Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny

pracy dla studentów

Wyższej Szkoły Biznesu – National Louis
University z siedzibą w Nowym Sączu
Niniejsze szkolenie składa się z następujących
części tematycznych:

1. Regulacje prawne w zakresie BHP

2. Obowiązki rektora, prawa i obowiązki studentów w zakresie
BHP
3. Zagrożenia czynnikami szkodliwymi uciążliwymi i
niebezpiecznymi dla zdrowia
4. Ewakuacja studentów
5. Wypadki studentów
6. Zasady udzielania pierwszej pomoc przedmedycznej
7. Ochrona przeciwpożarowa
Regulacje prawne w zakresie
BHP
BHP to Bezpieczeństwo i Higiena Pracy.
Są to przepisy, które mówią nam jak nasza nauka
powinna wyglądać, jakie spełniać warunki tak,
aby była maksymalnie bezpieczna dla nas oraz
dla otoczenia (kolegów z grupy, nauczycieli
akademickich, pracowników uczelni) oraz aby
podczas nauki zachować higienę.

Każdy student powinien znać przepisy bhp,

choćby poprzez instrukcje bhp, które wiszą
na ścianach w budynku.
Ale bhp to nie tylko zbiór zasad. Jest to także
dziedzina, która bada właściwe warunki
podczas studiowania.

Jak więc łatwo się domyślić bhp określa w

jakich warunkach możemy studiować (jak
powinny wyglądać pomieszczenia, co ma się
w nich znajdować), ile czasu oraz jak długa
powinna być nasza przerwa w nauce.
Przepisy bhp określają także co należy zrobić
podczas wypadku (zaopatrzenie rany, sztuczne
oddychanie itp.) oraz jakie ciężary mogą
podnosić kobiety, jakie mężczyźni.

Państwowa Inspekcja Pracy kontroluje, czy

zasady te są wprowadzone i przestrzegane na
danej uczelni oraz czy studenci są
odpowiednio przeszkoleni. Rektorzy więc
starają się i regularnie szkolą swoich
studentów, aby uniknąć konsekwencji.
Ponadto to także przyczynia się do
zmniejszenia ryzyka zagrożeń podczas nauki.
Jak widać bhp to bardzo ważne przepisy,
których bezwzględnie należy przestrzegać.
Należy egzekwować wszelkie
nieprawidłowości i nieprzestrzeganie ich.
Dzięki temu unikniemy wypadkom w naszej
uczelni i ochronimy studentów.

Obowiązkiem każdego studenta

rozpoczynającego edukacje w Wyższej Szkole
Biznesu w Nowym Sączu jest zapoznanie się z
niniejszą prezentacją oraz zaliczenie testu
sprawdzającego na platformie edukacyjnej.
W trosce o bezpieczeństwo studentów
pobierających naukę w WSB NLU w Nowym
Sączu wszystkie obiekty należące do Uczelni
spełniają wymagania warunkom technicznym
jakie powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie zgodnie z przepisami BHP.

Pomieszczenia, którymi dysponuje WSB w

Nowym Sączu spełniają warunki dotyczące
oświetlenia, wentylacji, ogrzewania i
powierzchni użytkowej, zgodnie z
obowiązującymi normami.
Wszystkie obiekty posiadają niezbędne
pomieszczenia higieniczno sanitarne, które są
utrzymane w stanie pełnej sprawności i
czystości i obowiązkiem każdego studenta jest
taki stan rzeczy podtrzymywać i w należyty
sposób korzystać z tych pomieszczeń które
służą obecnym studentom i przyszłym którzy
również będą chcieli kontynuować swoją
edukacje na naszej uczelni.
Każdorazowo przed rozpoczęciem roku
akademickiego następuje przegląd obiektów
dopuszczający do rozpoczęciem roku
akademickiego następuje przegląd obiektów
dopuszczający do rozpoczęcie zajęć na
Uczelni. Sprawdzany jest regularnie stan
instalacji elektrycznej, wentylacyjnej,
przeciwpożarowej. Sprawdzane jest
wyposażenie w sprzęt przeciwpożarowy i
apteczki pierwszej pomocy.
Rektor może czasowo zawiesić zajęcia, jeżeli w
salach temperatura wynosić będzie poniżej
18ºC bądź w przypadku wystąpienia na danym
terenie klęski żywiołowej, epidemii albo
innych zdarzeń zagrażających życiu lub
zdrowiu studentów. Prowadzenie zajęć
dydaktycznych na Uczelni musi odbywać się
zgodnie z obowiązującymi zasadami BHP,
gwarantować ma to odpowiednie
przygotowanie osoby prowadzącej zajęcia.
 Obowiązki rektora, prawa i
obowiązki studentów w zakresie
BHP
Obowiązki rektora wobec studentów w
zakresie bhp:

1. Rektorzy uczelni mają między inny

obowiązek utrzymywać w stanie
zapewniającym bezpieczne i higieniczne
użytkowanie posiadanych przez uczelnię
obiektów, urządzeń oraz terenów sportowych,
a także zapewnić w wymienionych miejscach
nadzór osób do tego upoważnionych w czasie
realizacji zajęć z wychowania fizycznego i
zawodów sportowych organizowanych przez
uczelnię.
2. Zaopatrzyć pracowników i zapewnić studentom
niezbędne środki ochrony indywidualnej –w
zależności od rodzaju zajęć oraz specyfiki
poszczególnych kierunków studiów, a w przypadku
studentów, również w zależności od prowadzonych
badań.

3. W przypadku stwierdzenia, że miejsce, w którym

mają być prowadzone zajęcia, lub stan znajdujących
się w nim urządzeń może stwarzać zagrożenie
bezpieczeństwa studentów, nie dopuścić do
rozpoczęcia zajęć, wstrzymać zajęcia bądź określić
zadania i sposoby postępowania zapewniające
bezpieczne prowadzenie tych zajęć.
4. Zapewnić, aby prowadzący zajęcia w
warsztatach, pracowniach specjalistycznych i
laboratoriach oraz prowadzący zajęcia
wychowania fizycznego byli przeszkoleni w
zakresie udzielania pierwszej pomocy.

5. Udostępnić studentom, korzystającym z

laboratoriów, warsztatów lub pracowni
specjalistycznych, instrukcje uwzględniające
zasady oraz przepisy bhp.
6. Wyznaczyć osoby odpowiedzialne za
bezpieczeństwo studentów w trakcie
prowadzonych zajęć dydaktycznych.

