Materijalisti ka filozofija, poznata jo u anti koj Gr koj i u nekim oblicima paganizma, ponovo ''vaskrsava'' u XIX vijeku.

Materijalizam u i da ne postoji nita sem materije i da je materija sutina svega, organskog i neorganskog, odbacuju#i na taj na in postojanje Stvoritelja i svjesni dizajn u prirodi. Lanu nau nu osnovu za ovakvu filozofiju postavio je darvinizam i teorija evolucije. Da ovo nije samo pitanje nauke svjedo e nam brojni ideoloki pokreti koji su direktni proizvod ovakvog pogleda na svijet. Karl Marks, jedan od idejnih tvoraca komunizma, bio je oduevljen Darvinovom knjigom ''Porijeklo vrsta'' i bio njegov vatreni oboavalac. Faisti su tako%e nali uporite za svoje nacisti ke ideje u njegovoj slede#oj knjizi ''Porijeklo ovjeka'' u kojoj Darvin otvoreno zagovara rasizam tvrde#i kako su Evropljani najdalje napredovali na evolutivnoj skali dok #e crnci, australijski Aboridini i druge rase koje nose ''majmunske'' crte biti uskoro istrijebljeni. Hitler je na osnovu toga uradio vlastiti scenario ''nadmo#ne arijevske rase'' koja je trebalo da zavlada svijetom, usput unitavaju#i bez milosti sve one koji ''usporavaju evoluciju'' (''nie'' rase, invalide, bolesne, itd). Tako su ove najkrvavije i najnehumanije ideologije predstavljene kao neto to #e donijeti boljitak ovje anstvu upravo zahvaljuju#i materijalisti koj filozofiji koja je nametnuta svijetu. Ovdje je potrebno naglasiti da je zlo ina i zlo inaca uvijek bilo u istoriji ljudskog roda, pa i pod platom religije. Biti ''religiozan'' nipoto ne zna i biti oslobo%en od mogu#nosti grijeenja, naprotiv istorija je puna primjera ubistava, mu enja i progonstava u ime religije. Moe se slobodno kazati da je pojavi materijalizma uveliko doprinijela crkvena oligarhija ija tiranija je bila nepodnoljiva, naro ito u mra nom srednjem vijeku, da ne govorimo o nekim dogmama koje su se protivile zdravom razumu. Ali i crkvi se ovo dogodilo kao posledica odstupanja od na ela i smjernica koje je Bog postavio i uzdizanja ljudskog iznad boanskog. Drugim rije ima, jedna krajnost je izazvala drugu. Me%utim, ostaje injenica da religija poziva na milost, saosje#anje, pratanje, portvovanje, i nadasve potovanje uzvienog Tvorca koji je apsolut svih vrijednosti i kojem smo kao stvorena bi#a odgovorni, to evolucija sve direktno ili indirektno negira. Jer ako smo samo sofisticirane ivotinje pod vla#u nagona za samoodranjem koje ive u svijetu gdje vlada zakon ''ja eg i sposobnijeg'', onda nestaje svake odgovornosti prema Bogu i blinjima, i to god poduzmemo moe se na ovaj ili onaj na in opravdati. I to je upravo ono to je donijela teorija evolucije, lano ''nau no'' opravdanje za rasizam, imperijalizam, nacionalizam, komunizam, besomu nu trku za profitom u kapitalizmu, itd. Ali ta nau ne injenice kau o ovoj teoriji? Da li je ona zaista pogled na svijet koji moramo uvaiti jer je nauka tako dokazala, kako se to uporno name#e iroj javnosti? Kad god postoje dvije alternative, nauka zahtijeva uzimanje obje u razmatranje, i ako je vjerovatno#a jedne od njih manja, onda se logi no ona druga smatra ispravnom. U ovom slu aju to su stvaranje ili evolucija. Nau ne injenice i podaci ukazuju da ak ni jedna iva #elija ili neki od miliona proteina koji se u njoj nalaze nije mogla nastati slu ajno, pa tako ni ivi organizmi. To zna i da prvi pogled ima vjerovatno#u 100% i da je ivot svjesno nastao ili bio stvoren. &arls Darvin (Charles Darwin), biolog amater, svoju teoriju nije razvio kao produkt nekog nau nog otkri#a ili eksperimenta, ve# na osnovu ideje da pojedini ivi organizmi koji su se prilagodili nekoj odre%enoj sredini prenose te osobine na slede#e generacije. Te povoljne osobine vremenom se gomilaju i transformiu tu jedinku u jednu sasvim novu vrstu. Najrazvijeniji
