Barok

Zuzia 1
 Definicja słowa
barok
znaczenia słowa
geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej
pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza
perłę o nieregularnym kształcie. W takim znaczeniu po
raz pierwszy użył go przyrodnik Garcia de Orta. Istnieje
także teoria, że termin ten wywodził się z nazwy
niepoprawnego sylogizmu , i wskazywał pierwotnie na
dziwactwa formalne jako najbardziej
charakterystyczną cechę sztuki barokowej.v

Początkowo sporadycznie używana nazwa „barok”

była terminem o charakterze pejoratywnym. W XVIII
wieku tak nazywano wszelkie odstępstwa od normy
(m.in. nowych tendencji w rzeźbie Michała Anioła i
Rafaela Santiego), jakie pojawiały się w sztuce XVI–XVII
wieku. Barok utożsamiany ze złym gustem i zacofaniem
nie zasługiwał nawet na miano osobnego nurtu;
rozpatrywano go jedynie jako przykład zepsucia smaku
w odniesieniu do renesansu. Opinia, którą
wypracowała myśl oświeceniowa, utrwaliła się na długi
czas, aż do końca XIX wieku, zwłaszcza w dziedzinie
literatury. Należne miejsce sztuce baroku przywróciły
dopiero badania XX-wieczne. Pionierami w
pojmowaniu baroku jako osobnego, w pełni
wartościowego stylu w dziejach kultury europejskiej
byli dwaj niemieccy literaturoznawcy: Heinrich Wölfflin
i Fritz Strich. Niedługo potem Benedetto Croce
ustanowił barok autonomiczną epoką. W historii
literatury polskiej do ok. lat 90. powszechnie
stosowaną nazwą tej epoki była „literatura XVII wieku”.

Zuzia 2
 Architektura i sztuka
baroku

W XVII wieku w Europie rozwijał się styl

barokowy charakteryzujący się dynamizmem i
teatralnością. W architekturze i sztuce epoki
baroku widoczne były krzywizny, płaszczyzny
oraz elementy iluzjonistyczne mające na celu
zaskakiwać i poruszać odbiorcę.
Najważniejszymi przykładami barokowej
architektury są kościoły jezuickie
zaprojektowane przez architektów takich jak
Gian Lorenzo Bernini czy Francesco
Borromini.

Zuzia 3
 Barokowy styl sztuki i architektury
rozpowszechnił się w całej Europie
Epoka baroku trwała od początku XVII wieku do połowy XVIII wieku.
Charakteryzowała się dynamicznymi formami w sztuce, muzyce i architekturze.
Zaprezentowano główne nurty i style tego okresu historycznego. Ważne było
pokazanie wpływu kontrreformacji na rozwój sztuki sakralnej oraz roli Kościoła
katolickiego w propagowaniu nowych form artystycznych. W dalszych studiach
warto skupić się na poszczególnych twórcach i ich dziełach które kształtowały

Zuzia 4
 Dziedzictwo epoki barokowej
Epoka barokowa wywarła ogromny wpływ na sztukę i kulturę europejską. W tym okresie rozwinęły się nowe formy
artystyczne takie jak rzeźba czy malarstwo, które do dziś inspirują twórców. Styl barokowy charakteryzuje się
dynamizmem, teatralnością i emocjonalnością. Jego dziedzictwo jest widoczne w wielu dziedzinach, w tym
architekturze i muzyce.

Epoka ta kształtowała europejską tożsamość kulturalną.

Zuzia 5
 Główne cechy epoki
barokowej
Epoka barokowa charakteryzowała się wykorzystaniem
bogactwa i dynamiki w sztuce oraz architekturze. Dążono do
spektakularności i emocjonalnego oddziaływania na widza.
Styl barokowy kładł nacisk na iluzję i ruch. Wykorzystywano
efekty świetlne, złudzenia optyczne oraz dynamiczne układy
form. Architektura stała się bardziej złożona, z
wykorzystaniem płynnych linii i perspektyw.

Zuzia 6