Postawa prometejska swoją nazwę zawdzięcza mitologicznemu bohaterowi Prometeuszowi.

Postawa ta charakteryzuje się poświęceniem jednostki dla dobra większej ilości osób. Każda z osób u
której można dostrzec tą postawę jest w stanie poświęcić swoje dobro dla dobra innych ludzi.
Ważnym elementem działań osoby, którą cechuje postawa prometejska jest bunt. Prometeusz
zbuntował się przeciwko bogom i działał dla dobra ludzi, nawet gdy miał robić to wbrew ludzkim
zakazom. Osoba o której możemy powiedzieć, że cechuje ją prometejska postawa jest wierna jakiejś
idei, chce działać i walczyć dla większości oraz jest gotowa poświęceń. Taka osoba nie godzi się z
narzuconymi nakazami oraz wzorcami postępowania.

Swoistym przykładem bohatera prometejskiego jest Konrad z dramatu Adama Mickiewicza

„Dziady część III”. Jego cechy jako bohatera prometejskiego zaczynają objawiać się w Wielkiej
Improwizacji. W tej scenie Konrad postanawia zbuntować się przeciwko Bogu, bunt ten
spowodowany jest przekonaniem Konrada, że bóg nie ma w sobie miłości skoro zsyła na ludzi tak
ogromne cierpienie. Konrad nie może pogodzić się z tym, że Bóg nie chce ocalić jego ojczyzny i
oszczędzić cierpienia jego rodakom. Bohater zaczyna bluźnić i stawiać się ponad Boga, uważa jest
jednostką o wybitnych zdolnościach i ma prawo żądać od Boga „rządu dusz” Ponadto Konrad chce
cierpieć za swój naród, ponieważ wierzy, że dzięki jego nadludzkim poświęceniu Polska zostanie
uratowana. „ Ja i ojczyzna to jedno. Nazywam się Miljon- bo za miliony kocham i cierpię katusze”.

Tytułowy bohater dramatu romantycznego Juliusza Słowackiego pod tytułem „Kordian” jest
wrażliwym człowiekiem o wielkich skłonnościach artystycznych oraz pewną skłonnością do popadania
w patos. Nasz bohater jest rozchwianym emocjonalnie młodzieńcem, nie potrafi określić gdzie jest
jego miejsce i co tak naprawdę pragnie od życia, dlatego postanawia wyjechać za granicę. Jako
romantyk ma on określone poglądy, niestety po zderzeniu z rzeczywistością cały jego obraz
dotychczasowego świata ulega zniszczeniu, przez co chłopaka zmuszony jest zmienić swoje poglądy i
stać się dojrzalszym człowiekiem. Kordian postanawia nie przywiązywać wagi do dóbr doczesnych
czy chwilowych przyjemności, ale pragnie aktywnie uczestniczyć w walce o ojczyznę. Aby uwolnić
Polskę spod jarzma niewoli postanawia zabić cara. Jak można zauważyć Kordian jest bohaterski i cofa
się przed działaniem w pojedynkę nawet gdy inni nie popierają jego działań. Jego cechy są zbieżne z
prototypem postawy prometejskiej. Kordian tak jak Konrad swoimi czynami postanawia przysłużyć
się większej grupie ludzi, w tym przypadku narodowi Polskiemu. Różnica pomiędzy tymi dwoma
postaciami jest taka, że w przeciwieństwie do Konrada, Kordian nie porównuje się do boga, nie bluźni
ani nie buntuje się przeciwko niemu. Jego bunt jest skierowany przeciwko carowi oraz spiskującym
rodakom, którzy nie godzą się na zabicie władcy, nawet gdy jest on niegodny panowania Polską. Obie
postacie Kordian oraz Konrad są przykładem buntu, próby walki oraz cierpienia przez co stają się
doskonałym wzorem bohatera prometejskiego.

Innym utworem Adama Mickiewicza, którego tytułowy bohater nosi takie samo imię jak
Konrad z trzeciej części Dziadów jest „Konrad Wallenrod”. Główny bohater utworu jest Litwinem
wychowanym przez Krzyżaków. Walter Alf – bo takie imię przyjął bohater, ucieka z zakonu i trafia na
dwór księcia Kiejstuta. Na dworze szkoli on litewskie wojską oraz poślubia córkę księcia- Aldonę.
Pomimo tego jak piękne zaczyna robić się życie mężczyzny nie zapomina on o swojej ojczyźnie której
grozi niebezpieczeństwo. Jest świadomy, że Litwa nie ma szans na wygranie z wrogiem, dlatego aby
uratować ojczyznę, postanawia zejść na drogę podstępu. Opuszcza on żonę oraz ojczyznę i przez
podstęp udaje mu się zostać mistrzem zakonu. Konrad jako Wielki Mistrz prowadzi zakon do boju w
którym ponoszą ogromną porażkę i w ten sposób ratuje swoją ojczyznę. Według mnie Konrad
Wallenrod posiada wiele z cech które powinien posiadać bohater prometejski. Buntuje się on
przeciwko złu oraz przeciw temu, że jego ojczyzna może zostać pozbawiona wolności. Poświęca się
on dla ludzkości. Samotnie podejmuje walkę z Zakonem Krzyżackim. Porzuca żonę i osobiste szczęście
tym samym skazując się na cierpienie. Tak jak u poprzednich bohaterów doskonale widać te same
cechy takie jak: próby walki, cierpienie oraz bunt.

Podsumowując bohaterowie tacy jak Konrad Wallenrod czy Kordian jak najbardziej mogą być
porównywani do Konrada z trzeciej części Dziadów Adama Mickiewicza. Wszystkie trzy postacie
wykazują takie same, bądź co najmniej odpowiadające sobie cechy. Cechy te są symbolem postawy
prometejskiej której pierwszym przedstawicielem był Prometeusz. Każdy z naszych bohaterów był na
swój sposób wyjątkowy i niepowtarzalny, pomimo tego jak wiele cech ich łączyło, każdy z nich był
całkowicie inną postacią, jednak cechy te pozwoliły nam przyporządkować ich do bohaterów
reprezentujących postawę prometejską.