Diagnoza pielęgniarska: Ograniczone możliwości samoopieki spowodowane kolejnym nawrotem

choroby. Ogólne osłabienie i zalecenie ograniczenia aktywności fizycznej. Cel opieki: Zapewnienie
podstawowych potrzeb pacjenta, w tym także potrzeby bezpieczeństwa. Interwencje pielęgniarskie:
− Zorganizowanie odpowiednich warunków do podejmowania codziennych czynności higienicznych
(zapewnienie odpowiedniej temperatury wody oraz pomieszczenia, w którym pacjent dba o higienę).
− Zadbanie o to, by pacjent miał zapewnioną intymność w trakcie korzystania z toalety. − Pomoc przy
kąpieli oraz towarzyszenie osłabionemu pacjentowi przy poruszaniu się. − Zagwarantowanie
bezpieczeństwa podczas przebywania w łazience (zorganizowanie siedziska, na którym pacjent może
wykonywać czynności higieniczne). − Towarzyszenie pacjentowi podczas ubierania się. −
Obserwowanie kondycji skóry pacjenta, zwłaszcza w trakcie kąpieli. − Zapewnienie kaczki lub basenu
koniecznych do wydalania, kiedy pacjent nie może się poruszać. − Zagwarantowanie odpowiednich
warunków poprzez użycie parawanu i poproszenie pozostałych pacjentów o opuszczenie sali na
pewien czas). − Regularna zmiana bielizny pościelowej oraz bielizny osobistej. − Pomoc przy zmianie
pozycji pacjenta na czas posiłków. − Ocena i dokumentowanie działań pielęgniarskich. Ocena:
Podstawowe potrzeby pacjenta zostały zaspokojone. Nie wystąpiły sytuacje, w których zagrożone
byłoby zdrowie lub życie pacjenta

Diagnoza pielęgniarska: Pojawienie się obrzęków, nienaturalny wzrost masy ciała oraz zwiększone
pragnienie. Cel opieki pielęgniarskiej: Zniwelowanie obrzęków i zahamowanie ich powiększania,
zmniejszenie masy ciała, ograniczenie uczucia pragnienia i zapewnienie ochrony przed wystąpieniem
powikłań. Interwencje pielęgniarskie: − Przekazanie pacjentowi informacji o zaleceniu dotyczącym
ograniczenia przyjmowanych płynów do 500–700 ml na dobę. − Systematyczne sprawdzanie ilości
przyjmowanych oraz wydalanych płynów, a także uzupełnianie zaobserwowanych parametrów w
karcie bilansu płynów z jednoczesną ich analizą. − Obserwacja i kontrola obrzęków u chorego poprzez
badanie palpacyjne. − Regularne ważenie pacjenta i notowanie masy ciała w indywidualnej karcie
opieki pielęgniarskiej. − Przestrzeganie pacjenta o nieprzyjmowaniu nadprogramowej ilości płynów
oraz kontrolowanie, czy stosuje się on do tego zalecenia. − Objaśnianie zasadności wprowadzenia
ograniczonej podaży płynów i przypominanie tych wytycznych pacjentowi. − Pielęgnowanie lub
pomoc w pielęgnowaniu skóry pacjenta poprzez wdrażanie delikatnej techniki mycia i balsamowania
powierzchni skóry. − Czynny udział w podawaniu pacjentowi środków farmakologicznych. −
Informowanie pacjenta o ograniczeniu dotyczącym poruszania się i podejmowania aktywności
fizycznych. − Edukowanie pacjenta na temat konieczności stosowania diety z niską zawartością soli. −
Przejrzyste i nieskomplikowane objaśnianie pacjentowi, dlaczego odczuwa większe pragnienie. −
Podawanie pacjentowi wody do płukania jamy ustnej, gum do żucia, kostek lodu, plastrów cytryny,
liści mięty lub miętowych cukierków, które pomagają nawilżyć jego błony śluzowe. − Ocena i
dokumentowanie działań pielęgniarskich. Ocena: Obrzęki zmniejszyły się i odnotowano
systematyczny spadek masy ciała. Zmniejszeniu uległo także uczucie pragnienia. Groźne powikłania
możliwe przy nadmiernej ilości płynów w organizmie nie wystąpiły

