Gardners Art Through the Age A Global

History Vol 1 15th Edition Kleiner Test

Bank
Visit to download the full and correct content document: https://testbankdeal.com/dow
nload/gardners-art-through-the-age-a-global-history-vol-1-15th-edition-kleiner-test-ba
nk/
CHAPTER 10—THE ISLAMIC WORLD

MULTIPLE CHOICE

1. Islamic religious architecture is closely related to ____.

a Christian basilicas
.
b Muslim prayer
.
c Roman temples
.
d Indian tombs
.
ANS: B PTS: 1

2. Critical of the polytheistic religion of his fellow Arabs, Muhammad had all the idols destroyed, but he
preserved the Kaaba. Which of the following supports the reason for this preservation?
a It is the Islamic world’s symbolic center.
.
b It is the home of Muhammad.
.
c It the site of Muhammad’s ascendancy into Paradise.
.
d It is the location of Muhammad’s divine inspiration.
.
ANS: A PTS: 1

3. The event called the Hijra, which was ____, marks the beginning of Islam.
a the Islamic conquest of Egypt
.
b Muhammad’s flight from Mecca
.
c Muhammad’s vision of Gabriel
.
d the rock in the mosque at Mecca
.
ANS: B PTS: 1

4. How is interior architectural space defined in the Muslim world?

a By having no interior walls
.
b By rearranging the courtyard fountains
.
c By moving the walls around to increase or decrease the space
.
d By rearranging the carpets and cushions
.
ANS: A PTS: 1
5. The ____ is the leader of collective worship who preaches from the minbar.
a maqsura
.
b mihrab
.
c qibla
.
d iman
.
ANS: D PTS: 1

6. The coming of a new religion to Jerusalem, a city sacred to both Jews and Christians, is marked by a
monument known as the ____.
a Rock of Ages
.
b Kaaba
.
c Dome of the Rock
.
d Rock of Muhammad
.
ANS: C PTS: 1

7. The vault in the Hall of the Abencerrajes is meant to symbolize ____.

a the dome of heaven
.
b Paradise
.
c the fusion of Islamic and Byzantine motifs
.
d Allah’s blessing on the Nasrids
.
ANS: A PTS: 1

8. ____ was the greatest achievement of the court architect, Suleyman the Magnificent.
a Great Mosque, Isfahan,
.
b Mosque complex of Sultan Hasan
.
c Mosque of Selim II
.
d Madrasa Imami, Isfahan,
.
ANS: C PTS: 1

9. At the Cordoba maqsura, the architects experimented with ____.

a calligraphic inscriptions
.
b figural representations
 .
c fortifications
.
d decorative, multilobed arches
.
ANS: D PTS: 1

10. The mihrab, a semicircular niche set in the qibla wall, possibly honors the place where ____.
a Muhammad stood when leading communal worship
.
b Muhammad received divine inspiration
.
c Muhammad ascended into Paradise
.
d Muhammad wrote his revelations
.
ANS: A PTS: 1

11. The structural foundation of the Great Mosque of Damascus used a ____ as its foundation.
a Roman forum
.
b Roman precinct walls
.
c Roman bath
.
d Roman arch
.
ANS: B PTS: 1

12. Which of the following is built over the place from which Muhammad began his miraculous journey to
heaven?
a Great Mosque, Damascus
.
b Dome of the Rock
.
c Dome of Masjid-i Shah
.
d Great Mosque, Kairouan
.
ANS: B PTS: 1

13. The practice of ____ was considered a holy task and required arduous training.
a binding manuscripts
.
b calligraphy
.
c meditation
.
d the maqsura
 .
ANS: B PTS: 1

14. The design of Islamic Korans has parallels in ____.

a medieval manuscripts of Britain and Ireland
.
b Carolingian Gospel books
.
c Ottonian bronze doors
.
d early Christian mosaics
.
ANS: A PTS: 1

15. In the seventh century, the capital of Islam had been transferred from Mecca to Damascus by the ____.
a Ottoman Turks
.
b Mamluks
.
c Arabs
.
d Umayyads
.
ANS: D PTS: 1

16. The positioning of all mosques, no matter period or country, must be oriented toward which of the
following cities?
a Medina
.
b Mecca
.
c Damascus
.
d Jerusalem
.
ANS: B PTS: 1

17. The supposed precursor of the hypostyle designed mosques, such as Kairouan, is ____.
a Muhammad’s house in Medina
.
b Muhammad’s house in Mecca
.
c Muhammad’s divine inspiration
.
d the house from which Muhammad ascended into Paradise
.
ANS: A PTS: 1

18. Too tall to call Muslims to prayer, the Malwiya minaret in Samarra may have functioned as a symbol
 of the____.
a house of Muhammad
.
b conquest of Spain
.
c defeat of the Byzantine emperors
.
d triumph of Islam in the Tigris valley
.
ANS: D PTS: 1

19. The Saminid mausoleum from Bukhara can be said to be which of the following structure types?
a Dome-on-a square form
.
b Dome-on-a cube form
.
c Basilican form
.
d Octagon
.
ANS: B PTS: 1

20. The Great Mosque at Córdoba has a hypostyle prayer hall with horseshoe-shaped arches adapted from
which of the following?
a Byzantine Egypt
.
b Visigoths
.
c Carolingians
.
d Rome
.
ANS: B PTS: 1

21. In the tenth century, Caliph al-Hakam II undertook major renovations of the Great Mosque at Córdoba
in imitation of his ____ predecessors in Jerusalem and Damascus.
a Mughal
.
b Ottoman
.
c Nasrid
.
d Umayyad
.
ANS: D PTS: 1

22. An ancient Arab proverb proclaims, “Purity of writing, is purity of soul,” and describes which of the
following?
a Poetry
 .
b Story telling
.
c Painting
.
d Calligraphy
.
ANS: D PTS: 1

23. In the mid-thirteenth century, the Mongols conquered much of the eastern Islamic world. The center of
Islamic power moved from Baghdad to Egypt. The lords of Egypt at that time were Mamluks. The
definition of the word Mamluk translates to ____?
a slave
.
b noble Turk
.
c Christian
.
d barbarian
.
ANS: A PTS: 1

24. The new style of mosque developed by the Ottomans can be described as ____.
a rectangular and simple
.
b circular and formalistic
.
c geometric and formalistic
.
d geometric and simple
.
ANS: C PTS: 1

25. Umayyad palaces included elaborate bathing facilities, which were an inheritance from ____?
a Byzantium
.
b Abbasid Dynasty
.
c Roman influence
.
d Ottomans
.
ANS: C PTS: 1

26. The Abbasids overthrew the Umayyad caliphs and established a new capital at ____.
a Damascus
.
b Baghdad
.
 c Medina
.
d Isfahan
.
ANS: B PTS: 1

27. The sacred book of Islam is the Koran, or recitations. The recitations or instructions were given to
Muhammad by the ____.
a Holy Spirit
.
b Prophet Jeremiah
.
c Archangel Gabriel
.
d Prophet Isaiah
.
ANS: C PTS: 1

SLIDE IDENTIFICATION
Select the response that identifies or corresponds best to the image on the screen.

