้าหมู่นี้ทั้งหก
พระองค์ จงเวียนเลียนล้อมครอบ ธนู มังกร กุมภ์ มีน เมษ พฤษภ (อ่านว่า พึดสบ)
มิถุน กรกฎ สิงห์ กันย์ ตุลย์ พฤจิ (อ่านว่า พึดจิ) ใน ๑๒ ราศีปีนี้เจ้าตนหมู่นี้ ต้อง
เคราะห์ต้องโภยต้องภัย ต้องเสนียดจังไฮ ต้องเคราะห์ตัวใด ๆ ก็ดี วิญญาณะสัมปันโน อิ
ติปิโส ภะคะวา สะวะหายะวะ ฯ
อมน้้าบ่อแก้วไหลหลั่งมา สามพันคนกินบ่มีบก หกพนคนกินบ่มีเสี่ยง กินอิ่มแล้วน้า้
บ่อแก้วก็ไหลหลั่งลงมา อม อุอะ มุมะ มูลมา ฯ
สิทธิการิยะ คาถาแม่น้าทั้ง ๕ บทนี้ เป็นคาถาใช้ท้าน้้ามนต์เพื่อรดหรืออาบคนถูก
ใส่ของคุณไสยต่าง ๆ และใช้สวดเสียเคราะห์ เสียเข็ญ แต่งแก้ สวดอุบาทว์ทุกอย่างได้หมด
คาถานี้ถ้าใช้สวดประจ้าทุกคืน นอกจากจะเสียเคราะห์ได้แล้ว ยังท้าให้ร่้ารวยได้ด้วย
คายบูชาธรรม มี ขัน ๕ ขัน ๘ เงิน ๖ สลึ ง เที ย นเล่ม บาทหนึ่งคู่ ยกครูวัน
พฤหัสบดี ถ้าสวดเสียเคราะห์ให้เอาน้้าส้มป่อยท้าน้้ามนต์รดหัวและอาบดีนักแล
วันยกครูนั้นให้เอาขัน ๕ ขัน ๘ นั้น ใส่ลงในจานหรือขันสีขาวว่าค้าบูชาดอกไม้
และว่านะโม ๓ จบ แล้วขอคาถาแม่น้าทั้ง ๕ มาค้า้ คูณให้แก่ตน

รวบรวม/เรียบเรียง
สามเณรภานุวัฒน์ ศรีสุระ
วัดเวียงเกษม ต้าบลเมืองเดช อ้าเภอเดชอุดม จังหวัดอุบลราชธานี
๕ พฤษภาคม ๒๕๖๓