Diagnoza pielęgniarska: Zaburzenia w obrębie objętości wydalanego moczu, wynikające z przesięków

do jam ciała. Skąpomocz. Cel opieki pielęgniarskiej: Zapewnienie równowagi wodno-elektrolitowej.
Przeciwdziałanie stanowi przewodnienia u pacjenta. Interwencje pielęgniarskie: − Przeprowadzanie
dobowej zbiórki moczu oraz bilansu płynów, które pomogą w bieżącym monitorowaniu diurezy. −
Udział w podawaniu środków farmakologicznych na zlecenie lekarza. − Pobieranie próbek do badań
diagnostycznych, w celu skontrolowania obecności białka dobowego. − Regularne sprawdzanie
temperatury ciała oraz innych objawów, które mogłyby świadczyć o zakażeniu dróg moczowych
(parcie, ból, pieczenie). − Ocena i dokumentowanie działań pielęgniarskich. Ocena: Uregulowano
zaburzenia o charakterze wodno-elektrolitowym na podstawie zaleceń przekazanych przez lekarza.
Nie dopuszczono do stanu przewodnienia. Diagnoza pielęgniarska: Stan niepokoju i rozdrażnienia
oraz obniżony nastrój spowodowane nawrotem choroby i pogorszeniem się stanu zdrowia pacjenta.
Cel opieki: Wyeliminowanie uczucia niepokoju i poprawa nastroju pacjenta. Interwencje
pielęgniarskie: − Podanie pacjentowi leków uspokajających zaleconych przez lekarza. − Objaśnianie
zasadności każdej z czynności pielęgnacyjnych podejmowanych w toku leczenia pacjenta. −
Ułatwianie pacjentowi kontaktu z lekarzem. − Okazywanie cierpliwości w sytuacji, gdy pacjent ma
potrzebę opowiedzenia o swoich wątpliwościach lub chce zadawać ważne dla niego pytania
dotyczące choroby. − Wspieranie chorego i okazywanie akceptacji dla jego stanu. − Zagwarantowanie
spokojnej atmosfery i ciszy, jako warunków sprzyjających odpoczynkowi. − Ocena i dokumentowanie
działań pielęgniarskich. Ocena: Zmniejszenie niepokoju u pacjenta oraz poprawa psychicznego
samopoczucia

Diagnoza pielęgniarska: Zanik łaknienia i związane z tym ryzyko zaburzeń w odżywianiu. Niechęć do
przyjmowania pokarmów niskotłuszczowych, niezawierających soli oraz puryn. Cel opieki:
Zwiększenie apetytu, przeciwdziałanie zaburzeniom związanym z odżywianiem. Interwencje
pielęgniarskie: − Objaśnienie pacjentowi istoty wdrażania odpowiedniej diety przy zespole
nerczycowym oraz zachęcanie go do przyjmowania posiłków, które w wyraźny sposób wpływają na
stan jego zdrowia. − Uwzględnianie w diecie zarówno zaleceń lekarskich co do jadłospisu osób
chorych na zespół nerczycowy, jak również preferencji pacjenta co do konkretnych posiłków. −
Zachowywanie estetyki w sposobie serwowania potraw. − Pomoc w zmianie pozycji na taką, która
będzie wygodna w trakcie spożywania posiłków. − Wietrzenie pokoju oraz zapewnia nie pacjentowi
dostępu do świeżego powietrza. − Ocena i dokumentowanie działań pielęgniarskich. Ocena: U
pacjenta zaobserwowano poprawę apetytu. Zaburzenia odżywiania nie wystąpiły. Diagnoza
pielęgniarska: Ryzyko powikłań wynikających z unieruchomienia pacjenta spowodowanego jego
pogorszonym stanem zdrowia. Zagrożenie pojawieniem się choroby zakrzepowo-zatorowej,
odparzeń oraz zaparć. Cel opieki: Przeciwdziałanie powikłaniom wynikającym z długiego przebywania
w pozycji siedzącej lub leżącej. Interwencje pielęgniarskie: − Podawanie leków przeciwzakrzepowych
zaleconych przez lekarza. − Przeprowadzanie z pacjentem ćwiczeń izometrycznych możliwych do
wykonywania w łóżku. − Regularne zmienianie pozycji ciała pacjenta (co 1–2 godziny) lub jeśli może
się poruszać samodzielnie, przypominanie mu o częstych zmianach pozycji. − Unoszenie kończyn
dolnych i układanie ich na podparciu pod kątem 20-30 stopni. − Pomoc w wykonywaniu czynności
związanych z higieną osobistą, co najmniej dwa razy w ciągu doby. − Systematyczne natłuszczanie
skóry w miejscach, które są szczególnie narażone na wystąpienie odparzeń. − Przeprowadzenie oceny
ryzyka rozwoju odleżyny za pomocą Skali Norton. − Zalecenie pacjentowi używania bielizny
bawełnianej. − Podawanie między posiłkami soków owocowych lub wody (w ilościach
nieprzekraczających zaleceń terapeutycznych). − Ocena i dokumentowanie działań
pielęgniarskich.Ocena: U chorego nie zaobserwowano niepokojących symptomów. Powikłania
wywoływane przez długotrwałe unieruchomienie nie wystąpiły. Przeprowadzona skala Norton nie
wykazała zagrożenia powstaniem odleżyny.

