Vanisha நான் உன் அடிமையடி

Vanisha
அத்தியாயம் 1

உன்ன கண் ப ாலத்தான்

வச்சு காப்ப னடி

அடி உன்மனத்தான் நிமனச்பேன்

உன்மனபய ைணப்ப ன்!!! (முத்துக்காமை)

காமல ஐந்து ைணிக்கு தன் கடமைமய

சேவ்வபன சேய்தது பேவல். அதன்
கூவலில் சைல்ல அமேந்தார் காைாட்ேி.
கண் விழித்ததும் உடம்பு வலியும் கூடபவ
விழித்தது. அமத எப்ச ாழுதும் ப ால
புறம் தள்ைியவர் எழுந்து அைர்ந்தார்.

“அப் பன விநாயகா!” என கூமைமயப்

ார்த்து மகசயடுத்து கும் ிட்டவர்,
 ாயில் இருந்து எழுந்து நின்று
ப ார்மவமய ைடித்து மவத்தார்.

கமலந்து கிடந்த தமலமுடிமய ஒபை

அள்ைாக அள்ைி சகாண்மடப் ப ாட்டுக்
சகாண்டவர், தூைத்தில் டுத்திருந்த
கணவருக்குக் குைல் சகாடுத்தார்.

“பவமல சவட்டி சகடக்க வட்டு

ீ
ஆம் மைக்கு இன்னும் என்னா தூக்கம்?”

ைமனவியின் குைலில் டக்சகன எழுந்து

அைர்ந்தார் ைச்ேக்காமை.

“பதா எழுந்தாச்சு புள்ை!” என தில் குைல்

சகாடுத்தவர், லுங்கிமய இழுத்துக்
கட்டிக் சகாண்டு ாமய சுருட்டினார்.
கணவனும் ைமனவியும் வட்டு
ீ
முற்றத்தில் காற்பறாட்டைாக ாய்
விரித்துத்தான் டுத்துக் சகாள்வார்கள்.
ைமழ வந்தால் ைட்டும்தான் அமறக்குள்
 டுத்துக் சகாள்வார்கள் இருவரும்.
இயற்மக காற்று இருக்க சேயற்மகயாய்
சுழலும் காற்றாடி இவர்களுக்குப்
ிடிப் தில்மல.

அந்த போமலயூர் கிைாைத்தில் இவர்கள்

வடுதான்
ீ ச ரிய வடு.
ீ நான்கு ச ரிய
தூண் மவத்து வட்டு
ீ நடுவில் முற்றம்,
தாழ்வாைம், மூன்று அமறகள்,
ேையலமற, சவைிபய குைியலமற
கழிப் மற வேதிபயாடு, வட்மட
ீ சுற்றி ழ
ைைங்கள், ைாட்டு சகாட்டமக என நல்ல
வேதியான வடுதான்.
ீ விவோய
நிலங்களும் இவர்களுக்கு சோந்தைாக
இருந்தது. காைாட்ேியின் தம் ி நிலத்தின்
பைபல பகஸ் ப ாட்டிருக்க, தீர்ப்பு
இவர்கள் க்கம் ோதகைாக வந்து ேில
வருடங்கள் ஆகின்றன.
காைாட்ேியும், ைச்ேக்காமையும் நல்ல
உமழப் ாைிகள். இவர்களுக்கு கண்ணின்
ைணி ப ால இைண்டு ிள்மைகள்.
ச ரியவள் ச ண், ச யர் ைாபேஸ்வரி.
திருைணம் முடிந்து இைண்டு
குழந்மதகளுக்கு அம்ைா. க்கத்து ஊரில்
வேிக்கிறாள். இமையவன்
முத்துக்காமை. இன்னும் கால்கட்டு
இல்லாைல் கட்டுக்கடங்காைல் சுற்றிக்
சகாண்டிருக்கிறான்.

ச ண் ிள்மைக்காக ாத்ரூம் வேதி

சேய்திருந்தாலும், காைாட்ேிக்கு
கிணற்றில் நீ சைடுத்து முகம் கழுவி வாய்
சகாப்புைித்தால் தான் திருப்தி.
கிணற்றடிக்கு ப ாக, அங்பக வாைியில்
ஏற்கனபவ நீ ர் பேந்தி
மவக்கப் ட்டிருந்தது. சைல்லிய
புன்னமக முகத்தில் எட்டிப் ார்க்க
முகத்மதக் கழுவி காமல கடமைமய
முடித்து குைித்து விட்டு ேையல்
அமறக்குள் நுமழந்தார்.

அங்பக ஏற்கனபவ கடுங்காப் ி ப ாட்டு

ித்தமை சோம் ில் மூடி
மவக்கப் ட்டிருந்தது. புன்னமக இன்னும்
விரிய, கா ிமய கணவருக்கும் ஒரு
தம்ைரில் ஊற்றியவர், தானும்
சதாண்மடயில் ேரித்துக் சகாண்டார்.
உடல் வலிசயல்லாம் ஓடி புது சதம்பு
வந்தது ப ால இருந்தது.

அதற்குள் ைச்ேக்காமை ைாடுகளுக்கு

தண்ணி காட்டி விட்டு ால் கறந்து
எடுத்து வந்தார். ைமனவி மவத்திருந்த
கா ிமய ஒரு ைிடறு ருகியவர்,

“உன் ைவன் ப ாட்டானா?” என பகட்டார்.

“ஆைாங்க! காலங்காத்தாபலபய எழுந்து

அம்புட்டு பவமலமயயும்
 ார்த்துருக்கான். பதங்காய் ேட்னி கூட
அம்ைியில அமைச்சு வச்ேிருக்கான். இனி
சுட சுட இட்லி ஊத்தறதுதான் ாக்கி.”

“அவன் ப ாட்ட கா ி எனக்கு பவணாம்டி!

உன் மகயால ஒன்னு ப ாட்டுக் குடு
காமு”

“ஏன் பவணாங்கபறன்? அவன் ேீனிக்கு

திலு ோணியா ப ாட்டு கலக்கிருக்கான்?
பநத்துலாம் உடம்பு வலியா சகடக்குன்னு
நான் ச ாலம் னத ாத்து புள்ை பவமல
சைனக்சகட்டு எல்லாம் சேஞ்ேிருக்கான்.
அத ைதிக்காை பவற கா ி
பவணாைாம்முல்ல” சநாடித்துக்
சகாண்டார் காைாட்ேி.

“அடிபய! உன் ைவன் ப ாட்டுக் குடுத்தா நீ

ேப்புக் சகாட்டிக்கிட்டு குடிடி! என்
ச ாஞ்ோதி மகயால கா ி தண்ணி
குடிச்ோத்தான் அந்த நாளு எனக்கு
விைங்கும்டி! ிகு ண்ணாை ப ாட்டுக்
குபடன்”

“நல்லா சவைங்கும்! இபத வாயிதான்

நான் கல்யாணம் ண்ணிட்டு வந்த
புதுசுல, எங்காத்தா கா ி ப ாட்டுக்
குடுத்தா தான் என் ஒலகம் விடியும்னு
ப சுச்சு!” எத்தமன வருடம் ஆனாலும்,
கணவர் சேய்தமத ஞா கம்
மவத்திருந்து ேையம் ார்த்து ப ாட்டு
தாக்குவதில் வரும் சுகம் அம்ைம்ைா
சோல்லில் வடிக்க முடியாது அமத!!

“அது.. அது..” அவர் திலுக்குத் தடுைாறி

சகாண்டிருக்கும் ச ாழுபத கா ி அவர்
புறம் நீ ட்டப் ட்டது. ஒரு இைிப்புடன்
வாங்கிக் குடித்தார் அவர்.

அதற்குள் இட்லி சைடியாகி இருக்க, தூக்கு

ேட்டியில் மவத்து கணவரிடம்
சகாடுத்தார் காைாட்ேி.
“ம யனுக்குப் ார்த்து ரிைாறுங்க! நான்
கலுக்கு ஆக்கி எடுத்துட்டு வபைன்” என
சோல்லியவர் கணவமன அனுப் ி விட்டு
பவமலமய ஆைம் ித்தார். அதற்குள்
வட்டு
ீ பவமல சேய்ய வரும் ைாரி
வந்திருந்தார்.

“ைாரி, ம யன் ரூமுல சதாமவக்க துணி

சகடக்கும்! அப் டிபய அவன் ரூை கூட்டி
சைாழுகிடு! ாத்திைசைல்லாம்
கிணத்துகிட்ட ப ாட்டு மவக்கபறன்,
சவைக்கி வச்ேிடு. அப் டிபய வட்ட
ீ சுத்தி
கழுவி விட்டுரு, பகாழி எச்ேைா
சகடக்கு! அதுக்கு முன்ன இந்த கா ிய
குடிச்சுட்டு ப ா புள்ை”

“ேரித்தா!” என கா ிமயக் குடித்து விட்டு

பவமலமய ஆைம் ித்தார் ைாரி.

ேமையமல முடித்த காைாட்ேி,

“ஏத்தா ைாரி! நம்ை தீட்டு ரூை சுத்தைா
கழுவி துமடச்சு மவத்தா! அங்கன தங்க
ஆளு வருது! அப் டிபய ைண் பைல
சகடக்கற தலவாணிய சவயில்ல
உலாத்தி அங்கன சகாண்டு ப ாய் ப ாடு!
சைத்மதக்கு புது விரிப்பு ைாத்திடு” என
பவமல சகாடுத்தார்.

தீட்டு ரூம் என அமழக்கப் ட்ட அமற,

அவர்கள் வட்மட
ீ ஒட்டி கட்டப் ட்டிருந்த
குட்டி அமற. ைாபேஸ்வரி இருந்த வமை,
தீட்டு நாட்கைில் அந்த ரூைில் தான்
இருப் ாள். ேன்னல் மவத்து,
காற்பறாட்டைாக கட்டி இருந்தார்கள்.
அவள் திருைணம் ஆகிப்ப ானதில்
இருந்து அப் டிபய கிடந்தது. இவர்கள்
எல்லாம் இன்னும் ைாதவிடாயின் ப ாது
வட்டின்
ீ உள்பை வைக்கூடாது, கணவன்
ைமனவி உறவு முடிந்து தமலக்கு ஊற்ற
பவண்டும், குைிக்காைல் ேையல்
அமறக்குப் ப ாக கூடாது எனும்
கட்டுத்திட்டங்கமை கமடப் ிடிக்கும்
ைக்கள். ஆனாலும் ாேக்காை ைக்கள்.

ேமைத்த உணமவக் கட்டிக் சகாண்டு

ைாந்பதாட்டத்துக்குப் புறப் ட்டார்
காைாட்ேி. இவர்களுக்கு இருந்த நிலத்தில்
ைாங்காய் யிரிட்டிருந்தனர். எல்லா
ேீேனிலும் கிமடக்கக் கூடிய வமகயில்
எல்லா வமக ைாங்காயும் இவர்கள்
நிலத்தில் விமைவிக்கப் டுகிறது.
ஆைம் த்தில் ஒபை வமக ைாங்காய்
ைட்டும்தான் யிரிட்டிருந்தனர். ேீேன்
மடம் ைட்டும் லா ம் ார்த்தவர்கள் ைற்ற
பநைங்கைில் வருவாய்க்கு அல்லாடினர்.
ைகன் தமலசயடுக்க இவர்கைின்
கஸ்டமும் தீர்ந்தது.

முத்துக்காமைக்கு டிப்பு ஏறவில்மல.

ஆனால் ேின்ன வயதில் இருந்பத தாய்
தந்மதயுடன் ாடு ட்டவனுக்கு
விவோயம் நன்றாக வந்தது. இன்னும்
லா ம் ார்க்க பவைாண்மை துமற
அலுவலகத்துக்கு நமடயாய் நடந்து
என்ன யிரிடலாம், எப் டி ோகு டி
சேய்யலாம் என எல்லாம் கற்றுக்
சகாண்டவன் விவோயத்மத அடுத்த
சலவலுக்கு சகாண்டு சேன்றிருந்தான்.
ைாங்காமய ைட்டும் நம் ி இைாைல்
ஊடு யிைாக யிறு வமககள்,
நிலக்கடமல, காய்கறிகள் என அமதயும்
யிர் சேய்தான். வருடம் முழுக்க
ணவைவு இருப் து ப ால ார்த்துக்
சகாண்டான். கஸ்டப் ட்டக் குடும் ம்
சகாஞ்ேைாக தமலசயடுக்கத் சதாடங்கி
இருந்தது.

பவமலக்கு ஆள் இருந்தாலும் இன்னும்

இவர்கள் மூவரும் நிலத்தில்
ாடு டுவமத நிறுத்தவில்மல.
ைண்ணின் பைல் இவர்களுக்கு உள்ை
காதல் ைண்ணுக்கு ப ாகும் ப ாது தான்
ப ாகும்.

ைாந்பதாப்ம அமடந்த காைாட்ேி, பேமல

தமலப் ால் சநற்றி வியர்மவமயத்
துமடத்துக் சகாண்டார். ஊறுகாய்
கம்ச னிக்கு பலாடு ஏற்றிக்
சகாண்டிருந்தவன், தாமயப் ார்த்ததும்
ஓடி வந்தான்.

“ஆத்தா, எதுக்கு இப் டி சவயிலுல நடந்து

வந்த! இன்னும் சகாஞ்ே பநைத்துல நாபன
வண்டி எடுத்துட்டு வந்துருப்ப ன்ல” என
ேத்தம் ப ாட்டான்.

“அட ப ாடா! இசதல்லாம் ஒரு தூைைா!

உன்மனய வயித்துல வச்ேிக்கிட்பட
காடுபைசடல்லாம் சுத்தி திரிஞ்ேவடா
நானு! இசதன்ன ிோத்து நமட”
“அப்ப ா நீ சகாைரி! இப்ப ா நீ
சகழவியாகிட்ட! இங்க பநாவுது அங்க
பநாவுதுன்னு ாட்டுப் ாடனா காது
தீஞ்சுப் ப ாறது யாருக்கு?
எனக்குத்தாபன!’

“யாரு நான் சகழவியா? என்னிக்கு நீ

புள்ைப் ச த்துக் குடுத்து அது என்
மூஞ்சுல உச்ோ ப ாகுபதா, அப்ப ா
ஒத்துக்கபறன்டா நான் கிழவின்னு”

“அக்காளுக்கு சைண்டு புள்ை ச ாறந்து நீ

ாட்டியாகி ல வருஷம் ஆச்சு ஆத்தா!”

“அதுங்களும் என் ப ைக்குழந்மதங்க

தான்! ஆனாலும் ைவன் வூட்டு புள்மைக்
கணக்கா ஆகுைா? பகாடி வூட்டு ேைோ
குத்த வச்சு சைண்டு வருஷைாகுது!
உனக்கு முமறதான். நானும் எப் டிலாம்
பகக்கபறன் ிடிகுடுக்க ைாட்டறிபயடா
காமை! அவை ச ாண்ணுப் ார்க்கப்
ப ாலாைா?”

“ஆத்தா நீ எப் டி டிமேனு டிமேனா

பகட்டாலும் என் தில் ஒன்னுதான்!
எனக்கு பகாடி வூட்டு ேைோவும் பவணா
ைாடி வூட்டு அம்ோவும் பவணா! லட்டு
ைாதிரி ஒரு ச ாண்ண ாரு ட்டுன்னு
தாலிய கட்டபறன்”

“எடு அந்த சவைக்கைாத்த! அவளுக்கு

கண்ணாலம் ஆகி புள்ை குட்டி
ஆகிப்ப ாச்சுடா! இன்னும் லட்டு
ேிபல ின்னுகிட்டு”

“லட்டு ைாதிரி பவணும்னு தான்

பகட்படன்! அவபை பவணும்னு பகக்கல.
எப்ப ா அவ கழுத்துல தாலி ஏறுச்போ
அப் பவ என் ைனசுல இருந்து அவை
எறக்கிட்படன் ஆத்தா! அவை ைாதிரி
அழகா இல்லாங்கட்டியும் ப ாகுது! நாலு
வார்த்மத இங்கிலீசு ப ேறவ தான் இந்த
முத்துக்காமைக்கு ச ாஞ்ோதி. அது தான்
என் லச்ேியம், என் கனவு, என்
ஆம் ிபேன்”

இவன் ண்ணும் அலம் லில், காைாட்ேி

டித்த ச ண்கமைத் பதடி சைாக்மக
வாங்கியதுதான் ைிச்ேம். இவன்
டித்திருந்தால்தாபன டித்தப் ச ண்
கிமடக்கும். ப்ள்ஸ் டூ கூட
முடிக்காதவனுக்கு யார் டித்த
ச ண்மணக் கட்டிக் சகாடுப் ார்கள்!
அப் டியும் தமகந்த ேில இடங்கைில்
முத்துக்காமையின் ஆோனு ாகுவான
உடலமைப்ம யும், கபைல் என இருக்கும்
நிற அழமகயும் ார்த்தப் ச ண்கள்
ச ரிய கும் ிடு ப ாட்டு விட இவருக்கு
ைனம் விட்டுப் ப ானது.
“புள்மையாருக்கு புள்ையா ப ாக த்து
ச ாருத்தமும் ஒனக்கு ச ாருந்தி
வருதுடா படாய்! இந்த சேன்ைத்துல
எனக்கு ைகன் வயித்து
ப ைப்புள்மைங்கை ார்க்க சகாடுப் ிமன
இல்ல ப ாலிருக்கு!” ச ருமூச்சுவிட்டார்
காைாட்ேி.

“எனக்குன்னு ஒருத்தி ச ாறந்துருப் ா

ஆத்தா! நீ கவமலய விட்டுப்புட்டு வந்து
போத்தப் ப ாடு! ேி உயிர் ப ாகுது” ேி
எனும் வார்த்மத அவமைத் திமேத்
திருப்பும் என அறிந்தவன் ேரியாக அமதப்
யன் டுத்தினான். ைச்ேக்காமையும்
வந்து பேை தன் மகயாபலபய
இருவருக்கும் ிமேந்து ோதத்மத
ஊட்டினார் காைாட்ேி.

பவமல பவமல என ஓடு வன், மூன்று

விஷயங்கைில் ைட்டும் கறாைாய்
இருப் ான். இடிபய விழுந்தாலும் இந்த
மூன்று காரியங்கமை சேய்வமத ைட்டும்
விடைாட்டான் முத்துக்காமை. சவள்ைி
இைவு அவனது போை ான இைவாகும்.
அன்று ைட்டும் உடல் பநாவு ப ாக
நண் ர்களுடன் மூச்சு முட்டக் குடிப் ான்.
சுவர் ஏறி குதித்து தீட்டு ரூைில் ப ாய்
டுத்துக் சகாள்வான். அவன் குடிப் து
அைேல் புைேலாக சதரிந்தாலும் காைாட்ேி
கண்டுக் சகாள்ைைாட்டார்.
ைச்ேக்காமைபய தினம்
ேைக்கடிப் வர்தான். அவர்கள் ஊரில் ால்
கிமடக்கிறபதா இல்மலபயா, ோைாயம்
நன்றாக புழங்கியது.

இைண்டாவது காரியம், ேனிக்கிழமை

கண்டிப் ாக எண்சணய் பதய்த்துக்
குைித்து விடுவான். அன்று ைாடுகமை
குைிப் ாட்டி விட்டு ைகனுக்கு வருவார்
காைாட்ேி. அவன் தமலக்கு எண்சணய்
மவத்து, உடம்பு முழுக்க பூேி
எருமைைாட்மடக் குைிப் ாட்டும்
கணக்காக முதுகு பதய்த்துக் குைிப் ாட்டி
விடுவார். ைச்ேக்காமை தான்
அவர்களுக்கு சுடுதண்ண ீர் ப ாட்டு
எடுபுடி பவமலப் ார்ப் ார். மூன்றாவது
காரியம் ஞாயிறு அன்று கண்டிப் ாக
கறிக்குழம்பு இருக்க பவண்டும்
அவனுக்கு. காமலயில் இட்லிபயாடும்,
ைதியத்தில் ோதத்பதாடும், இைவில்
பதாமேபயாடும் கறிக்குழம்பு
அல்பலாலகல்பலாலப் டும் அவர்கள்
வட்டில்.
ீ

அன்று சவள்ைிக்கிழமை. பவமலகமை

முடித்துக் சகாண்டு வட்டிற்கு
ீ வந்தவன்,
குைித்துக் கிைம் ினான். கமை இல்லாத
சவள்மை பவட்டி, நீ ல நிறத்தில் ேட்மட.
ப ாமன எடுத்து ேட்மடப் ம க்குள்
மவத்தப் டிபய,
“ஆத்தா, நான் சவைிய ப ாய்ட்டு
வந்துடபறன்” என குைல் சகாடுத்தான்.

எங்பக ப ாகிறான் என சதரிந்தும், இவர்

ஒன்றும் சோல்லவில்மல.

“ோப் ிட்டுட்டுப் ப ாடா!”

“பவணா ஆத்தா! சேவல கூட

ோப்டுக்கபறன்” என சோல்லிய டிபய
பைட்டார் வண்டியில் கிைம் ி விட்டான்.
வரும் ப ாது, அது ஒரு மூமலயில்
கிடக்க, நடந்துதான் வருவான்.

ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறைாய் இருந்தது

அந்தக் கள்ளுக்கமட. அங்பகபய ேைக்கும்
கிமடக்கும். அபதாடு ஆம்பலட், அமேவ
ஐட்டங்கமையும் சுட சுட ேமைத்துக்
சகாடுப் ார்கள். அன்று, ஒரு ைைத்துக் கள்
கிமடக்கவும் முத்துக்காமைக்கு
ஏகப் ட்ட குஷி. கள் உள்பை ப ாக
உள்ைம் கள்சவறிக் சகாண்டது.

“ைாப்ை! லட்டு ைாதிரி ஆளுக்சகல்லாம்

என்மனப் புடிக்காதாடா?” நூற்றி
எட்டாவது முமறயாக தன் நண் ன்
சேவமலயிடம் பகட்டான் காமை.

‘ஆைம்ப் ிச்சுட்டான்டா! ஓேில வாங்கிக்

குடுக்கறான்னு வந்தா, இப் டி வச்ேி
சேய்யறாபன’ முனகியவன்,

“லட்டுப் ப ானா ப ாது ைச்ேி! ஒனக்கு

ட்டு ைாதிரி ஒரு ச ாண்ணு கிமடக்கும்
ாபைன்!”

“ஆைாவா? என் சைாகமைக்கட்மடக்கு

அப் டி ஒரு ச ாண்ணு சகமடக்குைா?
சகாஞ்ேம் கருப் ா ச ாறந்துட்படன், அது
என் தப் ா ைச்ோன்?”
“சகாஞ்ைாவாடா கருப் ா இருக்க! த்து
வருஷம் அடுப்புல சவந்த தீஞ்ேட்டி
ைாதிரி இருந்துட்டு சகாஞ்ேம் கருப்புன்னு
சோன்னா ோைி கண்ண குத்தும்டா”

“இருந்துட்டுப் ப ாபறன்! கருப் ா இருந்தா

என்னடா! என் ைனசு சவள்மைடா!
டிக்கலனா என்னடா, நான் டிக்காத
பைமதடா! என்மன ஏன்டா ரிபேக்ட்
ண்ணறாங்க?”

“குப் ம்ைாவ ச ாண்ணு பகட்டுப் ப ானா

அவ ஏண்டா ரிபேக்ட் ண்ண ப ாறா! நீ
குவின் எலிேச த்த ப ாய் ச ாண்ணு
பகட்டா ரிபேக்ட் ண்ணாை கும்தலக்கடி
கும்ைான்னு உன் கூட டூயட்டா ாடுவா”

“ைனுஷனா ச ாறந்தா லச்ேியம்

பவணும்டா என் ேிப்சு! குப் ம்ைாவ கட்டி
குழந்மதக் குட்டி ச க்கறதா ச ருசு?
குவின் எலிேச த்த கட்டி…”
“கட்டி, எலிக்குட்டி ச க்கப் ப ாறியா?”

“என் லச்ேியம் உனக்கு இைக்காைைா

ப ாச்சுல்ல! சவண்ட்ரு! நீ பவணும்னா
ாருடா, நான் டிச்ேவை கட்டபறன்,
ல்லாண்டு வாழபறன்!” என
சோல்லியவன், தன்மனக் கிண்டல்
சேய்த நண் மன புைட்டிப்
ப ாட்டிருந்தான். ைற்றவர்கள் வந்து
ிரித்து விட, ிரித்து விட்டவர்கமையும்
புைட்டி எடுத்தான்.

“காமைக்கு சவறிப்புடிச்ேிருச்சு!
அடக்குங்கடா” என ஒரு ஓைைாக அைர்ந்து
ேைக்கடித்துக் சகாண்டிருந்த ைச்ேக்காமை
ேவுண்ட் விட எல்பலாரும் அவமனப்
ிடித்து அமுக்கி அைை மவத்தார்கள்.
பலோக ப ாமத சதைியவும் வட்டுக்குக்
ீ
கிைம் ினான் காமை.

“யப் ா! வா ப ாலாம்”
“நீ ப ாடா! இன்னும் ஒரு ைவுண்டு
உட்டுக்கிட்டு வபைன்”

“ஆத்தா உன்மன ைவுண்டு கட்டி

சைாத்துனா தான் நீ அடங்குவ” என
தகப் மன திட்டிய டிபய தள்ைாடி
வட்டுக்கு
ீ நடந்தான். அவன் நண் ன்
சேவல அங்பகபய ஒரு ஓைத்தில்
சுருண்டு கிடந்தான்.

வட்மட
ீ அமடந்து, தள்ைாடி சுவர்
ஏறியவன் ேந்த்தம் சேய்யாைல் தீட்டு
ரூமுக்குள் சைல்ல நுமழந்தான்.
எப்ச ாழுதும் ப ால இருட்டாகத்தான்
இருந்தது. ைக்கிய வாமட வரும் அந்த
இடம், இன்று சுகந்தைான வாேத்மத
சுைந்திருந்தது. சைல்ல அந்த
வாேமனமய தன் நுமையீைலில்
நிைப் ியவன், கண் மூடி நின்றான். அவன்
அப் டி நின்றது ேில நிைிடங்கள் தான்.
அடுத்த நிைிடம் கீ பழ விழுந்து கிடந்தான்
முத்துக்காமை. அவன் சநஞ்ேின் பைல்
அைர்ந்த ஒர் உருவம், ைாபைன அவன்
கன்னத்தில் விட்டது ஓர் அமற.
ப ாமதசயல்லாம் ேர்சைன இறங்க,
பகா த்துடன் அந்த உருவத்மத உறுத்து
விழித்தவனின் முகம் சைல்ல சைல்ல
புன்னமகமயப் பூேிக் சகாண்டது.

“நீ தான் என் குவின் எலிேச த்தா?”

அத்தியாயம் 2

தீ ம் இங்பக பகாயில் இங்பக

பதவன் எங்பக காதல் சநஞ்பே

போகம் சவள்ைம் ஆகும் உள்ைம்

சோந்தம் ஒன்று பதடும் (தவைங்மக)

காமலயில் பகட்ட பேவலின் கூவலில்
திடுக்கிட்டு எழுந்தைர்ந்தாள் தவைங்மக.

“சகாக்கைக்பகாக்பகா” என விடாைல்
பகட்ட ேத்தம் இவளுக்குப் புதுமையாக
இருந்தது. அவள் வாழ்ந்து வைர்ந்தபதா
நவன
ீ ைக ப்ைாட் வைாகம். அங்சகல்லாம்
எங்பக இது ப ால உயிரினங்கைின் ஒலி!
நாய், பூமன, கிைி இவற்றின்
ேத்தங்கமைக் பகட்டிருக்கிறாள். இந்த
ேத்தம் அவளுக்கு புதிதாகத்தான்
இருந்தது.

க்கத்தில் இருந்த ப ாமன எடுத்துப்

ார்த்தாள் தவைங்மக. காமல ைணி
ஐந்து என காட்டியது.

“ப ய் கூட தூங்கிட்டு இருக்குற பநைத்துல

கூவி கூவி ைனுஷன எழுப்புது ாபைன்!
உன் கடமையுணர்ச்ேிக்கு அைபவ
இல்மலயா!” என புன்னமகயுடன்
முணுமுணுத்தவள், ைறு டியும் தூங்க
முயன்றாள். ஆனால் தூக்கம்
வைவில்மல. எழுந்து குைித்துவிட்டு
ிைம்ை முகூர்த்ததில் தியானைாவது
சேய்யலாம் என முடிசவடுத்தவள், டவல்,
ைாற்றுமட எடுத்துக் சகாண்டு போப்பு,
ப்ைஷ், ப ஸ்ட், ஃப ஸ் ஸ்க்ைப்ப ர்,
சகாக்பகா ட்டர், ஷாம்பூ எல்லாம்
மவத்திருக்கும் குட்டி வாைிமயயும்
எடுத்துக் சகாண்டு குைிக்க சேன்றாள்.

முதல் நாபை ாத்ரூம் எங்கிருக்கிறது

என காட்டிக் சகாடுத்திருந்தார் காைாட்ேி.

“சகாக்கைக்பகா பகாழி, சகாக்கரிக்கும்

பதாழி” என சைல்லியக் குைலில்
ாடிக்சகாண்பட ாத்ரூம் இருக்கும்
இடத்துக்கு வந்தாள். கிணற்மற
தாண்டித்தான் ாத்ரூம் இருந்தது. உள்பை
ஒபை இருட்டாக இருந்தது. சுவிட்ச்
இருக்கும் இடத்மதத் பதடி ாத்ரூம்
விைக்மகப் ப ாட்டாள் ைங்மக. குண்டு
ல் ின் வழி சைல்லிய சவைிச்ேம்
ைவியது.

உள்பை நுமழந்து தாள்ப் ாள் ப ாட்டுக்

சகாண்டாள். ின் ாத்ரூமை ஒரு
பநாட்டம் விட்டாள். சுத்தைாக இருந்தது.
ச ரிய சதாட்டி, அமத நீ ைால் நிைப் ி
மவத்திருந்தார்கள். அதனுள்பை ச்மே
கலரில் சைாண்டு ஊற்றிக் குைிக்க ேின்ன
க்பகட். சதாட்டிக்கு அந்தப்புறம்
காமலக்கடமன முடிக்கும் இடம்
இருந்தது. ேிசைண்டு தமைதான். நன்றாக
பதய்த்துக் கழுவாவிட்டால் கண்டிப் ாக
வழுக்கும். அந்த ாத்ரூம் உள்பை ஒபை
ஒரு போப்பு டப் ா. அதனுள் சவள்மையா,
ிங்க்கா, நீ லைா என கண்டுப் ிடிக்க
முடியாத வர்ணத்தில் ஒரு போப். அந்த
போப்ம உற்றுப் ார்த்தாள் ைங்மக.
‘டாவ் போப் ைாதிரி இருக்கு! காைாட்ேி
ஆண்ட்டி இசதல்லாம் யூஸ்
ண்ணறாங்கைா?’ என ைனதில்
நிமனத்தப் டிபய முன்பு விட்ட ாடமலத்
சதாடர்ந்தப் டிபய தண்ண ீமை அள்ைி
உடம் ில் ஊற்றினாள் ைங்மக.

“சகாக்கைக்பகா பகாஓஓஓஓஓ” ழி
வைாைல் குைிரில் நடுங்கியவள்
பகாசவன கத்தி விட்டாள். ஹீட்டருக்குப்
ழக்கப் ட்டிருந்த உடம்பு நடுநடுங்கிப்
ப ானது.

“என்னம்ைா, என்னாச்சு?” சவைிபய

இருந்து காைாட்ேியின் குைல்
தட்டத்துடன் பகட்டது.

“ஒன்னும் இல்ல ஆண்ட்டி! தண்ணி பலோ

ேில்லுன்னு இருக்கு!” என உள்ைிருந்பத
குைல் சகாடுத்தாள்.
“ைட்டி, ைட்டி! குைிக்கற முன்ன
தண்ணிபயாட சடம்ப்ைச்சேை சேக்
ண்ணறது இல்ல! இடியட்!” தன்மனபய
சைல்லியக் குைலில் திட்டிக் சகாண்டவள்,
சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைாக தண்ண ீமை
பைபல சதைித்துத் சதைித்துக் குைித்து
விட்டு வந்தாள்.

சவைிபய வை, காமலக் காற்று ேில்பலன

பைனி தழுவி ப ானது. ஏற்கனபவ
குைிரில் விமறத்துப் ப ாய்
இருந்தவளுக்கு ற்கள் மடப் டிக்க
ஆைம் ித்து விட்டன. ைைங்கைில் இருந்த
ழ வாேமனபயாடு, ைாட்டு ோணத்தின்
வாேமனயும் கலந்து மூக்மகத் சதாட்டுப்
ப ானது. இவள் வருவதற்காக சவைிபய
காத்திருந்தார் காைாட்ேி. தவைங்மகயின்
ற்கள் க டி ஆடுவமதப் ார்த்தவருக்கு
ேிரிப்பு வந்துவிட்டது.
“ஏத்தா! ச்மேத் தண்ணி ழக்கம்
இல்மலயா உனக்கு? இங்சகல்லாம்
இப் டித்தான்! ப ாக ப ாக ழகிடும்த்தா”

“ே..ே..ரி ஆண்ட்டி” தந்தியடித்தப் டிபய

திலைித்தவள் ரூமுக்குள் புகுந்து
ைீ ண்டும் கட்டிலில் டுத்துக் சகாண்டாள்.
இந்த குைிரில் ிைம்ை முகூர்த்தைாவது
தியானைாவது! ப ார்மவமய இழுத்துப்
ப ார்த்திக் சகாண்டவளுக்குக் கண்கள்
கலங்கியது.

‘அழக்கூடாது ைங்ஸ்! இப் டிலாம்

இருக்கும்னு சதரிஞ்சு தாபன வந்த!
ேைாைிக்கனும், எல்லாத்மதயும்
ேைாைிக்கனும்’ என தனக்குத்தாபன
ேைாதானம் சோல்லிக் சகாண்டாலும்
கண்ண ீர் நிற்கவில்மல.

“ஏத்தா!” சவைிபய காைாட்ேியின் குைலில்

கண்ண ீமை அவேைைாகத் துமடத்தாள்.
“வபைன் ஆண்ட்டி”

“அசதன்னா ஆண்டிபயா! அழகா

ஆத்தான்னு கூப்புடுத்தா! இந்தா வா, இந்த
கா ி தண்ணியக் குடி முதல்ல! நடுக்கம்
நிக்கும்”

“இல்ல ைவாயில்ல ஆண்ட்டி..ஹ்ம்ம்

ஆத்தா. உங்களுக்கு எதுக்கு ேிைைம்!”

“அசதல்லாம் ஒன்னும் ேிைைம் இல்ல!

காமை கா ி ப ாட்டு வச்ேிட்டுத்தான்
பதாட்டத்துக்குப் ப ாயிருக்கான்.
உனக்கும் பேர்த்துத்தான் ப ாட்டுருக்கான்.
வாத்தா!” என வற்புறுத்தினார்.

தட்டமுடியாைல் அவரின் வட்டு

ீ
அடுப் டிக்குள் நுமழந்தாள் தவைங்மக.
ைணக்கட்மடமய எடுத்துப் ப ாட்டவர்,

“இதுல உட்காருத்தா!” என ணித்தார்.

பதமவயான ச ாருட்கள் ைட்டுபை
இருந்த அந்த வட்டில்
ீ மடனிங் பட ிள்
இல்மல என் மத பநற்பற
கவனித்திருந்தாள் ைங்மக. ட்பைக்
ப ாட்டம், டீ ேர்ட்டில் இருந்தவள், அந்த
ைணக்கட்மடயில் அழகாக
ேப் ைங்காலிட்டு அைர்ந்துக் சகாண்டாள்.

அவளுக்கு ைட்டும் புதிய சவள்ைி

டம்ைரில் கா ி ஊற்றிக் சகாடுத்தார்
காைாட்ேி.

“எனக்கு ைட்டும் ால் ப ாட்ட கா ி

குடுத்துட்டு நீ ங்க கருப்பு கா ி
குடிக்கிறீங்க!” என பகட்டாள் ைங்மக.

“நீ ட்டணத்துப் புள்ைல்ல! ால்

ப ாட்டுத்தான் கா ிலாம் குடிப் ியாம்.
அதனாலதான் உனக்கு ால் ப ாட்டு கா ி
கலந்துருக்கான். நாங்கைால் இப் டிபய
குடிச்சுப் ழகிட்படாம். காமலயிபலபய
 ால் கலந்துகிட்டா எனக்கு சநஞ்சு
கரிக்கும்ைா!”

கா ி அருமையாக இருந்தது. ைேித்து

ருேித்து ைிடறு ைிடறாக அருந்தினாள்
ைங்மக.

“உங்க ைகன்தான் ப ாட்டாறா கா ிய?

சைாம் நல்லா இருக்கு ஆத்தா. எங்க
ஊருல கூட இப் டி ஒரு கா ிய நான்
குடிச்ேது இல்ல. ாலாமட அப் டிபய
திரிஞ்சு பைல வந்து, நாக்குல நர்த்தணம்
ஆடுது. என்ன சோல்லுங்க, ஃப்பைஷ்
ாலுல குடிக்கற கா ிபயாட ருேிபய
தனிதான். ஆவ்ேம் ஃ ீல்!”

ைகன் ப ாட்ட கா ிமயப் புகழ்ந்ததில்

ைகமனபய புகழ்ந்துவிட்ட ைாதிரி முகம்
ைலர்ந்துப் ப ானார் காைாட்ேி.
“அசதல்லாம் நல்லா சேய்வான்ைா எங்க
காமை! கல்யாணம் கட்டிக்கிடுன்னா
ைட்டும் ிடி சகாடுக்கைாட்டான். ைகை
கட்டிக் குடுத்த பநைத்துல எனக்கு
கர்ப் ப்ம யில ச ைச்ேமனன்னு சோல்லி
அத எடுத்துப்புட்டாங்க! புதுோ கல்யாணம்
ஆனவை எப் டி ஒத்தாமேக்கு கூப்ட!
இவன் தான் எல்லாம் சேஞ்ோன் எனக்கு!
ஆக்கிப் ப ாடறதுல இருந்து, தமல
ேீவிவிடறது வமைக்கும்! இவனுக்கு ஒரு
ச ாண்ணப் ார்த்துக் கட்டி வச்ேிட்டா
என் கட்மட நிம்ைதியா சவந்துடும்”

“ஆத்தா! காமலயிபல இசதன்ன ப ச்சு!

உங்க ைகன் ேீக்கிைைா கல்யாணம்
ண்ணி குழந்மதக் குட்டின்னு
ேந்பதாஷைா இருப் ாரு! தவைங்மக
சோன்னா கண்டிப் ா நடக்கும். அதனால
கண்டசதல்லாம் ப ோதீங்க”
“உன் வாய் முகூர்த்தம் அப் டிபய
நடக்கட்டும் ைாோத்தி! இப் டிபய
உக்காந்திரு. இட்லிக்கு ஊத்திடபறன்.
ோப்புடலாம்”

“இத்தமன ைணிக்பகவா? நான்லாம் எட்டு

ைணிக்குத்தான் காமல ோப் ாடு
ோப் ிடுபவன் ஆத்தா”

“அஞ்சு ைணிக்கு எழுந்துட்டு எட்டு

ைணிக்கு ோப் டறதா? வயிறு
என்னாத்துக்கு ஆகும்? ாபைன் உன்
வயிறு எப் டி ஒட்டிப் ப ாய்
கிடக்குதுன்னு! ச ரிய தனக்காைரு
உன்மன நல்லாப் ார்த்துக்கனும்னு
சோல்லிருக்காரு. நல்லா ோப் ாடு
ப ாட்டு இங்கிர்ந்து நீ ப ாறதுக்குள்ை
புஷ்டியா ஆக்கித்தான் அனுப்புபவன்.”

சவள்ைந்தி கிைாைத்துப் ாேத்தில் பலோக

கண் கலங்கும் ப ால் இருந்தது
ைங்மகக்கு. பகவலைான ார்மவகள்,
முன்பன விட்டுப் ின்பன புறம் ப ேிய
ப ச்சுக்கள் என ைனமதக் கீ றி அதில்
குைிர் காய்ந்த தன் டித்த
சோந்த ந்தங்கமை விட டிக்காத
இவர்கள் எவ்வைபவா பைல் என
பதான்றியது அவளுக்கு. குடும் த்மத
விட்டுவிட்டு நிம்ைதி பதடி இங்பக
வந்ததில் தப்ப இல்மல என் இைண்டாம்
நாபை பதாண ஆைம் ித்து விட்டது
ைங்மகக்கு.

இங்கிருக்கும் ஐந்து கிைாைத்துக்கும்

பேர்த்து ஒரு உயர்நிமலப் ள்ைி கட்டி
இருந்தது அைோங்கம். ஏற்கனபவ இங்பக
ஒரு ஆைம் ப் ாடோமல ைட்டுபை
இருந்தது. பைபல டிக்க ஸ் ிடித்து
ஒன்றமை ைணி பநைம் யணம் சேய்து
ப ாய் டவுனில் இருக்கும் ள்ைியில் தான்
டிக்க பவண்டும். அவ்வைவு தூைம் ப ாய்
வை கஸ்டம் என ச ண் ிள்மைகமை
ஆைம் ப் ள்ைிபயாடு நிறுத்தி
விடுவார்கள் சுற்று வட்டாை கிைாைத்து
ைக்கள். லர் ைனு எழுதிப் ப ாட்டிருக்க
இந்த வருடம்தான் கட்டிடம் எழும் ி,
ள்ைியும் துவக்கப் ட்டிருந்தது.

தவைங்மகக்கு தன் வட்டில்

ீ இருப் து
மூச்சு முட்டிப் ப ாக, பவறு ள்ைிக்கு
தூைைாய் ைாற்றல் பவண்டி எழுதிப்
ப ாட்டிருந்தாள். அப் டி இப் டி என
தள்ைிப் ப ாய் இந்த ள்ைிக்குப்
ப ாஸ்டிங் கிமடத்திருந்தது. விட்டால்
ப ாதும் என ச ட்டிப் டுக்மகமயக்
கட்டிக் சகாண்டு இங்பக வந்துவிட்டாள்.
இந்த கிைாைத்மத ஒட்டிய ஊர்கைில்
இருந்பத ைற்ற ஆேிரியர்கள் இருக்க,
இவளும் இன்சனாரு ஆண் ஆேிரியரும்
தான் தூைத்தில் இருந்து வந்திருந்தார்கள்.
அந்த ஆேிரியமை க்கத்து கிைாைத்தில்
தங்க மவத்த கிைாைத்தின் ச ரிய
தனக்காைர், ாத்ரூம் வேதிபயாடு
இருக்கும் காைாட்ேியின் வட்டில்
ீ
இவளுக்கு ரூம் தருைாறு பகட்டுக்
சகாண்டார். அவர் வட்டில்
ீ கூட்டுக்
குடும் ைாக ைகன், ப ைன்,
சகாள்ளுப்ப ைன் வமை ஒன்றாக
இருப் தால் வேதிப் டாது என
காைாட்ேியின் வட்மடப்
ீ ப ேி இருந்தார்.
ணம் சகாடுப் தாக சோல்லி
இருந்தாலும் அசதல்லாம் காைாட்ேிக்குப்
ச ரிதாக பதான்றவில்மல. ைகனின்
உமழப் ால் பதமவக்கு ைிஞ்ேிபய
ணவைவு இருந்தது. ச ரிய தனக்காைபை
நயந்து பகட்கிறார், அபதாடு
டிப் றிவிக்க வந்த ஆேிரிமயக்கு
தங்கைால் முடிந்த உதவி எனும்
எண்ணமும் பேை ேரி என ஒத்துக்
சகாண்டிருந்தார்.
ப ச்சுத்துமணக்கு ஆள் கிமடத்தது என
அவர் ாட்டுக்குப் ப ேிக் சகாண்பட
பவமலமயப் ார்த்தார் காைாட்ேி.
ப ச்ேில் முழுக்க முழுக்க எட்டிப்
ார்த்தது அவரின் ிள்மைகள்
இருவர்தான். முத்துக்காமைமயப் ற்றி
ப சும் ப ாது இவளுக்கு பநற்மறய
இைவின் ஞா கம் வந்துவிட்டது.

“நீ தான் என் குவின் எலிேச த்தா?”

“எலிேச த்தா?”

“ஆைா என்பனாட எலிேச த்து! எம்புட்டு

அழகா இருக்க நீ ! அப் டிபய
அன்னந்தண்ணி இல்லாை ாத்துக்கிட்பட
இருக்கலாம் ப ால இருக்கு” பலோக
இைித்து மவத்தான் காமை.

“என்னா சதனாசவட்டு இருந்தா திருட

வந்துட்டு, ஒய்யாைைா கீ ழ டுத்துகிட்டு
இைிக்க பவற சேய்வ? எனக்கு கைாத்பத
சதரியவும் ஆச்சு! ஒபை கிக்குல கீ ழ
ோய்ச்சுட்படன். இல்மலனா என் ப ான்,
பலப்டாப்லாம் ஆட்மடயப் ப ாட்டுட்டுப்
ப ாயிருப் ல்ல! கிைாைத்துல திருட்டுப்
யம்லாம் இல்ல, அதனால கதவுக்கு
தாள்ப் ாள் இல்மலன்னு ஆண்ட்டி
சோன்னத நம் ி டுத்தது தப் ாப் ப ாச்சு!
ைாடு ைாதிரி இருக்கிபய, உமழச்சு ோப்டா
என்னா? இப் டி திருடித்தான்
ச ாமழக்கனுைா?” என பகட்டுக்
சகாண்பட முத்துக்காமையின் சநஞ்ேில்
ஓங்கி ஓங்கிக் குத்தினாள், அவன் பைல்
அைர்ந்திருந்த தவைங்மக.

அவள் சகாடுத்த குத்துக்கள் எல்லாம்

தாய்லாந்து நாட்டில் சகாடுக்கும் ைோஜ்
ைாதிரி இருந்தது ப ால! மககள்
இைண்மடயும் தமலக்குப் ின்னால்
கட்டிக் சகாண்டு சுகைாக கண்மூடி
டுத்திருந்தான் காமை.

“இப் டிக் குத்துபறன்! எருமை ைாட்டுல

ைமழ ப ஞ்ே கணக்கா டுத்துருக்கான்
ாபைன்! திருட்டு ைாஸ்கல்!”

“நாை எலிக்குட்டிப் ச த்துக்க பவணாம்

எலிேச த்து! புள்ைக் குட்டிபய
ச த்துக்கலாம். ஆமேக்கு ஒரு
ச ாண்ணு, ஆஸ்த்திக்கு ஒரு ம யன்.
அதுக்கு பைலலாம் உன்மனக்
கஸ்டப் டுத்தைாட்படன். ேரியா?
ைாைனுக்கு அமுக்கி விட்டது ப ாதும்,
இப் வந்து டுத்துக்க” என சோன்னவன்
இரு மககைாலும் அவமை அமுக்கிப்
ிடித்து சநஞ்ேில் ோய்த்து கட்டிக்
சகாண்டான்.
அவனின் இரும்பு ிடியில்
தவைங்மகயால் அமேயபவ
முடியவில்மல.

“விடுடா படய்! ஆண்ட்டி, ஆண்ட்டி!

காைாட்ேி ஆண்ட்டி வாங்க” என இவள்
கத்த,

“ஆத்தாவ கூப்டாத எலிசு! இசதல்லாம்

நாலு சுவத்துல தான் நடக்கனும்” என
சோல்லி இன்னும் இறுக்கிக் சகாண்டான்.
ப ாமதயில் கூட இந்த விஷயத்தில்
சதைிவாகத்தான் இருந்தான் நம் காமை.

இவள் ப ாட்ட ேத்தத்தில், தூங்கிக்

சகாண்டிருந்த காைாட்ேி அைக்கப் றக்க
ஓடி வந்தார். அந்த ரூைின் தாழ்வாைத்தில்
இருந்த மலட்மடப் ப ாட்டவர் கண்டது
கீ பழ டுத்தவாறு தவைங்மகமயக்
கட்டிக் சகாண்டிருந்த தன் ைகமனத்தான்.
“படய் எருை ைாட்டுக் காமை! விடுடா
அவங்கை” இறுக்கி இருந்த அவன்
மககைிபலபய ட டசவன ட்டாமேக்
சகாளுத்தினார்.

“வலிக்குது ஆத்தா!”

“நல்லா வலிக்கட்டும்! விடுடா அந்தப்

புள்ைய” என அவன் பைல் இருந்து
தவைங்கமயப் ிரித்து எடுத்தார்.

“இருத்தா நான் வபைன்” என அவமை

விட்டுவிட்டுப் ப ாய் ஒரு க்பகட்டில் நீ ர்
எடுத்து வந்து ைகனின் முகத்தில்
ஊற்றினார். தண்ண ீமைத் துமடத்துக்
சகாண்பட எழுந்து அைர்ந்தவன்,
ேைக்கினாலும் இப்ச ாழுது குைிர் நீ ர்
ட்டதினாலும் ேிவந்திருந்த கண்கமை
பதய்த்துக் சகாண்பட இரு
ச ண்கமையும் ார்த்தான்.
சேக்க சேபவசலன ேிவந்திருந்த அவன்
விழிகமைப் ார்த்து பலோக நடுக்கம்
ிறக்க,

‘மலட்டுப் ப ாட்டதும் தாபன இவன்

இம்ைாம் ச ருோ இருக்கான்னு சதரியுது!
இவமனயா கீ ழ தள்ைி பைல ஏறி
உட்கார்ந்பதன்! நான் அடிச்ே அடிக்கு,
திருப் ி ஒபை ஒரு அமற விட்டுருந்தான்
என் சைாகமைசயல்லாம் ப ந்துருக்குபை!
அம்ைாடி!’ என உடமல ேிலிர்த்துக்
சகாண்டாள் ைங்மக.

ைலங்க விழித்த ைகமன ார்த்து,

“ஒரு வாைைா டிச்சு டிச்சு தாபன

சோன்பனன், இந்த ரூமுக்கு டீச்ேர்
வைாங்க, இந்தப் க்கம் வைாபதனு!
குடுச்சுப்ப ாட்டு வந்து இப் டி அலப் மற
ண்ணி வச்ேிருக்க! நம்ைல த்தி டீச்ேரு
என்ன நிமனப் ாங்க? எழுந்திருடா
காமை! வட்டுல
ீ ப ாய் டு. ைீ தி
ஏச்சுப ச்சேல்லாம் நாமைக்கு நீ
நிதானைா ஆனதும் வச்ேிக்கபறன்! ப ா”
என விைட்டினார்.

தட்டுத் தடுைாறி எழுந்தவன் முகத்தில்

குற்ற உணர்ச்ேியுடன்,

“ஓ டீச்ேைா, அப்ப ா என் எலிசு

இல்மலயா! ோரி டீச்ேர்! ைன்னிச்ேிருங்க!
இனி இப் டிலாம் நடக்காது! ோரி டீச்ேர்”
என ல ோரிகமைக் பகட்டவன்
முகத்தில் டன் கணக்காக போகம்.

“தப் ா எடுத்துக்காதம்ைா!
முத்துக்காமைன்னு எனக்கு ஒரு ைகன்
இருக்கான்னு சோன்பனன்ல, அது இவன்
தான். சவள்ைிக்கிழமையான ப ாதும்
இந்த கருைம் புடிச்ே ேைக்கப் ப ாட்டுட்டு
வந்து கம்முன்னு டுத்துப் ான்.
இன்னிக்குத்தான் நீ யாருன்னு சதரியாை
வம்பு ண்ணிட்டான். சைாம்
நல்லவன்ைா! அவனுக்காக நான்
ைன்னிப்பு பகக்கபறன்! ைன்னிச்ேிடு தாயி”

“பேச்பே! விடுங்க ஆண்ட்டி, என் கிட்ட

ைன்னிப்ச ல்லாம் பகட்டுக்கிட்டு!
திருடன்னு நிமனச்சு நான் தான் ஓவர்
ரியாக்ட் ண்ணிட்படன். உங்க ைகன்
ஓங்கி ஒன்னு விடாைப் ப ானாபை!”

“அசதல்லாம் ண்ணைாட்டான்.
ாக்கத்தான் முைடன். ைனசு
ச்ேக்குழந்மதயாட்டாம்த்தா”

‘அந்தப் ச்மேக்குழந்மததான் சகாஞ்ே

பநைத்துக்கு முன்ன சைண்டு குழந்மதப்
ச த்துக்குபவாைான்னு என் கிட்ட
உைரிக்கிட்டு இருந்துச்சு!’ வாய் விட்டு
சோல்லாவிட்டாலும், இனி அவனிடம்
இருந்து தள்ைி நின்று ழக பவண்டும்
என முடிசவடுத்தாள் தவைங்மக.
“ ேியாற கட்டிட்டியா காமு?” என
பகட்டப் டிபய வந்தார் ைச்ேக்காமை.
அங்பக அைர்ந்திருந்த தவைங்மகமயப்
ார்த்தவர்,

“டீச்ேைம்ைா, ைாத்திரி நம்ை காமை ைவுசு

ண்ணிப்புட்டானாபை! காமலயில
இருந்து நூறு தடமவ என் கிட்ட சோல்லி
சோல்லி ைாஞ்ேிப் ப ாயிட்டான். நீ தப் ா
எடுத்துக்காத தாயி. இனி உன் க்கபை
வை ைாட்டான்” என ைகனுக்காக
ப ேினார்.

“அசதல்லாம் ைவாயில்ல அங்கிள்”

“ஆங்கிலா? என்மன ஆத்தான்னு

கூப் டற ைாதிரி அவை அப் ான்னு
சோல்லிப் ழகுத்தா!”

ேரிசயன தமலயாட்டினாள் தவைங்மக.

தூக்கு ேட்டிமய கணவரிடம்
சகாடுத்தவர், நான்கு இட்லிகமை தட்டில்
இட்டு ைங்மகயிடம் நீ ட்டினார்.

“ஐபயா ஆத்தா!”

“ோப்புடறப்ப ா என்ன ஐபயா சநாய்பயா!

அப்டிலாம் ப சுனா ஒடம்புல
ஒட்டாதுத்தா”

“எனக்கு நாலு இட்லி பவணா ஆத்தா!

சைண்டு ப ாதும்” விட்டால் அழுது
விடு வள் ப ால முகத்மத
மவத்திருந்தாள் ைங்மக. இட்லி
முத்துக்காமையின் உள்ைங்மக
அைவுக்கு ச ரிதாக இருந்தது. இதில்
நான்மக ோப் ிட்டால் இைவு வமை
அவளுக்குப் ேிக்காது. காைாட்ேியிடம்
சகஞ்ேி சகஞ்ேி கஸ்டப் ட்டு மூன்று
இட்லிகமை முழுங்கி மவத்தாள்.
ச ாழுது நன்றாக விடிந்தவுடன்,
 ள்ைிக்கு கிைம் ி சேன்றாள். அன்று
ள்ைி விடுமுமறயானாலும்,
ாடத்திட்டங்கள் ற்றிய
கலந்துமையாடல், ேட்டதிட்டங்கமை
வமைமுமற டுத்துதல் என ல
பவமலகள் காத்திருந்தன.

அந்தி ோயும் பநைம் வட்டுக்கு

ீ வந்தவள்,
காமைமய ைட்டும் ார்க்கபவயில்மல.
உணமவ காைாட்ேி அமறக்பக சகாண்டு
வந்து தை உள்பைபய இருந்துக்
சகாண்டாள். ைறுநாள் காமல குைிக்கப்
ப ானவளுக்கு ஒர் ஆச்ேரியம்
காத்திருந்தது. குைிமைப் ழக்கிக்
சகாள்ைலாம் என சதாட்டி தண்ண ீரில்
மக விட்டு அமைந்தவள் முகம்
ைலர்ந்துப் ப ானது. சதாட்டியில் தண்ண ீர்
சூடாக இருந்தது.
நன்றாக சுடுதண்ண ீர் ஊற்றி திருப்தியாக
குைித்து விட்டு வந்தாள். கிணற்றடியில்
நின்றிருந்த காைாட்ேியிடம்,

“சைாம் பதங்க்ஸ் ஆத்தா சுடுதண்ணி

வச்ேி சதாட்டியில ஊத்துனதுக்கு!
பஹப் ியா ஒரு குைியல ப ாட்படன்
இன்னிக்கு” என ேிரித்த முகைாக
சோன்னாள்.

“சுடுதண்ணியா? நானா?” என அதிர்ந்தவர்

கண்கமை சுழற்றினார். ைாட்டுக்
சகாட்டமகயில் இருந்து முத்துக்காமை
அவமைபய தான் ார்த்தப் டி
நின்றிருந்தான்.

‘அட ைாைா! கமத இப் டி ப ாகுதா!

கிழிஞ்ேது கிருஷ்ணகிரி’

அன்றிலிருந்து தினமும் காமல,

தவைங்மகக்கு சுடுநீ ர் குைியல்தான்.
அத்தியாயம் 3

உன் ாதம் ப ாகும் ாமத

நானும் ப ாக வந்பதபன

உன் பைல ஆமேப் ட்டு

ாத்துக் காத்து நின்பனபன!!!

(முத்துக்காமை)

ஒரு வாைைாக பவமல சநட்டி முறித்தது

ைங்மகக்கு. ஆங்கிலம் ைிக ைிக ிடித்துப்
ப ாக லிட்சைச்ேர் எடுத்துப் டித்து அதில்
பைேர் சேய்திருந்தவள், சோல்லிக்
சகாடுப் தும் ஆங்கிலம்தான். ல
வகுப்புக்களுக்கு ஆங்கிலம் எடுத்தாலும்,
இவளுக்கு இன் ோர்ோக ஒரு
வகுப்ம யும் சகாடுத்திருந்தார்கள்.
இந்தப் ள்ைியில் ஆங்கிலம் ப ாதிப் து
ைிகுந்த ேவாலாகபவ இருந்தது
அவளுக்கு. ேில ேையங்கைில் தமலமயப்
ிய்த்துக் சகாள்ைலாைா என கூட
இருக்கும் ைங்மகக்கு. ிமழ இல்லாைல்
ஆங்கிலத்தில் எழுத சதரிந்த ஒரு
ேிலருக்கு ப சுவது ச ரும் ாடாக
இருந்தது. இன்னும் ேிலருக்கு
ஸ்ச ல்லிங்பக தகிடதத்பதாம் ப ாட்டது.
புத்திோலி ைாணவர்கமை முன்பன வந்து
நான்கு வார்த்மத ஆங்கிலத்தில் ப ே
சோன்னால் கூட நடுநடுங்கிப்
ப ானார்கள். ஆங்கிலம் என் து
சைாழிதான். தைிழ் ப ால் அதுவும் ப ே
ப ே வேப் டும் என சோல்லி ஸ்சடப் ம
ஸ்படப்ப் ாக தான் ப ாக முயன்றாள்.

அபதாடு முத்துக்காமையின் வட்டில்

ீ
இருந்து ள்ைிக்குப் ப ாக அமை ைணி
பநைைாவது ஆனது. அதுவும் க்கத்து
கிைாைத்தில் தங்கியிருக்கும் இன்சனாரு
ஆண் டீச்ேர் தான் இவமை காரில் வந்து
அமழத்துப் ப ாய் ைறு டியும் விட்டு
விட்டுப் ப ாவான். அண்ணாரின் ச யர்
ைமறச்சேல்வன். இவள் ைனதுக்குள்
ைமறக் கழண்ட சேல்வன் என திட்டித்
தீர்ப் ாள். காரில் ஏறியவுடன்
ஆைம் ிப் வன் ள்ைி ப ாய் பேரும் வமை
அறுத்துத் தள்ைிவிடுவான். அவன் முதல்
பகர்ள்ப்பைண்டில் ஆைம் ித்து இப்ச ாழுது
ப்பைக் ஆப் சேய்து விட்டு வந்த
ன்னிசைண்டாவது காதலி வமை மூச்சு
விடாைல் ப சுவான். தின்மூனாவதாக
இவமை பேர்த்துக் சகாள்ைத் திட்டமும்
அவனிடம் இருந்தது. அதற்குத்தான்
அப் டி இப் டி ைங்மகயிடம் பநாட்டம்
விட்டுக் சகாண்டிருந்தான்.

இவன் சதால்மலயில் இருந்துத்

தப் ிக்கபவ ஸ்கூட்டி ஒன்று சேகண்ட்
பஹண்டாக வாங்கி விடலாம் என
முடிசவடுத்திருந்தாள். ச ரிய
தனக்காைைருக்கு ப ான் ப ாட்டு உதவி
பகட்க, அவபைா முத்துக்காமையிடம்
பகட்டால் சநாடியில் முடித்துக் சகாடுத்து
விடுவான் என சோல்லி இருந்தார்.
அன்று நடந்த இறுக்கிப்புடி
ேம் வத்துக்குப் ிறகு அவமனக்
கண்ணால் கூட காணவில்மல இவள்.
இன்று வட்டுக்குப்
ீ ப ானதும் அவனிடம்
இந்த ஒரு உதவிமயக் பகட்டுவிட்டு ின்
எப்ச ாழுதும் ப ால ஒதுங்கிக் சகாள்ை
பவண்டும் என நிமனத்திருந்தாள்.
அவைின் பநைம் அன்று
சவள்ைிக்கிழமையாகிப் ப ானது.

வட்டில்
ீ நுமழந்துதான் ின் வாேல் வழி
அவைின் அமறக்குப் ப ாக பவண்டும்.
எப்ச ாழுதும் முற்றத்தில் ைஞ்ேள் கலந்த
நீ ர் மவத்திருப் ார் காைாட்ேி. அதில் கால்
கழுவிக் சகாண்டு உள்பை ப ாகும்
முன்பன, காைாட்ேி ைடக்கி கா ிமயக்
சகாடுத்து விடுவார். அபதாடு லகாைம்
எதாவது இருக்கும். இைவு உணவு பவறு
ோப் ிட பவண்டுபை என சகாஞ்ேைாக
எடுத்துக் சகாள்ை முயன்றாலும் அவர்
விடைாட்டார். வயசுப் ச ண் ோப் ிடும்
லட்ேணைா இது என ாேைாகக் கடிந்துக்
சகாள்வார். வந்த ஒரு வாைத்திபலபய
பலோக எட்டிப் ார்த்திருந்த குட்டித்
சதாப்ம இவளுக்குக் கலக்கத்மதக்
சகாடுத்தது. இப் டிபய ப ானால்
குண்படாதரி ஆகிவிடுபவாபைா என யம்
வந்திருந்தது ைங்மகக்கு.

வட்டில்
ீ நுமழயும் ப ாபத ஒபை கூச்ேலும்
கும்ைாைமுைாக இருந்தது. ிள்மைகள்
குைல் பகட்கவும், யாபைா
வந்திருக்கிறார்கள் என எண்ணிய டிசய
காமலக் கழுவினாள் இவள்.
“வாத்தா! இன்னிக்கு ஸ்பகாலு எப் டி
ப ாச்சு?” என்ற டிபய வந்தார் காைாட்ேி.

“எப் வும் ப ாலத்தான் ஆத்தா!

ிள்மைகை பைய்ச்சு முடியல”

“ஒன்னு சைண்ட வச்ேி வட்டுல

ீ
பைய்க்கபவ மூச்சு முட்டுது! சைாத்த
புள்மைங்கமையும் பைய்க்கனுபை!
கஸ்டம்பதன்! நீ வாத்தா ஒரு வா கா ி
குடி” என அடுப் டிக்கு அமழத்துக்
சகாண்டார். அங்பக அடுப் ில் எமதபயா
கிண்டிய டி ஒரு ச ண் நின்றிருந்தாள்.
இவமைப் ார்த்ததும் ைலர்ந்து
புன்னமகத்தவள்,

“வாங்க டீச்ேர்! எப் டி இருக்கீ ங்க?

வட்டுக்கு
ீ வந்ததுல இருந்து உங்க
புைாணத்தத் தான் ாடுறாங்க எங்காத்தா”
என மகக்குலுக்கினாள்.
“என் ைவ ைாபேஸ்வரித்தா! சைண்டு நாள்
இங்க தங்க வந்துருக்கா” என
முகசைல்லாம் ேிரிப் ாக சோன்னார்
காைாட்ேி.

ைாபேஸ்வரி ார்க்க காைாட்ேிமயப்

ப ாலபவ லட்ேணைாக இருந்தாள்.
சுடிதார் அணிந்து ாந்தைாக இருந்தாள்.
அைவான நமககள், ஸ்டிக்கர் ச ாட்டு,
அழகாக ின்னியிருந்த தமல முடி என
அம்ேைாக இருந்தாள். இவள் தான்
முத்துக்காமையின் அக்கா என
சோன்னால் யாரும் நம் பவ
ைாட்டார்கள். அவனுக்குத் தங்மக ப ால
இருந்தாள்.

“எனக்கு சைண்டு நாள் ச ாண்டாட்டி

ோப்ல இருந்து லீவ் டீச்ேர்! அம்ைா
பவமல ைட்டும் ார்த்தா ப ாதும்! ோலி
ோலி” என புன்னமகத்தாள் ைாபேஸ்வரி.
“ப ச்ேப் ாரு! ஆத்தா வட்டுக்கு
ீ ேீைாட
வந்துருக்பகன்னு சோல்லறது! அத
விட்டுப்புட்டு லீவு கீ வுன்னு!” ைகமை
சேல்லைாக கடிந்துக் சகாண்டார்
காைாட்ேி.

“ைங்மகன்னு கூப் ிடுங்க ப்ைிஸ்!

ஸ்கூல்ல தான் நான் டீச்ேர். வட்டுக்கு
ீ
வந்துட்டா சவறும் ைங்மக”

“அப்ப ா ேரி, சவறும் ைங்மகன்பன

கூப்புடபறன்” என சோல்லி அவள் கண்
ேிைிட்ட, இவளுக்கு ேிரிப்பு வந்துவிட்டது.
அதற்கு ிறகு இருவரும் ேகேைாகப்
ப ேிக் சகாண்டனர். ைாபேஸ்வரி
வாமழக்காய் ஜ்ேிமயப் ப ாட்டு எடுக்க,
காைாட்ேி கா ி தயாரித்தார். உணமவ
எடுத்துக் சகாண்டு மூவரும்
கிணற்றடிக்குப் ப ாக அங்பக
முத்துக்காமை ைடியில் ஒரு குட்டிப்
ச ண்ணும் அவன் பதாள் பைல் ஒரு
குட்டிப் ம யனும் அைர்ந்திருந்தார்கள்.
ைாைா, ைாைா என அவனிடம் சேல்லம்
சகாஞ்ேிக் சகாண்டு இருந்த ேின்னக்குட்டி
புதிதாக சதரிந்த ைங்மகமயப் ார்த்ததும்
சவட்கத்தில் காமையின் சநஞ்ேில்
முகத்மதப் புமதத்துக் சகாண்டாள்.
பதாைில் அைர்ந்திருந்த ம யபனா
சைல்ல இறங்கி வந்து அவன் அம்ைாவின்
காமலக் கட்டிக் சகாண்டான்.

“வாங்க டீச்ேர்” என முகைன் சோன்ன

காமையின் கண்கள் ைட்டும் அவள்
முகத்மத ஏறிடபவ இல்மல.

காமலக் கட்டிக் சகாண்ட ைகமனத்

தூக்கிக் சகாண்ட ைாபேஸ்வரி,

“என் வட்டு
ீ வாண்டுங்க. புது ஆளுங்கை
ார்த்தா எங்கிருந்துதான் சவட்கம்
வருபைா! அருண், அதிதி! பே ஹபலா டூ
ஆண்ட்டி” என சோல்லிக் சகாடுத்தாள்.
சுத்தைான ஆங்கிலத்தில் ப ேியது இந்த
வட்டுப்
ீ ச ண் தானா என ஆச்ேரியைாகப்
ார்த்த ைங்மக ேட்சடன முக ாவத்மத
ைமறத்துக் சகாண்டாள். ிள்மைகள்
ஹபலா சோல்ல இவளும்
புன்னமகயுடன் ஹபலா சோன்னாள்.

அவர்கள் எல்பலாரும் கிணற்று அருபக

காைாட்ேி ப ாட்டிருந்த ைணக்கட்மடயில்
அைை, காமை ைட்டும் எழுந்துக்
சகாண்டான்.

“அக்கா, சகாஞ்ேம் பவமல இருக்கு!

அப்புறம் வபைன்கா!” என ேின்னவமை
இறக்கி விட்டுவிட்டு நழுவப்
ார்ததவமன முமறத்தாள் ைாபேஸ்வரி.
அவள் ைகபைா,

“ைாைா ப ாணாம்(ப ாக பவணாம்)” என

அழுகபவ ஆைம் ித்து விட்டாள்.
அவன் அவேைைாக குட்டிமயத் தூக்கி
ேைாதானம் சேய்ய,

“என் மகயால ஜ்ேி ப ாட்டா ஆமேயா

ோப்புடுபவன்னு தாபன பவர்க்க
விறுவிறுக்க சேஞ்பேன். ஒழுங்க
உட்காந்து ோப் ிடாை எங்கடா ப ாகனும்?
கா ி குடிச்சுட்டு எங்க பவணா ப ா” என
ைாபேஸ்வரி ஒரு அதட்டல் ப ாட,
ச ட்டிப் ாம் ாக அடங்கி அைர்ந்தான்
முத்துக்காமை. உருவத்தில் அவ்வைவு
ச ரிதாக இருப் வன், தன் குட்டி அக்கா
ப ாட்ட அதட்டலுக்கு அடி ணிந்து
நடந்துக் சகாண்டமத ஆச்ச்ேரியத்துடன்
ார்த்தாள் ைங்மக.

அக்காவின் வார்த்மதமய ைதித்து

அவர்களுடன் ஒன்றாக அைர்ந்தாலும்,
ார்மவ அதிதிமய விட்டு பவறு எங்கும்
நகைவில்மல. தன் ைருைகளுக்கு
 ஜ்ேிமயக் குட்டிக் குட்டியாகப் ிய்த்து
அழகாய் ஊட்டிவிட்டான். தான் குடிக்கும்
கா ிமயபய ஊதி, ஊதி ேின்னவளுக்கு
ருகக் சகாடுத்தான். அவளும் ேைத்தாக
அவன் சகாடுத்தமத ோப் ிட்டுக்
சகாண்டாள்.

“என் ப ைக்குழந்மதங்களுக்கு அவங்க

ைாைான்னா அம்புட்டு இஸ்டம். இங்க
வந்துட்டா அவன் ின்னாபலபய
சுத்துங்க. ஹ்ம்ம். க்கத்துலதான்
இருக்கா என் ைக! ஆனா ஆடிக்சகாரு
தடமவ அம்ைாவாமேக்சகாரு
தடமவன்னு தான் இங்க தமலமய
காட்டுவா” என அங்கலாய்த்துக்
சகாண்டார் காைாட்ேி. அவர்
சோன்னமதக் பகட்டு ேங்கடத்தில்
ைாபேஸ்வரி சநைிய,
“விடுத்தா! வட்டுக்கு
ீ வந்த ைகளுக்கு
வாய்க்கு ருேியா ேமைச்சுப் ப ாட்டு,
நல்லா கவனிச்சு அனுப்பு ப ாதும். சும்ைா
இது ேரியில்ல, அது ேரியில்லன்னு
ச ாலம் ி மவக்காபத” என
காைாட்ேிமயப் ார்த்து சோன்னவனின்
ார்மவ அவர் அருபக அைர்ந்திருந்த
ைங்மகயின் ார்மவபயாடு உைே,
ேட்சடன தமலமய குனிந்துக்
சகாண்டான்.

இவர்கள் ப ேிக் சகாண்டிருக்க, குட்டிப்

ச ண் முத்துக்காமையின் ைடியிபலபய
தூங்கி விட்டாள். அவமை சைன்மையாய்
அமணத்தவாறு வட்டின்
ீ உள்பை
சகாண்டு ப ாய் டுக்க மவத்து விட்டு
வந்தவன், இவர்கைிடம் சோல்லி விட்டுக்
சவைிபய கிைம் ி விட்டான். அருணும்
உடன் வருபவன் என் அடம் ிடிக்க
அவமனயும் அமழத்து சேன்று விட்டான்
காமை. ைங்மகயும் திருத்துவதற்கு
புத்தகம் இருக்கிறது என ரூைினுள்பை
சேன்று விட, ைகைின் மகப் ிடித்து
ரூமுக்குள் அமழத்துப் ப ாய் கதமவ
மூடினார் காைாட்ேி. அவள் வந்த நிைிடபை
வட்டிற்கு
ீ காமை ஆேைாகி இருக்க,
ைகைிடம் தனித்துப் ப ே
வாய்ப் ில்லாைல் ப ானது அவருக்கு.

“சோல்லுத்தா! எதுக்கு அவேைம்,

கண்டிப் ா வான்னு ப ான் ப ாட்ட?” என
பகட்டாள் ைாபேஸ்வரி.

“டீச்ேர்தான்டி அந்த அவேைம்”

“ஏன், என்னாச்சு? ார்க்க சைாம்

நல்லவங்கைா இருக்காங்க, ந்தா
ண்ணாை ழகறாங்க! என்ன
ிைச்ேமன?”
“அந்தப் ச ாண்ணு த்திமைைாத்து
தங்கம்டி! அந்தத் தங்கத்த உன்
தம் ிக்காைன் ேங்கிலியாக்கி கழுத்துல
ைாட்டிக்குவாபனான்னு ைனசு தறுதடி”

“ப ாத்தா, காபைடி ண்ணிக்கிட்டு! அவன்

ைங்மக இருக்கற க்கபை ார்மவயத்
திருப் ல! அவன ப ாய் அது இதுன்னு
சோல்லிக்கிட்டு”

“அடிபய! அந்த குழந்மதயம்ைன் பைல

ேத்தியைா, இவன் ப ாக்கு ேரியில்லடி!
அந்தப் ச ாண்ணு சைாத நாளு குைிக்கப்
ப ாய் குைிருல கத்துனப்ப ா, இவன்
ைாட்டு சகாட்டமகயில தான் இருந்தான்.
அன்னில இருந்து, நாலமை ைணிக்கு
எழும் றவன் நாலு ைணிபக எழுந்து,
நம்ை வட்டுல
ீ இருக்பக அந்தப் ச ரிய
அண்டா, அதுல சுடுதண்ணி வச்ேி
குைிக்கற சதாட்டில ஊத்தி
மவக்கறான்டி. டீச்ேருக்கு ால் ப ாட்டு
ஸ்ச ேலு கா ி கலந்து மவக்கறான்.
அந்தப் ச ாண்ணு தங்கியிருக்கற ரூமுல
கடமுடான்னு ஒரு ஓட்மட ஃப னு
இருக்குபை அபத தூக்கி கடாேிட்டு
உோ(உஷா) ஃப னு வாங்கி
ைாட்டிருக்கான். ரூமு வாேல்ல
காத்பதாட்டைா ஒக்காை மூங்கிலு
நாக்காலி பவற. மூங்கிலு குத்துமுன்னு
அதுல குட்டியா தமலகாணி பவற
உட்காை! அது ைட்டுைா சேஞ்ோன், பநாட்டு
புக்கு திருத்த பைமே, பைமேக்கு ஒரு
நாக்காலின்னு அதகைம் ண்ணறான்டி.
ைனசுல அந்தப் ச ாண்ணு பைல
ஆமேயில்லாையா இம்புட்டும்
சேய்யறான்.”

ஒன்றும் ப ோைல் அமைதியாக தாய்

சோன்னமத கிைகிக்க முயன்றாள்
ைாபேஸ்வரி.
“ டிச்ேப் ச ாண்ணு பவணும்னு
பகட்டான், நானும் த்தாப்பு டிச்ே
ச ாண்ணுங்கைாம் கூட ார்த்பதன்.
உனக்கும் தான் சதரியுபை! அதுகபை
இவமன பவண்டாம்னு ந்தா
காட்டுச்சுங்க! இந்த டீச்ேர் ச ரிய
டிப்ச ல்லாம் டிச்ேிருக்கு. அன்னிக்கு
ப ானுல இங்கிலி ீசு அம்புட்டு அழகா
ப சுது! உன் சதாம் ிக்கு
இங்கிலி ீ சுன்னா என்னான்னு சதரியுைா?
ஏ ீேடீ
ீ ஒங்சகாப் ன் தாடி, வந்தா வாடி
வைாட்டி ப ாடின்னு இங்கிலீசு
ப ேறவனுக்கு இந்த டஸ்சு புஸ்சு கூட
ஏணி வச்ோலும் எட்டுைாடி? அந்தப்
ச ாண்ணு ோப் ிடற தவிே நீ ாக்கனும்
ைாேீ! நாள் பூைா அதப் ார்த்துட்பட
இருக்கலாம். போத்த நடுவுல வச்சு,
சகாழம் க்கத்துல சகாஞ்ேைா ஊத்தி,
கூட்ட எல்லாம் ஓைைா வச்ேி, சகாஞ்ேம்
சகாஞ்ேைா எடுத்து போத்துல கலந்து
ைேிச்சு ருேிச்சு ோப்புடும். ஒன் தம் ி ஒபை
மூச்சுல எல்லாத்மதயும் சகாலப் ி
அடிச்சு வாயில ப ாட்டுட்டு ப ாயிட்பட
இருப் ான். போத்துலபய இத்தமன
நாசுக்கு ார்க்கற புள்மைக்கும் உன்
போத்துமூட்மடத் தம் ிக்கும் எப் டிடி
ச ாருந்தும்? யைா இருக்குடி! அந்தப்
ச ாண்ணு நம்ைல நம் ி வந்து
தங்கிருக்கு இங்க. அந்த நம் ிக்மகய
நாை கா ந்து ண்ணனுைா இல்லியா?
இவங்க வட்டுல
ீ புடிச்சுக் கட்டி
மவக்கத்தான் இந்த ஆத்தா நம்ைை
நல்லா ார்த்தாங்கைான்னு அவ
சநமனச்ேிட்டா நான் சைாகத்த எங்க
சகாண்டு ப ாய் மவச்ேிக்குபவன்! ஒன்
தம் ி நீ சோன்னாத்தான் பகப் ான். நாலு
நல்ல வார்த்மத சோல்லிட்டுப் ப ாத்தா!”
ரூம் கதவு தட்டப் ட ப ாய் திறந்தாள்
ைாபேஸ்வரி. அங்பக கண்கள் ேிவக்க
நின்றிருந்தான் காமை. அவன் மகயில்
அருண்.

“கடமல ைிட்டாய் பகட்டான். வாங்கிக்

குடுத்து கூட்டி வந்துட்படன்” அவனின்
உடல் சைாழிபய கூறியது இவர்கள்
ப ேியமத எல்லாம் அவன் பகட்டு
விட்டான் என.

“தம் ி!” இவள் ேைாதானம் சேய்ய வை,

“க்கா! எனக்கும் நல்லா சதரியும்கா

எலி..ஹ்ம்ம் டீச்ேருக்கும் எனக்கும் எந்தப்
ச ாருத்தமும் இல்லன்னு! இல்ல
சதரியாைத்தான் பகட்கபறன், டீச்ேருக்கு
நான் என்னா லவ் டார்ச்ேைா குடுத்பதன்,
உங்காத்தா எவ்பைா ச ரிய ாட்டு ாடுது
உன் கிட்ட! அவங்க சைாகத்தக் கூட நான்
நிைிர்ந்து ாக்கலக்கா! நம்ைை
நம் ித்தாபன நம்ை ஊட்டுக்கு
வந்திருக்காங்க. ச்மேத்தண்ணியில
குைிச்ோ ேீக்கு வந்துட ப ாகுதுன்னு
யந்து சுடுதண்ணி ப ாட்டுக்
குடுக்கபறன். அது தப் ா? ஏன் ஒனக்கு
நான் ப ாட்டுக் குடுத்தது இல்மலயா?
ஒரு ைனிதா ிைானம்க்கா. காசு குடுத்து
அந்த ரூமுல தங்கறாங்க! வாங்கற
காசுக்கு ேரியான வேதி சேஞ்சுக்
குடுக்கனுைா இல்மலயா? நீ
சோல்லுக்கா, குடுக்கனுைா இல்மலயா?”

ஆசைன இவள் தமல தானாகபவ

ஆடியது.

“அதத்தான் நான் சேஞ்பேன்! டிச்ே

ச ாண்ண கட்டிக்கனும்னு ஆமேபதன்!
ஆனாலும் பதவமத ைாதிரி இருக்கற
டீச்ேருக்கு நான்லாம் எடு ிடியா
பவணும்னா இருக்கலாம்கா!
மகக்பகார்த்து காலம் பூைா கூட வை
புருஷனா இருக்க முடியாதுன்னு என்
அறிவுக்கு நல்லாபவ சதரியும்கா”

‘அறிவுக்கு சதரியறது இந்தப் ாழா ப ான

ைனசுக்கு சதரிய ைாட்டுபதக்கா! எப்ப ா
கட்டிப் புடிச்சு எலிசுன்னு கூப்புட்படபனா,
அப்ப ால இருந்து டீச்ேர் பவணும்
பவணும்னு துடிக்கற இந்த இதயத்துக்கு
சதரியைாட்டுபத எங்களுக்குள்ை எந்தப்
ச ாருத்தமும் இல்மலன்னு’ ஊமையாய்
அழுதது அவன் ைனம்.

“ஆத்தா புரியாை ப ேிட்டாங்கடா! ைனசுல

வச்ேிக்காதடா காமை”

“என்னடி புரியாை ப ேிட்படன்! எல்லாம்

புரிஞ்சுத்தான் ப ேபறன். இவன் ைனசுல
ஆமேய வைத்துக்கிட்டு, அவ திரும் ி
ப ானதும் பதவதாசு ைாதிரி வாழ்பவ
ைாயம் இந்த வாழ்பவ ைாயம்னு
சுத்தறதுக்காடி வலிச்சு ச த்பதன் இவன.
எனக்கு என் புள்மைங்க நல்லா
இருக்கனும், புள்ை குட்டின்னு
ேந்பதாஷைா இருக்கனும்.
அவ்பைாதான்டி பவணும்.” என
கண்மணக் கேக்கினார் காைாட்ேி.

“ஆத்தா! ப்ச் ஆத்தா! அழாதத்தா!

அப் டிலாம் ஒன்னும் ஆகாது!” என தன்
அம்ைாமவக் கட்டிக் சகாண்டு கன்னம்
துமடத்தவனுக்கு தாய் பைல் இருந்த
பகா ம் றந்துப் ப ாயிருந்தது.

தம் ியின் அமணப் ில் அழுத முகம்

ைாறி புன்னமகத்த அன்மனமய
ேிரிப்புடன் ார்த்திருந்தாள் ைாபேஸ்வரி.

நள்ைிைவில் ஓன் ாத்ரூம் வை, சைல்ல

ப ார்மவமய விலக்கி விட்டு எழுந்தாள்
தவைங்மக. கிணற்மறத் தாண்டி ாத்ரூம்
ப ாய்விட்டு வந்தவள், கிணற்றின்
ைறு க்கம் சதரிந்த கருத்த உருவத்மதப்
ார்த்து வபலன
ீ கத்துவதற்குள்,

“நான் தான் எலிசு! யப் டாபத!” என

குைறலான குைல் பகட்டது.

“ஓ நீ ங்கைா?” என பகட்டவள் ப ோைல்

ப ாய் டுத்திருக்கலாம். அந்த பநைம்
தான் ஸ்கூட்டர் ஞா கம் வை,

“ைிஸ்டர் முத்துக்காமை” என இவள்

ஆைம் ிக்க, அவள் அருபக வந்தவன்,

“ஏன் எலிசு, உன்மன ஏத்தி இறக்கறாபன

அந்த வாத்தி, அவன் சைாம் சேவப் ா
அழகா இருக்கான்ல! நல்லா டஸ்சு
புஸ்சுன்னு இங்கிலீசு ப ேறான்ல!” என
பகட்டான்.

இந்த பநைத்தில் எதற்கு அந்த ைமறக்

கழண்டவமனப் ற்றி ப சுகிறான் என
இவள் முழித்தப் டி நின்றாள்.
“நான் கருப் ா சகடக்பகன்! தைிழு தவுை
பவற ஒன்னும் சதரியாது! நான் என்ன
சேய்ய எலிசு! வறுமை! அக்கா நல்லா
டிப் ா! அவ டிக்கட்டும்னு நான்
விவோயம் ாத்பதன்! அது தப் ா எலிசு?
அந்த எழசவடுத்த இங்கீ லீசு
சதரியலன்னு என்மன பவணான்னு
சோல்லிருவியா எலிசு? நான் ஒனக்கு
ச ாருத்தபை இல்மலயாபை! ச ாருத்தம்
என்ன ச ாடலங்காய் ச ாருத்தம்! நான்
உன்மன ைாணி ைாதிரி ார்த்துப்ப ன்
எலிசு! உன் காலுக்கடியில அடிமை
ைாதிரி சகடப்ப ன்! நீ சேத்துப ாடான்னு
சோன்ன ைறு நிைிஷபை சேத்துப்
ப ாயிடுபவன். இல்ல இல்ல! சேத்துட்டா
உன் கூட எப் டி வாழ்ந்து சைண்டு புள்ை
ச க்கறது! ோவு த்தி ப ே பவணா எலிசு!
என்மன இங்க, இங்க வச்ேிப்
பூட்டிக்குபவன்” என சநஞ்மேத் தட்டிக்
காட்டியவன்,

“அப் வும் நான் பவணாைா? சோல்லு

எலிசு நான் பவணாைா? கருப் ா
இருக்பகன்னு யப் டாத எலிசு.
டாவு(டாவ்) ேவக்காைம் பதச்சு
குைிக்குபறன். ேீக்கிைம் சகாஞ்ேைாச்சும்
சவள்மையாகிருபவன். படாண்டு பவாரி,
ீ பஹப் ீ” என விபவக் ைாதிரி
சோன்னவன், இன்னும் அவமை சநருங்கி
வந்தான். பலோக அடித்த வாமடயில்
குடித்திருக்கிறான் என புரிந்துக்
சகாண்டவள், நாமை ப ேிக்சகாள்ைலாம்
என நகைப் ப ானாள்.

அவள் ப ாகாைல் இருக்க மகமயப்

ிடித்து இழுந்த்தான் ைாமை. அவன்
இழுத்த பவகத்தில் அவன் சநஞ்ேில்
பைாதி நின்றால் அவள்.
“ ஞ்சு ைிட்டாயி கணக்கா ஞ்சு ைாதிரி
இருக்க எலிசு” என்றவன் அவள்
கன்னத்தில் அழுந்த முத்தைிட்டான்.
அதிர்ச்ேியில் நின்றிருந்தவள் காதில்,

“கண்ணு அது கன்னு ைாதிரி

கன்னம் அது ன்னு ைாதிரி

ார்மவ அது ேின்னு ைாதிரி

ப ாமத ஏத்துதடா” என குைறலாகப்

ாடினான்.

அத்தியாயம் 4

கண்ண ீர் கவிமதகள்

இந்தக் கண்கள் எழுதுபத

கவிமத வரிகைால்

எந்தன் கன்னம் நமனயுபத (தவைங்மக)

“டீச்ேர்!”

வார்த்மதக்பக வலிக்கும் ப ால
சைன்மையாய் பகட்ட குைலில், திருத்திக்
சகாண்டிருந்த புத்தகத்மத அப் டிபய
பைமே பைல் மவத்து விட்டு சவைிபய
வந்து நின்றாள் தவைங்மக.

அவள் ரூம் வாேலில் பவசறங்பகா

ார்த்தவாறு நின்றிருந்தான் காமை.
என்ன ஏது என பகட்காைல் மகமயக்
கட்டிய டி அவமனபயப் ார்த்தப் டி
நின்றிருந்தாள் தவைங்மக.

தமலமயக் குனிந்துக் சகாண்டவன்,

“டீச்ேர்!” என ைீ ண்டும் சைல்லிய குைலில்

அமழத்தான்.

அப்ச ாழுதும் அவள் தில் ப ேவில்மல.

தில் இல்லாததால் சைல்ல நிைிர்ந்து
அவள் முகத்மத ஏறிட்டுப் ார்த்தான்
காமை.

“ஒரு ைனுஷிகிட்ட ப ேனும்னா

முகத்மதப் ார்த்து ப ேனும் ைிஸ்டர்
முத்துக்காமை. அதுதான் ப ேிக்
பைசனர்ஸ். என்மனக் கூப்புட்டுட்டு
காமல ார்க்கறீங்க! காலுலயா என்
வாய் இருக்கு!” காட்டைாக வந்து
விழுந்தன வார்த்மதகள்.

‘முகத்மதப் ார்த்தா, ார்த்துக்கிட்பட

இருக்க சோல்லுபத எலிசு! அதுவும் அந்த
மூக்கு… அப் டிசய கிைி மூக்கு
ைாங்காய்தான். கன்னம் சைண்டும்
ங்கனப் ள்ைி ைாதிரி ை ைன்னு
ைின்னுபத. அத ார்த்தாபல உப்பு
சைாைகா ப ாட்டு ோப் ிடற ைாதிரி
கன்னத்மதத் தடவி தடவி ோப் ிட
சோல்லுபத! உதபடா ைல்பகாவா ழத்த
அழகா சவட்டி வச்ே ைாதிரி அவ்வைவு
அம்ேைா இருக்கு. கண்ணு சைண்டும்,
அந்தப் ார்மவ…அத என்னன்னு
சோல்ல!!! ைாங்காமவத் துமைச்சு உள்ை
ப ாற வண்டு ைாதிரி உன் ார்மவ என்
ைனமத துமைச்சு உசுை உருவுது!
இப் டிலாம் ைனேன புைட்டிப் ப ாட்டா
அப்புறம் எப் டி அந்த முகத்தப் ார்த்து
நான் ப ே!’

ைாங்காய் விமைவிப் வனுக்கு

வர்ணிப்பும் ைாங்காயாகபவ வந்தது.

ேில விநாடிகள் ைட்டும் அவள் கண்கமை

ஊடுருவிப் ார்த்தவன் அவள்
ார்மவயின் வச்சு
ீ தாங்காைல் ைீ ண்டும்
தமல கவிழ்ந்துக் சகாண்டான்.

“ைிஸ்டர் முத்துக்காமை!”

“சோல்லுங்க டீச்ேர்”
“நிைிர்ந்து என்மனப் ாருங்க”

“நீ ங்க என்ன சோன்னாலும் சேய்யபறன்

டீச்ேர்! நிைிர்ந்து ைட்டும் ார்க்க
சோல்லாதீங்க”

“அதாவது, உள்ளுக்கு ேைக்க விட்டா

ைட்டும் தான் ோருக்கு ப ச்சு வார்த்மத
வரும், ாட்டு வரும், கிஸ்ேடிக்க தில்லு
வரும்! அப் டித்தாபன?”

ைாணாக்கர்கமை டிேிப் ிலின் சேய்ய

யன் டுத்தும் குைமல யன் டுத்தினாள்
தவைங்மக. அந்தக் குைலில் சதறித்த
நக்கல், பகா ம், கடுப்பு எல்லாம்
முத்துக்காமைமய சநைிய மவத்தது.
வலது மகயால் இடது க்க சநஞ்மே
பலோகத் தடவி விட்டுக் சகாண்பட
இவள் ரூமுக்கு அருபக இருந்த வாமழ
ைைத்தில் கண்மணப் தித்திருந்தான்.
“அது வந்து.. அது நான் இல்ல டீச்ேர்”

“எக்ஸ்கியூஸ் ைீ ! கம் அபகய்ன்!!!”

“எங்க டீச்ேர் வைனும்?”

மூன்று முமற மூச்மே இழுத்து

சவைியிட்டுக் பகா த்மத ேைன்
சேய்தவள்,

“கம் அபகய்ன்னா திரும் சவைங்கற

ைாதிரி சோல்லுங்கன்னு அர்த்தம்” என
சோன்னாள்.

“ஓபஹா, ேரிங்க டீச்ேர்! நானும் கம்

எபகய்ன் வபைன்! பநத்து அப் டிலாம்
நடந்துக்கிட்டது நான் இல்மல டீச்ேர்,
எனக்குள்ை இருந்த இன்சனாருத்தன்.
நான் முத்துக்காமை அவன்
சைாைட்டுக்காமை. சவள்ைிக்கிழமை
மநட்டான அவன் டான்னு
ஆேைாகிடுவான் டீச்ேர். படஞ்ேர் ார்ட்டி!
என்னாலபய அவன அடக்க முடியாது!
அதனால அன்மனக்கு ைட்டும் அவன்
முன்னாடி வைாை இருந்துக்குங்க டீச்ேர்.
ப்ை ீஸ் டீச்ேர்! அவன் ண்ண
அட்டகாேத்துக்கு நான் ைன்னிப்புக்
பகட்டுக்கபறன். ைன்னிச்ேிருங்க டீச்ேர்,
ைன்னிச்ேிருங்க!”

சநஞ்மேத் தடவிக் சகாண்டிருந்தவமனப்

ார்த்தவள்,

“காயம் ஆழைா?” என பகட்டாள்.

“அசதல்லாம் ஒன்னும் இல்ல டீச்ேர்!”

“காட்டுங்க ைிஸ்டர் முத்துக்காமை, நான்

ார்க்கபறன்! ைருந்து எதாச்சும்
ப ாட்டிங்கைா?” என பகட்டாள்.

ேட்சடன இன்னும் சகாஞ்ேம் ின்னால்

நகர்ந்தவன்,
“இல்ல டீச்ேர்! பலோன கீ றல் தான்.
ைஞ்ேப் த்துப் ப ாட்டுட்படன். ேரியாப்
ப ாயிடும்” என சோன்னான்.

பநற்று இைவு காமை கன்னத்தில்

முத்தைிடவும் அதிர்ந்துப் ப ானாள்
தவைங்மக. அந்த அதிர்ச்ேி அடுத்து
அவன் ாடிய ாடலில் ஆத்திைைாக
உருசவடுத்தது.

“விடு, விடு! விடுடா” என இவள் தள்ை

முயல, ாமறமய குண்டூேியால்
தள்ளுவது ப ால அது முடியாத
காரியைாக இருந்தது. தனியாக
இருப் வைிடம் அத்துைீ றியவன் பைல்
சகாமலக் காண்டாக, ேட்மட ட்டன்
அவிழ்ந்து அவள் கண் முன்பன சதரிந்த
அவன் சநஞ்ேப் குதியில் லம் சகாண்ட
ைட்டும் கீ றிவிட்டாள். அது சகாடுத்த
வலியில் ட்சடன ிடிமயத்
தைர்த்தினான் காமை.

“ஏன் எலிசு ைாைன கீ றுன? மகயக் காட்டு

நகம் ஒடஞ்சுருச்ோ ாக்கலாம்.
வலிக்கிதா எலிசு?” என ைத்தம் வந்த தன்
சநஞ்மேக் கவனிக்காைல் அவள் மகமய
இழுத்து நகங்கமை ஆைாய்ந்தான் காமை.

பகா ைாகத் திட்ட வாசயடுத்தவள்,

அவன் சேய்மகயில் வாயமடத்துப்
ப ானாள். நாைம் ப ாட்ட ைாதிரி மூன்று
பகாடுகள் அவன் சநஞ்ேில் சதரிய, பதால்
பலோகப் ிய்ந்து ைத்தம் பவறு வந்தது.
அவன் மகயில் இருந்து தன் மகமய
உருவிக் சகாண்டவள், அவன் காயத்மத
ஆைாய கிட்படப்ப ானாள். அவள்
சநருங்கவும் நகர்ந்துக் சகாண்டவன்,
மகமயத் தூக்கி கிட்பட வை
பவண்டாசைன மேமக சேய்தான்.
“என்மனத் சதாடாத எலிசு! நீ
கர்ப் க்கிைகத்து ேிமல ைாதிரி, உன்மனத்
சதாட்டு நான் பூமே சேய்யலாம். ஆனா
நானு அந்தக் பகாயில் வாேல்ல
சகடக்கற சேறுப்பு ைாதிரி. என்மனத்
சதாட்டு நீ அழுக்கா ப ாயிடாத எலிசு!”
பலோக கண்ண ீர் எட்டிப் ார்த்தது அவன்
கண்கைில்.

‘இது என்னடா லாேிக்கு! என்மன நீ

சதாட்டாலும், உன்மன நான்
சதாட்டாலும், சதாட்டது சதாட்டதுதாபன!
ட்டது ட்டதுதாபன!’ ஆனானப் ட்ட
டீச்ேமைபய குழப் ி விட்டவன்,

“வழி விடு வழி விடு வழி விடு

என் பதவி வருகிறாள்!!!” என ாடிக்

சகாண்பட தள்ைாடிய டி நடந்து உள்பைப்
ப ாய் விட்டான்.
அவமனப் ாம்பு என எண்ணவும்
முடியாைல் ழுமத என தள்ைவும்
முடியாைல் திண்டாடிப் ப ாய் அங்பகபய
நின்றிருந்தாள் தவைங்மக. அன்றிைவு
தூக்கம் வைாைல் புைண்டுப் புைண்டுப்
டுத்தவள், ைறுநாள் கண்டிப் ாக
அவனிடம் ப ேி இதற்கு ஒரு வழி சேய்ய
பவண்டும் என முடிசவடுத்தாள். ிறபக
தூங்க முடிந்தது அவைால்.

ேனிக்கிழமை கண்டிப் ாக எண்சணய்

பதய்த்துக் குைிக்கும் நம் காமைபயா
அன்று அதற்கு லீவ் விட்டிருந்தான்.
காதலி அைித்திருந்த காயத்துக்கு ைருந்து
கூட ப ாடாைல், சுருக் சுருக்சகன அது
வலிக்கும் ப ாசதல்லாம் காதல் ரிசு
அது என ைகிழ்ந்துப் ப ானான்! அடிக்கடி
சதாட்டு தடவி ேந்பதாஷப் ட்டுக்
சகாண்டான். அக்கா பவறு வந்திருக்க,
சநஞ்ேில் காயத்மதப் ார்த்து அவன்
ஆத்தா கூப் ாடு ப ாட்டால் இவன் குடி
ப ாமதயில் சகாடுத்த கன்னத்து முத்தம்
நடு வட்டில்
ீ அலேி ஆைாயப் டும்
ஆ த்தும் இருப் தால் அன்று ஆயில்
ாத்துக்கு ஹாலிபட!

காமலயிபலபய ைன்னிப்புக் பகட்க தான்

ைங்மகயின் ரூம் வாேலில் வந்து
நின்றிருந்தான். அவன் ஆத்தாவும்
அக்காவும் ேமையலில் இருக்க,
கமுக்கைாக இங்பக வந்திருந்தான்.

“டீச்ேர் என்னதான் ேைாதானம்

சோன்னாலும் சைாைட்டுக்காமை
சேஞ்ேது தப்புத்தான். அவனுக்கு என்ன
தண்டமன சகாடுக்கறதா இருந்தாலும்
அடுத்த சவள்ைிக்கிழமை வருவான்,
அப்ப ா குடுங்க. இப் உங்க முன்னுக்கு
நிக்கற இந்த அப் ாவி முத்துக்காமைய
அவனா சநமனச்சு தண்டிச்ேிடாதீங்க
டீச்ேர்!” ார்மவ இன்னும் வாமழ
ைைத்தில் தான் இருந்தது அவனுக்கு.

“முத்துக்காமை, முைட்டுக்காமைன்னு
டபுள் பைாலா ோர் உங்களுக்கு?
தவைங்மக, தவபவங்மக,
தவகாங்மக(சூடு) இப் டின்னு என்மன
ட்ரி ள் பைால் சேய்ய வச்ேிடாதீங்க,
தாங்கைாட்டீங்க! லுக் ஹியர் ைிஸ்டர்
காமை, எனக்கு ஆத்தாவ சைாம்
புடிச்ேிருக்கு. அவங்க முகத்துக்காகத்தான்
இவ்வைவு நடந்தும் இந்த வட்டுல
ீ
இன்னும் இருக்பகன். இன்சனாரு தடமவ
முத்துக்காமைபயா இல்ல
முைட்டுக்காமைபயா, என் கிட்ட
வாலாட்டுனா ஸ்ட்பைய்டா ப ாலிஸ்
ஸ்படஷன் தான். உங்காத்தா
முகத்துக்காகக் கூடப் ார்க்க ைாட்படன்.
அண்படர்ஸ்படண்ட்?”
சைல்ல நிைிர்ந்து சேவசேவசவன
ேிவந்திருந்த அவள் முகத்மத
ைேமனயுடன் ார்த்தவன், ைீ ண்டும்
முகத்மத பவறு புறம் திருப் ிக்
சகாண்டான்.

“இனிபை இப் டி நடக்காது டீச்ேர்!

நீ ங்களும் சவள்ைிக்கிழமை ைட்டும்
சைாைட்டுக் காமை கண்ணுல ேிக்காை
இருந்துக்குங்க. சகட்டப்ம யன் அவன்”

அவமன முமறத்தப் ார்த்தவள் ரூம்

உள்பை ப ாக திரும் ினாள்.

“டீச்ேர்!”

“ேரியான டார்ச்ேர்! இன்னும் என்ன?”

“இல்ல, ஸ்கூட்டி பவணும்னு

பகட்டீங்கைாம்! ச ரிய தனக்காைரு ப ான்
அடிச்ோரு. ேியாறிட்டு என் கூட
வரீங்கைா டவுனுக்கு? வண்டி
எடுத்துடலாம்! நீ ங்க பவற கண்ணாலம்
ஆகாத ச ாண்ணு! அந்த வாத்திக் கூட
காருல இங்கிட்டும் அங்கிட்டும் ப ானா,
ஊருல நாலு ப ரு நாலு விதைா
ப சுவாங்க! அதான் இன்னிக்பக ஸ்கூட்டி
வாங்கிடலாம் டீச்ேர்”

“காருல ப ானா நாலு விதைா

ப ேறவங்க, கல்யாணம் ஆகாத உங்க
கூட ஒபை வட்டுல
ீ இருக்பகபன அப்ப ா
ப ே ைாட்டாங்கைா ைிஸ்டர் காமை?”

“அது..அது.. நான் ஒழுக்கத்துல ைாைன்

ைாதிரி டீச்ேர். என் கூட உங்கை
இமணக்கூட்ட எவனுக்கு தில்லு
இருக்கு? வகுந்துட ைாட்படன் வகுந்து!”

“யாரு, நீ ங்க ைாைன்? இத நாங்க

நம் னும்? இந்த கட்டிப்புடிக்கறது,
கிஸ்ேடிக்கிறது எல்லாத்மதயும் ஒழுக்க
லிஸ்ட்ல இருந்து எடுத்துட்டாங்கைா
ைிஸ்டர் காமை?”

“ைறு டியும் சோல்லபறன் டீச்ேர் அது

நான் இல்ல!!!”

அவனுக்கு திலைிக்காைல் உள்பை

புகுந்து கதமவ ோற்றிக் சகாண்டாள்
தவைங்மக.

“ஹ்ம்ம்..எந்பநைமும் முைட்டுக்காமையா
இருந்துடனும்னு ஏக்கைா இருக்பக,
என்னடா எனக்கு வந்த போதமன!” என
முனகிக் சகாண்டான் காமை.

“அபடய் காமை! டீச்ேர் ரூமு வாேல்ல

என்னடா சேய்யற? அடங்கைாட்டீயா நீ யீ!”
என ஆத்தாவின் குைல் வை அடித்துப்
ிடித்து ைாட்டுத் சதாழுவத்துக்கு
ஓடினான் காமை.
முடிமய அள்ைிக் சகாண்மடயாய்
முடிந்த காைாட்ேி தன் ைகைிடம்

“அந்த ேைோ வட்டுல

ீ ோதகம் குடுத்து
உட்டுருக்காங்கடி! அந்தப் புள்ையும் இவன
ார்க்கற ப ாதுலாம் ைாைா ைாைான்னு
கூவிக்கிட்டு திரியறா! ோதகம் ச ாருந்தி
வந்தா, இவன மகயக் காலக் கட்டித்
தூக்கிட்டுப் ப ாய் தாலியக் கட்ட
மவக்கனும்டி! அது வமைக்கும் எனக்கு
துைி உறக்கம் வைாது!” என புலம் ினார்.

சவைிபய ப ாக கிைம் ி வந்த ைங்மக,

அடுப் டிக்கு வந்து நின்றாள். அவமைப்
ார்த்ததும் புன்னமகத்த ைாபேஸ்வரி,

“வாங்க ைங்மக, ோப் ிடலாம்” என

அமழத்தாள்.

அவளுக்குப் தில் புன்னமகமயக்

சகாடுத்தவள்,
“ஆத்தா வாேம் தூக்குது! என்ன சைனு
இன்னிக்கு?” என பகட்டப் டிபய தட்மட
எடுத்துக் சகாண்டு ைணக்கட்மடயில்
அைர்ந்தாள். அவபைாடு வாண்டுகளும்
அைர்ந்துக் சகாண்டார்கள்.

“இன்னிக்கு ஊத்தப் ம் ப ாட்டுருக்பகன்

கண்ணு! பதா இவளுக்கு சைாம்
புடிக்கும்” என ைகமைக் காட்டி
சோன்னார் காைாட்ேி.

“ேமையல் முடிஞ்ேதுனா எல்லாம்

உட்காருங்க. நாைபை ரிைாறிக்கிட்டு
ோப் ிடலாம்” என அமழத்தாள் ைங்மக.

ைச்ேக்காமை பதாட்டத்துக்குப்
ப ாயிருக்க, ச ண்கள் மூவரும் உணவு
உண்ண அைர்ந்தார்கள். அப்ச ாழுதுதான்
உள்பை வந்த காமை,
“ோப் ிட ஆைம் ிச்ோச்ோ!” என
பகட்டப் டிபய ச ண்களுக்கு ரிைாற
வந்தான்.

“படய் நீ உக்காருடா! நான் ப ாடபறன்”

என ைாபேஸ்வரி எழ, பதாமை அழுத்தி
அைை மவத்தான் அவள் தம் ி.

“அடிக்கடி நான் சேய்யறதுதான,

உக்காந்து ோப் ிடுக்கா! உன் வட்டுக்குப்
ீ
ப ாயிட்டா ம் ைைா சுழலனும்.
இங்கயாச்சும் சகாஞ்ேம் சைஸ்டு எடு” என
சோல்லிய டிபய ார்த்துப் ார்த்துப்
ரிைாறினான்.

தவைங்மகக்கு உணவிடும்
ப ாசதல்லாம் காைாட்ேியின் ார்மவ
அவன் பைபலபய இருந்தது. அவைது
முகத்மதப் ார்க்காைல் தட்மட ைட்டும்
ார்த்து உணவிட்டான் காமை. ின்
அதிதிக்கும் அருணுக்கும் ஊட்டி விட
ஆைம் ித்தான்.

எல்பலாரும் ோப் ிட்டு மகக்கழுவ,

காமையின் அருபக வந்த ைங்மக,

“ப ாகலாைா?” என பகட்டாள்.

“சவைிய ப ாகும் ப ாது எங்கன்னு பகட்க

கூடாதுன்றது நம்ை ஊரு
ேம் ிைதாயம்த்தா! அதனாபல நீ பய
சோல்லிபடன்” என பகட்டப் டிசய அவள்
அருகில் வந்து நின்றார் காைாட்ேி.
ார்மவ ைட்டும் ைகனிடம் இருந்தது.

“ஸ்கூட்டி ஒன்னு சேகண்ட் பஹண்டா

வாங்கறதுக்கு இருக்பகன் ஆத்தா! உங்க
ைகனுக்குத்தான் இந்த ைாதிரி
விஷயசைல்லாம் சதரியும்னு
சோன்னாங்க. அதான் அவர் கூட
டவுனுக்குப் ப ாபறன்”
“எதுக்குத்தா ஸ்கூட்டி எல்லாம்! அதான்
அந்த அழகான வாத்தியாரு ம யன்
கூட்டிப் ப ாய் கூட்டி வருதுல்ல!
ஸ்கூட்டில ப ாபறன்னு குண்டும்
குழியுைா சகடக்கற பைாட்டுல நீ பவற
விழுந்து கிழுந்து வச்ோ
கஸ்டைாயிடும்த்தா”

“எத்தமன நாளுக்கு இன்சனாருத்தவங்க

மகய எதிர்ப் ார்க்கிறது? எனக்கு சுயைா
எல்லாம் சேய்யனும் ஆத்தா! நான்
கவனைா இருப்ப ன்! கவமலப் டாதீங்க!”
என அன் ாக ேிரித்தவமை அதற்கு
பைலும் தடுக்க முடியாைல்
அமைதியானார் காைாட்ேி.

அவள் வாேலுக்குப் ப ாய்விட, ைகனின்

மகமயப் ிடித்து நிறுத்தினார் காைாட்ேி.

“இங்க ாருடா காமை! உன்மன

நல்லவன்னு நம் ி வருது அந்தப்
ச ாண்ணு! த்திைைா கூட்டிப் ப ாய்
த்திைைா கூட்டி வைனும்! எதாச்சும்
பகாக்குைாக்கு ண்ணி வச்ே,
விைாேிடுபவன் விைாேி!”

“யக்கா! ாருக்கா உங்க ஆத்தாவ!

என்மனப் ார்த்தா டீச்ேர் மகமயப் புடிச்சு
இழுக்கறவன் ைாதிரியா இருக்கு? டீச்ேர்
சுத்தைான ைமழத்தண்ணி ைாதிரிக்கா!
நான் ைமழதண்ணி ட்டதும் பேறா
ப ாகிற சேம்ைண்ணுக்கா! நாங்க
பேர்ந்தா வாழ்க்மகபய பேறாகிப்
ப ாகும்க்கா! சோல்லுக்கா
உங்காத்தாகிட்ட”

“ைமழ, பேறு, சேம்ைண்ணுன்னு நல்லா

போக்காத்தான் ப ேறான் உன் தம் ி. என்
ச ாழப்புல ைண்ணள்ைி ப ாட்டு என்
சைாகத்துல பேத்த வாரி இமறக்காை
இருந்தா ேரி!”
“ஆத்தா! அவபன சும்ைா இருந்தாலும்
அமதயும் இமதயும் ப ேி அவன் ைனசுல
ேலனம் வை வச்ேிடுவங்க
ீ ப ால! ப ாத்தா
ப ாய் ப ைப்புள்மைங்கை ாருங்க” என
அனுப் ி மவத்தாள் தன் அன்மனமய.

“நீ ப ாய்ட்டு வாடா காமை! என் தம் ிய

த்தி எனக்குத் சதரியும். ஆத்தா
சோல்லுறத எல்லாம் ைனசுல
வச்ேிக்காபத”

“ைிஸ்டர் காமை” என ைங்மக குைல்

சகாடுக்க, இவ்வைவு பநைம் போகைாக
இருந்த முகத்தில் ல்ப் எரிய, பவட்டி
நுணிமய ஒரு மகயில் தூக்கிக் சகாண்டு
பவக எட்டு எடுத்து மவத்து,

“இபதா வந்துட்படன் டீச்ேர்” என குைல்

சகாடுத்தப் டிபய நகர்ந்தான்
முத்துக்காமை.
‘ப ேிக்கிட்டு இருக்கறப்ப ாபவ
ஓடிட்டாபன! ியூஸ் ப ான ல்ப் ைாதிரி
இருந்தவன், டீச்ேர் ஒத்தக் குைலுல
தவுேன்ட் வாட்ஸ் ல்பு ைாதிரி
ிைகாேைாகிட்டாபன! ஆத்தா சோன்னது
சநேைா இருக்குபைா! எனக்கு ல்பு
குடுத்துடுவாபனா என் தம் ி!’

வண்டிமய ஸ்டார்ட் சேய்து விட்டு

ைங்மக ஏறுவதற்காக நின்றிருந்தான்
காமை. வண்டியின் ின்னால் இருந்த
கம் ிமயப் ிடித்துக் சகாண்டு ஏறியவள்,

“ப ாகலாம் ைிஸ்டர் காமை” என

சோன்னாள்.

“ேரி டீச்ேர்” என சோன்னவன், அவளுக்கு

எந்த விதைான ேங்கடமும் வைாதவாறு
ார்த்து சைதுவாகத்தான் ஓட்டினான்.
அவளும் பவடிக்மகப் ார்த்தவாபற
யணித்தாள். எதிர்காற்று முகத்தில்
பைாத யணிப் தும் சுகைாகத்தான்
இருந்தது. இந்த சுகசைல்லாம் குறுக்பக
ஓடி வந்த ஒரு குழந்மதமய இடித்து
விடாைல் இருக்க காமை திடீசைன ிபைக்
அடிக்கும் வமைதான்! அவன் அடித்த
ிபைக்கில் இவள் முன்பன தள்ைப் ட்டு
அவன் முதுகில் பைாதி நிற்க, எங்பக
இவள் விழுந்து விடுவாபைா எனும்
தட்டத்தில் வலது மகயில் ஒரு
பஹண்டிமலப் ிடித்தவன் ைறு மகமயப்
ின்னால் சகாண்டு வந்த அவள்
இடுப்ம அழுத்திப் ிடித்திருந்தான்.

ிண்ணனியில் இமையைாோ இமேயில்

காதல் பதவமதகள்,

“நம்தன தம்தன நம்தன நம்தன

ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ” என
ாடியது யார் காதுக்கு பகட்டபதா
இல்மலபயா, முத்துக்காமையின்
காதுக்கு நன்றாக பகட்டது!!!!

அத்தியாயம் 5

அன்றாடம் அமலந்து எங்பகயும் பதடி

கண்படபன எனக்கு பதாதான போடி

வந்தாச்சு காலம் பநைம் ைாமல

இடத்தான் (முத்துக்காமை)

தவைங்மகயின் இடுப்ம ப் ிடித்து

சோர்க்கத்துக்கு டிக்பகட்
வாங்கியிருந்தவன், குழந்மதயின்
அழுகுைலில் தடாலடியாக பூபலாகத்துக்கு
ரிடர்ன் வந்தான்.
ேட்சடன மகமய முன்பன இழுத்துக்
சகாண்டவன், பஹண்டமலப் ிடித்தப்
டிபய கீ பழ இறங்கி நின்றிருந்தான்.
அவன் இறங்கி நிற்க தவைங்மகயும்
இறங்கிக் சகாண்டாள். குழந்மதயின்
அம்ைாபவா ிள்மைமய ேைாதானம்
சேய்துக் சகாண்டிருக்க, பலோக
தவைங்மகமயத் திரும் ி
ஓைக்கண்ணால் ார்த்தான் காமை.
அங்பக பகா த்தில் முகம்
சேவசேவசவன ேிவந்துக் கிடந்தது.

‘மைட்டு! ிட்டப் ப ாட்டுடுடா

முத்துக்காமை!’ என தனக்கு தாபன
சோல்லிக் சகாண்டவன், ிள்மைமயக்
சகாஞ்ேிக் சகாண்டிருந்த ச ண்ைணிமய
ார்த்து ச ாரிய ஆைம் ித்தான்.

