CZERWONY KRZYŻ

Julia Kurek 1C
 Co to jest Międzynarodowy Ruch czerwonego Krzyża i
Czerwonego Półksiężyca?

Jest to międzynarodowy ruch humanitarny, zrzeszający około 97 milionów

wolontariuszy z całego świata, stworzony aby chronić ludzkie zdrowie i
życie, zapewniać szacunek dla istoty ludzkiej, oraz by łagodzić i zapobiegać
ludzkiemu cierpieniu, odrzucając jednocześnie dyskryminację opartą na
pochodzeniu narodowościowym, rasowym, klasowym,
przekonaniach religijnych, czy politycznych. Często używamy
terminu Międzynarodowy Czerwony Krzyż, który jest właściwie terminem
nieprawidłowym, gdyż nie istnieje jedna organizacja nosząca tę nazwę. W
rzeczywistości ruch tworzy kilkanaście mniejszych organizacji, które są od
siebie niezależne, lecz zjednoczone w ruchu pod wspólnymi zasadami,
celami, symbolami, statutami, oraz zarządzającymi organami.
Jakie organizacje wchodzą w skład ruchu?

W skład ruchu wchodzą:

 Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (ICRC) – będący strażnikiem prawa
humanitarnego konfliktów zbrojnych, który może składać skargi do Komitetu Praw
Człowieka ONZ oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
 Międzynarodowa Federacja Towarzystw Czerwonego Krzyża i Czerwonego
Półksiężyca (IFRC)
 Stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca (w większości
państw muzułmańskich) i Czerwonej Gwiazdy Dawidowej (Magen David Adom; w
Izraelu)
 Mapa Świata pokazująca organizacje w danym państwie

Kolor czerwony- Towarzystwa

Czerwonego Krzyża

Kolor zielony- Towarzystwa

Czerwonego Księżyca

Kolor niebieski- Stowarzyszenie

Czerwonej Gwiazdy Dawida
 Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (MKCK)

MKCK jest niezależną organizacją zapewniającą pomoc humanitarną ofiarom

wojny i przemocy. Nie jest organizacją rządową, lecz współpracują z nią rządy
państw. Nie jest również organizacją pozarządową, oprócz działalności
społecznej i indywidualnej obejmuje też zakres działalności państwowej.
Komitet otrzymał obecną nazwę w 1875 po przyjęciu jako znaku
rozpoznawczego dla sanitariuszy i szpitali polowych odwrotnych barw
sztandaru Szwajcarii. MKCK to centrum informacji o jeńcach, osobach
internowanych i zaginionych. Interweniuje także w tych sprawach u właściwych
władz, zajmuje się poszukiwaniem zaginionych i wymianą jeńców podczas
wojny. Komitet spieszył z pomocą humanitarną ofiarom konfliktów
w Wietnamie, na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Środkowej i Afryce.
Uczestniczy w przygotowaniu projektów konwencji dotyczących
humanitarnego prawa konfliktów zbrojnych. Może z upoważnienia stron
walczących występować w roli mediatora oraz pośredniczyć w wymianie
jeńców wojennych, rannych a także chorych osób cywilnych.
 Misja Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
 ochrona życia i zdrowia,

 zapewnienie poszanowania istoty ludzkiej, zwłaszcza podczas konfliktów zbrojnych i w innych krytycznych sytuacjach,

 praca na rzecz zapobiegania chorobom i rozwijanie pomocy społecznej,

 aktywizowanie pracy wolontariuszy i stała gotowość do niesienia pomocy,

 budowa uniwersalnego poczucia solidarności ze wszystkimi, którzy potrzebują ochrony i pomocy

 zapobieganie i łagodzenie cierpienia ludzkiego oraz ochrona ludzkiej godności

Statut, wspólny dla wszystkich części sk ładowych Ruchu CK i CP, okre śla następuj ąco jego wspóln ą misj ę:

,,Stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i
Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksię życa stanowią łącznie ś wiatowy
ruch humanitarny, którego posłannictwem jest zapobieganie ludzkim cierpieniom i łagodzenie ich wsz ędzie, gdzie one
występują, ochrona życia i zdrowia oraz działanie na rzecz poszanowania istoty ludzkiej, zwłaszcza w czasie konfliktu
zbrojnego i w innych sytuacjach zagrożenia, praca na rzecz zapobiegania chorobom oraz podnoszenia zdrowotno ści i
opieki społecznej, popieranie dobrowolnego niesienia pomocy oraz stałej gotowo ści cz łonków Ruchu do niesienia
pomocy, jak również powszechnego poczucia solidarności z tymi, którzy potrzebuj ą pomocy i ochrony ze strony Ruchu.’’
 Organizacja CK i CP
Cele
 opieka nad rannymi, chorymi i jeńcami w
czasie wojny,
 pomoc ofiarom klęsk żywiołowych, wypadków
i epidemii w okresie pokoju,
 wizytuje obozy dla uchodźców i internowanych,
 opieka nad uchodźcami,
 jest źródłem informacji o jeńcach,
 organizowanie kursów ratowniczych,
szkolenia sanitariuszy,
 szerzenie oświaty zdrowotnej,
 organizowanie krwiodawstwa.
Zasady
 humanitaryzm – człowieczeństwo, ochrona życia, zdrowia i
poszanowanie ludzkiej godności i praw człowieka
 bezstronność – pomoc udzielana bez rozróżnienia wszystkim
stronom konfliktu, najpierw najbardziej potrzebuj ącym
 neutralność – brak stanowiska w sporach: religijnych,
rasowych, politycznych itp.
 niezależność – niezależność od państwa w granicach prawa
 dobrowolność – przynależność do organizacji jest
dobrowolna, nieprzymusowa
 jedność – w każdym z krajów istnieje tylko jedna organizacja
działająca w ramach Czerwonego Krzyża lub Czerwonego
Półksiężyca
 powszechność – wszystkie stowarzyszenia są równe,
Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc stara się być obecny
na całym świecie
 Powstanie Czerwonego Krzyża
Czerwony Krzyż powstał w 1863 roku z inicjatywy szwajcarskiego filantropa i finansisty Henriego
Dunanta, wstrząśniętego widokiem dogorywających i pozostawionych sobie rannych, jaki ujrzał 24
czerwca 1859 roku na pobojowisku wielkiej bitwy pod Solferino, gdzie armia cesarstwa Austrii stoczyła
krwawą całodniową bitwę z armią włoską wspomaganą przez armię francuską. W wyniku bitwy na polu
walki pozostało nieomal 30 tysięcy ofiar, w tym ponad 20 tysięcy rannych. Po tym widoku podjął
spontanicznie próbę udzielenia im pomocy przy udziale miejscowej ludności, którą z powodzeniem
zachęcił do wynoszenia i pielęgnowania rannych, niezależnie od ich narodowości.

W październiku 1863 spotykają się na konferencji w Genewie osoby popierające pomysł Henry Dunanta z
16 państw, przyjmując postanowienia określające rolę krajowych Komitetów Pomocy Rannym.
Czerwony Krzyż na białym tle przyjęto jako symbol powoływanych organizacji. Był to początek Ruchu
Czerwonego Krzyża.

W grudniu 1863 powstały krajowe organizacje w Wirtembergii i Oldenburgu, w lutym 1864 w Belgii i
Prusach. Pierwszym z „Czerwonym Krzyżem” w nazwie było Holenderskie Towarzystwo Czerwonego
Krzyża w 1867 roku. Turecki Czerwony Półksiężyc powstał w 1868, Japoński Czerwony Krzyż w
1877, Rosyjski Czerwony Krzyż w 1879, Amerykański Czerwony Krzyż w 1881.Prawo wewnętrzne
chroniące znak czerwonego krzyża jako pierwsza wprowadziła w 1891 r. Belgia.
Konwencja Genewska

Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża podjął starania, aby

przekonać rządy państw o konieczności zapewnienia pomocy i ochrony
rannym żołnierzom a także osobom świadczącym tę pomoc. Starania te
doprowadziły do przyjęcia w 1864 roku traktatu międzynarodowego
zwanego Konwencją Genewską o „polepszeniu losu rannych w armiach
czynnych”. Czerwony krzyż został wówczas prawnie uznany za znak
ochronny wojskowej służby zdrowia.
Czerwony Półksiężyc

