mgr Małgorzata Szymańska

Konsultacje: wtorki: 16:00 – 17:00,

środy: 16:00-17:00

Pokój 511 w budynku A

malgorzataszymanska27@gmail.com
Obecność na co najmniej 4 z 5 zajęć, dozwolona
1 nieobecność, każdą kolejną należy zaliczyć na
konsultacjach w terminie 2 tygodni, w przeciwnym razie
ocena końcowa podlega obniżeniu o 0,5 stopnia
Aktywność na zajęciach 2 plusy z aktywności =
podwyższenie oceny końcowej o 0,5 stopnia

Ocena z kolokwium; kolokwium będzie miało formę zadań

praktycznych z zakresu omówionego na zajęciach
Kolokwium 24 stycznia 2018 r.
Podręcznik: Technika prawodawcza, 2008 r., M. Błachut, W.
Gromski, J. Kaczor

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca

2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U.
z 2016 r. poz. 283);
Ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów
normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.
U. z 2017 r. poz. 1523);
Zbiór zadań
http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/38580/
Tworzenie_prawa_Zbior_zadan.pdf
I Przywoływanie i powoływanie przepisów prawnych
II, III Budowa ustawy (przepisy prawne, definicje skróty)
IV Nowelizacja ustawy
V Tekst jednolity
VI Sprostowanie błędu
Tworzenie prawa to proces, który przybiera
dwie formy: stanowienie lub praktykę (uznanie
prawa). W wyniku tego procesu powstaje
zakodowana w przepisie prawnym norma
generalna i abstrakcyjna.

Rozdzielność podmiotów stosujących

i tworzących prawo wynika z zasady podziału
władz.
 Podstawową postacią stanowienia prawa są akty
prawodawcze (normatywne).
 Są to akty organu państwa wydane w określonej formie,
na podstawie konstytucyjnie lub ustawowo
przyznanych kompetencji prawnych (prawodawczych)
nadający moc obowiązującą normom prawnym w nim
zawartych.
 Akty prawodawcze stworzą złożoną strukturę
hierarchiczną, w której poszczególne ich rodzaje różnią
się posiadaną mocą prawną.
Wyjaśnij, na czym polega różnica między mocą
obowiązującą aktu prawnego a mocą prawną?
Rozdział 7 Oznaczanie przepisów ustawy i ich
systematyzacja
§ 54. Podstawową jednostką redakcyjną ustawy
jest artykuł.
§ 55. 1. Każdą samodzielną myśl ujmuje się w
odrębny artykuł.
2. Artykuł powinien być w miarę możliwości
jednozdaniowy.
3. Jeżeli samodzielną myśl wyraża zespół zdań,
dokonuje się podziału artykułu na ustępy. W ustawie
określanej jako "kodeks" ustępy oznacza się paragrafami
(§).
4. Podział artykułu na ustępy wprowadza się
także
w przypadku, gdy między zdaniami wyrażającymi
samodzielne myśli występują powiązania treściowe, ale
treść żadnego z nich nie jest na tyle istotna, aby
wydzielić ją w odrębny artykuł.
 Art. 18. Nieruchomości mogą być oddawane
jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i
dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich
działalnością.

Art. 44. 1. Trwały zarząd ustanawia się na czas

nieoznaczony lub czas oznaczony.
2. Z wnioskiem o ustanowienie trwałego zarządu
występuje jednostka organizacyjna.

Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce

nieruchomościami. (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 z późn.
zm.).
 Art. 84. § 1. W razie błędu co do treści czynności
prawnej można uchylić się od skutków prawnych
swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie
woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego
skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy
błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej
winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z
łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy
czynności prawnej nieodpłatnej.
§ 2. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający
przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli
nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę
rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd
istotny).
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.
(Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).
 Art. 996. Zapis windykacyjny oraz
darowiznę dokonane przez spadkodawcę na rzecz
uprawnionego do zachowku zalicza się na należny
mu zachowek. Jeżeli uprawnionym do zachowku
jest dalszy zstępny spadkodawcy, zalicza się na
należny mu zachowek także zapis windykacyjny
oraz darowiznę dokonane przez spadkodawcę na
rzecz jego wstępnego.

Wyjątkowo dwa zdania w jednym artykule

 § 56. 1. W obrębie artykułu (ustępu)
zawierającego wyliczenie wyróżnia się dwie części:
wprowadzenie do wyliczenia oraz punkty.
Wyliczenie może kończyć się częścią wspólną,
odnoszącą się do wszystkich punktów. Po części
wspólnej nie dodaje się kolejnej samodzielnej myśli;
w razie potrzeby formułuje się ją w kolejnym
ustępie.
2. W obrębie punktów można dokonać dalszego
wyliczenia, wprowadzając litery.
3. W obrębie liter można dokonać kolejnego
wyliczenia, wprowadzając tiret.
4. W obrębie tiret można dokonać kolejnego
wyliczenia, wprowadzając podwójne tiret.
Oznaczanie przepisów w tekście ustawy:
¬ Art. 1. – artykuł – akapit, skrót „art.”, cyfra
arabska z kropką prawej strony;
¬ 1. – ustęp – akapit, cyfra arabska z kropką z
prawej strony;
¬ § 1. – paragraf – (tylko w kodeksach), akapit,
symbol „§”, cyfra arabska z kropką z prawej
strony;
1) – punkt – cyfra arabska z nawiasem z
prawej strony (bez kropki);
a) – litera – mała litera alfabetu
łacińskiego, oprócz liter właściwych wyłącznie
językowi polskiemu (ą, ę, ś, ć, ł, ń, ó, ź, ż) z
nawiasem z prawej strony;
– - tiret – pozioma kreska;
– – - podwójne tiret – dwie poziome
kreski,
Oznaczanie przepisów przy ich powoływaniu:
art. 1 – skrót „art.” bez względu na liczbę i przypadek +

cyfra arabska z prawej strony bez kropki;

ust. 1 – skrót „ust.” bez względu na liczbę i przypadek +

cyfra arabska bez kropki;

§ 1 – symbol „§” bez względu na liczbę i przypadek + cyfrą

arabską bez kropki;

pkt 1 – skrót „pkt” (bez kropki!) bez względu na liczbę i

przypadek + cyfra arabska bez nawiasu;

lit. a – skrót „lit.” bez względu na liczbę i przypadek +

litera alfabetu łacińskiego bez nawisu;

tiret pierwsze – wyraz „tiret” + wyrażony słownie numer

porządkowy tego tiret (w rodzaju nijakim);

podwójne tiret pierwsze – jak wyżej
Art. 5. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
1) terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art.
2a;
2) państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej;
3) terytorium Unii Europejskiej - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii
Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:
a) Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę Man traktuje się jako
terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, suwerenne strefy Akrotiri
i Dhekelia traktuje się jako terytorium Republiki Cypru,
b) następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako
wyłączone z terytorium Unii Europejskiej:
– wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec,
– Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,
– Livigno, Campione d'Italia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej,
– francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej - z Republiki Francuskiej,
– Górę Athos - z Republiki Greckiej,
– Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii,
– Wyspy Normandzkie - ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej,
c) Gibraltar traktuje się jako wyłączony z terytorium Unii Europejskiej;
4) terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w
skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;
5) terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład
terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3;
 Art. 114a. § 1. Wyrokiem skazującym jest również
prawomocne orzeczenie skazujące za popełnienie
przestępstwa wydane przez sąd właściwy w sprawach
karnych w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
chyba że według ustawy karnej polskiej czyn nie stanowi
przestępstwa, sprawca nie podlega karze albo orzeczono
karę nieznaną ustawie.
§ 2. W razie skazania przez sąd, o którym mowa w
§ 1, w sprawach:
1) stosowania nowej ustawy karnej, która weszła w życie
po wydaniu wyroku skazującego,
2) zatarcia skazania
-stosuje się ustawę obowiązującą w miejscu skazania.
Przepisu art. 108 nie stosuje się.
-Kodeks karny
 § 57. 1. Artykuł oznacza się skrótem "art." i cyframi arabskimi z
kropką, z zachowaniem ciągłości numeracji artykułów w obrębie całej ustawy,
a przy powoływaniu - skrótem "art." bez względu na liczbę i przypadek oraz
cyframi arabskimi bez kropki; w ustawie wprowadzającej ustawę określaną
jako "kodeks" numer artykułu można oznaczyć cyframi rzymskimi.
2. Ustęp oznacza się cyframi arabskimi z kropką bez nawiasu, z
zachowaniem ciągłości numeracji w obrębie danego artykułu, a przy
powoływaniu - skrótem "ust." bez względu na liczbę i przypadek oraz cyframi
arabskimi bez kropki.
3. Punkt oznacza się cyframi arabskimi z nawiasem z prawej strony, z
zachowaniem ciągłości numeracji w obrębie danego artykułu albo ustępu, a
przy powoływaniu - skrótem "pkt" bez względu na liczbę i przypadek oraz
cyframi arabskimi bez nawiasu. Każdy punkt kończy się średnikiem, a ostatni
kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią wspólną odnoszącą się do
wszystkich punktów. W takim przypadku kropkę stawia się po części
wspólnej, a każdy punkt, z wyjątkiem ostatniego, kończy się przecinkiem.
§ 57.
….
4. Wyliczenie w obrębie punktów (tzw. litery) oznacza się małymi literami
alfabetu łacińskiego, z wyłączeniem liter właściwych tylko językowi
polskiemu (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź), z nawiasem z prawej strony, z
zachowaniem ciągłości alfabetycznej w obrębie punktu, a przy
powoływaniu - skrótem "lit." bez względu na liczbę i przypadek oraz literą
alfabetu łacińskiego bez nawiasu. Każdą literę kończy się przecinkiem, a
ostatnią średnikiem albo kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią
wspólną odnoszącą się do wszystkich liter. W takim przypadku średnik
albo kropkę stawia się po części wspólnej.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, gdy zabraknie liter, stosuje się
oznaczenie najpierw dwuliterowe, a następnie wieloliterowe, dopisując
do ostatniej litery alfabetu łacińskiego najpierw pierwszą, a następnie
kolejne litery tego alfabetu [a), b) ... z), za), zb) ... zz), zza), zzb) ...].
6. Każde tiret kończy się przecinkiem, a ostatnie przecinkiem, średnikiem
albo kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią wspólną odnoszącą
się do wszystkich tiret. W takim przypadku przecinek, średnik albo
kropkę stawia się po części wspólnej. Przy powoływaniu tiret oznacza się
wyrazem "tiret" i wyrażonym słownie numerem porządkowym tego tiret.
7. Każde podwójne tiret kończy się przecinkiem, a ostatnie przecinkiem,
średnikiem albo kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią wspólną
odnoszącą się do wszystkich podwójnych tiret. W takim przypadku,
przecinek, średnik albo kropkę stawia się po części wspólnej. Przy
powoływaniu podwójnego tiret oznacza się je wyrazami "podwójne tiret" i
wyrażonym słownie numerem porządkowym tego podwójnego tiret.
 Art. 5e. 1. Jeżeli przedmiot zamówienia obejmuje zamówienia udzielane w celu
wykonywania co najmniej dwóch różnych rodzajów działalności, o których mowa w art.
132 ust. 1, lub zamówienia udzielane w celu wykonywania przynajmniej jednego z tych
rodzajów działalności i inne zamówienia, zamawiający może udzielić :
1) odrębnych zamówień, stosując przepisy właściwe ze względu na rodzaj
działalności, któremu służy każde zamówienie;
2) jednego zamówienia, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2 i 3.
2. Jeżeli możliwe jest określenie rodzaju działalności, którego zasadniczo dotyczy
zamówienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, do udzielenia zamówienia zastosowanie mają
przepisy dotyczące tego rodzaju działalności .
3. Jeżeli nie jest możliwe określenie, którego rodzaju działalności zasadniczo dotyczy
zamówienie, do udzielenia zamówienia mają zastosowanie:
1) zasady ogólne udzielania zamówień, jeżeli zamówienie obejmuje zamówienia
udzielane na zasadach ogólnych ;
2) przepisy ustawy dotyczące zamówień sektorowych, jeżeli zamówienie obejmuje
zamówienia sektorowe i:

a) koncesję na roboty budowlane lub usługi ,

b) zamówienie, do którego nie mają zastosowania przepisy ustawy lub
przepisy ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane
lub usługi.
(…) ustalając w szczególności:
1) wysokość (…) nie była niższa:
a) od dnia 1 września 2001 r.:
- w grupie stanowisk profesorów od 294,3% kwoty bazowej,
określanej w ustawie budżetowej na 2001 r., o ile:
- - są zatrudnieni na stanowisku,
- - nie przebywają na urlopie naukowym,
- w grupie stanowisk docentów (…) wykładowców od 173,1%
kwoty bazowej, określanej w ustawie budżetowej na 2001 r.,

21
 § 58. 1. Każdą jednostkę redakcyjną zapisuje się
od nowego wiersza i poprzedza jej oznaczeniem
umieszczonym w tym samym wierszu.
2. Artykuły i ustępy rozpoczyna się od akapitu.
3. Punkty, litery, tiret i podwójne tiret rozpoczyna
się na wysokości początku wprowadzenia do
wyliczenia.

UWAGA ! § 58. 1. - wyjątek stanowi pierwszy ustęp w

danym artykule albo paragrafie – oznaczenie pierwszego
ustępu w tym samym wierszu.
 Art. 19a. 1. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania
dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art.
14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.
2. W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę
uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi,
dla której to części określono zapłatę.
…..
5. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą:
1) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu:
a) wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy
komisu,
b) przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu
działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za
odszkodowanie,

Powoływanie przepisu:
„Na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. a…”
 Powoływanie jednostek redakcyjnych:

§ 59. 1. Przepisy artykułu podzielonego na ustępy,

punkty, litery, tiret i podwójne tiret powołuje się w
następującej kolejności: "art. ... ust. ... pkt ... lit. ... tiret ...
podwójne tiret ...", bez przecinków po kolejnych
jednostkach redakcyjnych.
2. W przypadku gdy jednostka redakcyjna składa się
z kilku zdań, a zamierza się powołać tylko jedno z nich,
wyraża się to zwrotem: "art. ... ust. ... zdanie (numer
porządkowy zdania)".
 Art. 37….
§ 6. Organ rozpatrujący ponaglenie wydaje postanowienie,
w którym:
1) wskazuje, czy organ rozpatrujący sprawę dopuścił się
bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania,
stwierdzając jednocześnie, czy miało ono miejsce z rażącym
naruszeniem prawa;
2) w przypadku stwierdzenia bezczynności lub
przewlekłości:
a) zobowiązuje organ rozpatrujący sprawę do załatwienia sprawy,
wyznaczając termin do jej załatwienia, jeżeli postępowanie jest
niezakończone,
b) zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych
bezczynności lub przewlekłości, a w razie potrzeby także podjęcie
środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w
przyszłości.

Na podstawie art. 37 § 6 pkt 2 lit. b…

„§ 1.” - § 1

jeżeli jest podstawową jednostką redakcyjną:

§ 1, § 15, § 28 i § 120
§1i§2
§ 3 – § 16
§ 1 – § 16, § 50 i § 111

jeżeli nie jest podstawową jednostką redakcyjną:

§ 1, 3, 5 i 7
§3i4
§1–7

26
§ 1 ust. 2 pkt 3 lit. a oraz § 7 ust 5 i 7

§ 23 – § 56

§100 ust 1 pkt 2 lit. b tiret trzecie

§ 1 ust. 2 pkt 3 lit. a, § 7 ust 5 i 7, § 23 – § 56 oraz §100

ust 1 pkt 2 lit. b tiret trzecie

27
 § 60. 1. W celu systematyzacji przepisów ustawy artykuły można grupować w
jednostki systematyzacyjne.
2. Artykuły grupuje się w rozdziały, rozdziały grupuje się w działy, a działy łączy
się w tytuły. W ustawie można wprowadzić dodatkowo oddziały jako jednostki
systematyzacyjne niższego stopnia niż rozdział.
3. W ustawie określanej jako "kodeks" tytuły można grupować w księgi, a księgi
łączyć w części.
§ 61. Jednostki systematyzacyjne wyższego stopnia stosuje się tylko w przypadku,
gdy co najmniej w stosunku do jednej z nich zastosowano uprzednio odpowiednie jednostki
systematyzacyjne niższego stopnia.
§ 62. 1. Rozdziały (oddziały) numeruje się cyframi arabskimi, a jednostki
systematyzacyjne wyższego stopnia - cyframi rzymskimi.
2. Nazwa jednostki systematyzacyjnej składa się z:
1) jej oznaczenia, które stanowi wyraz "część", "księga", "tytuł", "dział",
"rozdział", "oddział" z odpowiednią liczbą porządkową;
2) jej tytułu, który stanowi zwięzłe określenie treści lub zakresu
regulowanych spraw, rozpoczęte wielką literą, zapisane od nowego wiersza.
części

księgi

tytuły

działy

rozdziały

artykuły
 USTAWA
z dnia 23 kwietnia 1964 r.
Kodeks cywilny

TYTUŁ II
Osoby

DZIAŁ I
Osoby fizyczne

Rozdział I
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
 § 16. W tytule ustawy w oddzielnych wierszach
zamieszcza się:
1) oznaczenie rodzaju aktu;
2) datę ustawy;
3) ogólne określenie przedmiotu ustawy.

§ 17. Datę ustawy poprzedza się zwrotem

"z dnia", a następnie zamieszcza się wskazanie dnia
zapisanego cyframi arabskimi, nazwę miesiąca
określoną słownie oraz wskazanie roku zapisanego
cyframi arabskimi ze znakiem "r.", jako skrótem wyrazu
"rok".
 USTAWA
z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami
 § 18. 1. Przedmiot ustawy określa się
możliwie najzwięźlej, jednakże w sposób
adekwatnie informujący o jej treści.
2. Określając przedmiot ustawy, nie
przytacza się tytułów innych ustaw, z wyjątkiem
ustawy zmieniającej i ustawy wprowadzającej
inną ustawę, w których podaje się odpowiednio
tylko przedmiot ustawy zmienianej albo ustawy
wprowadzane
 USTAWA
z dnia 10 lutego 2017 r.
Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym
Ośrodku Wsparcia Rolnictwa
 § 19. Określenie przedmiotu ustawy może
być:
1) opisowe - rozpoczynające się od przyimka
"o", pisanego małą literą;
2) rzeczowe - rozpoczynające się od wyrazów
"Kodeks", "Prawo" albo "Ordynacja", pisanych
wielką literą, w przypadku gdy ustawa
wyczerpująco reguluje obszerną dziedzinę spraw,
albo rozpoczynające się od wyrazów "Przepisy
wprowadzające ...", w przypadku gdy ustawa jest
ustawą wprowadzającą.
Rzeczowe określenie przedmiotu ustawy

USTAWA
z dnia 23 kwietnia 1964 r.
Kodeks cywilny

Opisowe określenie przedmiotu ustawy

USTAWA
z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych
 § 162. 1. Przy oznaczaniu dzienników
urzędowych stosuje się skróty nazw tych dzienników.
2. Nazwy dzienników urzędowych oznacza się
skrótami:
1) Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
- skrótem "Dz. U.";
2) Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski" - skrótem "M.P.";
3) (uchylony);
3a) Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej -
skrótem "Dz. Urz. UE";
Tekst pierwotny bez zmian:
Ustawa z dnia 19 kwietnia 2007 r. – Ordynacja wyborcza (Dz.
U. z 2008 r. poz. 1178)
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2005 r. poz. 717)

Tekst pierwotny ze zmianami:

Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności
gospodarczej (Dz.U. z 2001 r. Nr 101 poz. 1178, z 2000 r. Nr
86 poz. 958 i Nr 114, poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 49 poz. 509,
Nr 67 poz. 679 i Nr 102 poz. 1115)
Znaczna liczba dzienników urzędowych

(Dz. U. z 2011 r. Nr 54 poz. 718 z późn. zm.1))

------------
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.
U. z 2012 r. poz. 499, z 2013 r. poz. 676, 723 oraz 812 oraz
z 2016 r. poz. 438.
przy pierwszym powołaniu
ustawa z dnia 1 czerwca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr
100 poz. 885)

przy kolejnym powołaniu

ustawa z dnia 1 czerwca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne

przy pierwszym powołaniu

ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i
niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62 poz. 718, z 2001 r. Nr
46 poz. 499, z 2002 r. Nr 74 poz. 676 i Nr 113 poz. 984, z 2003 r. Nr 65
poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 96 poz. 959)
przy kolejnym powołaniu
ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i
niektórych innych aktów prawnych

41
przy pierwszym powołaniu, jeżeli ogłoszono tekst jednolity

ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych

innych aktów prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 283)

To już kolejny tekst jednolity przywoływanej ustawy. W takim przypadku

powołujemy wyłącznie ostatni tekst jednolity. Jeżeli po ogłoszeniu tekstu
jednolitego akt był nowelizowany, powołujemy również jego nowelizacje.

przy kolejny powołaniu, jeżeli ogłoszono tekst jednolity

ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych
innych aktów prawnych
-

42