7. Zapewnić, aby prowadzenie zajęć

dydaktycznych w uczelni odbywało się pod
nadzorem pracownika lub innej osoby
prowadzącej zajęcia, posiadającej
odpowiednie przygotowanie gwarantujące
przeprowadzenie zajęć zgodnie z przepisami
bhp.
8. Zapewnić, aby studenci przed dopuszczaniem do zajęć
przy maszynach i innych urządzeniach technicznych, a
także do zajęć w laboratoriach, warsztatach oraz
pracowniach specjalistycznych, byli zaznajomieni z
zasadami i przepisami bhp oraz wyznaczyć osoby
zobowiązane do zaznajomienia studentów z tymi
zasadami i przepisami.

9. Ustalić zasady postępowania z substancjami i preparatami

chemicznymi, szkodliwymi czynnikami biologicznymi,
substancjami, preparatami oraz czynnikami o działaniu
rakotwórczym lub mutagennym, jak również materiałami
promieniotwórczymi, zgodnie z przepisami dotyczącymi
tych substancji, preparatów, czynników i materiałów.
10. Zapewnić prowadzenie ewidencji oraz
zbieranie i likwidację odpadów
niebezpiecznych wytwarzanych na terenie
uczelni,

11. Zapewnić, aby studenci narażeni na działanie

czynników szkodliwych dla zdrowia podlegali
badaniom lekarskim.
Prawa i obowiązki studentów w zakresie bhp:

1. Rozpoczynający studia mają prawo do szkolenia z

zakresu BHP i P-POŻ.

2. W razie gdy warunki ćwiczeń laboratoryjnych nie

odpowiadają przepisom BHP i P-POŻ i stwarzają
bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia
studenta albo gdy wykonywane przez niego
czynności grożą takim niebezpieczeństwem innym
osobom, student ma prawo powstrzymać się od
wykonywania ćwiczenia, zawiadamiając o tym
niezwłocznie prowadzącego ćwiczenie i podając
motywy swoich spostrzeżeń.
3. Uczelnia jest obowiązana do zapewnienia studentom
niezbędnych środków ochrony indywidualnej
stosownie do rodzaju zajęć i specyfiki
wykonywanych czynności, właściwego oświetlenia,
dostatecznej wentylacji, wystarczającego ogrzewania,
dostępu do urządzeń higieniczno-sanitarnych.

4. Należy znać przepisy BHP i P-POŻ oraz stosować się

do ich postanowień.

5. Wykonywać ćwiczenia zgodnie z wytycznymi

przebiegu ćwiczenia przy zachowaniu regulaminu
ćwiczeń, stosując się do wydawanych w tym zakresie
poleceń i wskazówek prowadzącego ćwiczenia.
6. Dbać o należyty stan powierzonego
stanowiska, sprzętu laboratoryjnego i środków
ochrony osobistej stosując je zgodnie z ich
przeznaczeniem.

7. Niezwłocznie zawiadomić prowadzącego

ćwiczenia o zauważonym wypadku albo
zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz
ostrzec inne osoby o grożącym im
niebezpieczeństwie. Nie zacierać śladów
przyczyn wypadków.
8. Współdziałać z prowadzącym ćwiczenie,
laborantem oraz innymi studentami w
wypełnianiu obowiązków dotyczących BHP i
P-POŻ.

9. Uczestniczyć w udzielaniu pierwszej pomocy

osobom poszkodowanym w wypadku,
wezwaniu pogotowia ratunkowego, policji,
powiadomieniu władz w zabezpieczeniu
miejsca wypadku, ustawieniu znaków
ostrzegawczych i doprowadzeniu lekarza
pogotowia ratunkowego do miejsca wypadku.
 Zagrożenia czynnikami szkodliwymi
uciążliwymi i niebezpiecznymi dla zdrowia
Potknięcia się i poślizgnięcia – najczęstsza
przyczyna wypadków. Wydaje się banalne
zagrożenie ale niosące za sobą bardzo
poważne konsekwencje prowadzące do
złamań kości, zwichnięć stawów i ogólnych
potłuczeniach skończywszy. Dlatego
przeciwdziałając temu zagrożeniu musimy
pamiętać, że przemieszczając się uważamy jak
stąpamy i gdzie wchodzimy.
Upadki ze schodów – schody są realnym
zagrożeniem, które towarzyszy nam
nieodzownie podczas każdego dnia
przebywania na uczelni. Poruszając się po
schodach musimy zachować ostrożność i
przytrzymując się poręczy minimalizujemy
zagrożenie potknięcia się a w konsekwencji
utraty równowagi i upadku.
Mikroklimat w pomieszczeniu jest to zespół warunków
klimatycznych występujących lub sztucznie
wytwarzanych w pomieszczeniu lub jego części.

