Yaşlı teyze uyuklar. Filika hafif bir şekilde sallanmaktadır. Evren teyzeyi dürter.

Evren:
- Ne oldu bu kadına yahu öldü mü acaba? Teyze şişşt uyansana.
Teyze:
- Hah ne oldu evladım geldik mi? der ve uyumaya devam eder.
Evren ve Timur tartışmaktadır.
Evren:
- Bunlar hep senin yüzünden geldi başımıza Timur. Ben de neden senin aklına uydum ki, ne
gerek vardı Mavi Tur’a falan. Şu halimize bak üç gündür aç susuz kaldık bu delilerle baş başa.

Timur:
- Ama hayatım, aşkım, çiçeğim benim ne suçum var ki?

Evren:
- Sus Timur, sus! Konuşacağına git şu kaptana bir şey söyle. İçip duracağına bizi kurtarmanın bir
yolunu bulsun.

Timur:
- Oo afiyet olsun kaptan! Hiç utanman da yok senin galiba.

Kaptan (içmeye devam ederek) :

- Ne var yahu ne bağırıp duruyorsun kulağımın dibinde?

Timur:
- Ne olacak be adam senin yüzünden batmadı mı koskoca gemi?

Kaptan:
- Sıkma be tatlı canını güzel kardeşim. Battıysa battı ne yapalım yani? Hayattaki güzellikleri
görmeye çalış biraz da. Bak mesela şu güzelliğe.

Afitap:
- Merhaba kaptan, nasılsın tatlım?

Kaptan:
- Seni gördüm daha iyi oldum güzelim. Sen nasılsın bakayım?

Afitap:
- İyiyim kaptancığım da, çok rüzgâr var saçlarım bozuldu. Bizi bir an önce kurtarsan diyorum hiç
fena olmaz.

Yaşlı teyze araya girer:

- Tühhh size mendeburlar, bu cenabetler yüzünden geldi işte bu felaketler başımıza!

Çocuk:
- Cenacet ne demek anne?
Anne:

- Ay merak edip durma sen de her şeyi çocuğum, migrenim tuttu yine zaten.

Çocuk:

- Yaa ben acıktımmm! Çikolata ver banaa!

Anne:

- Nereden bulayım evladım ben sana çikolatayı okyanusun ortasında.

Çocuk:

- Sen kötü annesin hem de çirkinsin. (Afitap’a dönerek)Bu abla çok güzel o benim annem olsun.

Afitap:

- Ay tatlım güneşin altında biraz daha kalırsam güzelliğimden eser kalmayacak.

- Timur Beyciğim rica etsem bana güneş kremi sürer misiniz? Istakoza döneceğim vallahi.

Timur:

- Tabi sürerim Afitap Hanım ne demek efendim, dönün şöyle sırtınızı bana.

Timur Afitap’a güneş kremi sürerken Yaşlı Teyze uyanıp Evren’i dürter.

Yaşlı Teyze:

- Kocan elden gidiyor evladım. Der ve uyumaya devam eder.

Evren:

- Timur! Bırak çabuk elindekini. Şu halimize bak sen hala neyin derdindesin.

Timur:

- Affedersin karıcığım. Sağ tarafa tam süremedim ama neyse artık.

Evren:

- Timur! Kızdırma beni Timur.

Kavga devam ederken filika şiddetli şekilde sallanır. Yolcular sağa sola devrilir. Ardından normal
seyrine devam eder.

Sağduyu Songül:

- Arkadaşlar bakın bu evrenden gelen bir mesajdı. Kendimize gelelim; kavga etmeyi, bağırıp
çağırmayı bırakalım artık. Ne dersiniz bunca yıldır içimizde sakladığımız hikâyemizi bugün
burada anlatıp yüklerimizden kurtulalım mı? Bunun için daha iyi bir zaman olabilir mi?

Yaşlı Teyze:

- Ah evladım ah madem geldik yolun sonuna, dinleyin o zaman hikâyemi. Der ve hikâyesini
anlatır.

Sırasıyla Evren, Timur, Kaptan, Afitap, Anne hikâyelerini anlatırlar.

Çocuk:
- Hey bana bakın benim de size söylemem göstermem gereken bir şeyler var. Der ve yanında
taşıdığı yiyecekleri boşaltır.

Herkes yiyeceklere saldırırken Sağduyu Songül karayı görür.

Sağduyu Songül

- Arkadaşlar size her zaman umut var dememiş miydim ben? Bakın kara göründü.

İlk başta kimse inanmaz. Daha sonra herkes birer birer karayı fark eder. Sevinç çığlıkları yükselir.
Karakterlere geri dönüş başlar. Sırayla karaya ayak basarlar.