“ஏன்கா, புள்ைய இப் டித்தான் நடு

பைாட்டுல ஆட உடுவியா? நான் சைதுவா
வைவும் ஆச்சு! இல்மலனா
என்னாகிருக்கும்? வரிேயா புள்மைங்கை
ச த்துப் ப ாட்டா ைட்டும் ப ாதாது,
ச ாறுப் ா அதுங்கை ாத்துக்கவும்
சதரியனும்!”

அதற்குள் வட்டில்
ீ இருந்து அவைது
கணவன் சவைிபய வந்திருந்தான்.

“என்ன காமை ப ச்சுலாம் ஒரு

ைார்க்கைா ப ாகுது! ல்லு இருக்கறவன்
க்பகாடா ோப் டறான்! நான்
ச ாண்டாட்டி கட்டிக்கிட்படன் வரிமேயா
ச த்துப் ப ாடபறன்! இதுல ஒனக்கு
என்ன காண்டு? நீ யும் க்பகாடா
வாங்கிக்பகா, சைன்னு தின்னுக்பகா! அத
உட்டுப்புட்டு என் சதறமை பைல கண்ண
மவக்கற! நல்லா இல்ல
சோல்லிப்புட்படன்!”
“வாடா என் சவண்ட்ரு! என்னபைா ச ரிய
ோதமனய சேஞ்சுப்புட்ட ைாதிரி
ப ச்ேப் ாரு, எடக்கப் ாரு,
எகத்தாைத்தப் ாரு! எங்களுக்கு
க்பகாடா ோப் டத் சதரியாை இல்ல!
அதுக்சகல்லாம் பநைம் காலம் வரும்
நாங்களும் கடிச்சு சைன்னு ைேிச்சு ருேிச்சு
அோல்ட்டா ோப்புடுபவாம்! வந்துட்டான்,
ச ருோ டம் காட்ட!” என எகிறிக்
சகாண்டு அவமன அடிக்கப் ப ானான்
முத்துக்காமை.

“யப் ா, யப் ா காமை! உடுப் ா! அந்தாளு

உன் ஒரு அடிய தாங்குைா! இனிபை நான்
புள்ைய த்திைைா ாத்துக்கபறன்! நீ
சகைம்புப் ா!” என அவமன ேைாதானம்
சேய்தவர், தன் கணவமனப் ார்த்து,

“பயாவ்! என்ன ச ரிய யில்வான்னு

சநமனப் ா? காமை ஒரு அப்பு
அப்புனான்னு மவயி, க்பகாடா திங்க
ல்லு இல்லாை ப ாயிடும்! ப ாயா
உள்ளுக்கு” என ேத்தம் ப ாட்டார்.

அவர்கள் உள்பை ப ாக,

“டீச்ேர்! எங்காத்தா பைல ேத்தியைா நீ ங்க

கீ ழ விழுந்துட ப ாறிங்கபைான்னு
யத்துல தான் இடுப் ப் புடிச்பேன்!
என்மன நம்புங்க டீச்ேர்!” என வண்டியின்
பஹண்டமலப் ார்த்தவாபற ப ேினான்
காமை. அவைிடம் இருந்து தில் வைாைல்
ப ாகவும், சைல்ல நிைிர்ந்துப் ார்த்தான்.

அவள் ேிரிப்ம அடக்க ச ரும் ாடு

டுவமதப் ார்த்து இவனுக்கு
ஆச்ேரியைாக இருந்தது.

முத்துக்காமை இடுப்ம ப் ிடிக்கவும்

தவைங்மகக்கு பகா ம் ச ாத்துக்
சகாண்டு வந்தது. குழந்மதமயக்
காப் ாற்றத்தான் ிபைக் அடித்தான் என
சதரிந்ததும் அந்தக் பகா ம்
ைட்டுப் ட்டிருந்தது. அதன் ிறகு ஆண்கள்
இருவரும் க்பகாடாமவ மவத்து டபுள்
ைீ னிங்கில் ப ேிக் சகாண்டதில்
அவளுக்கு ேிரிப்ம அடக்கபவ
முடியவில்மல. அவன் முன்பன ேிரித்து
மவத்தால் தன் சகத்து என்ன ஆவது என
ேிரிப்ம அடக்கினாள் தவைங்மக.

“ப ாகலாம் ைிஸ்டர் காமை!” என ைட்டும்

சோன்னாள்.

அவள் திட்டவில்மல என் பத

ேந்பதாஷத்மதக் சகாடுக்க, வண்டியில்
ஏறி அைர்ந்தான் காமை. அவளும் ஏற
பவறு எந்த அேம் ாவிதமும் நடக்காைல்
டவுனுக்கு சேன்று பேர்ந்தனர். இைண்டு
வரிமேயில் கமடகள், ப ருந்து நிமலயம்
ஒன்று, த ால் ஆ ிஸ், ஒரு
ைருத்துவைமன என இருந்தது அந்த
இடம். சுற்று வட்டாை கிைாைத்துக்கு
எல்லாம் அதுதான் ஷாப் ிங் இடம்
என் தால் கூட்டம் அமல பைாதியது.
ம க்மக நிறுத்திப் பூட்டியவன்,

“ க்கத்துலபய நடந்து வாங்க டீச்ேர்!

கமட கிட்டக்கத்தான்” என நடக்க
ஆைம் ித்தான். மேக்கிள், இரு ேக்கை
வாகனம் என விற்கும் சேகண்ட்
பஹண்ட் கமடக்கு அமழத்துப் ப ானான்
முத்துக்காமை. ஆர்டர் சகாடுத்தால் புது
வண்டியும் கிமடக்கும் அங்பக.

“வா காமை! ார்த்து சைாம் நாள் ஆச்சு!”

என வைபவற்றார் கமடயின்
உரிமையாைர்.

“பவமல சைாம் ண்பண! ப ான்ல

சோல்லி இருந்பதபன ஸ்கூட்டி விஷயம்,
அதுக்குத்தான் வந்துருக்பகாம்.
இவங்கதான் நான் சோன்ன டீச்ேர்!”

“வாங்க டீச்ேர், வாங்க வாங்க!” என

சோன்னவர் இருவமையும் உள்பை
அமழத்து சேன்று அந்த ஸ்கூட்டிமயக்
காட்டினார். நீ ல நிறத்தில் அழகான
பஹாண்டா ஆக்டிவா நின்றிருந்தது
அங்பக. சநருங்கிப் ப ாய் ார்த்தாள்
ைங்மக. அங்கிங்பக பலோன
கீ றல்கமைத் தவிை ஸ்கூட்டி புத்தம் புதுசு
ப ால இருந்தது.

“புதுசு ைாதிரி இருக்பக!”

“சைண்டு வருஷம் ஆச்ோம் டீச்ேர்! நல்ல

கண்டிஷன்ல இருக்குன்னு சோன்னாரு!
உங்களுக்குப் புடிச்ோ எடுத்துக்கலாம்”

வண்டிமயத் தடவிக் சகாடுத்தாள்

தவைங்மக. என்னபவா அமதப்
 ார்த்ததும் ிடித்து விட்டது அவளுக்கு.
வண்டிமயப் ற்றிசயல்லாம்
அவ்வைவாக சதரியாது ைங்மகக்கு.
அசதல்லாபை அவைின் அப் ாவின்
ோய்ஸ் தான். இதுதான் உனக்கு ேரி வரும்
என அவைின் முதல் மேக்கிைில் இருந்து
ஸ்கூட்டி வமை அவர் தான் ார்த்து
ார்த்து சேய்திருக்கிறார் இவளுக்கு.

“ஓட்டிப் ார்க்கலாைா?”

“ஓ தாைாைைா ஓட்டிப் ாருங்க டீச்ேர்!”

என்றவர் வண்டி ோவிமய அவைிடம்
சகாடுத்து,

“தம் ி படய்! டீச்ேர் கூட ப ாய்ட்டு வா!”

என கமடப்ம யமன அமழத்தார்.

“இல்லண்பண, நாபன ப ாபறன்!

டீச்ேருக்கு இடம் புதுசு! இந்தப் ச ாடி
ம யன எல்லாம் நம் ி அவங்கை தனியா
விடமுடியாது”

இவன் ஏறினால் ஸ்கூட்டி தாங்குைா

என் து ப ால ார்த்தாள் தவைங்மக.
அவ்வைவு பநைம் அவமைபயப்
ார்த்திருந்தவன், அவள் ார்க்கும் பநைம்
ஸ்கூட்டியில் ார்மவமயப்
தித்திருந்தான்.

இவன் ஸ்கூட்டிமய சவைிபய தள்ைி

வந்து நிறுத்த, அதில் அைர்ந்து ஸ்டார்ட்
சேய்தாள் தவைங்மக! அவள் ின்னால்
அைர்ந்துக் சகாண்டான் காமை. முடிந்த
அைவு அவமை ஒட்டாைல் தான்
வந்தான். இவளுக்குத்தான் தான் அவன்
அருகாமை அவஸ்மதயாய் இருந்தது.
அவன் ப ாட்டிருந்த வுடரின் ைணம்
வியர்மவ வாேத்தில் கலந்து இவள்
மூக்கில் பைாதியது.
“என்ன வுடர் யூஸ் ண்ணறீங்க ைிஸ்டர்
காமை?” என பகட்டாள்.

“சேண்டில்பைன்(யார்ட்லி) வுடர் டீச்ேர்!

நல்லா வாேைா இருக்குல்ல! வுடர் டப் ா
என்மன ைாதிரிபய கருப் ா இருந்தாலும்,
அதுல இருக்கற வுடர் சவள்மையா என்
ைனசு ப ாலபவ இருக்கு டீச்ேர்! நம்ை
பதாஸ்த்து ேிங்கப்பூருக்கு ப ானப்ப ா
வாங்கிட்டு வந்தான். எதாச்சும்
விபஷேத்துக்கு ைட்டும்தான்
ப ாட்டுக்குபவன்!”

அவபைாடு வருவபத அவனுக்கு

விபஷேைாம்! சோல்லாைல்
சோல்லியவமன கண்ணாடி வழி
ார்த்தாள் தவைங்மக. அடித்த காற்றில்
முடி கமைந்து ைட்மடயாக இருக்க,
முறுக்கி விட்ட ைீ மேயில் ஐயனார் ைாதிரி
இருந்தான். கண்கைில் கனிவு சதரிய,
முகம் ைலர்ந்து கிடந்தது. அவன் ப சும்
ப ாது சவள்மை சவபைசைன வரிமேப்
ற்கள் டாலடித்தது.

“ப ாதும் ைிஸ்டர் காமை! கமடக்குத்

திரும் ிடலாம்”

“ஏன் டீச்ேர்! இன்னும் சகாஞ்ேம் தூைம்

ப ாகலாபை! அப்ப ாத்தாபன உங்களுக்கு
ேரி வருைான்னு சதரியும்!” என
ஆட்பே ித்தவமன கண்ணாடி வழி
முமறத்தாள் தவைங்மக.

“ேரி டீச்ேர்! திரும் ிடலாம்” என அடக்கி

வாேித்தான் காமை.

கமடக்கு வந்து எல்லா

ஃ ார்ைாலிட்டிமயயும் முடித்துக் சகாண்டு
சவைிபய வந்தார்கள். அப்ப ாது அவர்கள்
அருபக வந்து நின்றான் சேவல.
“டீச்ேர் இவன் தான் நம் நண் ன். ப ரு
சேவலக்காமை!”

“வணக்கம் டீச்ேர்” என வணக்கம்

மவத்தவன் மகமய நீ ட்டினான்.
அவமனக் பகள்வியாய் ார்த்தாள்
ைங்மக.

“ோவிய அவன் கிட்ட குடுங்க டீச்ேர்!

ஸ்கூட்டிய வட்டுல
ீ சகாண்டு ப ாய்
விட்டுருவான். அவபைா தூைம்லாம் நீ ங்க
ஓட்டிட்டு வை பவணாம்! ஆத்தா பவற
ார்த்து த்திைைா உங்கை கூட்டிட்டு வை
சோல்லுச்சு.”

“அசதல்லாம் பவணா! நாபன ஓட்டிட்டு

வருபவன்” என இவள் சோல்ல,

“இல்லல்ல! பைாட்டுல ைணல் லாரிலாம்

ப ாகுது! நீ ங்க கவனைா வரீங்கைான்னு
ார்த்துக்கிட்பட வந்து நான் எங்கயாச்சும்
பைாதி வச்சுட்டா! என்மன நம் ித்தான்
என் குடும் பை இருக்கு டீச்ேர்! சோன்னா
பகளுங்க!” என அவன் சோல்ல,

“படய் என்னடா காமை! இப் டிலாம்

அ ேசகாணைா ப ோதடா! இன்னும்
கல்யாணம் கச்பேரி கூட ஆகல,
அதுக்குள்ை பைாதி ப தின்னுகிட்டு!” என
ேத்தம் ப ாட்டான் சேவல.

“சகாஞ்ேம் நிறுத்துறீங்கைா சைண்டு

ப ரும்? இப்ப ா என்ன ோவிய
குடுக்கனும், அவ்வைவு தாபன?
இந்தாங்க!” என சகாடுத்தவள் நடந்து
ப ாய் காமையின் ம க் அருபக நின்றுக்
சகாண்டாள். அவமைத் சதாடர்ந்து
அவேைைாக வந்தான் காமை.

“ப ாலாம் டீச்ேர்” என்றவன் ம க்கில் ஏறி

அைர்ந்தான். அவளும் ின்னால் ஏறிக்
சகாண்டாள்.
கமட வதிகமைக்
ீ கடக்கும் ப ாது,

“டீச்ேர்” என அமழத்தான் காமை.

“ஹ்ம்ம்”

“காமலயிபல ோப் ிட்டது!”

“ஹ்ம்ம்”

“பலோ ேிக்கற ைாதிரி இருக்கு”

அவர்கள் வந்து பவமலமய முடித்து

இைண்டு ைணி பநைம் தான் இருக்கும்.
அதற்குள்ைா ோப் ிட்ட ஊத்தப் ம்
கமைந்துப் ப ாயிருக்கும் என
எண்ணியவள்,

“அதுக்கு?” என பகட்டாள்.

“இல்ல, எங்க ஊருல ைாடு குட்டிப்

ப ாட்டாக் கூட ட்ரீட் மவப்ப ாம். நீ ங்க
ஸ்கூட்டிலாம் வாங்கிருக்கீ ங்க! எனக்கு
ஒரு ட்ரீட் குடுக்க ைாட்டீங்கைா டீச்ேர்?”
என பகட்டான் காமை.

“என்ன பவணும்?”

“சைண்டு பைாட்டா வாங்கிக் குடுங்க

ப ாதும்”

“ேரி”

அவன் நீ ைைாக ப ே இவபைா கடுப் ில்

ஒற்மற இைட்மடயாய் திலைித்தாள்.
அவள் ஒத்துக் சகாண்ட ேந்பதாேத்தில்
ம க்மக ஒடித்து திருப் ி, ஒரு
பஹாட்டலில் சகாண்டு ப ாய்
நிறுத்தினான் காமை.

“வாங்க டீச்ேர்! இங்க ோப் ாடு சைாம்

நல்லா இருக்கும்! டவுன்ல ச ஸ்ட்டு
இந்த பஹாட்டல்தான். ப ான தடமவ
ஷூட்டிங் வந்த விேய் பேது தி கூட
இங்கத்தான் ோப்டாருன்னா
 ாத்துக்குங்க!” என ப ேிய டிபய உள்பை
அமழத்துப் ப ானான். காமை இந்த
பஹாட்டலுக்சகல்லாம் வந்தது கூட
கிமடயாது. வட்டு
ீ உணமவத் தவிை
இப் டிசயல்லாம் சவைிபய அவன்
ோப் ிட்டது இல்மல. ைங்மகயுடன்
இன்னும் சகாஞ்ே பநைம் இருக்கலாம் என
தான் அமதயும் இமதயும் சோல்லி
ோப் ிட அமழத்து வந்திருந்தான்.

இருவரும் ஒரு பைமேயில் எதிரும்

புதிருைாக அைர்ந்துக் சகாண்டார்கள்.
ார்மவமய ைட்டும் அவள் பைல்
திக்காைல் ைற்ற எல்லாவற்மறயும்
ார்த்தான் காமை.

“வாங்கண்ணா” என்ற டி வந்து நின்றான்

கமடப்ம யன்.

“தம் ி, என்ன ஸ்வட்

ீ இருக்கு?”
சுற்றும் முற்றும் ார்த்தவன் சைல்லிய
குைலில்,

“ண்ணா, ோமுன் இருக்கு! ஆனா ேீைால ஈ

விழுந்துருச்சு! தூக்கிப் ப ாட்டுட்டு
எடுத்துட்டு வைவாண்ணா?” என
பகட்டான்.

“பவணா, பவணா! பவற என்னடா

இருக்கு?”

“ண்ணா, ோங்கிரி இருக்கு! ப ாட்டு

சைண்டு நாளுத்தான் ஆச்சு! பநத்து
ஆமேயா ஒன்ன எடுத்து ோப்டுட்படன்,
இன்னிக்கு காமலயிபல
புடுங்கிக்கிச்சுண்ணா! அத சகாண்டு
வைவா?”

சைல்ல ஓைக்கண்ணால் தவைங்மகமயப்

ார்த்தான் காமை. அவள் பவறு புறம்
திரும் ிப் ார்த்துக் சகாண்டிருந்தாள்.
அவள் ேிரிப்ம அடக்கிக் சகாண்டிருப் து
இவனுக்கு க்கவாட்ட ப ாேிபலபய
நன்றாக சதரிந்தது.

“உங்க கமட ஸ்வட்டுல

ீ தீய மவக்க!
பைாட்டா இருக்காடா?”

“ பைாட்டா தீர்ந்துடுச்சு ஆனா ோல்னா

இருக்குண்ணா”

“பவறும் ோல்னாவ வச்சு நான் நாக்கு

வழிக்கவாடா? இட்டிலி?”

“அக்காவுக்கு ல்லு ஸ்ட்ைாங்னா,

இப்ப ாபவ ப ாய் இட்லிய சகாண்டு
வபைன்”

“இல்லல்ல பவணா! பூரி?”

“பூரி எண்பணயில நல்லா ஊறிக்

சகடக்கு! ைவாயில்மலயாண்ணா?”
“படய் தம் ி, உங்க பஹாட்டல்ல
ைனுஷன் ோப் டற ைாதிரி
பதாமேயாச்சும் கிமடக்குைாடா?”

“ஓ கிமடக்குபை! அக்கா உண்டாகி

இருக்காங்கைாண்ணா?”

அவன் பகள்வியில் தறிப் ப ானான்

காமை.

“என்னடா பகள்வி இது? ஏன் அப் டிலாம்

பகக்கற?”

“இல்லண்ணா! உண்டாகி இருந்தா

வாய்க்குப் புைிப் ா பகக்குைாபை! நம்ை
பதாமே நல்லா புைிப் ா சேம்மையா
இருக்கும்! எடுத்து வைவாண்ணா?”

“அபடய்! எங்கடா உங்க ஓனரு? கூப்டுடா

அவன, கிழிச்சு பதாைணம் சதாங்க
உடபறன்” என கடுப் ாகி இவன் ேத்தம்
ப ாட, தவைங்மக கலகலசவன வாய்
விட்டு ேிரித்தாள். ேில்லமைமயக் சகாட்டி
விட்ட ைாதிரி பகட்ட அவள்
ேிரிப்ச ாலியில் வாய் ிைந்து நின்றான்
காமை. எப்ச ாழுதும் உர்சைன இருக்கும்
அவள், கண்ணில் நீ ர் வரும் வமை ேிரிக்க
அமதபய சைய் ைறந்துப் ார்த்தப் டி
நின்றான் முத்துக்காமை.

ஓனர் காமலயிபலபய அவமனத் திட்டித்

தீர்த்திருக்க அவமை ழி வாங்குகிபறன்
ப ர்வழி என வந்தவர்கைிடம்
இப் டித்தான் ப ேி வியா ாைத்மதக்
சகடுத்துக் சகாண்டிருந்தான்
கமடப்ம யன்.

இத்தமன நாள் உள்ளுக்குள்பைபய ல

போகங்கமை அமடத்து மவத்துப்
புழுங்கிக் சகாண்டிருந்தவள், இவர்கள்
இருவரின் ப ச்ேில் ச ாங்கி ச ாங்கி
ேிரித்தாள். ேிரிப்புனூபட,
“தம் ி, சைண்டு கா ி சகாண்டு வா
ப ாதும்” என சோல்லியவள்,
காமைமயப் ார்த்து முகம் ைலை
புன்னமகத்தாள்.

“பதங்கஸ் ைிஸ்டர் காமை”

“எதுக்கு டீச்ேர்?”

“சதரியல! சோல்லனும்னு பதாணுச்சு,

சோன்பனன்” முகத்தில் இன்னும் ேிரிப்பு
இருந்தது.

கா ி வை புன்னமகயுடபன அருந்தி
முடித்தாள். பூசவன ைலர்ந்திருந்த அவள்
முகத்மத ஓைக்கண்ணால் ார்த்தப் டிபய
தனது கா ிமய அருந்தினான் காமை.

அவள் கா ிக்கு ணம் சகாடுத்ததும்

சவைிபய வந்தார்கள் இருவரும்.
“டீச்ேர்! இங்கபய நில்லுங்க! நான்
வந்துடபறன்” என பஹாட்டலின் உள்பை
ைீ ண்டும் நுமழந்தான் காமை.

கமடப்ம யமனத் பதடிப் ப ானவன்,

அவமன இறுக அமணத்து,

“பதங்க்ஸுடா ம யா! என் பதவமதய

ேிரிக்க வச்ேதுக்கு” என சோல்லி
ேட்மடப்ம யில் மகவிட்டு, வந்த
ணத்மத அப் டிபய எடுத்து அவனிடம்
சகாடுத்து விட்டு வந்தான்.

வட்டுக்கு
ீ வந்த இருவமையும் கூர்ந்து
கவனித்தார் காைாட்ேி. ைங்மக ேிரித்த
முகத்துடன் வை, ைகன் நடக்காைல்
ைிதந்தப் டி வந்தான்.

‘இசதல்லாம் எங்க ப ாய் முடிய

ப ாகுபதா சதரியமலபய!’ என அவருக்கு
யந்து வந்தாலும், முமறப் டி
ைங்மகயின் ஸ்கூட்டிக்கு பூமே ப ாட
தவறவில்மல அவர். ஸ்கூட்டிக்கு பூமே
முடித்து ைகனுக்கு தனியமறயில் பூமே
ப ாட்டது தவைங்மகக்கு சதரிந்திருக்க
வாய்ப் ில்மல. ேனி ஞாயிறு ைாபேஸ்வரி
ைற்றும் அவம் ிள்மைகளுடன்
ஆனந்தைாய் கைித்தாள் ைங்மக. அவள்
கிைம் ியது தான் புத்தகம் திருத்துவமதக்
கூட ஆைம் ித்தாள்.

இவள் ஸ்கூட்டியில் ள்ைிக்குப் ப ாக

ஆைம் ிக்க, முதல் நாள் ேரியாக
ப ாகிறாைா என ின்னாபலபய வந்து
ேரிப் ார்த்துக் சகாண்டான் காமை.
ைற்றப் டி ைமறச்சேல்வனின்
சதால்மலமயத் தவிை எந்த வித
ிைச்மேமனயும் இல்லாைபல ப ானது
ைங்மகயின் நாட்கள்.
அன்று சவள்ைிக்கிழமை. எதற்கு அவன்
முன்பன ப ாவாபனன், ின் குத்துது
குமடயுது என பநாவாபனன் என
ப ார்மவமயப் ப ார்த்திக் சகாண்டு
ேீக்கிைைாகபவ டுத்து விட்டாள்
தவைங்மக.

இைவில் சைல்லிய ேத்தம் பகட்க

விழித்சதழுந்தாள் தவைங்மக. அவள்
அமறயின் கதவுதான் தட்டப் ட்டுக்
சகாண்டிருந்தது.

“எலிசு! எலிசு! முத்துக்காமைகிட்ட என்ன

ார்க்கனும்னு சோன்னியாபை! எனக்கு
என்னபைா தண்டமனக் குடுக்கனும்னு
சோன்னியாபை! வா எலிசு! சவைிய வந்து
இந்த சைாைட்டுக்காமைக்கு வித விதைா
தண்டமன குடு! வா எலிசு வா! ைாைன்
சவய்ட்டிங்”

“வாடி ச ாட்டப்புள்ை சவைிபய

என் வாலி த்த பநாகடிச்ே கிைிபய!!” என
ாட பவறு சேய்தான் காமை.

“இன்னிக்கு உனக்கு சவய்ட்டிங் இல்லடா,

சவட்டிங்(சவட்டு) தான்!!” என பகா த்தில்
முனகினாள் தவைங்மக.

அத்தியாயம் 6

ேற்று முன்பு ார்த்த

பைகம் ைாறிப் ப ாக

காலம் இன்று

காதல் சநஞ்மே கீ றி ப ாக (தவைங்மக)

ள்ைி முடிந்ததும் ஸ்டாப் ரூைில்

புத்தகங்கமை எல்லாம் தன் பைமேயில்
அடுக்கி மவத்தாள் தவைங்மக. நாமை
என்ன ாடம் எடுக்கப் ப ாகிபறாம் என
எழுதி முடித்தவள், ஆசுவாேைாக
நாற்காலியில் ோய்ந்து அைர்ந்தாள்.
சதாண்மட வலிப் து ப ால இருந்தது.
இன்று அதிகைாகபவ கத்திவிட்டாள்.

இவள் முன்பன ாடம் எடுக்க, ப க்

ச ஞ்ேில் இருந்து அட்டகாேம் சேய்த டி
இருந்தனர் ைாணவர்கள். முதலில்
நல்ல டி சோல்லிப் ார்த்தாள்
தவைங்மக. ேற்று பநைம் அமைதியாக
இருப் வர்கள் ைீ ண்டும் ஆைம் ிக்க,
அவளுக்குள் தூங்கிக் சகாண்டிருந்த
தவபவங்மக முழித்துக் சகாண்டது.
பவங்மக உறுைிய ஒரு உறுைலில்
சைாத்த வகுப் மறயும் கப்ேிப்.
ைாணவர்கபைாடு ேிரித்து விமையாடி
ாடம் எடுப் வள்தான் இவள். ஆனால்
அவளுக்கு ச ாறுமை என் து ஒரு
எல்மலக்பகாட்டில் தான் நிற்கும். அந்தக்
பகாட்மடத் சதாட்டால் எல்பலாருக்கும்
ஷாக் அடிக்க மவத்து விடுவாள் ைங்மக.

வகுப் ில் கத்திய கத்து, இப்ச ாழுது

சதாண்மட வலியாக உருைாறி இருந்தது.
தண்ண ீமை எடுத்து ைடக் ைடக்சகன
ருகினாள். அப்ச ாழுதும் வலி
ைட்டுப் டவில்மல.

இந்த லட்ேணத்தில் ைமறச்சேல்வன்

பவறு அவைது பைமே முன்பன வந்து
அைர்ந்தான். அவன் வந்தமத கண்டுக்
சகாள்ைாைல் புத்தகத்மத எடுத்து
மவத்து திருத்துவது ப ால ாவ்லா
காட்ட ஆைம் ித்தாள் ைங்மக.

“டீச்!(டீச்ேருக்கு சுருக்கைாம்) இன்மனக்கு

டின்னருக்குப் ப ாகலாைா?”

“இந்த சுத்துப் ட்டு கிைாைத்துல

இருக்கறது ஒபை ஒரு பைாட்டா கமட!
அங்க ப ாய் உங்க ஸ்டாண்டர்ட்டுக்கு
தகுந்த ைாதிரி காண்டில் லிட் டின்னர்
பகட்டா, கட்மட சவைக்கைாற
தூக்குவான்! ைவாயில்மலயா ோர்?” என
பகட்டவளுக்கு காமையுடன் ோப் ிட
ப ானதும் அதன் ின் நடந்த
ேம் வங்களும் ஞா கம் வை தானாகபவ
முகம் புன்னமகமயப் பூேிக் சகாண்டது.

திடீசைன அவள் புன்னமக முகைாகவும்

இவனுக்கு குஷியாகி விட்டது.

“யூ ேீ டீச், சகாஞ்ேம் அழகா

இருந்துட்டாபல ஓவர் சதால்மலயாகி
ப ாகுது! நான் பவற அழபகா அழகா
இருக்பகன்ல, சதால்மல வண்டி
வண்டியா வருது! லாஸ்ட் பகர்ள்ப்பைண்ட்
என்பனாட ரிபேக்ஷன் தாங்க முடியாை
ஒபை அழுமக! நீ ங்கதான் எனக்கு மலப்,
நான் தான் உங்களுக்கு மவப், நாை
ப ேைதுக்காகபவ இருக்கு ஸ்மகப்னு
வாட்ோப் முழுக்க ஒபை கவிமதயா
அனுப் ி வச்சு டார்ச்ேர் ண்ணிட்டா! அவ
சதால்மலத் தாங்காைத்தான் இப் டி ஒரு
ாடாவதி கிைாைத்துல வந்து ஒைிய
பவண்டியதா ப ாச்சு. இந்த ஊருல
ஒவ்சவாரு நாமையும் சநட்டித் தள்ைறது
எவ்வைவு கஸ்டைா இருக்கு சதரியுைா?
காஞ்ேிக் கிடக்கற ாமலவனத்துல, ால்
ஐஸ் ைாதிரி குைிர்ச்ேியா நீ ங்க ஒரு ஆளு
இருக்கவும்தான் என்னால இப் லாம்
மூச்பே விட முடியுது டீச்!
உங்களுக்காகபவ இந்த ஊை
ச ாறுத்துக்கிட்டுப் ப ாபறன்!” என
வழிந்து மவத்தான்.

“இங்க ாருங்க ோர்!”

“ ார்த்துக்கிட்படத்தான் இருக்பகன்
டீச்ேர்!”
திருத்திக் சகாண்டிருந்த புத்தகத்தில்
இருந்து முகத்மத நிைிர்த்திப் ார்த்தாள்
தவைங்மக. அவமை மவத்தக் கண்
வாங்காைல் ார்த்தப் டி இருந்தான்
ைிஸ்டர் ைமற. இவளுக்கு முகம் ேட்சடன
கடுத்தது. அவனுக்கு சுட சுட பநாஸ்கட்
சகாடுக்க கூட அவளுக்கு மூட் இல்மல.
கமைப்ப ாடு சதாண்மட வலியும்
பேர்ந்து சகாள்ை, சேய்துக் சகாண்டிருந்த
பவமலமய அப் டிபய மூடி மவத்து
விட்டு மகப்ம மய எடுத்துக்
சகாண்டாள்.

“என்ன டீச் ப ேிட்டு இருக்கறப் பவ

கிைம் றீங்க?”

“நீ ங்க ப ேறத பகட்டுகிட்பட இருந்தா

நான் ையங்கி விழுந்துடுபவன் ோர்!
அதான் கிைம் பறன்! ேீ யூ டூபைாபைா!”
என சோன்னவள், விடுவிடுசவன
நடந்துவிட்டாள்.

“இவ சோன்னது எந்த ையக்கைா

இருக்கும்? என் அழகுல ையங்கி விழறதா
இல்ல சநேத்துல ையங்கி விழறதா?
இப் டி குழப் ிட்டுப் ப ாறாபை! என்னவா
இருந்தாலும் நான் சநேைாபவ உன் கிட்ட
ையங்கி கிடக்பகன்! என்பனாட நம் ர்
பதர்ட்டீன் ேத்தியைா நீ தான் தவைங்மக
டியர்” என முனகிக் சகாண்டான்.

ஸ்கூட்டி மவத்திருக்கும் இடத்திற்கு

வந்தவமை,

“டீச்ேர்!’ எனும் குைல் திரும் ிப் ார்க்க

மவத்தது.

“என்ன?” ைமறச்சேல்வன் பைல் இருந்த

கடுப்பு குைலில் பலோக சவைிப் ட்டு
விட்டது.
ப ே வந்த அவள் ைாணவி கலா
தயக்கைாக அவமை ஏறிட்டாள்.

“என்ன கலா, என்ன விஷயம்?”

“அது வந்து டீச்ேர்..” இன்னும்

தயங்கினாள்.

ஆழ மூச்சேடுத்து பகா த்மதயும்

கடுப்ம யும் கட்டுக்குள் சகாண்டு வந்த
ைங்மக சைல்லிய குைலில்,

“சோல்லு கலா! டீச்ேர் கிட்ட என்ன

தயக்கம்?” என சைன்மையாக பகட்டாள்.

“நம்ை கிைாஸ் ப க் ச ஞ்ச் சூரி

இருக்காபன, எப்ப ாதும் எதாவது
கிறுக்குத்தனைா என் கிட்ட ப சுவான்.
நான் சதரியாத ைாதிரி ப ாய்டுபவன்
டீச்ேர். இன்னிக்கு பகண்டீன்ல வச்சு
ின்னால தட்டிட்டான்!” சோல்லும்
ப ாபத கண்ணில் கண்ண ீர் வழிந்தது
அவளுக்கு.

இவளுக்கு சுருசுருசவன பகா ம்

தமலக்கு ஏறியது! கிைாேில்
எப்ச ாழுதும் ஒபை கத்தலும் கூச்ேலுைாக
இருப் வனுக்கு ாடம் என்றால் ைட்டும்
எட்டிக்காய். இவளும் அவமன
கவனித்துக் சகாண்டுதான் இருக்கிறாள்.
அவபனாடு அடிச ாடி இைண்டு ப ர்.
விமையாட்டுத்தனம் குறும்பு எல்லாம்
இந்த வயதில் ேகேம்தான். ஆனாலும்
அதற்சகாரு எல்மல இருக்கிறது
அல்லவா!

“வட்டுக்குப்
ீ ப ாயிட்டானா அவன்?”

“அசதல்லாம் ேீக்கிைம் ப ாகைாட்டான்

டீச்ேர்! ச ாட்டிக் கமட கிட்ட நின்னு கமத
அடிச்ேிட்டு இருப் ானுங்க”
“ேரி, வா என் கூட!” என கலாமவ
அமழத்துக் சகாண்டு ள்ைிக்கு அருபக
இருக்கும் ச ாட்டிக் கமடக்குப் ப ானாள்
தவைங்மக.

அங்பகதான் அவனும் அவன்

அடிச ாடியும் நின்றிருந்தார்கள்.
கலாவுடன் இவமைப் ார்த்ததும்
ம்ைினார்கள் மூவரும். அவர்கள் அருபக
ப ானவள்,

“சூரி” என அமழத்தாள்.

யந்தப் டி அருபக வந்தான் சூரி.

“தட்டுனியா?” என ஒற்மற வார்த்மததான்

பகட்டாள் ைங்மக.

“பவணும்பன சேய்யல டீச்ேர்! சதரியாை

மகப் ட்டுருச்சு” என அவன் சோல்லி
முடிப் தற்குள், ை ீபைன விட்டிருந்தாள்
ஒரு அமற. ஒரு அமற அதன் ின் ல
அமறகைாக நீ ண்டது.

கமடக்காைரில் இருந்து, கமடக்கு

வந்திருந்த அமனவரும் அப் டிபய சேர்க்
ஆகி நின்றனர். அதில் நம்ைாள்
காமையும் அடக்கம். ைங்மக ள்ைி
முடிந்து ப ாகும் ேையம் அந்தப்
ச ட்டிக்கமடயில் நின்றுதான்
அவளுக்குத் சதரியாைல் மேட் விடுவான்.
அவள் கமடமய பநாக்கி வருவமதப்
ார்த்து விட்டு அவேைைாக ின்னால்
திரும் ி ஒரு ஓைைாக நின்றிருந்தவன்,
ைங்மக மவத்த அமற தனக்பக கிமடத்த
ைாதிரி கன்னத்தில் ஒரு மகமய
மவத்தப் டி விழித்துக் சகாண்டிருந்தான்.
அவன் க்கத்தில் இருந்த சேவல,

“அமற ேத்தம் மற ேத்தம் ைாதிரி ைிச்சு

ைிச்சுன்னு பகக்குதுடா காமை படாய்!
இந்த எலிசுச த்பததான் ஒனக்கு
பவணுைா ைச்ேி? இவை கட்டனா சதனம்
ஒனக்கு எலிசுகுத்து, எலிசுசைாத்துன்னு
வித விதைா கிமடக்குபை. அப்புறம்
ஆத்தா சநதம் ஒனக்கு எலிசு த்து( த்து
ப ாடுவது) ப ாடற சநலமை வந்துடும்!
சூதனைா இருந்துக்பகாடா!
அம்புட்டுத்தான் சோல்லுபவன்,
ாத்துக்பகா!!”

தவைங்மகபயா சதாண்மடமய சேறுைி

ேின்னவமன இன்னும் ைிைட்டிக்
சகாண்டிருந்தாள்.

“இப் என் மகயும் சதரியாை ட்டுருச்சு

சூரி! இனிபை இப் டி எதாச்சும்
பகள்விப் ட்படன், அப்புறம் சதரிஞ்பே
டும். புரியுதா?”

விழுந்த அமறயில் காது ங்சகாய்சயன

பகட்க, கண்ணில் நீ ர் வழிய
குத்துைதிப் ாகத் தமலமய ஆட்டி
மவத்தான் அவன்.

“ப ா!” என சோல்லி உறுத்து விழிக்க,

ஓடிபய ப ாய்விட்டான் அவன்.

“அவன் மக வச்ேிட்டான்னு அழுதுட்டு

வந்து நிக்காை, சைண்டு குடுத்துட்டு
வந்திருந்தினா என் ஸ்டூசடண்ட்னு
ச ருமைப் ட்டுருப்ப ன்! ச ாம் ை
புள்மைங்களுக்கு மதரியம் பவணும்
கலா! இவனுக்பக யந்து ஒடுங்கிப்
ப ானா காபலஜ்ல, பவமல
இடத்துலன்னு இன்னும் நூறு ப ரு இவன
ைாதிரி இருப் ானுங்க! எப் டி ேைாைிப்
நீ ? இந்த வாைத்துல இருந்து டீச்ேர்
கைாத்பத சோல்லித் தபைன், வந்து
கத்துக்பகா! தற்காப்பு கமல சதரிஞ்ோ
மதரியம் தானா வந்துடும்! எங்க,
எப்ப ான்னு நாமைக்கு சோல்லபறன்!”
என அவமை அனுப் ி மவத்தவள்
ஸ்கூட்டிமயக் கிைப் ினாள்.

அவள் திரும் ிப் ார்க்காைல்

ப ாவமதபயப் ார்த்திருந்த காமை
சைல்லிய குைலில்,

“நீ ார்த்துட்டுப் ப ானாலும்

ார்க்காை ப ானாலும்

ார்த்துகிட்படதான் இருப்ப ன்” என

ாடினான்.

“இந்த சேன்ைத்துல அத ைட்டும்தான்

உன்னால சேய்யமுடியும்டா படய்! ஏன்
ைச்ேி, கைாத்பதன்னா ோக்கி ோன்
ப ாடுவாபற அந்த ேண்மடதாபன?”

அவள் கிைம் ியதும், காமையிடம்

ேந்பதகம் பகட்டான் சேவல.
“கைாத்பத சதரியல நீ சயல்லாம்
ஊருக்குள்ை ஆம் மைன்னு
சோல்லிட்டுத் திரியற! நம்ை
அண்படர்படக்கர் ப ாடுவாபற
அதுதான்டா கைாத்பத”

“அண்டர்படக்கர் கைாத்பத ப ாட்டாபைா

இல்மலபயா, டீச்ேர் பைல நீ ஒரு இதுவா
சுத்திட்டு இருக்பகன்னு சதரிஞ்ோ டீச்ேர்
உன்மன கட்மடயில ப ாட்டுருவாங்க!”

“உன் ஊத்த வாயில இருந்து நல்லதா

நாலு வார்த்மத வைபவ வைாதாடா
ைபதேி! கட்மடயில ப ானாலும் என்
எலிசுக்கு கணவனாதான்டா ப ாபவன்!”

“கடவுள் உனக்கு ோந்திமயக்

சகாடுக்கனும்னு பவண்டிக்கபறன்டா!
ஓம் ோந்தி டிஸ்பகா ோந்தி!” என
வானத்மதப் ார்த்து பவண்டிக்
சகாண்டான் சேவல.
கமடயில் ஒற்மற ீடிமய வாங்கி ஒரு
இழுப்பு இழுத்தவன், காமையிடம்
நீ ட்டினான்.

“ ீடிலாம் பவணான்டா இனிபை”

“ஏன் பவணாம்? இல்ல ஏன்

பவணாங்கபறன்?”

“இது குடிச்ோ நாறி சதாமலயும்டா! டீச்ேர்

கிட்ட ஒன்னு சைண்டு வார்த்மத நின்னுப்
ப சுபவன்! அப்ப ா வாய் வாேைா
இருந்தாத்தாபன டீச்ேருக்கு ைத்த ைத்த
சநனப்ச ல்லாம் வரும்!”

“ப ேைதுக்பக ீடிமய விட்டுட்டியாடா!

அடங்சகாக்கைக்கா! டீச்ேருக்கு ைத்த
சநனப்பு வைாதுடா படாய், சைாத்தற
சநமனப்பு தான் வரும்! இவன் ண்ணற
அநியாயத்த பகக்க இந்த ஊருல யாருபை
இல்மலயா!”
“இந்த காமைய ஒரு வார்த்மத பகக்க
எவனுக்குடா தில்லு இருக்கு!
வகுந்துருபவன் வகுந்து” என ைீ மேமய
முறுக்கியவன் பவட்டியின் நுணிமயப்
ிடித்துக் சகாண்டு,

“என் டீச்ேை கடுப் ாக்கிட்டுப் ப ானாபன

அவன் ைாரிமுத்து ம யன் தாபனடா
சேவல? இந்த வயசுல ச ாட்டப்புள்ைய
தட்டிப் ார்த்துருக்காபன, எம்புட்டு
சதனாசவட்டு இருக்கும்! வாடா, ப ாய்
நாலு நல்ல வார்த்மத சோல்லிட்டு
வருபவாம்” என அமழத்தான்.

“இந்தக் காலத்துப் யலுங்க

அடங்கைாட்டறானுங்கடா ைச்ேி! அவன்
வயசுலலாம் நாை ஆத்துல எப் டிடா
யாருக்கும் சதரியாை
அம்ைணக்கட்மடயா குைிக்கறதுன்னு
ிைான்னு ப ாட்படாம்! இதுங்க
என்னான்னா இந்த வயசுலபய அப் ன்
ஆத்தா ஆவறதுக்கு ிைான்னு
ப ாடுதுங்க! எல்லாம் காலக் சகாடுமை”
என ப ேிக் சகாண்பட நகர்ந்தார்கள்
இருவரும்.

சேவல ம க்மக ஓட்ட,

“வட்டுக்கு
ீ ஒரு எட்டு விடுடா சேவல!
ஆத்தாவ ார்த்து ஓன் நிைிட் ப ேிட்டுப்
ப ாயிடலாம்” என சோல்லியவன்
கமைந்திருந்த முடிமயக் பகாதி இன்னும்
கமைத்து விட்டுக் சகாண்டான்.

இவன் வட்டுக்குள்
ீ நுமழயும் ப ாது,
காமலக் கழுவி விட்டு ரூமுக்குள்
நுமழந்திருந்தாள் ைங்மக. அவள்
கண்ணில் டாைல் ப ாக,
“ஆத்தா” என சைல்லிய குைலில்
அமழத்துக் சகாண்பட ேமையல்
கட்டுக்குள் நுமழந்தான் காமை.

காைாட்ேி அங்குதான் லகாைம் சேய்துக்

சகாண்டிருந்தார். ஆனால் நிைிர்ந்துப்
ார்த்து அவனிடம் ஒரு வார்த்மதப்
ப ேவில்மல. ப ான சவள்ைியில்
இருந்து இப் டித்தான் முகத்மதத் தூக்கி
மவத்திருக்கிறார் அவர். இவனும்
சகாஞ்ேி, சகஞ்ேி என்னன்னபவா சேய்து
விட்டான். அவமை ைமல இறக்க ைட்டும்
முடியவில்மல. ைகனுக்காக ரிந்துக்
சகாண்டு வந்த ைச்ேக்காமையும்
இப்ச ாழுது சுவற்பறாடுதான் ப ேிக்
சகாண்டிருக்கிறார். ைங்மகயிடம்
ைட்டும்தான் ப ச்சு வார்த்மத
மவத்திருக்கிறார் காைாட்ேி.
ப ான சவள்ைிக்கிழமை ைப் ில் வந்து
ைங்மகயின் ரூம் கதமவத் தட்டியவன்
ாடியது ைட்டுைில்லாது,

“எலிசு! நீ கீ றி விட்ட காதல் காயம்

ஆறிப்ப ாச்சு எலிசு! இப்ப ா வந்து
இன்சனாரு க்கம் ஆழைா கீ றிவிடு!
சதனம் அதத் தடவி தடவி நான் லவ்வு
ஃ ீலு ஆகனும்! வா எலிசு” என சகஞ்ே
ஆைம் ித்தான்.

சவைிபய ப ாய் நான்கு அப்பு அப் லாைா

என பயாேித்தவள்,

‘முத்துக்காமையாச்சும் ஒரு முமற

முமறச்ோ ம்ைிட்டுப் ப ாவான். இந்த
சைாைட்டுக்காமை காட்டுப்ம யன்! சைாத
ேந்திப்புல கட்டிப்புடிச்ோன்,
சைண்டாவதுல முத்தம் குடுத்தான்!
மூனாவதுல என்ன சேய்ய
காத்திருக்காபனா! ரூமுக்குள்பைபய
இருக்கறதுதான் புத்திோலித்தனம்!
இப்ப ா பவகம் முக்கியைில்ல, விபவகம்
தான் முக்கியம்’ என முடிசவடுத்தவள்
கதவின் பைல் ோய்ந்து அமைதியாக
நின்றுக் சகாண்டாள்.

தன் தமலயாபல கதமவ சடாங்கு

சடாங்சகன தட்டிக் சகாண்டிருந்தவன்,

“எங்காத்தாக்கு அறிபவ இல்ல எலிசு!

வட்டுக்கு
ீ வந்த ைகாசலட்சுைிய சகாண்டு
வந்து ஒரு மூமலயில ஒக்காத்தி
வச்ேிருக்கு! நீ என் பதவமத எலிசு! இந்த
வபட
ீ ஒன்னுதுதான்! பதாட்டம் சதாைவு
அம்புட்டும் ஒன்னதுதான்! எனக்கு ஒபை
ஒரு எடம் ைட்டும் குடு எலிசு! எங்கன்னு
பகக்க ைாட்டியா? நீ பகக்கமலனாலும்
நான் சோல்லுபவன்! ஒன் சநஞ்போைைா
தம்ைாத்தூண்டு எடம் குடு எலிசு! ாய்
ப ாட்டு அக்கடான்னு டுத்துக்குபவன்!
குடுப் ியா எலிசு?” என புலம் ியவன்,

“தத்பதாம் தத்பதாம் மதய தக்கத்மதயா”

என சுதிமய ஏற்றினான்.

‘ஐயய்பயா ாட ப ாறான் ப ாலிருக்பக!’

“இடம் தருவாயா ைனசுக்குள்பை

மை எலிசு

இடம் தருவாயா ைனசுக்குள்பை” என

கத்திப் ாட காைாட்ேியும்
ைச்ேக்காமையும் எழுந்து
வந்திருந்தார்கள்.

“கடவுபை! இவன் அடங்கைாட்டறாபன

நான் எங்க ப ாயி சோல்ல! அபடய்
காமை! வட்டுக்குள்ைற
ீ வந்து சதாமலடா
ாவி யபல”
“ஆத்தா, ஆத்தா! ேத்தம் ப ாடாபத! மை
எலிசு தூங்குது”

“நீ ப ாட்ட ேத்தத்துல நம்ை ைாடுங்க கூட

முழிச்ேிருக்கும்! அந்தப்புள்ை இந்பநைம்
முழிக்காைலா இருக்கும்! எந்த ேனியன்
உன்மனப் புடிச்சு ஆட்டுபதா
சதரியமலபய! ஏன்டா இப் டிலாம்
ண்ணுற” என கத்திய டிபய அவமன
ைச்ேக்காமையுடன் பேர்ந்து ிடித்து
இழுத்தார்.

வைைாட்படன் என அழிச்ோட்டியம்
சேய்தவன், அப் டிபய ைங்மகயின் ரூம்
அருபக ேப் ைங்காலிட்டு அைர்ந்தான்.
காைாட்ேிக்கு பகா ம் ச ாத்துக் சகாண்டு
வந்தது! அைர்ந்திருந்தவன் முதுகிபலபய
டீர் டீசைன நான்கு அடி அடித்தார்.

“அடிக்காதத்தா! ஒனக்கு மகயி வலிக்கப்

ப ாகுது”
“எபடய் காமை! குடுச்சுப்புட்டு நான்
எம்புட்டு ஸ்படடியா நிக்கிபறன்! நீ ஏன்டா
இப் டி அலும்பு ண்ணற? வந்து டுடா!”
என ேத்தம் ப ாட்டார் ைச்ேக்காமை.

“டாடி எனக்கு ஒரு டவுட்டு!” ஆதித்யா

பேனல் ப ால சோன்னவன்,

“ைச்ேக்காமையில இருந்து இந்த

முத்துக்காமை வந்பதபன! அபத ைாதிரி
இந்த முத்துக்காமையில இருந்து
ையிமலக்காமை எப்ப ா வருவான்?
சோல்லுங்க டாடி சோல்லுங்க” என
ைாகம் ப ாட்டு பகட்டான்.

“காமு! ப ைப்ம யனுக்கு ப ருலாம்

ார்த்து வச்ேிட்டான்டி உன் புள்ை! ஒனக்கு
பவமல ைிச்ேம்”

“இவன இழுத்துட்டுப் ப ாய் உள்ை டுக்க

மவயிய்யான்னா, எடக்கு ப ேிட்டு
இருக்க! இப் டி குடிச்சுட்டு வந்து
அட்டகாேம் ண்ணுறாபன, அந்தப் புள்ை
ைனசு என்ன ாடு டும்னு சநமனப்பு
பவணா? ஒேந்த டிப்பு டிச்ே டீச்ேருய்யா
அது! நம்ைை த்தி என்ன சநமனக்கும்?”
குைல் கம்ைியது அவருக்கு.

உள்பை பகட்டு சகாண்டிருந்தவளுக்கு

ைனது தாைவில்மல. கதமவத் திறந்துக்
சகாண்டு சவைிபய வந்தாள். டக்சகன
எழுந்து நின்றான் காமை.

“எலிசு!” முகசைல்லாம் ேிரிப்பு.

அவன் கண்கமை பநைாகப் ார்த்து,

“ப ாய் டுங்க” என சோன்னாள்

தவைங்மக.

தமலமய எல்லாப் க்கமும்

உருட்டியவன்,
“பதா, ப ாயிட்படன் எலிசு!” என
அவமைத் திரும் ி திரும் ி
ார்த்தப் டிபய உள்பை ப ானான்.

அவன் வட்டுக்குள்
ீ நுமழந்ததும்
இவமைப் ார்த்து மகசயடுத்துக்
கும் ிட்டார் காைாட்ேி. ஓடி வந்து அவரின்
மகமயப் ற்றிக் சகாண்டாள் ைங்மக.

“என்னாத்தா என்மனப் ப ாய்

கும்புடுறீங்க!” இவளுக்கு கண் கலங்கி
விட்டது.

“இவன் ண்ணறது சைாம் தப்புத்தா!

என்ன கிறுக்கு திடீர்னு புடிச்சு
ஆட்டுதுன்னு சதரியல. இவ்வைவு நாளு
ேைக்கடிச்சுட்டு ேத்தைில்லாை
டுத்துக்குவான். வாைம் முழுக்க நாயா
ப யா உமழக்கறாபன, ஒரு நாள் தாபன
உடம்பு வலிக்கு குடிக்கிறான்னு நானும்
விட்டுப்புட்படன். என் புள்ையா
இருந்தாலும் அவன் குடிச்சுப்புட்டு உன்
கிட்ட பைாதமன ண்ணறது தப்புத்தான்.
இங்க நீ இருக்க பவணாம்! உனக்கு
நாபன பவற இடம் ார்த்து தபைன்த்தா
தங்கறதுக்கு! அது வமைக்கும்
ச ாறுத்துக்க” என சோல்லியவர் உள்பை
சேன்று விட்டார்.

ைகனுக்குத் சதரியாைல் ச ரிய

தனக்காைரிடம் ைங்மகக்கு பவறு நல்ல
இடைாக ார்க்க சோல்லி விட்டிருந்தார்
காைாட்ேி. இன்னும் எதுவும் ேரிவை
அமையவில்மல.

“ஆத்தா! இன்னும் எத்தமன

நாமைக்குத்தான் ப ோை இருப் ? நான்
தான் அப் ாரு பைல ேத்தியம்
வச்ேிட்படன்ல, இனிபை குடிச்ோ சேவல
வட்டுலபய
ீ தங்கிக்கிடபறன்னு! என்மன
நம்புத்தா”
அவரிடம் அதற்கும் தில் இல்மல.

“ஆத்தா!” என அவர் மகமய இழுத்துப்

ிடித்துக் சகாண்டான் காமை. அம்ைா
ைகன் ப சும் ப ாபத அங்கு வந்திருந்தாள்
ைங்மக. அவர்கமை டிஸ்டர்ப்
சேய்யாைல் சவைிபயபய ஒதுங்கி
ஓைைாக நின்றிருந்தாள்.

“சதாண்மட வலிக்கு கஷாயம் ப ாட்டுக்

குடுத்தா”

ைகனுக்கு வலி எனும் வார்த்மதயிபலபய

பகா த்மதக் மக விட்டவர்,

“என்னடா ஆச்சு? ஏன் திடீர்னு சதாண்மட

வலிக்கிது? வணாப்ப
ீ ான ேைக்க
குடிச்சுப்புட்டியா?” என பகட்டவர்
கஷாயம் மவக்க ஆயத்தம் சேய்தார்.

அவர் கஷாயம் மவத்து முடிக்கும் வமை

காத்திருந்தவன்,
“இன்னிக்கு டீச்ேர் குைபல ேரியில்லத்தா!
ப ேறப்ப ா சதாண்மடய சேறுைி சேறுைி
ப ேனாங்க! வலிக்குது ப ால, மகய
பவற சதாண்மடயில வச்சு தடவி
விட்டுக்கிட்பட இருந்தாங்க.
அதுக்குத்தான் ப ாட சோன்பனன்.
அவங்களுக்கு குடுத்து குடிக்க
சோல்லுத்தா! எனக்கு பவமல
சகடக்குது” என சோல்லியவன் விடு
விடுசவன சவைிபய நடந்து விட்டான்.
அங்பகபய நின்றிருந்தால் ஆத்தாவிடம்
வாங்கி கட்டுவது நிச்ேயம் என அவேை
சவைிநடப்பு சேய்தான் காமை.

அவன் ப ேியமத பகட்ட ைங்மக என்ன

ைாதிரியாக உணர்ந்தாள் என
அவளுக்பகப் புரியவில்மல.

“அட சகைகம் புடிச்ேவபன! இதுக்குத்தா

இந்த ம்மு ம்முனியா! அவங்களுக்கு
கஷாயம் ப ாட்ட மகபயாட உனக்கு
ாயாேத்த ப ாட்டுருக்கனும்டா” என
முனகிய டி திரும் ியவர் ார்த்தது,
அடுப்பு பைமடயில் தான் மவத்திருந்த
கஷாயத்மத குடித்துக் சகாண்டிருந்த
ைங்மகமயத்தான்.

கஷாயம் காதல் ைாயம் சேய்யுைா காதல்

காயம் சேய்யுைா?????

அத்தியாயம் 7

உள்ளுக்குள்ை புழுங்குதடி

உச்ேந் தல பவக்குதடி

கும் க்கமை க்கந்தாபன

குைிக்கப் ப ாபவாம் சைண்டு ப ரும்

ேீயக்காயும் தாபைன் நான் பதச்சு விடவும்
வாபைன் (முத்துக்காமை)

காமையின் ைாந்பதாப் ில் கூடி

இருந்தனர் ைங்மகயும் அவைது
ைாணவிகள் த்து ப ரும். இந்த
ேனிக்கிழமை ைாமலமயத்தான் கைாத்பத
யிற்ேிக்காக பதர்ந்சதடுத்திருந்தாள்
தவைங்மக. ஆைம் த்தில் கலாவுக்கு
ைட்டும் வட்டில்
ீ கிணத்தருபக மவத்து
சோல்லிக் சகாடுப் து என
முடிசவடுத்திருந்தாள். அதற்கு
காைாட்ேியிடம் அனுைதியும் வாங்கி
இருந்தாள். ஆனால் கலா அவபைாடு
பேர்த்து ேிலமை கூப் ிட, அவர்கள்
இன்னும் ேிலமை கூப் ிட என த்து ஆள்
பேர்ந்து விட்டது.
 ள்ைியில் உள்ை மைதானத்திபல ஒரு
நாள் யிற்ேி சகாடுத்தாள். அங்பக அந்த
ைமற வந்து நின்று இவமை சவறித்து
சவறித்துப் ார்க்க இவளுக்கு சவறிபய
கிைம் ி விட்டது. அபதாடு இவர்கள்
யிற்ேி சேய்வமத இன்னும் ேிலரும்
பவடிக்மகப் ார்க்க வை, ைாணவிகள்
சவட்கப் ட்டு சநைிந்தனர். மக காமல
நீ ட்டி கற்றுக் சகாள்ை
ேங்பகாேப் ட்டனர்.

பவறு வழி இல்லாைல்தான் அன்று

ைாமல காமைமயத் பதடிப்ப ானாள்
ைங்மக. வட்டில்
ீ எப்ச ாழுதும்
ேமையல்கட்டு, முற்றம், ாத்ரூம், தன்
ரூம் என ைட்டுபை நடைாட்டத்மத
மவத்திருப் வள், அன்று ைாட்டுக்
சகாட்டமகயில் அவன் குைல் பகட்க
அங்பகபய ப சுவது என ப ானாள்.
சகாட்டமகமய சநருங்கும் ப ாபத
காமையின் சகாஞ்சும் குைல் இவள்
சேவிப் மறமய பைாதியது.

“என் வுனுக்குட்டிடி நீ ! என் ட்டுச்

சேல்லம்! சவள்ைாவியில ப ாட்டு
சவளுத்த ைாதிரி என்னா சவள்மையா
இருக்கடீ நீ ! என் சவள்ைச்ேி! என் ஆமே
குள்ைச்ேி” என கன்னுக்குட்டிமயக்
சகாஞ்ேிக் சகாண்டிருந்தவன், மகமய
ஆட்டி ஆட்டி ாட பவறு சேய்தான்.

“அம்ைாமவ அம்ைா என்றமழக்கின்ற

சோல்லும்

அன் ான தைிழுக்கு நீ தந்ததன்பறா

ட்ரிபயா ட்ரிபயா ட்ரீபயா ட்ரீபயா ட்ரூ”

துண்மட தமலயில் கட்டி பவட்டிமய

முட்டிக்கு பைல் ைடித்து விட்டிருந்தவன்
கன்னுகுட்டிமயத் தடவிக் சகாஞ்ேிக்
சகாண்டிருந்தான். அதன் முகத்துக்கு
உம்ைா,உம்ைாசவன முத்தம் பவறு
மவத்துக் சகாண்டிருந்தான்.

ைகன் சேய்யும் பேட்மடகமைசயல்லாம்

க்கத்தில் இருந்த திண்டில் அைர்ந்துப்
ார்த்துக் சகாண்டிருந்தார் காைாட்ேி.
ைச்ேக்காமைபயா ோணி அள்ைிக்
சகாண்டிருந்தார்.

குடும் பை அங்கிருக்க, அவர்கமை

சதால்மல சேய்ய பவண்டாசைன வந்த
வழிபய சைதுவாகத் திரும் ினாள்
ைங்மக. அதற்குள் காைாட்ேி ைகமன
வறுத்சதடுக்க ஆைம் ித்திருந்தார்.

“உனக்கு காமைன்னு ப ரு வச்ேதுக்கு,

இன்னும் கன்னுக்குட்டிய சகாஞ்ேிக்கிட்டு
சகடக்கற! காலாகாலத்துல கண்ணாலம்
கட்டி இருந்தா இந்பநைம் புள்ைக் குட்டிய
சகாஞ்ேிக்கிட்டு இருந்துருக்கலாம்!
ஏன்டா இந்த அழிச்ோட்டியம் ண்ணுற? நீ
புடிச்ே ைாட்டுக்கு மூனு காலுன்னு
நிக்கறசதல்லாம் ேரியில்ல
சோல்லிப்புட்படன். ேின்னப்புள்ையில
இருந்து நீ சோல்லறதுக்சகல்லாம்
தமலயாட்டபறாம்னு இதுக்கும்
அப் டிபய இருந்துடுபவாம்னு
சநமனச்ேிட்டியா? நான் ஸ்பகால்
ப ாகல, உங்க கூட சவவோயம்
ார்க்கபறன், அக்கா டிக்கட்டும்னு வந்து
நின்னப்ப ாபவ நாலு ப ாட்டு
ஸ்பகாலுக்கு சதாைத்திருக்கனும்.
ைகனுக்கு இந்த வயசுலபய
ச ாறுப் ப் ாபைன்னு எங்க கூடபவ
வச்ேிக்கிட்டு பவமல பவமலன்னு
அமலக்கழிச்ேிட்படாம்! அப்ப ா
ஆைம் ிச்சு இப்ப ா வமைக்கும்
இன்னும்தான் ைாடா உமழக்கற!
அக்கடான்னு உக்காை, தமல பகாத, ைடி
ோஞ்சுக்கன்னு ஒரு சதாமண
பவணாைாடா காட்டுப் யபல! அந்த
ேைோவுக்கும் ஒனக்கும் த்துக்கு ஏழு
ச ாருத்தம் ச ாருந்தி வந்துருக்குடா!
கண்ணாலத்த ப ேி முடிக்கவா?”

“ஏத்தா எப் ாரு ேைோ ேைோன்னு என்

உசுை எடுக்கற! அவளுக்கு இங்கிலீசுல
நாலு வார்த்மத நச்சுன்னு ப ே
சதரியுைா? இல்ல எழுத்துக்கூட்டிப்
டிக்கத்தான் சதரியுைா?” என கடுப் ாக
பகட்டான் காமை.

“ஒன் ைவன் இங்கிலீ ீ சுல டிச்சு

இஞ்ேின ீயைா இருக்காரு! அவருக்குப்
ப ாயீ ேைோ சகாைோன்னு ச ாண்ணு
ாக்கற! சுத்த கூறு சகட்ட சகழவியா
சகடக்கடி நீ !” என ைகமன நக்கலடித்தார்
ைச்ேக்காமை.
“தகப் ா! இசதல்லாம் நல்லா இல்ல
சோல்லிப்புட்படன்! ஒரு வாைைா ப ோை
இருந்த ஆத்தா ப ேிருச்சுன்னு ட்டுன்னு
அது கட்ேி பேர்ந்துட்டியா?
எதுக்சகடுத்தாலும் ச ாண்டாட்டி,
ச ாண்டாட்டிக்சகல்லாம்
ச ாண்டாட்டின்னு அந்த ேீரியல்காைன்
ைாதிரி ைவுசு காட்டாபத! காண்டாகுது”

“அததான்டா நானும் சோல்லபறன்! நீ யும்

அந்த ேைோ புள்ைய கட்டிக்பகா!
ச ாண்டாட்டி ப ாண்டா டீன்னு அவ
ின்னாபலபய சுத்து! நானும்
ஒங்கப் னும் இப் டிபய காேி
ைாபைஸ்வைம்னு ஒரு சுத்து ப ாயிட்டு
வபைாம்!”

“காமு, அப் டிபய பகாவாக்கும்

ப ாலாம்டி”
“காடு வாவான்னுதாம், இந்த சகழத்துக்கு
பகாவா பகக்குது! வகுந்துப்புடுபவன்
வகுந்து! எனக்குன்னு வாய்ச்ேதும்
ேரியில்ல, நான் ச த்ததும் ேரியில்ல”
ைச்ேக்காமைக்கு அனல் ார்மவமயக்
சகாடுத்தார் காைாட்ேி.

தன் தகப் மனப் ார்த்து ேிரிப்புடன்,

இடது மகமய வலது அக்குைில் மவத்து
வலது மகமய மூன்று முமற ஆட்டி

“அஸ்க்கு புஸ்க்கு! பகாவாவாம் பகாவா!

ஆத்தா குடுத்துச்ோ ைாவா!!!” என இடி
இடிசயன ேிரித்தான்.

ரூமுக்குள் ப ாக முமனந்தவள், இவர்கள்

ப ச்மே சைன்னமகயுடன் பகட்டப் டி
அங்பகபய நின்றிருந்தாள்.

“காமை, கமடேியா பகக்கபறன்! ேைோவ

கட்டிக்கிறியா இல்மலயா?”
“நானும் கமடேியா சோல்லபறன் ஆத்தா!
நான் கட்மடல ப ாற வமைக்கும் கன்னி
கழியாை இருந்தாலும் இருப்ப பன ஒழிய
என் லட்ேியத்த உட்டுக்குடுக்க ைாட்படன்”

காைாட்ேிக்கு பகா ம் அமணகடந்தது.

“ஒனக்கு நாலு வார்த்மத இங்கிலி ீசு

சதரியுைாடா? வந்துட்டான் டிச்ே
ச ாண்ணு பவணும், தடிச்ே ச ாண்ணு
பவணும்னு”

“ைதர்! வாட் சகாஸ்டீன் யூ ஆஜ்கீ ங் ைீ ?

போ பைன ீ இங்கிலிஸ் ஐ க்பநா!
பைங்பகா, ார்ைிங், யூரியா, வாட்டர், ேீட்,
ிக்கல், பைங்பகா ேீஸ், பைங்பகா ல்ப்பு,
ஆல் இங்கிலிஸ் ஐ க்பநா!”

அவனுக்கு சதரிந்திருந்த வார்த்மதகள்

கூட அவன் பவமலமய சுற்றிபய
இருப் மதக் பகட்டு புன்னமக விரிந்தது
ைங்மகக்கு.

“சதாமை என்னைா இங்கிலீசு ப சுது” என

அமதயும் நக்கலடித்தார் ைச்ேக்காமை.

“தகப் ா! இப்ப ாத்தான் ஆத்தா ேண்மட

முடிஞ்சு ேைாதானம் ஆகிருக்கு!
கள்ளுக்கமட பைட்டை இழுத்துவுட்படன்
அம்புட்டுத்தான்! ைறு டியும் புட்டுக்கும்!
போ ீ பகர்பூல்” என தகப் மன
எச்ேரித்தான் காமை.

“அபடய், அபடய்! ஏன்டா!” என தறினார்

ைச்ேக்காமை.

காைாட்ேியின் ார்மவ கூர்மையாக தன்

கணவனின் பைல் திந்தது.

“என்ன ேைாச்ோைம்?”

“ஒன்னும் இல்ல காமு! ஒன்னுபை இல்ல!”

ைகமனப் ார்த்தார் காைாட்ேி.

“யூ ேீ ைதர்! டாடி டிரீப்பூ பகாவிங்”

“தைிழ்ல சோல்லித் சதாமலடா”

“இதுக்குத்தான் இங்கிலிஸ் சதரிஞ்ே

ச ாண்ண கட்டி மவன்னு சோன்பனன்!
இப்ப ா ாரு நான் ப ேைது உனக்கு
புரியாத ைாதிரிபய, நாமைக்கு அந்த
ேைோவும் முழிச்ேிக்கிட்டு நிக்கும்! சவரி
டிை ிள் யூ க்பநா”

அவர் முமறக்கவும் மகத்தூக்கி

ேைாதானம் சேய்தவன்,

“நம்ை டாடியும் அவர் கள்ளுக்கமட

பகங்கும் பகாவாவுக்கு ட்ரீப் ிைான்
ண்ணுறாங்க ஆத்தா! ஒரு ைாேைா
கள்ளுக்கமடயில அத த்தித்தான் ப ச்சு”
என ப ாட்டு உமடத்தான் ைகன்.
“ஐபயா! உன் பைல ேத்தியைா நாங்க
அங்கிருக்கற ைாருதி பகாயிலுக்குத்தான்
ப ாகப் ப ாபறாம் காமு! நம்ை காமைக்கு
கல்யாணம் ஆகனும்னு பவண்டுதல்
மவக்கப் ப ாபறாம்! நம்புடி காமு”
ைச்ேக்காமைக்கு டப் ா டான்ஸ் ஆடியது.

“அதாவது கட்மட ிைம்ைச்ோரி அனுைாரு

பகாயிலுல ப ாய் என் ைவன்
கல்யாணத்துக்கு பவண்டுதல் மவக்கப்
ப ாறீங்க?”

தமலமய எந்தப் க்கம் ஆட்ட என

சதரியாைல் எல்லாப் க்கமும் ஆட்டினார்
ைச்ேக்காமை. ைிச்சேன முகத்தில் வந்து
ட்டுத் சதறித்தது ோணி. குறிப் ார்த்து
வேி
ீ இருந்தார் காைாட்ேி.

“அடி ேண்டாைி!” பகா ம் சகாப்புைிக்க

தன் மகயில் இருந்த ோணிமய இவரும்
காைாட்ேி புறம் ந்தாய் உருட்டி அனுப் ,
அதுவும் குறி தவறி அவர் பதாைில்
ட்டுத் சதறித்தது.

“ே ாஷ், ேரியான ப ாட்டி” என காமை

சோல்லி வாய் மூடவில்மல, அவன்
முகத்துக்கு இைண்டு க்கத்தில் இருந்தும்
றந்து வந்தது ோணி.

அவன் திமகத்துப் ப ாய் விழிக்க,

கலகலசவன ேிரிப்பு ேத்தம் பகட்டது.
மூவரும் ேண்மடமய விட்டுவிட்டு ேத்தம்
வந்த திமேமயப் ார்த்தனர். அங்கு
தவைங்மக ேிரித்தப் டி நின்றிருந்தாள்.
அேடு வழிந்தப் டி நின்றிருந்த
மூவமையும் ார்த்தவள், ேிரிப்புடபன
தான் வந்த காரியத்மதப் ற்றி
சோன்னாள். துண்டால் முகத்மதத்
துமடத்துக் சகாண்ட காமை, தன்
பதாப் ிபல கைாத்பத யிற்ேிக்கு இடம்
ஒதுக்கித் தருவதாக ஒத்துக் சகாண்டான்.
அவள் முகத்மத பநைாகப்
ார்க்காைல்தான்.

பதாப் ில் அவர்களுக்காக ஓரிடத்மத

ஒதுக்கி இருந்தான் காமை. நல்ல
காற்பறாட்டைாகவும், சுத்தைாகவும்
இருந்தது அவ்விடம். காற்றில் ைாங்காய்
வாேம் நாேிமய நிைட, சவயில் அதிகம்
டாத டி நிழலாக இருந்தது. இடத்மதக்
காட்டிவிட்டு தன் பவமலமயப் ார்க்க
ப ாய் விட்டான் காமை. சுற்றிலும்
பவடிக்மகப் ார்க்க யாரும்
இல்லாததால் ைாணவிகளும்
ரிபலக்ஸாக உணர்ந்தனர். முதலில்
உடமல தைர்த்த உடற் யிற்ேிகள்
சோல்லிக் சகாடுத்தவள், ின் கைாத்பத
ப ேிக்மக சோல்லிக் சகாடுக்க
ஆைம் ித்தாள். ைானவிகள் சுடிதாபைாடு
வந்திருக்க, இவள் டீ சேர்ட் ட்ைாக் சூட்டில்
வந்திருந்தாள்.
மக விைல்கமை எப் டி ைடக்கிக்
சகாள்டவது, காமல எப் டி நீ ட்டி நிற் து
என சேய்து காட்டி, ின் ஒவ்சவாருவைாக
சேய்வமத சுற்றிப் ார்த்துத் திருத்தினாள்
தவைங்மக. எதற்காக கைாத்பத கற்றுக்
சகாண்படாம் எனும் எண்ணம் ைனதில்
பதான்றி அவமை வமதக்கவும் சேய்தது.
அந்த நிமனவுகமை மூட்மடக் கட்டி
மூமலயில் ப ாட்டவள், முமனந்து
யிற்ேிமயக் சகாடுக்க ஆைம் ித்தாள்.
அமை ைணி பநைைானதும் சைஸ்ட் என
சோல்லி சகாண்டு வந்திருந்த துண்டால்
முகத்மதத் துமடத்தவள் முன்பன ஒரு
டம்ைர் நீ ட்டப் ட்டது.

அவள் முன்பன காமைதான்

நின்றிருந்தான்.
“ைாங்கா ேூஸ் டீச்ேர்! இதைா இருக்கும்,
குடிங்க” என நீ ட்டியப் டிபய
நின்றிருந்தான்.

“எதுக்கு ேூஸ்?”

“நம்மூரு புள்மைங்க தகிரியைா

இருக்கனும்னு இசதல்லாம் சோல்லிக்
குடுக்கறீங்க! நீ ங்க சதம் ா இருந்தா
தாபன, சதம் ா சோல்லிக் குடுக்க
முடியும்” என சோல்லியவன் இன்னும்
மகமய நீ ட்டியப் டிபய இருந்தான்.
ார்மவ அவள் ின்னால் இருந்த
ைாங்காய் ைைத்தில் இருந்தது.

“முகத்தப் ார்த்பத ப ே ைாட்டீங்கைா?”

என ேலித்துக் சகாண்டவள் டம்ைமை
வாங்கிக் சகாண்டாள்.

ைாணவிகளுக்கு சேவல ேூஸ் ேப்மை

சேய்துக் சகாண்டிருந்தான்.
அவள் அப் டி சோன்னதும், சைல்ல
ைங்மகயின் முகத்மதப் ார்த்தான்
காமை. யிற்ேி சேய்ததில் முகம்
ேிவந்துக் கிடக்க, முடி கமலந்துப் ப ாய்
ார்க்கபவ வாரி அமணத்துக் சகாள்ளும்
அைவுக்கு அழகாய் இருந்தாள். ேட்சடன
ார்மவமயத் திரும் வும் ைாங்காய்
ைைத்துக்கு ைாற்றினான் காமை.

“ேூஸ் சைாம் ருேியா இருக்கு ைிஸ்டர்

காமை”

முகம் ைலர்ந்துப் ப ானது அவனுக்கு.

“நம்ை பதாட்டத்து ைாங்காய்ல நாபன

ேீஸ் ப ாட்படன் டீச்ேர்.”

“உங்க பதாட்டத்து ைாங்காய்னு

சோல்லுங்க”

முகம் வாடிப் ப ானது அவனுக்கு.

“யாதும் ஊபை யாவரும் பகை ீர்னு
கைலகாேன் சோல்லிருக்காரு டீச்ேர்.
எல்லா ஊரும் நம்ை ஊரு, எல்லா
ைக்களும் நம்ை சோந்தக்காைங்க டீச்ேர்.
எல்லா ஊரும் நம்ை ஊைா இருக்கறப்ப ா,
என் ைாங்கா பதாப்பு, உன் ைாங்கா
பதாப்புன்னு ஏன் ிரிவிமன டீச்ேர்?”

அவன் சோல்லியதில் ேிரிப்புப் ச ாத்துக்

சகாண்டு வை குடித்துக் சகாண்டிருந்த
ேூஸ் புமை ஏறியது அவளுக்கு. அவள்
இருை, இவன் அவேைைாக தமலமயத்
தட்டி, முதுமக நீ விக் சகாடுத்தான்.

“ ாத்து டீச்ேர், ாத்து”

“விடுங்க ைிஸ்டர் காமை” என்றவள்

அவனிடைிருந்து விலகிக் சகாண்டாள்.

அவள் இருைவும் பயாேிக்காைல் தட்டி

தடவி இருந்தான் காமை. அவள்
விலகவும் தான் அவன் சேய்தது
உமைத்தது. தாைா டீச்ேமைத் சதாட்படாம்,
இந்தக் மககைா அவள் முதுமகத்
தடவியது என புலகாங்கிதம்
அமடந்தவன் தன் இரு மககமைபயப்
ார்த்தப் டி நின்றிருந்தான். (பநாட் திஸ்
ாயிண்ட்! காமை சைண்டு வாைத்துக்குக்
மகய கழுவ ைாட்டான்.)

“கைான் பகர்ல்ஸ்!’ என அவள்

யிற்ேிமயத் சதாடங்க ஆைம் ிக்க,
கனவில் நடப் வன் ப ால மககமைபயப்
ார்த்தப் டி திரும் ி நடந்தான் காமை.

சவள்ைிக்கிழமையும் வந்தது. இனிபைல்

குடித்தால் சேவல வட்டிபலபய
ீ தங்கி
விடுபவன் என ேத்தியம்
சேய்திருக்கிறான் என காைாட்ேி சோல்லி
இருக்க, மதரியைாக ாத்ரூம்
ப ாய்விட்டு வந்தாள் ைங்மக.
கிணற்றருபக திண்டின் பைல்
அைர்ந்திருந்த காமைமயப் ார்த்ததும்
கீ சைன இருந்தது அவளுக்கு. அவேைைாக
ரூமுக்கு நமடமய எட்டிப் ப ாட்டாள்
அவள்.

“டீச்ேர்”

அவனின் அந்த அமழப் ில் தான் சுவாேம்

ேீைானது அவளுக்கு. முத்துக்காமைதாபன
டீச்ேர் என் ான். சைாைட்டுக்காமை எலிசு
எனவல்லவா கூப் ிடுவான்! அமைதியாத்
திரும் ி அவமனப் ார்த்தாள்.

“இத்தமன வருஷத்துல இதுதான் சைாத

சவள்ைி நான் குடிக்காை வைது டீச்ேர்”

தில் ப ோைல் மகமயக் கட்டிக்

சகாண்டு அவமனபயப் ார்த்தப் டி
நின்றாள் அவள். அவளுக்கு முதுகு காட்டி
அைர்ந்திருந்தவன்,
“என்னம்பைா சதரில டீச்ேர்! சேவல
வட்டுல
ீ டுக்கப் புடிக்கல. நம்ை வடு
ீ
இருக்க, நம்ை வட்டு
ீ ஆளுங்க இருக்க
எதுக்கு அங்க ப ாய் டுக்கனும்! அதான்
குடிக்காை வந்துட்படன்!”

நம்ை வட்டு
ீ ஆளுங்க என அவமையும்
பேர்த்து சோன்னது ப ால இவளுக்குத்
பதாண,

“உங்க வடு,
ீ உங்க வட்டு
ீ ஆளுங்க” என
திருத்தினாள்.

“ம்ப்ச்! ப ாங்க டீச்ேர்! இதுதான்

டிச்ேவங்களுக்கும்
டிக்காதவங்களுக்கும் உள்ை
வித்தியாேம்! நீ ங்க எல்லாத்மதயும் நான்
நான்னு ிரிச்சுப் ார்ப் ீங்க! நாங்க
எல்லாத்மதயும் நாை நாைன்னு பேர்த்துப்
ார்ப்ப ாம்” என சோன்னவன் சைல்ல
எழுந்துக் சகாண்டான். ச ருமூச்மே
விட்டுக் சகாண்டவன்,

“வாய் நைநைங்குது டீச்ேர்! கல்ப் ா வுட்டு

ழகிருச்சுல்ல, அதான்! சவள்ைின்னாபல
சவடுக் சவடுக்குன்னு மககாலுலாம்
ஆடுது! நான் ப ாய் இந்த வாய்
நைச்ேலுக்கு ஊறுகாமயயாச்சும்
நக்கிட்டுப் டுக்கபறன்” என சைல்ல
அடுப் ங்கமைக்கு நகர்ந்தான்.

“குட்டு மநட்டு டீச்ேர்! எனக்கு ப ட்டு

மநட்டு” என முன் ாதிமய ேத்தைாக
சோன்னவன் ின் ாதிமய முனகிக்
சகாண்டுப் ப ானான்.

ேன்ன ேிரிப்புடன், கடந்து

ப ானவமனபயப் ார்த்திருந்தாள்
ைங்மக.
திங்கள் அன்று பவமலசயல்லாம்
முடித்து விட்டு வந்தவன் கண்ணுக்கு
தவைங்மக சதன் டபவ இல்மல.
எப்ச ாழுதும் என்ன பவமல சேய்தாலும்
அவன் கண்கள் அவ்வப்ச ாழுது
சதன் டும் அவள் ிம் த்மத கண்கைில்
கண்டு உள்ைத்தில் திந்துக் சகாள்ளும்.
இைவாகியும் ோப் ிட கூட அவள் வைாைல்
இருக்க, ஆத்தாவிடம் பகட்கவும்
இவனுக்குப் ிடிக்கவில்மல. காைாட்ேி
கவனிக்கா வண்ணம் சைல்ல நழுவி
அவள் அமற வாயிலுக்குப் ப ானான்.

“டீச்ேர்! டீச்ேர்” என சைல்லிய குைலில்

அமழத்தான் காமை. உடம்பு எதாவது
முடியாைல் டுத்திருக்கிறாைா என
பதான்ற, கதமவ தட்டினான். கதவு
தானாகபவ திறந்துக் சகாண்டது. அங்பக
அவன் கண்ட காட்ேியில்,
“ஆத்தா!!!!!!!” என ச ருங்குைல் எடுத்துக்
கத்தினான் முத்துக்காமை.

அத்தியாயம் 8

இதுவமை இல்லாத உணர்விது

இதயத்தில் உண்டான கனவிது

லித்திடும் அந்நாமை பதடிடும்

ாடல் பகட்டாபயா!! (தவைங்மக)

“ஆத்தா!!!”

அவன் கத்திய கத்தலில் குடித்துக்

சகாண்டிருந்த சோம்பு தண்ண ீமைத்
தவறவிட்ட காைாட்ேி சவைிபய ஓடி
வந்தார்.
காலியாகிப் ப ாயிருந்த அமறமய
சவறித்தப் டி பகா ைாக நின்றிருந்தான்
காமை. துமடத்து சுத்தைாக இருந்த
இடத்தில், அவைது வாேம் ைட்டும்
நிமறந்திருந்தது. அவளுடன் இருக்கும்
ப ாது ஆமேயாய் அவன் உள்ைிழுத்துக்
சகாள்ளும் அவளுக்பக அவளுக்கான
வாேமன, ஸ்கூட்டியில் அவள் ின்னால்
அைர்ந்தப் ப ாது சுகைாய் அவமனத்
தீண்டிப் ப ான அவள் வாேமன அந்த
அமற முழுவதும் வியா ித்திருந்தது.

அருபக வந்து நின்ற தன் ஆத்தாமவ ஆழ

பநாக்கினான் முத்துக்காமை.

“எ..என்னடா?” அவன் ார்மவயில்

தடுைாறினார் காைாட்ேி.

“டீச்ேர் எங்க ஆத்தா?” கட்டுப் டுத்தப் ட்ட

பகா ம் அவன் குைலில்.
“ைாடோைி வட்டுல
ீ ரூம்பு ார்த்துக்
குடுத்துட்டாரு ச ரியதனக்காைரு.
ஸ்பகாலு முடிச்சு வந்து
சகைம் ிட்டாங்க”

“ஏன் ஆத்தா? ஏன் ப ாக விட்ட? நான்

தான் அவங்க இருக்கற திமேக்பக ப ாக
ைாட்படன்னு ேத்தியசைல்லாம்
வச்பேன்ல! அப்புறமும் ஏன் ஆத்தா?”
பகா ைாய் பகட்டான். கண்கள் ேிவந்துப்
ப ாய் கிடந்தது.

“படய் பவணான்டா காமை! என் வாயக்

கிண்டாத! டீச்ேர் பைல எனக்கு ஒன்னும்
இல்ல, ைண்ணும் இல்லன்னு நீ
சோன்னாலும் ஒன் ார்மவ முழுக்க
அவங்க பைலத்தான் அப் ிக் சகடக்குது.
இசதல்லாம் எனக்குத் சதரியாதுன்னு
சநனச்ேியா? நான் உன் ஆத்தாடா!
எல்லாம் சதரியும்! இசதல்லாம்
ேரிப் டாதுன்னு தான் அனுப் ி விட்படன்!”
அமைதியாக ஆைம் ித்துக் பகா ைாக
முடித்தார் அவர்.

“ஐபயா ஆத்தா! ஒனக்கு நான் எப் டி புரிய

மவப்ப ன்! ஆைா! டீச்ேை எனக்கு சைாம் ப்
புடிச்ேிருக்கு! அந்த ோைிக்கும் பைல
புடிச்ேிருக்கு! அதுக்குன்னு அவங்க கூட
வாழனும்னு நான் சநமனக்கலத்தா!
அசதல்லாம் நடக்காதுன்னும் எனக்குத்
சதரியும். என் ஆமே சதரிஞ்ோ
அவங்கபை என் மூஞ்சு பைல
துப் ிருவாங்க! ஏன்த்தா புரிஞ்சுக்க
ைாட்டற! அவங்களுக்குப் ாத்து ாத்து
எல்லாம் சேய்யபறன் தான். அத எந்த
ிைதி லனும் எதிர்ப் ார்க்காத
உதவியாத்தான் சேய்யபறன். ோைிக்கு
நாை மநபவத்தியம் சேஞ்ோ ோைி
நைக்குத் திருப் ி சேஞ்சுத்தான்
ஆகனும்னு கட்டாயம் இருக்கா ஆத்தா?
அப் டித்தான் இதுவும்! ேைக்கடிச்ோ என்
ஆமே என்மனயும் ைீ றி சவைிய
வந்துடுதுன்னு தான் அமதயும் விட்டுத்
சதாமலச்ேிட்படன்! இன்னும் என்னத்தா
பவணும்?”

அவர் அமைதியாகபவ ைறுப்ம க்

காட்டவும்,

“ைாடோைி வூட்டுல எப் டித்தா அவங்க

இருப் ாங்க? அவன் கக்கூஸ்னு ஒரு
குழிய பதாண்டி வச்ேிருக்கான்! அதுல
ப ாய் அவங்க… எப் டித்தா உனக்கு ைனசு
வந்துச்சு? ைாத்திரி மூனு வாட்டி எழுந்து
ாத்ரூம் ப ாவாங்காத்தா அவங்க! ஒரு
ச ாண்ணா, ஒரு ச ாட்டப்புள்ைய
ச த்தவைா, ஒரு ப த்திய வச்ேிருக்க
ாட்டியா ஒனக்கு அவங்க டப் ப ாற
கஸ்டம் புரியமலயா ஆத்தா? ாவம்த்தா
அவங்க! கூப்டுக்கலாம் ஆத்தா! நான்
இனிபை கண்ணால கூட ார்க்க
ைாட்படன் அவங்கை! கூப்டுக்கலாம்த்தா”
குைல் கலங்கி வந்தது அவனுக்கு.

“காமை! டீச்ேை கிட்ட வச்சுப் ார்த்து

ார்த்து நீ ைனசு வாடி ப ாயிருவடா
ைாோ! தூைைா இருந்தா எந்த ே லமும்,
ேலனமும் ைனே விட்டுப் ப ாயிரும்டா.
எனக்கு என் ைகன் வாழ்க்மகத்தாபன
முக்கியம்” ஒரு அம்ைாவாக கண்
கலங்கினாலும் ஆத்தா என ேிரித்த
முகைாய் தன்பனாடு ப ேி வமைய வரும்
அந்த பூமுகம் அவர் அகக்கண் முன் வந்து
வாட்டியது. ிள்மைப் ாேத்துக்கும் தவா
பைல் மவத்த அன்புக்கும் நடுவில்
அல்லாடினார் காைாட்ேி.

“தூைைாத்தாபன இருக்கனும்? ேரி நான்

ப ாயிடபறன் சேவல வட்டுக்கு!
ீ டீச்ேர்
இங்க இருக்கட்டும்! என்னால அவங்க
கண்ட இடத்துல கஸ்டப் டறத தாங்கிக்க
முடியாது ஆத்தா!” என சோன்னவன்
ைடைடசவன சவைிபயறி ைாடோைி
வட்டுக்கு
ீ ம க்மக விட்டான்.

அந்த பநைம் ைச்ேக்காமை வட்டுக்கு

ீ வை,

“சகைம்புய்யா ைாடோைி வட்டுக்கு.

ீ உன்
ம யன் அங்கப் ப ாய் என்ன
ஒைண்மடயா இழுப் ான்னு சதரியல.
நாை ப ாய் டீச்ேை கூட்டிட்டு வந்துடலாம்.
எனக்கும் அவங்க ப ானதுல இருந்து,
ைனசு சகடந்து அடிச்சுக்குது. ோப்டிங்கைா
ஆத்தா, நல்லா தூங்கன ீங்கைா ஆத்தா,
உடம்பு வலி எப் டி இருக்கு ஆத்தான்னு
ஆயிசைத்சதட்டு ஆத்தா ப ாட்டு ாேைா
இருக்கும் அந்தப் புள்ை. அது இல்லாை
வபட
ீ சவறிச்போடிப் ப ாய் கிடக்கு!” என
சோன்னவர் இைண்டு சதரு தள்ைி
இருக்கும் ைாடோைி வட்டுக்கு
ீ நமடமய
எட்டிப் ப ாட்டார். ைச்ேக்காமையும் அவர்
ின்னாபலபய ஓடினார்.

ைாடோைி வட்டில்
ீ இவளுக்கு ஒரு ரூமை
ஒதுக்கி இருந்தார்கள். அது
வட்டுக்குள்பைபய
ீ இருந்தது. வட்டு
ீ
ஹாலில் சைதுவாக டீவி மவத்தாலும்
இவள் ரூைில் எதிசைாலித்தது.
ைாடோைியின் ைமனவிக்பகா
சவண்கலத் சதாண்மட. ிள்மைகமை
அவர் கத்தும் ேத்தம் இவள் காதில் வந்து
அமறந்தது. ஸ்படண்ட் ஃப ன் ஒன்று
இருந்தது தூேியாக. கடக் சைாடக்சகன
ேத்தம் ப ாட்டு சுற்றியது அது. ரூைில்
அவ்வைவாக சவைிச்ேம் இல்மல. குண்டு
ல்பு சவைிச்ேத்தில் அவைால்
பநாட்மடக் கூட திருத்த முடியவில்மல.
தமல வலிக்க ஆைம் ித்திருந்தது. கட்டில்
இல்மல, ஆனால் தமையில்
சைல்லியதாக ஒரு சைத்மத
விரித்திருந்தார்கள். சுத்தைான விரிப்பு
ப ாட்டு மவத்திருந்தார்கள். அமதத்
தவிை ரூைில் பவறு ஒன்றும் இல்மல.

இமதசயல்லாம் கூட அட்ேஸ்ட் சேய்துக்

சகாள்வாள் தவைங்மக. அவளுக்குப்
ச ரிய ேவாலாக இருந்தது அவர்கள்
உ பயாகிக்கும் கழிப் மறதான்.
இவளுக்கு சகாஞ்ேம் நீ ர் அருந்தினாபல
ஓன் ாத்ரூம் வந்துவிடும். ேின்ன
ிள்மையில் இருந்பத அப் டித்தான். ேிறு
தடுப்பு ப ாட்டு வட்டு
ீ சவைிபய ாத்ரூம்
என அவர்கள் கட்டி மவத்திருந்த
இடத்மதப் ார்த்ததும் கண்கள் கலங்கி
விட்டது அவளுக்கு. கைப் ான் பவறு
இவமைப் ார்த்து ஹாய் சோல்ல இவள்,
வந்தமதக் கூட அடக்கிக் சகாண்டு
ைீ ண்டும் ரூைில் வந்து முடங்கிக்
சகாண்டாள்.
கண்கள் கலங்கி கன்னத்தில் நீ ர்
வழிந்தது தவைங்மகக்கு. சுத்தைான
கழிப் மற இருப் து எவ்வைவு ச ரிய
ப்சலஸ்ஸிங் என ைனதில் நிமனத்துக்
சகாண்டாள். இன்னும் இது ப ால
எல்லாம் வேதிகள் இல்லாத
குக்கிைாைத்து ச ண்கமை நிமனக்கும்
ப ாது ைனமதப் ிமேந்தது அவளுக்கு.
ாத்ரூம் ப ாக சவைிபய ப ான குட்டிப்
ச ண்மண கற் ழித்து சகான்ற கமதகள்
எல்லாம் இன்னுபை நடந்பதறிக்
சகாண்டிருக்கும் அவலம் எப்ச ாழுது
தீரும் என ைனம் ேிந்திக்க, உடபலா
அவஸ்த்மதயில் சநைிந்துக்
சகாண்டிருந்தது.

காமையின் அட்டகாேத்தால் முதலில்

வட்மட
ீ விட்டு பவறு இடம் ார்க்கத்தான்
நிமனத்தாள் ைங்மக. ஆனால் ப ான
சவள்ைி குடிக்காைல் வந்தவமன
 ார்த்ததில் இருந்து ஒரு ைாற்றம்
அவளுள். அடிக்கடி அவன் இவமை
பநாட்டம் விட்டுக் சகாண்டிருப் தும்
இவளுக்குத் சதரிந்பத இருந்தது.
ட்டணத்துப் ச ண்ணிடம் கிைாைத்துக்
காமைக்குத் பதான்றும் ஈர்ப்பு அது என
ோதாைணைாக அவ்விஷயத்மத ஒதுக்கி
இருந்தாள்.

ஆனால் காைாட்ேி ைகமன நிமனத்து

யப் டுவது இவளுக்குப் புரிந்தது.
அபதாடு ைகன் தன்னிடம் நடந்துக்
சகாள்ளும் விதம் அவருக்கு
அவைானைாக இருக்கிறது என
உணர்ந்துக் சகாண்டவள், அந்த நல்ல
ச ண்ைணிமய பநாகடிக்க பவண்டாம்
எனத்தான் இந்த ரூம் கிமடத்ததும்
அவரிடம் சோல்லி விட்டுக் கிைம் ி
விட்டாள். இவமை அனுப்பும் முன் அவர்
சோன்ன ஆயிைம் த்திைங்கமையும்,
 ிடிக்காவிட்டால் வந்து விடும் டி கண்
கலங்கி சோன்ன வார்த்மதயும்,
இனிபைல் அவருக்கு இந்த ைன
உமைச்ேமலக் சகாடுக்கக் கூடாது என
இவமை எண்ண மவத்து விட்டது.

‘எமத எமதபயா ேைாைிக்கிறாங்க

ச ாண்ணுங்க! என்னால நாலு கைப் ான்
பூச்ேிமயயும், நாத்தைடிக்கும்
டாய்லட்மடயும் ேைாைிக்க முடியாதா!
முடியும், முடிஞ்பே ஆகனும்’ என ைனதில்
நிமனத்துக் சகாண்டாள். ஆனாலும்
மூமையின் ஒரு ஓைத்தில் ஓல ஓல
குடிமேயிபல ாட்டில் அந்தப் ச ண்
ேன்னலின் வழியாக கழிவமறமயபய
ஆமேயாக எட்டிப் ார்க்கும் காட்ேி
ைனக்கண் முன் விரிய கண்கள் அதன்
ாட்டுக்கு கண்ண ீமை சோரிந்தது.
“டீச்ேர், டீச்ேர்!” என வட்டு
ீ வாேலில்
இருந்து காமையின் குைல் ஓங்கி
ஒலித்தது.

“என்ன காமை, என்ன இந்தப் க்கம்?”

சவைிபய வந்து நின்றான் ைாடோைி.

“உன் வூட்டுல வமட ாயேத்பதாட

விருந்தாபை! அதான் சைாக்கிட்டுப்
ப ாகலாம்னு வந்பதன்! பகக்கறான் ாரு
பகள்வி! ப ாய் டீச்ேை கூப்டுடா! எங்க
வட்டுக்குக்
ீ கூட்டிட்டுப் ப ாகனும்”

“இது என்னடா கமதயா இருக்குது!

இன்னிக்குத்தான் டீச்ேரு எங்க வட்டுக்கு
ீ
குடி வந்துருக்காங்க! வடு
ீ பவற
அவங்களுக்கு சைாம் புடிச்சுப் ப ாச்சு!
இப்ப ா வந்து வா வான்னு கூப் டற!
என்ன சவைாண்டுப் ார்க்கறியா என்
கூட?” ைங்மக சகாடுத்திருந்த
அட்வான்மேத் திருப் ிக் பகட்டு
விடுவாபைா என அவமை அங்பகபய
தங்க மவக்க முயன்றான் ைாடோைி.

“ஆைா, நீ என் சைாமறப்ச ாண்ணு! உன்

கூட அப்டி இப்டி சவைாண்டு சவவகாைம்
ண்ணப் ப ாபறன்! ப ாடாங்!! வாயில
வண்ண வண்ணைா வந்துரும்! டீச்ேர் என்
வட்டுல
ீ தான் தங்குவாங்க! பவற எங்க
தங்கவும் நான் விட ைாட்படன்!
கூப்டுன்னு சோல்பறன்ல! டீச்ேர், வாங்க
டீச்ேர்” என குைமல உயர்த்தினான்
முத்துக்காமை.

“காமை பவணாம்! இசதல்லாம் நல்லா

இல்ல சோல்லிப்புட்படன்! டீச்ேர்
இங்கனத்தான் இருப் ாங்க! நீ ஒன்
போலிய ார்த்துட்டுப் ப ாயிடு” என
கணவனுக்கு ேப்ப ார்ட்டுக்கு வந்தாள்
ைாடோைியின் தர்ை த்தினி.
அதற்குள் அக்கம் க்கம் எல்லாம்
ைாடோைி வட்டின்
ீ முன் கூடி
இருந்தார்கள். பகா ம் ைண்மடக்கு ஏறி
இருந்தது காமைக்கு.

“என்ன பவணாம்? இல்ல என்ன

பவணாம்? நல்ல டியா டீச்ேை
அனுப்புங்கன்னு சோன்னா, இங்க
நின்னுகிட்டு ேலம் ிகிட்டு இருக்கீ ங்க
சைண்டு ப ரும்! உன் புருஷன் ேங்க
கடிச்சுத் துப் றதுதான் இப்ப ாமதக்கு
என் போலி! சோல்லுடா சவண்சணய்
கடிச்சுத் துப் வா?” என அவன்
ைமனவியிடம் ஆைம் ித்து
ைாடோைியிடம் முடித்தான் காமை.

“டீச்ேர் என்ன உங்க வூட்டுக்கு ஒட்டா

உறவா? சோந்தம் சகாண்டாடற! அவங்க
ச ாது சோத்துடா!”
“அபடய், என்னடா சோன்ன? டீச்ேர் ச ாது
சோத்தா? அவங்க என்ன நாட்டாமை
டீச்ேைாடா ஊபை சோந்தம் சகாண்டாட!
இப் நான் அப்புற அப்புல,
ப ேனதுசதல்லாம் தப்புன்னு நீ
சோல்லுறியா இல்மலயான்னு ாருடா
என் ேிப்சு!” என எகிறிக் சகாண்டு
அடிக்கப் ப ானான் காமை.

“நிறுத்துங்க, ைிஸ்டர் காமை!”

ஓங்கி ஒலித்த ைங்மகயின் குைலில் மக

அப் டிபய கீ பழ இறங்கியது அவனுக்கு.
சைல்ல நிைிர்ந்து அவள் முகத்மதப்
ார்த்தான் காமை. ேிவந்து ப ாயிருந்த
முகமும், கலங்கி இருந்த கண்களும்
அவமன என்னபவா சேய்தது.

“நம்ை வட்டுக்குப்
ீ ப ாயிடலாம் டீச்ேர்!”
சகஞ்ேலாக வந்தது குைல்.
இவ்வைவு பநைம் ஆக்பைாஷைாக ப ேி
அடிக்கப் ப ானவனா இவன் என ஊபை
பவடிக்மகப் ார்த்தது.

“ஆைாத்தா, வா நம்ை வட்டுக்குப்

ீ
ப ாயிடலாம்!”

அதற்குள் அங்கு வந்திருந்த காைாட்ேியும்

அவமை அமழத்தார். கலங்கிக் கிடந்த
அவள் முகத்மதப் ார்க்கபவ
தாைவில்மல அவருக்கு.

“இல்லத்தா!” என சோல்லி ைறுக்கப்

ப ானவமை,

“இங்கலாம் உனக்கு வேதிப் டாதுத்தா!

சகைம் றப்ப ாபவ பவணான்னு
சோல்லிருக்கனும்! நான் ஒரு கூறு
சகட்ட சகழவி! என்மன ைன்னிச்சுடுத்தா!
வாத்தா ப ாலாம்” என தாமடமயப்
 ற்றிக் சகஞ்ேியவமை ைறுக்க
முடியவில்மல அவைால்.

ேரி என தமலயாட்டியவள், சைாம்

பநைைாக ஓன் ாத்ரூம் அடக்கிக்
சகாண்டிருக்கும் அவஸ்த்மதயில்
கஸ்டப் ட்டு காமையின் அருபக நடந்துப்
ப ானாள். சைல்ல அவமன சநருங்கி
அவன் காபதாைம்,

“என்னால முடியல காமை! நம்ை

வட்டுக்குப்
ீ ப ாயிடலாம்!” என கலங்கிய
குைலில் சைல்ல சோன்னாள். ேி
வந்தால் ைட்டும் த்தும் றந்துப்
ப ாகாது, இயற்மக உ ாமத வந்தாலும்
தான் றந்துப் ப ாகும்!

நான் நீ என ப சு வள், நம்ை என

சோல்லியமத அவபை
உணைாவிட்டாலும், காமையின் கண்கள்
அதமன உணர்ந்து ஒைிர்ந்தது.
ம க்கில் ஏற்றிக் சகாள்ைவா என தன்
ஆத்தாவிடம் கண்ணால் பகட்க, அவர்
ேரிசயன தமலயாட்டினார்.

“வாங்க டீச்ேர்!” என அவமை ம க்கில்

ஏற்றிக் சகாண்டான். அவன் பதாமை
ேப்ப ார்டுக்காகப் ிடித்துக் சகாண்டாள்
ைங்மக. அதன் ின் யாமையும்
ார்க்காைல் கிைம் ி விட்டான் காமை.

ைாடோைியிடம் அட்வான்மே மவத்துக்

சகாள்ை சோல்லி ைச்ேக்காமை
சேட்டில்பைண்ட் ப ே, காைாட்ேி
ைங்மகயின் ச ாருட்கமை பேகரித்துக்
சகாண்டார். இங்கு நடந்த கூத்மத ஊபை
பவடிக்மகப் ார்த்தது. அதுவும் டீச்ேர்
காமையிடம் சநருங்கி நின்று காதில்
எமதபயா குசுகுசுத்ததும், அவன் பதாள்
ிடித்து ம க்கில் ஏறியதும் எல்பலாரின்
கண்மணயும் கருத்மதயும் உறுத்தியது.
அன்றிைவுக்குள் ‘டீச்ேர் காமைய
வச்ேிருக்காங்க படாய்!’ என ஊபை
ப ாஸ்டர் அடிக்காத குமறயாக கூடி
கூடிப் ப ேியது.(பநாட் திஸ் ாயிண்ட்.
டீச்ேர்தான் காமைய வச்ேிருக்காங்க!
காமை டீச்ேை வச்ேிருக்கல! அவனுக்கு
அந்த அைவுக்கு சகப் ாகுட்டி
(சகப் ா ிலிட்டி) இல்மலனு அவங்க ஃ ீல்
ண்ணுறாங்க! நான் இல்லப் ா)
தவைங்மக அவர்கள் வட்டிபலபய
ீ
இருந்திருந்தால் இந்த வதந்தி ைவி
இருக்க வாய்ப்பு கம்ைிதான். வட்டில்
ீ
இருந்து சவைிபயறி, காமை வந்து
தடாலடியாக அவமை அமழத்துப்
ப ானது ஊர் வாய்க்கு அவலாகப்
ப ானது.

வட்மட
ீ அமடந்து அவன் ம க்மக
நிறுத்தியது தான் தாைதம், இறங்கி
குடுகுடுசவன ாத்ரூம் பநாக்கி ஓடினாள்
ைங்மக. அமதப் ார்த்த காமைக்கு
கண்கள் கலங்கிப் ப ானது.

‘நான் இருக்கற வமைக்கும் உனக்கு எந்த

வித கஸ்டமும் வைாை ாத்துக்குபவன்
எலிசு! ஏன்னா நான் உன்மனக்
காதலிக்கல, ஆைாதிக்கபறன் மை எலிசு!’

‘நீ அவமைப் ார்த்து “அழபக உன்மன

ஆைாதமன சேய்கிபறன்” அப் டின்னு
ாட, ஊரு ைக்கள் உங்க சைண்டு
ப மையும் வச்சு ஆர்பைானியம் வாேிக்க,
நான் இனிபை என் ஆட்டத்த
ஆைம் ிச்சுடபறன்’ என விதி ஆப்ம
மவத்துக் சகாண்டு ஆர்ப் ரித்தது!!!!

அத்தியாயம் 9

லமுமற நீ யும் ாக்காை ப ான

இரும்புக்கு பைல துரும்ச ன ஆபனன்
உசுை உனக்பக பநந்து விட்படன்
இருந்தும் சநருங்க யந்துக்கிட்படன்
(முத்துக்காமை)

காமலயில் அலாைம் ஒலி ைண்மடயில்

ைணி அடித்து எழுப் ாைல் ஆழ்ந்து
தூங்கி எழுவது என் து ஒரு வைைாகும்.
எல்பலாருக்கும் அந்த வைம் கிமடத்து
விடுவது இல்மல. அன்று அந்த வைம்
அமையப் ச ற காமல ஒன் து ைணிக்கு
சைல்ல துயில் கமலந்து எழுந்தாள்
தவைங்மக.

இங்கு வந்ததில் இருந்து ேனிக்கிழமை

காமலயில் கூட அைக்கப் றக்க கிைம் ி
ள்ைிக்குப் ப ாவாள் இவள். புதிதாக
ஆைம் ிக்கப் ட்ட ள்ைியாதலால்,
எதாவது ஒரு டியூட்டி இருந்துக் சகாண்டு
தான் இருந்தது எல்லா
ஆேிரியர்களுக்கும்.

இப்ச ாழுது ள்ைி தங்குத் தமடயின்றி

ஓைைவு நல்ல முமறயில் இயங்க
ஆைம் ிக்க ேனிக்கிழமை விடுப்பு
கிமடத்தது. கண்மணத் திறந்தவள்
உடபன எழுந்து விடவில்மல. சுற்றிலும்
பகட்ட கிைாைத்துக்பக உரிய ஒலிகமை
உள்வாங்கிக் சகாண்பட அப் டிபய
போம் லாகப் டுத்திருந்தாள். ைாடுகைின்
ம்ைா எனும் அமழப்பு, ைைங்கைில் வந்து
அைர்ந்திருக்கும் குருவிகைின் கீ ச் கீ ச்,
பகாழியின் சகாக்கசைாக்பகா என ல
விதைான ஒலிகள் சேவிமய நிமறத்தன.
வட்மட
ீ சுற்றி காைாட்ேி ப ாட்டிருந்த
ோம் ிைாணி வாேம் பவறு பைான
நிமலமயக் சகாடுக்க, ைறு டி கண்
மூடியவள் அப் டிபய அயர்ந்து தூங்கி
விட்டாள்.
“ஏத்தா!” எனும் குைலும் சடாக் சடாக்சகன
கதவு தட்டப் டும் ேத்தமும் அவள்
தூக்கத்மதக் கமலத்தது. கண்கமைத்
பதய்த்தவாபற டக்சகன எழுந்தவள்,
தூக்கக்கலக்கத்பதாடு ப ாய் கதமவத்
திறந்தாள்.

“என்னத்தா?”

“இன்னும் எழுந்துக்கக் காபணாபைன்னு

வந்பதன். ைணி ாருத்தா த்துக்கும்
பைல ஆக ப ாகுது! பநத்து ைாத்திரி
எட்டுக்கு ோப்புட்ட சைண்டு பதாமே.
இவ்வைவு பநைைா சவறும் வயித்பதாட
இருப் ! ப ாத்தா, ஓடிப் ப ாய் குைிச்சுட்டு
வா! ோப்புடலாம்” என அக்கமறயாக
கடிந்துக் சகாண்டார் காைாட்ேி. ைங்மக
திரும் இங்பக வந்ததில் இருந்து அவள்
பைல் இன்னும் இன்னும் அன்ம அள்ைித்
சதைிக்கிறார் அவர்.
ேரிசயன தமலயாட்டியவள், அவைது
குட்டி வாைிமய எடுத்துக் சகாண்டு
ாத்ரூம் பநாக்கிப் ப ானாள். அங்பக
கிணற்றின் அருபக ைணக்கட்மடயில்
காமை அைர்ந்திருந்தான். பைல் ேட்மட
எதுவும் இல்லாைல், பவட்டிமய ைட்டும்
ைடித்துக் கட்டிக் சகாண்டு
உடம்ச ல்லாம் எண்சணய் வழிய
கண்மண மூடிக் சகாண்டிருந்தான்
அவன். ைச்ேக்காமைபயா அவன்
தமலயில் இன்னும் எண்சணமயக்
சகாட்டி ட்டு ட்டு என தட்டிக்
சகாண்டிருந்தார்.

“உச்ேந்தமல உச்ேியில

உள்ைிருக்கும் புத்தியில ாட்டு!” என

ாடிக் சகாண்பட ைகனின் தமலயில்
தாைம் ப ாட்டுக் சகாண்டிருந்தார்.
“வலிக்குது தகப் ா! என் தமல என்னா
த லாவா இந்த தட்டு தட்ட!” என கத்திக்
சகாண்டிருந்தான் காமை.

“அட இருடா! உடம்புல அம்புட்டும் சூடு!

இப்ப ா நான் தட்டுற தட்டுல சூசடல்லாம்
சூடைா கமைஞ்சுப் ப ாயிடும் ாபைன்”
எண்சணய் கண் உள்பை வமைக்கும்
ப ாயிருந்ததால் அவனால் கண்மணத்
திறக்க முடியவில்மல.

கடுமையான உடல் உமழப் ால்

முறுக்பகறி இருந்த ைகனின்
புேங்கமையும், வலுபவறிக் கிடந்த ைந்த
பதாள்கமையும் அழுத்தி பதய்த்து
விட்டார் ைச்ேக்காமை. எண்சணயின்
வைவைப் ில் சூரிய ஒைிப் ட்டு
ைினுைினுக்க, ை ைசவன கருத்த
தங்கைாய் ைின்னியவமன ேில
நிைிடங்கள் ார்த்துக் சகாண்டு நின்றவள்
ேட்சடன முகத்மத பவறு புறம் திருப் ிக்
சகாண்டாள். ஒவ்சவாரு
ேனிக்கிழமையும் இந்த எண்பணய்
பதய்க்கும் மவ வம்(இது மவ வைான்னு
பகக்கக் கூடாது) நடந்பதறினாலும்,
இன்றுதான் பநரில் ார்க்கிறாள்
தவைங்மக.

அவள் வந்தமதப் ார்த்த ைச்ேக்காமை,

“வாங்க டீச்ேைம்ைா!” என புன்னமகத்தார்.

தவைங்மக அருகில் தான் நிற்கிறாள் என

தகப் னின் வாய் வழியாக அறிந்துக்
சகாண்டவனுக்கு கூச்ேம் எட்டிப்
ார்த்தது. ேனிக்கிழமைகைில் அவன்
பதாப்ம ஒரு சுற்று சுற்றிவிட்டு
வருவதற்குள் அவள் ள்ைிக்குக் கிைம் ி
இருப் ாள். இன்றும் அப் டித்தான் என
நிமனத்து சுதந்திைைாக ைாம் ாடிமய
(ேிம்முக்கு ப ானா ேிம் ாடி, ைாங்கா
ைைம் வைத்தா ைாம் ாடி) காட்டிக்
சகாண்டு அைர்ந்திருந்தவனுக்கு ஒபை
சவட்கைாகிப் ப ானது. எண்பணய் ஊறி
இருந்ததால், கண்மணத் திறக்க
முடியாைல் ப ாக அைக்க றக்க
க்கத்தில் தூக்கிப் ப ாட்டிருந்த துண்மட
மகயால் துைாவினான் காமை. மகயில்
துணி அம்புடவும் ேடக்சகன அமத
இழுத்து தன் உடம்ம மூடிக்
சகாண்டான் முத்துக்காமை.

“அபடய் ேண்டாைா! என் பவட்டிய

எதுக்குடா உருவுன!!! உன்மனப் புள்ையா
ச த்ததுக்கு அது ஒன்னுதான் உருப்புடியா
இருந்துச்சு. அமதயும் உருவிட்டியா!!!” என
ைச்ேக்காமை கத்த, தவைங்மகக்கு
ேிரிப்ம அடக்கபவ முடியவில்மல.

வயிற்மறப் ிடித்துக் சகாண்டு ேிரிக்க

ஆைம் ித்தாள் அவள். நல்ல பவமையாக
அன்று ைச்ேக்காமை ட்டாப் ட்டி
அண்ட்ைாயர் அணிந்திருந்தார்.
இல்மலபயல் ைகன் ண்ணிய
பவமலக்கு அவரின் ைானம் ைாக்பகட்
இல்லாைல் ிைாபனட் ைார்ஸ்க்கு
றந்திருக்கும்.

கண்மண தகப் னின் பவட்டியால்

துமடத்துக் சகாண்டவன், கூச்ேப்
புன்னமகயுடன் சைல்ல ைங்மகமய
நிைிர்ந்துப் ார்த்தான். அவளும்
திலுக்குப் புன்னமகத்தவள்
ாத்ரூமுக்குள் புகுந்துக் சகாண்டாள்.
ஆத்தாவிடம் சோல்லி இருந்தது ப ால,
இப்ச ாழுசதல்லாம் ைங்மக இருக்கும்
திமேக்பக அவன் வருவது இல்மல.
அவமைபய பநாட்டைிடும் கண்களுக்கும்
அமணப்ப ாட்டிருந்தான் அவன்.
ைாடோைி வட்டில்
ீ இருந்து அவள் இங்கு
வந்ததில் இருந்து ச ாட்டிக் கமட
மேட்மடக் கூட விட்டிருந்தவன்,
இன்றுதான் பநருக்கு பநர் ார்க்கிறான்
அவமை. ஏங்கிப் ப ாய் கிடந்தவனுக்கு
அவள் சகாடுத்தப் புன்னமக
புத்துணர்ச்ேிமயக் சகாடுத்தது.

“அச்ேச்போ புன்னமக

ஆள் தின்னும் புன்னமக” சைல்ல

முனகலாகப் ாடிய டி நிைிர்ந்தவன்
முன்பன நின்றிருந்தார் காைாட்ேி.