Kształtują go:
- temperatura
- wilgotność
- ruch powietrza
- promieniowanie cieplne
które działają na człowieka łącznie i nierozerwalnie.
Praca przy komputerze jest pracą uciążliwą,
przyjmujemy wymuszona pozycję ciała, po
pewnym czasie nasz układ mięśniowo –
szkieletowy zaczyna reagować – odczuwamy
dolegliwości np. bóle karku, sztywność
pleców i nóg, drętwienie palców. Dlatego tak
ważna kwestią jest organizowanie stanowisk
przy obsłudze komputerów zgodnie z
zasadami ergonomii oraz w celu
minimalizowania uciążliwości robić przerwy
w pracy.
Maszyny i urządzenia - Przed przystąpieniem
do obsługi maszyn lub urządzeń
wykorzystywanych na zajęciach student
bezwzględnie musi się zapoznać z instrukcja
obsługi i instrukcja bhp dla danego sprzętu,
które znajdują się w salach lub powinny się
tam znajdować. W sytuacji gdy student
zauważy wadliwe działanie maszyny lub
urządzenia zobowiązany jest niezwłocznie
powiadomić o tym prowadzącego zajęcia.
Prąd elektryczny – Poprzez wykorzystywanie
urządzeń będących podłączonych do prądu
elektrycznego, dlatego występuje również zagrożenie
porażenia prądem elektrycznym, co jest efektem
przepływu znacznego prądu elektrycznego przez
tkanki organizmu człowieka, w niekorzystnej sytuacji
może skończyć się poparzeniem lub nawet spalaniem
części tkanek, a także skurczem mięśni, utratą
przytomności lub nawet śmiercią.
Przy obsłudze takich urządzeń trzeba zachować
szczególną ostrożność i każdorazowo sprawdzać stan
przewodów i instalacji elektrycznej. W przypadku
zauważenia pęknięć, załamań i prowizorycznych
podłączeń, wyrywanych gniazd należy jak
najszybciej zgłosić taki stan przełożonemu a
kategorycznie nie wolno dokonywać samodzielnie
jakichkolwiek napraw.
Hałas – jest to czynnik negatywnie wpływający
na organizm człowieka a jest głównie
wytwarzany przez samych zainteresowanych –
czyli studentów będących na przerwie
pomiędzy zajęciami. Skutkiem tego mogą być
problemy w nauce i narażenie na choroby
słuchu. Dlatego też dbajmy o ciszę.
Stres – W powszechnym odbiorze jest uważany
za zjawisko szkodliwe. W rzeczywistości
działanie niepożądane przynosi jedynie zbyt
silny stres (przekraczający indywidualne
możliwości adaptacyjne jednostki) lub zbyt
długotrwały. Stres umiarkowany zwiększa
możliwości radzenia sobie z wymaganiami
adaptacyjnymi otoczenia, dzięki czemu
umożliwia rozwój psychiczny. Wielu badaczy
zjawiska określa go jako podstawowy czynnik
rozwoju.
Ewakuacja studentów
W przypadku groźby lub wystąpienia zagrożenia w
okresie pokoju może być zarządzona ewakuacja.
Ewakuacja to zaplanowane lub doraźne
zorganizowane wyprowadzenie ludzi i
przemieszczenie środków materiałowych z
zagrożonych obiektów do wyznaczonych rejonów
zbiórki.
Ewakuacja mienia nie może odbywać się z narażeniem
na niebezpieczeństwo stanu osobowego uczelni. Jego
ewakuację należy rozpoczynać od najcenniejszych
zbiorów, dokumentacji, sprzętu lub aparatury. Osoba
kierująca akcją podejmuje decyzję w zależności od
zaistniałej sytuacji.
Wszystkie jednostki organizacyjne uczelni w celu
sprawnego przebiegu ewakuacji powinny:

- posiadać wykaz ważnych dokumentów, urządzeń itp.,

które mają być zabezpieczone i w jakiej kolejności;
- posiadać przygotowane opakowania do przenoszenia,
a następnie złożenia dokumentacji i aparatury;
- wyznaczyć osoby odpowiedzialne za poszczególne
zadania;
- przeszkolić i poinformować pracowników w zakresie
wykonywanych przez nich czynności w czasie
ewakuacji.
W czasie ewakuacji przenoszone mienie powinno być
zabezpieczone przed kradzieżą i dostępem osób
nieuprawnionych.
Decyzję o potrzebie i konieczności ewakuacji jednostek
organizacyjnych uczelni, podejmuje Rektor lub
Kanclerz, a w uzasadnionych przypadkach kierownik
jednostki organizacyjnej.
Organizacją ewakuacji kieruje zespół ds. ewakuacji pod
przewodnictwem Kanclerza uczelni, natomiast
bezpośrednią odpowiedzialność za ewakuację
jednostek organizacyjnych ponoszą ich kierownicy.
Ewakuacja następuje w przypadku bezpośredniego
zagrożenia lub uniemożliwienia działalności
jednostki organizacyjnej w miejscu stałej
działalności.
Zasady prowadzenia ewakuacji z zagrożonego
obiektu

1. Ewakuację ludzi i sprzętu przeprowadza się

wyznaczonymi drogami i wyjściami do rejonów
zbiórki.
2. W pierwszej kolejności prowadzi się ewakuację ludzi
następnie dóbr kultury, dokumentacji i mienia
uczelni.
3. W przypadku zagrożenia obiektu skażeniem
chemicznym, biologicznym lub podłożeniem
ładunku wybuchowego prowadzi się wyłącznie
ewakuację ludzi.
4. Po ogłoszeniu decyzji o przeniesieniu postępować
zgodnie z procedurami działania na wypadek
wystąpienia zagrożenia.
Zasady postępowania po ogłoszeniu decyzji o ewakuacji

1. Stosować się do przekazywanych zaleceń kierującego akcją

ratunkową.
2. Przystąpić do realizacji wcześniej ustalonych zadań.
3. Wyłączyć urządzenia elektryczne, gazowe, wodociągowe
zamknąć okna i drzwi (nie zamykać drzwi na klucz).
4. Przygotować do ewakuacji lub zabezpieczyć dane
informatyczne, wytypowane mienie, dobra kultury,
dokumenty, itp.
5. Zabrać dokumenty, rzeczy osobiste i udać się do
wyznaczonego rejonu.
6. Powiadomić kierownictwo akcji o zakończeniu ewakuacji.
Zasady postępowania po zakończeniu ewakuacji

1. Po zakończeniu ewakuacji obiekt podlega zabezpieczeniu i

ochronie.
2. Za ochronę i zabezpieczenie mienia poszczególnych jednostek
organizacyjnych odpowiada jej kierownik.
3. W zależności od rodzaju zagrożenia na terenie obiektu
pozostają pracownicy ochrony oraz osoby funkcyjne.
4. Ewakuowane do rejonu zastępczego środki materiałowe
zabezpiecza się przed kradzieżą zniszczeniem lub
uszkodzeniem.
5. W rejonie zbiórki ewakuowane osoby powinny przebywać do
czasu otrzymania informacji o dalszym sposobie
postępowania.
6. Kierownik jednostki organizacyjnej zabezpiecza pomoc
sanitarną i socjalną dla osób poszkodowanych.
Uruchomienie procedury ewakuacyjnej

O rozpoczęciu akcji, kolejności i sposobie

ewakuacji decyduje Rektor, Kanclerz,
kierownik jednostki organizacyjnej lub
kierujący akcją ratowniczą.

Decyzję o uruchomieniu procedury

ewakuacyjnej przez kierownika jednostki
organizacyjnej przekazuje się natychmiast
Rektorowi i Kanclerzowi.
Wypadki studentów
Za wypadek studenta uważa się:

1. Zdarzenie nagłe,
2. Wywołane przyczyną zewnętrzną,
3. Mające bezpośredni związek z zajęciami
odbywanymi przez studenta na Uczelni bądź
organizowanymi przez Uczelnie.
4. Powodujące uraz lub śmierć poszkodowanego
studenta
Głównym celem władz Uczelni jest dążenie do
maksymalnego ograniczenia wszelkiego rodzaju
zagrożeń które mogły by skutkować wypadkiem
studenta.

