ÖTELEME İLE DEĞİŞEN SİNGÜLER İNTEGRAL

OPERATÖRLER ÜZERİNE
Büşra YILMAZ
Yüksek Lisans Tezi
Matematik Anabilim Dalı
Haziran-2014
 ii

ÖTELEME İLE DEĞİŞEN SİNGÜLER İNTEGRAL OPERATÖRLER ÜZERİNE

Büşra YILMAZ

Dumlupınar Üniversitesi
Lisansüstü Eğitim Öğretim ve Sınav Yönetmeliği Uyarınca
Fen Bilimleri Enstitüsü Matematik Anabilim Dalında
YÜKSEK LİSANS TEZİ
Olarak Hazırlanmıştır.

Danışman : Doç. Dr. İsmail EKİNCİOĞLU

Haziran – 2014
 iii

KABUL VE ONAY SAYFASI

Büşra YILMAZ’ın YÜKSEK LİSANS tezi olarak hazırladığı “Ötelemeyle Değişen

Singüler İntegral Operatörler Üzerine” başlıklı bu çalışma jürimizce Dumlupınar Üniversitesi
Lisansüstü Eğitim Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinin ilgili maddeleri uyarınca değerlendirilerek
kabul edilmiştir.

18/06/2014

Fen Bilimleri Enstitüsün Yönetim Kurulu'nun ....../...../2014 gün ve ............. sayılı

kararıyla onaylanmıştır.

Prof. Dr. Hasan GÖÇMEZ

Fen Bilimleri Enstitüsü Müdürü
 iv

İÇİNDEKİLER

Sayfa

ÖZET ............................................................................................................................................ v

SUMMARY ................................................................................................................................. vi

TEŞEKKÜR ................................................................................................................................ vii

ŞEKİLLER DİZİNİ.................................................................................................................... viii

SİMGELER DİZİNİ .................................................................................................................... ix

1.GİRİŞ ......................................................................................................................................... 1

2. TEMEL KAVRAMLAR........................................................................................................... 3

3.ÖTELEME İLE DEĞİŞEN SİNGÜLER İNTEGRAL OPERATÖRLER............................... 24

3.1. Ötelemeyle Değişmeyene Genişleme Ve Vektör Değerli Singüler İntegral Operatörler . 26

4. HİLBERT-UZAY-DEĞERLİ MİKHLİN ÇARPAN TEOREMİ ........................................... 34

5. PSEUDO-DİFERANSİYEL OPERATÖRLERİN ÇEKİRDEK GÖSTERİMİ...................... 39

5.1 Çekirdek Gösterimin Sonuçları ......................................................................................... 46

KAYNAKLAR DİZİNİ .............................................................................................................. 50

 v

ÖTELEMEYLE DEĞİŞEN SİNGÜLER İNTEGRAL OPERATÖRLER ÜZERİNE

Büşra YILMAZ

Matematik Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 2014

Tez Danışmanı: Doç. Dr. İsmail EKİNCİOĞLU

ÖZET

Bu tezde, ilk önce ötelemeye göre değişmeyen singüler integral operatörler üzerine
verilen esas sonuçları ötelemeye göre değişen durumuna ve Banach uzay değerli fonksiyonlara
genelleştireceğiz. olmak üzere uzayı üzerinde operatörlerin sürekli olması
gerektiğinden sonuç bu şarta bağlıdır. Ayrıca Mikhlin çarpan teoremini Hilbert uzay değerli
fonksiyonlar durumuna genişletilmiştir. Aynı zamanda, için sıfır mertebeli pseudo
diferansiyel operatörlerin sürekliliği, üzerinde gösterilmiştir. Bu amaç doğrultusunda,
Hörmander şartını sağlayan köşegenden uzak düzgün bir fonksiyon yardımıyla Schwartz
çekirdekli pseudo diferansiyel operatörün bir gösterimini elde etmek gerekmektedir. Sonuç
olarak, pseudo-yerellik de dâhil olmak üzere çekirdek gösteriminin uygulamaları tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Banach, Hilbert operatörler, Hörmander şartı, Mikhlin çarpan teoremi,
Schwartz uzayı, Singüler integral operatörler.
 vi

ON TRANSLATION NON INVARIANT SINGULAR INTEGRAL OPERATORS

Büşra YILMAZ

Department of Mathematics, M.Sc Thesis, 2014

Supervisor: Assoc. Prof. Dr. İsmail EKİNCİOĞLU

SUMMARY

In this thesis, we first generalize the main result on translation invariant singular
integral operators of the non-translation invariant case and to Banach-space valued functions.
The result is conditional in the sense that one needs continuity of the operator on some
space with . We extend the Mikhlin multiplier theorem to the case of Hilbert-space-
valued functions. Moreover, we prove continuity of zero-order pseudodifferential operators on
, . To this end it is essential to get a representation of the Schwartz kernel of
the pseudodifferential operator by a smooth function away from the diagonal, which implies the
Hörmander condition. Finally, further applications of the kernel representation are discussed
including pseudo-locality.

Keywords: Banach, Hilbert operators, Hörmander condition, Mikhlin factor theorem, Schwartz
space Singular integral operators.
 vii

TEŞEKKÜR

Çalışmamın her safhasında bilgi, öneri ve yardımlarını esirgemeyen sayın hocam Doç.
Dr. İsmail EKİNCİOĞLU’na ve desteğini hep yanımda hissettiğim aileme en içten saygı ve
teşekkürlerimi sunarım.
 viii

ŞEKİLLER DİZİNİ

Şekil Sayfa

3.1. ( ) Seçimi .............................................................................................. 28

 ix

SİMGELER DİZİNİ

Simgeler Açıklama

Hardy Uzayı

Schwartz Uzayı

Lebesgue Uzayı

Lebesgue ölçüsü

̂ fonksiyonunun Fourier dönüşümü

Konvolüsyon çarpım

Riesz dönüşümü (operatörü)

Çekirdek

Esas değer (integralin)

’ de sürekli fonksiyonların uzayı

Gamma fonksiyonu

’ de her mertebeden diferensiyellenebilir fonksiyonların uzayı

’de lokal integrallenebilir fonksiyonların uzayı

’ nun desteği

Karakteristik fonksiyon

Genişleme operatörü

Laplace operatörü

‖ ‖ fonksiyonunun normu
 1

1.GİRİŞ

Bu tezde, ötelemeyle değişmeyen singüler integral operatörler için verilen sonuçların

nasıl genelleştirilebileceği sorusunun cevabı ele alınacaktır. Bu nedenle, Mikhlin çarpan
teoreminin Hilbert uzay değerli fonksiyonları için nasıl genelleştirilebileceğini göstererek adi
diferansiyel operatörlerinin pseudo-yerel (lokal) yapıları, çekirdek gösterimleri ve dönüşüm
özelliklerine dair daha detaylı bir bilgi verilecektir. Bunun için, -Sobolev uzaylarında eliptik
kısmi türevli diferansiyel denklemler için olası tahminleri elde etmek için bazı sonuçlar
verilecektir. Örneğin; bazı için , ∑| | ve
olduğunda eğer

 aD u  f

a( D x)u : x

| |2 m

ise ve her ve bazı için | | | | eşitsizliği sağlanırsa bu durumda her

1 için



 D xu
| |2 m p
C p f p

olacak şekilde dan bağımsız sabitinin varlığı gösterilecektir.


  ^ 
( ) 
 1
D u F
x
 a( )
f 
 

olduğundan bu Mikhlin çarpan teoreminin bir sonucudur. Burada sınırlı ve sıfırıncı

mertebeden homojen bir fonksiyondur. Bu singüler integral operatörler tüm ötelemelerle
değişmez olduğu daha önce çalışılmıştır. Yani her için ( ) ile
tanımlanan öteleme operatörlerine göre değişmelidir. Bu nedenle, bu sonuçlar doğrudan
kullanılamaz. Genelde ötelemeye göre değişmeli olmadığından, eğer tersi var ise, tersi
de ötelemeye göre değişmeli olmaz. Bu nedenle her ve daha sonra belirlenecek
olan Hörmander şartının değişik biçimini sağlayacak { } fonksiyonu
için verilen

∫
 2

şeklinde tanımlanan T operatörleri çalışılacaktır. Burada vektör-değerli

fonksiyonlar ve { } operatör değerli çekirdekler göz önüne
alınarak bunu daha da genelleştireceğiz. Burada ve keyfi Banach uzaylarıdır. Vektör
değerli fonksiyonları genelleştirme, örneğin

d
u (t )  Au (t )  f (t )
dt , t> 0
u  

soyut adi diferansiyel denklemlerin incelenmesi ile harekete geçilmesidir. Burada

dir ve , X üzerinde sınırsız bir operatördür. Burada , Fourier
dönüşümünden yararlanılarak hesaplanabilir. Her t< 0 için ve sırasıyla ve f nın
sıfırıncı genişlemelerini göstersin. Bu durumda her için

d
( u )(t )  A(e 0u )(t )  (e 0 f )(t )
dt e 0

olur. Bu nedenle, ̂ ifadesi nin Fourier dönüşümü olması durumunda her

için

  
i e 0u ( )  Ae 0u( ) e 0 f ( )

olur. Bunun sonucu olarak, her için mevcut olduğunda, her t > 0 için


u (t ) F  t[(i  A) e 0 f  )]
1 1

ve


u (t ) F  t[i (i  A) e 0 f ( )]
d 1 1

dt

elde edilir. Böylece nun normunu f fonksiyonunun normuna göre

hesaplamak operatör değerli Fourier çarpan operatörler veya singüler integral operatörler
çalışmasına dönüştürmektir.
 3

2. TEMEL KAVRAMLAR

Tanım 2.1 (Norm): bir cismi üzerinde bir vektör uzayı olsun. Eğer bir

‖‖ ‖ ‖

dönüşümü için

(N1) ‖ ‖ ve ‖ ‖

(N2) ‖ ‖ | |‖ ‖

(N3) ‖ ‖ ‖ ‖ ‖ ‖

özelliklerini sağlıyorsa bu dönüşüme üzerinde norm adı verilir. ‖ ‖ ikilisine bir normlu
vektör uzayı denir. ‖ ‖ normlu uzayı kısaca ile gösterilir.

Tanım 2.2 (Quasi-Norm): (N3) eşitsizliğinde ‖ ‖ ‖ ‖ ‖ ‖

olması durumunda bu dönüşüme quasi-norm adı verilir.

