STRESZCZENIE MITU POCZĄTEK ŚWIATA

Z początkowego chaosu wyłaniają się pierwsi bogowie Uranos (Niebo) i Gaja (Ziemia). Ich dzieci to tytani,
cyklopi i sturęcy. Ponieważ byli okrutni i przerażali swoim wyglądem, Uranos zrzucił ich wszystkich do Tartaru,
podziemnej krainy, z której nie można było wrócić. Gaja słyszała żałosne krzyki swoich dzieci dlatego wraz
z Kronosem, najmłodszym, ocalonym tytanem zaczęła spiskować przeciwko znienawidzonemu Uranosowi.
Kronos za namową matki zaatakował ojca sierpem i strącił z tronu. Z krwi Uranosa powstały trzy boginie zemsty,
Erynie i giganci. Kolejną parą bogów byli Tytani Kronos i Rea. Kronos, pamiętając klątwę ojca, że również on
zostanie pozbawiony władzy przez syna, każde swoje nowo narodzone dziecko połykał. Po narodzinach szóstego
niemowlęcia Dzeusa, Reja podsunęła Kronosowi owinięty w pieluszki kamień. Dzeus dorastał w otoczeniu nimf
górskich i kozy Amaltei, która go karmiła. Kiedy osiągnął dojrzałość postanowił stoczyć walkę z ojcem. Przedtem
poprosił matkę, aby podała Kronosowi środek na wymioty, pod wpływem którego wyrzucił z siebie pozostałe
dzieci. Byli to bogowie: Hades, Posejdon, Hera, Demeter i Hestia. Ze skóry kozy Amaltei, która właśnie zmarła,
Dzeus zrobił sobie niezniszczalną tarczę, egidę. Tak przygotowany stanął do walki . Kronos z tytanami zajął góry
Otrys, a Dzeus ze sprzymierzeńcami Olimp. Po 10 latach walk pokonano Kronosa. Niedługo jednak cieszyli
się zwycięstwem . Przeciwko Dzeusowi wystąpili synowie Ziemi - giganci. Mógł ich pokonać tylko człowiek
śmiertelny. Atena sprowadziła na Olimp Heraklesa, który wystrzelał z łuku wszystkich gigantów. Gaja urodziła
wówczas najstraszliwszego potwora - Tyfona. Bogowie pouciekali do Egiptu. Dzeus sam stanął z nim do walki
i przygniótł wyspą Sycylią.

STRESZCZENIE MITU O PROMETEUSZU

Któregoś razu jeden z tytanów o imieniu Prometeusz ulepił człowieka z gliny zmieszanej z własnymi łzami i ożywił
przy pomocy kilku iskier z rydwanu boga słońca – Heliosa. Stworzona przez Prometeusza istota nie była jednak
doskonała, była słaba i bezbronna. Prometeusz postanowił pomóc ludziom, ucząc ich rzemiosła, budowy domów
i zdobywania żywności. Wykradł też ogień ze spichlerza Zeusa, narażając się na jego gniew. Dzeus bał się, że z
czasem ludzie przestaną szanować najwyższego z bogów. Postanowił ukarać Prometeusza i stworzone przez
niego istoty. Na jego rozkaz Hefajstos stworzył przepiękną kobietę Pandorę. Bogowie ubrali stworzoną przez
siebie kobietę w cudowne szaty i wręczyli jej tajemniczą puszkę. Miała ona zawierać jej posag. Stworzona przez
bogów Pandora zeszła na ziemię i zapukała do Prometeusza. Bogowie myśleli, że mężczyzna nie oprze
się urokowi tak pięknej niewiasty i od razu zechce uczynić ją swoją żonę. Mądry bóg podejrzewał jednak jakiś
podstęp i odesłał Pandorę. To samo radził innym ludziom. Niestety rady swojego rodzonego brata nie posłuchał
Epimeteusz i od razu poślubił ją. Zaraz po weselu młodzi chcieli zobaczyć co też znajduje się w puszce danej
Pandorze przez bogów. Początkowo Epimeteusz wahał się, ale ostatecznie postanowił wraz z żoną obejrzeć
podarek od najwyższych. Ledwie uchylili wieko, z puszki wyleciały na świat wszystkie nieszczęścia, choroby,
a nawet sama śmierć. Prometeusz postanowił oszukać bogów przy składaniu ofiar. W konsekwencji ludzie zjadali
mięso ofiarnego zwierzęcia , a bogom składali w darze tłuszcz i kości. Dzeus rozgniewał się na Prometeusza i
ukarał go za ten niecny podstęp, przykuwając go do skały i nasyłając sępy, by te zżerały mu wątrobę. By pokuta
Tytana była wieczna, każdej nocy odrastała mu ta część wątroby, którą w dzień pożarły sępy.