May It Please the Court, Third Edition:

Judicial Processes and Politics In

America Brian L. Porto
Visit to download the full and correct content document:
https://textbookfull.com/product/may-it-please-the-court-third-edition-judicial-processe
s-and-politics-in-america-brian-l-porto/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Congressional Constraint and Judicial Responses

Examining Judiciary Committee Court Curbing and Court
Structuring Bills H. Chris Tecklenburg

https://textbookfull.com/product/congressional-constraint-and-
judicial-responses-examining-judiciary-committee-court-curbing-
and-court-structuring-bills-h-chris-tecklenburg/

Taking the EU to Court: Annulment Proceedings and

Multilevel Judicial Conflict Christian Adam

https://textbookfull.com/product/taking-the-eu-to-court-
annulment-proceedings-and-multilevel-judicial-conflict-christian-
adam/

Biota Grow 2C gather 2C cook Loucas

https://textbookfull.com/product/biota-grow-2c-gather-2c-cook-
loucas/

Methods of IT project management Third Edition. Edition

Jeffrey L. Brewer

https://textbookfull.com/product/methods-of-it-project-
management-third-edition-edition-jeffrey-l-brewer/
Please delete this file I uploaded it by mistake Aa

https://textbookfull.com/product/please-delete-this-file-i-
uploaded-it-by-mistake-aa/

That s the Way It Is A History of Television News in

America Charles L. Ponce De Leon

https://textbookfull.com/product/that-s-the-way-it-is-a-history-
of-television-news-in-america-charles-l-ponce-de-leon/

Implementing IT Processes The Main 17 IT Processes and

Directions for a Successful Implementation 1st Edition
Lionel Pilorget (Auth.)

https://textbookfull.com/product/implementing-it-processes-the-
main-17-it-processes-and-directions-for-a-successful-
implementation-1st-edition-lionel-pilorget-auth/

Illusions that May (Court High #2) 1st Edition Eden

O'Neill

https://textbookfull.com/product/illusions-that-may-court-
high-2-1st-edition-eden-oneill/

Politics and Violence in Central America and the

Caribbean Hannes Warnecke-Berger

https://textbookfull.com/product/politics-and-violence-in-
central-america-and-the-caribbean-hannes-warnecke-berger/
In nearly 20 years of teaching introduction to law, I’ve not found a better
text than Porto’s for helping undergraduates grasp the decided intricacies of
criminal and civil law. Grounded as it is in the latest legal research as well
as endlessly fascinating case studies, May It Please the Court captures nicely
the intersection, and occasional collision, of law and politics.

Jeffrey A. VanDerWerff
Professor of Political Science
Northwestern College

May It Please the Court should be required for all undergraduate classes in law.
It forges the vital connection that links the formal logic of the law, cases, and
the courts to the broader contexts and confluences that really influence how
legal institutions and the law operate in the United States. Porto has done an
outstanding job explaining the political science of the judicial process, offer-
ing in clear and concise language a lively discussion of what students need to
know to really understand the Supreme Court and the law. As someone who
has taught constitutional law at both the undergraduate and law school levels,
I see May It Please the Court as a valuable teaching and learning resource.

David Schultz
Professor
Hamline University and University of Minnesota

This book does an excellent job balancing the attention given to political and
legal influences on the courts. It also illustrates each aspect of the judicial pro-
cess with real-world examples, making content more accessible and compelling
for students. Well-chosen case excerpts and thought-provoking questions at the
end of each chapter make it easy to prompt substantive classroom discussions.

Maureen Strobb
Associate Professor
Georgia Southern University

In this compact text, Brian Porto explores the nuts and bolts of our dual
court system as well as the multiple political and legal influences impacting
judicial decision making. Additionally, the two hypothetical cases capture
students’ attention and make the text a real winner—highly recommended.

Ron Nelson
Associate Professor
University of South Alabam
http://taylorandfrancis.com
May It Please the Court
Third Editon

Brian Porto
CRC Press
Taylor & Francis Group
6000 Broken Sound Parkway NW, Suite 300
Boca Raton, FL 33487-2742

© 2017 by Taylor & Francis Group, LLC

CRC Press is an imprint of Taylor & Francis Group, an Informa business

No claim to original U.S. Government works

Printed on acid-free paper

International Standard Book Number-13: 978-1-138-04340-4 (Hardback); 978-1-498-73739-5 (Paperback)

This book contains information obtained from authentic and highly regarded sources. Reasonable efforts
have been made to publish reliable data and information, but the author and publisher cannot assume
responsibility for the validity of all materials or the consequences of their use. The authors and publishers
have attempted to trace the copyright holders of all material reproduced in this publication and apologize
to copyright holders if permission to publish in this form has not been obtained. If any copyright material
has not been acknowledged please write and let us know so we may rectify in any future reprint.

Except as permitted under U.S. Copyright Law, no part of this book may be reprinted, reproduced, trans-
mitted, or utilized in any form by any electronic, mechanical, or other means, now known or hereafter
invented, including photocopying, microfilming, and recording, or in any information storage or retrieval
system, without written permission from the publishers.

For permission to photocopy or use material electronically from this work, please access www.copyright​
.com (http://www.copyright.com/) or contact the Copyright Clearance Center, Inc. (CCC), 222 Rosewood
Drive, Danvers, MA 01923, 978-750-8400. CCC is a not-for-profit organization that provides licenses and
registration for a variety of users. For organizations that have been granted a photocopy license by the
CCC, a separate system of payment has been arranged.

Trademark Notice: Product or corporate names may be trademarks or registered trademarks, and are
used only for identification and explanation without intent to infringe.

Visit the Taylor & Francis Web site at

http://www.taylorandfrancis.com

and the CRC Press Web site at

http://www.crcpress.com
For my wife, Sherrie, my sister, Lynn, and
all of America’s public school teachers.
You do the work of the angels.
http://taylorandfrancis.com
Contents

List of Figures xiii

List of Tables xv
Preface xvii
Acknowledgments xix
About the Author xxi

1 Courts and Judges in the Political Process 1

1.1 Law and Politics: Myth and Reality 1
1.2 The Political Context of Judging 4
1.2.1 Courts in the American Political System 4
1.2.2 Links between Law and Politics 8
1.2.3 Differences between Law and Politics 13
1.3 Reconciling Law and Politics 16
1.4 Conclusion: Law, Politics, and Judicial Decisions 18
Endnotes 23

2 American Courts—Structures and Procedures 29

2.1 Federalism and the Judiciary 29
2.2 State Court Systems 30
2.2.1 Introduction 30
2.2.2 Trial Courts of Limited Jurisdiction 30
2.2.3 Trial Courts of General Jurisdiction 36
2.2.4 Intermediate Appellate Courts 39
2.2.5 Courts of Last Resort 41
2.3 Federal Court System 42
2.3.1 Introduction 42
2.3.2 Specialized Federal Courts 44
2.3.3 United States District Courts 45
2.3.4 United States Courts of Appeals 48
2.3.5 United States Supreme Court 51
2.4 Federal Court Administration 56
2.5 Relations between State and Federal Courts 57
2.6 Conclusion 59
Endnotes 63

vii
viii Contents

3 Lawyers and Lawyering 71

3.1 Introduction 71
3.2 Brief History of the Legal Profession 72
3.3 The Legal Profession Today 78
3.3.1 Entry 78
3.3.2 Culture 85
3.3.3 Practice 87
3.3.4 Challenges 92
3.4 Conclusion 96
Endnotes 103

