SŁOWIŃSKI

1. Park zajmuje ponad trzysta dwadzieścia siedem kilometrów kwadratowych, a na jego terenie znajduje się
Mierzeja Łebska, Jezioro Dołgie Wielkie i Małe. Słowiński Park Narodowy znajduje się w województwie
pomorskim, w środkowej części polskiego wybrzeża.

2. W 1977 roku park został włączony przez UNESCO do sieci rezerwatów biosfery. Jego symbolem jest mewa
srebrzysta, mimo że to nie fauna i flora stanowią o jego wyjątkowości. Swoją unikatowość park zawdzięcza
przyrodzie nieożywionej.

3. Procesy, które zachodzą w parku, nie mają swojego końca. Można powiedzieć, że tereny te nieustannie się
przeobrażają. W 2016 roku samoistnie został odkryty las, który przez kilka tysięcy lat był zasypany przez wydmy.

4. W parku znaleźć można sporo chronionych grzybów takich, jak smardze i sromotnik bezwstydny. Niektóre z
nich należą do najbardziej ekskluzywnych grzybów na świecie, zaraz po truflach.

5. Słowiński Park Narodowy jest domem dla 260 gatunków ptaków. Wśród nich znajdują się świergotek
szponiasty, krwawodziób czy kania ruda.

6. Żyją tu również ogromne ilości gadów, płazów i owadów, a wśród nich bardzo rzadkie okazy motyli. Jeśli zaś
chodzi o ssaki, żyją tu foki, bobry, zające, sarny i jelenie.

7. W Smołdzinie znajduje się Muzeum Przyrodnicze Słowińskiego Parku Narodowego, w którym można poznać
ekosystemy występujące w parku, a także zobaczyć eksponaty archeologiczne.

8. Park słynie z dbałości o zachowanie terenu w jak najbardziej naturalnym stanie, dlatego edukuje
odwiedzających, aby nauczyć ich odpowiedniej postawy wobec przyrody. Ochrona przyrody ma na celu
zachowanie różnorodności oraz dziedzictwa geologicznego.

9. Na terenie parku znajduje się jeden z najciekawszych skansenów, a także latarnia morska. Są to doskonałe
miejsca dla amatorów fotografii krajobrazowej.

10. W parku wytyczone są szlaki dla zwiedzających i nie powinno się z nich zbaczać. Popularny szlak czerwony
ma aż czterdzieści kilometrów długości.

11. Słowiński Park Narodowy jest szczególnie znany z wędrujących wydm, rozciągających się między
miejscowościami Rowy i Łeba. Najpopularniejsze są Wydma Czołpińska i Wydma Łącka.

12. Symbolem parku jest mewa srebrzysta.

OJCOWSKI

1. Jest to najmniejszy park narodowy w Polsce. Jego powierzchnia wynosi 21,46 km kwadratowych.

2. Park powstał w 1956 r. jako szósty park narodowy w Polsce.

3. Symbolem Ojcowskiego Parku Narodowego jest nietoperz. Na terenie parku potwierdzono występowanie 17
spośród 25 gatunków występujących w Polsce.

4. Ojcowski Park Narodowy słynie z jaskiń, których do tej pory skatalogowano ok. 500. Dla turystów udostępnione
są Jaskinia Ciemna oraz znana z legendy o ukrywającym się tu przed królem czeskim polskim władcy Jaskinia
Łokietka zwana też Grotą Łokietka. W jaskiniach ojcowskich odnaleziono ślady człowieka prehistorycznego.

5. Park słynie z ciekawych form skalnych, takich jak Brama Krakowska, Igła Deotymy czy Maczuga Herkulesa.
Ich oryginalny wygląd wpłynął na tworzenie legend związanych z ich powstaniem.

6.. Wapienie występujące w Ojcowskim Parku Narodowym powstały z nagromadzenia ogromnej ilości szczątków
organizmów, które żyły w morzu jurajskim około 150 mln lat temu. Z reguły mają one barwę białą, jasnożółtą lub
jasnoszarą.
7. Park obfituje w liczne wywierzyska, które nazywane są tu źródłami. Ich liczba przekracza 50. Przez teren parku
przepływa rzeka Prądnik a także jej dopływ potok Sąspówka.

8. Przez teren parku przebiegają cztery szlaki turystyczne: czerwony Szlak Orlich Gniazd, niebieski Szlak
Warowni Jurajskich oraz szlaki zielony, wiodący z Doliny Sąspowskiej do wylotu Wąwozu Smardzowickiego i dna
Doliny Prądnika i czarny, prowadzący do Jaskini Łokietka.

9. Gatunki roślin Ochronie podlegają 84 gatunki roślin, m. in. róża alpejska, listera jajowata i rokitnik zwyczajny
oraz 218 gatunków zwierząt, w tym różne gatunki nietoperzy.

10. W parku występuje około 30 zespołów roślinnych, wśród których największą powierzchnię zajmują lasy i
zarośla.

KARKONOSKI

1. Karkonoski Park Narodowy znajduje się w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim.

Zlokalizowany jest w Karkonoszach - najwyższym paśmie Sudetów, wzdłuż granicy z Republiką Czeską.

2. Park powstał 16 stycznia 1959 roku. Dziś jego powierzchnia wynosi 59,51 km kwadratowych.

3. Karkonoski Park Narodowy powstał w celu ochrony przyrodniczych walorów Karkonoszy.

4. Najwyższym szczytem Karkonoszy jest Śnieżka, o oficjalnej wysokości 1602 m n.p.m. Według Karkonoskiego
Parku Narodowego, a także najnowszych pomiarów, wartość ta wynosi 1603,296 m n.p.m. Śnieżka jest nie tylko
najwyższym szczytem Karkonoszy, ale też Sudetów i Czech.

5. Ochronie w parku podlegają tereny najcenniejsze przyrodniczo i krajobrazowo. Należą do nich: torfowiska
wysokie, zarośla kosówki, gołoborza, kotły polodowcowe przeobrażone niekiedy w stawy, zbiorowiska traworośli,
ziołorośli, borówczysk.

6. Szata roślinna Karkonoszy należy do najbogatszych i najcenniejszych w całych Sudetach.

Góry te, mimo niewielkiej wysokości, posiadają wyraźne ukształtowane i zróżnicowane piętra roślinne: 

 piętro podgórskie - do około 500 m n.p.m. - zostało praktycznie zamienione w łąki i pola uprawne.
Niewielkie partie pierwotnego typu lasów występują w okolicy Wodospadu Szklarki (bór świeży) i na
Chojniku (grądy).
 piętro regla dolnego - do około 1000 m n.p.m. - występują tu obecnie głównie bory świerkowe
 piętro regla górnego - do około 1250 m n.p.m. - kiedyś piętro to stanowiły zwarte lasy świerkowe, później
zastąpione świerkami sadzonymi przez człowieka. Obecnie lasy te narażone są na kwaśne deszcze
spowodowane przemysłem
 górna granica lasu - tutaj świerki przyjmują postać karłowatą, kształtowaną przez wiejące tu wiatry.
Karłowatym świerkom towarzyszą gatunki typowo górskie, jak brzoza karpacka, wierzba śląska,
jarzębina
 piętro kosodrzewiny - do około 1450 m n.p.m. - przeważają tu połacie tego gatunku sosny górskiej oraz
ziołorośla i traworośla. Znaczne partie tej strefy pokrywają murawy bliźniczkowe. Są tu też torfowiska
wysokie z niewielkimi stawkami-oczkami
 piętro alpejskie , gdzie dominują gatunki zielne (m.in. sit skucina, mietlica skalna, kostrzewa niska),
porosty naskalne (np.wzorzec geograficzny) i naziemne (np. chrobotek i płucnica). Występuje tu
najwięcej typowo górskich, chronionych, a także endemicznych okazów

7. W Karkonoskim Parku Narodowym występuje ponad tysiąc gatunków roślin oraz wiele gatunków zwierząt
leśnych. W parku żyje około 40 gatunków ssaków, m.in. bobry, sarny, lisy, 16 gatunków nietoperzy. Żyją tam też
muflony, które zostały wprowadzone na początku XX w. z Korsyki, a także 90 gatunków ptaków.
Wśród roślin rosnących w parku występują też endemity, jak: skalnica bazaltowa, dzwonek karkonoski, gnidosz
sudecki.

8. Logo parku jest wspólne dla Karkonoskiego Parku Narodowego i  czeskiego KRNAP - jest to wyjątkowe i
jedyne wśród europejskich parków narodowych zdarzenie, podkreślające jedność całych Karkonoszy i długoletnią
współpracę obydwu obszarów chronionych.
WIGIERSKI

1. Wigierski Park Narodowy to jeden z największych parków narodowych w całej Polsce. Powstał w 1989 roku i
zajmuje obszar ponad 15 tysięcy hektarów. Większość całego parku stanowią lasy, na drugim miejscu są zbiorniki
wodne, a następnie grunty rolnicze.

2. Wigierski Park Narodowy położony jest na północnym brzegu Puszczy Augustowskiej. Panują tutaj
najsurowsze warunki klimatyczne w całej nizinnej części Polski, a to dlatego, że obszar ten znajduje się pod
wpływem bloku kontynentalnego Eurazji. Zima trwa tutaj od listopada do kwietnia.

3. Wysoką wartość przyrodniczą Wigierski Park Narodowy zawdzięcza jeziorom, które powstały tutaj wskutek
topnienia lodowców. Znajdują się tutaj aż czterdzieści dwa jeziora, które cechują się różnymi kształtami,
wymiarami i głębokością. Łączna powierzchnia jezior na terenie parku wynosi ponad dwadzieścia osiem
kilometrów kwadratowych.

4. Największym, najgłębszym oraz najpiękniejszym jeziorem na terenie parku jest jezioro Wigry. Powstało po
ostatnim zlodowaceniu około 14 tysięcy lat przed naszą erą. Ma powierzchnią ponad 2100 hektarów oraz
maksymalną głębokość opiewającą na 74 metry.

5. Na terenie parku żyje ponad pięćdziesiąt dzikich ssaków lądowych. Można tutaj spotkać lisy, jenoty i kuny
leśne, a także wilki, łosie, jelenie, dziki i sarny. W związku z dużą ilością zbiorników wodnych urzędują tutaj
również bobry, które kopią wejścia do swoich norek pod poziomem wody, dlatego trudno je spotkać, ale z
pewnością można natknąć się na ślady ich “budowlanej” działalności.

6. Najliczniej reprezentowaną grupą kręgowców na terenie Wigierskiego Parku Narodowego są ptaki. Obszar ten
jest domem dla ponad dwustu gatunków, przez co stanowi również raj dla ornitologów. Występują tutaj między
innymi bieliki, łabędzie, czaple, dzięcioły, sowy, rudziki, śpiewaki i bociany.

7. Na terenie parku żyje dwanaście spośród osiemnastu występujących w Polsce płazów, takich jak kumak
nizinny, traszka zwyczajna, grzebiuszka czy ropucha szara. Do gadów, na które można się tutaj natknąć, należą
padalec zwyczajny, zaskroniec czy niezwykle rzadka żmija zygzakowata.

8. Ekosystemy wodne na terenie jezior wigierskich pozwalają na rozwój wielu gatunków ryb. W wodach żyje
ponad trzydzieści gatunków ryb słodkowodnych, takich jak strzebla potokowa, piskorz czy sielawa. Znajdują się
tutaj świetne łowiska wędkarskie, doceniane przez amatorów wędkarstwa z całego kraju.

9. Roślinność występująca na terenie Wigierskiego Parku Narodowego znacznie różni się od flory innych terenów
nizinnych w Polsce. Ponad osiemdziesiąt gatunków roślin objęto tutaj ścisłą ochroną, ponieważ są albo niezwykle
rzadkie, albo niemal wymierające. Wprawne oko zauważy tutaj przylaszczkę pospolitą, lilię złotogłów, turzycę
bagienną czy stoplamka krwistego.

10. Różnorodność przyrodnicza całego obszaru sprzyja wyrastaniu grzybów, z których część jest niezwykle
rzadka w tej części Europy. Tradycyjne grzybobranie może tutaj obejmować zbieranie takich grzybów, jak maślaki
czy kurki. Ale w parku rosną również kisielnica dwubarwna czy talerzyk szkarłatny, które są bardzo rzadko
spotykane.

11. Stałe tereny podmokłe, czyli torfowiska, stanowią istotny element Wigierskiego Parku Narodowego. Znajdują
się tutaj rośliny, którym udało się przetrwać okresy zlodowaceń, takie jak wełnianka alpejska czy brzoza niska.
Torfowiska to również miejsce, w których świetnie czują się żurawie, motyle, ważki i inne owady.

12. Ze względu na obecność wielu siedlisk przyrodniczych i gatunków coraz rzadszych w skali kontynentu,
Wigierski Park Narodowy został włączony do europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000.

13. Bóbr na tle konturu jeziora Wigry jest symbolem Wigierskiego Parku Narodowego.