ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ

ΜΑΥΡΩΝ ΣΤΙΣ
ΗΠΑ
 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ
ΘΕΣΜΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
• Το δουλεμπόριο έκανε την εμφάνιση του το 1510 στη Δυτική
Αφρική με κύριο προορισμό τον σκλάβων την Αμερική. Εκεί
εργάζονταν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες χωρίς τις
στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής. Από το 1580 και
έπειτα ασχολήθηκαν με το δουλεμπόριο αρκετές πολιτισμένες
χώρες της Ευρώπης όπως ήταν η Πορτογαλία, η Ισπανία, η
Γαλλία κ.α.
• Στη Βόρεια Αμερική οι πρώτοι δουλέμποροι Αφρικανοί
κατέφθασαν το 1619 στην περιοχή Τζέιμσταουν στην Βιρτζίνια
των Η.Π.Α. Εκεί αναπτύχθηκαν μεγάλες καλλιέργειες
αγροκτημάτων με αποτέλεσμα να χρειαστούν μεγάλο αριθμό
δούλων που εισήγαγαν εξ ολοκλήρου από την Αφρική. Αυτό
οδήγησε στην εξάρτηση των δουλεμπόρων προς τους
"ιδιοκτήτες" τους, οι οποίοι είχαν την δύναμη να καθορίζουν
την ζωή και τον θάνατό των δούλων τους.
• Από την πλευρά της η Βρετανία, ήδη από τα τέλη του 18 αιώνα είχε αρχίσει την μεταφορά νέγρων
παράλληλα με τα εμπορεύματα μέσα στα πλοία. Κύριος προορισμός ήταν τα νησιά της Καραϊβικής. Κατά την
επιστροφή στην Βρετανία φόρτωναν ακόμα περισσότερα αγαθά.
• Στην Νότιο Αμερική, η ζωή των μαύρων δούλων κατά των 19 αιώνα ήταν για ακόμα μία φορά σκληρή. Οι
λευκοί "ιδιοκτήτες" των δούλων συμπεριφέρονταν βάρβαρα απέναντι στους Αφρικανούς δούλους τους και
πολλές φορές τους περνούσαν από βασανιστήρια χωρίς ποτέ να έχουν νομικές κυρώσεις για τις πράξεις
τους.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Η Δανία αποτέλεσε την πρώτη χώρα που επίσημα απαγόρευσε την δουλεμπορία
το 1792 με συνέπεια να ακολουθήσουν η Βρετανία και οι Η.Π.Α. λίγα χρόνια
αργότερα. Στις αρχές του 21 αιώνα το Κογκρέσο των ΗΠΑ εγκρίνει το νόμο περί
προστασίας των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων για την καταπολέμηση της
εμπορίας ανθρώπων ως μορφή σύγχρονης δουλείας. Η νομοθεσία αυξάνει τις
κυρώσεις για τους διακινητές, παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες για τα θύματα
εμπορίας ανθρώπων και βοηθά τα θύματα να παραμείνουν στη χώρα. Την ίδια
περίοδο υπουργείο εγκρίνει το πρωτόκολλο για την πρόληψη, καταστολή και
τιμωρία της εμπορίας ανθρώπων στο πλαίσιο της Σύμβασης κατά του Διακρατικού
Οργανωμένου Εγκλήματος. Το πρωτόκολλο για την εμπορία ανθρώπων είναι το
πρώτο παγκόσμιο νομικά δεσμευτικό μέσο με διεθνώς συμφωνημένο ορισμό για
την εμπορία ανθρώπων.
 Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΚΚΚ ΚΑΙ
Η ΠΡΩΤΗ ΤΗΣ ΦΑΣΗ
O Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1861-1865) αντί να φέρει την
ειρήνη στην διχασμένη αμερικανική κοινωνία (Βόρειοι και Νότιοι)
αποτέλεσε την σπίθα για την έναρξη του φυλετικού πολέμου, των
λευκών εναντίων των μαύρων. Ο γεωργικός Αμερικανικός Νότος πάντα
στηριζόταν στο μαύρο εργατικό δυναμικό και οι σχέσεις μεταξύ λευκών
– αφεντικών και μαύρων εργατών – σκλάβων ήταν σχέσεις υποτέλειας,
εξευτελισμού και απόλυτης εκμετάλλευσης. Μια μικρή μερίδα
αξιωματικών του στρατού των ηττημένων μην μπορώντας να
αποδεχθεί την νέα κατάσταση με την κατάργηση της δουλείας,
δημιούργησε παραμονές των Χριστουγέννων του 1865 στο Πουλάσκι
της πολιτείας του Τενεσί την ρατσιστική οργάνωση «Κου Κλουξ Κλαν».
