汉语拼音

HÀNYǓ PĪNYĪN
 声母
shēng mǔ
พยันชนะ

b p m f

d t n l

g k h

j q x y

z c s

zh ch sh r

w 23 ตัว
วิธีนี้จะชวยใหอานออกเสียงไดงายขึ้น

ริมฝปาก = b p m f
ปลายลิ้นแตะเพดานแข็ง = d t n l
กัดฟน = j q x y
ปลายลิ้นแตะหลังปลายฟนลาง เสียงสั้น = z c s
พับลิ้น/ปลายลิ้นแตะเพดานออน เสียงยาว = zh ch sh r
ปากจู = w
 韵母
yùn mǔ
สระ
a o e i u ü

ai ou ei ia ua üe

ao ong en iao uo üan

an eng ie ui ün

ang er iu uai

ian uan

iang un

in uang

ing ueng

iong
 สระภาษาจีนแบงเปน 2 ประเภทคือ

สระเดี่ยวจีน 6 ตัว
aoeiuü อาปาก = a o e i
ปากจู = u ü
สระผสมจีน 30 ตัว
ai ao an ang ong ou
ei en eng er ia iao ie iu ian iang in ing iong
ua uo ui uai uan un uang ueng üe üan ün

หมายเหตุ พยัญชนะกึ่งสระ y กับ w ออกเสียงเหมือน สระ i กับ u

เวลาเขียนจะอยูในรูปของ yi wu
กฎการเปลี่ยนสระ i และ u
 สระผสมที่ขึ้นดวย i เชื่น ia, iao เมื่อพูดเร็วขึ้น เลียงจะเปลี่ยนจาก i เปน y
(อ) (ย)
i + a = ia ออกเสียงเปน ya
(อี)+(อา) = (อีอา) (ยา)
i + ao = iao ออกเสียงเปน yao
(อี)+(เอา)=(อีเอา) (เยา)
 สระผสมที่ขึ้นดวย u เชื่น ua, uo เมื่อพูดเร็วขึ้น เลียงจะเปลี่ยนจาก u เปน w
(อ) (ว)
u + a = ua ออกเสียงเปน wa
(อู)+(อา) = (อูอา) (วา)
u + o = uo ออกเสียงเปน wo
(อู)+(โอ) =(อูโอ) (โว)
ตารางการออกเสียง
 1
a o e i er ai ei ao ou an en ang eng ong
b ba bo bai bei bao ban ben bang beng
p pa po pai pei pao pou pan pen pang peng
m ma mo me mai mei mao mou man men mang meng
f fa fo fei fou fan fen fang feng
d da de dai dei dao dou dan den dang deng dong
t ta te tai tao tou tan tang teng tong
n na ne nai nei nao nou nan nen nang neng nong
l la le lai lei lao lou lan lang leng long
g ga ge gai gei gao gou gan gen gang geng gong
k ka ke kai kei kao kou kan ken kang keng kong
h ha he hai hei hao hou han hen hang heng hong
 1
a o e i er ai ei ao ou an en ang eng ong
j
q
x
z za ze zi zai zei zao zou zan zen zang zeng zong
c ca ce ci cai cei cao cou can cen cang ceng cong
s sa se si sai sei sao sou san sen sang seng song
zh zha zhe zhi zhai zhei zhao zhou zhan zhen zhang zheng zhong
ch cha che chi chai chao chou chan chen chang cheng chong
sh sha she shi shai shei shao shou shan shen shang sheng
r ra ri rao rou ran ren rang reng rong
a o e er ai ei ao ou an en ang eng ong
 2
i ia iao ie iou ian in iang ing iong
b bi biao bie bian bin bing
p pi piao pie pian pin ping
m mi miao mie miou mian min ming
f
d di diao die diou dian din ding
t ti tiao tie tian tin ting
n ni niao nie niou nian nin niang ning
l li lia liao lie liou lian lin liang ling
g
k
h
 2
i ia iao ie iou ian in iang ing iong
j ji jia jiao jie jiou jian jin jiang jing jiong
q qi qia qiao qie qiou qian qin qiang qing qiong
x xi xia xiao xie xiou xian xin xiang xing xiong
z
c
s
zh
ch
sh
r
y yi yaa yao ie you yan yin yang ying yong
 3
u ua uo uai uei/ui uan uen uang ueng
b bu
p pu
m mu
f fu
d du duo dui duan duen
t tu tuo tui tuan tuen
n nu nuo nuan
l lu luo luan luen
g gu gua guo guai gui guan guen
k ku kua kuo kuai kui kuan kuen
h hu hua huo huai hui huan huen
 3
u ua uo uai/ai uei/ui uan uen/un uang ueng
j
q
x
z zu zuo zui zuan zun
c cu cuo cui cuan cun
s su suo sui suan sun
zh zhu zhua zhuo zhuai zhui zhuan zhun zhuang
ch chu chua chuo chuai chui chuan chun chuang
sh shu shua shuo shuai shui shuan shun shuang
r ru rua ruo rui ruan run
w wu wa wo wai wei wan wen wang weng
 4 4
ü üe üan ün ü üe üan ün
b j jü jüe jüan jün
p q qü qüe qüan qün
m x xü xüe xüan xün
f z
d c
t s
n nü nüe zh
l lü lüe ch
g sh
k r
h y yü yüe yüan yün
 声调
shēng diào
วรรณยุกตจีน
 เทียบกับเสียงวรรณยุคภาษาไทย
เสียงที่ 1
เทียบเสียงวรรณยุกตไทยคือ สามัญ รูปแบบในการเขียน bā อานวา ปา
เสียงที่ 2
เทียบเสียงวรรณยุกตไทยคือ จัตวา รูปแบบในการเขียน bá อานวา ปา
เสียงที่ 3
เทียบเสียงวรรณยุกตไทยคือ เอก รูปแบบในการเขียน bǎ อานวา ปา
เสียงที่ 4
เทียบเสียงวรรณยุกตไทยคือ โท รูปแบบในการเขียน bà อานวา ปา
เสียงเบา
คือพยางคเสียงที่ ไมมีวรรณยุกต เวลาออกเสียงจะเบาและสั้นมาก ออกเสียงเหมือนเสียงที่ 1
แตออกเพียงครึ่งรึ่เสียง เขียนวาวา ba อานวาวา ปะ อีกหนึ่งตัวอยาง ma มะ
ตําแหนงการวางวรรณยุกตจีน
วรรณยุกตจีนนั้นจะวางไวบนสระ a o e i u ü หากในคํานัน
้ มีสระมากกวา1ตัวจะวางไวบนสระที่มากอน
หมายเหตุ ยกเวน iū ที่จะวางไวตรงตัว u ไมใชตัว i

