Η σημαία μετά το 2011

Ο Οργανισμός της Ισλαμικής Συνεργασίας (Διάσκεψης αρχικά) είναι ο δεύτερος μετά τον ΟΗΕ
πολυπληθέστερος, σε κράτη-μέλη, διεθνής οργανισμός. Σκοπός του είναι η συσπείρωση των ισλαμικών
χωρών και αποτελείται από 57 κράτη-μέλη. Η έδρα του οργανισμού είναι στη Τζέντα της Σαουδικής
Αραβίας.

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης ιδρύθηκε τον Μάιο του 1971 στη Τζέντα της Σαουδικής
Αραβίας όπου και η έδρα του Οργανισμού, μετά από συνάντηση κορυφής των Ηγετών
Μουσουλμανικών χωρών που συνέβη στην πόλη Ραμπάτ το 1969. Αποδεικνύοντας πόσο
διχασμένος είναι ο ισλαμικός κόσμος, η διάσκεψη του 1969 κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία,
καθώς, αντί του εμπρησμού στο τέμενος Αλ-Άκσα, οι πάντες ασχολήθηκαν κυρίως με το εάν θα
πρέπει να περιληφθεί στη διάσκεψη η Ινδία, πατρίδα 60.000.000 μουσουλμάνων αλλά αντίπαλος
του Πακιστάν, γεγονός που κατόρθωσε να εκτροχιάσει τη σύνοδο. Έτσι όχι μόνο ακυρώθηκαν η
τελική συνεδρίαση και το επίσημο γεύμα αλλά δεν ψηφίστηκαν και οι προτάσεις για πιο "ενεργό"
πολιτική κατά του Ισραήλ. Η σύνοδος επαναλήφθηκε το επόμενο έτος από τους υπουργούς
εξωτερικών των ίδιων χωρών. Σήμερα στον ΟΙΔ συμμετέχουν 57 κράτη, αντιπροσωπεύοντας 1,6
δισεκατομμύρια ανθρώπους. Από αυτά, τα 50 έχουν πληθυσμό με ισλαμική πλειοψηφία, ενώ τα 6
(Σουρινάμ, Γουιάνα,Ουγκάντα, Μοζαμβίκη,Καμερούν, Γκαμπόν ) έχουν χριστιανικό κατά πλειοψηφία
πληθυσμό και 1 (Νιγηρία) έχει διαμοιρασμενο πληθυσμό

Η σημαία του ΟΙΔ είναι πράσινη που φέρει στο κέντρο ευμεγέθη λευκό κύκλο μέσα στον οποίο
απεικονίζεται ύπτια, (ή αναδυόμενη), η ερυθρά ημισέληνος υπέρ του κοίλου της οποίας φέρεται η
γνωστή ρήση του Κορανίου σε καλλιγραφικό αραβούργημα «Αλλάου Άκμπαρ» (= Ο Θεός είναι
μεγάλος).

Σημαία Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης

1
Σκοπός
Μετά τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967, γνωστός ως πόλεμος των έξι ημερών η ιδέα της
συσπείρωσης των ισλαμικών χωρών κατέστη ακόμα πιο αναγκαία σε μια ουσιαστικά πανισλαμική
αλληλεγγύη με έκδηλο σκοπό, όπως ανακοινώθηκε, τον συντονισμό των οικονομικών, κοινωνικών,
επιστημονικών αλλά και πολιτιστικών δραστηριοτήτων των κρατών-μελών. Έτσι στην αρχική
συνέλευση με κεντρικό σύνθημα τον ισλαμικό αγώνα διακηρύχθηκε η εξάλειψη κάθε φυλετικού
διαχωρισμού και διάκρισης.
Με βάση τα παραπάνω προγραμματίσθηκαν αμέσως η δημιουργία πολλών θυγατρικών οργανισμών
που θα αναλάμβαναν την εκτέλεση των στόχων, μεταξύ των οποίων Διεθνές Ισλαμικό Πρακτορείο
Ειδήσεων, Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης, Ισλαμικού Ταμείου Αλληλεγγύης, καθώς και Παγκόσμιο
Κέντρο Ισλαμικών Σπουδών.
Μετά τη συμπλήρωση 40 χρόνων λειτουργίας και συγκεκριμένα στις 28 Ιουνίου του 2011 ο ΟΙΔ
μετονομάστηκε σε Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ).

Κράτη-Μέλη

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας, που ιδρύθηκε το 1969 έχει 57 μέλη, 56 από τα οποία είναι
επίσης κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Κάποιες χώρες-μέλη, ειδικά στην Δυτική Αφρική, έχουν
μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, αλλά δεν είναι απαραίτητα χώρες με μουσουλμανική
πλειοψηφία. Λίγες χώρες με σημαντικό μουσουλμανικό πληθυσμό, όπως η Ρωσία και η Ταϊλάνδη,
είναι μέλη παρατηρητές, ενώ άλλες χώρες, όπως η Ινδία και η Αιθιοπία, δεν είναι μέλη.