Ετυμολογικά η ονομασία παραπέμπει στηνελληνική λέξη κύκλος και οι
ιδρυτές υιοθέτησαν λευκή αμφίεση με μυτερές κουκούλες για να
φαίνονται μεγαλόσωμοι, ενώ ως σύμβολο χρησιμοποιήθηκε ο
καιόμενος σταυρός. Αυτή ήταν η πρώτη φάση της οργάνωσης, η οποία
διήρκησε από το 1865 έως το 1871 περίπου και συμμετείχαν, δικαστές,
σερίφηδες, στρατιωτικοί, έμποροι, κ.ά. Οι δολοφονίες, οι βιαιοπραγίες,
οι καταστροφές σπιτιών, τα λιντσαρίσματα και ο εκφοβισμός ήταν οι
κλασικές μέθοδοι της Κλαν.
 Η δεύτερη φάση (1915-1944) ήταν η φάση της μέγιστης ακμής (1924-
1925), καθώς τα μέλη της υπολογίζεται ότι έφτασαν τα τέσσερα
Η δεύτερη εκατομμύρια. Οι διωγμοί τότε στράφηκαν ενάντια στους εβραίους, τους
μετανάστες, τους ρωμαιοκαθολικούς και φυσικά τους μαύρους. Η
περίοδος (1915- αναγέννηση της Κλαν οφειλόταν κυρίως στην μεγάλη μετανάστευση και
τις κοινωνικές αναταράξεις που προκάλεσε στον οικονομικό, πολιτικό και
1944) κοινωνικό τομέα. Η παρακμή άρχισε το 1930, λόγω των εσωτερικών
συγκρούσεων, την παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929, των
φορολογικών χρεών προς το κράτος και τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
 3η Περίοδος (1951-
σήμερα)
Το 1944 η οργάνωση διαλύθηκε για να ξανασυσταθεί τη
δεκαετία του 1950 και να αρχίσει ξανά την εγκληματική της
δράση μέχρι και την επόμενη δεκαετία (1960) με δολοφονίες
Αφροαμερικανών πολιτών. Η δημιουργία κινημάτων
ακτιβιστών για την ισότητα τόσο των ανθρώπων όσο και των
δυο φύλων. Οπως ο «γαλλικός Μάης του 1968», το κίνημα
των «παιδιών των λουλουδιών», οι πολλές φοιτητικές
διαδηλώσεις και όλες οι ανάλογες κινητοποιήσεις που
αφύπνισαν τους λαούς των ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης,
αποδυνάμωσαν την ΚΚΚ. . Σήμερα η οργάνωση αριθμεί
μερικές χιλιάδες μέλη (μεταξύ 3000-8000), ενώ από το τέλος
της δεκαετίας του 1990 η δραστηριότητά της έχει ουσιαστικά
εξαφανιστεί, καθώς οι Αφροαμερικάνοι έχουν σε μεγάλο
βαθμό ενσωματωθεί στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό
γίγνεσθαι των ΗΠΑ φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να εκλεγεί
και ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος στην ιστορία της
χώρας.

Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζάρτζαρα, οι γιοι των πρώτων σκλάβων και οι
γιοι των πρώτων ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας.
