Historia Parku

 Roztoczański Park Narodowy – park narodowy położony w południowo-wschodniej

części Polski, na Roztoczu, w województwie lubelskim. Został utworzony 10 maja
1974. Dyrekcja parku ma swoją siedzibę w Pałacu Plenipotenta w Zwierzyńcu.
Symbolem parku jest konik polski.

Konik Polski Logo Parku

 Historia Parku
Tradycje ochrony przyrody na Roztoczu sięgają końca XVI w. kiedy obszar ten
włączono do Ordynacji założonej przez Kanclerza Jana Zamoyskiego. W zwierzyńcu tym
trzymano jelenie, dziki, wilki, rysie, żbiki i tarpany. Z braku funduszy "zwierzyniec"
zlikwidowano pod koniec XVIII bądź na początku XIX w., a zwierzęta wypuszczono do
otaczających lasów, a także rozdano okolicznym mieszkańcom.
Mimo likwidacji "zwierzyńca" kultywowano w dalszym ciągu tradycje ochrony
przyrody tego regionu. Teren ten bowiem stale przyciągał licznych badaczy, którzy to
dostrzegając dużą wartość przyrodniczą Roztocza. To właśnie dzięki nim od I połowy XX w.
powstawały rezerwaty chroniące cenne stanowiska roślinne, aż w końcu, po wielu latach
starań, w 1974 roku powołano tu Roztoczański Park Narodowy.
Roztoczański Park Narodowy zlokalizowany na Roztoczu Środkowym, objął swymi
granicami jedne z najcenniejszych wartości przyrodniczych tego regionu. Swoją unikalność
Roztocze, a tym samym i Park, zawdzięcza licznym procesom jakie zachodziły tutaj na
przestrzeni dziejów. To właśnie one wycisnęły swoje piętno na organizmach zasiedlających
ten teren. Specyficzny klimat Roztocza, przeplatanie się ciepłych i zimnych mas powietrza,
zadecydowały o charakterze wykształconej tu szaty roślinnej. Ona z kolei stworzyła
odpowiednie siedlisko dające ogromne możliwości rozwojowe dla różnych grup zwierząt.
 Geografia Parku
Roztoczański Park Narodowy położony jest
w południowo-wschodniej części Polski, w województwie
lubelskim, obejmując najcenniejsze przyrodniczo obszary
Roztocza. Aktualna jego powierzchnia wynosi 8483 ha,
\z czego lasy zajmują 8102 ha (95,5%). Ochroną ścisłą
objęto 1029 ha (12,1%). Otulina parku zajmuje 38 095,87
ha.
Park obejmuje część Roztocza Środkowego,
które tworzą głównie skały górno kredowe. W jego strefie
krawędziowej występują utwory trzeciorzędowe,
a w dolinach piaski czwartorzędowe. Wysokość na
terenie parku wynosi najwyżej 350 m n.p.m.
Roślinność Parku
Najbardziej zalesiony park narodowy w Polsce. Roztocze to obszar
graniczny gromadnego występowania ważnych gatunków drzew lasów
zachodnioeuropejskich – jodły, buku, jaworu, lipy szerokolistnej, świerku i cisu. W
parku wyróżniono około 20 zespołów leśnych, z których do najważniejszych
należą wyżynny jodłowy bór mieszany i żyzna buczyna karpacka.
Na najżyźniejszych glebach parku rosną buki, dęby, graby, wiązy i klony
zwyczajne i jawory oraz lipy. W północnej części parku, obecne są różne typy
borów sosnowych i mieszanych. Na terenach silnie nawodnionych występują
torfowiska wysokie. Wśród flory parku występują rośliny typowe dla południowo-
wschodniej Polski reprezentują m.in. zawilec wielkokwiatowy, pluskwica
europejska, miodunka miękkowłosa, driakiew żółta. W wyniku wpływów klimatu
atlantyckiego rosną tu również rosiczka pośrednia, przygiełka brunatna
i sit sztywny.
Roślinność górską reprezentują tojad dzióbaty, żywiec
gruczołowaty, czosnek siatkowaty, lepiężnik biały, paprotnik Brauna i paprotnica
sudecka.
Flora naczyniowa parku to około 750 gatunków, podstawę stanowią
gatunki nizinne. Do roślin chronionych, występujących w Roztoczańskim Parku
Narodowym, należy obuwik pospolity.
Roślinność Parku
Fauna Parku
Z dużych ssaków na terenie parku występują:
jelenie, sarny, dziki, lisy, kuny, borsuki i wilki. W 1982 roku
do parku sprowadzone zostały koniki polskie będące
potomkami dawnych dzikich koni leśnych – tarpanów.
Spośród około 190 gatunków ptaków spotykanych na
terenie parku na uwagę zasługują: orlik krzykliwy,
trzmielojad, bocian czarny, liczne dzięcioły (w tym rzadko
występujący dzięcioł białogrzbiety), muchówka mała i
białoszyja, gołąb siniak, czyż oraz pliszka górska. Gady
reprezentują jaszczurki (zwinka, żyworodna i padalec – dość
często odmiany turkusowej), żmija zygakowata i zaskroniec
oraz rzadko spotykany żółw błotny.
Fauna Parku
 Ciekawe Miejsca
Roztoczański Park
Narodowy wyróżnia się urozmaiconą
rzeźbą terenu. obszary wyróżniające
się wyjątkowo żywą rzeźbą, z dużymi
deniwelacjami -przekraczającymi
100m, wysoko wyniesione
wierzchowiny (320-330m n.p.m.),
głęboko wcięte doliny, wzgórza
ostańcowe o zróżnicowanej budowie
geologicznej, strome zbocza
z licznymi wąwozami, ciągi wydm,
odsłonięcia skał kredowych oraz
czynne wąwozy lessowe.
Dziękuję za Uwagę