Niestety jednak wypadek jest zdarzeniem losowym,

którego do końca przewidzieć nie możemy. Dlatego,
gdy student ulegnie wypadkowi w czasie
przebywania na terenie Uczelni w przerwie pomiędzy
zajęciami to o zdarzeniu takim jest zobowiązany
powiadomić jak najszybciej właściwy sekretariat dla
swojego kierunku (o ile oczywiście jest w stanie).
Osoba będąca świadkiem takiego zdarzenia również
jest zobowiązana do przekazania takiej informacji do
sekretariatu.
Zakazane jest:

1. Przynoszenie, spożywanie na terenie Uczelni oraz w czasie

zajęć organizowanych poza jej terenem napojów
alkoholowych, narkotyków i innych środków odurzających.
2. Przynoszenie i przechowywanie na terenie Uczelni i w miejscu
organizowanych zajęć poza jej terenem materiałów,
przedmiotów mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia lub
życia własnego lub innych osób.
3. Użytkowanie uszkodzonego sprzętu urządzeń technicznych
oraz używanie ich niezgodnie z przeznaczeniem.
4. Wchodzenie i przebywanie w miejscach niedozwolonych.
5. Opuszczanie zajęć bez zgody i wiedzy prowadzącego zajęcia.
Zasady udzielania pierwszej pomoc
przedmedycznej
Psychologiczne i prawne aspekty
udzielania pomocy
przedmedycznej w nagłych
wypadkach
Zawsze należy postępować w myśl złotej maksymy:

„PRZEDE WSZYSTKIM NIE SZKODZIĆ”.

Niektóre choroby nieuchronnie kończą się śmiercią,

nawet przy najlepszej opiece lekarskiej.

Pierwszym, najgorszym wrogiem człowieka, który

uległ wypadkowi, zasłabł, czy też doznał ataku
serca, jest czas, zaś drugim – bezradność
otaczających go ludzi. Niewielu z nas wie, jak się
zachować w takiej sytuacji, jak ratować ludzkie
życie.
 Udzielając pierwszej pomocy, nigdy nie należy
ryzykować swojego bezpieczeństwa.

W każdej sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia

osoby poszkodowanej należy wzywać pogotowie.

Każdą sytuację należy najpierw ocenić, a następnie

przedsięwziąć stosowne do zagrożenia środki
bezpieczeństwa.

Najpierw udziela się pomocy najciężej

poszkodowanym, a dopiero potem można się zająć
innymi osobami.
 ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA NIEUDZIELENIE
POMOCY

Art.. 162. KK
§ 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu
grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty
życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie
udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia
siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty
życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega
karze pozbawienia wolności do lat 3.
Obowiązek udzielania pomocy
 § 2.       Nie podlega karze, kto nie udziela
pomocy, do której jest konieczne poddanie się
zabiegowi lekarskiemu, albo w warunkach, w
których jest możliwa natychmiastowa pomoc ze
strony instytucji lub osoby bardziej do tego
powołanej.
 Rozpoznanie zagrożenia i
postępowanie na miejscu zdarzenia,
wzywanie kwalifikowanej pomocy
 Wzywanie pomocy
POGOTOWIE RATUNKOWE NALEŻY
WZYWAĆ DZWONIĄC POD NUMER
ALARMOWY:
999
Można skorzystać z numeru alarmowego,
który obowiązuje we wszystkich krajach
Unii Europejskiej:
112
Odpowiedz na pytania dyspozytora:
Co się stało ?
rodzaj wypadku lub zachorowania (np. wypadek
samochodowy, upadek z wysokości, zasłabnięcie itp.)

Jaki jest stan osoby wymagającej pomocy ?

czy jest przytomna, czy oddycha, czy się rusza, czy na coś w
przeszłości chorowała. Jeżeli jest to wypadek - ile osób jest
poszkodowanych i jaki jest ich stan ogólny.

Gdzie to się stało ?

miejsce wypadku lub zachorowania, miejscowość, w miarę
dokładny adres, jakieś charakterystyczne punkty
topograficzne ułatwiające zespołowi ratunkowemu
dotarcie do miejsca zdarzenia.
Odpowiedz na pytania dyspozytora:
cd
Jak się nazywa ?
ewentualne dane osobowe (imię, nazwisko, wiek) osoby potrzebującej
pomocy. Jeżeli jest to osoba nieznajoma – po prostu powiedz, że jej nie
znasz.

Kim Ty jesteś jako osoba wzywająca ?

twoje nazwisko i numer telefonu z którego dzwonisz. Pamiętaj, że w
przypadkach wątpliwych (podejrzenie fałszywego wezwania,
niedokładne dane adresowe lub przerwanie rozmowy) dyspozytor
może potwierdzić wizytę, uściślić adres lub ponownie nawiązać
rozmowę .

Pamiętaj!!! Nigdy pierwszy nie rozłączaj się, ponieważ po zebraniu

wywiadu dyspozytor przekaże Ci informacje jak postępować do czasu
dotarcia zespołu ratowniczego. Często takie proste zabiegi medyczne
mogą uratować życie potrzebującym pomocy.
 Łańcuch Ratunku
Ogniwo pierwsze – Czynności doraźne
Ogniwo drugie – Wezwanie pomocy
Ogniwo trzecie - Właściwa pierwsza pomoc
Ogniwo czwarte - Kwalifikowany transport medyczny
Ogniwo piąte - Pomoc lekarska

Pierwsza pomoc to trzy pierwsze ogniwa łańcucha ratunku. Siła całego

łańcucha zależy od siły najsłabszego jego ogniwa, stąd wszystkie
ogniwa są równie istotne.

Podstawowym zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest

utrzymanie przy życiu poszkodowanego, a także wykonanie czynności
mających na celu zapobieżenie powikłaniom w trakcie dalszego
ewentualnego leczenia.

Drugim, równie istotnym jego zadaniem jest wezwanie pomocy i

zabezpieczenie miejsca zdarzenia.
 DO NAJWAŻNIEJSZYCH CZYNNOŚCI W ZAKRESIE
PIERWSZEJ POMOCY NALEŻĄ:

1. Zabezpieczenie miejsca wypadku;

2. Sprawdzenie stanu poszkodowanego (podstawowych funkcji życiowych
-krążenia, oddechu i świadomości, zlokalizowanie odniesionych
urazów);
3. Zapewnienie sobie pomocy, wezwanie pogotowia ratunkowego lub
innych specjalistycznych służb ratowniczych;
4. Prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zatamowanie
krwotoków i działanie przeciwwstrząsowe;
5. Wykonanie pozostałych/innych czynności ratunkowych zależnych od
stanu poszkodowanego;
6. Ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej (jedynie jeżeli
poszkodowany jest nieprzytomny).

