Tar

Ang tar ay ang pangalan ng isa sa pinaka naaangkop at kilalang mga

instrumentong pangmusika ng Persia. Ang salitang “Tar” ay
nangangahulugang “string” sa Persian. Ang instrumentong ito ay unang
nabuo sa Gitnang Silangan noong ikalabing walong siglo. Ang Tar ay
mula sa pamilya ng lute ngunit may mga frets at anim na kuwerdas; Ito ay
may limang string na bakal at isang tanso. Nag-ukit sila ng kahoy na
mulberry upang hubugin ang katawan ng Tar na katulad ng isang dobleng
mangkok. Maoobserbahan din ang isang manipis na lamad ng balat ng
tupa, na nakaunat sa dulo nito. May dalawampu't anim na frets sa ibabaw
ng fingerboard nito at nilalaro nila ang mga string na may maliit na
plectrum.
Setar

Nagmula ang Setar sa sinaunang Tanboor ng lumang Persia. Ang salitang

"Tar" ay nangangahulugang “string” sa Persian at ang Setar ay
nangangahulugang “three string”. Gayunpaman, maaari mo ring mahanap
ito na may apat na string; Dalawang bakal na string at dalawang tanso.
Ang fingerboard ng Persian musical instrument na ito ay may 25-26 gut
frets. Ang materyal ng nakakarelaks na tunog na instrumento ay mula sa
mulberry wood at ang karaniwang sukat nito ay humigit-kumulang 85*20
cm (na may 15 cm na malalim na hugis ng mangkok). Dahil ito ay isang
napaka-pinong Iranian na instrumentong pangmusika, karamihan ay mga
Sufi ang nagdadala at tumutugtog nito. Kung ihahambing sa Tar, ang Setar
ay ganap na kahoy at walang lamad ng balat ng tupa. Direkta itong nilalaro
ng mga pako lalo na ang hintuturo at hindi na kailangan ng plectrum.
Kamancheh

Ang Kamanche ay isang Iranian na instrumento, katulad ng violin at bass.

Ito ay medyo mas malaki kaysa sa isang byolin at halos katumbas ng isang
byola, gayunpaman, mayroon itong maraming pagkakatulad at
pagkakaiba sa kanila. Ang Kamanche ay isang instrumentong may apat
na metal na kuwerdas na nilalaro gamit ang isang solong may kuwerdas
na busog. Ang hugis ay kahawig ng violin, isang kahoy na hemisphere na
may mahabang hawakan. Karaniwan, ang kahoy na hemisphere ay
natatakpan ng isang lamad mula sa balat ng tupa. Ang isang pangunahing
pagkakaiba ay ang Kamanche, hindi katulad ng biyolin, ay may isang
tulay na pahilis. Ang ilang mga tao ay may paniniwala na ang Kamanche
ay isang tatlong-kuwerdas na instrumento hanggang ang biyolin ay
ipinakilala sa Iran noong huling bahagi ng ika-20 siglo nang ang ikaapat
na kuwerdas ay idinagdag dito. Ang Persian na instrumentong
pangmusika na ito ay makikita sa maraming Iranian na antigong mga
pintura, na nagpapakita kung gaano kadalas itong tinutugtog at
nagustuhan sa buong siglo sa Iran.
Daf

Ang kasaysayan ng Daf ay bumalik sa sinaunang panahon noong ito ay

nilalaro sa lumang Persia at sa iba't ibang bahagi ng Asya at Hilagang
Aprika. Noong ika-20 siglo, ang percussion Persian musical na ito ay
karaniwang tinutugtog ng mga Sufi sa Iran. Ang Daf ay isang malaking
bilog na instrumento na parang tambol ngunit napakanipis. Karaniwan
itong bukas sa isang tabi at hindi sarado na parang tambol. Ang frame ay
karaniwang gawa sa kahoy na may lamad ng balat ng tupa na nakadikit sa
isang gilid. Minsan, sa kabilang bahagi ng daf, na bukas, maraming
maliliit na singsing na metal ang nakakabit. Mayroon itong mahalagang
posisyon sa musikang Persian kaya sa ngayon, ang Daf ay naging popular
sa mga Iranian at marami ang nagsisikap araling tugtugin ito.
Nay