4 Judicial Selection and Removal 109

4.1 Law, Politics, and Judicial Nominations 109
4.2 Judicial Selection in the States 111
4.2.1 Introduction 111
4.2.2 Election 112
4.2.3 Appointment 114
4.2.4 Appointment and Election 116
4.2.5 Legislative Election 118
4.2.6 Conclusion 118
4.3 Discipline and Removal of State Judges 120
4.4 Selection of Federal Judges 122
4.4.1 Introduction 122
4.4.2 Lower Federal Courts 123
4.4.3 Supreme Court 130
4.5 Discipline and Removal of Federal Judges 137
4.6 Conclusion 138
Endnotes 144

5 Norm Enforcement—The Criminal Justice

Process 151
5.1 Introduction 151
5.2 State v. Johnson: Facts 153
5.3 State v. Johnson: Participants 155
5.3.1 The Defendant 155
5.3.2 The Defense Attorney 156
5.3.3 The Prosecutor 156
5.3.4 The Judge 157
5.4 State v. Johnson: Process 158
5.4.1 Pretrial 158
5.4.1.1 Arraignment 158
Contents ix

5.4.1.2 Preliminary Hearing 160

5.4.1.3 Indictment 161
5.4.1.4 Plea Bargain 162
5.4.1.5 Motions 163
5.4.2 Trial 165
5.4.2.1 Defendant’s Right to a Speedy Trial 165
5.4.2.2 Jury Selection 166
5.4.2.3 Opening Statements 167
5.4.2.4 Presentation of Evidence 169
5.4.2.5 Closing Arguments 174
5.4.2.6 Jury Instructions 175
5.4.2.7 Verdict 176
5.4.2.8 Sentencing 177
5.5 Conclusion 178
Endnotes 183

6 Dispute Resolution—The Civil Justice Process 189

6.1 Introduction 189
6.2 Peterson v. Big Pine Mountain Ski Corporation: Facts 192
6.3 Participants 193
6.3.1 The Plaintiff 193
6.3.2 The Plaintiff’s Lawyer 194
6.3.3 The Defendant 194
6.3.4 The Defense Lawyer 195
6.3.5 The Judge 195
6.4 Process 195
6.4.1 Pretrial 195
6.4.1.1 Complaint 195
6.4.1.2 Answer/Motion to Dismiss 197
6.4.1.3 Discovery 197
6.4.1.4 ADR 204
6.4.1.5 Summary Judgment 205
6.4.2 Trial 206
6.4.2.1 Right to a Jury Trial 206
6.4.2.2 Jury Selection 207
6.4.2.3 Opening Statements 209
6.4.2.4 Presentation of Evidence 211
6.4.2.5 Closing Arguments 218
6.4.2.6 Jury Instructions 219
6.4.2.7 Verdict 220
6.5 Conclusion 220
Endnotes 225
x Contents

7 Policy Making—The Appellate Process 231

7.1 Introduction 231
7.2 State v. Johnson on Appeal 233
7.2.1 Postverdict Motions 233
7.2.2 Notice of Appeal 233
7.2.3 Briefs 234
7.2.3.1 Appellant 234
7.2.3.2 Appellee 240
7.2.3.3 Reply 241
7.2.4 Oral Argument 241
7.2.5 Decision Conference 244
7.2.6 Decision 245
7.3 Peterson on Appeal 246
7.3.1 Postverdict Motion 246
7.3.2 Notice of Appeal 246
7.3.3 Briefs 248
7.3.3.1 Appellant 248
7.3.3.2 Appellee 249
7.3.3.3 Reply 250
7.3.4 Oral Argument 250
7.3.5 Decision Conference 254
7.3.6 Decision 254
7.4 Conclusion 255
Endnotes 263

8 Legal and Political Influences on Judicial

Decision Making 267
8.1 Introduction 267
8.2 Legal Influences 268
8.2.1 Procedural 269
8.2.2 Substantive 274
8.3 Political Influences 278
8.3.1 Attitudinal 278
8.3.2 Organizational 282
8.3.3 Institutional 286
8.4 Reconciling Legal and Political Perspectives 289
8.5 Conclusion 291
Endnotes 298
Contents xi

9 Limits of Judicial Policy Making 305

9.1 Introduction 305
9.2 The Debate about Judicial Policy Making 306
9.2.1 Overview 306
9.2.2 Judicial Restraint vs. Judicial Activism 307
9.2.2.1 Judicial Restraint 307
9.2.2.2 Judicial Activism 310
9.2.3 Constrained Court vs. Dynamic Court 314
9.2.3.1 Constrained Court 314
9.2.3.2 Dynamic Court 316
9.3 An Assessment of Judicial Policy Making 317
9.3.1 Legitimacy 317
9.3.2 Capacity 321
9.3.3 Impact 323
9.4 Conclusion 325
Endnotes 330

10 Summary and Conclusion 337

10.1 Summary 337
10.2 Conclusion 341
Endnotes 343

Appendix A: Researching the Law 345

Appendix B: Documents of Litigation 349
Index 355
http://taylorandfrancis.com
List of Figures

Figure 2.1 The Alaska Court system 31

Figure 2.2 The Federal Court system 43
Figure 2.3 Federal appellate circuits and component districts
(excludes the Federal Circuit) 49
Figure 3.1 Initial employment: Class of 2014 84
Figure 4.1 Selection methods for state trial judges 119
Figure 4.2 Selection methods for state appellate judges 120
Figure 8.1 Cumulative scale: economic liberalism/conservatism 281

xiii
http://taylorandfrancis.com
List of Tables

Table 3.1 Employment of Lawyers, 2005 87

Table 4.1 The U.S. Supreme Court, 2015–16 136
Table 8.1 Justices’ Voting Blocs, 2013–14 Term 279
Table 8.2 5–4 Decisions, 2013–14 Term 280

