NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๑

ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ

ชัยวัฒน ศิริซุมสุวรรณ ปริวรรตและเรียบเรียง

นิสา เชยกลิ่น ตรวจทาน

ทะเบียนเอกสารโบราณ

1. รหัสเอกสาร (Identifier Number) NPT006-021

2. ชื่อเรื่อง (Title) ตําราไสยศาสตรและตํารายา
3. หมวดเรื่อง (Subject) ตําราไสยศาสตร, ตําราเวชศาสตร
4. สถานที่สํารวจ (Location) วัดบางชางเหนือ ต.คลองใหม อ.สามพราน จ.นครปฐม
5. สถานที่ทําสําเนาดิจิทัล (Digitization Location) วัดบางชางเหนือ ต.คลองใหม อ.สามพราน จ.นครปฐม
6. วันที่ทําสําเนา (Date) 25 มกราคม 2557
7. ชื่อผูสราง (Creator) -
8. ประเภทของเอกสาร (Type) สมุดไทยขาว
9. จํานวน (Format of original) 1 เลม/ 24 หนา
10. ขนาดเอกสาร (Size of original) 12x36x1 ซม.
11. รูปแบบไฟลเอกสาร (Digital Format) image/jpg
12. อักษรที่ใชบันทึก (Script) ไทย, ขอมไทย
13. ภาษาที่ใชบันทึก (Language) ไทย, บาลี
14. สภาพของเอกสาร (Condition) ไมสมบูรณ
15. คําสําคัญ (Keywords) ตํารายา, สมุนไพร, รักษาโรค, ยาทิพย, ยามหานิล, ยาแกไขจับสั่น,
ตําราไสยศาสตร, คาถา, ยันต, ทําเสนห, คาถาขุนแผน
16. ภาพประกอบ (Illustrator)
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๒

สมุดไทยขาวตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ รหัสเอกสาร NPT006-021 เอกสารโดยรวมอยูใน

สภาพสมบูรณ อักษรที่ใชบันทึก คือ ขอมไทย และไทย เขียนดวยหมึกและดินสอ
สมุ ด ไทยเริ่ม ด วยสู ต รยาและภาพยั น ต ต างๆ ได แ ก ยั น ต ก าสั ก ยั น ต ล งบุ ห รี่ ยั น ต ล งใบรัก ยั น ต ทํ าเสน ห ต างๆ
นอกจากนี้ยังกลาวถึงคาถาที่เกี่ยวกับดานการทําเสนห เชน คาถามนตพระพาย คาถาชางประสมโขลง คาถาขุนแผน คาถาเสก
สีผึ้ง เปนตน
ขอตกลงเบื้องตนในการปริวรรตสมุดไทยฉบับนี้ คือ
๑. คําที่ใชตัวหนา คือ อักษรขอมไทยและถายทอดตามรูปอักษรที่ปรากฏ
๒. เครื่องหมาย – คือ อักษรที่จางจนอานไมได
๓. คําที่ขีดเสนใต คือ คําที่ไมแนใจและยังหาความหมายไมได
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๓

หนาตน

หนาตนหนังสือตํา(รายา)
 ยาทิปนีใสแกไขไลสิง พริกไทย ดีปลี ขมิ้น ออย ไพล ขิง สิ่ง ๑ บาท กระเทียม ขา กระชาย เปลือกมะรุม สารสม
สะคาน ผิ วมะกรูด เจตมู ลเพลิง การบู ร แก นแสมทะเล สิ่งละหกสลึง ตราตํ าผง น้ํ ารอน รํานาด นิวกลอน แกเลือดสุ รา
จุกเสียด นํากระเทียม ตมเสียกอนรา ตานซาง ทานกวาด เกลือ น้ํามะนาว ถาเปนบิด เอาน้ําทับทิมแกตม ลงรากน้ํากระสาย
เปลือกสมโอ มาย ไมสัก รากยอ ขี้ผึ้ง กํามะถัน ตมแลวจึงรินกินหายแล ๚๛
ยามหานิล แกไขท้ังปวง แกสารพัดซางๆ เอามะกอก ๑ ลูกประคํา ๑ กระดูกงูเหลือม ๑ ใบวัญนาง ๑ หางปลาแหง
๑ สุมไฟบดดวย ทองหลางใบมน บดทําแทง น้ํากะสายตางๆ แกไขทั้งปวงแล ๚๛
ยาแกไขจับสั่นสะทานสะทก ทานใหเอารากมะดูก ๑ ตําลึง ตนคางทั้งรากทั้งเปลือก ๑ ไมสัก ๑ สน ๑ แกนแสมทั้ง
๒ รากมะแวงเครือ ๑ รากมะเขือขืน่ ๑ ยาทั้งนี้เอาบดกันเปนแทง ละลายน้ําสมมะขามเปยก กินแกไขเหนือสันนิบาตแล ๚๛
๏ พุทฺธํจักฺ ธมฺมํจักฺ สํฆํจักฺ ขัดหักสัดสะ สหวาหะ ๚ เสกขี้ผึ้งสีปากใหการ
๏ บทนี้ทําน้ํามนตรดความ พุทฺธํจ ธมฺมํจ สํฆํจ สุคฺคตจ นุตฺตวา ทฺธาตุโย ทฺธาตุขับเพลัง กาทิเปติ ปุรปุเร นาคฺค
โสเกจะ ถูเปทสฺส ปตฺตินุชฺชํ โพทิรุกฺขํ จฺจ สทฺธาตุกํ ปสฺสติมํวาอหํ วนฺทามิ ทูรโต อหํปุเช --- กาเรนฺญาภิสทํ ปวาทหํ ---
ทิโหติ ๚๛

