Wrocław, dnia 30.08.

2019

ZATWIERDZAM
Dowódca 4 plutonu
ppor. Janusz MATERAC

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Działanie żołnierza w rejonie wyjściowym, czynności

przygotowujące do walki, działanie po ogłoszeniu sygnałów alarmowania.
II. CEL: Uczyć żołnierzy prawidłowego wykonywania zadań bojowych
podczas działania w różnych sytuacjach
III. CZAS: 35 min
IV. MIEJSCE: PĆT
V. LITERATURA:
1. „Instrukcja o działalności szkoleniowo- metodycznej”. MON, W-wa
2009, sygn. Wew. W-43508
2. „Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych (pluton,
drużyna)” DWLąd, W-wa 2000, sygn. W-17893.
3. „Poradnik dowódcy drużyny/załogi/obsługi”. - DWLąd. Wewn. 190/2011
VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO-TECHNICZNE:
5.56 mm karabin szturmowy wz. 96 BERYL - na stan szkolonych
Hełm - na stan szkolonych
maska MP-5 - na stan szkolonych
OP-1 - na stan szkolonych
VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:
KATEGORYCZNIE ZABRANIAM:
1. oddalania się z miejsca ćwiczeń bez mojej zgody
2. kierowania lufy w kierunku ludzi bądź zwierząt
3. odkładania broni
4. podnoszenia środków pozoracji pola walki
5. wykonywanie innych czynności niż nakazane przeze mnie

NAKAZUJĘ:
1. wykonywać wszystkie czynności na moją komendę
2. dbać o powierzony sprzęt
3. zwracać uwagę na niebezpieczne przedmioty
4. podczas przemieszczania się zwrócić uwagę na ukształtowanie terenu i
na obecne na nim przedmioty
5. meldować o znalezieniu przedmiotów nieznanego pochodzenia.
 PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp. CZYNNOŚCI INSTRUKTORA CZYNNOŚCI

SZKOLONYCH
1 BACZNOŚĆ! Działanie żołnierza w rejonie Stoją na zbiórce i
wyjściowym, czynności przygotowujące do walki, słuchają
działanie po ogłoszeniu sygnałów alarmowania

SPOCZNIJ!

2 Ma to na celu nauczyć was jak zachowywać się Stoją na zbiórce i

podczas różnych sytuacji taktycznych. słuchają
3 ZAGADNIENIE- Działanie podczas ataku z Stoją na zbiórce po
powietrza. objaśnieniu tematu
przez instruktora
Ataki z powietrza maszerujący batalion (kompania) przystępują do ćwiczeń
odpiera własnymi siłami. Niektóre elementy praktycznych
ugrupowania marszowego mogą być dodatkowo
osłaniane na polecenie przełożonego przez
pododdziały obrony przeciwlotniczej. Pododdziały
te mogą przemieszczać się w składzie osłanianych
grup marszowych lub też być rozmieszczone
wzdłuż określonych odcinków dróg marszu.
Szczególnej osłony wymagają pododdziały
podczas postojów i odpoczynków. W czasie
oddziaływania przeciwnika powietrznego kolumny z
reguły nie przerywają marszu, zwiększa się
odległości między pojazdami. Odpieranie uderzeń
samolotów (śmigłowców) organizuje się siłami
pododdziałów przeciwlotniczych, a także ogniem
wydzielonych do tego celu pododdziałów
zmechanizowanych. Ogień prowadzi się na
komendę dowódców wozów bojowych w ruchu lub
podczas krótkich przystanków. Na sygnał alarmu
przeciwlotniczego włazy bojowych wozów piechoty
(oprócz włazów, z których prowadzony będzie
ogień) zamyka się.

4 ZAGADNIENIE- Działanie podczas alarmu o Stoją na zbiórce po

skażeniach. objaśnieniu tematu
przez instruktora
Omawiam zasady zachowania się żołnierzy przystępują do ćwiczeń
podczas ogłoszenia alarmu o skażeniach.Po praktycznych.
wejściu w teren skażony należy o tym zameldować
przełożonemu i przystąpić do
określenia rodzaju i rozmiarów skażenia. Po
stwierdzeniu skażenia przystępuje się do udzielania
niezbędnej pomocy i decyduje, które pododdziały
przerwą, a które mogą kontynuować marsz oraz
czy teren skażony pokonać z marszu czy go
obejść. Na sygnał o skażeniach żołnierze nakładają
środki ochronne, w wozach bojowych zamyka się
luki, włazy, otwory strzelnicze i żaluzje oraz włącza
się urządzenia filtrowentylacyjne. W przypadku
niemożności obejścia rejonów pododdział pokonuje
je z maksymalną prędkością na kierunku
zapewniającym najmniejsze skażenie
(napromienienie). Pododdział przeprowadza
likwidację skażeń natychmiast po wyjściu z terenu
skażonego, najczęściej własnymi siłami. Rejony
likwidacji skażeń wybiera się w miejscach
umożliwiających wejście do rejonów docelowych
nie skażonym pododdziałom.Teren skażony
środkami chemicznymi i biologicznymi może być
pokonywany tylko w indywidualnych środkach
ochrony przed skażeniami, które po zakończeniu
marszu muszą być bezwzględnie odkażone.Na
sygnał alarmu o skażeniach żołnierze, w dalszym
ciągu wykonując swoje zadania, bezzwłocznie
nakładają indywidualne środki ochrony przed
skażeniami w położenie bojowe, a znajdujący się w
ukryciach i zakrytych pojazdach tylko maski
przeciwgazowe.Maskę przeciwgazową przenosi się
w następujących położeniach:

-marszowym - jeśli nie zagraża zastosowanie przez

przeciwnika broni masowego rażenia albo
wystąpienie skażeń lub zakażeń;

-pogotowia - jeśli zagraża zastosowanie przez

przeciwnika broni masowego rażenia albo
wystąpienie skażeń lub zakażeń;

-bojowym - z chwilą wykonania przez przeciwnika

uderzenia bronią masowego rażenia albo
wystąpienie skażeń lub zakażeń.

W położeniu marszowym żołnierz ma stale przy

sobie maskę przeciwgazową (w czołgach w
wyznaczonych miejscach, przy opuszczaniu czołgu
- stale przy sobie). Do położenia pogotowia
 przenosi ją na sygnał „Uprzedzenie o zagrożeniu
skażeniami” lub komendę „MASKI - W
POGOTOWIE”. Do położenia bojowego przenosi
maskę natychmiast po ogłoszeniu „Alarmu o
skażeniach” lub na komendę „MASKI - WŁÓŻ”.
CHEMIK, podaję komendy do nakładania masek p-
gaz

5 ZAGADNIENIE- działanie podczas alarmu Dowódcy drużyn

ostrzału artylerii stawiają rozkaz dla
podległych żołnierzy, a
Omawiam zasady zachowania się żołnierzy szkoleni wykonują
podczas ogłoszenia alarmu o ostrzale artylerii postawione zadania
Podczas alarmu o ostrzale artylerii żołnierz
znajduje jak najszybciej zagłębienie terenowe,
chowa się w nim i chroni przede wszystkim głowę.

6 ZAGADNIENIE- działanie żołnierza w rejonie Dowódcy drużyn

wyjściowym. stawiają rozkaz dla
podległych żołnierzy, a
Obserwacja jest podstawowym i powszechnie szkoleni wykonują
stosowanym sposobem prowadzenia rozpoznania, postawione zadania
a także nieodzownym elementem każdego
działania wojsk. Umożliwia ona zdobycie
aktualnych i wiarygodnych wiadomości o
przeciwniku, wojskach własnych i terenie.

Organizuje się ją i prowadzi we wszystkich

rodzajach działań taktycznych, niezależnie od
warunków atmosferycznych, pory roku i doby.
Prowadzą ją dowódcy, załogi posterunków
obserwacyjnych, żołnierze – obserwatorzy, a także
wszyscy żołnierze pododdziałów walczących. Do
prowadzenia obserwacji wykorzystuje się sprzęt
optyczny, noktowizyjny i dalmierze oraz celowniki
broni pokładowej i techniczne środki rozpoznania
pola walki.

Z doświadczeń współczesnych wojen i konfliktów

lokalnych wynika, że celowym jest wybieranie
miejsc na stanowisko obserwacyjne lub PO w
punktach na pierwszy rzut oka wyjątkowo
nieprzyjaznych ludzkiej naturze np. w
zniszczonych, rozbitych grobach, na wysypiskach
śmieci, składach nieczystości, w wylotowych
 odcinkach kanałów ściekowych, w bezpośredniej
bliskości padłych, rozkładających się zwłok dużych
zwierząt hodowlanych itp. Bardzo często właśnie
taka lokalizacja i pomysłowość zwiadowców
gwarantowały sukces prowadzonej obserwacji.

Obserwację prowadzi się nieprzerwanie, meldunek

składa się niezwłocznie po wykryciu celu.

POKAZ:

Ustawiam szkolonych w dwóch szeregach, jeden

po prawej, drugi po lewej stronie od stanowiska
ogniowego. Zajmuję stanowisko ogniowe i
prowadzę obserwację. Składam meldunek o
wykrytym celu: "Dowódco, dozór 1, prawo 50,
grupa piechoty przeciwnika!”.

POKAZ Z OBJAŚNIENIEM:

Zajmuję stanowisko ogniowe, przygotowuję je do

obserwacji, trasując trawę, która uniemożliwia mi jej
prowadzenie. Po przygotowaniu stanowiska
odbezpieczam broń i przystępuję do obserwowania
swojego sektora. O wykrytym celu informuję
dowódcę, głośno i wyraźnie, stosując jasny i
przejrzysty meldunek: "Dowódco, dozór 3, bliżej 20,
bojowy wóz piechoty przeciwnika!". W razie braku
reakcji dowódcy należy ponowić meldunek.

7 ZAGADNIENIE- czynności przygotowujące do Dowódcy drużyn

walki. stawiają rozkaz dla
podległych żołnierzy, a
Dowódca, stawia rozkaz do natarcia w którym ujmie szkoleni wykonują
następujące informacje: postawione zadania
1.odległość i charakter działań przeciwnika

2.prawdopodobne rubieże. Spotkania z

przeciwnikiem

3.zagrożenie oddziaływania środków napadu

powietrznego

4.zadanie plutonu i sąsiadów

5.kierunek natarcia, elementy koordynujące

natarcie, obiekt końcowy natarcia
 6.miejsce drużyn

7.szczegółowe zadania żołnierzy drużyny.

8 Sprawdzenie gotowości drużyny do natarcia Dowódcy drużyn

stawiają rozkaz dla
1. stan uzbrojenia i zaopatrzenia w amunicję. podległych żołnierzy, a
szkoleni wykonują
2. wyposażenie indywidualne żołnierzy. postawione zadania

3. zrozumienie zamiaru i zadań przez żołnierzy.

4. maskowanie żołnierzy i sprzętu.

5. usunięcie usterek stwierdzonych w czasie

poprzednich kontroli.

6. udzielenie niezbędnej pomocy.

OPRACOWAŁ