xv
http://taylorandfrancis.com
Preface

May It Please the Court, Third Edition, like its predecessors, is designed pri-
marily for undergraduates in a liberal arts setting, but paralegal students and
beginning law students can also benefit from reading it. Both editions have
resulted from my conclusion that the judicial process texts currently avail-
able, despite their clarity and sophistication, have two significant limitations.
First, they overstate the impact of political influences, especially judges’ pub-
lic policy preferences, on judicial decisions, while understating the impact of
legal influences (e.g., stare decisis, the justiciability doctrines, statutory and
constitutional language) on those decisions. Second, they fail to convey the
human drama of criminal and civil litigation. Thus, they portray an incom-
plete, inaccurate, and rather dull image of the judicial process.
Perhaps, these shortcomings exist because the authors of most under-
graduate judicial process texts received their graduate training in political
science, not in law. Graduate training in political science stresses political
influences on judicial decisions, deemphasizes legal influences, and high-
lights appellate court policy making, not trials. This book, which reflects my
experiences as a political scientist, law student, judicial clerk, practicing law-
yer, and, since 2006, law professor, tries to redress that imbalance by giving
well-deserved attention to legal influences on judicial decisions and to the
trial process. That does not mean political influences receive short shrift here;
instead, both legal and political influences receive considerable attention.
Indeed, each chapter reflects this book’s premise that the judicial process
operates at the intersection of law and politics. Chapter 1 explains how both
law and politics affect judicial outcomes. It notes that a court decision that
does not result from defensible legal rules, procedures, and arguments will
draw substantial criticism, as will a court decision that conflicts with main-
stream public opinion. Therefore, students must appreciate the power of both
legal and political influences to understand the judicial process.
That theme runs throughout the remaining chapters. It informs the dis-
cussions of (1) the structure of federal and state courts (Chapter 2); (2) the
legal profession’s history and culture, the challenges it faces, and the nature
of modern legal training and practice (Chapter 3); (3) the selection and
removal of federal and state judges (Chapter 4); (4) a hypothetical criminal
prosecution for drug dealing (Chapter 5); (5) a hypothetical personal injury

xvii
xviii Preface

suit arising from a skiing accident (Chapter 6); and (6) the appellate proceed-
ings in those two cases (Chapter 7).
Chapter 8 examines the legal and political influences on judicial deci-
sions, identifying the circumstances in which each category is most likely to
affect case outcomes. Chapter 9 presents the debate about the legitimacy and
the utility of judicial policy making. It then offers a centrist view of when
and how courts should make public policy. Chapters 1 through 9 end with
an illustrative case and questions designed to spark classroom discussion
about the case and the chapter. Chapter 10, which summarizes the previous
chapters, concludes that courts not only enforce norms and resolve disputes
but also, as a coequal branch of government, shape the fundamental power
relationships that drive American politics. Thus, the judicial process offers
students a window on the entire American political system.
May It Please the Court, Third Edition, aims to make the view from that
window clear. Therefore, its structure is similar to those of the previous
editions, but the examples it uses to illustrate key concepts have changed
to reflect events (including research findings) since 2008, when the sec-
ond edition appeared. Like its predecessors, this edition seeks to combine
the lawyer’s attention to detail with the political scientist’s sensitivity to the
extralegal forces that influence court decisions. It also strives to illuminate
the strategy and the emotions associated with criminal and civil litigation. I
hope it spurs students to ponder that strategy, to reflect on those emotions,
and, most importantly, to appreciate the interaction between law and politics
in modern America.
Acknowledgments

A small group of talented and considerate people helped to make this book
possible, and I owe them a great debt. Professor Ron Nelson, who used the
first and second editions in his political science classes at the University of
South Alabama, encouraged me to write a new edition; his encouragement
was a wonderful motivator, and his suggestions for updating and improving
the book were tremendously valuable.
Carolyn Spence, acquisitions editor at Taylor & Francis, believed in the
book, and her colleagues guided it to completion. Tammie Johnson and
Rebecca Dubie, my assistants at Vermont Law School in recent years, worked
wonders repaginating the manuscript, cleaning up endnote anomalies, and
producing the illustrations that accompany the text. My colleagues in the Legal
Writing Department—Greg Johnson, Beth McCormack, and Jared Carter—
have inspired me just by being careful lawyers, caring teachers, and thoughtful
writers. Another Vermont Law School colleague, Jane Woldow, a lawyer librar-
ian, educated me about the free electronic legal research resources discussed
in Appendix A. Her fellow librarian, Michelle LaRose, frequently helped me
obtain restricted and hard-to-find materials. The first-year law students in my
Legal Writing II course have spurred me to devise better ways of explaining
legal concepts, doctrines, and procedures, thereby improving this book.
I received valuable assistance from outside of academe, too. Mark
Zuckerman, Esq., Assistant United States Attorney for New Hampshire and
former chief of the criminal bureau at The Office of the Attorney General of
New Hampshire, furnished data and helpful hints about criminal litigation.
His suggestions have made the hypothetical case presented in Chapter 5 con-
siderably more realistic than it would otherwise have been. Similarly, New
Hampshire attorneys Peter E. Hutchins and Thomas Quarles, Jr., offered
insights about ski-injury litigation that gave Chapter 6 an authenticity it
would have otherwise lacked.
My wife, Sherrie Greeley, was instrumental to the completion of this book.
Her knowledge of alpine skiing helped to inform Chapter 6, a photograph she
took appears on the front cover, and her emotional support kept me writing
when this project seemed endless. Her support included getting me out of the
office and onto a hiking trail or a ski trail regularly to clear my head.
Despite such expert assistance, errors may remain. If so, I alone am
responsible for them.

xix
http://taylorandfrancis.com
About the Author

Brian Porto is a professor at Vermont Law School, where he teaches courses

in legal writing, sports law, and election law. He holds a JD from Indiana
University-Bloomington and a PhD from Miami University (Ohio). He has
taught political science at Macalester College (Minnesota) and at Norwich
University (Vermont) and has worked as a lawyer in both state government
and private practice. He is licensed to practice law in Vermont and Indiana.
Dr. Porto is the author of four books, most recently The Supreme Court and
the NCAA: The Case for Less Commercialism and More Due Process in College
Sports (University of Michigan Press, 2012), and numerous articles on legal
issues and institutions. He lives in Windsor, Vermont, with his wife, Sherrie
Greeley. When not teaching or writing, he enjoys hiking, kayaking, and
cross-country skiing.

xxi
http://taylorandfrancis.com
Courts and Judges
in the Political Process
1
1.1 Law and Politics: Myth and Reality

To understand how courts work, one must understand the relationship

between law and politics. That is no small task. Newspapers, periodicals, and
even some textbooks discuss both law and politics without defining either
term. Two enduring myths misconstrue the relationship between law and
politics and cause much confusion about how courts work. The older myth
is that law and politics are unrelated; therefore, law is not political at all. The
newer myth is that law and politics are identical; therefore, legal reasoning is
merely a justification for judges’ public policy preferences.
One famous example of the older myth is Alexander Hamilton’s state-
ment in Federalist Paper Number 78 that courts “have neither force nor
will, but merely judgment.”1 Another famous example is the majority opin-
ion that Justice Owen Roberts wrote in United States v. Butler, in which
the Supreme Court invalidated the Agricultural Adjustment Act (AAA) of
1933, reasoning that Congress lacked the power under the Constitution to
regulate agricultural production.2 Justice Roberts depicted judicial power
in constitutional cases as minimal and as divorced from politics. He wrote
that when the Court considers a case that concerns a constitutional chal-
lenge to an act of Congress, “all [it] does, or can do, is to announce its con-
sidered judgment upon the question.”3 He added that the Court “neither
approves nor condemns any legislative policy.”4 Instead, Justice Roberts
observed,

When an act of Congress is appropriately challenged in the courts as not con-

forming to the constitutional mandate the judicial branch of the Government
has only one duty—to lay the article of the Constitution which is involved
beside the statute which is challenged and to decide whether the latter squares
with the former.5

The Hamilton and Roberts quotations ignore the political significance

of court decisions. For example, considerable “will” was involved in
the Supreme Court’s “judgment” that the Congress lacked the power to

