Jak mówi jedno polskie przysłowie „bez miłości jak bez słońca- przeżyć trudno”, jednak czym

tak naprawdę jest miłość, dla niektórych ludzi odpowiedź na to pytanie może wydawać się aż
podejrzanie łatwa. Przecież miłość można scharakteryzować po prostu jako uczucie, bądź typ relacji
między ludzkich, ale czy na pewno? Tak naprawdę miłość dla każdego z nas będzie oznaczała coś
całkiem innego, ponieważ pomimo tego, że dla kogoś będzie to tylko zwykłe uczucie, ktoś inny może
znaleźć tysiące słów, a w jego głowie przebiegnie tysiące myśli na temat właśnie tego „zwykłego
uczucia”. Pomijając to czym jest, na pewno możemy stwierdzić, że ma różne oblicza, miłość do
ojczyzny, miłość dzieci do rodziców, miłość przyjacielska jak i miłość do partnera lub partnerki.
Wszystkie z podanych przeze mnie przykładów bardzo się od siebie różnią, łączy je jeden istotny fakt-
miłość. Jednak nie to jest tematem moich dzisiejszych rozważań, dzisiaj rozważę do czego tak
naprawdę miłość prowadzi, czy jest ona drogą do własnego szczęścia, czy do szczęścia ukochanej
osoby. W mojej opinii oba te stwierdzenia łączą się ze sobą, ponieważ nie wyobrażam sobie szczęścia
gdy moja druga połówka nie będzie czuła się ze mną w pełni szczęśliwa, to samo tyczy się rodziny lub
przyjaciół, jednak jestem zmuszona stwierdzić, że celem miłości jest dążenie do szczęścia ukochanej
osoby. Nasze szczęście jest tylko efektem ubocznym w większości przypadków, ponieważ niestety
miłość nie zawsze kończy się w ten dobry sposób. W poniższej części pracy postaram się przybliżyć
moją opinię.

Za pierwszy przykład posłuży mi utwór pt. „Cierpienie młodego Wertera”, którego autorem
jest Johann Wolfgang von Goethe. Tytułową postać Wertera, stanowi młodzieniec, któremu ciężko
stawić jest czoła nawarstwiającym się z czasem problemów. Prowadzi on ze sobą oraz otoczeniem
ciągły konflikt i nie jest w stanie go rozwiązać. Werter bardzo cierpi, oprócz powyżej wypisanych
problemów całe to cierpienie potęguje nieszczęśliwa miłość do Lotty. Nasz bohater zakochał się w
kobiecie, która posiada już innego lokatora w swoim sercu. Lotta oczarowała Wertera pod każdym
względem, była dla niego ideałem. Naszemu bohaterowi ciężko było odczytać sygnały które
przekazywała mu kobieta, ponieważ gdy już myślał, że jego miłość może być odwzajemniona, ta
zaczynała wspominać o swoim ówczesnym partnerze. Nasz bohater jednak cały czas dążył do
uszczęśliwiania kobiety poprzez wspólne spotkania czy spacery. Gdy do ukochanej powrócił z wyjazdu
jej partner Albert, Werter z dnia na dzień coraz bardziej cierpiał i nie mógł znieść widoku innego
mężczyzny przy boku Lotty. Cierpienie przez miłość zaczęło bardzo wpływać na naszego bohatera
przez co nie widział on w życiu już ani trochę radości, nawet jego ukochana przyroda stała się ponura
i cały czas przypominała mu o jego marnym życiu. Werter nie chciał niszczyć szczęścia swojej
ukochanej, ale jednocześnie nie był w stanie wytrzymać braku odwzajemnionej miłości, dlatego
postanowił zakończyć swój żywot.

Innym moim zdaniem bardzo dobrym przykładem może zostać bohater książki „Ponad
wszystko” której autorką jest Nicola Yoon. Książka ta opowiada o dziewczynie, która przez swoją
chorobę całe życie spędziła zamknięta w domu. Dorasta ona w przekonaniu, że nawet najmniejszy
kontakt z czymś obcym i niespotykanym, może okazać się dla niej śmiertelny. Takie życie nie
przeszkadza jej, dopóki nie poznaje Olly’ego. On za wszelką cenę chce jak najlepiej poznać Madelin.
Pomimo ciężkiej sytuacji w której żyją, on nie poddaje się, zostaje jej wierny i za wszelką cenę dąży do
uszczęśliwienia jej. Małymi krokami pokazuje jej na nowo piękno świata, być może łamiąc przy tym
kilka zasad dotyczących choroby dziewczyny, ale właśnie dzięki złamaniu tych zasad dowiadują się, że
dziewczyna wcale nie jest chora. Poprzez swoje czyny zaczynając od najmniejszych jak zwykłe
wiadomości, aż po spotkania chłopak powoli wnosił szczęście do życia naszej bohaterki. Jej
dotychczasowe ponure życie, pełne przykrości jak za magicznym zaklęciem staje się pełne radości i
uczuć, tym zaklęciem była właśnie miłość. Olly patrząc na radość, która zaczęła otaczać jego
ukochaną, sam stał się najszczęśliwszą osobą na kuli ziemskiej.

Doskonałym przykładem bezwarunkowej miłości jest miłość Demeter do jej córki Kory z
mitologii greckiej. Hades- bóg podziemnego świata zmarłych, postanowił porwać Korę, zwaną też
Persefoną. Demeter- bogini przyrody i urodzaju bardzo rozpaczała za ukochaną córką, nie mogła
pogodzić się z faktem, że jej dziecko zostało porwane. Przez rozpacz bogini zaczęła cierpieć przyroda,
wszystko wokół stało nie szare, a rośliny wszelkiego rodzaju zwiędły. Stan przyrody był porównywalny
to stanu, w którym znajdowała się Demeter. W końcu bogowie zaniepokojeni takim stanem rzeczy
zdecydowali, że należy prosić Hadesa, aby oddał Korę jej matce. Ten zgodził się, pod warunkiem,
że Kora nie zjadła nic na terenie jego królestwa. Okazało się, że niestety zjadła kilka pestek granatu,
dlatego musiała co roku na trzy miesiące wracać do podziemnego królestwa zmarłych. Jednak resztę
roku mogła spędzać u boku matki. Miłość Demeter do jej córki jest przykładem wielkiej miłości
rodzicielskiej, która przekłada ponad wszystko dobro i szczęście ukochanego dziecka.

Podsumowując, miłość to uczucie trudne, ale zarazem piękne, jednak jak można zauważyć po
powyższych przykładach nie zawsze jest ono szczęśliwe, ale w każdym z przypadków dąży ono do
uszczęśliwienia osoby obdarzanej przez nas tym niesamowitym uczuciem. Czasem widok szczęścia tej
osoby sprawia, że sami stajemy się radośni, a uśmiech nie może zejść nam z ust, jednak czasem
sytuacja wygląda trochę inaczej i pomimo tego, że gdzieś w głębi cieszymy się, że osoba obdarzana
przez nas miłością jest szczęśliwa to ból, przez to, że to nie my jesteśmy powodem jej szczęścia jest
silniejszy.