ก น ม น อะ
นฺอ กฺอ น กะ
กฺอ อฺอ นฺอ อะ
น อะ กะ อฺอ ๑0

๑ คาถาหัวใจพระเจาสิบหกพระองค
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๔

หนาปลาย

 หนาปลายหนังสือตํารายา
 อายแดงคนหัวป ปขาล เดือนหก ขึ้นเจ็ดค่ํา วันศุกร ๚๛

๏ ถาหญิงนั่งอยูที่ใด ใหเสกยาสูบพนไปถูกตัว ไปมิไดเลย ๚๛ โลมหํโส ๓ ที ๚ อาคโตสพฺพโสกมมฺป ๚ สะกดหมา

ก็ได คนก็ได ยันตนี้ลงบุหรี่พนสาว ๚๛

ถาบุคคลผูใดจะสะเดาะลูกในทองออก เอายันตทําผงใสขันน้ํา ลงเสกดวยเองสามจบ แลวหยดลงที่กระหมอม แลวให

กิน แลวลูบอกลงไปทอง ออกแล ๚
จะทํามาหากิน ซื้อขาวขายของ ทํานาทําไร เสกน้ํารดดีนักแล คาถาบทนี้ภาวนา ฯ คาโวตัสะปะชายันติเขตเตวุดตังวิ
รุนละหะติ วูดตานังพะละมัศนาติ ๚๛
เกสา นะโมพุทธายะ โลมา ยะทาพุทโมนะ นักขา มะอะอุ ทันตา อุอะมะ ตโจ อิสวาสุ มังสัง สุสวาอิ หัตถิ นะโม
พุทธายะ ๚๛ เสกสารพัดกิน
สุสุสุ สสส ธธธ โอรสฺส อออ โสโสโส โนโนโน นโมพุทฺธายฺย ยฺยทฺธาพุโมน มออุ อุอม ๚๛ คาถาบทนี้ปดทาง
อบายภูมิไดทาง ๑
 สิริทิติมะติเตโชไชยะสิดทิ มะหิตทิมะหาคูนัง อะปะรินมิดตะปูนยาทิการัดสะ สับพัรตะรายะนิวาระนะ สะมะ
ทัดสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพูดทัดสะ กะวัดติงสะมะหา ปูริดสะลักขะนานูภาเวนะ อะสิดตะยานูเพียนชะนานูภาเว
นะ อัดทูดตะระสะตะมังคะลานูภาเวนะ ชับพันนะรังสิยานูภาเวนะ เกตูมาลานูภาเวนะ ทะสะปาระมิดตานูภาเวนะ ทะสะอูปา
ระมิดตานูภาเวนะ ทะสะอูปาระมัดทะปาระมิดตานูภาเวนะ สิละสะมาทิปรยานูภาเวนะ พูดทานูภาเวนะ ทัมมานูภาเวนะ
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๕

สังฆานูภาเวนะ เตชานูภาเวนะ อิดธานูภาเวนะ พะลานูภาเวนะ ไยยะทํามานูภาเวนะ จะตูราสีติสะหัดสะทํามะขันทานูภาเวนะ