1
2 May It Please the Court

regulate agricultural production, and that will reflected the Court major-
ity’s plainly “political” hostility to governmental regulation of busi-
ness. “Force” was also present in the Court’s decision. It made President
Franklin Roosevelt abandon, at least temporarily, his plans to boost farm-
ers’ incomes during the Great Depression by taxing the processors of
crops, and then paying the proceeds to farmers who agreed to reduce their
cultivated acreage.
An illustrative, but not-so-famous, example of the newer myth is a
newspaper commentary about a decision the Supreme Court reached
during its 1996–97 term. That decision occurred in Clinton v. Jones,
which arose from allegations by Paula Corbin Jones that President Bill
Clinton sexually harassed her in 1991, when she was an employee of the
State of Arkansas and he was the governor of that state.6 The Supreme
Court held in June 1997 that President Clinton was not immune from
being sued during his presidency for actions unrelated to his official duties;
therefore, Jones’s lawsuit could proceed while Clinton was president of the
United States.7
The newspaper commentary chastised the Court for its decision. The
author stated:

By ruling, in effect, 9 to 0 that the sordid effort by Paula Jones to blackmail a

sitting president can go forward, the tallest court in the land caved in to the
band of Clinton-haters organized by political enemies in Arkansas to over-
turn the results of two national elections.8

That quotation is as misleading as the Hamilton and Roberts quotations. It

assumes that law and politics are identical and concludes that the Supreme
Court permitted Jones’s lawsuit to proceed during Clinton’s presidency
because the justices lacked the courage to thwart the efforts of Clinton’s
critics to discredit and to distract him. It failed to recognize that the legal
question of whether the Constitution allowed Jones’s lawsuit to proceed dur-
ing Clinton’s presidency was separate from the political question of whether
that lawsuit resulted from political hostility or from sexual harassment. The
Supreme Court only decided the legal question because that was the only
question it was authorized to decide.9
Both myths oversimplify the relationship between law and politics. This
book rejects the myths and begins from the premise that although law and
politics are closely related and frequently intersect, they are not identical.
One must define both terms before explaining the similarities and the differ-
ences between them.
Law is a system by which society decides how to allocate its scarce
resources and organize relations among individuals and institutions to
Chapter 1: Courts and Judges in the Political Process 3

achieve predictability in business and personal affairs.10 Law includes the

rules of conduct that govern human relations, such as the Vermont rule that
a will is invalid unless two or more credible witnesses attest to it.11 Law also
includes the language that judges use to decide cases and to explain, in writ-
ten opinions, the reasons for those decisions.12 Finally, law includes public
attitudes toward the rules of conduct and their enforcement.13 For that rea-
son, state laws against drunk driving became increasingly effective during
the 1970s and the 1980s, when an outraged public began to demand that
those laws be strictly enforced. Law works best when those who are most
likely to break it know that government will use its monopoly on the legiti-
mate exercise of force to ensure compliance.
Politics is the acquisition, retention, and exercise of power for the pur-
pose of collective action. That action allocates the benefits and the burdens
of life in civil society. Simply put, politics determines “who gets what, when,
how.”14 Politics and law are related because they both aim to organize human
relations and allocate resources in a manner that promotes stability and pre-
dictability.15 Nevertheless, they are different because law is about making
choices, while politics is as much about obtaining and retaining influence
as it is about exercising that influence. Law results from politics, but it is not
politics. Law cannot exist without politics, but politics often exists without
law, such as when legislators introduce bills that have little or no chance of
enactment to curry favor with their constituents.
Thus, law is neither nonpolitical nor entirely political. Law and pol-
itics are distinct from one another, but they intersect because lawsuits
frequently present courts with legal questions that arise from political
controversies. Under such circumstances, judges’ public policy pref-
erences are likely to influence their legal conclusions. United States
v. Butler, for example, presented the legal question whether Congress’s
constitutional authority to regulate “interstate” commerce enabled it to
regulate the production of agricultural commodities. That question arose
out of political opposition to President Roosevelt’s “New Deal” plan for
economic recovery from the Great Depression. The legal question and
the political controversy that produced it were closely related; therefore,
you should not be surprised that the majority’s political philosophy influ-
enced its decision in Butler.
Still, judges do not have unfettered discretion to decide legal questions
in a blatantly partisan fashion. We expect judges to resolve legal questions
by means of legal reasoning. That is precisely what the Supreme Court did in
Clinton v. Jones, when it concluded unanimously that the Constitution did
not bar Jones from pursuing her lawsuit against President Clinton during
his term of office. The justices were not free to resolve this dispute according
to their political leanings; if they had been, Justices Ginsburg and Breyer,
4 May It Please the Court

whom President Clinton appointed to the Court, might well have sided with
the President.

1.2 The Political Context of Judging

1.2.1 Courts in the American Political System

United States v. Butler and Clinton v. Jones illustrate that courts operate in
a political context. Cases regularly present legal questions that either have
arisen from political controversy or have generated political controversy
while proceeding through the courts. The United States Supreme Court
decides the most high profile of those cases, but lower federal courts and
state supreme courts also decide politically significant cases.
Courts operate in a political context because they exercise the coercive
power of government. Their decisions allocate power among the branches
of government, distribute wealth among individuals and corporations, and
draw boundaries between personal freedom and governmental authority.
Thus, courts are political institutions that make public policy decisions;
politically important cases require courts to perform their policy-making
function.
The political significance of courts reflects America’s common-law tra-
dition. American law grew out of the common law of England, which the
colonists brought to North America in the seventeenth and eighteenth cen-
turies.16 In America, as in England, the common law was judge-made law.
It evolved through court decisions that created legal rules and principles
that shaped the outcomes in later, similar cases. Gradually, those rules and
principles became America’s law of contracts, property, and torts (personal
injuries).17
Judges are immensely important in the common-law tradition. The com-
mon law authorizes judges to review all acts of government agencies, and no
person is beyond the jurisdiction of the courts.18 The common law also gives
to judges the primary responsibility for interpreting the law.19 They interpret
the law when they decide cases, and the power to interpret the law is the
power to make the law, especially in cases in which few, if any, precedents
(prior, similar cases) exist to guide them.20 Such cases often become politi-
cal disputes as well as legal disputes. A good example is the 2003 decision by
the Massachusetts Supreme Judicial Court that considered “Whether, con-
sistent with the Massachusetts Constitution, the Commonwealth may deny
the protections, benefits, and obligations conferred by civil marriage to two
individuals of the same sex who wish to marry.”21 The Massachusetts court
announced a constitutional right to same-sex marriage; its decision repre-
sented the first time an American state had recognized this right.
Chapter 1: Courts and Judges in the Political Process 5