28. (Figure 10-5)

a Mosque at Córdoba
.
b Great Mosque at Damascus
.
c Madrasa of Sultan Hasan
.
d Great Mosque at Isfahan
.
ANS: B PTS: 1 KEY: Slide Identification

29. (Figure 10-2)

a Hall of Abencerrajes
.
b Shahi (Imam) Mosque
.
c Palace at Mshatta
.
d Dome of the Rock
.
ANS: D PTS: 1 KEY: Slide Identification

30. (Figure 10-22)

a Spain
.
b Iran
.
c Turkey
 .
d Iraq
.
ANS: A PTS: 1 KEY: Slide Identification

31. (Figure 10-6A)

a Madrasa of Sultan Hasan
.
b Dome of the Rock
.
c Mosque of Selim II, Edirne
.
d Palace at Mshatta
.
ANS: D PTS: 1 KEY: Slide Identification

32. (Figure 10-27)

a Dome of the Rock, Jerusalem
.
b Palace at Mshatta, Jordan
.
c Mosque of Selim II, Edirne
.
d Great Mosque at Damascus
.
ANS: C PTS: 1 KEY: Slide Identification

33. (Figure 10-5)

a Great Mosque at Damascus
.
b Mosque of Selim II, Edirne
.
c Mausoleum of the Saminids
.
d Mosque at Córdoba
.
ANS: A PTS: 1 KEY: Slide Identification

34. (Figure 10-26)

a Mosque of Sultan Hasan
.
b Mosque at Córdoba
.
c Great Mosque at Damascus
.
d Mosque of Selim II, Edirne
.
ANS: D PTS: 1 KEY: Slide Identification
35. (Figure 10-13)
a Muezzin
.
b Minaret
.
c Maqsura
.
d Minbar
.
ANS: C PTS: 1 KEY: Slide Identification

36. (Figure 10-7)

a Córdoba
.
b Tunisia
.
c Cairo
.
d Granada
.
ANS: B PTS: 1 KEY: Slide Identification

37. (Figure 10-36)

a Gold
.
b Silver
.
c Brass
.
d Niello
.
ANS: C PTS: 1 KEY: Slide Identification

38. (Figure 10-10)

a Mosque
.
b Madrasa
.
c Palace
.
d Mausoleum
.
ANS: D PTS: 1 KEY: Slide Identification

39. (Figure 10-6)

a Great Mosque at Damascus
.
b Great Mosque at Córdoba
.
 c Great Mosque at Samarra
.
d Great Mosque at Isfahan
.
ANS: A PTS: 1 KEY: Slide Identification

40. (Figure 10-28)

a Tile
.
b Brick
.
c Copper tablets
.
d Painted stucco
.
ANS: A PTS: 1 KEY: Slide Identification

41. (Figure 10-11)

a Prayer hall at Kairouan
.
b Prayer hall at Damascus
.
c Prayer hall at Córdoba
.
d Prayer hall at Samarra
.
ANS: C PTS: 1 KEY: Slide Identification

42. (Figure 10-18)

a Earthenware
.
b Ivory
.
c Dyed vellum
.
d Ink, paint, and gold on paper
.
ANS: B PTS: 1 KEY: Slide Identification

43. (Figure 10-15)

a Iran
.
b Iraq
.
c Saudi Arabia
.
d Syria
.
ANS: A PTS: 1 KEY: Slide Identification
 44. (Figure 10-20A)
a Imam Koran
.
b Royal Koran
.
c Gold Koran
.
d Blue Koran
.
ANS: D PTS: 1 KEY: Slide Identification

45. (Figure 10-25A)

a Saz
.
b Caftan
.
c Tughra
.
d Sakkos
.
ANS: C PTS: 1 KEY: Slide Identification

46. (Figure 10-26)

a Hasan
.
b Selim II
.
c Muhammad V
.
d Osman I
.
ANS: B PTS: 1 KEY: Slide Identification

SHORT ANSWER

1. Describe the cultural contributions made by Islam to western Europe.

ANS:
Christian scholars in the West eagerly studied Arabic translations of the works of Aristotle and other
Greek scholars of antiquity during the twelfth and thirteenth centuries. In the West, the Muslim
architectural element, the horseshoe arch, was disseminated via the Crusades and the Spanish
Umayyad dynasty. Arabic love lyrics and poetic descriptions of nature provided influential inspiration
for early French troubadours. Arab scholars contributed greatly to the foundations of arithmetic and
algebra and to the study of astronomy. They greatly influenced not only the study of medicine but also
the practice of medicine shaping early Western methods and techniques. It can be said that not only
did Islam impact western Europe politically, but the cultural and architectural contributions were
significant and long lasting as well.

PTS: 1
2. What is the Koran?

ANS:
It is the holy book of Islam, codified by Uthman in the seventh century. Koran means “recitations” and
refers to the instructions or revelations the archangel Gabriel gave to Muhammad in 610 CE.
Muhammad was instructed to “recite in the name of Allah.” The Koran is composed of 114 surahs, or
chapters divided into verses.

PTS: 1

3. Describe the importance of calligraphy and the Koran.

ANS:
Calligraphy is ornamental writing; the dictates of Islam require the most beautiful script used in
reproducing the words of the Koran. The relationship between calligraphy and the Koran is very close,
hence the practice of calligraphy was thought to be a holy task and required long hours of training.
With the prohibition of human figural representation, the calligrapher had to refine and stylize the
script, creating an elegant, curving, flowing script. This script enhanced the words from the Koran
even more; like their counterparts in the medieval West, these artists created texts that reflected the
glory of Allah.