นะวะโลกูดตะระทํามานูภาเวนะ อัดถังขิกะมักฆานูภาเวนะ อัดทะสะมาปดติยานูภาเวนะ ๒ 1

 ปุภฺภางฺษา อุปชฺชติ ๚๛ คาถานี้เสกลูกมะนาวคลึงที่กระดานแผนเดียวกัน หญิงเกิดตัณหาแล ๓ 2

 อะทังอะวิทะมะหันตัง ยะยามิ คะเตสิ คะเตสิ กิงกะระนัง อะหังปตัง ชานามิ ชานามิ จิจุโต จิจุโต ภิทะโต ภิทะโต
โจโร โจโร มูนโห มูนโห ปะลายันติ ยานะ ยานะ พุดทัง จังงัง อะนะ ๚๛ คาถาบทนี้เสกทรายโปรยใหรอบบาน แลวโจรผูราย
ทํารายเราไมไดเลย ไปเรือ เสกหมอนหนุนหัวก็ดี ทําได
๏ โอมพระนารายณจะแผลงฤทธิ์ พระอาทิตยจะแผลงแสง พระจันทรจะสําแดงพระรัศมี พระธรณีกลัดกลุมคลุม
กระลบพระไพรสบ มีฤทธิ์ดวยเจ็ดชางสาร อํมพระเพลิงจะประหารดวยอิทธิฤทธิ์อันปรากฏ อมเพดชะทรหด ตัวกูปรากฏยิ่ง
กวาคนทั้งหลาย พุทธังเพดชะคงเนื้อ ธัมมังเพดชะคงหนัง สังฆังเพดชะคงกระดูก ๔ ฯ 3

 นาสํสิโม ภคฺควานาโถ นาสํสิโม พุทฺโธภคฺควา นาสํสิโม อิติอรหํ ๛ คาถานี้รดคนไขหายแล

๏ เถเตปาปเมเตสิพฺพานํ ปจฺจขามิอหํ กํมตอติ ขตมหํปาปมํ เสกแปงคลึงลมเพลมพัด ๚๛
พุทํ ๕ ผิดพระเจาแผลงริตผิดดวย พุทํ ธมฺมํ ผิดพระเจาแผลงริตผิดดวย ธมฺมํ สํฆํ ผิดพระเจาแผลงริตผิดดวย สํฆํ
4

แคลวคลาดดีนักแล อยาสนเทหเลย ๚๛
 โอมฺกเลงฺ มหากเลงฺ สพฺเพกาเลงฺ สวาห ๚๛ พุทํเชเส คูกันประทับเสก ๗ ที น้ํามนตสะเดาะลูกโหม ๖ออกแล ๛ 5

อาวูดทะวิวิวูดทะมะหันตัง จตุภัยยัง กะเตสิ กะเตสิ คะเตสิ คะเตสิ กํงสะระนัง อะหังปดตัง มินทะโคโตโจโรโว ปะลา
ยันติ ฯฯ คาถาบทนี้กันอันตรายต (ทางบก ทางเรือ)
โอมริดฺชัง ริดฺชัง สหอนุขหันฺติคโตอ พุทปํ จฺจขามิ ธมฺมํปจฺจขามิ สํฆํปจฺจขามิ คิหิติมํทาเรท ๚๛ ดับพิษไฟ
น พรฺกุกฺกุสันฺโธ โม พรฺโกนาคมฺ พุ พรฺกัสฺสโป ทา พรฺสมฺมนโคดํมฺ ย พรฺสีอาริยไมตรฺ ขอฺเดชพรฺปารมีพรฺพุทธฺ เจา
ทั้ง ๕ พรฺอง ๗ จงชวยโปรดสัดอันของขัดยูไนอุทอฺนฺ น ไว โม ถอน พุ คลอน ทา เคลื่อน ย หลุดเลื่อนออกจากปญจขันธทั้ง
6

๕ พากันออกไป ดินน้ําลมไฟ ผลักไสออกมา เอหิ สุคฺคโต อิติปโสภควา ยาตราจงพลันอยาใหคืนวันลวงไป เอหิ กุมาโรวา