ேிரிப்பு அப் டிபய ைமறந்துப் ப ாக

தமலமயக் குனிந்துக் சகாண்டான்
காமை. சுடுதண்ண ீர் சைாண்டு ைகனின்
தமலக்கு காைாட்ேி ஊற்றி விட
ைச்ேக்காமை டாவு ேவர்க்காைம் ப ாட்டுத்
பதய்த்து அவ்மவ வத்மத முடித்து
மவத்தார்.
ைங்மக குைித்து விட்டு வருவதற்குள்
இவன் துவட்டிய டி உள்பைப்
ப ாய்விட்டான். குைித்து விட்டு
வந்தவளுக்கு சுட சுட இட்லிமய தட்டில்
இட்டுக் சகாடுத்தார் காைாட்ேி. ருேித்து
ோப் ிட்டவள்,

“உங்க ேமையபல தனி ருேி ஆத்தா!

இப் டிலாம் நான் ைேிச்சு ோப் ிட்டபத
இல்ல” என சோன்னவளுக்கு இன்சனாரு
இட்லிமய ேிரித்த முகைாக மவத்தார்
காைாட்ேி.

“என்னபைா என்பனாட கிைாைத்து

ேமையமல இந்தப் புகழு
புகழுபறபயம்ைா! உங்கம்ைாலாம்
இன்னும் நல்லா ேமைப் ாங்க இல்லியா
கண்ணு!”

“ஹ்ம்ம்! ேமைப் ாங்க, ேமைப் ாங்க!”

குைல் சகாஞ்ேம் ிேிர் தட்டியபதா!
“என்னபைா கம்யூட்டர் ச ாட்டிமயப்
ார்த்துலாம் ேமைக்கலாைாபை!
ைாபேஸ்வரி சோல்லுவா! ஒரு தடவ, அது
ப ரு என்னா, ஹாங், பகாழி ாப்பூ
ேிக்கன்… ஆைா, அது தான் சேஞ்சுக்
குடுத்தாப் ாரு! அம்புட்டு ருேி!” என
ேிலாகித்து சோன்னார் அவர்.

“பகாழி ாப் ா!! ஓ லாலி ாப் ேிக்கனா?”

“ஆைா, அதுபவதான்”

“ஆத்தாவுக்கு லாலி ாப் ேிக்கன் சைாம்

ிடிக்குபைா?”

“ஆைாத்தா, சோல்லும் ப ாபத வாய்

ஊறுது ாபைன்”

“நான் சேஞ்சுக் குடுத்தா

ோப்புடுவங்கைா?”
ீ என பகட்டாள்
ேின்னவள்.

“உனக்கு ேமைக்கத் சதரியுைாத்தா?”

சைல்ல புன்னமகத்தவள்,

“நல்லாபவ சதரியும்! எங்க வட்டுல

ீ
என்பனாட ேமையல்தான்! இன்னிக்கு
ஆத்தாவுக்கு என் மகயால ாலி ாப்
ேிக்கன் சேஞ்ேித் தபைன். ோப் ிட்டுப்
ார்த்து சோல்லுங்க” என சோன்னவள்
ோப் ிட்டு முடித்து மகமயக் கழுவிக்
சகாண்டு வந்தாள்.

பதமவயான ச ாருட்கமை இவள்

சோல்ல, எல்லாவற்மறயும் எடுத்துக்
சகாடுத்தார் காைாட்ேி. இஞ்ேி பூண்டு
அம்ைியில் அமைக்க இவள் கஸ்டப் ட
அமத ைட்டும் காைாட்ேி சேய்துக்
சகாடுத்தார். இவள் மும்முைைாக
ேமையலில் இருக்க,

“ஆத்தா” என குைல் சகாடுத்தான் காமை.

“நீ ார்த்துக்பகாம்ைா! நான் இபதா
வந்துடபறன்” என முற்றத்துக்கு வந்தார்
காைாட்ேி.

“என்னத்தா டீச்ேை ப ாய் ேமைக்க

சோல்லுற! உன்னால முடியலனா என்
கிட்ட சோல்ல பவண்டியது தாபன! நாபன
ேமைச்ேிருப்ப ன்ல! மகயக் கால
சுட்டுக்கப் ப ாறாங்கத்தா அவங்க”

அவன் சோல்லி வாய் மூடுவதற்குள்

ஆவ்வ்வ் எனும் ேத்தம் ேமையல் கட்டில்
இருந்து வை, ாய்ந்து ஓடினான் காமை.
அங்பக மகமய உதறிய டி
நின்றிருந்தாள் தவைங்மக. பகாழிமயப்
ச ாறிக்க ஆைம் ித்த ப ாது நன்றாக
காய்ந்திருந்த எண்பணய் பலோக
சதறித்து விட்டது அவள் விைல்கைில்.
வலியில் தன்னிச்மேயாக கத்தி
இருந்தவள், ின் வலிமய ஒதுக்கி விட்டு
ேமையமலத் சதாடை ஆைம் ித்தாள்.

அவள் மகமய ஒரு முைட்டுக் கைம்

ிடித்துக் சகாள்ைவும், அதிர்ச்ேியில்
திரும் ிப் ார்த்தாள் ைங்மக. காமைதான்
அவள் மகமயப் ற்றி முன்னும் ின்னும்
திருப் ிப் ார்த்துக் சகாண்டிருந்தான்.
பலோக ேிவந்திருந்த விைல்கமைப்
ார்த்ததும் அவனுக்கு பகா ம் வந்து
விட்டது. அவள் விைல்கமை ஊதி விட்டுக்
சகாண்பட,

“நீ ங்க ஏன் டீச்ேர் இந்த பவமலசயல்லாம்

சேய்யறீங்க! ாருங்க மக எப் டி
ேிவந்துப் ப ாச்சு!” என குைமல
உயர்த்தியவன், ைங்மக அவன் கண்கமை
ஆழ்ந்துப் ார்க்கவும் சைல்ல குைமலத்
தாழ்த்தினான்.
“இல்ல டீச்ேர்! மக சுட்டுக்கிச்சுல்ல!
எதுக்கு இந்த பவமலலாம் சேய்யனும்!
உங்க பவமல டிச்சுக் குடுக்கறது
ைட்டும்தான்! இசதல்லாம் பவணாபை”

காமையின் தட்டத்மதக் கண்டும்

காணாதது ப ால அவன் மகயில் இருந்து
தன் கைத்மத உறுவிக் சகாண்டவள்,

“டீச்ேைா இருந்தா அவங்களுக்கு

வயிறுன்னு ஒன்னு இருக்காதா ைிஸ்டர்
காமை? எங்களுக்கும் ேிக்கும்ல!
நாங்களும் ோப் ிடனும்ல!” என
கிண்டலாகக் பகட்டவள் ைீ ண்டும் விட்ட
பவமலமயத் சதாடைப் ப ானாள்.

அதற்கு பைல் அழுத்தி அவைிடம் ப ே

முடியுைா அவனால்!

“விைலு சேவந்துப் ப ாச்சு டீச்ேர்!”

அவமைப் ார்க்காைல் பவறு புறம்
 ார்த்துக் சகாண்பட சகஞ்சுவது ப ால
சோன்னான்.

“சதரியும்”

“கைிம்பு ப ாட்டுக்குங்க டீச்ேர்!”

“ேரி”

“இப் எடுத்துட்டு வைவா டீச்ேர்?”

“ம்ப்ச்!”

“இல்ல, எரியும் டீச்ேர்! அதான் பகட்படன்”

“எப் டியும் ஒரு நாள் முழுோ எரிஞ்சுப்

ப ாக ப ாற உடம்புதாபன. இப் பலோ
எரிஞ்ோ ைவாயில்ல”

“ஏன் டீச்ேர் இப் டி” என குைமல

உயர்த்தியவன், அவள் திரும் ி பநைாக
அவன் முகத்மதப் ார்க்கவும் சுதிமய
இறக்கி,
“இப் டி அ ேகுணைா ப ோதீங்க டீச்ேர்!”
என சைல்லிய கைகைத்த குைலில் சோல்லி
விட்டு திரும் ிப் ார்க்காைல் சவைிபய
ப ாய் விட்டான்.

ேமையல் அமற வாயிலில் இருந்து

இவர்கமை கவனித்துக் சகாண்டிருந்த
காைாட்ேிக்கு ைகனின் தவிப்பும் புரிந்தது
டீச்ேரின் ைறுப்பும் புரிந்தது.
ச ருமூச்சோன்மற விட்டவர்,

‘ஆத்தா குழந்மதயம்ைா! இனிபை

என்னால இவன் கூட ைாைடிக்க
முடியாதும்ைா! நீ விதிச்ேப் டிபய
எல்லாம் நடக்கட்டும்! ைனசு சநாந்து
பதவதாோ வாழனும்னுதான் அவனுக்கு
விதிச்ேிருந்தா, அத ைாத்த நான் யாரு
தாயி! உன் பைல ாைத்மதப் ப ாடபறன்
இனி! சைண்டு புள்மைங்கமையும் நல்லா
வச்ேிக்கம்ைா’ என அம்ைனின் பைல் தனது
 ாைத்மத இறக்கி மவத்தவர் ைங்மகக்கு
கூடைாட ஒத்தாமே சேய்தார். அவள்
ேமைத்து முடிக்க, விைலுக்கு கைிம்பு பூேி
விட ைறக்கவில்மல அந்தத் தாய்.

அன்று பநைம் கடந்து வந்து ோப் ிட

அைர்ந்த ைகனுக்கு உணமவப்
ரிைாறினார் காைாட்ேி. தட்டில் ைங்மக
ேமைத்த லாலி ாப் ேிக்கமன மவக்க
வந்தவமை தடுத்து விட்டான் அவன்.

“ஏன்டா பவணா? நல்லா ருேியா

வந்துருக்குடா பகாழி! டீச்ேருக்கு நல்ல
மகைணம்டா காமை”

“இமதப் ார்க்கறப் அவங்க மகய

சுட்டுக்கிட்டதுதான் ஞா கம் வருதுத்தா!
அப்புறம் எப் டி என்னால இமத ோப் ிட
முடியும்?” என பகட்டவன் சவறும் தயிர்
ஊற்றி போற்மறப் ிமேந்து நான்கு
வாயில் கப்பு கப்ச ன வயிற்றுக்குள்
தள்ைி விட்டு எழுந்து விட்டான்.

“அட! அவன் ோப் ிடாட்டி ப ாறான்

கிறுக்குப் ம யன்! எனக்குப் ப ாடு காமு
அந்தக் பகாழிய”

மக கழுவி விட்டு வந்தவன்,

“தகப் ா!” என அமழத்தான்.

“சோல்லுடா ைவபன” என
சோல்லிய டிபய லாலி ாப்ம வாயில்
மவத்துக் கடித்தார் ைச்ேக்காமை.

“டீவல
ீ என்னபைா சகாைாபனாபவா
பகாபைானாபவா, அப் ிடின்னு என்னபைா
கிருைி சுத்துதுன்னு சோல்லுறாங்கபை
சதரியுைா தகப் ா?”

“எனக்கு சகாைானாலாம் சதரியாதுப்பூ!

இந்தியன் டத்துல வந்த சகாய்ைாலாவா
தான் சதரியும்”
“ைம்ைி, தகப் னுக்கு சலால்ல
ார்த்தியா?”

“ ல்லு ப ானாலும் உங்கப் னுக்கு

சலால்லு ப ாகலடா!” என
முமறத்தப் டிபய சோன்னார் காைாட்ேி.

“அந்தக் சகாமலக்காை சகாபைானா கிருைி

பகாழி ோப்டறவங்கை தான் தாக்குைாம்”
என ப ாகிற ப ாக்கில் ச ாய்யாய்
சகாளுத்திப் ப ாட்டுவிட்டுப் ப ானான்
ைகன்.

வாயில் இருந்த பகாழி நழுவி தட்டில்

விழ,

“காமலயில பவட்டிய உருவுனான்! இப்

பகாழிய உருவிட்டான்!” என
முனகிய டிபய மகக் கழுவி விட்டு
எழுந்தார் ாவப் ட்ட ைச்ேக்காமை.
கைாத்பத கிைாஸ் முடிந்து பகாயிலுக்கு
அமழத்துப் ப ாக முடியுைா என
காைாட்ேிமயக் பகட்க வந்த ைங்மக,
தான் ேமைத்தமத ோப் ிடாைல் ப ான
காமைமயபய ேில நிைிடங்கள்
ார்த்தப் டி நின்றிருந்தாள். ின்
தன்மனபய உலுக்கிக் சகாண்டவள்,
வந்த வழி திரும் ித் தன் ரூமுக்குள்
ப ாய் விட்டாள்.

ைறுநாள் காமை ைட்டபனாடு

பகாலாகலைாக ஆைம் ிக்க, ைதிய உணவு
பவமையில் அவர்கள் வட்டு
ீ முன்பன
ஒரு டாக்ேி வந்து நின்றது. அதில் இருந்து
இறங்கிய ஓர் ஆண்,

“தவா!!! தவைங்மக” என குைல் சகாடுக்க,

சவைிபய வந்துப் ார்த்தான் காமை.

“வணக்கம், நான் அேய்குைார்! ைங்மக

இருக்காைா? ஐ ைிஸ்ட் பஹர் போ ைச்!”
அத்தியாயம் 10

காதல் வந்ததும் கன்னியின் உள்ைம்

காதமல யாருக்கும் சோல்வதில்மல

புத்தகம் மூடிய ையிலிறகாக

புத்தியில் ைமறப் ாள் சதரிவதில்மல!!!

(தவைங்மக)

சவைிபய நின்றிருந்தவமை குழப் த்துடன்

ார்த்திருந்தான் காமை.

“ோர் யாருன்னு சதரியமலபய!”

என்னபவா ைங்மகயின் குடும் த்மதபய
தனக்கு சதரிந்த ைாதிரியும் இவமை
ைட்டும் சதரியாைல் ப ாய் விட்ட
ைாதிரியும் பகட்டான் அவன்.
அதற்குள் சவைிபய வந்ததிருந்தாள்
தவைங்மக. டாக்ேி அருபக
நின்றிருந்தவமைப் ார்த்தவளுக்கு
கண்ணில் முனுக்சகன கண்ண ீர்
வழிந்தது.

“அம்மும்ைா!”

“ப் ா!!!” ஓடிப் ப ாய் தன் தந்மதமயக்

கட்டிக் சகாண்டாள் ைங்மக.

ைகைின் கண்ண ீர் துமடத்தவர்,

“எப் டிம்ைா இருக்க? என்னால உன்ன

விட்டுட்டு இருக்க முடியலம்ைா. நம்ை
வட்டுக்பக
ீ ப ாயிடலாைா அம்மு?” என
பகட்டார்.

‘என்னாது!!!! வட்டுக்குக்
ீ கூட்டிட்டுப்
ப ாகப் ப ாறாைா? என் எலிே என் கிட்ட
இருந்து எஸ்பகப் ஆக மவக்க எம்டன்
வந்துட்டானா? பேச்பே! என்னா
இருந்தாலும் எலிபோட அப் ா! எம்டர்
வந்துட்டாைா’ சநாந்துப் ப ானான் காமை.

தன் தந்மதயில் சநஞ்ேில் ேலுமகயாய்

ோய்ந்திருந்தவள், அவர் வட்டுக்கு
ீ
அமழக்கவும் சைல்ல விலகி நின்றாள்.

“வட்டுக்கு
ீ வந்துட்டா ைட்டும் எல்லாம்
ேரியாகிடுைாப் ா? உங்க மவப் என்மன
வாரி எடுத்து அமணச்சு உச்ேி முகர்ந்து
வாம்ைா ைாோத்தின்னு
கூப்ட்டுருவாங்கைாப் ா?” என சைல்லிய
குைலில் பகட்டாள்.

சைல்லிய குைல் என்றாலும் ாம்பு காது

காமைக்கு நன்றாகபவ பகட்டது.
கலங்கிய தன் எலிேின் குைல் என்னபவா
சேய்ய,
“என்ன டீச்ேர், சவைிபய நிப் ட்டி ப ேிட்டு
இருக்கீ ங்க! அப் ாவ உள்ை கூப்புடுங்க!”
என மூக்மக நுமழத்தான்.

“டீச்ேைப் ா! உள்பை வாங்க” என தன்

ங்குக்கு அமழத்தவன், வந்தவர் தடுக்க
தடுக்க டாக்ேிக்கு தாபன ணம் சகாடுத்து
அனுப் ி மவத்தான்.

“உள்ை வாங்கப் ா!” என அமழத்தவள்

காமைமய தன் தகப் னுக்கு
அறிமுகப் டுத்தி மவத்தாள்.

“இவரு வட்டுக்காருப்
ீ ா. ப ரு ைிஸ்டர்
முத்துக்காமை”

வட்டுக்காைர்
ீ எனும் தத்தில்

‘எகிறி குதித்பதன் வானம் இடித்தது’

என ேிறபக இல்லாைல் வானத்தில்

றந்தான் காமை. இங்பக வட்டுக்காைர்
ீ
என் வர் ஹவுஸ் ஓனர் ைட்டுபை என
இந்தக் காமையிடம் யார் ப ாய்
சோல்லுவது!

“வணக்கம் தம் ி!” என ேிரித்தமுகைாக

சோன்னார் அேய்குைார். (இல்ல
சதரியாைத்தான் பகக்குபறன்,
அேய்குைார்னு ப ரு வச்ோ அது
அப் ாவா இருக்கக் கூடாதா யுவர்
ஹானர்? அதுக்குள்ை எத்தமன எத்தமன
கற் மன! ஹிஹிஹி. ோலியா
இருந்துச்சு நீ ங்க ைிஸ்டர் அேய்க்கு வச்ே
ச ாங்கல டிக்க)

அறிவுக்கமை சோட்ட, கண்ணில்

கண்ணாடியுடன் அழகாய் நின்றிருந்த
ைங்மகயின் அப் ா, தன்மனப்
ார்த்துத்தான் ேிரித்த முகைாய் வணக்கம்
மவத்தாைா என ஆச்ேரியைாகப்
ார்த்திருந்தான் காமை. அவன்
அப் டிபய நிற்க, அவமன சநருங்கி
மகமயப் ிடித்துக் குலுக்கினார்
அேய்குைார்.

அவரின் மகக்குலுக்கலில் தான் காமை

எனும் ேிமலக்கு உயிர் வந்தது. முகம்
பூவாய் ைலை,

“ஆத்தா! டீச்ேபைாட அப் ா வந்துருக்காரு”

என குைல் சகாடுத்தப் டிபய
வந்திருந்தவரின் குட்டி ப க்மகத் தூக்கிக்
சகாண்டான்.

“வாங்க, வாங்க! உள்ை வாங்க” என

அமழத்துப் ப ானான்.

அதற்குள் வட்டு
ீ முற்றத்துக்கு
வந்திருந்தார்கள் காைாட்ேியும்
ைச்ேக்காமையும். அவர்களுக்கும்
தன்னுமடய ச ற்றவமை
அறிமுகப் டுத்தினாள் ைங்மக.
கா ி, லகாைம் என வைபவற்பு தூள்
கிைப் ியது.

“அம்மு உங்கைப் த்தி அடிக்கடி ப ானுல

சோல்லுவாம்ைா! அவை நல்லா
ார்த்துக்கிறீங்கைாம், ாேைா
இருக்கீ ங்கைாம்! சைாம் நன்றிம்ைா!
தாய்ப் ாேம்னா எ…” என
ப ேிக்சகாண்டிருந்தவமை,

“அப் ா! கமைச்சுப் ப ாய் வந்திருக்கீ ங்க.

வாங்க மக கால் கழுவிட்டு சகாஞ்ேம்
சைஸ்ட் எடுங்க” இமடசவட்டினாள்
ைங்மக.

“ஆைா தம் ி! ப ாய் சகாஞ்ேம் ஓய்வு

எடுங்க! அதுக்குள்ை கல் ோப் ாடு தயார்
ஆகிடும்” என ஒத்தூதினார் காைாட்ேி.

‘எங்காத்தா தம் ின்னு கூப்புடுது! அப்ப ா

எனக்கு ைாைா சைாமற பவணும்! கூட்டிக்
கழிச்சுப் ார்த்தா எலிசு எனக்கு ைாைா
ைக! கட்டிக்கற சைாமற’ என ைனதில்
கணக்குப் ப ாட்ட காமைக்கு முகம் ைிச்
ைிச்சேன ைின்னியது.

“சைாம் ேிைைப் டுதிக்காதீங்கம்ைா” என

இன்னும் ப ே வந்தவமை,

‘அம்ைாவா? இவருக்கு எங்காத்தா

அம்ைான்னா, எனக்கு இவர் அண்ணன்,
எலிசு எனக்கு அண்ணன் ச ாண்ணு!
ஐபயா, ைக சைாமற ஆகுபத’ என
தறியவன்,

“டீச்ேைப் ா! ஆத்தா தம் ின்னு நிமனச்சு

ஆமேயா ேமைச்சுப் ப ாட
ஆமேப் டறாங்க! அக்கா வட்டு
ீ விருந்தா
நிமனச்சு ேங்கடப் டாை ோப் ிடனும்!
சோல்லுங்க டீச்ேர்” என ைங்மகமய
ேப்ப ார்ட்டுக்கு அமழத்தான்.
ைனோட்ேிபயா,

‘டீச்ேர் உங்காத்தாவ ஆத்தானு கூப்புடுது

அது ைட்டும் ைவாயில்லயா’ என காறி
துப் ,

‘ைாைியாை அம்ைாவ சநமனச்சு

அத்மதன்னு கூப்டாை அம்ைான்னு
கூப்டறது இல்மலயா! இதுவும் அது
ைாதிரிதான்’ என அடக்கி மவத்தான்
காமை.

“அப் ா ோப் ிட வருவாரு ஆத்தா!” என

சோல்லியவள் தகப் மன தனது
அமறக்கு அமழத்து சேன்றாள்.

ப க்மக மவத்து விட்டு நாற்காலியில்

அைர்ந்துவிட்டார் அேய்.

“அம்மு! உனக்கு எதுக்கும்ைா இந்த தமல

எழுத்து? இப் டி ஒரு கிைாைத்துல, வேதி
இல்லாை கஸ்டப் டவா நான்
ச ான்னாட்டம் உன்மன வைர்த்பதன்?
என் அம்ைாம்ைா நீ ! வந்துடுடா” என
சகஞ்ேினார் அவர்.

“இல்லப் ா! அது ேரி வைாது! வேதினா

என்னப் ா? ஏேில உறங்கி, ிட்ோ ர்கர்னு
ோப் ிட்டு, ட்சைண்டியா விதவிதைா உமட
உடுக்கறதா? அந்த வேதி ேத்தியைா இங்க
இல்லத்தான்! ஆனா வட்டு
ீ வாடமகக்கு
வந்தவளுக்கு அன் க் சகாட்டிக் குடுக்கற
வேதியான ைனசு இங்கிருக்குப் ா! டீச்ேர்
டீச்ேர்னு வட்டுல
ீ இருந்து லகாைம்
சகாண்டு வந்துக் சகாடுக்கற
புள்மைங்கபைாட அன்பு இங்கிருக்குப் ா!
ஸ்கூட்டி ைக்கர் ண்ணி நடு பைாட்டுல
நின்னா, நீ ங்க ப ாங்க டீச்ேர் நான்
என்னன்னு ார்த்து வட்டுக்கு
ீ சகாண்டு
வந்து விடபறன்னு சோல்லுற சவள்ைந்தி
ைக்கபைாட ைரியாமத இங்கிருக்குப் ா!
சகாஞ்ே நாள் இசதல்லாம்
அனு விச்சுகிபறபனப் ா! இங்க கிைம் ி
வை முன்பன, கண்டிப் ா நீ ங்க சோல்லற
ைாப் ிள்மைமயக் கல்யாணம்
சேஞ்ேிக்கபறன்னு வாக்குக்
குடுத்திருக்பகபனப் ா! அதுல எந்த வித
ைாற்றமும் இல்மல. போ, ப்ை ீஸ் கிவ் ைீ
ேம் ச ர்ேனல் ஸ்ப ஸ்ப் ா” என
துக்கத்மத உள்ைடக்கி ோதாைண குைலில்
ப ேினாள் ைங்மக.

“ேரிம்ைா ேரி! எல்லாம் உன் இஸ்டம்தான்!

அப் ா ஒன்னும் சோல்லல, ேரியா!”

“ஹ்ம்ம்! உங்க மவப் எப் டி இருக்காங்க?”

என பகட்டாள் தவைங்மக.

“உங்கம்ைா நல்லா இருக்காடா!” என

தில் அைித்தவர், ப க்கில் இருந்து
துண்மட எடுத்துக் சகாண்டார்.
“உன் ஞா கைாபவ இருந்துச்சுடா! உடபன
கிைம் ி வந்துட்படன். இந்த ரூமுல
சைண்டு ப ரு தங்க வேதிப் டாது
ப ாலிருக்பக! அப் ா ஈவ்னிங்
கிைம் ிடவா?” என பகட்டார் அேய்.

ைங்மகயின் அப் ாவுக்கு தங்கள்

பதாட்டத்தில் இருந்து இைநீ ர் சவட்டி
எடுத்து வந்திருந்த காமை, இவர்கள்
ப ேியமத முழுக்க சவைிபய நின்றுக்
பகட்டுக் சகாண்டுதான் இருந்தான்.

“டீச்ேர்!” என அவன் குைலில் ப ாய்

கதமவத் திறந்தாள் ைங்மக.

“டீச்ேைப் ாவுக்கும் உங்களுக்கும் இைநீ

சவட்டிட்டு வந்பதன்! காங்மகயா
சகடக்குதுல்ல! இது குடிச்ோ சகாஞ்ேம்
இதைா இருக்கும்” என சோல்லி இைநீ மை
நீ ட்டினான்.
ஏற்கனபவ கா ி குடித்து, விதவிதைாக
லகாைம் ோப் ிட்டு வயிறு தள்ைிக்
சகாண்டு நின்றது. இமத எப் டி குடிப் து
என விழித்தார் அேய். இைநீ மை வாங்கி
பைமேயில் மவத்தவள்,

“அப்புறம் குடிப் ாரு ைிஸ்டர் காமை” என

சோன்னாள்.

“ேரிங்க டீச்ேர்! இந்த ரூம் டீச்ேைப் ா

டுக்கக் சகாள்ை வேதிப் டாபத!
மநட்டுக்கு என் ரூமுல டுத்துகிட்டும்.
நான் இப்ப ா ஓடிப் ப ாய் சுத்தம் ண்ணி
ரூம்பு வாேமனசயல்லாம் அடிச்சு
வச்ேிடபறன்” என அவர்கள் ிைச்ேமனக்கு
முடிவு சோல்லி விட்டுப் ப ாய் விட்டான்
காமை.

ைகமைப் ார்த்தவர்,
“சவள்ைந்தி ைக்கள்னு நீ சோன்னது
ேரிதான். வந்ததுல இருந்து விழுந்து
விழுத்து உ ோைம் சேய்யறாங்க!
இத்தமனக்கும் ஒரு வார்த்மத
சோல்லாை திடுதிப்புன்னு வந்திருக்பகன்.
ஒரு முக சுைிப்பு கூட இல்ல ாபைன்!”
என வியந்தப் டிபய ைகள் காட்டிய
ாத்ரூமுக்குப் ப ானார் அேய்.

அதன் ிறகு அவர் ைகள் கட்டிலில்

டுத்து ஓய்சவடுக்க, இவள்
காைாட்ேிமயத் பதடிப்ப ானாள்.

“வாத்தா! உங்க அப் ாரு என்ன

ோப்புடுவாரு என்ன ோப்புடைாட்டாருன்னு
சோல்லு! விருந்து ோப் ாடு ப ாட்டு
ேைாய்ச்ேிடலாம்”

“ஆத்தா, நைக்கு ேமைக்கற ைாதிரிபய

ேமைங்க! தடபுடல் ண்ண பவணாம்!”
“என்னத்தா இப் டி சோல்லிட்ட! வட்டுக்கு
ீ
வந்த ைக்கா ைனுஷை நல்லா கவனிச்சு
அனுப் னும்த்தா! அதுதாபன நம்ை
ண் ாடு!”

“ேரித்தா! நானும் உதவி ண்ணபறன்” என

வந்தவமைத் தடுத்தார் காைாட்ேி.

“அன்மனக்கு மகய சுட்டுக்கிட்டதுக்பக

ஆட்டைா ஆடிட்டான் என் வூட்டு ைவன்.
ஆத்துல விழுந்தானாம் ஆ த்துல,
குைத்துல விழுந்தனாம் பகா த்துலங்கற
ைாதிரி அவன் காச்சு மூச்சுன்னு கத்தறத
யாரு பகக்கறது! நீ இப் டி ஒரு ஓைைா
உட்காருத்தா!”

“இது என்ன ழசைாழி ஆத்தா? அர்த்தம்

சோல்லுங்க”

“அட நீ பவறம்ைா! ப ச்சு வாக்குல

எங்காத்தா சோல்லும்! அர்த்தத்துக்கு
நான் எங்க ப ாபவன்!” என ேிரித்தார்
அவர்.(அர்த்தம் சதரிஞ்ேவங்க வந்து
சோல்லிட்டுப் ப ாங்க)

“ேரித்தா! உங்க ைகன் எங்க?”

“உங்கப் ாரு தங்கறதுக்கு ரூை சைடி

ண்ணறானாம்! நீ ப ாய் சகாஞ்ேம்
ேரியா இருக்கான்னு ாருத்தா!”

ேரி என சோல்லியவள், காைமயத் பதடிப்

ப ானாள். அவனது ரூைில் சைத்மத
விரிப்ம ைாற்றிக் சகாண்டிருந்தான்
காமை. வாயில் அருபக நின்றவள்,

“உள்ை வைலாைா ைிஸ்டர் காமை?” என

பகட்டாள்.

“வாங்க டீச்ேர், வாங்க டீச்ேர்” என ேிரித்த

முகத்துடன் வைபவற்றான் அவன்.
உள்பை நுமழந்தவள் கால்கமைபயப்
ார்த்திருந்தவனுக்கு ேந்பதாஷ
ச ருமூச்சு வந்தது.

‘அப் ாடா! நம்ை ரூமுக்குள்ை சைாத

சைாத வைாங்க டீச்ேர்! வலது காலுதான்
எடுத்து வச்ேி வந்தாங்க’ என ைனம்
குத்தாட்டம் ப ாட்டது.

“அப் ாவுக்கு டுக்க இடம் அபைஞ்

ண்ணிக் குடுக்கறதுக்கு பதங்கஸ்
ைிஸ்டர் காமை”

“எதுக்கு பதங்ஸ்லாம் சோல்லி

அந்நியனா ஆக்குறீங்க டீச்ேர்?”

“நீ ங்க எனக்கு அந்நியன் இல்லாை, ின்ன

என்ன சைபைாவா?” என கிண்டலாகக்
பகட்டாள் ைங்மக.

“சைபைாவா? அது யாரு டீச்ேர்?”

“நீ ங்க அந்நியன் டம் ார்க்கலியா
காமை?”

“இல்ல டீச்ேர்! ார்க்கப் புடிக்கல!”

“வாட்!! அவ்பைா ப ைஸ் டம்

ார்க்கலியா?” ஆச்ேரியைாகக்
பகட்டப் டிபய கட்டிலின் இன்சனாரு
க்கம் ப ாய் அவனுக்கு டுக்மக
விரிப்ம ப் ப ாட உதவினாள்.

“அந்தப் ச ாண்ணு ேதா, சேயம் டத்துல

அவ்பைா அழகா ாவாமட தாவணில
கண்ணுக்கு குைிர்ச்ேியா நின்னுச்சு!
அந்நியன் டத்துல அதுக்கு உடம்பு
சதரியற ைாதிரி சோக்காப் ப ாட்டு
விட்டுட்டானுங்க டு ாவிங்க! என்னால
தாங்கிக்கபவ முடியல டீச்ேர். நானாச்சும்
ப ாகுது ப ான்னு விட்டுட்படன்!
சைாைட்டுக்காமை ைாபவாடா ைாவா
ஊருல உள்ை அந்நியன் ட ப ாஸ்டை
எல்லாம் கிழிச்சு சதாங்க விட்டுட்டான்!
ேினிைா சகாட்டமக ஸ்க்ரீனயும்
டர்ருன்னு கிழிச்சுட்டான். ைறுநாள் நான்
தான் ப ாய் சதண்டம் அழுதுட்டு
வந்பதன் சகாட்டமகக்காைனுக்கு!”

அவன் சோல்லி முடிக்க, சேய்து

சகாண்டிருந்த பவமலமய விட்டுவிட்டு
கலகலசவன நமகக்க ஆைம் ித்தாள்
ைங்மக. கண்ணில் நீ ர் வை ேிரித்தாள்
அவள்.

அவைது ேிரிப்ம ஆமேயாகப்

ார்த்திருந்தவன்,

“டீவில ப ாடற ஒவ்சவாரு தடமவயும்

தகப் ா, கண்ணும் கண்ணும்
பநாக்கியான்னு ஒபை ஆட்டம் தான்.
ஆனா நான் ார்க்க ைாட்படபன! பையின்
சுவிட்ே அமடச்சுப்புட்டு சகைம் ி
ப ாயிடுபவன்” என சோன்னான்.
அவன் அட்டகாேத்மத நிமனத்து
இன்னும் ேிரித்தாள் ைங்மக.

“பதங்கஸ் காமை”

“ஏன் டீச்ேர்?”

“அப் ா வந்ததுல இருந்து ைனசு சைாம்

இறுக்கைா இருந்துச்சு! நவ் ஐ ீ ல் ச ட்டர்”

“உங்க அப் ாவ எனக்கு சைாம்

ிடிச்ேிருக்கு டீச்ேர்”

“ஆைாவா?”

“ஹ்ம்ம்! டிச்ேவங்கைாம் என் கிட்ட

ழகபவ தயங்குவாங்க! காட்டுப் ய
ைாதிரி இருக்பகன்ல! அபத ைாதிரி
நடந்துப்ப ன்னு சநமனக்கறாங்க ப ால!
உங்கப் ா உங்கை ைாதிரி சைாம்
நல்லவரு டீச்ேர்! நீ ங்க என்மனத் தள்ைி
நிறுத்திப் ப ேனாலும் உங்க கிட்ட அந்த
ைாதிரி அருவறுப்ப ா, முக சுைிப்ப ா
என்மனக்கும் நான் ார்த்தது இல்ல.
சைாைட்டுக்காமை விஷயத்துல கூட
பகா ைா ப ேன ீங்கபை தவிை, ேீச்ேீன்னு
என்ன ார்க்கல! உங்கப் ாவும்
கிைாைத்தான் அப் டின்னு நிமனக்காை
ேட்டுன்னு மகமயப் புடிச்சுக்கிட்டாரு!
எனக்கு எவ்பைா ேந்பதாஷைா இருக்குத்
சதரியுைா டீச்ேர்”

“காமைய யாரு அப் டி ேீச்ேீன்னு

ார்த்தது?” என ாயிண்மடப் ிடித்துக்
பகட்டாள் ைங்மக.

“அது வந்து!!” தயங்கினான் காமை.

“சோல்லக் கூடாதுன்னா ைவாயில்ல

காமை”

“உங்க கிட்ட சோல்லாை பவற யார் கிட்ட

சோல்லப் ப ாபறன் டீச்ேர்! நம்ை
ைாேிபயாட வட்டுக்காரு
ீ இருக்காருல்ல,
அவருக்கு என்மனக் கண்டா ஒரு
இைப் ம். அதான் ார்த்தீங்கல்ல, அக்கா
ைட்டும்தான் புள்மைங்கபைாட வருவா.
அவர் எதாச்சும் விபஷேம்னா வந்துட்டு
காலுல சுடுதண்ணி ஊத்துனா ைாதிரி
கிைம் ிப் ப ாயிடுவாரு! ைனசு பநாகப்
ப ேனது இல்லதான்! அப் டி ப ேனா
அக்கா வச்ேி சேஞ்ேிருபை! ஆனா
முகத்துல காட்டிருவாரு. ைனசு ைணைா
வலிக்கும் டீச்ேர்! விவோயின்னா
அவ்வைவு பகவலைா டீச்ேர்? நாங்க
இல்மலனா பூவாவுக்கு என்ன
சேய்வாங்கா ைக்கள்? இன்னிக்கு கூட
டீவில காட்டனாங்கபை, மவைசுனாபல
அரிேிய துக்குறாங்க, தானியத்மதப்
துக்குறாங்க ைக்கள் உணவு
த்தாக்குமறயால ீதியில
சகடக்காங்கன்னு! அரிேி
கிமடக்கமலன்னா ீ தி ப திலாம்
வருதுல! அந்த அரிேிய விமைவிக்கற
நாங்க பவர்மவ ேிந்தி, உமழக்காை
கம்ப னி பவமலக்குப் ப ாயிட்டா
என்னத்த ோப் ிடுவாங்க? நாங்க
பவர்மவயில நாறிக் சகடக்பகாம்,
பேத்துல ஊறிக் சகடக்பகாம்னு
பகவலைா ார்க்கறாங்கபை, நாங்க
உமழக்கலனா இவனுங்க போறில்லாை
வயிறு ஒட்டி நாறி நாத்பதசைடுத்துப்
ப ாயிடுவாங்கன்னு புரிமலயா இல்ல
புரிஞ்சும் புரியாத ைாதிரி
நடிக்கறாங்கைா?”

தன் ைன ஆதங்கத்மத தன்னவைாய்

நிமனப் வைிடம் சகாட்டினான் காமை.
ைாபேஸ்வரியின் கணவர் ைாோைணியும்
அவமைப் ப ாலபவ டித்தவர்.
காபலேில் தான் இருவருக்கும் காதல்
ைலர்ந்தது. க்கத்து க்கத்து கிைாைம்,
ஒபை ைக்கா ைனுஷைாகிப் ப ாக
திருைணம் தங்குத் தமடயின்றி நடந்தது.
கிைாைத்தில் இருந்தாலும் அவர்கள் அரிேி
ஆமல மவத்து சகாஞ்ேம் வேதியாக
இருப் வர்கள். அந்த சேருக்கு சகாஞ்ேம்
என்ன நிைம் பவ இருந்தது
ைாோைணிக்கு. ஆனால் ைமனவியின்
பைல் தீைாதக் காதல்காைன்.
அவளுக்காகத்தான் காமைமயக் கூடப்
ச ாறுத்துப் ப ாகிறான்.

முகம் பகா த்தில் சோலிக்கப் ப ேிக்

சகாண்டிருந்தவமன அமைதியாய்
ார்த்தாள் ைங்மக

“சதரியல!”

அவள் திடீசைன சதரியல என

சோல்லவும் குழம் ிப் ப ானான் காமை.

“என்ன சதரியல டீச்ேர்?”

“உங்க பவர்மவ எனக்கு நாத்தைா
சதரியல ைிஸ்டர் காமை!” என
சோன்னவள் சவைிபய ப ாய்விட்டாள்.

அந்த வார்த்மதமயக் பகட்டதும்

ைண்மடக்குள் ைின்னலடிக்க, ைனசுக்குள்
ோைலடிக்க ட்ரீமுக்குப் ப ாய்விட்டான்
காமை. கனவில் கூட எலிமய விடாைல்,

‘ஏபலஏபலபல

ேண்டாைி உன் ாேத்தால

நான் சுண்சடலியா ஆபனன் புள்ை’ என

தன் எலிசுடன் அழுக்கு பவட்டிபயாடு
ைாங்காய் பதாப் ில் ஓடி ஓடி டூயட்
ாடினான் காமை.( ட்பேட் இல்ல, அதான்
ைால்டிவ்ஸ்கு ப ாகாை ைாங்காய்
பதாப்புக்குப் ப ாயிட்டான்)

ேந்பதாஷ வானில் ேிறகடித்த காமை தன்

ைாைனாமை தமையில் நடக்க விடாைல்
தாங்கு தாங்சகன்று தாங்கினான்.
திடீசைன அவர் வந்ததால் ைங்மகயால்
லீவ் எடுக்க முடியாைல் ப ாக,
காமலயில் இருந்து ைங்மக வரும் வமை
தன்பனாபடபய அவமை கூட்டிக்சகாண்டு
பதாட்டம் துைவு, ஆறு, ஏறி, குைம்,
குட்மட, கள்ளுக்கமட என ஊரில் இருந்த
எல்லாவற்மறயும் சுற்றிக் காட்டினான்.
அவரும் காமையிடம் கலகலப் ாக
ழகினார். அவன் வாங்கித் தந்தமத ிகு
ண்ணாைல் உண்டார். கள்ளுக்கமடயில்
அவன் ஊற்றிக் சகாடுத்த ஒரு ைைத்துக்
கள்மை ருேித்தார். சைாத்தத்தில், க்கா
ிஸ்னஸ்பைன் ந்தாபவ இல்லாைல்
அவனுடன் ழகினார்.

சேவ்வாய் காமலயிபலபய கிைம் ி

விட்டார் அேய். கிைம்பும் முன்
ைின்னாைல் முழங்காைல்,
‘குண்டு ஒன்னு சவச்ேிருக்பகன், சவடி
குண்டு ஒன்னு வச்ேிருக்பகன்’ என
சகாளுத்திப் ப ாட்டுவிட்டுத்தான்
ப ானார்.

என்ன குண்டு அந்தக் குண்டு?

குண்டு சவடிக்குைா இல்மல காமை

ைனம் சவடிக்குைா?

ைங்மக கிமடக்குைா இல்மல காமை

கதறி துடிக்குைா?

அத்தியாயம் 11

அட ச ான்னான ைனபே

பூவான ைனபே

சவக்காத ச ாண்ணு பைபல ஆே

(முத்துக்காமை)
கட்டிலில் டுத்து விட்டத்மத சவறித்துக்
சகாண்டிருந்தான் காமை. பநைம் இைவு
இைண்மடத் தாண்டி இருந்தது. சைலிதாக
தண்ண ீர் ேத்தம் பகட்டது. ச ருமூச்சு
ஒன்மற இழுத்து விட்டான். அவனது
அமற ாத்ரூமுக்கு சகாஞ்ேம் தள்ைி
இருந்தாலும், தண்ண ீர் ஊற்றுவது,
புழங்குவது எல்லாம் அவன் ாம்பு
காதுக்கு நன்றாகபவ
பகட்கும்.

‘என்மன ைட்டும் கண்ணாலம்

ண்ணிக்கிட்டனா, ரூமுக்குள்ைாறபய
உனக்கு ாத்ரூை சகாண்டு வந்துடபறன்
எலிசு! இப்ப ா கூட உன் ரூமுல கட்டிக்
குடுப்ப ன், ஆனா எங்காத்தா எனக்கு
கன்னங் கன்னைா குடுக்குபை எலிசு!
என்ன ண்ண!!! நான் இன்னும்
எங்காத்தாக்குத்தாபன புள்ை, உனக்கு
புருஷன் இல்மலபய’ நிமனக்கும் ப ாபத
பலோக கண் கலங்கியது காமைக்கு.

இனி அதற்கு வழிபய இல்மல எனும்

ப ாது அவனும் தான் என்ன சேய்வான்!
ைங்மகயின் அப் ாபவாடு பதாப் ில்
உலாத்திக் சகாண்டிருந்தவன்
நிமனக்கவில்மலபய அந்த உலாவல்
அவன் வாழ்க்மகயில் வை பவண்டிய
குலாவமல குமலக்கும் என் து.

“காமை”

“சோல்லுங்க டீச்ேைப் ா!”

“உன் பதாட்டத்து ைாங்காய் நல்ல

இனிப் ா இருக்குப் ா! ஊேிப் ப ாட்டு
ழுக்க மவக்கறாங்க அப் டி இப் டின்னு
சோல்லவும் எனக்கு ைாங்காய்
ோப் ிடறதுனாபல ஒரு யம். ஆனா
இயற்மக முமறயிபல நீ விமைவிக்கற
இந்த ைாங்காய் படஸ்டியா இருக்கு”

அவர்கள் அைர்ந்து ஓய்சவடுக்கும்

சகாட்டமகயில் அவமை அைை மவத்து
ைாங்காய் சவட்டிக் சகாடுத்திருந்தான்
காமை. சுகந்தைான காற்மற
அனு வித்தப் டி ைாங்காமய ருேித்துக்
சகாண்டிருந்தார் அேய்.

“நைக்கு லா மும் முக்கியம்தான்!

ஆனாலும் ைனுஷன் வயித்தக் சகடுத்து
வை லா ம் பதமவயில்ல டீச்ேைப் ா”

“நீ சைாம் நல்லன் காமை! எனக்கு

உன்மன சைாம் ப் புடிச்ேிருக்கு”

உடபன உச்ேிக் குைிர்ந்து விட்டது

காமைக்கு. சவட்கைாய் புன்னமகத்தான்.
“ேரி சோல்லு! எப்ப ா எங்களுக்கு
கல்யாண ோப் ாடு ப ாட ப ாற?” என
பகட்டார் அவர்.

‘நீ ங்க ஹ்ம்ம்னு சோன்னா இந்த

சநாடிபய ப ாட்டுடுபவன் ைாபைாய்!’
ைனதில் சோன்னவன்,

“இன்னும் சகாஞ்ே நாள் ஆகட்டும்

டீச்ேைப் ா” என சவைிபய சோன்னான்.

“இந்தக் காலத்துப் புள்மைங்களுக்கு

காலாகாலத்துல கல்யாணம் சேய்யனும்,
குழந்மதக் குட்டிப் ச த்துக்கனும்னு
பதாண ைாட்டுது. என்ன சேய்ய, காலம்
அப் டி! பகரியர் ின்னாடி ஓடுறாங்க,
வயது ிந்தி கல்யாணம் ண்ணுறாங்க.
ஒத்தப் புள்மையப் ச த்த மகபயாட
நாற் துபலபய ஹார்ட் அட்டாக்
வந்துடுது! ச ாண்ணுங்களுக்கு
சைபனச ாஸ் வந்துடுது! அப்புறம்
வாழ்க்மகயில என்ன இருக்கு சோல்லு
அனு விக்க!’ என சோல்லி ச ருமூச்சு
விட்டார் அவர்.

“நீ ங்க சோல்லறதும் நியாயம் தான்

டீச்ேைப் ா”

“எல்லாம் நல்ல டி நடந்திருந்தா எங்க

அம்முவும் இன்பனைம் புள்ைக் குட்டின்னு
நிமறவா வாழ்ந்துருப் ா” என சோல்லி
ச ருமூச்சு விட்டார் அவர்.

இவனுக்குத்தான் ச ரும் அதிர்ச்ேியாக

இருந்தது.

“என்ன சோல்லுறீங்க டீச்ேைப் ா?”

“உங்க கிட்டலாம் ஒன்னும் சோல்லிருக்க

ைாட்டாபை! எங்க அம்மு எமதயும்
ேட்டுன்னு சவைிய சோல்லிட
ைாட்டாப் ா! அமுக்குனி!” என சோன்னவர்
தன் ைகைின் நிச்ேயக் கமதமய சோல்ல
ஆைம் ித்தார்.

“நாங்க ட்டணத்துக்காைங்க.
சோந்த ந்தம்லாம் கிைாைத்துல
இருக்காங்க! நம்ை அம்மு டிப்பு,
பவமலன்னு எங்க கூட கிைாைத்துக்கு
அவ்வைவா வந்தது இல்ல. ஒரு தடமவ
சோந்தக்காைங்க கல்யாணம்னு
குடும் ைா ப ாயிருந்தாம் ஊருக்கு. அங்க
வச்சு இந்தப் ம யனப் ார்த்துட்டுப்
ிடிச்ேிருக்குப் ான்னு என் கிட்ட சோன்ன!
விோரிச்சுப் ார்த்ததுல முமறதான்.
ம யனும் ப ாலீஸ் டி ார்ட்சைண்ட்ல
இருந்தான். அம்மு அம்ைாவும் ேரின்னு
சோல்லிட்டா! ைாப் ிள்மை வட்டுல
ீ ஆள்
வச்சுப் ப ேபனாம். ேரின்னு சோல்லபவ
மடம் எடுத்துக்கிட்டாங்க! அப்ப ாபவ
நான் சுதாரிச்ேிருக்கனும். நிச்ேய படட்
ஃ ிக்ஸ் ண்பணாம். இவ ப ான் நம் ர்
வாங்கி அந்தப் ம யன் கிட்ட
ப ேிட்டுத்தான் இருந்தா ப ால! ஆனா
கல்யாணப் ச ாண்ணுக்குள்ை கலகலப்பு
இல்ல. ோதாைணைாத்தான் நடைாடிட்டு
இருந்தா. நிச்ேயமும் பகாலாகலைா
வச்போம். பேர்ந்து கூட ஆடனாங்க!”

“அப்புறம் என்னாச்சு டீச்ேைப் ா?”

“என்ன சோல்ல! திடீர்னு இந்தக்

கல்யாணம் நடக்காதுப் ா, முடிச்சு
விட்டருங்கன்னு வந்து நின்னா! இசதன்ன
ச ாம்மைக் கல்யாணைா? எவ்பைா
சேலவு ண்பணாம்! த்திரிக்மகலாம்
ைாடல் ார்த்துக் குடுத்துட்படாம். அவங்க
மேட்ல படட் குடுக்கறது ைட்டும்தான்
ைிச்ேம். ஆமே ஆமேயா ோமுத்திரிகா
ட்டுலாம் ஆன்மலன்ல ார்த்து வச்ோ
என் ச ாண்ணு! இப்ப ா பவணாம்னா
என்ன அர்த்தம்னு நான் மகய
நீ ட்டிட்படன்!”

“ஏன் டீச்ேைப் ா அடிச்ேீங்க? ச த்துட்டா

அடிக்க உரிமை வந்துருதா?” என்ன
முயன்றும் பகா ம் எட்டிப் ார்த்தது
அவன் குைலில்.

“அதான் ா காமை, நான் முதலும்

கமடேியுைா அவமை அடிச்ேது! எனக்கு
ைட்டும் என் அம்முவ அடிக்கனும்னு
ஆமேயா! ஊைக்கூட்டி வச்சு நிச்ேயம்
ண்ணிட்டு இப்ப ா நிறுத்திடுங்கன்னு
சோல்றாபைன்னு பகா ம்! மக
நீ ட்டிட்படன்! அதுக்கு வருந்தாத நாைில்ல!
ஒரு துைி கண்ண ீர் விடலிபய இவ! கல்லு
ைாதிரி அப் டிபய நின்னா! அந்தப்
ம யனுக்கு ேின்ன வயசுக் காதல்
இருந்ததாம். இந்தம்ைா ஆேீர்வாதம்
ண்ணிட்டு வந்துருக்கா! இவளுக்கு
என்ன ிைச்ேமனபயா, என்ன குமறபயா
அவன் கல்யாணத்த நிறுத்திட்டு
இன்சனாருத்திய கட்டிக்கிட்டான்னு எங்க
சோந்த ந்தபை தண்படாைா
ப ாட்டுட்டாங்க! சவைிய தமலக் காட்ட
முடியல.”

“ேீச்ேீ! என்ன ைனுேங்க இவங்கைாம்!” என

சகாதித்துப் ப ானான் காமை.

“இவ அம்ைா பவற!” என இன்னும்

என்னபவா சோல்ல வந்தவர் அப் டிபய
ப ச்மே ைாற்றினார்.

“அம்முவ முன்னால ப ாக விட்டு

ின்னால ப ேி ேிரிக்க ஆைம் ிச்ேிட்டாங்க
சோந்தக்காைங்க. அவ அழகா இருக்கா,
நல்லா டிச்சு நல்ல பவமையில
இருக்கால்ல! அந்தக் காண்டு. இப் டி
ைட்டம் தட்டி ைனே ஆத்திக்கிட்டாங்க!
நிம்ைதி இல்லாை தூைைா வந்துட்டா!
விடைாட்படன்ன்னு சோன்ன என் கிட்ட
சகஞ்ேி சைண்டு வருேம் மடம் பகட்டா!
நான் ார்த்த ைாப் ிள்மைத்தான் ேரியா
வைல, இனிபை நீ ங்க சோல்லற யாைா
இருந்தாலும் கட்டிக்கிபறன்னு
சோல்லிட்டு கிைம் ி வந்துட்டா என் ைக!”
என சோல்லி முடித்தார்.

“டீச்ேபைாட நல்ல ைனசுக்கு அவங்க

ாதத்த தமையில நடக்க விடாை தாங்கற
ைாப் ிள்மைக் கிமடப் ான் டீச்ேைப் ா”

சைல்ல புன்னமகத்தவர்,

“கிமடச்ேிட்டான் காமை!” என
சோன்னார்.

“என்னாது கிமடச்ேிட்டானா?”

“ஆைா! இங்க வந்தபத அம்மு கிட்ட இந்த

விஷயத்மத சோல்லத்தான். ஆனா அவ
இன்னும் இறுக்கைாபவ இருக்கா!
 ழசேல்லாம் இன்னும் ைறக்கலப் ப ால!
அதான் அவ கிட்ட ஒன்னும்
சோல்லாைபலபய கிைம் பறன். அவ
பைல அக்கமற வச்ேிருக்கிற உன் கிட்ட
சோல்லனும்னு பதாணுச்சு! அதான்
சோல்லிட்படன்! இந்த முமறயாச்சும்
எந்தத் தடங்களும் இல்லாை அம்முவ
புறம் ப சுனா சோந்தங்க முன்னுக்கு என்
ைகமை ேீரும் ேிறப்புைா கட்டி
மவக்கனும்! ஒரு தகப் னா என் ைக ட்ட
அவைானத்த துமடச்ேி அவ அழகுக்கும்
அறிவுக்கும் ஏத்த ம யமன கட்டி வச்சு
நல்லா வாழ மவப்ப ன் காமை.”

ேட்சடன பவறு புறம் திரும் ிக்

சகாண்டான் காமை. அழகு எனும்
வார்த்மதயில் குப்புற விழுந்த அவன்
ைனம், அறிவு எனும் வார்த்மதயில்
பேற்மறயும் பூேிக் சகாண்டது. ஆண்
ைனது ஒரு ஆணுக்குத் சதரியும் என் து
ப ால அவன் ைனதில் தன் ைகள்
இருக்கிறாள் என சதரிந்துத்தான் இந்தக்
குண்மடப் ப ாட்டாபறா இல்மல
சதரியாைபல ப ாட்டாபறா அவர்,
அணுகுண்மட விட ேக்தி வாய்த
குண்டாக சநஞ்மேத் துமைத்து மூமை
முடுக்சகல்லாம் இருந்த எலிேின்
ிம் த்மத ேர்வ நாேைாக்கியது.

“காமை!”

“சோல்லுங்க டீச்ேைப் ா” குைல்

கைகைபவன வந்தது.

“இந்த ஊருல உன்மனயும் உன்

குடும் த்மதயும் நம் ித்தான் என் ைகை
விடபறன்! அவ இங்க வந்த புதுசுல ஒபை
கலக்கைா இருந்துச்சு! உங்கை த்திலாம்
அவ நல்ல டியா சோல்லவும்தான்
நிம்ைதியாச்சு! அம்முவா த்திைைா
ார்த்துக்கப் ா!”
“அசதல்லாம் சோல்லனுைா டீச்ேைப் ா!
நாங்க ார்த்துப்ப ாம்”

‘என் கண்ணுக்குள்ை வச்ேிப்

ார்த்துப்ப ன் அவங்கை! ஆனா அந்தக்
குடுப் ிமண இந்தக் காட்டானுக்கு
இல்மலபய’ ைனம் ஊமையாய் அழுதது.

“அம்முவ ைாப் ிள்மைபயப் ார்த்துப் ாரு!

ஆனாலும் நீ ங்கைாம் கூட இருக்கறது
எனக்கு சைாம் நிம்ைதியா இருக்கு! இனி
பஹப் ியா கிைம் ி ப ாபவன்” என
ேிரித்தார் அேய், இங்சகாருத்தனின்
ேிரிப்ம அழித்து விட்டது சதரியாைல்.

நீ ர் புழங்கும் ேத்தத்தில் நடப்புக்கு

வந்தான் காமை. ைணிமயப் ார்த்தான்,
காமல நான்கு என காட்டியது. இப் டி
எழுந்து எழுந்து வந்தா எப் டி
நிம்ைதியான ைாத்தூக்கம் இருக்கும் என
டீச்ேருக்காக ைனம் வருந்தியது
அவனுக்கு! தனக்கு இல்மல எனத்
சதரிந்தும் ாேம் மவத்த ைனம்
ாமவக்கு இறங்கியது. அவமைப்
ப ாலபவ தானும் விழித்து விழித்து
தூங்குவது எல்லாம் அவனுக்குப்
ச ரிதாக பதான்றவில்மல.

கண்மண இறுக மூடிக் சகாண்டான்

காமை. இன்னும் அமை ைணி பநைத்தில்
எழுந்து ைங்மகக்கு சுடுதண்ண ீர் ப ாட
பவண்டும். கல்யாணம் ஆகாவிட்டால்
ப ாகிறது, சகாண்ட கடமைமய விட
ைாட்டான் இந்தக் காமை. புைண்டுப்
புைண்டு டுத்தவன், சைல்ல எழுந்து
அைர்ந்தான். இப்ச ாழுசதல்லாம்
ப ானில் அடிக்கடி பகட்கும் ாடமல
ைீ ண்டும் ஒலிக்க விட்டான்
முத்துக்காமை.

“எடுத்து வச்ேப் ாலும்

விரிச்சு வச்ே ாயும்

வணாகத்தான்
ீ ப ாகுது” ாடபலாடு
பேர்ந்து சைல்லிய கண்ண ீர் குைலில்
ாடினான் காமை.

அன்று சேவமலயுடன் பைாட்டா

கமடயில் அைர்ந்திருந்தான் காமை.
மூன்று நாள் ைழிக்கப் டாத தாடியுடன்
ைபதேி பகாலத்தில் இருந்தவமன
பைலும் கீ ழும் ார்த்தான் சேவல.

“தாடி வுட்டாத்தான் காதல் பதால்வின்னு

ஓமல சுவடில எழுதி வச்ேிருக்காங்கைா
ைச்ேி?”

“ம்ப்ச் ப ாடா!”

“இல்ல காமை! காதல் பதால்வினா

ேைக்கடிக்கனும், நாய் க்கத்துல
டுக்கனும்! அதான் காலம் காலைா தைிழ்
ேினிைா சோல்லிக் குடுத்த வழக்கம்.
அங்க குட்டி சுவருகிட்ட கால தூக்குபத
அந்த நாய் ஓபகவா ாரு?”

“என்னடா நக்கலடிக்கிறியா? ேிங்கம்

ேீக்குல விழுந்தா ேிப் ன்ேி அது
முன்னுக்கு ேிலுக்கு டான்சு ஆடுைாம்.
ஓங்கி ஒன்னு விட்டா சைாகமை
ப ந்துக்கும் ார்த்துக்பகா”

“ேிங்கம், ேிப் ன்ேி, ேிலுக்கு… அடடடா!

ின்ைடா காமை”

“இப்ப ா நீ வாய மூடல, உன்மனப்

ின்னபறன் ாரு! என் காதல் அப் டிபய
உசுபைாடத்தான் இருக்கு! என்ன தீ வச்சு
கருக்கிடாைா, ேவப்ச ட்டியில ப ாட்டு
மூடி ைண்ணுக்குள்ை ப ாட்டு
வச்ேிருக்பகன்! அங்பகபய அது ஓய்வு
எடுக்கடும். காமை வாழ்க்மகயில காதல்,
கல்யாணம் எல்லாத்மதயும் ப ாட்டு
மூடியாச்சு! இனி அருணு, அதிதின்னு,
ைாங்காய் பதாப்புன்னு காலத்த ஓட்டிட
பவண்டியதுதான் ” போகைாக
சோன்னவன் டீமய சைல்ல உறிஞ்ேிக்
குடித்தான்.

அப்ச ாழுதுதான் அங்பக வந்தான் நம்

க்பகாடா ாண்டியன். அவபனாடு
வாடமக ரூம் ைாடோைியும் ஆேர்.
கமடயில் டீ குடித்துக் சகாண்டிருந்த
காமைமயப் ார்த்த இருவருக்கும்
நக்கல் ேிரிப்பு.

“அப்புறம் ைாடோைி, நிலவைம்லாம் எப் டி

இருக்கு?”

“எந்த நிலவைத்த பகக்கற ாண்டி?”

“அதான்யா ஊருக்குள்ை ேில ப ரு ஃப்ரீயா

க்பகாடா ோப் டறாங்கைாம்! அந்த
விஷயம் உனக்குத் சதரியுைா?”
“இசதன்னாடா புது கமதயா இருக்கு?
சநேைாலுைா?”

“அட ஆைான்பறன்! வட்டுல,

ீ
பதாப்புலன்னு ஒபை க்பகாடா ைாயைாம்!
கூடிய ேீக்கிைத்துல க்பகாடா திம் து
எப் டினு புஸ்தகபை ப ாட்டுடுவான் ய
புள்மைன்னு ஊசைல்லாம் ப ச்ோ
இருக்குன்னா ாபைன்”

“இசதன்னா கூத்தா இருக்குது!

இசதல்லாம் அடுக்குைா? ேிவேிவா”

“அட நீ என்னடா ேிவன கூப்புடபற!

அவருக்பக ஓம் க்பகாடாய நைஹன்னு
நம்ை ய ாடம் சோல்லிக் குடுப் ான்.”
என சோல்ல அங்பக அைர்ந்து ோப் ிட்டுக்
சகாண்டிருந்த அமனவரும் சகாள்சைன
ேிரித்தனர்.
இது எமதயும் கண்டுக் சகாள்ைாைல் தன்
போகத்தில் முழுகி டீமய ேைக்காக
நிமனத்துக் குடித்துக் சகாண்டிருந்தான்
காமை. தங்கள் ப ச்சுக்கு எதிர்விமன
வைாைல் ப ாக கடுப் ாகிப் ப ாயினர்
இருவரும்.

“ைாடோைி, திடீர்னு புள்ை கிள்ை

வச்ேிட்டா என்னாடா ண்ணுவாங்க?”

“அட நீ பவற! டீச்ேர் என்ன கிைாைத்து

ஆைா, ஒன்னும் சதரியாை வயித்துல
வாங்கிக்க! டிச்ேவங்க, டிச்சுக்
குடுக்கறவங்க, அசதல்லாம் கரீக்டா
ாடம் எடுத்துருப் ாங்க” என சோல்லி
வாய் மூடும் முன் கமட வாயில் ைத்தம்
ஒழுக கீ பழ விழுந்துக் கிடந்தான்
ைாடோைி.
“எம்புட்டு ஏத்தம் இருந்தா, அறிவு கண்ண
சதாறக்க வந்த டீச்ேைப் ார்த்து இப் டி
அறிவுக்சகட்டத்தனைா ப சுவங்க?”
ீ

அடுத்து மூக்கில் ைத்தம் ஒழுக ாண்டியும்

கீ பழ விழுந்துக் கிடந்தான். ஆத்திைத்தில்
காமை ேீறிப் ாய்ந்து பைாட்டா
கமடமயபய துவம்ேம் சேய்தது.
ேிரித்தவர்கள் எல்லாம் சதறித்து ஓட,
துைத்தி துைத்தி அடித்தான் காமை.

“இப் டிலாம் அந்த பதவமதப் ச ாண்ணு

பைல அ ாண்டைா ழி
சோல்லுவங்கைாடஆ?
ீ
சோல்லுவங்கைா?”
ீ என பகட்டு பகட்டு
ைிதித்தான். ஐந்து ப ர் பேர்த்துப் ிடித்துக்
கூட திைிறிக் சகாண்டுப் ப ாய்
அடித்தான். வட்டுக்கு
ீ நியூஸ் றக்க,
அங்பை ைங்மக ைட்டும்தான் இருந்தாள்.
காமையின் ஆக்பைாேத்மதக்
பகள்விப் ட்டு ஓடிவந்தாள் ைங்மக.

அத்தமன ப ர் ிடித்தும், தடுத்தும் அவன்

ஆத்திைம் அடங்கபவயில்மல. ஓடி
வந்தவள் மூச்சு வாங்க அவன் ின்பனப்
ப ாய் நின்றாள்.

“காமை, காமை விடுங்க”

அவள் குைல் அவன் சேவியில்

நுமழயபவயில்மல.

“காமை” என கத்தியவள், ேட்படன

எல்பலார் முன்னும் அவன் மகமய இறுக
ற்றினாள். புமடத்துக் சகாண்டு நின்ற
நைம்புகள் அவள் சதாடுமகயில்
அப் டிபய அடங்கிப் ப ாயின.
விமறத்துக் சகாண்டு நின்றவன்,
அப் டிபய இைகினான். அவன்
அமைதியானதும் தான் அவமன
நன்றாகப் ார்த்தாள் ைங்மக. கண்கள்
ேிவந்துக் கிடக்க, முகம் இறுக்கைாக
இருந்தது. மகயில் பவறு ைத்தம் வந்துக்
சகாண்டிருந்தது. ேட்படன தனது
துப் ட்டாமவ எடுத்து ைத்தக் காயத்தில்
அழுத்தினாள் ைங்மக.

“என்ன இது ேின்ன ேங்க ைாதிரி

ேண்மட? நம்ை வட்டுக்குப்
ீ ப ாகலாம்
வாங்க” என அவன் மகமயப் ிடித்து
இழுத்தாள் தவைங்மக.

ஆக்பைாஷைாக ந்தாடியவன், அவள்

இழுப் ில் ஆட்டுக் குட்டிப் ப ால
ின்னால் ப ானான். அவனிடம் அடி
வாங்கியவர்களும், ேண்மடமயத்
தடுக்கப் ப ாய் ஒரு க்கம் கன்னம் வங்கி
ீ
இருந்த சேவமலயும் ப ாய்
சகாண்டிருந்தவமனபய ஆச்ேரியைாகப்
ார்த்திருந்தனர்.
“டீச்ேர் மகமயப் புடிச்ேதும் ைந்திரிச்சு
விட்டவன் ைாதிரி ப ாறான் ாத்தியா?
சைண்டுப் ப ருக்கும் ஒன்னும்
இல்லாையா அடங்கிப் ப ாறான்?” என
ஊபை சகாசைானாவின் இைண்டாவது
அமல ஆைம் ித்திருப் து ப ால
இைண்டாவது அமல புைைிமயப் ைப்
ஆைம் ித்தார்கள். அது ஊமை விட்டு ஊர்,
நாட்மட விட்டு நாடு, கண்டம் விட்டு
கண்டம் ைவ ஆைம் ித்தது. அது எப் டி
என்றால் இங்பக உள்ைவவர்கள்
வாக்கப் ட்டுப் ப ான அடுத்த ஊரு
புள்மையிடம் சோல்ல, அடுத்த ஊரில்
உள்ைவர்கள் து ாய்க்கு பவமலக்குப்
ப ான புள்மைக்கிட்ட ப ான ப ாட்டு
சோல்ல, இப் டி சகாசைானாவ விட டு
பவகைாக ைவியது #(பஹஸ்படக்) டீச்ேர்
காமைமய வச்ேிருக்காங்க படாய் எனும்
கபைண்ட் நியூஸ்.
அத்தியாயம் 12

தடுைாறாைல்

தமை பைாதாைல்

இனி ைீ ள்பவபனா முழுதாக (தவைங்மக)

பைாட்டா கமட தைைான ேம் வம் நடந்து

வாைம் ஒன்று ஓடியிருந்தது. கைாத்பத
கிைாஸ் முடித்த ைங்மக, அங்பகபய
இவர்களுக்கு எதாவது பதமவயா என
பகட்டப் டி சுற்றிக் சகாண்டிருந்த
சேவமலமய பநாக்கிப் ப ானாள்.

“ைிஸ்டர் சேவல!”

“நானா டீச்ேர்?” என சுற்றும் முற்றும்

ார்த்தான் அவன்.

“சேவமலன்றது நீ ங்கதாபன?”
“அந்தக் கர்ைம் புடிச்ே ப ரு என்னதுதான்!
ஆனா ைிஸ்டர்னு ைருவாமதயா யாரும்
கூப்டது இல்மல ாருங்க! அதான்
வியந்துப் ப ாய் நின்னுட்படன். சும்ைா
வாடா ப ாடா சேவமலன்னு கூப்டுங்க
டீச்ேர்”

“ேரி சேவமல, எங்க இருக்கார் உங்க

காமை?”

“உங்களுக்கு ேூஸ் ப ாட்டு என் மகயில

குடுத்துட்டு சகாட்டமகக்குப் ப ாய்
கவுந்தடிச்சுப் டுத்துட்டான் டீச்ேர். கிைாசு
முடிஞ்ேதும் நீ ங்க த்திைைா வூட்டுக்குப்
ப ாயிட்டீங்கைான்னு ார்த்துட்டு
ஆத்தாக்கிட்ட சகாடலு வறுவல்
வாங்கிட்டு வை சோன்னான். அதான்
முடிஞ்ேபத, வாங்க டீச்ேர் கிைம் லாம்”

“ஓபஹா! நான் காமைய ார்க்கனுபை.

கூட்டிட்டுப் ப ாக முடியுைா?”
“ஐயபயா பவணாம் டீச்ேர்!”

“ஏன்?”

“அது வந்து..” என ஏபதா சோல்ல

வந்தவன்,

‘இல்ல சோல்ல பவணாம்! டீச்ேர் ப ாய்

ார்க்கட்டும்! அப் வாவது இதுக்கு ஒரு
முடிவு வருதான்னு ார்ப்ப ாம்’ என
நிமனத்து அமைதியாகி விட்டான்.

ஒரு வாைைாக இைவு வட்டுக்கு

ீ வைாைல்
சேவமல வடு,
ீ பதாப்பு சகாட்டமக என
தங்கிக் சகாள்கிறான் காமை. காற்று
ப ால் வந்து காமல பநைத்துக்
கடமைமய ைட்டும் அவன் சேய்துப்
ப ாவது காைாட்ேிக்கு ைட்டும்
சதரிந்திருந்தது. ைகன் வடு
ீ தங்காைல்
ைபதேியாக திரிவமதப் ற்றி காைாட்ேி
ைச்ேக்காமையிடம் அழுது புலம் ியமதக்
பகட்டவள், அவமன சேன்றுப் ார்ப் து
என முடிசவடுத்திருந்தாள். அன்று
ேண்மடயின் ப ாபத ஏபதா விஷயம் என
புரிந்தாலும் கணவன் ைமனவியின்
ப ச்ேில்தான் ஊரில் என்ன வதந்தி
உலவுகிறது என சதரிந்துக் சகாண்டாள்
தவைங்மக. டித்த தன் சோந்தங்கபை
கண் காது மூக்கு மவத்து அவள்
கல்யாணம் நின்றமதப் ற்றி புைணி ப ேி
இருக்கும் ப ாது, டிப் றிவில்லாத ாைை
ைக்கைின் ப ச்சுக்கமை இவள் ச ரிதாக
ேட்மட சேய்யவில்மல.

இந்த வமக ப ச்சுக்கமைத் தவிர்க்கபவ

காமை சவைிபய தங்குகிறான் என
புரிந்துக் சகாண்டவள் அவமன ார்த்துப்
ப ேி வட்டுக்கு
ீ வை சோல்ல பவண்டும்
என முடிசவடுத்து தான் சேவமலமய
அணுகினாள். அவன் சகாட்டமகக்கு
அருபக அமழத்துப் ப ாய் நிறுத்தி விட்டு,
அவேை பவமல இருப் தாக சோல்லிக்
கலண்டுக் சகாண்டான்.

உமழத்து கமைத்து ஓய்சவடுக்க, ோப் ிட

என அவ்விடத்மதத் தான் காமையின்
குடும் பை யன் டுத்துவார்கள். ஒரு
கயிற்று கட்டில், ைைத்தால்
சேய்யப் ட்டிருக்கும் ேில
ைணக்கட்மடகள், தண்ண ீர் குடம், என
கன கச்ேிதைாக இருந்தது சகாட்டமக.
கூமை ைட்டும் மவத்து திறந்த சவைியாக
இருக்கும் அந்தக் சகாட்டமகமயயின்
அழமக ைேித்தப் டி நின்றிருந்தவைின்
கூந்தமல ைாமல பநை சதன்றல்
கமைத்து விமையாடியது.

“உனக்சகன இருப்ப ன்

உயிமையும் சகாடுப்ப ன்!!” என

ஹரிேைண் ப ான் வழிபய உருகிக்
சகாண்டிருக்க, காமை கயிற்றுக்
கட்டிலில் டுத்து ஓமல பவய்ந்த
விட்டத்மதப் ார்த்திருந்தான். அவள்
வந்து நிற் மத எப் டித்தான்
அறிந்தாபனா, ேடக்சகன எழுந்து
நின்றான் காமை.

சேன்ைம் சேன்ைைாக அவமைப்

ார்க்காதது ப ால முகத்மத ஆமேயாக
ஏறிட்டு அவன் ார்க்க, இவளுக்குப்
கீ சைன்று இருந்தது.

‘சநைியாை பநைா கண்ணப் ார்க்கறாபன!’

என இவள் மூமை கணக்குப் ப ாட்டு
கால்களுக்கு கட்டமை அனுப் ி ஓைடி
ின்பன எடுத்து மவ என சோல்ல, அமத
சேயல் டுத்துவதற்குள் அவமை
சநருங்கி மகமயப் ிடித்திருந்தான்
சைாைட்டுக்காமை.

“எலிசு!! சநேைா நீ தானா எலிசு? ைாைன

பதடி வந்துட்டியா?”
‘இதுக்குத்தான் ஆைம் த்துல சேவல
பவணான்னு சோன்னானா?’ என
நிமனத்தவள்,

“சேவல!” என ேத்தம் ப ாட்டு

அமழத்தாள்.

“காமை ஒபை போகைா சகடக்கான் டீச்ேர்!

என்னால சைண்டு கண் சகாண்டு ார்க்க
முடியல. ேைக்கடிச்ோத்தான் அவனுக்கு
ப ேற மதரியம் வரும் அதனால சைண்டு
ப ரும் ப ேி ஒரு முடிவுக்கு வாங்க! நான்
நமடமய கட்டபறன்” என தூைத்தில்
இருந்து அேரீரியாக சேவமலயின் குைல்
பகட்டது.

“இடியட்!” என முணுமுணுத்தவள்,
காமையின் ிடியில் இருந்து மகமய
உருவ முயன்றாள்.
“இட்டியட் தான் எலிசு! நான் இட்டியட்
தான். இந்த எலிசு மகக்கு எட்டாதுன்னு
சதரிஞ்சும் இலவு காத்த
காண்டாைிருகைா காத்துக் சகடக்பகபன,
கண்ணுப் பூத்துக் சகடக்பகபன நான்
இட்டியட் தான். எலிசு பவணும்னா அறிவு
பவணுைாம்பல! அபதாட பேர்த்து அழகும்
பவணுைாம்பல! எங்க ப ாபவன் நான்!!!!!
அழகுக்கும் அறிவுக்கும் எங்க ப ாபவன்
நான்?????”

மகமய உருவ ப ாைாடிக் சகாண்பட,

“அப் டிலாம் யாரு சோன்னா?” என

பகட்டாள் ைங்மக.

“எலிபோட ாதர் ைிஸ்டரு அேய்!! மை

ாதர் இன் லாவ்வு!”

“ஓ”

“ஓ ீ கீ யூ ஆர் எஸ்
பைாட்டுல ஓடுது ஸ்

பதாமே ோப்புட சைஸ்

எலிசுதான் என்பனாட லவ்ஸ்

குடுப்ப பன ஆயிைம் கிஸ், கிஸ், கிஸ்!!!”

அவைின் மகமய வலது கைம் ற்றி

இருக்க இடது கைத்தால் காற்றில் பகாடு
கிழித்துக் சகாண்பட கவிமத
சோன்னான் காமை. ைங்மகக்கு பகா ம்
சுள்சைன வந்தாலும், அவன்
கவிமதமயக் பகட்டு ேிரிப்பும் வை
ார்த்தது. முயன்று அடக்கிக்
சகாண்டாள்.

“இது கவிமதயா?”

“ஆைா எலிசு! நீ க்கத்துல இருந்தா

கவிமதலாம் அருவி ைாதிரி சகாட்டுது!
ஆனா அமத அள்ைி மவக்கத்தான் ஒரு
க்சகட்டு இல்மலன்னு
சநமனக்கறப்ப ா, ைனசு விக்சகட்டு
ைாதிரி விழுந்துடுது. ைனிதர் உணர்ந்து
சகாள்ை இது ைனித காதல் அல்ல,
அமதயும் தாண்டி புனிதைானது”

“எது புனிதம்? தண்ணி அடிச்ேிட்டு

மகமயப் புடிக்கறதா?”

அவள் சோன்னமதக் பகட்டு ட்சடன

மகமய விட்டவன், அடுத்த சநாடி அவள்
பதாமைப் ற்றி தன்னருபக இழுத்துக்
சகாண்டான். பவண்டாம் என அவள்
தள்ை தள்ை இன்னும் ின்னால் இவன்
நகர்ந்தாலும் இவமையும் இழுத்துக்
சகாண்பட நகர்ந்தான்.

“இப் டிலாம் ப சுனா முத்துக்காமை

பவணா நடுங்கிப் ப ாய் ஓடிப்
ப ாயிருவான் எலிசு! இது
சைாைட்டுக்காமை, எந்த ேலேலப்புக்கும்
அஞ்ே ைாட்டான்! ஆைா சதரியாைத்தான்
பகக்குபறன், அந்த முத்துக்காமை என்ன
ச ரிய தியாகியா?

‘எங்கிருந்தாலும் வாழ்க

உன் இதயம் அமைதியில் வாழ்க’ன்னு

போக கீ தம் டிக்கிறான்! என் மகயில
ைட்டும் அவன் ைாட்டுனான் சேவுலு
அவுலாயிடும்! சடட் ாடியாகிருவான்
ார்த்துக்பகா! என் முன்னுக்கு ைட்டும்
அவன வை பவணாம்னு சோல்லி மவ
எலிசு! வந்தான் அடுத்த நாபை அவனுக்கு
ாலுதான்!! ஆமே ஆமேயா உன்மன
இந்த சநஞ்சுல வச்சுப் பூமே சேய்யபறன்”
என சோல்லி அவள் மகமய இழுத்து
தன் சநஞ்ேில் மவத்து அழுத்தியவன்,

“அவன் என்னன்னா உங்கப் ாரு

சோன்னாருன்னு அப் டிபய உன்மன
யாருக்பகா தாமை வார்த்துக் குடுக்கப்
ார்க்கறான்! நீ கல்யாணம் ஆகி
ப ாயிட்டாலும், அந்த சதாமை
ிைம்ைச்ோரியா இருந்து நீ
புள்ைக்குட்டிபயாட வாழறத ார்த்து,
அந்த நிம்ைதியிபலபய வாழ்ந்து
முடிச்ேிருவாைாம்! அப்ப ா எலிசு
எலிசுன்னு உன்மன ைாஞ்சு ைாஞ்சு லவ்
ண்ணுற நான் என்ன ைஞ்ே ைாக்கானா?
உன்மன வுட்டுக்குடுத்துட்டு இந்த
சைாைட்டுக்காமை விைமல சூப் ிக்கிட்டு
ப ாகனுைா? எனக்கு எலிசு பவணும்!” என
சோல்லியவன் ஒரு விைலால் அவள்
கன்னத்மதத் சதாட்டுத் தடவினான்.

“ப் ா! ழுத்த ங்கனப் ள்ைி ைாதிரி

வைவைன்னு இருக்கு எலிசு உன்
கன்னம்!”

அவள் மகமயத் தட்டிவிட,

“நீ சோல்லு எலிசு, எனக்கு என்ன குமற?

கருப் ா இருந்தாலும் கமையா
இல்மலயா? இங்கிலீசு ப ே
சதரியமலனாலும் இங்கிதைா
நடந்துக்கலியா? டிக்கமலனாலும்
ண் ா இல்மலயா இல்ல ாேக்காைனா
இல்மலயா? உன்மன விட அறிவா
உள்ைவன கட்டிக்கிட்டனா உன்மன
ைதிக்க ைாட்டான் எலிசு! உன்மன விட
அழகா உள்ைவன கட்டிக்கிட்டனா திைிர்
காட்டுவான் எலிசு! என்மன ைாதிரி
ேங்கதான் உங்கை ைாதிரி அழகான,
அறிவான ச ாண்ணுங்கை ைாணி ைாதிரி
ார்த்துப் ாங்க! எனக்கு நீ பவணும்
எலிசு! காலம் பூைா நீ பவணும்! எனக்கு
ஒரு ஆத்தாவா, எனக்குப் புள்மையா, என்
ச ாஞ்ோதியா எல்லாமுைா நீ பவணும்
எலிசு! பவணும்! பவணும்! பவணும்!” என
சோல்லியவன் இறுக்கி அவமை
அமணத்துக் சகாண்டான்.
அவள் திைிைவில்மல, தடுக்கவில்மல
அப் டிபய அமைதியாக நின்றாள்.

“காமை”

“ஹ்ம்ம் எலிசு”

“எனக்கு சைாைட்டுக்காமை பவணா”

“ஏன் பவணா! ஏன் பவணா?”

“ஏன்னா அவன் சநேம் இல்மல!

முத்துக்காமை தான் சநேம்”

“அவனப் த்தி ப ோத எலிசு! மதரியம்

இல்லாத பகாமழப்ம யன்.
அவனுக்சகல்லாம் எதுக்கு காதலு
கன்றாவி எல்லாம்! அவன ைட்டும்
என்னிக்கும் நம் ாத எலிசு! உன்
நல்லதுக்குத்தான்னு சோல்லி
இன்சனாருத்தன கட்டி வச்ேிருவான்!”
அவன் அமணப் ில் இருந்து சைல்ல
நிைிர்ந்துப் ார்த்தவள்,

“வலிக்கிது” என்றாள்.

ேட்சடன அவமை அமணப் ில் இருந்து

விலக்கியவன், ப ாமதயில் சைல்ல
தடுைாறி ின்பன ேரிய ப ானான். அவன்
விழுந்து விடாைல் இருக்க இரு மககள்
சகாண்டு காமையின் பதாமை இவள்
ற்ற, இருவரும் ஒன்றாக அந்தக்
கயிற்றுக் கட்டிலில் ேரிந்தார்கள். காமை
கீ பழ இருக்க, அவன் பைபல ைங்மக
டுத்திருந்தாள்.

எழுந்துக் சகாள்ை அவள் முயல,

அவபனா வாகாக அவமைக் கட்டிக்
சகாண்டான்.

“காலம் பூைா உன்மன இப் டிபய

தாங்கிப்ப ன் எலிசு! நீ குண்டானாலும்
ேரி, உண்டானாலும் ேரி இப் டிபய இந்த
சநஞ்சுல தாங்கிப்ப ன் எலிசு”

“விடுங்க, விடுங்க” என அவள் திைிை,

மககமை விலக்கிக் சகாண்டான் காமை.

அவபை அவேைைாக எழுந்து நின்றுக்

சகாண்டாள். சைல்ல மூச்சு வாங்கியவள்,

“நான் ப ாபறன்!” என நடக்க

ஆைம் ித்துவிட்டாள். ின் என்ன
நிமனத்தாபைா, திரும் ி வந்து பவறு
க்கம் ார்த்து நின்றவள்,

“வட்டுக்கு
ீ வாங்க காமை! உங்காத்தா
சைாம் கவமலப் டறாங்க” என
சோன்னாள்.

“நானா வை ைாட்படன்னு சோல்லுபறன்.

இந்த முத்துக்காமை விடைாட்டறான்
எலிசு! சைாம் ீ லாகி ப ாயிக்
கிடக்கறான் அவன்! ஊருல கண்டதும்
ப ேறாங்கைாம் எலிசு, உன்மனயும்
அவமனயும் பேர்த்து வச்ேி!
முட்டாப் ேங்க! உன்மனயும் என்மனயும்
பேர்த்து வச்ேிப் ப ேனாலும் அதுல
நியாயம் இருக்கு! அவன் கூட
இட்டுக்கட்டிப் ப ேறத பகட்டா எனக்பக
பகா ம் வருதுனா ார்த்துக்பகாபயன்! நீ
வட்டுக்கு
ீ வை சோன்னன்னு அந்த
சோங்கி முத்துக்காமைகிட்ட
சோல்லுபறன்! கண்டிப் ா வருவான்
எலிசு! நீ ார்த்து த்திைைா ப ாய்டுவியா?
நானும் வருபவன் உன் கூட, ஆனா ாரு,
ேைக்கடிச்ோ வூட்டுக்கு வை ைாட்படன்னு
ேத்தியம் வச்ேிருக்பகன். அதான்
தயங்கபறன்! நீ ப ா எலிசு!”

இவள் திரும் ி நடக்க,

“எலிசு!” எனும் குைலில் அப் டிபய

நின்றாள்.
“இந்த சைாைட்டுக்காமைய கல்யாணம்
ண்ணிப் ியா எலிசு?”

“ைாட்படன்!” என சோன்னவள் எடுத்தாள்

ஒரு ஓட்டம்! அவன் மகயில் ைீ ண்டும்
ேிக்க அவளுக்சகன்ன ம த்தியைா?

அந்த ேம் வம் நடந்த ைறுநாைில் இருந்து

முத்துக்காமை வட்டில்
ீ எப்ச ாழுதும்
ப ால தங்க ஆைம் ித்து விட்டான்.
ஆனால் ைங்மகயின் முன் ைட்டும்
வருவபதயில்மல.

ள்ைியில் பவறு ல நாட்கைாக

தமலவலி ஒன்று ஆைம் ித்திருந்தது
ைங்மகக்கு. தினந்பதாறும் அவள்
பைமேயில் மூன்று பைாோக்கள்
வற்றிருக்க
ீ ஆைம் ித்திருந்தன. ைற்ற
ஆேிரிமயகள் இவமை ார்த்து பகலி
சேய்ய, இவளுக்பகா கடுப்பு கடுப் ாக
வந்தது. அன்று ேீக்கிைம் ள்ைிக்கு
வந்தவள், யாரும் ார்க்க முடியாத டி
அலைாரியின் ின்னால் ஒைிந்து நின்றுக்
சகாண்டாள். அவள்
அனுைானித்திருந்தப் டிபய ைமற தான்
அவள் பைமேயில் பூமவ மவத்துக்
சகாண்டிருந்தான்.

“ ிள்மைகளுக்கு முன் ைாதிரியா

இருக்கற ஒரு ஆேிரியர் சேய்யற
காரியைா இது?” என கடுமையாகபவ
பகட்ட டிபய அலைாரியின் ின்னால்
இருந்து வந்தாள் ைங்மக.

அலட்டிக் சகாள்ைாைல்,

“ஹாய் டீச்! எப் டி என்பனாட ேர்ப்மைஸ்?”

என புன்னமக முகத்துடன் பகட்டான்
அவன்.

“ேகிக்கல! இனிபை இந்த ைாதிரி ேில்லியா

நடந்துக்காதீங்க ைிஸ்டர் ைமற”
“யாபைா ஒரு ச ாண்ணுகிட்ட இப் டி
நடந்துகிட்டாத்தான் தப்பு டீச்! வருங்கால
ைமனவிக்கிட்ட இப் டிலாம்
நடந்துக்கலனா தான் தப்பு”

“வாட்?”

“சயஸ் மை டியர்! எங்க வட்டுல

ீ இருந்து
உங்க வட்டுல
ீ ப ாய் ப ேி ேம்ைதம்
வாங்கி ல நாள் ஆகுது”

“வாட்!!!”

“சயஸ் மை டார்லிங்! உன்மனப்

ார்த்ததும் எனக்கு சைாம் ிடிச்ேிருச்சு!
ஆனாலும் ழக ழக இந்தப் ழமும்
புைிக்கும்னு சநமனச்பேன். உன்பனாட
அழகு, எட்டி நின்னு ழகும் ாங்கு,
பவமலயில நீ காட்டும் படடிபகஷன்,
உன்பனாட பகா ம் எல்லாம் என்மன
அப் டிபய அடிச்சு துமவச்சுப்
ப ாட்டுருச்சு! நீ கூடபவ வச்சு ைேிச்சு
ருேிச்சு ோப் ிட பவண்டிய பதன்
லான்னு ப ாக ப ாக புரிஞ்சுக்கிட்படன்.
காதலுக்கு ையங்க கூடிய ஆள் நீ
இல்மலன்னு புரிஞ்ே சநாடிபய வட்டுல
ீ
விட்டுப் ப ே சோல்லிட்படன்! இந்த
விஷயத்மத நாபன உனக்கு
சோல்லனும்னு தான் அேய் ைாைாகிட்ட
ைகேியைா வச்ேிக்க சோன்பனன். ப ான
தடமவ என்மன வந்துப்
ார்த்துட்டுத்தான் உன்மனப் ார்க்க
வந்தாரு தவா”

“ஓபஹா!”

தந்மதக்கு சேய்துக் சகாடுத்த வாக்கு

கண் முன் வந்து நின்றது ைங்மகக்கு. தன்
முன்னால் ேிரித்த முகத்துடன்
நின்றிருக்கும் ைமறச்சேல்வமனப்
ார்க்கபவ ிடிக்கவில்மல அவளுக்கு.
‘கல்யாணம் நின்னுப் ப ான
ச ாண்ணுங்கறதனால, ல
ச ாண்ணுங்கை கலட்டி விட்டவன் தான்
வாழ்க்மகப் ிச்மே ப ாடுவான்னு இவன
பதர்ந்சதடுத்துட்டீங்கைாப் ா?’ ைனம்
ஊமையாய் ஓலைிட்டது.

ைமறச்சேல்வனின் அப் ா இன்கம்சடக்ஸ்

டி ார்ட்சைண்ட்டில் நல்ல தவியில்
இருந்தார். அம்ைாபவா ஈ ியில் பவமல
சேய்தார். அக்கா தங்மக என ிக்கல்
ிடிங்கல் இல்மல. ஓைைவு வேதியான
குடும் ம். அபதாடு அவனும் ைகமைப்
ப ாலபவ ஆேிரியைாக இருக்க, ைகைின்
பவமலச்சுமை அறிந்துப் புரிந்து நடந்துக்
சகாள்வான் என எண்ணி தான்
ேம்ைதத்மதக் கூறி இருந்தார் அேய்.
அபதாடு விரும் ி வந்து பகட்கிறான்,
ைகமை ேந்பதாஷைாக மவத்துக்
சகாள்வான் என எண்ணினார். விோரித்த
வமை எந்த சகட்டப் ழக்கமும் இல்மல,
ஆண் ச ண் என பதாழர்கள் கூட்டம்
அதிகம் என ைட்டும் சதரிய வை,
யாருக்குத்தான் இல்மல என அமத
ச ரிய விஷயைாக எடுத்துக்
சகாள்ைவில்மல அவர்.

“சைண்டு வருஷம் மடம்

பகட்டுருக்கியாபை தவா! அந்த சைண்டு
வருஷத்மத நாை காதலிச்சு
கடத்திடலாம்!”

“எனக்கு பலடிஸ் ப ாகனும்!” என

சோன்னவள் அவன் திலுக்குக்
காத்திைாைல் விடுவிடுசவன சவைிபய
நடந்து விட்டாள். ச ாங்கி ச ாங்கி வந்த
கண்ண ீமை அடக்க முடியாைல் முகத்மத
நீ ர் விட்டுக் கழுவினாள். முன்ச ாரு
முமற இபத ப ால ைனதில் இருந்த
ிம் த்மதக் கழுவிய சநாடிகள் ஞா கம்
வந்து கண்கைில் இன்னும் கண்ண ீமைச்
பேர்த்தது.

‘எனக்கு காதல் பவணும்! அபதாட

இமணஞ்சு வை காைம் பவணும்! போ,
எனக்கு உங்க ைகன் பவணா!’ என
முடிசவடுத்து முதல் காதமல உதறிய
நிைிடங்கள் ைனதில் வந்து ப ாக,

“எனக்கும் காதலுக்கும் ைாேிபய

இல்மலபயா!” என வாய்விட்டு
சோன்னவள், முகத்மத அழுந்தத்
துமடத்தாள். சநஞ்ேின் ஓைம் ைலர்ந்து
ேிரித்த உருவத்மதயும்தான்!!!!!

அத்தியாயம் 13

கண்ணுதான் தூங்கவில்மல

காைணம் பதாணவில்மல
ச ாண்ணு நீ ோதி முல்மல

பூைாமல ஆகவில்மல (முத்துக்காமை)

“காமு! டி காமூ!”

“என்னவாம்? இப் எதுக்கு என்மன ஏலம்

ப ாடறீங்க?”

“ஆைா, நீ கத்ரீனா காயிப்பூ..உன்மன

ஏலம் ப ாட்டுட்டாலும்!”

“கட்டிக்கிட்ட புதுசுல

‘ஆமடக்கட்டி வந்த நிலபவா

கண்ணில் பைமடக்கட்டி ஆடும்

எழிபலா’ன்னு உங்காத்தா தமல
அங்கிட்டு ைமறஞ்ேதும் இங்கிட்டு
இைிச்ேிக்கிட்டு நின்னதுலாம் ைறந்துப்
ப ாச்சு ப ால! இப் என்னன்னா
காைாட்ேி கேக்கறா காயிப்பூ இனிக்கிறா!”
என பகா ைாக பகட்டார் காைாட்ேி.

“அட எவடி இவ ஒருத்தி! ப ை புள்மைங்க

நடு வூட்டுல ஓடி ஆடற வயசுல இன்னும்
புருஷன ப ாட்டு சகாமடயறா!”

“ஆைா சகாமடயறாங்க! இந்த ச ாம் ை

சேன்ைபை இப் டி பலால் ட
ச ாறப்ச டுத்த சேன்ைம்தாபன! ச ாறந்த
வூட்டுல ைாடு ைாதிரி உமழக்கனும்,
அப்புறம் புகுந்த வூட்டுல கழுமத ைாதிரி
ச ாதி சுைக்கணும்! ோகற வமைக்கும்
அடுப் ங்கமைய கட்டிக்கிட்டு சவந்து
பவகணும். ஆனா நாை ஒரு வார்த்மத
சோல்லிட்டா, உடபன சகாமடயறா,
சகால்லறான்னு சோல்லறது! எல்லாம்
நான் வாங்கி வந்த வைம். நான்
கட்டனதும் ேரியில்ல, நான் ச த்ததும்
ேரியில்ல. நம்ை காமை சைாகத்துல
கமைபய இல்லாபை சுத்திட்டு
இருக்காபன, அதுக்கு எதாச்சும்
ண்ணுபவாம்னு பதாணுதா! எப் ாரு
எடக்கு ப ச்சு”

சநாந்பத ப ானார் ைச்ேக்காமை.

ைகமனப் ற்றி ப ேத்தான் காமு என
அமழத்தார் அந்த அப் ாவி ைனிதர். அது
எங்கபயா ப ாற ைாரியாத்தா என் பைல
வந்து சகாஞ்ேம் ஏறாத்தா என
முடிந்திருந்தது.

அந்த அந்தி ோயும் பநைத்தில் இருவரும்

திண்மணயில் அைர்ந்திருந்தனர்.
தவைங்மக இன்னும் வடு
ீ திரும் ி
இருக்கவில்மல. ேில ேையங்கைில்
இப் டி பலட் ஆவதுண்டு. ஆங்கில
ாடத்தில் சகாஞ்ேம் ேிைைப் டும்
ிள்மைகளுக்கு ள்ைியில் இருந்பத
எக்ஸ்ட்ைா கிைாஸ் எடுத்து விட்டு
வருவாள். இது அவைின் ைன
திருப்திக்காக இலவேைாக சேய்வது.

“காமையப் த்தி தான் காமு ப ேறதுக்கு

வந்பதன். அதுக்குள்ை ப ச்சு எங்க
எங்கபயா ப ாய்டுச்சு”

“என்ன ண்ணறதுன்னு எனக்கு ஒன்னும்

புரியல! டீச்ேர் அப் ாரு வந்துட்டு
ப ானதுல இருந்து ஒலகபை இடிஞ்ேி
அவன் தமல பைல வுழுந்துட்ட கணக்கா
சுத்திட்டு சகடக்கான். கல்யாணத்துக்கும்
புடி குடுக்க ைாட்டறான்! எனக்கு
என்னபைா சைாம் யைா இருக்கு! என்
ைவன் இப் டிபய தனிைைைா
நின்னுடுவாபனா!”

“நல்லமதபய சநமன காமு!

இனிபைப் ட்டா நைக்கு ைருைவ ச ாறந்து
வைப்ப ாறா! அவன் தமலயில என்ன
எழுதி வச்ேிருக்பகா, அது அச்சுப் ிேகாை
நடக்கும். நீ கவமலப் ட்டு எதாச்சும்
உடம்புக்கு இழுத்து விட்டுக்கப் ப ாற”

“ஆைா ப ாய்யா! ைவனுக்கு கல்யாணம்

காட்ேின்னு ார்க்காை, நான்லாம்
இருந்தாத்தான் என்ன ப ானாத்தான்
என்ன?” ச ருமூச்சேறிந்தார் காைாட்ேி.

“என்னடி இப் டி ப ேற! வயசு காலத்துல

வேதி பவணும், புள்மைங்கை
நல்ல டியா வைக்கனும்னு நாயா ப யா
உமழச்போம். ஆமேயா நாலு வார்த்மத
நிதானைா ப ேிருப் ைா, சவைியூரு
கிைியூருன்னு ப ாயிருப் ைா!
இனிபைத்தான்டி எனக்கு நீ ஒனக்கு
நான்னு வாழனும்! நாை சைண்டு ப ரும்
போடியா பகாயில் சகாைசைல்லாம்
சுத்தனும்! ஒரு ஆம் மைக்கு வயசு
காலத்துல ச ாண்டாட்டி இல்மலனா
கூட ேைாைிச்ேிருவான், வயோகி
ச ாண்டாட்டி இல்மலனா அவன் சேத்த
ச ாணத்துக்கு ேைானம்டி காமு”
ச ாங்கிவிட்டார் ைச்ேக்காமை.
என்னதான் அப் டி இப் டி என
காைாட்ேிமய வம் ிழுத்தாலும் ைமனவி
பைல் உயிமைபய மவத்திருந்தார் அவர்.

“என்னய்யா ச ாணம் கிணம்னு! இனிபை

இப் டிலாம் நான் ப ேமல! மூஞ்ே தூக்கி
வச்ேிக்காை, எங்க ேிரி ாப்ப ாம்”

“ஒன்னும் பவணா ப ா!” பதாைில்

ப ாட்டிருந்த துண்மட உதறிய டி
எழுந்துக் சகாண்டார் அவர்.

அந்த பநைம்தான் காமையின் வண்டி

வட்டின்
ீ முன்பன வந்து நின்றது.
இறங்கியதும் அவன் ார்மவ ப ானது
திண்மணயின் அருபக சேருப்பு கழட்டி
விடும் இடம்தான். அங்பக ைங்மகயின்
சடாக் சடாக் சேறுப்ம க் காணாது முகம்
சுருங்கினான். ைங்மகயின் ஹீல்சுக்கு
அவன் மவத்திருந்த ச யர்தான் சடாக்
சடாக் சேறுப்பு.

“டீச்ேர் இன்னுைா வைல ஆத்தா?”

“ஆைாடா! எக்கிஸ்டிைா(எக்ஸ்ட்ைா) கிைாசு

இருந்தா பலட்டாத்தாபன வருவாங்க!
இன்னிக்கு அந்த கிைாசு ப ால.”

“ேரி, நான் ப ாய் ார்த்துட்டு வபைன்

ஆத்தா!” என கிைம் ிவிட்டான் காமை.

“எதாச்சும் குடிச்சுட்டு ப ாடா” என

அமழத்த காைாட்ேியின் குைல் காற்பறாடு
கலந்தது. இன்று பதாப் ில் அதிக பவமல
காமைக்கு. ைைங்களுக்கு பூச்ேிக்சகாள்ைி
ைருந்து அடிப் தில் முழு நாளும் ஓடி
இருந்தது. உணவு ச ாருமை
விமைவிப் தால், ேரியான விகிதத்தில்
பூச்ேிக் சகாள்ைி ைருந்துகமை மகயாை
பவண்டும். ஆமகயால் பவமல
ார்ப் வர்கள் க்கத்திபலபய இருந்து,
அவன் தான் கலந்துக் சகாடுப் ான்.
அவர்கபைாடு பேர்ந்து அவனும் பவமலப்
ார்த்துவிட்டு, ைருந்துகமை
ாதுகாப் ாய் மவத்துவிட்டு வட்டுக்கு
ீ
வை பநைம் ஆகி இருந்தது.

ள்ைியில் ைங்மகபயா ைிகுந்த

கமைப் ாய் இருந்தாள். அவளுக்கு
ைார்ஸ் வருவதற்கு இன்னும் ஒரு வாைம்
இருந்தது. ைாதாந்திை
ிைச்ேமனமயத்தான் கல்லூரியில்
டிக்கும் ப ாது இவர்கள் ைார்ஸ் என
ச யரிட்டிருந்தார்கள். ப்பைபனட் ைார்ஸ்
ேிவப் ாய் இருப் மத ஒட்டித்தான் இந்தக்
காைணப் ச யர். அது வரும் ஒரு
வாைத்துக்கு முன்னபை இவளுக்கு உடல்
வலிபயாடு, தமலவலியும் பேர்ந்துக்
சகாள்ளும். வட்டிற்குப்
ீ ப ாய்
குைித்துவிட்டு ஓய்சவடுக்கலாம் என
இவள் நிமனக்க, ாடம் புரியவில்மல
என வந்து நின்றார்கள் ேில ைாணவிகள்.
ைறுவாைம் எக்ஸாம் பவறு
ஆைம் ிப் தால் இவைால் ஸ்திைைாக
ைறுக்கவும் முடியவில்மல.

ேீக்கிைம் சோல்லிக் சகாடுத்திருப் ாள்,

காதல் ைன்னனின் தமலயீடு ைட்டும்
இல்லாைல் இருந்திருந்தால். த்து
நிைிடத்திற்கு ஒரு முமற வந்து,

“டீச் டீ பவணுைா?”

“டீச் ேபைாோ?”

“டீச் புழுக்கைா இருக்கா?”

“டீச் ேூஸ்?”

என பகட்டு பகட்டு இவள் காமத தீய்த்து

விட்டான். அப் ா ார்த்த ைாப் ிள்மைமய
முமறக்கவும் முடியாைல், ேிரிக்கவும்
முடியாைல் கமைத்துப் ப ானாள் ைங்மக.

ிள்மைகள் கிைம் ி விட, இவளும்

கிைம் ஆயத்தைானாள். அருகில் வந்து
நின்ற ைமறச்சேல்வன், ைங்மகயின்
மகமய சைல்ல ற்றிக் சகாண்டான்.
ேட்சடன மகமய இழுத்துக் சகாண்டாள்
தவைங்மக.

“ஏன் தவா, நான் சதாடக் கூடாதா?” என

ேிரிப்புடன் பகட்டான் அவன்.

“ப்ைிஸ் ைிஸ்டர் ைமற! சதாடற

பவமலலாம் பவணா! கல்யாணம்னு
ஒன்னு ஆகற வமைக்கும் எதுவுபை
பகைண்டி இல்ல! அப் ா சோல்லிருப் ாபை,
எனக்கு நிச்ேயம் ஆகி கல்யாணம்
நின்னுப் ப ாயிடுச்சுன்னு! நிச்ேயம்
சேஞ்சுக் கூட அவர் என் கிட்ட டீேண்டா
தான் நடந்துகிட்டாரு. உங்களுக்கும்
எனக்கும் இன்னும் அது கூட நடக்கல.
போ இப் டி டச்ேிங் டச்ேிங்லாம் பவணா!
நாமைக்கு நைக்குள்ை என்ன
பவணும்னாலும் நடக்கலாம்.
உங்களுக்கும் என்மனப் ிடிக்காை
ப ாகலாம். அப்ப ா மூனாவதா
வைவருக்கு நான் ரிசுத்தைா இருக்கனுைா
இல்மலயா? ஆம் ை எப் டி இருந்தாலும்
தனக்கு வைப்ப ாற மவப் ைட்டும் ப் ியூைா
இருக்கனும்னு நிமனக்கறது காலம்
காலைா நடக்கறது இல்மலயா! போ
ப்ை ீஸ், பநா டச்ேிங் டச்ேிங் ிஸ்னஸ்”
என சோன்னவள் ஸ்கூட்டியில் அைர்ந்து
பவகைாக கிைப் ிக் சகாண்டு
ப ாய்விட்டாள்.

அவள் சேல்வமதபய ார்த்திருந்த ைமற,

“இந்தப் ப் ியூர் ியூட்டி அப் டிபய
எனக்குத்தான்” என புன்னமகயுடன்
சோல்லிக் சகாண்டான்.

அவர்கள் சதருமவ அமடவதற்குள்

சைல்ல இருட்ட ஆைம் ித்திருந்தது. ேி
பவறு காமத அமடக்க, ேீக்கிைம்
வட்டுக்குப்
ீ ப ாய் காைாட்ேி மகயால்
ோப் ிட பவண்டும் என எண்ணிக்
சகாண்பட வந்தவள் ோமலயில்
உமடத்திருந்த திருஷ்டி பூேணிமயப்
ார்க்காைல் அதன் பைல் ஏற்றி தடுைாறி
கீ பழ விழுந்திருந்தாள்.

அவள் விழுந்தமத தூைத்தில் இருந்துப்

ார்த்த முத்துக்காமை, ம க்கில் இருந்து
அப் டிபய குதித்து ஓடி வந்தான். அவன்
ம க் ஆைில்லாைல் ஓடி யார் வட்டு
ீ
திண்மணயிபலா இடித்துக் சகாண்டு
கீ பழ ேரிந்தது. டீச்ேர் என கத்திக்
சகாண்டு ஒபை ாய்ச்ேலாக ஓடியவன்
கத்தலில் ேீரியலில் மூழ்கி இருந்த
சதருபவ சவைிபய ஓடி வந்தது.

அவன் சநருங்குவதற்குள் எழுந்து

அைர்ந்திருந்தாள் தவைங்மக. மகயில்
பதால் வழண்டு ைத்தம் வந்தது.
முகத்திலும் தமலயிலும் சேம்ைண் பூேி
இருந்தது. ஊபை சுற்றி நின்று பவடிக்மகப்
ார்க்க, இவளுக்கு கண்மணக் கரித்துக்
சகாண்டு வந்தது. முயன்று அழுமகமயக்
கட்டுப் டுத்தினாள்.

ஓடி வந்த காமை கண்டது கண்ணில் நீ ர்

முட்ட தன்மனபயப் ார்த்திருந்த
ைங்மகமயதான். முட்டிக்காலிட்டு அவள்
முன்பன அைர்ந்தவன்,

“டீச்ேர்! பவற எங்கயாச்சும்

அடிப் ட்டுருக்கா?” என அவமை முழுதாக
கண்கைால் ஆைாய்ந்தப் டிபய பகட்டான்.
சதாட்டுத் தடவி எங்காவது
அடிப் ட்டிருக்கிறதா என சதரிந்துக்
சகாள்ை துடித்த கைங்கமை ேிைைப் ட்டு
அடக்கினான் அவன். காமையின்
பகள்வியில் ேட்சடன இரு சோட்டு
கண்ண ீர் உருண்படாடியது அவள்
கன்னத்தில்.

கண்கமை இறுக மூடித் திறந்தவன்,

“ஒன்னும் இல்ல டீச்ேர்! வட்டுக்குப்

ீ
ப ாயிடலாம்! ஆத்தா ேரி ண்ணிடும்
எதா இருந்தாலும்.” என குழந்மதக்கு
ஆறுதல் சோல்வது ப ால சோல்லி தன்
பவட்டிமயக் கிழித்து அவள் மக
ைத்தத்துக்குக் கட்டுப் ப ாட்டான். (ஏன்
பலடிஸ் ைட்டும்தான் பேமலமயக்
கிழிக்கனுைா? பவட்டிமயயும்
கிழிக்கலாம்! தப் ில்ல..)
அவன் கண்கைில் சதரிந்த
தற்றத்மதயும், உடல் சைாழி காட்டிய
துடிப்ம யும் கலங்கிய கண்களுடன்
ார்த்திருந்தவள், ஒரு வார்த்மத கூட
தில் ப ேவில்மல.

“எழுந்துக்க முடியுைா டீச்ேர்?”

முடியும் என அவள் தமலயாட்ட,

இவனும் அவள் எழ மகக்சகாடுத்தான்.
எழுந்து நின்றவள் ஆசவனும்
ேத்தத்துடன் ைீ ண்டும் ைடிந்து கீ பழ
விழப்ப ானாள். ட்சடன அவமைப்
ிடித்துக் சகாண்டவன், இரு மககைாலும்
அவமைத் தூக்கிக் சகாண்டான். ஊர்
ைக்கைின் வாய்க்கு அவள் ைீ ண்டும்
அவலாக பவண்டாம் என எண்ணித்தான்
தன்மனக் கட்டுப் டுத்திக் சகாண்டு
தள்ைி நின்று எல்லாம் சேய்தான் காமை.
ஆனால் அவள் விழப் ப ானதும்,
ஊைாவது பஹைாவது(இதுக்கு தைிழ்
மை……………….. வார்த்மத வைனும். எனக்கு
ேங்பகாேைா இருக்கு எழுத. அதான்
இங்கிலி ீ சு) என முடிசவடுத்தவன், தன்
உயிைானவமைக் மககைில் அள்ைிக்
சகாண்டான்.

“பதா.. இப்ப ா வட்டுக்குப்

ீ ப ாயிடலாம்
டீச்ேர்” என பவகைாக நமடமய எட்டிப்
ப ாட்டான்.

“டீச்ேை வுட்டுட்டு வந்து பைாட்டுல

பூேணிக்காய உமடச்ேவன், ைண்மடமய
ஒபை ப ாட்டுல உமடக்கபறன்டா!” என
கர்ேித்தப் டிதான் நடந்தான்
முத்துக்காமை.

“காமை டீச்ேை தூக்கிட்டான் படாய்!

சதாட்டுத் தூக்கிட்டான் படாய்” என
சதருவுக்குள் ஒபை ேலேலப்பு.
அவன் பவகைாக நடக்க அவள் ஒரு க்க
முகம் அவன் சநஞ்ேில் உைேியது. உடல்
வலிபயாடு, காலின் வலியும் பேர்ந்துக்
சகாள்ை, காமையின் சநஞ்ேில் இன்னும்
ஒண்டிக் சகாண்டாள் தவைங்மக. ஒரு
கணம் காமையின் நமட நின்றுப்
ப ானது.

“டீச்ேர்!” சைல்லிய குைலில் முனகினான்

காமை.

“வலிக்குது காமை” என சோல்லியவைின்

கண்ண ீர் அவன் சநஞ்மே நமனத்தது.
அதன் ிறகு அவன் நமடயில் அசுை
பவகம்தான்.

வட்டில்
ீ நுமழயும் முன்பன, ஆத்தா என
கத்திய டி தான் வந்தான். என்னபைா
ஏபதா என தறிய டி வந்தார்கள்
காைாட்ேியும் ைச்ேக்காமையும். அவள்
ரூமுக்கு ப ாகும் ச ாறுமை கூட
இல்மல அவனுக்கு. அவன் ரூைில்
நுமழந்து அவமைத் தன் கட்டிலில்
சைல்ல கிடத்தினான்.

“டீச்ேர் ஸ்கூட்டர்ல இருந்து

விழுந்துட்டாங்க ஆத்தா! காலுல சைாம்
வலி ப ால ஆத்தா! நடக்க முடியல
அவங்கைால!”

“ேரி, நீ சவைிய ப ா! நான் என்னான்னு

ார்க்கபறன்” என்றார் காைாட்ேி.

“இல்ல ஆத்தா! நான் இருக்பகன்.”

“அபடய் ப ாடா சவைிய! என்னங்க இவன

கூட்டிட்டுப் ப ாங்க” என
ைச்ேக்காமைமய விைட்டினார் காைாட்ேி.
ைகமன அவர் சவைிபய இழுக்க, அவன்
ார்மவ எல்லாம் ைங்மகயின் பைபலபய
இருந்தது.

ஆண்கள் இருவரும் சவைிபயற,

“எங்கடாம்ைா வலிக்குது? சகாஞ்ேம்
ார்த்து வைக்கூடாதாத்தா?” என
ைங்மகயின் முகத்தில் விழுந்த
கூந்தமல ஒதுக்கி விட்டு ாேைாய்
பகட்டார் காைாட்ேி.

“எல்லா இடத்துலயும் வலிக்குதுத்தா!

ஆனா கணுக்காலுல ைட்டும் வலி உயிர்
ப ாகுது.” என ேலுமகயாய் அழுதாள்.
அவளுக்கு விவைம் சதரிந்து இப் டி
யாரிட்மும் ேலுமக சகாண்டாடியது
இல்மல அவள். என்னபவா காைாட்ேியின்
ரிவில் அழுமக வந்தது அவளுக்கு.

“இரு நான் ார்க்கபறன்” என அவைின்

சுடியின் ப ண்மட அவர் கழட்ட முமனய,
கதவு தட்டப் ட்டட்து.

“ஆத்தா”

“என்னடா?”
“வாத்தா”

“இவபனாட…” கத்தியவாபற கதமவத்

திறந்தார் காைாட்ேி. அவர் மகயில்
ைங்மகயின் துண்மடயும், ஒரு வாைி
தண்ண ீமையும் சகாடுத்தான் அவன்.

“பைலலாம் ைண்ணுத்தா! குைிக்க

சகாள்ை நடக்க முடியுைா சதரியல
டீச்ேருக்கு! இங்கபய
சதாமடச்ேிக்கட்டும்தா”

வாங்கிக் சகாண்டு உள்பை வந்தார்

காைாட்ேி. ைறு டியும் சுடி ப ண்மட
கழட்டப் ப ாக, திரும் கதமவத் தட்டும்
ேத்தம். முனகிக் சகாண்பட ப ானார்
காைாட்ேி.

இந்த முமற சகாடியில் உலர்த்தி இருந்த

ைங்மகயின் மநட் ப ண்டும், டீேர்டும்
அவன் மகயில் இருந்தது. அபதாடு
ைஞ்ேளும் இருந்தது காயத்துக்குப் ப ாட.

“டீச்ேர் உடுப்பு ைண்ணாயிருச்சு! இத

ைாத்திக்கட்டும் ஆத்தா”

“இதுக்கு பைல கதமவத் தட்டுன,

வகுந்துப்புடுபவன் வகுந்து” என
திட்டிவிட்டு கதமவ ோற்றிவிட்டு வந்தார்.

காைாட்ேியின் முன் கூச்ேைாக இருக்க,

அவமைத் திரும் சோல்லிவிட்டு முட்டி
வமை இருந்த தன் மநட் டீ ேர்மட அவபை
ப ாட்டுக் சகாண்டாள் ைங்மக. காமலப்
ிடித்து அமேத்துப் ார்த்த காைாட்ேி,

“காலு சுளுக்கிருக்குத்தா. ைத்தப் டி

மகயில இருக்கற காயம் ைட்டும்தான்.
இரு ப ாய் எண்சணய் காய்ச்ேிட்டு
வபைன். சுளுக்சகடுத்துடலாம்.” என
காயத்துக்கு ைஞ்ேள் த்து ப ாட்டுவிட்டு
சவைிபயறினார் அவர்.

