Spis treści

Przewodnik po raporcie 2

Wydarzenia około-rynkowe 3

Analiza sentymentu 5

Wykresy 6

Narzędzia 11

Portfel taktyczny 18

Pozostałe transakcje 18

Podsumowanie 19

Opis narzędzi 19

1
Obszerny raport z makro otoczenia (inwersja krzywej rentowności

obligacji)

1. Przewodnik po raporcie

2. Wydarzenia okołorynkowe

3. Analiza sentymentu

4. Wykresy

5. Narzędzia

6. Portfel taktyczny

7. Pozostałe transakcje

8. Portfel strategiczny – DCA+

9. Podsumowanie

10. Opis narzędzi

1. Przewodnik po raporcie

Jeżeli jesteś początkującym inwestorem, to zakładam, że interesuje Cię wyłącznie pasywne

wdrożenie strategii DCA+.

W takim wypadku z poszczególnych składników raportu polecam Tobie głównie sekcje:

● 2 – Wydarzenia okołorynkowe, tutaj znajdziesz informacje, które warto znać i dzięki

nim poszerzać swoją wiedzę.

● 3- Analiza sentymentu , to będzie cenną wskazówką dla każdego niezależnie od

stopnia zaawansowania oraz doświadczenia.

● 8- Portfel strategiczny DCA+

● 9- Podsumowanie

2
Jeżeli jesteś już jakiś czas na rynku i zamierzasz traktować raporty jako swoisty drogowskaz

dla swoich inwestycji bez jasno sprecyzowanego horyzontu inwestycyjnego, to polecam

lekturę całego raportu.

Jeżeli Twoje doświadczenie pozwala na zmienne pozycjonowanie się na rynku, to sekcja 8-

Portfel strategiczny DCA+ jest dla Ciebie zbędna, ponieważ alokacja portfela

długoterminowego może być całkowicie odmienna niż krótkoterminowe postrzeganie rynku.

2. Wydarzenia okołorynkowe

W dzisiejszym, mocno rozbudowanym raporcie skupię się na krzywej rentowności z punktu

widzenia ograniczeń w polityce gospodarczej.

Krzywa rentowności na dzień 1 grudnia 2023:

Zauważ, że trwająca od ponad 18 miesięcy inwersja krzywej (ujemny spread pomiędzy

rentownością obligacji 10-letnich względem 2-letnich) zmierza ku znormalizacji począwszy

od lipca tego roku (wtedy był najbardziej ujemny spread - ponad 100 bp.). Do końca

października proces ten (de-inwersja) osiągnął swoje, jak dotąd; apogeum, kiedy spread

skurczył się do kilkunastu punktów bazowych. Od listopada jednak spread znowu zaczął się

rozszerzać i tydzień temu wyniósł on rekordowy w ostatnich tygodniach poziom 50 bp (w

ostatni piątek było to 34 bp.). Mamy więc powrót do de-inwersji (bullish curve steepening)

3
przy jednoczesnym spadku rentowności zarówno obligacji 2 jak również 10 letnich.

Świadczy to rozgrywaniu przez rynki oficjalnie już potwierdzonej pauzy Fed (koniec

podwyżek stóp) oraz rosnącej wiary w miękkie lądowanie gospodarki (brak recesji).

Dlaczego proces de-inwersji trwa tak długo oraz czy rynki prawidłowo odczytują

perspektywy gospodarcze? Żeby odpowiedzieć na to pytanie pozwolę sobie na krótki

wykład z historii ekonomii (mam nadzieję, że będzie on zrozumiały i interesujący):

Czym jest polityka gospodarcza i jakie strategiczne cele ona realizuje?

Polityka gospodarcza to wypadkowa 2 do pewnego stopnia niezależnych od siebie

obszarów polityki - monetarnej oraz fiskalnej, gdzie politykę fiskalną realizuje rząd, a

politykę monetarną bank centralny. Do głównych narzędzi polityki fiskalnej należy

bilansowanie wydatków oraz wpływów fiskalnych (wydatki rządowe oraz polityka

podatkowa). Narzędzia monetarne to przede wszystkim polityka emisji pieniądza

(monetarna podaż pieniądza, poziom stóp procentowych oraz poziom rezerw

obowiązkowych). Realizując obie te polityki, rządzący starają się dbać o 3 główne cele

strategiczne:

● długoterminową stabilność finansów publicznych - zadłużenie publiczne, deficyt

budżetowy

● długoterminową stabilność cen (inflacja)

● długoterminową stabilność rynków finansowych, wzrostu gospodarczego.