Diagnoza pielęgniarska: Ryzyko wynikające z utrzymania wkłucia dożylnego na grzbiecie dłoni oraz
związaną z tym farmakoterapią dożylną. Cel opieki: Utrzymanie drożności wkłucia obwodowego oraz
niedopuszczenie do zakażenia. Interwencje pielęgniarskie: − Kontrolowanie stanu skóry w obrębie
miejsca wkłucia. Obserwowanie, czy nie pojawiają się symptomy mogące świadczyć o zapaleniu (ból,
ocieplenie skóry, obrzęki, zaczerwienienie. Zastosowanie skali Baxtera. − Sprawdzanie drożności
wkłucia oraz przepłukiwanie go 1–2 ml 0,9% roztworu NaCl. − Dbanie o prawidłowe mocowanie
kaniuli przy zastosowaniu półprzepuszczalnego opatrunku poliuretanowego lub opatrunku
włókninowego. − Systematyczna zmiana opatrunku: włókninowy 1 raz w ciągu doby,
półprzepuszczalny co 7 dni (o ile jest czysty i suchy). − Założenie karty służącej monitorowaniu
dostępu naczyniowego. Notowanie informacji takich jak: data założenia wkłucia, rodzaj zastosowanej
kaniuli oraz typ opatrunku użytego do mocowania, data zmiany opatrunku lub zmiany kaniuli,
obserwowane objawy występujące u pacjenta. − Zminimalizowanie poruszania opatrunku lub
wkłucia. − Każdorazowo przed podaniem leku lub podłączeniem zestawu do przetoczeń dezynfekcja
korka z membraną silikonową. − Delikatność przy obsłudze kaniuli i przeciwdziałanie uszkodzeniom
mechanicznym kaniuli. − Wymiana kaniuli obwodowej – w sytuacjach, gdy pojawia się niedrożność,
kaniula się wysunie lub wystąpią cechy zapalne w miejscu wykonanego wkłucia. − Ocena i
dokumentowanie działań pielęgniarskich Ocena: Nie odnotowano niepokojących symptomów, które
mogłyby świadczyć o powikłaniach związanych z długo utrzymującym się wkłuciem obwodowym.