Tanım 2.3 (Operatör): Tanım kümesi vektör uzayından vektör uzayına tanımlı
dönüşümlere operatör denir.

Tanım 2.4 (Lineer Operatör): Bir lineer operatörü aşağıdaki özellikleri gerçekleyen
operatördür:

(i) nin tanım bölgesi bir vektör uzayı olup değer bölgesi, aynı cisim
üzerinde bir vektör uzayıdır.

(ii) ve skaleri için,

gerçeklenir.

Tanım 2.5 (Alt Lineer Operatör): lineer bir dönüşüm ve ve cismi

üzerinde iki vektör uzayı olsun. için

sağlanıyorsa ye “alt lineer operatör” denir.

 4

Tanım 2.6 (Sınırlılık): ve normlu uzaylar ve olmak üzere,

lineer operatör olsun. Eğer için, ‖ ‖ ‖ ‖ olacak şekilde bir reel sayısı varsa,
operatörüne sınırlıdır denir.

Bir operatörünün normu

‖ ‖
‖ ‖
‖ ‖

ile tanımlanır.

Tanım 2.7 (Süreklilik): ve normlu uzaylar, olmak üzere,

bir operatör ve olsun. Eğer verilen sayısına karşılık, ‖ ‖ koşulunu
gerçekleyen için, ‖ ‖ olacak şekilde bir sayısı varsa ye da
süreklidir denir.

Tanım 2.8 (Sınırlılık ve Süreklilik): ve normlu uzaylar ve olmak üzere,

lineer operatör olsun. Bu durumda nin sürekli olması için gerek ve yeter koşul
nin sınırlı olmasıdır.

Tanım 2.9 (Kompakt Destek): Bir fonksiyonunun desteği şartını sağlayan

noktalarının kapanışıdır ve ̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅
{ } ile gösterilir. Eğer fonksiyonunun
desteği kompakt bir küme ise bu durumda kompakt destekli fonksiyon adını alır.

Tanım 2.10 (Cebir ve Cebiri): bir küme olsun. Eğer in alt kümelerinin bir
sınıfı için aşağıdaki özellikler sağlanıyorsa bu durumda sınıfına üzerinde bir cebirdir denir:

(i)
(ii) Her için
(iii) için ise ⋃

Eğer (iii) şartı yerine

“Her için ⋃ ”

şartı konulursa cebirine bir cebiri adı verilir.

Tanım 2.11 (Ölçülebilir Uzay): bir küme ve , üzerinde bir cebiri olsun. Bu
durumda ikilisine ölçülebilir uzay, daki her bir kümeye de ölçülebilir küme veya
kısaca ölçülebilir küme denir.
 5

Tanım 2.12 (Ölçülebilir Fonksiyon): bir ölçülebilir uzay ve bir

fonksiyon olsun. Eğer için

{ }

oluyorsa ye ölçülebilir fonksiyon denir. üzerindeki ölçülebilir fonksiyonların ailesi

ile gösterilir.

Tanım 2.13 (Dağılım Fonksiyonu): bir ölçü uzayı ve

ölçülebilir bir fonksiyon olsun.

{ | | }

şeklinde tanımlanan

fonksiyonuna fonksiyonunun dağılım fonksiyonu denir.

Tanım 2.14: ve de vektörler olmak üzere ,

boyutlu Öklidyen uzayı ∑ iç çarpımı ile donatılmış boyutlu reel

uzayıdır. Burada in mutlak değeri | | (∑ ) ile tanımlanır.

üzerinde ile Lebesgue ölçümünü göstereceğiz. uzayı üzerinde

fonksiyonunun (Lebesgue) integrali

∫ ∫ ∫

ile gösterilir.

Çok katlı integrali kutupsal koordinatlarda ifade etmek çoğu kez kullanışlı olmaktadır.
| | olsun ve { | | } ile birim küreyi gösterelim.

∫ | | integralinin hesabı için;

olmak üzere
 6

dönüşümü yapılır. Bu dönüşümün Jakobiyeni

∏( )

olarak hesaplanır.

∫ | | ∫ ∫∫ ∫

∫ ∫∫ ∫ ∏( )

elde edilir, burada , birim kürenin yüzey alanıdır.

Genel olarak

∫ | | ∫ ∫

∫ ∫

biçiminde yazılır. hacim elemanı biçiminde yazılır. Burada

üzerinde tarafından belirlenen yüzey ölçüsüdür.

Tanım 2.15 (Lokal İntegrallenebilir Fonksiyon): ölçülebilir bir fonksiyon olmak

üzere her kompakt kümesi üzerinde

∫| |

ise fonksiyonuna lokal integrallenebilirdir denir.

 7

Tanım 2.16 (Konvolüsyon): ve , nin ölçülebilir fonksiyonları

olsunlar. Bu durumda

integraline ile nin konvolüsyonu denir ve ile gösterilir.

Tanım 2.1.7 (Çekirdek): lineer operatör olsun. altında nün özdeş

elemanına dönüşen elemanların cümlesine, nin sıfır uzayı veya çekirdeği denir ve ile
gösterilir. Yani

{ }

dir.

Tanım 2.18 (Fourier Dönüşümü): olsun.

̂ ∫

ile verilen ̂ fonksiyonu fonksiyonunun Fourier dönüşümü olarak adlandırılır. Burada

dir. Fourier dönüşümü

̂ ∫

veya

̂ ∫

olarak da alınabilir. Eğer ve ise bu durumda

̂ ∫

olur.

Tanım 2.19 (Ters Formülü): ve nin Fourier dönüşümü

̂ ∫
 8

şeklinde verilsin. Bu durumda

∫ ̂

formülüne Fourier dönüşümleri için ters formülü denir.

Tanım 2.20 (Homojen Fonksiyon): ve reel sayılar olmak üzere | |

oluyorsa ye dereceden homojen fonksiyon denir.

Tanım 2.21 (Genişleme Operatörü):

( )

ile tanımlanan operatörüne genişleme operatörü denir.

Tanım 2.22 ( Uzayı): bir ölçü uzayı olsun. olmak üzere

{ ∫| | }

kümesine - inci kuvvetten integrallenebilen fonksiyonlar sınıfı denir. uzayında bir

fonksiyonunun normu

(∫| | )
‖ ‖
| |
{

ile tanımlanır.

Tanım 2.23 : Bir negatif olmayan tamsayılarının sıralı lisine

katlı-indis denir.

| | dir. Eğer ve iki katlı-indis ise

dir. Benzer şekilde, olmak üzere

| |

| | mertebeden bir diferansiyel operatördür. Özel olarak dir. Bir boyutlu

durumda e indirgenir.
 9

Tanım 2.24 (Schwartz Uzayı): uzayında sonsuz kez diferensiyellenebilir ve

istenilen ve katlı-indisleri için

| |

koşulunu sağlayan fonksiyonların sınıfına Schwartz uzayı denir. ile gösterilir. Burada

ve

dir.

Eğer ise bu durumda sınırlıdır, ve ̂ dir.

Tanım 2.25 (Sobolev Uzayı): olsun. Bu durumda ( de)

Sobolev uzayı

{ | | }

şeklinde tanımlanır. Ayrıca

‖ ‖ {(∑| ‖ ‖ )
|
| | ‖ ‖

Tanım 2.26 (Karakteristik Fonksiyon): olsun.

ile tanımlanan fonksiyonu nın karakteristik fonksiyonu olarak adlandırılır.

Tanım 2.27 (Riesz-Thorin): olmak üzere ve

tipli bir operatör olsun. Bu durumda

olmak üzere tipli bir operatördür.

 10

Tanım 2.28 (Zayıf Tip Sınırlılık): olmak üzere

bir operatör olsun. Eğer için

‖ ‖ ‖ ‖

olacak biçimde den bağımsız bir sabiti varsa operatörüne “ tipindendir” denir.

bir ölçü olmak üzere eğer için

‖ ‖
{ | | } ( )

olacak biçimde ve den bağımsız bir sabiti varsa dönüşümüne zayıf tipindendir
denir.

Tanım 2.29 (Singüler İntegral):

konvolüsyon çarpımını göz önüne alalım. Burada ’ ya çekirdek denir. çekirdeği

mertebeden homojen olmak üzere üç durum mevcuttur:

(i) ise zayıf integral operatör,

(ii) ise singüler integral
(iii) ise hiper singüler integral denir.

Tanım 2.30 (Dual Uzay): alanı üzerinde bir vektör uzayı, : üzerinde
lineer bir fonksiyonel olsun. üzerindeki tüm lineer fonksiyonellerin kümesi ’ in dual uzayı,
ile gösterilen bir vektör uzayıdır, burada vektör-uzayı

ile tanımlanır.

Tanım 2.31 (Esas Değer): ’de ölçülebilir ve lokal integrallenebilir bir fonksiyon
olsun. Bu durumda için
 11

ifadesine ’in esas değeri denir.

Tanım 2.32 (Riesz Dönüşümü): olsun. Bu durumda

| |
( ) ∫
| |
| |

fonksiyonlarına Riesz dönüşümleri denir. Eğer

| | ( | | )

ise ’e Riesz çekirdeği denir. Bu durumda

( )

dir. O halde dir.

Tanım 2.33 (Hilbert Dönüşümü): üzerinde lokal integrallenebilir fonksiyon

olsun. fonksiyonunun Hilbert dönüşümü

olarak tanımlanır.

Tanım 2.34 (Basit Fonksiyon): Bir fonksiyonunun görüntü kümesi sonlu elemandan
meydana geliyorsa ye bir basit fonksiyondur denir.

{ }

Tanım 2.35 (Hörmander Şartı): { } üzerinde lokal integrallenebilir ve ’de

parçalı dağılımlı bir fonksiyon olsun. için

∫ | |
| | | |

eşitsizliği sağlanıyorsa bu eşitsizliğe “Hörmander Şartı” denir.

Tanım 2.36 (Maksimal Fonksiyonu): integrallenebilir bir fonksiyon

olsun. fonksiyonunun maksimal fonksiyonu;
 12

∫ | |
( )

biçiminde tanımlanır.

Tanım 2.37 (Laplace Denklemi): ’nin açık irtibatlı alt cümlesi ve

’da ’de tanımlı _değişkenli bir fonksiyon olsun. Bu durumda

denklemine Laplace denklemi veya potansiyel denklemi denir. Bu denklemin çözümlerine

potansiyel fonksiyonları veya harmonik fonksiyonlar denir.