Ο συλλογικός πληθυσμός των κρατών μελών του ΟΙΣ είναι πάνω από 1.6 δισεκατομμύρια άτομα το
2011.

Τα πρώτα κράτη των οποίων ο Ηγέτες έλαβαν μέρος στη Διάσκεψη του Ραμπάτ (1969) ήταν τα
ακόλουθα, (κατά ελληνική αλφαβητική σειρά): Αίγυπτος, Αλγερία, Αφγανιστάν, Γουινέα, Ινδονησία,
Ιορδανία, Ιράν, Κουβέιτ, Λίβανος, Λιβύη, Μαλαισία, Μάλι, Μαυριτανία, Μαρόκο, Νίγηρας, Πακιστάν,
Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη, Σομαλία, Σουδάν, Τουρκία, Τσαντ, Τυνησία, Υεμένη καθώς και το
Κράτος της Παλαιστίνης.

Τον επόμενο χρόνο 1970 στη διάσκεψη των υπουργών εξωτερικών συμμετείχαν επίσης τα ΗΑΕ, το
Κατάρ, το Μπαχρέιν, το Ομάν και η Συρία. Στη δεκαετία που ακολούθησε εισχώρησαν οι χώρες
Σιέρα Λεόνε, Μπανγκλαντές, Γκάμπια, Γκαμπόν, Ουγκάντα, Ιράκ, Καμερούν, Κομόρες, Μαλδίβες,
Μπουρκίνα Φάσο, και Τζιμπουτί. Στη δεκαετία του 1980 εισχώρησαν οι χώρες Μπενίν, Μπρουνέι και
Νιγηρία υπερβαίνοντας έτσι τα 40 κράτη μέλη (το 1988).

Τέλος τη δεκαετία του 1990, μετά τη διάλυση της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης εισχώρησαν οι χώρες
Αλβανία, Αζερμπαϊτζάν, Γουιάνα, Καζακστάν, Κιργιστάν, Μοζαμβίκη, Ουζμπεκιστάν, Σουρινάμ,
Τατζικιστάν, Τόγκο, Τουρκμενιστάν και το 2001 η Ακτή του Ελεφαντοστού.

(πηγή: Wikipedia)

2
01/06/2019

https://hellasjournal.com/2019/06/o-organismos-islamikis-synergasias-oic-anisychei-gia-tin-ayxisi-tis-
islamofovias/

ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙC) ανησυχεί για την αύξηση της ισλαμοφοβίας

Η σύνοδος του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟIC) στη Μέκκα σημειώνει στη σημερινή τελική
ανακοίνωσή της πως διαπιστώνει με μεγάλη ανησυχία την αύξηση της ισλαμοφοβίας σε πολλά
τμήματα του κόσμου.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό, η ισλαμοφοβία «εν είδει μίας σύγχρονης παραλλαγής του ρατσισμού
και των θρησκευτικών διακρίσεων εξακολουθεί να διογκώνεται σε πολλά σημεία του κόσμου, όπως
γίνεται εμφανές από την αύξηση των κρουσμάτων θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, των αρνητικών
στερεοτύπων και του μίσους και της βίας κατά μουσουλμάνων».

O ΟΙΣ καταδίκασε κάθε θέση που ενδέχεται να λάβει οποιοσδήποτε διεθνής οργανισμός
υποστηρίζοντας τη διαιώνιση της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη, περιλαμβανομένης και της
απόφασης των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους,
σύμφωνα με την τελική ανακοίνωσή της που εκδόθηκε τις πρωϊνές ώρες.

Η διάσκεψη της Μέκκας καταδίκασε, επίσης, κάθε παράνομη ισραηλινή ενέργεια που στόχο έχει την
αλλαγή των συσχετισμών στα Κατεχόμενα, υπονομεύοντας τη λύση των δύο κρατών, τονίζεται στην
τελική ανακοίνωση της συνόδου.

Η σύνοδος επίσης προτρέπει τα μέλη της να λάβουν «τα δέοντα μέτρα» κατά των χωρών εκείνων
που θα αποφασίσουν να μεταφέρουν τις πρεσβείες τους στην Ιερουσαλήμ.

Επίσης απέρριψε κάθε πρόταση για ειρηνική διευθέτηση της διένεξης στην περιοχή, η οποία δεν θα
συμφωνεί με τα αναφαίρετα και νόμιμα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού, τονίζεται στο κείμενο
της τελικής ανακοίνωσης.

Παράλληλα, ο OIC ανακοίνωσε πως αρνείται όποια απόφαση για την όποια νομική και δημογραφική
μεταβολή του καθεστώτος στα Υψώματα Γκολάν της Συρίας, ιδίως δε την σπουδή της αμερικανικής
κυβέρνησης να αναγνωρίσει την ισραηλινή κυριαρχία επί αυτών των εδαφών, προστίθεται στην ίδια
ανακοίνωση.

Στο ίδιο κείμενο η σύνοδος των ισλαμικών χωρών καταδικάζει την απάνθρωπη κατάσταση στην
οποία βρίσκονται οι μουσουλμάνοι Ροχίνγκια, προτρέποντας τον τερματισμό της βίας και
υπογραμμίζοντας πως η κυβέρνηση της Μιάνμαρ έχει υποχρέωση να προστατεύει τους πολίτες της.

