Η χαρά της προσφορά ς στον συνά νθρωπο

(1)«Η σκέ ψη μου είναι απορροφημέ νη από τον ανθρώπινο πό νο, που μου
επιτίθεται από ό λες τις πλευρέ ς. Με δυσκολία καταφέ ρνω να δω κά τι ά λλο και ό λα
ό σα υμνού ν οι ποιητέ ς για τις δό ξες αυτού του κό σμου μου φαίνονται ψέ ματα».
Πριν από λίγο καιρό οι εκδό σεις Ψυχογιό ς κυκλοφό ρησαν στα ελληνικά την
εξαιρετική βιογραφία της Φλό ρενς Ναϊτινγκέ ιλ από τον Ζιλμπέ ρ Σινουέ («Φλό ρενς
Ναϊτινγκέ ιλ. Η νοσοκό μα της καρδιά ς μας»). Η ιστορί α της «Κυρίας με τη λά μπα», η
οποία τον Οκτώβριο του 1854 συνό δεψε μια ομά δα εθελοντριών νοσοκό μων στα
πεδία της μά χης του Κριμαϊκού Πολέ μου και ί δρυσε το 1860 στο Λονδίνο την
πρώτη σχολή αδελφών νοσοκό μων. Η μις Ναϊτινγκέ ιλ, καλομαθημέ νη νεαρή κυρία
πλού σιας και γνωστή ς οικογέ νειας, η οποία αποφά σισε να αποχωριστεί τους δικού ς
της για να πά ει στο προσκέ φαλο των τραυματιών και των ετοιμοθανά των. Μια
γυναίκα που ό χι μό νο δημιού ργησε το επά γγελμα της σύ γχρονης νοσηλεύ τριας
(αφού την εποχή που έ ζησε η δουλειά της νοσοκό μας δεν είχε κανέ να κύ ρος), αλλά
ενέ πνευσε ό λο το κίνημα των εθελοντριών νοσοκό μων που έ ως σή μερα
προσφέ ρουν το έ ργο τους ό που αυτό μπορεί να γίνει αποδεκτό .
(2)Ένα έ ργο πολύ τιμο που τό σο έ χει ανά γκη η κοινωνία σε κά θε εποχή , αν
και στις μέ ρες μας και ιδιαίτερα στην Ελλά δα θα έ λεγα πως τείνει να φθαρεί η αξί α
του. Αφορμή γι’ αυτέ ς τις σκέ ψεις συγκεκριμέ να περί εθελοντισμού σε νοσοκομεί α
και ιδρύ ματα της χώρας μου έ δωσε ο συνδυασμό ς της κυκλοφορίας της βιογραφίας
της Φλό ρενς Ναϊτινγκέ ιλ με τη σχεδό ν παρά λληλη παρουσίαση του βιβλίου της
«δική ς μας» Ρέ ας Ποταμίτη «Γέ φυρα Ελπί δας. Ημέ ρες εθελοντισμού » (έ κδοση του
Ιδρύ ματος Μείζονος Ελληνισμού ). Ένα συναρπαστικό χρονικό των σαρά ντα χρό νων
λειτουργίας της Ελληνική ς Εταιρείας Αντλεριανή ς Ψυχολογίας και την εθελοντική
εργασία της συγγραφέ ως σε χώρους, ό πως το Ίδρυμα Αγωγή ς Ανή λικων Κοριτσιών,
το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών, το Δημό σιο Παιδοψυχιατρικό Νοσοκομείο
Νταού Πεντέ λης κ.ά . «Ο εθελοντισμό ς δεν είναι ερασιτεχνισμό ς. Είναι μη
αμειβό μενη εργασία. Χρειά ζεται από λυτη συνέ πεια και υπευθυνό τητα και απαιτεί
επαγγελματική συνείδηση», γρά φει η Ρέ α Ποταμίτη. Ή, ό πως έ λεγε ο ίδιος ο
ψυχίατρος Αλφρεντ Αντλερ, ο οποίος θεωρού σε το κοινωνικό ενδιαφέ ρον ως μια
από τις βασικέ ς ανθρώπινες αξίες: «Εγώ, ο ά νθρωπος, είμαι συνυπεύ θυνος για ό ,τι
συμβαίνει γύ ρω μου. Όχι οίκτο, ό χι στη φιλανθρωπία της ελεημοσύ νης.
Προσφέ ρουμε το ανθρώπινο πλησίασμα με σεβασμό , ισοτιμία, κατανό ηση στη
διαφορετικό τητα και συμπά θεια στη μοναδικό τητα του ανθρώπου».
(3)Πριν από αρκετό καιρό για μια περίοδο ενό ς ολό κληρου χρό νου είχα την
ευκαιρία να παρακολουθή σω τη Σχολή Εθελοντριών Νοσηλευτριών του Ερυθρού