Tanım 2.38 (Dyadik Küp): üzerinde dyadik küp dir. Burada

dir. de

∏[ ( ) ]

kümesine dyadik küp denir. Burada dir. Kenar uzunluğu olan tüm
dyadik küplerin kümesi

⋃ { }

dir. Dyadik küplerin en önemli özelliği ya ayrıktırlar yada bir noktasının diğer küp içinde
olmasıdır.

Tanım 2.39: p  S1,0

m
 n
 n
 olsun. O halde biz
p  x, Dx  u, v : u, p *  x, Dx  v u   n
,v   
n

ile p  x, Dx  :        i tanımlarız.
n n

      olduğunun farkına varmak önemlidir ki, eğer u    ise, tüm

n n n

v   için
n
 13

p  x, Dx  u, v  u, p *  x, Dx  v

  u, p *  x, Dx  v  L 2   n p  x, Dx  u  x  v  x  dx.
 
n

Yani,  n
 anlamında p  x, D  u nun tanımı u    için p  x, D  u nun ilk
x
n
x

tanımı ile çakışır

Teorem 2.1 (Plancherel’s Teoremi): Her için

∫ ̅̅̅̅̅̅ ∫ ̂ ̅̅̅̅̅̅
̂

Özellikle,

‖ ‖ ‖ ̂‖

Lemma 2.1 ( ’de Fourier Çarpanları): ölçülebilir bir fonksiyon

olsun. Bu durumda her için

[ ̂ ]

iyi tanımlı sınırlı operatör dir. Ayrıca

‖ ‖ ( )
‖ ‖ dir.

Uyarı 2.1. Eğer sürekli diferensiyellenebilir ve her için

ise bu durumda ̂ ve ̂ sınırlı fonksiyonlardır. Böylece

| | |̂ | |̂ |
| |

| | iken ̂ ’nin | | gibi yok olması anlamına gelir.

Teorem 2.2 olsun. Herhangi bir | | ve hemen hemen her

için

dır.

Teorem 2.3 Herhangi bir için

 14

( ( ) )
∫

Teorem 2.4 Has olmayan Riemann integrali

∫ ∫

dir.

İspat. Herhangi bir ıraksak { } dizisi seçerek durumunda limiti düşünelim.

Bu durumda

elde edilir. ( ) dizisini ele alalım. Önceki teoremden

( ( ) )
∫

olduğunu biliyoruz. ⁄( ( ) ) yazarsak,

( )

elde edilir, böylece ispat tamamlanır.

Teorem 2.5 (i) için fonksiyonu üzerinde diferensiyellenebilir,

(ii) için fonksiyonu üzerinde integrallenebilir,

(iii) Hemen hemen her için | | olacak şekilde bazı

var olacak şekilde açık aralık ve olsun. Bu durumda

üzerinde diferensiyellenebilir bir fonksiyon ve için

 15

dir.

Teorem 2.6 0 için { | | } olsun. Bu durumda

( ) olması için gerek ve yeter şart için

ölçülebilir ve

∫ ∫ | |

sağlanır. Bu durumda

∫ ∫ ∫

dir. Burada “ ” yüzey ölçümüne bağlı integrasyonu gösterir.

Her için

[ ̂ ̂] (2.1)

operatörünü göz önüne alalım. Bu operatör aşağıdaki özellikleri sağlar:

1. ̂
2. loc { } sayıları vardır. Bu durumda her ve
hemen hemen her supp için

∫ (2.2)

ve k, her için

∫| |
|
| |
| ( ) (2.3)

Hörmander şartını sağlar.

 16

Teorem 2.7 T operatörü (2.1) eşitliğinin özelliklerini sağlasın. Her ve

için

|{ | | }| ‖ ‖

dir. Ayrıca, T operatörü her için sınırlı lineer operatöre

genişler.

Teorem 2.8 (Mikhlin Çarpan Teoremi). { } , her ve | |

için

| | | |
| |

olacak şekilde mertebeden sürekli diferensiyellenebilir bir fonksiyon olsun. Bu

durumda her için operatörü, her için

[ ̂ ]
ile tanımlanan operatör

sınırlı lineer bir operatöre genişler,

Lemma 2.2. Her için { }

| | | |

eşitsizliğini sağlayan sürekli diferensiyellenebilir bir fonksiyon olsun. Bu durumda k çekirdeği

(2.3) eşitsizliğini sağlar.

İspat. İlk olarak

alalım. Bu nedenle, eğer | | | | ise her için | | | | olduğundan

| | | || | | | | |

olur. Böylece, için

 17

∫ | | ∫ | | | |
| | | | | | | |

düzgündür.

Lemma 2.3. p  S1m, 0 n

 , m
n
olsun. O halde p eliptiktir ancak ve

ancak bazı q  S1,0

m
 n
 n
 vardır
öyle ki; r  S1,0

 n
 n
 ve p  x, Dx  q  x, Dx   I  r  x, Dx  dir.

 n 1
Lemma 2.4. Teorem 2.10. eğer p  S1,0  n
 n
 ise geçerlidir.
 n 1
İspat. Eğer p  S1,0  n
  ise, o
n
halde  ye göre p  x,    L1  
n
ve bu

yüzden Fubini teoremi ile tüm f    için

n

p  x, Dx  f  x    n eix p  x,   fˆ   d   n  n
ei x  y  p  x,   d f  y  dy

  n k  x, x  y  f  y  dy,

ki burada k  x, z  : F1 z  p  x,    z  . Bu çekirdek;  ye göre

 L1   olduğu için
  n 1
 p  x,    p 
 n 1 
 n

  n 1
z k  x, z    n
ei z  p  x,   d  C p 

sağlar. Bu yüzden

1  z  k  x, z   C p
2 n   n 1
2n

ve bu yüzden

g  z  : sup k  x, z   C 1  z
x n
 
2 n
 L1  n
.
Böylece ise

‖ ‖ ‖ ‖ ‖ ‖
 18

eşitsizliğinden

p  x, Dx  f C  g  x  y  f  y  dy
L2  
n n
L2  
n

 C g L1   f
n
L2  .
n

Teorem 2.9 (Calderon-Zygmund Ayrışımı). ve olsun.

ve

1. Hemen hemen her için | | ,

2. ⋃ , burada , diyadik küplerle çakışmaz ve

∫ | |
| |

olacak şekilde F, ayrık ölçülebilir kümeleri vardır. Ayrıca,

{ ∫ | |
| |

olmak üzere eğer ise bu durumda

1. Hemen hemen her de | | dir.

Her için ve her bir için ∫ dir.

Teorem 2.10 p  S10, 0  n

 n
 olsun. O halde p  x, D  , (   de ilk tanımlı)
x
n

sınırlı bir p  x, Dx  : L2    L   operatörüne genişler.

n 2 n

p j  S1, 0j    , j  1, 2 iki pseudodiferensiyel sembol olsun. O

m n n
Teorem 2.11

halde bazı p1 # p2  S1,01

m  m2
 n
 n
 vardır öyle ki;
p1  x, Dx  p2  x, Dx    p1 # p2  x, Dx  .

Dahası; p1 # p2 aşağıdaki asimptotik açılıma sahiptir:

Tüm N  için
 19

p1 # p2  x,   
1 
!
 p  x,   D p  x,    S 1 x 2
m1  m 2  N
1,0  n
 n

 N

olması bakımından

1
p1 # p2  x,     !  p  x,   D p  x,   1 x 2
 n
0

Teorem 2.12 p  S1,0

m
 n
 n
 olsun. O halde p  x, D  : H    H  . x
sm
2
n s
2
n

Dahası, bazı k  0 vardır öyle ki;

p  x, Dx 

 H 2sm    n
, H 2s n  Cs ,m p k
 m
tüm p  S1,0
m
 n
 n
 için.

İspat: Her şeyden önce, dikkat edelim ki, eğer u  L2       , p  x, D  u

n n
x

  anlamında tanımlı, Bkz. Tanım 2.39, ve m  0 ise, o halde Teorem 2.10. ve Sonuç 2.1
n

den dolayı tüm v    için n

p  x, Dx  u, v   u, p *  x, Dx  v  L 2
 
n

 u L2   p *  x, Dx  L   v L   .
n 2 n 2 n

Bu yüzden Riesz temsil teoremi ile p  x, Dx  u  L2    L   .

n 2 n

: H 2s m  L  
sm n 2 n
Şimdi genel s, m hesaba katalım. Dx ve

: L2  H  
s n s n
Dx 2 lineer izomorfizmler oldukları için

p  x, Dx  : H 2s  m    H   lineer sınırlı bir operatördür ancak ve ancak

n s
2
n

q  x, Dx  : Dx p  x, Dx  Dx : L2  L  
s  s m n 2 n

sınırlı bir operatördür. Teorem 2.11 dan dolayı, q  S1,0

0
 n
 n
. Bu yüzden ilk ifade

Teorem 2.10 nın bir sonucudur. İkinci ifade Uyarı 2.2 nin bir sonucudur ve gerçek şu ki;

S1,01  S1,02   p1 , p2 
m m 2
p1 # p2  S1,01
m m
 20

dönüşümü p1  x,     , p2  x,    p  x,   
s  s m
e eygulanan sınırlıdır. Daha doğrusu,

 0
bu; k nın p  x, Dx   C p k eşitsizliğinde olduğu gibi bazı n  k   için
  
 L2 n

p  x, Dx 

 H 2s m  , H   
n s
2
n

 
 Cs ,m q  x, Dx   C q
0

   s ,m k
 L2 n

s s  m  s m   s m  m
 Cs , m  p n k    Cs,m p n k 
n k  n k 

gerektirir.

Teorem 2.13 X bir Banach uzayı olsun.

n n
1. : ;X) ( ;X) aşağıdaki gibi bir lineer eşlemedir:

‖ ‖ n
‖ ‖ n
.

2. f n
j { } ( n
) n

;X) gibi sürekli türevlenebilir bir fonksiyon olması halinde

[ ]   ̂

olur.

3. ( n
) ( n
) ̂  bakımından sürekli

türevlenebilir bir fonksiyondur ve

̂ [ ]

şeklindedir.

4. ( n
) ve x olmak üzere ( olsun. f ‘nin

genişlemesi ile gösterilsin. Öyleyse,

( = ̂  ̂ 

olur.
 21

5. ( n
) ve ( ) y olsun. f’ deki öteleme ‘y’ ile

gösterilsin. O halde, tüm  için

 ̂
[ ] ( ) ( )

olur.

6. Eğer ( n
) ve g ( n
) ise,

İfadesinin f ve g’ nin konvolüsyonunu gösterdiği hallerde

̂ ̂ ( )

olur.

Lemma 2.5. ve kompakt desteğe sahip mertebeden sürekli

diferensiyellenebilir bir fonksiyon olsun. Bu durumda her için

| | |supp || | ‖ ‖
| |

dir. Burada , den bağımsızdır.

İspat. ve | | olsun. Her için

[ ]

olur ve bundan dolayı

| || | ‖ ‖ |supp | ‖ ‖
| |

dir. | | ile keyfi olduğundan, her için

| | | | |supp | sup ‖ ‖
| |

olur ki bu da ispat tamamlar.

 22

Sonuç 2.1. Eğer p  S1,0

m
 n
 n
 ise, o halde p  x, D  in yapısal eki
x p *  x, Dx 
dir, ki burada

p *  x,    Os- eiy p  x  y,     dyd  S1,0

m
 n
 n
.
Dahası, her N  0 için

p *  x,     !
1
 D p  x,    S x
m  N 1
1,0  n
 n

 N

olması bakımından

1
p *  x,     !  D p  x,  . x
 n
0

Sonuç 2.2. u   , k 
n
0 için

u k , : sup x Dx u

   k L2   n

olsun. O halde  k , , k  , yukarıda tanımlı  k , yarı-normuna eşdeğer olan   deki

n

yarı-normların azalan bir dizisidir. Daha doğrusu, tüm u    ve k 

n
0 için

u k ,  Ck u k  2 n, ve u k ,  Ck u k 2 n, .

Uyarı 2.2. Önceki ispatları kontrol ederek, uygun büyüklükte bazı k  (ve p ye
 0
direkt bağlı olmayan) için p k ya bağlı olan p  x, Dx  kestirimi gözlemlenebilir.
 L2   n

p p  x, Dx  dönüşümü lineer olduğu için, biz

 0
p  x, Dx  C pk
  
 L2 n

 0  0
dir. Bu aşağıda gösterildiği gibi görülebilir: q  x,   : p  x,   p k olsun. O halde q k  1

ve p  S1,0
0
 n
 n
 den bağımsız olarak
 23

q  x, Dx   C.
  
 L2 n

 0  0
Bu yüzden p k ile çarpım p  x, Dx   C p k eşitsizliğini sağlar.
  
 L 2 n

L2 -Bessel potansiyel uzayları ve onların normlarının

H 2s  n
  u     : n
Dx u  L2 
s n
 ,
  u : Dx u ,
s
u H 2s n
s ,2 2

ile tanımlı olduğunu hatırlayın ki burada s  n

. Sıfırıncı mertebeden pseudodiferensiyel
operatörlerin L2 -sürekliliği yardımıyla şimdi L2 -Bessel potansiyel uzayları ile
pseudodiferensiyel operatörlerin sürekliliği hakkındaki aşağıdaki teoremi ispatlamak kolaydır.

Sonuç 2.3. , Teorem 2.8 deki ve olsun. Her için

‖ ‖ ( )

olacak şekilde dan bağımsız sabit sayısı vardır.

| |
İspat. İlk olarak, | | | | eşitsizliğinde sabit sayısının sadece ya
bağlı olduğunu ve doğrudan ye bağlı olmadığını kolayca görülebilir. sadece ya
bağlı bazı ile ∫| | | |
| | ( ) ü sağlar. Sadece

(ve ) ya bağlı ve doğrudan ye bağlı olmayan bazı için

‖ ‖ ( )

olur. Burada keyfidir. Şimdi olarak seçilebilen yı göz önüne

| | | |
alalım. Burada şu şekildedir: Eğer bazı için ,| | i

⁄ | | | |
sağlarsa ile yer değiştirdiğinde , | | i sağlar.
Dolayısıyla

‖ ‖ ( ) ‖ ‖ ( )

olur.
 24

3.ÖTELEME İLE DEĞİŞEN SİNGÜLER İNTEGRAL OPERATÖRLER

Teorem 2.7 den kaynaklanan sonuç, -Sobolev uzaylarında eliptik kısmi türevli
diferansiyel denklemler için muhtemel tahminleri elde etmek için kullanılabilir. Örneğin; bazı
için , ∑| | ve olduğunda

 aD u  f

a( D x)u : x

| |2 m

olmak üzere her ve bazı için | | | | eşitsizliği sağlanırsa bu

durumda her 1 için



 D xu
| |2 m p
C p f p

olacak şekilde dan bağımsız vardır.


  ^ 
( ) 
 1
D x u F  a( )
f 
 

olduğunda bu Mikhlin çarpan teoreminin bir sonucudur. Burada sınırlı ve sıfırıncı

mertebeden homojen bir fonksiyondur. Bu singüler integral operatörler tüm ötelemelerle
değişmez olduğu daha önce çalışılmıştır. Yani her için ( ) ile
tanımlanan öteleme operatörlerine göre değişmelidir. Bu nedenle, bu sonuçlar doğrudan
kullanılamaz. Örneğin uygun u, f için

 a  ( x) D u  f

a( x,D x)u  x

| |2 m

gibi değişken katsayılı eliptik kısmi diferansiyel denklemleri çalışmak için doğrudan
kullanılamaz. Burada katsayıları x e bağlı fonksiyonlardır.

Genelde ötelemeye göre değişmeli olmadığından, eğer tersi var ise, tersi de
ötelemeye göre değişmeli olmaz. Bu nedenle her ve daha sonra belirlenecek olan
(2.3) Hörmander şartının değişik biçimini sağlayacak { } fonksiyonu
için verilen

∫
 25

T operatörlerini çalışacağız. Burada vektör-değerli fonksiyonlar ve

{ } operatör değerli çekirdekler göz önüne alınarak bunu daha da
genelleştireceğiz. Burada ve keyfi Banach uzaylarıdır.

Özellikle sonuç sembolü olan için

^
ix
p( x, Dx ) f  n e  p( x, ) f ( )d

Pseudo-diferansiyel operatörlere uygulanır. Bu amaçla, operatörünün her

için

∫ (3.1)

çekirdekli gösterimi esastır. Burada ve { } lokal

integrallenebilen bir fonksiyondur. Vektör değerli fonksiyonları genelleştirme, örneğin t> 0 için

d
u (t )  Au (t )  f (t )
dt
u  

soyut adi diferansiyel denklemlerin incelenmesi ile harekete geçilmesidir. Burada

dir ve , X üzerinde bir sınırsız bir operatördür. Usulen, ,
Fourier dönüşümünden yararlanılarak hesaplanabilir. Her t< 0 için ve sırasıyla ve f
nın sıfırıncı genişlemelerini göstersin. Bu durumda her için

d
( u )(t )  A(e 0u )(t )  (e 0 f )(t )
dt e 0

olur. Bu nedenle, ̂ ifadesi nin Fourier dönüşümü olması durumunda her

için

  
i e 0u ( )  Ae 0u( ) e 0 f ( )

olur. Bunun sonucu olarak, her için mevcut olduğunda, her t > 0 için


u (t ) F  t[(i  A) e 0 f  )]
1 1

ve
 26


u (t ) F  t[i (i  A) e 0 f ( )]
d 1 1

dt

elde edilir. Böylece nun normunu f nun normuna göre hesaplamak

operatör değerli Fourier çarpan operatörler veya singüler integral operatörler çalışmasına
dönüştürmektir.

3.1. Ötelemeyle Değişmeyen Ve Vektör Değerli Singüler İntegral Operatörlere Genişleme

ve Banach uzayları ve T de aşağıda verilen varsayımları sağlayan bir lineer

operatör olsun:

Varsayım 3.1.1. Banach uzayları olmak üzere bazı için

bir sınırlı lineer operatör olsun. Ayrıca kabul edelim ki
kompakt desteğe sahip her ve için

olacak şekilde lokal integrallenebilen bir { } çekirdeği vardır ve k

çekirdeği her için

| x|  2| y|
k ( x,x  y)k ( x,x) dx  B K (3.1.1)
L( x 0,x1)

Hörmander şartını sağlar. (3.1.1) şartı aşağıdaki daha güçlü şartın bir sonucudur:

Lemma 3.1.2. Her için { }

| | | | (3.1.2)

eşitsizliğini sağlayan sürekli diferensiyellenebilir bir fonksiyon olsun. Bu durumda k çekirdeği

(3.1.1) eşitsizliğini sağlar.

İspat. İlk olarak ∫ alalım. Bu nedenle, eğer

| | | | ise her için | | | | olduğundan

| | | || | | | | | (3.1.3)

olur. Böylece, için

∫ | | ∫ | | | |
| | | | | | | |
 27

düzgündür.

Lemma 3.1.3. { } ikinci değişkene göre sürekli

türevlere sahip ve her bir ve için

 z k ( x, z) L ( X 0 , X1 )
C z
 n 1
(3.1.4)

Eşitsizliğini sağlayan bir lokal integrallenebilen fonksiyon olsun. Bu durumda k

çekirdeği (3.1.1) eşitsizliğini sağlar.

İspat. Bu ispat Lemma 2.2 ’nin ispatı ile hemen hemen aynıdır. Burada

1
k ( x,x  y)  k ( x,x)    y
. k ( x,x  ty)dt
0

eşitliğini kullanacağız. Bu nedenle eğer | | | | ise bu durumda her için |

| | | olduğundan

k ( x,x  y)k ( x,x) L ( X 0 , X1 )

 sup 
t0,1
 z k ( x,x ty) L ( X 0 , X1 )
y

C | x | n 1| y |

elde edilir. Bunun sonucu olarak, olmak üzere düzgün olarak

| x|  2| y|
k ( x,x  y)  k ( x,x)
L ( X 0 , X1 )
dx  C 
| x|  2| y|
| x | n1dx | y | C '

olur.

Aşağıdaki lemma son eşitsizliğin basit bir kestirimidir. Ancak önce bu lemmayı
verelim:

Lemma 3.1.4. loc { } çekirdeği (2.3) eşitsizliğini sağlasın. Bu durumda her

bir için supp ve∫ ve

∫ | | ‖ ‖
̃

dir. Burada ̃ √ ile aynı merkezli ve kenar uzunluğunun √ olduğunu gösterir.

Şekil 3.1.1 e bak.

İspat. ötelemeye göre değişmeli olduğundan, nun merkezini orijin olarak her
zaman
 28

alabiliriz. Bu durumda ̃ √ ve | | | | eşitsizliğini sağlar.

Şekil 3.1. ( ) ̃ √ seçimi.

