Gorczański Park Narodowy utworzony został w 1981 roku za sprawą

rozporządzenia Rady Ministrów z sierpnia 1980 roku. Swoją siedzibę

park ten ma w miejscowości Poręba Wielka. Jego powierzchnia
wynosi 70,30 km2, natomiast powierzchnia otuliny wynosi 166,47
km2. Powierzchnia tego parku obejmuje centralne pasmo Gorców, a
w tym m.in. masywy Gorca i Turbacza.

LOGO
Symbolem parku jest czarna salamandra plamista na żółtym tle.
Obszar Gorców był uważany za niezwykle cenny i warty ochrony
głównie ze względu na walory przyrodnicze i krajobrazowe na dużo
wcześniej od założenia parku, gdyż dostrzegano to już przed II wojną
światową. W 1927 roku Ludwik Wodzicki, pochodzący z Poręby
Wielkiej, założył na tych terenach rezerwat przyrody im. Władysława
Orkana, jednak park narodowy utworzono dopiero wiele lat później.

FAUNA
Fauna Parku to przede wszystkim typowa zwierzyna leśna z jeleniem,
sarną, dzikiem, rysiem i żbikiem. Czasami pojawiają się wilki. Wśród
znacznej liczby ptaków występują: głuszec, jarząbek, bocian czarny,
pluszcz i orlik krzykliwy. Spotyka się tu też gady i płazy, w tym
salamandrę – symbol Parku.

FLORA
Gorczański Park Narodowy jest porośnięty lasami, w większości
pierwotnymi. Podobnie jak na innych obszarach górskich roślinność
parku układa się w piętra.
W drzewostanie występują głównie świerk, buk, jodła, domieszkę
stanowią modrzew, jawor, modrzew, olsza szara – sporadycznie wiąz i
jesion. Osobną grupę stanowią zespoły roślinne związane z polanami,
na których występuje 30% gatunków flory Gorców.

CO WARTO ZOBACZYĆ?
Najstarszym zabytkiem sakralnym na terenie tego parku jest
Bulandowa Kapliczka. Jest to kapliczka wzniesiona na polanie
Jaworzyna Kamienicka, która wybudowana została na początku XX
wieku. Ufundowana została przez Tomasza Chlipałę, czyli
najsłynniejszego bacę tych terenów. Z kapliczką i jej fundatorem
związanych jest wiele ludowych przekazów i legend, zawierających
dużo elementów fantastycznych. Do tej kapliczki wiedzie szlak żółty
lub zielony.