1

produkt ovog mehanizma, prema Darvinu, je ovjek. On je taj proces nazvao ''evolucija putem prirodne selekcije.'' Ovakvom njegovom stavu uveliko je ''kumovao'' francuski biolog Lamark. Me%utim, Gregor Mendel je 1865. godine otkrio zakone nasle%ivanja, emu u po etku nije pridata naro ita panja. Ali bilo je to ro%enje genetike kao nauke. Otkri#e DNK molekula polovinom prolog vijeka, koji sadri genetske informacije, bacilo je teoriju evolucije u veliku krizu. Razlog je bio u shvatanju o nevjerovatnoj sloenosti ivota. Ova otkri#a trebala su odbaciti Darvinovu teoriju, ali to se nije dogodilo jer su odre%eni krugovi insistirali da se napravi njena revizija, iza ega jasno ne stoji nau na briga ve# ideoloke namjere. Tako su se mnoga zvu na imena iz svijeta nauke kao to su Stebins, Dobanski, Majer, Haksli, Simson, Jansen, Fier, Rajt i drugi na sastanku Geolokog drutva Amerike (Geological Society of America) 1941. godine kona no dogovorili kako ''zakrpiti'' darvinizam. Oni su se zaokupili pitanjem porijekla povoljnih varijacija koje su toboe navele ive organizme da evoluiraju, s tim to je sada ideja bila ''slu ajna mutacija.'' Me%utim, svi eksperimenti sa mutacijama nedvosmisleno su pokazali tetnost ovakvih ''nepredvi%enih slu ajeva.'' Osim toga, mutacije ne dodaju nove informacije u DNK jednog organizma, i sve to one uzrokuju samo su abnormalnosti. Tre#e, da bi mutacija mogla biti prenijeta na slede#u generaciju, ona se mora odigrati u reproduktivnim #elijama organizma. Ukratko, nemogu#e je da su ivi organizmi evoluirali zato to u prirodi ne postoji mehanizam koji ih na to moe podsta#i. Prema teoriji evolucije transformacija ivih bi# a odigravala se postepeno milionima godina. To zna i da su morale postojati brojne prelazne forme. Ali svi prona%eni fosili svjedo e o ivotu koji se iznenada pojavio na Zemlji i potpuno formiran. Evolucionisti pretpostavljaju da su morski beski menjaci nekako evoluirali u ribe, ali zna ajne razlike izme%u ove dvije grupe i opet nedostatak prelaznih karika opovrgava ovakvu zamisao. Prema ovom fantasti nom scenariju, ribe su se zatim transformisale u vodozemce i kona no prele na kopno u potrazi za ''boljim ivotom.'' Evo nekoliko razloga zato je prelaz iz vode na kopno nemogu#: 1. Noenje vlastite teine, sa ime bi#a koja ive u vodi nemaju problema dok ona koja ive na kopnu troe 40% svoje energije samo na noenje svojih tijela. 2. Zadravanje toplote. Na kopnu temperatura moe drasti no da varira i kopneni organizmi imaju mehanizme koji im omogu#avaju da izdre takve promjene. Besmisleno je tvrditi da su ribe stekle jedan takav sistem slu ajnim mutacijama kad su stupile na kopno. 3. Kori enje vode, koje na kopnu mora biti vrlo ekonomi no. Koa kopnenih organizama tako je dizajnirana da dozvoljava gubitak vode neophodne za metabolizam samo do odre%ene mjere, i zato oni imaju osje#aj e%i dok ga bi#a koja ive u vodi nemaju. 4. Bubrezi. Organizmi koji ive u vodi mogu lako izbacivati otpadne materije i amonijak iz svojih tijela budu#i da se u njihovoj sredini nalazi mnogo vode. Kopnena bi#a imaju bubrege kao sistem koji omogu#ava skladitenje amonijaka i njegovo pretvaranje u urin, i na taj na in se koristi minimalna koli ina vode za njegovo izlu ivanje. Dakle ribe su morale odjednom razviti cijeli bubreni sistem s ciljem da pre%u na kopno, to je nemogu#e. 5. Respiratorni sistem. Da bi prele na kopno, ribe koje ''diu'' na krge i ne mogu opstati due od nekoliko minuta na suvom, morale su iznenada, u jednom trenutku da steknu savren plu#ni sistem. Kolika je, dakle, vjerovatno#a da se sve ove dramati ne fizioloke promjene dogode slu ajno u istom organizmu i u isto vrijeme, procijenite sami. Evolucija tako tvrdi da su vodozemci evoluirali u gmizavce, a gmizavci u ptice! Me%utim, potpuno druga ija gra%a ptica (kao na primjer plu#a) i specifi ni mehanizam krila koja mogu funkcionisati samo potpuno razvijena veliki su #orsokak za evolucioniste. Prema ovoj hipotezi
2

gmizavci su preci ne samo ptica ve# i sisara. Ali ovakav scenario je potpuni apsurd imaju#i u vidu strukturu gmizavaca koji imaju krljuti na svojim tijelima, hladnokrvni su i legu se iz jaja, u pore%enju sa brojnim i vrlo razli itim vrstama sisara koji su toplokrvni, imaju krzno i razmoavaju se izleu#i svoje potomstvo kao ivo. U o ajni koj potrebi za fizi kim dokazima svoje hipoteze, evolucionisti su esto pribjegavali raznim krivotvorinama. Pored matovitih crtea koji se mogu vidjeti u udbenicima biologije, oni su pokuali ''proizvesti'' fosile koji nedostaju. Jedan od najve#ih skandala u istoriji nauke je tzv Pildaunski ovjek ija glava je rekonstruisana od fragmenata ljudske lobanje i vilice orangutana i izloena u Britanskom muzeju. Prevara je otkrivena tek poslije 40 godina. Godine 1922. Henri Osborn, upravnik Ameri kog prirodnja kog muzeja, objavio je da je u zapadnoj Nebraski pronaao fosil zuba kutnjaka koji je navodno imao karakteristike zajedni ke za ovjeka i majmuna. Samo na osnovu ovog zuba ura%ene su brojne rekonstrukcije glave i tijela. Ali na kraju se ispostavilo da zub pripada jednoj izumrloj vrsti ameri ke divlje svinje. Potraga za ''ivim prelaznim karikama'' odvela je jednog evolucionistu dotle da se sa jednog istraivanja u Kongu vrati sa zarobljenim Pigmejom po imenu Ota Benga, kojega su zatim izloili u zoo-vrtu Bronks u Njujorku pod oznakom ''drevni preci ovjeka'' zajedno sa majmunima. Tretiran kao obi na ivotinja jadni Benga je na kraju izvrio samoubistvo. Ovi i drugi skandali samo pokazuju ime su se sve spremni posluiti ovi ljudi koji, alosno ali istinito, kreiraju nau nu misao u nekolika poslednja vijeka. Kruna evolucionisti ke bajke je ''evolucija ovjeka'', iako je o ito da su sve ive vrste nastale u njihovoj sadanjoj formi. Mnoge majmunske vrste koje su ivjele predstavljaju bogat izvor za pekulacije evolucionista. Me%utim, svi paleontoloki, anatomski i bioloki nalazi pokazali su da je ovjek oduvijek bio ovjek a majmum majmun. Prostor nam ne doputa da se detaljno bavimo ovom hipotezom, po ev od Australopitekusa, Homo habilisa, Homo erektusa, do Homo sapiensa, prema njihovom imaginarnom scenariju. Nedavna istraivanja su pokazala da je nemogu#e za savijeni majmunski skelet, koji odgovara etvoronoom hodu, da evoluira u uspravni ljudski skelet, koji odgovara dvonoom hodu. Za tzv ''prelazne vrste'' pokazalo se da su bili u pitanju ili pravi majmuni ili pravi ljudi. Na pitanje kako se ivot na zemlji uopte pojavio, teorija evolucije odgovara da je ivot zapo eo sa jednom #elijom koja se formirala slu ajno. Prije oko etiri milijarde godina razli ite neorganske