Ο βασιλιάς Σαλμάν δηλώνει ότι οι επιθέσεις οργανώσεων υποστηριζόμενων από το Ιράν απειλούν
τον παγκόσμιο πετρελαϊκό εφοδιασμό

Ο βασιλιάς του σουνιτικού βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας Σαλμάλ δήλωσε σήμερα ότι οι επιθέσεις
σε σταθμούς άντλησης πετρελαίου συμφερόντων του Ριάντ, από οργανώσεις που στηρίζονται από
το Ιράν, θέτουν μια απειλή στον παγκόσμιο εφοδιασμό με πετρέλαιο και στην περιφερειακή
ασφάλεια.

«Οι επιθέσεις με drone σε σαουδαραβικούς σταθμούς άντλησης πετρελαίου, που διέπραξαν

οργανώσεις που στηρίζονται από το Ιράν, δεν απειλούν μόνο την ασφάλεια του βασιλείου και του

3
Κόλπου, αλλά επίσης απειλούν την ναυτιλιακή ασφάλεια και τον παγκόσμιο πετρελαϊκό εφοδιασμό»,
τόνισε ο Σαλμάν στη σύνοδο του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ) στην Μέκκα.

Ο Σαουδάραβας μονάρχης συγκάλεσε έκτακτη σύνοδο του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου και
του Αραβικού Συνδέσμου με θέμα συζήτησης τις επιθέσεις με drone τον Μάιο ενάντια σε πετρελαϊκές
εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας και εναντίον εμπορικών πλοίων χωρών, ανάμεσά τους και
σαουδαραβικών, κοντά στα χωρικά ύδατα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Νωρίτερα χθες Παρασκευή, κατά την έναρξη της συνόδου του ΟΙΣ, ο Σαλμάν ανέφερε ότι «θα
αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά επιθετικές απειλές και ανατρεπτικές ενέργειες», σημειώνοντας ότι θα
εργαστεί για το μέλλον των αραβικών και ισλαμικών κρατών.

Παράλληλα τόνισε ότι ο παλαιστινιακός αγώνας συνιστά ένα θεμελιώδες ζήτημα για τον ΟΙΣ και πως
το βασίλειο «αρνείται οποιαδήποτε μέτρα που άπτονται της ιστορικής και νομικής θέσης της
Ανατολικής Ιερουσαλήμ».

https://www.imerodromos.gr/aperripse-tin-symfonia-toy-aiona-o-organismos-islamikis-synergasias/

Παλαιστινιακό

Απέρριψε, τη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020, την «Συμφωνία του Αιώνα», ο Οργανισμός Ισλαμικής
Συνεργασίας (OIΣ), στην έκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής..

Απέρριψε, τη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου, την «Συμφωνία του Αιώνα», ο Οργανισμός Ισλαμικής

Συνεργασίας (OIC), στην έκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του, σε επίπεδο Υπουργών
Εξωτερικών, που συγκλήθηκε στην έδρα της Γενικής γραμματείας του OIC, στην Τζέντα της Σαουδικής
Αραβίας για να εξετάσει τις συνέπειες του «ειρηνευτικού σχεδίου» των ΗΠΑ, για την περιοχή της
Παλαιστίνης.

Ο Οργανισμός εκφράζει τη λύπη του για την μεροληπτική προσέγγιση του «σχεδίου» που υιοθετεί
πλήρως το αφήγημα του Ισραήλ και επικροτεί την προσάρτηση τεράστιων περιοχών της κατεχόμενης
γης του κράτους της Παλαιστίνης, με το πρόσχημα της ασφάλειας του Ισραήλ, την παράνομη κατοχική
δύναμη, παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο, το απαράδεκτο της απόκτησης εδαφών δια της
βίας, τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τα σχετικά διεθνή ψηφίσματα.

Η Ανακοίνωση του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας αναφέρει:

«Ορμώμενοι από τις αρχές και τους στόχους του Χάρτη OIC, στηριζόμενοι στην ιστορική, ηθική και
νομική ευθύνη της Μουσουλμανικής Ummah και με πλήρη υποστήριξη και αλληλεγγύη προς την
Παλαιστίνη, την ηγεσία της και το λαό της, με βάση τα ψηφίσματα για την Παλαιστίνη και τον Al-Quds
Al -Sharif που υιοθετήθηκαν από τις διαδοχικές τακτικές και έκτακτες ισλαμικές συνόδους κορυφής και
τα Συμβούλια των Υπουργών Εξωτερικών, τα οποία τονίζουν ότι το ζήτημα της Παλαιστίνης και του Al-
Quds Al-Sharif είναι το κεντρικό θέμα της ισλαμικής Ummah και ότι μια συνολική και δίκαιη ειρήνη
μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον τερματισμό της αποικιακής ισραηλινής κατοχής του κράτους της
Παλαιστίνης, με επίκεντρο την πόλη του Al-Quds (Ιερουσαλήμ), ως αιώνια πρωτεύουσα του Κράτους
της Παλαιστίνης, σύμφωνα με τη διεθνή νομιμότητα και τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ,
καθοδηγούμενη από τον Χάρτη και τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών, τα σχετικά ψηφίσματά του, με

