Mapa mojego serca – materiały do pracy z dzieckiem (emocje)

Ćwiczenie, które chcę Ci zaproponować, da dziecku możliwość przyjrzenia się temu, co (i na

ile) jest dla niego ważne.
To ćwiczenie nazwałam „mapa mojego serca”.

Należy przygotować kartkę z narysowanym sercem oraz zestaw kredek.

Instrukcja jest bardzo prosta:

Widzisz, przed Tobą znajduje się namalowane serce. Wyobraź sobie, że to serce ma
symbolizować wszystko to, co kochasz. Chciałbym, byś zapełnił je w całości tym, co jest dla
Ciebie najważniejsze, tym co kochasz. Możesz pisać lub rysować. Zadbaj o to, by najwięcej
miejsca w sercu dostały te elementy, które są dla Ciebie najważniejsze. Postaraj się nie
pozostawić pustej przestrzeni.

Dajemy dziecku czas i w miarę możliwości nie sugerujemy tego, co naszym zdaniem
powinno znaleźć się w sercu. Zadbajmy o to, by praca mogła oddawać to, co czuje dziecko, a
nie to, co chcielibyśmy żeby czuło.

Dodatkowo możemy prosić dziecko o wprowadzenie kolorów, które pomoże podzielić mapę
na obszary, na przykład:

 ludzie, których kocham – na czerwono

 rzeczy, które kocham – na niebiesko

 sposoby spędzania czasu, które kocham – na brązowo

 miejsca, które kocham – na zielono

Sądzę jednak, że ta modyfikacja może sprawić, że zatraci się tak istotny element projekcji w
tym zadaniu i efekt końcowy może być inny niż wtedy, gdy damy dziecku wolną rękę.

To ćwiczenie warto wykonać wspólnie z dzieckiem raz na jakiś czas i porównać te wytwory
ze sobą, by pokazać, jak się na przestrzeni życia się zmieniamy, jak zmienia się to, co dla nas
ważne.

Zachęcam również dorosłych do wykonania tego ćwiczenia. Zapewniam, że to co powstanie

Was zaskoczy.

Poniżej zamieszczam dwa gotowe szablony, które można wydrukować i zastosować. Ale
oczywiście własnoręcznie namalowane serce sprawdzi się równie dobrze.

Co myślę? Co czuję? Co robię? Gra ucząca rozróżniania myśli, uczuć i zachowań

Podczas pracy z dzieckiem, szczególnie tej zakorzenionej w nurcie poznawczo-

behawioralnym, zwykle nieuchronnie nadchodzi ten czas, gdy musimy nauczyć dziecko
różnicować co jest myślą, co emocją a co zachowaniem.

Chciałabym zaproponować Ci dziś pomoc, która dla mnie niezwykle ułatwia pracę w tym
obszarze i sprawia, że dziecko bardzo szybko uczy się odróżniać myśli od uczuć i zachowań.

Przedstawiam moją autorską grę „Co myślę? Co czuję? Co robię?”

Chcesz zagrać? Proszę bardzo.

PRZYGOTUJ:
– wydrukowaną planszę,
– wydrukowane i pocięte kartoniki,
– tyle pionków, ilu jest graczy

CEL GRY:
celem gry jest jak najszybsze dotarcie od pola startu „BANG”, rozpoczynającego grę, do pola
kończącego grę z napisem „META”.

PRZYGOTOWANIE DO GRY:
1. Rozłóż planszę na stole.
2. Ułóż karty w stos w taki sposób, by nie by było widać napisów na wierzchu.
3. Pozwól każdemu z graczy wybrać po jednym pionku.

ROZPOCZĘCIE GRY:
1. Uczestnicy gry ustawiają swoje pionki na planszy,na polu z napisem „BANG”.
2. Rozpoczyna najmłodszy gracz. Kolejna osoba wyznaczana jest zgodnie z kierunkiem ruchu
wskazówek zegara.
3. Gracz podnosi kartę z góry stosu i czyta słowo lub zdanie na niej zawarte. Po jego
przeczytaniu gracz ma za zadanie podjąć decyzję, czy przeczytane twierdzenie należy do
kategorii „EMOCJE”, „MYŚLI” CZY „ZACHOWANIE”.
4. Gracze udzielają odpowiedzi poprzez przesunięcie swojego pionka na najbliższy symbol
określający kategorię (idąc w kierunku mety).

5. Jeśli odpowiedź jest prawidłowa, gracz zostaje na tym polu, jeśli błędna, cofa się na pole,
na którym stał poprzednio.
6. Wygrywa ten gracz, który jako pierwszy znajdzie się na mecie.

Ale jak wiemy nie o wygraną tu chodzi, a o nauczenie dziecka rozróżniania myśli, uczuć i
zachowań.

Gra zamieszczona jest poniżej, macie więc możliwość ściągnięcia jej za darmo.

Mam nadzieję, że gra się spodoba i będzie ciekawym urozmaiceniem pracy z dzieckiem.

Jednocześnie baaardzo liczę na Wasze opinie i oceny. Dajcie znać czy się podoba.

Życzę dobrej zabawy 😀

PS. Bardzo proszę o szacunek dla mojej pracy 🙂 Zawarte materiały przeznaczone są jedynie
do użytku własnego (pracy z dzieckiem w gabinecie i w domu). Nie wyrażam zgody na
przedruk oraz publikowanie pozycji bez mojej zgody.