PTS: 1

4. How does the Great Mosque of Damascus owe much to Roman and early Christian architecture?

ANS:
It is constructed from masonry blocks, columns, and capitals salvaged from the remains of Roman and
early Christian structures in the area. Roman precinct walls form part of the foundation of the mosque.
The courtyard of the mosque has pier arcades reminiscent of Roman aqueducts. The minarets are
modifications of Roman square towers. The entrance facade has a pediment suggestive of both Roman
and Byzantine models. The mosque is basically a synthesis of the architectural elements taken from
these cultures.

PTS: 1

5. Describe muqarnas decoration.

ANS:
It is an abstract, complex pattern that covers the entire surface. It offers an ornamental system of
unlimited growth as it permits the design to extend on and on in any direction. It is bounded only by
the size of the object itself. The design, however, has no limits; it allows Islamic decoration to be fully
realized on any object, no matter size or purpose.

PTS: 1

6. What are the essential tenets of Islam?

ANS:
The most important tenet is acceptance and submission to God’s will. Muslims must live according to
the rules laid down in revelations revealed by Muhammad. The Koran records Muhammad’s
revelations.

PTS: 1
 7. How did the city plan of eighth-century Baghdad reflect Islamic power and culture?

ANS:
The city became the new capital of the Islamic world with the overthrow of the Umayyad government
by the Abbasids. In accordance with a new dynasty, the Abbasids relocated the capital. The city was
round in plan and was laid out according to a favorable astrological forecast. The shape of the city
itself placed it at the center of the universe; the ruler’s palace was located in the center of the city and
oriented according to the four compass points. This city was conceived as the hub of the Islamic
universe, and it became the hub of that universe, flourishing as a significant power and culture.

PTS: 1

8. Briefly describe the Abbasid contributions to Islamic culture.

ANS:
They lavished their wealth on art, literature, and science. They commissioned translations of numerous
Greek texts, which were reintroduced in the medieval West as Arabic translations. They were builders
on a grand scale; their courts were highly regarded and well recognized. They even established
diplomatic relations with the court of Charlemagne.

PTS: 1

9. Why were monumental tombs virtually unknown in the early Islamic period, and how did this change?

ANS:
Muhammad objected to elaborate burials; he instructed his followers to bury him in an unmarked
grave. Later the prophet’s resting place in Medina was enclosed by a wooden screen and covered with
a dome. By the ninth century, dynastic mausoleums were being constructed, forcefully reminding the
viewer of the presence of Islamic power.

PTS: 1

10. Briefly describe the Saminid mausoleum and its contribution to Islamic architecture.

ANS:
It is a brick construction in cube shape with slightly sloping sides, topped by a dome. The bricks are
shaped to create a pattern on the wall surfaces, both exterior and interior. The corners have engaged
columns made from the bricks, and there is a brick blind arcade running around all four sides of the
building. This shape, a dome on cube, was used for funerary architecture for succeeding generations.

PTS: 1

11. What decoration is on the carpet from the funerary mosque, and what did it symbolize?

ANS:
The design is of a central sunburst medallion surrounded by 16 pendants. The motif may represent the
inside of a dome. There are two mosque lamps on either side. Leaves and flowers cover the
background. The composition presents the illusion of a heavenly dome with lamps reflected in a pool
of water with floating lotus blossoms.

PTS: 1

12. Describe the Alhambra and its impact on the West.

 ANS:
It is a huge palace-fortress located in the city of Granada, Spain. By the end of the fourteenth century,
the Alhambra became a city within a city. It housed multiple royal residences and presented a vivid
picture of the opulent lifestyle of the Nasrids. It was the last significant bastion of Muslim power in
Europe. When Isabella and Ferdinand finally expelled the Nasrids and Muslim power from Spain, the
Alhambra was the trophy commemorating the triumph of Isabella and Ferdinand.

PTS: 1

13. How did the Mongols impact Islamic art?

ANS:
By the mid-thirteenth century, the Mongols conquered much of the eastern Islamic world. They were
truly a formidable military power; their incursions and conquests caused the seat of Islamic power,
centered in Baghdad, to be relocated to Egypt. They held sway in the East, and the new lords of
Islamic power became the Mamluks, with Cairo now the capital of the Islamic world. The Mamluks
portrayed the Mongols vividly. The St. Louis basin presents such an image—the Mongols as enemies
and the Mamluks as hunters.

PTS: 1

14. How did the Mosque of Selim II become Sinan the Great’s ultimate expression?

ANS:
He was born a Christian and converted to Islam. While in the Ottoman army, he was trained in
engineering and the art of building. His talent was quickly recognized and put into the service of the
empire working on both sacred and secular building projects. He desired to equal if not surpass the
grandeur of the Hagia Sophia. He sought to unify a great interior space in the same way the Hagia
Sophia was unified; his search culminated with the Mosque of Selim II. It is clear and logical, the
height, width, and mass are related to one another in a simple 1:2 ratio. It is an effective interpretation
of geometric volumes, thus earning the sobriquet “Sinan the Great.”

PTS: 1

ESSAY

1. Discuss the effects the religious beliefs and practices of Islam had on the art of the Mediterranean and
the Middle East. Use examples to support your essay.

ANS:
See chapter text.

PTS: 1

2. Compare and contrast the “shared” heritage of the Christian West and the Christian East with Islamic
culture. Consider the motifs borrowed and adapted to fit within the tenets of Islam. How were they
modified to illustrate this new religion and political ambitions of subsequent generations? Use
examples to support your essay.

ANS:
See chapter text.
 PTS: 1

3. Describe the development of the mosque and identify its significant architectural traits. How does it
relate to the worship of the faith? How does it reflect the political change initiated by Islam? Use
examples to support your essay.

ANS:
See chapter text.

PTS: 1

4. Compare and contrast the Dome of the Rock in Jerusalem with the Mosque of Selim II in Edirne. What
are the differences? How do you account for them? Include in your essay the political overtones as
well as western artistic influences. Use examples to support your essay.

ANS:
Pages 287–289 and 301–302

PTS: 1

5. Compare and contrast the luxury arts of Islam. How do they respond to their respective creating
cultures? What are the political overtones found in the work? How did these luxury arts influence the
West? Use examples to support your essay.

ANS:
Pages 295–298 and 304–308

PTS: 1

6. Describe the significance of and political messages of palaces in Islamic architecture. What similarities
or differences existed among them?

ANS:
Pages 290 and 298–299

PTS: 1

7. Evaluate the work of Sinan. Consider his training and what effect, if any, this had on his work. Include
his knowledge of the Christian West and its artists and architects, as well as his knowledge of
Byzantium. Use examples to support your essay.

