მამაჩემი გლეხი იყო,უპოვარი და მღვიძარე,როცა 12 შემისრულდა გული ცინარებით

გავიმაგრემე,გლეხობაში არ მომწონდა ,თავი მოვიცვალე.სოფლად ახლოს ტყეს მივაშურე.

ნადირმა დამგმო , ამიტომ ხეში შევეზარდე.ხეში ზრდილი შიმშილს ვძლიე,წყურვალებაც
მოვიკალი.

ხის ტოტებში უმოძრაოდ ვზივარ ვფიქრობ

ხის ტოტებში შევიზარდე ისე მზარდა როგორც შველი.

მაგრამ გულის ნახევარი გამიხმა და გამიხევდა.რაც დრო გადის მოცულობა ჩემი გულის
მეტად ემსგავსება უდაბურ ტყეს.

მცირეს მაგრამ ძალიან ბნელს.

თუმცა მაინც რჩება დრო ფიქრისა მგოსანზე.

რომელიც ცისა ძალით სისხლს მპუკრებდა შვებას მგვრიდა.

როცა, დაფიქრდები,ყურადღებას მოიხმობ

გონებას აღვირს შესხნი და ყურადღებით მოინდომებ

იმ ერთს,კარგად დავიწყებულს,

მისი სახელი ბუნდოვანებას ჰგავს,

თითქოს სამუდამოდ დაკარგულს.

გონება გეფანტება საქმე არ წყდება

მამალი ჰყივის მის სახელს მირონცხებულს.

გლეხის ყურები მას აღარ ისმენს

გულქვაობამ დაახშო სულის ის მხარე,

ამ ტკბილ ჟღერას ის ვეღარ აღიქვამს.

მანქანური ჟღერადობა გახდა მისი საზომი ცხოველი.

ბუნდოვნად შეიგრძნობ მონატრებას ,მგოსნისა.

გონება კი ისევ გარბის

თრგუნავ გახრწნილ ვნებას.

და თავს აძლევ შემეცნებას,შენი შემქმნელისადმი იესუ.

მიწისგან შობილი წყლად როგორ გადაიქცევა.

ის ისევ გიხმობს მერამდენედ,

მან შექმნა მზეცა და მთვარეც.

შენ ვერ ელევი რადგან მისი ქმნილი ხარ

მის ხატად შობილი.

მგოსანი არ ჩანს შენ კი ვერ შველი.

ნეტავ ვიყო თავშიშველი - ფეხ შიშველი.

ვიდრე მავნებელი მოყვასისა ჩემისა.

დიდი ხნის განმავლობაში სიმამაცე ანახე ,

მაგრამ მგოსანი დაკარგე,

შემამკობელი მარგალიტი

არ დაგითმია წაგართვეს.

ყველა მოთხოვნას აგვარებ

სად ხარ , ვინ გშობა,სად გაიზარდე.

ყოველ ნაბიჯზე შენი ცხოვრების სისხლია

მგოსნის და მისი მონების.

ამხელა დრო და ჯერაც ვერ გადაეყარე.

მის მონატრებას,დიდებულ დროთა.

ვაჟკაცის საქმე საგმირო

დიდი ველები და ხმლები

ღმერთს,სამშობლოს და მგოსანს ვერ შეველევი.

შენ ვინ ხარ? ვითომ საქმე ხარ საგმირო? ახირება ხარ სამარცხვინო.

უფალო მომეცი რწმენა,გამეხრწნა სული და ხორცი

ამპარტავნებამ დამაჭრილობა,ავხორცობამ სისხლი მადინა

გამხადე ღირსი მგოსნისა შემამკობლისა.

სტუმრებს დავშორდი,ლხინი აღარ მაქვს, ახალგაზრდობაც მალე გაივლის.

ძალაუფლებას,ვერცხლისსიყვარულს მოყვასისსიძულვილს, ამპარტავნებას შევეკედლე.

ცოდვებს შევეგუე აღარ ვტირი.

დამიშრა გული,ცრემლი აღარ მოდის.

მალე მოვიდეს განკითხვის დღე.მივიღო სასჯელი ხრწნილებისა.