Balansowanie pomiędzy tymi celami jest tak zwanym trylematem polityki gopsodarczej,

patrz schemat 1:

4
Dlaczego nazwałem owo balansowanie trylematem? ponieważ niezależnie od warunków

zewnętrznych, cele te są ze sobą sprzeczne i co najwyżej można w danym momencie

realizować 2 z nich poświęcając trzeci, co w praktyce oznacza, że trylemat sprowadza się

do jednego z 3 schematów:

Schemat 2 - dbałość o inflację i finanse publiczne kosztem stabilności rynków fiansowych:

Schemat 3 - dbałość o finanse publiczne oraz stabilność rynków finansowych kosztem

inflacji:

5
Schemat 4 - dbałość o inflację oraz stabilność rynków finansowych kosztem stabilności

finansów publicznych:

Klasycznym przykładem tego ostaniego schematu była era rządów Ronalda Reagana oraz

Paula Volckera (szefa Fed) w pierwszej połowie lat 80-tych, kiedy Fed drastycznie podnosił

stopy procentowe (najwyższe w historii USA - ok. 16%), jednocześnie polityka fiskalna była

nakierowana na amortyzowanie skutków wysokich stóp procentowych poprzez rekordowe

inwestycje publiczne (wyścig zbrojeń USA z ZSRR, który napędzał gospodarkę oraz rynki, i

6
który w konsekwencji, doprowadził do upadku bloku wschodniego). Dlaczego było to

wtedy wykonalne i nie doprowadziło do bankructwa USA ? Odpowiedź kryje się przede

wszystkim w 2 następujących parametrach:

● systemie monetarnym ( od 1972 mamy erę pieniądza fiducjarnego - fiat money),

który pozwala na łatwiejsze kreowanie fiskalnej podaży pieniądza (środki na

inwestycje publiczne) niż w poprzednich systemach monetarnych ( więcej o tym w

dalszej części)

● poziomie zadłużenia publicznego w relacji do PKB (40% w momencie objęcia

rządów przez Reagana w 1980 roku).

Skupię się teraz na systemach monetarnych:

Od połowy XIX wieku obowiązywał tzw. standard złota (golden standard), który w swojej

klasycznej postaci występował w USA do 1933 roku (pełna wymienialność USD na złoto

zarówno dla podmiotów zagranicznych, jak również krajowych (sektor prywatny). W 1933

roku prezydent Roosevelt wprowadził ograniczenie wymienialności na złoto, zawężając

listę podmiotów mogących wymieniać USD na złoto wyłącznie do zagranicznych banków

centralnych ( posiadanie złota przez amerykański sektor prywatny było od tego momentu

nielegalne). System ten możemy nazwać - połowicznym standardem złota (semi golden

standard) i obowiązywał on do 1972 roku. W 1972 roku prezydent Nixon zawiesił (

tymczasowo, w praktyce na zawsze) wymienialność USD na złoto, rozpoczynając tym

samym nową erę - erę pieniądza fiducjarnego - fiat money. Przez większość czasu w dobie

golden standard trylemat polityki gospodarczej sprowadzał się do schematu 2 - stabilność

finansów publicznych oraz stabilność cen kosztem stabilności rynków finansowych.

Wynikało to głównie z tego, że w dobie golden standard zwiększanie podaży pieniądza było

utrudnione i był to czas, kiedy średnioterminowa inflacja była niska (okresy podwyższonej

inflacji przeplatane z okresami deflacji - generalnie idealny czas dla posiadaczy

oszczędności)), zadłużenie publiczne było niskie, ale to wszystko kosztem tempa wzrostu

gospodarczego oraz bardzo wysokiej zmienności na rynkach (dynamiczne zwyżki giełd

przeplatane bardzo częstymi i głębokim bessami - niekorzystny czas dla hodlerów akcji). W

momencie przejścia na semi golden standard zadłużenie publiczne do PKB wynosiło 20%.

