ZATWIERDZAM Dębica, dnia 14.06.

2018

………………………..

PLAN – KONSPEKT

do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia logistycznego

z żołnierzami OT 1 kompanii lekkiej piechoty w dniu 30.06.2018 r.

I. TEMAT : Gotowość bojowa i mobilizacyjna.

II. CELE ZAJĘĆ :

Zapoznać szkolonych ze stanami oraz kategoriami gotowości bojowej obowiązującymi w SZRP.
Zapoznać szkolonych ze sposobem osiągania gotowości bojowej i mobilizacyjnej w WOT.

III. FORMA: Wykład/zajęcia praktyczne.

IV. CZAS: 4x45 minut

V. MIEJSCE: Piaski

VI. ZAGADNIENIA:
1. Zasady osiągania gotowości do podjęcia i wykonania w odpowiednim czasie zadań
wynikających z charakteru i przeznaczenia pododdziałów WOT.
2. Szkolenie praktyczne w osiąganiu gotowości mobilizacyjnej w określonym czasie i miejscu.

VII. WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:

1. Zajęcia prowadzić w ramach zintegrowanego szkolenia poligonowego całością stanu
osobowego plutonu.
2. Zajęcia przeprowadzić na zasadzie połączenia wykładu ze szkoleniem praktycznym.
3. Szkolenie praktyczne przeprowadzić po wykonaniu wcześniejszego rekonesansu.
4. Szkolenie praktyczne wykonać z zachowaniem możliwie jak największego stopnia realizmu.

VIII. LITERATURA:
1. Instrukcja o działalności szkoleniowo-metodycznej. – Szkol. 816/2009
2. Poradnik dowódcy plutonu.
3. Materiały własne.
 IX. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO-TECHNICZNE:
- ubiór słuchaczy - polowy – 100% stanu.
- broń etatowa - 100% stanu.
- przybory piśmiennicze - 100% stanu.

X. ORGANIZACJA ZAJĘĆ*:(w formie graficznej)

Część wstępna Część główna Część końcowa

Czas: 5 minut Czas: 170 minut Czas: 5 minut
ZAG. 1 – 30 minut

ZAG.2 – 140 minut

XI. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA*:

Kategorycznie zabraniam:
1) Oddalać się z miejsca prowadzenia zajęć bez mojej wiedzy.
2) Kierowania broni w stronę ludzi, zwierząt, sprzętu i innych miejsc nie będących celem.
3) Pozostawiania broni lub jej elementów bez nadzoru.
4) Zabaw bronią i manipulowania przy mechanizmach broni.
Nakazuję:
1) Wykonywać tylko czynności zlecone przez instruktora.
2) Zwrócić szczególną uwagę na przepisy bhp i ppoż.
3) O wszelkich kontuzjach, urazach i dolegliwościach niezwłocznie meldować.

XII. WPROWADZENIE W SYTUACJĘ TAKTYCZNĄ*:

W naszym SRO w dniu 26.06.2018 r w granicach godz. 17:30 planowany jest przemarsz
pododdziału przeciwnika w sile kompanii. Pluton otrzymał zadanie zmobilizować się w czasie
poniżej 3 godzin w celu przeprowadzenia obserwacji i złożenia meldunków o siłach i wyposażeniu
przeciwnika.
XIV. PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Rozpoczęcie zajęć.
CZĘŚĆ WSTĘPNA (5 min)
- przyjąć meldunek;
- przejrzeć broń;
- dokonać przeglądu grupy, sprawdzić kompletność sprzętu;
- podać temat zajęć, cele oraz zagadnienia;
- omówić organizacje zajęć oraz warunki bezpieczeństwa;

CZĘŚĆ GŁÓWNA (170 min)

Lp. ZAGADNIENIA I CZAS CZYNNOŚCI

KIEROWNIKA ĆWICZĄCYCH

1. Zasady osiągania gotowości do Omawiam szkolonym zasady Słuchają wykładu.

podjęcia i wykonania w
odpowiednim czasie zadań
wynikających z charakteru i
przeznaczenia pododdziałów
WOT.
Czas: 30 minut.
2. Szkolenie praktyczne w
osiąganiu gotowości
mobilizacyjnej w określonym
czasie i miejscu.
Czas: 140 minut.
osiągania zdolności bojowej i Notują podawane
mobilizacyjnej przez przeze mnie
pododdziały WOT zgodnie z informacje.
treścią załącznika.
Wprowadzam w sytuację Przystępują do
taktyczną. Stawiam zadanie wykonania
zmobilizowania sił plutonu w postawionych przeze
określonym przeze mnie mnie zadań.
miejscu i czasie z podanym
szczegółowo wyposażeniem i
oporządzeniem.

CZĘŚĆ KOŃCOWA (5 min)

-wykonać zbiórkę plutonu.
- sprawdzić rozładowanie broni oraz kompletność uzbrojenia i wyposażenia.
- sprawdzić stan osobowy pododdziału.
- skontrolować czy podczas zajęć wystąpiły urazy.
- podać termin kolejnych zajęć.

Zakończenie zajęć.

ZAŁĄCZNIKI:
1. Zasady osiągania gotowości bojowej i mobilizacyjnej SZRP. Zasady osiągania gotowości
mobilizacyjnej WOT.

OPRACOWAŁ
Załącznik 1.
Gotowość bojowa według dokumentów normatywnych SZ RP obowiązujacych w pierwszych latach po
wejściu do NATO oznaczała zdolność oddziałów oraz pododdziałów oraz całych Sił Zbrojnych do podjęcia
i wykonania w odpowiednim czasie stojących przed nimi zadań bojowych, wynikających z ich charakteru
i przeznaczenia.

W SZ RP wyróżniano cztery stany gotowości bojowej:

1. gotowość nr 1 – stała gotowość bojowa.
2. gotowość nr 2 – podwyższona gotowość bojowa.
3. gotowość nr 3 – gotowość bojowa zagrożenia wojennego.
4. gotowość nr 4 – pełna gotowość bojowa (wojenna).

Stała gotowość bojowa oznaczała wykonywanie określonych zadań bojowych i mobilizacyjnych

przez oddziały i pododdziały o niepełnych stanach oraz gotowość do sprawnego
mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek nofoformowanych i wydzielenie stanów osobowych,
sprzętu i środków do rozwijania elementów bazy mobilizacyjnej.

Podwyższona gotowość bojowa oznaczała doprowadzenie określonych sił i środków do stanu

zapewniającego wzmocnienia. Podwyższona gotowość bojowa była osiągana na rozkaz szefa
Sztabu Generalnego WP przez jednostki sił reagowania oraz inne wyznaczone jednostki, tj. te
które otrzymały taki rozkaz. Istotą podwyższonej gotowości bojowej było stworzenie dogodnych
warunków do sprawnego przejścia jednostki do kolejnych, wyższych stanów gotowości bojowej.
Podwyższona gotowość bojowa miała być realizowana pod pozorem ćwiczeń bez ogłaszania
alarmu bojowego w miejscu stałej dyslokacji i w rejonach pełnienia dyżurów bojowych, poprzez
ustalone dla tego stanu przedsięwzięcia podnoszące możliwości wykonania zadań bojowych lub
umożliwiające przeprowadzenie mobilizacji. Skryte wykonanie osiągane było pod pozorem
przygotowań do ćwiczeń, kontroli oraz obsługi uzbrojenia i sprzętu lub innych zamierzeń
szkolnych. Zgodnie z określonym porządkiem planowano zwiększać się ilość sił i środków w
jednostce, ograniczać podróże służbowe i urlopy, wzmacniać ochronę dowództw, sztabów,
stanowisk dowodzenia oraz obiektów wojskowych, odwoływać oddelegowanych i
przebywających poza jednostkami żołnierzy do macierzystych jednostek wojskowych lub
wyznaczonych rejonów, zatrzymywać w jednostkach przeszkalanych żołnierzy rezerwy
będących na przydziałach mobilizacyjnych, wydawać wyznaczonym żołnierzom broń osobistą.

Gotowość bojowa zagrożenia wojennego oznaczała osiągnięcie gotowości do osłony granicy

oraz terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Mobilizowane miały być jednostki przeznaczone do
obrony obszaru kraju. Zapewniano możliwość rozwinięcia i osiągnięcia zdolności do działania
zasadniczej części głównych sił obronnych. Gotowość bojowa zagrożenia wojennego oznaczała
utrzymanie powyżej 80% stanu ewidencyjnego żołnierzy w miejscach stałej dyslokacji jednostek
po ich mobilizacyjnym rozwinięciu, w gotowości do rozpoczęcia działań w czasie krótszym niż
12 godzin, wzmocnienie granicy państwowej na zagrożonych kierunkach, pobieranie uzbrojenia
i sprzętu oraz środków bojowych i materiałów przechowywanych poza jednostkami, wydanie
żołnierzom amunicji, środków opatrunkowych i pakietów przeciwchemicznych oraz znaków
tożsamości. W ramach przedsięwzięć miano dokonywać także sprawdzenia działania i
przygotowania do użycia wszystkich rodzajów uzbrojenia, załadowywać amunicję do pojazdów
bojowych, statków latających i na okręty, a pozostałą na środki transportu amunicji, przyspieszać
przeszkalanie i przezbrajanie pododdziałów otrzymujących nowe uzbrojenie, dokonywać
sprawdzenia szczelności oporządzenia i ubiorów ochronnych żołnierzy.
Pełna gotowość bojowa oznaczała osiągnięcie przez całe Siły Zbrojne RP zdolności do militarnej
obrony państwa oraz realizacji zadań bojowych wynikających z potrzeb. W tym stanie powinna
zostać osiągnięta gotowość do realizacji planów operacyjnych. W czasie pełniej gotowości
bojowej wykonywane były następujące działania: osiągnięcie przez wszystkie jednostki
zdolności do działań bojowych, rozwinięcie wojennego systemu uzupełnień, przekazywanie lub
zniszczenie dokumentów zbędnych w działaniach bojowych, przejście na działalność kadrową,
gospodarkę i zaopatrywanie czasu wojennego oraz wprowadzenie do użycia pieczęci, numerów
przeznaczonych na czas „W”, oznakowanie pojazdów, statków powietrznych i okrętów według
zasad obowiązujących w czasie wojny, wprowadzenie w uczelniach i szkołach wojskowych
odpowiednio dostosowanych procesów kształcenia żołnierzy.

GOTOWOŚĆ MOBILIZACYHNA ŻOŁNIERZY WOT:

Żołnierze WOT pełniący służbę w trybie rotacyjnym – nie skoszarowanym gotowość

mobilizacyjną powinni osiągnąć w następujących przedziałach godzinowych:

KOLOR ZIELONY –

nie jest przewidziana mobilizacja w ciągu najbliższych dwunastu godzin.

KOLOR ŻÓŁTY –

stawiennictwo żołnierza w punkcie mobilizacyjnym do sześciu godzin od otrzymania sygnału.

KOLOR CZERWONY –

stawiennictwo żołnierza w punkcie mobilizacyjnym do dwóch godzin od otrzymania sygnału.

Na każdy z wymienionych sygnałów żołnierze którzy dany sygnał otrzymali mają stawić się w czasie
określonym sygnałem z podanym wyposażeniem w punkcie mobilizacyjnym.