4
πρωταρχικό στόχο την αρχή του απαραδέκτου της απόκτησης εδαφών άλλων δια της βίας και
καταδικάζοντας τις θέσεις, τις διαδικασίες και τις πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην υπονόμευση
των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού:

1. Επαναβεβαιώνει τον κεντρικό ρόλο του Παλαιστινιακού ζητήματος, με επίκεντρο την Al-Quds
Al-Sharif (Ιερουσαλήμ) για ολόκληρη τη μουσουλμανική κοινότητα (Muslim Ummah) και
εμμένει στον αραβικό και ισλαμικό χαρακτήρα της κατεχόμενης Ανατολικής Al-Quds
(Ανατολικής Ιερουσαλήμ), της αιώνιας πρωτεύουσας του Κράτους της Παλαιστίνης

2. Τονίζει ότι η ειρήνη και η ασφάλεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, ως στρατηγική επιλογή,
θα επιτευχθούν μόνο με το τέλος της ισραηλινής κατοχής, την πλήρη απόσυρση των
ισραηλινών από την επικράτεια του κράτους της Παλαιστίνης, ιδίως της Ιερής Πόλης του Al-
Quds Al-Sharif και των λοιπών αραβικών εδαφών που έχουν καταληφθεί από τον Ιούνιο του
1967 και επιτρέποντας στον παλαιστινιακό λαό να ανακτήσει τα αναφαίρετα δικαιώματά του,
συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και της κυριαρχίας στον εναέριο
χώρο και τον θαλάσσιο χώρο, στα χωρικά ύδατα και στους φυσικούς πόρους, κατ’ εφαρμογή
των αρχών του διεθνούς δικαίου, των σχετικών αποφάσεων διεθνούς νομιμότητας και της
Αραβικής ειρηνευτικής πρωτοβουλίας που εγκρίθηκε στη Μέκκα από την Έκτακτη Ισλαμική
Διάσκεψη Κορυφής το 2005.

3. Επιβεβαιώνει ότι το «σχέδιο» της αμερικανικής κυβέρνησης, που ανακοινώθηκε από τον
Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 28 Ιανουαρίου 2020, στερείται των ελάχιστων
προϋποθέσεων για δικαιοσύνη και καταστρέφει τα θεμέλια της ειρήνης,
συμπεριλαμβανομένων των συμφωνημένων νομικών και διεθνών όρων για μια ειρηνική λύση
καθώς και την ανάγκη σεβασμού και αναγνώρισης των αναφαίρετων δικαιωμάτων του
παλαιστινιακού λαού, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος της εθνικής ανεξαρτησίας και
των προσφύγων να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη.
Το «σχέδιο» υπονομεύει επίσης τις αρχές του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένης της
αρχής του απαραδέκτου της απόκτησης εδαφών άλλων με βία, νομιμοποιώντας έτσι την
αποικιοκρατία και τις επιπτώσεις της, και αποσταθεροποιώντας τη διεθνή ειρήνης και
ασφάλεια.

4. Απορρίπτει αυτό το σχέδιο ΗΠΑ-Ισραήλ, καθώς δεν ανταποκρίνεται στις ελάχιστες προσδοκίες
και τα θεμιτά δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και αντιβαίνει στους όρους της
ειρηνευτικής διαδικασίας ενώ καλεί όλα τα κράτη μέλη να μην ασχοληθούν με αυτό το σχέδιο
ούτε να συνδράμουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ να την επιβάλουν με
οποιονδήποτε τρόπο ή μορφή.

5. Καλεί την αμερικανική κυβέρνηση να συμμορφωθεί με τις διεθνείς συμφωνίες για δίκαιη,
διαρκή και συνολική ειρήνη.

6. Επαναλαμβάνει την απόρριψη οποιουδήποτε σχεδίου, συμφωνίας ή πρωτοβουλίας που θα

υπέβαλε οποιοδήποτε μέρος, το οποίο θα είναι ασυμβίβαστο με τα νόμιμα και
αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, τα οποία κατοχυρώνονται σε
συμφωνημένα ψηφίσματα διεθνούς νομιμότητας ή δεν συνάδουν με διεθνώς
αναγνωρισμένους όρους που αναφέρονται στην ειρηνευτική διαδικασία της Μέσης Ανατολής,

5
 η οποία συνίσταται κυρίως στο διεθνές δίκαιο, στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στην
Αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία.

7. Θεωρεί το Ισραήλ, ως παράνομη κατοχική δύναμη, υπεύθυνο για την επιδείνωση της
κατάστασης στην περιοχή, λόγω της άρνησής του να αποδεχτεί σχετικές συμφωνίες, της
παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας και της συνέχισης των πολιτικών αποικισμού,
προσάρτησης, επέκτασης του εποικισμού, διακρίσεων και εθνοκάθαρσης που έχουν
διαπραχθεί κατά του παλαιστινιακού λαού στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη,
συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.