Σταυρού . Τα μαθή ματα γίνονταν τρεις φορέ ς την εβδομά δα στο ιστορικό
αμφιθέ ατρο του παλαιού κτιρίου του ΕΕΣ, ενώ για να πά ρεις το δίπλωμα έ πρεπε να
δώσεις εξετά σεις θεωρητικέ ς και να εκπαιδευτείς/εργαστείς πρακτικά για περίπου
150 ώρες σε τμή ματα του νοσοκομείου. Η ιστορία της «Κυρίας της Λά μπας» ή ταν
από τις πρώτεςπου μαθαίναμε, ό πως κι εκείνη της γενιά ς των εθελοντριών του ΕΕΣ
του ’40 που κά θονταν τό τε στις ί διες θέ σεις με εμά ς. Συγκλονιστικέ ς οι εμπειρί ες
που έ ζησα. Και δεν ή ταν μό νο η διαπίστωση τού πό σο σκληρή είναι η δουλειά μιας
νοσοκό μας, αλλά και πό σο πιο δύ σκολο είναι το έ ργο ενό ς εθελοντή σε έ ναν
νοσοκομειακό χώρο, εά ν φυσικά επιθυμεί να προσφέ ρει και να γίνει αποδεκτό ς σε
έ ναν κό σμο που τον βλέ πει ως κά τι, μά λλον γραφικό . Είναι αλή θεια ό τι πολλέ ς
κυρίες που ασχολού νται εθελοντικά με τη νοσηλευτική αντιμετωπίζονται
επιφυλακτικά κυρί ως από τους ίδιους τους νοσηλευτέ ς που εργά ζονται στο
νοσοκομείο... Η εκπαίδευση των εθελοντριών εί ναι αρκετά ελλιπή ς (δεν έ χουν
τελειώσει έ να διετέ ς ή τριετέ ς πρό γραμμα) ό μως γνωρίζουν τα βασικά και με λίγη
υποστή ριξη θα μπορού σαν να προσφέ ρουν έ να επί της ουσί ας έ ργο, αν σκεφτεί
κανείς την κατά σταση που επικρατεί στα κρατικά νοσοκομεί α μας. Θυμά μαι έ ναν
γιατρό στο Αιματολογικό που με είχε ρωτή σει: «Μα γιατί φορά τε αυτό το αστείο
καπέ λο;» σχολιά ζοντας την τό τε στολή των εθελοντριών (στυλ εποχή ς Φλό ρενς
Ναϊτινγκέ ιλ), καθώς και τη νοσοκό μα που μου εί πε εμπιστευτικά : «Εσά ς τις νέ ες
μπορώ να σας δεχτώ ό μως τις μεγά λες σε ηλικία εθελό ντριες δεν μπορώ να
καταλά βω, δεν έ χουν τι να κά νουν κι έ ρχονται εδώ;». Εκφρά ζοντας με αυτή τη
φρά ση την κυριαρχού σα νοοτροπία επί του θέ ματος.
(4)Διαβά ζοντας για την προσφορά της Ρέ ας Ποταμίτη μέ σα από την
εξιστό ρηση περιστατικών, σκέ φτηκα πολλέ ς από τις κυρίες/εθελό ντριες αδελφέ ς
που συνεχίζουν να προσφέ ρουν έ ργο χωρίς να γνωρίζει κανείς γι’ αυτό και χωρίς
εκείνες καθό λου να πτοού νται από τις προκαταλή ψεις και τα σχό λια. Μια κυρία
που επί χρό νια δού λεψε ως βοηθό ς οδοντιά τρου στο Άσυλο Ανιά των στην Κυψέ λη
(έ να από τα ιδρύ ματα που δέ χεται εθελό ντριες του ΕΕΣ), μια ά λλη που υπή ρξε
«φύ λακας-ά γγελος» πολλών ηλικιωμέ νων στην Ρά λλειο Εξοχή του Ερυθρού
Σταυρού στην Κηφισιά , καθώς και μια ιδιαίτερα ό μορφη, νεαρή κοπέ λα που μετά τη
δουλειά της εργά ζεται κά θε από γευμα σε έ να από τα βασικά τμή ματα του
νοσοκομείου. Λαμπερά παραδείγματα σε μια εποχή που έ χει τό σο ανά γκη ό χι από
μία αλλά από πολλέ ς μις Ναϊτινγκέ ιλ. Κι ό πως μας υπενθυμίζει ο Ζιλμπέ ρ Σινουέ
στον πρό λογο της βιογραφίας της «Νοσοκό μας της καρδιά ς μας»: «Ήρωας είναι
εκείνος που κά νει αυτό που μπορεί. Οι ά λλοι δεν το κά νουν...».