ANS:
Pages 301–302

PTS: 1

8. Compare and contrast the mausoleum of the Samanids in Bukhara and the madrasa-mausoleum
complex of Sultan Hasan. How does each structure reflect not only its period but also its culture?
Include in your essay the political overtones as well as any other artistic influences. Use examples to
support your essay.

ANS:
Pages 292 and 300
 PTS: 1

9. Explain calligraphy as an art form, both as the written word and pure decoration and pattern. How does
it express the nature of Islam as a religion? How does it express the political and artistic needs of
Islam? Use examples to support your essay.

ANS:
See chapter text.

PTS: 1

10. Compare and contrast the Great Mosque in Córdoba with the Great Mosque in Isfahan. What are the
stylistic differences, and how does each mosque reflect its period?

ANS:
Pages 292–295

PTS: 1

OTHER

SLIDE QUESTIONS

1. What motifs decorate this work, and how do they reflect its function?

ANS:
Carpet from the funerary mosque of Shaykh Safi al-Din (Figure 10-31). The center of the design is
decorated with a sunburst medallion representing the inside of a dome. Mosque lamps hang from two
pendants on the long axis of the carpet. The lamps are of different sizes. Cleaves and flowers attached
to delicate stems spread over the whole field. Because this was intended for a mosque, no human or
animal figures appear.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

2. What is represented on this page, and how is it typical of Islamic manuscripts?

ANS:
Koran page with beginning of surah 18 (Figure 10-20). This page represents five lines from the Koran.
In Arabic it was common to depict consonants in black and vowels in red. The beautiful calligraphy is
typical of manuscripts because it was essential to write the words of the Koran in a pleasing manner.
The top of the page consists of abstract ornament.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

3. What is the Arabic proverb written on this plate?

ANS:
Dish (Figure 10-21). The text on this dish is an Arabic proverb, which reads: “Knowledge is bitter-
tasting at first, but in the end it is sweeter than honey. Good health [to the owner of this dish].”
Because the Arabic words are so similar, recently some scholars have translated “knowledge” as
“magnanimity.” In either case, this and similar proverbs with practical advice for secular life would
have appealed to cultured individuals like successful merchants. The proverb’s reference to food is, of
course, highly appropriate for the decoration of tableware.
 PTS: 1 KEY: Slide Questions

4. How are these images alike?

ANS:
Mihrab, Isfahan, Iran (Figure 10-28) and Koran page (Figure 10-20). In the mihrab, the use of
ornament combining abstract geometric and organic patterns with calligraphy creates a visually rich
surface and exemplifies the union between the calligrapher’s art and arabesque ornament. The page
from the Koran, the second image, illustrates calligraphy in its purest form as text. The calligraphy is
angular and flowing; it stands alone, distinct and elegant, different yet similar to the mihrab.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

5. Compare and contrast these two buildings. How do they reflect their respective periods?

ANS:
Great Mosque, Damascus, Syria (Figure 10-5) and the Mosque of Selim II, Edirne (Figure 10-26). The
Great Mosque is a place of worship; however, this mosque is reminiscent of the previous cultures,
which lived in this area prior to the advent of Islam. The prayer hall faces in a great open courtyard.
The entrance is tall and harkens back to the Roman temple and Byzantine church. The facade’s upper
arcade resembles a Roman aqueduct, yet it conforms to both the public, collective act of worship and
the private act of worship. The Mosque of Selim II is another place of worship that mirrors the history
of the area. It is reminiscent of the great Byzantine church Hagia Sophia. This mosque is a fusion of an
octagon with a dome-covered square. Both structures conform to the obligation of worship as set forth
by Islam. Both structures have merged the previous architectural vocabularies and have adapted them
into a distinctive Islamic vocabulary. They each present the theme of Islamic power and religious
fervor.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

6. What foreign stylistic influences can be seen in each of these images?

ANS:
Interior, Dome of the Rock, Jerusalem (Figure 10-3) and Prayer Hall, Great Mosque Córdoba (Figure
10-11). Each building shows a western inheritance. The Dome of the Rock interior with its rich mosaic
ornament resembles the mausoleum of Santa Costanza in Rome and the Holy Sepulchre in Jerusalem.
It also shows an affinity with San Vitale in Ravenna. The Dome of the Rock is a member of that
family of buildings, the domed octagon that had a long architectural history. The prayer hall interior
echoes Rome as well as the Visigoths, who were in Spain and North Africa. The columns and
horseshoe arches are realizations of these influences.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

7. How do these two images reflect the Islamic love of decoration?

ANS:
Mausoleum of the Samanids, Bukhara (Figure 10-10) and Sulayman ewer (Figure 10-19). Both images
show the ready adaptability and flexibility of Islamic surface design. The vocabulary is rich and
independent; the “carriers,” mausoleum, and ewer illustrate the rhythm the artist was able to achieve in
surface design.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

8. How are these objects unique, and how do they conform to the Islamic prohibition against figuration?

ANS:
Sulayman ewer (Figure 10-19) and canteen with episodes from the life of Jesus, Syria (Figure 10-36).
The ewer has holes in the eyes and beak for pouring liquid, and because it has these holes it became a
functional object rather than a piece of sculpture. It is utilitarian yet rich with a patterned surface
design. The canteen was produced for a Christian patron, and as such the figuration does not conflict
with Islamic tradition. The Christian iconography is clear, and still the artist included the surface
decoration. It is rich and reverberates with the Islamic love of rich design.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

9. How are these two structures politically motivated?

ANS:
Dome of the Rock, Jerusalem (Figure 10-2) and Malwiya Minaret, Great Mosque, Samarra (Figure 10-
9). The placement of the Dome of the Rock on a site that had deep religious significance for both the
Jews and Christians of Jerusalem makes a strong political statement. The Muslim conquest of the city
of Jerusalem is further emphasized by the size of the dome. It dominates the skyline and the area, thus
indirectly emphasizing the dominance of Islam in the Middle East. The monumentality of Malwiya
Minaret makes a strong visual statement on the strength of Islam and its purpose in settling the area. It
visually emphasizes the power of Islam.

PTS: 1 KEY: Slide Questions

Another random document with
no related content on Scribd:
[Inhoud]
 VERRADERLIJKE ROOK!

De blijde dag is daar.—Wim Bolk komt terug.

Zijn zes makkers staan op het perron en wachten op den trein.

„Hij is te laat,” zegt Chris ongeduldig.