Bundan dolayı,

∫ | | ∫ |∫ ( ) |
̃ ̃

∫∫ | || | ∫| |
| | | |

olur. Bu ifadeyi ispatlar.

Lemma 3.1.5. T operatörü yukarıdaki gibi olsun. Bu durumda ve

∫ özelliklerine sahip her bir için

 Ta  x  dx  BK a
 
n X1
\Q L1 n
; X 0

dir. Burada ̃ √ merkezi ile aynı ve kenar uzunluğu ’ un √ katı olan küpü
göstermektedir.
 29

Lemmanın ispatı, Lemma 3.1.3 ispatı ile benzerdir. Yalnızca | | normuyla ‖ ‖

ye karşılık gelen normunun değiştirilmesi yeterlidir.

Skaler fonksiyonlara benzer olarak, için maksimal operatör

1
 Mf  x   sup  f  y  X dy
xQ Q Q

şeklinde ifade tanımlanır. Burada supremum içeren tüm küpler üzerinden alınmıştır.
Ayrıca, yapı sırasıyla | |‖ ‖ in ortalama-değeri büyüklüğüne dayandığı için,
Calderon-Zygmund yapısı da aynı yolla yapılabilir. Yine burada | | mutlak değer ile || ||
normlar yer değiştirilebilir. Bu sebeple, Hardy–Littlewood maksimal operatörler ve Calderon-
Zygmund ayrışımı için verilen sonuçlarının tamamı doğrudan için vektör-
değerli fonksiyonlara taşınır. Özellikle, her için maksimal operatör

x  n
:  Mf  x   t   C
t
 f L1  n
; X 

zayıf kestirimine sahiptir ve her bir için de Lebesgue diferansiyel

teoremi

1
f ( x)  lim   Q f ( y)d y
xQ , Q 0 Q

olur. Burada (skalar durumda olduğu gibi ) sürekli türevlenebilir fonksiyonlar

de yoğun olduğundan kullanılabilir. Bunun kullanılmasıyla, yine | | ifadesi ‖ ‖
ile değiştirilerek ( için Teorem 2.9 da belirtilen Calderon-Zygmund ayrışımının
benzer bir versiyonu elde edilir. Daha açık ifade edilmesi gerekir ise;

Teorem 3.1.6 Banach Uzayı olmak üzere, ( ve olsun. Bu

durumda ve

1. Hemen hemen her için ‖ ‖ ,

2. ⋃ dir. Burada olmak üzere örtüşmeyen diyadik küpler
ve
1
t
Qi  Qj f ( y) X0
d y 2n t

olacak şekilde ve ayrık ölçülebilir kümeler vardır. Ayrıca

 30

 f ( x)if x  F 
 
g ( x)   1 
 Q  Qj f ( y )d y if  x Q j
 i 

olduğunda eğer ise bu durumda

1. Hemen hemen her de ‖ ‖ ;

2. Her için ve her bir için ∫ olur.

Buradan yola çıkarak, ikinci temel sonucumuzu aşağıda verebiliriz:

Teorem 3.1.7 T operatörü Varsayım 3.1.1 deki gibi olsun. Bu durumda her ve
tüm için

x  n
: Tf ( x) X1 
t 
C1
t
f L1( n
;X0 )
(3.1.5)

dir. Buna ek olarak her için T operatörü sınırlı bir

lineer operatöre genişler.

İspat. Yine temel adım (3.1.5) eşitsizliğinin sağlanmasına bağlıdır. Bu nedenle verilen
için Teorem 3.1.6 ‘dan dolay nin Calderon-Zygmund ayrışımı ve
olsun. Skaler durumda olduğu gibi

x : Tf ( x) X1  
 t  x : Tg ( x) X1  
 t 2  x : Tb( x) X1
t 2 
olur ve bu her bir terimi ayrı ayrı tahmin etmemiz için yeterlidir.

için kestirim elde etmek için hemen hemen her için ‖ ‖

için | | ‖ ‖ ve özellikleri kullanılır. Öyle ki

2 p0 p0 2 p0 p0
x : Tg ( x) X1
t 2 
t p0  n Tg (x)
X1
dx  C
t p0  n g (x)
X0
dx

C p0 t  p0 (  F t p0 1 f ( x) X0
dx t p0  )
C p0 t 1 f L1( n
; X 0 )



olur. Burada ‖ ‖ için

 31

q
g
 (t; g ) :  x : g ( x)  t  Lq ( n
)
q
t

eşitsizliği kullanılmıştır. için kestirim elde edebilmek için , olmak üzere,

ya Lemma 3.1.5 i uygulayalım. Burada, k çekirdeği üzerindeki kabullere göre, hemen
hemen her için

Tb j ( x)   Q j k ( x  y)b j ( y)dy

dir. Böylece ̃ √
olması durumunda,

 n
\Q j
Tb j ( x)
X1
dx  BK b j
L1( n
; X 0 )
 2BK  Q j  f ( x) X0
dx

olur. Diğer taraftan olduğundan ∑ ve bu nedenle ∑

uzayında sırasıyla ve ye yakınsar ( N sınırsız olmak şartıyla). Böylece
hemen her yerde

Tb( x) X1
  jN Tb( x) X1

olur. Önceden olduğu gibi ̃ ⋃ ̃ olmak şartıyla

 n
\
Tb( x) X1
dx  2 BK   Q j f ( x) X0
dx  2 BK f L1( n
; X 0 )
jN

dir. Sonuç olarak, | ̌ | ‖ ‖ olduğundan

x : Tb( x) X1 
t
 t 2    
2
n
\
 Tb( x) X1
dx 
C
t
f L1( n
; X 0 )

elde edilir. Bu (3.1.5) in ispatı tamamlar. Son olarak, ispatı bitirmek için aşağıda verilen
Marcinkiewicz İnterpolasyon teoreminin vektör- değerli değişik halini uygulayalım.

Teorem 3.1.8 (Marcinkiewicz İnterpolasyon Teoremi). Farzedelim ki ve

birer Banach uzaylarıdır. ‘den deki değerlerle
üzerindeki kuvvetli ölçülebilir fonksiyonların vektör uzayına doğru bir alt toplamsal dönüşüm
olsun. Bu dönüşüm (1,1) zayıf tipli ve (r,r) tiplidir. Yani, her , ve
için eğer ise
 32

 
f Lq ( n ; X 0 )
 (t; Tf ) : x : Tf ( x) X1
 t  Cq q
(3.1.6)
t

ve bazı için ise ‖ ‖ ‖ ‖ dir. Bu durumda her

ve için

Tf Lp ( n
; X1)
C p f Lp ( n
; X 0 )

dir. Burada , ve ye bağlıdır.

İspat. Teoremin ispatı ve fonksiyonlarının büyüklüğüne bağlı olduğundan, skalar

durumda ispat vektör-değerli duruma taşınır. için yalnızca | | değerinin | | ifadesi ile
yer değiştirilmesi gerekir.

Alternatif olarak aşağıdaki ispatı verelim:

‖ ‖ olacak şekilde olsun. Her için

uzayından ölçülebilir (skalar) fonksiyonların uzayına M x0 g ( x)  T ( gx0 )(x) X1

olarak

tanımlanan dönüşümünü göz önüne alalım.

Bu durumda skaler Marcinkiewicz interpolasyon teoreminin şartlarını sağlar; yani,

’dan bağımsız sabitleri ile Teorem 3.1.8’in koşullarını sağlar. Böylece her ve
için

T ( gx0 ) Lp ( n
; X1 )
 M x0 g  Cp g Lp ( n  C p gx0 Lp ( n
; X 0 )
Lp ( n
) )

olacak şekilde ‘dan bağımsız sabiti vardır. Bu ise tüm basit fonksiyonlar için

Tf Lp ( n
; X1 )
C p f Lp ( n
; X0 )

eşitsizliğini gerektirir. Basit fonksiyonlar uzayında yoğun olduklarından teoremin

ispatı aşağıdaki gibidir.

Uyarı 3.1.9. Öteleme altında invaryant ve skaler durumdaki sonucun aksine, Teorem
3.1.7, ’nin uzayları arasında sürekliliğine dayanan bir sonuçtur. Bu durum için
herhangi bir öteleme olmayan invaryant T operatörü için genel anlamda ispatlanması gereken
aşikâr olmayan bir durumdur. durumunda Varsayım 3.1.1 in geri kalan şartlarını
 33

sağlayan ancak herhangi için de sürekli olmayan bazı operatörleri de

bulunmaktadır.

Dikkat etmek gerekirse sağlayan operatörlerinin karakterizasyonu

T1-Teoremi ile verilmiştir Son olarak, ötelemeler altında değişmeli olsa bile ve bu nedenle
̂ ̂ şeklinde yazılabilir, genel anlamda ve Hilbert uzayları olmadıkça
̂ , ) olması olmasını gerektirmez.
 34

4. HİLBERT-UZAY-DEĞERLİ MİKHLİN ÇARPAN TEOREMİ

Bu bölümün amacı Mikhlin Çarpan Teoreminin Hilbert-uzay-değerli fonksiyonlara

genelleştirilmesidir. Bu genelleştirmenin soyut parabolik değerlendirme denklemleri, Bessel
potansiyel teorisi ve Besov uzayları üzerine uygulamaları vardır. Şimdi, bu bölümün temel
sonucu olan esas teoremi verelim.

Teorem 4.1 { } , , ve her | | için (4.1)

eşitsizliği sağlanacak şekilde -mertebeden sürekli diferansiyellenebilir bir fonksiyon

olsun. Burada , karmaşık Banach uzaylarıdır. Bu durumda ve her
için

m( Dx) f   n k ( x  y) f ( y)dy (4.2)

olacak şekilde sürekli diferensiyellenebilir k: { } , çekirdeği vardır.

Ayrıca k çekirdeği her ,| | için

 n 
 k(z) C z (4.3)
L ( X 0 , X1 )

eşitsizliğini sağlar.

Genellikle , Hilbert uzayı olduğunda için

(4.4)

sınırlı lineer operatöre genişler.

Uyarı 4.2.

