SAKSONIA DREZDEŃSKA

INFORMACJE OGÓLNE
• Stolica – Drezno
• Powierzchnia - 18 415,51 km²
• Populacja - 4 056 941
• Gęstość zaludnienia - 220 os./km²
POŁOŻENIE

Kraj związkowy w Niemczech graniczący

z Polską, Czechami i z następującymi
krajami związkowymi:
Bawaria, Turyngia,
Saksonia-Anhalt i Brandenburgia.
Stolicą jest Drezno, a największym
miastem Lipsk.
 PODZIAŁ
ADMINISTRACYJNY

Okręg administracyjny Lipsk

Okręg administracyjny Drezno
Okręg administracyjny Chemnitz

Kraj związkowy podzielony jest na 484 gminy, w tym 177 miast

(wliczając również te na prawach powiatu). Część gmin i miast organizuje się
we wspólnoty administracyjne i związki gmin, 96 wspólnot administracyjnych zrzesza
223 gmin, 8 związków zrzesza zaś 27 gmin.

Quarkkäulchen - płaskie
placki z ciasta
i twarogu smażone na patelni,
regionalny saksoński deser.
KUCHNIA
Eierschecke - cukiernicza
specjalność z Saksonii. Jest
to ciasto warstwowe z
warstwą bazową ciasta,
środkową warstwą sernika
twarogowego i wierzchnią
warstwą kremu
waniliowego.
Stollen to ciasto, zwykle
przygotowywane na Boże
Narodzenie. Głównymi
składnikami są kandyzowane i
suszone owoce, orzechy,
marcepan, rum, wanilia i
drożdże, niekiedy też kardamon
lub cynamon. Całość jest obficie
oprószona cukrem pudrem
 SZWAJCARIA SAKSOŃSKA
Szwajcaria Saksońska jest niemiecką część gór Połabskich, znajdującą się po
obu brzegach Łaby.
Góry Połabskie są częścią Wyżyny Rudawskiej. Są one bardzo
charakterystyczne, bo w większości są to formy skalne skupisk
składających się z pionowych ścian, wąskich wąwozów, skalnych tarasów,
iglic, wzniesień zbudowanych z piaskowców czy skał osadowych, które
zostały uformowane przez procesy wulkaniczne miliony lat temu, a resztę
wyrzeźbiła sieć dolin rzecznych.
 MOST W BASTEI

Główna atrakcja, która przez stulecia

zachwyca niemieckich artystów,
była już popularna w latach 20-tych
XVII wieku. Dlatego drewniany
most, który leżał na wysokości 110
metrów, został przebudowany na
piaskowy o długości 76,5 metra.
 KÖNINGSTEIN
Pośrodku Saskiej Szwajcarii wznosi się
twierdza Königstein. Można tutaj
podziwiać najstarsze zachowane
koszary w Niemczech, najgłębszą
studnię w Saksonii, pierwszy
saksoński kościół garnizonowy oraz
kopię legendarnej wielkiej beczki
na wino Augusta Mocnego.
 PAŁAC MORITZBURG

Nazwany na cześć księcia Maurycego zamek

Moritzburg jest jednym z najpiękniejszych
zamków na wodzie w Saksonii. W 1542
roku książę kazał wybudować dla siebie
rezydencję myśliwską w pobliżu Drezna.
Od 1723 roku August II Mocny prowadził
przebudowę obiektu pod kierownictwem
Matthäusa Pöppelmanna, w wyniku
czego powstał imponujący barokowy
pałac pośrodku rozległego kompleksu
parkowego z licznymi sadzawkami.
 PARK MUŻAKOWSKI

Jako obiekt transgraniczny polsko-niemiecki

został wpisany listę UNESCO w 2004 roku.
Jest to największy park stylu angielskiego w
Polsce i w Niemczech. Tereny parku
rozciągają się po obu stronach Nysy
Łużyckiej. Fundatorem parku był książę
Herman von Puckler-Muskau, który po
latach podróżowania po Europie, był tak
zachwycony parkami krajobrazowymi Anglii,
że w latach 1815-1844 założył własny ogród
nad Nysą Łużycką. Park ten zaprojektowany
został jako obraz malowany za pomocą
roślin i wykorzystywał miejscową roślinność
do podkreślenia walorów sielskości
krajobrazu. Ozdobą Parku
Mużakowskiego jest piękny zamek.
 WINNICA SCHLOSS WACKERBARTH