„Weet ie, dat we er allemaal zijn?” vraagt Paul.

„Neen, daar weet ie niks van,” is Ambro’s antwoord.

„Ik heb hem wel geschreven, dat ik hem zou afhalen.”

„’t Duurt lang,” bromt Puckie.

„Kwam ie nou maar.” [183]

„Zou ie z’n puist nog op z’n neus hebben?” vraagt Piet.

„Ik zie hem,” roept Ambro verheugd.

„Z’n puist?” vraagt Piet nog, maar de trein is in aantocht en rolt met
donderend geweld de stationskap binnen.

Een hevig gekrijsch en gepiep van de assen en de trein staat

snuivend en dampend stil.

„Jonge, jonge, wat een menschen! Goed uitkijken, knullen,” zegt

Ambro.

„Laten we ons verdeelen ieder bij een uitgang,” stelt Karel voor. En
juist wil het troepje zich splitsen, als Puckie hard schreeuwt:
„Ik zie ’m, daar heb je ’m, daar heb je ’m!”

Wim heeft de jongens nog niet in de gaten. Hij nadert langzaam,

schuifelend achter de dichte menschen-massa aan.

Ambro begint luidkeels signalen te geven, seinen, die alleen bekend

zijn bij de rooverbende. Hij wordt berispt door een hoofd-conducteur,
die hem verbiedt zoo’n lawaai te maken.

Maar Wim heeft de krijgskreten gehoord en rekt zijn hals uit, om te

zien waar het bekende en geliefde signaal vandaan komt.

Ja, daar zijn ze, hij ziet ze staan z’n oude makkers, alle zes, wat een
verrassing! Hij had wel over de hoofden van de menschen heen
willen springen om maar vlug bij hen te zijn en hij geeft een mijnheer
voor hem hevige duwen in den rug om hem aan te sporen wat
vlugger op te schieten. [184]

Zijn ouders komen een heel eind achteraan, ze vinden echter best,
dat Wim vooruit holt, want ze hebben de bende herkend, die hun
zoon komt verwelkomen en kunnen zich nu zijn ongeduld best
voorstellen.

Eindelijk is hij bij hen en komt aan ’t handen schudden schier geen
einde.

Dan zoeken de jongens naar woorden om hem toch maar te laten

zien hoe blij ze wel zijn, dat de oude makker terug is.

„Adi Wim,” gilt er een. „Hallo jong!” en dit gepaard met een stevigen
slag op z’n schouder.

En Ambro, die oorspronkelijk van plan was geweest, uit naam van
de bende een korte welkomstrede uit te spreken, is deze geheel
vergeten en doet nu niets dan om Wim heen dansen als een hond
die na langen tijd zijn baas terugziet.

Wim is bijna verlegen met al die blijdschap van het wederzien.

„Hè, wat fijn, om weer bij jullie te zijn,” zegt hij. „Wat heb ik naar
Rotterdam verlangd! Allemaal nog dezelfde snuiten …” en lachend
inspecteert hij de bende.

„Wat gaan we doen, jongens?” vraagt Chris. „We zijn vanmiddag

allemaal vrij, jij toch ook, Wim?”

„Natuurlijk,” luidt Wim’s antwoord. „We gaan weer ouderwetsch

keetschoppen, maar dat is waar … ik kan niet in den Dierentuin … ik
ben geen lid … Vader moet het weer worden.”

„Da’s niks,” stelt Ambro hem gerust. „We peesen [185]zoo hard we
kunnen allemaal het hek door, zóó hard, dat die kerel in z’n hok ons
niet eens kan onderscheiden.”

„Ja, ja, da’s goed,” vindt de heele bende.

„Eerst m’n ouwetjes vertellen, dat ik met jullie meega,” en Wim holt
met de jongens naar z’n ouders om hun te zeggen, dat ze hem
vooreerst niet zullen zien, want dat hij eerst met de jongens gaat
spelen.

En nu kuieren ze allen de Kruisstraat in en zijn het hek van den

Dierentuin genaderd.

„Op een draffie, jongens,” schreeuwt Ambro. „Vlug, hij zit binnen.”
Die „hij” is de dikke roodharige portier die als een Cerberus den tuin
bewaakte en er voor zorgde, dat geen vreemdeling dit heiligdom kon
binnentreden.
In vollen ren draafde de bende het hek binnen, Wim tusschen hen in
en de portier, die wel eenige bekende gezichten zag bleef rustig in
zijn kantoortje, terwijl de jongens, uit vrees terug geroepen te
worden, niet rustten voor zij buiten het bereik van den portier waren.

„Het is hier nog niks veranderd,” zei Wim toen het troepje hijgend stil
stond.

„Ik ben erg benieuwd naar het Hol.”

„Nou, dat zal je zien,” zegt Ambro. „De kamer is net aan kant.”

Bij dit gezegde kijken de jongens elkaar met een blik van
verstandhouding aan.

Nu gaat het in gestrekten draf naar het Hol.

Als ze er aangekomen zijn, zegt Ambro met [186]een fraaie buiging

tegen Wim: „Aan n de eer, mijnheer.”

En alsof hij niet weg is geweest, kruipt Wim op handen en voeten

langs het van ouds bekende paadje het geliefde Hol binnen.

Dan slaakt hij een kreet van verrukking.

„Da’s verduiveld aardig van jullie,” roept hij.

Het heele Hol is versierd met vlaggetjes, serpentine en papieren

rozen. In het midden hangt aan een tak een groote lampion te
bengelen waaronder een stoel staat, rijkelijk versierd met
sparregroen ter eere van het feestvarken.

Vlak over den stoel hangt aan een boom een blauw schild, waarop
met vergulde letters de woorden prijken:

„Welkom in het Hol van Kaan.”

Uit angst ontdekt te worden, durfden de jongens geen „lang zal ie
leven’s” te laten schallen en moest de plechtigheid in alle stilte plaats
hebben.

Toch bleef er nog een verrassing. Toen Wim met vereende krachten
op z’n versierde zetel was geheschen, zóó hardhandig, dat de
sparrenaalden hem om de ooren vlogen, haalde Ambro met
gewichtig gebaar een rol papier uit z’n zak en verzocht stilte.

Hij begon:

„Beste Wim, daar zit je weer,

Net zoo als den laatsten keer.
Jôh! we vinden ’t zoo fijn!
Lang mag j’ in ons midden zijn. [187]
Waren wij niet al te bang,
Schreeuwden wij „hij leve lang”.
En dan was ’t met de lol
Gauw geëindigd in ons Hol.
Daarom spreek ik niet te luid
Deze welkomstrede uit.
Fluister het me allen na,
Héél zacht hiep, hiep, hiep hoera!”