เอหิ กุมารีวา พุทธังยาตรา ปจจักขามิ ๚๛ ทําน้ํามนตสะเดาะถาลูกไมออก

๒ คาถานี้ เนื้อหาตรงกับ คาถามงคลจักรวาลใหญ

สิริธิติมะติเตโชชะยะสิทธิ มะหิทธิมะหาคุณาปะริมิตะปุญญาธิการัสสะ สัพพันตะรายะนิวาระณะสะมัตถัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต
สัมมาสัมพุทธัสสะ ทวัตติงสะมะหาปุริสะลักขะณานุภาเวนะ อะสีตยานุพยัญชะนานุภาเวนะ อัฏุตตะระสะตะมังคะลานุภาเวนะ ฉัพพัณณะรังสิยา
นุภาเวนะ เกตุมาลานุภาเวนะ ทะสะปาระมิตานุภาเวนะ ทะสะอุปะปาระมิตานุภาเวนะ ทะสะปะระมัตถะปาระมิตา นุภาะเวนะ สีละสะมาธิปญญา
นุภาเวนะ พุทธานุภาเวนะ ธัมมานุภาเวนะ สังฆานุภาเวนะ เตชานุภาเวนะ อิทธานุภาเวนะ พะลานุภาเวนะ เญยยะธัมมานุภาเวนะ จะตุราสีติสะหัส
สะ ธัมมักขันธานุภาเวนะ นะวะโลกุตตะระธัมมานุภาเวนะ อัฏฐังคิกะมัคคานุภาเวนะ อัฏฐะสะมาปตติยานุภาเวนะ ฉะฬะภิญญานุภาเวนะ จะตุ
สัจจะญาณานุภาเวนะ ทะสะพะละญาณานุภาเวนะ สัพพัญุตะญาณานุภาเวนะ เมตตากะรุณามุทิตาอุเปกขานุภาเวนะ สัพพะปะริตตานุภาเวนะ
ระตะนัตตะยะสะระณานุภาเวนะ ตุยหัง สัพพะโรคะโสกุปททะวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสา วินัสสันตุ สัพพะอันตะรายาป วินัสสันตุ สัพพะสังกัปปา
ตุยหัง สะมิชฌันตุ ทีฆายุตา ตุยหัง โหตุ สะตะวัสสะชีเวนะ สะมังคิโก โหตุ สัพพะทา ฯ
อากาสะปพพะตะวะนะภูมิคังคามะหาสะมุททา อารักขะกา เทวะตา สะทา ตุมเห อะนุรักขันตุ ฯ
๓ คาถานี้ เรียกวา คาถาคัดกาม
๔ คาถานี้ เรียกวา โองการนารายณแสงสะมังคิโก โหตุ สัพพะทา ฯ

อากาสะปพพะตะวะนะภูมิคังคามะหาสะมุททา อารักขะกา เทวะตา สะทา ตุมเห อะนุรักขันตุ ฯ

๔ คาถานี้ เรียกวา คาถาคัดกาม

๕ พุทธัง
๖ แปลวา ระดม
๗ อานวา พระองค
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๖

อัดทะจันทัง ฯ สูริยะชาตัง ฯ
เสียรนพุทฺธา ปนชายเต
องฺขธมฺมา ปนชายเต
บาทฆะสังฆา ปนชายเต

ใบรัก ต ป ย ท

โอมพระพายเจาเอยจงมาเปนหัว โอมพระพายเจาเอยจงมาเปนทาย โอมพระพายเจาเอยจงมาเปนตา โอมพระพาย

เจาเอยจงมาเปนสงาราศรีหนา กูจะใชคุณมนตแลพระยามนต ปนรูปแลลงรูป ลงชื่อแลออกชื่อ ปลุกเสกแลเลขยันต โอมพระ
พายพัดพาไปขามหวยขามหนอง ขามคลองน้ําไหล ขามเขาขามไม ขามทอขามธาร ขามโขลนขามตะพาน ขามบาดาลประตู
ขามคูขามบอ ขามตอขามหลัก ขามภักขามเรือก โอมพระพุยพระพายสหายศักดิ์สิทธิ์ ผูมีฤทธิ์ชวยนําเอาพระคาถานี้ขาม
กําแพงมนต ขามหวยขามหนอง ขามคลองบึงบาง นุงผาตาตะราง ฝงอาถรรพกัน ใสแวนกัน ตะกรุดพิสมร ประเจียดก็ดี ให
นําเอาพระกะถากระนี้ ขอใหถูกชื่ออีนั่น ขอใหสลบดังผีตาย ขออยาใหเคลื่อนใหคลาย ทุกขดังผีตายนี้เถิด ๚๛
๏ คาโวตัสะปะชายันติ เขตเตวุตตัง วิรูนละหะติ วุตตานัง พะละมัศนาติ ๚๛
๏ อิติจัตฺตุรภูงตฺ นมามิ อาขัดฺฉัยยฺ อาขัดฺฉัยหฺ ิ ๚ เรียกภูตหญิง
จิตตฺ ิจิตตฺ ํ อาขัดฉฺ ัยยฺ อาขัดฺฉัยหฺ ิ เรียกจิต
น กาโรโหติสัมฺพโวเปน น ฯ อัคฺครยฺันตฺังวิครฺงขเร เรียก ยันฺ
อิติอรหํพนฺธจกฺขุ ๚๛ อิติเมตฺตา สพฺพสเนหา พนฺทจกฺขุ ๚๛ ประสมเนตร
อภิสมิจ ฯ ปดพิษ สารพัดพิษงู
 ปุพพฺ ํวา คนฺทวํ า ราชฺชกูมาโรวา ราชฺชกูมาริวา อิถิวา ปุริสฺโสวา เอหิเจหิ เสกดอกจําปา
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๗

