Słońce powoli wspina się po niebie, oświetlając ocena otaczający wyspę.

Mimo

wczesnego poranku powietrze jest ciepłe, delikatna rosa leży na źdźbłach traw i liściach

roślin, które szumią poruszone wiatrem. Wyspa Somnus budzi się do życia a ja razem

z nią.

Zakładam przewiewne ubrania, wsiadam na rower i jadę do szkoły. Po drodze

przyglądam się mieszkańcom Somnus'u. Jedni całymi dniami łowią ryby, inni są

handlarzami, mamy tu także aktorów i ludzi uczonych, najmądrzejsi z nich prowadzą

liczne zgromadzenia ludowe. Wszyscy żyją tu w zgodzie ze sobą i naturą, są pomocni

i życzliwi, gdyż wierzą, że kiedyś wróci to do nich z nawiązką. Jadąc dalej przejeżdżam

przez łąki pełne kwiatów. Niektórzy dorośli wraz ze swoimi rodzinami spędzają tu całe

dnie, nie oszczędzają czasu na zabawę czy rozmowy z pociechami.

Dorastamy tu otoczeni miłością, z wiekiem uczymy się kochać innych i świat dookoła

nas, dbamy o niego i jego mieszańców pracując. Każdy ma tu swoje obowiązki,

jednak po wykonanej pracy ludzie spotykają się w barach nad wodą, w teatrach

czy innych miejscach przeznaczonych rozrywce.

Somnus to tętniąca życiem wyspa na Morzu Śródziemnym, nie ma

tu podziałów, różnice między ludźmi tworzą ich niepowtarzalne piękno.

To dlatego przyglądam się im w drodze do szkoły.