Diagnoza pielęgniarska: Ryzyko pojawienia się infekcji w układzie moczowym na skutek zaburzeń
immunologicznych oraz retencji moczu po wdrożonej terapii sterydami. Cel opieki: Przeciwdziałanie
lub wczesne wykrywanie ewentualnych infekcji w układzie moczowym. Interwencje pielęgniarskie: −
Regularne wykonywanie badania moczu w celu jego bieżącej kontroli. − Obserwowanie zachowania i
samopoczucia pacjenta, pozwalające na wykrycie niepokojących symptomów infekcji układu
moczowego na możliwie najwcześniejszym etapie. − Podawanie produktów oraz płynów, które
obniżają pH moczu. − Dbanie o staranną toaletę okolic krocza po wydalaniu. − Zastosowanie
dedykowanych środków do higieny intymnej. − Dbanie o dużą częstotliwość zmiany bielizny osobistej
pacjenta. − Ocena i dokumentowanie działań pielęgniarskich. Ocena: Podczas wykonywania badań
nie stwierdzono infekcji w układzie moczowym.

Diagnoza pielęgniarska: Ryzyko pojawienia się infekcji dróg oddechowych wynikające z długiego
unieruchomienia pacjenta oraz wdrożonej terapii immunosupresyjnej. Cel opieki pielęgniarskiej:
Przeciwdziałanie infekcjom występującym w górnych drogach oddechowych lub wykrywanie
symptomów infekcji na jak najwcześniejszym etapie. Interwencje pielęgniarskie: − Odizolowanie
pacjenta od potencjalnych zagrożeń poprzez umieszczenie go w sali jednoosobowej. − Podawanie
większych ilości witaminy C, a także owoców i warzyw zwiększających odporność pacjenta. −
Regularna zamiana bielizny pościelowej chorego. − Regularne wietrzenie sali, w której pacjent
przebywa. − Stosowanie się do zasad reżimu sanitarno-epidemiologicznego. − Wdrażanie ćwiczeń
oddechowych u pacjenta. − Obserwowanie chorego i sprawdzanie, czy nie występują u niego objawy
takie jak kaszel, czy podwyższona temperatura ciała− Ocena i dokumentowanie działań
pielęgniarskich. Ocena: U pacjenta nie wystąpiły infekcje dróg oddechowych oraz brak jest ogólnych i
miejscowych objawów infekcji.

Diagnoza pielęgniarska: Stan zapalny błony śluzowej żołądka wynikający z wdrożonego leczenia
glikokortykosteroidami. Występowanie bólu oraz nudności u pacjenta. Cel opieki pielęgniarskiej:
Wyleczenie stanu zapalnego oraz zniwelowanie bólu i nudności. Interwencje pielęgniarskie: −
Podawanie środków farmakologicznych zaleconych przez lekarza. − Pouczenie pacjenta o
niespożywaniu posiłków i płynów o bardzo wysokiej temperaturze. − Wprowadzenie lekkostrawnej
diety. − Zalecenie pacjentowi stosowania korzenia imbiru. − Zapewnienie odpowiednich warunków
do spokojnego wypoczynku. − Obserwowanie zmian samopoczucia u pacjenta. − Dbanie o to, by
chory znajdował się w pozycji półwysokiej, z głową odchyloną w bok. − Zapewnienie pacjentowi
ligniny oraz miski nerkowatej lub worka na wypadek wystąpienia wymiotów. − Podawanie pacjentowi
wody, którą będzie mógł płukać jamę ustną przy pojawieniu się wymiotów. − Zadbanie o czystość
pacjenta oraz jego najbliższego otoczenia. − Unikanie przed posiłkami przeprowadzania zabiegów lub
czynności higienicznopielęgnacyjnych, które mogłyby okazać się dla pacjenta bolesne. − Czuwanie
przy pacjencie i zapewnienie mu spokojnej atmosfery sprzyjającej wypoczynkowi. − Ocena i
dokumentowanie działań pielęgniarskich. Ocena: Po wdrożeniu planu opieki, bóle brzucha oraz
nudności ustąpiły. Stan zdrowia pacjenta uległ poprawie
Diagnoza pielęgniarska: Uczucie osłabienia oraz ogólne pogorszenie się samopoczucia pacjenta,
będące skutkiem postępującej choroby nerek. Cel opieki pielęgniarskiej: Zagwarantowanie
pacjentowi bezpieczeństwa i pomoc w czynnościach, których przez swój stan zdrowia nie może sam
wykonywać. Poprawienie samopoczucia chorego. Interwencje pielęgniarskie: − Pomoc w realizacji
czynności związanych z samoobsługą. − Transportowanie chorego do toalety korzystając z pomocy
wózka inwalidzkiego. − Pomoc podczas spożywania posiłków. − Pouczenie pacjenta o konieczności
pozostania w łóżku oraz o możliwości zgłaszania swoich potrzeb personelowi pielęgniarskiemu. −
Towarzyszenie pacjentowi podczas wykonywanych badań diagnostycznych. − Rozmowa z pacjentem,
zapewnienie kontaktu z bliskimi. − Organizacja czasu wolnego. − Zapewnienie choremu książek,
czasopism do czytania. − Zapewnienie rozmowy z psychologiem. − Ocena i dokumentowanie działań
pielęgniarskich. Ocena: Zapewniono pacjentowi bezpieczeństwo, samopoczucie uległo poprawie

