ΠΟΡΟΣΙΜΕΤΡΙΑ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΥ

Ομάδα 5: Μήλιος Αθανάσιος, Μιχαηλίδης Γρηγόρης, Ξεφτέρη Κατερίνα, Παλαιολόγου Ειρήνη,

Τσίρης Αθανάσιος, Φατσής Αλέξανδρος, Χαλάτσης Κωνσταντίνος

Ερώτηση 1)

2 γ cosθ
Η εξίσωση Washburn είναι: P=− , όπου P η ασκούμενη πίεση, γ η επιφανειακή
R
dynes
τάση του υδραργύρου ίση με 480 στους 20oC (ισχύει 1 dyne = 10-5 N), θ η γωνία επαφής
cm
υδραργύρου - υλικού ίση με 141,3ο (ισχύει cosθ = − 0,9974 ≈−1) και R η ακτίνα των πόρων στην
πίεση P. Για την τελική μορφή της εξίσωσης, δηλαδή την έκφραση της πίεσης P σε σχέση με την
N
ακτίνα (όπου P σε 2 και R σε mm), ισχύει:
cm

−5 N −1 cm
2⋅480⋅10 ⋅10 ⋅ −6 2
cm mm 960⋅10 N 6 mm 960 N N
P= = 2⋅10 2 = ⋅ 2 , όπου P η πίεση σε 2 και R ο
R mm R mm m R m m
καθαρός αριθμός της ακτίνας πόρων R σε mm (ώστε να γίνουν οι πράξεις με μονάδες). Άρα
960 N
αντίστοιχα για την ακτίνα πόρων ισχύει: R= ⋅ .
P mm2

Ερώτηση 2)

Φυσικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν με ποροσιμετρία υδραργύρου είναι η

φαινόμενη και πραγματική πυκνότητα, ενώ μη φυσικά είναι η ειδική επιφάνεια πόρων, μέση
ακτίνα πόρων και ολικό ανοιχτό πορώδες.

Ερώτηση 3)

Με το όργανο Macropores unit 120 μετρούνται μεγάλοι πόροι ακτίνας εύρους 7,5 μm –
100 μm, ενώ το Porosimeter 2000 χρησιμοποιείται για τη μέτρηση μικρότερων πόρων με ακτίνα
από 0,000375 μm έως 7,5 μm.

Ερώτηση 4)

Οι σχέσεις που δίνονται είναι:

Μάζα κυψελίδας + Ηg = 244,17 g (1)

Μάζα κυψελίδας + Hg + μάζα δείγματος = 232,14 g (2)
Μάζα δείγματος = 1,2618 g (3)
−3
Πυκνότητα Ηg = 13,59 g⋅cm (4)

Αντικαθιστώντας τη σχέση (4) στη σχέση (2) προκύπτει:

Μάζα κυψελίδας + Ηg = 230,88 g (5)
Συγκρίνοντας τις σχέσεις (1) και (5) παρατηρείται ότι στη δεύτερη μέτρηση, παρόλο που ζυγίζεται
και το δείγμα, παρουσιάζεται μικρότερη τιμή από την πρώτη μέτρηση. Αυτό οφείλεται στο ότι η
πυκνότητα του δείγματος είναι σημαντικά μικρότερη αυτής του υδραργύρου. Έτσι, η διαφορά
244,17 g – 230,88 g = 13,29 g αντιστοιχεί στη μάζα του υδραργύρου του οποίου τη θέση
καταλαμβάνει το δείγμα κατά τη δεύτερη μέτρηση. Ο όγκος αυτής της ποσότητας υδραργύρου
g 3
είναι 13,29 =0,978 cm . Ο όγκος αυτός είναι ίσος με τον όγκο του δείγματος, ο οποίος
g
13,59 −3
cm
μάζα δείγματος 1,2618 g
είναι ίσος με = , όπου dB η φαινόμενη πυκνότητα του δείγματος. Έτσι
dB dB
προκύπτει,
1,2618 g 3 g
=0,978 cm ⇒ dB =1,29 3 .
dB cm

Ερώτηση 5)

Δίνονται:
• Ολικός όγκος διείσδυσης υδραργύρου VHg = 318,3 mm3 = 0,3183 cm3.
−3
• Φαινόμενη πυκνότητα δείγματος dB = 1,39 g⋅cm .
−3
• Διορθωμένη φαινόμενη πυκνότητα δB = 1,96 g⋅cm .
• Μάζα δείγματος mδ = 1,51 g.

Τρόπος A:
Vκενός
Εξ ορισμού το ολικό ανοιχτό πορώδες είναι P t= ⋅100 % , όπου Vκενός ο κενός όγκος του
Vδ
δείγματος και Vδ ο συνολικός του όγκος. Ισχύει Vκενός = Vδ – Vστερεού, άρα το επί τοις εκατό ολικό
ανοικτό πορώδες είναι:
Vδ −V στερεού Vστερεού V στερεού mδ dΒ 1,39
P t= ⋅100 %=(1− )⋅100 %=(1− ⋅ )⋅100 %=(1− )⋅100 %=(1− )⋅100 %=
Vδ Vδ mδ Vδ δΒ 1,96
= 29,1 %.

Τρόπος B:
Υπολογίζεται ο ολικός ειδικός όγκος του υδραργύρου VK που εισχώρησε στο δείγμα,
V Hg 0,3183 cm3 cm
3
VK = = =0,21 . Το επί τοις εκατό ολικό ανοικτό πορώδες είναι:
mδ 1,51 g g
3
cm g
P t=(V K⋅dB )⋅100 %=(0,21 ⋅1,39 −3 )⋅100 %=29,2 %.
g cm

Παρατηρείται ότι οι δύο μέθοδοι έχουν πάρα πολύ κοντινά αποτελέσματα. Αυτό συμβαίνει
επειδή οι δύο τύποι που χρησιμοποιήθηκαν είναι ουσιαστικά ισοδύναμοι, δηλαδή ο ένας μπορεί
να προκύψει από τον άλλο.