(Dit bevel werd stipt opgevolgd en nog nooit was een jubilaris op
zulk een zonderlinge wijze verwelkomd. En Ambro vervolgde:)

Wim, je lijkt wel aangedaan,

Laat je tranen vrij uit gaan.
Veeg die druppel van je neus,
Want hij hangt er, maar niet heusch.
Nog een woordje tot besluit,
En dan is dit pracht-vers uit.
(na deze woorden haalt Ambro een klein pakje uit zijn zak en terwijl
hij het Wim aanbiedt, vervolgt hij:)

Dit geschenk is voor Wim Bolk

Namens heel het roovervolk,
Dat je het gebruiken mag
Ter herinnering aan deez’ dag.”

Na dit schoone vers, dat ook een verrassing voor de andere jongens
was, wilde Puckie, alles vergetend, een luid hoera aanheffen, dat
direct [188]door de jongens gesmoord werd met uitroepen als: hou je
kop, enz.

Intusschen maakt het feestvarken, nog geheel onder den indruk van
de opeenvolgende verrassingen het pakje open en ziet tot z’n groote
vreugde een prachtig zakmes, wel zoo mooi als het veel-benijde van
Ambro.

„Potver …!” roept hij blij.

„En ’n fijn hoor!” zegt Puckie.

„Zweedsch staal, uit Solingen,” pocht Chris.

„En niet goedkoop ook,” zegt Karel.

„’n Reuze-messie!” vindt Paul. Maar al deze loftuigingen op het mes

waren onnoodig, want er was niemand, die het zoo prachtig vond als
Wim; hij wist alleen maar niet hoe ie ze zou bedanken en verlegen
drukte hij, zonder iets te zeggen, de zes vriendenhanden.

„Nou een pijp rooken,” stelt Ambro voor.

„Da’s een idee,” zegt Wim, blij, dat ze weer in hun gewone doen
komen. „Maar ik heb me pijp niet bij me,” zegt hij.
„Da’s niks,” zegt Paul. „Neem de mijne maar, die heb ik toch maar
voor ’t mooi.”

„Durf jij niet te rooken?” vraagt Wim.

„Hij durft wel, maar hij wordt er zeeziek van en hij is ook een jaar
jonger dan wij,” zegt Ambro.

Uit een gat in den grond wordt nu een groote blikken trommel te
voorschijn gehaald. Dit is de provisiekast van de bende; daar
bewaren ze hun detective-romans, hun rookgerei en zelfs kwam het
voor, dat bij feestelijke gelegenheden er versche [189]kadetjes en
chocoladereepen in opgeborgen zijn.

De pijpen werden uit de trommel gehaald en in een doosje vonden

zij nog juist genoeg tabak om zes pijpen te stoppen.

Ambro haalde een lucifersdoosje uit zijn zak, waarin nog slechts één
lucifer zat.

„Oppassen, jongens, als die uitgaat, zijn we zuur,” waarschuwde hij.

En allen bogen zich over hem heen om het aanstaande vlammetje

tegen tocht te beschermen. En terwijl ze den adem inhielden, stak
Ambro moedig z’n pijp aan en trok als een stoomzuiger.

„Hou bij, hij brandt nog,” riep hij.

En bliksemsnel werden de vijf andere pijpen aangestoken. Nu

dampen ze er op los als mooren.

Wim had z’n stekelige feestzetel verlaten en was als de andere

jongens languit op den grond gaan liggen.
Er werd niet veel gesproken, hun volle aandacht was bij de pijp en al
beweerden ze tot elkaar dat rooken toch een genot was, in
werkelijkheid was het rooken van een pijp steeds een heele karwei,
waarvan de eenige bekoring was, dat ’t niet mocht en dat het
mannelijk stond.

—————————————

Twee tuinlui met een kruiwagen komen langs de rots aangeloopen

en naderen het rhododendronbosch.

„Kijk es,” zegt de eene. „’t Lijkt wel of daar wat smeult in dat
bosschie.”

„Waarachtig,” zegt de andere. [190]

„Wat zalle me nou hebbe?”

„Es effetjes kijke.”

Voor een volwassen mensch was het bereiken van het Hol een
heele toer, vooral, zonder bekend te zijn met het door de jongens
gemaakte paadje, dat steeds zorgvuldig bij den ingang werd
afgesloten door enkele takken.

„Daar kom je soo niet in.”

„Stil,” zegt plotseling de ander. „’t Is of ik stemme hoor.”

Nu luisteren ze allebei aandachtig bij het boschje, en ja, ze hooren

duidelijk jongensstemmen.

„Wat motte me doen,” vraagt de eene.

„Weet je wat,” zegt de ander. „We zalle ’t zaakie omsingelen.” In het

groote bloemperk bij de sociëteit zijn drie tuinlui aan het werk en
deze worden te hulp geroepen voor de aanstaande jacht.

Maar de jongens, zijn op hun hoede. Ze hebben het gesprek van de

tuinlui wel terdege gehoord.

„We zijn verraaje, jongens,” zegt Ambro.

„Hoe komen we d’r uit, ze willen ons omsingelen. Maar stil, ik weet
wat! Puckie, Chris en ik zijn de vlugsten, wij kunnen ’t hardst
loopen.”

De jongens hebben de hoofden bijeen gestoken om te vernemen

wat Ambro van plan is te doen om zich uit deze hachelijke positie te
redden.

„Wij drieën kruipen in verschillende richting naar den rand van het
boschje en houden ons zoo goed als het gaat, verscholen. Dan
kijken we uit naar een gaatje om ’m door te piepen, liefst alle drie
tegelijk en dan hollen we uit alle macht den [191]tuin uit, laten we
afspreken dat we elkaar dan weer zien bij den telefoonpaal op de
Diergaardelaan.”

„Alles best,” zegt Piet. „Maar wij dan?”

„Dat zal ik je zeggen. Jullie gaan plat op je buik liggen, dáár, een
eindje verder en houdt je doodstil. Wij verbergen jullie onder de
afgevallen bladeren; als je je maar koest houdt als wij drieën ’m
smeren, dan zullen ze vast denken dat er geen meer in het boschje
zit. Als alles dan veilig is, kunnen jullie ’m ook piepen. Maar gauw
wat, want we hebben weinig tijd.”