Between 2003 and 2015, numerous states recognized a right to same-sex

marriage, either by court decision or legislation; indeed, by 2015, same-sex
marriage was legal in 37 states.22 In June 2015, the United States Supreme
Court settled the matter, when it held in Obergefell v. Hodges that (1) same-
sex couples enjoy the same fundamental right to marry as opposite-sex cou-
ples do, hence same-sex couples may marry in every state, and (2) no state
may refuse to recognize a valid same-sex marriage performed in another
state merely because of the same-sex nature of the marriage.23 The Court
grounded the right of same-sex couples to marry in both the Due Process
Clause (which protects “fundamental” rights, including the right to marry)
and the Equal Protection Clause (which outlaws discrimination based on
immutable characteristics such as race, gender, and national origin) of the
Constitution’s Fourteenth Amendment.
Unlike decisions about same-sex marriage, though, not all court deci-
sions are politically significant, because not all cases have political impli-
cations. Indeed, most cases that state courts and the lower federal courts
decide lack political implications. In most cases, therefore, courts perform
only the functions of norm enforcement and dispute resolution; those cases
are undoubtedly important to the parties involved, but unlike policy-making
cases, they are important only to those parties, and not to society as a whole.
For example, in State v. Pratt, the Vermont Supreme Court held that a
state trooper who followed Pratt’s car for five miles on an interstate high-
way while the car moved laterally within its lane several times but commit-
ted no motor vehicle infractions was justified in stopping the car. After the
stop, the trooper noticed that Pratt emitted a faint odor of alcohol. A sobriety
test revealed that Pratt’s blood-alcohol content was .102, just over the legal
limit. The Court held that the trooper had reasonable suspicion for the stop
because evidence of erratic driving, even absent a specific traffic violation, is
sufficient to establish reasonable suspicion.24 The court’s decision enforced
a legal norm in favor of “reasonable” searches and, of course, a social norm
against driving while intoxicated. It also resolved a dispute between the State
of Vermont and the defendant.
In Sharon v. City of Newton, the Massachusetts Supreme Judicial Court
resolved a dispute between the City and a 16-year-old girl who was injured
during cheerleading practice at her high school.25 She fell from a teammate’s
shoulders while rehearsing a pyramid-formation cheer and sustained a com-
pound fracture to her left arm that required surgery. At issue was the validity
of the release form that her father had signed absolving the City from any
liability for injuries that its public school students sustained during extracur-
ricular activities.
The Court found for the City, reasoning that both the student and her
father had ample opportunity to read and understand the form before sign-
ing it, so they presumably understood it. Absent fraud, which did not exist
6 May It Please the Court

here, the City was entitled to make a contract with its students and their
parents exempting itself from liability to the student as a result of negligence
by City employees. Otherwise, the Court reasoned, public schools would be
exposed to such a high risk of liability arising from athletic programs that
they might well reduce or eliminate such programs. This decision resolved a
dispute between the student and the City, and it enforced the legal norm that
I cannot hold you accountable for my injuries unless your action or inaction
was responsible for those injuries.
United States v. Butler, on the other hand, was a policy-making decision
because it temporarily stymied President Roosevelt’s efforts to revive the
American economy by means of federal regulation of production, thereby
affecting the lives of millions of people.26 Clinton v. Jones will not affect nearly
as many lives as Butler did, but it is nonetheless a policy-making decision
because it will prevent Bill Clinton’s successors from postponing lawsuits in
which they are defendants until they leave office.27
In his Butler opinion, Justice Roberts refused to acknowledge the policy-
making function courts perform. Today, though, most judges admit that
courts make public policy. The main reason for this change is the influ-
ence of legal realism on the legal profession during the years since Butler.
Ironically, legal realism gained prominence as an intellectual movement
during the 1930s, when the Supreme Court decided Butler, but its greatest
influence occurred decades later, when it became “gospel” among lawyers
and judges. Legal realism maintained that when judges decided cases, they
“made law” by choosing between conflicting values according to their indi-
vidual public policy preferences.28 It challenged and eventually supplanted
the classical view of the judicial process, which Justice Roberts’s opinion in
Butler reflected.
The classical view held that a court decision was the predictable, almost
mechanical, result of a judge’s application of an unambiguous rule of law,
contained in a statute, a constitution, or a prior court decision, to the facts
of a particular case. Classical theorists argued, as Justice Roberts did in
Butler, that a judge possessed little or no discretion to interpret such rules.29
The AAA at issue in Butler was unconstitutional because the Constitution
expressly permitted Congress to regulate “commerce,” but the AAA sought
to regulate “production,” which was not “commerce”; therefore, Congress could
not regulate production.
Legal realists responded that the Constitution mentioned commerce but
not production, so commerce did not necessarily exclude the production
of goods; if commerce included production, then Congress could regulate
production under its power to regulate commerce. Therefore, the suppos-
edly unambiguous distinction between commerce and production that the
Court followed in Butler was actually quite ambiguous; it reflected the
majority’s distaste for federal regulation of the economy, not a hard and fast
Another random document with
no related content on Scribd:
The Project Gutenberg eBook of Lord Lister
No. 0306: Een avontuur van Koning Alfonso
 This ebook is for the use of anyone anywhere in the United
States and most other parts of the world at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License
included with this ebook or online at www.gutenberg.org. If you
are not located in the United States, you will have to check the
laws of the country where you are located before using this
eBook.

Title: Lord Lister No. 0306: Een avontuur van Koning Alfonso

Author: Theo von Blankensee

Felix Hageman
Kurt Matull

Release date: December 23, 2023 [eBook #72494]

Language: Dutch

Original publication: Amsterdam: Roman- Boek- en Kunsthandel,

1910

Credits: Jeroen Hellingman and the Online Distributed

Proofreading Team at https://www.pgdp.net/ for Project
Gutenberg

*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK LORD LISTER

NO. 0306: EEN AVONTUUR VAN KONING ALFONSO ***
[Inhoud]

[1]

[Inhoud]

☞ Elke aflevering bevat een volledig verhaal. ☜

UITGAVE VAN DEN ROMAN-, BOEK- EN KUNSTHANDEL—SINGEL 236,—
AMSTERDAM.

[Inhoud]
Een Avontuur van Koning Alfonso.
HOOFDSTUK I.
 Het raadsel der schijndooden.

Omstreeks het begin van November bevatte de eerste ochtendeditie

van de „Times” een tamelijk lang bericht, hetwelk in de hoogste mate
de belangstelling der lezers opwekte.

Zie hier de onverkorte inhoud van dit stuk hetwelk onder de

„Gemengde Berichten” was geplaatst:

Het geheim van een Ziekenhuis.

Moordaanslag op een gewonde!

„Het bekende ziekenhuis in de Sloanestreet is, zooals aan onze lezers

bekend zal zijn, reeds sedert enkele dagen het tooneel geweest van
geheimzinnige voorvallen.

In den afgeloopen nacht zijn deze bekroond door een gebeurtenis, die de
gemoederen van alle bewoners van het ziekenhuis, van de directie af tot
aan de minste hulpverpleegster en alle zieken, ten zeerste heeft ontroerd.

Eenige dagen geleden werd er in het ziekenhuis een zwaargewond man

gebracht, die uit verscheidene messteken bloedde en die gevonden was
door twee late voorbijgangers, die opgaven dat zij er getuigen van waren
geweest, hoe de gewonde man overvallen werd door een paar kerels, die
echter op hun nadering de vlucht hadden genomen.

Aanstonds zal blijken, dat er van deze bewering waarschijnlijk geen woord
waar was.

