Biosfera

Prezentację przygotował
Starodubov Dmytro 1-B
biosfery na planetach innych
• Biosfery na planetach innych niż
Ziemia są nieznane. Uważa się, że
biosfery bakteryjne lub podobne
biosfery istnieją na Marsie, Wenus,
Europie i prawdopodobnie na
innych mniejszych planetach i ich
księżycach. Ogólne procesy
biologiczne w biosferze bada nauka
o cyklu biologicznym —
biosferologia (zakład ekologii).
Ponadto biosfera jako część
geograficznej powłoki Ziemi jest
badana przez nauki o Ziemi — dział
geografii ogólnej.
Historia
• Pierwsze pomysły dotyczące biosfery
jako „obszaru życia” i zewnętrznej
powłoki Ziemi należą do Zh.-B. Lamarck.
Termin „biosfera” został po raz
pierwszy użyty przez austriackiego
geologa E. Suessa (1875), nazywając go
oddzielną skorupą Ziemi wypełnioną
życiem. VI Vernadsky szczegółowo
rozwinął doktrynę biosfery. W jego
pracach naukowych termin „biosfera”
pojawił się po raz pierwszy w 1911 r. W
1926 roku opublikował książkę
„Biosfera”, w której nauczał o
biosferze jako specjalnej sferze Ziemi,
do której należy sfera dystrybucji
materii ożywionej.
 Bios (ze starogreckiego βιος – życie) to zbiór
wszystkich organizmów (biontów) zamieszkujących
Ziemię.

Rozmieszczenie biosu Ziemi jest określone przez

granice biosfery jako części geograficznej
otoczki, w której rozmieszczone są organizmy

bios żywe.

Bios w skali planetarnej jest podstawą do

formowania się dużych lądowych i wodnych
zbiorowisk organizmów - biomów.
•
Bios są podzielone na dwie główne
grupy w zależności od ich siedliska:
aerobios — zespół organizmów ziemskich
zamieszkujących ląd (środowisko powietrzno-lądowe) —
zespół aerobiontów.
• hydrobios — zespół organizmów zasiedlających
zbiorniki wodne Ziemi (środowisko wodne) — zespół
hydrobiontów.
Struktura
biosfery
• Ogólna charakterystyka
organizacji strukturalnej
materii biosfery
• Biosfera obejmuje dolne
warstwy atmosfery do
wysokości około 11 km, całą
hydrosferę i górną warstwę
litosfery do głębokości 3–11
km na lądzie i 0,5–1,0 km
pod dnem oceanu. Miąższość
biosfery na biegunach Ziemi
wynosi około 10 km, na
równiku około 28 km [3].
Struktura
biosfery 
• Ziemska mosfera to
najlżejsza skorupa Ziemi
granicząca z przestrzenią
kosmiczną; materia i
energia są wymieniane z
przestrzenią przez
atmosferę. Dominujące
pierwiastki w składzie
chemicznym atmosfery:
azot — N2 (78%), tlen —
O2 (21%), argon — Ar
(1%), dwutlenek węgla —
CO2 (0,03%)[3].
Degradacja
biosfery
• przeciwieństwie do ludzi,
zwierzęta i rośliny nie mogą same
wchodzić do bunkrów. W przypadku
nieodwracalnego zniszczenia
systemów biologicznych na Ziemi, a
zwłaszcza siedliska, ludzie nigdy
nie będą mogli powrócić do
prehistorycznego poziomu
egzystencji. (Chyba, że ​oczywiście
użyją zaawansowanych technologii
biologicznych.) Konwencjonalne
łowiectwo i rolnictwo staną się
niemożliwe - pozostanie tylko
uprawa wszystkich niezbędnych
produktów w hermetycznych
szklarniach.
A jeśli wymarłe zwierzęta można przywrócić po prostu przez
wypuszczanie „każdego zwierzęcia parami”, to nie będzie
możliwe równie łatwe przywrócenie gleby i powietrza. I choć
tlenu zgromadzonego w atmosferze wystarczy na kolejne
tysiąclecie spalania paliwa, to nie będzie komu utylizować
dwutlenku węgla w przypadku zniszczenia biosfery, co zwiększy
szanse na nieodwracalne globalne ocieplenie.

• Z tego, co zostało powiedziane, można wywnioskować, że im

bardziej zniszczone siedlisko, tym wyższy minimalny poziom
technologiczny, na którym ludzkość może przetrwać.
Credits:
• https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D1%96%D0%BE%D1%81%D1
%84%D0%B5%D1%80%D0%B0
• https://www.google.com/
• https://translate.google.com/?hl=ru