bospaadje in, ik keek haar na en vroeg me af waarom ik in vredesnaam was uitgestapt. Waar was ik terechtgekomen?

Zou ik nog op tijd mijn vliegtuig halen een paar dagen later? Waar zou ik vannacht slapen en zou ik iets te eten vinden? Een paar minuten later kwam het meisje teruggelopen. Hakkelend vroeg ze of ik mee wilde naar haar dorp. Nieuwsgierig en dankbaar liep ik met haar mee. Nadat de familie over de eerste verbazing heen was ze hadden in dat piepkleine, naamloze dorp niet eerder een gringo gezien werd ik zo gastvrij ontvangen dat ik twee dagen ben gebleven. Tot vandaag weet ik nog steeds niet waarom ik zonodig die bus uit moest. Zou er anders iets vervelends gebeurd zijn? Hoe het ook zij, mijn intutie is sterk. Dat ik de signalen van mijn interne kompas trouw opvolg, is behalve nuttig ook leuk. Het heeft me al veel lokale verrassingen gebracht. Esther Jacobs, spreker, dagvoorzitter, de no excuses lady, Amsterdam, Curaao, Miami