Znak Czerwonego Półksiężyca powstał jako muzułmański odpowiednik znaku

Czerwonego Krzyża. Półksiężyc jest symbolem islamu. Od czasu wojny rosyjsko-
tureckiej w 1876 roku czerwony półksiężyc stał się rozpoznawalnym znakiem pomocy
humanitarnej w krajach islamskich. Znak został oficjalnie wpisany do Konwencji
Genewskich z 1929 roku (art. 19 i 24 Konwencji o rannych, równocześnie uznano znak
Czerwonego Lwa i Słońca). Organizacje Al-Hilal al-Ahmar (z arab. czerwony półksiężyc)
Stowarzyszenia krajowe Czerwonego Półksiężyca współtworzyły dzisiejszy
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Od tego
momentu funkcjonuje na równi ze znakiem Czerwonego Krzyża.
 Czerwona Gwiazda Dawida i Czerwony Kryształ

W Izraelu jako symbol stosowana była Czerwona Gwiazda Dawida. Był to jeden z powodów,
dla których izraelska organizacja do 2006 roku była jedynie obserwatorem, a nie
pełnoprawnym członkiem Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i
Czerwonego Półksiężyca. Obecnie Magen David Adom jest pełnoprawnym członkiem
Federacji i Ruchu.

Czerwony Kryształ to nowy znak ochronny wprowadzony III Protokołem Dodatkowym

(wszedł w życie 14 stycznia 2007 r.) do konwencji genewskich o ochronie ofiar wojny z
dnia 12 sierpnia 1949 r. Celem wprowadzenia nowego znaku nie było zastąpienie
pozostałych znaków nowym, nie kojarzącym się ani z chrześcijaństwem, ani z islamem,
ani z judaizmem, ani z żadną inną religią – ale stworzenie neutralnego, nowego obok
istniejących w prawie międzynarodowym znaku.
Czerwony Lew i Słońce

Czerwony Lew i Słońce był stosowany jako znak ochronny wojskowych

służb medycznych i jako znak informacyjne stowarzyszenia
państwowego w Iranie (daw. Persja), lecz po wybuchu rewolucji
islamskiej postanowiono zaprzestania używania tego znaku (1980) i
zastąpiono go stosowanym w większości krajów islamskich Czerwonym
Półksiężycem
Polski Czerwony Krzyż

PCK to najstarsza polska organizacja humanitarna będąca

członkiem Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i
Czerwonego Półksiężyca. Zajmuje się: udzielaniem pomocy
humanitarnej w czasie klęsk i wojen, pomocą socjalną, nauką udzielania
pierwszej pomocy, prowadzeniem zabezpieczeń medycznych na
imprezach masowych, propagowaniem idei honorowego krwiodawstwa,
rozpowszechnianiem wiedzy o międzynarodowych prawach konfliktów
zbrojnych.
 Zadania PCK:
 wspomaganie w czasie konfliktu zbrojnego wojskowej i cywilnej s łużby zdrowia

 prowadzenie działalności humanitarnej na rzecz ofiar konfliktów zbrojnych

 upowszechnianie znajomości międzynarodowego prawa humanitarnego konfliktów zbrojnych

 prowadzenie Krajowego Biura Informacji i Poszukiwań w celu odnajdywania zaginionych w czasie konfliktów zbrojnych i scalania
rozdzielonych przez wojny rodzin

 upowszechnianie zasad i ideałów Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

 współpraca z władzami publicznymi w trosce o zapewnienie poszanowania mi ędzynarodowego prawa humanitarnego

 prowadzenie działalności na rzecz rozwoju krwiodawstwa i krwiolecznictwa oraz pozyskiwania honorowych dawców krwi

 niesienie pomocy ofiarom klęsk żywiołowych lub katastrof w kraju i za granicą

 przygotowywanie społeczeństwa do właściwych zachowa ń w przypadku wyst ąpienia kl ęski i katastrofy