W okresie semi golden standard dominującym schematem był schemat 3 (stabilne finanse

7
publiczne, stabilne rynki finansowe kosztem inflacji). Był to najbardziej zbilansowany okres

z punktu widzenia zarówno posiadaczy oszczędności, jak również hodlerów akcji.

Zadłużenie publiczne w momencie końca semi golden standard wynosiło 60%, ale

konsekwentnie spadało od końca II Wojny Światowej (sytuacja nadzwyczajna

spowodowana wojennym wysiłkiem zbrojeniowym USA - 140% w relacji do PKB) W

dobie fiat money główny nacisk był kładziony na stabilność rynków finansowych

naprzemiennie kosztem inflacji lub finansów publicznych (schematy 3 oraz 4, z rzadka

schemat 2). Przedstawię teraz historię S&P 500 od 1870 roku na tle obowiązujących

systemów monetarnych:

Miesięczny wykres S&P 500 od 1873 do 2023. Proszę mi wybaczyć brak dat na osii

poziomej, ale Excel nie rozpoznaje dat sprzed 1900 roku. Zauważ, że żółta część wykresu

(semi golden standard), to czas stabilnego wzrostu giełd przy jednoczesnej względnej

stabilności pozostałych parametrów (zadłużenie publiczne, inflacja). Ten okres w historii

gospodarczej nazywany jest również “złotą erą kapitalizmu” (ang. capitalism golden era),

kiedy wszystkie główne parametry były względnie stabilne (w tym czasie powstała klasa

średnia, której standard życia podniósł się najbardziej). Obecny okres - fiat money, to czas

największych wzrostów giełd, niestety okupiony drastycznym wzrostem długu, spadkiem

wartości pieniądza oraz relatywnym zubożeniem klasy średniej (inaczej to wygląda z

8
polskiej perspektywy, co jest związane z nadrabianiem przez nasz kraj “straconego przez

komunizm” czasu). Kolejny wykres przedstawia S&P 500 na tle poszczególnych schematów

trylematu polityki gospodarczej:

Zauważ, że w czasach golden standard, pomimo tego, że z wyjątkiem drugiej połowy lat

20-tych dominował schemat 2 (stabilne finanse i ceny kosztem stabilności giełd), giełdy

jednak szły do góry, chociaż tempo tego wzrostu nie było imponujące. W dobie fiat money,

każde krótkoterminowe wdrożenie schematu 2 powodowało krachy giełdowe, co zobrazuje

ten sam wykres odniesiony tylko do ery fiat money:

9
Dlaczego tak się dzieje? Wynika to z faktu, coraz bardziej ograniczonego się pola manewru

w polityce gospodarczej spowodowanego skokowo rosnącym zadłużeniem. W praktyce

oznacza to, że gospodarka oraz giełdy rosły wyłącznie dzięki gwałtownie rosnącej podaży

pieniądza oraz zadłużenia (zanik organicznego rozwoju). Powoli wracając do tematu

krzywej rentowności, przeanalizuję szczegółowo ten sam wykres za ostatnie 4 lata:

10
Czerwonym kółkiem zaznaczyłem krach covidowy. Obowiązującą narracją począwszy od

końca 2008 (GFC) był schemat 3 (dbałość o stabilizację rynków po bessie 2007-2009,

oddłużanie się sektora publicznego oraz prywatnego (deleveraging z lat 2009-2019)

kosztem inflacji. Przypomnę, że jednym ze skutków GFC w 2009 roku była deflacja, a celem

Fed było podniesienie inflacji do 2%, która uporczywie była poniżej tego celu (zbyt niska

inflacja też nie jest dobra dla gospodarki). Na kilka miesięcy przed covidem na nastąpiło coś

bardzo zaskakującego na rynku międzybankowym:

15 września 2019 stopa pożyczkowa repo na rynku międzybankowym nagle podskoczyła z

okolic 1,8% na 8%!!!. Stopa repo jest pochodną stóp procentowych Fed i nie różni się od

nich więcej niż kilkadziesiąt bp w zależności od tego czy jest większe lub mniejsze

zapotrzebowanie na jednodniową płynność. Tego dnia przy stopie Fed na poziomie 2%,

repo wyskoczyło o 600 punktów bazowych do poziomu 8%. Reakcja Fed była błyskawiczna

(ukryte QE), które dostarczyło płynności, aby ustabilizować stopę repo. Był to początek

nowej stymulacji pieniężnej, która w pełnej skali wystąpiła podczas lockdownów

covidovych. Co to w istocie oznacza? Rynek pieniężny najszybciej zaczął uświadamiać sobie,

że zacieśniające się pole manewru polityki gospodarczej powoduje, że po raz pierwszy w

historii klasyczny trylemat polityki zaczął zamieniać się w “dylemat” (realnia realizacja tylko

jednego celu kosztem 2 pozostałych). W efekcie tego reakcją na Covid, który był tylko

11
pretekstem, była zmiana na nowy schemat, z którego rynki (zwłaszcza rynki akcji) jeszcze

nie zdają sobie sprawy:

Od końca 2019 roku jest możliwa realizacja tylko jednego celu i od początku 2020 tym

celem była stabilizacja rynków finansowych oraz gospodarki. Na efekt nie trzeba było długo

czekać i od 2021 roku zaczęła rosnąć inflacja. W efekcie tego, Fed na początku 2022

postawił wszystko na walkę z inflacją podnosząc stopy oraz wdrażając QT (przeciwieństwo

QE). Dylemat polityki zamienił się na:

12
Efektem tego było obniżenie inflacji przy spadku rynku akcji oraz rosnącym zadłużeniu

spowodowanym rosnącym kosztem obsługi rekordowo wysokiego długu. Pod koniec

zeszłego roku administracja Bidena, który postanowił zrobić wszystko, co możliwe, aby

walczyć o reelekcję, uruchomiła bezprecedensowy (w relacji do kosztu obsługi zadłużenia)

program o przewrotnej nazwie - Inflation Protection Act. W praktyce oznaczało to, że

płynność zabierana jedną ręką przez FED, wracała na rynek w postaci stymulacji Bidena

(bidenomics). Rynki aktywów wrazliwych na ryzyko “kupiły tę narrację” wierząc, że

realizujemy schemat 4:

Jednak rynek obligacji, który jest najlepszym barometrem, jako jedyny prawidłowo odczytał

tę sytuację, i wszystko wskazuje, że obowiązujący schemat jest następujący:

13
Wyjaśniwszy podstawowe zależności pomiędzy polityką gospodarczą, a realnością

realizacji priorytetów, powracam do krzywej obligacji. Ten nieco przydługi wykład był mi

potrzebny do tego, aby wyjaśnić obecny “rozjazd” pomiędzy rynkiem obligacji, a rynkiem

akcji. Patrząc na narrację rynku akcji: (schemat 4), mamy inflację będącą w coraz więszkym

stopniu pod kontrolą (jeden z priorytetów schematu 4) oraz coraz lepsze perspektywy

gospodarcze (drugi z priorytetów schematu 4). Ale gdyby to była właściwa narracja, to

dawno już doszłoby do de-inwersji krzywej, ponieważ w takich warunkach rentowności

obligacji o krótkich terminach (np. 2 latki) powinny iść w dół, zresztą tak się w istocie dzieje,

ale rentowności dłuższych terminów powinny iść w górę (long end krzywej w mniejszym

stopniu reaguje na oczekiwania wobec przyszłych stóp niż front end, a w większym stopniu

na perspektywy gospodarcze (im lepsze tym wyższe rentowności long end). W

rzeczywistości mamy szybciej spadające rentowności 2 -latek (oczekiwanie na rychłe

obniżki stóp) oraz spadające rentowności 10- latek (brak wiary rynku obligacji w soft

landing). Jest tylko kwestią czasu (maksimum 2 miesiące), że rynek akcji uświadomi sobie

tę nieefektywnosć i to będzie średnioterminowy punkt zwrotny na rynku aktywów

wrażliwych na ryzyko (akcje, krypto oraz surowce), wróżący nadchodzący krach w 2024

roku. Pomimo tego, uważam, że do de-inwersji dojdzie jeszcze przed rozpoczęciem recesji z

następującego powodu:

14
● Od porozumienia w sprawie debt ceiling (czerwiec 2023) rząd USA musiał uzupełnić

wydrenowany do zera swój rachunek w Fed - TGA (Treasury General Account),

patrz wykres:

Z potrzeb fiskalnych administracji Bidena wynika, że TGA powinien osiągnąć poziom

1,5 biliona USD (na razie jest 700 miliardów USD, czyli niespełna 50% tej kwoty).

Mamy więc z jednej strony niedopasowanie ilościowe, ale również mamy

niedopasowanie strukturalne. Na czym polega niedopasowanie strukturalne? Na

tym, że gdyby rząd USA kierował się wyłącznie optymalizacją finansów publicznych,

to nie emitowałby tak dużo bonów skarbowych, a w większym astopniu obligacje

długoterminowe (10 lat oraz 30 lat). Byłoby to tańsze dla budżetu (wciąż trwająca

inwersja krzywej a ponadto, nie byłoby potrzeby ciągłego rolowania tego długu.

Jednak Janet Yellen zdaje sobie sprawę z tego, że jeżeli będzie emitować obligacje o

dłuższych terminach, mamy od razu krach na akcjach. Dlaczego? Pisałem o tym w

czerwcu, ale przypomnę dla tych, którzy tego nie pamiętają. Kiedy Fed emituje dług

o krótkim terminie, to nie drenuje płynności z rynku (potrzebnej na podtrzymanie

hossy), ponieważ obligacje o krótkich terminach znakomicie spełniają swoją rolę jako

zabezpieczenie (collateral) na rynku międzybankowym - repo i reverse repo. Nie

nadają się do tego obligacje o dłuższych terminach. Biden, który jak ognia boi się

bessy (bessa w roku przedwyborczym to gwarantowana przegrana w wyborach),

woli przepłacać za emitowane obligacje, byle tylko nie było bessy. To właśnie

nadpodaż obligacji o krótkich terminach (wyższa podaż, niższe ceny wyższe

rentowności) dokłada się do opóźniania de-inwersji krzywej. Problem w tym, że

15
 rynek obligacji doskonale to wyczuwa i nie chłonie w wystarczającym stopniu

obligacji o krótszych terminach, co widać po kolejnych aukcjach tych obligacji. Rząd

USA chcąc nie chcąc, ma do wyboru jedną z dwóch opcji, które w rzeczywistości są

rozwiązaniami: złym lub bardzo złym:

● Rozwiązanie złe - zmienić strukturę emisji na korzyść obligacji o dłuższych

terminach. W takim wypadku dalej rząd może stymulować (ma za co), ale i

tak wysysa to płynność z rynku - krach jest tylko kwestią czasu).

● Rozwiązanie bardzo złe - zmniejszyć emisję długu, co powinno uświadomić

rynkowi akcji, że klasyczny trylemat zmienił się w praktyce w dylemat (walka

z inflacją kosztem stabilności rynków finansowych).

Zarówno jedna opcja, jak i druga musi przynieść krach, z tą różnicą, że mamy krach “tu i

teraz” lub mamy krach za 2-3 miesiące. Jednak niezależnie, który wariant zostanie wybrany,

dojdzie do tak długo oczekiwanej de-inwersji, pytanie tylko przy jakim poziomie

rentowności 10- latek. W wariancie złym emitowanie obligacji o dłuższych terminach

podbije ich rentowności - czytaj cena TLT jeszcze może raz się cofnąć do swoich dołków

zanim wystrzeli w górę, a w drugim przypadku TLT dołek cen ma już za sobą.

Wiadomości ze sfery krypto:

Szczególy porozumienia pomiędzy Binance a rządem USA:

Od 2018 roku trwało śledztwo przeciwko giełdzie Binance, które prowadziły 4 instytucje:

● DOJ - Department of Justice - Departament Sprawiedliwości

● Treasury - Departament Skarbu

● CFTC - regulator rynku surowców

● SEC - komisja papierów wartościowych.