supstance su se udruile i pojavio se ivot. Ali ovo je potpuno nenau na tvrdnja za koju ne postoji nikakav dokaz. (elija je najsloeniji i najelegantniji sistem koji je ovjek ikad otkrio. Molekularni biolozi je opisuju kao objekat nenadmane sloenosti sa milionima otvora nalik ulaznim hodnicima u ogromnom svemirskom brodu koji se otvaraju i zatvaraju da bi omogu#ili stalan protok materijala i energije. Ona predstavlja mehanizam nezamis-livo sloeniji od bilo koje maine koju je ovjek osmislio i konstruisao. Dakle, evolucionisti tvrde da je neto to ovje anstvo sa svom svojom inteligencijom, znanjem i tehnologijom na raspolaganju ne moe proizvesti, nastalo ''slu ajno'' pod uticajem prvobitnih uslova na Zemlji. Tako evolucija ne moe objasniti ak ni nastanak gradivnih blokova #elije, proteina. To su gigantski molekuli koji se sastoje od manjih jedinica zvanih ''amino-kisjeline''. Mogu#nost da se slu ajno formira samo jedan prosje ni molekul proteina, koji se obi no sastoji od oko 280 amino-kisjelina me%u kojima postoji 20 razli itih vrsta, je 1 naprema 10300 (u matematici vjerovatno#e koje su manje od 1 naprema 1050 prihvataju se kao ''nula vjerovatno-#a''). Ilustracije radi, jedna od najmanjih bakterija ikada otkrivenih, Microplasma Hominis H39, sadri 600 ''tipova'' proteina. U ovom slu aju ra un vjerovatno#e ak iscrpljuje i sam koncept nemogu#nosti.
3

Me%utim, ta an redosled pogodnih amino-kisjelina nije dovoljan za formiranje molekula proteina. Svaki od 20 razli itih tipova mora biti ''ljevoruki.'' Istraivanja su otkrila jednu za u%uju#u injenicu, a to je da svi proteini kod biljaka i ivotinja, od najjednostavnijih do najsloenijih organizama, napravljeni su od tzv ljevorukih aminokisjelina. Ukoliko bi se pripojila samo jedna desnoruka amino-kisjelina na strukturu proteina, taj protein postao bi beskorisan. Dakle, o ito je da ova situacija jo jednom eliminie mogu#nost slu ajnom nastanka ne eg dobrog. Sli na situacija postoji i sa nukleotidima, najmanjim jedinicima DNK i RNK, odnosno jedino desnoruki nukeotidi bivaju izabrani. Proteini su izgra%eni samo i jedino od onin aminokisjelina koje su spojene tzv ''peptidnim vezama''. Dakle, da bi se formirao koristan protein sva ova tri osnovna uslova moraju postojati istovremeno. Vjerovatno#a slu ajnog formiranja proteina je jednaka proizvodu vjerovat-no#a za realizovanje svakog od ova tri uslova posebno. Za prosje an molekul proteina, izgra%en od 500 aminokisjelina, ova vjerovatno#a je 1:10950 (broj koji iza jedinice ima 950 nula). Ovdje evolucija pada u straan ambis nevjerovatno#e upravo ve# na stadijumu formiranja jednog jedinog proteina. Me%utim, ak i jedan ovakav prora un vrijedi samo za idealnu okolinu ''pokuaja i pogreke'' koja ne postoji u stvarnom ivotu. U prirodi bi dakle morao postojati neki imaginarni mehanizam koji bi ''radio'' na ovom eksperimentu, uvijek iznova u slu aju pogreke. Zbog toga je formiranje proteina u prirodnoj okolini logi ki i tehni ki nemogu#e, bez obzira na ''aspekt vjerovatno#e''. Pitanje ''kako se ivot prvobitno pojavio'' je najkriti niji #orsokak za evolucioniste. Oni su pokuali sa raznim eksperimetnima na ovom podru ju, od kojih je najpoznatiji ''Milerov eksperiment'' iz 1953. godine. On je uz pomo# mjeavine gasa za koju je pretpostavio da je postojala u prvobitnoj zemljinoj atmosferi i energetske stimulacije pokuao proizvesti aminokisjeline, i tako dokazati da su one mogle nastati slu ajno. I na kraju