Diagnoza pielęgniarska Ryzyko pojawienia się zaburzeń w obrębie homeostazy, wynikające z dużego
spadku wagi w krótkim odcinku czasu (na skutek leczenia diuretycznego). Cel opieki pielęgniarskiej:
Przeciwdziałanie możliwym powikłaniom i wczesne wykrywanie symptomów, które mogłyby
świadczyć o zaburzeniach homeostazy. Interwencje pielęgniarskie: − Monitorowanie procesów
związanych z wydalaniem moczu oraz systematyczne uzupełnianie karty bilansu płynów. −
Przeprowadzanie pomiarów podstawowych parametrów życiowych, takich jak: tętno, ilość oddechów
na minutę, temperatura ciała, ciśnienie tętnicze krwi. Odnotowanie w karcie obserwacyjnej. −
Pobieranie od pacjenta próbek krwi i moczu do badań diagnostycznych. − Kontrolowanie masy ciała
oraz jej ewentualnych spadków poprzez regularne ważenie pacjenta i wpisywanie uzyskanych
pomiarów w karcie gorączkowej. − Dostarczanie pacjentowi odpowiedniej ilości płynów i
przeciwdziałanie zaburzeniom elektrolitowym − Ocena i dokumentowanie działań pielęgniarskich.
Ocena: Nie dopuszczono do wystąpienia zaburzeń homeostazy. Niepokojące objawy nie pojawiły się.

Diagnoza pielęgniarska W wyniku wyciszenia objawów zespołu nerczycowego oraz uregulowania

parametrów biochemicznych krwi, pacjent zaczął wykazywać gotowość do wdrożenia samoopieki i
racjonalnego zarządzania własnym zdrowiem. Cel opieki pielęgniarskiej: Poszerzenie zakresu
samoopieki u pacjenta. Zachęcanie do zwiększania obszarów samodzielności oraz uświadamianie go
co do sposobów zarządzania własnym zdrowiem. Interwencje pielęgniarskie: − Pomoc w wyznaczeniu
i wyeliminowaniu przeszkód utrudniających samoobsługę. Zachęcanie do zmiany nastawienia do
choroby oraz przekazywanie pozytywnego nastawienia w kwestii samodzielnego reagowania na
objawy choroby. − Zapewnienie pacjentowi merytorycznych materiałów edukacyjnych opisujących
jego chorobę i sposoby rozpoznawania możliwych nawrotów. − Zaproponowanie wzięcia udziału w
spotkaniach grup wsparcia lub skontaktowania się z innymi pacjentami, którzy zmagają się z tym
samym lub podobnym schorzeniem. − Wzmacnianie uczucia nadziei u pacjenta i zachęcanie go do
kontynuowania samoopieki. − Ocena i dokumentowanie działań pielęgniarskich. Ocena: Pacjent
rozszerzył zakres samoopieki. Zapewniono mu także pozytywne wzmocnienie w kwestii kroków
podejmowanych w stronę zwiększenia własnej samodzielności