Pałac Wackerbartha jest to dziś państwowa

winnica – największa w winnym regionie
Saksonii, produkująca ponad 600 000
butelek wina rocznie.
Leży nad Łabą, w bezpośrednim pobliżu
miasteczka Radebul, zaledwie 15km od
Drezna. Prowadzi przez nią biegnący wzdłuż
Łaby saksoński szlag winny. Jest to liczący
60km szlak z Pirny, przez Drezno, Miśnię po
Diesbar-Seußlitz.
Pałac zbudował na początku XVIII wieku hrabia
von Wackerbarth – saksoński feldmarszałek,
dyplomata, miłośnik sztuki i krzewiciel
baroku w regionie. W pałacu tym chętnie
bywał również król August II Mocny.
Organizowano tu wystawne przyjęcia,
goszczono saksoński dwór. Oprócz pałacu,
na terenie, na ścianie wzgórza mamy
ośmiokątny belweder a na szczycie małe
obserwatorium. Oprócz budowli klasycznych
na terenie znajduje się też pawilon z
przeszklonym dachem a w nim sklep oraz
restauracja.
DREZNO
 Drezno położone jest w południowo-wschodniej
części Saksonii, graniczącej zarówno z
terytorium niemieckim (Bawaria, Turyngia,
Saksonia-Anhalt, Brandenburgia), jak i z
terytorium polskim i czeskim.
Drezno jest jednym z najbardziej zielonych miast w
Europie. Łaba wije się przez miasto na długości
30 kilometrów. Na terenie miasta znajdują się 3
rezerwaty przyrody i 11 Obszarów Chronionego
Krajobrazu oraz 112 pomników przyrody.

Stolica Saksonii rozciąga się i liczy ponad pół miliona

mieszkańców. Drezno jest zintegrowane z
międzynarodową siecią transportową i można
do niego dojechać ze wszystkich kierunków
pociągiem, samochodem lub samolotem

Miasto rozciąga się po obu brzegach Łaby na

obszarze 328 km2 i jest osadzone u podnóża
Rudaw Wschodnich, Łużyckiej Płyty Granitowej
oraz Gór Piaskowcowych stanowiących o uroku
okolic stolicy Saksonii. Pod względem
powierzchni Drezno zajmuje 4 miejsce wśród
miast niemieckich po Berlinie, Hamburgu i
Kolonii.
Szacuje się, że Drezno zostało założone w 1173 roku, chociaż znaleziono ślady
osadnictwa prehistorycznego sprzed ponad 7 000 lat. Jeden z pierwszych
etapów świetności Drezna przypada na połowę XVI wieku, kiedy ród Wettinów
uzyskał godność elektoratu, a Saksonia stała się jednym z najważniejszych
protestanckich państw Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Po wojnie
trzydziestoletniej, około 1694 roku, wraz z panowaniem Fryderyka Augusta,
znanego jako August II Mocny, Drezno osiągnęło szczyt swojego rozkwitu.
Większość znakomitych budowli barokowych, które dziś rozsławiają miasto,
pochodzi z tego okresu.