1. Skaler durumda olduğu gibi sonuç (4.4) | | [ ] için (4.1) eşitsizliğinin

sağlandığı zayıf durum altında sağlanır. Bunun sonucu olarak öncelikle (4.3)
eşitsizliğini ispatlamak veya Lemma 3.1.3’ i uygulamak yerine doğrudan (3.1.1)
eşitsizliği uygulanır.
2. Skaler durumda olduğu gibi, ( ) kez sürekli diferansiyellenebilir olan ve
sıfırıncı dereceden homojen olan her { } , fonksiyonu (4.1)
eşitsizliğini sağlar.
 35

, { } üzerinde aynı birimin diyadik bölüntüsü ve skaler durumda olduğu

gibi tüm , için olsun. Teorem 2.13 ve
kompakt desteğe sahip olduğundan

k j ( x) : F1 x [m j ]( x)  Cb ( n
; L( X 0 , X1 ))

dir. Böylece

m( Dx ) f    n k j ( x  y) f ( y)dy
jz

dir. Burada eşitliğin sağ tarafındaki toplam ve ∑ her için

(4.3) eşitsizliğini sağlayan fonksiyona yakınsadığını göstermek gerekir. Son olarak skaler
durumda olduğu gibi için benzer kestirimler ispatlanır:

Lemma 4.3. Z karmaşık bir Banach uzayı, ve kompakt desteğe

sahip N-kez sürekli diferansiyellenebilir bir fonksiyon olsun. Bu durumda ve g ‘ de
düzgün olarak

N
F 1[ g ]( x)  CN suppg x sup  g
Z  N L ( n
;Z )

dir.

İspat. Lemma 2.5 ‘in ispatına benzer şekilde elde edilir.

Sonuç 4.4. Teorem 4.1 ‘in şartları ile aynı ve olsun. Burada
{ } biriminin diyadik ayrışımıdır. Bu durumda her , ve
için çekirdeği

j ( n a M M
z k j ( z )  C 2 z (4.5)
L ( X 0 , X1 )

eşitsizliğini sağlar. Burada j ve z ‘ den bağımsızdır.

İspat. Sonuç 2.3

Teorem 2.8 ‘in ispatı. İlk olarak ∑ toplamının { } ‘ın her kompakt alt
kümesinde (4.3) eşitsizliğini sağlayan fonksiyonuna mutlak ve düzgün olarak
yakınsadığını gösterelim. Skalar durumda olduğu gibi ∑ toplamını
 36

 1
z k j ( z ) ve  1
z k j ( z )
2 z j
2 z
j

şekilde iki kısma ayıralım. Bu iki toplamın yakınsaklığını ve (4.3) kestirimini elde edelim.

İlk toplam için; | | ve ile (4.5) eşitsizliğini uygulayalım. Bu durumda

  j ( n a ) n a
z k j ( z ) C 2 C' z
1
Z 1
j 1d z j 1d z

dir. Burada , ve 1d 2 tabanına göre logaritmadır. İkinci toplam için | | ve

| | ile (4.5) eşitsizliğini uyguladığımızda

 
 n   1  n a
z k j ( z ) 2 2 j z C' z
1
Z 1
1d z j 1d z j

elde edilir. Böylece ∑ toplamı | | için { } ‘in her bir kapalı alt kümesinde
(4.3) eşitsizliğini sağlayan fonksiyonuna mutlak ve düzgün olarak tüm yakınsanır. Son
olarak fonksiyonunun (4.2) eşitliğini sağladığını gösterelim. İlk olarak her için ,
∑ toplamı yerel olarak sonlu olduğundan her için

m( ) f ( )   m j ( ) f ( )
j

dir. Ayrıca ∑ ‖ ‖ toplamı ve ̃ ‘e göre düzgün sınırlı

olduğundan, Lebesgue baskın yakınsaklık teoreminden sağ taraftaki toplam ‘de sol
taraftaki toplama yakınsar. Fourier dönüşümü ‘den ‘e sınırlı bir
operatör olduğundan

m( Dx) f ( x)   m j ( Dx) f ( x)
j

   n k j ( x  y ) f ( y )dy
j

Buradan için son terimdeki integrasyon ve toplamı yer değiştirmek kalır.

Yukarıda gösterildiği gibi ∑ toplamı { } ‘in her bir kapalı alt kümesinde mutlak
ve düzgün olarak yakınsadığı için integrasyon ve toplam yer değiştirilebilir. Böylece (4.2)
eşitliği sağlanır.
 37

Eğer , Hilbert uzayları ise bu durumda Teorem 2.1 ve

uzayından uzayına

2
  Rn m( ) fˆ ( ) d
2
m( Dx) f 2 n
L ( R ; H1 ) H1
2
 C  Rn m( ) fˆ ( ) d  C f
2

H0 L2 ( R n ; H 0 )

sınırlı lineer bir operatör olduğundan için Fourier dönüşümü üzerinde bir
izomorfizmdir. Böylece (4.3) eşitsizliği ve Lemma 3.1.2 , (3.1.1) eşitsizliğini gerektirdiğinden
için

Teorem 3.1.7 ’yi uygulayabiliriz. Buradan için

uzayından uzayına sınırlı lineer bir operatöre genişler. için dualiteden

 n (m( Dx ) f ( x), g ( x)) H1 dx   n (m( ) fˆ ( ), gˆ ( )) H1 d 

  n
( fˆ ( ), m( ) * gˆ ( )) H0 d

  n
( f ( x), m *( Dx) g ( x)) H0 dx

dir. Burada her için ‘in eşleniğidir. ile ’in

yer değiştirilmesiyle ‘ın (4.1) eşitsizliğini sağladığı görülür.

Böylece her 2 ve için ‘in uzayından

uzayına sınırlı lineer bir operatör olduğu elde edilir. Şimdi her ,
ve herhangi H Hilbert uzayı için

f Lp  n
;H  p'
gL (
sup
n
; H ), g 1
 n ( f ( x),g ( x)) H dx
p'

eşitliğini kullanalım. Burada olacak şekilde 1 dir. Ayrıca “ ” ifadesi

Hölder eşitsizliği ve için Cauchy-Schwarz eşitsizliğinden, ifadesi ise


 f ( x) f ( x) H  f ( x)  0ise 
p 2

g ( x)   
0 f ( x)  0ise 
 

olacak şekilde seçilerek gösterilebilir. Bu nedenle skaler durumda olduğu gibi her
için
 38

m( Dx ) f Lp ( n
; H1 )
 sup  n (m( Dx ) f ( x), g ( x)) H1 dx
'
gLp  n
; H1 ): g ' 1
Lp 

 sup  f Lp  n
; H 0 )
m *(D x ) g Lp 
' n
;H0 )
p'
gL  n
; H1 ): g L p' 
1

 m *( Dx ) L ( Lp 
' n '
; H1 ),Lp  n
; H 0 ))
 f Lp ( n
;H 0 )

elde edilir. , uzayında yoğun olduğundan, 2 için (4.4) elde

edilir.
 39

5. PSEUDO-DİFERANSİYEL OPERATÖRLERİN ÇEKİRDEK GÖSTERİMİ

Her sürekli lineer operatörü ve için

Tu, v ( n
)
 K , u  v (  )
 (5.1)

olacak şekilde tek bir fonksiyonu vardır. fonksiyona

operatörünün çekirdeği denir. Burada dir. Genel olarak

Tu( x)   n k ( x, y)u( y)dy

olarak tanımlanır. Açıkça ve keyfi sabiti için

olduğundan bu sonuç pseudo-diferansiyel operatör ile ilgilidir.

ile olması durumunda her için

p(x,Dx ) f   n k ( x, x  y) f (y)dy

olduğunu Lemma 2.4‘ün ispatında incelemiştik. Burada

de sürekli bir fonksiyondur. (5.1) eşitliğinden her için k ( x, y)  k ( x, x  y) şeklinde

tanımlanan operatörünün çekirdeğinin sürekli bir fonksiyon olduğu kolayca
görülür.

Genel olarak bir pseudo-diferansiyel operatörünün çekirdeği sürekli olmak zorunda

değildir. Örneğin, ve ise her için çekirdek

K , u  v (  )
 n u ( x)v( x)dx

olarak verilen dağılımıdır. Her için ve

p( x, Dx )u( x)   0 * u( x) :  0 ,u( x ) ( n

)
 u( x)

dir.

Bu bölümün temel sonucu pseudo-diferansiyel operatörün Schwartz çekirdeğinin

{ } köşegeninden uzaktaki biçiminin tam ifadesini vermektedir.

Teorem 5.1 , olsun. Bu durumda her ve her

için
 40

p( x, Dx )u( x)   n k ( x, x  y)u( y)dy (5.2)

olacak şekilde düzgün bir { } fonksiyonu vardır. Üstelik her ,

için , olmak üzere k

C  nm 
z n  m    0ise 
N
 , , N z
 
 N 
 x z k ( x, z )  C ,  , N (1  log z ) z n  m    0ise  (5.3)
 N 
C ,  , N z n  m    0ise 

eşitsizlikleri sağlar. Özellikle ve operatörün Schwartz

çekirdeği { } üzerinde düzgün bir fonksiyon
olmak üzere tüm için

p( x, Dx )u, v ( n
)
 n
 n k ( x, x  y)u (y)v(x)d(x, y)

eşitliği elde edilir. Aşağıdaki örnek için üzerinde birimin diyadik bölüntüsüne ihtiyacımız
vardır. | | için ve | | için olacak şekilde
olsun. Ayrıca için ( ) olsun. Bu durumda her ,
̅̅̅̅̅̅̅̅ için

supp j     n
:2
j 1
|  | 2
j 1


ve | | olacak şekilde için

 k

 j ( )   j ( )  0 (2k  )  1
j 0 j 0

dir. Böylece ve ), {ξ | | } diyadik

halkalara bağlı birimin bölüntüsüdür.

Uyarı 5.2. fonksiyonun | | iken asimptotik davranışı bu birimin bölüntüsü

olarak tanımlanabilir. Bu tanıma alternatif bir tanım ise her için

f ( )  C  sup  j ( ) f( )  C ' 2 jm

m

 n

şeklindedir. Burada ve j den bağımsız bir sabittir. Açıkça

olduğundan dir. Ayrıca
 41

N
noktasal olarak  ( )   (2
j 0
j 0
N
 )  N1 ve olmak üzere her için

N
düzgün olarak   ( )  N
j 0
j  0 yakınsar. Her bir için seri toplamında en fazla iki

tane terim sıfırdan farklı olduğundan her için

 a ( j 1)
  j ( )  2  1 (2 j 1 ) (5.4)
"
  j ( ) fˆ  fˆ
N
dir. Böylece Lebesgue teoreminden her için j 0
 N 0 olduğundan
k ,

üzerinde

 

 ( ) fˆ  fˆve (D ) f  f 
j 0
j
j 0
j x

elde edilir. Burada | | Sonuç 2.2‘de ‖ ‖ ‘nın ‖ ‖ ile yer değiştirilmesi ile
tanımlanan semi-normların denk dizisidir.