Ze względu na brak specjalistycznego wykształcenia, świadek zdarzenia

zajmuje się tylko tym, co najważniejsze, udziela tylko NIEZBĘDNEJ
POMOCY!
 Na czynności doraźne ratujące
życie
 Ewakuacja ofiary z miejsca zagrożenia,
 Resuscytacja, reanimacja,
 Opanowanie groźnego krwawienia,
 Ułożenie na boku,
 Walka ze wstrząsem,
 Zabezpieczenie miejsca wypadku.
 Ewakuacja ofiary
 W wypadku komunikacyjnym natychmiast
zabezpieczyć miejsce zdarzenia trójkątem
ostrzegawczym (bez takiego ostrzeżenia
zagrożenie może się rozszerzać).
 W wypadku innego rodzaju usunąć
przeszkody utrudniające lub uniemożliwiające
czynności ratownicze.
 Ewakuacja ofiary
 Jeśli to możliwe, poszkodowanego należy
jak najdelikatniej wydobyć, by ułatwić
dalsze czynności ratownicze.
 Służy temu np. chwyt Rautka
Ocena stanu poszkodowanego
 Ocena stanu poszkodowanego
i pierwsza pomoc
tak
Poszkodowany
przytomny Obserwacja

nie
Poszkodowany tak
Pozycja boczna
oddycha bezpieczna
nie
Czy zachowane tak
Udrożnienie dróg oddecho-
krążenie wych, sztuczny oddech
nie
Masaż serca,
sztuczny oddech
 Podstawowe czynności
resuscytacyjne osób dorosłych
 Reanimacja a resuscytacja
 Jeżeli w wyniku czynności ratowniczych oprócz
przywrócenia krążenia, oddychania i czynności
układu nerwowego, choremu wraca świadomość, to
jest to stan reanimacji.
 Jeżeli uzyskamy tylko przywrócenie podstawowych
funkcji życiowych bez powrotu świadomości, to jest
to stan resuscytacji. Występuje on wtedy, gdy
czynności ratownicze zostały podjęte po upływie
dłuższego okresu czasu od momentu zaniknięcia
objawów życia.
 Gdzie szukamy tętna?
 Tętnice szyjne wewnętrzne (2-3 cm bocznie od
chrząstki tarczowatej)
 Tętnice promieniowe (wewnętrzne
powierzchnie nadgarstków po stronie kciuka)
 Tętnice udowe (1/3 wewnętrzna pachwin)
 Tętnice pachowe (u małych dzieci)
 Sposoby kontroli oddechu
 Wzrokowe (obserwacja ruchów klatki
piersiowej)
 Słuchowe (nasłuchiwanie szmerów
oddechowych)
 Palpacyjne (wyczuwanie ruchów
oddechowych)
 Cechy osoby nieprzytomnej
 Brak reakcji na bodźce słowne
 Brak reakcji na bodźce bólowe
 Z reguły ciało wiotkie
 Objawy nagłego zatrzymania
krążenia
 Pewne
 Brak tętna na dużych tętnicach
 Brak oddechu

 Osoba nieprzytomna

 Dodatkowe
 Sinica powłok
 Szerokie, sztywne źrenice
 Objawy zatrzymania krążenia
 brak tętna - badamy na tętnicach szyjnych wspólnych
lub promieniowych;
 brak oddychania - zatrzymanie krążenia może
nastąpić równocześnie z zatrzymaniem wentylacji lub
wkrótce potem; nie występuje zjawisko odwrotne -
zatrzymanie krążenia nie poprzedza nigdy
zatrzymania oddychania;
 brak odruchów (rozszerzenie i sztywność źrenic) -
rozszerzenie źrenic następuje 1- 1,5 min po ustaniu
krążenia mózgowego;
 Z reguły skazane na
niepowodzenie są sytuacje, gdy:
 zatrzymanie serca jest wynikiem od dawna toczącego
się w ustroju procesu chorobowego, np.:
 niewydolności krążenia,
 zapalenia płuc,
 ciężkiej miażdżycy,
 choroby nowotworowej.
 nie istnieje szansa wyrównania zaburzeń, które
doprowadziły do zatrzymania serca, np.:
 nieopanowane krwawienie z wielkiego naczynia
(przerwanie aorty, pęknięcie serca)
 nie podejmuje się jednocześnie wentylacji płuc.
 Udrożnienie dróg oddechowych
 Aby nasze czynności były efektywne powinniśmy
zapobiec niedrożności górnych dróg oddechowych do
której najczęściej dochodzi w wyniku zapadania się
języka blokującego wejście do krtani. Aby to zrobić
należy:
 skontrolować jamę ustną usuwając z niej resztki pokarmu,
protezy zębowe czy też muł ofiarom utonięć
 położyć chorego na wznak a następnie trzymając jedną
dłoń na czole ofiary odchylić głowę do tyłu oraz
jednocześnie dwoma palcami drugiej ręki unieść
podbródek do góry
 Udrożnienie dróg oddechowych
 przesunąć żuchwę ku przodowi tak, aby zęby
dolne znalazły się przed górnymi
 Jeśli podejrzewamy uszkodzenie
kręgosłupa szyjnego nie powinniśmy
odginać głowy do tyłu. Możemy jednak
przesunąć żuchwę do przodu oraz
powinniśmy unieruchomić kręgosłup
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne

NIE REAGUJE

Zawołaj o pomoc

Udrożnij drogi oddechowe

BRAK PRAWIDŁOWEGO ODDECHU

Zadzwoń na numer 112 lub 999

30 uciśnięć
klatki piersiowej

2 oddechy ratownicze
30 uciśnięć klatki piersiowej
 Masaż serca
 Klęcząc lub stojąc
obok ofiary,
ratownik
rytmicznie i dość
silnie uciska w 1/3
mostka,
 Masaż serca
 w rytmie 60-70 (100)
razy na minutę.