(Της Σά ντρας Βού λγαρη- Εφημερί δα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Α. Να γρά ψετε περίληψη του κειμέ νου σε 80-100 λέ ξεις. ( Μονά δες 25)


Β.1. Να σχολιά σετε σε παρά γραφο 60-80 λέ ξεων την περίοδο «Εγώ, ο ά νθρωπος,
είμαι συνυπεύ θυνος για ό ,τι συμβαίνει γύ ρω μου» (Μονά δες 10)

Β2. α) Να γρά ψετε τον/τους τρό πο/τρό πους πειθού ς της τέ ταρτης παραγρά φου
του κειμέ νου και να τεκμηριώσετε την απά ντησή σας με αναφορά στο κείμενο.
(Μονά δες 4)
β). Ποια νοηματική σχέ ση εκφρά ζουν οι διαρθρωτικέ ς λέ ξεις : Πριν ,για να ,αν και,
φυσικά , καθώς και ; (Μονά δες 5)

Β3. α) Να γρά ψετε έ να συνώνυμο για καθεμιά από τις λέ ξεις: προσφέ ρουν, αξί ες,
εμπειρίες, κυριαρχού σα, πτοού νται (Μονά δες 5)
β) Να γρά ψετε έ να αντώνυμο για καθεμιά από τις λέ ξεις: προσφέ ρουν, πολύ τιμο, να
φθαρεί, συναρπαστικό , πτοού νται (Μονά δες 5)

Β4. α) Ποιον σκοπό εξυπηρετεί η χρή ση του α ́ ενικού προσώπου; (Μονά δες 3)
β) Να εξηγή σετε τρεις διαφορετικού ς τό πους χρή σης των εισαγωγικών στο κείμενο
(Μονά δες 3)

Γ. Στο πλαίσιο μιας εκδή λωσης που οργανώθηκε στο πολιτιστικό κέ ντρο του Δή μου
σας με σκοπό τη διά δοση των ανθρωπιστικών ιδεωδών, γρά ψτε μια ομιλία 500-600
λέ ξεων, στην οποί α θα αναφέ ρεστε στο ρό λο που καλού νται να διαδραματίσουν οι
μη κυβερνητικέ ς οργανώσεις. Επίσης, να αναφέ ρετε αν μπορεί ο εθελοντισμό ς
καθαυτό ς να συντελέ σει στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημά των ή αν
απαιτείται η δραστηριοποίηση και ά λλων φορέ ων. (Μονά δες 40)