De vier jongens volgen stipt het bevel van Ambro op en in minder

dan geen tijd is er niets meer van hen te bespeuren.
Ambro, Puckie en Chris sluipen vlug voort naar den rand van het
boschje. Gelukkig voor hen, heeft het den vorigen dag flink geregend
en hebben ze geen last van krakende takken.

Intusschen houden de tuinlui de wacht om het boschje en twee van

hen turen door de dichte blader-massa om te zien of ze ook iets van
de bengels kunnen ontdekken.

Bliksemsnel springt er iets tusschen de beenen van een ouden

tuinman door en rent in volle vaart weg.

Het is Ambro.

De andere tuinlieden kijken hem verbaasd na, terwijl er een uitroept:

„Heere nog an toe, kan dat jong loope.”

Ambro is al bijna uit het gezicht. Puckie en Chris maken nu van de

gelegenheid gebruik, [192]schieten ook uit het boschje en verdwijnen
eveneens als vluchtende gemzen.

„Wel heb ik me nou!” raast een der tuinlieden. „We worden effetjes
genomen, Piet.”

En zich richtende tot den ouden tuinbaas: „Sijmen, kâ-jij ze inhalen?

Ik niet.”

„Neen,” zegt Sijmen. „Die snuiters ben-me te vlug af.”

„Nou oppasse,” zegt een ander. „D’r kenne d’r nog best meer zijn.”

En met beide handen dringt hij de takken weg en baant zich een
weg door het dichtbegroeide boschje.

Hij heeft heel wat moeite om vooruit te komen, want de geheime

paadjes van de jongens zijn hem onbekend. Maar eindelijk is hij dan
toch het Hol genaderd en slaakt, gelijk Wim Bolk die verrast was
door de versiering ter zijner eere, een kreet van verbazing.

„Neen maar, kom nou d’r es kijke! Je mot ’t zien! ’t Laikent wel
kerremis. De heeren hebben een best plekkie uitgezocht.”

De vier jongens, liggen in doodsangst onder den bladerenhoop. Ze

hebben het benauwd en durven zich toch niet te verroeren.

De tuinman staat nu vlak bij Karel en de volgende stap die hij doet,
is bovenop Karel’s hand; maar de jongen weet zich goed te houden
en de tuinman merkt niets.

Nu de overige tuinlieden geen belang blijken te stellen in de

inrichting van het Hol van Kaan [193]blijft ook hij niet langer talmen en
begint zich weer het boschje uit te werken.

Na verloop van eenigen tijd hooren de jongens niets meer en ze

achten nu het oogenblik gekomen om ook hun biezen te pakken.

Piet is de eerste die beweegt, hij schudt de bladeren van zich af en

roept zacht: „Jongens, de baan is vrij! Kom mee, we smeren ’m!
Gauw wat!”

De heele troep komt nu van onder het bladerendek te voorschijn en

Karel kan niet nalaten den jongens van zijn heldendaad te vertellen.

„Je lijkt wel die soldaat uit ’t turfschip van Breda,” lachte Piet.

„Nou, kijk me poot es,” zegt Karel. „De striemen staan er op!”

„We zullen ’t in de Geschiedenisboeken vermelden,” zegt Wim Bolk.

„Zelfverloochening van Karel Boekers, bij de belegering van ’t Hol
van Kaan op den 17den April van het jaar 1904.”
De jongens zijn nu veilig buiten het Hol gekomen en kijken
behoedzaam rond of er geen onraad meer in de buurt is. Piet
constateert, dat de baan vrij is.

„Vooruit,” zegt Wim. „Den tuin uit en naar den telefoonpaal.”

Daar komt het viertal hijgend aan en wordt er juichend begroet door
de rest van de bende.

„Nou, dat is goed afgeloopen,” zegt Wim opgelucht. „Ik heb ’m

geknepen, hoor! Ik dacht, dat we er bij zouden zijn.” [194]

„Noem jij dat maar goed afloopen,” antwoordt Ambro met een
bedrukt gezicht.

„Nou,” zegt Piet. „Ze hebben ons toch maar niet te grazen gehad.”

„Ons niet,” zegt Ambro. „Maar ’t Hol, dàt hebben ze te grazen, dat
zijn we voor goed kwijt.”

„Ja, da’s waar,” zegt Paul. „Ze hebben ’t Hol ontdekt. We kunnen er
vast niet meer in.”

„Nou,” stelt Chris ze gerust, „’t Is te probeeren. Morgen zijn die

kerels ’t weer vergeten.”

„Ik geloof er niks van,” zegt Karel. „Je zult zien, ’t Hol is voor goed
naar de haaien,” en hij voegt er spijtig aan toe: „Hadden we maar
niet zoo zitten dampen.”

„’t Is wel sneu,” zegt Wim. „Net den eersten dag dat ik er ben
ontnemen ze ons onze vergaderzaal.”

„Waar moeten we nou voortaan zitten om onze geheime

besprekingen te houden?” vraagt Puckie.
„Onder de Hooge Brug,” zegt Piet.

„Een reuzen-plekkie! Ambro, zeg es wat, je staat zoo te suffen.”

„Ja, ik zal me daar ’t Hol laten afkapen,” zegt deze en z’n oogen
schieten vuur.

„An me nooit niet! Ik zàl ’t terug hebben.”

„Als je ons dan maar es verteld hoe!” zegt Wim.

„We moeten beginnen,” zegt Ambro, „met een week buiten het Hol te
blijven, want ik beloof je, dat ze op zullen letten. Als ze dan niets
meer van ons merken, zullen ze misschien denken, dat het maar
een tijdelijke schuilplaats was en geen [195]haan zal er meer naar
kraaien. Die week, zullen we samen komen onder de Hooge Brug,
maar dat is erg gevaarlijk en we mogen ons dan wel heel stil
houden, want daar kunnen ze ons al gauw ontdekken.”

„Ik ga er morgenochtend heen om eens poolshoogte te nemen,” zegt

Wim. „Dan zal ik zoo goed als ’t gaat, den boel in orde maken en
dan komen jullie tusschen 12–1 maar kijken.”

„Moet je dan niet naar school?” vraagt Paul.

„Neen, antwoordt Wim. „Ik word twee maanden thuis bijgewerkt voor
de H.B.S.”

„Nou,” zegt Ambro. „’t Kon wel es gebeuren, dat ik morgen puzzerde
en dan vind ik je wel onder de brug.”