August II Mocny Drezno w XVI wieku

 Najbardziej znaczące wydarzenia w
późniejszych stuleciach były
naznaczone tragedią. Oblężenia Prus,
konfrontacje z Francją i pożary mniej
lub bardziej przyczyniały się zniszczeń w
mieście, ale najcięższe w skutkach było
niewątpliwie fatalne bombardowanie
Drezna. Atak przeprowadzony przez
wojska alianckie między 13 a 15 lutego
1945 roku obrócił w gruz historyczne
centrum miasta i pochłonął około 25
000 ofiar. Niektóre kultowe budynki
zostały odbudowane, ale inne zostały
utracone na zawsze.
 PAŁAC DREZDEŃSKI
Zbudowany został z polecenia króla Augusta
II Mocnego, który zachwycił się barokowym
budownictwem po podróży do Francji i
Włoch i postanowił zbudować sobie swój
pałac. Jego budowa rozpoczęła się w 1709
r. Na jego terenie organizowane były bale,
przyjęcia, a nawet śluby. Podczas nalotów i
bombardowań w 1945 r. został prawie
całkowicie zniszczony. Był to na tyle cenny
zabytek, że jego odbudowę rozpoczęto
jeszcze w tym samym roku. Trwała do 1963
r., więc 18 lat. Pałacowym budynkom
pośrodku towarzyszy duży plac z zieloną
trawą i fontannami.

W jednym z budynków pałacowych znajduje się

Galeria Drezdeńska, czyli Muzeum
Państwowych Zbiorów Sztuki nazywane
także Galerią Obrazów Starych Mistrzów.

W innych budynkach są także Muzeum Porcelany

i Salon Matematyczno-Fizyczny.
 OPERA SEMPERA

Opera Sempera to siedziba Saksońskiej

Opery Państwowej. To tutaj
odbywają się koncerty Saksońskiej
Orkiestry Państwowej. Ten
wyjątkowy obiekt został nazwany
na cześć architekta Gottfrieda
Sempera, który zaprojektował go w
1841 roku. Opera została
odbudowana po niszczycielskim
pożarze w 1869 roku i od tego
czasu była miejscem wielu premier,
w tym słynnych dzieł Richarda
Wagnera i Richarda Straussa.
 ZAMEK DREZDEŃSKI

Zamek, był rezydencją dynastii Wettynów, w tym

królów Polski Augusta II Mocnego i Augusta
III Sasa. Znajduje się dosłownie naprzeciwko
Zwingeru. Początki jego historii sięgają XII
wieku, jednak swój aktualny, barokowy
wygląd zawdzięcza władcy Augustowi II
Mocnemu. Jak większość zabytków w
Dreźnie, zamek został zniszczony podczas
nalotów w trakcie II Wojny Światowej. Jego
odbudowa trwała aż do 2004 r.
Jedną z atrakcji jest tzw. Zielone Sklepienie, czyli
galeria sztuki z kamieniami szlachetnymi,
cennymi figurkami, rzeźbami i naczyniami.
Zwiedzając drezdeński zamek, można
obejrzeć także Zbrojownię, wieżę widokową,
Galerię Książąt i wiele innych.
 KATEDRA ŚW. TRÓJCY

Jest to główna katolicka świątynia w mieście.

Pierwowzór powstał w 1751 r. w stylu
barokowym na polecenie Augusta III Sasa.
W wyniku nalotów alianckich w 1945 r.
większa jej część się zawaliła.
Przetrwała wieża oraz część zdobień elewacji.
Prace rekonstrukcyjne trwały do 1965 r.
W jej wnętrzu znajduje się między innymi
sarkofag z ciałem króla Polski Augusta III
Sasa oraz urna z sercem króla Augusta II
Mocnego.
 ALBERTINUM

Drezdeńskie muzeum Państwowych

Zbiorów Sztuki.
Budynek, w którym ulokowano
kolekcję był niegdyś
zbrojownią. Powstał podczas
rozbudowy miasta w XVI wieku i
utrzymany był w stylu
renesansowym.
W starym budynku zdecydowano się
umieścić kolekcję rzeźb - w tym
celu całość zaprojektowano niemal
od nowa Wkrótce obok rzeźb
pojawiły się obrazy i grafiki.
 ALTMARKT
Stary Rynek jest najstarszym placem w
Dreźnie. To tutaj znajduje się
również najważniejsza świątynia
sakralna w mieście, czyli Kościół św.
Krzyża. To właśnie tutaj odbywa się
najstarszy i największy jarmark
bożonarodzeniowy w Europie –
Striezelmarkt, nazywany też
Jarmarkiem Struclowym! Jarmark
ten jest największą atrakcją Drezna
w sezonie zimowym. Jego tradycja
sięga 1434 r.
LIPSK
Lipsk to miasto handlowe, uniwersyteckie i targowe. Od średniowiecza słynie
z licznie organizowanych tu jarmarków, a to wszystko za sprawą swojego
dogodnego położenia u zbiegu rzek Białej Estery i Pleisse. To miasto
muzyki i literatury z odbywającymi się tutaj targami książki, festiwalem
muzycznym „Wave-Gotik-Treffen” czy letnim Festiwalem Słuchowisk. To
także miasto z zachwycającą kulturą oraz cenionymi na całym świecie
ośrodkami akademickimi kształcącymi młodych ludzi ze wszystkich
zakątków świata.
KOŚCIÓŁ ŚW. TOMASZA (THOMASKIRCHE)

Jest siedzibą Thomanerchor, czyli jednego z

najstarszych chłopięcych chórów w Niemczech.
We wnętrzu kościoła na uwagę zasługują
organy oraz gotycki ołtarz główny uratowany z
wyburzonego kościoła uniwersyteckiego.

W tej świątyni pracował Jan Sebastian Bach po

przeprowadzce do Lipska. Był on chórmistrzem
kościoła w latach 1723-1750. Na dowód tego
na małym placu przed Thomaskirche stoi
pomnik upamiętniający pobyt Bacha w Lipsku.

Naprzeciwko budowli znajduje się Bosehaus, czyli

siedziba Instytutu Badawczego i Miejsca
Pamięci Bacha oraz Archiwum Bacha.
 KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA

Ta późnogotycka świątynia powstała w XII wieku, a

na przestrzeni lat była wielokrotnie
przebudowywana. W jej pięknych białych
wnętrzach premierę miało kilka dzieł Jana
Sebastiana Bacha, który i tu był dyrektorem
muzycznym.
W ubiegłym stuleciu był on bowiem centralnym
punktem wydarzeń, które zapoczątkowały
Pokojową Rewolucję, dzięki której doszło do
upadku Muru Berlińskiego i Zjednoczenia
Niemiec. Oprócz samego kościoła na uwagę
zasługuje także pomnik w kształcie palmy na
pobliskim placu Nikolaikirchhof upamiętniający
rolę kościoła jako centralnego punktu
zgromadzeń dla demonstrujących przeciwko
rządom komunistycznym w Niemczech
Wschodnich w 1989 roku.
 KOŚCIÓŁ UNIWERSYTECKI

Przy wejściu na starówkę znajduje się nowoczesny

w formie Kościół Uniwersytecki. Powstał on w
miejscu zabytkowej świątyni, która prawie
nienaruszona przetrwała wojnę. Niestety
decyzją władz miasta i partii kościół został
wysadzony w 1968 roku. Pierwsze plany
budowy nowej świątyni w tym samym miejscu
pojawiły się pod koniec lat 90. Obiekt
ukończono w 2017 roku. Nowoczesny budynek
nawiązuje architekturą do swojego
poprzednika. Tuż obok znajduje się najwyższy
(142 m) budynek Lipska. Oddany do użytku w
1972 roku wieżowiec , pierwotnie był częścią
uniwersytetu. W tej chwili należy do
prywatnego inwestora, który gruntownie
odnowił obiekt.
 POMNIK BITWY NARODÓW

Jest największą tego typu budowlą w Europie.

Monument mierzy 91 m. W skład budowli
wchodzi aleja lipowa i zbiornik wodny. U
podstawy pomnika znajduje się muzeum
oraz wartownia. Na tarasy widokowe
pomnika można (za opłatą) wjechać
windą. Na sam szczyt wejdziecie 364
wąskimi schodami. Monument
upamiętnia największą bitwę okresu
napoleońskiego, która miała miejsce w
roku 1813 w okolicach Lipska. Budowę
pomnika zaczęto w 1898 roku, a
zakończono w 1913.