“என்னாத்தா? காலுக்கு என்ன? வாடமக

வண்டி சோல்லவா?
டவுனாஸ் ித்திரிக்குப் ப ாலாைா?” என
அவர் ின்பனாபட வந்தான் காமை.

“சுளுக்குப் புடிச்ேிருக்குடா! நாபன

ார்த்துக்குபவன்! நீ ப ாய் குைிச்சுட்டு
வாடா! ைருந்து வாமட அடிக்குது. இந்த
வாமடபயாடயா டீச்ேை தூக்கிட்டு வந்த”
என பகட்டப் டிபய எண்சணமய சூடு
காட்டினார் காைாட்ேி.

ேட்மடமயக் கழட்டியவனுக்கு ைருந்து

வாமட வைவில்மல. ைங்மகயின் வாேம்
தான் வந்தது. தன் சநஞ்ேில்
ோய்ந்தழுதவைின் கண்ண ீர் தடத்மதத்
தடவிப் ார்த்தான். சுற்றும் முற்றும்
 ார்த்து விட்டு, சைல்ல தன் உதட்மட
அதில் தித்து ைீ ட்டான் அவன்.

கிணற்றில் தண்ண ீர் சைாண்டு அவன்

குைித்துக் சகாண்டிருக்கும் ப ாது
ைங்மகயின் அலறல் ேத்தம் வை அவேை
அவேைைாக துமடத்துக் சகாண்டு தன்
அமற வாேலில் வந்து நின்றான்.
காைாட்ேியின் மகமவத்தியத்துக்குத்
தான் அந்தக் கத்து கத்தினாள் ைங்மக.

“பதா முடிஞ்ேது! அம்புட்டுத்தான்” என

அவமை ேைாதானப் டுத்திய டிபய
சுளுக்மக எடுத்து விட்டிருந்தார் அவர்.

“சைண்டு நாமைக்கு இந்தக் காமல ஊணி

நடக்காதத்தா!”

கண்ண ீர் முகத்துடன் ேரி என அவள்

தமலயாட்ட, ிைேவ வார்டுக்கு சவைிபய
நிற்கும் கணவமனப் ப ால சவைிபய
தவித்தப் டி நின்றிருந்தான் காமை.

“ப ாய் ஒடம் துமடச்சுப்புட்டு ோப் ிட

வாடா ைவபன!” என குைல் சகாடுத்தார்
ைச்ேக்காமை. அப்ச ாழுதும்
அமேயவில்மல அவன்.

அவளுக்கு உணவு எடுக்க காைாட்ேி

சவைிபய வை இவன் ஈைம் சோட்ட
சோட்ட பவட்டியுடனும், உடம்ம
ப ார்த்திய துண்டுடனும் உள்பை
நுமழந்தான். மநட் ப ண்ட் ப ாடாைல்
இருந்தவள் அவன் ேடக்சகன உள்பை
வைவும், காமல மூட ப ார்மவ பதட
அவபனா அவள் முகத்மதத் தவிை
பவசறங்கும் ார்மவமய
நகர்த்தவில்மல. தன் உடம்ம மூடி
இருந்த துண்மட எடுத்து அவள் காமல
ைமறத்துப் ப ாட்டவன், தனது
 ீபைாவுக்குப் ப ாய் அவனுமடய
உமடகமை எடுத்துக் சகாண்டான்.
அவேைைாக ேட்மடமய ைாட்டிக்
சகாண்டு, ஈை பவட்டிபயாடு அவள்
அருபக வந்தவன்,

“இப் எப் டி இருக்கு டீச்ேர்? டவுனுக்குப்

ப ாலாைா ஆஸ் ித்திரிக்கு?” என
பகட்டான்.

“வலி இருக்கு! ஆனா முன்ன ைாதிரி

விண்ணுன்னு சதறிக்கல காமை”
சைல்லிய குைலில் சோன்னாள்.

தன் கட்டிலில் ோய்ந்திருப் வமைத் தன்

சநஞ்ேில் ோய்த்து ஆறுதல் டுத்த துடித்த
மககமை அடக்கிக் சகாண்டவன்,

“நல்லா ப ாயிடும் டீச்ேர்! ஸ்கூலுக்குப்

ப ாகாை வட்டுலபய
ீ சைஸ்டு எடுங்க!
நல்லாகிடும்! ஊருல ஆ த்து அவேைம்னா
ஆத்தா கிட்டத்தான் மவத்தியத்துக்கு
வருவாங்க! மகமவத்தியத்துல காைாட்ேி
எக்ஸ்ச ர்ட்டு” என சோன்னான்.

“என் ரூமுக்குப் ப ாகவா நான்?”

“அவபைா தூைம்லாம் நடக்க பவணா

டீச்ேர். இங்கபய டுத்துக்குங்க! நான்
சவைிபய டுத்துக்கபறன்”

“இல்மல பவணா ப்ை ீஸ்! நான் ப ாபறன்”

என ிடிவாதம் ிடித்தாள்.

ச ருமூச்சோன்மற விட்டவன், ேரிசயன

தமலயாட்டி விட்டான்.

உணவு சகாடுத்த காைாட்ேிதான் அவமை

மகத்தாங்கலாக அவைது அமறக்குள்
விட்டு வந்தார். நடுைாத்திரியில்
எப்ச ாழுதும் ப ால பநச்ேர் கால் வை,
சநாண்டிக்காமல மவத்துக் சகாண்டு
விந்தி விந்தி நடந்து வந்தவமை ஒரு
போடி கைம் சைல்லத் தூக்கிக்
சகாண்டது. அதிர்ந்தவள்,

“என்னதிது?” என பகட்டாள்.

“ ஸ் ேர்வசு
ீ ைாதிரி இது ாத்ரூமு ேர்வசு
ீ
டீச்ேர்! கால சைாம் ஊணக் கூடாதுல,
அதுக்குத்தான்” என ாத்ரூம் வாேல்
வமை விட்டு, அவள் சவைிபய வந்ததும்
ைீ ண்டும் ரூைில் ப ாய் விட்டு வந்தான்.
அன்று மூன்று பவமையும் இந்த
ஷட்டல்(shuttle) ேர்வமே
ீ தன் டீச்ேருக்காக
இலவேைாக சேய்தான் முத்துக்காமை.

அத்தியாயம் 14

எனக்சகன்னானது

ைனம் தடுைாறுது
விழி உமனத் பதடித்தான் ஓடுது
(தவைங்மக)

“வாங்க, வாங்க! என்ன வாேல்ல

நிக்கறீங்க! கம்ைின்” என ேிரித்த முகைாக
ைாபேஸ்வரிமய வைபவற்றாள்
தவைங்மக.

“எப் டி இருக்க ைங்மக? உனக்கு காலுல

அடின்னு ஆத்தா சோன்னாங்க! எனக்கு
இன்னிகுத்தான் வை முடிஞ்ேது! ோரிடா”

“எதுக்கு ோரிலாம்! ஆத்தா குடுத்த த்திய

ோப் ாடு, ைோஜ் எல்லாம் பேர்ந்து
மகக்காயம், காலு சுளுக்கு எல்லாம்
ஓடிபய ப ாச்சு! காயம் நல்லா
காஞ்ேிருச்சு! ஐம் ச ர்ச க்ட்லி ஆல்மைட்.
உங்க ஆத்தா தான் கட்டாயப் டுத்தி
உட்காை வச்ேிருக்காங்க! இல்மலனா
ஸ்கூலுக்கு கிைம் ிருப்ப ன்” என ேிரித்த
முகைாக சோன்னாள்.

ைங்மகயின் அமறயின் உள்பை நுமழந்த

ைாபேஸ்வரி மகயில் இருந்த ானங்கள்
ைற்றும் லகாைம் அடங்கிய தட்மட
பைமே பைல் மவத்தாள். ின் ஒரு
டம்ைமை ைங்மகயிடம் சகாடுத்து விட்டு
அடுத்தமத எடுத்துக் சகாண்டு
நாற்காலியில் அைர்ந்துக் சகாண்டாள்.

“குட்டிஸ் எங்க? வைலியா?”

“வந்துருக்காங்க! அவங்க ைாைன

ார்த்ததும் ாஞ்சு அவன் கிட்ட
ஓடிருச்சுங்க” என சோல்லியவள்,
பைமேயில் மவத்திருந்த சைது வமடமய
ைங்மகக்கும் சகாடுத்து தானும் எடுத்துக்
சகாண்டாள்.
சவைிபய ிள்மைகைின் கூச்ேலும்,
காமையின் ேிரிப்பும் இவர்கள் ரூம் வமை
பகட்டது. இருவரும் ைோலா டீமய
சைல்லப் ருகிய டி வமடமயயும்
ோப் ிட்டுக் சகாண்டிருந்தனர். அந்த
பநைம் தான் கதவின் அருபக வந்து
நின்றாள் அதிதி. ைகமைப் ார்த்ததும்,
டம்ைமை கீ பழ மவத்து விட்டு அவமைப்
ப ாய் தூக்கிக் சகாண்டாள் ைாபேஸ்வரி.

“ஹபலா ஆண்ட்டி” என சவட்கத்துடன்

ேிரித்தாள் ேின்னவள்.

“ஹபலா ப ிம்ைா” என ைங்மகயும்

புன்னமகத்தாள்.

ைகமை ைடியில் அைர்த்திக் சகாண்டு,

வமடமய சைல்ல ிய்த்து ஊட்டினாள்
ைாபேஸ்வரி. வாய் ாட்டுக்கு
ைங்மகயிடம் ப ேிக் சகாண்டிருந்தாலும்
கவனம் முழுக்க ைகைிடம் இருந்தது
அவளுக்கு. தாய் ைகள் சநருக்கத்மத
ஆமேயாகப் ார்த்திருந்தாள் ைங்மக.

“அதிதி அம்ைா சேல்லைா அப் ா

சேல்லைா?” என பகட்டாள் இவள்.

“சைண்டும்” என ேிரித்தாள் குட்டி.

“ச ாழச்ேிக்குவம்ைா நீ !” என்றாள் ைங்மக.

“இவ அப் ா சேல்லம் தான்! குைிக்க,

ோப் ிட, ாட்டுப் ாடி தூங்க மவக்க
ைட்டும் நான் பவணும்! ைத்த பநைம்லாம்
அப் ா கூட தான் சுத்துவா! அவர் வட்டுல
ீ
இருந்துட்டா பைடத்மதக் மகயில புடிக்க
முடியாது! நான் ஒரு வார்த்மத திட்டிட்டா,
என்னபைா அடி சவளுத்து விட்ட ைாதிரி
கத்தி கதறி ஆர்ப் ாட்டம் சேஞ்ேிடுவா!
பகடி” என ைகைின் பேட்மடமய ற்றி
சோன்னவள் முகத்திலும் ச ருமைபய
இருந்தது.
சைல்லிய ச ருமூச்சு எழ,

“நீ ங்க யாரு சேல்லம் ைாேிக்கா? ஆத்தா

சேல்லைா அப் ா சேல்லைா?” என
பகட்டாள் ைங்மக.

சைல்லிய புன்னமக எட்டிப் ார்க்க,

“நான் என் தம் ி சேல்லம்” என்றாள்

ைாபேஸ்வரி.

“இசதன்ன புதுோ இருக்கு? எல்லாரும்

அம்ைா இல்மலனா அப் ா சேல்லம்னு
சோல்லுவாங்க! நீ ங்க தம் ி சேல்லம்னு
சோல்றீங்க” என பகட்டாள் இவள்.

சுடி துப் ட்டாவால் ைகைின் வாமயத்

துமடத்து விட்ட ைாபேஸ்வரி,

“அதிம்ைா! ாட்டி கிட்ட பூஸ்ட் வாங்கி

குடிங்க ப ாங்க” என ைடியில் இருந்து
இறக்கி சவைிபய அனுப் ி விட்டாள். ின்
ைங்மகமய நிைிர்ந்துப் ார்த்தவள்,
“ஆைம் காலகட்டத்துல நாங்க சைாம்
ஏழ்மையில இருந்பதாம் ைங்மக.
ஆத்தாவுக்கு குடும் சோத்தா நிலம்
இருந்துச்சு. ாடு ட்டு விவோயம்
ாத்தாங்க அதுல. கல்யாணம் ண்ணி
வச்ேிட்டு திமனஞ்சு வயசுல இருந்த
எங்க ைாைாவ ஆத்தா மகயில புடுச்சு
குடுத்துட்டு ப ாய் பேர்ந்துட்டாம்ங்கைாம்
தாத்தாவும் ாட்டியும். ைாைாவ டிக்க
மவக்கனும், ச ரிய ஆைாக்கனும்னு
இவங்க சைண்டு ப ரும் புள்ை குட்டிப்
ச த்துக்கல. கஸ்ட ேீவனம்ல இருந்தும்
ைாைாவ நல்லா டிக்க வச்ோங்க. அவரு
ட்டணத்துக்குப் ப ாய் பவமலப் ார்த்து
கல்யாணமும் ண்ணிக்கிட்டாரு.
அப்புறம் தான் நான் ச ாறந்தனாம்.
அப்புறம் நிலத்த வித்துக் குடு சதாழில்
ண்ணப் ப ாபறன்னு ைாைா வந்து நிக்க,
ச ரிய ேண்மட ஆயிடுச்ோம். தாய் ைாதிரி
போறு ப ாடற பூைிய விக்க
சோல்லறியான்னு ப ச்சு முத்தி
ேண்மடயாகி உறவும் ிரிஞ்சுப் ப ாச்சு!
ைாைா பகார்ட்டுல பகசு ப ாடவும்
நிலத்துல விவோயம் ாக்க முடியல.
தினக்கூலிக்கு, பவற நிலத்துக்கு
பவமலக்குப் ப ானாங்க சைண்டு ப ரும்.
அப்ப ாத்தான் எங்க காமை ச ாறந்தான்”
சோல்லும் ப ாபத ைாபேஸ்வரியின்
முகத்தில் புன்னமக.

“அவர் ச ாறந்ததும் கிைகங்கள் நிமல

ைாறி கஸ்டம் எல்லாம் னியா ைமறஞ்சு
ப ாச்ோ?” என ைாபேஸ்வரியின்
புன்னமக முகத்மதப் ார்த்துக் பகட்டாள்
ைங்மக.

“அட நீ பவற! அதுக்கு முன்ன அமை

வயிறு ோப் ிட்டு இருந்த நாங்க, அவன்
ச ாறந்ததும் கால் வயித்து போத்துக்பக
ேிங்கியடிச்போம்னா ார்த்துக்பகா” என
அவள் ாவமனயுடன் சோல்ல
இவளுக்கு ேிரிப்புப் ச ாத்துக் சகாண்டு
வந்தது. அவளுடன் ைாபேஸ்வரியும்
பேர்ந்து ேிரித்தாள். தன்மனத்தான்
படபைஜ் சேய்கிறார்கள் இருவரும் என
அறியாத காமை தன் ைருைகனுடன்
ஓடிப் ிடித்து விமையாடிக்
சகாண்டிருந்தான்.

“ச ாறந்தப் பவ கருகருன்னுதான்
இருப் ான் காமை! அப் டிபய எங்கப் ா
ோமட. அப்ப ாபவ ச ரிய குைலு
அவனுக்கு! ைாத்திரி அழுதான்னா, நாலு
வட்டுக்குக்
ீ பகக்கும்! நான் தான் அவன
வைத்பதன்! ஆத்தாவும் அப் ாவும்
பவமல பவமலன்னு கிடப் ாங்க! அக்கா,
அக்கான்னு என் ின்னாபலபய
சுத்துவான்! மூனு வயசுக்கு பைல அவன
இடுப்புல தூக்கி மவக்க முடியாது!
அவ்பைா ாைைா இருப் ான். மூச்சு
வாங்கிடும் எனக்கு! முக்காவாேி பநைம்
நாங்க சைண்டு ப ர்தாபன இருப்ப ாம்
வட்டுல,
ீ அதனால எங்களுக்குள்ை
சைாம் பவ அந்நிபயான்யம். ஒரு
கட்டத்துக்கு பைல நான் அவனப்
ார்க்கறது ப ாய் அவன் என்மனப்
ார்த்துக்க ஆைம் ிச்ோன். ஸ்கூல்
ஸ்டார்ட் ண்ணப் பவ நல்லா
திடகாத்திைைா ச ரிய ம யன் ைாதிரி
இருப் ான். என்மன அவன் தான்
மேக்கிள்ல உட்காை வச்சு ஸ்கூலுக்கு
ஏத்திட்டுப் ப ாவான். ஒரு கட்டத்துல
அவன் அண்ணனாவும் நான்
தங்கச்ேியாவும் ைாறிட்படாம்! உருவத்துல
ைட்டும் இல்ல, உணர்வுலயும்!
ச த்தவங்க கஸ்டம் ார்த்து
ஸ்கூலுக்குப் ப ாக ைாட்படன்னு ஒபை
அடம். இத்தமனக்கும் நல்லா டிப் ான்
ைங்மக! ைனக்கணக்கு அப் டித்தான்
ப ாடுவான்.”

ஒரு ச ருமூச்சு விட்டவள் ைீ ண்டும்

சதாடர்ந்தாள்.

“நான் அப் டிதான் அழுபதன், டிப்பு

முக்கியம்டா காமைன்னு! நீ டிச்ோ
ப ாதுங்க்கா! ச ாண்ணுங்களுக்குத்தான்
டிப்பு முக்கியம். நாமைய ேந்ததி
முட்டாைா இல்லாை இருக்கனும்னா
ச ாண்ணுங்க டிச்ேிருக்கனும். நீ
கவமலப் டாத, என் புள்மைக்குட்டிங்க
முட்டாைா இருக்காை இருக்க நான்
டிச்ேப் ச ாண்ண கட்டிக்கிபறன்னு என்
வாய அமடச்ேிட்டான். நம்ை கிைாைத்துல
தான் டிக்க வேதி இல்மலபய. டவுன்
ஸ்கூலுல பேர்த்துட்டாங்க என்மன.
இமடநிமலப் ள்ைில ஆைம் ிச்சு,
காபலஜ் வமைக்கும் எனக்கு ஹாஸ்டல்
தான். வாைா வாைம் ோப் ாடு
மூட்மடமயக் கட்டிக்கிட்டு என்மனப்
ார்க்க வந்துடுவான். எனக்காக ார்த்து
ார்த்து எல்லாம் சேஞ்ோன், சேய்றான்,
இன்னும் சேய்வான். இப்ப ா சோல்லு
ைங்மக, ஆத்தா அப் ாவ விட அவன்
தாபன எனக்கு சேல்லைா இருக்க
முடியும்” என புன்னமகயுடன் சோன்னாள்
ைாபேஸ்வரி.

“கண்டிப் ா ைாேிக்கா”

“காதலிச்ேப்ப ா என் வட்டுக்காைரு

ீ இப் டி
பகைக்டர்னு எனக்குத் சதரியலடா
ைங்மக. காதல் கண்ண ைமறச்ேிடுச்சு.
இவரு என் பைல உயிை வச்ேிருந்தாலும்,
நான் உயிைா நிமனக்கற என் தம் ிய
இைக்காைைா ார்க்கறத என்னாலத்
தாங்கிக்கபவ முடியல. ஒரு தடமவ,
ப ாடா நீ யும் உன் காதலும்னு
பகாச்ேிக்கிட்டு இங்க வந்துட்படன். இவன்
இருக்காபன, என்மனப் ப ேிபய கமைச்சு
சகாண்டு ப ாய் அவர் கிட்டபய
விட்டுட்டான். கல்யாணம் ஆகிட்டா
புருஷந்தான் எல்லாைாம்! ஆத்தா
அப் பன சைண்டாம் ட்ேைா இருக்கும்
ப ாது தம் ி கம் ின்னு உன்
வாழ்க்மகமயக் சகடுத்துக்காதக்கான்னு
ஒபை அட்மவஸ். உன்மன எதாச்சும்
சோல்றாைா, மக நீ ட்டறாைா அப்ப ா என்
கிட்ட சோல்லு, மகய முறிச்சுப்புடபறன்.
ஆனா தம் ி கிட்ட ப ேலன்னு ேண்மடப்
ப ாட்டுட்டு வை பவமலலாம்
பவணான்னு காதுல ைத்தம் வை
வச்ேிட்டான்! நான் பகாச்ேிக்கிட்டுப்
ப ானதுல அவருக்கும் யம் வந்துடுச்சு!
அதுல இருந்து ஒன்னு சைண்டு
வார்த்மதப் ப சுவாரு இவன் கிட்ட!
ஆனா என் புள்மைங்களுக்கும் எனக்கும்
இவன் தான் எல்லாபை” முடிக்கும் ப ாது
குைல் கைகைத்தது அவளுக்கு.

“ைாேிக்கா,

‘உன் கூடபவ ச ாறக்கனும்

உன் கூடபவ ச ாறக்கனும்

உனக்காக நான் இருக்கனும் எப்ப ாதுபை’

ாட்டு ைட்டும்தான் ைிஸ்ஸிங். ைத்தப் டி
உங்க சைண்டு ப ையும் வச்சு நம்ை வட்டுப்
ீ
புள்ை ார்ட் 2 எடுக்கலாம்” என பகலி
சேய்து நிமலமைமய ேகேைாக்கினாள்
ைங்மக.

“கிண்டலா ண்ணற எங்கை!” என

பகட்டப் டிபய ைங்மகயின் தமலயில்
வலிக்காைல் சகாட்டினாள் ைாபேஸ்வரி.

“ஏத்தா! உன்மனப் ார்க்க கார்க்காை

வாத்தியாரு வந்துருக்காரு” என குைல்
சகாடுத்தார் காைாட்ேி.
“விேிட்டர் வந்துருக்காங்க ப ால! வா,
நான் சஹல்ப் ண்ணபறன்” என அவள்
எழ உதவினாள் ைாபேஸ்வரி. வட்டின்
ீ
முற்றம் வமை சைல்ல ைாபேஸ்வரிமயப்
ிடித்துக் சகாண்பட நடந்தாள் ைங்மக.

ைமறதான் வந்திருந்தான் அவமைப்

ார்க்க. ைாபேஸ்வரி கூடபவ இருந்ததால்
ேட்மட ைாற்றபவா, முகத்மத ேீர்
சேய்யபவா முயலவில்மல இவள்.
வந்திருப் வன் தனக்கு ஸ்ப ஷல் ப ால
என ைாபேஸ்வரி நிமனத்து விடுவாபைா
எனும் தயக்கம்தான் காைணம்.

அவன் முன்பன வட்டுத்

ீ பதாற்றத்தில்
ப ாய் நிற்க, மவத்தக் கண் எடுக்காைல்
அவைது கமலந்துப் ப ான முடிமயயும்,
தூங்கி எழுந்ததில் பலோக ேிவந்திருந்த
கண்கமையும், முட்டி வமை ாவாமட
அணிந்திருந்ததால் அது காட்டிய
வாமழத்தண்டு கால்கமையும், டீேர்ட்
ப ாட்டிருந்ததால் துருத்தி சதரிந்த முன்
அழமகயும் அவன் ைேித்துப் ார்க்க,
இவளுக்குத்தான் கடுப் ாகிப் ப ானது.

‘எத்தமனப் ப ை காதலிச்சு கலட்டி

விட்டிருக்கான்! அப் வும் என்னபைா
காணதத கண்ட ைாதிரி ார்க்கறான்
ாபைன்! மூஞ்ேியும் இவன் முகமையும்’
என சநாந்தவள்,

“வாங்க” என சைல்ல சோன்னாள்.

அவள் நிற் மதப் ார்த்து

எங்கிருந்துதான் வந்தாபனா, ைங்மக
அைை ப்ைாஸ்டிக் நாற்காலிமய எடுத்துப்
ப ாட்டிருந்தான் காமை. ைமறக்கும்
ஒன்மற எடுத்துப் ப ாட்டவன்,
அதிதிமயத் தூக்கிக் சகாண்டு
கிணற்றடிக்குப் ப ாய்விட்டான்.
ஏற்கனபவ அவமை காரில் ிக்கப் ட்ைாப்
சேய்திருப் தால் காைாட்ேிக்கு
ைமறச்சேல்வமனத் சதரிந்திருந்தது.

“வாப் ா!” என சோல்லிவிட்டு அவர்

அடுப் டிக்கு சேன்றுவிட்டார். ைாபேஸ்வரி
ஒரு டம்ைரில் அவனுக்குக் கா ி
சகாடுத்து விட்டு அவளும்
கிணற்றடிக்குப் ப ாய் விட்டாள்

“எப் டி இருக்க தவா?”

“ஐம் ஃம ன்”

“ஸ்கூலுக்கு வைலிபயன்னு ஃப ான்

ப ாட்படன் நீ எடுக்கபவயில்ல! அேய்
ைாைா சோன்னாரு உனக்கு உடம்பு
முடியலன்னு. பகால்படா, ீவபைா
இருக்கும்னு சநமனச்சுட்படன் நான். ேரி,
ஒரு எட்டுப் ார்த்துட்டு ப ாகலாபைன்னு
வந்தா, இந்த ஓல்ட் ஊைன் தான்
சோன்னாங்க உனக்கு
அடிப் ட்டுருக்குன்னு. ஸ்கூட்டில இருந்து
விழுந்து அடி ட்டுருக்குன்னு ஒரு
வார்த்மத எனக்கு சோல்லனும்னு
உனக்குத் பதாணல இல்ல! வா தவா,
ஹாஸ் ிட்டல் ப ாய் காட்டிட்டு
வந்துடலாம்”

“அவங்கை ஓல்ட் ஊைன்னு

சோல்லாதீங்க! ஷீ இஸ் சவரி டியர் டூ ைீ ”

“ம்ப்ச்! இது சைாம் முக்கியைா இப்ப ா!

உன்பனாட பஹல்த்த த்தி ப ேிட்டு
இருக்பகன் நான்”

“ஐம் ஆல்மைட்! ஹாஸ் ிட்டல்லாம்

பதமவயில்ல ைிஸ்டர் ைமற.”

“தவா! ைிஸ்டர்னு சோல்லி என்மனத்

தள்ைி மவக்காபத! உன்மன சநருங்க
எனக்கு ஒரு ோன்ஸ் குடும்ைா!” என
சோன்னவன் அவள் வலது மகமயத் தன்
மகக்குள் எடுத்துக் சகாண்டான். ேட்சடன
மகமய இழுத்துக் சகாண்டாள் ைங்மக.

தைக்மகயுடன் ப ேிக் சகாண்டிருந்தாலும்

காமையால் நிம்ைதியாக இருக்க
முடியவில்மல. முன்பு ைங்மகமய ைமற
இறக்கி ஏற்றுவபத ிடிக்காைல் தான்
அவள் ஸ்கூட்டி ற்றி பகட்டதும்,
கமடக்காைரிடம் அவேைைாக பவண்டும்
என பகட்டு அதற்கு கூலியாக
ைங்மகக்குத் சதரியாைல் எக்ஸ்ட்ைா
ணமும் கட்டி ேீக்கிைைாய் வண்டி
எடுத்துக் சகாடுத்தான்.

டிப்டாப் ாய் இருந்தபதாடு, நுனி நாக்கு

ஆங்கிலம் ப ேிக் சகாண்டிருந்த
ைமறமய ார்க்க ார்க்க இவனுக்கு
உள்ளுக்குள் எதுபவா ச ாசுங்கியது.
காமை அைர்ந்திருந்த இடத்தில் இருந்து
ார்த்தால் வட்டின்
ீ முற்றம் நன்றாகபவ
சதரியும். ைமற ைங்மக மகமயப்
ிடித்ததும் இங்பக இவனுக்கு ைத்த
அழுத்தம் எகிறியது.

‘டீச்ேைப் ா சோன்ன ைாதிரி அழகாவும்

இருக்கான், அறிவாவும் இருக்கான் இந்த
வாத்தி! ஆனா ஒழுக்கம் என்னா
விமலன்னு பகப் ான் ப ால இருக்பக!
நானும் சைாதப் புடிச்சுப் ார்க்கபறன்,
டீச்ேர் கால ார்த்து காக்கா தண்ணில
சநமனஞ்ே ைாதிரி ேிலித்துக்கறான்!
மகமயப் ார்த்து கரு நாகம் ைாதிரி
புஸ்சு புஸ்சுன்னு நாக்க நீ ட்டறான்!
ஒதட்டப் ார்த்து ஓனாண் ைாதிரி
சைாகத்துல கலர் காட்டுறான்! முடியப்
ார்த்து முள்ைம் ன்னி ைாதிரி
விமடச்சுக்கிட்டு நிக்கறான்!
சைாத்தத்துல கைண்ட் அடிச்ே காண்டா
ைிருகம் கணக்கா லுக்கு விட்டுட்டு
இருக்கான்! இவன்லாம் டிச்ே ண் ான
வாத்தி! அடச்மே!’ என ைனதில்
ைமறமயத் தாைித்தவன் எழுந்து
அவர்கமை பநாக்கிப் ப ானான்.

“உங்களுக்கு ப ேிக் பைனர்ஸ்னா

என்னன்னு சதரியாதா? இது கிைாைம்.
நட்ட நடு ஹால்ல இப் டித்தான்
மகமயப் புடிச்சுட்டு நிப் ீங்கைா?” என
ட டசவன ப ேினாள் ைங்மக.

அதற்குள் அவர்கமை சநருங்கி இருந்த

காமை கண்டது ைங்மகயின் கடுகடு
முகத்மதத்தான். ைங்மகக்கும் அவன்
சேய்மகப் ிடிக்கவில்மல என ேட்சடன
புரிந்துக் சகாண்டவன், அவர்கள் இருந்த
இடத்துக்கு ேற்று தள்ைி தமையில்
ேப் ைங்கால் ப ாட்டு அைர்ந்து
சகாண்டான். ின்,
“ோர்” என அமழத்தான்.

அவமனத் திரும் ிப் ார்த்த ைமற,

“வாட்?” என கடுப்ம முகத்தில்

காட்டாைல் பகட்டான்.

“நீ ங்க என்ன ாடம் ோர் எடுக்கறீங்க?”

என பகட்டான் காமை.

“ஏன் பகக்கறீங்க? எனக்கு முதிபயார்

கல்வி எடுக்கலாம் மடம் இல்லீங்க” என
இடக்காக திலைித்தான்
ைமறச்சேல்வன். அதாவது காமைக்கு
ாடம் எடுக்க இஸ்டைில்மலயாம்.
காமைமய முதிபயார் லிஸ்டில்
பேர்த்திருக்கிறானாம்.

“இவர் பைத்ஸ் எடுக்கறாரு காமை” என

அவனுக்கு தில் அைித்தாள் ைங்மக.

“பைத்ஸ்னா கணக்குத்தாபன டீச்ேர்?”

“ஹ்ம்ம், ஆைா”

“அப்ப ா நான் ஒரு கணக்கு பகள்வி

பகக்கபறன்! முடிஞ்ோ தில் சோல்லுங்க
ார்ப்ப ாம்” என பநைாகபவ ைமறமயப்
ார்த்து ேவாலாக பகட்டான் காமை.

“ேில்லி! நூறு பகள்வி பகட்டாலும் தில்

சோல்லுபவன்! கைான், பகளு பைன்” என
சதனாசவட்டாக பகட்டான் ைமற.

அதற்குள் அருணும் அதிதியும் உள்பை

வந்து காமையின் இரு சதாமடகைிலும்
அைர்ந்துக் சகாண்டார்கள்.
ிள்மைகமைப் ார்த்து புன்னமகத்தாள்
ைங்மக.

காைாட்ேி, கிணற்றடிக்குப் ப ாய்விட்டார்

அப்ச ாழுதுதான் உள்பை வந்த
ைச்ேக்காமைக்குக் கா ி சகாடுக்க.
ச ற்றவர்கபைாடு ைாபேஸ்வரியும்
அங்பகபய ப ேிக் சகாண்டிருந்தாள்.

“ஒரு ஊருல..”

“கணக்கு பகளு பைன்! இது என்ன கமத

சோல்லுற?”

“கமதயில தான் கணக்கு வருது ோர்”

“ஓபஹா! ேரி சோல்லு”

“ஒரு ஊருல ஒரு ாட்டி வமட சுட்டுட்டு

இருந்தாங்கைாம்”

“ஹ்ம்ம்” என ைமறபயாடு ிள்மைகளும்

ஹ்ம்ம் சகாட்டினர்.

“ ாட்டி சைாத்தம் த்து வமட

சுட்டாங்கைாம்”

“ேரி” என ைங்மகயும் இமணந்துக்

சகாண்டாள்.
“அதுல ஒரு வமடய காக்கா தூக்கிட்டுப்
ப ாயிருச்ோம்! இப்ப ா ைீ தி எத்தமன
வமட இருக்கும் ோர்?”

“இசதன்னா ச்மேப்புள்மைங்க கிட்ட

பகக்கற பகள்விசயல்லாம் தி கிபைட்
பைத்ஸ் டீச்ேர் ைமறச்சேல்வன் கிட்ட
பகக்கற? நான்சேன்ஸ்! ைீ தி ஒம் து
வமட இருக்கும் பைன்”

“இல்மலபய”

“இல்மலயா? அது எப் டி?”

அதற்கு அதிதி தில் தந்தாள்.

“ைீ தி எட்டு வமட இருக்கும்! ஏன்னா

இன்சனாரு வமடய தாத்தா ோப்டாங்க”

“இல்லல்ல! ைீ தி ஏழு வமட இருக்கும்.

ாட்டியும் ஒன்னு ோப்டுட்டாங்க” என
அருண் சோன்னான்.
“இல்லடா அருணு! ைீ தி ஆறு வமட
இருக்கும். அவங்க ப த்தியும் ஒன்னு
ோப் ிட்டுட்டா” என காைாட்ேி
சோல்லிய டிபய உள்பை வந்தார்.

“அடிப்ப ாடி! ைீ தி அஞ்சுதான் இருக்கும்!

ஏன்னா அவங்க ப ைன் இன்சனான்ன
ோப்டுட்டான்” என ைச்ேக்காமையும்
கூடபவ வந்தார்.

“ப ாங்கப் ா! ைீ தி நாலுதான் இருக்கும்..

ஏன்னா தாத்தாபவாட ஸ்சடப்னி ஒன்னு
ோப்டுட்டாங்க”

“ஸ்சடப்னினா என்னம்ைா?” என
குழந்மதகள் பகட்க, திருதிருசவன
விழித்த ைாபேஸ்வரி

“ஸ்சடப்னினா வந்து…தாத்தாபவாட பலடி

ப்பைண்ட்” என ேைாைித்தாள்.
குடும் ைாடா இது என ைமறச்சேல்வன்
இவர்கமை எல்லாம் ஒரு ைாதிரியாகப்
ார்த்துக் சகாண்டிருக்க,

“ைீ தி மூனுதான் இருக்கும் ைாேிக்கா!

ஏன்னா இன்சனாரு வமடய ைறு டியும்
தாத்தா ோப்டுட்டாரு” என சோல்லி
தவைங்மகயும் அவர்கள் குடும் த்துடன்
இமணந்துக் சகாண்டாள்.

“கபைக்டு டீச்ேர்!” என சோன்ன காமை,

“ப ாங்க ோர்! இவ்பைா சுல ைான

பகள்விக்பக தில் சதரில. நீ ங்க
எப்டித்தான் புள்மைங்களுக்குப் ாடம்
எடுக்கறீங்கபைா” என ேிரிப்புடன் முடிக்க,
அவபனாடு பேர்ந்து அவன் குடும் பை
ேிரித்தது.

‘அடப் ாவிங்கைா! வமடய வச்சு என்

படாட்டல் இபைே படபைஜ்
 ண்ணிட்டீங்கபை! இத்தமனக்கும் அது
சைது வமடயா ருப்பு வமடயான்னு கூட
சோல்லல!’ என ைனதில் முனகியப் டிபய
வாய் விட்டு ேிரிக்கும் ைங்மகமய
கடுப்புடன் ார்த்திருந்தான்
ைமறச்சேல்வன்.

தங்கள் காமைமய ைட்டம் தட்ட

முயன்றவமன குடும் பை கலாய்த்து,
கிைம்பும் முன் வமடமயயும் சகாடுத்து
உ ேரித்துத்தான் அனுப் ியது.

ைமற கிைம் ியவுடன், எல்பலாரும் இைவு

உணவுக்காய் அடுப் டி பநாக்கிப் ப ாக,
அங்பகசய தயங்கிய டி நின்ற
காமைமய,

“காமை” என அமழத்தாள் ைங்மக.

“டீச்ேர்” என அருகில் வந்தான் அவன்.

“காலு ைைத்துப் ப ான ைாதிரி இருக்கு!
என்மன தூக்கி விடறீங்கைா?” என
பகட்டப் டி தன் வலது மகமய அவன்
முன்பன நீ ட்டினாள். (ஏன் வலது மகன்னு
சோல்லுங்க ார்ப்ப ாம்) ஒரு மகயில்
அதிதிமயத் தூக்கி இருந்தவன்,
இன்சனாரு மகயால் அவள் வலது
மகமயப் ிடித்து அவமை சைல்லத்
தூக்கி நிறுத்தினான்.

“ஆத்தாவ கூப்டவா டீச்ேர்?” என அவள்

மகமயப் ிடித்தப் டிபய பகட்டான்
அவன்.

“இல்ல ைவாயில்ல! இப்ப ா எல்லாம்

ேரியாப்ப ாச்சு” என எல்லாம் எனும்
வார்த்மதமய அழுத்தி சோன்னவள்,
ச ரிதாகப் புன்னமகத்தாள். ின் சைல்ல
நடந்து அடுப் டிக்கு அவர்கபைாடு
இைவுணவு உண்ண சேன்று விட்டாள்.
தனது மகமய ைவேைாகப் ார்த்து
நின்றவமன,

“என்ன ைாைா?” என பகட்டாள் அதிதி.

“ஒன்னும் இல்லடா” என சோன்னவன்

சைல்லிய குைலில்

“மக மக மக மக மவக்கிறா!!!” என
ாடிக் சகாண்பட ைற்றவர்களுடன்
இமணந்துக் சகாண்டான்.

அத்தியாயம் 15

ைமழயடிக்கும் ேிறு ப ச்சு

சவயிலடிக்கும் ஒரு ார்மவ

ஒடம்பு ைண்ணில் புமதயிற வமையில்

உடன் வைக் கூடுபைா (முத்துக்காமை)

தட்தட்தடதடசவன பகட்ட ேத்தத்தில்
திருத்திக் சகாண்டிருந்த புத்தகத்மத மூடி
மவத்து விட்டு, சவைிபய வந்து எட்டிப்
ார்த்தாள் தவைங்மக. ேத்தம் வட்டின்
ீ
சவைிபய இருந்து வந்தது.

‘என்ன ேத்தம் இது! மறயிமே ைாதிரி

இருக்பக’ என பயாேித்தவள், வட்டு
ீ
முற்றத்திற்கு நடந்துப் ப ானாள்.
அவளுக்கு முன்பன வட்டில்
ீ இருந்த
ைற்றவர்கள் திண்மணக்குப்
ப ாயிருந்தனர். சவைி வாேலுக்கு
வந்தவள் கண்டது காைாட்ேியின்
கலவைைான முகத்மதயும் காமையின்
இறுக்கைான பதாற்றத்மதயும்தான்.

மறயடித்துக் சகாண்டிருந்தவன், அமத

நிறுத்திவிட்டு,
“அதாகப் ட்டது என்னன்னா” என
சோல்லியவன் சடாக்சகன மறமய
ஒரு தட்டு தட்டினான்.

“இந்த குடும் த்து பைல” இன்சனாரு

சடாக்.

“ ஞ்ோயத்துல ிைாது குடுத்துருக்காங்க”

சடாக்.

“நாமைக்கு காமல த்து ைணிக்கு”

சடாக்.

“இந்த வட்டுல
ீ இருக்கற அத்தமன
ப ரும்” சடாக்.

“ ஞ்ோயத்துக்கு வந்து பேர்ந்திடனும்”

சடாக்.

“இது ச ரிய தனக்காைபைாட உத்திைவு”

சடாக்.
அவன் சகாடுத்த சடாக் சடாக் ேத்ததில்
ஊபை சவைிபய வந்து இவர்கள் வட்மட
ீ
எட்டிப் ார்த்தது.

“ ிைாது யாரு பைலப் ா?” என பகட்டார்

அப்ப ாதுதான் பதாப் ில் இருந்து வந்த
ைச்ேக்காமை.

“ஒங்க ைகன் முத்துக்காமை” சடாக்.

இவன் என்ன வம்ம விமலக்கு

வாங்கினாபனா என காைாட்ேி ைகமன
உறுத்துப் ார்க்க, அவபனா அோல்ட்டாக
நின்றிருந்தான்.

“அப்புறம்…” சடாக்.

“என்னாது அப்புறைா?” என கலவைைானார்

காைாட்ேி”

“அப்புறம் நம்ை டவுனு டீச்ேர்” சடாக்.

“இவங்க சைண்டு ப ர் பைலதான் ிைாது”
சடாக்.

வைீ வாழ்க்மகயில் இசதல்லாம் ேகேம்

என் து ப ால நின்றிருந்த காமை,
ைங்மகயின் ச யரிலும் ிைாது
இருக்கிறது என பகட்டு கதி கலங்கிப்
ப ானான்.

இது எதுவும் புரியாது அதிேயைாக

எல்லாவற்மறயும் ார்த்துக்
சகாண்டிருந்தாள் தவைங்மக.

“ ஞ்ோயத்து முடியற வமைக்கும், இந்த

வட்டுல
ீ இருந்து யாரும் ஊமை விட்டுப்
ப ாக கூடாது” சடாக்.

“எந்த எடு ட்ட நாய்டா எங்க பைல ிைாது

குடுத்தது?” என எகிறிக் சகாண்டு ிைாது
தகவல் சோன்னவமன அடிக்கப்
 ாய்ந்தான் காமை. ைச்ேக்காமை ைகமன
சகட்டியாக ிடித்துக் சகாண்டார்.

“படய், அடங்குடா! பேதி சோல்ல

வந்தவனா அடிச்சு என்ன இருக்கு.
நாமைக்குப் ஞ்ோயத்து முடியட்டும்,
அப்புறம் வச்ேிக்கலாம் கச்பேரிய” என
ைகமன ேைாதானப் டுத்தினார்.

காைாட்ேிபயா ஓய்ந்து ப ாய் அப் டிபய

ைண்ணில் அைர்ந்துக் சகாண்டார்.

“ேீைாட்டி நான் வைத்பதன்

ாலூட்டி நான் வைத்பதன்

தாலாட்டி நான் வைத்பதன்

தங்கைா தான் வைத்பதன்….

தப்புத்தண்டா ண்ணதில்பல

வம்பு வழக்கு சேஞ்ேதில்பல

காமை ைாதிரி புள்மையில்பல

ிைாது குடுத்தவன் ப ாவான்

கட்மடயிபல!!!!” என ஓசவன கதறி
ஒப் ாரி மவத்தார் காைாட்ேி.

“ஆத்தா! எந்திரித்தா! எதுக்கு இப் டி

ஒப் ாரி மவக்கிபற! தப்புத்தண்டா
ஒன்னும் நடக்காதப்ப ா எதுக்கு நாை
கலங்கனும்! நாமைக்குப் ஞ்ோயத்துல
நான் பகக்கற பகள்வில ிைாது
குடுத்தவன் நாண்டுக்கிட்டு ோகறனா
இல்மலயா ாபைன்! நீ வாத்தா உள்ை”
என தன் ஆத்தாமவ மகப் ற்றி
தூக்கினான் காமை.

எழுந்து கண்மணத் துமடத்துக்

சகாண்டவர், ைங்மகமயப் ார்த்ததும்
ைீ ண்டும் கண் கலங்கினார். ைங்மகயிடம்
என்னபவா சோல்ல வந்தவமை,
“ஆத்தா எதுனாலும் டீச்ேர் கிட்ட வட்டு
ீ
உள்ைாற ப ாய் ப சு! ஊரு ேனபை
நம்ைைத்தான் பவடிக்மகப் ார்க்குது” என
எச்ேரித்தான்.

தமலமய ஆட்டியவர், ைங்மகயின்

மகப் ிடித்து உள்பை அமழத்துப்
ப ானார். ஓய்ந்து ப ாய் முற்றத்தில்
அைர்ந்து விட்டவமைப் ார்க்க
ைங்மகக்குத் தாைவில்மல. அடுப் டிக்கு
சேன்று அவர்கள் அமனவருக்கும் கா ி
ப ாட்டவள், ஒரு டம்ைரில் ஊற்றி
முதலில் காைாட்ேிக்கு எடுத்து வந்துக்
சகாடுத்தாள்.

“ஆத்தா! இந்தாங்க குடிங்க! இப் டி

கலங்கிப் ப ாகிற அைவுக்கு என்ன
நடந்துருச்சு?” என பகட்டப் டிபய உள்பை
ப ாய் ைீ தி மூன்று டம்ைர் கா ிமயயும்
எடுத்து வந்து ைச்ேக்காமைக்கும்,
காமைக்கும் சகாடுத்து விட்டு
தனக்சகான்று எடுத்துக் சகாண்டு
காைாட்ேியின் அருபக அைர்ந்தாள்.

கா ிமய கூட குடிக்க முடியாைல், குற்ற

குறுகுறுப்புடன் ைங்மகமய
ார்த்திருந்தான் காமை. நிைிர்ந்து
அவமனப் ார்த்தவள், குடி என் து ப ால
மேமக சேய்தாள். ைடைடசவன மகயில்
இருந்த கா ிமய அருந்தினான் அவன்.

“இப்ப ா சோல்லுங்க! என்ன நடக்குது

இங்க? சடாக்கு சடாக்குன்னு தட்டிட்டுப்
ப ானாபன அவன் யாரு?” என பகட்டாள்
தவைங்மக.

“அவன் தான் நம்ைா ஊருக்கு பேதி

சோல்லறவன். ஞ்ோயத்து, ோவு,
கல்யாணம், கருைாதி இப் டி என்ன
நடந்தாலும் அவன் கிட்ட ஊசைல்லாம்
சோல்ல சோல்லி வுடுவாங்கம்ைா” என
சோன்னார் ைச்ேக்காமை.

“ஓபஹா! இப்ப ா நம்ை வட்டுல

ீ வந்து
என்ன பேதி சோல்லிட்டுப் ப ாறான்?”

“நம்ை பைல ஞ்ோயத்துல ிைாது

குடுத்துருக்காங்கைாம்த்தா!” என
போகைான குைலில் சோன்னார் காைாட்ேி.
உங்கள் பைல் என ிரித்து சோல்லாைல்
நம்ை என பேர்த்து சோன்னார் அவர்.

“ ஞ்ோயத்துனா சோம்பு வச்ேிகிட்டு

ஆலைைத்து கீ ழ உக்காந்து ‘எபல ேின்ைாசு!
உன்மன ஊை வுட்டு தள்ைி
மவக்கிபறாம்பல! இனிபை உன் கூட
ஆரும் அன்னந்தண்ணி
ச ாழங்கக்கூடாது. இது இந்த நாட்டாமை
தீர்ப்புல்பல!’ அப் டின்னு ைீ மேய
முறுக்கிக்கிட்டு மகய ஆட்டி ஆட்டி
ப சுவாங்கபை, அந்த ஞ்ோயத்தா?”
அவள் சோல்லிய ாவத்தில் மூவரின்
முகத்திலும் ேிரிப்பு எட்டிப் ார்த்தது.

“இங்க ஆலைைம் இருக்கு! ஆனா சோம்பு

இல்லீங்க டீச்ேர்! ச ரிய தனக்காைரு
பகாவத்துல சோம் தூக்கி
அடிக்கறதுனால அம்புட்டு சோம்பும்
சநைிஞ்சு ப ாகுதுன்னு வட்டம்ைா
ீ அமத
ைட்டும் குடுத்து வுடறது இல்ல” என ேிறு
புன்னமகயுடன் சோன்னான் காமை.

இவளுக்கு அவன் சோல்லியமதக் பகட்டு

ேிரிப்பு வந்தது. சைல்ல நமகத்தவமை
மூவரும் கலக்கத்துடன் ார்த்தனர்.

“எவ்வைவு நல்ல புள்ைத்தா நீ ! டிப்பு

வைாத புள்மைங்களுக்கு இலவேைா
டிச்சுக் குடுக்கற! ச ாம் ை
புள்மைங்களுக்கு ேண்மடப் ப ாட
சோல்லிக் குடுக்கற! ச ரியவங்க கிட்ட
ைருவாமதயா நடந்துக்கற! நீ ட்டிக்காடு
நான் டிச்ேவன்னு ாகு ாடு காட்டாை
அருமையா ழகற! ஒன்மனப் ப ாய்
ஞ்ோயத்துக்கு இழுத்துட்டாங்கபை!
என்னால தாங்கபவ முடியமலபயத்தா!
எல்லாம் நான் ச த்த இந்தப் ய
புள்மையால வந்தது. தண்ணிய
ப ாட்டுட்டு மகயப்புடிச்சு இழுத்து
இப்ப ா வதி
ீ வமைக்கும் ஒரு வயசு புள்ை
ைானத்மத ேந்தி ேிரிக்க வச்ேிட்டான்” என
போகைாக ஆைம் ித்து பகா ைாக
முடித்தவர், காமைமய முதுகிபலபய
ட்டு ட்சடன்று ப ாட்டார்.

ஆத்தா அடிப் மத அமைதியாகபவ

வாங்கிக் சகாண்டான் காமை.
ைங்மகதான் நடுவில் புகுந்து தடுத்தாள்.

“ஆத்தா! எதுக்கு கம்ப்பைன்

ண்ணிருக்காங்கன்னு நாமைக்குப்
ப ானா சதரியப் ப ாகுது! அத விட்டுட்டு
இவை ப ாட்டு ஏன் அடிக்கிறீங்க! விடுங்க
ஆத்தா! தண்ணியப் ப ாட்டு மகயப்
புடிச்ேது எல்லாம் நம்ை வட்டுக்குள்ை
ீ
தாபன நடந்துச்சு! அந்த விஷயம் நம்ை
சோல்லாை சவைிய ப ாயிருக்காதுத்தா!
இது பவற என்னபைா பைட்டர்! போ
பகா ப் டாை அமைதியா இருங்க!” என
அவமை ேைாதானப் டுத்தினாள் ைங்மக.

வட்டில்
ீ இருக்கும் மூவரும் மூன்று
திமேமயப் ார்த்தப் டி இருக்க,
இவளுக்கு ைனமதப் ிமேந்தது. அன்று
இைவுக்கு ைங்மகபய ேமைத்தாள்.
மூவமையும் பதற்றி ோப் ிடவும்
மவத்தாள். அவர்கைிடம் அைர்ந்து ேற்று
பநைம் ப ேிக் சகாண்டிருந்தவள்,
அவர்கள் டுக்கப் ப ானதும் தான் தனது
அமறக்குப் ப ானாள். ைற்றவர்கமை
ேைாதானப் டுத்தியவள் அன்று இைவு
உறங்காைல் விழித்பத கிடந்தாள்.
ைனதில் ல விஷயங்கள் முட்டி பைாதி
அவள் தூக்கத்மத சகடுத்து துக்கத்மதக்
சகாடுத்தன.

“நான் பவணுைா இல்ல அவைா?”

“ேனியன சதாமலச்சு விடுங்க”

“இப் டி வாழறதுக்கு நான் சேத்துப்

ப ாபறன்! நிம்ைதியா இருங்க நீ ங்க”

“என்மன விட அவதான் முக்கியைா

ப ாயிட்டாைா?”

அழுகுைலில், பகா த்தில், விைக்தியில்

என ல பவறான ைாடுபலஷனில் அந்த
குைல் அவள் தமலக்குள் புகுந்து
குமடந்தது. எப்ச ாழுதும் ப ால
கண்ண ீர் ஆறாய் ச ருகியது ைங்மகக்கு.
ின் சைல்ல எழுந்து அைர்ந்தவள்,
முகத்மதத் தன் கைம் சகாண்டு
துமடத்துக் சகாண்டாள்.
பேவல் கடமைமய ஆைம் ித்திருந்தது.
ைாடுகளும் ம்ைா என ேத்தம் சகாடுக்க
ஆைம் ித்திருந்தன. கதமவத் திறந்து
மவத்து விட்டு ைீ ண்டும் கட்டிலில் வந்து
அைர்ந்தாள். காமல பநை னிக்காற்று
உள்பை ைவியது. உடல் ேிலிர்க்க, கண்
மூடி தன்மன சுற்றி பகட்கும் ேத்தங்கமை
ஆழ்ந்து உள்வாங்கினாள். காமை
கிணற்றில் நீ ர் பேந்தும் ேத்தமும், அமத
தன் பைல் ஊற்றிக் சகாண்டு ஸ்ஸ்ஸ்
என குைிமை விைட்ட ப ாடும் ேத்தமும்
காதில் விழ, இவளுக்குப் புன்னமக
அரும் ியது.

“நான் சேஞ்ேது தப்ப யில்ல!” என

முனகிக் சகாண்டவள் அப் டிபய
ைல்லாந்து ைீ ண்டும் கட்டிலில் டுத்துக்
சகாண்டாள்.
முகம் அவ்வைவு ிைகாேைாக
சோலித்தது. இவ்வைவு பநைம் குலுங்கிக்
குலுங்கி அழுதவள் இவள் தான் என
ேத்தியம் சேய்தாலும் யாரும்
நம் ைாட்டார்கள். அதன் ிறகு தான்
சைல்ல கண் அேந்தாள் ைங்மக. ஏழு
ைணி ப ால எழுந்தவள், குைித்து முடித்து
பேமல ஒன்மறக் கட்டிக் சகாண்டாள்.
ல ப ர் வரும் ஞ்ோயத்துக்கு சகாஞ்ேம்
கண்ணியைாக ப ாகலாம் எனதான் இந்த
பேமல.

சைல்ல நடந்து அடுப் டிக்கு வந்தவள்,

அங்பக காைாட்ேி இன்னும் ேமையபலாடு
ைல்லுக் கட்டுவமதப் ார்த்தாள். அன்று
ஞாயிற்றுக் கிழமை. ஆனால் கறி
ைிஸ்ஸிங். அமத மவத்பத யாருக்கும்
மூட் ேரியில்மல என உணர்ந்துக்
சகாண்டவள், அவைாகபவ கா ி
தயாரித்தாள். அவள் வந்தமத உணர்ந்து
முயன்று புன்னமகத்தார் காைாட்ேி.
இட்லிபயாடு அவர் ப ாைாட, இவள்
ேட்னிக்கு வதக்கிக் சகாடுத்தாள்.
அவளுக்குத்தான் அம்ைிபயாடு ப ாைாட
சதரியாபத! அமைதியாக கழிந்தது
அவர்கைின் காமல ேியாறல்.

ஞ்ோயத்துக்குக் கிைம்பும் முன் தனிபய

கிமடத்த ேந்தர்ப் த்தில்,

“டீச்ேர்” என தயங்கி அமழத்தான் காமை.

“சோல்லுங்க காமை”

“இன்னிக்கு ஞ்ோயத்துல என்ன

நடந்தாலும், உங்களுக்குப் ிடிக்காத
எமதயும் நடக்க விடைாட்படன் நான்.
என்மன நம்புங்க டீச்ேர்”

“எனக்கு எது ிடிக்கும் எது

ிடிக்காதுன்னு காமைக்கு சைாம்
நல்லாத் சதரியுபைா?”
அவள் குைலில் நக்கல் மநயாண்டிபயா,
பகா பைா, வருத்தபைா எதுவும் இல்மல.
உணர்ச்ேித் துமடக்கப் ட்ட குைலில்
இவன் தான் குழம் ி நின்றான்.

“ப ாகலாம் காமை! எது நடந்தாலும்

தாங்கி நிப் ா இந்த தவைங்மக! நீ ங்க
உங்களுக்காக ைட்டும் கவமலப் டுங்க”
என புன்னமகயுடன் கூறியவள்,
காைாட்ேியுடன் ப ாய் இமணந்துக்
சகாண்டாள்.

ேரியாக த்து ைணிக்சகல்லாம் இவர்கள்

ஞ்ோயத்து நடக்கும் இடத்துக்கு
வந்திருந்தார்கள். இவர்கமைப் ார்க்க
ஊபை திைண்டிருந்தது. ைாபேஸ்வரியும்
விஷயம் பகள்விப் ட்டு தன் கணவருடன்
பநைாக ஞ்ோயத்து நடக்கும் இடத்துக்கு
வந்திருந்தாள். ைங்மகமய சநருங்கி
அவள் மகமயப் ற்றிக் சகாண்டவள்,
“ யப் டாத ைங்மக, எதுனாலும்
ேைாைிக்கலாம். நாங்கல்லாம்
இருக்பகாம்” என சோன்னாள்.

அவமைப் ார்த்து சைலிதாக

புன்னமகத்தாள் ைங்மக.

நடுநாயகைாக இருந்தது அந்த ஆலைைம்.

கப்பும் கிமையுைாய் ைந்து நின்ற அந்த
ஆலைைத்துக்குக் கீ ழ், ச ரிய தனக்காைர்
உட்காை நாற்காலி ப ாட்டிருந்தார்கள்.
ஊர் ைக்கள் அந்த ைைத்மத சுற்றி குழுைி
நின்று தங்களுக்குள்ைாகபவ
கிசுகிசுத்துக் சகாண்டிருந்தார்கள்.

அந்த பநைம் புல்லட் வரும் ேத்தத்தில்

ேலேலப்பு அடங்கியது. டங்கைில்
நாட்டாமை குதிமை வண்டியில் ஏறி,

‘நாட்டாமை ாதம் ட்டா’ என சடாக்டி

சடாக்டி என குதிமையின் குைம்ச ாலி
முழங்க வருவார். இங்பகபயா சைாம் பவ
ைார்டனாக ச ரிய தனக்காைர் புல்லட்டில்
வந்து இறங்கினார்.

“வணக்கம் ஐயா” என ஊபை ேலாம்

மவத்தது. ஒரு தமலயமேப்புடன்
நடந்துப் ப ாய் நாற்காலியில் அைர்ந்துக்
சகாண்டார் அவர்.

“யார் பைல ிைாது இன்னிக்கு?” விஷயம்

சதரிந்தாலும் ேம் ிைதாயைாக பகட்டார்
அவர்.

“நம்ை முத்துக்காமை பைலயும் டீச்ேர்

பைலயும் அய்யா”

“என்ன ிைாது?”

“கள்ைக்காதலுங்க ஐயா”

அவன் சோல்லி முடிப் தற்குள் வாய்

சவற்றிமல ாக்கு ப ாட்டிருந்தது.
“ ைபதேி நாபய! யாைப் ார்த்துடா கள்ைக்
காதல்னு சோன்ன? உன்மனக் சகான்னுப்
புமதக்கபறன் ாருடா” என காமை
காட்டு காட்டு என காட்டி இருந்தான்.
சேவல ைற்றும் ேிலர் அவமன இழுத்துப்
ிடித்துக் சகாண்டார்கள்.

“கள்ைக் காதல் இல்லாை, இது நல்ல

காதபலா!”

“கள்ைக் காதலு இல்லாங்காட்டி காவிய

காதபலா!”

என ல குைல்கள் அங்கங்பக பகட்க,

“மதரியம் இருந்தா முன்ன வந்து

ப சுங்கடா! ப ேன ஒவ்சவாருத்தான்
வாமயயும் ஒமடக்கபறன்” என
திைிறினான் காமை.
இன்னும் ஞ்ோயத்து
ஆைம் ிக்கபவயில்மல. அதற்குள்
அடிதடியாகி இருந்தது.

“யப் ா காமை! நான் தான் விோரிச்சுட்டு

இருக்பகன்ல! இப் டி நீ ேலம் ிகிட்டு
நின்னா, எனக்கு என்ன ைரியாமத?
ப ோை நில்லுப் ா.” என அவமனப்
ார்த்து சோன்னவர், ின் ஊர் ைக்கமைப்
ார்த்து,

“டீச்ேர் நம்ை ஊருக்கு ாடம் சோல்லிக்

குடுக்க வந்துருக்காங்க. நான் தான்
அவங்கை காமை வட்டுல
ீ தங்க வச்பேன்!
டீச்ேை த்தி ச ருோ சதரியமலனாலும்
நம்ை காமையப் த்தியும் அவன்
ஒழுக்கத்தப் த்தியும்
நம்ைளுக்சகல்லாம் நல்லாபவ சதரியும்.
அதனால ப ேி தீர்க்கற வமைக்கும்
யாரும் வாய விட பவணாம்னு
பகட்டுக்கபறன்” என பகட்டுக் சகாண்டார்.

சகாஞ்ேம் தூைைாக அைர்ந்து ல்லில்

குச்ேி மவத்துக் குத்திக் சகாண்டிருந்த
ச ருசு ஒன்று,

“இத்தமன வயசுக்கு அப்புறமும்

கண்ணாலம் ஆகாை இருந்தா,
முத்துக்காமை என்ன காங்பகயம் காமை
கூடத்தான் கள்ைக் காதல் வச்ேிக்கும்!
இதுக்சகல்லாம் எதுக்கு படாய்
ஞ்ோயத்து” என நக்கலாக பகட்க ஊபை
சகால்சலன ேிரித்தது.

‘அட சகைகம் புடிச்ே சகழவா! வருஷா

வருஷம் எைமன ஏைாத்திப்புட்டு
சுத்திக்கிட்டு இருக்கற ஒனக்கு இந்த
வருஷம் காமைதான்யா ாேக்கயிற வேப்
ீ
ப ாறான்!’ என ச ருமே முமறத்துக்
சகாண்டிருந்த காமைமயப் ார்த்து
ைனதில் ப ேிக் சகாண்டான் சேவல.

“ேரி விஷயத்துக்கு வருபவாம்! இது ஒரு

உத்தைைான பவமலப் ார்க்கும்
ச ாண்ணு பைல ப ாடப் ட்டுருக்கற ழி.
உண்மை என்னான்னு சதரியற
வமைக்கும் யாரும் டீச்ேை ாத்து ஒத்மத
வார்த்மதப் ப ேக் கூடாது! இது நம்ை
ஊருக்கு அழகில்ல! யாருய்யா அது
ிைாது குடுத்தது? முன்னுக்கு வா” என
சோன்னார் ச ரிய தனக்காைர்.

அங்பக வந்து நின்றது நீ ங்கள் நிமனப் து

ப ால க்பகாடாபவா, ரூம் சைண்டபலா
இல்மல. அங்பக ம்ைிக் சகாண்டு வந்து
நின்றது ைாரிமுத்து! எந்த ைாரிமுத்து?
வகுப்புத் பதாழிமயப் ின்னால் தட்டிய
சூரியின் தந்மத தான் அன்னார்.
‘நீ தானா அது?’ என சகாமலசவறியுடன்
ார்த்திருந்தான் காமை.

“சோல்லு ைாரிமுத்து! எதுக்கு இந்த

ிைாது? உன் கிட்ட இமத நிரூ ிக்க ோட்ேி
இருக்கா?”

“இதுக்கு என்ன ோட்ேிலாம் பகக்கறீங்க?

ோட்ேி வச்ேிக்கிட்ட ேைேம் ண்ணுவாங்க?
அட ோட்ேி வச்ேிக்கிட்டா ோந்தி
முகூர்த்தம் ண்ணுவாங்க?” இது நம்
க்பகாடாவின் குைல்.

“ ிைாது குடுத்தவன தவிை பவற யாரும்

வாயத் திறக்கக்கூடாது” என ச ரிய
தனக்காைர் ேத்தம் ப ாட,

“என்ன நடக்குது இங்க? வாட் சத சஹல்

இஸ் பகாயிங் ஆன்?” என கத்திய டி
வந்தான் ைமற.
“பதா வந்துட்டாருடா வாட்டு, கூட்டு,
வாயில பூட்ட பூட்டுன்னுகிட்டு! இப்
ஒன்னும் நடக்கல வாத்தியாபை!
ஏற்கனபவ நடந்து முடிஞ்சு ப ாச்சு
எல்லாம்! ஏன் நடந்துச்சு, எப் டி
நடந்துச்சு, எங்க நடந்துச்சுன்னு
விோைமணத்தான் ஓடுது இப்ப ா” என
கிண்டலாக சோன்னான் ரூம் சைண்டல்
ைாடோைி.

“ோர், என்ன ஞ்ோயத்துனாலும் அதுல

சவைியூர்காைங்க எங்கை இழுத்து
விடறது தப்பு. உங்க ஞ்ோயத்து உங்க
ஆளுங்களுக்கு ைட்டும்தான் சேல்லும்.
டீச்ேருக்கு இல்ல” என ச ரிய
தனக்காைமைப் ார்த்து சோன்னான்
ைமற.

“அேலூர்னா எங்கூரு போத்த

திங்கலிபயா? போறு ைட்டும் நாங்க
குடுக்கறது பவணும்! ஆனா எங்கூரு
கட்டுத்திட்டம் ைட்டும் பவணாைாக்கும்!
நாங்கைாம் போத்துக்கு கஸ்டப் ட்டாலும்
ஒழுக்கத்த இஸ்டப் ட்டு சநஞ்சுல
சுைக்கற ேனங்க! ையிறு ப ானா உயிரு
ப ாச்சுன்னு உசுை வுடற கவரிைான்
ைம் மை. எங்கூருல இப் டி ஒரு
ஒழுக்கக்பகடுன்னா ார்த்துட்டு சும்ைா
ப ாக ைாட்படாம்!” க்பகாடா ாண்டியன்
ேிலிர்த்துக் சகாண்டு நின்றான்.

“எது நீ கவரிைானு ைம் மையா?

ச ாண்டாட்டி குத்துக்கல்லாட்டம்
இருக்கறப்ப ாபவ அவ தங்கச்ேி
காபவரிய உஷார் உடற நீ கவரிைானப்
த்தி ப ேற? கலி முத்தி ப ாச்சுடா
படாய்” என கூட்டத்தில் இருந்து சேவல
ேவுண்ட் விட,
“அந்நிய ேக்திங்க கண்டமதயும் ப ேி
ஞ்ோயத்த சதமே திருப்புறானுங்க! நீ ங்க
ஞ்ோயத்த ஆைம் ிங்க ஐயா!” என
ைீ ண்டும் ப ச்மே ச ரிய தனக்காைரிடம்
திருப் ி விட்டான் ாண்டியன். அவன்
ச ாண்டாட்டி முந்தாமனமய ஒரு உதறு
உதறி ைீ ண்டும் இமடயில் சோருகி
சகாண்ட ஸ்மடலிபல கிலி ிடித்தது
அவனுக்கு.

“இருங்க வாத்தியாரு தம் ி! ிைாதுன்னு

வந்துட்டா நாமலயும் விோரிச்சு தீர்ப்பு
சோல்லுறது என்பனாட கடமை.
காலங்காலைா இது எங்க ைம் மைக்கு
இந்த ஊரு தை ைரியாமத!”

ைமற கடுப்புடன் ப ாய் ைங்மகயின்

அருபக நின்றுக் சகாண்டான்.

“என்பனாட ப்யூர் ஏஞ்ேல கண்டவனும்

கண்ட டி ப ேறது எனக்குப் புடிக்கல
தவா. இசதல்லாம் முடிஞ்ேதும்,
பவமலயாவது ஒன்னாவதுன்னு நாை
சேன்மனக்கு கிைம் ிடலாம். கண்ட்ரி
ப்ரூட்ஸ்! அசனடுக்பகட்படட்
ார்ப ரியன்ஸ்” என முனகினான்
ைங்மகயிடம்.

இவ்வைவு ேலேலப்பு நடந்தும்

நிதானைாகவும், அமைதியுைாக
நின்றிருந்தாள் ைங்மக. காமைபயா
பகா த்துடனும், தவிப்புடனும்
நின்றிருக்க, அவமன சுற்றி
ைச்ேக்காமையும் இன்னும் த்து ப ர்
காவலாகவும் நின்றிருந்தார்கள். அவன்
ார்மவ எல்லாம் ைங்மகயிடபை
நிமலத்திருந்தது. ஊர் ைத்தியில்
அவமைக் பகவலப் டுத்துவது அவனுக்கு
சநஞ்ேில் ைத்த ஆமறபய வைவமழத்தது.
காைாட்ேி கண் கலங்கினாலும் ைகளுடன்
ைங்மக அருகிபலபய நின்றிருந்தார்.
ைாேியின் கணவன் ட்டும் டாைல்
நடப் மதப் ார்த்திருந்தான்.

“சோல்லுப் ா ைாரிமுத்து! இந்த

அ ாண்டத்துக்கு உன் கிட்ட ோட்ேி
இருக்கா?” என பகட்டார் ச ரிய
தனக்காைர்.

“இருக்குங்க ஐயா”

“என்னாது இருக்கா? ோட்ேி இருக்கா?

ேத்தியைா இருக்கா?” என ஒபை ேலேலப்பு
கூட்டத்தில்.

“என் ைவன் ேின்னப்ம யன்! சதரியாை

ச ாம் ை புள்ை பைல பைாதிட்டதுக்கு
இந்த டீச்ேரும், காமையும் ைாத்தி ைாத்தி
அவன அடிச்ேிருக்காங்க ஐயா! இவங்க
என்ன ஒழுக்கைா இருகாங்கன்னு என்
ைவன மக நீ ட்டி இருக்காங்க? அது தான்
எனக்கு பகா ம்! ஒரு தப்
தண்டிக்கனும்னா சைாதல்ல நாை
நல்லவங்கைா இருக்கனும்! அந்த தகுதி
இவங்க சைண்டு ப ருக்குபை இல்ல! நம்ை
ஊருல திருட்டு நடந்துருக்கு, ஏன்
சகாமல கூட நடந்துருக்கு! ஆனா இப் டி
ஒழுக்கங்சகட்ட ஈன காரியசைல்லாம்
நடந்தது இல்ல. நாை
குழந்மதயம்ைனுக்கு கட்டுப் ட்டு
வாழறவங்க! அந்த ைண்ணுல இப் டி
ஒரு கள்ைக்காதல் கூடாதுன்னு
சநமனச்சுத்தான் இந்தப் ிைாது
குடுத்பதன்” என சோல்லியவன் ைடித்து
விட்டிருந்த பவட்டியில் இருந்து ஒரு
ேீடிமய எடுத்தான்.

‘ஐயபயா இவன் குறும் டம் ஓட்டப்

ப ாறான் ப ாலிருக்பக!’ என் துதான்
ஊரில் உள்ைவர்கைின் மைண்ட்வாய்ஸ்.
தப்பு எதுவும் சேய்யவில்மலபய
எனக்சகன்ன யம் என
சதனாசவட்டாகத்தான் நின்றிருந்தான்
காமை.

க்பகாடா ாண்டியன் குடுகுடுசவன ஓடி

ஓைைாக மவத்திருந்த டீவிமயயும், ேீடீ
ப்பையமையும் அங்பக ஏற்கனபவ சேட்
சேய்திருந்த பைமேயில் மவக்க,
சைண்டல் ைாடோைிபயா க்கத்தில்
இருந்த குட்டி ைண்ட த்தில் இருந்து வயர்
இழுத்து வந்து கசைண்ட் கபனக்ஷன்
சகாடுத்தான்.

குறும் டமும் ஓடியது…

இருவர் வாழ்க்மகயின் வழித்தடமும்

ைாறியது…
அத்தியாயம் 16

உங்கைத்தான் எண்ணி எண்ணி

என் உசுரு வாழும்

சோல்லுைய்யா நல்ல சோல்லு

சோன்னா ப ாதும்!!! (தவைங்மக)

“நிப் ாட்டு, நிப் ாட்டு! அட

நிப் ாட்டுங்கபறன்” என ேத்தம் ப ாட்டார்
வாயில் குச்ேி மவத்திருந்த குசும்புக்காை
ச ருசு.

ேீடிமய ப்பை சேய்வமத நிறுத்த

சோன்னவர், தான் கட்டி இருந்த அழுக்கு
பவட்டிமய நன்றாக ைடித்துக் கட்டிக்
சகாண்டு, ேட்மடயில்லாைல் சவறும்
பதாைில் ப ாட்டிருந்த துண்மட உதறி
ைீ ண்டும் பதாைில் ப ாட்டுக் சகாண்டு
டீவியின் அருபக சைதுவாக நடந்துப்
ப ானார்.

அங்பக கூடி இருந்த அமனவரும்

அவமைப் ார்க்க, டீவியின் முன்பன
ப ாய் குத்த மவத்து அைர்ந்தவர்,

“இப்ப ா ப ாடு! கண்ணுல பூ

வுழுந்துருச்சுல்ல, அம்புட்டு தூைத்துல
இருந்துப் ார்த்தா ஒன்னும் சதரியாதுப்பூ”
என சோல்லியவமை சவட்டவா குத்தவா
என ார்த்தான் காமை.

ச ரிய தனக்காைருக்பகா தர்ைேங்கடைாக

இருந்தது. தங்கள் ஊருக்கு டித்துக்
சகாடுக்க வந்த ச ண்ணின் பைல்
இப் டிப் ட்ட குற்றச்ோட்மட
மவப் ார்கள் என அவர் கனவிலும்
நிமனக்கவில்மல. அவர் தாபன
ைங்மகமய காமையின் வட்டில்
ீ தங்க
மவத்தார். அது பவறு குற்றக்
குறுகுறுப் ாய் இருந்தது அவருக்கு.
காலங்காலைாக நடுநிமலயாய் இருந்து
தீர்ப்பு சோல்லும் ைம் மையில் இருந்து
வந்தவருக்கு, ைங்மகயின் பைல் தனியாக
எந்த ேலுமகமயயும் காட்ட
முடியவில்மல. அவமைத் தப் ாக ப ே
பவண்டாம் என ஊர் ைக்கமை அடக்கி
மவத்தாலும், அவருமடய தகப் னாரின்
வயசதாத்த ச ருசு ைாதிரி
ச ரியவர்கமை எப் டி அவைால் அதட்டி
உருட்ட முடியும்! ேீக்கிைம் ஞ்ோயத்மத
விோரித்து முடித்து விட்டுவிட பவண்டும்
என நிமனத்து, பவறு வழியில்லாைல்
அவரும் அந்த குட்டி டீவியின் திமைமயப்
ார்க்கலானார்.

குறும் டம் ஓட ஆைம் ித்தது. திமையில்

ைங்மகயின் உருவப் டம் றந்து வந்து
குைத்தில் இருந்த தாைமையில்
அைர்ந்தது. அதன் ிறகு காமையின்
உருவப் டம் புயல் ப ால சுற்றி சுற்றி
வந்து ச ரிய இமலயின் பைல்
நின்றது. ஒரு மேடில் பூவில் ைங்மக
இன்சனாரு மேடில் இமலயில் காமை.
அவர்களுக்கு நடுபவ ஹார்ட் பவறு
ப ாடப் ட்டிருந்தது.

கூட்டம் ஆசவன ார்க்க,

“என்னப்பூ லான டம்னு சோல்லிப்புட்டு

கல்யாண டம் ப ாடற?” என கடுப்ப ாடு
பகட்டார் ச ருசு.

ைங்மகக்பகா, என் துகைிலும்

சதான்னூறுகைிலும் கல்யாண வடீபயா
ீ
எடுப் வர்கள் காட்டும் குைைி வித்மதமய
இந்த வடீபயா
ீ தயாரித்தவன்
சேய்திருப் மதப் ார்த்து பலோக
புன்னமகக் கூட எட்டிப் ார்த்தது. (இங்க
யாசைல்லாம் கல்யாண
படப்ல/ப ாட்படால பைாோ பைல,
தாைமை பைல, தாம் ைத்தட்டுல
உட்கார்ந்திருந்தீங்க? அப்ப ா
அசதல்லாம் ார்த்து வாவ்னு இருந்துச்சு,
இப் ார்த்தா ேீப்பு ேீப் ா வருது)

அதன் ிறகு ாடல் ஒன்று

ிண்ணனியில் ஒலிக்க, ைங்மகமய
காமை தூக்கிக் சகாண்டு நடப் து
திமையில் சதரிந்தது.

“சநஞ்சுக்குள்பை இன்னாருன்னு

சோன்னா புரியுைா” என ாடல் ஓட,

ைங்மகபயா காமையின் சநஞ்ேில்
முகத்மதப் புமதத்திருந்தாள் அதில்.

ைமற கண்கள் இைண்டும் சதறித்து கீ பழ

விழுந்து விடுவது ப ால ைங்மகமயப்
ார்க்க, அவபைா எந்த ேலனமும் இன்றி
நின்றிருந்தாள்.
“அட! இதத்தான் ஊபை கூடி நின்னு
பவடிக்மகப் ார்த்துச்பே! டீச்ேரு
இஸ்கூட்டில இருந்து விழுந்து காமல
ஒடச்ேிக்கிட்டப்ப ா, காமை தான்
தூக்கிட்டுப் ப ானான்! இதுல என்ன
கள்ைக்காதல கண்டுப்புட்டீங்க? ஒரு
ஒதவிதாபன!” என கூட்டத்தில் ஒரு
ச ண் குைல் சகாடுக்க, ேில ச ண்கள்
அதாபன என தில் சகாடுத்தார்கள்.

“இருங்கத்தா! இன்னும் வரும்” என

ைாரிமுத்து சோல்ல,

“இன்னும் வருைா?” என பகட்டப் டி

கண்மணக் கேக்கிக் சகாண்டு இன்னும்
நன்றாக உற்றுப் ார்த்தார் ச ருசு.

“பதா ச ருசு! ஒனக்கு கண்ணுல பூ

விழுந்ததுக்கு திலு புண்ணாக்கு
விழுந்திருக்கனும்யா!” என ைிதைிஞ்ேிய
ஆத்திைத்தில் கத்திய காமை தன்
தகப் னின் பதாைில் இருந்த துண்மட
உருவி, சுருட்டி ச ருேின் பைல்
விட்டடித்தான். தனக்கு வந்தது லா ம்
என அமத எடுத்து ைடித்து கக்கத்தில்
சோருகிக் சகாண்டார் அவர்.

அடுத்தப் ாடல் ைீ யூேிக் வரும் ப ாபத

காமைக்கு பவர்த்துக் சகாட்டியது.

“ஓ ஹபை ைாைா சஹபை ைாைா

ஹபை கிருஷ்ணா

ைாத்திரி பநைத்துப் பூமேயில்..

டிண்டண டிண்டன டிண்டன டிண்டன”

என ாடல் வை கயிற்றுக் கட்டிலில்
காமை கீ பழ கிடக்க, ைங்மக அவன்
பைபல கிடந்தாள். எந்த ாடாவதி மழய
ப ானில் இருந்து அமத ஷூட் ண்ணி
இருந்தார்கபைா, எச்.டி அைவுக்கு
கிைியைாக இல்லாவிட்டாலும்
ைங்கலாகவும் ைங்கைகைைாகவும்
சதரிந்தார்கள் காமையும் ைங்மகயும்.

அடுத்த ேீன் வருவதற்குள், காமை

உமதத்த உமதயில் டீவியும் ேீடி
ப்பையரும் கீ பழ விழுந்துக் கிடந்தன. டீவி
தமலகீ ழாக கிடக்க, ேீடி, ப்பையரில்
ஸ்டக்காகி இருவரும் கட்டிப் ிடித்திருந்த
ேீபன தமலக்கீ ழாக அப் டிபய
நின்றிருந்தது திமையில். இன்னும்
ஆத்திைத்பதாடு க்கத்தில் இருந்த ச ரிய
கல்மலத் தூக்கி டீவிமய உமடக்க வை,
ஆண்கள் ேிலர் காமைமய இறுக்கிப்
ிடித்துக் சகாண்டார்கள். திைிறி அவர்கள்
ிடியில் இருந்து சவைி வை
ப ாைாடியவனின் கண்கள் ைட்டும்
ைங்மக பைபலபய இருந்தன.

திடைாக நிற் து ப ால அவள் காட்டிக்

சகாண்டாலும், கண்கள் கலங்கி
இருந்தது அவனுக்கு நன்றாகபவ
சதரிந்தது. ைாேி அதிர்ச்ேியில் நிற்க,
காைாட்ேியின் கண்கைில் கண்ண ீர்
வழிந்தது.

ைமறபயா,

“இதான் நீ சோன்ன அந்த ியூரிட்டியா

தவைங்மக? இந்த பேத்துல கலக்கத்தான்
உன் புனிதத்த காப் ாத்துனியா?” என
ஆத்திைைாக பகட்டான்.

அவமன உறுத்துப் ார்த்த தவைங்மக

திபலதும் சோல்லவில்மல. சைத்த
டித்த ஆேிரியபன இவ்வாறு ப ே, ஊர்
ைக்கமைப் ற்றி சோல்லவும்
பவண்டுபைா!!!

“ஏற்கனபவ டீச்ேர் காமைய

வச்ேிருக்காங்கன்னு அைேல் புைேலா
விஷயம் சவைி வந்தப் கூட நான்
நம் ல! இப்ப ா ாபைன் டீவி
ச ட்டியிபலபய காட்டிட்டான்”

“நான் சோல்லல, டீச்ேர் தான் காமைய

வச்ேிருக்காங்க, காமை டீச்ேை
வச்ேிருக்கலன்னு. ாருடா படாய்! நல்லா
கண்ண சதாறந்து ாரு. டீச்ேரு பைல
கிடக்க, காமை கீ ழ கிடக்கான்!”

“ஆத்தாடி ஆத்தி! ஒய்யாை சகாண்மடயில

தாழம்பூவாம், அதுக்குள்ை இருக்குதாம்
ஈரும் ப னும்! சவள்மையா இருக்கறவ
நல்லவைாத்தான் இருப் ான்னு
சநமனச்போபை! இவ என்னான்னா
ஆனானப் ட்ட நம்ை காமைமயபய
ையக்கி ோய்ச்சுப்புட்டாபை!”

“ ட்டணத்துப் ாப் ா, கரீக்டா த்து

ைணிக்கு ப ாட்டாலாம் தாப் ா!”
கூட்டத்திபல ேலேலசவன ப ச்சுக்
குைல்கள்.

“யாருடா இப் டி கூட்டத்துல நின்னு

ப ேறது? எதா இருந்தாலும் என்
முன்னால வந்து ப சுங்க ாப்ப ாம்!
ஊருல ஒவ்சவாருத்தான் வட்டுப்
ீ
ச ாழப்பும் நாறப் ச ாழப் ா இருக்கு!
என்னபைா புத்தன் ைாதிரியும்
சுத்தன்(சுத்தைானவன் என அவர்
ாமஷயில் சோல்கிறார்) ைாதிரியும்
டீச்ேை நாக்கு பைல ல்ல ப ாட்டு ப ே
வந்துட்டீங்க! தகிரியம் இருந்தா என்
முன்ன வந்து ப சுங்கடா! நாக்க இழுத்து
வச்சு அருவாமுமனயில வகுந்துடபறன்!”
சகாண்மடமய அவிழ்த்து ைீ ண்டும்
முடிந்துக் சகாண்டு ேண்மடக்கு
சைடியானார் காைாட்ேி. பவண்டாசைன
அவைது மகமய இறுகப் ிடித்துக்
சகாண்டாள் ைங்மக.
“நான் ச த்தது ண்ண தப்புக்கு, அடுத்த
வட்டுக்கு
ீ வாழ ப ாற உன்மனப் ார்த்து
நாக்குல நைம் ில்லாை இப் டி
ப ேறாங்கபைத்தா!” பகா ம் வருத்தைாய்
ைாற கண் கலங்கினார் அவர். ேீடீயில்
டம் வந்த ப ாபத, இது ேைக்கடித்த
ைகனின் சேயலாகத்தான் இருக்கும் என
அனுைானித்திருந்தார் அவர். நிதானத்தில்
இருக்கும் ப ாது அவர் ைகன் எவ்வைவு
கண்ணியவான் என் துதான் ஊருக்பக
சதரிந்த விஷயைாயிற்பற! ஆல்கஹால்
ஒரு நாள் இல்லாவிட்டால் ஒரு நாள்
கண்டிப் ாக ஆப் டித்துவிடும் என் தற்கு
இதுபவ ோன்று. குடிப் வர்களுக்கு
ைட்டும் ஆப் டிக்காைல் அவர்கமை
ோர்ந்தவர்களுக்கும் பேர்த்தல்லவா
அடித்து விடுகிறது!
“பதா ாருங்கப் ா! அமைதி, அமைதி!
எல்லாரும் அமைதியா இருங்க” என
ேத்தம் ப ாட்டார் ச ரிய தனக்காைர்.

அப்ச ாழுதும் அங்கும் இங்கும்

ப ச்சுக்குைல்கள் பகட்டப் டித்தான்
இருந்தன. காச்மூச் ேத்தம் எல்லாம்
அங்பக ஒரு டாக்ேி வந்து நிற்கும்
ஓமேயில் அடங்கிப் ப ாயின. அதில்
இருந்து அைக்கப் றக்க இறங்கி ஓடி
வந்தார் அேய். அவர் ின்பனாடு அவர்
ைமனவி ைங்மகயர்க்கைேியும் வந்தார்.

தந்மதமயப் ார்த்ததும்,

“அப் ா” என ஓடி வந்த தவைங்மக, தன்

அம்ைாமவக் கண்டதும் ஒன்றும்
ப ோைல் வந்த வழிபய நடந்துப் ப ாய்
ைீ ண்டும் காைாட்ேியின் அருபக நின்றுக்
சகாண்டாள்.
ைகைின் கலங்கிய முகத்மதப் ார்த்த
அேய், ேட்சடன சூடாகிப் ப ானார்.

“என்ன நடக்குது இங்க? நீ ங்க

சோல்லுங்க ோர்! உங்க கிட்ட ப ேி
நல்லா விோரிச்ேிட்டுத்தாபன என் ைகை
இந்த ஊருக்கு பவமலக்கு அனுப் ிபனன்.
என்னபைா ஞ்ோயத்து என் பைல,
வாங்கப் ான்னு நடு ோைத்துல ப ான்
ப ாட்டு கூப் ிடறா என் ச ாண்ணு!
ச த்த தகப் னுக்கு ஒரு நிைிஷம் எப் டி
இருக்கும்னு உங்கைால கற் மன
ண்ணி ார்க்க முடியுதா?” என வந்ததும்
வைாததுைாக ச ரிய தனக்காைமைப்
ார்த்து பகட்டார் அேய். ச ரிய
தனக்காைர் வாய் ப ோைல் கீ பழ கிடந்த
டீவிமயப் ார்க்க, அமதப் ார்த்த
அேய்க்கு அதிர்ச்ேியாகிப்ப ானது.
ைங்மகயர்க்கைேிபயா திமகத்துப் ப ாய்
ைகமை பநாக்கினார்.
ைகமை ஏறிட்டுப் ார்த்த அேய், ின்
காமைமய சவறித்து பநாக்கினார். அவர்
ார்மவயில் கூனிக் குறுகிப் ப ாய்
நின்றான் முத்துக்காமை. ைகைின்
எதிர்காலத்மதப் ற்றி க்கம் க்கைாய்
அவனிடம் ப ேி இருந்தாபை! இவனால்
அல்லவா அவள் ஊரின் முன்பன ைானம்
சகட்டவைாக நிற்கிறாள்.

“என்ன தவா இசதல்லாம்?” அதிர்ச்ேியாக

பகட்டார் ைங்மகயர்க்கைேி.

“பகளுங்க ஆண்ட்டி! நல்லா ஃப ார்

பவார்ட்ஸ் பகளுங்க! டிச்ேவ ைாதிரியா
நடந்திருக்கா! ஒரு
காட்டுப் யக்கூட..ச்மே! சோல்லபவ
நாக்கூசுது” என ட டத்தான் ைமற.

“பதா ாருங்க தம் ி! விோைமண

இன்னும் நடந்துகிட்டுத்தான் இருக்கு! என்
ைவன என்னா பவணும்னாலும்
சோல்லுங்க! நான் பகட்டுக்கபறன்!
ச ாம் ைப்புள்ைய த்தி எதாச்சும் தப் ா
ப சுன ீங்க, அப்பூறம் ைருவாத சகட்டுரும்”
என பகா ைாகப் ப ேினார் காைாட்ேி.

அவரின் பகா ப் ார்மவயில் ‘விக்கட்

விட்ச்’ எனும் முணுமுணுப்ப ாடு தள்ைிப்
ப ாய் நின்றுக் சகாண்டான் ைமற.

காமையின் முன்பன வந்து நின்ற அேய்,

“உன்ன நல்லவன்னு சநமனச்சு நட் ா

ழகபனன், என் ச ாண்ண உன் வட்டுல
ீ
நம் ி விட்படன்! என் நம் ிக்மகக்கு
எப் டி உன்னால பைாேம் சேய்ய
முடிஞ்ேது காமை?” என பகட்டவர்
ைாசைன அவமன அமறந்துவிட்டார்.

ைங்மக அதிர்ந்துப் ப ாய் அப் ா என

கத்த, காமைபயா அமறமய வாங்கிக்
சகாண்டு அமைதியாகபவ நின்றான்.
“பஹாய்!”

“படய்!”

“அபடய்!”

“ஏண்ட்ைா எங்க காமை பைலபய மகய

வச்ேிட்டியா?” எனும் ேத்தத்பதாடு ஊர்
ைக்கள் லர் அேமய சூழ்ந்துக்
சகாண்டனர். என்னதான் உள்ளூரிபலபய
பூேல்கள் இருந்தாலும், சவைியூர்காைன்
தங்கள் ஊர் ஆள் பைல் மக மவப் மத
எப் டிப் ச ாறுத்துக் சகாள்வார்கள்
அவர்கள். அடித்துக் சகாள்வதும், கட்டிப்
ிடித்துக் சகாள்வதும்
அவர்களுக்குள்பைபயதான். சவைி
ஆளுக்கு அதில் உரிமை இல்மல.

அேமய சூழ்ந்துக் சகாண்டவர்கமை

விலக்கி விட்டக் காமை,
“ச ாண்ண ச த்தவருக்கு பகா ம்
வைதுதான் நியாயம். அவர் அடிச்ோலும்
ைிதிச்ோலும் நான் வாங்கிக்குபவன்.
இதுல யாரும் தமலயிடாதீங்க” என
சோன்னான்.

ின் ச ரிய தனக்காைரின் அருபக ப ாய்

நின்றவன், ஊரில் உள்ைவர்கமைப்
ார்த்து,

“எல்பலாரும் என்மன ைன்னிக்கனும்!

நான் ச ாறந்ததுல இருந்து என்மனப்
ார்க்கறீங்க! என் குணம் உங்களுக்கு
எல்லாம் சதரியும். ேைக்கடிச்ோ நான்
எப் டி நடந்துப்ப ன்னும் சதரியும். டீச்ேரு
பைல எந்தத் தப்பும் இல்ல. ேைக்கடிச்சுட்டு,
ேண்மட சோல்லிக் சகாடுக்க பதாப்புக்கு
வந்த டீச்ேை நான் தான் மகமயப் புடிச்சு
இழுத்துட்படன். அவங்க தடுைாறி என்
பைல விழுந்துட்டாங்க! இது ைட்டும்தான்
நடந்தது. ைத்தப் டி இங்க இட்டுக் கட்டி
சோல்லறது எதுவும் எங்களுக்குள்ை
நடக்கல! இது அந்த ஆத்தா
குழந்மதயம்ைன் பைல ேத்தியம்! டீச்ேர்
ரிசுத்தைானவங்க! அவங்க மகமயப்
புடிச்சு இழுத்த நான் தான்
பகவலைானவன். எனக்கு இந்தப்
ஞ்ோயத்து எந்த தண்டமன குடுத்தாலும்
நான் ஏத்துக்கபறன்! ஒரு ாவமும்
அறியாத டீச்ேர் பைல வண்
ீ ழி ப ாட
பவணாம்” என சோல்லி மகசயடுத்து
கும் ிட்டான் காமை.

அவர்கள் ஊரின் குழந்மதயம்ைன் ைிக

ேக்தி வாய்ந்த சதய்வம். குழந்மத
இல்லாதவர்கள் அவமை வணங்கினால்
குழந்மத ாக்கியம் கிட்டும் என் து
அவர்கள் ஊர் ஐதீகம். அது
ைட்டுைில்லாைல், அவர் பைல் ேத்தியம்
மவப் து என் து ைிக ஆச்ோைைான ஒரு
விஷயம் அவர்கமைப் ச ாருத்த வமை.
ோதாைணைாக யாரும் குழந்மதயம்ைன்
பைல் ேத்தியம் மவக்க ைாட்டார்கள்.
ச ாய் ேத்தியம் மவப் வர்கமை அம்ைன்
காவு வாங்கி விடுவாள் என் து
வழிவழியாக ஊர் ைக்களுக்கு
சோல்லப் ட்டு வரும் விஷயைாகும்.

“சகாழந்மதயம்ைன் பைல தகிரியைா

ேத்தியம் வச்ேிட்டான்டா”

“ச ாய் ேத்தியம் ண்ணா அம்ைன் காவு

வாங்கிடும்னு அவனுக்குத் சதரியாத
என்ன!”

“என்னடா ச ாசுக்குன்னு ஒன்னும்

இல்லன்னு ேத்தியம் ண்ணிட்டான்!
அப்ப ாபவ சதரியும் க்பகாடா
திங்கலாம் இவன் ேரிப் ட்டு
வைைாட்டான்னு!”
“அதான் டீச்ேர் பைல தப்பு இல்ல என்
பைலத்தான் தப்புன்னு அம்ைன் பைல
ேத்தியைா சோல்லிட்டான்ல! அப்பூறம்
என்ன ேீக்கிைம் ஞ்ோயத்த முடிச்சு
வுடுங்க! வூட்டுல போலி சகடக்கு, வானம்
பவற ைப்பும் ைந்தாைமுைா இருக்குது” என
ைறு டியும் ேலேலசவன ப ச்சுக்குைல்கள்.

“சகாஞ்ேம் அமைதியா இருங்கப் ா! நான்

தீர்ப்பு சோல்லறதா இல்மலயா?” என
ேிடுேிடுத்தார் ச ரிய தனக்காைர்.

ைீ ண்டும் அங்பக அமைதி நிலவ,

“காமை அவன் க்கம் என்ன

நடந்ததுன்னு சதைிவா சோல்லிட்டான்.
தப்பு சேஞ்ோ கண்டிப் ா அதுக்கு
தண்டமனயும் அனு விச்சுத்தான்
ஆவனும். மகயப் புடிச்சு இழுத்தா,
இழுத்த மகமய சவட்டிப் ப ாடறது தான்
நம்மூரு வழக்கம்” என அவர் சோல்ல,
சவடித்து வரும் விம்ைமல அடக்க
பேமலத் தமலப் ால் வாமயப் ச ாத்திக்
சகாண்டார் காைாட்ேி. ைாேிபயா அழபவ
ஆைம் ித்து விட்டாள்.

இந்த தண்டமனத்தான் கிமடக்கும் என

சதரிந்திருந்தும், தன் பைல் தான் தப்பு என
ஒத்துக் சகாண்டு தன் மகமய இழக்க
முன் வந்திருந்தான் காமை.
இருவருக்கும் சதாடர்பு இருக்கிறது என
இவன் சோல்லி இருந்தால், இன்னும்
விோைமண அது இது என ப ாய்
கமடேியில் எப் டியும் கல்யாணம்
சேய்து மவத்திருப் ார்கள். ஆனால் தன்
மகக்காக கூட டீச்ேமை ஒழுக்கைற்றவள்
என சோல்ல வாய் வைவில்மல
அவனுக்கு.

“ஐயா, நாங்க பவணும்னா காமைய

ஊமை விட்பட அனுப் ிடபறாம்! மகய
எடுக்க பவணாம்யா!” என கண்ண ீருடன்
சகஞ்ேினார் ைச்ேக்காமை.

“வாமழயடி வாமழயா ஏமழ

ணக்காைன்னு ார்க்காை எல்லாருக்கும்
ஒபை நியாயம் தான் ஒபை தீர்ப்பு தான்னு
உனக்கு சதரியாதா ைச்ேக்காமை! ஒன்
ைவபன தப் ஒத்துக்கிட்டான்! தீர்ப்
யாருக்காகவும் ைாத்த முடியாது! எபல,
குழந்மதயம்ைன் காலடியில இருந்து
அந்த அருவாை எடுத்துட்டு வாங்கடா!”
என அவர் குைல் சகாடுக்க, ைம் மை
ைம் மையாக இந்த தண்டமனமய
நிமறசவற்றுவதற்காகபவ இருக்கும்
குலத்தில் ிறந்தவன், பகாயிமல பநாக்கி
ஓடினான். திரும் ி வரும் ப ாது அவன்
மகயில், ை ைசவன ச ரிய அருவாள்
ஒன்று இருந்தது. அதற்கு பூமே ப ாட்டு,
ச ாட்டு மவத்து எடுத்து வந்திருந்தான்
அவன்.
இது என்ன காட்டுைிைாண்டித்தனைாக
இருக்கிறது என அேய் அதிர்ந்துப் ப ாய்
நிற்க, ைங்மகபயா ப யமறந்தது ப ால
நின்றிருந்தாள். அந்த இடபை ேத்தைின்றி
ையான அமைதியாக இருந்தது.

அந்த பநைம் கூட தன்னால் அேிங்கப் ட்டு

நிற்கும் ைங்மகமய ஏறிட்டுப்
இமறஞ்சுதலாகப் ார்த்தவன்,

“ோரி டீச்ேர்” என முணுமுணுத்தான்.

ைச்ேக்காமை கண் கலங்கி ைகன் அருபக

நிற்க, சேவமலயும் கண்ண ீபைாடு
நண் ன் அருபக நின்றான்.

“ஹ்ம்ம்! ஆகட்டும்” என ச ரிய தனக்காைர்

மேமக சேய்ய, அருவாபைாடு
காமைமய சநருங்கினான் அவன்.
வாயில் ஏபதா ைந்திைம் ப ால்
முணுமுணுத்தவன், காமையின் வலது
மகமய ிடித்துக் சகாண்டு அருவாமை
ஓங்கினான்.

“நிறுத்துங்க!!!!!” என கத்திய ைங்மக

ஓடிப்ப ாய் காமைமய அமணத்துக்
சகாண்டாள்.

எல்பலாரும் அதிர்ச்ேியாய் அவமைப்

ார்க்க,

“என்னதிது காட்டுைிைாண்டித்தனம்! தப்பு

சேஞ்ேவங்கை கண்டிக்கபவா
தண்டிக்கபவா ப ாலீஸ் இருக்கு, பகார்ட்
இருக்கு! உங்களுக்கு யாரு இந்த
அதிகாைத்த குடுத்தா? மகய சவட்டபறன்
காமல சவட்டபறன்னு கிைம் றீங்கபை,
ைனுஷங்கைா நீ ங்கலாம்? காமை என்
மகமயப் புடிச்சு இழுத்துட்டான்னு நான்
வந்து இங்க காம்ப்பலயின்ட் குடுத்தனா?
யாபைா குடுத்தாங்க, யாைாபைா
ப ேனாங்க! ேம் ந்தப் ட்ட என் கிட்ட ஒரு
வார்த்மத பகட்கனும்னு யாருக்காச்சும்
பதாணுச்ோ? காமை என் மகமயப் புடிச்சு
இழுத்தாருத்தான்! நான் இல்மலங்கல!
எந்தப் ச ாண்ணும் ஒருத்தன் மகமயப்
புடிச்சு இழுத்தா ப ாயிட்டு ப ாகுதுன்னு
சும்ைா இருக்க ைாட்டா! அப் டி அவ
அமைதியா ப ாறான்னா, ஒன்னு
சூழ்நிமல மகதியா இருக்கான்னு
அர்த்தம் இல்ல அவளுக்கும் அவை
புடிச்ேித்தான் இருக்குன்னு அர்த்தம்.
சயஸ்! ஐ மலக் காமை. எனக்கு
காமையப் புடிச்ேிருக்கு! இது நீ ங்கலாம்
சோல்ற ைாதிரி கள்ைக்காதல் இல்ல!
நல்ல காதல்தான்”

“தவா!” என அேயும் அவர் ைமனவியும்

பேர்ந்பத கத்தினார்கள்.

அவர்கள் கத்தியது கூட அவள்

மூமைமய சேன்றமடயவில்மல. உடல்
சவட சவடசவன நடுங்க இன்னும்
காமைமய இறுக்கைாக அமணத்துக்
சகாண்டாள் அவள். தவைங்மக
ப ேியமதக் பகட்டு அதிர்ச்ேியின்
உச்ேத்தில் இருந்த காமைக்பகா அவைின்
உடல் நடுக்கம் அவனுக்குள்ளும்
கடத்தப் ட, ஆறுதலாக ைங்மகயின்
முதுமக தட்டிக் சகாடுக்கலானான்
காமை.

அமணத்தப் டி நின்றிருந்த இருவமையும்

ார்த்த ச ரிய தனக்காைர்,

“அப்புறம் என்னப் ா! டீச்ேபை இது கள்ைக்

காதல் இல்ல நல்லக் காதல்தான்னு
சோல்லிட்டாங்க. எப்ப ா அவங்க நல்லக்
காதல் ஞ்ோயத்து வமைக்கும்
வந்துச்போ, அப் பவ கல்யாணத்த
முடிச்சுப்புடறது தான் நம்மூர் வழக்கம்!
யப் ா படய், ிைாது குடுத்தவபன!
ஓடிப்ப ாய் நம்மூட்டுல, கல்யாணம்
முடிவாகிருச்சு தாலி பவணும்னு
வாங்கிட்டு வா! வட்டம்ைா
ீ குடுத்து
வுடுவாங்க”

காைாட்ேி கண்ண ீமைத் துமடத்துக்

சகாண்டு,

“பவணாமுங்க ஐயா! காமைபயாட

அப் த்தா தாலி எங்க பூமேயமறயில
தான் இருக்கு. அமதபய கட்டிடலாம்.
அதான் எங்க குல வழக்கம்” என
சோன்னார்.

ைச்ேக்காமைமய அவர் ஒரு ார்மவ

ார்க்க, விடு விடுசவன ஞ்ோயத்மத
விட்டு வட்டுக்கு
ீ நமடமய எட்டிப்
ப ாட்டார் அவர்.

காைாட்ேிக்கு புரிந்து விட்டது, தங்கள்

காமைமயக் காக்கத்தான் ைங்மக
அவமனப் ிடித்திருக்கிறது என
சோல்கிறாள் என! ஏற்கனபவ அவள்
பைல் ாேம்தான். இப்ச ாழுபதா
சதய்வத்மதப் ார்ப் து ப ால அவமைப்
ார்த்தார் அவர். ைகனின் மக, டீச்ேரின்
வாழ்க்மக என அவர் முன் நின்ற ச ரிய
பகள்விக்கு ைகனின் மகத்தான்
சேயித்தது. தன் ைத்தம் என வரும்ப ாது
சுயநலம் சேயிப் துதாபன இயல்பு.
ஆனாலும் இனி ைங்மகதான் தங்களுக்கு
எல்லாம் என முடிசவடுத்தவர், அவமைத்
தங்க தாம் ைத்தில் தாங்குபவன் இனி
என ைனதில் ேத்தியபை சேய்துக்
சகாண்டார்.

தங்கமை சுற்றி இவ்வைவு நடந்துக்

சகாண்டிருக்க காமைபயா,

“டீச்ேர்! என்மனக் காப் த்தனும்னு உங்க

வாழ்க்மகமய வணாக்கிக்காதீ
ீ ங்க!
உ..உங்களுக்கு எந்த விதத்துலயும் நான்
ச ாருத்தம் இல்ல. தண்ணி ப ாட்டு
தைங்சகட்டு ப ான எனக்கு ஏத்த
தண்டமனயா என் மகமய முழு
ைனபோடத்தான் குடுக்கபறன். நீ ங்க
உங்களுக்கு ஏத்த ஒருத்தை கட்டிக்கிட்டு
ேந்பதாஷைா இருங்க டீச்ேர்” என
சைல்லிய குைலில் சோன்னான்.

மூச்மே நன்றாக இழுத்து விட்டு தன்மன

ேைன் சேய்த ைங்மக, அவன் அமணப் ில்
இருந்து தன்மன விடுவித்துக்
சகாண்டாள். ின் அவமன நிைிர்ந்துப்
ார்த்தவள்,

“இந்த கல்யாணம் முடியற வமைக்கும்

நீ ங்க வாயத் திறக்கக் கூடாது! ைீ றி தாலி
கட்ட ைாட்படன்னு எதாச்சும்
அழிச்ோட்டியம் ண்ண ீங்க…அதுக்கப்புறம்
இந்த ைங்மகமய சடட் ாடியாத்தான்
 ாப் ீங்க! புரியுதா?” என குைல்
உயர்த்தாைல் ைிைட்டினாள்.

“டீச்ேர்!!!”

“ஷட் அப் ண்ணுங்க காமை!!!”

அதற்குள் அேய் அவர்கள் முன்பன

வந்திருந்தார்.

“அம்மும்ைா! நாை இங்கிருந்து

ப ாயிடலாம்ைா! இசதல்லாம் ேரிப் ட்டு
வைாது! புரிஞ்சுக்கடா”

“ஆைா! டீச்ேைப் ா சோல்லறத பகளுங்க

டீச்ேர்”

காமைமய ஒரு முமற முமறக்க,

கப்ச ன வாமய மூடிக் சகாண்டான்
அவன்.

“அப் ா சோல்றவன தான் கட்டிப்ப ன்னு

ப்ைாைீ ஸ் ண்ணியிருக்க நீ ! வந்துடு
ப ாயிடலாம். எனக்குத் சதரியும் உனக்கு
இவன் பைல காதல் கத்திரிக்காய்லாம்
இருக்காதுன்னு. ரிதா ப் ட்டு தான்
கல்யாணம் ண்ணபறன்னு புரியுது. நான்
பவணும்னா ச ரியவருகிட்ட ப ேி,
தண்டமன எதும் பவணான்னு
சோல்லபறன்! இதுக்சகல்லாம் உன்
வாழ்க்மகமய அடைானம்
மவக்காதம்ைா அம்மு”

“அப் ா! ப்ைாைிஸ் ண்பணன் தான்

இல்மலன்னு சோல்லல! ஆனா எப்ப ா
நீ ங்க ார்த்த ைாப் ிள்மை ஒத்த
பகள்விக்கூட பகட்காை என்மன
ேந்பதகப் ட்டு வார்த்மதய ஆேிட்டா என்
பைல வேினாபனா,
ீ அப் பவ என்பனாட
ிைாைிஸ்க்கு பவல்யூ இல்லாை ப ாச்சு!
ஏற்கனபவ ஒரு தடமவ நிச்ேயம்
நின்னதுக்பக நான் ேிமதயில
நடக்காைபல தீக்குைிச்ேிட்படன்! இங்க
நடந்த விஷயத்துனால ைறு டி ைறு டி
நான் தீக்குைிச்சு என் ரிசுத்தத்த
நிரூ ிக்க இஸ்டப் டல. என் உடம்புல
அதுக்கு சதம்பும் இல்லப் ா. என்மன என்
இஸ்டத்துக்கு விட்டுடுங்க! தயவு சேஞ்சு
உங்க மவப் கூட்டிட்டு கிைம்புங்கப் ா”

அதற்குள் ைச்ேக்காமை தாலிபயாடும்

ஒரு தட்டில், அரிேியில் ைஞ்ேமை
கலந்தும் எடுத்துக் சகாண்டு வை,
ைீ ண்டும் அங்பக ை ைப்பு.

“எல்லாரும் அமைதியா இருங்கப் ா!

ஐயபை, வந்து முக்கியைான ைந்திைத்த
ைட்டும் டிங்க! யம்ைா ைாபேஸ்வரி,
அரிேிய எல்பலாருக்கும் குடும்ைா!
ஆேீர்வாதம் ண்ணிட்டுப் ப ாகட்டும்!
ிைாது குடுத்தவன் மகயில சநமறய
அள்ைிக்குடு” என சோன்னார் ச ரிய
தனக்காைர். அவருக்பகா ைத்தக்காயம்
இல்லாைல், ஞ்ோயத்து நல்ல டி
முடிந்ததில் லத்த நிம்ைதி.

விஷயம் மக ைீ றி ப ாய்விட, நடப் து

நடக்கட்டும் என ஒதுங்கிக் சகாண்டார்
அேய்!

“என்னங்க, அப் டிபய விட்டுட்டீங்க?” என

ைங்மகயர்க்கைேி பகட்க,

“நீ விட சோன்னப் , விட்டுட்படன்! இப்

இழுத்துப் புடிக்க சோன்னா, முடியுற
காரியைா அைேி? இங்கயாவது அவ
நல்லாயிருக்கட்டும்!” என விைக்தியாக
சோன்னார் அேய்.

ேீச்ேீ இந்தப் ழம் புைிக்கும் என மகமய

உதறிக் சகாண்டு கிைம் ிவிட்டான் ைமற.

கடவுமை ைனதாை பவண்டிக் சகாண்டு

தாலிமய ைகன் மகயில் சகாடுத்தார்
காைாட்ேி. மக நடுங்க அமத ச ற்றுக்
சகாண்டான் காமை. ஐயர் ைந்திைம்
சோல்லி, கட்டுப் ா தாலிய என சோல்ல,
தயக்கத்துடன் ைங்மகமயப் ார்த்தான்
முத்துக்காமை.

அவமன ஆழ்ந்த ார்மவ ஒன்றுப்

ார்த்தவள்,

“கட்டு” என உதடமேத்தாள்.

ஒரு கணம் கண்மண இறுக மூடித்

திறந்தவன், சநைியாைல் பநைாக அவள்
கண்கமைப் ார்த்துக் சகாண்பட மூன்று
முடிச்மேயும் ப ாட்டு முடித்தான்.
ஞ்ோயத்துக்கு வந்த ைக்கள் அரிேி தூவி
வாழ்த்த, ச ரிய இடி ஒன்று இடித்து
ட டசவன ைமழ சகாட்டி அவர்கமை
ஆேீர்வாதம் சேய்தது.
ைமழ நீ பைாடு ைங்மகயின் கண்ண ீரும்
அடித்துக் சகாண்டு ப ானது அங்கிருந்த
யாருக்கும் சதரியவில்மல.

அத்தியாயம் 17

ிஃப்டி பகேி தாஜ்ைஹால்

எனக்பக எனக்கா

ிமைட்டில் வந்த நந்தவனம்

எனக்பக எனக்கா!!!!!!!! (முத்துக்காமை)

“காமை படய்! சவைிய வாடா!”

“ஆைா வாடா! கல்யாணத்தப் ண்ணிட்டு

வட்டுக்குள்ைபய
ீ ஒைிஞ்ேிக்கிட்டா
விட்டுருபவாைா? வாடா சவைிய!”
இன்பறாடு காமைக்கும் ைங்மகக்கும்
திருைணம் முடிந்து மூன்று நாட்கள்
ஆகியிருந்தன.

தாலி கட்டிய ைறுகணபை அடித்து

ஊத்திய ச ருைமழக்கு ஊர் ைக்கள்
எல்லாம் துண்மடக் காபணாம் துணிமய
காபணாம் என வட்மடப்
ீ ார்க்க ஓடி
இருந்தனர். காமையும் ைங்மகயும்
ைட்டும் அமேயாைல் அந்த இடத்திபலபய
நின்றிருந்தனர். அவர்கமை சநருங்கிய
காைாட்ேி,

“வாத்தா! நம்ை வட்டுக்குப்

ீ ப ாகலாம்”
என சோல்லி ைங்மகயின் மகப் ிடித்துக்
சகாண்டார்.

ேட்சடன காைாட்ேிமய இறுக்கி

அமணத்துக் சகாண்டு பதம் ினாள்
ைங்மக. அவள் முதுமக நீ வி விட்டவர்,
“என் வட்டு
ீ ைகாசலட்சுைி அழலாைா?
பதா, ஒன்னும் சதரியாத ாப் ா ைாதிரி
நிக்கறாபன, அவன தான் இனி நீ கதற
கதற அழ விடனும்! வாத்தா வட்டுக்குப்
ீ
ப ாகலாம்! இப் பவ சவட சவடன்னு
நடுங்கற” என்றவர் அவமை தன்பனாடு
கூட்டிக் சகாண்டார். ைாேி இவர்கபைாடு
வை, அவள் கணவன் எப் டிபயா
ேைாைிங்கப் ா என் து ப ால தங்கள்
வட்டுக்குக்
ீ கிைம் ி விட்டான்.

அேமய சநருங்கிய ைச்ேக்காமை,

“ே..ேம் ந்தி! நடந்தது நடந்துப் ப ாச்சு!

இனிபை நடக்க பவண்டியத ார்ப்ப ாம்!
வட்டுக்கு
ீ வாங்க” என தயங்கி தயங்கி
அமழத்தார்.

காைாட்ேியின் அமணப் ில் இருந்த

ைகமை ஏறிட்டுப் ார்த்தவாபற,
“இல்ல, ைவாயில்ல! எனக்கு..”
சதாண்மடமய சேருைிக் சகாண்டவர்,

“எனக்கு இசதல்லாம் அட்ேஸ்ட் ண்ணி

ஒரு சடர்ம்க்கு வை சகாஞ்ேம் மடம்
குடுங்க! அப்புறம் நாபன இங்க வபைன்.
இப்ப ா..ஹ்ம்ம் நான் வந்தாலும், பதமவ
இல்லாத ேங்கடங்கள் வரும். இந்தக்
கல்யாணம் நிமலச்சு நின்னா, நாமை
ின்ன ஒருத்தர் முகத்த ஒருத்தர் ார்க்க
பவண்டிய நிமலமைல இருக்பகாம்.
இப்ப ா நான் இருக்கற ைனநிமலல
கண்டிப் ா உங்கைலாம் ைரியாமதக்
குமறவா எதாவது ப ேி வச்ேிடுபவன்!
அதனால நான் விலகிப் ப ாறதுதான்
ச ட்டர்!” என நாசுக்காக ைறுத்து விட்டார்.

அவர் ப ேியமத பகட்டுக் சகாண்டுதான்

இருந்தாள் ைங்மக. தகப் மனப் ார்த்து
வருகிபறன் என் து ப ால
தமலயமேத்தவள், தாமயத் திரும் ியும்
ார்க்கவில்மல. ைங்மகயர்க்கைேி
ைகமைப் ார்த்தாலும் அவள் அருகில்
ப ாகவில்மல.

அேயின் அருகில் வந்த காமை,

“டீச்ேைப் ா!” என ப ே வை,

“பவய்ட்” என்றவர் ைமனவிமயத்

பதாபைாடு அமணத்துக் சகாண்டு ப ாய்
டாக்ேியில் அைர்த்தி விட்டு வந்தார்.

“அைேி, ப க்ல துண்டு இருக்கு!

தமலமயத் துவட்டிக்கம்ைா! இபதா
வந்துடபறன்” என அவர் ப ேியது அந்த
ைமழ ேத்தத்திலும் காமைக்கு பகட்டது.

