Harpagon - śmieszy, przeraża czy budzi

politowanie? Rozprawka na podstawie „Skąpca”

Moliera

Śmieszny, przerażający, budzący politowanie - te słowa najtrafniej

określają głównego bohatera utworu Moliera pod tytułem „ Skąpiec”.
Postać ta jest złożona i uważam, że nazwanie jej tylko jedną cechą
byłoby ignorancją. Dlatego uznałam, że Harpagon zarówno śmieszy,
przeraża, jak i budzi politowanie. W swojej pracy postaram się to
udowodnić.

Najbardziej przerażające w mężczyźnie jest jego skąpstwo. Choć to

bogaty mieszczanin, który zajmuje się lichwiarstwem i nie narzeka na
brak nie pieniędzy, to nie potrafi się nimi cieszyć. Nigdy nie pomógł
potrzebującym, nie wspierał nawet swoich bliskich i dzieci. Harpagon
oszczędza na wszystkim; głodzi konie, nie kupuje sobie nowych rzeczy-
nieustannie gromadzi majątek, chociaż przez swoje skąpstwo nigdy go
nie wykorzysta. Bohater obłąkany jest żądzą pieniądza, myśli tylko o
tym, jak się wzbogacić. Nie zważa na to, iż traci przyjaciół, a ludzie
odwracają się od niego. Można powiedzieć, że jest chory, ponieważ
pieniądze stały się sensem jego życia.

Jego skąpstwo bywa jednak tak bardzo tragiczne, jak i przerażające. Za

maską nieczułego lichwiarza kryje się człowiek niezwykle samotny,
który nie potrafi okazywać miłości, nie umie żyć blisko innych ludzi.
Wydaje nam się, iż Harpagon nie posiada żadnych uczuć, myślę
jednak, że to nieprawda. W gruncie rzeczy bohater jest zagubionym w
świecie człowiekiem, który nie doświadczył odpowiednich wzorców, a
jego życie pełne było bólu i cierpienia. Chcąc uniknąć kolejnych
rozczarowań ukrył się w domu i znalazł sposób na zorganizowanie
sobie życia. To naprawdę smutne, jego skąpstwo też przecież choroba.
Przez nie Harpagon stracił rodzinę i zaufanie ludzi bliskich. Jego postać
budzi we mnie politowanie, ponieważ mogę się tylko domyślać, jaki
dramat krył się w czterech ścianach domu mężczyzny. Ale czytając
utwór zdarzało się, że skąpstwo bohatera nabierało karykaturalnego
charakteru, wzbudzało śmiech czytelnika. Momenty, w których bohater
biega po domu w poszukiwaniu szkatułki lub kłóci się z bliskimi
niejednokrotnie wprowadzają nas w dobry nastrój, ponieważ bawią i
śmieszą.

Przytoczone przeze mnie argumenty potwierdzają tezę, iż główny

bohater „Skąpca” jest postacią złożoną; bawi, wzrusza, przeraża i budzi
politowanie. Jego skąpstwo nie mieści nam się w głowie, mężczyzna
rani swoją rodzinę i niszczy własne życie. Wiemy jednak, jak bardzo
jest samotny i zagubiony. Szukamy przyczyny jego okropnego
zachowania i w końcu ją odnajdujemy. Zdarza się także, że śmiejemy
się z Harpagona, ponieważ jego szaleństwo naprawdę nas bawi.