๏ น ใหทํา น โม อีนั่นเห็นหนากูรอนใจ ทํา โม พุ อีนั่นอยูมิไดทํา พุ ทฺธา อีนั่นรองไหมาหากูทํา ทฺธา ย พุทฺโธ

ละลวย ธัมโมละลวย สังโฆละลวย ทํา ย

พุทฺธํ สรนํขัดฉามิ ธมฺมํ สรนํขัดฉามิ สํฆํ สรนํขัดฉามิ ทํา

อุนฺนาโลมาปนชายเต ภทธ ลง ธ

ย วน ย เวียน ย กทิด ย กเทียน ย เวียนมาหากู ทํา ย แล

มสาทเม ลืมจิต ลืมใจ ลืมเพลางาย ใหเรงพิศวง ทั้งชางในดงก็ลืมไพร ทั้งสาวใชก็ลืมพ อแม ทั้งสาวแกก็ลืม

อาหาร รั้งดวยสงสาร ระทดอิ่มใจ ลง

ปาสุอุชาใหลหลง โอมหลงมหาหลง สารพัดอีนั่นจะหลงกู สวาหะ ฯฯ

น กาโรโหติสัมพะโว
อักขระยันตังวิครึงคะเร เมตตา กรุณาจิตตัง

อุนาโลมาปะนะชายะเต มะสาภะเม ใหเรงพิศวง ทั้ง

ชางในดงก็มาลืมไพร ทั้งสาว
ใชก็ มาลื มพอ ลืมแม ทั้งสาว
อุนาโลมาปะนะชายะติ แก ก็ ม าหลงอาหาร ด ว ย
สงสาร

ทอตะรันติ นโมพุทธาย
ทตะรันตัง
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๘

ทุสมนิ นโมพุทธาย

นโมยตรฺ มึงฺรองไหมาหากู นตริอินฺทาแนนยูไนอกฺมิงฺ ตะตริ ลมพัดเอาจิตใจมึงมารองไหมาหากู ชะตรฺ ไฟเผาดวง

จิตมึง ยูมไิ ดรองไหมาหากู โอมฺมปะสิทฺธิ สวาห

๏ อิเจวํ โมคฺคลาโน ปนาเสตวา นาสฺสอคฺคิวา นาปทฺทิจารํ เตโชธาตฺตุ สมฺมาหิตา ฯ ปดพิษไฟ

๏ อิติปโสภคฺควาอรหํ อิติปโสภคฺควาสมฺมาสมฺพุทฺโธ อิติปโสภคฺควาวิชาจรนสมฺปนฺโน อิติปโสภคฺควาสุคฺคโต อิ
ติป โสภคฺค วาโลกวิ ทุ อิติ ป โสภคฺ ควาอนุ ตฺ ตโร อิ ติป โสภคฺค วาปุ ริส ธมฺ มสารถิ อิ ติป โสภคฺค วาสตฺถ าเทวมนุสฺ ส านํ อิ ติ ป
 NPT006-021 ตําราไสยศาสตรและตํารายา ฉบับวัดบางชางเหนือ ๙

โสภคฺควาพุทฺโธภคฺควาติ ๚๛ ชื่อวาเนาวหรคุณ หาคามิได ใหภาวนาบรรเทาอันตรายหมื่นพัน ๙ คาบ ทําความก็ได เขียนชื่อ

มันใสกระดาษ แลวเสก ๑๐๘ คาบ แลวหอชายผานั่งทับ แลวเจรจาความศัตรู อาปากมิออกเลย ฯ

๏ อกฺขร นามฺมโหนฺติ เอหิพนั ทฺ ํ ๚๛ เรียกคาถาทั้งปวง

 เถโรอนฺตรปายิตวา ตปยํสุมํอุมํ ปรมานูภคฺควโต ตทฺธิโยภคฺควา สริรํสุอุมํ ปรมานู สริรํมํสํจกฺขุ อวสฺสุสตุ ๚

คาถาพระโมคคัลลานะ เมื่อโจร ๕๐๐ มันตีกระดูกหักแหลกยับยอยแลว เธอมาไดใหไวเสกน้ํามัน ลูบกระดูกแลคัดเลือดเรียก
เนื้อ เมื่อจะเสกใหระลึกถึงพระโมคคัลลานะ จึงประสิทธิแล
 อิถิโย กนฺทปาชาโต เอหิมาว สมาค ๚๛ เสกขี้ผึ้งติดชายผา มิเชื่อเสกน้ํามันทาลูกไก ตามเรามาแล
 โอมพระฤาษีทั้งสี่พระองค เธอจะประสาท พระมนตไวแกกู หญิงชายในชมพูเห็นกูงามเหมือนเทวา เมฺตตา กรุณา
มุทุตา อุเบกขา คนทั้งหลายทัดหูฟงพันผูก พะวาพะวังมิตั้งอารมณ ตะลึงหลงทุกราตรี โอมสิทธิจิตตังจิต ทั้งพุทธะรัตนัง
ธัมมะรัตนัง สังฆะรัตนัง พันผูกพะวาพะวังมิตั้งดํารงตะลึงหลงทุกราตรี ประสิทธิ โอมเจาเอยมาอยูนี่แหงเรามี มีแหงมะมะแหง
เจา โอมเจารําจวนเอยลมพัดหวน ตองนองคร่ําจิต โอมร่ําจิตพินิจคร่ําใจ ลมพัดไปตองนองร่ําจิต ๚๛ เสกแปงหอม ทาหนา
ทาตัว
โอมฟาฟนจําเริญผล สีตัวกูงามยังพระแมน ๘ แขนกูงามอยางพระนารายณ ฉายกูงามอยางพระจันทร สาวในสุทธา
7

สวรรคเห็นกูก็อยูไมได รองไหมาหากู กูพินิจดูปลาในน้ําก็มาลืมคงคา นมพท กูพินิจดูเจา เจาตนไมใหญ ก็มางวยงง นมพท

กูพินิจดูพญาหงส เจาพญาก็มาลืมรํา นมพท กูพินิจดูแมไกออน ก็ละลูกแลนตาม นมพท กูพินิจดูเจาไท ทั้งเจาพงไพรก็มาลืม
สวดมนต นมพท กูพิ นิจดูฝู งคนชั่วแหลงหลาฟ าแลดิน อาคัจฉัยยะ ฟ ามา อาคัจฉัยหิ ติวัตสับ โพ แห งมี มีแ หงข า มะมะ
โอมรําจวนลมพัดหวน ตองนองร่ําจิต โอมร่ําจิตพินิจร่ําใจ ลมพัดตองนองร่ําจิต นมน ๚ เสกน้ําหอม น้ําทา ๚
กะระนียะ เมตตา กรูนา ๙ มุทุตา อูเปกขา ตังจิตตัง ไชยยะ ไชยยะ จักกะวัดราชา นโม ใจรัก อุเมตตา อ เมตตา
8

อะโหติสังขารา ติสุกคโต สุกคตะถา สุกคบามี สุกคนีบภานัง ๑๐ สุกคระโหติ นอุอุ ๚๛

9

 พุทัง ๑๑ เอหิอาคัจฉัยยะ อาคัจฉัยหิ จิตอีคนนั้นจงมา สมาคะโมมะมะ ทัมมัง ๑๒ เอหิอาคัจฉัยยะ อาคัจฉัยหิ จิตอี

10 11

คนนัน้ จงมา สมาคะโมมะมะ สังฆัง เอหิอาคัจฉัยยะ อาคัจฉัยหิ จิตอีคนนั้นจงมา สมาคะโมมะมะ เสกสีผึ้ง

จบเพียงเทานี้

๘ เทวดา
๙ กรุณา
๑๐ นิพพานัง
๑๑ พุทธัง
๑๒ ธัมมัง