8. Προειδοποιεί το Ισραήλ, την αρχή παράνομης κατοχής, να μην προχωρήσει σε καμία ενέργεια ή
σε λήψη μέτρων για την εδραίωση της αποικιοκρατικής κατοχής του στην επικράτεια του
κράτους της Παλαιστίνης, συμπεριλαμβανομένης της προσάρτησης οποιουδήποτε τμήματος
του κατεχόμενου κράτους της Παλαιστίνης και καλεί τη διεθνή κοινότητα και τους διεθνείς
οργανισμούς να αντιμετωπίσουν όλα αυτά τα μέτρα.

9. Καταδικάζει και απορρίπτει κάθε θέση που έχει εκδοθεί από οποιοδήποτε μέρος που
υποστηρίζει την παράταση της κατοχής και τον επεκτατικό εποικισμό σε βάρος των νόμιμων
εθνικών δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού, με αιχμή το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

10. Επιβεβαιώνει την πλήρη υποστήριξη του στον παλαιστινιακό λαό και στον μοναδικό και νόμιμο
εκπρόσωπό του, τον Οργανισμό Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης με επικεφαλής τον Πρόεδρο
Mahmoud Abbas, ενώ αντιτάσσεται σε οποιαδήποτε συνωμοσία που στοχεύει στα
αναπαλλοτρίωτα νόμιμα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Σε αυτό το πλαίσιο καλεί τα
κράτη μέλη να στηρίξουν όλες τις παλαιστινιακές νομικές, πολιτικές και διπλωματικές
προσπάθειες σε όλα τα διεθνή φόρουμ .

11. Τονίζει την ανάγκη να συνεργαστούν τα κράτη μέλη με τα κράτη και τα θεσμικά όργανα της
διεθνούς κοινότητας για να αναλάβουν τις ηθικές και νομικές ευθύνες τους, πρωτίστως τα
Ηνωμένα Έθνη και το Συμβούλιο Ασφαλείας, προκειμένου να απορριφθεί και να
αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε δράση ή πρόταση ασυμβίβαστη με το διεθνές δίκαιο και τα
σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

12. Υπογραμμίζει το δικαίωμα του κράτους της Παλαιστίνης να είναι κυρίαρχο σε όλα τα
παλαιστινιακά εδάφη που έχουν καταληφθεί από το 1967, συμπεριλαμβανομένης της
Ανατολικής Ιερουσαλήμ, του εναέριου χώρου, του θαλάσσιου χώρου, των χωρικών υδάτων,
των φυσικών πόρων και των συνόρων της με τις γειτονικές χώρες και επαναβεβαιώνει τη
σταθερή δέσμευσή της σε μια λύση δύο κρατών που βασίζεται στον τερματισμό της αποικιακής
κατοχής του Ισραήλ στη χώρα της Παλαιστίνης και στην υλοποίηση του δικαιώματος της
αυτοδιάθεσης, ως τη μόνη διεθνώς αποδεκτή λύση που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και στα
ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τους όρους της ειρηνευτικής διαδικασίας
και την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία του 2002, που εγκρίθηκε από την έκτακτη ισλαμική
διάσκεψη κορυφής στη Μέκκα το 2005.

13. Υπογραμμίζει την προσήλωση στην ειρήνη ως στρατηγική επιλογή για την επίλυση της
σύγκρουσης, με βάση τη λύση των δύο κρατών που ενσωματώνει την ανεξαρτησία και την
κυριαρχία του κράτους της Παλαιστίνης στις γραμμές της 4ης Ιουνίου 1967, με πρωτεύουσα

6
 την Ανατολική Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τα διεθνή ψηφίσματα περί νομιμότητας, τους διεθνώς
αναγνωρισμένους όρους και την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία, με όλα τα στοιχεία και τη
φυσική αλληλουχία, όπως παρουσιάστηκαν στην Αραβική Διάσκεψη Κορυφής στη Βηρυτό το
2002, και επιβεβαιώνει, εν προκειμένω, τη σημασία της Παλαιστινιακής πολιτικής
πρωτοβουλίας που παρουσίασε ο Πρόεδρος του κράτους της Παλαιστίνης κ. Mahmoud Abbas,
ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Φεβρουαρίου 2018, που
ζητούσε τη διεξαγωγή διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης και την καθιέρωση ενός πολυμερούς
διεθνούς μηχανισμού για την επανέναρξη μιας ουσιαστικής πολιτικής ειρήνης εντός σαφούς
χρονικού πλαισίου και με βάση τη διεθνή συναίνεση και τις αρχές του διεθνούς δικαίου.