„Hè, willen we allemaal wegblijven?” stelt Chris voor.

„Mij best,” zegt Piet. „Maar als er zes mankeeren en juist wij met z’n
zessen, dan begrijp je wel, dat we voor ’n paar vrije middagen zuur
zijn.”

Dit vonden de anderen ook en ze besloten, geduld te hebben tot na

schooltijd. Ambro moest dan maar zelf weten wat hij deed.

De bende ging uit elkaar en sprak af den volgenden dag op het

bepaalde uur present te zijn op de nieuwe vergaderplaats. [196]
[Inhoud]
 VAN EEN DIEFSTAL OP SCHOOL EN EEN
VUILNISBLIK ALS KOEKEPAN.

Ambro volvoerde dien volgenden morgen zijn plan en puzzerde. Had

hij geweten, hoe ’n belangwekkende dag het op school was, dan zou
hij zeker niet ontbroken hebben.

Toen n.l. de jongens dien morgen in het eerste les-uur waren, ging
plotseling de deur open en trad het Hoofd der school binnen,
gevolgd door een Inspecteur van politie en een agent.

Het ongewone van dit verschijnen bracht even groote stilte als
verbazing.

„Wat hebben we nou aan de hand!” fluisterde Chris, Karel in ’t oor.

„Ze komen Ambro toch niet halen?” Intusschen komt het Hoofd der
school voor de klasse staan, geflankeerd door den Inspecteur en
den ridder van den Heiligen Hermandad.

Hij verzoekt den onderwijzer even de les te staken en richt zich tot
de jongens.

„Jongens, leg je pen eens neer en luistert.

„We hebben een dief op school. Ik zeg een, misschien zijn ’t er meer.
We weten niet, in welke klas de dief zit. Wie dus iets van de zaak
afweet, moet ons nu helpen. De diefstal moet aan ’t licht komen. Ik
schaam me, dat op mijn school zooiets gebeurd is.”

De Inspecteur fluistert het Hoofd der school iets in het oor, waarop
deze den jongens gebiedt één voor één voor de klasse te komen.
[197]

„De Inspecteur vindt het wenschelijk, dat jullie de zakken leeg

maken. Het is zeer onaangenaam voor degenen die geen schuld
hebben, doch als de dader zoo laf is zich schuil te houden, moeten
we hier wel toe over gaan.”

Plotseling weerklinkt een hevig gesnik, dat uit de achterste bank der
klasse komt en een angstig-bevende stem roept:

„Ik heb ’t gedaan, mijnheer, maar ik heb nog maar de helft.”

„Jij Koos,” zegt streng het Hoofd. „Van jou had ik zooiets het
allerminst verwacht. Kom hier, en breng alles mee.”

Schoorvoetend, met beschaamde kaken, schuifelt bolwangige Koos

de bank uit en begeeft zich naar het Gerecht.

Drie paar oogen kijken vol gestrengheid op den knaap voor hen
neer, en die van den agent maken den meesten indruk op hem.

Dan diept de schuldige uit zijn zakken een klein appeltje op, waarin
reeds een hap is gegeven.

Hij legt het met bevende vingers op tafel voor hem neer en snikt:

„M’n moeder koopt … altijd bij ’m … en gisteren … wou ie … er me

nog … een geven … en … dat heef ie niet … gedaan … en nou … heb
ik … ’m … genomen …”

Voor een scherp opmerker is op het gezicht van den Inspecteur een
glimlach te bespeuren.

„Ga maar weer zitten, Koos,” zegt het Hoofd der school. „Het is hier
blijkbaar niet om jou te [198]doen. Wat je deed, is heel verkeerd, maar
daar spreken we elkaar nog nader over.”

Koos stapt, zichtbaar opgelucht, doch nog nasnikkend naar zijn bank
terug.

Puckie kan niet nalaten hem toe te roepen: „Je vergeet je appel!”

Hij wordt door de drie paar voornoemde oogen tot stilte gedwongen.

„Het gaat hier om een ernstiger feit, jongens,” zegt nu weer de

hoofd-onderwijzer. „We zullen van het rijtje afgaan.

„Karel Boekers, kom hier.”

Karel komt geheel onbevangen naar voren en keert z’n zakken om

die een geheel museum van jongens-rariteiten bevatten. Hij kan
weer naar z’n plaats gaan. Plotseling begeeft de Inspecteur, die
totnogtoe niet anders deed, dan rustig rondspeuren, zich naar een
der banken en terwijl hij den daarin zittenden jongen streng aankijkt
zegt hij:

„Wat haalde jij uit je blouse en berg je daar in je kastje?”

Vuurrood, maar ongeroerd kijkt de jongen hem aan en zwijgt.

„Als jij ’t niet zegt, zal ik ’t je zeggen,” en terwijl hij zich voorover
buigt, haalt hij vlug het kastje leeg.

„Net zooals ik dacht,” zegt hij.

Hij legt den inhoud van het kastje op de bank, bestaande uit 15
pijpen kaneel en 12 dropveters.

„Waar is de rest?” vraagt hij streng.

De jongen volhardt in zijn zwijgen. [199]

„Spreek op! Waar heb je de rest gelaten? Ik raad je in je bestwil aan
te bekennen.”

„Weggegeven,” zegt de jongen norsch.

„Aan wie?”

„Zeg ik niet.”

„Weet je wel, dat dit je straf verzwaart?” zegt de Inspecteur om hem

schrik aan te jagen.

„Hier is ’t andere,” klinkt plotseling een stem, niet ver van den dader
af en de rest, bestaande uit dezelfde artikelen, wordt op het kastje
voor hem neergelegd.

„Heb jij die van hem gekregen of ook weggenomen?” vraagt de

Inspecteur.

„Gekregen, mijnheer, maar ik wist, dat ie ze gegapt had.”

Dan richt de Inspecteur zich weer tot het Hoofd en verzoekt hem, nu
alles terecht is, met de twee jongens het lokaal te verlaten.

’t Is een nare stoet, zooals ze zich daar verwijderen. Voorop de

dader en de heler, met gebogen hoofden, gevolgd door de drie
gestrenge rechters. Als de deur zich achter hen sluit, ontspant zich
de stilte, die al dien tijd in de klas geheerscht had.

„Waar hebben ze dat gegapt?” vraagt Chris.

„Nog al wiedes, bij de Hazelip natuurlijk.”

„Zou die ze d’r bij gelapt hebben? Wat een serpent.”