USTAWA O OCHRONIE PRZYRODY

WYRÓŻNIA NASTĘPUJĄCE FORMY

OCHRONY PRZYRODY:
-PARKI NARODOWE,
-REZERWATY PRZYRODY,
-PARKI KRAJOBRAZOWE,
-OBSZARY CHRONIONEGO KRAJOBRAZU,
-OBSZARY NATURA 2000,
-POMNIKI PRZYRODY,
-STANOWISKA DOKUMENTACYJNE,
-UŻYTKI EKOLOGICZNE,
-ZESPOŁY PRZYRODNICZO-KRAJOBRAZOWE,
-OCHRONA GATUNKOWA ROŚLIN, ZWIERZĄT
I GRZYBÓW.
Po co są formy ochrony przyrody?

Rezerwaty przyrody są tworzone w

celu ochrony rzadkich gatunków roślin i
zwierząt. Ochrona bierna wyklucza jakąkolwiek
ingerencję człowieka w ekosystem. Obszar
chronionego krajobrazu i zespół przyrodniczo-
krajobrazowy to obiektowe formy ochrony
przyrody.
TATRZAŃSKI PARK
NARODOWY
jeden z 23 parków narodowych na terenie Polski.
Utworzony z dniem 1 stycznia 1955 roku przez
rozporządzenie Rady Ministrów z 30 października
1954 r. Jego odpowiednikiem po stronie słowackiej
jest TANAP.

Powierzchnia: 211,6 km²

Około 70 proc. powierzchni parku zajmują lasy i
zarośla kosodrzewiny, a pozostałe 30 proc. to
murawy wysokogórskie, skały i wody. Ochroną
ścisłą objęte jest prawie 11,5 tys. ha powierzchni,
w tym całe piętro hal i turni, piętro kosodrzewiny
oraz częściowo również lasy regla górnego i
dolnego. Ochrona ścisła polega na ochronie
procesów zachodzących w środowisku naturalnym.
Polana kryje ciekawostkę – Wywierzysko Olczyskie, czyli
największe w Tatrach źródło, wyrzucające około 700
litrów wody na sekundę! Woda jest tutaj krystaliczna i
lodowata – nie przekracza 5 st.C. Żyje w niej wiele
ciekawych gatunków zwierząt, m.in. studniczek tatrzański.
To mały, biały skorupiaczek, który zamieszkuje głównie
wody podziemne, z rzadka z nich wypływając. Ale kto wie,
może będziemy mieć szczęście dojrzeć go w
Wywierzysku.
Rezerwat Przyrody Biała Góra
Florystyczny położony w województwie
pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie
Sztum (o powierzchni 3,47 ha, ustanowiony w roku
1968). Obejmuje wyróżniające się krajobrazowo, w
części bezleśne zbocze o wysokości względnej 50–
55 m i nachyleniu 20–30°.
Powierzchnia: 3,47 ha
 Ochronie rezerwatu podlegają stanowiska
roślin ciepłolubnych (wężymord stepowy,
lepnica wąskopłatkowa, lepnica zielonawa,
ciemiężyk białokwiatowy, bodziszek
czerwony, strzęplica sina, pięciornik
piaskowy, smagliczka górska, jastrzębiec
żmijowcowaty, pajęcznica gałęzista,
traganek piaskowy, wisienka stepowa i
driakiew ...
Bielsko-Tyniecki Park
Krajobrazowy
Park krajobrazowy znajdujący się w województwie
małopolskim, na terenie miasta Krakowa oraz gmin
Czernichów i Liszki. Obejmuje fragment doliny
Wisły pomiędzy Krakowem a Ściejowicami.

 Powierzchnia: 65,02 km²

 Założenie: 1981
 Obszary Chronione: 4 rezerwaty przyrody
Bielańsko-Tyniecki Park Krajobrazowy jest
jednym z najmniejszych parków w Małopolsce,
jednak zarówno pod względem krajobrazowym, jak
i kulturowym, posiada olbrzymi potencjał. ... W
tych też miejscach zlokalizowane są dwa klasztory:
Klasztor Ojców Kamedułów na Bielanach oraz
Opactwo Ojców Benedyktynów w Tyńcu.
Ze względu na duże zróżnicowanie na terenie Parku siedlisk
przyrodniczych, dość urozmaicony i bogaty jest także świat zwierząt.
W lasach żyją drobne ssaki takie jak: jeż, wiewiórka czy łasica oraz
większe, jak: lis, dzik czy sarna. Występują w nich także chronione
nietoperze (m.in. podkowiec mały, gacek brunatny, borowiec wielki
czy nocek orzęsiony). Liczne są również ptaki, a wśród nich dzięcioły
(średni, czarny, zielony i zielonosiwy), dzwoniec, pleszka czy
świstunka leśna. Ponadto, zaobserwować można muchołówkę
białoszyją, a także puszczyki: zwyczajnego i uralskiego.
Na terenach suchych, nasłonecznionych, takich jak np. Skołczanka,
spotkać można przedstawicieli fauny kserotermicznej. Kilkadziesiąt
gatunków rzadkich motyli, m.in. modraszki: alkon, nausitous i telejus,
oraz błonkówek, wśród których wymienić można trzmiela drzewnego,
żółtego czy rudoszarego. Wiele jest tugatunków chrząszczy.
 Na otwartych terenach łąk można zaobserwować
poszukujące pokarmu bociany ,a w nocy i
wczesnym rankiem usłyszeć skryte derkacze. W
światłolubnych zaroślach m.in. gąsiorki czy
jarzębatki.
 Bez problemu można spotkać liczne motyle.
Występują tu między innymi czerwończyki:
fioletek i nieparek, mieniak tęczowiec, modraszek
wieszczek, skalnik driada czy znane wszystkim
rusałka żałobnik i paź królowej.
 Południowomałopolski Obszar Chronionego Krajobrazu Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego

Południowomałopolski Obszar Chronionego

Krajobrazu – obszar chronionego krajobrazu
położony w południowej części województwa
małopolskiego. Obszar został utworzony 1
października 1997 na terenie ówczesnego
województwa nowosądeckiego
 NATURA 2000

Program sieci obszarów objętych ochroną przyrody

na terytorium Unii Europejskiej. Celem programu
jest zachowanie określonych typów siedlisk
przyrodniczych oraz gatunków, które uważane są
za cenne i zagrożone w skali całej Europy
 Koło Grobli

Projektowany specjalny obszar ochrony siedlisk,

aktualnie obszar mający znaczenie dla
Wspólnoty obejmujący dwie enklawy położone na
terenie Puszczy Niepołomickiej, o łącznej
powierzchni 599,63 ha. Obszar znajduje się w
województwie małopolskim; jedna enklawa leży na
terenie gminy Niepołomice (powiat wielicki), a
druga w gminie Drwinia (powiat bocheński).
Na terytorium obszaru znajdują się dwa rezerwaty
przyrody: Wiślisko Kobyle i Koło.
 FLORA I FAUNA
GTUNKI
 kumak nizinny ZWIERZĄT
 traszka grzebieniasta
 pachnica dębowa
 kozioróg dębosz
GATUNKI ROŚLIN
 konwalia majowa
 kruszyna pospolita
 przytulia wonna
 gnieźnik leśny
 grążel żółty
 grzybienie białe
 POMNIK PRZYRODY
Prawnie chroniony
twór przyrody,
szczególnie cenny ze
względów
naukowych,
zabytkowych,
kulturowych i innych
 Kamień Zółw
Skalny ostaniec wierzchowinowy w miejscowości
Tarnawa w województwie małopolskim, w
przysiółku Wola Tarnawska. Znajduje się na
grzbiecie trzywierzchołkowego, zalesionego
wzgórza Grodziec. Najwyższy wierzchołek tego
wzgórza ma wysokość 435 m n.p.m., środkowy, na
którym znajduje się Kamień Żółw 420 m
 Stanowiska Dokumentacyjne
Są niewyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia,
ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, miejsca
występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub
tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz
z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych
wyrobisk powierzchniowych i podziemnych

Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba stanowisk

dokumentacyjnych w Polsce wynosiła 182, a łącznie zajmowały one
powierzchnię 957 ha[1] Najwięcej stanowisk dokumentacyjnych występuje
w województwie małopolskim (80), a najmniej w
województwie warmińsko-mazurskim, wielkopolskim i kujawsko-
pomorskim
 Użytki Ekologiczne
jedna z form ochrony przyrody w Polsce. Według
ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku:
Zasługują na ochronę
pozostałości ekosystemów, mających znaczenie
dla zachowania różnorodności biologicznej –
naturalne zbiorniki wodne, kępy drzew i
krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty
nieużytkowanej roślinności, starorzecza,
wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska
przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub
chronionych gatunków roślin, zwierząt, i
grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania
lub miejsca sezonowego przebywania.
 Staw Dąbski
Użyte ekologiczny znajdujący się
w Kraowie w dzielnicy II Grzegórzki przy al.
Pokoju 44, na Dąbiu

Utworzony został13 stycznia 2010 r. Jak mówi

uchwała celem ochrony użytku jest zachowanie
ekosystemu będącego siedliskiem i ostoją
chronionych i zagrożonych wyginięciem gatunków
roślin i zwierząt.
 Powierzchnia: 2,53 ha
Zespoły Przyrodniczo Krajobrazowe

Forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o

ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je
jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i
kulturowego zasługujące na ochronę ze
względu na ich walory widokowe i
estetyczne”.
 Dolinki Krakowskie
Park Krajobrazowy Dolinki Krakowskie jest
jednym z najpiękniejszych parków krajobrazowych
w Małopolsce. Swoją tajemniczością, kulturą,
wieloma uroczymi dolinkami oraz skarbami
przyrody ożywionej i nieożywionej, zachęca do
odwiedzenia i poznania.
 Powierzchnia: 197,8 km²