Reeds den volgenden dag werd de zwaargewonde bezocht door een paar
geheimzinnige heeren, die voorgaven tot zijn naaste familie te behooren en
hem dringend wenschten te spreken.

Gedurende het korte gesprek, dat nu volgde, verzocht de gewonde, die

verklaarde Dubois te heeten, aan de hoofdverpleegster der algemeene
mannenzaal, waar hij lag, te telefoneeren naar het logement „Het Vergulde
Hert” en daar navraag te doen naar een zekere Miss Bispham. De
gewonde scheen zeer opgewonden te zijn, het smartte hem [2]blijkbaar
zeer, toen hij ten antwoord kreeg, dat deze dame niet meer in het hotel
aanwezig was.

De beide bezoekers vertrokken, maar werden in de vestibule, juist toen zij

de lift zouden verlaten, gearresteerd door een tweetal particuliere
detectives—bedriegers, zooals later blijken zal!

Want reeds in den loop van denzelfden nacht werden de twee

geheimzinnige bezoekers van Dubois in hetzelfde ziekenhuis binnen
gebracht waar hij ook lag, een hunner zelfs in de groote mannenzaal. De
chauffeur, die hen beiden en de zoogenaamde detectives naar een huis in
het noorden van de stad had gereden, was nieuwsgierig geworden, en op
de loer gaan staan. Hij had er een paar agenten bijgehaald en deze
hadden in het huis twee volkomen bewustelooze personen gevonden, die
naderhand de beide bezoekers bleken te zijn.

Men stond hier voor een raadselachtig geval en de beste geneesheeren,

de directeur van het ziekenhuis dr. Hudson en die geneesheeren
Bushgrave en Greenway begrepen niet het minste van de eigenaardige
bewusteloosheid, waarin de twee mannen verkeerden.

Men kan dus over hun blijdschap en verwondering oordeelen, toen de

befaamde Fransche psychiater Dr. Edouard Dumoulin, zich met het geval
bemoeide en dringend verzocht de beide bewusteloozen te mogen
onderzoeken.

In een vorige editie hebben wij uitvoerig melding gemaakt van deze zaak
en Dr. Dumoulin wist de beide bewusteloozen, die wel schijndood leken
onder zijn wil te brengen, gelastte hen op te staan en zich aan te kleeden
en voerde hen weg. Ongeveer een uur later bleek pas dat de beroemde
Parijsche geneesheer van de geheele zaak niets afwist en verzekerde dat
men zijn plaats had ingenomen met een doel dat hij niet begreep.

Maar nog dienzelfden avond kwam er eenig licht in de zaak, want de beide
mannen, die in hun toestand van volkomen machteloosheid in een groot
restaurant in „Temple Bar” met twee andere heeren dineerden werden op
hun aanwijzing gearresteerd en bleken twee hoogstgevaarlijke bandieten;
bekend onder de bijnamen „Big Billy” en „Bittere Pil”, naar wie de politie
van onze stad reeds geruimen tijd zocht.
Maar toen men wilde omzien naar de beide personen met wie ze waren
binnengetreden en die hen hadden laten arresteeren, waren zij spoorloos
verdwenen!

Wat de beide bandieten betreft, zij wisten zich volstrekt niet meer te
herinneren wat zij gedaan of gezegd hadden van het oogenblik af dat zij
door de gewaande detectives in een huurauto van het gasthuis waren
weggeleid,—naar zij meenden met de gevangenis als bestemming—en
toen ieder een sterke prik in den pols hadden gekregen, waarop bijna
aanstonds het bewustzijn uit hun was weggevloden, althans zij herinnerden
zich volstrekt niets meer, tot op het tijdstip, dat zij tot hun groote
verwondering in de eetzaal van het restaurant in „Temple Bar” weder tot
bewustzijn kwamen.

En toch moeten deze mannen hebben kunnen zien en hooren, zij moeten
zich hebben kunnen bewegen, maar zij deden dit slechts op bevel van een
ander!

De zaak wend intusschen hoe langer hoe geheimzinniger! Wie was de

zwaargewonde in de ziekenzaal, die zulke eigenaardige bezoeken had
gekregen? Wie was de schoone jonge vrouw met het bleeke gelaat, die
voorgaf mevrouw Dubois te heeten, en die hem enkele keeren bezocht,
steeds in gezelschap van een grijsaard met spierwit haar, die haar vader
moest zijn.

De lezers zullen het spoedig vernemen.

In den afgeloopen nacht had er in het ziekenhuis aan de Sloane Street

opnieuw een opzienbarend voorval plaats.

Omstreeks half een kwam zich een jonge verpleegster aanmelden, die
zeide, door mevrouw Dubois gezonden te zijn met het doel om haren
echtgenoot speciaal op te passen, daar zijn toestand, een overbrenging
naar een afzonderlijke kamer, onmogelijk maakte in de eerste dagen.

De hoofdverpleegster stond haar dit verzoek geredelijk toe en het jonge

meisje nam haar plaats aan het ziekbed in, en kweet zich, volgens de
getuigenis [3]van de oude dame, met groote vaardigheid van haar
verpleegsterplichten.

Om één uur werd de groote zaal geheel donker gemaakt, of althans was zij
toen slechts verlicht door de kaarslantaarns van twee surveillanten.
Dezen waren onder den invloed van de stilte van de groote zaal
ingesluimerd, toen zij plotseling werden opgeschrikt door het op luiden toon
gegeven bevel: „Handen op”.

De jonge verpleegster had een der lange linnen gordijnen voor de groote
balkonramen terzijde gerukt, een electrische zaklantaarn opgestoken en
hield nu een revolver gericht op het voorhoofd van een man die achter het
gordijn had gestaan dicht bij het bed van den gewonde Dubois en blijkbaar
zooeven door het balkonraam was binnengedrongen.

De koele luchtstroom die door dit open raam naar binnen drong en die ook
het gordijn zachtjes deed bewegen, had zijn aanwezigheid verraden.

De man werd door de beide surveillanten met behulp van een stuk van het
gordijnkoord gebonden en daarop werden zijn zakken doorzocht.

Deze bleken behalve een revolver en een kleine scherp geslepen dolk, ook
een klein houten étui te bevatten, waarin zich een vaccinatienaald bevond,
waarvan de punt gedrenkt was in een uiterst giftige stof.

De man werd natuurlijk aanstonds in arrest gesteld, maar toen men nu de

verpleegster nader wilde ondervragen, bleek ook zij verdwenen te zijn.

Maar het eigenaardigste komt nog.

Want Big Billy, Bittere Pil, zoowel als de moordenaar achter het gordijn,
inziende dat alles voor hen verloren was, en dat hun een gevangenisstraf
van tientallen jaren wachtte, brachten onder andere aan het licht, dat de
zoogenaamde Dubois niemand anders was dan een Parijsche bandiet, een
man van adellijke afkomst en een authentiek markies Raoul Beaupré de la
Sardogne geheeten.

Hij was ook niet gewond door een overval, maar in een tweegevecht met
een mededinger.