 •Προσωπικά στοιχεία

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ •Γέννηση: 15 Ιανουαρίου 1929

•Ατλάντα, Τζόρτζια, Ηνωμένες Πολιτείες
ΚΙΝΓΚ Αμερικής
•Θάνατος: 4 Απριλίου 1968 (39 ετών)
•Μέμφις (Τενεσσί), Ηνωμένες Πολιτείες
Αμερικής
•Σύζυγος: Κορέττα Σκοτ Κινγκ
•Παιδιά:Γιολάντα Κινγκ, Μάρτιν Λούθερ
Κινγκ Γ’, Ντέξτερ Σκοτ Κινγκ, Μπερνίς
Κινγκ
•Σπουδές: Πανεπιστήμιο της Βοστώνης
•Επάγγελμα: Ιερέας, ακτιβιστής
•Βραβεύσεις: Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης
(1964)
•Θρήσκευμα: Βαπτιστής
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεώτερος ήταν Αμερικανός ιερέας
των Βαπτιστών, ειρηνιστής και οπαδός της δράσης μέσω της
παθητικής αντίστασης, ηγέτης του Αφροαμερικανικού
Κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των έγχρωμων
ανθρώπων. Αφού ολοκλήρωσε μια σειρά θεολογικών
σπουδών, έλαβε θέση πάστορα σε εκκλησία των Βαπτιστών
και αναμίχθηκε στον αγώνα των έγχρωμων για την απόκτηση
πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Ο Κινγκ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929, στην Ατλάντα της Τζόρτζια από τον αιδεσιμώτατο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
τον πρεσβύτερο και την Αλμπέρτα Γουίλλιαμς Κινγκ, πρώην δασκάλα. Οι Κίνγκ ζούσαν στη λεωφόρο Ωμπερν, συνοικία των
οικονομικά και κοινωνικά ισχυρών έγχρωμων της Ατλάντα και ο μικρός Μάρτιν μεγάλωσε έχοντας μια άνετη ζωή, που δεν
τη σκίαζε τίποτα άλλό πέρα από τη ρατσιστική συμπεριφορά των λευκών της Ατλάντα. Ο ιερέας πατέρας του, που
διοικούσε την εκκλησία Εμπενέζερ των Βαπτιστών της Ατλάντα ήταν ένα σημαντικό και αξιοσέβαστο πρόσωπο της
κοινότητας των έγχρωμων και ο μικρός Μάρτιν μεγάλωνε μέσα στο πειθαρχημένο θρησκευτικό περιβάλλον της εκκλησίας
που ήταν σαν δεύτερο σπίτι του. Ο Κινγκ από παιδί, έπεσε θύμα των φυλετικών διαχωρισμών και της ταπεινωτικής
συμπεριφοράς των λευκών προς τους έγχρωμους. Από την ηλικία των 6 ετών και όταν πρωτοπήγε σε χωριστό (μόνο για
έγχρωμους) δημόσιο δημοτικό σχολείο, έχασε όλους τους λευκούς φίλους του, αφού πλέον δεν επιτρεπόταν να κάνουν
παρέα.
 ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ
• Το 1955 ηγήθηκε της νικηφόρας εκστρατείας του μποϋκοτάζ των
δημοσίων λεωφορείων της πόλης Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα
(εξαιτίας του φυλετικού διαχωρισμού των επιβατών) και το 1957
αναγνωρίζοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός πανεθνικού
οργάνου που θα συντόνιζε τον αγώνα των έγχρωμων ίδρυσε μαζί
με άλλους, ιερωμένους και μη, τη Διάσκεψη της Νότιας
Χριστιανικής Ηγεσίας, μία από τις κυριότερες αντιρατσιστικές
οργανώσεις των Η.Π.Α., και έγινε ο πρώτος της πρόεδρος. Το 1961
εμψύχωσε την εκστρατεία "Επιβάτες για την Ελευθερία", την
κινητοποίηση που έφερε και το πραγματικό τέλος στους
φυλετικούς διαχωρισμούς σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
• Το 1962 ηγήθηκε του αγώνα εναντίον του φυλετικού διαχωρισμού
στο Όλμπανυ της Τζόρτζια (Κίνημα του Όλμπανυ)
• Το 1963 βοήθησε στη διοργάνωση ειρηνικών πορειών
διαμαρτυρίας στην πόλη Μπέρμιγχαμ (Αλαμπάμα) της Αλαμπάμα.
Την ίδια περίοδο ηγήθηκε επίσης της «Πορείας στην Ουάσινγκτον»
και εκεί εκφώνησε την ιστορική ομιλία του που ξεκινά με τη φράση
«Έχω ένα όνειρο...», στην οποία περιγράφει το όραμά του για
ισότητα στην αμερικανική κοινωνία.