Diyadik ayrışım ile her için pseudo-diferansiyel operatörü

 
p( x, Dx ) f   p( x, Dx ) j ( Dx ) f   p j (x, Dx ) f  (5.5)
j 0 j 0

olacak şekilde ayrıştırıyoruz. Burada ve

operatörü sürekli olduğundan seriler de yakınsaktır.
Ayrıca ξ içinde kompakt desteğe sahip olduğundan

p j ( x, Dx ) f   n k j ( x, x  y) f( y)dy (5.6)

dir. Burada Lemma 2.4 ‘ün ispatına benzer olarak, [ ] dir.

Lemma 5.3. , ve ‘yi yukarıda tanımlandığı gibi

olsun. Bu durumda her ve , için

M j ( n  m M  a )
 x z k j ( x, y)  C ,  ,M z 2 (5.7)

dir. Burada ve dan bağımsızdır.

İspat. İlk olarak her için

 42

z  x Dz k j ( x, z )   n eix. D [   x p j ( x,  )]d

dir. Yukarıda verilen integrant çarpanı ile sınırlı bir hacmi bulunan { | | } yuvarında
desteklidir. Bu destek { | | } ve | | için
| |
〈 〉 kümesine ait olduğundan (x,ξ) sembol kestiriminden


D [   x  p j ( x,  )]   ( ' ) D (   x  p j ( x,  ))  D   j  )
' '

0 '  


m a   '  j (    ' )
 C ,  ,    X {2 j1  2 j1 } ( ).2
0 ' 
j ( nm  )
 C ' ,  , 2

dir. Buradan | | olduğunda

j ( n  m    M)
z  x Dz k j ( x, z )  C , , 2

dir. | | olmak üzere her γ ‘ler üzerinden maksimum alınarak (4.1.7) eşitsizliği sağlanır ve
lemmanın ispatı tamamlanmış olur.

Teorem 5.1 in İspatı. İlk olarak, (4.1.5) ve (4.1.6) den her , için

p( x, Dx )u( x)   n k j ( x, x  y)u( y)dy (5.8)

dir. Her olmak üzere ‘e göre ∑

toplamının (5.3) eşitsizliğini sağlayan bir fonksiyona mutlak ve düzgün olarak
yakınsadığını göstererek (5.2) ve (5.3) ‘ ü elde edeceğiz.

İlk olarak | | olsun. Daha sonra toplamı

 1
z  x k j ( x, z)ve  1
z  x k j ( x, z)
2  z
j
2  z
j

olarak ikiye ayıralım. İlk toplamı hesaplamak için olmak üzere Lemma 5.3 den
 43

1d ( z 1 ) 
 

 1
 
 z  x k j ( x, z) C ,   j 0
2
j ( nm a )

2 j  z

C ,   z  (m  n  a ) m n  a  0ise 

 
 1 
C ,  (1  log z m  n  a  0ise 
 
C ,  m n  a  0ise 

elde edilir. Burada dir. İkinci toplamı hesaplamak için | | olmak

üzere Lemma 5.3 den

 
M j ( n  m    M)
z  x k j ( x, z)  C ,   z  2
1 1
2 j  z j  1d ( z )  1
 
 (m  n  a )
 C ,   z

elde edilir. Son olarak | | ise Lemma 5.3 ‘de | | seçilerek

 

 z  x k j ( x, z)  C , ,M  z  2
M j ( n  m    M)

j 0 j 0
M  mn   N
 C ,  , M  z  C ' ,  , M z

sonucu elde edilir. Buradan her olmak üzere ‘e göre

∑ toplamının (5.3) eşitsizliğini sağlayan bir fonksiyona mutlak ve
düzgün olarak yakınsar. Düzgün yakınsaklık prensibi ve (5.8) eşitliğinden herhangi 0 sayısı
için olmak üzere her için (5.2) eşitliği sağlanır. Böylece her
için (5.2) eşitliği sağlanır.

olması durumunda x supp f kısıtlaması olmaksızın operatörü için

bir çekirdek elde edilebilir (başka bir deyişle { } köşegeni içeren).

Teorem 5.4 üzere olsun. Bu durumda her ,

) için

p( x,Dx )u( x)  n k ( x, x  y)u(y)dy (5.9)

olacak şekilde { } düzgün fonksiyonu vardır. Ayrıca

her bir , için çekirdeği (4.1.3) şartını sağlar.
 44

Sonuç 5.5. üzere olsun. Bu durumda her

için

p( x,Dx ) f Lq ( n
)
C f Lq ( n
)

eşitsizliği sağlanacak şekilde sayısı vardır.

İspat. yi Teorem 3.1.7 ‘deki çekirdeğin aynısı ve her için

| | olsun.(4.1.3) ‘den – olduğundan

 nm
g L1( n
)
  n sup k ( x, z ) dz C  n z (1  z )  N dz  
x n

elde edilir. Burada ,– olacak şekilde seçilir. Böylece her

ise bu durumda

‖ ‖ ‖ ‖ ‖ ‖

eşitsizliğinden her ) için

p( x,Dx ) u Lp ( n
)
 g* u Lp ( n
)
 g L1( n
)
u Lp ( n
)

dir. Burada , ∞ limit durumlarına dikkat etmek gerekir. Diğer taraftan, ‘ nin negatif
dereceli olduğu kabul edilmektedir. Sıfır dereceli pseudo-diferansiyel bir operatörün her
için ) uzayındaki sınırlılığı sonraki bölümde verilecektir. olması
durumunda, çekirdek düzgündür:

Teorem 5.6 olsun ve ‘yi Teorem 5.4 ‘deki gibi alalım. Bu

durumda her için

x  z K ( x, z ) C ,  ,N (1  z ) N  (5.10)

olacak şekilde sabiti vardır öyle ki çekirdeği her , için

düzgün bir fonksiyona genişletilebilir. Burada
dir . Ayrıca

) (5.11)

anlamında bir düzleme operatördür.

 45

İspat. Her olduğundan ) dir.

Böylece her için iyi tanımlıdır ve her için
) dir. Teorem 5.1‘in ispatında olduğu gibi eğer
[ ] ise bu durumda her için
∑ dir. Burada her sabiti için ) olduğundan
∑ serisi )’ de yakınsaktır. Lebesgue baskın yakınsaklık teoreminden her
ve ) için


p( x,Dx )u ( x)   n k j ( x, x  y )u(y)dy   n  ( x, x  y )u(y)dy
j 0

dir. Ayrıca her , ) için

p( x,Dx )u( x)   n k( x, x  y)u(y)dy

olduğundan her , için olur. Böylece herhangi bir için

(5.3) eşitsizliği sağlandığından (5.10) Teorem 5.1’den elde edilir .

(5.11)’i ispatlamak için alalım. Bu durumda

2 N 2 N
f ' : x Dx f  L2 ( n
) olacak şekilde vardır. Ayrıca uzayında

olacak şekilde alalım. Buradan ’de

f : Dx f' )  0 f dir. Burada

2N 2N
(. ) dir. Bu nedenle

2N
p(x,D x ) f  
2N
n K ( x, x  y ) D y ( y f' ( y ))dy
2N
  K )( x, x  y ) y f' ( y )dy
2N
n ( Dz

dir. Burada

n n
k( x, x  y)  CN x  y  CN' x  L2 (
2N n n
Dz y )

olduğundan eşitliğin sağ tarafı olmak üzere ‘nin her kompakt alt kümelerinde düzgün
yakınsak, ‘ de ve 〈 〉 dir. Bu ise her için
〈 〉 〈 〉 olduğundan

2N
p(x,D x ) f ( x)    k)( x, x  y) y f ' ( y)dy
2N
n n ( Dz
 46

eşitliğini gerektirir. (5.10) eşitsizliği kullanılarak olduğu kolayca elde

edilir.

Uyarı 5.7. Pseudo-diferansiyel operatörler (5.10) eşitsizliğini sağlayan bazı

fonksiyonlarının çekirdek gösterimi ile dereceden karakterize edilebilir. Yani, her

) , için eğer Pu ( x)   n k ( x, x  y)dy ise bu durumda

operatörü her için

olarak tanımlanır. Burada fonksiyonu (5.10) eşitsizliğini sağlar.

5.1 Çekirdek Gösterimin Sonuçları

Teorem 5.1.1 ve olsun. Bu durumda

operatörü, sınırlı lineer bir operatöre genişler.

İspat. Teorem 2.10’ dan ( ) olduğunu biliyoruz. Ayrıca Teorem

| |
5.1’den (5.2) eşitliğini ve her , ,| | için | | | | koşulunu
sağlayan çekirdeği vardır. Yani, şitsizliğini sağlar. Böylece Lemma 3.1.3 ‘den
(3.1.1) Hörmander şartını sağlar. Buradan operatörü Teorem 3.1.7 ‘nin bütün şartlarını
sağlar. Böylece için sınırlı lineer bir
operatöre genişler. durumu için Teorem 2.20 ve Teorem 4.1‘ in ispatına benzer
şekilde dualliğinden gösterilmiştir. Her için

 n p( x, Dx ) f ( x) g ( x)dx  n f ( x) p *( x, Dx ) g ( x)dx

eşitliğini kullanalım. Burada Sonuç 2.1’de olduğu gibi dir. Böylece

olmak üzere üzerinde sınırlı lineer bir operatöre genişler.

Bunun sonucu olarak

‖ ‖ |∫ |
‖ ‖

eşitliğinden her ) için

 47

p( x,Dx ) f Lq ( n
)
 sup   n p( x, Dx ) f ( x) g ( x)dx
'
gLq  ( n
): g '
L q 1

 sup f Lq ( n
)
 p *( x, Dx ) g '
Lq ( n
)
q'
gL ( n
): g q'
L 1

 p *( x, Dx ) L ( Lq (
' n
))
f Lq ( n
)

elde edilir. Böylece üzerinde sınırlı bir operatöre genişler.

Şimdi bu teoremin bir sonucu olan aşağıdaki teoremi verelim.

Teorem 5.1.2 ve , olsun. Bu durumda

operatörü üzerinde p( x, Dx ) :Hs m ( n

) Hs ( n
) sınırlı lineer bir
operatöre genişler.

İspat. Bu teoremin ispatı Teorem 2.12’nin ispatına benzer şekilde elde edilir.