Deze opzienbarende onthulling werd spoedig bevestigd, toen uit Parijs

door de Sureté een uitvoerig signalement werd overgeseind, dat in alles
overeenstemde met het uiterlijk van den gewonde, behalve wat den baard
betreft, dien hij in Engeland waarschijnlijk aanstonds had afgeschoren.

Te Parijs heeft deze markies nog een zestal jaren gevangenisstraf te goed,
en daar hij ook hier in Londen daadwerkelijk aandeel heeft genomen aan
een paar inbraken, zoo kan men wel zeggen dat het een goede dag is voor
onze politie.

Veel werd nu ook opgehelderd. Bijvoorbeeld de identiteit van de

zoogenaamde Madame Dubois, die waarschijnlijk niemand anders was
dan een Fransche bandiete, een zekere Marthe Debussy.

Waar deze vrouw zich echter thans bevindt is niet uit te maken; zeker
logeerde zij niet langer in het „Vergulde Hert”.

En wat het bezoek van de beide naderhand bewusteloos gevonden

schurken van den markies betreft, zij kwamen hem slechts dreigen dat zijn
minnares zich in handen van hun chef bevond en dat deze haar zou
dooden indien Beaupré niet zekere geheimen van zijn eigen bende verried
en zich verbond onder eede, hun chef nooit meer te bestrijden.

Het spreekt vanzelf, dat Dubois, alias markies Beaupré nu aanstonds

onder zeer strenge bewaking is geplaatst en met groote behoedzaamheid
naar een afzonderlijk vertrok is overgebracht, speciaal voor dergelijke
gevallen bestemd, met een zwaar getralied venster, een ijzeren deur en dat
op de vijfde verdieping van het ziekenhuis gelegen is. Zoodra de bandiet
genezen is, zal hij voor zijn rechters moeten verschijnen, en daarna zijn
rechtvaardige straf ondergaan.

De man achter het gordijn, eveneens een berucht misdadiger, trachtte zijn
straf blijkbaar verminderd te krijgen door te verklaren, dat hij handelde in
opdracht van den chef zijner bende, wiens naam hij echter weigerde te
noemen, evenals trouwens „Big Billy” en „Bittere Pil”.

Hij was gekomen om Beaupré te vermoorden, en aldus den aanvoerder te

beschermen tegen zijn aanval.

En voor de rest wilde hij niets loslaten. [4]

Met dit al moeten er nog vrij wat raadsels door de politie worden opgelost.

Zoo weet zij bijvoorbeeld volstrekt niet, wie de „edele grijsaard” was, die als
vader van de zoogenaamde mevrouw Dubois optrad, noch wie de beide
detectives waren, noch wie de rol van dr. Dumoulin vervuld heeft, en
evenmin wie op zulke geniale wijze de taak van verpleegster heeft vervuld,
maar de politie heeft vermoedens. Er wordt een naam gefluisterd, dien wij
nu niet zullen herhalen, ten einde het onderzoek van de politie niet te
 bemoeilijken, maar die waarschijnlijk dezer dagen alom bekend zal zijn
gemaakt; doch als Scotland Yard er ook ditmaal niet in slaagt hem
gevangen te nemen, dan zal het wel eeuwig een raadsel blijven wat hem er
toe bewoog als beschermer op te treden voor een man als Beaupré, daar
deze zich in een halsstarrig stilzwijgen hult, en weigert eenige inlichtingen
te geven.

In ieder geval is het niet te loochenen, dat de politie, dank zij het ingrijpen
van den geheimzinnigen man, wiens naam thans nog niet genoemd wordt,
wederom vier zeer gevaarlijke bandieten in handen heeft gekregen.

[Inhoud]
HOOFDSTUK II.
 Belofte maakt schuld.

Dit bericht in de „Times” verwekte, zooals gezegd, niet weinig

opschudding, niet alleen in kringen der politie, maar onder de
geheele burgerij, die het geval dagen lang besprak, terwijl men
daarbij de zonderlingste meeningen hoorde.

Onder die burgerij mag ook gerekend worden John Raffles, de

Groote Onbekende, die in dit alles zulk een groote rol had gespeeld,
met behulp van zijn trouwen vriend Charly Brand en den braven reus
Henderson, zijn chauffeur.

De gentleman-inbreker las het stukje, terwijl hij gezeten was in de vrij

schaars gemeubelde ontvangkamer van een splinternieuw huis in
een der noordelijkste wijken van Londen, gelegen in een straat,
waarvan de aanleg nog niet lang geleden begonnen was.

Zijn hoed en zijn stok lagen naast hem, en hij was blijkbaar zooeven
pas gekomen.

Het was tien uur in den morgen, toen Raffles eenig gerucht in een
aangrenzend vertrek hoorde, en het volgende oogenblik ging de deur
open en trad er een jonge vrouw met een mooi, maar zeer bleek
gelaat, binnen, die haastig op Raffles toetrad en zeide:

—Ik vraag u verschooning als ik u heb laten wachten, mijnheer—ik

heb een zeer slechten nacht doorgebracht!

—Het is eerder aan mij om u mijn verontschuldigingen aan te bieden,

dat ik u op zulk een onbehoorlijk [5]uur kom bezoeken, Madame,
hernam Raffles, die was opgestaan.

Er lag een ernstige klank in zijn stem toen hij vervolgde:

—Gij zult begrijpen, dat ik hier op dit uur niet zou gekomen zijn,
Marthe Debussy, wanneer het geen ernstige aangelegenheid gold, gij
moet sterk zijn—er is met uw vriend, met Raoul Beaupré, iets
voorgevallen hetwelk ik wel voorzien had, maar toch onmogelijk kon
vermijden.

De jonge vrouw wankelde en moest zich aan den rand van de tafel
vastgrijpen, terwijl zij de linkerhand op het hart drukte.

Bijna toonloos vroeg zij:

—De aanslag heeft dus plaats gehad en—wat?

—Stel u gerust, mijn vriend heeft den aanslag zelf kunnen verijdelen,
maar helaas niet de gevolgen! Big Billy zoowel als de Bittere Pil en
de man die den aanslag had willen plegen, hebben uw vriend
verraden, en zijn waren naam aan de politie opgegeven. Hier—lees.

Hij stak de jonge vrouw het nummer van de „Times” toe, en zij liet
zich op een stoel neervallen, nam het blad met een automatische
beweging aan, en trachtte te lezen.

Maar reeds na de eerste regels gaf zij Raffles het blad terug en zeide
met bevende stem:

—Ik kan niet! Het warrelt mij voor de oogen. Ik smeek u! lees gij het
mij voor.

Raffles nam nu het blad en las met heldere stem het bericht voor.

De jonge vrouw had al dien tijd bewegingloos zitten luisteren, de

zwarte oogen op den zwarten vloer gevestigd, de slanke witte vingers
ineen gestrengeld—het toonbeeld der wanhoop!
Toen Raffles de voorlezing van het noodlottige bericht had beëindigd,
bleef het geruimen tijd stil in het vertrek.

In dit huis, hetwelk hij slechts een week te voren gehuurd had, had
Raffles de vrouw, wie hij zijn hulp had toegezegd, omdat zij door zijn
toedoen in dezen toestand was gebracht en in groot gevaar had
verkeerd, voorloopig ondergebracht, ten einde haar buiten den greep
van den langen arm der justitie te houden.

