Compostela, 23 de febreiro de 1837- Padrón, 15 de xullo de 1885) foi unha poeta e novelista española que escribiu tanto en galego como en castelán. Considerada entre os grandes poetas da literatura española do século XIX, representa xunto con Eduardo Pondal e Curros Enríquez unha das figuras emblemáticas do Rexurdimento galego, non só pola súa contribución literaria en xeral e polo feito de que os seus Cantares galegos sexan entendidos como a primeira gran obra da literatura galega contemporánea, senón polo proceso de sacralización ao que foi sometida e que acabou por convertela en encarnación e símbolo do pobo galego. Ademais, é considerada xunto con Gustavo Adolfo Bécquer, a precursora da poesía española moderna. Escribir en galego no século XIX, é dicir, na época na que viviu Rosalía, non resultaba nada doado por un gran número de razóns. A maior parte delas estaba ligada ao pensamento e estruturación da sociedade do momento, na que a lingua galega estaba moi desprestixiada e menosprezada, cada vez máis distante daquela época na que fora a lingua da lírica galegoportuguesa. Toda a tradición escrita perderase, polo que facíase necesario comezar desde cero rompendo co sentimento de desprezo e indiferenza cara á lingua galega, pero poucos eran os que se plantexaban a tarefa, pois esta tería constituído un motivo de desprestixio social. Nun ambiente no que o castelán era a lingua da cultura e a lingua protexida da clase minoritaria dominante, Rosalía de Castro outorgou prestixio ao galego ao usalo como vehículo da súa obra Cantares galegos e afianzou así o renacer cultural da lingua.
Lingua Galega e Literatura. 2º Bach. Educación Literaria, ABAU, Tema 1. A Poesía Das Irmandades Da Fala. Características, Autores e Obras Representativas