‫بسم هللا الرحمن الرحیم‬

‫ق‬
‫ع‬
‫رآن و لوم معاصر‬

‫‪1402 /10 /25‬ه‪1445 /07 /03 ،‬ه‪ ،‬ق‬

 ‫شت‬ ‫ف‬
‫م ردات درس ه م‬
‫اعجاز بيانی و بالغی قرآن کريم‬ ‫‪.1‬‬

‫‪ .2‬اعجاز تشری عی قرآن کريم‬

‫‪ .3‬خبر دادن قرآن از امورغيبي‬

 ‫اعجاز بيانی و بالغی قرآن کريم‬
‫• اعجاز بیانی نزد شیخ عبدالقاهر جرجانی‪ ،‬همانا مصداق و محتوای حروف و الفاِظ قرآنی است نه فقط خوِد حروف و‬
‫الفاظ قرآن‬
‫• اما نزد امام جاحظ‪ ،‬خوِد کلمات و حروف فصیح و بلیغ و نهایتًا معِج ز اند‪.‬‬

‫• ویژگی های بیانی قرآن کریم‪:‬‬

‫‪ .1‬گزینش کلمات‬
‫‪ .2‬سبک آهنگ قرآن‬
‫ق‬ ‫خت ق‬
‫‪ .3‬راضی ساختن عام وخاص‬
‫ن‬ ‫ج‬ ‫ی‬ ‫ن‬ ‫ق‬ ‫ی‬ ‫ق‬ ‫ع‬ ‫ق‬ ‫ف‬ ‫ع‬ ‫ض‬
‫‪ .4‬را ی سا ن ل و ع طو ت که رآن ل و لب هردو را کج ا خم اطب رار می دهد و حق و ج مال را ی ز کج ا مع می ک د‪.‬‬
‫‪ .5‬تصریف کالم به اشکال مختلف‬
‫‪ .6‬سبک جدید‪ ،‬عمده و جالب که مورد پسند تمامی شنوندگان قرار می گیرد‪.‬‬
‫‪ .7‬جمع نمودن بین اجمال و تفصیل‬
‫‪ .8‬نکته ها و ظرافت ها؛ در قرآن استعاره‪ ،‬تشبیه‪ ،‬کنایه و نکات بدیع و‪ ...‬بکار رفته است‪.‬‬
 ‫اعجاز تشریعی قرآن کريم‬

‫• «شامل» برای فرد‪ ،‬اجتماع‪ ،‬عقیده‪ ،‬عبادت‪ ،‬مبادئ اخالق و اجتماع‪ ،‬اقتصاد‪ ،‬سیاست در‬

‫صلح و جنگ‪ ،‬سفر و حضر و شب و روز‬

‫• «کامل» برای مسایل کوچک و بزرگ‬

‫• «محکم و متقن» است که در آن نقص و عیب و تقصیر و کوتاهی وجود ندارد‪.‬‬

 ‫خبر دادن قرآن از امورغيبي‬
‫غ‬ ‫خ‬ ‫ن‬
‫‪ -1‬ا واع ا ب ار ی ب‪:‬‬
‫• خبر دادن از غیب مطلق‪ ،‬مانند‪ :‬خبر از هللا‪ ،‬اسمای هللا و صفات وی‪ ،‬فرشتگان‪ ،‬صفات‬
‫جنت و دوزخ‪.‬‬
‫• خبر دادن از امور گذشته‪ ،‬مانند‪ :‬خبر از آفرینش انسان و احوال امتیان پیشین‪.‬‬
‫• خبر دادن از اموری که در آینده به وقوع می پیوندد‪ ،‬مانند‪ :‬خبر از اموری که در عهد‬
‫نبوی بعداز وحی ظاهر شد‪ ،‬یا واقعاتی که بعداز ایشان رونما شد‪.‬‬
‫• خبر دادن از اسرار و امور باطنی انسان ها‪ ،‬امری که غیر از خدا آن را کس نمی داند‬
‫و پیامبر علیه السالم نیز بدون وحی الهی از آن خبر نمی شود‪ ،‬مانند‪ :‬افشای اسرار منافقین‬
‫درحدی که آنان ترس داشتند که مبادا قرآن حقائق درونی آنان را با اسمای شان آشکار نکند‪.‬‬
 ‫غخبر دادن قرآن از امورغيبي‬ ‫ن‬
‫ق‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫خ‬
‫‪ -2‬چ د مو از ا ب ار ی ب ی رآن‪:‬‬
‫[القمر‪]45 :‬‬ ‫• {َس ُيْهَز ُم اْلَجْم ُع َو ُيَو ُّلوَن الُّد ُبَر }‬
‫• َو َعَد ُهَّللا اَّلِذ يَن آَم ُنوا ِم ْنُك ْم َو َع ِم ُلوا الَّصاِلَح اِت َلَيْس َتْخ ِلَفَّنُهْم ِفي اَأْلْر ِض َك َم ا اْس َتْخ َلَف‬
‫اَّلِذ يَن ِم ْن َقْبِلِهْم َو َلُيَم ِّك َنَّن َلُهْم ِد يَنُهُم اَّلِذ ي اْر َتَض ى َلُهْم َو َلُيَبِّد َلَّنُهْم ِم ْن َبْع ِد َخ ْو ِفِهْم َأْم ًنا‬
‫ن‬
‫َيْع ُبُد وَنِني اَل ُيْش ِر ُك وَن ِبي َش ْيًئا َو َم ْن َك َفَر َبْع َد َذ ِلَك َفُأوَلِئَك ُهُم اْلَفاِس ُقوَن [ال ور‪]55 :‬‬

‫• ال َيْأِتيِه اْلباِط ُل ِم ْن َبْيِن َيَد ْيِه َو ال ِم ْن َخ ْلِفِه َتْنِز يٌل ِم ْن َحِك يٍم َحِم يٍد [فّصلت‪]42 :‬‬

‫• الم‪ُ ،‬غ ِلَبِت الُّر وُم ‪ِ ،‬في َأْد َنى اَأْلْر ِض َو ُهْم ِم ْن َبْع ِد َغ َلِبِهْم َسَيْغ ِلُبوَن ‪ِ ،‬في ِبْض ِع ِس ِنيَن ِهَّلِل‬
‫اَأْلْم ُر ِم ْن َقْبُل َو ِم ْن َبْع ُد َو َيْو َم ِئٍذ َيْفَر ُح اْلُم ْؤ ِم ُنوَن ‪ِ ،‬بَنْص ِر ِهَّللا َيْنُصُر َم ْن َيشاُء َو ُهَو‬
‫اْلَع ِز يُز الَّر ِح يُم [الّروم‪.]5 - 1 :‬‬
 ‫م‬‫ل‬
‫و ما علی ن ا اال ال ب الغ ا ی ن‬
‫ب‬

‫سوال‬

‫یا‬
‫ن‬ ‫پش‬
‫ی هادی؟‬