Wielki wybuch.

Na podstawie dotychczasowej wiedzy, przyjmuje się, że Wszechświat powstał

w wyniku Wielkiego Wybuchu. Miało to miejsce około 14 miliardów lat temu. Cała masa
Wszechświata była początkowo skupiona w jednym punkcie, który często nazywa się
osobliwością. Gęstość materii była nieskończenie wielka i temperatura osiągała olbrzymie
wartości, tysiące razy większe niż temperatura na powierzchni Słońca. W pewnym momencie,
nastąpiła gwałtowna ekspansja materii z osobliwości. Spowodowała to, że gęstość
Wszechświata zaczynała maleć. To samo działo się z temperaturą. Średnia temperatura
Wszechświata, na chwilę obecną wynosi 2,7 K, czyli -270,3oC.

Po krótkim czasie powstały elektrony, protony oraz neutrony dzięki, którym było możliwe
powstawanie atomów. Następnie atomy pod wpływem siły grawitacji zaczęły się skupiać i
tworzyć większe obiekty: planety, gwiazdy, układy, galaktyki itd. Tutaj kosmolodzy postulują,
że materia podczas Wielkiego Wybuchu nie była równomiernie rozłożona. Gdyby tak było, to
obiekty kosmiczne byłyby rozłożone równomiernie w całym Wszechświecie, a tak nie jest.
Galaktyki dzieli odległość dziesiątki albo setki milionów lat świetlnych.

Argumentem, który przemawia za teorią Wielkiego Wybuchu jest ucieczka galaktyk. Okazuje
się, że galaktyki uciekają od siebie. Odkrył to Edwin Hubble. Ucieczkę galaktyk można sobie
wyobrazić następująco. Na powierzchni balonu można zaznaczyć dwie kropki. Podczas
dmuchania balona odległości między kropkami zwiększają się. Odległość ta wzrasta coraz
szybciej im większa jest odległość między punktami. Galaktyki zachowują się podobnie.
Kolejnym argumentem, który przemawia za tą teorią jest promieniowanie kosmiczne. Jest to
promieniowanie, które równomiernie zajmuje cały Wszechświat. Promieniowanie kosmiczne
odkryto w latach sześćdziesiątych XX wieku. Na początku uważano, że są to szumy w
radioteleskopie. Zaobserwowano, że szumy występują zawsze w takim samym natężeniu,
niezależnie od kierunku ustawienia radioteleskopu.