காமையிடம் வந்தவர், ைமழ நீ ர்

முகத்தில் அடித்தாலும் அமத வழித்து
விட்டுக் சகாண்பட, த்து நிைிடங்கள்
ப ேினார். கிைம்பும் முன்பன,
“அவளுக்கு நான் ஒன்னும் சேய்யல!
கல்யாணைாச்சும் ேீரும் ேிறப்புைா சேஞ்சு
அவ இழந்தத ைீ ட்டுக் குடுக்கனும்னு
சநமனச்பேன். அவ விரும் ன ம யன்
தான் ேரி வைல, அவை விரும் ற
ம யனாச்சும் அவளுக்கு எல்லாமுைா
இருப் ான்னு அந்த வாத்தியார்
தம் ிமயபய ைாப் ிள்மையாப் ார்த்து
வச்பேன்! ஆனா ஒரு அப் ாவா இதுலயும்
நான் பகாட்மட விட்டுட்படன்! ஒரு
காலத்துல அவை நான் ஒதுக்கி வச்பேன்,
இப்ப ா நீ ங்க கிைம்புங்கப் ான்னு
என்மன அவ ஒதுக்கி வச்ேிட்டா!
ஆனாலும் அப் டிபய விட்ற ைாட்படன்
காமை! ரிதா ப் ட்டு உன்மனக்
கட்டிக்கிட்டாபைா, இல்ல ஊர் ப ச்சுக்கு
யந்து உன்மனக் கட்டிக்கிட்டாபைா
சதரியாது! இப்ப ா சைாம் இபைாஷனலா
இருக்கா! அவ சகாஞ்ேம் சேட்டில் டவுன்
ஆக மடம் குடுத்துட்டுப் ப ாபறன்!
ைீ ண்டும் வருபவன்! அப்ப ா என் ைக
எடுக்கற முடிவுதான் இறுதி முடிவு.
உன்மன பவணான்னு ைட்டும் சோன்னா,
நீ ண்ணி வச்ே காரியத்துக்கு தாலி
சேண்டிசைண்ட்லாம் ாக்க ைாட்படன்!
மகபயாட கூட்டிட்டுப் ப ாயிடுபவன்! அத
ைட்டும் ஞா கத்துல வச்ேிக்பகா!” என
ைிைட்டியவர் டாக்ேியில் ஏறிக்
சகாண்டார்.

டாக்ேி கண்மண விட்டு ைமறயும் வமை

அமதபயப் ார்த்தப் டி நின்றிருந்தான்
காமை.

“ப ாகலாம்டா ைவபன” என அவன்

அருபக வந்தார் ைச்ேக்காமை.

அப் ாவும் ைகனும் வட்மட

ீ சநருங்கும்
ப ாது, ைமழயில் நமனயாதவாறு வட்டு
ீ
தாழ்வாைத்தில் ஒதுங்கி நின்றிருந்தாள்
ைங்மக. அவேைைாக அவள் அருபக
ஓடினான் காமை.

“டீச்ேர்! ஏன் சவைிய நிக்கறீங்க?”

அவள் அமைதியாக மகக்கட்டி

நின்றிருந்தாபை தவிை வாய் திறந்து
ப ேவில்மல.

அப்ப ாது தான் ஆைத்தி தட்படாடு

சவைிபய வந்தார் காைாட்ேி.

“டீச்ேர் க்கத்துல ப ாய் நில்லு!” என

ைகமன முமறத்தவாபற சோன்னார்
அவர்.

இருவருக்கும் நடுவில் வாமழைைம்

ஒன்று நட்டு மவக்கலாம் எனும் அைவில்
பகப் விட்டு நின்றவர்கமை ஆலம் சுற்றி
வட்டுக்குள்
ீ விட்டார் காைாட்ேி.

“சுடுதண்ணி விைாவி வச்ேிருக்பகன்!

முதல்ல குைிச்ேிட்டு வா தவா” என
ைங்மகயிடம் ைட்டும் ப ேிய ைாேி,
காமைமய ஏசறடுத்தும் ார்க்கவில்மல.

வட்டுப்
ீ ச ண்கள் இருவரும் தன்மன
அந்நியப் டுத்தினாலும் ைங்மகமய
நன்றாக கவனித்துக் சகாள்வபத ப ாதும்
என கிணற்றடிக்குப் ப ானான் காமை.
ைங்மக குைித்து வருவதற்காக
அங்பகபய காத்திருந்தான் அவன்.
ாத்ரூைில் இருந்து வந்தவள்,
கிணற்றருபக நின்றிருந்த காமைமயக்
காணாதது ப ால எட்டி நமடப்ப ாட்டாள்.

“டீச்ேர், நில்லுங்க!”

அவைது குட்டி வாைிமயப் ிடித்தப் டி

அப் டிபய நின்றாள் அவள்.

“வந்து..டீச்ேர்!” என தயங்கியவன், ச ரிய

மூச்சோன்மற இழுத்து விட்டு,
“உங்க அப் ா ைறு டி திரும் ி வருவாரு
டீச்ேர்! அப்ப ா அவர் கூடபவ சகைம் ி
ப ாயிடுங்க! இங்க நடந்தசதல்லாம்
சகட்ட கனவா ைறந்துட்டு, உங்க
வாழ்க்மகமயப் ாருங்க டீச்ேர்! நான்
சேஞ்ே தப்புக்கு நீ ங்க ேிலுமவ சுைக்க
பவண்டாம் டீச்ேர்! ஹ்ம்ம். அது..
வந்து..பவற, உங்களுக்குப் ச ாருத்தைா
ஒருத்தை..வந்து கல்யாணம்..!” என அவன்
சோல்லி கூட முடிக்கவில்மல, அவள்
மகயில் மவத்திருந்த குட்டி வாைி
அவமன பநாக்கிப் றந்து வந்தது.

அவள் அப் டித் தூக்கி அடிப் ாள் என

அவன் கனவா கண்டான் காமை!
விலகுவதற்குள் வாைி அவன் சநஞ்ேில்
அடித்துக் கீ பழ உருண்டது. அதில் இருந்த
ஷாம்பு, ஷவர் க்ரீம், சலாட்டு சலாசுக்கு
எல்லாம் மூமலக்கு ஒன்றாய் உருண்டு
ஓடின!
ேத்தம் பகட்டு ஓடி வந்த காைாட்ேியும்,
ைாேியும் எதிலும் தமலயிடாைல் தள்ைி
நின்று பவடிக்மக ைட்டும் ார்த்தார்கள்.
ேைாதானப் டுத்த ஓைடி எடுத்து மவத்த
ைச்ேக்காமை, ைமனவியின் முமறப் ில்
ச ட்டிப் ாம் ாய் அடங்கினார்.

தன் சநஞ்மே பதய்த்து விட்டுக்

சகாண்பட ாவைாய் ைங்மகமயப்
ார்த்தான் முத்துக்காமை.

“உன் ைனசுல ச ரிய தியாகின்னு

சநமனப் ா? உன் ச ாண்டாட்டிய
இன்சனாருத்தனுக்கு தாமை வார்த்துக்
சகாடுக்கப் ார்க்கற! தாலி கட்டி இன்னும்
சைண்டு ைணி பநைம் கூட ஆகல!
அதுக்குள்ை அத கலட்ட பயாேமன
சோல்லற! எனக்கு ச ாறுத்தைானவன் நீ
இல்லன்னு இப்ப ாத்தான் உனக்கு
சதரியுதா? எலிசு எலிசுனு இைிச்ேிட்டு
வந்தப்ப ா சதரியமலயா? தண்ணி
அடிச்ேிட்டு மகமயப் புடிச்சுட்படன்,
தண்ணி அடிச்சுட்டு கட்டிப்
புடிச்சுட்படன்னு சோல்லறிபய! இத்தமன
வருஷைா நீ தண்ணி அடிக்கபவ
இல்மலயா? அப்ப ா என்மனக்
கட்டிக்கிட்ட ைாதிரி இன்னும் எத்தமன
ப மை இத்தமன வருஷத்துல
கட்டிப்புடிச்ேிருக்க?” என ஆபவேைாக
பகட்டாள் ைங்மக.

“ேீச்ேீ டீச்ேர்! அந்த ைாதிரிலாம் எதுவும்

நான் சேஞ்ேது இல்ல”

“அப்ப ா தண்ணி பைல ழிய ப ாடாத!

என்மனப் புடிச்சுப் ப ாய் கட்டிப்புடிச்ே,
அதனால கட்டி வச்ேிட்டாங்க! எங்கம்ைா
அப் ா, உங்கம்ைா அப் ா ோட்ேியாவும்
ஊருல அத்தமன ப ர் ோட்ேியாவும்
கல்யாணம் நடந்துருச்சு. இனிபை நான்
தான் உனக்கு ச ாண்டாட்டி! நீ தான்
எனக்கு புருஷன். அப் ா கூட ப ாயிடு
ஆட்டுக்குட்டிக் கூட ப ாயிடுன்னு ஒரு
வார்த்மத உன் வாயில இருந்து வைக்
கூடாது! ார்க்க ைார்டன்னா இருந்தாலும்
எனக்குள்ையும் ‘ஒரு தாலி வைம் பகட்டு
வந்பதன் தாயம்ைா’ன்னு ாடற ஒரு
ேைாேரி சேண்டிசைண்டல் தைிழச்ேித்தான்
ாய் ப ாட்டு டுத்திருக்கா! இதுக்கும்
பைல ஒரு வார்த்மத இன்சனாரு
கல்யாணம், இன்சனாரு புருஷன்னு உன்
வாயில இருந்து வந்துச்சு, அவ்பைாதான்!”
ஒற்மற விைல் நீ ட்டி ைிைட்டியவள், தன்
முன்பன விழுந்து கிடந்த வாைிமய
ஓங்கி ஒரு எத்து விட்டுவிட்டு தனது
ரூமுக்குள் புகுந்துக் சகாண்டாள்.

“ஏன்டி ைாேி! அந்த உமத உன் தம் ிக்கு

விழுந்துருக்க பவண்டியபதா!”
“பேச்பே! அப் டிலாம் இல்லத்தா!
உமதக்கனும்னா பநைாபவ உமதப் ா!
அந்த தில்லு அவளுக்கு இருக்கு!” என
காமை முன்ப அவமன கலாய்த்தவாறு
உள்பை சேன்று ைமறந்தார்கள்
இருவரும்.

அப்ச ாழுது ரூைில் ப ாய் அமடந்தவள்

தான் தவைங்மக. அதன் ிறகு
அத்தியாவேிய பதமவகளுக்குத் தவிை
அந்த ரூமை விட்டு அவள் சவைிபய
வைபவயில்மல.

ைங்மக சகாஞ்ேம் ைனது பதறியதும்

வந்துப் ார்ப் தாக சோல்லி விட்டு
கிைம் ி விட்டாள் ைாபேஸ்வரி. கிைம்பும்
ப ாது கூட தம் ியிடம் ஒற்மற
வார்த்மதப் ப ேவில்மல அவள்.
காைாட்ேியும் ைகனிடம் ப சுவமத
விட்டிருந்தார்.
ஆட்டுக்கல்லில் ைாவு ஆட்டிக்
சகாண்டிருந்த தன் ஆத்தாவின் அருபக
வந்து அைர்ந்தான் காமை. அவர் ஆட்ட
ைாமவத் தள்ைிக் சகாடுத்தவன்,

“ஆத்தா” என அமழத்தான்.

காைாட்ேியிடம் எந்த திலும் இல்மல.

அவர் ாட்டுக்கு தன் பவமலமயத்
சதாடர்ந்தார்.

“ப ே ைாட்டியாத்தா?”

“நீ சேஞ்ே காரியத்துக்கு உன்மன ைடியில

ப ாட்டுக் சகாஞ்சுவாங்கைா? நீ யாடா
இப் டி? டீச்ேர் கிட்ட இருந்து தள்ைி
நில்லு, தள்ைி நில்லுன்னு எத்தமன
தடமவத் தமலப் ாடா அடிச்ேிக்கிட்படன்!
ச ாம் ைப் புள்ை ாவத்தக்
சகாட்டிக்கிட்டீபயடா! அந்தப்
ச ாண்ணுக்கு எப் டிலாம் புருஷன்
பவணும், எப் டிலாம் வாழனும்னு
எவ்வபைா ஆமே இருந்துருக்கும்!
உன்னால எல்லாம் ைண்ணா ப ாச்சுடா!
உன்மனக் காப் ாத்தனும்னு உன்மனக்
கட்டிக்கிட்டா! அந்த தாலிக்கு உண்மையா
இருப்ப ன்னும் சோல்லுறா! சோக்கத்
தங்கம்டா டீச்ேரு! கடவுள் உன் மகயில
ச ாக்கிஷத்மதக் குடுத்துருக்காரு!
அன்னிக்குப் ப ேன ைாதிரி இன்சனாரு
கல்யாணம் அப் டி இப் டின்னு சோல்லி
அந்த ச ாக்கிஷத்மதப் ச ாசுக்கிறாபத!
நான் அம்புட்டுத்தான் சோல்லுபவன்!
என்னிக்கி அவ உன்மன ைனோை
ஏத்துக்கறாபைா அன்னிக்கு நானும்
ைனோை உன்மன என் ைவன்னு
சகாஞ்ேிக்கபறன்! அது வமைக்கும் தள்ைி
நில்லு, பதமவக்கு ைட்டும் ப சு!” என
ட டத்தவர் ைாமவ வழித்து அள்ைிக்
சகாண்டு அடுப் மறக்கு சேன்று விட்டார்.
அந்த பநைம் தான் சவைியில் இருந்து
கூட்டைாக ேத்தம் பகட்க வட்டுன்
ீ
முன்பன விமைந்தான் காமை.

“என்னங்கடா ேத்தம் ஓவைா பகட்குது?

வாய ஒமடக்கனுைா?”

“ஆைாபடய்! ஒவ்சவாருத்தன் வாமயயும்

நல்லி எலும்பு ப ாட்டு உமடச்சு விடு
படய்!”

“என்னங்கடா நக்கலா? ஞ்ோயத்துல

ரிகாேம் ண்ணி ரிேத்தப் ப ாட வச்சு,
இப்ப ா ந்தி எங்கன்னு வந்து
நிக்கறீங்கபைா?” கடுப் ாக பகட்டான்
காமை.

“ ஞ்ோயத்துல ண்ணிபயா, ந்தல்

ப ாட்டு ண்ணிபயா, கல்யாணம்
ண்ணது ண்ணதுதான்! ஒனக்கு
க்பகாடாக்கு நாங்க வழி
 ண்ணிருக்பகாம்! எங்களுக்கு கறி
விருந்துக்கு நீ வழி ண்ணு” என
க்பகாடா ாண்டியன் பகட்டான்.

“அட க்பகாடாக்கு ச ாறந்தவபன! அங்க

டீவ ீ ப ாட்டு என் வாழ்க்மகமய திருப் ி
வுட்டுட்டு என்ன மதரியத்துல என்
கிட்டபய கறி போறு பகப் !” என அவன்
ேட்மடக் காலமை ிடித்திருந்தான்
காமை.

“விட்ைா ைச்ோன்! புது ைாப்புள்மை

ேண்மட கிண்மட ப ாட்டு டக் கூடாத
எடத்துல அடி கிடி ட்டுற ப ாது!” என
அவமன விலக்கி விட்டான் கூட்டத்தில்
இருந்த சேவல.

“ஊரு வழக்கப் டி எங்களுக்கு கறி

விருந்து ஒன்னு வச்சு விடு படய்! பூைா
யலும் கல்யாணம் ஆனா ஊமைக் கூட்டி
விருந்து வச்சு ேைாய்ச்சுப் புடுவானுங்க!
நீ ஏற்கனபவ ஞ்ோயத்துல ஊமைக்
கூட்டிட்பட, இப்ப ா விருந்த வச்ேி
விட்ருடா!” என கூட்டத்தில் இருந்தவர்கள்
காமையுடன் ைல்லுக் கட்டிக் சகாண்டு
நின்றார்கள்.

அந்த ஊரில் காது குத்தாகட்டும்,

கருைாதியாகட்டும், பூப்புனித நீ ைாட்டு
விழாவாகட்டும், எல்லாவற்றுக்கும் கறி
விருந்து ப ாடுவது எழுதப் டாத
ேட்டைாகும். கல்யாணம் என்றால்
சோல்லபவ பவண்டாம். விருந்து
ப ாடுவது ைட்டும் அல்லாது
ேைக்கடிக்கவும் ேன்ைானம் சகாடுக்க
பவண்டும். அப் டி இருக்கும் ப ாது, நம்
ைாங்காய் பதாப்பு ஓனமை விட்டு
விடுவார்கைா ைக்கள்!

ேத்தம் இன்னும் அடங்காைல் இருக்கவும்

சவைிபய வந்த காைாட்ேி,
“நாமைக்கு குழந்மதயம்ைனுக்கு ச ாங்க
வச்ேி கும்புட்டுட்டு, ஞாயித்துக் சகழமை
ஊருக்குப் ச ாதுவா ஒரு விருந்து
வச்ேிடபறாம்! இப்ப ா ப ாய்ட்டு
விருந்துக்கு வந்துடுங்க” என
மகசயடுத்துக் கும் ிட்டு அனுப் ி
மவத்தார்.

“எதுக்குத்தா இந்த வணாப்

ீ
ப ானவனுங்களுக்கு விருந்து
மவக்கனும்? அசதல்லாம் ஒன்னும்
பவணா”

அவன் முகத்மதப் ார்த்துப் ப ோைல்

பவறு புறம் திரும் ி,

“நாப் து ப ர் ோப் ிட்டாலும் அதுல நாலு

ப ைாச்சும் நல்ல ைனபோட நல்லா
இருங்கன்னு வாழ்த்துவாங்க! அந்த
வாழ்த்தாச்சும் அந்தப் புள்மைக்கு
ஆேீர்வாதைா இருந்துட்டுப் ப ாகட்டும்”
என சோல்லிவிட்டு உள்பை சேன்று
விட்டார்.

ைச்ேக்காமை வட்டுக்கு
ீ வந்ததும்
அப் ாமவயும் ைகமனயும் டவுனுக்கு
அனுப் ி மவத்தார் காைாட்ேி. அன்று
இைவு ைங்மகக்கு உணவு சகாடுத்தவர்
அவள் மகயில் ஒரு ம மயயும்
திணித்தார்.

“உள்ை ேீமல இருக்குத்தா! காமை

வாங்கிட்டு வந்தான். நாமைக்கு
பகாயிலுக்கு கட்டிக்கத்தா! நம்ை
குடும் த்துல கல்யாணம் நடந்தா
குழந்மதயம்ைனுக்கு ச ாங்கல்
மவக்கறது வழக்கம். உன் கிட்ட இந்த
ேடங்கு ேம் ிைதாயசைல்லாம் சேய்ய
சோல்லி வற்புறுத்தக் கூடாதுன்னுதான்
இருந்பதன். எப்ப ா காமைதான் உன்
புருஷன், அவன் கட்டனதுதான் தாலின்னு
சோல்லிட்டிபயா, சேய்ய பவண்டியமத
முமறபயாட சேஞ்ேிடலாம்னு
பதாணிருச்சு! ஏத்தா, நான் சோல்லுறது
பகாயில் குைத்து ேடங்குகை ைட்டும்
தான்! ைத்தது..அது வந்து..ைத்த ைத்த
ேடங்சகல்லாம் உன்பனாட இஸ்டம்தான்
ஆத்தா! இனி இது உன் வடுத்தா!
ீ உன்
இஸ்டம் ப ால இருக்கலாம்! எதுவும்
சேய்யலாம்! இந்த ஆத்தா ஒன்னுபை
சோல்லைாட்படன்! ஒதுங்கி ஒதுங்கி
அந்த ரூமுக்குள்பைபய அமடஞ்ேி
இருக்காதத்தா!” என அவள் மகமயப்
ிடித்துக் சகாண்டு கைகைப் ான குைலில்
சோன்னார்.

ேரிசயன தமலயாட்டியவள், அந்தப்

ம பயாடு தனதமறக்குப் ப ானாள்.
கதமவ மூடியவள், அவேைைாக ம மயப்
ிரித்துப் ார்த்தாள். கட்டம் ப ாட்ட
கண்டாங்கி பேமல, ைஞ்ேளும் ேிவப்பும்
கலந்து கண்மணப் றித்தது. சைல்லிய
புன்னமக எட்டிப் ார்க்க அமத வருடிக்
சகாடுத்தவள், தன் பதாள் பைல் ப ாட்டுப்
ார்த்தாள். பேமலமய கட்டில் பைல்
மவத்து விட்டு, தனது ப கில்
மவத்திருந்த இைண்டு ிைவுஸ்கமை
சவைிபய எடுத்து பேமல பைல் மவத்துப்
ார்த்தாள். அவைிடம் தற்ப ாது இருப் து
அந்த இைண்டு ிைவுஸ்தான். அதில்
கருப்பு ிைவுஸ் பைட்ோக இருக்க
அமதபய பேமலபயாடு பேர்த்து
பைமேபைல் மவத்தாள். ின் தனது
ப ாமன எடுத்து அந்த பேமலமய ஒரு
ப ாட்படா எடுத்து, ிமைபவட்டாக
மவத்திருக்கும் தனது இண்ஸ்டாவில்
திபவற்றம் சேய்தாள் ைங்மக.

அதற்கு முந்மதய ப ாஸ்டில்

ப ாட்டிருந்த ஒவ்சவாரு டங்கமையும்
 ார்த்து ைேித்தவள், புன்னமகயுடன்
டுத்துக் சகாண்டாள்.

ைறுநாள் காமலயிபலபய எழுந்து

குைித்து அழகாக பேமலயுடுத்தி
காைாட்ேிமயத் பதடி வந்தாள் ைங்மக.
அடுப் டியில் அவர் மடயலுக்குப்
ச ாருட்கமை எடுத்து மவத்துக் சகாண்டு
இருக்க, அவர் ின்னாபலபய ஆத்தா
ஆத்தா என சுற்றிக் சகாண்டிருந்தான்
காமை.

“எட்டப் ப ாடா!” என கத்திய காைாட்ேி

பதங்காயில் ைஞ்ேமைப் பூே
ஆைம் ித்தார்.

அமத அவரிடம் இருந்து றித்து தாபன

பூேிய டி,

“டீச்ேர் என்னிக்கு ஸ்கூல் ப ாக

ஆைம் ிக்கிறாங்கைாம்?” என பகட்டான்.
“என்மனயக் பகட்டா? நானா தாலி
கட்டுபனன் இசதல்லாம் பகட்டு வச்ேிக்க!”

“ேரிதான்” என திரும் ியவன் கண்டாங்கி

பேமலயில் அழகிய ஓவியைாய்
நின்றிருந்த ைங்மகமயப் ார்த்து
வாயமடத்துப் ப ாய் நின்றான்.

ேட்சடன ார்மவமயத் திருப் ிக்

சகாண்டவன்,

“சகைம் லாம் ஆத்தா! நான் சவைிய

இருக்பகன்” என சோல்லி
சவைிபயறிவிட்டான்.

“அம்ைன் ேிமல ைாதிரி அழகா

இருக்கத்தா!” என புன்னமகத்தவர் அவள்
மகயில் பூமே ோைான்கமைக்
சகாடுத்தார்.

இவர்கள் நால்வர் ைட்டும் ப ாய்

ச ாங்கல் மவத்து அம்ைமன வணங்கி
விட்டு வந்தனர். அம்ைன் ேன்னிதியில்
ைனமுறுகி பவண்டிக் சகாண்டான்
காமை. பூோரி குங்குைம் சகாடுத்து
ைங்மகயின் சநற்றியில் மவக்க சோல்ல,
மக பலோக நடுங்கினாலும் அவள்
சநற்றியிலும் வகிட்டிலும் மவத்து
விட்டான்.

ைறுநாள் ள்ைிக்குக் கிைம் ி விட்டாள்

ைங்மக. எப்ச ாழுதும் கிைம் ி ோப் ிட்டு
விட்டு சவைிபயறி விடுவாள். அன்று
எழுந்து குைித்து பூமேயமறக்குப் ப ாய்
விைக்பகற்றி விட்டு ேீக்கிைைாகபவ
அடுப் டிக்கு வந்தாள்.

“என்னத்தா பவணும்?”

“நானும் உங்களுக்கு சஹல்ப்

ண்ணபறன் ஆத்தா”
“அசதல்லாம் எதுக்கு? நாபன
ாத்துக்கபறன். நீ இப் டி உட்காரு” என
காைாட்ேி சோல்ல, அந்த இடத்மத விட்டு
நகைாைல் ஒன்றும் ப ோைல்
காைாட்ேிமயபயப் ார்த்தப் டி நின்றாள்
ைங்மக. அவள் முகத்தில் சதரிந்த
ிடிவாதத்மதப் ார்த்து புன்னமக விரிய,

“ேரி வா! பதாமேய ஊத்து” என அவளுக்கு

அஃ ிேியலாக ைருைகள் பவமலமயக்
சகாடுத்தார் காைாட்ேி.

புன்னமகபயாடு பதாமே ஊற்ற

ஆைம் ித்தாள் தவைங்மக. அழகாக
பநர்த்தியாக வட்டம் வட்டைாக இருந்தது
பதாமே. காைாட்ேிக்கு இந்த
நாசுக்சகல்லாம் வைாது. வட்டம், ேதுைம்,
நீ ள் ேதுைம் என வமக வமகயாய் பதாமே
சுடுவார் அவர். அவள் பதாமே சுடும்
அழமக ஆமேயாய் ார்த்திருந்தார்
காைாட்ேி. பநற்று ைீ தப் ட்டிருந்த ைீ ன்
குழம்ம பதாமேக்கு சதாட்டுக் சகாள்ை
சூடு ண்ணியவர், ைங்மகக்கு ைட்டும்
ேட்னி அமைத்து மவத்தார். எப்ச ாழுதும்
ப ால கா ி கலக்க அடுப் டிக்கு வந்த
காமை, ைாைியாரும் ைருைகளும்
சைல்லிய குைலில் ப ேிய டி பவமல
சேய்வமதப் ார்த்து ேத்தைில்லாைல்
நழுவி விட்டான்.

அன்று காைாட்ேிபய கா ி கலக்குவமதப்

ார்த்தவள்,

“ஆத்தா எனக்கு கா ி பவணாம்

இன்னிக்கு!” என சோல்லி விட்டு
ள்ைிக்குக் கிைம் தனதமறக்குப் ப ாய்
விட்டாள்.

அவேை அவேைைாக கிைம் ி வந்து ோப் ிட

அைர்ந்த அவள் முன்பன ஒரு டம்ைரில்
கா ி மவக்கப் ட்டது. கா ிமயயும் கா ி
மவத்தவமனயும் ைாறி ைாறி ார்த்தவள்,
ஒன்றும் சோல்லாைல் கா ிமய ருக
ஆைம் ித்தாள். ோப் ிட்டு முடித்து,
காைாட்ேியிடம் சோல்லி விட்டுக்
கிைம் ியவள், ேில நிைிடங்கைில் உள்பை
வந்து காமையின் அருபக நின்றாள்.

“ஸ்கூட்டி ஸ்டார்ட் ஆகல”

“பதா, நான் ார்க்கபறன் டீச்ேர்!”

“எனக்கு மடம் ஆச்சு!” என கால் ைாற்றி

நின்றாள் ைங்மக.

“நான்..ஹ்ம்ம்.. நான் விட்டுட்டு வைவா

டீச்ேர்?” தயங்கி தயங்கி பகட்டான்.

“ஹ்ம்ம்” ஒற்மற வார்த்மதயில் ேம்ைதம்

சோன்னவள், அவன் ம க் அருபக ப ாய்
நின்றுக் சகாண்டாள்.

காமை வண்டிமய ஸ்டார்ட் சேய்ய,

அவன் ின்பன அைர்ந்துக் சகாண்டாள்
ைங்மக. அவமன ஒட்டவில்மல,
உைேவில்மல. கம் ிமயப் ிடித்துக்
சகாண்டு அைர்ந்து வந்தாள். ள்ைியில்
இறங்கியதும்,

“எனக்கு பவமல முடியற மடம்

சதரியும்ல?” என பகட்டாள்.

ஆசைன தமலயாட்டினான்.

“தினம் என் ின்னால சேக்கியூரிட்டி

பவமல சேய்யறவங்களுக்குத் சதரியாை
இருக்குைா!” என முணுமுணுத்தவள்,

“ைறக்காை வந்து ஏத்திக்குங்க” என

சோல்லிவிட்டு விடுவிடுசவன உள்பை
நுமழந்து விட்டாள். அவள் கண்ணுக்கு
ைமறயும் வமை அங்பகபய
நின்றிருந்தவன், ின்பு ஸ்கூட்டிமய
கவனிக்க வட்டுக்குப்
ீ ப ானான்.
ஸ்டார்ட் சேய்ததும் வண்டி எந்த தங்கு
தமடயுைின்றி ஸ்டார்ட் ஆனது.

“என்னடா இது! டீச்ேர் ஸ்டார்ட்

எடுக்கலன்னு சோன்னாங்கபை!” என
முனகியவன் ஆப் சேய்து ைீ ண்டும்
ஸ்டார்ட் சேய்தான். ைறு டியும் ஸ்டார்ட்
ஆனது. தாமடமயத் தடவிக் சகாண்டு
ைற்ற பவமலகமைப் ார்க்கப் ப ானான்
காமை.

ைறுநாள் ஸ்கூட்டி ோவிமய காபணாம்

என வந்து நின்றவமை அமழத்துப் ப ாய்
அமழத்து வந்தான். அதற்கு ைறுநாள்
இன்சனாரு காைணத்பதாடு வந்து
நின்றாள். ின் அதுபவ வாடிக்மக ஆனது.

ஞாயிற்றுக் கிழமை காைாட்ேி சோன்னது

ப ால வட்டின்
ீ முன் ந்தல் ப ாட்டு கறி
விருந்து ப ாட்டார்கள். ச ரிய
தனக்காைமை பநரில் ப ாய் அமழத்து,
ஊரில் உள்ை எல்பலாமையும்
வைவமழத்து ோப் ாடு ப ாட்டார்கள்.
ைாபேஸ்வரி தன் குடும் த்பதாடு
வந்திருந்தாள்.

அன்று ஞ்ோயத்தில் ேண்மடப் ப ாட்டுக்

சகாண்டவர்கைா இவர்கள் என ைங்மக
வியக்கும் அைவுக்கு எல்பலாரும் கூட
ைாட நின்று ஒருவருக்கு ஒருவர்
ஒத்தாமே சேய்து விழாமவ ேிறப் ாக
நடத்தினார்கள். ச ண்மணயும்
ைாப் ிள்மைமயயும் வாழ்த்தி சைாய்
மவத்து ோப் ிட்டுவிட்டுப் ப ானார்கள்
அமனவரும்.

ஓடியாடி பவமல சேய்ததில் அன்று

அேந்துப் ப ாய்விட்டான் காமை.
கட்டிலில் வந்து விழுந்தவன், அடித்துப்
ப ாட்டது ப ால தூங்கி விட்டான். நடு
இைவில் எப்ச ாழுதும் ைங்மக ாத்ரூம்
ப ாகும் மடைில் எழுந்து ழகியவனுக்கு
அன்றும் முழிப்புத் தட்ட, சைல்ல கண்
திறந்தான். அங்பக கண்ட காட்ேியில்
அதிர்ந்துப் ப ானவனின் வாய் ைட்டும்,

“முருகா காப் ாத்து!!!

கந்தா காப் ாத்து!!!!” என சைல்லிய
குைலில் முணுமுணுத்தது.

அத்தியாயம் 18

அடாடா நீ ஒரு ார்மவ ார்த்தாய்

அழகாய்த்தான் ஒரு புன்னமக பூத்தாய்

அடி சநஞ்ேில் ஒரு ைின்னல் சவட்டியது!!!

(தவைங்மக)

“நிறுத்துங்க!”
ைங்மகயின் குைலில் சைல்ல ம க்மக
ஓைம் கட்டினான் காமை.

“என்னாச்சு டீச்ேர்? எதாச்சும்

ைறந்துட்டீங்கைா ஸ்கூலுல?”

இந்த ஒரு வாைைாக ைங்மக ஒரு ைணி

பநைம் பலட்டாகத்தான் ள்ைி முடிந்து
வருகிறாள். அவர்கள் ஊரில் இன்னும்
ஒரு ைாதத்தில் திருவிழா
மவத்திருந்தார்கள். அவ்விழாவில்
கமடேி நாைன்று கமல நிகழ்ச்ேி ஒன்று
நடக்கும். அதில் சவைியூரில் ணம்
சகாடுத்து அமழத்து வைப் டும்
கமலஞர்கபைாடு உள்ளூர் ைக்களும்
தங்கள் திறமைமயக் காட்டுவார்கள்.
அந்த நிகழ்ச்ேியில் ள்ைி ைாணவர்கைின்
நாடகம் ஒன்று மவக்க சோல்லி ச ரிய
தனக்காைர் ள்ைி நிர்வாகத்திடம்
பகட்டிருந்தார். கடவுள் ச ருமைமய
சோல்லும் நாடகைாக இருந்தால்
இன்னும் ேிறப் ாக இருக்கும் என அவர்
பகட்டுக் சகாள்ை, ள்ைி நிர்வாகமும்
ஒத்துக் சகாண்டது.

ஆேிரியர்கள் எல்லாம் கூடி ைீ ட்டிங்கில்

என்ன நாடகம் ப ாடலாம், எப் டி
நடத்தலாம் என ப சும் ப ாது, நிமறய
ஐடியாக்கமைக் சகாடுத்தாள் தவைங்மக.

“கற்புக்கைேி கண்ணகி டிைாைா ப ாடுங்க

டீச்ேர்! நீ ங்க ப ாடறதுக்கு சைாம்
ச ாருத்தைான டிைாைா அதுதான்!” என
எல்பலார் முன்னும் நக்கலடித்தான்
ைமற.

அவைது திருைணம் ற்றி அங்கிருந்த

எல்லா ஆேிரியர்களுக்கும் சதரியும்தான்.
ோமட ைாமடயாக அவர்களுக்குள்பை
ப ேிக் சகாண்டாலும் ைங்மகயின்
முன்பன பநபை யாரும் அப் டி
ப ேியதில்மல. ைமறயின் நக்கலில்,
க்சகன ேிரித்து விட்டார்கள் ேிலர்.

அமைதியாக எழுந்தவள்,

“கற்புக்கைேி கண்ணகி ப ாடறதுக்கு

தில், இந்திைனின் இன் லீமலகள்னு
ஒரு நாடகம் ப ாட்டா, நீ ங்கபை
ஹீபைாவா நடிக்கலாம் ைமற ோர். அப் டி
ஒரு ச ாருத்தைா இருக்கும்!” என
அவமனப் ார்த்து பநைாக சோன்னவள்,

“என்ன நாடகம் பவணா ப ாடுங்க! ஐம்

நாட் இண்டசைஸ்சடட்!” என
ைற்றவர்கமைப் ார்த்து சோல்லி விட்டு
நடக்க ஆைம் ித்தாள்.

“நில்லுங்க டீச்ேர்!” என அவமை தடுத்து

நிறுத்தினார் தமலமை.

“நீ ங்க சோன்ன ஐடியாலாம் சைாம்

நல்லா இருந்தது. நீ ங்கபை இதப்
ச ாறுப்ப த்து நடத்திடுங்க! உங்களுக்கு
ைத்தவங்க கண்டிப் ா சஹல்ப்
ண்ணுவாங்க! கடவுள் ேம் ந்தப் ட்ட
நாடகம் பவணும்னு சோல்லறதுனால,
தைிழாேிரியர் என்ன நாடகம், என்ன
வேனம் எல்லாம் அவர் ார்த்துப் ார்” என
எல்பலாருக்கும் ச ாறுப்ம ப்
கிர்ந்தைித்து ைீ ட்டிங்மக முடித்து
மவத்தார்.

தவைங்மகயின் தமலயில் அப் டிதான்

அந்த ச ாறுப்பு வந்து விழுந்தது. முதலில்
பயாேித்தாலும் ைனமத திமே திருப்
கிமடத்த வாய்ப் ாக அமத யன் டுத்திக்
சகாண்டாள் ைங்மக. ைாணவர்கமை
நாடகத்துக்குத் பதர்ந்சதடுப் து, நடிக்க
சோல்லிக் சகாடுப் து, உமடகள்
விஷயத்மதக் கவனிப் து, ப்பைாப்ஸ்
ஏற் ாடு சேய்வது என பநைம் இறக்மக
கட்டிக் சகாண்டு றந்தது அவளுக்கு.
ைற்ற ஆேிரியர்கள் உதவினாலும்,
எல்லாவற்மறயும் அவபை முன்னின்று
ார்த்தாள்.

நாடக ிைாக்டிஸ் முடிந்து, ள்ைி

நுமழவாயில் தாண்டி பைாட்டுக்கு
வந்ததும் ம க்மக திடுசைன நிறுத்த
சோல்லியிருந்தாள் அவள்.

“ஒன்னும் ைறக்கல! எனக்கு..”

“சோல்லுங்க டீச்ேர்”

அவர்களுக்குப் க்கைாக இருந்த

ச ட்டிக்கமடமயக் காட்டி,

“அந்த கமடயில என்னபைா

ோப் ிட்டுக்கிட்பட ஓைைா நிப் ீங்கபை!
அப் டி என்ன ோப்புடுவங்க?”
ீ என
பகட்டாள்.

அவள் ள்ைி முடிந்து வரும் பநைம்

அங்பக நின்று தாபன அவமைப்
 ார்ப் ான். ின்பு சைாம் பவ இமடசவைி
விட்டு அவமைப் ின் சதாடர்ந்து
த்திைைாக அவள் வடு
ீ பேர்ந்ததும், விட்ட
பவமலமயத் சதாடை ப ாவான் காமை.
முக்கியைான பவமலகைில் ைாட்டிக்
சகாள்ளும் ப ாது ைட்டுபை அந்த
சேக்குரிட்டி பவமலத் தமடப் டும். அந்த
ைாதிரி ஒரு நாைில் தான் அவள் விழுந்து
வாரி இருந்தாள். அவளுக்குத் சதரியாைல்
ின் சதாடர்கிபறாம் என இவன்
நிமனத்திருக்க, அவபைா அங்பக நின்று
என்ன சகாறிக்கிறான் என் து வமை
கவனித்திருக்கிறாள்.

பலோக அேடு வழிய,

“அது வந்து..கடமல ைிட்டாய்

ோப்புடுபவன் டீச்ேர்! சைாசதல்லாம் ீடி
ிடிக்க அங்க ப ாபவன்! அத சகாஞ்ே
நாைா விட்டுட்படன்! அதான் வாய் நை
நைன்னுசதன்னு சவய்ட் ண்ணறப்
கடமல ைிட்டாய் வாங்கி ோப் ிடுபவன்”
என ேின்ன குைலில் சோன்னான்.

“எனக்கு பவணும்”

“ஐபய டீச்ேர்! இங்சகல்லாம் சுத்த த்தைா

இருக்காது! உங்களுக்காக ஆத்தாவா
நான் சேஞ்சுக் குடுக்க சோல்லபறன்”

“பவணும், இப்ப ா!”

“இல்ல டீச்ேர்…”

அவன் தயங்க ம க்கில் இருந்து இறங்கி

அவபை அந்தக் கமடமய பநாக்கி நடக்க
ஆைம் ித்தாள்.

“இருங்க, இருங்க டீச்ேர்! நாபன

வாங்கியாபறன்” என ம க்மக நிறுத்தி
ஸ்டாண்ட் ப ாட்டுவிட்டுப் ப ானான்
காமை.
ம நிமறய கடமல ைிட்டாமய வாங்கிக்
சகாண்டு வந்து அவைிடம் நீ ட்டினான்.
ம க் பைல் அந்தப் ம மய மவத்து ஒரு
ப ாட்படா எடுத்துக் சகாண்டவள், அதில்
ஒன்மற எடுத்து வாயில் ப ாட்டு
சுமவத்தாள்.

“நல்லாருக்கு” ஆமேயாக ோப் ிட்டாள்

ைங்மக.

அமைதியாக நின்று அவள்

ோப் ிடுவமதபயப் ார்த்திருந்தான்
காமை.

“பவணுைா?”

“இல்ல டீச்ேர்! நீ ங்க ோப்புடுங்க”

“இப்ப ா வாய் நை நைன்னு இல்லயா?”

இல்மலசயன தமலயாட்டினான்.
“ ைவாயில்ல ோப் ிடுங்க!” என
சோல்லியவள் ஒன்மற எடுத்து ாதி
கடித்து அவள் வாயில் ப ாட்டுக்
சகாண்டு ைீ திமய அவனிடம் நீ ட்டினாள்.

அவன் ஆசவன ார்க்க,

“ஹ்ம்ம்! இந்தாங்க” என நீ ட்டிய டிபய

நின்றாள் ைங்மக.

“இல்ல நீ ங்க வாய்…வந்து நீ ங்க…”

தடுைாறினான் காமை.

“ஓ! நான் வாய் வச்ேிட்டன்ல! ஹ்ம்ம் ோரி

ைிஸ்டர் காமை! என்னபைா சநமனப்புல
குடுத்துட்படன்!” என அவனுக்காக
நீ ட்டியமதத் தூக்கித் தூை எறிந்தாள்.

ின் எங்பகா ார்த்தப் டி,

“ப ாலாம்!” என ேிடுேிடுத்தாள்.
கிைம் ி வட்டுக்கு
ீ வந்தார்கள் இருவரும்.
வாேலிபலபய ேிரித்த முகத்துடன்
வைபவற்றார் காைாட்ேி.

“வாத்தா! இன்னிக்கு பவமல எப் டி

ப ாச்சு?” என பகட்டப் டிபய முற்றத்துக்கு
வந்தவளுக்கு கால் கழுவ நீ ர் எடுத்துக்
சகாடுத்தார். ேிரித்த முகத்துடன் வாங்கிக்
சகாண்டவள் ள்ைியில் நடந்தமத
எல்லாம் அவரிடம் ஒப் ித்தாள்.

அவள் ப ேியமத பகட்டுக் சகாண்பட

கா ியுடன் வந்தார் காைாட்ேி. ைாமல
கா ி இருவரும் இமணந்து தான்
அருந்துவார்கள். முற்றத்தில் காற்றாட
அைர்ந்து ப ேிக் சகாண்பட கா ி அருந்தி
லகாைம் எதாவது ோப் ிடுவார்கள்.
ைாைியாரும் ைருைகளும் பேர்ந்து
ப சுவமத தனிபய அைர்ந்து கா ி
குடித்தப் டி ார்த்திருப் ான் காமை.
அவர்கள் ப ச்ேில் இவமன பேர்த்துக்
சகாள்ைைாட்டார்கள்.(போ பேட்) கா ி
குடித்ததும் தன் பவமலமயப் ார்க்க
கிைம் ி விடுவான் காமை. அதன் ிறகு
தான் ைங்மக குைிக்கப் ப ாவாள். அவள்
குைித்து வை, ப ேிக் சகாண்பட இருவரும்
பேர்ந்து இைவுக்கு எதாவது சேய்வார்கள்.

ைாேி திருைணம் முடித்துப் ப ானதில்

இருந்து ப ச்சுத் துமணக்கு ஆள்
இல்லாைல் இருந்தவருக்கு ைங்மகயிடம்
சோல்ல பகட்க ஆயிைம் விஷயங்கள்
இருந்தன. ைனதில் உள்ைமத கிர்ந்துக்
சகாள்ை ஆைில்லாைல் இருந்த
இவளுக்பகா தங்குத் தமடயின்றி
காைாட்ேியிடம் ப ே முடிந்தது.

ேிரித்துப் ப ேி ாேைாக ழகினாலும் ேில

பநைம் இருவருக்கும் முட்டிக் சகாள்ளும்.
ைமழ வருகிற ைாதிரி இருக்கிறது,
தமலக்கு ஊற்றாபத என காைாட்ேி
சோல்ல, இவள் கேகேசவன இருக்கிறது
என ஊற்றிக் சகாண்டு வருவாள்.

“ச ரியவங்களுக்கு ஒரு ைட்டு ைருவாமத

இல்ல! எமத பவணான்னு சோல்லறபைா
அத தான் சேய்வங்க!”
ீ என காச் மூச் என
கத்து வர், துண்படாடு வந்து தமலமயத்
துவட்டிக் காய மவத்து விட்டுத்தான்
பவறு பவமல ார்ப் ார். ைாைியாருக்கும்
ைருைகளுக்கும் நாளுக்கு நாள்
ாேப் ிமணப்பு அதிகரித்துக் சகாண்பட
ப ானது.

காமை சவைிபய கிைம் ியதும், தனது

ரூமுக்குப் ப ானாள் ைங்மக. அதாவது
காமையின் ரூம் தான் தற்ச ாழுது
அவைின் ரூம். அங்பக அவள் ோமகமய
ைாற்றி வாைம் ஒன்று ஆகிறது. உள்பை
நுமழயும் ப ாபத எப்ச ாழுதும் ப ால
உற்ோகம் குைிழியிட்டது ைங்மகக்கு.
ப க்மக கட்டிலின் பைல் மவத்து விட்டு
ைல்லாக்க டுத்துக் சகாண்டு
விட்டத்மதப் ார்த்தாள்.

பதாப்புக்கு கிைம் ப் ப ானவன்,

ம க்கிபலபய ைங்மக மவத்து விட்டுப்
ப ான கடமல ைிட்டாமயப் ார்த்தான்.
ஆமேயாகக் பகட்டாபை, இப் டி
இங்பகபய மவத்து விட்டுப் ப ாய்
விட்டாபை என எண்ணிய டிபய
அவைிடம் சகாடுக்க தங்கைது ரூமுக்குப்
ப ானான். கதவு பலோக திறந்து தான்
இருந்தது. அங்கிருந்பத ைங்மக
டுத்திருந்தது இவன் கண்களுக்குத்
சதரிய அப் டிபய நின்று அவமை ேற்று
பநைம் ைேித்துக் சகாண்டிருந்தான்.

அன்று தூக்கக் கலக்கத்தில் எழுந்தவன்

கண்டது கதவு நிமலயில் ோய்ந்தவாறு
நின்றிருந்த ஒரு ச ண்
உருவத்மதத்தான். முற்றத்தின் சைல்லிய
சவைிச்ேத்தில், தமல முடி விரிந்து
கிடக்க ைாய பைாகினி ப ால்
நின்றிருந்தவமைப் ார்த்து ஒரு கணம்
மூச்சு நின்று விட்டது அவனுக்கு.
பவகைாக துடித்த சநஞ்மேப் ிடித்துக்
சகாண்டு,

“முருகா காப் ாத்து, கந்தா காப் ாத்து!”

என முணுமுணுத்தவன் அருபக வந்து
நின்றாள் ைங்மக.

கிட்பட வந்தவள் முகத்மதப் ார்க்கவும்

தான் மூச்சு ேீைாக வந்தது அவனுக்கு.

“நீ ங்கைா டீச்ேர்? நான் எந்த பைாகினி

ிோபோன்னு நிமனச்சுட்படன்.
இன்னிக்கு பவற அைாவாமே!
அைாவாமே அன்னிக்குத்தான் அதுங்க
கன்னிப் ேங்கை பதடி வந்து கண்டம்
 ண்ணுங்கைாம்” என கமத
சோன்னவமன கஸ்டப் ட்டு ேிரிக்காைல்
ார்த்தாள் ைங்மக.

“என்னாச்சு டீச்ேர்? இந்த பநைத்துல

இங்க…” என இழுத்தான் காமை.

“என் ரூமுல எலி ஓடுது”

“எலியா? இருக்காபத! இருங்க நான்

ப ாய் ார்க்கபறன்!” என அவன்
கட்டிலில் இருந்து எழ, இவள் கட்டிலில்
அைர்ந்துக் சகாண்டாள்.

“தூக்கைா வருது! ஆனா தூங்க யைா

இருக்கு” என சோல்லிய டிபய கட்டிலில்
ேரிந்தாள் ைங்மக.

“டீச்ேர், டீச்ேர்!” என இவன் அமழக்க,

இன்னும் வாகாக டுத்துக் சகாண்டு
கண்மண மூடிக் சகாண்டாள் அவள்.
முட்டி வமை இருக்கும் மநட் ப ண்ட்,
சைல்லிய டீஷர்ட் அணிந்து
ஒருக்கைித்துப் டுத்திருப் வமை
மககமைப் ிமேந்தப் டி ார்த்திருந்தான்
காமை. அவன் கட்டிய தாலி டீ
ஷர்ட்டுக்கு சவைிபய சதரிய, ச ருமூச்சு
ஒன்மற இழுத்து விட்டான்.

ின் அவனது ீ பைாமவ திறந்து, ேலமவ

சேய்து மவத்திருக்கும் ப ார்மவமயக்
சகாண்டு வந்து அவளுக்குப் ப ார்த்தி
விட்டவன், தனது ப ார்மவமய விரித்துத்
தமையில் டுத்துக் சகாண்டான். அடுத்த
ைவுண்ட் ாத்ரூமுக்குப் ப ாய் விட்டு
வந்தவள், கீ பழ டுத்திருந்த காமையின்
காமல ைிதித்து விட்டாள். ஏற்கனபவ
தூங்காைல் டுத்திருந்தவன், அவள்
ைிதித்த வலியில் ஆவ்வ்வ் எனும்
ேத்தத்துடன் எழுந்து அைர்ந்துக்
சகாண்டான்.
சகாஞ்ேம் கூட தட்டைில்லாைல்,

“ோரி, ோரி! இருட்டுல கண்ணு ேரியா

சதரியமல. ப்ை ீஸ், பைல கட்டில்ல ஒரு
ஓைைா டுத்துக்குங்க! எனக்கு அடிக்கடி
ாத்ரூம் ப ாகனும். அப்புறம்
தூக்கக்கலக்கத்துல டக்கூடாத
இடத்துல கால் வச்ேிடப் ப ாபறன்!
ப்ைிஸ், பைல டுத்துக்குங்க” என
சோன்னாள்.

‘ டக்கூடாத இடத்துலயா!!!!! ஐபயா ோைி!!’

என ைனதில் அலறியவன், கட்டிலின்
ஓைத்தில் அவளுக்கு முதுகு காட்டிப்
டுத்துக் சகாண்டான். ைறுநாபை
ைங்மகயின் ரூமை நன்றாக சேக் சேய்து,
எலி வைாைல் இருக்க ைருந்து எல்லாம்
அடித்து சுத்தைாக மவத்தான். ஆனாலும்
அன்று இைவும் நடு ைாத்திரியில் அவன்
அருபக வந்து டுத்துக் சகாண்டாள்.
“டீச்ேர்!!!” என்றவமன,

“கைப் ான்பூச்ேி றந்து வந்து கன்னத்து

பைல உட்காருது! தூங்க முடியல, யைா
இருக்கு” என சோல்லி அவன்
வாயமடத்தாள் ைங்மக. எலி,
கைப் ான்பூச்ேி, பூைாண், ல்லி என
நாளுக்கு நாள் லிஸ்ட் ச ரிதாகி
சகாண்பட வை, இவனுக்பக ல்ப் எரிந்து
அவைது உடமைகமை தனது அமறக்கு
சகாண்டு வந்து மவத்தான்.

அவனது ரூம் ச ரியதாகத்தான் இருக்கும்.

அதில் ச ரிய கட்டில் ஒன்றும்,
இவனுக்சகன இரும்பு ீ பைா ஒன்று
ைட்டும்தான் மவத்திருந்தான்.
ைங்மகயின் ரூைில் இருந்து அவைது
பைமே, நாற்காலி என எடுத்து வந்து
ப ாட்டவன், புதிதாக ைை அலைாரி
ஒன்றும், ட்சைேிங் பட ிள்
நாற்காலிபயாடு ஒன்றும் வாங்கிப்
ப ாட்டான். ஏேிக்கு ஆர்டர்
சகாடுத்திருந்தான். இன்னும் வைவில்மல.

இருவமையும் கவனித்தப் டிதான்

இருந்தார் காைாட்ேி! ைங்மக அவன்
ரூமுக்குப் ப ானமதபயா, ைமனவிக்கு
அவன் அமதயும் இமதயும் வாங்கிப்
ப ாட்டமதபயா எமதயும் என்னசவன்று
பகட்டுக் சகாள்ைவில்மல அவர். ஆனால்
உள்ளுக்குள் ைிகுந்த ேந்பதாஷைாக
இருந்தவர், சவைிபய அமதக் காட்டிக்
சகாள்ைவுைில்மல.

ஒபை ரூைில் இருந்தாலும் இருவரும்

பதமவக்குத் தவிை ப ேிக்
சகாள்வதில்மல. ைங்மக ஆழ்ந்து
தூங்கியதும் அவமைபய கண்
சகாட்டாைல் ார்த்தப் டி இருப் தில் கூட
சுகம் கண்டான் காமை. அவள் வாேம்
அந்த அமற முழுக்க வியா ித்து இருக்க,
சோர்க்கம் இப் டித்தான் இருக்குபைா என
எண்ணி எண்ணி பூரித்துப் ப ாவான்.
ள்ைிக்கு அவமை விட்டு விட்டு
வந்ததும், பநைாக ரூமுக்குப் ப ாய்
அவைது ப ார்மவமய ைடித்து
மவப் ான். அவேைத்தில் அவள்
நாற்காலியில் ப ாட்டு மவத்திருக்கும்
துண்மட எடுத்து காயப்ப ாடுவான்.
சுத்தைாக ச ருக்கி, ைாப் ப ாட்டு ரூமை
ை ைசவன மவத்து விட்டுத்தான்
பவமலக்குப் ப ாவான். நான்கு ைணிக்பக
முழிப் வன், தன் கடமைமய இன்னும்
கபைக்டாகத்தான் சேய்து
சகாண்டிருந்தான். அதில் இந்த
பவமலகளும் அடங்கிப் ப ானது.

ஊபை எதிர் ார்த்திருந்த திருவிழாவும்

வந்தது. உள்ளூர்வாேிகள் சவைியூருக்குப்
ப ாகாைல் இருக்க காப்பு கட்டி
எல்பலாமையும் லாக்டவுன்
சேய்திருந்தார்கள். காமல ைாமல என
எந்பநைமும் மைக் சேட்டில் சதருவுக்கு
சதரு க்தி ாடல்கள் முழங்கின. ஊர்
ைக்கள் விைதம், பநான்பு என
சுத்த த்தைாக இருந்தனர்.

குழந்மதயம்ைனுக்கு பவண்டிக் சகாண்டு

தீைிதி எடு வர்கள் இன்னும் கட்டுக்
பகாப் ாக விைதம் இருந்தனர். இந்த
வருடம் காமையும் தீைிதிக்க பவண்டி
இருந்தான். இமதக் பகள்விப் ட்ட
ைங்மக அதிர்ந்துப் ப ாய் நின்றாள்.

“ஏன்?”

“அது வந்து..நம்ைல ஞ்ோயத்துல

நிப் ாட்டுனாங்கல்ல! அப்ப ா உங்க பைல
எந்த கலங்கமும் இல்மலன்னு ஊர்
ைக்கள் நம்புனாங்கன்னா நான்
தீைிதிக்கிபறன்னு பவண்டிக்கிட்படன்
டீச்ேர். நான் வச்ே ேத்தியத்த ஏத்துக்கிட்டு
என் பைல தாபன தப்புன்னு
ஒத்துக்கிட்டாங்க! உங்க பைல உள்ை
கைங்கம் ப ாயிருச்சுல்ல! அதுக்கு என்ன
பவணா சேய்யலாம் டீச்ேர்! தீ ைிதிக்க
ைாட்படனா!”

“ம த்தியைாடா ஒனக்கு?” ஓங்கிக்

கத்தினாள் ைங்மக.

“டீச்ேர், டீச்ேர்! அப் டிலாம் சோல்லாதீங்க!

ோைி குத்தம் ஆகிடும்!”

“ைண்ணாங்கட்டி! இனிபை இப் டிலாம்

பவண்டி வச்ே, நாபன தீக்குழில
உன்மனப் புடிச்சு தள்ைிடுபவன்! இடியட்”

அன்றிலிருந்து முகத்மதத் தூக்கி

மவத்திருந்தவமை,

“இங்க தீ ைிதிக்கிறதுலாம் ேகேம்த்தா!

முன்ன எனக்கு ஆப் பைஷன்
 ண்ணப் க்கூட அம்ைனுக்கு
பவண்டிக்கிட்டு நம்ை காமை தீ
ைிதிச்ோன்! நீ கவமலப் டாபத ந்ல்லாம்
ேரியா நடக்கும். ோைிக்கு பநர்ந்துக்கிட்டத
முழு ைனபோட சேய்யனும். நீ இப் டி
மூஞ்ே தூக்கி வச்ோ, அவன் எப் டி
பநர்த்திக்கடன ஒழுங்கா
சநமறபவத்துவான் சோல்லு!” என
கடிந்துக் சகாண்டார்.

“காலு ச ாத்துப் ப ாயிடாதாத்தா?”

“எப் டி ப ாகும்? எப் டி ப ாகுங்கபறன்?

ோதாைணைா ஒரு சைழுகுவத்தில
மகமய வச்ேிட்டா கூட சுட்டுப்
ச ாசுக்கிடற தீ, அவ்பைா ச ரிய குழில
தீக்கங்குங்கைா சோலிக்கறப் ைட்டும்
ஏன் சுட்டுப் ச ாசுக்கல?”

“ஏன் ஆத்தா?”
“ஏன்னா ைகா ேக்தியா நைக்கும் பைல
ஒருத்தன் இருக்கான்! ைனசு சுத்தைா,
உடம்பு சுத்தைா விைதம் இருந்து அவன
ைட்டுபை நம் ி பநர்த்திக்கடன
சேலுத்துறவங்களுக்கு அவன் சதாமண
நிப் ான்!”

(பநரிமடயா தீைிக்கிறத நான்

ார்த்துருக்பகன்! எனக்கு இன்னிக்கி
வமை ஆச்ேரியம்தான். எப் டி காலுல
ஒரு தீக்காயம் டாை இவங்க
நடந்துடறாங்கன்னு! அபத ைாதிரி ச ரிய
ச ரிய அலகு குத்தறவங்கமையும்
ார்த்துருக்பகன். எப் டி அலக எடுத்துட்டு
திருநீ ரு வச்ேதும் அந்த காயம் அப் டிபய
ஆறி ப ாயிடுது! வடு கூட சதரியாது!
எவ்பைா எவ்பைா ஆச்ேரியங்கள்
அதிேயங்கள் நம்ை சுத்தி நடக்குது!!!!
கடவுள் இருக்காரு இல்மலன்னு நான்
சோல்ல வைல. அது அவங்க அவங்க
ைனே ச ாறுத்தது. நான் ிைைிச்ே இந்த
ைாதிரி விஷயங்கை கிர்ந்துக்கனும்னு
பதாணுச்சு! அவ்பைாதான்)

காமை விைதம் ஆைம் ிக்கவும், பூமே

அமறயிபலபய டுக்க ஆைம் ித்தான்.
சுத்த த்தைாக ேமைத்துக் சகாடுத்தார்
காைாட்ேி. ைங்மகயும் தானாகபவ
ள்ைிக்கு ப ாக ஆைம் ித்தாள். முடிந்த
அைவுக்கு அவன் முன்பன வந்து
நிற்காைல் இருந்தாள்.

தீ ைிதிக்கும் நாளும் வந்தது.

எத்தமனபயா முமற யூடியூப் ில்
ைாரியம்ைா ைாரியம்ைா ாடமல ஓட
விட்டுப் ார்த்தாள் ைங்மக.
முன்ச ல்லாம் ேிரிப்ப ாடு ைாைைாேன்
ஆடுவமத ார்த்திருந்தவள் இப்ச ாழுது
யத்பதாடு ார்க்க ஆைம் ித்தாள்.
தீைிதிமயப் ார்க்க அந்த ஊர் ைக்கள்
ைட்டும் இல்லாைல், ல ஊர்கைில்
இருந்து ைக்கள் திைண்டிருந்தார்கள்.

கண்கள் ேிவந்து, முகம் உப் ிப் ப ாய்

நின்ற தன் ைருைகமை அமைதியாக
ார்த்திருந்தார் காைாட்ேி. ேில நாட்கைாக
ேரியாக உண்ணக் கூட இல்மல அவள்.
சுத்த த்தைாக குைித்து கிைம் ி
காமலயிபலபய பகாயிலுக்கு
சேன்றார்கள் இவர்களும். அம்ைனுக்கு
பூமே புணஸ்காைங்கள் முடிந்து தீ
ைிதிப் வர்களுக்கு பூோரி ைஞ்ேள் நீ ர்
பைல் ஊற்றி, திருநீ று மவத்து விட
ச ண்கள் குலமவயிட்டு உற்ேவத்மதத்
சதாடக்கி மவத்தார்கள்.

தவைங்மகயின் கண்கள் இைண்டும்

காமையின் பைபலபய அப் ி இருந்ததன.
அவபனா மகக்கூப் ி குழந்மதயம்ைமன
வணங்கி அம்ைன் ைந்திைத்மத
உச்ேரித்தப் டிபய நின்றிருந்தான்.
அவனுக்கு முன்பன இருவர் தீக்குழியில்
இறங்கிட, அவனது முமறயும் வந்தது.
மகமய பைபல ஏற்றி அம்ைமன
சதாழுதுக் சகாண்பட அந்த தீக்குழிமய
பூக்குழியாய் ாவித்து அவன் சைல்ல
நமடயிட, ச ண்கைின் குலமவ ேத்தம்
வாமனப் ிைந்தது. அங்பக அவன்
தீைிதித்து முடித்திருக்க, காைாட்ேியின்
க்கத்தில் நின்று ார்த்திருந்த ைங்மக
டக்சகன ையங்கி ேரிந்தாள்.

காைாட்ேி ைருைகமை ைடியில் தாங்க,

ைச்ேக்காமை ஓடி வந்து அவமை
குழந்மதமயப் ப ால தூக்கிக்
சகாண்டார். உள்பை பூமேயில் இருந்த
காமைக்கு இந்த கபை ைம் எதுவும்
காதுக்கு எட்டவில்மல. ோங்கிய
ேம் ிைதாயங்கள் முடிந்து விைதத்மத
முடித்துக் சகாண்டு காமை வடு
ீ வந்து
பேை ைாமலயாகி இருந்தது.

வட்டுக்குள்
ீ நுமழந்தவனிடம்
விஷயத்மத ைச்ேக்காமை சோல்ல,
ரூமுக்கு குடுகுடுசவன ஓடினான் காமை.
அங்பக துவண்டுப் ப ாய் டுத்திருந்தாள்
ைங்மக. அவள் அருபக காைாட்ேி.

“ஒன்னும் இல்லடா, பலோ ையக்கம்!

தீைிதிய ாத்து புள்ை யந்துட்டா.
ையக்கம் சதைிய வச்சு, கஞ்ேி குடுத்து
டுக்க வச்ேிருக்பகன்! நல்லா தூங்குறா!”
என சோல்லிய டிபய ரூைில் இருந்து
சவைிபயறினார் காைாட்ேி.

ைங்மகமய சநருங்கியவன், மக நடுங்க

சைல்ல அவள் முகத்மத வருடிக்
சகாடுத்தான். அவன் ஸ் ரிேத்தில்
விழித்தவள், அவமனபய இமைக்
சகாட்டாைல் ார்த்திருந்தாள். கண்கைில்
அருவிசயன கண்ண ீர் கமை
புைண்படாடியது!

“டீச்ேர்” தறினான் காமை.

அவன் மகமயப் ற்றி சநஞ்சுக்குள்

மவத்து அமணத்துப் ிடித்தவாறு
ைீ ண்டும் கண் மூடிக் சகாண்டாள்
ைங்மக. அவள் சுவாேம் சைல்ல ேீைாக,
மகமய அகற்ற முமனந்தான் காமை.
ஆனால் அவள் ிடி இரும்புப் ிடியாக
இருந்தது. உள்பை வந்து அவனின்
நிமலமயப் ார்த்த காைாட்ேி, தட்டில்
உணவிட்டு எடுத்து வந்து அங்பகபய
அவனுக்கு ஊட்டி விட்டார்.

சைல்லிய குைலில்,

“ப ாஅனது ப ாகட்டும்! இனிபை எமதயும்

உன் ச ாண்டாட்டிக்கிட்ட கலந்து
ப ேிக்காை முடிசவடுக்காதடா! அவ
 ட்டணத்து ச ாண்ணு! இசதல்லாம்
தாங்க ைாட்டா!” என திட்டிக் சகாண்பட
உணமவ ஊட்டினார்.

ேரிசயன தமலமய ஆட்டி மவத்தான்

காமை.

அன்று இைவு ாைைாக எதுபவா அழுத்த

சைல்ல கண் திறந்தான் காமை. அவன்
பைல் ஏறி டுத்து, அவன் கழுத்தில்
முகத்மதப் புமதத்திருந்தாள் ைங்மக.

“டீச்ேர்!”

“ஹ்ம்ம்”

“என் பைல டுத்திருக்கீ ங்க!”

“சதரியும்!”

“வந்து…”

“விைதம், ோங்கியம், சதாட்டா தீட்டு

இசதல்லாம் முடிஞ்ேதா?”
“மு..முடிஞ்ேது டீச்ேர்!” மூச்சு ஏகத்துக்கும்
ஏறி இறங்கியது அவனுக்கு. கழுத்து
அடியில் இருந்து அவள் ப ே, அவைின்
உதடுகள் உைாய்ந்து உைாய்ந்து அவமன
சுக இம்மேயில் ஆழ்த்தின.

தமலமய நிைிர்த்து அவன் முகத்மதப்

ார்த்தவள்,

“ஒன்னும் பகக்கல! ேத்தைா சோல்லுங்க”

என்றாள்.

“முடிஞ்ேது டீச்ேர்” அப்ச ாழுதும் சவறும்

காற்றுதான் வந்தது.

தன் விைல் சகாண்டு அந்த

அமையிருட்டில் சைல்ல அவன்
முகவடிமவ அைந்தாள் ைங்மக.

“எ.எ.எ.என்ன ண்ணறீங்க டீச்ேர்!!!!!”

“மூக்கு கண்சணல்லாம் கபைக்டான

இடத்துல இருக்குதான்னு சேக்
 ண்ணுபறன்!” என சோல்லியவள், அவன்
உதட்மட சைன்மையாக தடவினாள்.

“டீ..டீச்ேர்!”

“எலிசுன்னு சோல்லு”

“இல்லல்ல!!!”

“எ…லி…சு….” ஒவ்சவாரு வார்த்மதயாக

கற்றுக் சகாடுத்தவள், அந்த ஒவ்சவாரு
வார்த்மதக்கும் அவன் உதட்படாடு தன்
உதட்மட ஒட்டி ஒட்டி எடுத்தாள்.

அவள் கீ பழ சநைிந்தவன்,

“என்மன விட்டுருங்க டீச்ேர்!!!” என

குமழவான குைலில் சகஞ்ேபவ
ஆைம் ித்து விட்டான்.

“எலிசுன்னு கூப்டு, விட்டுடபறன்”

“எ…எ..எலிசு!”
அவன் சோல்லி முடித்த சநாடி அவன்
உதட்மடத் தன் உதடு சகாண்டு
லாக்டவுன் சேய்திருந்தாள் தவைங்மக.
அவன் இரு கன்னங்கமையும் தன் இரு
கைங்கைால் தாங்கி, முத்துக்காமையின்
உதட்டில் முத்தாடி அவமனப்
ித்தாக்கினாள். அவன் கைங்கள்
சைன்மையாய் அவமை வமைத்துக்
சகாள்ை, லாக்டவுமன முடிவுக்கு
சகாண்டு வந்து தன் முத்தச் ேிமறயில்
இருந்து அவனுக்கு விடுதமல
சகாடுத்தாள் தவைங்மக.

“பதா விட்டுட்படன்!” என சோன்னவள்,

அவன் பைலிருந்து இறங்கி தனது
இடத்தில் நல்ல ிள்மை ப ால டுத்துக்
சகாண்டாள்.

தள்ைிப் ப ாய் டுத்திருக்கும் தன்

எலிமேபய ாவைாகப் ார்த்திருந்தான்
முத்துக்காமை. வட்டில்
ீ அமடந்திருக்கும்
பவமையில், ஃபுல் ப்பைட் ிரியாணி
சகாடுத்து, ஒரு வாய் மவத்ததும்
ிடுங்கிக் சகாண்டது ப ால முகத்மத
மவத்திருந்தான் அவன். அவமை தானாக
சநருங்கவும் யந்து வந்தது அவனுக்கு.
ைனதில் ஆயிைத்சதட்டு ஆமேகள்
அவனுக்கு. ஆனால் ைங்மகயின்
முகத்மதப் ார்த்தால், எல்லாம்
புஸ்க்சகன ஆகிவிடும். தயக்கமும்,
தடுைாற்றமும், தாழ்வு ைனப் ான்மையும்
சூழ்ந்து சகாண்டு அவமனப்
ந்தாடிவிடும்.

தன் கற்ம கண்டம் ண்ண வந்த அந்த

அழகிய பைாகினிப் ிோமேபய
ஏக்கத்துடன் ார்த்திருந்தான் காமை.
அந்தப் ிோசு சகாடுத்த இதழ் அமுதம்
இன்னும் இன்னும் பவண்டுசைன
ப யாட்டம் ப ாட்டது அவன் உள்ைமும்
உடலும்.

சதாண்மடமய சேருைியவன்,

“டீ..டீச்ேர்” என சைன்மையாய்
அமழத்தான்.

அந்த ைாட்ேேியிடம் இருந்து எந்த திலும்

வைவில்மல.

“எலிசு!” என கைகைப் ான குைலில்

அமழக்க, தாவி வந்து ைீ ண்டும் அவன்
பைல் ஏறிக் சகாண்டாள் அவன் எலிசு.

“எலிசுதான் உன் எலிசுதான்!” என

ைீ ண்டும் ைீ ண்டும் சோன்னவள் அவமன
இறுக்கிக் கட்டிக் சகாண்டாள்.

அவள் இறுக்கிக் சகாண்டதில் அவன்

தமடகள் எல்லாம் தகர்ந்து விழுந்தன.
ேல்லிக்கட்டு காமை துள்ைி எழுந்தது,
தன் துமணமய அள்ைி அமணத்தது!
முட்டி, பைாதி, ேீறி, ேினந்து, துள்ைி,
தவித்து, கமடேியில் ைங்மகயவைின்
சைன்மையில் ையங்கி ைண்டியிட்டு அடி
ணிந்தது இந்தக் காமை.

“சுட்டுவிழி கண்டாபல

சோக்குதடி தன்னாபல

ேிக்குப் ட்ட எள் ப ாபல

சநாக்குப் ட்படன் உன்னாபல

கட்டுத்தறி காமை நானும்

கட்டுப் ட்படன் உன்னாபல!!!!!!!”

அத்தியாயம் 19

கட்டுக்குள்ை நிற்காது

திரிந்த காமைமய
கட்டி விட்டு

கண் ேிரிக்கும் சுந்தரிபய (முத்துக்காமை)

பைமடயில் அலங்காைங்கள் ேரியாக

இருக்கிறதா என பைற் ார்மவப்
ார்த்தப் டி கூட ைாட உதவிக் சகாண்டு
நின்றான் காமை. அன்றுதான் ஊர்
திருவிழாவின் மஹமலட்டான
கமலநிகழ்ச்ேி நடக்கப்ப ாகும் நாள். ஊர்
ைக்கள் எல்பலாரும் ஒபை ஆவலாக
அமத எதிர்ப் ார்த்திருந்தனர்.

ைேினி, கைல், விேய், அேித் எல்பலாரும்

வருகிறார்கபை! அட, வரு வர்கள்
அவர்கைின் டூப் ாக இருந்தாலும்,
குதூகலம் இல்லாைல் ப ாய் விடுைா
என்ன! அபதாடு ஆடல் ாடல்
நிகழ்ச்ேிக்கு திண்டுக்கல் ரீட்டாவும் (இது
யாருன்னு பகக்கக்கூடாது) புக்காகி
இருந்தார். ரீட்டாமவப் ார்க்க ஆவலாக
முதல் வரிமேயிபல துண்மடப் ப ாட்டு
இடம் ிடித்திருந்தார் நம் குசும்புக்காை
ச ருசு. இன்னிமே ைமழயில் ைக்கமை
நமனக்க பையாத ைான் முைைியின்
இமேக்குழுவும்(இதுவும் யாருன்னு
பகக்கக்கூடாது)
வைவமழக்கப் ட்டிருந்தது. வதி
ீ எங்கும்
ப ாஸ்டர் ப னர் என வரிமேக்கட்டி நிற்க
ஊபை ஒரு வாைைாக அமதப் ற்றி கூடி
கூடி நின்றுப் ப ேி ைவேப் ட்டுக்
சகாண்டிருந்தனர்.

ஏற் ாட்டுக் குழுவில் இருந்த காமை

காமலயில் இருந்து இங்குதான் பவமலப்
ார்த்துக் சகாண்டிருந்தான். மைக் சேட்
ேரியாக இருக்கிறதா, தமலமைத்தாங்க
அமழக்கப் ட்ட ிைமுகருக்கு வேதிகள்
ேரியாக சேய்யப் ட்டிருக்கின்றனவா,
வாமழ ைைம் பதாைணம் க்காவாக
கட்டப் ட்டிருக்கிறதா என ல
பவமலகள் அவன் தமலயில்.

“ைாப் ிள்மை ோர்!”

“வாட்?”

“ ார்டா! இங்கிலீசு டீச்ேை கட்டனதும்

நம்ை காமைக்கு இங்கீ லீசு டஸ்சு
புஸ்சுன்னு வருது!” என அவமன
வம் ிழுத்தான் சேவல.

“யூ மவ பகாபடர்ட்டல் பைன்?”

“பகாபடர்ட்டல்டா? படய் படய் காமை!

ஸ்பகாலுக்கு நானும் ப ாயிருக்பகன்டா!
நாலாப்பு வமைக்கும் டிச்ேிருக்பகண்டா!
பகாபடர்ட்டல்னு ஒரு வார்த்மத
இங்கிலீசுபலபய இல்லடா. யாருக்கு காது
குத்தப் ார்க்கற!”

“இருக்கு பைன்! பகா ன்னா தைிழ்ல

என்னா?”
“ப ா”

“படர்ட்டல்?”

“ஆமை”

“இப்ப ா பேர்த்து சோல்லு”

“ப ா ஆமை”

“இன்னும் பேர்த்து சோல்லுடா

சவைக்சகண்பணய்”

“ப ாறாமை”

“சயஸ்சு! யூ ேீ பகாபடர்ட்டல் இஸ்

ப ாறாமை(ச ாறாமைதான். ப ச்சு
வழக்கு சைாழியில் ப ாறாமை என
சகாடுக்கிபறன்) அண்டர்ஸ்படண்ட்?”

“படய் பகட்டுக்கங்கப் ா! இங்கிலீசு

இலக்கியத்த ிச்சு உதறுை நம்ை
கிைாைத்துக் காமை, இன்னில இருந்து
இங்கிலீசு புல்லுன்னு(bull)
அமழக்கப் டுவான்.” என அவமன
கலாய்த்தான் சேவல.

“என்மனய ஓட்டறத விட்டுட்டுப் ப ாய்

பவமலய ாருங்கடா
சவண்சணய்ங்கைா!” என
சேவமலமயயும் ைற்றவர்கமையும்
அவன் துைத்தி விட்ட பநைம்தான்
ைங்மகயும் ைற்ற ஆேிரியர்களும்,
அவர்கைது நாடக குழுவும் அந்த
இடத்மத அமடந்தார்கள்.

வந்த உடபன ைங்மகயின் கண் அங்கும்

இங்கும் அமலந்து அவமனக் கண்டுக்
சகாண்டது. ிறசகன்ன, ைற்ற
பவமலகபைாடு ைாணவர்கமை
பைமடயில் நடிக்க மவத்து யிற்ேி
சகாடுத்துக் சகாண்டிருந்த ைங்மகமய
ஓைக்கண்ணால் மேட் அடிக்கும் ச ரு
பவமலயும் காமைமய பேர்ந்துக்
சகாண்டது. இருவர் கண்ணும் பநருக்கு
பநர் ேந்தித்துக் சகாள்ளும்
பநைசைல்லாம் ைின்னல் சதறித்தது.
அவன் சவட்கப் புன்னமக ேிந்த, இவள்
நாணப் புன்னமகமயக் சகாடுத்தாள்.
அவைின் நாணமும் முக ேிவப்பும் இன்று
விடிகாமலயில் நடந்தமத காமையின்
கண் முன்னால் சகாண்டு வந்தது
நிறுத்தியது.

காதல் சேய்து கமைத்து உறங்கிய

இருவரில் முதலில் விழிப்பு வந்தது
முத்துக்காமைக்குத்தான். தன்மனக்
கட்டிக் சகாண்டு, ேிறு குழந்மதப் ப ால
வாமய ிைந்த டி தூங்கும் தன்
ைங்மகமயபய மவத்தக் கண்
வாங்காைல் ார்த்திருந்தான் அவன்.
சவறும் காமையாய் இருந்தவமன
காங்பகயம் காமையாய் ைாற்றியவமைப்
ார்க்க ார்க்க சவட்கம் ிடுங்கித்
தின்றது இவனுக்கு. ிைந்திருந்த வாயில்
ஆமேயாய் முத்தைிட பதான்றிய
உந்துதமல, எங்பக அவள் தூக்கம்
சகட்டுப் ப ாய் விடுபைா எனும்
அக்கமறயில் கஸ்டப் ட்டு அடக்கினான்.

“எலிசு மை எலிசு! எப் ா ோைி, மநட்டு

முழுக்க ாடாப் டுத்திட்டடி என்மன!”
சைல்லிய குைலில் சகாஞ்ேிக்
சகாண்டான் தன்னவமை.

தனக்கிருந்த தாழ்வு ைனப் ான்மையில்

ைங்மகமய சநருங்கவும் முடியாைல்,
விலகவும் முடியாைல்
உள்ளுக்குள்பைபய ைத்தக் கண்ண ீர்
வடித்திருந்தவனுக்கு அவள் அருகில்
டுத்திருப் மத இன்னமும் நம்
முடியவில்மல. இசதல்லாம் நிேம் ப ால
பதான்றும் கனபவா என யந்தவன், தன்
ைீ மேமயப் ிடித்து இழுத்து போதித்துப்
 ார்த்தான். ேில ைீ மே முடிகள் மகயில்
வந்தபதாடு வலிக்கவும் சேய்தது.

“கனவில்ல கனவில்ல! சநேம்தான்”

முனகிக் சகாண்டான்.

ைங்மகமய ைனதில் நிமனத்துக்

சகாண்பட ைிச்ே வாழ்க்மகமய
ிைம்ைச்ோரியாகபவ ஓட்டி விடலாம் என
நிமனத்திருந்தவனுக்கு கல்யாணம்
முடிந்தபத அதிர்ச்ேி என்றால், இைவு
நடந்த தகாதகா(கேகோவுக்கு புது ப ரு)
இன்னும் ப ைதிர்ச்ேி. அது என்ன
தகாதகா? (த)வாவும் (கா)மையும்
ஒன்பறாசடான்று கலந்துப் ப ானால்
தகாதகாதாபன!

“எலிசு, என் ட்டுக் குட்டிடி நீ !”

அவள் விழித்திருந்தால் எலிசும், டியும்

இப் டி ேைைைாக வாயில் வருைா! ைிக
ைிக சைன்மையாக அவள் கன்னம்
வருடியவன் ேந்பதாஷைாக,

“என்மனத் சதாட்டு அள்ைிக் சகாண்ட

ைங்மக ப ரும் என்னடி

எனக்கு சோல்லடி

விஷயம் என்னடி!!!”

என சைல்லிய குைலில் ாடினான்.

“ஓபஹா!! ப ரு சதரியாைத்தான் ைாத்திரி

முழுக்க ைால்பகாவா, கிைிமூக்கு,
அல்ப ான்ோ, ங்கனப் ள்ைின்னு
சகாஞ்சுன ீங்கைா? உன்மன சதாட்டு
அள்ைிக் சகாண்ட ைங்மக ப ரு
தவைங்மக. விஷயம் என்னடின்னா
என்னன்னு சோல்ல? நைக்குள்ை பைட்டர்
ஆகிப்ப ாச்சுன்னு சோல்லவா? இல்ல
எல்லாம் கதம் கதம்னு சோல்லவா?” என
சைல்லிய குைலில் ேிரிப்புடன் அவள்
பகட்க, அைண்டு புைண்டு எழுந்து
அவளுக்கு முதுகு காட்டி கட்டிலின்
ஓைத்தில் உட்கார்ந்து சகாண்டான்
காமை.

“என்ன ோர்? சவக்கைா? திரும் ி

உட்கார்ந்திருக்கீ ங்க!” சைல்லிய குைலில்
அவமன ேீண்டினாள் ைங்மக.

“அது..வந்து..ஒபை கூச்ேைா இருக்கு டீச்ேர்!

இது, இந்த ைாதிரி எனக்கு சைாத
தடமவயா..அ..அதான்..ஒரு ைாதிரியா!”

அவைிடைிருந்து சைல்லிய ேிரிப்பு ேத்தம்

பகட்க, சைல்ல திரும் ி அவமை
சவட்கத்துடன் ார்த்தவன் ைீ ண்டும்
திரும் ிக் சகாண்டான்.

அவன் சவட்கத்மதப் ார்த்து

ேத்தைாகபவ ேிரித்தாள் தவைங்மக.

சைல்ல சைல்ல நகர்ந்தவாபற,

“நண்டு வருது, நரி வருது!
முத்துக்காமைய புடிக்க வருது” என
சோல்லிய டிபய அவமன சநருங்கிப்
ின்பனாடு கட்டிக் சகாண்டாள்
தவைங்மக.

“டீ….டீச்ேர்”

வாயில் வார்த்மத வைாைல் தடுைாறியது

அவனுக்கு.

“காமலயிபல எழுந்ததுபை என்மன பநைா

ார்க்க யந்து பதாப்புக்கு ஓடிப்
ப ாயிடுவங்கன்னு
ீ சநமனச்பேன்! ஆனா
ஐயா சகத்துதான்! சவக்கப் ட்டாலும்
ஸ்சடடியா உட்கார்ந்துருக்கீ ங்க!” என
அவன் பதாைில் தமல மவத்து அவன்
முகத்மதப் ார்த்தப் டி ப ேினாள்
ைங்மக.
அவள் ின்னிருந்து அமணத்து பதாைில்
சதாங்கியதில் இவனுக்கு வார்த்மத ேிக்க
தமலக் குனிந்த டி,

“அசதப் டி ஓடிப் ப ாபவன் டீச்ேர்! பநத்து

அப் டி இப் டி நடந்துருச்பே நைக்குள்ை,
அமதப் த்தி நீ ங்க என் கிட்ட எதாச்சும்
ப ே சநமனக்கலாம். இப் டி புடிக்கல,
இந்த ைாதிரி புடிக்கலன்னு சோல்ல
சநமனக்கலாம். பநத்து நீ ங்க இருந்த
யத்துல, கலக்கத்துல என்மன சநருங்கி
இருக்கலாம். காமலல முழிச்ேதும் ஐபயா
தப்பு ண்ணிட்படாபைன்னு பதாணி
இருக்கலாம். சூட்படாட சூடா இனிபை என்
க்கத்துலபய வைாதடான்னு சோல்ல
நிமனச்ேிருக்கலாம்! இத்தமன
இருக்கலாம் இருக்கறப்ப ா அசதல்லாம்
சதரிஞ்சுக்காை எப் டி ப ாபவன் டீச்ேர்!”
என சதாண்மட கைற தட்டுத்தடுைாறி
சோன்னான் காமை.
அவன் ின்னால் இருந்து நகர்ந்து வந்து
அவன் ைடியில் அைர்ந்துக் சகாண்டாள்
ைங்மக. தன் ஒற்மற விைல் சகாண்டு
தாழ்ந்திருந்த அவன் முகத்மத
நிைிர்த்தினாள்.

“என்மனப் ாருங்க!” என சோன்னவள்

குைலும் கைகைத்திருந்தது.

ைங்மகயின் கண்கமை பநாக்கியவன்,

அது கலங்கி இருந்தமதக் கண்டதும்
ரிதவித்தான்.

“ைாத்திரி நடந்தது புடிக்கலியா டீச்ேர்?”

பகட்கும் ப ாபத அவன் குைல் சைல்ல
நடுங்கியது.

“புடிச்ோலும் புடிக்கமலனாலும் நாட்டுல

ாதி ைமனவிங்க அப் டிபய வாமயத்
திறக்காை வாழ்ந்துடுவாங்கைாம் காமை.
எனக்கு இந்த ைாதிரி ிடிக்கும், இதுலாம்
 ிடிக்காதுன்னு மூச்சு கூட விட
ைாட்டாங்கைாம். அவங்க கணவர்களும்
அசதல்லாம் கண்டுக்க ைாட்டாங்கைாம்!
எங்க ஸ்டாப் ரூம்ல டீச்ேர்ஸ் இப் டிலாம்
ப ேிக்கிறத பகட்டுருக்பகன்!”

“அவங்கைாம் எப் டிபயா ப ாகட்டும்

டீச்ேர்! நீ ங்க அப் டி இருக்க பவணாம்!
எது ிடிக்கலனாலும் என் கிட்ட
சோல்லுங்க! நான் கண்டிப் ா
திருத்திக்குபவன்! எனக்கு புருஷன்னா நீ
தான், ஒனக்கு ச ாண்டாட்டின்னா நான்
தான்னு நீ ங்க தாபன சோன்ன ீங்க!
இனிபை என் கூடபவ என் காலம் முழுக்க
இருக்கப் ப ாறீங்க! உங்களுக்குப் புடிச்ே
ைாதிரி நான் நடந்துக்கனும்ல!”

அழுமக வரும் ப ால இருந்தது

அவளுக்கு. ச ரு முயற்ேி எடுத்து
அழுமகமயக் கட்டுப் டுத்தினாள். ின்
கைகைப் ான குைலில்,

“இந்தக் காமைய ைங்மகக்கு சைாம்

புடிச்ேிருக்கு! ஏன் புடிச்ேது எப் டி
புடிச்ேதுன்னுலாம் சதரியல! ஆனா
புடிச்ேிருக்கு!”

“சநேைா என்மனப் புடிச்ேிருக்கா டீச்ேர்?

இல்ல தாலி கட்டிட்டதனால என் பைல
ாவப் ட்டு சோல்றீங்கைா?” உயிமைக்
கண்கைில் பதக்கிக் பகட்டான் அவன்.

“சநேம்ைா புடிச்ேிருக்கு காமை! இந்த

கருப்பு ஸ்கின்ன புடிச்ேிருக்கு!
கருத்தடர்ந்த ேிமகமயப் புடிச்ேிருக்கு!
வைைா
ீ முறுக்கி விட்டிருக்கற ைீ மேமயப்
புடிச்ேிருக்கு! ைாத்திரி முழுக்க இச்சு
இச்சுன்னு முத்தம் குடுத்த இந்த
அழுத்தைான லிப்ஸ புடிச்ேிருக்கு. நான்
எங்க ப ானாலும் என்மனபய பநாட்டம்
விடற இந்தக் கண்கைப் புடிச்ேிருக்கு!
கிண்ணுன்னு புமடச்சுக்கிட்டு இருக்கற
இந்த ஆர்ம்ஸ்ே புடிச்ேிருக்கு! நாலு ப ரு
வந்தாலும் தூக்கிப் ப ாட்டு ைிதிக்கற
அைவுக்கு வைத்து வச்ேிருக்கற இந்த
ாடிய புடிச்ேிருக்கு. காமைடா நானுன்னு
பவட்டிய ைடிச்சுக் கட்டிக்கிட்டு ைீ மேய
முறுக்கற ஸ்மடல்லு புடிச்ேிருக்கு!
சைாத்தத்துல இந்த முத்துக்காமைய
சைாம் சைாம் புடிச்ேிருக்கு”

அவள் சோன்ன ஒவ்சவாரு புடிச்ேிருக்கு

என்ற வார்த்மதக்கும் அவன் கண்கள்
ைிச் ைிச்சேன ைின்னியது. சோல்லி
முடித்தவள்,

“எலிசுன்னு கூப்டுங்க” என பகட்டாள்.

“இல்லல்ல”
“கடவுபை! ைறு டியும் சைாதல்ல
இருந்தா!!!” ச ாய்யாக ேலித்துக்
சகாண்டாள் ைங்மக.

சவட்கைாய் புன்னமகத்தவமனப் ார்க்க

ார்க்க திகட்டவில்மல ைங்மகக்கு.

“ஸ்கூலுல புதுோ ஒரு ேிலி ஸ்

ஆைம் ிக்கறப்ப ா, எல்லா ஸ்டூடண்டும்
சைாம் தடுைாறுவாங்க காமை! ைறு டி
ைறு டி யிற்ேி சேஞ்ேிக்கிட்பட இருந்தா
ப ாக ப ாக சைாம் பவ பதறிடுவாங்க!
இதுவும் நைக்கு ஸ்கூல்தான். நைக்கும்
இது புது ேிலி ஸ்தான். உங்களுக்கு பவற
சவக்க சவக்கைா வருது! போ வ ீ சஷல்
ப்ைாக்டிஸ் அபகய்ன்! ப்ைாக்டிஸ் பைக்ஸ்
ச ர்ச க்ட்! எங்க சோல்லுங்க எ..லி..சு..”
என ைறு டியும் ாடம் எடுக்க
ஆைம் ித்தாள் தவைங்மக.
“எ.எலிசு” என திக்கித் திணறி அவன்
சோல்ல, காதல் ள்ைி ைணியடிக்காைபல
அங்பக ஆைம் ைானது. கற்க வந்தவன்
கற்று சகாடுக்கும் விந்மதசயல்லாம்
இந்தப் ள்ைியில் தான் நடக்கும்.

மைக்கின் சடஸ்டிங் சடஸ்டிங் ஓன் டூ

த்ரீ ேத்தத்தில் தான் ைீ ண்டும் பூைிக்கு
வந்தான் காமை.

ைங்மக ைாணவர்கமை ஸ்படேில்

கபைக்ட்டாக இடம் ார்த்து நிற்க
மவத்துக் சகாண்டிருப் மதக் கண்டவன்,
சேவமலக்கு கண் காட்டி விட்டு
அவளுக்கு ேூஸ் எடுத்துக் சகாண்டு
ப ானான். சநல்லுக்கு இமறத்த நீ ர்
புல்லுக்கும் ாயும் என் து ப ால,
ைங்மகபயாடு பேர்ந்து அவள் குழுவுக்கும்
தடபுடல் கவனிப்புத்தான். அமை ைணி
பநைத்துக்கு ஒரு தடமவ ேூஸ், கா ி,
 லகாைம் என வந்துக் சகாண்பட
இருந்தது. அதுவும் ைங்மகக்கு காமைபய
சகாண்டு வந்துக் சகாடுத்தான். அவளும்
ைறுக்காைல் வாங்கிக் சகாண்டாள்.

ஸ்படேில் இருந்து கீ பழ இறங்கி நின்று

ஒத்திமகமயக் கவனிக்க ஆைம் ித்தாள்
ைங்மக. தைிழாேிரியர் பைமடயிபலபய
நின்று இன்னும் சோதப்பும்
ைாணவர்கமை திட்டிக் சகாண்டு
இருந்தார். ைமற ைங்மகக்கு ேற்று தள்ைி
நின்றிருந்தான். அவனும் இன்னும் ேில
ஆேிரியர்களும் ப்பைாப்ஸ் ைற்றும்
உமடகளுக்குப் ச ாறுப்ப ற்றிருந்தனர்.

ைமற கடுப்ப ாடு ைங்மகமயயும்

காமைமயயும் முமறத்துக் சகாண்பட
தன் பவமலமயப் ார்த்தான்.
மூன்றாவது முமறயாக ைங்மகக்கு ேுஸ்
வை ச ாங்கி விட்டான் அவன்.
“புது போப்பு நல்லா வாேைாத்தான்
இருக்கும்! ப ாக ப ாக பதஞ்ேி
ப ாகறபதாட வாேமனயும் ப ாயிடும்!
ஓவைா ஆடாதிங்கடா படய்” என
காமையின் காது டபவ
முணுமுணுத்தான்.

தன் அருகில் நின்றிருந்த ைங்மகயின்

மகமய சைல்ல ற்றிக் சகாண்ட காமை,

“என் புது போப் ாங்கு த்திைைா

பதஞ்ேிப் ப ாகாை எனக்குப் ாத்துக்கத்
சதரியும்! சநஞ்சுல பநேம் இருந்தா வாேம்
எப் டி விட்டுப் ப ாகும்! ாட்டி தட்டுல
ைீ தி எத்தமன வமட இருக்குதுன்னு
சதரியாதவங்களுக்கு, இசதல்லாம் எங்க
சதரிய ப ாகுது!” என சோன்னான்
காமை.

பைமடக்கு கீ பழ தான் இத்தமன ப ச்சும்

நடந்தது.
“விடுங்க காமை! இசதல்லாம் ஸ்டைாக்
ர்னிங்ல ப ேறது, அப் டிபய
கண்டுக்காை ப ாயிடனும்! சூரியனப்
ார்த்து சலால்சலால்னானும், நிலாவ
ார்த்து வள்வள்னானும் வாய் வலிக்கப்
ப ாறது அந்த ப்ைடி டாக்குக்குத்தான்!
போ நம்ை ார்த்து குமலச்ே இந்த
டாக்குக்கு வாய் வலிச்ேிருக்கும், அந்த
ேூே அவருக்பக குடுத்துடுங்க”

“ஏய்! யாைப் ார்த்துடி..”

ேட்சடன ைமறயின் புறம் திரும் ிய

காமை, பவட்டிமய ைடித்துக் கட்டிக்
சகாண்டு ைீ மேமய முறுக்கியப் டி
அவமன ஆழ்ந்துப் ார்த்தான்.
காமையின் பகா ப் ார்மவமயக் கண்டு
யந்துப் ப ான ைமற, ஈைடி ின்னால்
எடுத்து மவத்தான்.
“இபத மழய காமையா இருந்தா டீச்ேை
டி ப ாட்டதுக்கு இந்பநைம் உன் வாயில
உள்ை ல்ல எல்லாம் தட்டிக் மகயில
குடுத்துருப் ான். இப்ப ா உன் முன்ன
நிக்கற காமை டீச்ேபைாட புருஷன். உன்
கூட ேண்மடப் ப ாட்டு, என்
ச ாண்டாட்டிய எல்லார் முன்னுக்கும்
நான் பகவலப் டுத்த விரும் ல. இதுக்கும்
பைல டீச்ேர் கிட்ட ைரியாமத இல்லாை
நடந்துகிட்டன்னு பகள்விப் ட்படன்,
கண்டந்துண்டைா சவட்டி என் பதாப்புல
ச ாமதச்ேிருபவன்! ோக்கிைமத” என
குைமலத் தாழ்த்தி ைிைட்டியவன்,
ைமறயின் மகப் ிடித்து குலுக்குவது
ப ால மகமய ஒர் அழுத்து அழுத்தி
விட்டுப் ப ானான்.

ேற்று பநைத்துக்சகல்லாம் மக வங்கித்

ீ
தடித்துப் ப ானது ைமறக்கு. வலி பவறு
உயிர் ப ாக, அவமன முமறத்தவாபற
சுற்றிக் சகாண்டிருந்த காமைமயக்
கண்டு இன்னும் யசைடுத்தது அவனுக்கு.
ஒரு அழுத்தத்திபலபய மக எலும்ம
உமடத்து விட்டாபனா என கலங்கிப்
ப ான ைமற, யாரிடமும் எதுவும்
சோல்லாைல் டவுன் ஹாஸ் ிட்டல் பதடி
கிைம் ி ப ாய் விட்டான்.

ஒரு வழியாக ப்ைாக்டிஸ் முடிய

ைாமலயாகி இருந்தது. ைாணவர்கமை
ஸ்படஜ் ின்னால் ஏற் ாடு சேய்திருந்த
சகாட்டமகக்கு அனுப் ி உமட ைாற்ற
சோல்லிவிட்டு அவர்களுக்கு காவலாக
அப்ச ாழுதுதான் அங்கு வந்த டீச்ேமை
மவத்து விட்டு காமைமயத் பதடிப்
ப ானாள் ைங்மக.

“சோல்லுங்க டீச்ேர்”

“வட்டுக்குப்
ீ ப ாய் குைிச்சு கிைம் னும்!
ஸ்கூட்டி ஸ்கூலுல இருக்கு”
“ேரி வாங்க!” என தனது பவமலமய
சேவமலயிடம் சகாடுத்தவன்,
ைங்மகமய ம க்கில் ஏற்றிக் சகாண்டு
கிைம் ினான். அவன் வயிற்றில் மகக்
சகாடுத்து அமணத்து, முதுகில் முகத்மத
ோய்த்துக் சகாண்டாள் ைங்மக.

“தூக்கைா வருது”

“டீச்ேர்! அப் டிபய தூங்கிடாதிங்க,

எங்கயாச்சும் விழுந்து வச்ேிடுவங்க!”
ீ என
சோல்லிய டிபய ஒரு மகயால்
பஹண்டிமலப் ிடித்துக் சகாண்டவன்
ைறு மகயால் தன் வயிற்றில்
பகார்த்திருந்த அவைிரு கைங்கமையும்
இறுக ற்றிக் சகாண்டான். சைல்ல
ஓட்டிக் சகாண்டு வந்து ைங்மகமய வடு
ீ
பேர்த்தான் காமை.

இறங்கிக் சகாண்டவள், புன்னமகயுடன்

அவமன ஏறிட்டாள். அவனும்
புன்னமகயுடன் அவமைப்
ார்த்திருந்தான்.

“அன்னிக்கு ஏன் கடமல ைிட்டாய

வாங்கிக்கல?” என புன்னமக முகம் ைாற
ஆதங்கத்துடன் பகட்டாள்.

“அது வந்து.. நீ ங்க உங்கமை அறியாை

கடிச்சுக் குடுத்திட்டீங்கன்னு
சநமனச்பேன் டீச்ேர்! எங்க அமத நான்
ோப் ிட்டுட்டா நீ ங்க
ஃ ீலாயிடுவங்கபைான்னு
ீ வாங்கிக்கல.
ஆனாலும் ைனசு சகடந்து அடிச்ேிக்கிச்சு
டீச்ேர், அது பவணும் பவணும்னு. உங்கை
விட்டுட்டு ைறு டி அந்த இடத்துக்குப்
ப ாய் அந்த கடமல ைிட்டாய்
எங்கயாச்சும் விழுந்து சகடக்கான்னு
பதடுபனன் டீச்ேர்”

“வாட்!!!!”
“ஹ்ம்ம் ஆைா! ஆனா அத ஒரு பகாழி
சகாத்தி சகாத்தி தின்னிட்டு இருந்துச்சு
டீச்ேர். அந்த ைிட்டாய ச ாறுக்கி
எடுத்தாச்சும் ோப் ிடனும் சநமனச்ே என்
ஆமே சுக்கு நூறா அந்த எடத்துலபய
ஒடஞ்ேிப் ப ாச்சு!”

கலகலசவன ேிரித்தாள் தவைங்மக.

“அப் டிபய விட்டுருபவாைா நாங்க!

அந்தக் பகாழிய சதாைத்திப் புடிச்சு சுட்டு
சூப் வச்சு ோப்படன்ல! எப் டியும் அந்தக்
கடமல ைிட்டாய் பகாழி வழியா என
வயித்துக்குத்தாபன வந்துச்சு.” என அவன்
சோல்ல, விழுந்து விழுந்து ேிரிக்க
ஆைம் ித்தாள் ைங்மக. ேிரித்து
முடித்தவள், அவன் கன்னத்மத தன் இரு
மககைாலும் தாங்கி,

“ஆவ் துபஷா பைாக்

பகார்த்தா”(சகாங்கனி பலங்குபவஜ்) என
சோல்லி விட்டு வட்டினுள்
ீ நுமழந்து
விட்டாள்.

“இந்த சலவல் இங்கிலீஸ்லாம் எனக்குப்

புரியாது டீச்ேர்! என்னாத்த பகார்த்து
எடுத்து வைனும்? சோல்லிட்டுப் ப ாங்க”
என அவன் கத்த ேிரித்தப் டிபய ப ாய்
விட்டாள் ைங்மக.

அன்று இைவு பகாலாகலைாக

சதாடங்கியது அவர்கள் ஊரின்
கமலநிகழ்ச்ேி. ஆடல், ாடல்,
நமகச்சுமவ, நாடகம் என
கமைக்கட்டியது அந்த இடபை! காமை
ம் ைைாய் சுழன்றுக் சகாண்டிருக்க,
ைங்மகபயா நாடகம் முடிந்ததும்
காைாட்ேியின் க்கத்தில் வந்து
உட்கார்ந்துக் சகாண்டாள். அேதியாய்
சதரிந்தவளுக்கு, எடுத்து வந்திருந்த
ப்ைாஸ்கில் இருந்து டீ ஊற்றிக் சகாடுத்து,
 லகாைமும் சகாடுத்தார் காைாட்ேி.
ோப் ிட்டப் டிபய இன்னும் அைங்பகறிக்
சகாண்டிருக்கும் நிகழ்ேிகமை
சைன்னமகயுடன் ார்த்திருந்தாள்
ைங்மக.

“ஏன் ா காமை! வருஷா வருஷம்

பைமடபயறி ாடி ட்மடமயக் கிைப்புவ!
இந்த வருஷம் ாடலியா?” என
கூட்டத்தில் இருந்து ஒருத்தர் குைல்
சகாடுக்க, இல்மலசயன தமலமய இட
வலைாக ஆட்டினான் காமை.

“புது ைாப் ிள்மைக்கு ச ாண்டாட்டி

முன்ன ாடறதுக்கு சவக்கம் படாய்” என
ாண்டி கிண்டலடிக்க,

“ஆைா படாய்” என இன்னும் லர்

பகாைஸ் சகாடுத்தனர்.
“யாருக்குடா சவக்கம்? எங்க காமைக்கா?
இப் ாருங்கடா எப் டி ிரிச்சு
பையறான்னு” என சோல்லிய சேவமல
காமைமய இழுத்துக் சகாண்டு ப ாய்
ஸ்படேில் நிறுத்தினான்.

கூட்டத்தில் அைர்ந்திருந்த ைங்மகமய

அவன் பநாக்க, ாடு என் து ப ால
தமலமய அமேத்தாள் அவள்.

“டீச்ேர் தமலயாட்டுனாத்தான்
ாடுவானாம்ப் ா! டீச்ேர் காலடியில
காமை தமலக் குப்புற கவுந்துட்டான்
படாய்!” என ைாடோைி குைல் சகாடுக்க
ஊபை சகக்சகச க்சகசவன ேிரித்தது,

குைமல சேறுைி ேரிப் ண்ணிக் சகாண்ட

காமை,
“ைங்மக நீ ைாங்கனி” என ஆைம் ிக்க
ைறு டியும் ேிரிப்பு சவடித்து கிைம் ியது
கூட்டத்தில்.

“ ாருங்கடா படய்! டீச்ேருக்கும் அவன்

நட்டு மவக்கற ைாங்காய்க்கும் எப் டி
கபனக்ேனு குடுத்தான்னு” என ைாடோைி
எடுத்துக் சகாடுக்க ஊபை அவமன
கலாய்த்து தள்ைியது. காைாட்ேிக்கும்
ைச்ேக்காமைக்கும் கூட ேிரிப்பு வந்தது.

ைங்மகக்கு சவட்கத்தில் முகபை

ேிவந்துப் ப ானது.

“இப் நான் ாடவா பவணாைா?” என

காமை கடுப் ாகக் பகட்க,

“ ாடு ாடு! ஊமைபய கூட்டி வச்சு லவ்

ாட்டு ாடி மேட்டடிக்கற சைாத ஆளு
நீ தான்டா! ாடு ாடு” என
ஆர்ப் ரித்தார்கள் அைர்ந்திருந்தவர்கள்.
இமேக்குழுவில் இருந்த த லா
வாேிப் வர் சடாங் சடாங் என இமே
எடுத்துக் சகாடுக்க, ைக்கைின்
ஆர்ப் ாட்டம் அடங்கியது.

த லா ிண்ணனியில் இமேக்க உயிமை

உருக்கி தன் குைலில் சகாட்டி,

“ைங்மக நீ ைாங்கனி

ைடல் விடும்

ைல்லிமக வாழ்த்திடும்

ைமழத்துைி!!!

ேிந்திடும் புன்னமக ேிந்தாைணி

நடக்கும் பதாட்டம் நீ

நான் ஒரு பதனி” என ஆழ்ந்து

அனு வித்து தன் ைங்மகமயப்
ார்த்தப் டிபய ாடினான் காமை.
கண்கைில் கண்ண ீர் ைமறக்க,
காமையின் உருவம் ைங்கலாக சதரிய,
கண்மணத் துமடத்து விட்டுக் சகாண்பட
அவமனபயப் ார்த்திருந்தாள் ைங்மக.

அவன் ாடி முடிக்க கைபகாஷம் வாமனப்

ிைந்தது.

அத்தியாயம் 20

ாவி சநஞ்ே என்ன சேஞ்ே

உந்தன் ப ை சோல்லி சகாஞ்ே

என்ன சகான்னாலும் அப்ச ாதும்

உன் ப ை சோல்பவனடா!!! (தவைங்மக)

 ின்னால் இருந்து தாக்கும் எதிைாைிமய
எப் டி ேைாைிப் து என யிற்ேி அைித்துக்
சகாண்டிருந்தாள் தவைங்மக. அன்று
என்னபவா சவக்மகயாக இருந்தது.
இன்னும் சகாஞ்ே பநைத்தில் ைமழ வரும்
என் மத பலோக இருண்டிருந்த வானம்
கட்டியம் கூறியது. பவர்த்து வழிந்த
சநற்றிமயப் புறங்மகயால் துமடத்துக்
சகாண்டவள்,

“பகர்ள்ஸ்! பலட்ஸ் படக் எ ப்பைக்!”

என்றாள்.

ப்பைக் எனும் வார்த்மதக்குக்

காத்திருந்தது ப ால ஓடி வந்தான்
காமை. மகயில் இருந்த குட்டி துண்மட
ைங்மகயிடம் நீ ட்டினான். ைாணவிகள்
இல்லாதிருந்தால் அவபன துமடத்து
விட்டிருப் ான். அந்தைவு அவபைாடு
சநருங்கி இருந்தான் இந்த ேில
தினங்கைாக. அவனது தயக்கம், யம்,
தாழ்வு ைனப் ான்மை எல்லாம் ஓைைவு
ைட்டுப் ட்டிருந்தது. ைட்டுப் ட
மவத்திருந்தாள் ைங்மக.

அவள் முகத்மதத் துமடத்துக்

சகாள்ைவும், ேூமே நீ ட்டினான் காமை.
வாங்கிக் குடித்தவள், ைீ திமய அவனிடம்
சகாடுத்து யாரும் அறியா வண்ணம்
ஒற்மறக் கண்மண ேிைிட்டினாள்.
ைாணவிகளுக்கு முதுகு காட்டி
நின்றவன், ைீ தி ேூமே கடகடசவன தன்
வாயில் ேரித்துக் சகாண்டான். கடமல
ைிட்டாமய வாங்க ைாட்படன் என
சோன்னவன், இப்ச ாழுசதல்லாம் அவள்
ோப் ிட்டு ைீ தி தரும் உணமவ பகாயில்
ிைோதைாகபவ ாவிக்க ஆைம் ித்தான்.

எப்ச ாழுதும் ப ால ாட்டில்கைில்

தங்களுக்கு வந்த ேீமே குடித்தவாபற
ேைேைத்துக் சகாண்டிருந்தனர்
ைாணவிகள்.

“டீச்ேர்”

“என்ன கலா?”

“நம்ை சூரிய ார்க்க நாங்கைாம்

ஹாஸ் ிட்டல் ப ாயிருந்பதாம்ல, அவன்
என் கிட்ட ைன்னிப்பு பகட்டான் டீச்ேர்.
சைாம் ாவைா ப ாச்சு!”

“சூரி யாரு ாப் ா? அந்த ைாங்கிக்காைன்

தாபன?” என பகட்டான் காமை.

அருகில் இருந்த கணவமனப் ார்த்து,

“எனக்கு இன்னும் தாகைா இருக்கு! ேுஸ்

பவணாம்! ப ாய் ைினைல் வாட்டர்
எடுத்துட்டு வரீங்கைா, ப்ை ீஸ்!” என
பகட்க,
“பதா டீச்ேர்! இதுக்சகல்லாம் எதுக்கு
ப்ை ீஸ்! இப்ப ா வபைன்” என நமடமயக்
கட்டினான் காமை.

அவன் அகன்றதும் கலாவின் புறம்

திரும் ிய ைங்மக,

“இப்ப ா எப் டி இருக்கான்?” என

பகட்டாள்.

“ரிக்கவர் ஆகிட்டு இருக்கான் டீச்ேர்! கால்

எலும்பு கூடி வந்துருச்ோம். இன்னும் ஓன்
ைன்த்ல ஸ்கூல்கு ப ாகலாம்னு டாக்டர்
சோல்லிட்டாைாம். எங்கபைாட
பநாட்ஸ்லாம் அவனுக்கு குடுத்துட்டு
வந்பதாம். அப்ப ாத்தான், நான் உன்மனப்
ின்னால தட்டனதலாம் ைனசுல
வச்ேிக்காை எனக்கு பநாட்ஸ் எடுத்துட்டு
வந்திருக்க நீ ! எவ்பைா நல்ல ைனசு
உனக்குன்னு சோல்லி சோல்லி ைாஞ்சுப்
ப ாயிட்டான்! உங்க கிட்டயும் ோரி
சோல்ல சோன்னான் டீச்ேர்”

“ஒருத்தர் தப் உணர்ந்து திருந்த,

வாழ்க்மகயில எவ்பைா ச ரிய அடி விழ
பவண்டி இருக்கு! ஹ்ம்ம் என்னத்த
சோல்ல. இப்ப ாமதக்கு டீச்ேைால ப ாய்
அவன ார்க்க முடியாது கலா! சநக்ஸ்ட்
மடம் நீ ங்க விேிட் ண்ணறப் அவன்
கிட்ட சோல்லு, ஸ்கூல் வந்ததும் ைங்மக
டீச்ேர் எட்ஸ்ட்ைா க்ைாஸ் வச்சு, விட்டுப்
ப ானசதல்லாம் சோல்லி
குடுப் ாங்கன்னு! ேரி, ேரி ப ா கலா!
திரும் ப்ைக்டிஸ் ஆைம் ிக்கலாம்!” காமை
வருவமதப் ார்த்து அவமை அனுப் ி
விட்டாள் ைங்மக.

அவன் சகாண்டு வந்து சகாடுத்த நீ மைப்

ருகியவள்,
“ க்கத்துலபய இருங்க காமை! இங்க
முடிஞ்ேதும், நம்ை சைண்டு ப ரும்
பதாப்புல ிக்னிக் ப ாகலாம்” என
சோன்னாள்.

“ேரி டீச்ேர், ேரி டீச்ேர்” என ஆனந்தைாக

சோன்னவன், அவள் முடித்து வரும் வமை
அங்கு ஓர் ஓைைாக அவைின் ஒவ்சவாரு
அமேவுகமையும் ைேித்துப் ார்த்தவாறு
அைர்ந்திருந்தான்.

யிற்ேி முடித்து ைாணவிகமைப்

த்திைைாக அனுப் ி விட்டவள்,
காமையின் அருபக வந்து அைர்ந்தாள்.

“என்ன ோர்! ஒபை மேட்டா இருக்கு!”

“மேட்டுத்தான் டீச்ேர்! முன்னலாம்

ார்க்கனும்னு பதாணும்! ஆனா பநருக்கு
பநர் ார்க்க மதரியம் வைாது! அங்க
இங்க நின்னு திருட்டு மேட் அடிப்ப ன்!
இப் வும் கூட இன்னும் அந்த தயக்கம்
முழுோ விலகல டீச்ேர்!” ைனதில்
உள்ைமத அப் டிபய கிர்ந்துக்
சகாண்டான் காமை.

“ம க்ல ஏத்திட்டுப் ப ாறப்ப ா மேட்

ைிைர்ல ார்க்கறது, ரூம்ல இருக்கறப்ப ா
என் ட்பைேிங் பட ிள் கண்ணாடி வழியா
ார்க்கறது, கிச்ேன்ல ேில்வர் தட்டு
வழியா ார்க்கறதுன்னு எப்ப ா ாரு
திருட்டுப் பூமன ைாதிரி தான்
ார்க்கறீங்க! நான் உங்க ைமனவியாகி
ேில ல வாைங்கள் ஆகுது காமை ோர்!
நைக்குள்ை டிச்சுக்கா டிச்சுக்கா கூட
நடந்துருச்சு! நீ ங்க மதரியைா பநைாபவ
உங்க மவப் மேட் அடிக்கலாம்,
தப் ில்ல” என அவமன ேீண்டியவள்,
கால் நீ ட்டி அைர்ந்திருந்தவன் ைடியில்
டக்சகன டுத்துக் சகாண்டாள்.
ைடியில் டுத்துக் சகாண்டவைின்
ேிமகமய சைன்மையாக பகாதி
சகாடுத்தான் காமை. அப் டி சேய்வது
அவளுக்கு சைாம் பவ ிடிக்கும். ரூைில்
இருக்கும் பநைங்கைில் அடிக்கடி ைடியில்
தமல மவத்துப் டுத்துக் சகாண்டு,
அவன் மகமய இழுத்து தன்
கூந்தலுக்குள் நுமழத்துக் சகாள்வாள்.
அவன் பகாதிக் சகாடுக்க ல
ேையங்கைில் அப் டிபய கண்ணேந்து
ப ாய் விடுவாள். ேில ேையங்கைில்
அவள் கண்ண ீர் அவன் ைடிமய
நமனக்கும். தறி ப ாய் ஏன் என
பகட்டால், தமல வலி என சோல்லி
ேைாைிப் ாள். அவனுக்குத்தான் துடித்துப்
ப ாய் விடும். காைாட்ேியிடம் ப ாய்
கஷாயம் சகாடு, மதலம் சகாடு என
ஆர்ப் ாட்டம் சேய்து விடுவான்.
வட்டுக்கு
ீ சவைிபய டீச்ேர் எனும்
சகத்பதாடு நடந்துக் சகாள் வள்,
வட்டுக்குள்
ீ வந்து விட்டால்
குழந்மதயாகி விடுவாள். வட்டு
ீ
வாடமகக்கு வந்தவளுக்கும், இப்ச ாழுது
வட்டு
ீ ைருைகைாக இருப் வளுக்கும்
ஆயிசைத்து எட்டு வித்தியாேங்கமைப்
ட்டியலிட்டு விடலாம். காைாட்ேி
ோப் ிடும் ப ாது, அவர் அருபக அைர்ந்து
ஆசவன வாமயத் திறந்து ஊட்ட
சோல்லிக் பகட் வள், அமதபய
வழக்கைாக்கி தினம் ஒரு வாயாவது
அவரிடம் உணவு வாங்கிக் சகாள்வாள்.
பதாப் ில் இருந்து வட்டுக்கு
ீ வந்த
ைச்ேக்காமை ஒரு தடமவ சகாய்யா
ழங்கமை சகாண்டு வந்து இவைிடம்
சகாடுக்க, அன்றிலிருந்து ‘அப் ா, எனக்கு
என்ன சகாண்டு வந்தீங்க’ என பகட்டு
அவர் வருமகமய எதிர்ப் ார்த்திருக்க
ஆைம் ித்தாள். ேின்னப் ிள்மைப் ப ால
அவள் எதிர்ப் ார்ப்புடன் நிற்க, தினம்
எதாவது எடுத்து வை ஆைம் ித்தார்
அவரும்.