Uyarı 5.1.3. durumunda olduğu gibi yeterince büyük için

p( x, Dx ) L(Hsm ( n
),Hs ( n
))
 Cs ,m,q

olacak şekilde | | ‘ya bağlı sayısının var olduğu Teorem 5.1.2 ve ondan önceki
sonuçlardan elde edilir. Benzer şekilde Uyarı 2.2’de olduğu gibi dönüşümü
lineer olduğundan

C 's ,m,q p k

( m)
p( x, Dx ) L(Hsm ( n
),Hs ( n
))

olacak şekilde ‘den bağımsız olmak üzere ve üzere vardır.

(5.2) çekirdek gösterimi ile pseudo-diferansiyel operatörlerin diğer pek çok dönüşüm
özellikleri gösterilebilir.

Teorem 5.1.4 olacak şekilde ve

olsun. Her , ) için

 ( x)( p( x, Dx )( f ))( x)   k ( x, x  y) f(y)dy n

olacak şekilde fonksiyonu vardır. Burada herhangi bir ,

için (5.10) eşitsizliğini sağlar. Genellikle

 ( x)( p( x, Dx ) (x):' ( n
)  C  ( n
)
 48

dir.

İspat. olmak üzere her ) için

 ( x)( p( x, Dx )( f ))( x)  q( x, Dx ) f ( x)

dir. Ayrıca Teorem 5.6 ‘den (5.10) eşitsizliği ve her , ) için

q( x, Dx )   n k ( x, x  y) f(y)dy

eşitliği sağlanacak şekilde düzgün ve

fonksiyonları vardır. Buradan pseudo-diferansiyel operatörler pseudo-yerel ve eliptik pseudo-
diferansiyel operatörler hipo-eliptik operatörler olduğu sonucu elde edilir.

Tanım 5.1.5 ve açık alt kümesi olsun. Her için

F   n f ( x) ( x)dx

olacak şekilde fonksiyonu varsa bu durumda üzerinde düzgündür. Üstelik

{
}

kümesine fonksiyonunun singüler desteği denir.

Sonuç olarak , dağılımının üzerinde düzgün olduğu en

küçük kümedir.

Tanım 5.1.6 lineer bir operatör olsun. Eğer her

için ise bu durumda operatörüne pseudo-yerel denir. Ayrıca her
için ise bu durumda operatörüne hipo-eliptik
denir.

Teorem 5.1.7 Bazı için olsun. Bu durumda

operatörü pseudo-yereldir. Eğer eliptik ise bu durumda operatörü hipo-eliptiktir.

İspat. ve olsun. Bu durumda ‘un

tanımından üzerinde düzgün olacak şekilde yani, ( ) için

u,    n v( y) ( y)dy

olacak şekilde ( ) fonksiyonu ve bazı sayısı vardır.

 49

Şimdi üzerinde ve ‘da olmak üzere ( )

alalım. Bu durumda her için ve

 ( x) p( x, Dx )u( x)   ( x) p( x, Dx )( u))(x)  ( x) p( x, Dx )((1  ) u))(x)

  ( x) p( x, Dx )( v))(x)   ( x) p( x, Dx )((1   ) u))(x)

dir. Burada olduğundan ) dir. Ayrıca Teorem 5.1.4’den

( ) dir. Buradan üzerinde olduğundan

üzerinde düzgündür. Böylece Yani,

her keyfi olduğundan dir. Eğer eliptik

ise bu durumda

q ( x, Dx ) p( x, Dx )  I  r ( x, Dx )

olacak şekilde bir parametrik vardır. Burada Lemma 2.3 ‘den

dir. Bu ise u  q  x, Dx  p  x, Dx  u  r  x, Dx  u olmasını gerektirir.

Burada ilk kısımdan sign supp q  x, Dx  p  x, Dx  u  sign supp p  x, Dx  u ve Teorem 5.6

‘den dir.
 50

KAYNAKLAR DİZİNİ

Abels, H., (2012), Pseudodifferential And Singular İntegral Operators. De Gruyter, Berlin,
Boston.

Adams, R.A., (1975), Sobolev Spaces, Academic Pres, New York.

Alt ,H.W., (1985), Lineare Funktionalanalysis, Springer-Lehrbuch, Berlin – Heidelberg – New

York.

Amann, H., (1995), Linear And Quasilinear Parabolic Problems, Volume 1: Abstract Linear
Theory, Birkhäuser, Basel – Boston – Berlin.

Auscher, P., (2012), Reel Harmonic Analysis. The Australian National Univ., Australia, s. 12.

Bennet, C and Sharpley, R., (1988), Interpolation Of Operators, Academic Press, Inc.

Bergh, J. and Löfström, J., (1976), Interpolation Spaces. Springer, Berlin, Heidelberg, New
York, s. 135-137.

Denk, R., Hieber M. and Prüss, J., (2003), R-Boundedness, Fourier Multipliers And Problems
Of Elliptic And Parabolic Type, Mem. Amer. Math. Soc. 166, s. viii+114.

Duoandikoetxea, J., (2000), Fourier Analysis. Amer. Math. Soc., Providence, Rhode Island, s.
216.

Fefferman, C. and Stein, E. M., (1972), Spaces Of Several Varibles, Acta Math.

Forster, O., (1984), Analysis 3, Vieweg Studium, Braunschweig.

Garafakos, L., (2008), Classical Fourier Analysis, Second edn., USA, s. 78-82.

Garcia-Cuerva, J. and J. L. R. de Francia, (1985), Weighted Norm Inequalities And Related

Topics, North Holland, Amsterdam.

Grubb, G., (1996), Functional Calculus of Pseudodifferential Boundary Problems, 2nd Edition,
Birkhäuser, Basel – Boston – Berlin.

Grubb, G., (2009), Distributions And Operators, Graduate Texts in Mathematics 252, Springer,
New York.

Hörmander, L., (1985), The Analysis of Linear Partial Differential Operators II, Springer,
Berlin – Heidelberg – New York.

Jacob, N., (2001), Pseudo Differential Operators And Markov Processes. Vol. I, Imperial
College Press, London.
 51

KAYNAKLAR DİZİNİ (devam)

Katznelson, Y., (1971), An Introduction to Harmonic Analysis, Cambridge University Press,

Cambridge, New York.

Königsberger, K., (1993), Analysis. 2, Springer-Lehrbuch, Springer-Verlag, Berlin.

Kreyszig, E., (1989), Introductory Functional Analsis With Applications. John Willey and
Sons Inc., s. 704.

Kumano-Go, H., (1974), Pseudo-Differential Operators, MIT Press, Cambridge, Massachusetts,

and London.

Lang, S., (1983), Undergraduate Analysis, Undergraduate Texts in Mathematics, Springer-

Verlag, New York.

Laugesan, R.S., (2009), Harmonic Analysis Lecture Notes, USA, s. 35-41, 61-65.

Lieb, E. H. and Loss, M., (2001), Analysis, second edn., Graduate Studies in Mathematics
14,American Mathematical Society, Providence, RI.

Lunardi, A., (1995,) Analytic Semigroups And Optimal Regularity İn Parabolic Problems,
Birkhäuser, Basel, Boston, Berlin.

Lunardi, A., (1999), Interpolation Theory, Appunti, Scuola Normale Superiore, Pisa.

Pazy, A.,(1983), Semigroups Of Linear Operators And Applications To Partial Differential

Equations, Springer, Berlin – Heidelberg – New York.

Raymond, X. S., (1991), Elementary Introduction to the Theory of Pseudodifferential Operators,

Studies in Advanced Mathematics, CRC Press, Boca Raton, Ann Arbor, Boston, London.

Renardy, M. and Rogers, R. C., (1993), An Introduction to Partial Differential Equations,

Springer-Verlag, Berlin, Heidelberg, New York.

Rudin, W., (1987), Reel and Complex Analysis, third edn. Mc. Graw-Hill Book Ca, New York,
s. 191-192.

Sadosky, C., (1979), Interpolation Of Operators And Singular İntegrals. Marcel Dekker Inc., s.
375.

Stein, E. M., (1970), Singular Integrals And Differentiability Properties Of Functions. Princeton
Univ. Press, Princeton, NJ.

Stein, E.M., (1993), Harmonic Analysis. Princeton Univ. Press, Princeton, NJ.

Stein, E.M. and Weiss, G., (1960), On The Theory Of Harmonic Functions Of Several Variables
I: The Theory Of Spaces, Acta Math.
 52

KAYNAKLAR DİZİNİ (devam)

Taylor, M. E., (1991), Pseudodifferential Operators And Nonlinear PDE, Birkhäuser.

Triebel, H., (1978), Interpolation Theory, Function Spaces, Differential Operators, North-
Holland Publishing Company, Amsterdam, New York, Oxford.

Triebel, H., (1983), Theory Of Function Spaces, Monographs in Mathematics 78, Birkhäuser
Verlag, Basel.

Triebel, H., (1992), Theory Of Function Spaces. II, Monographs in Mathematics 84, Birkhäuser
Verlag, Basel.

Triebel, H., (2006), Theory Of Function Spaces. III, Monographs in Mathematics 100,
Birkhäuser Verlag, Basel.

Verlag, New York, (1995), Applications To Mathematical Physics. ,Modern Fourier Analysis,
second edn., Graduate Texts in Mathematics 250, Springer, New York.

Walter,W., (1994), Einführung İn Die Theorie Der Distributionen, third edn., Bibliographisches
Institut, Mannheim.

Weis, L., (2001), Operator-Valued Fourier Multiplier Theorems And Maximal Lp-Regularity,
Math. Ann. 319, s. 735–758.

Werner, D., (2000), Funktionalanalysis, Extended edn., Springer-Verlag, Berlin.

Wong, M.W., (1999), An İntroduction To Pseudo-Differential Operators, second edn., World

Scientific Publishing Co. Inc., River Edge, NJ.

Yosida, K., (1974), Functional Analysis, Springer, Berlin – Heidelberg – New York.

Zeidler, E., (1995), Applied Functional Analysis, Applied Mathematical Sciences 108, Springer.
 ÖZGEÇMİŞ

1989 yılında Ankara’ da doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini Ankara’ da tamamladı. 2008
yılında girdiği Afyon Kocatepe Üniversitesi Matematik Bölümü’nden 2012 yılında mezun oldu.
2012-2014 yılları arasında Dumlupınar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Matematik
Anabilim Dalı’nda Yüksek Lisans öğrenimini tamamladı.