BIOGRAFIA

UMBERTO ECO

Wioletta Moczydłowska
KIM BYŁ
Umberto Eco urodził się 05 stycznia w 1932 roku. Był to włoski pisarz,
filozof, semiotyk, mediewista. Urodził się w Aleksandrii. W młodości pomimo
sprzeciwu ojca, który przygotował syna do zawodu prawnika, postanowił
wstąpić na Uniwersytet w Turynie, by studiować średniowieczną filozofię i
literaturę.
Kariera zdolnego studenta przebiegała dość szybko (uzyskanie tytułu doktora za
pracę o św. Tomaszu z Akwinu) Praca ta sprawiła, że zdystansował się wobec
wiary i Kościoła katolickiego: „On (Tomasz z Akwinu) cudownie mnie
wyleczył z wiary”, stwierdził ironicznie.
Eco wkrótce opublikował swoje prace naukowe. Sławę przyniosły mu te
dotyczące semiotyki (najważniejsze z nich np.: „Dzieło otwarte”, „Lector in
fabula”) i zabawne felietony, pierwotnie publikowane w tygodniku
„L’Espresso”, wydanie książkowe nosi tytuł „Zapiski na pudełku od zapałek”.

2
 SZYBKI ROZWÓJ
Po studiach pracował we włoskiej telewizji RAI w
Mediolanie, gdzie prowadził program kulturalny. W 1959
roku opuścił telewizję i został lektorem książek
popularnonaukowych w mediolańskim wydawnictwie
„Bompiani”, w którym wydał większość swoich książek.
Stał się błyskawicznie znany jako błyskotliwy teoretyk
kultury.

01/24/2024 Sample Footer Text 3

 UMBERTO ECO
PROFESOREM

W latach 1954–59 był asystentem wykładowcy i

wykładowcą estetyki na uniwersytecie w Turynie.

W 1961 roku habilitował się, a w latach 1963–64

rozpoczął karierę akademicką jako docent estetyki na
uniwersytecie w Turynie,

od 1964 do 1965 wykładał na uniwersytecie w

Mediolanie, od 1969 do 1971 jako profesor wykładał
semiotykę na politechnice w Mediolanie.

W 1971 roku objął stanowisko profesora

nadzwyczajnego na uniwersytecie w Bolonii, gdzie po
opublikowaniu pracy ,,Teoria semiotyki” awansował w
1975 roku na profesora semiotyki.

01/24/2024 Sample Footer Text 4

 PIERWSZA
OPOWIEŚĆ ECO
Pierwsza powieść Eco powstała w 1980 roku.
„Imię róży” – opowieść o śledztwie toczącym
się w murach średniowiecznego opactwa –
przyniosła autorowi zasłużone uznanie krytyków
i zainteresowanie czytelników z całego świata.
Dzieło zostało zekranizowane w 1986 roku.
Przetłumaczona na ponad 40 języków stała się
międzynarodowym bestsellerem, sprzedając się w
ponad 50 milionach egzemplarzy na całym świecie.

01/24/2024 Sample Footer Text 5

 KOLEJNY SUKCES
WŁOSKIEGO PISARZA
Również kolejna powieść Wahadło Foucaulta (Il pendolo di Foucault, 1988)
odniosła wielki sukces. Autor połączył w niej postmodernistyczne motywy
powieści przygodowej, historycznej i kryminalnej z licznymi naukowymi
odniesieniami do historii, teorii spiskowych, ezoteryki, filozofii i fizyki. Tytuł
nawiązuje do znanego wahadła Foucaulta francuskiego fizyka Léona Foucaulta.
Powieść podzielona jest na dziesięć części, które określone są dziesięcioma
sefirotami żydowskiej mistyki. Czytelnik kierowany przez autora wyrusza na
poszukiwanie enigmatycznych lub proroczych symboli, chociaż sam autor potępia
ezoterykę. Książka pokazuje przy okazji, że czytelnik ma wolność interpretacji
zgodnie z teorią, którą Eco rozwija w swoich pracach o recepcji, np. Granice
interpretacji czy (Interpretacja i nadinterpretacja). Ośmiesza także nadinterpretację
potwierdzonych i legendarnych faktów z historii, sięgając po odnoszące sukces
sensacje z czasopism brukowych o zbudowaniu piramidy Cheopsa przez
Wahadło Foucaulta kosmitów.

01/24/2024 Sample Footer Text 6

 PRZYKŁADY PISM NAUKOWYCH
*Sztuka i piękno w średniowieczu (Arte e bellezza nell'estetica medievale), 1987, (pol. wyd. 1994);

*Diariusz najmniejszy (Diario minimo ; Il secondo diario minimo), 1992, (pol. wyd. 1995);

*Interpretacja i nadinterpretacja (Interpretation and overinterpretation), 1992, (pol. wyd. 1996);

*Pięć pism moralnych (Cinque scritti morali), 1997, (pol. wyd. 1999);

*W poszukiwaniu języka uniwersalnego (La ricerca della lingua perfetta nella cultura Europea), 1993, (pol. wyd. 2002);

*O literaturze (Sulla letteratura), 2002, (pol. wyd. 2003):,/li>

*Między kłamstwem a ironią (Tra menzogna e ironia), 1998, (pol. wyd. 2004);

*Filozofia frywolna (Filosofi in liberta), 1992, (pol. wyd. 2004);

*Rakiem. Gorąca wojna i populizm mediów (A passo di gambero. Guerre calde e populismo mediatico), 2006, (pol.
wyd. 2006);

*Jak napisać pracę dyplomową. Poradnik dla humanist ów (Come si fa una tesi di laurea : le materie umanistiche),
1977, (pol. wyd. 2007);
 UMBERTO ECO A WSPÓŁCZESNOŚĆ
-,,Jak dla kobiety w XVIII w. było nie do pomyślenia, żeby pokazała kostkę, tak dla mnie jest nie do
pomyślenia, żeby pisać o swoich uczuciach na Facebooku”

W ogóle w ostatnich latach Umberto Eco stawał się coraz bardziej rozgoryczony poziomem światowych
mediów. Przez lata publikujący na łamach prasy pisarz (znakomite ,,Zapiski na pudełku od zapałek”) felietony i
komentarze, z wiekiem coraz mniej chętnie udzielał wywiadów, zaczął unikać odpowiedzi na niektóre pytania.
Widać było, że jest już zmęczony swoim statusem „eksperta do spraw wszystkiego”.
Biograf Eco, Daniel Salvatore Schiffer, określił swojego bohatera mianem „żywej encyklopedii”. I tak też
przywykliśmy traktować Umberta Eco. Kiedy zastanawialiśmy się nad tym, jaka będzie przyszłość książek,
pytaliśmy Eco (,,Nie myśl, że książki znikną”).