Zij mocht volstrekt niet uitgaan zonder zijn toestemming en werd daar
steeds bewaakt, door Raffles zelf, door Charly Brand of door
Henderson, omdat haar leven gevaar liep. Zij immers had aan Raffles
het plan voor een inbraak verraden, ten einde Dr. Fox, den chef van
een groot misdadigersgenootschap, en de persoonlijke vijand van
haren minnaar, in handen der politie over te leveren en zich aldus te
wreken over de zware wonden, welke hij Beaupré had toegebracht.

Zij had zich reeds in handen van de mannen van Dr. Fox bevonden,
en het doodvonnis zou zeker aan haar voltrokken zijn geworden, als
Raffles en zijn twee vrienden niet tusschen beide waren gekomen.

De Groote Onbekende was de eerste die weder sprak. Hij had

eenigen tijd ernstig nagedacht en zeide nu:

—Ik mag er ook tegenover u geen geheim van maken Madame.

Raoul Beaupré is en blijft mijn vijand! Misschien zal de politie ons
over een kam scheren—ik denk daar echter anders over! Ja—ik weet
wat gij zeggen wilt: Ik heb mij niet als een vijand gedragen! Vergeet
echter niet dat ik dit voor een deel uit eigen belang deed! Als ik de
vijanden van Dr. Fox help, dan bestrijd ik hem zelf, maar er was nog
een overweging, die alle anderen in de schaduw stelde.

—Wat meent gij, vroeg Marthe Debussy op zachten toon.

—Gij hadt mijn woord! Het was mijn schuld dat gij in groot
levensgevaar hebt verkeerd en ik heb beloofd, u te beschermen en
wat uw vriend betreft—hij is in zekeren zin mijn bondgenoot, en wel
een zeer kostbare, want hij is een doodsvijand van Fox! en ik zou hier
met een kleinen variant kunnen zeggen: „De vijanden van mijn
vijanden zijn mijn vrienden”.

—Gij wilt dus zeggen …? stamelde Marthe, terwijl haar oogen vochtig
begonnen te glanzen.

—Ik wil zeggen, dat ik mijn hand nog niet van hem aftrek, maar dat ik
wil trachten hem toch nog voor u te redden.

De jonge vrouw liet een snikkend geluid hooren, greep de hand van
Raffles en voor hij het had kunnen verhinderen, had zij er een kus op
gedrukt.

—Dat moet gij niet doen, zeide Raffles hoofdschuddend, terwijl hij
zijn hand snel terug trok. Ik zeg u immers, dat ik handel uit eigen
belang! Ik wil u echter niet ontveinzen, dat het ditmaal zeer moeilijk
zal zijn. Ik vrees zelfs dat het volkomen onuitvoerbaar zal zijn,
zoolang Beaupré in het ziekenhuis ligt! Wij moeten [6]echter alles in
het werk stellen, om hem nog te redden vóór hij naar de gevangenis
wordt overgebracht, want daar zal het wellicht onmogelijk zijn.

—Kan ik u daarbij niet van dienst zijn, vroeg Marthe Debussy op

zachten toon. Ik zou u zoo gaarne helpen! Ik heb niets anders ter
wereld dan Raoul, en als ik mijn leven voor hem zou moeten offeren,
dan zou ik geen seconde twijfelen.

Raffles had even nagedacht, en zeide toen:

—Misschien kunnen wij uw hulp gebruiken, dan zal ik u wel laten

weten wat wij in de eerste dagen kunnen doen, want bij mijn
pogingen om Beaupré te bevrijden zal ik ook zijn eigen hulp noodig
hebben; hij moet mede werken, en daartoe is hij thans nog veel te
zwak. Maar ik beschik over middelen, waardoor ik de natuur ter hulp
zal kunnen komen en zijn herstel zal kunnen bespoedigen. De zaak
is slechts of het mogelijk zal zijn, tot hem door te dringen om hem dat
middel toe te dienen, want de directie zal nu natuurlijk zeer
wantrouwend zijn en goed acht geven op ieder die binnentreedt. Ik
vrees dat wij den truc met de zoogenaamde verpleegster niet
nogmaals kunnen toepassen—en om voor de tweede maal als dokter
Dumoulin op te treden, dat zal ook wel niet gaan. Wij hebben echter
den tijd om daarover na te denken, want in normale omstandigheden
zou het zeker nog minstens een week duren alvorens men Beaupré
naar de gevangenis zou kunnen overbrengen.

Raffles was opgestaan en had hoed en stok gegrepen, hij maakte

een buiging voor de jonge vrouw en zeide:

—Ik kom u vanmiddag halen om u met een mijner auto’s naar een
andere stad te brengen, hier dicht bij, want hier zijt ge nog altijd niet
veilig genoeg, en wij zouden u ook niet goed meer kunnen bewaken,
daar ik bij mijn plannen ter bevrijding van uw vriend de hulp van mijn
twee makkers niet zou kunnen ontberen. Als gij uw haar verft, of een
pruik opzet, zult gij vrijwel veilig zijn in een of andere provinciestad.
Kleed u zoo eenvoudig mogelijk en vertoon u tijdelijk zoo weinig
mogelijk in het publiek. Indien wij uw hulp kunnen gebruiker, zullen wij
u aanstonds laten halen!

—Ik voeg mij geheel maar uw aanwijzingen, mijnheer zeide Marthe

Debussy op zachten toon. Hoe laat komt gij?

—Om drie uur!

Nogmaals boog Raffles voor de jonge vrouw en het volgende

oogenblik had hij het vertrek en het huis verlaten.
Honderd schreden verder stapte hij in een wachtende auto, die hem
naar het einde van de Regent Street bracht, dicht bij Pall Mall.

In de eerstgenoemde straat bewoonde Raffles, onder den naam van

Lord William Aberdeen, een fraai heerenhuis, dat met een voor deze
buurt zeer grooten tuin omgeven was.

Hij kon dit huis steeds en ten allen tijde ongezien binnengaan, in
welke vermomming hij zich ook bevond, want een der tuinmuren
strekte zich over geruimen afstand uit langs een straat, welke zoo
goed als nimmer begaan werd, en welker overzijde werd ingenomen
door den blinden muur eener opslagplaats, tijdens den oorlog door de
regeering overgenomen en thans in het bezit van Raffles zelf, die het
groote gebouw voordeelig had verhuurd, op voorwaarden dat er aan
de bestemming niets mocht worden gewijzigd.

Niemand bespeurde er dus iets van, dat hij de kleine deur in den
tuinmuur opende en snel binnentrad.

Hij stak den grooten tuin dwars over en ging het huis aan de
achterzijde binnen.

Daarop beklom hij een smalle trap, die hem rechtstreeks naar zijn
slaapkamer bracht, waar hij de vermomming kon afleggen, welke hij
gedragen had bij zijn bezoek aan de minnares van den Franschen
Markies.

Terwijl hij hier mede bezig was, werd er op de deur geklopt en de

stem van Charly Brand liet zich hooren.

—Ben je hier, Edward?

—Ja, Charly! Wacht—ik zal open doen!