ตัวอยางของตํา แหนงการวางวรรณยุกตจีน
ā āi āo ān āng ō ōng ōu
ē ēi ēn ēng ēr ī iā iāo iē iū iān iāng īn īng īong
ū uā uō uī uāi uān ūn uāng uēng ǖ üē üān ǖn

รายละเอียดเพิม
่ เติมสํา หรับวิธีวิธีการวางวรรณยุกตจน
ี
สระ i เวลาวางวรรณยุกตใหตัดจุดบนออกจะเปน bī pī
สระ ü เวลาตามหลังพยัญชนะ j q x y ตัดสองจุดบนออกจะเปน jū qúe xǔan yūn
ยกเวน เมื่อตามหลัง n l ยังคงรูปเดิมเปน nǚ lǜ
กฎในการออกเสียงวรรณยุกตจีน ที่ใชในการออกเสียง วรรณยุกตจีน
โดยแบงออกเปน 4 ขอ

半三声 (bàn sān shēng) เสียงวรรณยุกตที่ 3 ครึ่งรึ่เสียง

เมื่อพินอินที่มีเสียงวรรณยุกตที่ 3 ตามหลังดวยพินอินที่มีเสียงวรรณยุกตจีนที่ 1,2,4
และเสียงเบา เวลาออกเสียง เสียงวรรณยุกตที่ 3 จะออกเสียงเพียงครึ่งรึ่เสียง แตยังคง
รูปเดิม ยกตัวอยางเชน
卷舌韵母 (juǎn shé yùn mǔ) สระพับลิ้น er ลดรูป
พินอินตามหลังคํา วา “⼉” er เวลาเขียนจะลดรูปตัว er เปน r

隔音符号 (gé yīn fú hào) เครื่อรื่งหมายวรรคตอน

เมื่อพินอินขึ้นตนดวยสระเดี่ยว a,o,e และตามหลังพินอินตัวอื่น จะใชเครื่อรื่งหมายวรรค
ตอน (’) ยกตัวอยางเชน
变调 (biàn diào) การเปลี่ยนเสียง
การเปลี่ยนเสียงของคํา วา “⼀”yī ที่แปลวาหนึ่ง
ถาพินอินที่อยูตามหลัง yī เปนเสียงที่ 1, 2, 3 { yī จะอานออกเสียงเปนเสียงที่ 4 }
การเปลียนเสียงของคํา ว่า “不”bù ทีแปลว่าไม่
ถ้าพินอินทีอยู่ขา้ งหน้าbùเป็ นเสียงที 1, 2, 3 { bù จะอ่านออกเสียงเป็ นเสียงที 4 }
ถ้าพินอินทีอยู่ขา้ งหน้าbùเป็ นเสียงที 4 { bù จะอ่านออกเสียงเป็ นเสียงที 2 } ยกตัวอย่างเช่น
หลักการอานออกเสียงของเสียงวรรณยุกตที่ 3 เมื่ออยูซอนกัน

คํา วา 很好 hěnhǎo คือพินอินที่มีเสียงที่ 3 ซอนกัน 2 ตัว เวลาอานพินอินที่มีเสียงที่ 3ที่

ตัวแรกใหลดเสียงเปนเสียงที่ 2 แทน อานเปน hénhǎo แตเวลาเขียนยังคงรูปเปนเสียงที่ 3
พินอินที่มีเสียงที่ 3 ซอนกัน 3 ตัว และ 4 ตัว จะคงรูปตัวสุดทายเปน เสียงที่ 3 ที่เหลือลด
เปนเสียงที่ 2