காைாட்ேி ைச்ேக்காமைக்பக இந்த நிமல

எனும் ப ாது காமையின் நிமலமயபய
சோல்லத்தான் பவண்டுபைா! ரூமுக்குள்
வந்து விட்டால், குழந்மதயாகபவ ைாறிப்
ப ாவாள் தவைங்மக. காமைமய ஒட்டிக்
சகாண்பட இருப் ாள். இைவில் புத்தகம்
திருத்தும் ப ாது கூட, நாற்காலியில்
அவமன அைர்த்தி அவன் ைடியில் இவள்
அைர்ந்துக் சகாள்வாள். அவள்
பவமலமயப் ார்க்க இவன் ேலிக்காைல்
அவமைப் ார்த்திருப் ான். ேில பநைம்
அவன் பதாைில் சதாங்குவாள், ல பநைம்
ைடியில் ம்முவாள்.
அவள் சேயல்கைில் பைாகம் கூடிப்ப ாய்
எ.எலிசு என அவன் தட்டுத்
தடுைாறினால், வாயிபலபய ப ாடுவாள்
ைங்மக.

“என்ன எலிசு? இல்ல என்ன

எலிசுன்பறன்? அம்மும்ைான்னு
கூப்டுங்க!” என சோல்லி காைம், காதல்
இல்லாத அன்ம ைட்டும் யாேிப் ாள்
அவன் ைாட்ேேி! அம்மும்ைா என கூப் ிட
சோல்லும் ப ாது, கூந்தல் வருடுதல்,
கன்னத்து முத்தம், மகக்கு சோடக்கு
எடுத்து விடுவது, சநற்றியில்
இதசழாற்றல் இப் டி ைட்டுபை
எதிர்ப் ார்க்கிறாள் என இத்தமன
நாட்கைில் புரிந்து பதறி இருந்தான்
காமை. கணவனின் முகம் ார்த்து,
அவன் ஆமே எலிமே அவனுக்கு
சகாடுப் திலும் குமற மவத்ததில்மல
காமையின் ைங்மக.
ைடியில் கண் மூடி டுத்திருப் வமைபய
ஆமேயாக ார்த்திருந்தான் காமை.
சைல்ல விைல் சகாண்டு அவள்
முகவடிமவ அைந்தவன்,

“ைாங்கனியாய் நீ குலுங்க

ஆண் கிைியாய் நான் சநருங்க” என

ாடினான். அவன் ாடினால் சைய் ைறந்து
ப ாவாள் ைங்மக. அன்று பைமடயில்
ாடியதில் இருந்து அடிக்கடி ாட்டு
கச்பேரி நடக்கும் அவர்கள் தனியமறயில்.

சைல்லிய நமகப்புடன் அவன் விைமலப்

ற்றி சைல்லிய முத்தம் இட்டவள்,
டக்சகன வலிக்க கடித்தும் மவத்தாள்.
அவன் வலியில் ஆசவன கத்த, ஸ்ப்ரீங்
ப ால துள்ைி எழுந்தவள்,
“எப்ப ா ாரு ைாங்கா, ைாங்கனி,
ைாம் ழம்னுகிட்டு! அன்னிக்கு என்ன
ாட்டு டிச்ேீங்க…

‘அழகா றிச்சு

உன்ன அப் டிபய நாந்தான்

திங்கப்ப ாபறன்

ைாம் ழைாம் ைாம் ழம்’னு. இப்ப ா

சோல்பறன், தில்லு உள்ை புல்லா(bull)
இருந்தா என்மனப் புடிச்சு கடிச்சுத் தின்னு
ார்ப்ப ாம்” என ேவால் விட்டவள்,
ிடித்தாள் ி.டி உஷா ஓட்டம்.

ேிரிப்புடன் எழுந்து அவமைத் துைத்த

ஆைம் ித்தான் காமை. பதாப்ம சுற்றி
ேின்ன ிள்மைகள் ப ால ஓடினர்
இருவரும். ைங்மகயின் ேிரிப்பு ேத்தம்
வானத்தின் இடிக்கு ப ாட்டியாய் பகட்டது.
அவமை துைத்திப் ிடித்திருந்த காமை,
இறுக்கி அமணத்து ஆமேயாய்
இதசழாற்றினான். ேிரிப்புடன்
அவனுக்குள் அடங்கிக் சகாண்டாள்
ைங்மக. அவர்கள் முத்த ேத்தம்
ச ாறுக்காத வருண கவான், அவர்கமை
யமுறுத்த ைமழமய அனுப் ி மவத்தார்
பூைிக்கு. ேடேடசவன ைமழ அடித்து
ஊற்ற, தன்னவமை விலக்கினான்
காமை.

“வட்டுக்குப்
ீ ப ாயிடலாம் டீச்ேர்!
காய்ச்ேல் கீ ய்ச்ேல் வந்துட ப ாகுது
உங்களுக்கு” என அவேைப் ட்டான்
காமை.

“அம்மும்ைாவ உப்பு மூட்மடத் தூக்கிக்க

ம க் வமைக்கும்!” என மகமய நீ ட்டிய டி
நின்றாள் ைங்மக.

அவள் அம்மும்ைாவில் காதல் பகடி

காமை ைமறந்து ாே டாடி காமை சவைி
வந்தான். புன்னமகயுடன் அவள் முன்பன
ைடிந்து அைை, அவன் கழுத்மதக் கட்டிக்
சகாண்டு உப்பு மூட்மட ஏறிக்
சகாண்டாள் ைங்மக. கால்கமை முன்பன
சகாண்டு வந்து அவன் வயிற்றில்
கிடுக்கிப் ிடி ப ாட்டுக் சகாண்டவள்,
அவன் பதாைில் தாமடமயப் தித்துக்
சகாண்டாள். அவன் காதில்
சைல்லிமேயாக,

“ம்ைா ம்ம்ம்ைாஆஆ ம்ம்ைா” என சுமவப்

ப ால ேத்தைிட்டாள் தவைங்மக.

“என்ன டீச்ேர்?”

“ஐ லவ் யூன்னு, என் காமைக்கு ைாட்டு

பலங்குபவஜ்ல சோன்பனன்”

சவடித்து ேிரித்தான் காமை.

விதவிதைான சைாழியில் டிமேன்
டிமேனாக நான் உன்மனக்
காதலிக்கபறன் என சோல்ல
ஆைம் ித்திருந்தாள் ைங்மக. இவன்
புரியாைல் என்ன என்னசவன சகஞ்ேி
கூத்தாடினால், ஐ லவ் யூ என சோல்லி
அவமன ேிலிர்க்க மவப் ாள்.

“நீ ங்க ைாைைாேனுக்கு சோந்தம்னும்,

உங்களுக்கு ைாட்டு ாமஷ சதரியும்னு
எனக்குத் சதரியாை ப ாச்பே டீச்ேர்!”

“குைங்குக்கு வாழ்க்மகப் ட்டா சோறிய

சதரியனும்! கழுமதக்கு
வாழ்க்மகப் ட்டா உமதக்க சதரியனும்!
காமைக்கு வாழ்க்மகப் ட்டுட்டு ைாட்டு
பலங்பவஜ் கத்துக்கமலன்னா எப் டி?”

“ைாட்டு ாமஷல டீச்ேர்னு எப் டி

கூப்டறது?”

“ம்ைாம்ைா!”
அவனுக்கு ேிரிப்ம அடக்க
முடியவில்மல.

“என்பனாட சேல்ல ம்ைாம்ைா” என

சகாஞ்ேிக் சகாண்டவன், தன் பதாைில்
தாமட புமதத்திருந்தவள் கன்னத்தில்
அழுந்த முத்தைிட்டான்.

ைமழ அடித்து ஊற்ற, தன் ஆமே

ைணவாட்டிமய சுகைான சுமையாக
சுைந்து சேன்றான் காமை. வட்மட
ீ
அமடயும் ப ாது இருவரும் சதாப் லாக
நமனந்திருந்தனர். அன்று ார்த்து
ைாபேஸ்வரி தன் கணவன்
குழந்மதகளுடன் வந்திருந்தாள்.
வட்டினுள்
ீ நுமழந்த காமை,

“வாங்க ைாைா” என வைபவற்க,

“ஹ்ம்ம்” என ஒற்மற வார்த்மத தில்

ைட்டும் கிமடத்தது.
“வாங்கண்ணா! வாங்கண்ணி!” என
வைபவற்ற ைங்மக,

“சகாஞ்ேம் இருங்க ரிப்பைஷ் ஆயிட்டு

வந்திடபறாம்.” என அவர்கைிடம்
சோல்லி விட்டு,

“வாங்க ைாைா! வந்து குைிச்ேிடுங்க! ேைி

புடிச்ேிக்கப் ப ாகுது” என காமைமய
அமழத்தாள்.

அவைின் ைாைாவில் திமகத்து

விழித்தான் அவன்.

“அட, வாங்க ைாைா” என சோல்லியவள்,

அவன் மகப் ிடித்து இழுத்துப் ப ாய்
விட்டாள்.

ரூமுக்குள் நுமழந்ததும்,

“என்ன அதிர்ச்ேி காமை ோர்?” என

பகட்டாள் ைங்மக.
“இல்ல டீச்ேர்! திடீர்னு ைாைான்னு
சோல்லவும் திமகப் ா ப ாச்சு”

“தனியா இருக்கறப்ப ா என் புருஷன

வாடா படய், ப ாடா படய்னு கூட
கூப்டுபவன்! அதுக்குன்னு ைத்த லார்டு
ல க்குதாஸ் முன்னுக்சகல்லாம் உங்கை
விட்டுக் குடுத்துருபவனா? நான் ஒரு
ைமனவியா உங்கை ைதிச்ோத்தாபன
ைத்தவங்க ைதிப் ாங்க! அப் டிபய ப்ரீஸ்
ஆகி நிக்காை, ப ாய் குைிங்க” என
ேிடுேிடுத்தவள்,

முணுமுணுப் ாக,

“ஹ்ம்ைாம் ஹ்ம்ம்! ச ரிய ிஸ்தா ருப்பு

ைாதிரி ில்டப்பு! வாங்க ைாைான்னு
ைரியாமதயாத்தாபன கூப்டாரு. அதுக்கு
ஒரு தில சோன்னா ேிம்ைாேனத்துல
இருந்து ேறுக்கிருவாபைா ேீமைத்துமை!
இந்த மூஞ்சுக்கு என் புருஷன் எதுல
குமறஞ்சுப் ப ாயிட்டாைாம்!
இரிட்படட்டிங் இடியட்” என ைாேியின்
கணவமன வறுத்சதடுத்தாள்.

முனகிக் சகாண்பட ப ாய் குைித்து

வந்தாள் ைங்மக. உமட ைாற்றி விட்டு
தமலத் துவட்ட பநைைில்லாததால்
துண்மட தமலயில் முடிந்துக் சகாண்டு
அடுப் டிக்குப் ப ானாள் அவள். அவமை
அந்தக் பகாலத்தில் ார்த்ததும் ச ாசு
ச ாசுசவன பகா மூச்சு விட்டார்
காைாட்ேி.

“இங்க வந்து உக்காருத்தா” என

பகா த்துடன் அமழத்தவர், அவர்
அைர்ந்ததும் தமலமயத் துவட்ட
ஆைம் ித்தார்.

“என்ன அவேைம்? நல்லா தமலய காய

வச்ேிட்டு வை பவண்டிதாபன?”
“என்ன அவேைம்னா என்னன்னு சோல்ல!
உங்க ைருைகன் வந்துருக்காரு!
ஏற்கனபவ என் புருஷன என்னன்னு கூட
அவரு கண்டுக்கல! இதுல நான் சைதுவா
ஆடி அமேஞ்ேி வந்தா என்மன பவற
ைரியாமத சதரியாதவன்னு
சநமனச்ேிட்டா! அதான் இந்த
அவேைம்த்தா” என தில் சோன்னாள்
ைங்மக.

அடுப் டிக்கு ஓடி வந்த அதிதி தன்

அத்மதயின் ைடியில் அைர்ந்துக்
சகாண்டாள். சுற்றும் முற்றும் ார்த்த
காைாட்ேி,

“ஏத்தா! உன் புருஷன ைதிக்கலன்னு

பகா ைா? ைாப் ிள்மைக்கு சதரிஞ்ேது
அவ்வைவுதான்னு விடுத்தா! நாங்கைாம்
ப ோை இருக்கலியா?” என அவள்
தாமடமயப் ிடித்து ேைாதானம் சேய்தார்
காைாட்ேி.

“நீ ங்க அப் டி இருந்தா நானும் அப் டிபய

இருப் னா?” என எடக்குக் பகள்வி
பகட்டவமை,

“டீச்ேர்!” என சைல்லிய குைலில்

அமழத்தான் காமை.

அந்த டீச்ேர் சைலிதாக வந்தாலும் அதில்

சதரிந்த பலோன கண்டிப் ில் முகம்
சுைித்தாள் ைங்மக. காமைமயத் திரும் ி
ார்த்து நன்றாகபவ முமறத்தாள்.
“இல்ல டீச்ேர்! என்ன இருந்தாலும்
அக்காபவாட வட்டுக்காரு,
ீ நம்ை வட்டு
ீ
ைாப் ிள்மை! ைரியாமத குடுக்கனும்ல”
என நிதர்ேனத்மத சைல்லிய குைலில்
எடுத்து சோன்னான் காமை.
இவள் திருப் ி தில் ப ேபவ இல்மல.
அவமன முமறத்துக் சகாண்பட
காைாட்ேி ப ாட்டு மவத்திருந்த கா ிமய
கப் ில் ஊற்றி எடுத்துக் சகாண்டு
முற்றத்துக்குப் ப ாய் விட்டாள்.

“டீச்ேர், டீச்ேர்” என காமை ேைாதானப்

டுத்த அமழத்தும் கண்டுக்
சகாள்ைவில்மல அவள்.

“நீ ஏன்டா ைாைியார் ைருைக ப ச்சுக்குள்ை

பதமவயில்லாை ஆேர் ஆகற! உன்
ச ாண்டாட்டி ிடிவாதக்காரின்னு
உனக்குத் சதரியாதா? நான் என்ன
திட்டுனாலும் தாங்கிக்குவா! எதுத்துப்
ப சுவா இருந்தாலும் சோன்னத
பகட்டுக்குவா! ஆனா நீ சலோ குைல
உேத்திட்டாக் கூட தாங்கிக்க ைாட்டான்னு
இத்தமன நாளுல நீ கண்டுக்கலியா?”
என ைகமனக் கடிந்துக் சகாண்டார்
காைாட்ேி.

அதிதி ைங்மகயுடபன சேன்றிருக்க,

இவர்கள் இருவரும் முற்றத்துக்குப்
ப ானார்கள். அங்பக ைங்மக
ைாோைணியுடனும் ைாபேஸ்வரியுடனும்
ஆங்கிலத்தில் ேிரிக்க ேிரிக்க ப ேிக்
சகாண்டிருந்தாள். அந்த பநைத்தில் கூட
அழகாக ஆங்கிலம் ப சும் ைமனவிமய
ைேிக்கத் பதான்றியது காமைக்கு.

இவமனப் ார்த்ததும்,

“வாங்க ைாைா! இங்க வாங்க” என தன்

க்கத்தில் அைர்த்திக் சகாண்டாள்.

அதன் ிறகு தைிழில் ைட்டுபை ப ேினாள்

ைங்மக. கா ி கப்ம எடுத்து காமைக்குக்
சகாடுத்து உ ேரித்தாள். அவன் கலந்துக்
சகாள்வமதப் ப ால ப ச்மே எடுத்து
சேன்றாள். ைாைா இப் டி ைாைா அப் டி
என விவோயத்தில் அவன் சேய்து வரும்
புதுமைகமைப் கிர்ந்துக் சகாண்டாள்.
இசதல்லாம் ைங்மக சதரிந்து
மவத்திருக்கிறாைா என காமைக்பக
ஆச்ேரியம். அவன் மகமய சைல்ல
ற்றிக் சகாண்டு தான் ப ேிக்
சகாண்டிருந்தாள். அவ்விடத்மத விட்டு
அவமன நகைவிடவில்மல.

இைவு பநைம் சநருங்க, ேமைக்கப்

ப ாவதாக காைாட்ேி எழ ைங்மகயும்
எழுந்துக் சகாண்டாள். ைமழ விட்டிருக்க,
வாமழ இமல சவட்டி வருவதாக
காமையும் எழுந்துக் சகாண்டான்.
ைங்மகயருபக வந்தவன் டீச்ேர் என
அமழக்க, அவமன முமறத்து விட்டு
அடுப் டிக்குள் புகுந்துக் சகாண்டாள்
ைங்மக.
“ஏன்டி ைாேி! இவ்பைா புத்திோலியா
இருக்கா உன் தம் ி ச ாண்டாட்டி! நம்ைை
விட நல்ல டிப்பு! ஆனாலும் ைாைா
ைாைான்னு உன் தம் ிய ார்த்து
இந்தைவுக்கு உருகறாபை” என
ஆச்ேரியைாகக் பகட்டான் ைாோைணி.

“இதுக்கு தில் சோன்னா, ேத்தியைா என்

கிட்ட பகாவிச்சுக்க ைாட்படன்னு
சோல்லுங்க, நான் விைக்கம்
குடுக்கபறன்” என சோன்னாள் ைாேி.

“பேச்பே! உன்மனப் ப ாய் நான்

பகாவிச்சுக்குவனா ைாேிம்ைா! இந்த
ைாோவுக்கு ஏத்த ைாேிடி நீ ”

“ஹ்க்கும் சைாம் த்தான்!” என சநாடித்துக்

சகாண்டவள்,

“ேில ப ர் ைாதிரி தனக்குத்தான் எல்லாம்

சதரியும் அப் டிங்கற தமலக்கணம்
இல்ல ைங்மககிட்ட! டிச்ே டிப்பு அறிவ
வைக்கத்தான், அகம் ாவத்த வைக்க
இல்லன்னு புரிஞ்சு வச்ேிருக்கற புள்ை!
நிமறகுடம் தளும் ாது, குமறகுடம் தான்
தளும்ப ா தளும்புன்னு தளும்பும்னு
நல்லா சதரிஞ்சு வச்ேிருக்கற அறிவாைி.
ேில ப ர் ைாதிரி அமைவாைி( ாதி
நிைம் ிய வாைி) இல்ல. அன்பு ாேத்துக்கு
அடிமையாகுறவ அவ, ணம், டிப்பு
கட்டுக்கு இல்ல” என கிண்டல்
சதாணியில் சோன்னாள் ைாேி.

“உன் தம் ி ச ாண்டாட்டிய ஏத்தி வச்சு,

என்மன தமலக்கணம் ிடிச்ேவன்,
அகம் ாவக்காைன், குமறகுடம்,
அமைவாைின்னு திட்டித் தீர்த்துட்ட!
எவ்பைா நாைாடி இந்த ோன்ஸ்கு
காத்திருந்த?” என ேிரிப்புடன் பகட்டான்
ைாேியின் கணவன்.
“உங்கை திட்ட ோன்ஸ்க்கு
காத்திருப் ாங்கைா என்ன? ப ாட்டுத்
தாக்கிட்டுப் ப ாயிட்பட இருப்ப ன் நான்”
என இவளும் ேிரித்தாள்.

“என்னபவா ப ா! சைண்டு ப ரும் நல்லா

இருந்தா ேரி”

“உங்கை ைாதிரி சகாள்ைிக்கண்ண யாரும்

மவக்காை இருந்தா, நல்லாத்தான்
இருப் ாங்க!” என சோல்லியவள் தானும்
அடுப் டிக்குள் நுமழந்துக் சகாண்டாள்.

அவர்கள் குடும் ம் இைவு உணமவ

திருப்தியாக உண்டுவிட்பட
கிைம் ினார்கள். ார்த்து ார்த்து
அவர்கமை கவனித்தாள் தவைங்மக.
ஆனால் அவள் ைட்டும் ிறகு
ோப் ிடுவதாக சோல்லி விட்டாள். அவள்
ோப் ிடாைல் காமையும் ோப் ிடாைல்
இருந்தான்.
அவர்கள் கிைம் ியதும், யாரிடமும்
ப ோைல் ரூமுக்குள் நுமழந்துக்
சகாண்டாள் ைங்மக. அவள்
ின்னாபலபய ப ானவன்,

“டீச்ேர் ோப் ிட வாங்க” என கூப் ிட்டான்.

அவள் கண்டுக் சகாள்ைபவயில்மல.

ைீ ண்டும் ைீ ண்டும் அவன் சகஞ்ே இவள்
காபத பகட்காதது ப ால இருந்தாள்.
ச ருமூச்சுடன் அடுப் டிக்கு சேன்று ஒரு
தட்டில் உணவிட்டவன், தங்கைது
அமறக்கு நுமழந்தான். கட்டிலில்
கவிழ்தடித்துப் டுத்திருந்தாள் ைங்மக.

“அம்மும்ைா!” என அவன் அமழக்க,

எழுந்து அைர்ந்தாள் ைங்மக.

“ஆ காட்டுங்க அம்மும்ைா”

சைதுவாக வாமயத் திறந்தாள் அவள்.

“அம்மும்ைா, அம்மும்ைா” என சோல்லி
சோல்லிபய அவளுக்கு உணவூட்டி
முடித்தான் காமை.

அதன் ிறபக அவன் ோப் ிட்டு விட்டு

வந்தான்.

சைல்ல அவள் அருகில் ப ானவன்,

“பகா ைா டீச்ேர்?” என பகட்க, அவன்

அம்மும்ைாவில் குப்புறப் டுத்திருந்த
ிோசு அவன் டீச்ேரில் முழித்துக்
சகாண்டது.

“ஆைா, ஆைா! பகா ம்தான்! உங்களுக்கு

உங்க அக்கா முக்கியம், உங்க ைாைா
முக்கியம். நான் முக்கியைில்ல, என்
புருஷன் முக்கியைில்ல” என கத்த
ஆைம் ித்தாள்.

“இல்ல டீச்ேர்! அக்கா” என ஆைம் ிக்க,

“ஒன்னும் பதமவயில்ல! இந்தக் காமை
எனக்கு பவணா! டீச்ேர்னு அதட்டுன
இந்தக் காமை எனக்கு பவணா” என
கத்தியவள், தமலயமணப் ப ார்மவமய
எடுத்துக் சகாண்டு சவைிபய ப ாய்
விட்டாள். சவைிபய ப ானாலும் அவைது
மழய ரூமுக்குப் ப ாகவில்மல.
காைாட்ேியின் அருபக ப ானவள், அவர்
க்கத்தில் ப ார்மவமய விரித்துப்
டுத்துக் சகாண்டாள். சைல்ல நிைிர்ந்து,
தன் ைகமனப் ார்த்தார் காைாட்ேி. ரூம்
சவைிபய ாவைாக நின்றிருந்தான்
அவன். இவருக்கு ேிரிக்கவா, ாவப் டவா
என சதரியவில்மல.

க்கத்தில் டுத்திருந்த ைங்மக பவறு

பலோக விசும் , ஆதைவாக அவள் பைல்
மகமயப் ப ாட்டுத் தட்டிக் சகாடுத்தார்
காைாட்ேி. சைல்ல விசும் ல் அடங்கித்
தூங்கிப் ப ானாள் அவள். ஆனாலும்
தூக்கத்தில் புைண்டுக் சகாண்பட
இருந்தாள். நடு இைவில் தன் ைங்மகமய
அலுங்காைல் தூக்கிக் சகாண்டான்
காமை.

“சைதுவா தூக்கிட்டுப் ப ாடா” என

கண்மண மூடி இருந்தாலும் குைல்
ைட்டும் சகாடுத்தார் காைாட்ேி.

ைங்மகமயக் கட்டிலில் சைல்ல

விட்டவன், தன் மக ேந்தில் அவமைப்
டுக்க மவத்துக் சகாண்டான். அவன்
அருகாமையில் புைைாைல், ஆழ்ந்து
உறங்கிப் ப ானாள் தவைங்மக.

ைறுநாபை எல்லாவற்மறயும் ைறந்து

விட்டு அவள் ேைாதானைாகி விட,
ஆமேயும் அன்புைாய் ப ானது
அவர்கைின் நாட்கள். ந்து விதிக்குப்
ச ாறுக்காைல் ைீ ண்டும் வந்தது ஒரு
ேச்ேைவு அவர்களுக்குள்.
அந்த ேண்மடயில்,

“ஏன் டீச்ேர்? ஏன்?” என காமை கதற,

“ஏன்னா ஐ லவ் யூ! நான் உன்மனப்

ம த்தியைா காதலிக்கபறன்” என சவறிக்
சகாண்டவள் ப ால கத்தினாள்
தவைங்மக.

அத்தியாயம் 21

உறமவ ைனது வைர்க்குபத

உயிமை அறுத்து எடுக்குபத

கண்ணில் காதல் விமதக்குபத

கமடேியில் உசுமை சகால்லுபத

(முத்துக்காமை)
ேனிக்கிழமை போம் லாக விடிய, அந்த
வட்டின்
ீ ைகாைாணி துயில் கமைய
காமல ைணி எட்டானது. எழும் ப ாபத
ோப் ாட்டு வாேமன மூக்மகத்
துமைத்தது. இைவு டுக்க ப ாகும்
முன்பன அமட பதாமே ோப் ிட்டு
எவ்வைவு நாள் ஆகிறது என் து ப ால
குறிப்புக் காட்டிப் ப ேி இருந்தாள்
காைாட்ேியிடம். கண்டிப் ாக அதுதான்
இன்று காமல உணவாக இருக்கும்
என் து அண்ட்ைட் ர்ேண்ட் கன் ர்ம்
தவைங்மகக்கு. தன் விைல் நுனியில்
அவர்கள் மூவமையும் ஆட்டி மவக்கும்
கைிப் ில் ஆனந்தைாக எழுந்தாள் அவள்.

“வாைம் முழுக்க கத்தி கத்தி உமழக்கிற

புள்ை நீ ! ேனி, ஞாயிறு
காமலயிலயாச்சும் ஆற அைை சைதுவா
எழுந்துவாத்தா!” என சோல்லி இருந்தார்
காைாட்ேி. ஆனாலும் அவளுக்கு
 டுக்மகயில் அதற்கு பைல் டுத்திருக்க
முடியவில்மல.

க்கத்தில் கிடந்த காமையின்

ப ார்மவமய எடுத்து ைடித்தவள், அமத
அப் டிபய தன் மூக்கில் மவத்து
அழுத்திக் சகாண்டாள். காமையின்
ைணம் நாேிமய நிமறக்க குப்ச ன புது
ைத்தம் ஊறியது ப ால உடம்பு
உற்ோகைானது. புன்னமகயுடன் அமத
அவன் தமலயமண பைல் மவத்து
விட்டு, தனது ப ார்மவமயயும் ைடித்து
மவத்து விட்டு ஹம் சேய்த டிபய
குைிக்கப் ப ானாள்.

அவள் எழுந்து ாத்ரூம் க்கம்

ப ாவமதப் ார்த்த காைாட்ேி,

“இங்க வந்து தமலக்கு எண்சணய்

வச்ேிட்டுப் ப ாத்தா!” என அமழத்தார்.
அடுப் டியில் இருந்த ைணக்கட்மடயில்
அவமை அைர்த்தி, பலோக சூடு
சேய்திருந்த நல்சலண்சணமய
ைங்மகயின் தமலயில் ைக்கத் பதய்த்து
விட்டார். அவர் பதய்க்க, அந்த
ரிதத்துக்பகற் அப் டியும் இப் டியும்
அமேந்தவமை,

“ஒழுங்க ஒரு எடத்துல ஒக்காை ைாட்ட?”

என கடிந்துக் சகாண்டவர்,

“ேீயக்காய் வச்ேிருக்பகன், தமலக்கு

பதய்ச்சுக் குைி! ப ாத்தா” என சோன்னார்.

“ஹ்ம்ம்ம்…இன்னும் சகாஞ்ேம் பநைம்

அப் டிபய பதய்ச்சுட்பட இருங்க ஆத்தா!
சுகைா இருக்கு”

“ஹ்க்கும்! ஒன் புருஷன் கிட்ட ப ாய்

பகளு! சவட்டிப் ய நாள் முழுக்க கூட
ஒன் தமலக்குள்ை புமதயல்
எடுத்துக்கிட்டு ஒக்காந்துருப் ான்! எனக்கு
பவமல கிடக்குடியாத்தா” என
சநாடித்துக் சகாண்டாலும் ைருைகளுக்கு
இதைாக தமல ைோஜ் சேய்ய
தவறவில்மல அவர்.

அதன் ிறகு ல் விைக்கி குைித்து விட்டு

வந்தவள், காமையின் குைல் பகட்க அது
வந்த திமேக்கு நடந்தாள்.

“ம்ம்ைாம்பை ம்ம்ைாம்பை ம்ைாைாபைபை

ம்ம்ைாம்பை” என சேண் கபை
சேண் கபை ாட்மட ைாட்டு ாமஷயில்
ாடிக் சகாண்பட சகாட்டமகமய சுத்தம்
சேய்துக் சகாண்டிருந்தான் காமை.
அமதப் ார்த்து ேிரிப்பு வந்து விட்டது
இவளுக்கு. ேிரிப்பு ேத்தத்தில் திரும் ி
ார்த்தான் காமை. முகம் ைலை,

“வாங்க ம்ைாம்ைா! அதுக்குள்ை

எழுந்துட்டீங்கைா? இன்னும் சகாஞ்ே
பநைம் தூங்கிருக்கலாம்ல!” என
பகட்டான்.

“இன்னும் தூங்கிட்டா முழிச்ேிருக்கற

மடம் சகாமறஞ்ேிடுபை! முன்னலாம்
எழுந்து என்னத்த கிழிக்கப் ப ாபறாம்னு
தூங்கிபய பநைத்மத ஓட்டுபவன்! இப்ப ா
என்மன சுத்தி இத்தமனப் ப ர்
இருக்கீ ங்க! சைாம் தூங்கிட்டா உங்க
கூடலாம் ஸ்ப ண்ட் ண்ணற மடம்
கம்ைியாகிடுபை!”

பயாேமனயுடன் அவள் முகத்மதப்

ார்த்தான் காமை. அடிக்கடி இப் டி
ஒன்று இைண்டு வாக்கியங்கள் அவள்
முந்மதய வாழ்க்மகமயப் ற்றி வரும்.
இன்னும் அவமைப் ற்றி சதரிந்துக்
சகாள்ைலாம் என ஆவலாக இவன்
பகட்டால், ட்சடன முறுக்கிக்
சகாள்வாள்.
“ஏன்? என்மனப் த்தி என்ன சதரியனும்?
நான் தவைங்மக டாட்டர் ஆஃப்
அேய்குைார். டீச்ேர் பவமல சேய்யபறன்.
ஏற்கனபவ கல்யாணம் நிச்ேயம் ஆகி
நின்னுப் ப ாச்சு! இப்ப ா நான்
தவைங்மக முத்துக்காமை. இசதல்லாம்
உங்களுக்குத் சதரியும் தாபன? இதுக்கும்
பைல என்ன சதரியனும்? எங்கப் ாவுக்கு
எவ்பைா சோத்து த்து இருக்குன்னு
சதரியனுபைா? இப் டி ஞ்ோயத்துல
கல்யாணம் ண்ணிட்படாபை,
வைதட்ேமண ேீர் சேனத்தி இல்லாை
சவறும் மகபயாட வந்திருக்காபைன்னு
காலம் கடந்து வருத்தைா இருக்கா
காமை ோர்! அதான் அமதயும் இமதயும்
பகட்டு என்மன துைத்தி விட திட்டம்
ப ாடறீங்கைா?” என பகா ைாக
ட டப் ாள்.
முகம் ேிவந்து ப ாய் கண்கைில் கண்ண ீர்
முட்டிக் சகாள்ளும் ைங்மகக்கு.
உதட்மடக் கடித்து அழுமகமய நிறுத்தப்
ப ாைாடு வமை கண்டதும் உருகிபய
ப ாய்விடும் காமைக்கு. அவள் ப ா ப ா
என தள்ை தள்ை விடாது அமணத்துக்
சகாள்வான். அதற்கு பைல் அவமைப்
ற்றி எமதயும் பகட்க எங்பக வாய்
வரும் அவனுக்கு.

அவன் தாமடமயப் ற்றியவள்,

“ ால் கறக்க சோல்லித் தபைன்னு

சோன்ன ீங்கபை?” என
ஞா கப் டுத்தினாள்.

வட்டில்
ீ இருக்கும் பநைங்கைில் அவன்
ின்னாபலபய சுற்றிக் சகாண்டு
இருப் வள், அவன் ால் கறக்கும்
பவமைகைில் தூைம் இருந்பத
ார்த்திருப் ாள். ைாடுகமை சநருங்க
 யந்தவமை இப்ச ாழுதுதான் சகாஞ்ேம்
சகாஞ்ேைாக ழக்கி இருந்தான் காமை.
ோணி வாேமனயில் முகம் சுைிக்காது,
சகாசு கடிப் மதயும் ச ாருட் டுத்தாது
இதுதான் என் புகுந்த வடு,
ீ இவன் தான்
என் கணவன் என ச ாருந்திப்
ப ானவமை நிமனத்து நிமனத்து
சநஞ்ேம் விம்ைிப் ப ாகும் காமைக்கு.

அவள் எழும் முன்ப , ைாடுகளுக்கு

தண்ண ீர் காட்டிவிட்டு, கன்று ால் குடித்த
மகபயாடு ால் கறந்து முடித்திருந்தான்
காமை.

“இன்னிக்கு ால் கறந்தாச்பே டீச்ேர்!

சும்ைா எப் டி சேய்யனும்னு ைட்டும்
காட்டித் தைவா?”

ேரி என அவள் தமலயாட்ட, சுவின்

க்கம் அமழத்துப் ப ானான் அவமை.
“இதுதான் சுபவாட ைடி. இதுதான் ால்
காம்பு! இத இப் டி புடிச்சு, இப் டி
கறப் ாங்க” என சேயல் முமறயாக
அவள் மகமயப் ிடித்து சதாட்டு
சதாட்டுக் காட்டினான் காமை.

கன்றுக்குட்டி ம்ம்ைா என அவர்கள்

அருபக வந்து காமைமய உைேியது.

“இப்ப ாதானடா ால் குடிச்ே! அதுக்குள்ை

என்ன ைறு டியும் உைேியாகுது?
சகட்டப்ம யன்டா நீ ! ப ா ப ா ப ாய்
அம்ைாட்ட ால் குடி” என
கன்றுக்குட்டிமயத் தடவி சகாஞ்ேிவிட்டு
சுவிடம் விட்டான் காமை.

தாய் ைடிமய முட்டி முட்டி கன்று ால்

அருந்துவமத மவத்தக் கண் வாங்காது
ார்த்தாள் ைங்மக. ைாடுகமை
ஆமேயாக ார்த்திருக்கும் தன்
ைங்மகமய ஆமேயாய் ார்த்திருந்தான்
காமை.

“நம்ை புள்மைக்கு நான் தாய்ப் ால் தான்

குடுப்ப ன் காமை. ைாட்டுப் ால், வுடர்
ால் எல்லாம் குடுக்கபவ ைாட்படன். பதா
இப் டி அமணச்சுப் புடிச்சு, கன்னத்மத
சைதுவா வருடி, தமலமய பகாதி குடுத்து
ஆமேயாய் ால் குடுப்ப ன்!
அழறப் லாம் ேலிச்சுக்காை குடுப்ப ன்!”

கண்கைில் கனவு ைின்ன அவள் நிற்க,

தன்னவைின் முகத்தில் சதரிந்த
ைவேத்தில் ையங்கிப் ப ானான் ைன்னன்.
ைங்மகயின் ைணிவயிற்றில் தன்
உயிைணுமவ கருவாய் தாங்கி நிற்கும்
ிம் ம் கற் மனயாய் சநஞ்ேில் விரிய
ேிலிர்த்துப் ப ானான் காமையவன்.
சைல்ல அவமை சநருங்கி ின்னிருந்து
அமணத்து உள்ைங்மகமய அவள்
வயிற்றில் தித்துக் சகாண்டான் காமை.
இன்னும் ின்னால் நகர்ந்து அவன் பைல்
ோய்ந்துக் சகாண்டவள்,

“ஏன் காமை, நான் அம்ைாவாகி நைக்கு

ஒரு ச ாண்ணு வந்துட்டா, நீ ங்க யாை
சைாம் ாேைா ார்ப் ீ ங்க? என்மனயா
நம்ை ச ாண்மணயா?” என பகட்டாள்
அவள்.

ேட்சடன சுதாரித்தான் காமை. இபத

மழய காமையாக இருந்திருந்தால்
ைனதில் பதான்றியமத ட்சடன சோல்லி
இருப் ான். அவன் தான் ைங்மகயின்
அடிமை காமையாயிற்பற! தன்னவள்
ைகிழும் டி ஒரு திமல சோல்ல
நிமனத்தவனுக்கு, பநற்று ார்த்த நம்ை
வட்டுப்
ீ ிள்மை ட ேீன் உதவிக்கு
வந்தது.
‘அந்த ையிலாஞ்ேி ாட்டுக்கு முன்ன
ஹீபைாயினி ச ாண்ணு என்ன
சோல்லிச்சு நம்ை ேிவா தம் ிய ார்த்து?
அவங்க அம்ைாவ ைாதிரி ார்த்துக்கற
புருஷன விட ச ாறக்கப் ப ாற
ச ாண்ணு ைாதிரி ார்த்துக்குற
புருஷனதான் புடிக்கும்னு சோன்னுச்ேி!
அதுக்கு என்ன அர்த்தம்டா காமை படய்?
ஹ்ம்ம்.. ச த்த ச ாண்ண ைாதிரி கட்டன
ச ாண்டாட்டிமயயும் அன் ா
அைவமணச்சுப் ார்த்துக்கனும்னு தாபன!
இப் ாரு நம்ை ச ர் ாைன்பே!’ என
ைனதில் ட்டிைன்றம் நடத்தி முடித்தவன்
ைங்மகயிடம்,

“ேத்தியைா உங்கமைத்தான் ாேைா

ார்த்துப்ப ன் டீச்ேர்! அதுக்குப் ிறகுதான்
என் ைக” என சோன்னான்.
அவன் அமணப் ில் இருந்து திைிறி
சவைியானவள்,

“இன்னிக்கு டவுனுக்கு ப ாகனும் நான்!

என்மனக் கூட்டிட்டுப் ப ாங்க” என்
ேிடுேிடுத்துவிட்டு,

“எப் ா ாரு ச ாண்டாட்டி

ச ாண்டாட்டின்னு. ேிம்பு ாட்டு டிக்கற
ைாதிரி நான் தாங்கைாட்படன்
தூங்கைாட்படன் நீ இல்லாட்டி பகஸ்
இதுங்கலாம். அதுக்கு எதுக்குப் புள்மைய
ச த்துக்கனும்! ச ாண்டாட்டிமயபய
புள்மையா ார்த்துக்க பவண்டிதாபன”
என முனகியப் டிபய ப ாய் விட்டாள்.

“இப் நான் என்னத்த தப் ா

சோல்லிட்படன்னு டீச்ேர் சைானகிக்
கிட்பட ப ாறாங்க! எல்லா ச ாண்ணும்
பகக்க விருப் ப் டறத தாபன
சோன்பனன்? என்னடா இந்த காமைக்கு
வந்த போதமன! இப் டி தப்பு தப் ா
சோல்லிக் குடுக்கற இந்த ேிவா தம் ி
ைட்டும் நம்மூர் க்கம் வைட்டும், அப்புறம்
இருக்கு கச்பேரி!” என புலம் ிய டிபய
பவமலகமைப் ார்க்கப் ப ானான்
காமை.

ஆற அைை சேய்யும் எண்சணய்

குைியமலக் கூட அைக்கப் றக்க
முடித்தவன், ேம்சைன வுடர் ப ாட்டு
வாேைாக கிைம் ி வந்தான். எண்சணய்
குைியலின் ப ாது தூைைாய் உட்கார்ந்து
பவறு பவமல சேய்வது ப ால தன்மன
மேட்டடிக்கும் ைமனவி இன்று
கண்ணிபல டாதது கூட அந்த அவேைக்
குைியலுக்கு காைணம். அவன் வந்ததும்
தான் ோப் ிட அைர்ந்தாள் ைங்மக. ேனி
ஞாயிறு காமல உணமவ ைட்டும்
இருவரும் பேர்ந்து ோப் ிடுவமதக்
கட்டாயைாக்கி இருந்தாள் அவள். இவன்
ைீ து ஏபதா பகா ம் இருந்தும்
ழக்கத்மதக் மகவிடாைல்
காத்திருந்தாள். முகத்மதத் தூக்கி
மவத்திருப் வளுக்கு அவைைாக
அவளுக்குப் ிடித்த விதத்தில் கா ி
கலந்து வந்தவன், சநருங்கி அவள்
அருகில் அைர்ந்துக் சகாண்டான்.

இருவருக்கும் சூடான அமட பதாமேமய

சகாண்டு வந்து தட்டில் இட்டார்
காைாட்ேி. இவளுக்கு ேட்னிமய
ரிைாறியவர் ைகன் தட்டில் பகாழி
குழம்ம அள்ைி ஊற்றினார். இவள்
சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைாக பதாமேமயப்
ிய்த்து ேட்னியில் பதய்த்து சைதுவாக
ோப் ிட, அவபனா பதாமேமய குழம் ில்
ஊற மவத்து குைிப் ாட்டி, குமழத்து
உள்பை தள்ைிக் சகாண்டிருந்தான்.
அவமன ஓைப் ார்மவயாய் ார்த்துக்
சகாண்டிருந்தாள் ைங்மக. அவள்
ார்மவமயக் கவனித்து,

“என்ன பவணும் டீச்ேர்?” என பகட்டான்

காமை.

“ஆ!!!” என குருவியாய் வாமயத்

திறந்தாள் ைங்மக.

தட்மடயும் தன் மகமயயும் ைாறி ைாறி

ார்த்தவன்,

“இன்சனாரு தட்டுல பதாமே ப ாட்டு

ஊட்டவா டீச்ேர்?” என பகட்டான்.

எப்ச ாழுதும் காைாட்ேியிடம் தான்

உணவு ஊட்ட சோல்லிக் பகட் ாள்
ைங்மக. ைாேீ வந்திருந்த ப ாது
பகாவித்துக் சகாண்டு அவள் டுத்து விட,
அப்ச ாழுது ஊட்டியது தான் முதலும்
கமடேியும். அன்பற ஊட்டும் முன்
சகாபைானா கிருைிமயக் சகால்ல மகக்
கழுவுவது ப ால பதய்த்து பதய்த்து
மகமய கழுவி இருந்தான்.

அவன் மகமயயும் அவள் வாமயயும்

ைாறி ைாறி ார்க்க, ிடிவாதைாக
வாமயத் திறந்த டிபய அைர்ந்திருந்தாள்
அவன் ைாட்ேேி. பவறு வழி இல்லாைல்
குமழத்து மவத்திருந்த பதாமேமய
சகாஞ்ேைாக அள்ைி அவளுக்கு ஊட்டி
விட்டான் காமை.

“ஆ காட்டுங்க!” என சோல்லி இவளும்

அவனுக்கு ஊட்டி விட்டாள்.

“இப் டிபய ஒருத்தர் மூஞ்ே ஒருத்தர்

ார்த்துகிட்டும், ஊட்டிக்கிட்டும் இருந்தா
எப்ப ா டவுனுக்குப் ப ாயிட்டு எப்ப ா
வட்டுக்கு
ீ வைது? ேீக்கிைம் சகைம்புங்க!”
என அடுத்த பதாமேமய இருவர்
தட்டிலும் மவத்த காைாட்ேி குைல்
சகாடுத்தார்.

“காமை படய்! டவுனுல எனக்கு அல்வா

வாங்கிட்டு வாடா! ோப் ிட்டு சைாம் நாள்
ஆவுது” என குைல் சகாடுத்தப் டிபய
வந்தார் ைச்ேக்காமை.

“ஆைா, ஒங்சகாப் ா அமைதி மட

ேத்தியைாேீ அல்லுவா பகக்கறாரு,
வாங்கிட்டு வந்து குடு! ல்லு சகாட்டிப்
ப ானா கிழவா, திங்கறதுக்கு ஒனக்கு
எதுக்கு அல்லுவா? இல்ல
எதுக்குங்கபறன்?” என ைகனிடம்
ஆைம் ித்து கணவரில் முடித்தார்
காைாட்ேி.

எவ்வைவு அடக்கியும் முடியாைல்,

க்சகன ேிரித்து விட்டாள் தவைங்மக.
ஊட்டி விட்டாலும் முகத்தில் ைலர்ச்ேி
இல்லாைல் உட்கார்ந்திருந்த ைங்மக
ேிரித்து விடவும், இவனுக்கும் முகம்
ைலர்ந்து ப ானது.

“ஏன்டா படய்! ஒங்காத்தா என்மன கண்ட

பைனிக்கு படபைேீ ண்ணுறா! ஒரு
வார்த்மத எனக்கு ரிஞ்சு ப ோை
ஒனக்கு என்னடா ேிரிப்பு பவண்டி
சகடக்கு! ேிகு ேிகுன்னு ஓடுது ையிலு
வண்டி, அமை ப க்கட்டு அல்வா பகட்டது
குத்தைாடி?” என ைகனில் ஆைம் ித்து
ைமனவியிடம் முடித்தார் ைச்ேக்காமை.

ச ரியவர்கள் இருவரும் தங்கள் காமல

பநைத்து ப ாமை ஆைம் ிக்க, ேின்னவர்கள்
இருவரும் ேிரிப்புடன் டவுனுக்கு
கிைம் ினார்கள்.

ம க்கில் ஏறி அைர்ந்தவள்,

“காமை, பைடு ள்ைம் ார்த்து சைதுவா
ஓட்டுங்க!” என சோல்லிய டி அவன்
முதுகில் ஒட்டிக் சகாண்டாள்.

டவுமன அமடந்ததும், ஒரு லிஸ்மட

காமையின் மகயில் சகாடுத்தவள்,

“இசதல்லாம் வாங்கிட்டு எனக்கு ப ான்

சேய்ங்க, நான் எங்கிருக்பகன்னு
சோல்பறன்!” என அவமன கழட்டி விட
ார்த்தாள் ைங்மக.

“இல்ல டீச்ேர், ஒன்னாபவ ப ாகலாபை”

அவமன முமறத்தவள்,

“நான் ர்ேனலா ேிலது வாங்கனும்

காமை! சோன்னா புரிஞ்சுக்கங்க, நான்
த்திைைா இருப்ப ன்” என சோல்லி,
அவன் தடுப் தற்குள் ைடைடசவன நடந்து
விட்டாள்.
“ச்பே! டீச்ேர் கூட மகக்பகார்த்து கமட
சதருவுலாம் சுத்தனும்னு ஆமேயா
வந்தபன! இப் டி விட்டுட்டுப்
ப ாயிட்டாங்கபை” என ேத்தைாகபவ
முனகினான் காமை.

“உன் கூட இப் டி ப்ைிக்ல ஒன்னா

நடந்து ப ாக தவாவுக்கு என்ன
ம த்தியைா? நீ ங்க சைண்டு ப ரும்
ஒன்னா நடந்தா காண்டாைிருகமும்
சவள்மை கன்னுக்குட்டியும் ப ாறது
ைாதிரில இருக்கும். அதான் கழட்டி
விட்டுட்டா!” என பகட்ட குைலில் திரும் ிப்
ார்த்தான் காமை.

அங்பக நின்றிருந்தான் ைமற.

“மக நல்லா ப ாச்ோ ோர்?” என நக்கலாக

பகட்டான் காமை.
இவ்வைவு ப ர் இருக்கும் ச ாது
இடத்தில் காமை மகமய நீ ட்ட ைாட்டான்
எனும் மதரியத்திலும், அன்று மக
எலும்ம உமடத்து ஒரு ைாதம்
ோப் ிடவும் கழுவவும் ஒபை மகமயப்
யன் டத்த விட்டவன் எனும்
பகா த்திலும் வார்த்மதகமை நஞ்ோய்
சகாட்டினான் ைமற.

வட்டில்
ீ இருக்க கடுப் ாய் இருந்ததால்,
டவுனுக்கு வந்தாலாவது நான்கு சுடி,
ஐந்து பேமலகமை மேட்டடிக்கலாம்
எனும் எண்ணத்தில் வந்திருந்தான் ைமற.
அவன் கண்ணில் ைங்மகயின் ின்புற
பதாற்றம் ைட்டும் சதரிய, வாட் எ ியூட்டி
என சைய்ைறந்து ார்த்திருந்தவன், அவள்
திரும் வும் தான் ைங்மக என் மதபய
அறிந்தான். மகவிட்டுப் ப ான தங்கம்,
கரிக்கட்மடமய உைேிக் சகாண்டு
நின்றதில் புசுபுசுசவன பகா ம் ஏறியது
அவனுக்கு.

“என் மகக்கு என்ன, நல்லாத்தான்

இருக்கு! ஆனா தவா தமல எழுத்துத்தான்
நல்லா இல்ல! என் கிட்ட இருந்து
தப் ிக்க, ப ாயும் ப ாயும் உன்மனக்
கட்டிக்கிட்டாபைன்னு சநமனக்கறப்ப ா
என் சநஞ்சுல ைத்தபை வழியுது” என
ிட்மடப் ப ாட்டான் ைமற.

“வணா
ீ கமத ப ேிட்டு இருக்க எனக்கு
மடம் இல்ல ோர்! என் ச ாண்டாட்டி
ச ாருசைல்லாம் வாங்கிட்டு வா, பேர்ந்து
சுத்தலாம்னு சோல்லிருக்கா! நான்
பவமலய முடிக்கனும்! சகாஞ்ேம்
நகருங்க”

அவன் ப ேியது காதிபல விழாத ைாதிரி

ப ேினான் காமை.
“அது ேரி! இன்னும் அவளுக்கு
பவமலக்காைனா தான் இருக்கியா?
வட்டுக்காைனா
ீ ஆக விட்டாைா
இல்மலயா?”

ச ாசுச ாசுசவன பகா ம் ச ாங்கியது

காமைக்கு. அடக்கிக் சகாண்டு
ோதைணைாக நின்றான். என்ன
சோல்லியும் முகத்தில் எமதயும்
காட்டாைல் நின்ற காமைமயக் குத்திக்
கிழிக்க பவண்டும் எனும் சவறிபய
வந்தது ைமறக்கு.

“ஆைம் த்துல, எனக்கு சநமறய

பகர்ள்ப்பைண்ட்ஸ் இருக்கு! அவங்கை
எல்லாம் எப் டி கழட்டி விட்படன்னு
ச ருமையா இவ கிட்ட பஷர்
ண்ணிட்படன். அப்ப ா எனக்கு என்ன
சதரியும் இவ பைல லவ்வுல
விழுபவன்னு. ச ாண்ணுங்களுக்கு
உண்மைய ப ேற ேங்கை விட,
ச ாய்யாய் இருக்கறவனுங்கை தாபன
புடிக்குது! என் பகசைக்டபை தப்புன்னு
முடிவுக்கு வந்து, கல்யாணத்த நிறுத்த
அவ யூஸ் ண்ணிக்கிட்ட ஆளுதான் நீ !
அவங்க அப் ா பவற, நான் சோன்ன ஆை
கல்யாணம் ண்ணிக்க ைங்மக ப்ைாைிஸ்
ண்ணிருக்கான்னு என் கிட்டபய
சோன்னாரு. அந்த ஞ்ோயத்து ைட்டும்
எங்களுக்கு நடுவுல வந்திருக்கல,
ேத்தியைா என்மனத்தான் கட்டியிருப் ா
தவா! என் ஒழுக்கத்த ேந்பதகப் ட்டு
ஞ்ோயத்த ோக்கா வச்சு என்மனக்
கழட்டி விட்டுட்டு உன்மனப் ப ாய்
கட்டிக்கிட்டா! ப்ைடி கிைாைம், ப்ைடி
ஞ்ோயத்து!”

அவள் ஒழுக்கத்மதபய
பகள்விக்குறியாக்கி ஞ்ோயத்தில்
ப ேியவன், இப்ப ாது கமத
திமைக்கமதமய ைாற்றி காமைமய
பகா ப் டுத்த முயன்றான். அேய் ார்த்த
ைாப் ிள்மை இவன் தான் என காமைக்கு
ஏற்கனபவ அேய் மூலைாகபவ
சதரியுைாதலால், வயிற்சறரிச்ேலில்
ப சுகிறான் என புரிந்துதான் இருந்தது.
ஆனாலும் ைங்மக தன்மன
யன் டுத்திக் சகாண்டாள் என அவன்
ப ேியது பகா த்மதக் சகாடுத்தது. கடந்த
காலம் எப் டிபயா, இத்தமன நாட்கைில்
அவள் அன் ில் நமனந்து, ாேத்தில்
குைிர் காய்கிறாபன! காதல் இல்லாைலா
அவள் உரிமை எடுத்துக் சகாள்கிறாள்
எனும் அைவுக்கு சதைிவாய் தான்
இருந்தான் காமை.

“ப ேியாச்ோ? நான் சகைம் பறன்”

என்ன சோல்லியும் அவமன
ேலனப் டுத்த முடியாைல் ப ான
பகா த்தில்,

“கல்யாணத்துக்கு முன்னபை உன்மனக்

கட்டிப்புடிச்சு சகடந்த அவ ஒரு ோரி!
அவை கட்டிக்கிட்ட நீ ஒரு
ச ாறம்ப ாக்கு! எப் டிபயா அந்த
ஒழுக்கம் சகட்டவகிட்ட இருந்து
என்மனக் காப் ாத்தன கடவுளுக்கு
ச ரிய பதங்க்யூ பநாட் அனுப் னும் ா”
என நக்கலாய் சோன்னான் ைமற.

“என் மக உங்க மூக்க பஷக் பஹண்ட்

ண்ணனுைாம் ைமற ோர்!
ண்ணிக்கவா?” என பகட்ட காமை ைமற
என்ன ஏது என உணர்வந்தற்குள் ஓங்கி
அவன் மூக்மக குத்தி இருந்தான். ைத்தம்
ச ாலச ாலசவன சகாட்டியது ைமறக்கு.
அபதாடு நில்லாைல், ஏற்கனபவ
எலும்ம உமடத்திருந்த மகமய
ைீ ண்டும் ிடித்து முறுக்கி, டக்சகன
ேத்தம் பகட்கவும் தான் விட்டான்.
வலியில் துடித்துப் ப ாய் விட்டான் ைமற.

“என்ன த்தி என்ன பவணா ப சு ோர்!

ப ோை பகட்டுக்குபவன்! என்
ச ாண்டாட்டிய த்தி ஒத்த வார்த்மத
தப் ா வந்தாலும், நான் ச ாறுத்துக்க
ைாட்படன்! இந்த வாய் தாபன, என்
ைமனவிய ோரின்னு சோன்னுச்சு” என
பகட்டு வாயிபலபய ஒரு குத்து விட்டான்.
ச ால ச ாலசவன ற்கள் சவைிபய
சகாட்டியது. தடுைாறி கீ பழ விழுந்த
ைமறமய எழுப் ி மகத்தாங்கலாக
ிடித்து ஹாஸ் ிட்டலுக்கு அமழத்துப்
ப ானான் காமை.

கீ பழ விழுந்து விட்டான் என ைமறமய

அட்ைிட் சேய்தவன் சவைிபயறும் ப ாது,
தன்மனப் ார்த்து என்னபைா தவறு
சேய்தவன் ப ால ஓடும் சூரியின் தந்மத
ைாரிமுத்துமவ கண்டுக் சகாண்டான்.

“பயாவ் ைாரி! என்மனப் ார்த்து ஏன்யா

ஓடுற? நில்லுய்யா!” என ின்னால்
ஓடினான் காமை.

அன்று இைவு, அமறக்கு வந்த

ைங்மகமயபய கண் எடுக்காைல்
ார்த்திருந்தான் காமை. அவள் முகத்தில்
என்றும் இல்லாத ச ாலிவு! கன்னம்
ைினுைினுசவன ைின்னியது. ேந்பதாேைாக
ஏபதா ாட்மட ஹம் சேய்த டி ட்பைேிங்
பட ிைின் அருபக நின்று, அப் டியும்
இப் டியும் தன் உடமல திருப் ிப்
ார்த்தாள். அவமைபய கவனித்தப் டி
அமைதியாக அைர்ந்திருந்த காமையிடம்,

“காமை, நான் உடம்பு வச்ேிருக்கனா?”

என ஆமேயாக பகட்டாள்.
அமைதியாகபவ அவமைப்
ார்த்திருந்தான் அவன்.

“பகக்கபறன் தாபன?” குைல் குமழந்து

வந்தது.

எழுந்து அவள் அருபக வந்தவன்,

“ைமறமய கல்யாணம் ண்றதுல இருந்து

தப் ிக்க என்மன ாவிச்சுக்கிட்டீங்கைா
டீச்ேர்?” என போகைான குைலில்
பகட்டான்.

சநற்றிமய சுருக்கியவள்,

“என்ன உைறல் இது?” என பகட்டாள்.

“சோல்லுங்க டீச்ேர்! ைாரிமுத்துக்கு காசு

குடுத்து ஞ்ோயத்த கூட்ட சோன்னது
நீ ங்கைா?”

அவன் பகள்வியில் சவடசவடசவன

வந்தது அவளுக்கு.
“ப்ை ீஸ் காமை! இப் டிலாம்
கூறுசகட்டத்தனைா உைறாதீங்க”

“ைாரிமுத்து ைகன் சூரி அடிப் ட்டுக்

கிடக்க, அவனுக்கு சைடிக்கல் சேலவ
நான் ார்த்துக்கபறன். ஞ்ோயத்த நீ ங்க
கூட்டுங்கன்னு டீலிங் ப ாட்டது யாரு
டீச்ேர்? சோல்லுங்க டீச்ேர் சோல்லுங்க!”
குைல் கைற சதாண்மடயமடக்க
பகட்டான் காமை.

சைல்ல தள்ைாடியவமை, தன் பைல்

ோய்த்துக் சகாண்டவன், கண்ண ீர்
குைலில்,

“ஏன் டீச்ேர்? ஏன்?” என கதறினான்.

அவமன இறுக அமணத்துக் சகாண்டு,

“ஏன்னா ஐ லவ் யூ! நான் உன்மனப்

ம த்தியைா காதலிக்கபறன்” என சவறிக்
சகாண்டவள் ப ால கத்தினாள்
தவைங்மக.

இந்த ேம் வம் நடந்த மூன்றாவது நாள்,

காமல ைணி நான்குக்கு அமழப்பு ைணி
விடாைல் அடிக்க, கண்மண
கேக்கியவாறு கதமவத் திறந்தார் அேய்.

அங்பக கேங்கிய ேட்மட, வாைாத தமல,

ேிவந்த கண்கள் என போகபை உருவாய்
நின்றிருந்தான் காமை. அேமயக்
கண்டதும் அவர் மகமய இறுகப் ற்றிக்
சகாண்டவன்,

“டீச்ேைப் ா! என் அம்மும்ைாவ என் கிட்ட

குடுத்துருங்க! அவ இல்லாை என்னால
இருக்க முடியாது! சேத்துப் ப ாயிருபவன்
நான்! தயவு ண்ணி என் அம்மும்ைாவ
என் கிட்ட குடுங்க, குடுங்க, குடுங்க” என
கதற ஆைம் ித்தான்.
அத்தியாயம் 22

ஒத்மதயில பூங்சகாலுசு

தத்தைிச்சு தாைம் தட்ட

சைத்மதயிபல சேண் கப்பூ

ாட்டுக்குள்ை போகம் தட்ட

ாடாை ாடும் குயில் நான்

ைாைா உன்ன கூடாை வாடும் ையில்

நான் (தவைங்மக)

“சேய், என்ன ேத்தம்?”

ின்னால் பகட்ட குைலில் அதிர்ச்ேியில்

இருந்து சதைிந்த அேய்,
“ஒன்னும் இல்லம்ைா அைேி! நீ ப ாய் டு!”
என காமைமய ைமறத்தவாறு குைல்
சகாடுத்தார்.

அவன் ின்னால் நின்றிருந்த சேக்யூரிட்டி,

“ோர், சநேைா சதரிஞ்ேவைா? ஆள்

வாட்டோட்டைா இருக்கவும் ின்னாலபய
வந்பதன்” என குைல் சகாடுத்தார்.

“சதரிஞ்ேவருதான் ா! நீ ப ா” என அவமை
அனுப் ி மவத்தார் அேய்.

ைமறக்கக் கூடியதா நம் காமையின்

உருவம்? அேமய சநருங்கி எட்டிப்
ார்த்த ைங்மகயர்க்கைேியின் முகம்
கேங்கியது.

“இவர்..ஏன்..ஏன் வந்துருக்காரு? அவளும்

வந்துட்டாைா? இங்கபய வந்துட்டாைா?”

குைல் அமடக்க திக்கித் திணறி

பகட்டவரின் கண்கள் கண்ண ீமை
சோரிந்தது. தனது ைமனவியின்
ைறு திப் ான அவள் தாய் அழுவது
காமைக்கு என்னபவா ப ால் ஆக,

“அழாதீங்க அத்மத! அழாதீங்க!” என

தறினான்.

அவமன ஒரு ார்மவப் ார்த்த அேய்,

“ைாப் ிள்மை ஒரு பவமலயா நம்மூர்க்கு

வந்துருக்காரு! அப் டிபய நம்ைை
ார்த்துட்டு ப ாக வந்துருக்காரு அைேி!
அவ்பைாதான். நீ ப ாய் டு!” என்றார்.

“அவ்பைாதானா, சநேைா அவ்பைாதானா?

அப்ப ா ேரி” என்றவர் டுக்மக அமறக்கு
ப ாக இைண்டு அடி எடுத்து மவத்து
விட்டு, ைறு டி காமையிடம் வந்தார்.

“ைங்மக நல்லா இருக்காைா?”

அழுத அவர் முகத்மதப் ார்த்து ஆசைன

தாைாகபவ தமலயாடியது அவனுக்கு.
“நான் ைாப் ிள்மைக்கு கா ி ப ாடவா
சேய்?” என பகட்டார் அைேி.

“பநா! யூ பகா சகட் ேம் சைஸ்ட். நான்

ார்த்துக்கபறன்!” என ைமனவிமய
அமழத்து சேன்று டுக்மக அமறயில்
விட்டுவிட்டு வந்தார் அேய். அது வமை
வாேலிபலபய நின்றிருந்தான் காமை.

“உள்ை வாங்க ைாப் ிள்மை!”

ைாப் ிள்மை எனும் வார்த்மதமய அவர்

வாயால் பகட்டதில் அகைகிழ்ந்து
ப ானான் காமை. ஆனாலும் முகம்
போகத்மத ைட்டும் காட்டியது. அைேியின்
ப ச்மே மவத்பத, ைங்மக அங்பக
இல்மல என சதைிவானவன், உள்பை வை
விருப் ப் டவில்மல.

“நான் ப ாகனும் டீச்ேைப் ா! ப ாய் என்

டீச்ேை பதடனும்”
“அட வாப் ா!” என அவன் மகமயப்
ிடித்து வட்டின்
ீ உள்பை இழுத்தார்
காமை.

“பதா, அது தான் ாத்ரூம்! ப ாய் முகம்

கழுவிட்டு வா! சைாம் கமைப் ா
சதரியற! கா ி கலந்து தபைன்”

“இல்ல, நான் ப ாகனும்”

“உன் அம்மும்ைா த்திைைா தான் இருப் ா!

இத்தமன வருஷைா தன்மனப்
ார்த்துக்கிட்டவளுக்கு இப் வும்
ார்த்துக்கத் சதரியும். ப ா, ப ாய் முகம்
கழுவிட்டு வா!”

ைங்மகயிடம் சவைிப் டும் அபத

அழுத்தம் அவர் குைலில். தமல
தானாகபவ ேரி என ஆடியது காமைக்கு.
ைங்மக தான் அவமன ஆட்டி
மவக்கிறாள் என்றால், அவமை
ச ற்றவர்களும் அவமன தமலயாட்ட
மவக்கிறார்கள்.

முகம் கழுவி விட்டு வந்தவனுக்கு டவல்

எடுத்துக் சகாடுத்த அேய்,

“வாப் ா! சைாட்மட ைாடிக்குப்

ப ாயிடலாம்” என அமழத்தார்.

அவர் மகயில் ஒரு ப்ைாஸ்க்கும்,

இைண்டு கப்களும் இருந்தன. அேய்
குடும் ம் இருந்தது ஒரு லக்ஷரி
அ ார்ட்பைண்ட் வைாகம் ஆகும்.

அேமயப் ின் சதாடந்து சைாட்மட

ைாடிக்குப் ப ானான் காமை. பூச்சேடிகள்
அழகாக வரிமே கட்டி நிற்க, அைர்ந்து
ப ே அழகிய ைை ச ஞ்சுகளும் இருந்தன
அங்பக. இன்னும் விடியாத காமல
ச ாழுது. னி பவறு சகாட்டியதால்
குைிைாக இருந்தது. பலோக
நமனந்திருந்த ச ஞ்ேில் இருவரும்
அைர்ந்தார்கள். நிலவு ைகள் ைமறய
பவமைப் ார்த்துக் சகாண்டிருக்க,
வானத்மத சவறித்துப் ார்த்தார் அேய்.

“என் அம்மும்ைா உன் அம்மும்ைா

ஆகிட்டா ப ாலிருக்கு?” என பகள்வியாய்
பகட்டார் அவர்.

என்ன திமல சோல்வான் அவன்!

அமைதியாக அவர் முகத்மதப்
ார்த்திருந்தான் காமை.

“நீ அம்மும்ைான்னு சோன்ன ப ாபத என

ைக உன்மன புருஷனா ஏத்துக்கிட்டான்னு
புரிஞ்சுடுச்சு! என்ன பகா த்துல உன்மன
விட்டுட்டுப் ப ாயிருந்தாலும் கண்டிப் ா
திரும் வந்துடுவா! ாேக்காரி அவ”

“டீச்ேர் திரும் ி வை வமைக்கும்லாம்

என்னால உசுை புடுச்சுக்கிட்டு இருக்க
முடியாது டீச்ேைப் ா! எனக்கு இப் பவ
அவங்க பவணும்!”

காணாைல் ப ான ச ாம்மை இப் பவ

பவணும் என அழும் குழந்மத பைஞ்சுக்கு
இருந்தது அவன் சேய்மக. சைல்லிய
புன்னமக எட்டிப் ார்த்தது அேயின்
முகத்தில். கப் ில் கா ிமய ஊற்றி அவன்
புறம் நீ ட்டியவர்,

“குடிங்க ைாப் ிள்மை” என்றார்.

கப்ம வாங்கிக் சகாண்பட,

“என்ன திடீர்னு ைாப் ிள்மை?

அன்மனக்கு என்மன ைிைட்டன ீங்க, என்
ைகை கூட்டிட்டுப் ப ாயிடுபவன் அப் டி
இப் டின்னு! இன்மனக்கு அவை
சதாமலச்ேிட்டு வந்து நிக்கபறன்,
ைாப் ிள்மைன்னு சோந்தம்
சகாண்டாடறீங்க! இந்த டிச்ேவங்கை
புரிஞ்சுக்கபவ முடியல என்னால
டீச்ேைப் ா!” என புலம் ினான் காமை.

வாய் விட்டு ேிரித்தார் அேய்குைார்.

“இந்த டிச்ேவங்க உள்சைான்று வச்சு

புறம் ஒன்னு ப சுவாங்கப் ா! உங்கை
ைாதிரி ட்டு ட்டுன்னு ைனசுல உள்ைத
சகாட்டிட ைாட்டாங்க!”

அவர் சைல்ல கா ிமய ைேித்துக் குடிக்க,

இவனும் ஒன்றும் ப ோைல் ருகினான்.

“டீச்ேர் சநேைா எங்க இருக்காங்கன்னு

உங்க கிட்ட சோல்லலியா?” என
ாவைாக பகட்டான் காமை.

“இல்ல சோல்லல! கல்யாணத்துக்கு

முன்ன வமை எங்க ப ானாலும் என்
கிட்ட சோல்லாை ப ாக ைாட்டா! சைாம்
ச ாறுப் ானவ. இப் அவளுக்குன்னு ஒரு
குடும் ம் வந்துருச்சுல, அதனால என்மன
ஒதுக்கிட்டா! அத விடு, உங்கம்ைாட்ட
கண்டிப் ா சோல்லிருப் ா! ப ான் ப ாட்டு
பகளு” என சோன்னார் அேய்.

“இல்லல்ல டீச்ேைப் ா! டீச்ேர் காணாை

ப ானதுல எங்காத்தா தான் ஓன்னு
கதறுச்சு!” என சோல்லிக் சகாண்பட
வந்தவனின் முகம் ேட்சடன கடுத்தது.

“ஆத்தாஆஆ!” என ல்மலக் கடித்தான்

காமை.

“என்னாச்சு?”

“விஷயம் சதரிஞ்ேதும் ஓன்னு அழுது

கூப் ாடு ப ாட்டாங்க! எல்லாம்
உன்னாலதான்டா, ச ாண்டாட்டிய
ஒழுங்கா ாேைா ார்த்துக்க துப்பு
இல்மலனு திட்டுனாங்க! அப்புறம்
ேமைக்கப் ப ாயிட்டாங்க. அந்த ஒரு
பவமை ஒப் ாரி வச்ேது தான். ைறுநாளு
எங்கப் ா காட்டன போகம் கூட ஆத்தா
காட்டல! தட்டத்துல இசதல்லாம் நான்
கவனிக்கபவ இல்மலபய”

“என் கிட்ட ப ேறப்ப ா, ஆைம் த்துல

ஆத்தா ஆத்தான்னு அவங்கை த்திதான்
சோல்லிட்டு இருப் ா ப ான்ல! அதுக்கு
அப்புறம் உன்மனப் த்தி அப் ப்ப ா
ப சுவா! அன்மனக்கு உங்க வட்டுக்கு
ீ
வந்தப் வும், ஞ்ோயத்திலும் ைாைியார்,
ைருைக சைண்டு ப ர் சநருக்கத்மதயும்
கண் கூடா ார்த்பதன். அதான் உங்க
ஆத்தா கிட்ட சோல்லாை ப ாயிருக்க
ைாட்டான்னு பதாணுச்சு”

“இருங்க டீச்ேைப் ா” என சோன்னவன்,

ப ாமன எடுத்து தன் தாமய
அமழத்தான்.

“என்னடா இந்த பநைத்துல? த்திைைா

ப ாயிட்டியா? திரும் வரும் ப ாது அது
ப ரு என்னா? அதாண்டா வட்ட வட்டைா
இருக்குபை! காக்கா முட்மட டத்துல
கூட காட்டுனாங்கைா! ஹான்ன்ன்… ீச்ோ,
அது வாங்கிட்டு வாடா காமை. ஆமேயா
இருக்கு ோப்புட!”

“ஆத்தா!!!!” ல்மலக் கடித்தான் காமை.

“என்னடா? உன் ச ாண்டாட்டி காணா

ப ாயிட்டா நாங்க ீச்ோ ோப்புட
கூடாதுன்னு ேட்டம் எதாச்சும் இருக்கா”
என பகட்டு இன்னும் அவன் ீ . ீ மய
ஏற்றினார் காைாட்ேி.

“டீச்ேர் எங்க ப ானாங்கன்னு உனக்கு

சதரியுைாத்தா?”

“சதரியுபை!”

“ஆத்தா!!!! ஏன் என் கிட்ட சோல்லல?”

“என்னடா சும்ைா ஆத்தா ஆத்தான்னு

ஏலம் ப ாடற! நீ பகக்கல நான்
சோல்லல! இப் பகக்கற நான்
சோல்லபறன்!”

“நான் எப் டி கலங்கிப் ப ாய் தவிச்பேன்!

ோப் டல, தூங்கல, குைிக்கல! உன் புள்ை
டற ாட்ட ார்த்துக் கூட
சோல்லனும்னு பதாணல இல்ல!”

“எதுக்கு சோல்லனும்? இல்ல எதுக்கு

சோல்லனுங்கபறன்! துரு துருன்னு
சுத்திட்டு இருந்த புள்மைய, என்ன
சோன்னிபயா ஏது சோன்னிபயா
சதரியல, ஆத்தா நான் சகாஞ்ே நாள்
எங்கயாச்சும் நிம்ைதியா இருந்துட்டு
வபைன்னு ஒபை அழுமக. மகயில சகடச்ே
சோர்க்கத்த வச்சு வாழ சதரியாத
கூமுட்மடக்கு, அந்த் புள்ை
எங்கிருக்குன்னு எதுக்கு
சோல்லனுங்கபறன்! அதான் அவ
அருமை சதரியட்டும்னு கம்முன்னு
இருந்பதன்!”

“ஆத்தா!” தளுதளுத்தான் காமை.

“எனக்கு நீ சவறும் ைகன்! அந்தப் புள்ை

எனக்கு ைக, ைருைக, என் சகாலோைி
எல்லாபை! அவ நிம்ைதிதான் எனக்கு
முக்கியம். தூக்கம் வைாை தவிச்சுட்டு,
இப்ப ாத்தான் ப ான் ப ாட்டா அவளும்.
உன் கிட்ட அட்ைஸ் குடுத்து வந்து
கூட்டிட்டு ப ாக சோன்னா! உன்மன
விட்டுட்டு இருக்க முடியமலயாம்! நானா
இருந்தா ஒரு ைாேம் பதடித்
தவிக்கட்டும்னு விட்டுருப்ப ன்! அந்த
ைகைாேிக்கு மூனு நாளு கூட இருக்க
முடியல! இந்தா அட்ைசு, ப ாய்
நல்ல டியா ப ேி கூட்டிட்டு வா என்
ைருைகை!” என கடிந்துக் சகாண்பட
முகவரிமய அவர் சோல்ல,
“டீச்ேைப் ா! நான் சோல்லுற அட்ைே
பைக்பகார்ட் ண்ணிக்குங்க!” என
காைாட்ேி சோன்ன முகவரிமய இவன்
திரும் சோல்ல, அேய் தனது ப ானில்
திந்து சகாண்டார்.

“உன் ைருைகபைாட ேீக்கிைம் வட்டுக்கு

ீ
வபைன் ஆத்தா! அதுக்கு அப்புறம் உனக்கு
இருக்கு கச்பேரி!” என சோன்னவனின்
முகம் ைலர்ந்து கிடந்தது.

“வா,வா! ீச்ோபவாட வா” என அவரும்

புன்னமகயுடன் சோல்ல, ப ாமன
அமணத்தான் காமை.

ேட்சடன எழுந்துக் சகாண்டவன்,

“நான் சகைம் பறன் டீச்ேைப் ா! என்

அம்மும்ைாவ இப் பவ ப ாய் ார்க்கனும்”
என ை ைத்தான்.
“அட இருங்க ைாப் ிள்மை! அதான்
இருக்கற இடம் சதரிஞ்சுருச்சுல்ல, நல்லா
விடிஞ்ேதும் ப ாகலாம். அது வமைக்கும்
என் கூட ப ேிட்டு இருங்க”

அவர் ப ச்மேத் தட்ட முடியாைல்

அமைதியாக அைர்ந்தான் காமை.

“என் ச ாண்ணுக்கு டிச்ே ைாப் ிள்மை

பவணும், தவிோன ைாப் ிள்மை
பவணும்னு சோல்லிட்டு, ேட்டுன்னு
ஞ்ோயத்துல நடந்தசதல்லம் ைறந்துட்டு
உங்கை எப் டி ைாப் ிள்மைன்னு
கூப் ிடபறன்னு ஆச்ேரியைா
இருக்குல்ல?”

ஆசைன தமலயாட்டினான் காமை.

“டீச்ேபைாட ட்ைாவர்ல அட்ைஸ் ார்த்து

உங்கை பதடி வந்தப் கூட, என்மன அடி
சவளுத்துடுவங்கன்னு
ீ சநமனச்சுட்பட
தான் வந்பதன். என்ன திட்டனாலும்,
அடிச்ோலும், என் டீச்ேர் எங்கன்னு
சதரிஞ்சுக்காை ப ாக கூடாதுன்னு ே தம்
எடுத்துட்டுத்தான் வந்பதன் டீச்ேைப் ா!
நீ ங்க ைாப் ிள்மைன்னு கூப் ிட்டதும்
அப் டிபய ஆடிப் ப ாயிட்படன்”

ச ருமூச்சு விட்டவர்,

“ைங்மகமய ேில ேையத்துல தான்

அம்மும்ைான்னு கூப்புடுபவன். அடிக்கடி
அப் டி கூப் ிட்டு ாேத்த காட்டறதுக்கு
எனக்கு சகாடுத்து மவக்கல காமை.
கிடச்ே பகப்ல என் ாேத்த அவளுக்கு
உணர்த்திருக்பகன்தான். பத ச ஸ்ட்
ஸ்கூல், ச ஸ்ட் துணிைணி, ச ஸ்ட்
ஸ்கூட்டி, ச ஸ்ட் ேீவலரின்னு
ணத்தால குடுக்க முடிஞ்ேத அள்ைிக்
குடுத்துருக்பகன். ஆனா ைனோல குடுக்க
பவண்டிய அன்புல கஞ்ேத்தனைா
இருந்துட்படன். அம்மும்ைான்னு
கூப்புட்டா அப் டிபய அவ கண்ணு
சைண்டும் ைிச் ைிச்சுன்னு ைின்னும்!
அபத வார்த்மதமய உன் வாயால
பகட்டதும், எனக்கு புரிஞ்சுடுச்சு என்
இடத்மதயும் பேர்த்து உனக்கு
குடுத்துட்டா என் ைகள்னு!” என
சோன்னவர் ைீ ண்டும் கப் ில் சகாஞ்ேம்
கா ி ஊற்றி காமைக்குக் சகாடுத்தார்.

அமைதியாகபவ அவர் சோல்வமதக்

பகட்டிருந்தான் காமை.

“ஒரு ச ாண்ணு தன் அப் ா எப் டி

ார்த்துக்கிட்டாபைா அபத ைாதிரி தனக்கு
வை புருஷனும் அவை ார்த்துக்கனும்னு
சநமனப் ா, எதிர்ப் ார்ப் ா! டாடிஸ்
லிட்டல் ிரிண்ேஸ்ோ இருக்கறவ
கணவன் வட்டுக்குப்
ீ ப ானதும் ல
ச ாறுப்புக்கை சுைந்துகிட்டு குடும் த்
தமலவியா ைாறிடறா! அப் டி இருந்தும்
அப் ா கிட்ட சேஞ்ே குறும்புகள்,
பேட்மடகள் எல்லாம் பலோ கணவனிடம்
காட்டத் சதாடங்குவா! ாத்ரூம்ல
புருஷன் இருக்கறப்ப ா மலட்மட ஆப்
ண்ணி விமையாடறதுல இருந்து,
ஒைிஞ்சு நின்னு ப ன்னு கத்தி அவன
யம் காட்டறதுன்னு சகாஞ்ேம்
சகாஞ்ேைா தன் பேட்மடய ஆைம் ிப் ா.
அந்த கணவன் அமத ைேிச்ோ,
அவனுக்கும் இவ லிட்டில் ிரின்ேஸ்
ஆகிடறா! அபத அவன், இசதன்ன
ேின்னப்புள்மைத்தனம் அப் டின்னு ைனே
உமடக்கறப்ப ா ிரின்ேஸ் சேத்துப்ப ாய்
அங்க ைமனவியாய் ைட்டும் ைாறிப்
ப ாயிடறா! என் ச ாண்ணு உன்மன
அம்மும்ைான்னு கூப்புட
வச்ேிருக்கான்னா, உனக்கு அவ
ைமனவியா ைட்டும் இல்ல
குழந்மதயாவும் ைாறி இருக்கான்னு
புரிஞ்சுக்கிட்படன். என் ைகை நீ
ிரின்ேஸ்ோ வச்ேிருக்பகன்னும்
சதரிஞ்சுகிட்படன்! அதுக்கு அப்புறம்
உன்மன ைாப் ிள்மைன்னு கூப் ிட என்ன
தயக்கம் எனக்கு!” என சோல்லிப்
புன்னமகத்தார் அேய்.

இவனும் முகம் ைலை புன்னமகத்தான்.

“ேரி இப்ப ா சோல்லுங்க ைாப் ிள்மை!

என்ன ிைச்ேமன சைண்டு ப ருக்கும்?
ஏன் உங்க அம்மும்ைா பகாவிச்சுக்கிட்டு
வந்துட்டா?” என அவன் முகத்மத
ஆழ்ந்துப் ார்த்து பகட்டார் அேய்.

ைங்மகயின் ார்மவமயப் ப ாலபவ

அவர் ார்மவயும் காமைமயத்
துமைத்தது.
கணவன் ைமனவியின் தனிப் ட்ட
விஷயத்மத சோல்ல சைாம் பவ
தயங்கினான் காமை.

“என் கிட்ட சோன்னா, எனக்கு சதரிஞ்ே

நாலு நல்லத சோல்லிக் சகாடுப்ப ன்.
ஒரு ச ாண்ணுக்கு புருஷனா இருக்கற
ல வருஷ எக்ஸ் ீரியன்ஸ் இருக்குல்ல
எனக்கு! நான் ஒரு நல்ல தகப் னா
இல்லாை இருக்கலாம், ஆனா ஒரு நல்ல
கணவன். அட தயங்காை சோல்லுங்க
ைாப் ிள்மை.”

சைல்ல தன் ைனதில் உள்ைமதயும்

அன்று நடந்தமதயும் கிர்ந்துக்
சகாண்டான் காமை. ச ற்றவர்களுக்கும்
ைங்மகக்கும் ாேம் பநேம் ச ாங்கி
வழியவில்மல என இத்தமன நாைில்
கண்டுக் சகாண்டிருந்தான் காமை. தன்
ைமனவி, ார்வதி என் வமை அத்மத
அத்மத என அடிக்கடி ப ான் சேய்து ப ேி
ார்த்திருக்கிறான். ஏன் இவனிடம் கூட
அந்தப் ார்வதி ப ேியிருக்கிறார். ஆனால்
தன் தாயிடம் இது நாள் வமை அவள் ப ேி
காமை கண்டதில்மல. அவமைப் ற்றி
இவன் ப சுவது கூட அவளுக்குப்
ிடிக்காது. தந்மதயிடம் கூட நான்கு
வார்த்மத அவபை ப ேி மவத்து
விடுவாபை தவிை, இவனிடம் ப ே
சோல்லிக் சகாடுக்க ைாட்டாள்.
ஆனாலும் ஆணுக்கு ஆணாக அேய்
பகட்கும் ப ாது, பைபலாட்டைாக
கிர்ந்துக் சகாள்ைலாம் என சோல்ல
ஆைம் ித்தான்.

“ ிைச்ேமன ஆைம் ிச்ேது நீ ங்க முத

தடமவ வந்துட்டுப் ப ானதுல
இருந்துதான் டீச்ேைப் ா”

“என்னாலயா?”
“அதுக்கு முன்ன இருந்பத டீச்ேர் பைல
எனக்கு சைாம் ஆமே, ாேம், க்தி,
காதல் இப் டி என்ன ப ர்
பவணும்னாலும் சோல்லலாம். சகாஞ்ேம்
சகாஞ்ேைா மதரியத்த வைர்த்துகிட்டு
இருந்பதன் என் காதல சோல்லிடனும்னு.
அப்ப ாத்தான் நீ ங்க வந்து எனக்கு இப் டி
ைாப் ிள்மை பவணும், அப் டி ைாப் ிமை
பவணும்னு சோல்லிட்டுப் ப ான ீங்க.
ஏற்கனபவ டீச்ேருக்கு நாை ச ாருத்தம்
இல்மலன்னு ைனசுல அப் ப் ஒரு
மேத்தான் சோல்லிட்பட இருக்கும். நீ ங்க
வந்துட்டுப் ப ானதும் என் ஆமேமய குழி
பதாண்டி நாபன புமதச்சு வச்சுட்படன்!
இனிபை டீச்ேை தூைைா ார்த்து
ைேிக்கறபதாட நிப் ாட்டிக்கனும்.
அவ்வைவுதான் நைக்கு விதிச்ேதுன்னு
இருந்துட்படன். நீ ங்க ஞ்ோயத்துல
ார்த்த டம் கூட நான் ப ாமதயில
இருந்தப்ப ா தடுக்கி விழுந்த வடிபயா
ீ
தான். நான் சுய நிமனபவாட
இருக்கறப்ப ா எடுத்த வடிபயா
ீ இல்ல.”

“ஓபஹா! அந்த வடிபயாவ

ீ எடுத்தது
யாரு?”

“அங்கதான் ட்விஸ்ட்பட வருது

டீச்ேைப் ா!”

“ ார்டா! உன் காதல் கமதயில எத்தமன

டுவிஸ்ட்டு எத்தமன டர்ன்னு” என
ேிரித்தார் அவர்.

“ேிரிக்கறப்ப ா நீ ங்க சைாம் அழகா

இருக்கீ ங்க டீச்ேைப் ா!”

அதற்கும் ேிரித்தார் அேய்.

“ேரி ைீ தி கமதய சோல்லு, பகப்ப ாம்”

“டீச்ேர் ஒரு தடமவ அவங்க கிைாஸ்

ம யன், ஒரு ச ாண்ண தப் ா
தட்டிட்டான்னு அமறஞ்ேித்
தள்ைிட்டாங்க. அவன் ப ரு சூரி. நானும்
அவன சைண்டு தட்டு தட்டிபடன். அந்த
ச ாண்ணு முன்னுக்கு டீச்ேர் அடிச்ேத
அவனால தாங்கிக்க முடியல. டீச்ேை ழி
வாங்கனும்னு சுத்திட்டு இருந்துருக்கான்.
இந்த யலுங்களுக்கு எல்லாம் இப்ப ா
இந்த சேல்லு ப ானு ஒரு ஆயுதைா
ப ாச்சு. அத வச்சு டீச்ேர் எங்கயாச்சும்
அப் டி இப் டி சதரிஞ்ோ ப ாட்டா
எடுக்கலாம்னு ின்னாடிபய
திரிஞ்ேிருக்கான். அந்த மடம்ல தான்
டீச்ேர் ஸ்கூட்டில இருந்து கீ ழ விழ, நான்
அவங்கை தூக்கன்னு அத வடிபயா
ீ
எடுத்துருக்கான். அபத ைாதிரி டீச்ேர்
கைாத்பத கத்துக் குடுத்துட்டு என்மனப்
ார்க்க வந்தாங்க. நான் ஃபுல் ப ாமத
அப்ப ா! ஆமேயில அவங்க மகமயப்
புடிக்க, தடுைாறி சைண்டு ப ரும் கயித்து
கட்டில்ல விழன்னு அமதயும் வடிபயா
ீ
எடுத்துருக்கு அந்த க்கி.”

“அடப் ாவி!”

“ ாவிதான்! அதான் கடவுள் கூலிய

குடுத்துட்டான். டவுனுக்கு ச ாறுக்கப்
ப ானப்ப ா எவபனா கார்க்காைன்
இடிச்சுட்டு நிக்காை ஓடிட்டான். கால்
ஒடஞ்சு, ேரியான அடி பவற ஒடம்பு
முழுக்க. டீச்ேர் கிைாஸ் ம யனா
இருக்கவும், இவங்க ப ாய்
ார்த்துருக்காங்க ஹாஸ் ிட்டல்ல.
அப்ப ாத்தான் ஆ பைஷனுக்கு ணம்
இல்லாை தவிக்கறத பகள்விப் ட்டு
டீச்ேபை ண உதவி சேஞ்ேிருக்காங்க!”

“இதுல எங்க ைாப் ிள்மை ஞ்ோயத்து

வருது?”
“வருபத! இதுலதான் ஞ்ோயத்பத வருது!
அந்த சூரி ம யன் அப் ா ைாரி டீச்ேர்
மகமயப் புடுச்சுட்டு ஒபை அழுமக.
சதய்வம் ைாதிரி நீ ங்க எங்களுக்கு உதவி
சேய்யறீங்க. ஆனா இந்த சைாள்ைைாறி
உங்கைபய தப்பு தப்பு டம் எடுத்து
வச்ேிருக்காபனன்னு ஒப் ாரி
வச்ேிருக்காரு. டீச்ேர் ஒதவி
சேய்யறாங்கன்னு சதரிஞ்ேதும் சூரி
அவங்கப் ாட்ட சோல்லி அழுதுருக்கான்
தன் தப்ம சயல்லாம். டீச்ேருக்கு ஒரு
ைாதிரி ஆயிருச்சு! என்ன டம்னு பகக்க,
ைாரி வடிபயாவ
ீ காட்ட, அங்க
ப ாட்டாங்க டீச்ேர் க்கா ப்ைான்னு. எங்க
ஊரு ஞ்ோயத்துல இப் டி ட்ட பகசு
வந்தா கல்யாணம் ண்ணி
வச்ேிடுவாங்கன்னு பகள்விப் ட்டிருந்த
டீச்ேர், அந்த வடிபயாவ
ீ எல்லாம் ேீடியா
ப ாட சோல்லிருக்காங்க ைாரிக்கிட்ட!
அபதாட அவன் நன்றிக்கடன வச்சு ிைாது
குடுக்க வச்ேிருக்காங்க. ஆனா நான்
குழந்மதயம்ைன் பைல ேத்தியம்
மவப்ப ன்னு அவங்க எதிர்ப் ார்க்கல.
அதான் மகய சவட்ட வைவும்
அதிர்ச்ேியாகிட்டாங்க!”

தன் ைகள் சேய்த காரியத்மத எண்ணி

அதிர்ந்துப் ப ானார் அேய். கல்யாணம்
சேய்து சகாள்கிபறன் என, அவர் தடுத்தும்
உறுதியாக நிற்கவும்தான் எந்தப்
ிைச்ேமனயும் சேய்யாைல் ஒதுங்கி
நின்றார். ஆனால் அந்தப் ிைாபன
ைகைது என சதரிந்து அவருக்பக
அதிர்ச்ேிதான்.

“இசதல்லாம் உனக்கு எப் டி சதரியும்?”

“ைாரி என்மனப் ார்த்து யந்து

அவனாபவ உண்மைய சோல்லிட்டான்.
டீச்ேரும் அன்னிக்கு ேண்மடயில
சோன்னாங்க”

“எதுக்கு அப் டி சேஞ்ோ ைங்மக?”

“ஏன்னா டீச்ேர் என்மன லவ்

ண்ணறாங்கைாம்”

வாமயப் ிைந்தார் அேய்.

அவைது ரியாக்ஷமனப் ார்த்து,

“ ாருங்க, ாருங்க! ச த்த அப் ா

நீ ங்காபை இப் டி வாயப் ச ாைக்கறீங்க!
அப்ப ா எனக்கு எப் டி இருக்கும்? நான்,
ஏன் டீச்ேர் இப் டி சேஞ்ேீங்க அப் டின்னு
பகக்க, ஏன்னா உன்ன ம த்தியைா
காதலிக்கபறன்னு கத்துனாங்க” என
சோன்னான் காமை.

இன்னமும் வாய் ிைந்து தான்

ார்த்திருந்தார் அேய். அழகாய்,
அம்ேைாய், நைினைாய் இருப் பதாடு நுனி
நாக்கு ஆங்கிலம் ப சும் தனது ைகள்,
இந்த ட்டிக்காட்டு ேிங்கம்,
டிப் றிவில்லாத தங்கம் பைல் காதல்
சகாண்டு, ஞ்ோயத்மதக் கூட்டி
ைணந்தாள் என் மத இன்னும் ேீைணிக்க
முடியவில்மல அவைால்.

“கல்யாணம் ஆனதுக்கு அப்புறம் அடிக்கடி

ஐ லவ் யூன்னு வித விதைா சோல்வாங்க.
எனக்கு அப் டிபய காத்துல றக்கற
ைாதிரி இருக்கும். ஆனாலும்
ைனசுக்குள்ை ஒரு ேலனம் எப் வும்
இருக்கும். சநேைா என்மன லவ்
ண்ணறாங்கைா டீச்ேர், இல்ல தாலி
கட்டியாச்சு, இருக்கறத வச்ேி ைகிழ்ச்ேியா
இருப்ப ாம்னு நிமனக்கறாங்கைான்னு!
எப் டியா இருந்தாலும் அவங்க என்
ைமனவி, இப்ப ா கடமைக்கு ஐ லவ் யூ
சோன்னாலும் காதலா கண்டிப் ா
சோல்ல மவப்ப ன்னு ைனசுக்குள்ை
சநமனச்ேிப்ப ன். என்னால முடிஞ்ே
வமை அவங்கை உள்ைங்மகயில வச்ேி
தாங்கபனன் டீச்ேைப் ா! ஆனா அந்த
ைமற சோன்ன, என்மன கழட்டி
விடத்தான் உன்மன கட்டனான்ற
விஷயமும், ஞ்ோயத்த அவங்கைா
கூட்டுனாங்கன்ற விஷயமும். அப் ப்ப ா
என் ைனசுல வந்து வந்து ப ாற
என்பனாட தாழ்வு ைனப் ான்மையும்
என்மன ம த்தியக்காைன் ஆக்கிடுச்சு
அன்னிக்கு. எந்த ப ய் எனக்குள்ை
புகுந்துச்சுன்னு சதரியல டீச்ேைப் ா”
சோல்லிக் சகாண்பட இருந்தவனின்
கண்கைில் கண்ண ீர் வழிந்தது.

அவன் மகமயப் ற்றி தட்டிக்

சகாடுத்தார் அேய்.

தனக்கு கிமடக்காத அன்பும் ாேமும்

இவனிடமும் இவன் குடும் த்திடமும்
கிமடக்க, அமத தக்க மவத்துக் சகாள்ை
ைகள் தன் ைானத்மதபய ஞ்ோயத்தில்
ேந்தி ேிரிக்க மவத்து இவமன
ைணந்திருக்கிறாள் என சதள்ைத்
சதைிவாக புரிந்தது அேய்க்கு. புரிந்த
விஷயம் சநஞ்ேத்மத அழுத்தியது.
பலோக சநஞ்மேத் பதய்த்து விட்டுக்
சகாண்டார்.

“நான் என்ன சேய்யட்டும் டீச்ேைப் ா!

அவங்க என்மன ாேைாபவா,
ஆமேயாபவா ஒரு ார்மவ ார்த்தது
இல்ல. எட்டி நில்லுங்கற ைாதிரிதான்
ப சுவாங்க. ைிஸ்டர் இல்லாை வார்த்மத
வைாது. நீ ங்க நீ ங்க, நாங்க நாங்கன்னு
தான் ப ச்சுலாம் இருக்கும். இசதல்லாம்
கல்யாணத்துக்கு முன்ன! அப் டி
இருக்கறப்ப ா, அவங்க என்மனக்
காதலிச்ோங்கன்னு நான் எப் டி
நம்புபவன்?”
“கஸ்டம்தான்”

“அபததான்! அன்மனக்கு ேண்மடல

உன்மனப் ம த்தியைா காதலிக்கபறன்னு
அவங்க சோன்னப்ப ா, ஒபை ஒரு
வாக்கியம்தான் சோன்பனன்! ைறுநாள்
வட்மட
ீ விட்டுக் காணாப் ப ாயிட்டாங்க”

“என்ன சோன்ன ீங்க ைாப் ிள்மை?”

“ச ாய் சோல்லாதீங்க டீச்ேர்னு”

“ஓபஹா!”

“அதுக்குப் ிறகு என்மனப் ப ேபவ

விடல டீச்ேைப் ா! என்மன இறுக்க கட்டிப்
புடிச்ேிருந்தவங்க, தள்ைி விட்டுட்டாங்க!.
நான் கிட்ட ப ாக, கிட்ட வைபதன்னு
மகய வச்பே ேிக்னல் குடுத்துட்டாங்க.
முகத்துல அவ்வைவு பகா ம்! உதடுலாம்
அப் டி துடிக்குது! எனக்கு யம்
வந்துடுச்சு டீச்ேைப் ா! ஸ்கூலுல
அப் டித்தான் புள்மைங்கை
சைைட்டுவாங்கபைா உங்க ைக? அப் டி
ஒரு லுக்கு! என்னபைா ச ருோ
சோதப் ிட்படன்னு சதரிஞ்சுருச்சு! ோரி
டீச்ேர், ோரி டீச்ேர்னு கால்ல கூட
விழுந்பதன்.”

ேிறிது பநைம் அமைதியாய் இருந்தவன்,

“ேட்டுன்னு நகர்ந்துட்டாங்க டீச்ேர். ‘நீ எந்த

முயற்ேியும் சேய்யாை நாபன உன்
மகயில வந்து விழவும், இந்த ைங்மக
இைப் ைா ப ாயிட்படன்ல! என்பனாட
அன்பு எப் வுபை எல்லாருக்கும்
இைப் ம்தான். அது நான் வாங்கிட்டு
வந்த வைம். என் வாழ்க்மகயில ைட்டும்
அன்புன்றது நிமலக்கக் கூடாதுன்னு
அந்த கடவுள் எழுதி வச்ேிட்டான் ப ால’
அப் டின்னு சோல்லிட்டு எங்காத்தா
கிட்ட ப ாய் டுத்துகிட்டாங்க. ைிட்
மநட்ல ரூமுக்கு தூக்கிட்டு வைலாம்னு
ப ாபனன், தூங்கபவ இல்ல அவங்க.
விடிய விடிய அவங்க சவைியவும் நான்
உள்ையும் தூங்காை இருந்பதாம். ைறுநாள்
ஸ்கூலுல சகாஞ்ேம் பவமல
இருக்குன்னு அவங்க ஸ்கூட்டிலபய
ப ாய்ட்டாங்க. ோப் ிட கூட இல்ல. நான்
ின்னால ப ாக ப ாபனன், எங்காத்தா
என்னபைா பவமல சோல்லி இப் பய
சேய்ன்னு நிறுத்தி வச்ேிட்டாங்க.
இப்ப ாத்தான் புரியுது இது எங்காத்தா
ேதின்னு.”

அவன் சோன்ன அன்ப நிமலக்கதா

எனும் கூற்றுக்கு விைக்தியில் ேிரித்தார்
அேய்.

“ேிரிக்காதீங்க! நான் சைாம் ீலீங்ல

இருக்பகன்! அவங்க சோன்ன பவமலய
முடிச்சுட்டு ஸ்கூலுக்கு ப ானா, அவ
 றந்து ப ானாபை , என்மன ைறந்து
ப ானாபைன்னு ஆகிப்ப ாச்சு. அப்புறம்
உங்கை பதடி இங்க வந்து நிக்கபறன்!
நான் பயாேிக்காை ஒன்ன ஒத்த
வாக்கியம், என் படாடல் வாழ்க்மகயும்
புஸ்க்குன்னு ப ாச்சு! டீச்ேர் இல்லாத
நாள் என் வாழ்க்மகயில நைகம்
டீச்ேைப் ா! என்மன ாேைா ார்க்க,
காதலா ப ே, சகாடுமை ண்ண, பவமல
வாங்க என் டீச்ேர் எனக்கு பவணும்!
அவங்க இல்மலன்னா இந்த காமை
அடிைாடா ப ாக பவண்டியதுதான். டீச்ேர்
இல்லாத காமை, ச ாணத்துக்கு ேைம்.
இன்னிக்கு டீச்ேை ார்த்ததும் டார்ன்னு
கால்ல விழுந்து எனக்கு வாழ்க்மகப்
ிச்மே ப ாடுங்க டீச்ேர்னு கதறிடுபவன்!”

இப்ச ாழுது லைாக ேிரித்தார் அேய்.

“ைாப் ிள்மை, என் அம்மும்ைாவ
புரிஞ்சுக்கனும்னா உங்களுக்கு அவ முழு
கமதயும் சதரியனும். அவ ஏன் உங்க
அன்புக்காக இப் டி சேஞ்ோ, ஏன் உங்க
கிட்ட தன்பனாட ேின்னப்புள்ைத்தனத்த
காைிக்கறா, நீ ங்க ஒரு வார்த்மத
சோன்னதும் ஏன் பகா ம் வந்து
சகைம் ிட்டா, ஏன் அவைப் த்தி எதுவும்
உங்க கிட்ட இத்தமன நாைா சோல்லல,
இசதல்லாம் சதரிஞ்சுக்கனும்னா நீ ங்க
எங்க கமதய பகட்கனும்” என
சோன்னவர், அமைதியாக தன்
ைருைகனிடம் தனது ைனமத திறந்து
காண் ித்தார்.

முழு கமதமயயும் பகட்டவனுக்கு தனது

ைங்மகயின் பைல் இன்னும் இன்னும்
அன்பு ச ருக்சகடுத்தது. என்சறன்றும்
நான் உன் அடிமை இனி என அடிமை
ோேனத்மத தன் சநஞ்ேத்தில் கிறுக்கிக்
சகாண்டு ைங்மகமய காண ப ானவன்,
அமழப்பு ைணிமய அழுத்தி விட்டுக்
காத்திருந்தான்.

அங்பக கதமவத் திறந்த ஆமைப் ார்த்து

ஆசவன வாய் ிைந்து நின்றான்
முத்துக்காமை.

அத்தியாயம் 23

சவண்ணிலவுக்கு

வானத்தப் புடிக்கமலயா

என் கண்ணுைணிக்கு

இந்தக் காமைய புடிக்கமலயா!!!

(முத்துக்காமை)
“எனக்கு கல்யாணத்துக்கு என்னப் ா
அவேைம்? பவமலல இப்ப ாத்தான்
சேட்டில் ஆக ப ாபறன். இன்னும் சைண்டு
வருஷம் ப ாகட்டும்” என சோன்னான்
அேய்குைார்.

“உனக்கு அவேைம் இல்லாை

இருக்கலாம் ா! ஆனா உனக்கு ஒரு
நல்லத ண்ணிட்டா நான் நிம்ைதியா
ப ாய் பேருபவன்”

“என்னப் ா ப ச்சு இசதல்லாம்?”

“சநேத்தத்தாபன சோல்லுபறன்! ஒடம்பு

முன்ன ைாதிரி இல்லப் ா! யாருக்கு
எப்ப ான்னு அந்த கடவுள் எழுதி
வச்ேிருக்காபனா, நைக்கு எப் டி சதரியும்.
காலாகாலத்துல ஒன்ன குடும் ஸ்தனா
ார்த்துட்டா உங்கம்ைா கிட்டபய நானும்
ப ாயிடுபவன்.”
அேய்குைார் ிறந்த நான்காவது ஆண்டு
ைீ ண்டும் கருவுற்றதாய் எண்ணி
ைருத்துவைமன ப ாக, அது
குழந்மதயல்ல டியூைர் என
கண்டுப் ிடித்தார்கள் ைருத்துவர்கள்.
எவ்வைவு முயன்றும் ேிகிச்மே
லனைிக்காைல் காலனின் பகாை ிடியில்
ைாய்ந்து ப ானார் அவன் அம்ைா. அதன்
ிறகு அேய்க்கு எல்லாபை அப் ாத்தான்.
பதமவக்கு ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறைாய்
ஒதுங்கினாலும், ைகனுக்கு ைாற்றாந்தாய்
என ஒருத்திமய ைட்டும் வட்டுக்கு
ீ
அமழத்து வைவில்மல அவர்.

தாய் ப ால் ாேம் காட்ட யாரும்

இல்லாவிட்டாலும், ஒன்று விட்ட அக்கா
ார்வதியிடம் ஒட்டுதலாய் தான்
இருந்தான் அேய். அதுவும் அவள்
வேதியான இடத்தில் திருைணைாகி
ப ாகும் வமைதான். அதன் ிறகு டிப்பு,
அப் ா, விமையாட்டு, என அப் டிபய
வாழ்க்மக ஓடியது. அடிக்கடி அம்ைாவின்
அைவமணப்புக்கு ஏங்கினாலும், அமத
சவைிபய காட்டிக் சகாள்ைாைல்
வைர்ந்தான் அவன். நன்றாக டித்து
கவர்சைண்ட் பவமலக்குப் ல பதர்வுகள்
எழுதியவனுக்கு, அவன் விருப் ப் டிபய
நல்ல பவமல அமைந்தது.

கிைாைத்மத விட்டு வைைாட்படன் என

அப் ா சோல்லி விட இவன் ைட்டும்
ட்டணத்தில் பவமலக்கு அைர்ந்தான்.
மக நிமறய ேம் ைம், ிடித்த பவமல.
இருந்தாலும் தனிமை ைனமத
அழுத்தியது. அந்த பநைம் தான் அவன்
அப் ா தைகர் மூலம் வந்திருந்த
ேம் ந்தத்மதப் ற்றி இவனிடம் ப ேினார்.
எடுத்ததுபை எப் டி ேரிசயன
சோல்லுவான்! அப் டி சோல்லி விட்டால்
தான் இதற்க்குத்தான் காத்திருப் து
ப ால இருக்காதா! ஆகபவ முதலில்
ைழுப் ிப் ார்த்தான் அேய். அவன் தந்மத
ிடிவாதைாய் இருக்கவும், ைனதில்
இருந்த குதூகலத்மத ைமறத்து,
ப ானால் ப ாகிறது என் து ப ான
தமலயாட்டினான்.

“இந்த கவருல ச ாண்ணு டம்

இருக்குப் ாரு! ோதகம் அம்ேைா
ச ாருந்திருக்கு! ேீர் சேனத்தி,
வைதட்ேமண எல்லாம் நான்
எதிர்ப் ார்க்கற அைவுக்கு சேய்யறதா
சோல்லிட்டாங்க. ச ாண்ணுக்கு உன்ன
ைாதிரிபய அம்ைா இல்ல. ஆனா ேித்தி
இருக்கா”

உன்மன ைாதிரிபய அம்ைா இல்மல

எனும் வார்த்மத ஆழைாய் ைனதில்
இறங்க, ச ண் எப் டி இருந்தாலும்
ைவாயில்மல அவமைபய ைணப் து
என எண்ணிதான் கவமை திறந்துப்
ார்த்தான் அேய். ைாப் ிள்மை
வட்டுக்குக்
ீ சகாடுப் தற்காகபவ
ஸ்டூடிபயாவில் எடுத்திருப் ார்கள் ப ால!
சைல்லிய புன்னமகபயாடு மகயில்
இருந்த பைாோமவ ார்த்தப் டி நின்றாள்
ச ண்ணவள். டத்மதப் ார்த்தவனுக்கு
பைாோ அழகா, இல்மல பைாோ ப ால்
ேிவந்திருக்கும் கன்னியின் கன்னம்
அழகா என ச ரும் குழப் பை
வந்துவிட்டது. இமைக்காைல்
ார்த்திருந்தான் ப ாட்படாமவ.

“ச ாண்ணு ப ரு ப ாட்டா ின்னால

இருக்கு ாருப் ா”

தகப் னின் குைலில் கனவுலகத்தில்

இருந்து சவைி வந்தவன், ப ாட்படாமவத்
திருப் ிப் ார்த்தான்.
“ைங்மகயற்க்கைேி..அைேி” சைல்ல
முணுமுணுத்தான் அேய்.

“ச ாண்ண புடிச்ேிருக்காப் ா? நீ
கவர்சைண்டு பவமலல இருக்கன்னுதான்
பகட்டு வந்துருக்காங்க. நைக்கு தூைத்து
உறவுதான். இந்தப் ச ாண்ணு ச ாறந்த
மகபயாட அவங்க அம்ைாவுக்கு முனி
புடிச்ேிருச்ோம்! அவைாபவ தற்சகாமல
ண்ணிக்கிட்டாைாம். இவை
வைக்கனும்னு அவங்க அப் ன்
சைண்டாம் கல்யாணம் ண்ணி, அந்தப்
ச ாண்ணுக்கு சைண்டு ேங்கைாம்.
ைம் மை ணக்காைங்க! நல்ல ைதிப்பும்
ைரியாமதயும் உள்ை குடும் ம். அபதாட,
ட்டணத்துல ஒன் ப ருல ஒரு ிைாட்டு
வாங்கி தபைன்னு சோல்லிருக்காங்க.
காசு ணத்துக்குக்காக நான் ார்க்கல, நீ
ேரின்னு சோல்லு அப் த்தான்
கல்யாணம். இல்மலனா பவற ச ாண்ண
ார்க்கலாம்”

“ேரிப் ா!”

“எதுக்கு ேரிங்கற? இந்தப் ச ாண்ணுக்கு

ேரியா, இல்லா பவற ச ாண்ண
ார்க்கறதுக்கு ேரியா?”

“இந்தப் ச ாண்மணபய எனக்குப்

புடிச்ேிருக்குப் ா. இருந்தாலும் சகாஞ்ேம்
மடம் குடுங்க. நானும் ஒருக்க நல்லா
விோரிச்சுக்கபறன்! உங்கை ைாதிரி,
எனக்கும் கல்யாணம்னா அது
வாழ்க்மகயில ஒரு தடமவத்தான்.” என
சோன்ன ைகமன வாஞ்மேயுடன்
ார்த்திருந்தார் அந்த தகப் ன்.

தன் ங்குக்கு அைேிமயப் ற்றியும் அவள்

குடும் த்மதப் ற்றியும் விோரித்ததில்
திருப்தியாகபவ இருந்தது அேய்க்கு.
ச ண் ார்க்கும் மவ வம் ேிறப் ாகபவ
நடந்தது. ஐந்து நிைிடங்கள் தனிமையில்
ப ே ேந்தர்ப் ம் தந்தார்கள் இருவருக்கும்.

எடுத்தவுடபன,

“அைேி, எனக்கு உன் ப ாட்படாமவப்

ார்த்ததுபை சைாம் புடிச்ேிருச்சு! உனக்கு
என்மனப் புடிச்ேிருக்கா? இல்மல வட்டுல
ீ
சோல்றாங்கன்னு ஒத்துக்கிட்டியா?” என
பகட்டான் அேய்.

அவ்வைவு பநைம் நிலத்மதபய

ார்த்திருந்த அைேி, அந்த பகள்வியில்
நிைிர்ந்து அேமயப் ார்த்தார்.
தட்டத்துடன் இருந்த முகத்தில்
சைல்லிய புன்னமக எட்டிப் ார்த்தது.

“புடிச்ேிருக்கு!” என ஒற்மற வார்த்மத

சோன்னவள், குடுகுடுசவன உள்பை ஓட
ஆைம் ித்தாள்.
“ஏ நில்லு! இன்னும் சகாஞ்ேம் பநைம்
ப ேலாபை!” என அேய் சோல்ல, ாதி
வழியில் நின்றவள்,

“கல்யாணம் ஆனதும், நாை சைண்பட

ப ருதாபன! வாழ்க்மக முழுக்கப்
ப ேலாம்” என சைல்லிய குைலில்
இயம் ிவிட்டு உள் சேன்று ைமறந்தாள்.
அேய்க்கு வாசயல்லாம் ல்.

‘எனக்குன்னு ஒருத்தி! எனக்பக

எனக்குன்னு ஒருத்தி!’

ைனம் இன்னிமேப் ாடி, இன் க் கடலில்

மூழ்கியது.

ேின்னவர்கமை அதிகம் காத்திருக்க

மவக்காைல், திருைணத்மத ேீக்கிைபை
நடத்தி மவத்தார்கள் இரு வட்டினரும்.
ீ
பகாலாகலாைாக நடந்தது அவர்கைின்
திருைணம். ேீர் சேனத்தி, நமக
சதாமகயுடன், அைேியின் அப் ா வாங்கி
குடுத்த ப்ைாட்டுக்கு தனிக்குடித்தனம்
வந்தார்கள் அேயும் அைேியும்.

இப் டி யாரும் வாழ்ந்திருக்கபவ

ைாட்டார்கள் என் து ப ால ைகிழ்ச்ேியில்
முங்கி குைித்தார்கள் இருவரும். அேய்
ஓயாைல் ப ே, அைேிபயா அவன்
ப ச்ேிபலபய ையங்கிக் கிடப் ாள்.
அைேியின் சு ாவபை அமைதிதான். அேய்
த்து வார்த்மதப் ப ேினால் இைண்டு
வார்த்மத திலாய் வரும்.

வட்டில்
ீ இருக்கும் பநைசைல்லாம் அைேி,
அைேிம்ைா, சேல்லம், டார்லிங், ட்டு என
சகாஞ்போ சகாஞ்சேன சகாஞ்சுவான்
தன் ைமனவிமய. ச ண் வாமட
இல்லாைல் வைர்ந்தவனாயிற்பற,
தனிமையில் உழன்றவனாயிற்பற,
அமதப் ப ாக்க வந்த அைேி அவன்
வாழ்க்மகயின் ப ைைேியாகிப் ப ானாள்.
முதலில் தயங்கி தயங்கி ப ே ஆைம் ித்த
ச ண்ணவபைா, அவன் காதலில் முங்கித்
திமைத்து சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைாக ைாற
ஆைம் ித்தாள்.

அேய் சேய்யாக ைாற, அவன்

சகாடுத்தமத விட காதமல, அன்ம
ன்ைடங்காய் திருப் ிக் சகாடுக்க
ஆைம் ித்தாள் ைங்மகயர்க்கைேி. காதலில்
திமைத்து ைகிழ்ந்தாலும், ேில
ேையங்கைில் இருவருக்கும் ேின்ன ேின்ன
ேண்மடகளும் வரும். ேின்னதாய்
ஆைம் ிப் மத ேின்னதாகபவ முடித்து
விடுவான் அேய். அவனால் ைமனவிமய
எதற்காகவும் சைாம் பநைம் பகா ித்துக்
சகாள்ை முடியாது. வட்டில்
ீ இருப் பத
இைண்டு ப ர். ேண்மடப் ப ாட்டுக்
சகாண்டு எவ்வைவு பநைம் முகத்மதத்
தூக்கி மவக்க முடியும்? பகா ைாய்
இருக்க முயன்றாலும், அவள் முகத்மதப்
ார்த்ததும் ேிரிப்பு வந்துவிடும். அவளும்
இதுதான் ோக்கு என ஒட்டிக் கட்டி, முட்டி
ேைாதானைாக்கிவிடுவாள் அேமய.