Lista zarzutów była bardzo obszerna i zawierała min.:

● nielegalne oferowanie papierów wartościowych (SEC, CFTC)

● niewłaściwy nadzór nad środkami klientów - money commingling (SEC)

● pranie brudnych pieniędzy (DOJ)

16
 ● nielicencjonowane pośredniczenie w obrocie finansowym - money transmitting

(Treasury)

● Brak procedur KYC, AML (CFTC)

W wyniku porozumienia, którego sygnatariuszami były: Binance, DOJ, Treasury oraz CFTC,

Binance przyznał się do wszystkich stawianych zarzutów z wyjątkiem tych dotyczących

money commingling, dlatego SEC nie był stroną porozumienia.

Warunki porozumienia są następujące:

● CZ (CEO Binace) odszedł z organów firmy, pozostając dalej jej głównym

współwłaścicielem.

● Nowym CEO został Richard Teng - akceptowany przez Amerykanów

● Binance zapłaci karę finansową w wysokości 4 miliardów USD (najwyższa

dobrowolna kara finansowa w historii rynków finansowych)

● Różni przedstawiciele Binance, jako osoby fizyczne zapłacą łącznie 0,5 miliarda USD

kar, w tym sam CZ - 150 milionów USD.

● Amerykańscy regulatorzy mają do wszystkich ksiąg Binace przez 3 lata z opcją

przedłużenia o kolejne 2, aby zweryfikować, czy doszło do money commingling oraz,

czy KYC i AML wdrażane są we właściwy sposób.

● CZ może być dodatkowo obiektem zarzutów karnych, które mogą skutkować w

najgorszym scenariuszu wieloletnim wyrokiem więzienia.

O ile dla samego CZ sprawa może skończyć się niekorzystnie (na razie dostał zakaz

opuszczania USA), o tyle dla Binance jest to dobra wiadomość. Binance jest na tyle mocny

kapitałowo, że 4 miliardy nie osłabiają znacząco jego fundamentów, co najwyżej ucierpi na

tym krótkoterminowa płynność całego rynku krypto (potrzeba spieniężenia aktywów), ale

nie znalazłem informacji jaki jest termin do zapłaty tej kwoty. Najważniejsze jednak jest to,

że Binance najgorsze ma za sobą i jeżeli audyt nie potwierdzi money commingling, to

również SEC wycofa swoje zarzuty.

3. Analiza sentymentu

17
Przed zamieszczeniem cotygodniowych wyników, przedstawiam analizę sentymentu rynku

akcji:

Wynik z ostatniego czwartku (czerwone kółko) porównam teraz do sentymentu z lipca,

kiedy rynki akcji osiągnęły poprzedni szczyt:

Odsetek byków jest bardzo blisko rekordowego odczytu z lipca. Odsetek niedźwiedzi jest

nawet niższy (19,5 % teraz wobec 21,3% procent wtedy). Podobne wskazania wynikają z

NAAIM Exposure Index (wskaźnik zainwestowania przez zarządzających hedge funds):

18
Zauważ, jak precyzyjnie szczyty na S&P 500 (dolny wykres) zbiegały się ze szczytami na

NAAIM (czerwone strzałki), natomiast dołki NAAIM z dołkami na S&P 500 (zielone strzałki).

Wymowa obu wskaźników jest raczej jednoznaczna - jesteśmy blisko przynajmniej

lokalnego szczytu na rynku akcji. Co ciekawe, jest to zbieżne z naszym sentymentem:

Cotygodniowa analiza naszego sentymentu:

Pytanie 1 -

Traktując wszystkie Twoje środki przeznaczone na inwestycje na krypto jako 100%, jaką

część masz obecnie zainwestowaną ? (stablecoiny wliczamy do gotówki, a nie do krypto)

19
Warianty odpowiedzi:

między 0% a 10%

między 10% a 20%

między 20% a 30%

między 30% a 40%

między 40% a 50%

między 50% a 60%

między 60% a 70%

między 70% a 80%

między 80% a 90%

między 90% a 100%

Wyniki:

20
Średnie zainwestowanie wynosi obecnie 63,9%. (wzrost z 62,4%). Odkąd stosuję skalę 10

przedziałową (lipiec 2023), jest to trzeci najwyższy poziom zainwestowania.

