HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ

GÜZEL SANATLAR ENSTİTÜSÜ

Heykel Anasanat Dalı

Arayüz: Yoğunluk’ tan Bir İç-Dış Alegorisi

Elifnur Aydın

HEY-655 SEMİNER DERSİ

Ankara, 2023
 GÖRSEL DİZİNİ

Görsel 1. Arayüz: Yoğunluk’tan bir iç dış alegorisi, sergiden görsel kesit, 2023..…….….
…1
 Arayüz: Yoğunluk’tan Bir İç-Dış Alegorisi Adlı Eleştirinin İncelemesi

İstanbul Bilsart’ta 6 Ocak-28 Ocak tarih aralığında sergilenen Yoğunluk sanat kolektifinin
“Arayüz” başlıklı yerleştirmesini; İsmail Eğler, Nil Aynalı, Elif Tekir ve Nezih Vargeloğlu
tarafından kurulan Yoğunluk, amaçlarını “nitelikli mekanları yeniden keşfetmek ve onlarda
saklı olan bazı nitelikleri ortaya çıkarmak” olarak tanımlamışlardır. Bu eleştiri Argonotlar
Güncel Sanat Bülteninde İpek Yeğinsü tarafından 20 Ocak 2023 tarihinde yayınlanmıştır.
Yeğinsü, uzun zamandır gözlemlediği ekibin öncelikle felsefesine ve yaratım modeline
büyük saygı duyduğunu belirterek eleştirinin girişini oluşturur.

Görsel 1. Arayüz: Yoğunluk’tan bir iç- dış alegorisi, sergiden görsel kesit, 2023.
Erişim:14.03.2023 https://argonotlar.com/arayuz-yogunluktan-bir-ic-dis-alegorisi/

“Arayüz” adlı projenin 7 yıllık bir süreç olduğunu fakat öncesinde mekan başka bir
kurumun yönetmeliğinde olduğundan dolayı proje 7. yılda kavramsal çerçevesi aynı
kalmakla birlikte bu zaman aralığında proje geliştirilerek üretilir. Bu eleştiride Yeğinsu
sanatçılara birebir sorular sorarak ilerler. İlk olarak sergi mekanını öznel bir bakış açısı ve
duyguları ile betimleyerek inceler. Epik bir lisan ile ilerleyen eleştirmen, içinde bulunduğu
mekanın kendisine hissettirdiği çeşitli duygu aralıklarından, dünyevi betimlemelerle söz
etmiştir. Özellikle kurgunun bir parçası olduğundan, merakından ve gerçekliğin
yanılsamasından söz ederken iç-dış benlik karmaşasını yaşayan eleştirmen öncelikle
kendisine, sonrasında sanatçıya şu soruları sorar: Hayat da böyle değil mi? Yoksa Arayüz,
kendini teatral, senografik bir laboratuvar kisvesi altında sunan hipperealizm mi? Tüm
deneyim boyunca tutunabildiğim tek gerçeğin, akışın kendisi olması bundan mı?
Sonrasında neden bu ismi seçtiklerini de sorar. Eleştirmenin aldığı cevap kısaca içinde
bulunduğumuz sürecin kendi içinde sonsuz değişkenleri olduğunu, özün anımsanmasını,
kolektifin ve tamamlanmamışlığın değişkenliğini konu almıştır. Eleştirmen genel bir
çerçeveden spesifik bir noktaya kadar sorularını sormaya devam eder. Yeğinsu, son olarak
sanatçıların uzun yıllar boyunca hiyerarşi olmaksızın kolektif birlikteliğinin sırrını sorar
ve aldığı cevap kısaca her bir bireyin kendi tekamülünde ilerlediği ve kişilerin kendilerini
işlerine tamamen adadığı olur.