 prowadzenie działalności w dziedzinie opieki i pomocy społecznej

 prowadzenie działalności w dziedzinie ochrony zdrowia, w tym w zakresie poprawy zdrowia publiczne go
 przeciwdziałanie uzależnieniom

 prowadzenie szkolenia w zakresie pierwszej pomocy

 działania na rzecz osób poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych

 prowadzenie działań upowszechniających zasady bezpiecznego zachowania si ę na drodze

 rozwijanie działalności dzieci i młodzieży

 organizacja i prowadzenie placówek edukacyjno-oświatowych, opieku ńczych i socjalnych, wypoczynkowych, rehabilitacyjnych,

leczniczych oraz innych

 działania na rzecz osób niepełnosprawnych

 prowadzenie działań na rzecz mniejszości narodowych

 prowadzenie szkoleń w zakresie aktywizacji zawodowej osób podlegaj ących wykluczeniu spo łecznemu

 realizacja innych zadań zgodnych z celami PCK, w tym zadania publiczne zlecone przez organy administracji pa ństwowej
i samorządowej

 rekrutacja i szkolenie personelu i wolontariuszy niezb ędnych do wykonywania swoich zada ń.

Powstanie PCK

Początek historii Polskiego Czerwonego Krzyża wiąże się z historią Rosyjskiego Czerwonego Krzyża (RCK),
tworzonego w oparciu o ustawę wydaną przez Aleksandra II Romanowa w maju 1867 roku, czyli 36 lat po
upadku powstania listopadowego. W zaborze rosyjskim powstawały placówki działające w oparciu o tę
ustawę (w 1906 roku w Warszawie znajdował się jeden z ośmiu zarządów okręgowych RCK). Wspierając
niepodległościowy wysiłek Polaków, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża w Genewie już w 1915
roku podjął decyzję o utworzeniu specjalnej (na czas wojny) polskiej sekcji Międzynarodowego Komitetu
Czerwonego Krzyża. Na jej czele stanął Karol Potulski. Gdy po rewolucji październikowej i lutowej w 1917
roku w wyniku I wojny światowej Polska odzyskała niepodległość w kraju działało 26 szpitali Czerwonego
Krzyża, 2 szpitale wielkiej księżnej Marii Pawłownej, 14 oddziałów Polskiego Komitetu Ochrony Sanitarnej,
10 szpitali miejskich (zob. Ulica Czerwonego Krzyża w Warszawie).

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości z inicjatywy Stowarzyszenia Samarytanin Polski zwołano 18

stycznia 1919 naradę wszystkich istniejących na ziemiach polskich organizacji kierujących się w działaniu
ideałami Czerwonego Krzyża. Organizacje te podczas narady odbywającej się pod patronatem Heleny
Paderewskiej utworzyły Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Po zatwierdzeniu przez rząd statutu
Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na zebraniu konstytucyjnym 27 kwietnia 1919 wybrano Zarząd
Główny, prezesem został Paweł Sapieha, a po jego rezygnacji Helena Paderewska.
Struktura PCK

Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi PCK są: koła, kluby, grupy i inne zespoły,
w których są zrzeszeni członkowie. Obecnie w PCK działają następujące rodzaje
jednostek podstawowych:
 Kluby Wiewiórka
 Szkolne Koła PCK
 Akademickie Koła PCK
 Grupy Społecznych Instruktorów Młodzieżowych
 Kluby Honorowych Dawców Krwi
 Grupy Ratownictwa
 Grupy Pomocy Humanitarnej.
Jednostki podstawowe wchodzą w skład rejonowej PCK, rejony wchodzą w skład
okręgowej PCK, a okręgi wchodzą w skład krajowej PCK. Kadencja władz PCK trwa 4
lata. Poza tym w PCK działają także:
 Sąd Organizacyjny
 Kapituła Odznaki Honorowej PCK
 Rady Młodzieżowe: Rejonowe, Okręgowe i Krajowa
 Rady Honorowych Dawców Krwi: Rejonowe, Okręgowe i Krajowa.
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ 