Professional Documents
Culture Documents
Tiyatro
Tiyatro
Tiyatro
Ev Aslı’nın evidir. Kapı çalar, ve ona sürpriz yapmak isterler ancak işler yolunda gitmez.
Serap: Hoş geldiniz, buyurun içeri. (Herkes hoş bulduk der.) Hemen hazırlıklara başlamalıyız.
Herkes Mete'ye bakar ve öfleir. O sırada, Ökkeş Mete'ye bir tane yapıştırır.
Ökkeş: Ya sabır.
Serap gelir.
Serap: Ökkeş, sen iyimisin? Doğum günü kutlamaya geldik, kafa bulmaya değil.
Serap sahneye düşen masa örtüsünü kaldırırken içten içe suçluluk hisseder.
Ökkeş: Şarkııı!
Serap: Doğum günü mü, yas günü mü? Şimdi kafana bir tane yiyeceksin.
Serap masa düzenler, ancak bir çiçeği devirir, üzgün bir şekilde bakar.
Mete: Allah!
O sırada Aslı sahneye girer, birini arar ve arkadaşlarının kendi evinde olduğunu öğrenir.
Aslı: Alo... Sinirden ölmek üzereyim... Neden mi hiç kimse telefonumu açmıyor?... Şeymaların nerede
olduğunu biliyor musun?... Öyle mi?... Hemen bana adresi ver, belletirim ben onlara... Ne, benim
evim mi?... Nasıl ya?... Ne karıştırıyor bunlar a?
Ev darmadağın olmuştur.
Serap: Hepsi sizin yüzünüzden, içten içe suçluluk hissederken, özür dilemek ister ama bir türlü
ağzından çıkmaz.
Şeyma: Ne yapacağız?
Serap: Bilmiyorum.
Kapı açılma sesi gelir.
Ökkeş: Bittik.
Serap: Sabır.
Şeyma: Valla, ben bir şey bilmiyorum. Hepsi bunların suçu, benim suçum yok. Sana sürpriz yapacaktık,
kızma ne olursun.
Aslı fenalaşır.
Ökkeş ambulansı aramak için telefona sarılır. Bir anda kasete değer ve arabesk şarkı açılır, Serap
sinirlenir.
Serap, Ökkeş’in yanına kaseti kapatmak için gider ve Mete'nin cetveline basarak kayar ve düşer.
Aslı: Evi mi, doğum günümü de mahvettin! Seni geberticem, gel buraya! diye bağırır.