Ang nay ay gawa sa isang piraso ng guwang na tungkod o tambo (ang nay
ay isang lumang salitang Persian para sa tambo) na may lima o anim na
butas sa daliri. Ang mga modernong nay ay maaaring gawa sa metal.
Naiiba ang pitch, depende sa rehiyon at sa pag-aayos ng daliri. Ang isang
napakahusay na manlalaro ng ney ay maaaring umabot ng hanggang
tatlong oktaba, kahit na mas karaniwan na magkaroon ng ilang mga
manlalaro ng ney sa isang tradisyonal na orkestra upang masakop ang iba't
ibang hanay. Sa mundo ng Arabo, ang nay ay tinatawag na qassaba, na
nangangahulugan din ng piraso ng tambo. Ang nay ay isang paboritong
instrumento ng Sufi. Ang gilid ng Nay ay hawak sa pagitan ng mga ngipin
sa harap. At ang daloy ng hangin ay nakakakuha ng direksyon gamit ang
dila, ito ang nagtatakda ng mga pitch ng tunog. Ang pamamaraan ay hindi
masyadong madali ngunit sa sandaling natutunan, ito ay gumagawa ng
mga purong tono ng mga tunog. Ang hanay ay halos dalawa't kalahating
oktaba.
Santur

Ang Santur ay isa sa mga pinakakilalang instrumentong pangmusika ng

Persia, na tanyag sa lahat ng mga pangkat ng edad dahil sa mga
karismatikong musikal na nota nito, hindi katulad ng ibang mga
instrumento. Ang tradisyunal na instrumento na ito, kung minsan ay
binabaybay bilang Santour o Santoor, ay talagang isang guwang na hugis
trapezoidal. Dalawang rosette ang tinamaan dito sa isang rhythmic pattern
na gumagawa ng tunog. Binubuo ang instrumentong ito ng 72 string, ang
mga string na ito ay nakaayos sa mga grupo ng apat na suportado ng isang
kahoy na tulay. Ang mga tulay na ito ay ginagamit sa Santur para sa isang
hanay ng 3 oktaba . Kapansin-pansin, maaari kang gumamit ng iba't ibang
uri ng kahoy upang makagawa ng Santur na magreresulta sa iba't ibang
mga katangian ng tunog. Sa pangkalahatan, ang mga kahoy na ginamit ay
maaaring mula sa walnut, chest-wood, rosewood, betel palm, oak, at iba
pa. Ang Santur ay malawak ding nilalaro sa iba pang mga bansa tulad ng
Egypt, Iraq at India.
Tonbak

Ang Tonbak, minsan ay isinusulat bilang Tombak ay isa sa pinakakilala at

tanyag na mga instrumentong pangmusika ng Persia. Ang Tonbak ay
kilala sa maraming pangalan sa Iran tulad ng Zarb (ibig sabihin ay
tamaan). Ang Dombak o Donbak ay hindi gaanong karaniwang mga
pangalan, habang kilala ito bilang Dumbek sa mga bansang nagsasalita ng
Ingles. Ito ay isang guwang na instrumentong Iranian na parang tambol.
Sa simpleng salita, ito ay inukit mula sa isang piraso ng kahoy, isang
guwang na sentro ay nasa itaas at bumubukas mula sa ibabang bahagi.
Ang isang balat ng kambing o balat ng tupa ay nakadikit sa itaas na
naayos. Nangangahulugan ito na ang Tombak ay hindi maaaring tune,
gayunpaman, ito ay kadalasang inihahanda bago maglaro sa pamamagitan
ng pagpindot o pag-init. Kapansin-pansin, mayroon itong mas malambot
na mga nota na mababa ang tono kaysa sa iba pang mga tambol.