இைண்டு வருடங்கள் இப் டிபய

ைகிழ்ச்ேியாக ப ாய் சகாண்டிருந்தது
வாழ்க்மக.

“அைேிம்ைா!”

“ஹ்ம்ம்”

“நாம் சைண்டு ப ரும் ப ாய் ஒரு சேக் அப்

சேய்துட்டு வைலாைா?”

“எதுக்கு சேய்?”

“இல்லடா! அது வந்து..ஹ்ம்ம்..சைண்டு

வருஷம் ஆகுது நைக்கு கல்யாணம் ஆகி!
நம்ை ேந்பதாேத்தப் ங்குப் ப ாட்டுக்க
ஒரு ாப் ா இருந்தா எவ்பைா
நல்லாருக்கும்! அதான், சும்ைா ப ாய் ஒரு
சடஸ்ட் ண்ணிக்கலாைா?”

“நம்ை ேந்பதாேத்தப் ங்குப் ப ாட யாரும்

வை பவணா சேய்! என்னால ைறு டியும்
என் அன் ங்குப் ப ாட்டுக்க முடியாது!
முடியபவ முடியாது” என சோன்னவள்,
ஓசவன அழ ஆைம் ித்தாள்.

ைமனவி அழுவது ச ாறுக்காைல்,

ேட்சடன அவமை அமணத்துக்
சகாண்டான் அேய்! அவள் அழுமகதான்
ச ரிதாக சதரிந்தபத தவிை, அவள் ப ேிய
வார்த்மதகைின் அர்த்தத்மத
உணைவில்மல அவன்.

“என்னடி ம த்தியம் ைாதிரி ப ேற!

குழந்மதன்றது நம்ை காதலின்
அமடயாைம்டி! ஈருயிைா இருக்கற நாை
காதலில் கலந்து உருவாக்குற
இன்னுயிர்டி அது. ஒவ்சவாரு தடமவயும்
உனக்கு சைன்ேஸ் வைப் , நான் எப் டி
துடிச்சுப் ப ாயிடுபவன் சதரியுைா
சேல்லம்! இந்த ைாேமும் கிமடக்கலிபய
கடவுைின் சகாமடன்னு சைாம்
கவமலயா இருக்கும். உனக்கும் அது
ைாதிரிதாபன இருக்கும்னு உன் கிட்ட என்
ீலிங்க அப் டிபய ைமறச்ேிடுபவன்!
இப்ப ாலாம் சைாம் ஏக்கைா இருக்குடி
அைேி! அதுவுன் எனக்குன்னு இருந்த ஒத்த
சோந்தைான அப் ாவும் ப ானதுல
இருந்து, என்னபைா சைாம் சவறுமையா
இருக்குடி. அந்த சவறுமைமயப் ப ாக்க
உன்மன ைாதிரிபய அழகா ஒரு
ச ாண்ணு என்மன அப் ான்னு
கூப்புடாதான்னு ஏங்கிப் ப ாய்
கிடக்பகன்! அந்த ஏக்கம் அப் டிபய ைனே
ப ாட்டு அரிக்குதுடிம்ைா! எங்கயாச்சும்
ிள்மைங்கை ார்த்துட்டா, நம்ை புள்ை
எப் டி இருக்கும்னு கற் மன
அதுப் ாட்டுக்கு ஓட ஆைம் ிச்ேிருதுடி!
என்னால இந்த ஏக்கத்த அடக்க முடியல
கண்ணம்ைா! உனக்குப் புரியுதாடி அைேி!”
என ைமனவிமய அமணத்துப்
ப ேியவனின் கண்ண ீர் அவள் முதுமக
நமனத்தது.

ேட்சடன இறுகிப் ப ானாள் ச ண்ணவள்.

“ ிள்மைன்னா அவ்பைா ஆமேயா சேய்?”

நடுங்கிய குைலில் பகட்டாள் அைேி.

“யாருக்கு ஆமே இருக்காது!

தத்தக்கா ித்தக்கானு அன்ன நமடயிட்டு
ம்ைா, ப் ான்னு நம்மை பநாக்கி வரும்
குழந்மதய வாரி எடுத்து அமணச்ேிக்கற
ாக்கியம் பவணான்னு யாரு சோல்லுவா
சோல்லு! சைண்டு வருஷைா இன்மனக்கு
கன்ேீவ் ஆகிடுவ, நாமைக்கு கன்ேீவ்
ஆகிடுவன்னு எதிர்ப் ார்ப்ப ாபட
தவைாய் தவைிருந்துக்கிட்டு இருக்பகன்.
உன் கிட்ட வாயத் சதறந்து பகட்க கூட
யம்டி! நீ யும் குழந்மதயில்மலபயன்னு
ைனேைவுல சநாந்துப் ப ாயிருப் ன்னு
சதரியும்! அப் டி இருக்க, அமதப் த்தி
ப ேி உன்மன பநாகடிக்க பவணாம்னு
ஆறப்ப ாட்படன்! ஒரு ஆர்டிக்கல்ல
டிச்பேன், சைண்டு வருஷம் ட்மை
ண்ணியும் ஒன்னும் ஆகலன்னா,
கண்டிப் ா சேக் ண்ணிக்கறது
நல்லதுன்னு! ப ாலாம்டி சேல்லம், ப ாய்
டாக்டை ார்த்துட்டு வைலாம்டி. ப்ைிஸ்டி!”
என சகஞ்ேபவ ஆைம் ித்து விட்டான்
அேய்.

இத்தமன நாள் ிள்மை பவண்டும் என

ஆமே இருந்தும், ைமனவிமயப்
புண் டுத்தக் கூடாது என இருந்தவமன
நிமனத்து ஒரு க்கம் ச ருமையாக
இருந்தாலும், இன்சனாரும் க்கம்
சநஞ்ேம் ட டசவன துடித்தது அைேிக்கு.
“சேய்!”

“என்னம்ைா?”

“எனக்காக அன்ம யும் காதமலயும்

சகாட்டிக் சகாடுக்கற உங்களுக்காக இத
கூட நான் சேய்ய ைாட்படனா! ப ாகலாம்
சேய், டாக்டர் கிட்ட ப ாகலாம்”

உச்ே ட்ே ேந்பதாஷத்தில் ைமனவிமயக்

சகாண்டாடி தீர்த்துவிட்டான் அேய்.

இருவருக்குபை எந்த குமறயும் இல்மல,

கண்டிப் ாக குழந்மத தங்கும் என
இவர்கமைப் ரிபோதித்த டாக்டர்
சோல்லிவிட்டார். நல்ல உணவுப் ழக்கம்,
பயாகா, இப் டி ைனமத ரிலாக்ோக
மவத்திருந்து வாழ்க்மகமய
அனு வியுங்கள், கண்டிப் ாக குழந்மதப்
ாக்கியம் கிட்டும் என சோல்லி
அனுப் ிவிட்டார் அவர்.
இனி கடவுள் விட்ட வழி என கணவன்
ைமனவி இருவருபை இன்னும்
தங்களுக்குள் ஒன்றி ப ாய்
வாழ்க்மகமய ஓட்டினார்கள். திருைணம்
ஆகி ஐந்தாவது வருடத்தில் கரு
தங்கியது அைேிக்கு. அேமயக் மகயில்
ிடிக்க முடியவில்மல. குழந்மதமய
வயிற்றில் சுைந்தவமை இவன் ைனதில்
தூக்கி சுைந்தான். வட்டில்
ீ இருக்கும்
பநைம் எல்லாம் அவன் தாங்குவது
ப ாதாது என, பவமலக்கு ப ாகும் பநைம்
அவமை கவனிக்க ஒரு ச ண்ைணிமய
பவமலக்கு அைர்த்தி இருந்தான்.
அைேியின் வட்டில்
ீ எல்லாம் சகாடுத்து
கல்யாணம் சேய்து சகாடுத்தபதாடு
முடிந்தது. ேில ைாதங்களுக்கு ஒரு முமற
எப் டி இருக்கிறாய் என ஒரு ப ான்,
வருடம் ஒரு முமற வந்துப் ார்த்து
ப ாவது என சகாஞ்ேம் தள்ைிபய
இருந்தார்கள். ைாற்றாந்தாய் என்றால்
அப் டித்தான் என இவனும் கண்டுக்
சகாள்ைாைல், தாய்க்கு தாயாய்
தன்னவமைப் ார்த்துக் சகாண்டான்
அேய்.

ஐந்து வருடம் கழித்து உண்டாகி

இருப் தால், ைிக கவனைாக டாக்டர்
சோல்லிய எல்லாவற்மறயும்
கமடப் ிடித்து, ைருந்து ைாத்திமை
தவாறாைல் சகாடுத்து கவனைாகப்
ார்த்துக் சகாண்டான் அைேிமய.

“சேய்!”

“சோல்லும்ைா! முதுகு வலிக்குதா? புடிச்சு

விடவா?”

“இல்மல! நான் நல்லா இருக்பகன்”

“பவற என்னடா?”
“இல்ல… ாப் ா ச ாறந்தா, என் பைல
உனக்குப் ாேம் குமறஞ்ேிடுைா சேய்?”

“கண்டிப் ா குமறஞ்ேிடும்டி! இத்தமன

வருஷைா என்மன சைாத்தைா
எடுத்துக்கிட்டல்ல! இனி இந்த அேய் என்
புள்மைக்கு ைட்டும்தான். புள்ை விட்டுக்
குடுத்தா பவணா நீ சகாஞ்ேைா என்மன
எடுத்துக்கலாம்!” என குதூகலைாக
சோன்னான்.

எல்லா கணவர்களும் தன் ைமனவிமய

வம் ிழுக்க சோல்லும் ோதாைண
வார்த்மததான் அது. ஆனால் அது
அைேிக்கு ோதாைணைாக இருக்கவில்மல.
கணவன் உறங்கியதும், அவள்
தமலயமண நமனந்துப் ப ானது.
கணவன் ஒவ்சவாரு நாளும்
ேந்பதாஷைாய் அவமை கவனித்துக்
சகாள்ை, இவள் உள்ளுக்குள்பைபய
சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைாக சேத்துக்
சகாண்டிருந்தாள்.

அவள் வயிற்மற சைன்மையாய் தடவி,

“சேல்லம், அப் ாம்ைா! அப் ா ப ேபறன்!

நீ ங்க என்ன சேய்யறீங்க?
சவைாடறீங்கைா? இல்ல
தூங்கறீங்கைா?” என குழந்மதயுடன்
எதாவது ப ேிக் சகாண்பட இருப் ான்.
அவன் இருந்த ேந்பதாஷத்தில்
உள்ளுக்குள் ைறுகிக் சகாண்பட
சவைிபய ச ாய்யாய் ேிரித்து, ச ாய்யாய்
ப ேி, ச ாய்யாய் நடைாடும்
ைமனவிமயக் கவனிக்கத் தவறினான்.

அேய் ஆவலாய் எதிர்ப் ார்த்திருந்த

நாளும் வந்தது. ைங்மகயற்க்கைேிமய,
ிறப் தற்கு முன்பன நான்கு ைணி பநைம்
ாடாய் டுத்தி எடுத்து இந்த பூைிவில்
வந்து ிறந்தாள் அவர்கைின் ச ண்.
முதலில் ஓடி வந்து ைமனவிமய
கவனித்து அவள் நலம் அறிந்துக்
சகாண்ட அேய், ிறபக நர்ஸ் சகாடுத்த
தன் ைகமை மகயில் ஏந்தினான். தன்
ைமனவிமய உரித்துக் சகாண்டுப்
ிறந்திருந்த அந்த பைாோ குவியமல
அமணத்துப் ிடித்தவனுக்கு கண்ணில்
கண்ண ீர் ச ாங்கியது.

“அைேி, ார்த்தியாம்ைா நம்ை ைகமை!

அப் டிபய நீ தான்! எனக்கு அப் டிபய
சவடசவடன்னு வருதுடி அைேி! நைக்பக
நைக்குன்னு நம்ை குழந்மத. என்னால
நம் பவ முடியலடி”

கண்ண ீர் குைலில் ப ேினான் அேய்.

ேிப் ியாய் மூடி இருந்த தன் விழிகமை
சைல்லத் திறந்து ேிணுங்கிய டிபய தன்
தகப் மனப் ார்த்தாள் குழந்மத.
“அைேி! கண்ணு ைட்டும்
எங்கம்ைாடி..ஐபயா, ாபைன்டி எப் டி
ார்க்கறான்னு” என சோல்லிக்
சகாண்பட ைமனவியின் அருபக
ைகமைக் சகாண்டு ப ாய் காட்டினான்
அேய். கண்கமை எட்டாத புன்னமகயுடன்
ைகமைப் ார்த்தாள் அைேி. ின்
கமைப் ில் கண்மண மூடிக் சகாண்டாள்.

“உங்கம்ைாவுக்கு கமைப்புடி குட்டிம்ைா!

டாத ாடு டுத்திட்டீங்கபை அவங்கை!
அம்ைா தூங்கட்டும். என் ட்டு சேல்லம்!
எங்கம்ைா நீ ங்க, என் அம்மும்ைா! ஐ இது
நல்லா இருக்பக! அம்மும்ைா! இனி
எனக்கு நீ அம்மும்ைா”

அவன் சகாஞ்ேல் ப ச்ேில் மூடிய

கண்மணத் திறந்துப் ார்த்து விட்டு
ைீ ண்டும் மூடிக் சகாண்டாள் குழந்மத.
ைவேைாகிப் ப ானான் அேய்.
தவைிருந்து தனக்குக் கிமடத்த
ச ாக்கிஷத்துக்கு, அந்த ச ாக்கிஷத்மத
தனக்கைித்த தன்னில் ாதியின்
ச யமையும் இமணத்து தவைங்மக என
ச யர் சூட்டினான் அேய்குைார்.

அத்தியாயம் 24

ையங்கிபனன்

சோல்லத் தயங்கிபனன்

உன்மன விரும் ிபனன் உயிபை!!!

(தவைங்மக)

அன்று பவமலபய ஓடவில்மல

அேய்க்கு. ைீ ட்டிங் முடித்து வந்தவன்,
பட ிைில் இருந்த ம ல்கமை இன்னும்
சதாடாைபல அைர்ந்திருந்தான். ைனது
ஒரு ைாதிரியாக இருந்தது அவனுக்கு. டீ
வைவமழத்து அருந்தி விட்டு,
முழுைனதாக பவமலயில் மூழ்கினான்.

காமலயில் கிைம் ி வரும் ப ாபத

ைமனவியின் முகம் ேரியில்மல.
ைகமைமயயும் ைமனவிமயயும்
ார்த்துக் சகாள்ை வரும் ச ண்ைணி
பவறு கமடேி பநைத்தில் ப ான் சேய்து
வட்டில்
ீ துக்கம் நடந்துவிட்டதாக கூறி
விடுப்பு எடுத்திருந்தார். அவன் அவேை
அவேைைாக ைமனவிக்கு பவண்டியமத
ேமைத்து அடுக்கி விட்டு, கிைம்பும்
ப ாபதா ைகள் ஒபை அழுமக.

தவைங்மக ிறந்து இைண்டு ைாதங்கள்

ஆகியிருந்தன. உதவிக்கு யாரும்
இல்லாததால் ைமனவிமயயும்
ைகமைமயயும் ஆள் மவத்துத் தான்
 ார்த்துக் சகாண்டான். ச்மே உடம்பு என
அைேிமய இன்னும் கூட எந்த
பவமலமயயும் சேய்ய விடைாட்டான்
அவன்.

அழும் ைகமைத் தூக்கி மவத்து

ேைாதானப் டுத்தி, பநப்கின் ைாற்றி
விமையாட்டு காட்டிக்
சகாண்டிருந்தவமன மவத்தக் கண்
எடுக்காைல் ார்த்திருந்தாள் அைேி. அமத
அவனும் கவனிக்கபவ சேய்தான்.
அடிக்கடி அப் டித்தான் ார்ப் ாள். அப் டி
அவள் ார்க்கும் ப ாது பகலி சேய்து
அவமை ேிரிக்க மவத்து விட பவண்டும்
என எப்ச ாழுதும் ப ால வம் ிழுத்தான்
தன் ைமனவிமய.

“ ாருடா அம்மும்ைா! உங்கம்ைா எப் டி

குறுகுறுனு ார்க்கறான்னு. ச ாறாமைடா
நம்ைை ார்த்து! ஆைாத்தாபன?” என
அவன் பகட்க,

“ங்கா” என தில் சகாடுத்தாள் ைகள்.

“என் ைக ஆைா சோல்லிட்டாபை!

அம்மும்ைா ங்கா சோல்லிட்டாபை!
உங்கம்ைா கிடக்கறா! அவை தள்ைி
வச்ேிடலாம் குட்டிம்ைா! நீ ங்களும் நானும்
ைட்டும் ஒரு பகங்! ேரியா?”

அதற்கும் ஒரு ங்கா திலாக கிமடத்தது.

ஒபை ேிரிப்பு அேய்க்கு. தன் ைகிழ்ச்ேிமயப்
கிர்ந்துக் சகாள்ை ைமனவிமய
ேிரிப்புடன் ார்க்க, அவபைா அவமனபய
சவறித்துப் ார்த்திருந்தாள். தான்
எடுக்கும் எந்த முயற்ேியும் அவமை
ேந்பதாஷப் டுத்தாததில் ைனம்
கலங்கித்தான் ப ானது அவனுக்கு.
ைகமைத் சதாட்டிலில் விட்டவன்,
ைமனவிமய சநருங்கினான்.
“அைேிம்ைா!”

“ஹ்ம்ம்”

“ஏன்டா ஒரு ைாதிரி இருக்க? இப்ப ாலாம்

ேரியா ப ேறது இல்ல, ேிரிக்கறது இல்ல,
என்மனயும் ாப் ாமவயும் சகாஞ்ேறது
இல்ல! ஏன்டாம்ைா? குழந்மத ிறந்தா
இப் டி டிப்பைஷன் ேிலருக்கு இருக்கும்னு
டாக்டர் சோல்லவும் தாபன, நான் எல்லா
பவமலயும் ார்த்துக்கபறன். உன்மனயும்
கவனிச்சுக்கபறன். நான் இல்லாதப் ா
பவமலக்கு வைவங்க உங்கை
ார்த்துக்கறாங்க! இன்னும் என்னடா?
எப்ப ா மழய ைாதிரி கலகலன்னு
இருப் ?”

அன் ாய் அவன் பகட்க, இறுக

அமணத்துக் சகாண்டாள் தன்னவமன.
அைேிக்கு கண்ண ீர் அதுப் ாட்டுக்கு
இறங்கியது கண்கைில்.
ஆைம் த்தில் கவனிக்காவிட்டாலும்,
சைல்ல ைமனவியின் ைாற்றம் புரியபவ
சேய்தது அேய்க்கு. சேக் அப் ப ான
ப ாது டாக்டமை விோரிக்க,
ப ாஸ்ட் ார்ட்டம் டிப்ைஷனாக
(குழந்மதப் ிறப்புக்கு ின் வரும்
டிப்ைஷன்) இருக்கலாம் என்றவர் அவைின்
பவமல ளுமவக் குமறத்து, நல்ல
உணவு, தூக்கம் எல்லாம் கிமடக்கும் டி
ார்த்துக் சகாள்ை சோன்னார். தாய்ப் ால்
சகாடுப் தால் ைருந்து எமதயும்
சகாடுக்கவில்மல அவர். ப ாக ப ாக
ேரியாகிவிடும் என அவர்
சோல்லியிருக்க, ச ாறுமையாக
இருந்தான் ைமனவியிடம். ஆனால் லன்
என்னபவா பூேியைாகத்தான் இருந்தது.
ேின்னதாக போக் சோன்னாபல குலுங்கி
குலுங்கி ேிரிப் வள், இப்ச ாழுது
ேிரிப்ச ன் மதபய ைறந்திருந்தாள். வாய்
விட்டு எமதயும் அவனிடம்
சோல்வதில்மல. ச ருமூச்சுடன்
ைமனவிமய அமணத்து, கன்னம் வருடி
ஆறுதல் டுத்தினான் அேய்.

“சேல்லம்ைா! இன்னிக்கு காமலயில ஒரு

ைீ ட்டிங் இருக்குடா! இல்மலன்னா உன்
கூடபவ இருப்ப ன். ைீ ட்டிங் முடிச்சுட்டு
ர்ைிஷன் ப ாட முடியுதான்னு
ார்க்கபறன். காமலக்கும் ைதியத்துக்கும்
ோப் ாடு வச்ேிருக்பகன். கபைக்டா
ோப் ிடனும், ேரியா? ாப் ா தூங்கற
மடம்ல நீ யும் தூங்கனும். ஓபகவா? பவற
ஒன்னும் சேய்ய பவணாம். அம்ைாவும்
ப ியும் சைஸ்ட் எடுங்க! நான் ஓடி
வந்துடுபவன்” என ேைாதானப் டுத்தி
விட்டு ைனம் இல்லாைபல பவமலக்குக்
கிைம் ினான் அேய்.
இைண்டு ைணிவாக்கில் ஓைைவு முக்கிய
பவமலகமை முடித்தவன், ர்ைிஷன்
ப ாட்டுவிட்டு வட்டுக்குக்
ீ கிைம் ினான்.
தன்னுமடய ோவிமய மவத்து கதமவ
திறந்துப் ப ானவமன நிேப்தபை
வைபவற்றது.

“அைேிம்ைா” குைல் சகாடுத்தப் டிபய

ரூமுக்குள் நுமழந்தான்.

அங்பக அவன் கண்ட காட்ேியில்

ஈைக்குமலபய நடுங்கி விட்டது
அவனுக்கு.

“அைேி!!!!!” என கத்தியப் டிபய

ைத்தசவள்ைத்தில் கிடந்த ைமனவிமய
பநாக்கி ஓடினான்.

ைணிக்கட்மட அறுத்து ைத்த சவள்ைத்தில்

கிடந்தாள் அவள். மூக்கில் விைல்
மவத்துப் ார்க்க மூச்சு இன்னும்
இருந்தது. அவைைாக மகக்குட்மடமய
எடுத்து அவள் மகமயக் கட்டியவன்,
ஹாஸ் ிட்டல் ப ாவதற்காக
ைமனவிமய மககைில் அள்ைிக்
சகாண்டான். கதமவ பநாக்கி ஓடியவன்,
ஆணி அடித்ததுப் ப ால நின்றான்.

“ஐபயா!!! அம்மும்ைா!” அப் டிபய

தமையில் ைமனவிமயக் கிடத்தியவன்,
சநஞ்ேம் முைசோலி சகாட்ட ரூமுக்கு
ஓடினான். அங்பக கட்டிலில், அவன் உயிர்
மூச்சு ப ச்ேின்றி கிடந்தது.

“அம்மும்ைா” என கத்தியவன் வாரிக்

அமணத்துக் சகாண்டான் தன் ைகமவ.
ைமனவியா ைகைா என தடுைாறியவன்,
குழந்மதமயத் தூக்கிக் சகாண்டு எதிர்
வட்டுக்கு
ீ ஓடினான். அந்த வட்டில்
ீ ஒரு
தம் தி தன் தாய் தந்மதயுடன் வேித்து
வந்தனர். ம த்தியக்காைன் ப ால அவன்
கதமவத் தட்ட அந்த வட்டுப்
ீ ச ண்
கதமவத் திறந்தாள். அேமயயும்
ிள்மைமயயும் ார்த்தவள், ேட்சடன
உள்பை ஓடி தனது கார் ோவிமய
எடுத்துக் சகாண்டு ஓடி வந்தாள்.
ிள்மைமய அவள் மகயில் சகாடுத்து
விட்டு, ஓடிப்ப ாய் தன் ைமனவிமயத்
தூக்கி வந்தான் அேய்.

ைத்தத்தில் குைித்திருந்த அைேிமய

யத்துடன் ார்த்தாள் அந்தப் ச ண்.

“ப்ைிஸ் சஹல்ப் ைீ ேிஸ்டர்! ஐ நீ ட் டூ பேவ்

சதம் ப ாத்” எனும் அவன் கதறலில் தன்
நிமல அமடந்தவள், ிள்மைமயத்
தூக்கிக் சகாண்டு காமை எடுக்க
விமைந்தாள்.

அம்ைாவும் ச ண்ணும் அவேை ேிகிச்மேப்

ிரிவில் பேர்த்துக் சகாள்ைப் ட்டார்கள்.
அேய் கலங்கிப் ப ாய் நின்றான். ைகமை,
அந்த ேின்ன குருத்மத ைமனவிதான்
எதாவது சேய்து விட்டாபைா என ைனம்
கிடந்து அடித்துக் சகாண்டது. டிப்ைஷமன
ோதாைணைாக எடுத்துக் சகாண்படபனா
என தன்மனபய சநாந்துக் சகாண்டான்
அேய். ைகமை கவனித்த டாக்டர்
சவைிபய வை, அவரிடம் ஓடினான் அவன்.

“ யப் டாதீங்க ைிஸ்டர் அேய்! யுவர்

டாட்டர் இஸ் பேவ்! டீமஹட்பைட்
ஆகிருக்கா ப ி. சைாம் பநைைா ால்
குடுக்காை விட்டிருக்காங்க. அழுதழுது
சதாண்மடக் கட்டி, மூச்சு விட
திணறிருக்கா! இப்ப ா நாங்க தகுந்த
ேிகிச்மேக் குடுத்துபடாம்! படாண்ட்
பவாரி! ஷீ இஸ் ச ர்ச க்ட்லி ஆல்மைட்”

டாக்டர் அப் டி சோன்னதும் தான் உயிபை

வந்தது அவனுக்கு. ைமனவி
அவைிபலபய மூழ்கி ாலூட்டாைல்
இருந்திருக்கிறாள்! ிள்மைமயக்
சகால்ல முயலவில்மல என புரிந்துக்
சகாண்டவனுக்கு நிம்ைதி அமடவதா,
இல்மல தான் வைாைல் இருந்திருந்தால்
அம்ைா ைகள் இருவரின் உயிர்
ப ாயிருக்கும் என் மத நிமனத்து அழுது
கமைவதா என சதரியவில்மல.

ைமனவி இன்னும் ஆ பைஷன்

திபயட்டரில் தான் இருந்தாள். பஹவி
ப்ைட் பலாஸ் பவறு. எதிர் வட்டுப்
ீ ச ண்
தான் அவனுக்கு ஆறுதல் சோல்லி
சகாஞ்ேம் சதம் ாக இருக்க கா ியும்
வாங்கிக் சகாடுத்து விட்டுப் ப ானாள்.
தன் கண்ணுக்கு சதய்வைாய்
சதரிந்தவமை, மக எடுத்துக் கும் ிட்டான்
அேய்.
ைமனவி நிமல சதரிய காத்திருந்தவன்,
ைகைின் க்கத்திபலபய இருந்தான்.
ேின்னக் மகயில் ஊேி ஏற்றி ட்ரீப்ஸ் ஏற,
ஓய்ந்து ப ாய் கிடந்த ைகமை சைல்ல
வருடிக் சகாடுத்தான்.

“அப் ாமவ ைன்னிச்சுருடா அம்மும்ைா!”

கண்ண ீர் ாட்டுக்கு வழிந்தது அவனுக்கு.

“இனி அப் ா உன்மனயும் அம்ைாமவயும்

த்திைைா ார்த்துக்கபறன்ைா! எனக்கு
உங்கை விட்டா பவற யாரும்ைா
இருக்கா!” என சைல்லிய குைலில்
பகவினான் அந்த வைர்ந்த ஆண்ைகன்.

“ோர், டாக்டர் உங்கை கூப் ிடறாரு” என

சைல்லிய குைலில் அமழத்தார் நர்ஸ்.

ைகள் அருகில் இன்சனாரு நர்ஸ் இருக்க,

ைமனவிக்கு ேிகிச்மே அைிக்கும்
டாக்டமை நாடிப் ப ானான் அேய். ைனம்
கல்மலக் கட்டி மவத்தது ப ால
கனத்தது. கால்கள் நகை ைாட்படன் என
ேண்டித்தனம் சேய்தன. கண்கமைத்
துமடத்துக் சகாண்டு சைல்ல
சநருங்கினான் எசைர்சேன்ேி அமறமய.

சவைிபய வந்த டாக்டர்,

“ைிஸ்டர் அேய்! உங்க ைமனவிமயக்

காப் ாத்திட்படாம்! ஸ்பட ில் ஆக
இன்னும் ேில வாைம் எடுக்கலாம். ஆனா
நான் உங்க கிட்ட ப ே வந்தது பவற
விஷயம்” என்றார் அவர்.

“சோ..சோல்லுங்க டாக்டர்”

“உங்க ைமனவிய ஒரு ைனநல

ைருத்துவர் கிட்ட சை ர் ண்ணுறது
நல்லதுன்னு நான் சநமனக்கபறன்.
எனக்கு என்னபைா இது அவங்கபைாட
முதல் சூமேட் அட்படம்ப்ட்னு பதாணல!
இன்சனாரு மகயில இபத ைாதிரி
காயத்துக்கான தழும்பு இருக்கு”

அவனும் அந்த தழும்ம ப் ார்த்து

விோரித்திருக்கிறான். ேின்ன வயதில்
ேமையல் விமையாட்டு விமையாடும்
ப ாது கத்தி கீ றிவிட்டது என சோல்லி
இருந்தாள் ைமனவி.

‘ஐபயாடி! நம் ிபனபன உன்மன,

அப் டிபய நம் ிபனபன!’ ைனதிபலபய
அைற்றினான் அேய்.

“இப் டிபய விடறது நல்லதில்மல அேய்!

சுத்தி உள்ைவங்களுக்குக் கூட ஆ த்தா
ப ாயிடலாம்! நம்ை ஹாஸ் ிட்டலபய
மேக்கபலாேி டி ார்ண்ட்சைண்ட் இருக்கு.
நான் சை ர் ண்ணபறன் அங்க! பலட்டர்
வந்து சலட்டர் வாங்கிக்குங்க” என
சோல்லியவர், அவன் பதாைில் தட்டிக்
சகாடுத்து விட்டு சேன்றார்.
ைனநிமல ாதிப்பு, ஏற்கனபவ
தற்சகாமலக்கு முயன்றவள் எனும்
தங்கள் அவமன ஆட்டி மவத்தன.
இசதல்லாம் அறியாைல், சதரியாைல்
இத்தமன வருடம் அவபைாடு
வாழ்ந்திருக்கிபறாபை எனும் எண்ணபை
உயிபைாடு சகான்றது அவமன.

“கல்யாணம் ஆனதும், நாை சைண்பட

ப ருதாபன! வாழ்க்மக முழுக்கப்
ப ேலாம்” என ச ண் ார்க்கப் ப ான
ப ாது அைேி சோன்னது ஞா கம் வந்தது
அவனுக்கு.

‘சைண்டு மூனானது தான் ிைச்ேமனபயா!’

என அவன் ைனம் ேரியான திமேயில்
யணித்தது.

‘என்ன வந்தாலும் ேைாைிக்கனும்!

அவளும் புள்ையும் என் சைண்டு கண்ணு
ைாதிரி!’ என ைனதில் முடிசவடுத்தவன்,
நிைிர்ந்து நின்றான்.

அைேி ஹாஸ் ிட்டலில் இருந்த இைண்டு

வாைமும் அவனுக்கு ஒபை ஓட்டம்தான்.
பவமலக்கு விடுப்பு எழுதி சகாடுத்தவன்,
ைகமையும் ைமனவிமயயும் ஓடி ஓடிப்
ார்த்தான். அைேிக்கு வரியைான
ீ
ைருந்துகள் சகாடுக்கப் ட்டதால்,
ைகளுக்கு நர்ேின் உதவியுடன் புட்டிப் ால்
ழக்கினான் அேய். பவமல சேய்யும்
ச ண்ைணிமய ஹாஸ் ிட்டலுக்கு
வைமவத்து ைகமைப் ார்த்துக் சகாள்ை
மவத்தான். அவர்கள் இருவருக்காக தான்
நலைாக இருக்க பவண்டும் என
தன்மனயும் கவனித்துக் சகாண்டான்.
அைேியுடன் ஹாஸ் ிட்டல் அமறயில்
இருக்கும் பநைசைல்லாம் அவள் கண்கள்
குற்ற உணர்ச்ேியுடன் அவமனபய
வட்டைிடும். அவனும் அவளுக்கு
எல்லாம் சேய்வான், அன் ாக ப சுவான்.
ஆனால் தற்சகாமல முயற்ேி
ேம் வத்மத குறித்து ைட்டும் எதுவும் ப ே
ைாட்டான்.

“சேய்!”

“என்னம்ைா?”

“ ாப் ாவ நான் ஒன்னும் சேய்யல சேய்!”

“எனக்கு சதரியும்டா”

“எனக்கு அன்மனக்கு என்ன ஆச்சுன்பன

சதரியல சேய்! ஒபை போகைா, என்
வாழ்க்மகபய முழுகிப் ப ாயிட்ட ைாதிரி
ஒரு ீலிங். நீ ங்க பவற என்மன தள்ைி
வச்ேிடலாம்னு ாப் ாகிட்ட
சோன்ன ீங்கைா, அதான் என்னால
முடியல சேய்! அந்த வார்த்மதய
ஏத்துக்கபவ முடியல..அப் டிபய
டுத்துருந்பதன். இவ அழறா, எனக்கு
பகக்குது! எழுந்து வந்து தூக்கனும், ால்
சகாடுக்கனும்னு அறிவு சோல்லுது ஆனா
என் ைனசும் உடம்பும் பகக்க ைாட்டுது
சேய்! நான் நல்ல ச ாண்டாட்டியா?
நல்ல அம்ைாவா? அப் டின்னு
எனக்குள்ைபய ஒரு பகள்வி! ப ாக ப ாக
அவ அழறது கூட என் காதுல விழல.
எனக்குள்பைபய அப் டிபய மூழ்கிட்படன்.
திடீர்னு எழுந்து ார்க்கபறன், ாப் ா
அப் டிபய அமைதியா கிடக்கா!
எனக்கு…எனக்கு என்ன சேய்யன்னு
சதரில சேய்! என் புள்மைக்கு என்னபைா
ஆச்சுன்னு சதரியுது, ஆனா என்ன
சேய்யன்னு சதரில! அவ இல்லாை, நீ ங்க
இருக்க ைாட்டிங்கன்னு எனக்கு சதரியும்.
அதான் நீ ங்க ப ாறதுக்கு முன்ன நான்
ப ாயிடலாம்னு மகமய
அறுத்துக்கிட்படன்!” என சோல்லி கதறிய
ைமனவிமய இறுக அமணத்துக்
சகாண்டான் அேய்.

வார்த்மதகள் வைவில்மல அவனுக்கு.

அவபைாடு பேர்ந்து இவனுக்கும் கண்ண ீர்
தான் வந்தது.

அப் டி இப் டி என உடல் பதறிய

அைேிமய அப் ாயிட்பைண்ட் வாங்கி
இருந்த ிை ல ைனநிமல ைருத்துவரிடம்
அமழத்து சேன்றான் அேய். ஒரு ைாதம்
அவள் கவுன்ேலிங் சேன்று வை,
வட்டிபலபய
ீ தங்கி முழு பநைமும்
ிள்மைமயயும் ைமனவிமயயும்
ார்த்துக் சகாள்ை ஒரு ச ண்ைணிமய
பவமலக்கு எடுத்தான். சகாஞ்ேம்
வயதான அந்தப் ச ண்ைணி ைங்மகமய
நன்றாகப் ார்த்துக் சகாண்டார்.

ஒரு ைாதம் கழித்து அேயிடம் தனியாக

ப ே பவண்டும் என அமழத்தார் அந்த
ைனநல ைருத்துவர். ட டப்ப ாடு
கிைம் ி சேன்றான் அேய்.

“ைிஸ்டர் அேய்”

“சோல்லுங்க டாக்டர்”

“உங்க ைமனவி அவங்க கடந்த காலத்தப்

த்தி எதாச்சும் பஷர்
ண்ணிருக்காங்கைா?”

“இல்ல டாக்டர்! சநமறய தடமவ

பகட்டுருக்பகன்! கிர்ந்துக்கற ைாதிரி
ேந்பதாஷைான விஷயம் ஒன்னும்
இல்மலன்னு ைழுப் ிடுவா! நானும் ழே
எதுக்கு கிைறனும்னு அப் டிபய
விட்டுட்படன் டாக்டர்”

“ஒரு வாக்கியத்துல சோல்லனும்னா

அவங்க சைாம் ாவப் ட்ட ேீவன்
ைிஸ்டர் அேய். அவங்க கூட ப ேியதுல,
கவுன்ேலிங் குடுத்ததுல அவங்களுக்கு
‘ ார்டர்மலன் ச ர்ேனலிட்டி
டிோர்டர்’(borderline personality disorder)
இருக்குன்னு டயக்பனாஸ்
ண்ணியிருக்பகன். நல்லா பகட்டுக்குங்க
ைிஸ்டர் அேய், இது அவங்க
அம்ைாவுக்கும் இருந்துருக்கு, இப்
இவங்களுக்கு, நாமைக்கு இவங்க
ைகளுக்கும் வைலாம்” என ஒரு குண்மடத்
தூக்கிப் ப ாட்டார் டாக்டர்.

சநஞ்மே நீ வி விட்டுக் சகாண்டான்

அேய்.

“அப் டின்னா என்ன டாக்டர்?”

“இது ஒரு வமகயான ைனபநாய்தான்.

இது உள்ைவங்க சைாம் இன்சேகியூைா,
ஓவர் இபைாஷனலா, ச ாசேேிவா
இருப் ாங்க. இந்த ச ாசோேிவ் கூட
அவங்க உயிைா நிமனக்கறவங்க கிட்ட
ைட்டும் தான் வரும். நாை எதுக்கும்
லாயக்கு இல்மல, நம்மை யாருக்கும்
ிடிக்கல, நம்ை விரும் றவங்க
கண்டிப் ா நம்ைை விட்டுட்டுப்
ப ாயிடுவாங்கன்ற ைனநிமலல நித்தம்
உழண்டுட்டு இருப் ாங்க. அவங்க கிட்ட
சகாஞ்ேைா ாேத்த காட்டனா கூட
அப் டிபய உடும்பு ைாதிரி
புடிச்சுக்குவாங்க. அந்த
ாேத்துக்குரியவங்க பலோ முகம்
சுைிச்ோக் கூட உள்ளுக்குள்ை சநாறுங்கி
ப ாயிடுவாங்க. இங்கதான் தன்மனபய
துன்புறுத்திக்கறது, தற்சகாமலக்கு
முயலுறது எல்லாம் வருது ைிஸ்டர்
அேய்”

சநஞ்ேம் கனக்க டாக்டமைபய

ார்த்திருந்தான் அேய்.

“இவங்க அம்ைா சைாம் ச ாசேேிவ்வா

இருந்துருக்காங்க. அவங்கபைாட
சதால்மல ச ாறுக்க முடியாை உங்க
ைாைனார் இன்சனாரு ச ாண்ணு க்கம்
ோஞ்ேிருக்காரு. அத ஏத்துக்க
முடியாைத்தான் தற்சகாமல
ண்ணிக்கிட்டாங்க. அவங்க
அம்ைாபவாட வயலண்ட்
ிபஹவியைத்தான் ப ய்
ிடிச்ேிருக்குன்னு இவங்கைாம் முடிவு
ண்ணிருக்காங்க. ைமனவி ப ானதும்
அந்த இன்சனாரு ச ாண்ண கல்யாணம்
சேஞ்ேிருக்காரு உங்க ைாைனார். அவங்க
ேித்தி இவங்கை சவறுக்கல்ல, அபதாட
ாேைாகவும் ார்க்கல! ஆனா அப் ா
சைாம் பவ நல்லா ார்த்துருக்காரு.
அவங்களுக்கு குழந்மத குட்டின்னு வை,
உங்க ைமனவிக்கு சைாம் ச ாறாமை
ஆகியிருக்கு! ஏழு வயசுல, அப் ா
தம் ிக்கு ைட்டும் மேக்கிள் வாங்கி
குடுத்து ஓட்டவும் சோல்லி குடுத்தாருன்ற
பகா த்துல அவன மேக்கிள்ை இருந்து
தள்ைி விட்டிருக்காங்க! அன்மனக்கு
அவங்க அப் ா பகா த்துல முதல்
முமறயா ப ாட்டு அடிச்ேிருக்காரு. அத
ஏத்துக்க முடியாைத்தான் மகய
அறுத்துக்கிட்டு தற்சகாமலக்கு
முயன்றிருக்காங்க. சகாஞ்ேம் அக்கமற
எடுத்து கவனிச்ேிருந்தா ஷீ மைட் ீ
ஆல்மைட். ஆனா தற்சகாமலக்கு
முயலவும் அம்ைா ைாதிரி ம த்தியம்
ிடிச்ேிருக்குன்னு அடிக்கடி சோல்லி
சோல்லி வட்டுல
ீ எல்லாரும்
திட்டியிருக்காங்க. அவங்க அப் ாவும்
ஒதுக்கி மவக்க ஆைம் ிச்ேிருக்காரு.
கிமடச்ே சகாஞ்ே நஞ்ே ாேமும்
இல்லாை ப ாச்சு. ைத்த சைண்டு
ிள்மைங்க கிட்ட இவங்கை சநருங்க
விடபவ யந்து, ம த்தியத்துகிட்ட
ப ாகாதீங்கன்னு சோல்லி சோல்லி
வைர்ந்துருக்காங்க. சேத்துப் ச ாமழச்சு
வந்தவங்க சைாம் பவ ஒடுங்கிப்
ப ாயிட்டாங்க. ாேத்த எதிர்ப் ார்க்க
யம், அப் ா ைறு டி
அடிச்ேிருவாபைான்னு யம், அம்ைா
ைாதிரி தான் ம த்தியம் தாபனான்னு
யம். இப் டி யந்து யந்து எமதயும்
மதரியைா ப ே முடியாை, நடந்துக்க
முடியாை அப் டிபய வைர்ந்துருக்காங்க.
எந்பநைமும் அவங்களுக்கு காவலா ஆள்
பவறு ப ாட்டுருக்காங்க, எங்க ைறு டி
சூமேட் ண்ணிப் ாங்கபைான்னு!
திசனட்டு ஆனதும் கடமைமய முடிக்கற
ைாதிரி உங்களுக்கு கல்யாணமும்
ண்ணிக் குடுத்துருக்காங்க”

சும்ைாவா கல்யாணம் சேய்து

சகாடுத்தார்கள்! அவள் குமறமய
ைமறக்க வடு,
ீ நமக சதாமக என
ஆர்ப் ாட்டைாகவல்லவா திருைணம்
சேய்து சகாடுத்தார்கள். ைமனவி
ஆைம் த்தில் ப ேபவ தயங்கியது,
சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைாக தனதன் ில்
ைாறியது எல்லாம் நிமனவுக்கு வந்தது
அவனுக்கு.

“உங்க அன்பு அவங்களுக்கு உள்ை

சோட்டு சோட்டா இறங்கி, காஞ்ேி ப ாய்
கிடந்த ைனே குைிை வச்ேிருக்கு ைிஸ்டர்
அேய். நீ ங்க ைட்டும் தான் எல்லாமும்னு
ைகிழ்ச்ேியா இருந்துருக்காங்க உங்க ைக
வரும் வமை. உங்கை அவங்கைால யார்
கிட்டயும் பஷர் ண்ணிக்க முடியாது.
ைகைா இருந்தாலும் ேரி, ைகனா
இருந்தாலும் ேரி. உங்களுக்கு சோந்த
ந்தம் இல்லாை தனியாைா இருந்தது
கூட அவங்களுக்கு வேதியா ப ாச்சு.
முழுக்க முழுக்க நீ ங்க
அவங்களுக்குத்தாபனன்னு
ைகிழ்ந்துருக்காங்க. உங்களுக்காக
எமதயும் சேய்வாங்க. குழந்மத
உண்டாகி இருந்தப்ப ா அமத
கமலச்ேிருக்கலாம். ஒரு ச ாண்ணு
சநமனச்ோ முடியாதது இருக்கா! ஆனா
நீ ங்க ஏங்கி அழுததுக்காக தனதன்புக்கு
ங்கம் வரும்னு சதரிஞ்சும் சுைந்து
ச த்துருக்காங்க. சுைக்கற ஒவ்சவாரு
சநாடியும் உள்ளுக்குள்ை
சேத்துருக்காங்க. உங்களுக்காக
எவ்வைபவா முயற்ேி சேஞ்ேிருக்காங்க
ைகை ாேைா ார்க்க. ஆனா அவங்கைால
முடியல. ைகை ார்த்தாபல யம். தனக்கு
கிமடச்ே அன்ம றிச்சுக்குவாபைான்னு
யம்! குழந்மதயப் ார்த்து தாயன்பு
சுைக்கல இவங்களுக்கு! யம், யம், யம்
தான் சுைந்துருக்கு!”

இருவருக்கும் வரும் ேின்ன ேின்ன

ேண்மடகள் கூட, இவன் சவைிபய
சேல்லும் ப ாது பவறு ச ண்கள்
யாரிடமும் ப ேி விட்டாபலா, எதிர்த்த
வட்டு
ீ ச ண்ணிடம் புன்னமக
ேிந்தினாபலாதான் நடக்கும்.
அப்ச ாழுசதல்லாம் ைமனவியின்
ச ாறாமையில் ேிரித்தவன், இப்ச ாழுது
உள்ளுக்குள் அழுதான்.

“டாக்டர், இமத கியூர் ண்ண முடியாதா?”

கைகைத்த சதாண்மடமய சேறுைிய டி
பகட்டான் அேய்.

“ைருந்து ைாத்திமை கவுன்ேலிங்லாம்

நான் தருபவன் அேய். ஆனா நீ ங்க
ைட்டும்தான் அவங்கபைாட ைன
பநாய்க்கு நிவாைணம் ஆகமுடியும்.
அவங்கபைாட ைருந்பத நீ ங்கதான், உங்க
அன்புதான்.”

“ஐபயா டாக்டர்! அவளுக்காக அன்பு

என்ன, என் உயிமைபய கூட குடுப்ப ன்!
ஆனா அவளுக்கு ைட்டும்தான் என் அன்
சகாடுக்கனும்னா, எங்கை நம் ி
ச ாறந்திருக்கும் அந்த ச்மேக் குருத்து
என்னாகும் டாக்டர்!” அடக்கைாட்டாைல்
கதறிவிட்டான் அேய்.

இப் டி எத்தமனபயா விேித்திைைான

பகஸ்கமைப் ார்த்தவைாயிற்பற அவர்!
அேய் ஒரு கட்டுக்குள் வரும் வமை
காத்திருந்தார்.

“ைிஸ்டர் அேய்! நீ ங்க ப லண்ஸ்

ண்ணிதான் ஆகனும்! ைமனவிக்கும்
ைகளுக்கும் உங்க அன் ப லண்ஸ்
ண்ணிதான் ஆகனும். ைனே தைை
விடாை முயற்ேி ண்ணுங்க. குழந்மதக்கு
இப் ஒன்னும் சதரியாது. ால் குடிக்கும்,
தூங்கும், விமையாடும் அவ்வைவுதான்.
இந்த மடம்ை ைகளும் நம்ை
குடும் ம்தான்னு அவங்களுக்கு புரிய
மவக்க கிமடச்ே வாய்ப் ா
 யன் டுத்திக்குங்க! அன்புன்றது ங்குப்
ப ாட்டாலும் குமறயாது. அள்ை அள்ை
வந்துகிட்பட இருக்கற அட்ேய ாத்திைம்
அதுன்னு சதரிய மவங்க. ஐ வில்
சஹல்ப் யூ டூ. ேியர் அப் மை பைன்!
ப ாேிட்டிவ் மேட் ார்த்தீங்கன்னா,
அவங்க அம்ைாவ விட இவங்களுக்கு
ாதிப்பு குமறவு. இவங்க வயலண்ஸ்
காட்டல உங்க கிட்டயும் ைக கிட்டயும்.
போ நம் ிக்மகயா இருங்க” என பதற்றி
அனுப் ி மவத்தார்.

சுருக் சுருக்சகன வலித்த சநஞ்மே நீ வி

விட்டுக் சகாண்பட ைனதில் ாைத்துடன்
சவைிபயறினான் அேய். அடுத்த வாைபை
இன்சனாரு குழந்மத பவண்டபவ
பவண்டாம் என குடும் க்கட்டுப் ாடு
சேய்துக் சகாண்டான் அவன்.
டாக்டர் சோன்னது ப ாலபவ,
ைமனவிமய அன் ாகப் ார்த்துக்
சகாண்டான். ைகமை ைாைரிப் வரிடம்
விட்டு விட்டு சவைிபய சதருபவ கூட்டிப்
ப ானான் அவமை. ேிரிக்க மவத்தான்,
ேிணுங்க மவத்தான். ஆனால்
உள்ளுக்குள் ைரித்துப் ப ானான்.
ைமனவியின் முன் ைகமை தூக்கக் கூட
ைாட்டான். அவள் நன்றாக அேந்து
தூங்கியதும், ைகைின் ரூைிக்கு ப ாய்
தூங்கும் குழந்மதமய சநஞ்ேில் அள்ைிப்
ப ாட்டுக் சகாண்டு,

“அம்மும்ைா, அம்மும்ைா” என வாய்

ஓயாைல் சைல்லிய குைலில்
சகாஞ்சுவான். கண்ணில் நிற்காைல்
கண்ண ீர் ஊற்றும்.

ைமனவியின் நிமலயில் சகாஞ்ேம்

சகாஞ்ேைாக ைாற்றம் வந்தது. மழய டி
கலகலசவன ைாற ஆைம் ித்தாள். அபத
பநைம் ைகளும் வைை ஆைம் ித்தாள். எட்டு
எடுத்து மவக்க ஆைம் ித்தாள். எட்டி
நின்று ார்க்கும் தாமயவிட,
இைசவல்லாம் தாங்கும் தந்மதமய
அவளுக்கு ிடித்துப் ப ானதில்
ைாயசைன்ன! நடக்க ஆைம் ித்தவள்,
அவமன பநாக்கி எட்டு எடுத்து
மவத்தாள்.

ஈறு சதரிய ேிரித்தப் டி தன்மன பநாக்கி

வரும் ைகமை, எப் டி அள்ைிக்
சகாள்ைாைல் இருக்க முடியும்.
முடியவில்மலபய அவனால்!
அவேைத்தில் தூக்கி முத்தைிட்டுவிட்டு,
யத்பதாடு ைமனவிமயப் ார்ப் ான்.
அவள் ார்மவ குழந்மதமயத் தூக்கி
இருக்கும் அவன் மகயிபலபய இருக்கும்.
கண்ணில் யம் அப் ட்டைாக சதரியும்.
உடபன குழந்மதமய பவமல சேய்யும்
ச ண்ைணியிடம் சகாடுத்து விடுவான்.
அந்த ைாதிரி ேம் வங்கள் நிகழும்
நாட்கைில் ைத்தக்காயம் கண்டிப் ாக
இருக்கும் அவர்கள் வட்டில்.
ீ ேத்தம்
இல்லாைல் தன்மன துன்புறுத்திக்
சகாள்வாள் அைேி. வலிமய
அனு வித்தால் ைட்டுபை, அவைால்
அேயின் ாேம் இன்சனாருவருக்கும்
கிமடப் மதப் ச ாறுத்துக் சகாள்ை
முடியும். ப்பைட்டால் மக ேமதமயக்
கீ றிக் சகாள்வாள், நகம் சகாண்டு விைல்
நகக்கண்மண வலிக்க அழுத்துவாள்,
ைத்தம் வரும் அைவுக்கு சதாமடமயக்
கிள்ைிக் சகாள்வாள். ஆனால் ஒரு
தடமவக் கூட ிள்மைமய அவள்
துன்புறுத்தியது இல்மல. எல்லாபை சுய
துன்புறுத்தல்தான். வலியில் தன் ைன
வலிமய ைறக்கடிப் ாள். யந்துப்
ப ாவான் அேய். ைகமை விட்டு
ஒதுங்கிப் ப ாவான் அேய்.

ோக்பலட்மடக் சகாடுத்து ிடிங்கி

விட்டால் என்ன சேய்யும் குழந்மத? கத்தி
அழாதா? குட்டி தவைங்மகயும் தந்மத
தூக்க பவண்டும் என கதறி அழுவாள்.
ேைாதானப் டுத்தி அவமைத் தூங்க
மவத்து விடுவார் அந்தப் ச ண்ைணி.
ைகள் அழுமக அவன் சநஞ்மே ைணைாய்
கீ றி கிழிக்கும்.

சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைாக இந்த வட்டில்

ீ
தனக்கு அன்பு கிமடக்காது என புரிந்து
சகாள்ை ஆைம் ித்திருந்தாள் ேின்னவள்.
பவமலக்காரிபய அவளுக்கு எல்லாம்
ஆகிப்ப ானார். அம்ைா என அமழத்தது
கூட அவமைத்தான். உள்ளுக்குள்
சநாறுங்கிப் ப ானான் அேய்.
இப் டிபய ைகளுக்கு ஐந்து வயது ஆகி
இருந்தது. வட்டில்
ீ கிமடக்காத அன்ம
சவைிபய பதட ஆைம் ித்தாள் ைகள்.
ள்ைியில் பேர்த்து விட, ஆேிரிமய
ின்னாபலபய சுற்றினாள். அவருக்கு
இவள் ைட்டும் ைாணவி இல்மலபய.
ைடியில் வந்து அைர்ந்து சகாள்ளும்,
அடிக்கடி ஒட்டி உைேிய டி நிற்கும், தீச்ேர்,
தீச்ேர் என அடிக்சகாரு தடமவ
அமழக்கும் அழகிய குட்டி ைங்மகமய
கடிந்துக் சகாள்ைவும் முடியவில்மல
அவைால். அவைின் அப் ாவிடம் இப் டி
நடந்துக் சகாள்கிறாள் ைகள் எனவும்,
தன்னால் ைற்ற ிள்மைகமை கவனிக்க
முடியவில்மல எனவும் சோல்லி விட,
ஓசவன வந்தது அவனுக்கு. ாேைாய்
யாைாவது ப ேினால் சகாடுத்து விட்ட
ஸ்நாக்ஸ் எல்லாவற்மறயும் அந்த
ிள்மைகளுக்பக சகாடுத்து விட்டு
 ட்டினியாய் வரும் அைவுக்கு அன்புக்கு
ஏங்கி நின்றாள் அவள்.

அடிக்கடி சநஞ்சு வலி வருவதால், அன்று

சேக் அப் ப ாய் விட்டு ேீக்கிைம் வட்டுக்கு
ீ
வந்தான் அேய். ைமனவி தூங்கிக்
சகாண்டிருக்க, ைகமை வட்டில்
ீ
காபணாம்.

“அம்மும்ைா எங்க” என பகட்க, எதிர்த்த

வட்டு
ீ தாத்தா ாட்டியுடன் விமையாட
ப ாயிருக்கிறாள் என தில் சகாடுத்தார்
அவர். அடிக்கடி நடப் துதான் அது.
ைமனவி தூங்கும் பநைம் ைகளுடன்
ச ாழுமதக் கழிக்கலாம் என எதிர்த்த
வட்டுக்குப்
ீ ப ானான் அேய். அங்பக
அவன் கண்ட காட்ேியில் ைத்தம்
சகாதித்துப் ப ானது அவனுக்கு.
அந்தக் கிழவமன ஓங்கி ஒரு எத்து
எத்தியவன், கீ பழ விழுந்தவமனப் புைட்டி
எடுத்து விட்டான்.

“ ாவி, ாவி! நாபய, உன்மன தாத்தா

தாத்தான்னு தாபனடா கூப்புடாறா! ச்ேக்
குழந்மதடா அவ! அவ கிட்ட ப ாய்! ச்ேீச்ேீ!
இந்த மகதாபன சதாடக்கூடாத இடத்துல
சதாட்டுச்சு, ஒடச்ேி ப ாடறன்டா நாபய!”
என அடி ின்னி எடுத்து விட்டான் அேய்.
கண்கள் தீப் ிழம் ாய் சோலிக்க, மக
ஓயும் வமை அடிப் மத நிறுத்தவில்மல
அவன். மூஞ்சு முகமைசயல்லாம்
ப ர்த்சதடுத்து விட்டான் அேய். அந்தக்
கிழவனின் ைகள், முன்பு ைமனவி ைகள்
உயிர் காக்க உதவியவள், அழுமகயுடன்
காலில் விழவும் தான் அடிப் மத
நிறுத்தினான் அவன்.

ைகபைா,
“அப் ா, தாத்தா அடிக்க பவணா! தாத்தா
ாவம்! அடிக்க பவணா” என அழுத டி
நின்றாள்.

தன்மன சதாடக்கூடாத இடத்தில்

ஒருவன் சதாடுவமத கூட அறியத்
சதரியாத வயது. அன்பு காட்டும்
ைனிதர்கள் என பதடிப் ப ாய்
டுக்குழியில் விழப் ார்த்த ைகமை வாரி
அமணத்துக் சகாண்டான் அேய்.

“அம்மும்ைா! உங்கப் ன் ஒரு ாவிடா,

ாவி! எனக்குல்லாம் கடவுள் உன்மன
ைாதிரி ஒரு ச ாக்கிஷத்மதக்
குடுத்துருக்கபவ கூடாது. குடுத்துருக்கக்
கூடாதுடா! நான் ாவிடா ாவி” என
முகத்தில் அமறந்துக் சகாண்டு
அழுதான்.

தன்மன நிமனத்து, தன் ைமனவிமய

நிமனத்து, விதிமய நிமனத்து அவ்வைவு
பகா ம் அவனுக்கு. ைகமைத் தூக்கிக்
சகாண்டு என்னபவா துைத்துவது ப ால
வட்டுக்கு
ீ ஓடினான்.

ைகமை அமணத்தப் டி அவன் வை, விழி

விரிய அவர்கமைபயப் ார்த்திருந்தாள்
ைங்மகயர்க்கைேி. டாக்டரின் அட்மவஸ்,
ைமனவியின் ைனநிமல எல்லாம் ைறந்து
ப ானது அவனுக்கு. பகா ம் எல்லாம்
ைமனவியின் ால் திரும் , விட்டான் ஓர்
அமற! ஒரு சுற்று சுற்றி கீ பழ விழுந்தாள்
அவள். ப ந்த ப ந்த கணவமனப் ார்த்து
நீ யா அடித்தது என விழித்தவைின்
கண்கைில் சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைாக
பகா ம் ஏறியது! தன்மன அதட்டிக் கூட
இைாத கணவன் மக நீ ட்டியதில் அவைின்
சைாத்த பகா மும் ைகைின் பைல்
ாய்ந்தது.
தட்டுத் தடுைாறி எழுந்து நின்றவள்,
ைகமை பநாக்கிப் ாய்ந்தாள். அவைின்
ாய்ச்ேலில் அேயும், மகயில்
ிடித்திருந்த ைகபைாடு கீ பழ விழுந்தான்.
ைகைின் தமல முடிமயக் சகாத்தாய்
ிடித்தவள்,

“கடேில என் புருஷன என் கிட்ட இருந்து

ிரிச்ேிட்டல்ல! இப் டித்தான் நடக்கும்னு
நான் யந்து யந்து கிடக்க, அபத ைாதிரி
ண்ணிட்டல்ல! ிோபே, ேனியபன!
சேத்துப்ப ாடி, சேத்துப்ப ா!” என
குழந்மதமய தாறுைாறாக அடிக்க
ஆைம் ித்தாள். அேயால் கூட அவமை
அடக்க முடியவில்மல.

“இவ பவணா நைக்கு! சேய் பவணா

சேய். ப்ைிஸ்! நம்ைை ிரிச்ேிடுவா! நீ ங்க
இல்மலன்னா நான் சேத்துப்
ப ாயிடுபவன். இவ பவணா” இத்தமன
நாைாக ைனதில் இருந்த அழுத்தம்
எல்லாம் வார்த்மதகைாக வந்தது.

“நான் பவணுைா இல்ல அவைா?” என

கத்தினாள்.

“ேனியன சதாமலச்சு விடுங்க” என

கதறினாள்.

“இப் டி வாழறதுக்கு நான் சேத்துப்

ப ாபறன்! நிம்ைதியா இருங்க நீ ங்க” என
தமலமயத் தமையில் முட்டிக்
சகாண்டாள்.

“என்மன விட அவதான் முக்கியைா

ப ாயிட்டாைா? என்மன
அடிச்ேிட்டீங்கல்ல! உங்க அைேிய
அடிச்ேிட்டீங்க இல்ல” பதம் ினாள்.

பவமலக்காைப் ச ண்ைணி ஓடி வந்து,

அழுது சகாண்டிருக்கும் குழந்மதமயத்
தூக்கிக் சகாண்டார். அேயின் ிடியில்
இருந்து துள்ைிக் சகாண்டு ைகமை
அடிக்க வந்தாள் அைேி. தனது பகா ம்
அவைில் இருந்த சவறித்தனத்மத கிைறி
விட்டிருப் மத எண்ணி யந்துப்
ப ானான் அேய். இத்தமன நாள்
தனக்காக அடங்கி இருந்தவள், தனது
ஒரு அமறயில் சைாத்தைாய் ைாறிப்
ப ானமத எண்ணி நடுங்கிப் ப ானான்
அேய்.

“ ால்ல தூக்க ைருந்து கலந்து எடுத்து

வாங்கம்ைா” என ஏவியவன்,
ைமனவிமய இறுக கட்டிக் சகாண்டான்.
ப ாைாடி ாமல புகட்டி விட்டான்
அவளுக்கு. கத்தி கதறி ஒரு வழியாக
தூங்கிப் ப ானாள் அைேி.

ிறபக ஓடிப்ப ாய் ைகமைப் ார்த்தான்.

அழுதவாபற டுத்திருந்தாள் அவள்.
பவமலக்காைப் ச ண்மண சவைிபய
அனுப் ி விட்டு, ைகைின் உடமல சேக்
சேய்தான் அவன். அந்த பநைம் ஒரு
தந்மதயாக உள்ளுக்குள்
சேத்துப்ப ானான் அேய். ைத்தக்காயபைா,
வக்கபைா
ீ இல்லாைல் இருக்கவும் தான்
ைனம் நிம்ைதி அமடந்தது. சநஞ்ேில்
ைகமைப் ப ாட்டுக் சகாண்டு அந்த ஆறடி
ஆண்ைகன் குழந்மதயாய் அழுதான்.
ைமனவி தூங்கி எழும் வமை, ைகமை
அமணத்துக் சகாண்பட கண்கைில்
கண்ண ீர் ச ாங்க பயாேித்துக்
சகாண்டிருந்தான் அவன்.

அன்புக்காக தனது ைகள் ஏங்கிப்

ப ாயிருப் து அவளுக்பக ாதகைாகும்
எனப் புரிந்தது. ஐந்து வயதிபலபய அவள்
பைல் அட்வாண்படஜ் எடுத்துக்
சகாள்ளும் ேமூகம், வயது ஏற ஏற
இன்னும் என்னசவல்லாம் சேய்யும் என
எண்ணி கலங்கினான். ைமனவிமயப்
ப ால ைகள் வைைக் கூடாது என
முடிசவடுத்தான். வயலண்டாக ைாறி
இருந்த ைமனவியும், ஒன்றும் அறியாத
ைகளும் இனி ஒபை வட்டில்
ீ இருக்க
முடியாது என புரிந்தது. தூங்காைல்
பயாேித்தப் டிபய டுத்துக் கிடந்தான்.
சநஞ்சு வலி பவறு சுருக் சுருக்சகன
மதத்தது.

தூங்கி எழுந்த ைமனவியிடம்,

“இனிபை உன் அேய் உனக்கு ைட்டும்தான்.

உன் கூட ங்கு ப ாட யாரும்
வைைாட்டாங்க” என ேிரித்த முகைாக
சோன்னான். முகம் ைலர்ந்துப் ப ாக
கணவமனக் கட்டிக் சகாண்டாள் அவள்.

ைறுநாள் ைருத்துவைமனக்கு ப ான்

சேய்து ரிோல்மட பகட்டுக் சகாண்டான்.
அவனுக்கு ஹார்ட் ப்ைாப்ைம்
ஆைம் க்கட்டத்தில் இருப் மதத்
சதரிந்துக் சகாண்டவன், ல முடிவுகமை
உடனடியாக எடுத்தான். ேிகிச்மேக்குப்
திந்து சகாண்டவன், தான் உயிபைாடு
இருந்தால் ைட்டுபை இரு ச ண்கமையும்
ார்த்துக் சகாள்ை முடியும் என பயாேித்து
ஒருவமை இழக்க முடிவு சேய்தான். இந்த
ஸ்ட்பைஸ் கண்டிப் ாக தன்மன அழித்து
விடும், தான் இல்லாவிட்டால்
ைனபநாயாைியான ைமனவியும்,
இைங்குருத்தான ைகளும் என்ன
கதியாவார்கபைா என யந்தான்.

அடுத்த வாைபை, ைகமை ஏற்காட்டில்

இருந்த ஒரு ள்ைியில் பேர்த்து விட்டான்
அேய். கண்டிப்புக்கும் ஒழுக்கத்துக்கும்
ப ர் ப ான ள்ைி அது! ைகமை தி
ச ஸ்டாக வைர்க்க முடிவு சேய்தான்.
ைமனவியின் நிழல் அவள் பைல் டாைல்
இருக்கட்டும் என தூைைாக சகாண்டு
ப ாய் மவத்தான் ைகமை.
“அம்மும்ைா! இங்க உன்மன நல்லாப்
ார்த்துப் ாங்கடா! நல்ல ழக்க வழக்கம்
சோல்லிக் குடுப் ாங்க! இமற க்தி
சோல்லிக் குடுப் ாங்க! நல்ல டிப்பு
சோல்லிக் குடுப் ாங்க! நீ ங்க
வாழ்க்மகயில தன்னம் ிக்மக உள்ை,
தனிச்சு ோதிக்க முடிஞ்ே ச ண்ணா
வைருவங்க.
ீ எங்க கூட இருந்தா அழிஞ்சு
ப ாயிடுவங்க
ீ கண்ணம்ைா! அப் ா
உங்கை ச ான்னாட்டம் ாத்துப்ப ன்.
ஆனா தூை இருந்து ார்த்துப்ப ன்.
அடிக்கடி வந்து உங்கை ார்த்துட்டுப்
ப ாபவன்டா அம்மும்ைா! என் அம்ைாடா
நீ ங்க! அப் ா உங்கை சைாம் பவ ைிஸ்
ண்ணுபவன். ஆனா என் ைக த்திைைா
இருக்கான்ற நிம்ைதியிபல இருப்ப ன்!
என் அம்மும்ைாடா நீ ங்க. என் புஜ்ேி
சேல்லம்!” என கண்கைில் நீ ர் வழிய தன்
ைகமை சகாஞ்ேியவன், அங்கிருந்த
ேிஸ்டரின் மகயில் அவமைப் ிடித்துக்
சகாடுத்தான். ின்பு திரும் ிப்
ார்க்காைல், நடக்க ஆைம் ித்தான்.

“அப் ா! அப் ா! அப் ா!” ைகள் கதறும்

ஓமே சநஞ்மே உலுக்கினாலும்,
திரும் ிப் ார்க்காைல் நடந்தான்
அேய்குைார்.

அத்தியாயம் 25

இங்கு நீ சயாரு ாதி

நான் ஒரு ாதி

இதில் யார் ிரிந்தாலும்

பவதமன ாதி (முத்துக்காமை)

தன் சநஞ்ேில் புமதத்துப் பூட்டி
மவத்திருந்த ாைத்மத இறக்கி
மவத்ததில் காற்றில் றப் மதப் ப ால
உணர்ந்தார் அேய். ைனம் பலோக,
சைன்னமகயுடன் தன் ைருைகமனத்
திரும் ிப் ார்த்தார் அவர். அங்பக காமை
குலுங்கி குலுங்கி அழுது
சகாண்டிருந்தான்.

“ைாப் ிள்மை! என்னதிது?”

“டீச்ேைப் ா” என அமழத்து தாவி

அமணத்துக் சகாண்டான் தன்
ைாைனாமை. அவன் ஆபவேத்தில் கீ பழ
விழ ப ான அேய் தட்டுத் தடுைாறி
ேைாைித்தார்.

“ஒரு ஆம் ை ைனசு இன்சனாரு

ஆம் மைக்குத்தான் புரியும். உங்க
சநமலமை எனக்கு நல்லாபவ புரியுது
டீச்ேைப் ா! நைக்கு இருக்கற சைண்டு
கண்ணுல எந்த கண்ணு முக்கியம்னு
பகட்டா என்னன்னு தில் சோல்ல! ஆனா
நீ ங்க, சைண்டு கண்ணுல ஒரு கண்ண
காப் ாத்த இன்சனாரு கண்ண உங்க
மகயாபலபய குத்திக்கிட்டீங்கபை
டீச்ேைப் ா! வலிச்ேிருக்குபை! ைைண வலி
வலிச்ேிருக்குபை! ேில ைாேம் ழகி கூட
வாழ்ந்த எனக்பக டீச்ேை ிரிஞ்ேி சைண்டு
நாள் இருக்க முடியல. ஆமேயா
தவைிருந்து ச த்து, ாேம் வச்ே புள்மைய
தனிச்சு விட்டுட்டு வந்த உங்களுக்கு
எப் டி இருந்திருக்கும்னு எனக்கு
நல்லாபவ புரியுது. நீ ங்க சைாம் பவ
ாவம் டீச்ேைப் ா!”

அவன் அமணப்பு இன்னும் இறுகியது.

உயிர் வாழ ைட்டுபை உணமவ
விழுங்கும் அேய்க்கு கட்டுைஸ்த்தான
காமையின் அமணப்பும் அவன் ாேமும்
கண்மணக் கட்டியது.
“யப் ா ைருைகபன! சகாஞ்ேம்
சைதுவாப் ா! அமணச்சு, அனுப் ி
வச்ேிடாபத! என் அைேிக்கு அப்புறம் தான்
என் உயிர் ப ாகனும்னு சதனம்
பவண்டிக்கிட்டு இருக்பகன் நான்!” என
கண்ணில் நீ ருடனும் உதட்டில்
ேிரிப்புடனும் சோன்னார் அவர்.

ேட்சடன தள்ைி அைர்ந்தான் காமை.

“அ ிபயாட அப் ாவ விட நீ ங்க கிபைட்டு

டீச்ேைப் ா”

“அது யாரு அ ி அப் ா?”

“அதான் திரிஷாவும் ிைகாஷ்ைாேூம்

நடிச்ோங்கபை அ ியும் நானும் டம்!
அந்த அ ி அப் ா ைகை க்கத்துல வச்சுப்
ச ாத்தி ச ாத்தி வைத்தாரு! நீ ங்க
ைனசுக்குள்ை ச ாத்தி வச்சு, சநேத்துல
தள்ைி வச்ேி என் டீச்ேை ஒரு மதரியைான
ைனுஷியா வைத்துருக்கீ ங்க! ஐ லவ் யூ
டீச்ேைப் ா!”

கலகலசவன ேிரித்தார் அேய். கண்கைில்

நீ ர் வரும் வமை ேிரித்தார்.

“இப்ப ா புரியுது ஏன் என் ைக உன்மன

உயிருக்கு உயிைா விரும் றான்னு! என்
கூட பவமல சேஞ்ேவங்க, என்
சோந்த ந்தம், அக்கம் க்கம்,
நண் ர்கள்னு எல்பலாரும் என்மன ேட்ஜ்
ண்ணாங்க. நான் சேஞ்ே காரியத்மத
அக்கு பவறா ஆணி பவறா அலேி
என்மன புழிஞ்சு காயப் ப ாட்டாங்க!
ஆனா நீ ….” சதாண்மடமய சேறுைிக்
சகாண்டவர்,

“ஆனா நீ என்மன ேட்ஜ் ண்ணல!

எனக்கு எவ்வைவு வலிச்ேிருக்கும்னு
புரிஞ்சுக்கிட்டது ைட்டுைில்லாை என்மன
லவ் ண்ணபறன்னும் சோல்ற! என்
ைனசு எவ்வைவு சநமறஞ்சுப் ப ாச்சு
சதரியுைா ைாப் ிள்மை. ைங்மக உன்மன
கல்யாணம் ண்ணதுல எனக்கு ைனசு
சுருக் சுருக்குன்னு வலிக்கும்! நம்ை
ஒழுங்கான வாழ்க்மக குடுத்துருந்தா
நம்ை ைக இப் டி ட்டிக்காட்டுல
வாழ்க்மகப் ட்டுருப் ாலான்னு
சநமனச்சு கலங்காத நாைில்ல! ஆனா
கள்ைங் க டம் இல்லாத த்திமைைாத்துத்
தங்கம்யா நீ ! என் ைக கண்டிப் ா உன்
கூட ைனசு சநமறஞ்சு வாழ்வான்னு
எனக்குத் சதரிஞ்ேிருச்சு! என் அம்மும்ைா
இவ்வைவு தகிடுதத்பதாம் ண்ணி
உன்மனக் கட்டிக்கிட்டதுல தப்ப யில்ல”

அேய் சோன்னமதக் பகட்டு காமைக்கு

பலோக சவட்கம் எட்டிப் ார்த்தது.
“அைேிக்காக உன் ச ாண்டாட்டிய
விட்டுட்படன்னு உனக்கு சநேைாபவ
பகா ம் வைலியா காமை?”

“உங்க பைல பகா ம் வைல டீச்ேைப் ா!

ஆனா என் டீச்ேை சநமனச்சு இந்த
சநஞ்சுல ைத்தபை வருது! எந்தக்
குழந்மதக்கும் இந்த சநமலமை
ேத்தியைா வைக் கூடாது! அம்ைாபவாட
ாேத்துல முங்கி, அப் ாபவாட பநேத்துல
குைிச்ேி வைை பவண்டிய
காலக்கட்டத்துல என் டீச்ேர் தனிச்சு
நின்னத சநமனச்சுப் ார்க்கறப் பவ
சநஞ்சு அமடக்குது! அந்தக் குட்டி டீச்ேை
ஓடிப்ப ாய் அமணச்சுக்க சோல்லி ைனசு
துடிக்குது! எதிர் வட்டு
ீ சகழவமன
ச ாழந்து ச ாங்கல் மவக்கனும்னு
சவறிபய வருது!”
அமதப் ற்றிப் ப சும் ப ாபத கண்கள்
கலங்கியது அவனுக்கு. தான் உயிைாய்
காதலிக்கும் தன் ைமனவி ட்ட
துன் ங்கள் அவன் சநஞ்மே வாள்
சகாண்டு அறுத்தன.

“டீச்ேைப் ா, அவங்க கூட இத்தமன ைாேம்

இருந்திருக்பகன். அத வச்சு ஒன்னு
ைட்டும் சோல்லபறன்! இங்கபய
இருந்திருந்தா தினம் உங்கை ார்த்து,
எனக்கு ைட்டும் ஏன் அன்பு சகடக்கலன்னு
ஏங்கி என் டீச்ேர் இன்சனாரு அைேியா
ஆகிருப் ாங்க! நீ ங்க கசைக்டான
எடத்துல பேர்த்து விடவும் தான் இப்
அவங்க ஒரு ேிங்கப்ச ண்ணா
இருக்காங்க! எமதயும் தனியா நின்னு
ேைாைிக்கறாங்க! மதரியைா இருக்காங்க!
இப்ப ா என்மன விட்டுட்டு வந்தத
எடுத்துக்குங்கபைன், உங்க அைேி உங்கை
இப் டி விட்டுட்டுப் ப ாவாங்கைா? ஆனா
என் டீச்ேர் சேய்வாங்க! இப்ப ா நான்
கிைம் ி அவங்கை பதடிப் ப ாகமலனா,
இதுக்கு பைலயும் என்மன வச்ேி
சேய்வாங்க!” என சோல்லிய டிபய
எழுந்தான் காமை.

புன்னமகயுடன் எழுந்தார் அேய்.

“ேரி வாங்க ைாப் ிள்மை! நாை

பஹாட்டலுக்கு ப்பைக் ஸ்ட் ோப் ிட
ப ாகலாம்! அதுக்கு அப்புறம் நீ ங்க
அப் டிபய சகைம்புங்க உங்க டீச்ேை பதடி”

சைாட்மட ைாடியில் இருந்து

இறங்கினார்கள் இருவரும்.

“அதுதான் அந்த எதிர் வடா?”

ீ என அேய்
வட்டின்
ீ முன்புறம் இருந்த வட்மடக்
ீ
காட்டிக் பகட்டான் காமை.

ஆசைன தமலயாட்டினார் அேய்.

பவகைாக அந்த வட்டுக்கு
ீ நடந்தவன், தட
தடசவன அங்கிருந்த இரும்புக் பகட்மடத்
தட்டினான்.

“படய் நாதாரி சகழட்டுக் சகழவா! வாடா

சவைிபய” என ேத்தம் ப ாட்டான் காமை.

“என்ன சேய்யற?” என தறி ப ானார்

அேய்.

ஓடிப் ப ாய் அவன் கைம் ற்றி தன்

வட்டுக்கு
ீ இழுத்தார். அவமன இழுக்கவா
முடியும்? அமேயாைல் அவன் நிற்கவும்,

“டீச்ேைப் ா சோல்லபறன்! ஒழுங்கா

வரியா இல்மலயா?” என சைல்லிய
குைலில் கடிந்தவர் பவகைாக இழுக்க
முயன்றார்.

அந்த வட்டில்
ீ விைக்கு சவைிச்ேம் வை,

“அந்த சகழவன் சேத்துடான்! இப் தயவு

சேஞ்சு வந்துடு” என ட டத்தார் அேய்.
அதன் ிறபக அவன் அமேய, எடுத்தார்
அேய் தன் வட்டுக்கு
ீ ஓட்டம். காமைமய
உள்பை விட்டு கதமவ ோற்றியவர்,
ேன்னல் திமைமய பலோக விலக்கி எதிர்
வட்மடப்
ீ ார்த்தார். ைீ மேமய
முறுக்கியப் டி ஒரு ஆள் சவைிபய வந்து
சுற்றும் முற்றும் ார்த்துவிட்டு ைீ ண்டும்
உள்பை சேன்று விட்டார்.

சநஞ்மே நீ விக் சகாண்ட அேய்,

“இந்த ைாதிரி ஓட்டம் ஓடி எத்தமன

வருஷம் ஆச்சுத் சதரியுைா! அந்தக்
சகழவன், ேம் வம் நடந்த ஒரு
வாைத்திபலபய ஹார்ட் அட்டாக்ல ப ாய்
பேர்ந்துட்டான். அந்த குடும் பை அதுக்கு
அப்புறம் வட்மடக்
ீ காலி ண்ணி
ப ாய்ட்டாங்க! இப்ப ா இருக்கறது ஒரு
ப ாலீஸ்காைன் ப ைிலி.” என
சோல்லியவருக்கு அவன் சேய்த
சேயலில் ேிரிப்புப் ச ாத்துக் சகாண்டு
வந்தது.

“ச்பே! சகழவன் புட்டுக்கிட்டானா!

அவனுக்கு என் மகயால மடயல்
ப ாடனும்னு சநமனச்பேன்! ைிஸ்ஸாகிப்
ப ாச்சு!”

“இன்னும் சகாஞ்ேம் பலட்டாகிருந்துச்சு,

அந்த ப ாலீஸ்காைன் உனக்கும் எனக்கும்
சகடா சவட்டிப் மடயல்
ப ாட்டுருப் ான்!”

“தம் ி”

குைல் பகட்டு இருவருபை திரும் ிப்

ார்த்தார்கள்.

“ோப் ிட வாங்க!” அமழத்தது பவறு

யாரும் இல்மல ைங்மகயர்க்கைேிதான்.

“தூங்கலியா அைேிம்ைா?”
“ைாப் ிள்மை வந்துருக்காரு! அவருக்கு
ோப் ிடக் குடுக்கறது இல்மலயா சேய்!
நீ ங்களும் வாங்க!” என மடனிங்
ஹாலுக்குப் ப ானார் அைேி.

“என்ன டீச்ேைப் ா, அத்மத ோப் ிட

கூப்புடறாங்க!”

இவ்வைவு பநைம் அவரின் கமதமயக்

பகட்டிருந்தவனுக்கு அதிேயைாக
இருந்தது.

“அவ ச ாண்ணப் ார்த்துக்க நீ ங்க

வந்துட்டீங்கபை! இனிபை அவ ைக
புருஷன விட்டுட்டு இந்த அப் ன்
பவணும்னு வந்து நிக்க ைாட்டாபை! அந்த
பூரிப்புத்தான் ைாப் ிள்மை!” என ேிரித்த
முகைாகபவ சோன்னார் அேய்.

காமைக்குப் ார்த்து ார்த்து ரிைாறினார்

அைேி.
“இன்னும் சைண்டு இட்லி வச்ேிக்குங்க
தம் ி! இந்த வமடமயயும் ோப் ிடுங்க”

“எனக்கு ப ாதும் அத்மத! நீ ங்களும்

உக்காந்து ோப் ிடுங்க! அடுத்த முமற
நீ ங்க கண்டிப் ா எங்க வட்டுக்கு
ீ வைனும்!
டீச்ேைப் ா உங்க சைண்டு ப ருக்கும் என்
ைங்மகமயப் ார்க்கனும்னா என்
வட்டுக்கு
ீ வாங்க! ஏன்னா என்
ச ாண்டாட்டிய இங்கலாம் இனி அனுப்
ைாட்படன். டீச்ேருக்கு என்மனயும் எங்க
வட்டுல
ீ உள்ைவங்கையும், எங்க
ஊமையும் சைாம் புடிச்ேிருச்சு!
அவங்கபை கூட இனிபை அந்த ஊை
விட்டு வைைாட்டாங்க! வமைக்காப்பு,
ிைேவம் இப் டின்னு எதாச்சும்
விபேஷம்னா கூட நீ ங்கதான் அங்க
வைனும்!” என சோல்லிய டிபய
ஓைக்கண்ணால் அைேிமயப் ார்த்தவாறு
கா ிமய ைேித்துக் குடித்தான் காமை.
அவன் வார்த்மதகள் ஒவ்சவான்றும்
அைேியின் முகத்தில் வர்ணோலத்மத
அள்ைி இமறத்தது.

“கண்டிப் ா வருபவாம் தம் ி! எனக்கு

பவற என்ன பவணும், அவ ேந்பதாஷைா
அவ குடும் ம், அவ புருஷன்னு இருந்தா
அதுபவ ப ாதும்!” முகத்தில் ேிரிப்புடன்
வாேல் வமை வந்து ைருைகமன
வழியனுப் ினார் அைேி.

அவன் கிைம் ியதும், இத்தமன நாள்

பதக்கி மவத்திருந்த ாைசைல்லாம்
வடிய,

“அவ ேந்பதாஷைா இருக்கனும் சேய்!

நான் நல்ல அம்ைா இல்மலன்னு
எனக்குத் சதரியும்! அப் டி நல்ல
அம்ைாவா இருக்கவும் சதரியல எனக்கு!
ஆனா அவ நல்லா இருக்கனும்,
ஆபைாக்கியைா இருக்கனும், புள்ை
குட்டின்னு ைகிழ்ச்ேியா இருக்கனும்னு
எப் வுபை பவண்டிப்ப ன். நல்லா
இருப் ாத்தாபன சேய்? ிைச்ேமன
ண்ணிட்டு வந்துட ைாட்டால்ல?” என
பகட்டார்.

“அவ சைாம் நல்லா இருப் ாடா

கண்ணம்ைா! நம்ை ைாப் ிள்மை அவை
ைாணி ைாதிரி ார்த்துப் ாரு! ப ான
சேன்ைத்துல அவ சகாஞ்ேைா ாவமும்,
சநமறய புண்ணியமும் ண்ணியிருக்கா!
அந்தப் ாவத்துக்கு நாை
ச த்தவங்கைாகவும், அவ சேஞ்ே
புண்ணியத்துக்கு காமை புருஷனாகவும்
அமைஞ்ேிருக்கான். இனிபை அவ
வாழ்க்மகயில எல்லாம் சுகம்தான்! நீ
வாடா! வந்து சகாஞ்ே பநைம் டு” என
அன் ாக தன் ைமனவிமய உள்பை
அமழத்துப் ப ானார் அேய்.
தன் ஆத்தா சகாடுத்த அட்ைமேத் பதடிப்
ிடித்து அமழப்பு ைணிமய அழுத்தி
விட்டுக் காத்திருந்தான் காமை. அேய்
சோன்ன கமதமயக் பகட்டதில் இருந்து
அவன் ைனம் ஒரு நிமலயில் இல்மல.
ைங்மகமயப் ார்க்க பவண்டும்,
அவமைத் தன் சநஞ்ோங்கூட்டில் ச ாத்தி
மவத்துக் சகாள்ை பவண்டும்,
உள்ைங்மகயில் தாங்க பவண்டும்,
இறுக்கி அமணத்து தூங்க பவண்டும்
என ஆயிைம் பவண்டும்கள் சநஞ்ேில்
வரிமேக் கட்டி நின்றன காமைக்கு.

“சநஞ்ோங்கூட்டில் நீ பய நிற்கிறாய்
ச ண்பண

சநற்றி ச ாட்டில் தீமய மவக்கிறாய்”

என முணுமுணுத்துக் சகாண்பட கதவு
திறக்கக் காத்திருந்தான் காமை.

கதவும் திறந்தது, தரிேனமும் கிமடத்தது.

அங்பக நின்றிருந்தது ோட்ோத் நம்
தவைங்மகதான். எப்ச ாழுதும் அழகாய்,
அம்ேைாய், சுத்தைாய், பதவமத ப ால்
இருப் வள், இப்ச ாழுது முகம் ேிவந்துப்
ப ாய், முடி கமைந்து, கண் மை ஒழுகி,
ோம் ார் கமறயுடன் இருந்த டீஷர்ட்டுடன்
ார்க்கபவ ரிதா ைாக நின்றிருந்தாள்.

அந்தக் பகாலத்தில் தன் ைமனவிமயப்

ார்த்தவன் அதிர்ந்துப் ப ாய் நின்றான்.
கணவமனப் ார்த்ததும் ாய்ந்து கட்டிக்
சகாண்டவள்,

“ோரி, ோரி, ோரி, ோரி! இனிபை விட்டுட்டு

வை ைாட்படன்! வைபவ ைாட்படன்! ோரி
காமை! ஐ லவ் யூ! ஐ ைிஸ் யூ! ஐ காண்ட்
லீவ் விதவுட் யூ! ஐம் க்பைேி அ வுட் யூ”
என கதறி விட்டாள்.

நம் ேம்மு தங்கி இருந்த அபத

பஹாட்டலில் பவறு அமறயில் தங்கி
இருந்தாள் தவைங்மக. கங்காரு குட்டி
ப ால தன் பைல் தாவி ஏறி
அைர்ந்திருக்கும் தன் ைமனயாமை
அமணத்தப் டிபய உள்பை வந்து கதமவ
ோற்றினான் காமை.

“நானும் உங்க பைல க்பைேி பைாகன் தான்

டீச்ேர்”

“வாட்??? கம் அபகய்ன்!!!”

“எங்க வைனும் டீச்ேர்?”

இவ்வைவு பநைம் கண்ண ீர் வடிய, போக

ேித்திைைாய் இருந்தவள்
அடக்கைாட்டாைல் நமகக்க
ஆைம் ித்தாள். ேிரிப்புனூபட தன்
காமையின் முகம் முழுக்க முத்த
அ ிபஷகம் சேய்யவும் தவறவில்மல
தவைங்மக.
அத்தியாயம் 26

ைழமல அன்னம் ைாதிரி

ைடியில் தூங்க ஆதரி

விடிய விடிய என் ப மை உச்ேரி

(தவைங்மக)

“இறக்கி விடுங்க! எவ்வைவு பநைம்தான்

தூக்கி வச்ேிருப் ீங்க!”

“காலசைல்லாம் தூக்கி வச்ேிருப்ப ன்

டீச்ேர்! இது ஒரு சுகைான
சுமை”அனு வித்து சோன்னான் காமை.

ரூைில் நுமழந்து கதமவ ோத்தி அமை

ைணி பநைம் ஆகியிருந்தது. இன்னும் தன்
ைங்மகமயத் தூக்கித் தான்
மவத்திருந்தான் காமை. அவளும் கட்டிக்
சகாண்டாள், அழுதாள், முத்தைிட்டாள்,
ைீ ண்டும் அழுதாள், ைன்னிப்பு
பவண்டினாள் ஆனால் கீ பழ இறங்க
முமனயவில்மல. சைல்ல அழுமக
அடங்க, கூச்ேம் வந்தது அவளுக்கு.

“இறக்குங்க காமை! நான் என்ன

ேின்னப்புள்மையா? இடுப்பு வலிக்கப்
ப ாகுது உங்களுக்கு!”

புன்னமகயுடன் கீ பழ அவள் இறங்க

முயலவும், தன் கங்காரு குட்டிமய
சைல்ல தமையில் இறக்கி விட்டான்
காமை.

“ோப்டீங்கைா?”

“காமலல ோப்டதுதான் டீச்ேர்! நீ ங்க

எதாச்சும் ோப்டீங்கைா? ஓஞ்சு ப ாய்
சகடக்கீ ங்க!”
“சைாம் ேிக்குது காமை! ஆனா
எமதயும் வாய்ல மவக்க முடியல!
குைட்டுது”

“ஏன் ஏன் என்னாச்சு டீச்ேர்? வயித்துல

காத்து புகுந்துருச்போ! இருங்க நான்
புைிப் ா எலுைிச்மே ேூஸ்சும் ோப் ாடும்
வாங்கிட்டு வபைன்” என கிைம் ப்
ப ானான் காமை.

“வயித்துல காத்து இருந்தாத்தான் வாந்தி

வருைா ைக்கு புருஷா!”முணுமுணுத்தாள்
ைங்மக.

“என்ன டீச்ேர்? என்ன சோன்ன ீங்க?”

“ஒன்னும் இல்ல! நீ ங்க எங்பகயும் ப ாக

பவணா, இங்கபய இருங்க! நான் ரூம்
ேர்விஸ் ஆர்டர் ண்ணபறன்.” என
சோல்லியவள் ரூைில் இருந்த ப ான் வழி
இருவருக்கும் உணவு ஆர்டர்
சகாடுத்தாள்.

அவள் ப ான் ப சும் பவமையில் ரூைில்

இமறந்து கிடந்த ச ாருட்கமையும்
அவைது துணிைணிகமையும் எடுத்து
அடுக்க ஆைம் ித்தான் காமை. கண்கள்
ைட்டும் சநாடிக்சகாரு முமற தன்
ைமனவிமயத் சதாட்டுத் தழுவிக்
சகாண்டது. அவளும் அவமனபயப்
ார்த்துக் சகாண்டு தான் ப ானில்
ப ேினாள்.

ப ேி முடித்து வந்தவள் ின்னிருந்து

அவமனக் கட்டிக் சகாண்டாள்.

“காமை ோர், இத்தமன நாள் என்மன

ைிஸ் ண்ண ீங்கைா?”

“சைாம் , சைாம் , சைாம் ைிஸ்

ண்பணன் டீச்ேர்! இனிபை இப் டி
என்மன விட்டுட்டுப் ப ான ீங்க, திரும் ி
வைப்ப ா காமை இருக்க ைாட்டான்!”

“என்ன ப ச்சு இது!”

அவன் முதுகிபலபய நான்கு ப ாட்டாள்

ைங்மக.

“இப் டிலாம் ப ேனா சகான்னுடுபவன்

காமைய!”

“உங்க மகயால சகான்னாக் கூட சுகைா

சேத்துப் ப ாவான் முத்துக்காமை!” என
சோன்ன டி முன்னால் திரும் ி அவமை
இறுக அமணத்துக் சகாண்டான் காமை.

“விடுங்க காமை! நான் இன்னும்

குைிக்கல, சைண்டு நாைா குைிக்கல!”

“ ைவாயில்ல டீச்ேர்! ைாடு காமைலாம்

சதனமும் குைிக்குதா, என்ன!”
“ைாடு, காமை, எருமை கடா எல்லாம்
சதனம் குைிக்குதான்னு எனக்குத்
சதரியாது! ஆனா இந்த காமைபயாட
மவப் குைிக்கும். போகத்துல குைியலுக்கு
லீவ் விட்டிருந்த புல்(bull) ச ாண்டாட்டி
கவ்(cow), இப் லீவ கான்ேல் ண்ணிட்டுக்
குைிக்கப் ப ாகுது. அதுக்கு அப்புறம்
காமையும் ைாடும் வாேைா
கட்டிப்புடிச்ேிக்கலாம்.” என
சோல்லிவிட்டு அவன் இறுக்கைான
ிடியில் இருந்து சைல்ல விலகி குைிக்கப்
ப ானாள் ைங்மக.

சைல்லிய குைலில் ஹம் ண்ணியவாபற

குைியல் அமறக்குள் புகுந்தவமைபயப்
ார்த்திருந்தான் காமை. அவமைப்
ார்க்க ார்க்க, சநஞ்ேில் யாமன ஏறி
அைர்ந்தது ப ால ைனது கனத்துப்
ப ானது அவனுக்கு. சைல்லிய
ச ருமூச்சுடன் விட்ட பவமலமயத்
சதாடர்ந்தான். கட்டிமல சநருங்கி
தமலயமணகமை ஒழுங்காக
அடுக்கியவன் கண்கைில், சைத்மத பைல்
கிடந்த ைங்மகயின் ப ான் ட்டது.
பைமேயில் மவக்கலாம் என எடுக்க,
அதில் அவன் டங்கள் ேிரித்துக்
சகாண்டிருந்தன.

“ஐ நானு!”

காமை ஆண்ட்பைாய்ட் ப ான்

மவத்திருந்தாலும், இன்னும் போேியல்
ைீ டியா க்கம் அவன் கமடக்கண்
ார்மவ சேன்றிருக்கவில்மல. அதன்
ைாயாோலங்கள் இன்னும் அந்த
ட்டிக்காட்டு ஆண்ைகமன
உள்ைிழுத்திருக்கவில்மல. அதனால்
தான் இன்னும் ைமனவிமய சதாட்டுத்
தடவிக் சகாண்டிருக்கிறான்.
இல்மலபயல் ப ாமன அல்லவா தடவிக்
சகாண்டிருந்திருப் ான்!

அவன் ார்த்துக் சகாண்டிருப் து

ைங்மகயின் இண்ஸ்டாகிைாம்
அக்கவுண்ட் என் து கூட சதரியாைல்
கட்டம் கட்டைாக வரிமேயாக இருந்த
அவன் டங்கமைப் ார்த்து சைய்
ைறந்துப் ப ாயிருந்தான் காமை. பவட்டி
நுனிமயப் ிடித்தப் டி நிற்கும் காமை,
முற்றத்தில் கால் கழுவிக்
சகாண்டிருக்கும் காமை, பூமே
அமறயில் கண் மூடி நின்றிருக்கும்
காமை, ஆத்தாமவக் கட்டிக்
சகாண்டிருக்கும் காமை,
ைச்ேக்காமைமயபயாடு ப ேிக்
சகாண்டிருக்கும் காமை, அதிதிபயாடு
ேிரிக்கும் காமை, அருபணாடு
விமையாடும் காமை, ைாேிபயாடு
நமகக்கும் காமை, சுடுதண்ண ீர்
அண்டாமவ தூக்கி இருக்கும் காமை,
எண்சணய் பதய்த்துக் குைித்து
சகாண்டிருக்கும் காமை,
கன்னுக்குட்டிமயக் சகாஞ்சும் காமை, தீ
ைிதிக்கும் காமை, கா ி கலக்கும் காமை,
அயர்ந்துத் தூங்கும் காமை, இட்லி
ோப் ிடும் காமை, ம க்கில் ஏற
ஒற்மறக் காமலத் தூக்கி நிற்கும்
காமை, பைமடயில் ாடும் காமை என
ேர்வம் காமை ையம். இமட இமடபய
கட்டம் ப ாட்ட பேமல, கா ி டம்ைர்,
கடமல ைிட்டாய், தண்ண ீர் சதாட்டி,
ைாங்காய் ேூஸ் என ல டங்கள்.
அவன் தூங்கும் ப ாது அவன் கன்னத்மத
ைங்மக முத்தைிடுவது ப ால
எடுக்கப் ட்ட சேல் ி, அவன் தூைைாக
கிணத்தில் நீ ர் இமறக்க இவள் விைல்
சகாண்டு அவன் முதுமக சதாடுவது
ப ால ஒரு ப ாட்படா என லவிதைாக
எடுத்து இன்ஸ்டாமவ நிைப் ி இருந்தாள்
ைங்மக.

ஒவ்சவாரு டத்மதப் ார்க்கும் ப ாதும்

இவனுக்கு கண்கள் பவர்த்தன. ச ாய்
சோல்லாதீங்க டீச்ேர் என அவன்
சோன்ன வார்த்மதகள் அவமனப் ார்த்து
சகக்கலி சகாட்டி ேிரித்தன.
ப ாட்படாக்கள் எந்த பததியில்
ஏற்றப் ட்டன, அமத எப் டி
ச ரிதாக்குவது என கூட சதரியவில்மல
அவனுக்கு. எமதயாவது அமுக்கப் ப ாய்
எல்லாம் காணாைல் ப ாய் விடுபைா
எனும் யம் பவறு. சைல்ல ஸ்க்பைால்
சேய்ய சேய்ய, அவன் டங்களுக்குக் கீ ழ்
வரிமேயாக காைாட்ேி டங்கள் இருந்தன.
அவரின் டங்களுக்குக் கீ ழ் இன்சனாரு
வயதான ச ண்ைணியின்( ார்வதி)
டங்கள் இருந்தன. நடு நடுபவ அேயின்
டங்கள், அபதாடு இைண்டு
குட்டிப்ம யன்கைின் டங்கள்(கதிர்
ேம்முவின் குட்டிஸ்), ஒரு ேிரித்த
போடி(கதிர், ேம்மு) என அவைின்
வாழ்க்மகயில் அவள் ாேம் மவத்த
அமனவரும் இருந்தார்கள். நடுபவ ஒரு
டத்தில் காமையின் கண்கள் ஆணி
அடித்தது ப ால நின்றன. அதில் அைேி
ேிரித்தப் டி நின்றிருந்தார். ப ாட்படாவில்
ஐ லவ் யூ அம்ைா எனும் வாேகமும்
அழும் இபைாேியும் இருந்தது. கண்மணத்
துமடத்துக் சகாண்டு திரும் ியவன்
அவன் ின்பன நின்றிருந்த ைங்மகமயப்
ார்த்து அதிர்ந்தான்.

அவன் கலங்கிய முகத்மதயும், மகயில்

இருந்த ப ாமனயும் ார்த்தவள், ப ாமன
வாங்கி அவன் ார்த்துக் சகாண்டிருந்த
டத்மத ஏறிட்டாள். நிைிர்ந்து அவமனப்
ார்த்தவள்,
“ைாைனார் வட்டுக்குப்
ீ ப ானியா?” என
பகட்டாள்.

ஆம் இல்மலசயன தமல எல்லா புறமும்

ஆடியது அவனுக்கு.

ப ாமன தூக்கி சைத்மத பைல்

வேியவள்,
ீ

“குைிக்கறப்ப ாத்தான் சநமனச்பேன்!

இன்னிக்கு காமலயில தாபன
ஆத்தாவுக்குப் ப ான் ப ாட்டு வை
சோல்ல சோன்பனாம், ஆனா அதுக்குள்ை
வந்து நிக்கறிபய எப் டின்னு! உன்மன
யார் அங்க ப ாக சோன்னது? ைாைியார்
நல்லா ேீைாட்டி அனுப் னாங்கைா?” என
பகா ைாக பகட்டப் டி குறுக்கும்
சநடுக்கும் நடந்தாள்.

“திடீர்னு நீ ங்க காணா ப ாய்ட்டா, நீ ங்க

ப ான் ண்ணற வமைக்கும்
காத்திருப் ாங்கைா டீச்ேர்? எங்க
ப ான ீங்க என்ன ஆன ீங்கன்னு எனக்கு
தட்டைா இருக்காதா? அதான் டீச்ேைப் ா
வட்டுக்குப்
ீ ப ாயிருப் ீங்கபைான்னு பதடி
வந்பதன்! நீ ங்க எங்க இருக்கீ ங்கன்னு
சதரியை வமைக்கும் என்னால நல்லா
மூச்சுக் கூட விடமுடியல! சதரியுைா
டீச்ேர்!” என ேைாதானைாக சோன்னான்
காமை.

அவள் தில் ப ே வாமயத் திறக்கும்

முன்பன கதவு தட்டப் ட்டது.

“ோப் ாடா தான் இருக்கும்! ப ாய்

வாங்குங்க!” என பகா த்மத அடக்கிய
குைலில் சோல்லியவள் ைீ ண்டும்
ாத்ரூமுக்குள் புகுந்துக் சகாண்டாள்.

உணமவ வாங்கி பைமே பைல் மூடி

மவத்தவன், ாத்ரூம் கதமவத்
தட்டினான்.
“டீச்ேர்! சவைிய வாங்க! சுட சுட
ோப் ிடுங்க வாங்க” என அமழத்தான்.

“எனக்கு ோப் ாடும் பவணா ஒரு

ைண்ணும் பவணா!” என உள்ைிருந்பத
கத்தினாள் அவள்.

ாத்ரூம் கதவின் குைிமழத் திருக அது

திறந்துக் சகாண்டது. உள்பை ப ானவன்
கண்டது, டாய்லட் ேீட்மட மூடி அதன்
பைல் தமலமயக் மகயில் ிடித்தப் டி
அைர்ந்திருந்த ைங்மகமயதான். சைல்ல
அவமை சநருங்கி அவள் தமலமய தன்
வயிற்பறாடு பேர்த்து அமணத்துக்
சகாண்டான் காமை. முதலில்
பவண்டாம் என தள்ைியவள் ின் இரு
கைம் சகாண்டு அவன் இடுப்ம
வமைத்துக் சகாண்டாள் . அழுமகயில்
அவள் உடல் குலுங்க காமையின் ேட்மட
நமனந்துப் ப ானது. ைங்மகயின்
தமலமய வருடிய டி அப் டிபய
நின்றான் அவன். எமத எமதபயா
நிமனத்து நிமனத்து அழுதாள்
தவைங்மக. அழுமக பதம் லில் வந்து
நின்று ின் பகவலில் முடிந்தது.

“எனக்கு தமல சுத்துது! தூக்கிட்டுப் ப ா”

என சைல்ல நிைிர்ந்து மகமய இைண்டும்
தூக்கி அவமன ஏறிட்டாள் ைங்மக.

முகம் ேிவந்து, மூக்கு பலோக வங்கி,

ீ
கண் இமை நீ ரில் நமனந்து, உதடு
துடிக்கப் ாவைாக அைர்ந்திருந்த தன்
ைங்மகமய இரு கைம் சகாண்டு அள்ைிக்
சகாண்டான் காமை. அவன் பதாைில்
வாகாக ோய்ந்துக் சகாண்டாள் அவள்.
சைல்ல கட்டிலில் இறக்கி விட்டவன்,

“ோப் ிடலாம்ைா! ோப் ிடுட்டு சகாஞ்ேம்

பநைம் தூங்குவங்கைாம்”
ீ என சைல்லிய
குைலில் சோன்னான்.
“இல்ல, நான் ப ேனும்! காமைக்கிட்ட
எல்லாத்மதயும் ப ேனும்” என ிடிவாதம்
ிடித்தாள் ைங்மக.

“ப ேலாம், சநமறய ப ேலாம்! ோப் ிட்டு

தூங்கி எழுந்ததும் ப ேலாம்”

“இப் பவ ப ேனும்!”

“அம்மும்ைா முதல்ல ோப் ிடுவங்கைாம்!”

ீ
என அவன் சகஞ்ே, ஆசவன வாமயத்
திறந்து ஊட்ட சோல்லி மேமக
காட்டினாள் ச ண்ணைேி.

சைல்லிய புன்னமகயுடன் விலகியவன்,

மகமயக் கழுவி விட்டு உணவு தட்மட
எடுத்து வந்தான். அவள் ஆர்டர்
சேய்திருந்த ோம் ார் ோதத்மத சைல்ல
ிமேந்து ஊட்டி விட்டான். ஒரு வாய்
உள்பை ப ானதுபை குைட்ட
ஆைம் ித்தாள் ைங்மக. ைறு கைத்தால்
முதுமக வருடி, சகாஞ்ேம் சலைன் ேீஸ்
சகாடுத்து ைீ ண்டும் ஊட்டினான் அவன்.
இப் டிபய ப ாைாடி ஆறு வாய்
ஊட்டியிருப் ான். அதற்கு பைல்
பவண்டபவ பவண்டாம் என
ிடிவாதைாக ைறுத்து விட்டாள் ைங்மக.

“நீ ங்க ோப் ிடுங்க காமை!” என அவமன

ோப் ிட மவத்தாள். அவன் ோப் ிட்டு
முடிக்கும் வமை அவன் முகத்மதபயப்
ார்த்தப் டி அைர்ந்திருந்தாள்.

“ைாத்து துணி ஒன்னும் எடுத்துட்டு

வைலியா?”

“அவேைத்துல அசதல்லாம் எங்க ஞா கம்

இருந்துச்சு டீச்ேர்!”

“ப ாய் குைிச்ேிட்டு துண்ட கட்டிக்குங்க

ப ாங்க! இந்த துணிய கழட்டிக் குடுங்க,
நான் லாண்டரிக்குப் ப ான் சேய்யபறன்”
“இல்ல டீச்ேர் ைவாயில்ல!”

“ப ாங்கன்னு சோல்பறன்ல” டீச்ேர்

சைல்ல எட்டிப் ார்த்தாள்.

அவள் ைிைட்டியமதக் கூட இனிப்பு

சகாடுத்த ைாதிரி ேந்பதாஷப் ட்டுக்
சகாண்பட குைிக்கப் ப ானான் காமை.
அவன் துணிமயத் துமவக்கக் சகாடுத்து
விட்டு, துண்படாடு நின்றவமனக்
கட்டிலில் அைர்த்திக் சகாண்டாள்
ைங்மக. அவமை சைல்ல ோய்த்து தன்
ைடியில் டுக்க மவத்துக் சகாண்டான்
காமை.

“அழுது கமைச்சுப் ப ாயிட்டீங்க டீச்ேர்!

இப் தூங்குங்க”

“ப ேனும்” என சோல்லிய டிபய அவன்

ஒரு கைத்மதப் ிடித்து தன் வயிற்றின்
பைல் மவத்துக் சகாண்டாள்.
“அப்புறம் ப ேலாம்”

“இப்ப ா” என சோல்லிய டிபய

வயிற்றில் டிந்திருந்த அவன் கைம் பைல்
தன் கைம் மவத்து வருடினாள்.

“அப்புறம்” என சோல்லிய டிபய சைல்ல

இன்சனாரு கைம் சகாண்டு அவள்
சநற்றிமய வருடிக் சகாடுத்தான் காமை.

“இப்ப ா!”

“அப்புறம்” என கன்னத்மதத் வருடிக்

சகாடுத்தான்.

“இப்ப ா”

“அப்புறம்” என தமலமயக் தடவிக்

சகாடுத்தான்.

“இப்ப ா” என சைல்லிய குைலில்

சோன்னவள் அப் டிபய சுகைாக
நித்திமையில் ஆழ்ந்தாள்.
சைன்னமகயுடன் கட்டிலில் நன்றாக
ோய்ந்து அைர்ந்துக் சகாண்டவன்
குழந்மதப் ப ால தூங்கும் தன்
ைமனவிமயபய கண்ணிமைக்காைல்
ார்த்திருந்தான். அவள் வயிற்றில்
இருந்த மகமய சைல்ல எடுக்கப்
ார்த்தவனுக்கு ை ீசைன சவைிச்ேைாக
ல்பு எரிந்தது.

‘ஆத்தாடி ஆத்தா! குைட்டல், தமல சுத்தல்,

ேண்மடக்கு முன்ன உடம்பு
வச்ேிருக்கனான்னு பகட்டது, கன்னம்
டாலடிச்ேது, என்மனப் புடிக்குைா,
புள்மையா புடிக்கும்ைான்னு பகட்டது
எல்லாம் கூட்டிப் ார்த்தா ஒன்னும்
ஒன்னும் மூனுன்னு கணக்கு வருபத! இது
கூட புரியாை இருந்திருக்பகபன நானு!
அதான் ைக்குன்னு முணுமுணுத்தாங்கைா
டீச்ேர்! ைாந்பதாப்பு ஓனர்
ச ாண்டாட்டிக்கு ைாங்கா ோப் ிட பநைம்
வந்துருச்சுபடாய்! எலிசு, எலிசு! ைாைா
ைாங்காய் என்ன ைாந்பதாப்ப
குடுக்கபறன்ைா ஒனக்கு’ என
ைனதினுள்பை குதூகலித்தான் காமை.

‘இப்ப ாமதக்கு நான் சதரிஞ்ே ைாதிரி

காட்டிக்க ைாட்படன். நீ ங்க அப் ாவா
ஆகப் ப ாறீங்கன்னு ச ாண்டாட்டி
வாயால பகக்கறதுதாபன சுகம்!’ என
எண்ணி ைகிழ்ந்தவனுக்கு உடம்பு
அவ்வைவு கமைப் ாக இருந்தாலும்
தூக்கம் ைட்டும் வைபவயில்மல.

மூன்று ைணி பநைம் அடித்துப் ப ாட்ட

ைாதிரி தூங்கியவள் சைல்ல அமேந்தாள்.
இன்னும் வயிற்றிபலபய இருந்த அவன்
கைம் ார்த்து, சைல்ல நிைிர்ந்துப்
ார்த்தாள் ைங்மக. ேிரித்த முகைாக
அவமைபயப் ார்த்தப் டி
அைர்ந்திருந்தான் காமை. சைல்ல
எழுந்துக் சகாண்டவள்,

“இப் டிபய உட்கார்ந்து இருக்கீ ங்கைா

காமை ோர்? என்மன நகர்த்திப் டுக்க
மவக்க பவண்டியதுதாபன” என
பகட்டாள்.

“நகர்த்துனா நீ ங்க முழிச்ேிப் ீங்க டீச்ேர்!”

கீ பழ இறங்கி வந்து அவன் சநற்றியில்

அழுத்தைாக முத்தைிட்டவள் ேிரித்த
முகைாகபவ ாத்ரூம் ப ானாள்.

சவைிபய வந்து பகட்டிலில் சுடுநீ ர்

மவத்தவள்,

“டீ குடிக்கலாைா?” என பகட்டப் டிபய

அங்கிருந்த டீ, ேீனி, டுடர் ால் மவத்து
டீ தயாரித்தாள்.

அவனுக்கு ஒரு ைக் சகாடுத்தவள்,

தனக்கும் ஒன்று எடுத்துக் சகாண்டாள்.
அவ்வைவு பநைமும் அவள் வாய் திற்ந்து
சோல்வாைா என அவன் கண்கள்
அவமைபய சுற்றி வந்தன ஏக்கைாக.

“என்ன?”

ஒன்றும் இல்மலசயன தமலயாட்டினான்

அவன்.

அவள் டீவி முன் இருந்த போ ாவில்

ப ாய் அைை, இவனும் அவள் அருபக
ப ாய் அைர்ந்துக் சகாண்டான். டீவிமய
ஆன் சேய்து விட்டு சைல்ல தன் டீமய
உறிஞ்ேினாள் ைங்மக.

“டீச்ேர்”

“ஹ்ம்ம்”

“இப்ப ா குைட்டுதா?”

“இல்மலபய”

“தமல சுத்துதா?”
“பநா”

“இல்ல ஒரு ைாதிரியா இருக்கீ ங்கபை

ஒடம்பு முடியமலயான்னு..”

“ஐம் ச ர் க்ட்லி ஆல்மைட்!”

“ஓ” என சோன்னவன் கண்கள்

அவமையும் அவள் வயிற்மறயும் ைாறி
ைாறி ார்த்துக் சகாண்டிருந்தன.

அந்த பநைத்தில் கதவு தட்டப் ட, எழுந்த

காமைமய அைை சோல்லிவிட்டு இவள்
எழுந்தாள். ாத்ரூம் ப ாயிருந்த பகப் ில்
ரூம் ேர்வேில்
ீ எமதபயா ஆர்டர்
சகாடுத்திருந்தாள் அவள்.

“கண்ண மூடுங்க”

“ஏன் ஏன் டீச்ேர்”

“நான் திரும் ி வந்து கண்ணத் சதாறக்க
சோல்ற வமைக்கும் கண்ணத் சதறக்கக்
கூடாது. ஹ்ம்ம் மூடுங்க”

டக்சகன கண்மண மூடிக் சகாண்டான்

காமை. எழுந்து ப ாய் கதமவத்
திறந்தவள், ேில நிைிடங்கைில் திரும் ி
வந்தாள்.

“கண்மணத் சதறக்காை ஆ காட்டுங்க

காமை”

அவள் சோன்ன ைாதிரிபய சேய்தான்

அவன். வாயில் ேில்சலன எமதபயா
மவத்தாள் ைங்மக.

“ோப் ிடுங்க!”

கண்மண மூடிய டிபய ோப் ிட்டான்

அவன்.

“பகக்கா டீச்ேர்? ைாங்கா வச்ே பகக்கா?”

“ஆைா! பைங்பகா ச்ேீஸ் பகக்.
நல்லாருக்கா?”

“சேம்மையா இருக்கு டீச்ேர்!”

“அப்ப ா இன்னும் ஆ காட்டுங்க”

இன்சனாரு வாய் ஊட்டியவள்,

“யாரு ைாங்காய் விரும் ி ோப் ிடுவாங்க

காமை?” என சகாஞ்ேலாக பகட்டாள்.

“எல்லாரும் ோப் ிடுவாங்கபை டீச்ேர்”

என சோல்லி சைலிதாய் நமகத்தான்
அவன்.

“ைக்கு ைக்கு! ச ண்கைிபல யாரு

ைாங்காய் அதிகம் விரும் ி ோப் ிடுவா?”
என பகட்டவைின் குைலில் பலோக கடுப்பு
இருந்தது.

“குழந்மத உண்டாகி இருக்கறங்க டீச்ேர்”

“கசைக்டு! அவங்க ைட்டும் இல்ல அவங்க
புருஷனும் ோப் ிடலாம் தப் ில்ல!”

“அப் டியா டீச்ேர்! ோப் ிடட்டும்

ோப் ிடட்டும்! எவ்பைா
ோப் ிடறாங்கபைா அவ்பைா நைக்கு
லா ம்தாபன டீச்ேர்”

“ஓ காட், காமை!”

“என்ன டீச்ேர்?”

“இப்ப ா பகக்குல இருந்த ைாங்காவ

ோப் ிட்டது யாரு?”

“நான் தான் டீச்ேர்”

“அப்ப ா குழந்மத உண்டாகி இருக்கிறது

யாரு?”