Pytanie 2

Co wydarzy się wcześniej? BTC poniżej 33K USD czy BTC powyżej 42K USD.

Rozkład odpowiedzi:

33K USD: 36% (poprzednio 38%)

40K USD: 64% (poprzednio 62%)

Pytanie 3:

Czy Twoim zdaniem jest możliwe ATH BTC w ciągu najbliższych 6 miesięcy?

Odpowiedzi:

Tak: 32% (poprzednio 27%)

Nie: 64% (poprzednio 73%)

21
Moje odpowiedzi:

Pytanie 1 - 1 (0-10%),

Pytanie 2 - 33K USD

Pytanie 3 - Nie

Na koniec wykresy: top bears oraz top bulls (przedziały zainwestowania 0-10% oraz

90-100%):

22
Odsetek top bulls jest swoim “ATH” przy cenie BTC również na swoim maksimum od czasu

startu ankiety.

Komentarz:

Patrząc na rynek akcji ( materiał pisany we wtorek 5 grudnia), widać już skłonnosć rynku do

rozpoczęcia korekty. Nie widać tego jak dotąd na krypto, przy czym należy pamiętać, że

skrajny sentyment nie utrzymuje się raczej zbyt długo. Szczególną uwagę zwróciłbym

również na istotny skok odsetka osób oczekujących ATH w ciągu najbliższych 6 miesięcy

(wzrost z 27% do 32%)

4. Wykresy

Wykres S&P 500:

S&P 500 zrównał się ze swoim szczytem z lipca br. dochodząc do ważnej strefy oporu

(czerwony prostokąt wyznaczony przez szereg dołków oraz górek z ostatnich 2,5 lat.

Uważam, że zarówno sam wykres, jak również sentyment zwiększają ryzyko korekty (raczej

nie głębszej niż 4400 - retest luki cenowej zaznaczonej czerwonym kółkiem). Dlatego

pomimo tego, że dalej uważam, że w zasięgu tegorocznej hossy jest minimum testowanie

ATH z przełomu 2021/2022 (4800 - zielona strzałka), to przed tym może nastąpić

płytka(4% i krótka w czasie korekta do 4400 - czerwona strzałka).

23
BTC:

BTC wybił się z trójkąta rosnącego (ascending traingle) w górę, co jest bardzo bycze w

krótkim terminie i zwiastował ruch do 41-42 K USD w bardzo krótkim czasie (cel już

osiągnięty) :

BTC wykres 4-godzinny

Muszę się przyznać, że oczekiwałem innego scenariusza: następujący wykres:

Jak widać było to błędne oczekiwanie. Warto w tym momencie spojrzeć na kolejny wykres:

24
Na wykresie rozszerzeń 350D SMA widać, że cena BTC pokonawszy pomarańczową linię

dotarła do kolejnej linii, która znajduje się na 41,1K USD co powinno zatrzymać (w krótkim

terminie) jej wzrost. W takim razie rodzi się pytanie, na ile trwałe było wybicie z konsolidacji

35K - 38K USD (breaout czy fakeout)? Swoją opinię na temat obu wersji przedstawię w

kolejnej sekcji.

25
Drogi Czytelniku,

jeżeli chcesz zapoznać się pozostałymi sekcjami Raportu z Rynku:

Narzędzia
Portfel taktyczny
Pozostałe transakcje
Portfel strategiczny DCA+
Podsumowanie
Opis narzędzi

w których opisuję także swoje aktualne pozycje na Bitcoinie oraz perspektywę

jego ceny w najbliższych tygodniach - subskrybuj moją pracę.

Po szczegóły zapraszam Cię na stronę

https://www.jaceklorek.pl/glowna

Zapoznaj się z korzyściami, jakie płyną z dołączenia do Klubu Inwestorów

subskrybujących moją pracę i dołącz do Automatycznej Strategii

Maksymalizacji Zysków.

Pozdrawiam, Jacek Lorek

26
27