14. Καλεί τον Γενικό Γραμματέα να γνωστοποιήσει σε όλα τα σχετιζόμενα διεθνή μέρη την
αντίθεση του OIC και την απόρριψη οποιουδήποτε σχεδίου, συμφωνίας ή πρωτοβουλίας που
δεν τηρεί το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση, σε ανεξάρτητο κράτος της
Παλαιστίνης με την Ιερουσαλήμ, την Αλ- Quds Al-Sharif (δηλ. "The Holy, Noble"), ως
πρωτεύουσά του, καθώς και το δικαίωμα των Παλαιστινίων να επιστρέψουν στα σπίτια τους
και στην περιουσία τους από την οποία εκτοπίστηκαν και ξεριζώθηκαν, εφαρμόζοντας το
ψήφισμα 194 και αποφασίζει να κοινοποιήσει το παρόν Ψήφισμα στον Πρόεδρο της Γενικής
Συνέλευσης του ΟΗΕ και τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καθώς και στον
Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, και ζητεί τη σύγκληση Επείγουσας Έκτακτης Συνόδου
της Γενικής Συνέλευσης για να εξετάσει την κατάσταση στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ
και στα υπόλοιπα εδάφη της Κατεχόμενης Παλαιστίνης στον απόηχο του λεγόμενου «Σχεδίου»
της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Το Συμβούλιο της Ενωσης Αραβικών Κρατών

7
Δύο μέρες πριν, το Σάββατο 1η Φλεβάρη, πραγματοποίησε έκτακτη σύνοδο σε επίπεδο υπουργών και
συμβούλιο της Ένωσης Αραβικών Κρατών υπό την προεδρία της Δημοκρατίας του Ιράκ, ύστερα από
αίτημα του κράτους της Παλαιστίνης και με την παρουσία του προέδρου του κράτους της Παλαιστίνης
Μαχμούντ Αμπάς και του γενικού γραμματέα και των υπουργών εξωτερικών των κρατών μελών στην
έδρα της Γενικής Γραμματείας στο Καΐρο.

Και το Συμβούλιο της Ενωσης Αραβικών Κρατών κατέληξε ότι «η “Συμφωνία του Αιώνα”, που
υποβλήθηκε από τον Αμερικανό Πρόεδρο και τον επικεφαλής της ισραηλινής κατοχικής κυβέρνησης
στις 28-1-2020, δεν είναι ένα σχέδιο κατάλληλο για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, αλλά μια νέα
οπισθοδρόμηση στην ειρήνη ενάντια στις προσπάθειες που διαρκούν τρεις δεκαετίες και δεδομένου
ότι η συμφωνία αυτή κορυφώθηκε με τις άδικες αμερικανικές αποφάσεις που παραβιάζουν το διεθνές
δίκαιο όσον αφορά την Ιερουσαλήμ, το Γκολάν, τον αποικιακό οικισμό του Ισραήλ, το ζήτημα των
προσφύγων και την UNRWA (The United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the
Near East is a UN agency that supports the relief and human development of Palestinian refugees), δεν
θα επιτύχει διότι παραβιάζει τις διεθνείς αναφορές στην ειρηνευτική διαδικασία και δεν ικανοποιεί τις
ελάχιστες φιλοδοξίες και τα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού και κυρίως το δικαίωμα της
αυτοδιάθεσής του, την εγκαθίδρυση του ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους στα προ της 4ης Ιουνίου
1967 σύνορα, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και το δικαίωμα επιστροφής των
προσφύγων βάσει του ψηφίσματος 194 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών του 1948.

29/03/2022

https://www.protothema.gr/politics/article/1227014/i-ellada-orizei-gia-proti-fora-eidiko-adiprosopo-ston-organismo-
islamikis-sunergasias/

Παναγιώτης Σαββίδης

Η Ελλάδα ορίζει για πρώτη φορά Ειδικό Αντιπρόσωπο στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας

Ειδικό Αντιπρόσωπο στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC - Organisation of the Islamic
Conference), θα ορίσει για πρώτη φορά η Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε από το Κάϊρο ο υπουργός
Εξωτερικών Νίκος Δένδιας κατά τη συνάντησή του με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σάμεχ Σούκρι.

Η απόφαση του υπουργείου Εξωτερικών, στοχεύει στην αντιμετώπιση της προπαγάνδας και των
θεμάτων που επιχειρεί να θέσει η Τουρκία, στο πλαίσιο εργασιών του OIC, με αιχμή του δόρατος την
μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.

Στην τελευταία συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, ο
Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου έθεσε θέμα «τουρκικής» μειονότητας στη
Θράκη, που «καταπιέζεται» από τις ελληνικές Αρχές.

Τις ελληνικές θέσεις υπερασπίστηκε η Αίγυπτος, που όπως έγινε γνωστό θα προωθήσει το ελληνικό
αίτημα για τοποθέτηση Ειδικού Αντιπροσώπου στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας. Όπως δήλωσε

8
ο κ.Δένδιας, υπήρξε συνεννόηση με το Κάϊρο : «ώστε η Ελλάδα να ορίσει έναν Ειδικό Απεσταλμένο, ο
οποίος θα μπορεί να αντιμετωπίζει τα θέματα που η Τουρκία θέτει στο πλαίσιο αυτού του οργανισμού,
σε συνεργασία με φιλικές χώρες, όπως η Αίγυπτος, που βλέπουν καθαρά τα κίνητρα της Τουρκίας».