• Στις 14 Οκτωβρίου του 1964 του απονεμήθηκε το Βραβείο
Νόμπελ για τους αγώνες του υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων
των έγχρωμων μέσω ειρηνικών διαμαρτυριών.
• Το 1965 ηγήθηκε της πορείας από τη Σέλμα στο Μοντγκόμερυ,
διαμαρτυρία για τη μη εκχώρηση του δικαιώματος ψήφου
στους έγχρωμους.
• Στα τελευταία χρόνια της ζωής του μίλησε εναντίον του
πολέμου στο Βιετνάμ, κριτικάροντας σφοδρά την αμερικανική
κυβέρνηση και το 1967 εκφώνησε τον επίσης περίφημο λόγο
του «Πέρα από το Βιετνάμ».
• Το 1968, και ενώ σχεδίαζε ακόμα μια πορεία προς την
Ουάσινγκτον, την «Πορεία των Φτωχών», δολοφονήθηκε στις 4
Απριλίου στο Μέμφις (Τενεσσί). Ο Κινγκ έλαβε μετά θάνατον
πολλές διακρίσεις όπως το Προεδρικό Μετάλλιο για την
Ελευθερία και το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσσου.
• Το 1986 η 15η Ιανουαρίου (η ημέρα της γέννησής του)
ανακηρύχθηκε επίσημη εορτή στις Η.Π.Α.
 «…Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα
ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής
του: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες, ότι
όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι».
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα στους κόκκινους λόφους της
Τζάρτζαρα, οι γιοι των πρώτων σκλάβων και οι γιοι των

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
πρώτων ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο
τραπέζι της αδελφότητας.

ΤΑ ΟΜΙΛΙΑΣ Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα ακόμη και η Πολιτεία του
Μισισίπι, μια έρημη πολιτεία, πνιγμένη από τη λάβρα της
(I HAVE A αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση
ελευθερίας και δικαιοσύνης. Έχω ένα όνειρο ότι τα
DREAM…) τέσσερα παιδιά μου μια μέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος,
όπου δε θα κριθούν από το χρώμα του δέρματος τους,
αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
(…) Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα
θα μεταμορφωθεί σε μια πολιτεία, όπου τα μικρά μαύρα
αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι με
χέρι με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να
περπατήσουν μαζί σας αδελφές και αδελφοί»
 .
Η Ρόζα Παρκς , ηταν αμερικανιδα ακτιβίστρια. Γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1913. Ήταν μία
έγχρωμη μοδίστρα που έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, στις 1 Δεκεμβρίου 1955, στο
Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό,
αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ που απαιτούσε από τους
Ρόζα Παρκς έγχρωμους πολίτες να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση
τους στους λευκούς. Η πράξη αυτή πολιτικής ανυπακοής γέννησε ένα κίνημα κατά του
φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη αυτή, που άμεσα εκφράστηκε με μποϊκοτάζ των λεωφορείων
από τους έγχρωμους επί 381 ημέρες, και βοήθησε έναν από τους διοργανωτές του κινήματος
αυτού, ονόματι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να ξεκινήσει μια διαδρομή που θα οδηγούσε στην
ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα στην Αμερική. Για τους λόγους αυτούς, η Ρόζα
Παρκς σήμερα αναφέρεται ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων».
ΠΗΓΕΣ
• ↑ Upbringing & Studies The King Center
• ↑ Martin Luther King, Jr. Encyclopedia Britannica
• https://www.imerodromos.gr
• https://www.oneman.gr/
• https://www.businessinsider.com/
• https://www.newsbeast.gr/
• Η ηρωίδα του λεωφορείου, Κορίνα Βασιλοπούλου,
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 30 Οκτωβρίου 2005
• H «μητέρα της ειρήνης» ταράζει τον ύπνο του
Τζορτζ Μπους, Το Βήμα, 28 Αυγούστου 2005.
 ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ
Α΄ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ (2019-2020)
ΘΡΥΛΟΙ
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΙΩΤΑΚΗΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΥΛΑΚΗΣ