Szczęście jest trudno jednoznacznie zdefiniować, bo jest pojęciem

względnym. Mianem tym określa się poczucie spełnienia, spokoju,

akceptacji. Każdy człowiek boi się samotności, która wyniszcza go,
dlatego dąży do trwałej więzi z drugą osobą. Należy zatem stwierdzić,
iż relacja z drugim człowiekiem staje się źródłem szczęścia, gdy
dwojga ludzi akceptuje się, troszczy się o siebie, osiąga spokój oraz
spełnia się jako jednostka.

Akceptacja przez drugą osobę w więzi międzyludzkiej sprawia, że

czujemy się docenieni, a tego potrzebuje każdy człowiek. We
fragmencie Marii Dąbrowskiej "Noce i dnie" autorka traktuje, o relacji
jako jest małżeństwo Bogumiła i Barbary. Mąż wiedział, że żona nie
jest zbyt dobrą gospodynią, jednak niewiele od niej wymagał pod
względem kobiecych umiejętności, ponieważ doceniał sam fakt, że
jest z nim w związku małżeńskim, nie zależało mu na korzyściach w
tej relacji. Pragnął tylko być z Barbarą, to było dla niego
wystarczające. Kobieta czuła się dzięki temu doceniona, jest to
bardzo ważny aspekt każdej relacji.

Pięknym gestem więzi międzyludzkiej jest troszczenie się o siebie, to

zapewnia poczucie bezpieczeństwa, które jest tak bardzo potrzebne
w relacji z drugim człowiekiem. Barbara codziennie czekała na męża,
aż wróci z pracy w polu z kolacją. Gdy nie przychodził na czas,
zaczynała się martwić, więc wychodziła na drogę, którą zawsze
wracał. Kobieta nie mogła się doczekać Bogumiła i chciała go jak
najszybciej zobaczyć, wracającego z upraw, gdy go ujrzała była
spokojna, że nic mu nie grozi. Mąż był bardzo szczęśliwy, że żona
wyszła po niego na ulicę. Nie mógł w to na początku uwierzyć. Przy
kolacji powtarzał jeszcze słowa "Czy wiesz co mnie spotkało? Moja
najmilsza wyszła po mnie na drogę." Z pewnością Bogumił czuł
"oplatającą" troskę swojej żony, był spokojny o jej uczucia wobec
niego, czuł się bezpiecznie w tej relacji.
 Wady w człowieku potrafią być kłopotliwe, ale gdy znajdzie się
odpowiednia osoba, by je zaakceptować, to każda jednostka
odnajdzie spokój i szczęście. Książka Katarzyny Ryrych "Wyspa mojej
siostry" ukazuje relacje sióstr. Nastoletniej Marysi, nazywanej też
Myśką i starszej, chorej na autyzm, zwanej Pipi. Dziewczyny mieszkają
wraz z tatą i psem w małym mieszkaniu. Marysia akceptuje choroby
siostry i kochają pomimo to. Ma w sobie wiele zrozumienia, jest
bardzo mądra jak na swój wiek. Pipi codziennie szykuje posiłki dla
domowników, tak okazuje wdzięczność. Osobom chorym na autyzm
w większości trudno się żyje, ale dziewczyna miała niewyobrażalne
wsparcie, to dało jej szansę, by żyć szczęśliwie. Gdyby nie Marysia, to
jej siostra zdecydowanie nie zaznałaby tyle szczęścia i miłości. W
chorobie i cierpieniu relacja jest bardzo pomocna, potrafi wręcz
polepszyć stan zdrowia.

Niektórzy ludzie wyróżniają się dziwactwami i większość

społeczeństwa nie lubi nieznanych im cech charakteru lub
umiejętności. Gdy ktoś odkryję piękno w specyficznej osobie, to ta
pierwsza, jest spełniona, jako jednostka, a to daje szczęście. Serial
"Strangers Things" gatunku science fiction, ma 4 sezony, traktuje o
przygodach superbohaterki jedenastki i jej znajomych. Pierwszy sezon
ukazuje spotkanie dziewczyny z Mikiem. Wśród nastolatków rodzi się
przyjaźń. Z biegiem lat zmienia się w miłości chłopak dostrzega w
jedenastce piękno i to, jaka jest wyjątkowa, dzięki swojej mocy.
Podziwia jej odwagę i poświęcenie, gdy ratuje świat przed łupieżcą
snów. Dziewczyna otrzymuje wsparcie od niego , to pomaga jej
spełniać się jako superbohaterka.

Wszystko to prowadzi do wniosku, iż relacja z drugim człowiekiem

staje się źródłem szczęścia, gdy towarzyszy tej więzi wzajemna
akceptacja, podziw oraz poczucie bezpieczeństwa. We fragmencie
Noce i dnie jest wiele takich czynników między innymi brak wymagań
Bogumiła względem kobiecych umiejętności gospodarnych Barbary,
czy wychodzenie na drogę przez kobietę, gdy mąż spóźni się na
kolację. Wyspa mojej siostry dowodzi, że osoba chora na autyzm
może zaznać zrozumienia i bezpieczeństwa dzięki relacji z drugą
osobą. Serial,, Stranger Things’’ pozwala spojrzeć na osobę z
niezwykłymi umiejętnościami z troską i podziwem oraz zachęca do
myślenia, iż każdy człowiek w relacji z drugą osobą odnajduje źródło
szczęścia.