“நீ ங்கதான் டீச்ேர்!” என சோன்னவன்

கண்மணத் திறக்காைபல அவமை
அள்ைி அமணத்துக் சகாண்டான்.
“என் டீச்ேர் இப்ப ா டீச்ேைம்ைாவா
ஆகிட்டாங்க! அமத ஏன் டீச்ேர் இப் டி
சுத்தி சுத்தி வமைக்கறீங்க? படய் காமை
நீ அப் ா காமை ஆகிட்டடான்னு
சோன்னா த்தாதா டீச்ேர். கப்புன்னு
புடிச்ேிக்குவாபன இந்த ைக்கு புருஷன்”
என சோல்லி ேந்பதாஷைாய் ேிரித்தவன்
அவள் இதழில் குத்துைதிப் ாக ஒரு
முத்தத்மதப் தித்தான்.

ேிரிப்புடன் அவன் அமணப் ில் இருந்து

விலகியவள்,

“இப் டிபய கண்ண சதறக்காை இருங்க

வபைன்!” என சோல்லி நகர்ந்துப்
ப ானாள்.

தன் ப க்கில் இருந்து ஒரு ார்ேமல

எடுத்து வந்தவள் அவன் மககைில்
திணித்தாள்.
“இப்ப ா கண்ண சதறந்து இமதப்
ிரிச்சுப் ாருங்க”

அழகாய் குட்டி ிங்க் ஹார்ட்

ப ாட்டிருந்த ார்ேமல கவனைாகப்
ிரித்தான் காமை. அதன் உள்பை அவன்
மேசுக்கு காமை டம் ப ாட்டிருந்த டீ
ஷர்ட்டும், அபத ப ால குழந்மதகள்
ப ாடுவது ப ால குட்டி ஓவபைாலும்
இருந்தன. அபதாடு “டாட்” என எழுதி
இருந்த அழகிய ைக், தங்கத்தில் டாடி என
எழுதி இருந்த ேங்கிலியும் இருந்தது. கண்
கலங்க ஒவ்சவான்மறயும் சதாட்டு
தடவிப் ார்த்தான் அவன். கமடேியாக
ஒரு அட்மடப் ப ால இருந்தது. அமத
மகயில் எடுத்த ைங்மக,

“சைண்டு பகாடு காட்டுதுல்ல, அப் டின்னா

நான் ப்பைக்னண்டா இருக்பகன்னு
அர்த்தம். நம்ை டவுனுக்குப் ப ாபனாம்ல
அங்க ைருந்துக் கமடயில வாங்கி
வட்டுல
ீ சடஸ்ட் ண்பணன். உங்க கிட்ட
இந்த ேந்பதாே ேைாச்ோைத்த
சோல்றதுக்குள்ைதான் நைக்கு ேண்மட
வந்துருச்சு. நான் பகாவிச்சுக்கிட்டு
கிைம் ி வந்தது சநேம்தான். ஆனா இங்க
வை வழியிபலபய, ஒன்னும் சதரியாத
உங்க கிட்ட பகாச்ேிக்கிட்டு வந்தது
சைாம் ேில்லின்னு எனக்பக
பதாணிருச்சு. உங்கை வைவச்சு
இசதல்லாம் கிப்டா குடுத்து நாை
ப சைன்ட்ஸ்ோ ஆகப் ப ாபறாம்னு
சோல்ல சநமனச்சுதான் பதடி பதடி
வாங்கபனன். அதுக்குள்ை நீ ங்க அப் ா
வட்டுக்கு
ீ ப ாய்ட்டு வந்துட்டீங்க. அதுல
எனக்குக் பகா ம் வந்துடுச்சு காமை. ஐம்
ோரி!”

“ோரிலாம் சோல்லாதீங்க டீச்ேர்”

“சோல்லுபவன்! இது நைக்கான பநைம்.
நாை அம்ைா அப் ாவா ஆகப் ப ாறத
சகாண்டாட பவண்டிய பநைம். அந்த
மடம்ல இந்த கண்ண ீர், கத்தல், கதறல்
எல்லாம் ேரியில்மலபய காமை!” என
சோன்னவள் அவன் இதழ்கைில்
சைல்லிய முத்தம் ஒன்மறப் தித்தாள்.

“எனக்குன்னு ஒரு சோந்தம், நான் ாேம்

காட்ட ஒரு ந்தத்த சகாடுத்ததுக்கு
சைாம் , சைாம் பதங்கஸ் காமை.
பதங்ஸ் ஃப ார் பைக்கிங் ைீ எ ைம்!”

“என் வாழ்க்மகயில கல்யாணம்னு

ஒன்னு நடக்குைான்பன பகள்விக்குறியா
இருந்துச்சு! ஆனா நீ ங்க எனக்கு
வம் டியா வாழ்க்மகயும் குடுத்து
என்மன அப் ாவாகவும் ஆக்கிருக்கீ ங்க
டீச்ேர்! அதுக்கு நான் தான் டீச்ேர்
பதங்க்ஸ் சோல்லனும்!”
“நீ ங்க எங்க அப் ா ைாதிரிபய ஒரு நல்ல
அப் ாவா வருவங்க
ீ காமை! நான்
எங்கம்ைா ைாதிரி இல்லாை சைாம்
சைாம் சைாம் நல்ல அம்ைாவா இருக்க
என்னால ஆன எல்லாம் ண்ணுபவன்!
நம்ை ப ிய கண்ணுக்குள்ை வச்ேிப்
ார்த்துப்ப ன்! ார்த்துப்ப ன்தாபன
காமை?” என கலக்கைாக பகட்டாள்
ைங்மக.

“கண்டிப் ா ார்த்துப் டா அம்மும்ைா!

நம்ை புள்ை உன்மன அம்ைாவ அமடய
குடுத்து வச்ேிருக்கனும்!” என தன்
ைமனயாமை சநஞ்ேில் ச ாத்திக்
சகாண்டவன் சைல்லிய குைலில் அன் ாக
சோன்னான்.

அவன் சநஞ்ேத்மதக் கண்ண ீரில்

நமனத்தவள், தன் ைனதில்
இருந்தமவகமை அவபனாடு கிை
ஆைம் ித்தாள்.

“எனக்கு..எனக்கு அஞ்பே வயசுதான்

அப்ப ா! அப் ா கூட எங்கபயா சவைிய
ப ாபறாம்னு அவ்பைா ேந்பதாஷம்.
எனக்கு ோக்பலட் வாங்கி குடுத்தாரு!
ாதி ோப் ிட்டு ைீ திய அவருக்குக்
குடுத்பதன். கண்ணுலாம் கலங்கிப் ப ாய்
அத வாயில வாங்கிக்கிட்டாரு! அந்த
காட்ேி என் சநஞ்சுல அப் டிபய திஞ்சு
சகடக்கு காமை. ஏன் ா அழறீங்கன்னு
பகட்டது கூட ஞா கம் இருக்கு. ஒன்னும்
இல்ல அம்மும்ைா அப் டின்னு சோல்லி
சநத்தியில முத்தம் குடுத்தாரு. அவர்
ேிஸ்டர் மகயில என்மனப் புடிச்சுக்
குடுத்துட்டு ப ாற வமைக்கும் கூட
எனக்கு ஒன்னும் புரியல. அப் ா,
அப் ான்னு அழுபதன்! ஆனா திரும் ி
ார்க்காை ப ாய்ட்டாரு! திரும் ி
வந்துடுவாருன்னு ஒவ்சவாரு நாளும்
பவய்ட் ண்ணுபவன்! சதனம் அழுபவன்
அப் ா வந்துடுங்கப் ா வந்துடுங்க! நான்
குட் பகர்ைா இருக்பகன் வந்துடுங்கன்னு
நித்தம் அழுமகதான். சைாம் யைா
இருந்துச்சு அங்க இருக்கபவ! சநமறய
ிள்மைங்க கூட இருந்தாங்க. சநமறய
ேிஸ்டர்ஸ் இருந்தாங்க. ஆனாலும்
அவங்க எல்லாம் எனக்குப் புதுசுதாபன!
அங்க சைாம் ஸ்ட்ரீக்ட் காமை.
மடமுக்கு எழுந்துக்கனும், ச்மேத்
தண்ணியில குைிக்கனும், கபைக்டா
ோப் ிடனும், எக்ஸ்ேர்மேஸ் ப ாகனும்,
கிைாஸ் அட்படண்ட் ண்ணனும்,
பஹாம்சவார்க் முடிக்கனும் இப் டின்னு
எல்லாம் ச ர்ச க்டா இருக்கனும்.
இல்மலனா அடி விழும். அபதாட
ஹாஸ்டல்ல ேின்னப் புள்மைங்கை
ச ரிய புள்மைங்க பைகிங் சேய்வாங்க.
நான் அழுதுட்பட இருப்ப ன்ல, ப ாற
வைதுங்க எல்லாம் ைண்மடல
சகாட்டிட்டுப் ப ாகுங்க! அதுங்களுக்கு
யந்பத அழறத நிப் ாட்டுபனன்.
அவளுங்க துணிய பதாய்ச்சுக்
குடுக்கனும், ரூை கிை ீன் ண்ணிக்
குடுக்கனும்னு பவமல வாங்குங்க!
எல்லாம் சேஞ்சுப் ழகபனன். ப ாக
ப ாக, இதான் என் இடம். இதுக்கு நாை
ழகிபய ஆகனும்னு ஒரு மவைாக்கியம்
வந்துடுச்சு. அவங்கை எல்லாம் எதிர்த்து
நின்னப்ப ா எனக்கு வயசு எட்டு.” என
சோல்லியவளுக்கு சைல்லிய ேிரிப்பு
எட்டிப் ார்த்தது.

“எட்டு வயசுல என்ன ண்ண ீங்க டீச்ேர்?”

“துணி துமவக்க சோன்னவை, அடி

துமவச்சு எடுத்துட்படன். அதுக்கு
அப்புறம் நான் ஒரு குட்டி டானா ஃ ார்ம்
ஆகிட்படன் எங்க ஹாஸ்டல்ல. எனக்கு
ின்னால ேில அடி ச ாடிங்க! அப் டிபய
அந்த மலப் ழகிப் ப ாச்சு”

“அப் ா வந்து உங்கை ார்க்கபவ

இல்மலயா டீச்ேர்?” குைலில் கவமலத்
சதாணிக்கக் பகட்டான் காமை.

“வந்தாபை! முதல்ல விட்டுட்டுப் ப ாய்

ஒரு வருஷம் கழிச்சு வந்தாரு. ேிஸ்டர்
தான் இங்க மலப் ழகற வமைக்கும்
வைாதீங்க, பஹாம் ேீக் ஆகும்னு சோல்லி
வச்ேிருந்தாங்கைாம். அவபைாட மவப்
பவமல சேய்யறவங்க கிட்ட விட்டுட்டு
ஆறு ைாேத்துக்கு ஒரு தடமவ வருவாரு
அப் ா. ேிஸ்டர் கிட்ட ச ர்ைிஷன் வாங்கி,
சைண்டு நாள் அவர் கூட பஹாட்டல்ல
தங்க வச்ேிப் ாரு. பகட்டசதல்லாம்
வாங்கிக் குடுப் ாரு! ஆயிைம் தடமவ
அம்மும்ைான்னு கூப்புடுவாரு! மநட்ல
கூட தூங்காை என்மனபய ார்த்துட்டு
உட்கார்ந்திருப் ாரு. சைண்டு நாள் கழிச்சு
கிைம் பறன்ைான்னு சோன்னா நான்
முகத்த தூக்கி வச்ேிப்ப ன்! ஐ பஹட்
யூப் ான்னு கத்துபவன்! அவைப் ப ாட்டு
அடிப்ப ன்! ேிரிச்ே முகைாபவ
எல்லாத்மதயும் வாங்கிப் ாரு! அப்புறம்
முத்தம் குடுத்துட்டு சகைம் ிப்
ப ாயிடுவாரு. ைறு டி ஆறு ைாேம் கழிச்சு
திரும் வருவாரு. நானும் எப் டா ஆறு
ைாேம் ஆகும்னு எதிர்ப் ார்த்துட்பட
இருப்ப ன்”

“ச ரிய லீவ் விட்டா எங்கிருப் ீங்க

டீச்ேர்?”

“ஹாஸ்ட்டல்ல தான். என் கூட இன்னும்

ல ப ர் இருப் ாங்க காமை. அவங்க
ப ைண்ட்ஸ்லாம் சவைிநாட்டுல,
சவைியூர்ல பவமல சேய்றவங்க,
ேிங்கிள் ப சைண்ட்ஸ்போட கிட்ஸ்னு
ஹாஸ்டல்ல லீவனா கூட ஆள்
இருந்துட்பட இருக்கும். அப் ா இந்த
ைாதிரி லீவ்ல என்மன ல பகார்ஸ்ல
பேர்த்து விடுவாரு காமை. ேதுைங்க
கிைாஸ், பயாகா கிைாஸ், சைடிபடஷன்,
கைாத்பத கிைாஸ், ட்ைாைா கிைாஸ்,
ேங்கீ த கிைாஸ், ப பல இப் டின்னு
எதாச்சும் புதுசு புதுோ பேர்த்து விடுவாரு.
எங்க ஸ்கூல்பல கூட ேம்ைர் பகம்ப்
இப் டிலாம் வரும். இத்தமனக்கும் அப் ா
ச ரிய ணக்காைர் இல்ல ைத்த
ஸ்டூசடன்ட்ஸ் ப பைண்ட்ஸ் ைாதிரி!
ஆனா கட்டுசேட்டா இருந்து எனக்காகபவ
சேலவு சேஞ்ோரு. ஆைம் த்துல எனக்குப்
புரியல ஏன் இப் டி என்மன டார்ச்ேர்
சேய்யறாருன்னு.” என சோல்லியவள்
ேற்று பநைம் அமைதியாக இருந்தாள்.
தன் சநஞ்ேில் ோய்ந்திருந்தவைின்
தமலமய ஆறுதலாக வருடினான்
காமை. அவனுள் புமதந்து ப ாவமதப்
ப ால இன்னும் ஒண்டிக் சகாண்டாள்
தவைங்மக.

“விவைம் சதரிய ஆைம் ிக்கற வயசுல,

அப் ா எல்லாம் சோன்னாரு! அவைப்
த்தி, அவபைாட மவப் த்தி,
அவங்கபைாட ைனநிமலமயப் த்தி
எல்லாம் சவைிப் மடயா ப ேனாரு.
அதுக்கு முன்ன அவங்களுக்கு என்மனப்
ிடிக்கலன்னு ைட்டும்தான் சதரியும்,
ஆனா ஏன்னு சதரியாது! நாை அழகா
இல்மலயா, அறிவா இல்மலயா எதனால
அவங்களுக்கு என்மனப் ிடிக்கல, ஏன்
அப் ாட்ட சோல்லி நம்ைை
சவைட்டிட்டாங்கன்னு சைாம்
பயாேிப்ப ன், அழுபவன்! அப் ா
ப ேனதுக்கு அப்புறம் அவங்கை த்திபய
சநமனக்கறது இல்ல காமை.”

“அப் ா ஏன் கிைாஸ்ல பேர்த்து டார்ச்ேர்

ண்ணாருன்னு சோல்லபவ இல்மலபய
டீச்ேர்?”

“ஏன்னா எனக்கும் எங்கம்ைா ைாதிரிபய

ைனநிமல ாதிச்ேிைக் கூடாதுன்னு தான்.
என் ைனே திடப் டுத்த சைடிபடஷன்,
பயாகான்னும் உடம் திடப் டுத்த
கைாத்பத, ாபலன்னும் அறிவ
வைப் டுத்த ேதுைங்க விமையாட்டு,
சைண்டல் அரிட்பைட்டிக்னு என்மன
ஓய்வில்லாை வச்ேிருந்தாரு எங்கப் ா!
அவருக்கு சைாம் பவ யம், நானும்
அவங்க மவப் ைாதிரி
ஆகிடுபவபனான்னு. ஏன் காமை நான்
உங்க கிட்ட லூஸ் ைாதிரி, ைனநிமல
ேரியில்லாத ைாதிரி நடந்துருக்பகனா இது
வமைக்கும்? சும்ைா சோல்லுங்க!”

“பேச்பே இல்மல டீச்ேர்! அப் டிலாம்

ஒன்னுபை இல்ல”

“ஹ்க்கும்! இருந்தா ைட்டும் ஒத்துக்கவா

ப ாறீங்க! என் டீச்ேர் தான் வல்லவ,
நல்லவ நாலும் சதரிஞ்ேவன்னு ீலா
விட்டுட்டுத் திரிவங்க”
ீ என சேல்லைாக
பகா ித்துக் சகாண்டாள் ைங்மக.

“இல்மலயா ின்ன! என் டீச்ேர் ைாதிரி

வருைா! அவங்க ஆயிைத்தில் ஒருத்தி”

“ஆைா ஆைா! உன் டீச்ேர் ஆயிைத்தில்

ஒருத்திதான். ஸ்கூல், காபலஜ் எல்லாபை
அங்கபயதான் முடிச்பேன். அதுக்கு
அப்புறம் பவமல கிமடக்கவும் தான்
அப் ா கிட்ட ப ாபனன். நாை
வைந்துட்டபை, அவங்க ைனநிமலக்கு
ஏத்தப் டி நடந்துக்கிட்டா நம்ைை ஏத்துக்க
ைாட்டாங்கைான்னு ஒரு நப் ாமே
காமை. என்னதான் சவறுக்கபறன்,
பகா ைா இருக்பகன்னு
சோல்லிக்கிடாலும் அம்ைான்னு ஆழ்
ைனசுல ாேம் இருக்காதா எனக்கு!
சைாம் பவ இருந்துச்சு காமை. ார்த்து
ார்த்து எல்லாம் சேஞ்ே அப் ாவ விட,
என்மனக் கண்டுக்கபவ கண்டுக்காத
அவங்க பைல அவ்பைா ாேம் இருந்துச்சு
எனக்கு. ஐ லவ் அேய்ஸ் மவப். சயஸ், ஐ
லவ் மை அம்ைா! ைங்மகன்னு ஒரு
வார்த்மத ாேைா அவங்க கூப் ிட்டுற
ைாட்டாங்கைான்னு அவ்பைா ஏக்கம்
எனக்குள்ை! நான் ஒரு ம த்தியக்காரி
காமை. என் பைல அவங்க அன்பு
மவக்கலன்னாலும் அவங்க பைல நான்
கடலைவு ாேம் வச்ேிருக்பகன். த்து
ைாேம் வயித்துல வச்ேிருந்து, ைத்தத்தப்
 ாலாக்கி எனக்கு குடுத்தவங்கைாச்பே!
ைனசுக்குள்ை அவ்வைவு ேஞ்ேலம்
இருந்தும் எனக்கு உயிர்
குடுத்தவங்கைாச்பே! உங்க கூட ப ேிட்டு
இருக்கற இந்த ைங்மக, அவங்க ைனசு
வச்ேிருக்கலன்னா இந்த பூைியில
உதிச்ேிருப் ாைா? இப்ப ா நம்ை ாப் ா
வயித்துல வந்ததும், எங்கம்ைா பைல
இன்னும் ாேம் ச ாங்குது காமை. ஆனா
அந்தப் ாேத்த நான் காட்டைாட்படன்.
நான் ாேம் காட்டுனா அவங்க
யப் டறாங்க காமை! அதனால
ேத்தியைா அத நான் காட்டைாட்படன்.”

அத்தமன வருடங்கள் கழித்து அந்த

வட்டுக்குள்
ீ அடி எடுத்து மவத்தப் ப ாது,
அைேி ையங்கி விழுந்தமத காமையிடம்
கிர்ந்துக் சகாண்டாள் ைங்மக. அவரின்
ைனமத கவை ிடித்தசதல்லாம்
ேமைத்துக் சகாடுத்து, வட்மடப்
ீ
 ைாைரித்து, அேயிடம் ப ோைல் இருந்து
என எவ்வைவு முயன்றும் அைேியின்
யந்த ார்மவமயப் ார்த்து
உள்ளுக்குள் சேத்துப் ப ானமத
அழுமகயுடன் விவரித்தாள் அவள். ின்
பவண்டாம் அைேிக்கு இந்த ஸ்ட்பைஸ் என
ைகைிர் விடுதியில் பேர்ந்து பவமலக்குப்
ப ாக ஆைம் ித்தமதயும் கிர்ந்துக்
சகாண்டாள்.

“நான் தூைைா இருந்தா எங்கம்ைா

நிம்ைதியா இருப் ாங்க காமை. எனக்கு
உயிர் ிச்மேப் ப ாட்டவங்களுக்கு நான்
சேய்யற மகைாறா அந்த நிம்ைதிய
அவங்களுக்குக் குடுத்துட்டு நான்
ஒபைடியா ஒதுங்கிட்படன்! அதுக்குப்
ிறகு நிச்ேயம் ஆக ப ாறதனால ஊர்
வாய மூட ஹாஸ்டல சவபகட்
ண்ணிட்டு அவங்க கூட இருக்க
பவண்டிய சநமலமை. கல்யாணம்
வமைக்கும் தாபனன்னு அம்ைாவும்
ச ாறுத்துக்கிட்டு இருந்தாங்க.
ேந்பதாஷைா என் கல்யாண
பவமலகைில கூட கலந்துக்கிட்டாங்க.
ஆனா நாபன கல்யாணத்த நிறுத்தவும்,
இன்னும் ச ரிய சைண்ட்ல் ப்பைக் டவுன்
ஆகிருச்சு அவங்களுக்கு. அப் ா கூடபவ
இருக்கனும்னு தான் நான் கல்யாணத்த
நிறுத்திட்டதா சநமனச்சு அழுமகயில
கமைஞ்ோங்க. எனக்கு அவங்க பைல
பகா ம் வைல காமை, ரிதா ம் தான்
வந்துச்சு. அபதாட அம்ைா மேட்
சோந்தம்லாம், அம்ைா ைாதிரிபய
எனக்கும் ம த்தியம், அதான்
ைாப் ிள்மை வட்டுல
ீ கல்யாணத்த
நிறுத்திட்டாங்கன்னு புைைி ப ே
ஆைம் ிச்ேிட்டாங்க. இசதல்லாம் என்
ைனே சைாம் அழுத்திடுச்சு காமை. ஒரு
தடமவ தற்சகாமல சேஞ்ேிக்கலாம்னு
கூட பதாணிருச்சு. ட் நான் அைேி இல்ல!
எனக்கு ேிந்திக்க கத்துக் குடுத்துருக்காரு
எங்கப் ா. ைனே ஒரு நிமலப் டுத்த
கத்துக் குடுத்துருக்காரு! ைனசு
கண்டமதயும் நிமனக்கறப்ப ா, அறிவ
வச்சு அமத அடக்கனும்னு கத்துக்
குடுத்துருக்காரு. சுய ச்ோதா ம்
கூடாதுன்னு சோல்லிக் குடுத்துருக்காரு.
கத்துக் குடுத்தாருன்னா அவபை கத்துக்
குடுக்கல. ேின்னப் ிள்மையில இருந்து
என்மன அனுப் ன அத்தமன
கிைாஸ்லயும் கத்துக் குடுத்தத
சோன்பனன். சதன் ஐ டிமேபடட், தூைைா
ப ாயிடலாம்னு. பவமலக்கு அப்மை
ண்ணி நம்ை கிைாைத்துக்கு வந்பதன்!
உங்கைப் ார்த்பதன், காதலுல
விழுந்பதன்! இன்னும் எழுந்துக்கபவ
இல்மல!”
“நானும் உங்கை ார்த்ததும் டக்குன்னு
விழுந்துட்படன் டீச்ேர்”

“நீ ங்கைா விழல நான் காமலத்

தட்டிவிட்டு கீ ழ விழ வச்பேன்!” என
சோல்லி நமகத்தாள் ைங்மக.

சைாைட்டுக்காமைமய தள்ைி விட்டு

அவன் பைல் ஏறி அைர்ந்தமத நிமனத்து
இருவருக்குபை ேிரிப்பு வந்தது.

“ஆக்சுவலி காமை, நான் கதிை உயிருக்கு

உயிைா லவ் ண்ணதா சநமனச்ேிட்டு
இருந்பதன். ஆனா நல்லா பயாேிச்சுப்
ார்க்கறப்ப ாத்தான் சதரியுது நான் கதிை
லவ் ண்ணல ஆனா அவங்க அம்ைா
ாருவ லவ் ண்ணிருக்பகன்னு” என
சோல்லி ேிரித்தாள் ைங்மக.

“வாட்? கம் அபகய்ன்!!!”

“எங்க வைனும் காமை?” என பகட்டு
நமகத்தாள் காமையின் டீச்ேர்.

“கதிை ிடிச்ேிருக்கு, கல்யாணத்துக்குப்

ப சுங்கன்னு நீ ங்க சோன்னதாதான்
டீச்ேைப் ா சோன்னாரு”

“ஆைா நான் தான் சோன்பனன். அப் ா

கிைாைத்துல ஒரு ங்ஷனுக்காக என்மன
வற்புறுத்திக் கூப் ிட்டாரு. அப்ப ாத்தான்
கதிர் அம்ைாவ, அதாவது எங்க ாரு
அத்மதமயப் ார்த்பதன். ைருைகபை,
கண்பண, ைணிபயன்னு அவ்பைா ாேைா
ார்த்தாங்க. அவங்க கூடபவ
வச்ேிக்கிட்டங்க என்மன. ார்த்து ார்த்து
கவனிச்ோங்க. அவங்கபைாட ாேம்
என்மன அப் டிபய கட்டிப் ப ாட்டுருச்சு.
வாழ்நாள் பூைாவும் அது பவணும்னு
எனக்கு பதாண ஆைம் ிச்சுச்சு காமை.
அவங்கதான் கதிை காட்டி, என்பனாட
ைகன்னு அறிமுகப் டுத்துனாங்க. அவைப்
ார்த்ததும் சைாம் ிடிச்ேது. அவை
கல்யாணம் சேஞ்ேிக்கிட்டா அத்மதக்
கூடபவ இருக்கலாம்னு பதாணுச்சு.
அதான் அப் ா கிட்ட சோன்பனன். கதிர்
கிட்ட கூட நான் தான் ப்பைாப ாஸ்
ண்பணன். ஆைம் த்துல முடியபவ
முடியாதுன்னு சோல்லிட்டாரு. ச ாறந்த
இடத்துல தான் ாேம் கிமடக்கல புகுந்த
இடத்துலயாச்சும் சகமடக்கனும்னு தான்
கதிை அதுவும் இதுவும் ப ேி கன்வன்ஸ்
ீ
ண்பணன். ாரு அத்மதயும் ைிைட்டவும்
கமடேில ஒத்துக்கிட்டாரு. அவபைாட
ேண்மு வை வமைக்கும் எல்லாம் ேரியா
ப ாச்சு! அப்புறம் புரிஞ்ேது காதல்
ஃப ார்ஸ் ண்ணி வைது இல்மல. அது
தானாபவ வைனும்னு. அவங்க சைண்டு
ப ரும் பேைணும்னு கல்யாணத்த நாபன
நிப் ாட்டுபனன். அதுக்குப் ிறகு சைண்டு
நாள் அழுபதன். அப்புறம் நார்ைல்
ஆகிட்படன். ஆனா காமை, உங்க கிட்ட
பகாவிச்சுக்கிட்டு இங்க வந்தப்ப ா என்
உயிமைபய யாபைா ிச்சு சவைிய
எடுத்துட்ட ைாதிரி அப் டி வலிச்ேது
சதரியுைா! இந்த சைண்டு நாைா நான்
நானாகபவ இல்ல. கதிை ிரிஞ்ேப்
இப் டிலாம் நான் ஃ ீல் ண்ணல.
அதுக்குப் ிறகுதான் புரிஞ்ேது நான் கதிை
லவ் ண்ணல, அவபைாட அம்ைா ாரு
அத்மதய லவ் ண்ணிருக்பகன்னு”

தாய்ப் ாேத்மதப் ாருவிடம் கண்டு அது

தனக்பக பவண்டும் என கதிமை ைணக்க
நிமனத்திருக்கிறாள் தன் ைமனவி என
இப்ச ாழுது நன்றாக புரிந்தது காமைக்கு.

“ ாரு அத்மதக்குப் ின்பன, உங்களுக்கு

முன்பன இன் ிட்வன்
ீ நான் இன்சனாரு
ஆமை லவ் ண்பணன் காமை!” என
அோல்ட்டாக இன்சனாரு குண்மடத்
தூக்கிப் ப ாட்டாள் ைங்மக.

“அது யாரு டீச்ேர் எனக்கு முன்ன வந்த

இன்சனாரு ஆளு?”

அத்தியாயம் 27

ஒவ்சவாரு ைாத்திரி பவமையிலும்

ைங்மகயின் ஞா கபை

கற் மன பைமடயில் கண்டிருந்பதன்

ைன்ைத நாடகபை

ச ான்னழபக பூவழபக என் அருபக!!!

(முத்துக்காமை)

“இந்த பவட்டி நல்லா இருக்கா ாருங்க!”

“பவட்டில என்ன டீச்ேர் நல்ல பவட்டி
சகட்ட பவட்டி! எல்லாபை சவள்மை
பவட்டித்தாபன!”

கணவனும் ைமனவியும் ைறுநாள்

ைாமலயில் ஊருக்குப் புறப் டலாம் என
முடிசவடுத்திருந்தனர். பஹாட்டலில்
ஓய்சவடுக்க சோல்லியும், காைாட்ேிக்கும்
ைச்ேக்காமைக்கும் எதாவது வாங்க
பவண்டும் என ிடிவாதம் ிடித்து
சவைிபய வந்திருந்தாள் தவைங்மக.
அவர்கள் இருவருக்கும் வாங்கி
முடிந்திருந்தவள், காமைக்கு
வாங்குகிபறன் ப ர்வழி என அவமன
ஒரு வழி சேய்துக் சகாண்டிருந்தாள்.

“இப் டி சவட்டியா ப ோை ஒழுங்கா

பவட்டியப் ாருங்க!” என கடிந்துக்
சகாண்டவள் கலர் கலைாக கமை
மவத்திருந்த பவட்டிகமையும், கமை
கலருக்கு ஏற் ேட்மடகமையும்
பதர்ந்சதடுத்துக் குவிக்க ஆைம் ித்தாள்.
ஒன்றும் ப ோைல் முமனப் ாய்
பதர்ந்சதடுத்துக் சகாண்டிருக்கும் தன்
ைமனவிமயபய ார்த்தப் டி நின்றான்
காமை.

“ப ாதுபை டீச்ேர்! உங்களுக்கு எதாச்சும்

ார்க்கலாபை”

“ேம் ாதிக்க ஆைம் ிச்ேதுல இருந்து

எனக்கு நாபன வாங்கி உடுத்தி ேலிச்சுப்
ப ாச்சு காமை. இனிபைலாச்சும் நான்
வாங்கி தந்து ைகிழ எனக்கு ஒரு அடிமை
ேிக்கிருக்குன்னு சநமனக்கறப்ப ா
எவ்பைா பஹப் ியா இருக்குத் சதரியுைா!”

“உங்களுக்கு வாய்த்த அடிமை ைிகவும்

அதிர்ஷ்டோலி டீச்ேர்”
“ஒபை ப க்பகஜ்ல ைங்மக(டீச்ேர்),
எலிசு(ைமனவி), அம்மும்ைான்னு(ைகள்)
ட்ரீ இன் ஓன் சகமடச்ேிருக்குல்ல, இந்த
அடிமை அதிர்ஷ்டோலிதான்” என
சோல்லி கண்ணடித்தாள் ைங்மக.

ணம் சேலுத்த கவுண்ட்டருக்குப்

சேல் வமை முகம் சகாள்ைா ேிரிப்புடன்
ார்த்திருந்தவனுக்கு ேற்று முன்
பஹாட்டல் ரூைில் நடந்தமவ கண்
முன்பன டைாய் விரிந்தன.

“யாரு அந்த அதிர்ஷ்டோலி டீச்ேர்?”

“உங்களுக்கு முன்ன ஒரு ஆள்

இருக்குன்னு சோல்பறன்! பகா ப் டாை,
ச ாறாமைப் டாை யாரு அந்த
அதிர்ஷ்டோலின்னு பகக்கறீங்க?” என
முமறத்தாள் ைங்மக.
“எதுக்கு டீச்ேர் ச ாறாமை பகா ம்லாம்?
அசதல்லாம் நீ ங்க என் பைல வச்ேிருக்கற
காதல் பைல ேந்பதகம் வைப்ப ாத்தான்
வரும். எனக்குத்தான் இந்தப் ிரிவு
நச்சுன்னு ைண்மடயில அடிச்ேி
சோல்லிருச்பே உங்கபைாட ஆழைான
காதல! ிறகு ஏன் பகாபடர்ட்டல்
வைப்ப ாகுது! வாய்ப்ப யில்ல!”

புன்னமகயுடன் அவமனப்
ார்த்திருந்தவள், சைல்ல அவன்
அமணப் ில் இருந்து விலகினாள்.
எழுந்துப் ப ாய் அவைது ப ாமன எடுத்து
வந்தவள், தனது இன்ஸ்டாகிைாம்
அக்கவுண்மட ைறு டியும் அவனிடம்
காட்டினாள்.

“ஓன் மடம் ேம்ைர் லீவ் விட்டப்ப ா

என்மன ஆழ்ைனத் பதடல்னு ஒரு
சேைினார்ல பேர்த்து விட்டாரு அப் ா.
எனக்கு அப்ப ாலாம் கடுப்பு கடுப் ா
வரும் அேய் பைல. அவை ைனசுல
திட்டிட்பட சேைினார்ல ைம் ம் ப ாடறத
ேகிச்ேிட்டு உட்கார்ந்திருப்ப ன். அந்த
சேைினார் நடத்தனவரு சோன்னாரு,
நம்ை சுத்தி நடக்கறத ைனசுக்குள்பைபய
ப ாட்டு அமடச்ேிடாை அதுக்கு ஒரு
அவுட்லட் வச்ேிக்கனும்னு. துன் பைா
ிைச்ேமனபயா வைப்ப ா சநருங்கிய
நண் ர்கள் கிட்ட பஷர் சேஞ்ேிக்கலாம்,
அப் டி இல்மலனா மடரி எழுதலாம்,
யாைாவது ார்த்திருவாங்கன்னு யம்
இருந்தா ப்மைவட்டா ப்ைாக்(blog) வச்ேி
நைது ைனக்குமுறல
சவைிபயற்றலாம்னு.(நான் வச்ேிருந்பதன்.
இட் ரியலி பவார்க்ஸ். இப்ப ா மடம்
கிமடக்கறது இல்ல எழுத). அவர்
சோன்ன அந்த ஒரு விஷயம் ஆழைா
எனக்குள்ை இறங்கிருச்சு. எழுத
போம்ப றி ட்டுக்கிட்டு என்மன சுத்தி
நடக்கறத ப ாட்படாவா எடுக்க
ஆைம் ிச்பேன். அமத ப்மைசவட்டா
இண்ஸ்டால பேகரிக்க ஆைம் ிச்பேன்.
அதுல உள்ைது எல்லாபை என்பனாட
ைனசுக்கு சநருக்கைா இருந்த
விஷயங்கள் ைட்டும்தான். எனக்குப்
ிடிச்ேவங்கை சநமறய ப ாட்படா
எடுத்து வச்ேிப்ப ன். ைனசு கனைா
இருக்கறப்ப ா ஒரு ப ாட்படாவ
அப்பலாட் சேய்பவன். அவங்க கூட
இருந்த ேந்பதாஷைான நிமனவுகை
ைனசுக்குள்ை சகாண்டு வந்து என்மன
நாபன ேந்பதாேப் டுத்திப்ப ன். ாரு
அத்மதக்குப் ின்ன உங்களுக்கு முன்ன
நான் காதலிச்ேது என் காைாட்ேி ஆத்தாவ!
பதா அவங்க ப ாட்படாஸ்! ஐ லவ் பஹர்
போ போ போ ைச்முகம் ைின்ன கண்கள்
ை ைக்க காைாட்ேியின் ஒவ்சவாரு
ப ாட்படாக்கமையும் அவனிடம்
காட்டினாள் ைங்மக.

“ஆத்தாவ எல்லாருக்கும் ிடிச்சுப்

ப ாயிடும் டீச்ேர்! ட டன்னு ச ாரிஞ்சுக்
சகாட்டனாலும் ாேத்துல அவங்கை
ைிஞ்ே யாரும் இல்ல”

“வட்ட
ீ விட்டு சவைியப் ப ாகனும்னு
முடிவு எடுத்து கிைாைத்துக்கு மதரியைா
வந்துட்டாலும் எனக்கு ைனசுக்குள்ை
சைாம் யம் காமை. ஸ்கூல்
ஹாஸ்டல்ல, பலடிஸ் ஹாஸ்டல்ல
எல்லாம் சநமறய ப ர் கூட இருந்தாங்க.
யார் கூடவும் ைனதைவு சநருங்கிய நட்பு
வச்ேிக்கலனாலும் எல்பலார் கிட்டயும்
ேிரிச்சுப் ப ேி நட் ா இருந்பதன். திடீர்னு
தனியாைா அங்க வந்தப்ப ா எப் டி
ேைாைிக்கப் ப ாபறாம்னு கலக்கம்.
ஆத்தாபவாட முகத்தப் ார்த்ததும் ஒரு
திடம் வந்துடுச்சு எனக்குள்ை. ச ரிய
ச ாட்டு வச்சு, ைஞ்ேள் பூேி, ேிரிச்ே
முகத்பதாட வாத்தா வான்னு வாய்
சநமறய வட்டுக்குள்ை
ீ கூப் ிட்டப்ப ாபவ
என் சநக்ஸ்ட் காதல் அவங்கதான்னு
முடிவு ண்ணிட்படன்” என
புன்னமகத்தாள் ைங்மக.

“ஹ்ம்ம் எங்காத்தா குடுத்து வச்ே ைகைாேி!

சைாத ார்மவயிபலபய அவங்களுக்கு
டீச்ேபைாட லவ் சகடச்ேிருச்பே!” என
ச ருமூச்சு விட்டான் காமை.

ப ாமன பைமே பைல் மவத்தவள்

காமையின் ைடியில் ஏறி அைர்ந்துக்
சகாண்டாள்.

“நான் தான் குடுத்து வச்ேவ காமை! அங்க

வந்த ைறுநாபை ாேைா ஆத்தான்னு
கூப் ிட சோன்னாங்க உங்க அம்ைா.
என்மனப் ச ாறுத்த வமை அம்ைான்றது
சவறும் வார்த்மத ைட்டும்தான். ஆனா
இந்த ஆத்தான்ற வார்த்மதல தான் அன்பு,
ாேம், இபைாஷன்ஸ், பநேம்
எல்லாத்மதயும் நான் உணர்ந்பதன்.
ஆத்தான்னு உச்ேரிக்கறப்ப ா எனக்கு
எப் டி இருந்துச்சு சதரியுைா காமை?
ைீ ண்டும் அஞ்சு வயசுக்கு ப ாயிட்ட
ைாதிரி ஃ ீல் ண்பணன். அப் ா என்
குட்டிக் மகய ஹாஸ்டல் ேிஸ்டர் கிட்ட
புடிச்சுக் குடுக்காை காைாட்ேி ஆத்தா
கிட்ட புடிச்சு குடுத்துட்ட ைாதிரி ஒரு
ேிலிர்ப்பு உடம்பு முழுக்க விைவி ைவின
ஃ ீல். அத வாய் வார்த்மதயா எனக்கு
சோல்லத் சதரியல காமை. அந்த மடம்ல
ஆத்தாவா அப் டிபய கட்டிப் புடிச்சு
கன்னத்துல உம்ைா குடுக்கனும்னு
பதாணுச்சு. அவ்பைா பூரிப்பு எனக்குள்ை.
கஸ்டப் ட்டுக் கட்டுப் டுத்திக்கிட்படன்.
இல்மலனா ஐபயா ம த்தியக்காரின்னு
அவங்க யந்துருப் ாங்க”

கண்கள் கலங்க உணர்ச்ேிவேப் ட்டுப்

ப ேிக் சகாண்டிருந்தவமை ார்க்கபவ
ாவைாக இருந்தது காமைக்கு. ட்ட
ைைைாய் நின்றவமை அன்ச னும்
நீ ரூற்றி, காதல் எனும் உைைிட்டு சேழிக்க
மவத்த ைாந்பதாப்புக்காைனுக்கு,
ைங்மகயவைின் ைங்கிய வதனம்
ைனமதக் கீ றியது. அவமைத் திமேத்
திருப் முமனந்தவன்,

“என் ச ாண்டாட்டிய ம த்தியக்காரின்னு

சோல்லாதீங்க டீச்ேர்! எனக்கு பகா ம்
பகா ைா வருது” என பகா ைாய் காட்டிக்
சகாண்டான்.

“ ார்டா! உன் ப ாண்டா டீ

ம த்தியக்காரிதான், காதல்
ம த்தியக்காரி! அந்தப் ம த்தியம் என்ன
சேய்யும் சதரியுைா? இப் டி கட்டிப்
புடிச்சுக்கும், இப் டி காமத கடிக்கும்,
இப் டி மூக்மக கடிக்கும், இப் டி
கன்னத்மதக் கடிக்கும், இப் டி உதட்டு
பைலபய உம்ைா குடுக்கும்.” என ேிரித்த
முகத்துடன் சோல்லிய டிபய சேய்தும்
காட்டினாள்.

“விட்ருங்க டீச்ேர்!” என சநைிந்த டிபய

சைல்லியக் குைலில் சோன்னான் காமை.

“ஒன்னும் சதரியாத காை கதவுக்கு

ப ாட்டானான் தாை(தாள்). ச்மேப் புள்ை
ைாதிரி சநைியாதீங்க! எப் ப் ாரு
விட்ருங்க டீச்ேர், விட்ருங்க டீச்ேர்ன்னு
சோல்லி சோல்லிபய என் வயித்த உப்
வச்ேிட்டீங்க” என சேல்லைாகக் கடிந்துக்
சகாண்டாள் ைங்மக.
“இன்னும் உப் மலபய டீச்ேர்!” என
சைல்ல தன் ைமனவியின் வயிற்மற
வருடினான் காமை.

“உப்பும் உப்பும்! உங்க புள்ை இப்

ைாங்காபயாட பூ இருக்குல்ல, அந்த
மேஸ்ல தான் இருப் ான். சகாஞ்ே ைாேம்
ப ானதும் ைாங்சகாட்மட கணக்கா
விரிவமடஞ்சு, அப்புறம் ழுத்த ைாங்காய்
ச ருசுக்கு வைந்துடுவான். ஒவ்சவாரு
ஸ்படேுக்கும் வயிறு சகாஞ்ேம்
சகாஞ்ேைா உப்பும்! புரியுதா?”

“டீச்ேர், எனக்கு ஒரு டவுட்டு?”

“என்ன?”

“நைக்கு புள்ை ச ாறக்குைா இல்ல

ைாங்காய் ச ாறக்குைா டீச்ேர்?” என
புன்னமகயுடன் பகட்டான் காமை.
“ச ாண்டாட்டிய ைாங்கா, ைாங்கனினு
சகாஞ்ேன ைாந்பதாப்பு ஓனருக்கு
ைாங்காய் தான் ச ாறக்கும்!” என
சோல்லி ேிரித்தவள் அவன் சநற்றியில்
சேல்லைாய் முட்டினாள்.

“உங்கை த்தி ஆத்தா அவ்பைா

ப ேனாங்க! ஆனா முதல் முதலா உங்கை
ார்க்காை, அந்த வணாப்ப
ீ ான
சைாைட்டுக்காமைய தான் நான்
சைாதல்ல ேந்திச்பேன். தண்ணியடிச்சுட்டு
வந்து மகப் டாத இந்த பைாோவ கட்டிப்
புடிச்சுட்டான். நீ ங்க சதாட பவண்டிய
இந்த எலிே சைாதல்ல அவன்
சதாட்டுட்டான்!”

“அவன்லாம் ஒரு ைனுஷனா டீச்ேர்!

தனியா இருக்கறப் ச ாம் ை புள்மைய
கட்டிப்புடிச்சு ைவுசு ண்ணி இருக்கான்.
என் மகயில ைட்டும் அவன் ைாட்டுனான்,
ஊடு கட்டி வகுந்துடுபவன் வகுந்து!”

அவமன விட்டுத் தள்ைி வந்தவள்,

இடுப் ில் மக மவத்துக் சகாண்டு
காமைமய முமறத்தாள்.

“எ..என்ன டீச்ேர்?”

“அந்த சைாைட்டுக்காமைய எனக்குப்

புடிக்காதுதான்! எந்தப்
ச ாண்ணுக்குத்தான் தண்ணி அடிச்ேிட்டு
வந்து ஈன்னு இைிக்கற ஆம் மையப்
புடிக்கும்? குடி குடிமய ைட்டும்
சகடுக்காது, குடும் த்மதபய
குட்டிச்சுவைா ஆக்கிடும். ஆனாலும் அந்த
சைாைட்டுக் காமையால தான் நம்ை
கல்யாணம் நடந்துச்சு! அதனால அவமன
எனக்கு சகாஞ்ேபை சகாஞ்ேைா புடிச்சுத்
சதாமலக்குது. என்மனத் தவிை பவற
யாரும் அவன ஒன்னும்
சோல்லக்கூடாது! எனக்கு ைட்டும்தான்
அவன திட்டற முழு உரிமையும்!
புரியுதா?”

“புரியுது டீச்ேர்”

“உங்க பைல ஃ ர்ஸ்ட் இம்ப்சைஷபன

சைாம் ப ட்டாதான் இருந்தது எனக்கு.
இவ்பைா நல்ல ஆத்தாவுக்கு இப் டி ஒரு
குடிகாைப் புள்மையான்னு. அதுவும்
என்மனக் கட்டிப்புடிச்சு புள்ைப் ச க்கற
வமைக்கும் ப ேனப்ப ாபவ சேம்ை
ஆத்திைம்! ஆத்தா உங்கை எருை ைாட்டுக்
காைன்னு சோல்லி அடிச்ேப்ப ா
உள்ளுக்குள்ை ஒபை ேிரிப்பு எனக்கு.
இவ்பைா ச ரிய உடம் வச்ேிக்கிட்டு
ஆத்தாகிட்ட ேின்ன புள்ை ைாதிரி அடி
வாங்கறாபனன்னு ஆச்ேரியைாவும்
இருந்துச்சு. என்மனப் ாவைா ார்த்துட்டு
போகைா வட்டுக்குள்ை
ீ ப ானப் பவ
சதரிஞ்ேிடுச்சு காமை ஒரு
புள்ைப்பூச்ேின்னு. ஆத்தாபவாட அன்பு
கிமடக்க, உங்கபைாட அலப் மறமயப்
ச ாறுத்துட்டுப் ப ாகலாம்னு தான்
பதாணுச்பே தவிை வட்ட
ீ விட்டு
ப ாகனும்னு பதாணல எனக்கு.”

“எனக்கு அன்பு காட்டறவங்ககிட்டயும்,

நான் உசுை வச்ேிருக்கறவங்ககிட்டயும்
இந்த காமை என்னிக்குபை புள்ை
பூச்ேித்தான் டீச்ேர்! உடம்பு ஹல்க்கு
ைாதிரி இருந்தாலும்,என் ைனசு ேில்க்கு
ைாதிரி சைாம் ோப்ட்டு(soft) டீச்ேர்!”

அவனுமடய ஒப் ிடுதலில் விழுந்து

விழுந்து ேிரித்தாள் ைங்மக.

“ ச்மேத்தண்ணியில குைிச்ேிட்டு
வந்தப்ப ா நீ ங்க ப ாட்டுக்
குடுத்தீங்கன்னு கா ி குடுத்தாங்க ஆத்தா!
குைிருக்கு இதைா அவ்பைா நல்லா
இருந்தது. குடிகாைனா இருந்தாலும்
நல்லா கா ி ப ாடறாபன இவன்னு ஒரு
நல்ல எண்ணம் முதன் முதலா உங்க
பைல வந்தது அப்ப ாதுதான். ைறுநாள்
குைிக்க சுடுதண்ணி வச்ேது
ஆத்தாதான்னு சநமனச்சு அவங்க கிட்ட
பகட்டப்ப ா சைாம் பவ தடுைாறுனாங்க.
அப் பவ எனக்கு ேந்பதகம். சநக்ஸ்ட் பட
ேீக்கிைம் எழுந்து ைமறஞ்ேி நின்னுப்
ார்த்பதன் நீ ங்க அண்டாவ தூக்கிட்டுப்
ப ானத. ைனசு ஒரு ைாதிரி ஆகிருச்சு.
எனக்காக ஒரு ஆளு
சைனக்சகடறாங்கபைன்னு சதரிஞ்சு
ஆனந்தைா இருந்தது. சதரியாத ைாதிரிபய
இருப்ப ாம், எத்தமன நாமைக்கு இது
நடக்குதுன்னு ார்க்கலாம்னு
சநமனச்பேன். கமடேி வமை சுடுதண்ணி
ேர்வசும்
ீ கா ி ேர்வசும்
ீ நிக்கபவ இல்ல.”
“அப் பவ கண்டுப்புடிச்ேிட்டீங்கைா டீச்ேர்!”
என அேடு வழிந்தான் காமை.

ேிரிப்புடன் ைீ ண்டும் அவன் ைடியில்

அைர்ந்துக் சகாண்டாள் ைங்மக.

“நீ ங்க எனக்கு சேஞ்ேது எல்லாம் ேின்ன

ேின்ன விஷயங்கள் தான் காமை. ஆனா
அது எனக்குள்ை சகாண்டு வந்த
இம்ப க்ட் சைாம் ச ருசு! ஏற்கனபவ
எனக்கு யாைாச்சும் ார்த்து ார்த்து
இப் டிலாம் சேஞ்ேிருந்தா, நீ ங்க
ண்ணசதல்லாம் ச ருோ
சதரிஞ்ேிருக்காது. ஆனா அஞ்சு வயசுல
இருந்பத சுயைா எல்லாத்மதயும் சேய்யக்
கத்துக்கிட்ட எனக்கு, உங்கபைாட
அக்கமற அப் டிபய என் சநஞ்மேத்
சதாட்டு அள்ைிருச்சு. ஸ்கூட்டி வாங்க
கூட்டிப் ப ானப்ப ா உங்கபைாட
சநருக்கம், என் கூட சவைிய வைபத
விபேஷம்னு சோல்லி புன்னமகச்ேது,
பஹாட்டல்ல என்மன இம்ப்பைஸ்
ண்ணனும்னு நீ ங்க வாங்கன ல்பு
எல்லாம் என்னால ைறக்கபவ முடியாது.
சைாம் நாள் கழிச்சு அன்னிக்குத்தான்
ைனசு விட்டு நான் ேிரிச்பேன். உங்க கூட
இருந்தா ேிரிச்சுட்பட இருக்கலாம்னு
பதாணணது அப்ப ாத்தான். உங்க கூட
சகாஞ்ேம் சநருக்கைாகிட்ட ைாதிரி ஒரு
உணர்வு. ஆனா அந்த ஃ ீ லிங்குக்கு நான்
எந்த ச யரும் மவக்கல. ைனே
நிர்ைலைாத்தான் வச்ேிருந்பதன்.”

அவன் ைீ மேமய தனது விைல்கைால்

சுருட்டி விமையாடிய டிபய,

“உங்க பைல எனக்கு வந்த ஃ ீ லிங்குக்கு

அன்புன்னு நான் ச யர் சூட்டனது எப்ப ா
சதரியுைா? எனக்கு சதாண்மட வலின்னு
ஆத்தா கிட்ட கஷாயம் மவக்க
சோன்ன ீங்கபை அப் த்தான். வாய்
திறந்து நான் சோல்லாைபல என்பனாட
கஸ்டத்த உணர்ந்து அதுக்கு
நிவாைணமும் சகாடுக்க வச்ே உங்கை
அந்த ஷணம் சைாம் சைாம் புடிச்ேது
காமை. அந்த கஷாயம்
சதாண்மடக்குழியில இறங்கனப்ப ா
எனக்கு அபதாட கேப்புத் சதரியல,
பதபனாட தித்திப்புத்தான் சதரிஞ்ேது!
சகாஞ்ேம் சகாஞ்ேைா உங்க பைல இருந்த
அன்பு காதலா ைாற பநைம் ார்த்துட்டு
இருந்துச்சு. ஆனாலும் நீ ங்க எது
சோன்னாலும் சவட்டி சவட்டி ப ேபனன்!
நீ ங்க பவற நான் பவறன்னு காட்ட
முயற்ேி ண்பணன். அதுக்சகல்லாம் என்
ைனசுல இருந்த யம் தான் காைணம்.
நைக்சகல்லாம் இந்த ைாதிரி அன்பு
ாேம்லாம் நிமலச்சு நிக்குைா, இல்லாத
கானமல பதடிப் ப ாபறாைா, ஏற்கனபவ
கதிர் விஷயத்துல ட்ட அடி ைாதிரி
திரும் வும் டனுைா, அப் ாவுக்கு குடுத்த
வாக்கு என்னவாகறது இப் டின்னு ல
ேிந்தமன எனக்குள்ை. உள்ளுக்குள்ை
ப ாைாடிட்டு இருந்த நான், கைாத்பத
கிைாஸ் அப்ப ா புமை ஏறுன மடம்ல
தறிப் ப ாய் தமலமயத் தட்டி இதைா
முதுக நீ விக் குடுத்தீங்க ாரு,
அங்கத்தான் படாட்டல் ப்ைாட் ஆபனன்!
விழுந்துட்படன் காமை, உங்க அன்புல
அப் டிபய ையங்கி விழுந்துட்படன்” என
சோன்னவள் அவன் சநஞ்ேில் வாகாக
ோய்ந்துக் சகாண்டாள்.

அவமை ைிக சைன்மையாக அமணத்துக்

சகாண்டவன்,

“என் பைல இவ்பைா ஆமே

வச்ேிருந்தீங்கன்னு எனக்குத் சதரியபவ
இல்மல டீச்ேர்! எவ்பைா ச ரிய ைாங்கா
ைமடயனா இருந்துருக்பகன் நான்” என
புலம் ினான்.

“பேச்பே! என் புருஷன் ைமடயன்

கிமடயாது! நான் தான் என் காதல
கண்ணால கூட காட்டிக்கமலபய! ிறகு
எப் டி உங்களுக்குத் சதரிஞ்ேிருக்கும்!
இங்க பகாவிச்சுட்டு வந்தப் ிறகு கூட
அமதத்தான் சநமனச்சு
சநாந்துக்கிட்படன்! என் காதல
உங்களுக்கு காட்டாை, நீ ங்கபை புரிஞ்ேி
நடந்திருக்கனும்னு எப் டி
முட்டாள்தனைா நான் சநமனக்கலாம்!
நீ ங்க என்ன ைைாத்ைாவா என்
ைனசுக்குள்ை உள்ைத கண்டுப்
புடிக்கறதுக்கு!”

“என் டீச்ேர் ஒன்னும் முட்டாள் இல்ல!

எனக்குத்தான் மூமையில்ல அவங்க
காதல புரிஞ்சுக்க!”
“இசதல்லாம் சைாம் ஓவர் காமை ோர்!
என் தப் ஒத்துக்க விடாை
எல்லாத்மதயும் உங்க தமலயிபலபய
ப ாட்டுக்கறீங்க! இந்த ைாதிரிலாம்
இருக்காதீங்க காமை! ைங்மக உன் தல
பைல ஏறி நின்னு டப் ாங்குத்து
ஆடிருவா! ார்த்து சூதனைா
இருந்துக்பகாங்க!”

“நீ ங்க டப் ாங்குத்து என்ன கைகாட்டபை

ஆடனாலும் இந்த காமைபயாட தமல
தாங்கும் டீச்ேர்”

அமைதியாக அவமனபய மவத்தக் கண்

வாங்காைல் ார்த்திருந்தாள் ைங்மக.

“என்ன டீச்ேர் அப் டி ார்க்கறீங்க!”

“என் புருஷன நான் எப் டி

பவணும்னாலும் ார்ப்ப ன்!”
“ ாருங்க ாருங்க! என்மன ைாதிரி
ஆளுங்கை எல்லாம் ார்க்க
ார்க்கத்தான் புடிக்கும் டீச்ேர்!”

“அது உண்மை இல்ல காமை! உங்கை

ைாதிரி ஆளுங்கை ழக ழகத்தான்
புடிக்கும்! நான் மகமய சுட்டுக்கிட்டப்ப ா
நீ ங்க தறனத உள்ளுக்குள்ை எவ்பைா
ைேிச்பேன் சதரியுைா காமை! நான்
ேமைச்ேத நீ ங்க ோப் ிடாைபல ப ானது
கூட எனக்கு ைகிழ்ச்ேியாத்தான் இருந்தது.
உங்க பைல நான் வச்ேிருக்கறது அன் ா,
ாேைா, காதலா, பநேைான்னு நான்
தவிச்ே பநைத்துல தான் ைமறய அப் ா
ைாப் ிள்மையாப் ார்த்துருக்காருன்னு
சதரிய வந்தது. என்பனாட உணர்வுகை
அப் டிபய ைனசுக்குள்ை ேைாதி கட்டி
வச்பேன். ேைாதிய துமைச்சு முமைக்கிற
புல்மலப் ப ால நான் வச்ே பநேம் என்
சநஞ்மே உமடச்ேிக்கிட்டு உங்க காலடில
வந்து விழுந்துச்சு! எப்ப ா சதரியுைா?
நான் ஸ்கூட்டில இருந்து விழுந்து வாரின
அன்மனக்கு. நீ ங்க எனக்காக யந்து,
தறி, ம க்க அப் டிபய விட்டுட்டு ஓடி
வந்தப்ப ா என்மனப் ின்னி
ிமணஞ்ேிருந்த தமைகை எல்லாம்
அறுத்து எறிஞ்ேிட்டு என் இதயம் உங்க
காலடில அப் டிபய விழுந்துடுச்சு!
அப்ப ாத்தான் என் உணர்வுக்கு காதல்
என்கிற ச யமை சூட்டிபனன்! எல்லார்
முன்னுக்கும் என்மனத் தூக்கிட்டு நீ ங்க
நடந்தப்ப ா முடிவு எடுத்பதன், ேத்தியைா
எதுக்காகவும் யாருக்காகவும் உங்கை
இனி விட்டுக் குடுக்க ைாட்படன்னு.
அதுக்கு அப்புறம்தான் நிம்ைதியா உங்க
சநஞ்சுல ோஞ்ேிக்கிட்படன்!” என
சோல்லி சைல்லிய புன்னமக ஒன்மற
ேிந்தினாள் தவைங்மக.
“இசதல்லாம் ஏன் டீச்ேர் என் கிட்ட
சோல்லல! நான் ோம் ோம்னு நம்ை
கல்யாணத்த நடத்திருப்ப ன்ல!”

காமையின் அதக் பகள்வியில்

ைங்மகயின் ைரியாமத காற்றில் றந்துப்
ப ாயிருந்தது.

“யாரு!!!! நீ !!! ோம் ோம்முன்னு

கல்யாணத்த நடத்திருப் ?” என
பகட்டவள் அவன் சநஞ்ேிபலபய
குத்தினாள்.

“நீ எப் டிப் ட்ட சூைாதி சூைன்னுதான்

சைாைட்டுக் காமை புட்டு புட்டு
வச்ேிட்டாபன! உன் வண்டவாைத்மதத்
தண்டவாைத்துல ஏத்தனவன் அவன்
தான். முத்துக்காமைய நம் ன ீங்க,
உங்களுக்குப் ட்ட நாைத்த
ோத்திருவான்னு உன்மனப் த்தி
எனக்குத் சதைிவா புரிய வச்ேது அவன்
தான். டீச்ேர், டீச்ேர்னு தூைைா இருந்து
ார்த்துட்பட உருகி உருகி
மேட்டடிக்கத்தான் நீ லாயக்கு!
இல்மலன்னு சோல்லு ார்க்கலாம்! நான்
ைட்டும் ஞ்ோயத்த ஏற் ாடு
சேய்யலன்னா நைக்கு கல்யாணம்
ஆகிருக்குைா? நாபன உன் மகமயப்
புடிச்சு இழுக்காை இருந்திருந்தா என்
வயித்துக்குள்ை ைாங்சகாட்மடத்தான்
வந்துருக்குைா? ைமறமுகைா ஸ்கூட்டி
ழுது, ரூம்ல எலின்னு எவ்பைா க்ளூ
குடுத்பதன் சநக்ஸ்ட் சலவலுக்குப்
ப ாகலாம்னு! அது எதுவுபை உனக்குப்
புரியல! ஆனா அதுக்கூட எனக்கு
பஹப் ியாத்தான் இருந்துச்சு! என் காமை
எவ்பைா இன்னேண்ட் ாபைன்னு
அவ்பைா ச ருமையா இருந்துச்சு!” என
சோன்னவைின் முகம் ேட்சடன
கலங்கியது.
“என்னடாம்ைா!” என உருகினான் காமை.

“ ஞ்ோயத்துல என்ன சோன்ன நீ , டீச்ேர்

என்மனக் காப் ாத்தனும்னு உங்க
வாழ்க்மகமயப் ழி சகாடுக்காதீங்கன்னு
சோன்னல்ல! நாபன இல்லாத
பவமலசயல்லாம் சேஞ்சு கல்யாணம்
வமைக்கும் சகாண்டு வந்தா, இவரு
அோல்ட்டா மகமய சவட்டக்
குடுக்கைாறாம்! உன் மக என்ன ழுத்த
ைாங்காயா, ப ாற வைவனுக்கு துண்டுப்
ப ாட்டுக் குடுக்க! நான் எவ்பைா யந்துப்
ப ாபனன் சதரியுைா? கமடேில
கல்யாணம் நடக்கமலன்னா நான் சடட்
ாடியா ஆகிடுபவன்னு சோன்னதும் தான்
அடங்கன நீ ! அப் ாடா ஒரு வழியா
உன்மனக் மகப் ிடிச்சுட்படன்னு
நிம்ைதியா இருந்தா, வட்டுல
ீ வந்தும்
அமதபய சோல்லுற! என்மன
விட்டுடுங்க, பவற கல்யாணம்
 ண்ணிக்குங்கன்னு! அப்ப ா எனக்கு
வந்த பகா ம் இருக்பக!!!! ப்ைாஸ்டிக்
க்பகட்டா இருக்கவும் தப் ிச்ே,
இல்மலன்னா ைத்தக்காயம் ஆகிருக்கும்!”
என சோல்லியவள் அவமன சைாத்து
சைாத்து என சைாத்தினாள்.

“மக வலிக்கப் ப ாகுது டீச்ேர்

உங்களுக்கு!” என அவமை இறுக்கைாக
அமணத்துக் சகாண்டான் காமை.

“தாலி கழுத்துல ஏறன சநாடி…எனக்கு

எப் டி இருந்துச்சு சதரியுைா காமை!
எனக்பக எனக்குன்னு என் காமை,
என்மனத் தங்கைாய் தாங்க என் ஆத்தா,
ஆமேயாப் ார்த்துக்க ைச்ேக்காமை
அப் ான்னு எனக்கும் கடவுள் சோந்த
ந்தத்தக் குடுத்துட்டான்! இனி நான்
எல்லாம் இருந்தும் எதுவும் இல்லாத
அனாமத இல்மலன்னு அவ்பைா
ேந்பதாஷைா இருந்துச்சு. சநஞ்சேல்லாம்
அமடச்ேிக்கிட்டு கண்ணுல ஆனந்தக்
கண்ண ீர் ச ாலச ாலன்னு சகாட்ட
ஆைம் ிச்ேிருச்சு!”

அன்மறய நிமனவில் இன்றும் கண்

கலங்கி அழுமக வந்தது அவளுக்கு.

“உங்களுக்கு கண்ணு கலங்குனா

காமைக்கும் கண்ணு கலங்கும் டீச்ேர்!
நீ ங்க ட்ட கஸ்டசைல்லாம் ப ான
ிறவில நடந்ததுன்னு சநமனச்சுக்குங்க!
இனி இந்த காமை டீச்ேை எப் வும்
ேந்பதாஷைா வச்ேிக்குவான்! என் சேல்ல
அம்மும்ைால்ல, அழாதீங்க!” என
அமணத்துத் பதற்றினான் தன்
ைமனவிமய.

அவன் அமணப் ில் அழுமக சைல்லிய

விேிப் ாய் ைாறிப்ப ாக,
“சைாட்டு ஒன்று ைலர்ந்திட ைறுக்கும்

முட்டும் சதன்றல் சதாட்டு சதாட்டு

திறக்கும்” ாட்டு பகட்டுருக்கிங்கைா
காமை! என் காதல் சைாட்டு ைாதிரி ைலை
ைறுத்து மூடிபய இருந்துச்சு. உங்க
அன்புதான் சதன்றல் ப ால என் காதமல
முட்டி சதாட்டு திறந்து அமத ைலை
வச்ேது! ஐ லவ் யூ போ ைச்! ம்ைா
ம்ம்ம்ைாஆஆ ம்ம்ைா(ஐ லவ் யூ)” என
சைல்லிய புன்னமகயுடன்
சோன்னவளுக்கு கண்மண சோருகியது.

திலுக்கு இவன்,

“எலிசு, நானும் ஆவ் தூசு சைாக்கத் தான்”

என சோன்னான்.

தூக்கக் கலக்கத்திலும் சைல்லிய ேிரிப்பு

உதட்டில் டை,
“அது ஆவ் துபஷா பைாக் பகார்த்தா!” என
சோல்லிய டிபய அவன் சநஞ்மே
ைஞ்ேைாக்கித் தூங்கிப் ப ானாள் ைங்மக.
ைேக்மக, சநஞ்ேில் இருந்த ாைங்கள்
நீ ங்கிய உணர்வு என எல்லாம் பேர்த்து
அவமை ைீ ண்டும் தூக்கத்தில்
ஆழ்த்தியது. ஒரு ைணி பநைம்
கண்ணயர்ந்தவள், எழுந்ததுபை
காமைமயக் கிைப் ி கமட வதிக்கு
ீ வந்து
விட்டாள்.

ில்மலக் கட்டி விட்டு வந்த

ைமனவியின் மககைில் இருந்த
ம கமை வாங்கிக் சகாண்டு அவள்
மகமயத் தன் மகபயாடு பகார்த்துக்
சகாண்டான் காமை. ேந்பதாஷைாக
சுற்றித் திரிந்து தைைான பஹாட்டலில்
இைவு உணமவ முடித்துக் சகாண்டு
தங்குைிடத்துக்கு வந்தார்கள் இருவரும்.
உமட ைாற்றி வந்தவமை தன் மக
வமைவில் டுக்க மவத்துக் சகாண்டான்
காமை.

“சைாம் நடந்துட்டிங்க டீச்ேர்! தூங்குங்க”

“ைாட்படன்!”

“ஏன்?”

“எலிசுன்னு கூப்புடுங்க!”

“ஐபயா பவணாம் டீச்ேர்!” தறினான்

காமை.

“ஏன் பவணா?”

“வயித்துல ாப் ா இருக்கு டீச்ேர்!”

“இருக்கட்டும்!”

“இந்த ைாதிரி மடம்ல எலிே கூப்புடலாைா

டீச்ேர்?” என அப் ாவியாக பகட்டான்
காமை.
அவளுக்கு ேிரிப்பு எட்டிப் ார்த்தது.
அவன் பைல் ஏறி வயிற்றில் அைர்ந்துக்
சகாண்டாள் ைங்மக.

“பவணா டீச்ேர்!” சநைிந்தான் காமை.

“பவணாம் பவணாம்னு நீ ங்க

சநைியறப் த்தான் எலிசுக்கு பவணும்
பவணும்னு பதாணுது!” என அவமன
ேீண்டியவளுக்கு முகம் சகாள்ைா ேிரிப்பு.

“பவணாபை டீச்ேர்! நீ ங்க சைாம் வக்கா

ீ
இருக்கீ ங்க! ேரியா ோப் ிட பவற
ைாட்டறீங்க! டாக்டர் கிட்ட ப ாய் சேக்
ண்ணிட்டு, அவர் என்ன சோல்றாருன்னு
பகட்டுகிட்டு, எலிே கூப்டுக்கலாம்! ப்ைிஸ்
டீச்ேர்!” என சகஞ்ேபவ ஆைம் ித்து
விட்டான் காமை.

ஆமே இருந்தும் தன்னுமடய நலம்

ப ணும் கணவமன காதலாகப்
 ார்த்திருந்தாள் ைங்மக. தூக்கம்
கண்மண சுழட்டினாலும் இன்னும்
இன்னும் அவனுடன் ப ேிக்
சகாண்டிருக்க பவண்டும் என ஆமே
அவமை தூங்க விடாைல் சேய்தது.

“நீ ங்க சோல்லுங்க இப்ப ா! என்மனப்

ார்த்த சநாடிபய எப் டி நான் தான் உங்க
குவின் எலிேச த்னு பதாணுச்சு?”

“உங்கை ார்த்த முதல் சநாடிபய நான்

விழுந்துட்படன் டீச்ேர்”

“சதரியும் சதரியும்! நான் தாபன அடிச்சு

ோய்ச்பேன்!” என ேிரித்தாள் ைங்மக.

“என் பைல இப் ஏறி

உட்கார்ந்திருக்கீ ங்கபை அபத ைாதிரி ஏறி
உட்கார்ந்திருந்தீங்க! கண்ணு முன்ன ஒரு
அழகான பதவமத, ின்னால சைக்மக
ைட்டும்தான் இல்ல! உங்கை ார்த்ததும்
அடிச்ே ேைக்பகாட ப ாமதலாம் ேர்ருன்னு
இறங்கிடுச்சு! உங்க தமல ின்னால ஒைி
வட்டம் பவற சதரிஞ்ேது!”

“ஒைி வட்டம்லாம் ஒன்னும் இல்ல!

அடிச்ே ேைக்பகாட மேட் இப க்ட்டா
இருக்கும் அது!” என கிண்டலடித்தாள்
ைங்மக.

“ப ாங்க டீச்ேர்! எனக்கானவ இவதான்னு

உங்கை ார்த்ததுபை பதாணிருச்சு!
உங்கை ைாதிரி ாேம் வந்து, அன்பு வந்து,
பநேம் வந்து அப்புறைா காதல் வந்த
ைாதிரிலாம் நைக்கு ஆர்டைா வைல.
ார்த்ததுபை த்திக்கிச்சு, கண்டதுபை
விக்கிக்கிச்சு, அமணச்ேதுபை
ிச்ேிக்கிச்சு!”

“என்ன ிச்ேிக்கிச்சு?”
“காதல்தான் டீச்ேர்! டிச்ேப்
ச ாண்ணுதான் பவணும்னு
ேலம் ிக்கிட்டு இருந்தவனுக்கு, இந்த
பதவமத டிச்ேிருக்கா இல்மலயா,
நல்லவைா சகட்டவைா, அன் ானவைா
அைக்கியா, ணக்காரியா
ிச்மேக்காரியான்னு எதுவும் ைனசுல
ஓடல! என் எலிசு இவதான்னு அங்கபய
அப் பவ ஃ ிக்ஸ் ஆகிட்படன்! அன்மறக்கு
இருந்பத உங்கபைாட சுகதுக்கங்கைிபல
ங்சகடுக்கனும்னு சநமனச்சுட்படன்.
உங்கை நல்லா ார்த்துக்கனும்னு
முடிசவடுத்துட்படன்! அதன் டிபய
இன்மனக்கு வமைக்கும் நடந்துட்டு
வபைன் டீச்ேர்!”

ார்த்த முதல் நாபை காதல் சகாண்டு,

அது நிமறபவறாது என சதரிந்திருந்தும்
ைங்மகமய அக்கமறயாய், அன் ாய்
கவனித்த காமையின் சுயநலைற்ற காதல்
அவைின் ைனமத ையிலிறகாய் வருடியது.
அப் டிபய அவன் பைல் ேரிந்து
ஆமேயாய் அவன் சநஞ்ேில்
முத்தைிட்டாள்.

தன் பைல் டுத்திருந்தவமை

சைன்மையாக அமணத்துக் சகாண்டான்
காமை. அமணத்துக் சகாண்டாபன,
அபதாடு தூக்கத்துக்குப் ப ாய்
கனவிலாவது குோலாக
இருந்திருக்கலாம். விதி யாமை விட்டது!
வாமயத் திறந்து வில்லங்கத்மத விமல
சகாடுத்து வாங்கிக் சகாண்டான்
முத்துக்காமை.

“உங்க பைல வந்ததுதான் சநே காதல்

டீச்ேர்! லட்டு பைல வந்தது எல்லாம்
சும்ைா அத்மத ைகன்னு ஒரு கிலுகிலுப்பு
ைட்டும்தான்!”
சைல்ல அமணப் ில் இருந்து விலகி
அவன் வயிற்றின் பைல் ைீ ண்டும்
அைர்ந்தவள் கண்கமை விரித்து உருட்டி,

“யாரு அந்த கிலுகிலுப்பு லட்டு?” என

பகட்டாள்.

அவள் ார்த்த ார்மவயில் காமைக்கு

அல்லு விட்டது!

அத்தியாயம் 28

காலசைல்லாம் காதல் வாழ்க

காதசலனும் பவதம் வாழ்க

காதபல நிம்ைதி கனவுகபை அதன் ேந்நிதி

கவிமதகள் ாடி நீ காதலி நீ காதலி நீ

காதலி
(முத்துக்காமை & தவைங்மக)

ஐந்து வருடங்களுக்குப் ிறகு…

போமலயூர் கிைாைபை விழாக்பகாலம்

பூண்டிருந்தது அவ்வருட
திருவிழாவுக்காக. சதருவுக்கு சதரு
மைக் சேட்டில் ‘சேல்லாத்தா சேல்ல
ைாரியாத்தா’வும் ‘கற்பூை நாயகிபய
கனகவள்ைி’யும் ைாறி ைாறி முழங்கியது.
வாேலில் வாமழ ைைம் கட்டி ைாவிமல
பதாைணம் சதாங்க ஒவ்சவாரு வடும்
ீ
சுத்த த்தைாக காட்ேியைித்தது. கிைாைத்து
குட்டி சுவரில் எல்லாம் யார் வட்டு
ீ
அன்னதானம் எந்த நாள் நடக்கிறது
எனும் ப ாஸ்டர்களும், திருவிழா
முடிந்து நடக்கப் ப ாகும்
கமலநிகழ்ச்ேியின் நிகழ்ச்ேி நிைலும்
ஒட்டப் ட்டிருந்தன.

சூரியன் துயில் எழுந்து கடமைமய

சேய்ய ஆைம் ித்திருந்த பநைம், டாக்ேி
ஒன்று கிைாைத்து நுமழவாயிலில்
ச ரிதாக மவக்கப் ட்டிருந்த ப னர்
ஒன்றின் அருபக வந்து நின்றது. அதில்
இருந்து சவைிபய இறங்கிய அேய்
புன்னமகயுடன் அந்த ப னமை ஏறிட்டு
பநாக்கினார். அதில் கரு நீ ல கமை
மவத்த பவட்டியிலும், இை நீ ல
ேட்மடயிலும் மகக்கூப் ிய டி நின்றான்
காமை. அவன் அருபக அழகிய இை நீ ல
நிற புடமவயில் புன்னமக முகைாக
நின்றிருந்தாள் ைங்மக. அவள் இடுப் ில்
காமையின் ைறு ிம் ைாக அவர்கைின்
சேல்வன் ையிலகாமை என்ற
ைகிழன்(ைகிழ்ச்ேிமய அைிப் வன்).
குடும் வழக்கைாக ையிலகாமை என
அமழத்தாலும் ிறப்புப் த்திைத்தில்
ைகிழன் என தான் சகாடுத்திருந்தான்
காமை. வருங்காலத்தில் தன் சேல்வமன
ையில் ையில் என யாரும் கிண்டலடித்து
விடக்கூடாது எனும் எண்ணம் தான்
அதற்கு காைணம்.

“கமடயில கிமடக்கும் கம்ைல்

தூேின்னா வரும் தும்ைல்

கைல் நடிச்ே டம் ம்ைல்

காமை எங்கள் ச ான்ைனச் சேம்ைல்!!!”

என ஆைம் ித்திருந்த வாேகத்மதப்

டித்ததும் அேய்க்கு ேிரிப்ம அடக்க
முடியவில்மல.

“அைேி! இங்க வந்து உன் ைாப் ிள்மையின்

வைீ தீை ைாக்ைைத்மதப் ாரு” என காரில்
இருந்த ைமனவிமய அமழத்தார்.
சவைிபய வந்து ப ாஸ்டமைப் ார்த்த
அைேிக்கும் புன்னமக வந்தது.

“ேூஸ் ப க்டரி முதலாைி, டீச்ேருக்கு

ைட்டும் சதாழிலாைி, ஊருக்கு உதவும்
குணோலி எங்கள் அன்பு அண்ணன்
காமையின் ோர் ாக நமடச றும்
அன்னதானத்துக்கு உங்கள்
எல்பலாமையும் வருக வருக என
வைபவற்கிபறாம்.” என ப னரில்
இருந்தமதப் டித்தார் அைேி.

இந்த ேில வருடங்கைில் சகாஞ்ேம்

சகாஞ்ேைாக வைர்ந்திருந்தான் காமை.
ைங்மகக்கு ைட்டுபை ைாங்காய் ேுஸ்
ப ாட்டவன், அவள் உந்துதலில் ேூஸ்
ப க்டரி ஒன்மற ேிறிதாக ஆைம் ித்தான்.
ருேியாகவும் அபதாடு
கலப் டைில்லாைலும் இருந்த அவனின்
“ைங்மக ைாங்பகா” ேூஸ் விற் மன
சைதுவாக வைர்ந்து இப்ச ாழுது
லா கைைாக ப ாய் சகாண்டிருக்கிறது.
ஊரில் உள்ை ச ண்கமை பவமலக்கு
அைர்த்தி அவர்களுக்கும் வருைானத்துக்கு
வழி சேய்தான் காமை. முத்துக்காமை
தற்ச ாழுது முதலாைி காமையாக
உருசவடுத்திருந்தான். ைங்மக இன்னும்
அபத ள்ைியில் டீச்ேர் பவமல
சேய்கிறாள். அபதாடு ஆள் மவத்து
இலவேைாக ச ண்களுக்கான கைாத்பத
வகுப்பும், ஆங்கில வகுப்பும் நடத்தி
வருகிறாள். எந்த ஊர் ைக்கள்
ஞ்ோயத்தில் நிற்க மவத்து அவர்கமை
அக்கு பவறாக ஆணி பவறாக அலேி
காயப் ப ாட்டார்கபைா, அவர்கபை
இப்ச ாழுது காமைமயயும்
ைங்மகமயயும் ைரியாமத கலந்த
அன்புடன் ார்க்கிறார்கள்.
ேிரித்த முகத்துடன் ப ாஸ்டரில் இருந்த
தன் ைகமை வாஞ்மேயுடன் ார்த்தார்
அேய்.

‘சைாம் ேந்பதாஷைா இருக்குடாம்ைா!

நாங்க குடுக்க முடியாத அன்ம யும்
ாேத்மதயும் என் ைருைகனும் அவங்க
குடும் மும் உனக்கு சகாட்டிக்
குடுத்துருக்காங்க. இபத ைாதிரி
என்மனக்கும் ேிரிச்ே முகத்துடன்
ைருைகன் கூட அந்நிபயான்யைா
வாழனும்ைா நீ ’ என ைனதில் நிமனத்துக்
சகாண்டவர், ைமனவிமய அமழத்துக்
சகாண்டு டாக்ேியில் ஏறினார்.

அவர்கள் டாக்ேி காமையின் வட்மட

ீ
அமடந்த ைறுநிைிடம் குடுகுடுசவன ஓடி
வந்தான் அவர்கைின் ப ைன்
ையிலகாமை.
“ ாத்திம்ைா!” எனும் அவன் ேத்தத்தில்
வட்டில்
ீ இருந்த அமனவரும் சவைிபய
வந்தார்கள்.

புன்னமகயுடன் தன்மன பநாக்கி ஓடி

வரும் ப ைமனத் தூக்கி கன்னத்தில் ைாறி
ைாறி முத்தைிட்டார் அைேி.

“ஐ ைிச் யூ ாத்திம்ைா! ஐ ைிச் யூ போ ைச்!

குத்தி காமைக்கு என்ன வாங்கினு
வந்தீங்க ாத்தீ! பஷா ைீ பஷா ைீ !” என
ை ைத்தான் குட்டி.

அவனுக்காக வாங்கி வந்திருந்த

விமையாட்டுப் ச ாருட்கமை
புன்னமகயுடன் எடுத்துக் சகாடுத்தார்
அேய்.

“ஹாய் தாத்தா! ஹவ் ஆர் யூ?” என

அப்ச ாழுதுதான் அவர் இருப் மதபய
கவனித்தவனாக பகட்டான் குழந்மத.
“உங்க ாட்டிய ார்த்துட்டா நான்
க்கத்துல இருக்கறபத உன் கண்ணுக்கு
சதரியாபதடா சேல்லக்குட்டி” என்றவர்
ப ைமனப் ார்த்து ேிரித்தார்.

அவரின் ேிரிப்ம புன்னமகயுடன்

ார்த்தார் அைேி. ப ைனின் ாேம்
அேயிடம் இல்லாைல் தன்னிடம்
குவிந்திருப் திபலபய அவருக்கு ைிகுந்த
ைகிழ்ச்ேி. இபத குட்டி, அேயிடம்
சநருக்கைாக இருந்திருந்தால் இன்சனாரு
ிைையம் சவடித்திருக்கும். அது
என்னபவா, ைங்மகயின் ைனதில்
ைட்டுபை இருந்த கமைகாணாத
தாய்ப் ாேம் அப் டிபய அவள் ைகனிடம்
கடத்தப் ட்டிருந்தது. ைகிழனுக்கு அைேி
எப் வுபை ஸ்ப ஷல். ஆனால் அைேி
ஒபைடியாக அவனிடம் ஒட்டி விட்டால்
ின் அவனும் தனக்பக பவணும் என
நின்று விடுவாபைா என யந்து திருவிழா
ேையம் ைட்டுபை அைேிமய அமழத்து
வந்து இைண்டு நாள் தங்கிப் ப ாவார்
அேய். இைண்டு வாைத்துக்கு ஒரு முமற
ப ான் ப ாட்டு ப ைனிடம் ப ே விடுவார்.
அதுபவ ாட்டிக்கும் ப ைனுக்கும்
ப ாதுைானதாக இருந்தது.

“வாங்க டீச்ேைப் ா, வாங்க அத்மத” என

ேிரித்தமுகைாக வைபவற்றான் காமை.
அவன் அருபக நின்றிருந்த ைங்மக
புன்னமகமய ைட்டும் சகாடுத்தாள்.

உள்பை நுமழந்த இருவரும் மக கால்

கழுவி விட்டு முற்றத்தில் அைர்ந்தனர்.
கா ி கலந்து சகாண்டிருக்கும்
காைாட்ேியிடம் ஓடிய குட்டி,

“அப் த்தா!” என அமழத்தான்.

“என்னடா ைாோ?”
“ ாத்திம்ைா வந்துட்டாங்க! சைண்டு நாளு
நான் அவங்க கூட டுப்ப ன். அப் த்தா
பநா பகா ம்! ேரியா?” என புன்னமக
முகைாக பகட்டான்.

காைாட்ேிக்கு ேிரிப்பு வந்துவிட்டது.

காமை ைங்மகயுடன் டுக்கப் ப ாகும்
ேின்னவன், நடு இைவில் தட்டுத்தடுைாறி
வந்து காைாட்ேியிடம் டுத்துக்
சகாள்வான். அவனுக்காகபவ ாயில்
டுப் மத நிறுத்தி விட்டு சைத்மதயில்
தூங்குகிறார் இப்ச ாழுசதல்லாம்.

“என் ப ைன் வாேமன இல்லாை நான்

எப் டி தூங்குபவன் ைாோ!” என
ேின்னவமன வம் ிழுத்தார் காைாட்ேி.

சநற்றி சுருக்கி பயாேித்தவன்,

“நான் ப ாட்டிருக்க ேட்மட கல்ட்டி தபைன்,

நீ ங்க அத வாேம் புடிச்சு
தூங்குவங்கைாம்”
ீ என ஒரு திமலயும்
தந்தான் அவன்.

காைாட்ேிக்கு கு ீசைன ேிரிப்பு

வந்துவிட்டது. மகயில் இருந்த
பவமலமய விட்டுவிட்டு ப ைமனத்
தூக்கி உச்ேி முகந்தார் அவர். தன்
ைகனுக்கு எப்ச ாழுதடா திருைணம்
நடக்கும் என ஏங்கி இருந்தவைாயிற்பற!
அருமையான ைருைகமையும்,
துருதுருசவன ப ைமனயும் சகாடுத்த
கடவுளுக்கு நன்றி சோல்லியவாபற
அவன் கன்னத்தில் முத்தைிட்டார்
காைாட்ேி.

ப ைன் இறங்கி சவைிபட ஓடி விட,

காைாட்ேியின் அருபக வந்து நின்றாள்
ைங்மக.

“ஹ்க்கும்!”
“என்னத்தா?”

“எனக்கு?”

“கா ியா? ஒனக்கு ஒம் புருஷன்

ப ாட்டாத்தாபன சதாண்மடயில
இறங்கும்!”

“கா ி பவணா! அபதாட ஸ்வட்டா

ீ ஒரு
முத்தம் குடுங்க ஆத்தா! அவனுக்கு
ைட்டும் அள்ைிக் குடுக்கறீங்க!” என
ச ாய்யாய் முமறத்தாள் ைங்மக.

அந்த வட்டில்
ீ குழந்மதயாக ைகிழன்
இருந்தாலும், இன்னும் குழந்மதமயப்
ப ால நடந்து சகாள்வது ைங்மகதான்.
சோந்தைாய் ோப் ிடும் ைகிழன் கூட
முதல் வாய் தன் அன்மனக்கு ஊட்டாைல்
ோப் ிடைாட்டான். அவன் அப் ா எப் டி
ைங்மகமய தாங்குகிைாபறா அபத
ப ாலபவ இவனும் இப்ச ாழுது இருந்பத
தன் அம்ைாமவ தாங்க ஆைம் ித்து
விட்டான்.

இயற்மகயாய் ிைேவம் நடக்கும் என

டாக்டர்கள் சோல்லியிருக்க, கமடேி
பநைத்தில் எமட அதிகைாக இருந்த
ைகிழமன சவைிபய தள்ை முடியாைல்
தவித்துப் ப ாய் விட்டாள் ைங்மக.
நார்ைல் சடலிவரிக்கு முயற்ேித்த ாதி
வழியில் ஆ பைஷன் சேய்ய முடியாத
காைணத்தால் பவகியூம் மவத்து
குழந்மதமய சவைிபய எடுத்திருந்தாலும்
ாதி உயிர் ப ாய் விட்டது ைங்மகக்கு.
அதனாபலபய அவள் பைல் இன்னும்
இன்னும் வட்டில்
ீ இருந்த அமனவருக்கும்
ாேம் சுைந்தது. ஊன் உறக்கம் இன்றி
ஹாஸ் ிட்டபல கதியாய் கிடந்த
காமைதான் ைங்மகக்கு தில் ப ாைாடி
ிள்மைமயப் ச ற்றதாக காைாட்ேி
இன்னும் கூட அவமன கிண்டல்
சேய்வார். ைமனவி ட்டப் ாட்மட
ார்த்தவன், அவள் எவ்வைவு ைிைட்டியும்,
சகஞ்ேியும், சகாஞ்ேியும் கூட
இைண்டாவது குழந்மதக்கு ஒத்துக்
சகாள்ைபவ இல்மல.

தன் முன்பன நின்றிருக்கும் ைருைகமை

வாஞ்மேயாக ார்த்தார் காைாட்ேி.
சகாஞ்ேைாக எமட கூடி, பகாயிலுக்குப்
ப ாவதற்காக அைக்கு வர்ண பேமல
கட்டி, அதற்பகற்ற நமககள் பூண்டு ேர்வ
லட்ேணைாக நின்றிருந்தவமைப் ார்த்து
ைகமனப் ப ாலபவ ையங்கி நின்றார்.
ேட்சடன குனிந்து ைிைகாமய அள்ைி,
அதில் உப்பு பேர்த்து ைருைகள் முகத்துக்கு
பநைாக மூன்று சுற்று சுற்றி சவைிபய
மவத்திருக்கும் விறகு அடுப் ில் ப ாட்டு
விட்டு வந்தார் காைாட்ேி. புன்னமகயுடன்
அவர் சேயமலபய ார்த்தப் டி நின்றாள்
ைங்மக.
“ஊரு கண்ண விட உறவு கண்ணு தான்
ச ால்லாத கண்ணுத்தா! என் கண்பண
என் ைருைக பைல ட்டுருச்சு! அதான்
திருஷ்டி சுத்திப் ப ாட்படன்!” என்றவர்
அவள் முகம் வழித்து சநட்டி முறித்து
கன்னத்தில் ாேைாக முத்தைிட்டார்.
இவள் ைட்டும் சும்ைா இருப் ாைா!
தாயாய் ாேம் காட்டும் தன் ஆத்தாவுக்கு
கன்னத்தில் முத்தைிட்டு ேிரித்தாள்.

“ப ாத்தா! ப ாய் அம்ைா அப் ாக்கு கா ி

தண்ணி குடுத்துட்டு வா! இங்கனபவ நாை
சைண்டு ப ரும் இம்புட்டு பநைம் நின்னா
என்னா சநமனப் ாங்க!”

“அசதல்லாம் ஒன்னும் சநமனக்க

ைாட்படாம்! ைங்மக இங்க சேௌக்கியைா
இருக்கான்னு ேந்பதாஷந்தான் டுபவாம்”
என சோல்லிய டிபய வந்தார் அேய்.
காமல உணவு உண்ண அவர்கமை
உள்பை அமழத்து வந்திருந்தான் காமை.

இப்ச ாழுது வட்டில்

ீ மடனிங் பட ிள்,
ஏேி, கிமைண்டர் என எல்லா
அத்தியாவேிய ச ாருட்களும்
இருக்கின்றன. ஆனாலும் வட்டு
ீ ைக்கள்
இன்னும் தமையில் தான் அைர்ந்து
ோப் ிடுவார்கள். அந்த வட்மடயும்
ீ
ழமை ைாறாைல் இன்னும் ச ரிதாக
கட்டி இருந்தான் காமை.

அேய் ின்னாபலபய வந்த அைேியும்

ைாைியார் ைருைகைின்
அந்நிபயான்யத்மதப் ார்த்தப் டி தான்
வந்தார். அடிக்கடி காமை சோல்லும் ‘என்
ச ாண்டாட்டித்தான் எனக்கு ைட்டும்தான்’
ைந்திைம் அைேியிடம் நன்றாகபவ பவமல
சேய்தது. இப்ச ாழுசதல்லாம் நான்கு
வார்த்மத யம் இல்லாைல் ைகளுடன்
ப சுகிறார் அவர். அவளும் முகம்
திருப் ாைல் ப சுவாள்.

அவர்களுடபன வந்த காமை,

“டீச்ேர், நான் பகாயிலுக்குக் கிைம் னும்!

எல்பலாரும் ேீக்கிைம் கிைம் ி வாங்க!
கார் இங்கதான் நிக்கிது. நீ ங்கபை
ஓட்டிட்டு வந்திடுங்க, நான் ம க்ல
ப ாபறன்! அப் ா பதாப்புல இருந்து
அப் டிபய பகாயிலுக்கு வந்திடுவாரு”
என சோல்லியவமன கண்ணில் பலோக
நீ ர் துைிர்க்கப் ார்த்தாள் ைங்மக.

இந்த வருடமும் காமை தீ ைிதிக்கிறான்.

ைங்மக ிைேவத்தில் ப ாைாடிய தினம்,
இனி ஒவ்சவாரு வருடமும் தீ ைிதிப் தாக
பவண்டி இருந்தான் அவன். ஒவ்சவாரு
வருடமும் நடக்கும் நிகழ்வு என்றாலும்
ைங்மகக்கு தாங்க முடிவதில்மல.
எவ்வைவு அடக்கினாலும், தனக்காக
எந்த கஸ்டத்மதயும் இஸ்டைாய் ஏற்கும்
கணவனின் அன் ில் கண் கலங்கி விடும்
அவளுக்கு.

“கண்மணத் துமடத்தா! ஒவ்சவாரு

வருஷமும் உன்பனாட இபத பைாதமனயா
ப ாச்சு! ேந்பதாஷைா அனுப் ி மவ!” என
கடிந்துக் சகாண்டார் காைாட்ேி.

“அம்ைா, பநா க்மை! அப் ா வில் ீ

ஆல்மைட்” என ைங்மகயின் காமல
கட்டிக் சகாண்டான் ைகிழன்.

ைகமனத் தூக்கிக் சகாண்டவள்,

முகத்தில் புன்னமகமயப் பூேிக்
சகாண்டாள். தன் ிஞ்சு விைல்கைால்
ைங்மகயின் கண்ண ீமைத் துமடத்து
விட்டான் ைகிழன். பநர்த்திக் கடன்
சேலுத்தும் முன் ைமனவிமய அமணத்து
ேைாதானப் டுத்த முடியாைல் கலங்கி
நின்ற காமை, ைகனின் சேயலில் உச்ேிக்
குைிர்ந்துப் ப ானான். உருவத்தில்
காமைமயக் சகாண்டிருந்த ைகிழன்,
உள்ைத்திலும் அவமனபய உரித்து
மவத்திருந்தான். ைகன் ைீ து, தனக்குக்
கிமடக்காத ாேத்மத எல்லாம்
சகாட்டும் ைமனவிக்கு அந்த ைகமன
மவத்பத ாேத்மதப் ச ாழிய ழக்கி
இருந்தான் காமை. சைாத்தத்தில் அந்த
வட்டின்
ீ உயிர்ப்ப தவைங்மகதான்.

தீைிதி எந்த வித தடங்கலும் இல்லாைல்

நடந்பதறியது. அன்பற காமையின்
ோர் ாக தடபுடலாக அன்னதானம்
நடந்தது. வட்டு
ீ அங்கத்தினரும்
காமையின் நண் ர்களும் ந்தி ரிைாறி
திருவிழாவுக்கு வந்தவர்களுக்கு வயிறாை
உணவைித்து அனுப் ினார்கள்.

ந்தி ரிைாறும் இடத்தின் அருபக வந்து

நின்றது ஒரு கார். புன்னமகயுடன்
ைங்மக அதமன பநாக்கி ப ாக,
காமையும் அவள் ின்பனாபடபய
வந்தான். காரிலிருந்து இறங்கினார்கள்
கதிர்பவலனின் குடும் த்தினர். கதிரின்
இரு குழந்மத சேல்வங்களும்
ைங்மகமய பநாக்கி ஓடி வை, ேண்மு
ஓடிப் ப ாய் காமையின் மகமயப்
ிடித்துக் சகாண்டாள். ார்வதியும்
ைமுவும் திருப் திக்கு சேன்றிருக்கவும்
இவர்கள் ைட்டும் வந்திருந்தார்கள்.
(எல்லாமையும் கூட்டிட்டு வை
முடியாதுப் ா! அப்பூறம் கமத
இழுத்துகிட்பட ப ாகும்! போ ாரு அண்ட்
ைமுவ ப க் ண்ணியாச்சு)

“வாம்ைா தங்கச்ேி! சுகைா இருக்கியா?”

என அன்ச ாழுக பகட்டான் காமை.

ைங்மகமயத் தவிை ைற்றவர்கள்

எல்பலாரும் அவனுக்கு தங்கச்ேி தான்.
தங்மக சேன்டிசைண்டில் டீ.ஆருக்குப்
ின் காமைதான் டாப் ில் நிற்கிறான்.

“ைாங்கா பதாப்பும், பூந்பதாட்டமும் எப் டி

ாே ைமழமயப் ச ாழியுது ாபைன்” என
ைங்மகயிடம் கண்மணக் காட்டினான்
கதிர்.

சைன்னமகயுடன் அவர்கமைப்
ார்த்திருந்தாள் அவள்.

ேில வருடங்களுக்கு முன் ைங்மக வாயும்

வயிறுைாக இருக்கிறாள் என
பகள்விப் ட்டு ார்வதி ைமுவுடன்
இவர்கமைப் ார்க்க வந்திருந்தார்கள்
ேண்முவும் கதிரும். அப்ச ாழுதிருந்பத
ைண், சேடி, சகாடி, பூச்ேிப்ச ாட்டு, யூரியா
என ாேப் யிமை வைர்த்திருந்தார்கள்
காமையும் ேண்முவும்.
ைங்மகயின் முன் கதிமை கண்டுக்
சகாள்ைாத காமை, தனிபய
ைாட்டியவமன இறுக்கி அமணத்துக்
சகாண்டான்.

“நீ ங்க என் டீச்ேை பவணான்னு

சோல்லவும் தான் எனக்கு இவ்வைவு
ச ரிய ச ாக்கிஷம் கிமடச்ேது! சைாம்
நன்றிங்க ப ாலிஸ்கார்” என சகாண்டாடி
விட்டான் காமை.

“ஒருத்தன் ச ாண்டாட்டிய
இன்சனாருத்தன் கட்ட முடியாதுன்னு
சோல்வாங்க! தவா உங்களுக்குத்தான்னு
கடவுள் முடிச்சுப் ப ாட்டிருக்கான். தவாவ
சநமனச்சு எனக்கு எப் வுபை சைாம்
கில்ட்டியா இருக்கும். ஆைம் த்துலபய
கல்யாணத்துக்கு முடியபவ
முடியாதுன்னு சோல்லிருக்கனும் நான்.
ஆனா அம்ைா ைிைட்டனாங்க, அப் ா
ைிைட்டனாங்கன்னு ஒத்துக்கிட்படன்.
ேண்முபவாட விஷயம் அறிஞ்சு தவா
விட்டுக் குடுத்துட்டாலும், அவ
வாழ்க்மகயில
விமையாடிட்படாபைான்னு சைாம்
கவமலயா இருந்தது. நாங்க ைகிழ்ச்ேியா
வாழ்ந்தாலும் சநஞ்போைைா ஒரு முள்ளு
குத்திட்பட இருக்கற உணர்வு. எனக்கு
ைட்டும் இல்ல ேண்முவுக்கும்
அப் டித்தான். தவாவுக்கு நாங்கபை நல்ல
ைாப் ிள்மையா ார்க்கனும்னு
சநமனச்போம். ஆனா அவபை உங்கை
ார்த்துட்டா! ைலர்ந்த முகைா தவாவ
ார்க்கிற இந்த சநாடி என்பனாட குற்ற
உணர்ச்ேிசயல்லாம் அப் டிபய காத்துல
கமைஞ்ேி ப ாகிற ஃ ீல்! தவாவ
தங்கத்தட்டுல தாங்கற உங்களுக்கு நான்
தான் நன்றி சோல்லனும்!”
“சைண்டு ப ரும் ைாத்தி ைாத்தி நன்றி
சோல்லிக்கிட்டது ப ாதும்! உள்ை வாங்க”
என அவர்கள் ப ேியமத இவ்வைவு
பநைம் பகட்டுக் சகாண்டிருந்த ைங்மக
அமழத்தாள். அன்றிலிருந்து இரு
க்கமும் சநருக்கம் வந்திருந்தது.
அடிக்கடி ப ானில் ப ேிக் சகாள்வபதாடு,
பநரிலும் ேந்தித்துக் சகாள்வார்கள் இரு
போடிகளும்.

திருவிழாவுக்கு வந்திருந்த கதிர்

குடும் த்மத உணவுண்ண அமழத்துப்
ப ானார்கள் ைங்மகயும் காமையும்.
குழந்மதகள் மூவரும் எப்ச ாழுதும்
ப ால ஒட்டிக் சகாண்டார்கள்.
அன்னதானம் முடிந்து குடும் ைாக
திருவிழா கமடகமை சுற்றி வந்தார்கள்
ைங்மக, ேண்மு போடி! ச ரியவர்கள்
ஓய்சவடுக்க வட்டுக்கு
ீ சேன்று விட்டனர்.
குழந்மதகமை ைாட்டினம் ஏற்றி
விமையாட விட்டார்கள். குச்ேி ஐஸ்
வாங்கி அமனவரும் சுமவத்தார்கள்.
கம்ைல், வமையல் கமடகைில் கலர்
கலைாக அக்பேேரிஸ் வாங்கிக்
சகாண்டார்கள். ஆண்கள் இருவரும்
ச ாம்மைத் துப் ாக்கியில் லூமன
சுடும் இடத்திற்கு வந்து நின்றார்கள்.

கதிரின் காதில் குசுகுசுசவன,

“ஒன்மை ோர், கபைக்டா சுடுவங்கைா?

ீ
சலப்டுக்கு குறி வச்சு மைட்டுல சுட்டுட
ைாட்டீங்கல்ல? உங்கை நம் ி இந்த
சவைாட்டுக்கு வைலாைா?” என நக்கலாக
பகட்டாள் ேண்மு.

“ப ாடி சோறி ேம்மு! கபைக்டா

சுடாைத்தான் எனக்கு என்கவுண்டர்
பவலன்னு ட்டம் குடுத்துருக்காங்கைா?”
என பகட்டான்.
“என்கவுண்டர் பவலனா? என் காதுல
என்கவுண்டர் ஏகாம் ைம்பன பகக்குபத!
அது என்னபைா நானும் ப ாலிஸ்தான்னு
நீ ங்கதான் சநஞ்ே நிைித்திக்கிட்டுத்
திரியறீங்க! ஊர் ைக்கள் எல்லாம் உங்கை
ேிரிப்பு ப ாலிோபவ ார்க்கறாங்க! மை
ைானம் மைலாப்பூர் பகாயிங் யூ க்பநா!
வாட் எ ப் ி பஷம்!”

“அடி ப ாடி! தில்லு ப ாலிபோ

தில்லாலங்கடி ப ாலிபோ, உன்மனப்
ச ாறுத்த வமை நான் சோள்ளு
ப ாலிசுடி ேம்மு”

“ஆைா ஆைா வழியுது! சதாமடச்ேிக்கிட்டு

சுடற பவமலமயப் ாருங்க
ப ாலிஸ்க்கார்”

ைாட்டி இருந்த எல்லா லூமனயும் சுட்டு

கைடி ச ாம்மைமய சேயித்து தன் காதல்
ைமனவிக்கு ஆமேயாய் சகாடுத்தான்
கதிர். முகத்தில் ேிரிப்புடன் அவர்கள்
இருவமையும் ார்த்திருந்தார்கள்
ைங்மகயும் காமையும்.

அன்றிைவு அேதியாய் அமனவரும்

உறங்கி விட, தனதருபக உறங்கும்
கணவமனபயப் ார்த்தப் டி
அைர்ந்திருந்தாள் ைங்மக.

“ டுங்க டீச்ேர்!”

“நீ ங்க தூங்கலியா?”

“தூங்கிட்படன்! நீ ங்க எழுந்து

உட்கார்ந்ததும் முழிச்ேிக்கிட்படன்.”

அப்ச ாழுது இருந்பத இப் டித்தாபன

காமை! ைங்மக மூன்று முமற ாத்ரூம்
எழுந்து ப ாகும் பவமைசயல்லாம்
முழித்து முழித்து அல்லவா தூங்குவான்.
இப்ச ாழுது அவளுக்காக
ரூமுக்குள்பைபய அட்டாச் ாத்ரூம் கட்டி
இருந்தாலும், இன்னும் கூட அவள்
அமேந்தால் முழித்து விடுவான் அவன்.

“ேில ப ர் சோல்வாங்க, ிறந்த வட்டுல

ீ
ஒரு ச ாண்ணு சோகுோ இருந்துட்டா
புகுந்த வடுட்ல
ீ சைாம்
கஸ்டப் டுவாைாம். ிறந்த வட்டுல
ீ
கஸ்டப் ட்டா புகுந்த வட்டுல
ீ சோகுோ
இருப் ாைாம். ைத்தவங்க விஷயத்துல
இது உண்மையா இல்மலயான்னு
சதரியாது. ஆனா என் விஷயத்துல இது
நூத்துக்கு நூறு உண்மை காமை.
உங்களுக்கு ைமனவியா ஆனதும் தான்
என் வாழ்க்மகபய ஒைி ச ற்றிருக்கு!
இருட்டுல வாழ்ந்த எனக்கு நீ ங்க விைக்கு
ஏத்தி மவக்கல, நீ ங்கபை விைக்கா
ைாறிட்டீங்க! ஐ லவ் யூ போ போ போ போ
ைச் காமை!”
புன்னமகயுடன் தன் ைமனவிமய
அமணத்துத் தன்னருபக டுக்க மவத்துக்
சகாண்டான் காமை.

“நான் விைக்குன்னா, இந்த விைக்கு எரிய

பதமவயான கைண்ட்பட நீ ங்கதான் டீச்ேர்.
நீ ங்க இல்லாை எனக்கு ஒைி ஏது?
ைங்மக இல்லாைல் காமைக்கு
வாழ்சவன் பதது?” என உணர்ச்ேிகைைாக
ப ேினான் காமை.

அவன் சநஞ்ேில் டுத்திருந்தவள்,

நிைிர்ந்து அவன் முகத்மதப் ார்த்தாள்.

“அப்ப ா நான் இல்லாை நீ ங்க இல்ல?”

“நிச்ேயைா இல்ல டீச்ேர்!”

“ைங்மகதான் காமைக்கு எல்லாபை?”

“ேத்தியைா டீச்ேர்!”
“அப்ப ா ைங்மக சோன்ன சோல் தான்
காமைக்கு பவதவாக்கு?”

இந்த இடத்தில் பலோக சேர்க்கானான்

காமை. இத்தமன வருட
தாம் த்தியத்தில் ைங்மகயின்
தில்லாலங்கடித்தனத்மத
கண்டுப் ிடிக்கும் அைவுக்கு அவனுக்கும்
மூமை வைர்ந்திருந்தது.

“சைண்டாவது ிள்மை பவணும்னு

பகக்காத வமைக்கும் என் டீச்ேர்
சோல்லற எல்லாபை எனக்கு
பவதவாக்குத்தான்”

ேட்சடன பகா ைாக நகர்ந்துப் டுத்துக்

சகாண்டாள் ைங்மக.

“எனக்கு ைகன் இருக்கான்! ைகைா என்

அம்மும்ைா இருக்கா! அது ப ாதுபை
டீச்ேர்!” என தள்ைிப் டுத்திருந்தவமை
இவபன சநருங்கிப் ப ாய் அமணத்துக்
சகாண்டான். அவனின் சகஞ்ேலிலும்
சகாஞ்ேலிலும் டீச்ேைாக இருந்தவள்
எலிோக ைாறிப்ப ானாள்.

இைண்டு ிள்மை பவண்டும் என ார்த்த

அன்பற பகட்டவன், அவள் நலத்துக்காக
ஒற்மற ிள்மை ப ாதும் என ிடிவாதம்
ிடிப் தில் கூட அவனின் அன்பு ஒன்பற
ைங்மகயின் கண்ணுக்குத் சதரிந்தது.
இந்த இைண்டாம் ிள்மை ப ாைாட்டம்
ைங்மகக்கு சவற்றியாய் முடியுைா
அல்லது காமைக்கு சவற்றியாய்
முடியுைா என அவர்கபை முடிசவடுத்துக்
சகாள்ைட்டும். இதில் சவற்றிகைைாக நாம்
ின்வாங்கிக் சகாள்பவாம்.

தீைிதி முடிந்த இைண்டாவது நாள் அேய்

குடும் மும் கதிர் குடும் மும்
காமலயிபலபய தத்தம் ஊருக்குக்
கிைம் ி சேன்று விட்டார்கள். அன்றிைவு
பகாலாகலைாக சதாடங்கியது ஊர்
ைக்கள் ஆவலாக எதிர்ப் ார்த்திருந்த
கமலநிகழ்ச்ேி. எப்ச ாழுதும் ப ால
ைங்மக ள்ைி ைாணவர்கைின் பைமட
நாடகம், ஆட்டம் ாட்டம் என
கமைக்கட்டியது பைமட.

இந்த வருடமும் பைமட ஏறினான்

காமை. பவட்டியின் நுணிமய ஒரு
மகயிலும் ைற்சறாரு மகயில்
மைக்பகாடும் நின்றிருந்தவமனப் ார்த்து
விேில் றந்தது.

“ஏறிட்டான்டா ைாங்காத்பதாப்பு ஓனரு!

ஒவ்சவாரு வருஷம் ைாதிரியும் இந்த
வருஷமும் ைாங்கா, ைாங்குயிலுன்னு
ாடி நம்ை காமத ஞ்ேர் ண்ண
ப ாறான் படாய்!” என ேத்தைாக குைல்
சகாடுத்தான் க்பகாடா ாண்டியன்.
“எங்க காமை ைாங்கான்னுதான்யா
ாடுவான்! உன்மன ைாதிரி பதங்கா
ைண்மடயனுக்காக பதங்கான்னா
ாடுவான்?” என குைல் சகாடுத்தான்
சேவல.

“அட விடு ைாப் ிள்மை! யாருக்கு என்ன

சதரியுபைா அதப் த்திதாபன ாட
முடியும்! ைாம் ழத்து வண்டு வாேைலர்
சேண்டுன்னு ாடிட்டுப் ப ாறான் வுடு”
என ைாடோைி நக்கலாக ேவுண்ட்
விட்டான்.

“ஆைா படாய்! எங்க காமைக்கு ைாங்கா

த்தி ைட்டும்தான் சதரியும்! ஆனா இந்த
ைாடோைிக்கு சகாபைானா வைாை இருக்க,
மூக்குல நாலு நாளு பதாய்க்காத
பகாைணத்தக் கட்டிக்கனும்ங்கற
வமைக்கும் சதரியும் படாய்! அவரு நம்ை
ஊரு ஆல் இன் ஆல் அழகு ைாோ படாய்”
என கூட்டத்தில் இன்சனாரு குைல்
பகட்டது. அது பவறு யாரும் இல்மல நம்
ைாேியின் கணவன் ைாோைணிதான்.
ைங்மகயின் குணத்மதப் ார்த்துப் டித்து
இப்ச ாழுது காமையிடம்
அனுேைமணயாய் சநருங்கி இருந்தான்
அவன். அவன் க்கத்தில் அைர்ந்திருந்த
ைாேி களுக்சகன ேிரித்து விட்டாள்.

இப் டிபய கூட்டம் ேலேலக்க, காைாட்ேி

ைற்றும் ைச்ேக்காமை அருகில்
அைர்ந்திருந்த ைங்மக, ைடியில்
டுத்திருக்கும் ைகனின் தமலமய
வருடிய டிபய புன்னமக முகத்துடன்
மவத்தக்கண் வாங்காைல் தன்
கணவமனபயப் ார்த்திருந்தாள்.
அவனும் பைமடயில் இருந்து அவமைத்
தான் காதலாய் ார்த்திருந்தான்.
“படய் புல்லு! இங்க இவ்பைா ச ைச்ேமன
ஓடிக்கிட்டு இருக்கு, நீ காதல் லுக்
விட்டுக்கிட்டு இருக்கியா? ஊருல
ஒவ்சவாரு புருஷனும் கல்யாணம் ஆகி
ஒத்த வருஷத்துபல அன்ப
ஆருயிபைன்னு கூப் ிட்ட ச ாண்டாட்டிய
ிோபே ில்லிசூனியபைன்னு கூப்ட
ஆைம் ிச்சுடறான்! நீ இன்னும் அபத
அன்ப ஆருயிபை கட்டத்துலபய
இருக்கடா! திருந்துடா படய்” என சேவல
பைமட ஏறி வந்து அவன் காதில்
முணுமுணுத்தான்.

“ப ாடா என் சவண்ட்ரு! எங்களுக்கு

அறு தாம் கல்யாணம் வந்தாலும் என்
டீச்ேை நான் அன்ப ஆருயிபை கட்டதுல
தான் வச்ேிருப்ப ன்! ஏன்னா டீச்ேர் என்
மவப்பு(wife) ைட்டும் இல்லடா என்
மலப்பு(life)!”
மைக்மக மூடாைல் அவன் ப ேியது
ஊருக்பக பகட்க,

“டீச்ேர் கமைமய இன்னும் விடாை

வச்ேிருக்காங்க படாய்!” என கூட்டத்தில்
இருந்து ேத்தம் வந்தது.

சகால்சலன அங்பக ேிரிப் மல ைவ,

சவட்கத்தில் முகம் ேிவந்தாலும்
தன்னவனின் பைல் இருந்த ார்மவமய
அகற்றவில்மல ைங்மக.

இமே ஆைம் ிக்க,

“ைாம் ழத் பதாட்டம் ைல்லிமக கூட்டம்

ைணக்க வரும் ைாமலப் ச ாழுபதாடு

ைருவியமணக்கும் ையக்கம் ிறக்கும்

ைலர்ந்து வரும் ஆமே விழிபயாடு” என

காமை ாட
அடுத்த வரிமய இமேக்குழுவின் ச ண்
ாடகி ாடினாலும், கீ பழ அைர்ந்திருந்த
ைங்மகயும் ைன்னவமனப் ார்த்து ாடல்
வரிமய சைல்ல வாயமேத்துப் ாடினாள்.

“ைன்ைதன் வந்தான் பதபைாடு இங்பக

காதலர் கண்ணும் சநஞ்சும் டக் டக்

ட் ட்”

பகாைோக கீ பழ அைர்ந்திருந்த ைக்கள்

எல்பலாரும் இவர்கள் இருவரின் ைவுசு
தாங்காைல்,

“அம்ைா அம்ைம்ைா அம்ைா அம்ைம்ைா”

என ாடமல முடித்து மவத்தனர்.

ாடல் முடியும் வமை ஒருவர் ார்மவ

இன்சனாருவமை விட்டு விலகவில்மல.
ாடி முடித்தவன் ைங்மகயின் அருபக
வந்து அைர்ந்து, தூங்கி இருந்த ைகமனத்
தன் ஒரு க்க பதாைில் ப ாட்டுக்
சகாண்டான். ைீ தி நிகழ்ச்ேிமய அவன்
இன்சனாரு பதாைில் ோய்ந்தவாபற
ார்த்தாள் தவைங்மக.

“காமை”

“ஹ்ம்ம் டீச்ேர்”

“ம்ைா ம்ம்ம்ைாஆஆ ம்ம்ைா”

“நானும் ம்ைா ம்ம்ம்ைாஆஆ ம்ம்ைா டீச்ேர்”

என சோன்னவன் அவள் பதாமை தன்
கைம் சகாண்டு இறுக்கிக் சகாண்டான்.

ைங்மகயவளுக்கு அடிமை ோேனம்

எழுதி சகாடுத்த ைாந்பதாப்பு ஓனரின்
ைாச ரும் காதல் காவியம் இத்துடன்
நிமறவு ச றுகிறது……….

(முற்றும்)