 30 uciśnięć mostka na 2
wdechy, rozpoczyna się
od uciśnięć klatki
piersiowej.
Warunki skutecznego masażu serca
 Twarde
 podłoże
Twarde podłoże
 Właściwy
 punktprzyłożenia
Właściwy punkt przyłożenia rąk:
rąk:

 1/3 dolnamostka
1/3 dolna mostka(2(2 palce
palce powyżej
powyżej końca
końca mostka)
mostka)
 Do klatki piersiowej przylegają tylko
 Do klatki piersiowej przylegają tylko
nadgarstki!!!
nadgarstki!!!
 Właściwa częstość uciśnięć (80-100/min)
 Właściwa częstość uciśnięć (80-100/min)
Głębokość ucisku
 Głębokość
 ucisku3-5 cmcm
3-5
 Wyprostowane
 ramiona
Wyprostowane ramiona
 Objawy skutecznej reanimacji
 Obecność ruchów klatki piersiowej podczas
wentylacji
 Obecność tętna na dużych naczyniach
przy każdym uciśnięciu mostka
 Zaróżowienie skóry pacjenta
 Zwężenie się źrenic
 Pojawianie się poronnych oddechów pacjenta
 Powrót świadomości u niektórych
 Przerwanie postępowania
resuscytacyjnego
 Zawsze jest decyzją lekarza
 Następuje w chwili stwierdzenia
nieodwracalnych cech śmierci
 Następuje w chwili powrotu
hemodynamicznie skutecznej pracy serca i
stabilizacji stanu pacjenta
 Błędy podczas resuscytacji
 Zbyt długa przerwa w czynnościach
reanimacyjnych (nie powinna trwać powyżej
5s, wyjątek – intubacja, <15s)
 Uciskanie górnej części mostka
 Uciskanie okolicy serca (na lewo od mostka)
 Odrywanie dłoni od klatki piersiowej
pomiędzy uciśnięciami
 Błędy podczas resuscytacji cd.
 Ucisk żeber pacjenta palcami ratownika
 Brak kontroli efektów reanimacji w krótkich i
regularnych odstępach czasu
 Brak synchronizacji wentylacji i masażu serca
 Reanimacja
 Warunkiem powodzenia reanimacji jest
dostatecznie wczesne podjęcie zabiegów
reanimacyjnych, prawidłowe ich wykonanie, a
następnie wezwanie kwalifikowanej pomocy
medycznej.
 Decyzja zaniechania akcji ratowniczej należy
do lekarza.
Algorytmy postępowania nauka
praktyczna resuscytacji
krążeniowo-oddechowej
Oceń bezpieczeństwo
Oceń czy poszkodowany
reaguje
Wołaj o pomoc
Udrożnij drogi oddechowe
Oceń oddech
 Jeżeli poszkodowany nie
oddycha prawidłowo wezwij
pomoc
 Decyzję o rozpoczęciu
resuscytacji krążeniowo-
oddechowej (RKO)
podejmuje się, gdy
poszkodowany nie
reaguje i nie oddycha
prawidłowo.
W przypadku dorosłych
pomija się 2 początkowe
oddechy ratownicze i
uciska klatkę piersiową
30 razy natychmiast po
potwierdzeniu NZK
Rozpocznij uciskanie klatki
piersiowej
Ratownicy powinni być
nauczani układania rąk
centralnie na klatce
piersiowej, a nie
czasochłonną metodą
identyfikacji łuku
żebrowego.
Wykonaj dwa oddechy
Każdy oddech ratowniczy
powinien być
wykonywany przez 1
sek., a nie 2 sek.
BLS
 W przypadku osoby
dorosłej stosunek uciśnięć
klatki piersiowej do
oddechów wynosi 30:2.
Opatrywanie ran, unieruchamianie
kończyn w przypadku zwichnięć lub
złamań itp..
 Krwawienie z nosa
 Chorego należy wygodnie posadzić (nie wolno
kłaść),
 Pochylić głowę do przodu
 Na nos, czoło i kark położyć zimny kompres.
 Nie należy łykać krwi (może o wywołać wymioty)
 Do nozdrzy wsunąć tampon gazy nasycony uprzednio
wodą destylowaną (koniec tamponu powinien
wystawać z nosa),
 Część źródeł nie zaleca zatykania nozdrzy
 Wstrząs - objawy
 Objawy wstrząsu są proporcjonalne do ciężkości i
okresu działania jego przyczyny:
 szybki, płytki oddech,
 bladość i chłód skóry,
 wargi przybierają odcień bladosiny,
 bledną łożyska paznokci, po ich uciśnięciu bardzo powoli
różowieją,
 chory jest niespokojny i lękliwy, drży,
 na czole występuje zimny, lepki pot,
 bardzo wysokie tętno (180-200 uderzeń na minutę).
 Wstrząs - postępowanie
 Czynności ratujące:
 tamujemy krwawienia (jeśli jest to krwawienie
zewnętrzne),
 układamy chorego w pozycji przeciwwstrząsowej (nogi
uniesione na wysokość około 30-40 cm powyżej poziomu
głowy),
 chronimy przed utratą ciepła,
 uspokajamy chorego,
 systematycznie kontrolujemy tętno i oddech (co 1 minutę),
 zakaz palenia oraz podawania pokarmu i alkoholu,
 nie wolno przewozić chorego przypadkowym środkiem
transportu.
Pozycja przeciwwstrząsowa
 Wstrząs - postępowanie
 Ułożenie przeciwstrząsowe nie powinno być
stosowane przy urazach czaszkowo-
mózgowych, duszności, nagłych bólach w
klatce piersiowej i nadbrzuszu.
 Ciało obce – postępowanie
 Ciała obce pozostawia się w ranie. Wyjąć je może
tylko lekarz
 Ciała obce mogą być usuwane z rany tylko przez
lekarza i ta czynność nie wchodzi w zakres pierwszej
pomocy. Niewprawne próby usuwania grożą
pozostawieniem w ranie fragmentów ciała obcego, a
także stanowią niebezpieczeństwo wprowadzenia
dodatkowego zakażenia.
 Większe ciała obce o gładkich brzegach często
tamponują ranę i zapobiegają tym samym powstaniu
dużego krwawienia.
 Ciało obce w oku
 Gdy ciało obce znajduje się pod górną powieką,
polecamy pacjentowi kierować wzrok ku dołowi.
Górną powiekę nakładamy na dolną. Wówczas rzęsy
dolnej powieki "wymiatają" wewnętrzną stroną
powieki górnej.
 W przypadku gdy ciało obce znajduje się pod dolna
powieką, polecamy pacjentowi patrzeć w górę.
Odchylamy powiekę na około 0,5 cm i usuwamy
ciało obce wilgotnym rożkiem chusteczki do nosa,
kierując się od strony zewnętrznej do nosa.
 Ciało obce w oku
 Nie usuwać szkieł kontaktowych.
 Ciała obce znajdujące się w gałce ocznej
usunąć może tylko lekarz. Należy pamiętać, że
nieumiejętne usuwanie grozi ciężkim
uszkodzeniem oka.
 Ciało obce w nosie i uchu
 Ciało obce w nosie
 Jedyne co może zrobić poszkodowany to zatkać
druga dziurkę i spróbować wydmuchnąć.
 Użycie jakichkolwiek narzędzi grozi wystąpieniem
krwawienia.
 Ciało obce w uchu
 Należy spróbować przez zwyczajne potrząsanie
głową.
 Nie wolno manipulować w przewodzie
słuchowym.
 Ciało obce w przełyku
 Utkwienie w przełyku ciała obcego jest brane
pod uwagę w przypadku ściskającego bólu i
trudności w przełykaniu. W takiej sytuacji
chorego należy sprowokować do wymiotów.
 Bandażowanie
 polega na nakładaniu opasek zwanych bandażami
w celu umocowania opatrunku lub
unieruchomienia stawu bądź kończyny.
 Stosujemy opaski z gazy lub innego materiału (np.
bandaż elastyczny wykonany z rozciągliwego
materiału czy przylepca), dzięki którym lepiej
utrzymywany jest opatrunek lub lepiej
unieruchomiona jest owinięta część ciała.
 Rodzaje opatrunków
 Wyróżniamy następujące rodzaje opatrunków:
 opatrunek ochronny - zakładany na rany w celu ochrony
przed szkodliwym działaniem środowiska
zewnętrznego (przede wszystkim przed zakażeniem),
 opatrunek uciskowy - stosowany w celu zatrzymania
krwawienia,
 opatrunek unieruchamiający - stosowany w
przypadkach złamań, zwichnięć oraz w rozległych
uszkodzeniach (np. zmiażdżenie kończyny).
 Unieruchamianie kończyn
 Unieruchomienie - złamanie i zwichnięcie należy
unieruchomić bez uprzednich prób repozycji w takim
ustawieniu, w jakim kończyna znajduje się po wypadku.
 Przy złamaniach obowiązuje unieruchomienie przynajmniej
dwu sąsiednich stawów, pomiędzy którymi kość uległa
złamaniu.
 W przypadku zwichnięć unieruchamiamy zwichnięty staw.
Postępowanie z osobą nieprzytomną polega na ułożeniu
ratowanego w „pozycji bocz­nej ustalonej", która zapobiega
zapadaniu języka i zachłyśnięciu się treścią pokarmową.
 Ułożenie pacjenta
 Przy zachowanym oddechu – pozycja boczna
bezpieczna
 Przy braku oddechu – na wznak na twardym
podłożu (i reanimacja)
 Po udanej reanimacji – pozycja boczna bezpieczna
 Pacjent przytomny może być pozostawiony w
pozycji dla niego wygodnej, ale wymaga
wnikliwej obserwacji
 Ułożenie pacjenta – pozycja
boczna bezpieczna
 Na boku
 Usta stanowią
najniższy punkt ciała
 Tchawica przebiega
skośnie w dół
 Należy odciągnąć szyję
i odgiąć głowę
 Ułożenie pacjenta przytomnego
 Na wznak z lekko uniesioną głową – pozycja relaksowa
 Na wznak z wałkiem pod kolanami – przy urazie (bólu)
brzucha
 Z uniesionymi nogami (30-40 cm) – pozycja
przeciwwstrząsowa (lub całe ciało głową w dół
– 10-15°)
 Z uniesionym tułowiem – urazy czaszkowo-mózgowe,
lekka duszność
 Pozycja półsiedząca (z podparciem rękami) – znaczna
duszność, uraz klatki piersiowej
 Płasko na wznak – uraz kręgosłupa
 Ochrona
przeciwpożarowa
 Oznakowanie bezpieczeństwa
 drogi ewakuacyjne w sposób zapewniający
dostarczenie informacji niezbędnych do
ewakuacji,
 miejsca usytuowania urządzeń
przeciwpożarowych,
 elementy sterujące urządzeniami
przeciwpożarowymi,
 miejsca lokalizacji przeciwpożarowych
wyłączników prądu, głównych zaworów
gazu oraz materiałów niebezpiecznych
pożarowo,
 pomieszczeń, w których występują
materiały niebezpieczne pożarowo.
Oznakowanie bezpieczeństwa -
znaki ewakuacyjne