Στο παρελθόν πολλές φορές η Αίγυπτος μαζί με άλλες μουσουλμανικές χώρες, «μπλόκαραν» την
προσπάθεια της Τουρκίας να αναβαθμίσει το ψευδοκράτος -στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου- ως
πλήρες μέλος του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας. Σήμερα τα κατεχόμενα συμμετέχουν ως
«παρατηρητής» μαζί με Βοσνία- Ερζεγοβίνη, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Ταϊλάνδη και Ρωσία.

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας και η Τουρκία

Ο εμπρησμός του τζαμιού αλ-Ακσά αποτέλεσε την αφορμή για τη σύγκληση της 1ης Ισλαμικής
Διάσκεψης Κορυφής των αρχηγών κρατών ισλαμικών κρατών στην πόλη Ραμπάτ (Μαρόκο) το 1969.

Η Τουρκία, παρά τις αρχικές εσωτερικές αντιπαραθέσεις σχετικά με τη συμβατότητα του κοσμικού
χαρακτήρα του κράτους και της συμμετοχής της σε μια ισλαμική διάσκεψη, τελικά έλαβε μέρος σε
αυτήν. Η απόφαση της συμμετοχής έγινε στο πλαίσιο της σύσφιξης των σχέσεων με την Ανατολή, χωρίς
ωστόσο να θίγονται οι σχέσεις με τη Δύση και με την προϋπόθεση ότι οι συνομιλίες θα περιορίζονταν
αποκλειστικά στον εμπρησμό του τζαμιού αλ-Ακσά και το καθεστώς της Ιερουσαλήμ, το δυτικό κομμάτι
της οποίας τελούσε υπό ισραηλινή κατοχή μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών (1967).

Η ανάγκη ενότητας και συνεργασίας μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών που προέκυψε από τις
διακηρύξεις της 1ης Ισλαμικής Διάσκεψης Κορυφής του 1969 κατέληξε στην ίδρυση του Οργανισμού
Ισλαμικής Διάσκεψης (ΟΙΔ). Κατά τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του ΟΙΔ η συμμετοχή της Τουρκίας ήταν
περιορισμένη κυρίως λόγω της διάστασης ανάμεσα στον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους και στην
αφοσίωση στις αξίες του Ισλάμ. Επιπρόσθετα, η ενότητα μεταξύ των ισλαμικών κρατών μπορούσε να
καταστρατηγήσει τον δυτικό προσανατολισμό της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ωστόσο, στα μέσα
της δεκαετίας του 1970, συντελείται μια στροφή στον προσανατολισμό της Τουρκίας σταθερά πλέον
προς τον ισλαμικό κόσμο για διπλωματικούς λόγους ως συνέπεια της πολιτικής της Άγκυρας στο
Κυπριακό.

Η τουρκική εισβολή στη Βόρεια Κύπρο, η επακόλουθη καταδίκη της ενέργειας της Τουρκίας με
ομόφωνα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και το αμερικανικό εμπάργκο ήρθαν να
προστεθούν στα ήδη έντονα οικονομικά προβλήματα και την δεύτερη πετρελαϊκή κρίση. Το παραπάνω
συγκείμενο σε συνδυασμό με τη συμμετοχή του Κόμματος Εθνικής Σωτηρίας (MSP) στις κυβερνήσεις
συνασπισμού οδήγησε την Τουρκία στην εντονότερη αναζήτηση στήριξης από τα κράτη του ισλαμικού
κόσμου. Αυτή η αλλαγή δεν θα μπορούσε να μην αντανακλάται και στη συμμετοχή της Τουρκίας στον
ΟΙΔ. Από το 1974 και έπειτα η Τουρκία άρχισε να συμμετέχει πιο ενεργά στον ΟΙΔ συνεισφέροντας στον
προϋπολογισμό του οργανισμού και αντιπροσωπευόμενη στις διασκέψεις πλέον από τον υπουργό
Εξωτερικών της χώρας.

Η στρατηγική συγκέντρωσης υποστήριξης για το Κυπριακό ζήτημα μέσα από τη συμμετοχή της Άγκυρας
στον ΟΙΔ έγινε περισσότερο έκδηλη στην Ισλαμική Διάσκεψη του 1975, όπου η Τουρκία συνοδευόμενη

9
από τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας, απηύθυνε πρόσκληση για να φιλοξενηθεί η επόμενη
Ισλαμική Διάσκεψη στην Κωνσταντινούπολη. Οι προσπάθειες της Τουρκίας για υποστήριξη στο
Κυπριακό Ζήτημα τελεσφόρησαν το 1976, στην Ισλαμική Διάσκεψη που έλαβε χώρα στην
Κωνσταντινούπολη. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Suleyman Demirel, στην εναρκτήρια ομιλία τόνισε το
ιστορικό υπόβαθρο της Κωνσταντινούπολης ως κέντρο του Ισλαμικού Κόσμου και έκανε ειδική μνεία
στο Κυπριακό πρόβλημα. Ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Rauf Denktas, συμμετείχε με την ιδιότητα του
ηγέτη της «τουρκικής μουσουλμανικής κοινότητας της Κύπρου» και με ομιλία του, στην οποία
περιέγραφε τον αγώνα του λαού του για τα νόμιμα δικαιώματά του, τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια
απέσπασε τη συμπάθεια και το ενδιαφέρον του μουσουλμανικού κόσμου για επίλυση του
προβλήματος στο πλαίσιο της ισλαμικής αλληλεγγύης.

Ο ΟΙΔ με απόφασή του πλέον αναγνώρισε επίσημα ίσα δικαιώματα ανάμεσα στην «τουρκική
μουσουλμανική κοινότητα της Κύπρου» και την «ελληνική κυπριακή κοινότητα». Επιπρόσθετα, οι
αντιπρόσωποι των Τουρκοκυπρίων κλήθηκαν να συμμετέχουν στο εξής σε όλα τα διεθνή φόρα του
οργανισμού ώστε να επικοινωνήσουν το αίτημά τους και να επιτύχουν μια λύση στο πλαίσιο της
ισότητας των δύο κοινοτήτων. Η επιτυχία της Τουρκίας ήταν μεγάλη διότι μέσα από ένα άνοιγμα που
έκανε στον Ισλαμικό Κόσμο και κάνοντας επίκκληση στους θρησκευτικούς και ιστορικούς δεσμούς
μεταξύ των κρατών του ΟΙΔ, πέτυχε να συγκεντρώσει τη στήριξη και την αλληλεγγύη των υπόλοιπων
μουσουλμανικών κρατών για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος με τρόπο που εξυπηρετούσε τα
εθνικά της συμφέροντα. Έκτοτε η κοινότητα των Τουρκοκυπρίων απέκτησε σταθερή αντιπροσώπευση
στα όργανα του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ) και σταδιακά το δικαίωμα να συμμετέχει στις
εργασίες με το καθεστώς του «κράτους- παρατηρητή», ενώ σε όλες τις διασκέψεις επαναλαμβάνεται η
στήριξη του οργανισμού προς τις πάγιες θέσεις της Τουρκίας και της κοινότητας των Τουρκοκυπρίων
για εύρεση λύσης στη βάση της ισότητας των δύο κοινοτήτων.

Κατά την 20η Διάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών, το 1991 στην Κωνσταντινούπολη, παρά το γεγονός
ότι ο ΟΙΣ δεν ικανοποίησε το αίτημα που εκφράστηκε από τον αυτοαποκαλούμενο υπουργό
Εξωτερικών του ψευδοκράτους, Kenan Atakol, για αναβάθμιση της συμμετοχής του ψευδοκράτους σε
κανονικό μέλος, συντελείται μια πολύ σημαντική αλλαγή.

Συγκεκριμένα, τα προηγούμενα χρόνια οι αποφάσεις του ΟΙΔ περιορίζονταν στην έκφραση της
αλληλεγγύης του Ισλαμικού Κόσμου για τις δυσκολίες τις οποίες υφίστατο η Τουρκοκυπριακή
κοινότητα. Αυτή τη φορά, όμως, η αλληλεγγύη εφαρμόζεται στην πράξη μέσα από την προτροπή των
κρατών-μελών να αυξήσουν τους δεσμούς τους με τους Τουρκοκύπριους σε όλους τους τομείς
συμπεριλαμβανομένου του εμπορίου, του τουρισμού, των επενδύσεων, του αθλητισμού. Μολονότι η
αυτοαποκαλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» έχει ανταλλάξει διπλωματικές
αποστολές μόνο με την Τουρκία, εντούτοις στο πλαίσιο του ΟΙΣ ίδρυσε και διατηρεί επίσημα αλλά και
εθελοντικά γραφεία εκπροσώπησης σε πόλεις του αραβό-ισλαμικού κόσμου, όπως το Μπακού, το
ΆμπουΝτάμπι, το Ισλαμαμπάντ, η Ντόχα, η Μουσκάτ, το Κουβέιτ, η Μανάμα και η Μπισκέκ. Ο ρόλος
των συγκεκριμένων γραφείων είναι η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων μέσω τον οποίων
προωθούν τη σύναψη συμφωνιών, τη συνεργασία και εν τέλει την ολοκλήρωση της διαδικασίας
αναγνώρισης του ψευδοκράτους.

Η συμμετοχή του ψευδοκράτους στον Ο.Ι.Σ. εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αναγνώρισή του από τα
άλλα κράτη. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. με απόφασή του καταδίκασε τόσο την πράξη της
τουρκικής εισβολής στη Βόρεια Κύπρο όσο και την ανακήρυξη των Κατεχόμενων εδαφών σε κράτος και

10
παράλληλα κάλεσε τα μέλη του να μην το αναγνωρίσουν. Ωστόσο, είναι προφανές ότι μέσα από τη
συμμετοχή του ψευδοκράτους στον ΟΙΣ και τη συνεργασία του με τα υπόλοιπα κράτη του ισλαμικού
κόσμου το ψευδοκράτος ενδυναμώνεται πολιτικά.

11