Może być schorzeniem pierwotnym (dysfunkcją tarczycy), wtórnym - dysfunkcją

przysadki lub
trzeciorzędowym - uszkodzenie podwzgórza.
Objawy:
przyrost masy ciała, nietolerancja zimna, zaparcia, suchość skóry, bradykardia,
chrypka i spowolnienie
procesów umysłowych, hipowentylacja, obniżone tętno, zwolnienie akcji serca,
apatia, senność.

Wysycenie krwii tlenem może być prawidłowe, może dojść do gromadzenia wysięków w
jamie opłucnej
lub osierdziowej, może pojawić się przewodnienie i hiponatremia.

Przyczyny niedoczynności tarczycy:

Niedobór jodu, choroby autoimmunologiczne tarczycy, niedoczynność wrodzona

Hashimoto:
Przewlekłe zapalenie tarczycy, charakteryzuje się naciekaniem limfocytów w obrębie
narządu i powstawaniem
przeciwciał przeciw antygenom tarczycy, powiększa się w tej chorobie tarczyca,
powstawanie wolów i grudek,

Rozpoznanie:
Oznaczenie TSH niezależnie od przyczyny i ciężkości zaburzenia,
Wzrost TSH i FT4 to objawy tyreotoksykozy - nasuwa to przypuszczenie guza przysadki
wydzielającego TSH.

Normy hormonów tarczycy:

TSH (tyreotropina)
Norma: Zazwyczaj wyniki wahają się od 0,4 do 4,0 mIU/L.
Wyższe wartości TSH mogą wskazywać na niedoczynność tarczycy.
FT4 (wolna tyroksyna)
Norma: Przeciętne wartości wynoszą od 0,9 do 2,3 ng/dL.
Niskie wartości FT4 mogą sugerować niedoczynność tarczycy.
FT3 (wolna trójjodotyronina)
Norma: Przeciętne wartości wynoszą od 2,3 do 4,2 pg/mL.
Niskie wartości FT3 mogą wskazywać na niedoczynność tarczycy.
Rodzaje badań diagnostycznych:
Badanie poziomu TSH, FT4 i FT3:
TSH jest często pierwszym badaniem wykonywanym do oceny funkcji tarczycy.
W przypadku wyników sugerujących niedoczynność tarczycy, konieczne jest zazwyczaj
dokładniejsze badanie poziomu FT4 i FT3.
Badanie przeciwciał przeciwtarczycowych:
Wykrywanie przeciwciał przeciwtarczycowych, takich jak przeciwciała anty-TPO
(przeciwciała anty-peroksydazy tarczycowej), może pomóc w diagnozie chorób
autoimmunologicznych tarczycy, takich jak Hashimoto.
Diagnostyka:
1. Historia pacjenta i badanie fizykalne:
Ocena objawów i historii pacjenta, takich jak zmęczenie, przybieranie na wadze,
zimne uczucie, może być istotna w diagnostyce.
2. Obrazowanie tarczycy:
Badania obrazowe, takie jak ultrasonografia tarczycy, mogą pomóc w ocenie struktury
tarczycy, identyfikacji guzów czy zmian.
3. Testy czynnościowe:
Testy z użyciem tyroksyny (np. test TRH) mogą być stosowane w celu oceny reakcji
tarczycy na bodźce hormonalne.
4. Biopsja tarczycy:
W przypadku wykrycia guzów lub nieprawidłowości na obrazach, biopsja tarczycy może
być konieczna do oceny charakteru zmian.

Leczenie polega na podawaniu leków, które blokują syntezę i wydzielanie hormonów

tarczycy.
Należą do nich:
PROPYLOTIOURACYL ( ma przewagę nad metymazolem)
Hamuje konwersje T4 i T3 na obwodzie.
METYMAZOL jest przyjmowany 3 razy dziennie co ułatwia regularne przyjmowanie leku.
Przy ciężkich objawach nadczynności tarczycy podaje się ß-blokery, które hamują
działanie katecholamin np. Propranolol.
Po 1-2 latach kontroli lekarz może wstrzymać podawanie leków doustnie, aby
sprawdzić czy uzyskano remisję choroby.
Innym sposobem radykalnego leczenia jest chirurgiczne usunięcie tarczycy. Jednak
jest wtedy możliwość uszkodzenia nerwów krtani , które kontrolują działanie strun
głosowych lub usunięcia przytarczyc.
Według specjalistów lepszym sposobem jest podawanie radiojodu. Radiojod prowadzi do
ablacji narządu i jest to bezpieczna jak i skuteczna terapia.