PN-92/N-01256.02 Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.

Obowiązki w wypadku pożaru lub innego
zagrożenia (1)
Kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe
zagrożenie, obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić
osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz
jednostkę ochrony przeciwpożarowej, bądź policję

Źródło: Art. 9 Ustawy o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r.

Obowiązki w wypadku pożaru
lub innego zagrożenia (2)
Studenci winni znać swoje zadania na
wypadek pożaru, w szczególności:
umieć alarmować straż pożarną,
umieć posługiwać się podręcznym sprzętem
gaśniczym,
umieć postępować w wypadku powstania
pożaru na terenach uczelni w tym
współpracować ze służbami ratowniczymi.
 Obowiązki w wypadku pożaru
lub innego zagrożenia (3)
 zachować spokój, ostrzec współpracowników,
 zaalarmować straż pożarną,
998 lub 112
 odłączyć spod napięcia urządzenia elektryczne, wyłączyć
instalacje wentylacyjne, transportowe i grzewcze,
 zamknąć główny zawór gazowy, zablokować rurociągi,
 natychmiast opuścić miejsca niebezpieczne
oznakowanymi drogami ewakuacyjnymi,
 nie używać wind
Ratowanie życia ludzi ma pierwszeństwo
przed gaszeniem pożaru
 Skutki korzystania z wind
 zaczadzenie,
 zatrucie gazami pożarowymi,
 dostanie się w ciąg bardzo gorącego
powietrza, co może spowodować
dotkliwe poparzenia lub nawet śmierć
 Zagrożenia powstające podczas
pożaru

• Brak tlenu.
• Wysoka temperatura.
• Gęsty dym utrudniający widoczność.
• Żrące, drażniące i trujące gazy/pary
- dwutlenek węgla, tlenek węgla (CO2, CO),
- gazy nitrozowe, amoniak, wodorotlenek,
- żrące lub powodujące korozję pary kwasów,
powstające w czasie spalania tworzyw
sztucznych
 Alarmowanie Straży Pożarnej
 nacisnąć ręczny sygnalizator pożaru

 z najbliższego telefonu połączyć się ze

stanowiskiem alarmowania straży i zgłosić:
- co się pali?
(rodzaj pomieszczenia lub jaki budynek itp.
względnie rodzaj innego zdarzenia przy którym
niezbędna jest interwencja służb ratowniczych),
- gdzie się pali?
(adres, jakie jest zagrożenie? czy w obiekcie
znajdują się ludzie, jakie obiekty są w
sąsiedztwie i czy są zagrożone?)
- kto zgłasza?
 Podział pożarów w zależności
od palącego się materiału i sposobu
jego spalania
 Pożary materiałów stałych, zwykle pochodzenia
organicznego, których normalne spalanie zachodzi
z tworzeniem żarzących się węgli
 pożary cieczy i materiałów stałych topiących się

 pożary gazów

 pożary metali
 pożary tłuszczu i oleju w urządzeniach
kuchennych
 Sprzęt gaśniczy
 Koce gaśnicze,
 Gaśnice,
 Wewnętrzne hydranty pożarowe
 Koc gaśniczy – sposób użycia

 chwytamy koc oburącz za

uchwyty zwisające u dołu
futerału,
 rozwijamy koc przez
strzepnięcie,
 podbiegamy do ognia
 narzucamy koc na palący się
przedmiot i przez
przyduszenie obrzeży staramy
się dokładnie odizolować
miejsce pożaru od dostępu
powietrza
Odizolowanie miejsca pożaru od
dostępu powietrza
Typy gaśnic – gaśnice proszkowe (1)

ZALETY
 nietoksyczność, neutralność
 duża zdolność penetracji ognia, chłodzenie i
tworzenie warstwy izolacyjnej przed ogniem
 możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych
 proszki fosforanowe posiadają zwiększoną
odporność na wilgoć, wstrząsy i gaszą pożary
grupy A
 gasi skutecznie pożary gazów

ZASTOSOWANIE
 proszki fosforanowe gaszą pożary grupy A, B, C
 proszki węglanowe gaszą pożary grupy B, C
 urządzenia elektryczne pod napięciem do 1 kV
 pożary grup D (proszek D)
Typy gaśnic – gaśnice proszkowe (2)

PRZECIWWSKAZANIA
nie powinno się gasić:
 części ruchomych maszyn
 komputerów i sprzętu
elektronicznego
DZIAŁANIE
 wyciągnąć zawleczkę
bezpieczeństwa
 nacisnąć dźwignię

 uwolniony proszek i jego wydajność

kontroluje się zaworem

Typy gaśnic – gaśnice śniegowe (1)

ZALETY

 
• środek gaśniczy nie wymaga do uwolnienia
czynnika wyzwalającego
• zbija mechanicznie płomień dzięki sile podmuchu
• działa tłumiące wypychając tlen gazem
obojętnym
• działa chłodzące, temperatura CO2: -78°C
                            

• nie pozostawia śladów po użyciu

                    

• stosuje się do gaszenia urządzeń pod napięciem

ZASTOSOWANIE
pożary grupy B i C
urządzenia i instalacje pod napięciem do 1 kV
Typy gaśnic – gaśnice śniegowe (2)

PRZECIWWSKAZANIA

 
 nie wolno gasić:
 pożarów siarki, węgla, metali lekkich,
materiałów, obok których są związki
cyjanków
 palących się ludzi
                            

 silnie rozgrzanych elementów konstrukcji

urządzeń
                    

DZIAŁANIE
 wyciągnąć zawleczkę
 nacisnąć dźwignię uwalniającą CO
2
 wydajność kontrolować zaworem
Urządzenia gaśnicze układów
elektronicznych

 przeznaczone są do gaszenia np.:

monitorów, komputerów, sprzętu RTV,
rozdzielni i szaf sterowniczych
znajdujących się pod napięciem,
 urządzenie nie powoduje powstania
zjawiska tzw. szoku termicznego, jaki
powstaje w czasie użycia typowej
gaśnicy śniegowej,
 urządzenie posiada prądownicę, która
umożliwia precyzyjne kierowanie
strumieniem gazu podczas gaszenia, nie
powodując zniszczeń w najbliższym
otoczeniu.
Typy gaśnic – gaśnice pianowe (1)

ZALETY
 zapewnia szybkie chłodzenie przez
skroplenie środka w kontakcie z
pożarem
 tworzy powłokę odcinającą
wydzielanie par palnych cieczy i
uniemożliwia ponowne zapalenie
 może być użyta do gaszenia
urządzeń elektrycznych, jeżeli
posiadają informacje o dopuszczeniu

ZASTOSOWANIE
 pożary grupy A, B
Typy gaśnic – gaśnice pianowe (2)

PRZECIWWSKAZANIA
nie gasić:
 ciał reagujących z wodą, jak np.
sód, potas, karbid, wapno
 ciał palących się w postaci żaru w
wysokich temperaturach
 instalacji i urządzeń
elektrycznych pod napięciem

DZIAŁANIE
 wyciągnąć zawleczkę
bezpieczeństwa nacisnąć dźwignię
 skierować zawór na źródło ognia
naciskając dźwignię
Hydrant wewnętrzny

PRZEZNACZENIE

Hydrant jest to urządzenie

służące do bardzo
efektywnego zwalczania
pożarów dzięki
natychmiastowemu dostępowi
ciągłego zaopatrzenia w wodę.
Wodą nie wolno gasić:
1. Substancji, które pod
wpływem wody wytwarzają
ciepło i gazy palne (sód,
karbid, potas),
2. Płynów łatwopalnych
lżejszych od wody (nafta,
benzyna, olej opałowy),
3. Instalacji i urządzeń
elektryczne pod napięciem
Zasady gaszenia ognia przy pomocy
podręcznego sprzętu gaśniczego
 Zapamiętaj
 Za stan bezpieczeństwa i higieny pracy na uczelni odpowiada Rektor.
 Jeżeli stwierdzimy, że u poszkodowanego w ranie tkwi obce ciało (szkło,
kawałek metalu, nóż) należy, nie wyjmując ciała obcego z rany, opatrzyć
ranę, stabilizując ciało obce opatrunkiem i wezwać karetkę.
 W czasie pożaru pierwszeństwo maja czynności związane z ratowaniem
zdrowia i życia ludzi.
 Ze względu na rodzaj materiału palnego pożary podzielono na grupy A, B,
C, D, F.
 Wypadek przy pracy (studenta) to każde nagłe zdarzenie wywołane
przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć i które nastąpiło w
czasie zajęć w szkole wyższej lub zajęć na studiach doktoranckich albo w
czasie odbywania praktyki przewidzianej organizacją studiów lub nauki.
Dziękuję za uwagę