je imao 3 od 20 aminokisjelina koje sa injavaju osnovne gradivne elemente proteina. Ali i pored po etnog oduevljenja me%u evolucionistima, ovo su samo bili neki neorganski molekuli. Miler je koristio mehanizme tzv ''hladnog trapa'' izoluju#i amino-kisjeline im bi se one pojavile da ne bi bile unitene u sredini u kojoj su se nalazile. Osim toga, nau nici su se sloili da bi umjesto metana i amonijaka (koje je Miler upotrijebio u mjeavini gasa) trebali postojati azot i ugljen-dioksid. Bez amonijaka nije mogu#e proizvesti nijednu amino-kisjelinu, i to je razlog zato je Miler insistirao da ga upotrijebi. Osim toga, prisustvo kiseonika i intenzivno ultraljubi asto zra enje predstavljalo bi destruktivnu sredinu za aminokisjeline. Ako nita drugo, evolucionisti su ovim eksperimentom dokazali da se amino-kisjeline mogu proizvesti samo svjesnom intervencijom, ili stvaranjem. Istraivanjem je ustanovljeno da nije mogu#e formiranje ''peptidne veze'' u vodi zbog osloba%anja jednog molekula vode prilikom ove sinteze, a evolucionisti upravo to tvrde da je ivot prvobitno nekako nastao u vodi! U pokuaju prevazilaenja ovog ''vodenog problema'' nastali su nevjerovatni scenariji, kao to je teorija Sidnija Foksa. Ali ostaje injenica da neiva materija ne moe proizvesti ivot, niti ima takvu sposobnost bez namjernog, promiljenog uplitanja. Pored svih ovih nemogu#nosti, treba kazati da #elija nije samo gomila proteina koji se sastoje od amino-kisjelina; ona je jedan ivi mehanizam koji ima stotine razvijenih sistema i koji je tako sloen da ini ovjeka nemo#nim da rijei njegovu misteriju. Razvoj u genetici i otkri#e nukleinskih kisjelina (DNK i RNK) donio je evoluciji nove probleme. Naime, molekul DNK, koji je na%en u jezgru svake od 100 triliona #elija u naem tijelu, sadri kompletan konstrukcioni plan ljudskog tijela zapisan pomo#u specijalnog ifrovanog sistema. Informacije u DNK su ifrovane
4

pomo#u redosleda etiri specijalne baze koje ine ovaj molekul. Ovaj redosled odre%uje strukturu ljudskog bi#a do najsitnijih detalja i odgovara veli ini od 900 tomova enciklopedije, od kojih svaka ima 500 stranica. Ova nevjerovatna koli ina informacija je ifrovana u djelovima DNK koji se zovu ''geni''. Ovdje treba zapaziti da greka u redosledu nukleotida koji sa injavaju gene i kojih ima na milione u inila bi te gene neupotrebljivim. Ukratko, teorija evolucije nije u stanju da dokae bilo koji od evolutivnih stadijuma koji su se navodno desili na molekularnom nivou. Napredak nauke odgovore na ova pitanja ini zapravo sve sloenijim. Poto su uslovljeni stavom da ne priznaju stvaranje, evolucionistima preostaje samo da vjeruju u nemogu#e. Poznati biolog Majkl Denton u svojoj knjizi Evolucija: Teorija u krizi (Evolution: A Theory in Crisis by Michael Denton) ovakvo vjerovanje u slu ajnost naziva ''uvredom za razum''. Zbog nemogu#nosti formiranja amino-kisjelina u prvobitnoj zemljinoj atmosferi evolucionisti su se dosjetili novog scenarija po kojem su prvo nastali RNK molekuli koji su sadrali informacije o proteinima. Ali teorija o ''RNK svijetu'' pokazala se potpuno nemogu#om. Pretpostavimo za trenutak da se molekul proteina nekako formirao na prvobitnoj zemlji. On bi morao ekati hiljadama, a moda i milionima godina da se formira drugi molekul pored njega, slu ajno i pod istim uslovima. Zatim bi ''slu ajno'' i pod istim uslovima morali nastati milioni drugih korektnih i potrebnih proteina. Oni prvi morali bi biti dovoljno ''strpljivi'' da ekaju da drugi budu formirani upravo pored njih, a da ne budu u me%uvremenu uniteni grubim mehani kim djelovanjima ili ultraljubi astim zracima. Onda bi se oni morali ujediniti prave# i svrhovite kombinacije i formiraju#i #elijske organele. Nikakav tetni ''uljez'' ne bi ih smio pri tome ometati. Slede#i korak bio bi uzimanje enzima iz okoline i pokrivanje membranom. Ali ak i da se svi ovi nevjerovatni uslovi ispune, da li bi ova gomila molekula postala iva? Odgovor je NE, jer svi eksperimenti izvedeni o ovoj temi pokazali su da ivot moe pote#i samo od ivota. Dakle tzv ''abiogeneza'' odnosno pretpostavljeni nastanak ivota iz neive materije je bajka koja postoji jedino u snovima evolucionista i u potpunoj je kontradikciji sa rezultatima svakog eksperimenta i posmatranja. Dakle, jasno je da je ivot na Zemlji potekao iz nekog drugog ''ivota''. Vidjeli smo da otkri#a u domenu molekularne biologije dovode teoriju evolucije do potpunog besmisla. Nita bolje joj ne donose ni fizi ki zakoni. Drugi zakon termodinamike jedan je od najuniverzalnijih zakona ija validnost je eksperimentalno i teoretski dokazana. Ovaj zakon, koji se jo naziva ''zakon o entropiji'', kae da #e pod normalnim uslovima svi sistemi koji su preputeni sami sebi teiti da postanu neure%eni, rastrojeni i uniteni, a u direktnoj vezi sa koli inom vremena koje protekne. Sve to je preputeno samo sebi vodi ve#em neredu i haosu. Ne treba da budemo nau nici da bismo ovo zapazili. Me%utim, prema teoriji evolucije, stvari vremenom postaju sve ure%enije, sloenije i organizovanije same od sebe. Ovdje se evolucija pretvara u dogmatsko vjerovanje potpuno suprotno razumu, to u stvari i jeste. Evolucionisti su i ovdje pokuali sa izvrtanjem istine govore#i kako je Zemlja ''otvoreni sistem'' gdje drugi zakon termodinamike ne vai. Otvoreni sistem doputa ulazak energije spolja i njen izlazak. Ali sve ovo nije dovoljno bez neke vrste mehanizma za pretvaranje energije, bilo da je sistem otvoren ili zatvoren. Pravi i sutinski izvor organizacije na svim nivoima je svjesni dizajn ili stvaranje. &ak i kad bi okupili sve materije neophodne za ivot, izolovali ih u podesnoj okolini i izloili svakojakim tehnolokim tretmanima mogli bismo ekati koliko god ho#ete godina a ivot ne bi bio proizveden. Ukratko, nesvjesni atomi ne mogu da formiraju #eliju jednostavnim
5

sakupljanjem. Materija je jedna nesvjesna, beivotna gomila, i postaje iva jedino Tvor evim superiornim stvaranjem. Sada #emo se ukratko osvrnuti na izvjesne bioloke fenomene i koncepte koje evolucionisti predstavljaju kao teorijske dokaze za svoju hipotezu. Kao jedan od dokaza oni navode varijacije me%u vrstama. Varijacija je termin koji se koristi u genetici, a odnosi se na doga%aj koji uzrokuje da jedinke ili grupe odre%enog tipa neke vrste razvijaju razli ite karakteristike od drugih tipova iste vrste. Ali varijacija nije nita drugo do rezultat razli itih kombinacija ve# postoje#ih genetskih informacija, i one ne dodaju nove karakteristike genetskim informacijama. Varijacija se uvijek odigrava unutar granica genetske informacije. Ali ona nikad ne#e transformisati gmizavce u ptice, ili ''medvjeda u kita'', kako je to Darvin kazao u svojoj knjizi Porijeklo vrsta. Jasno je da su vrste zauvijek postojane i to je potvr%eno brojnim eksperimentima. Evolucionisti dalje tvrde da je otpornost bakterija na antibiotike ili insekata na DDT dokaz u korist evolucije. Ali pokazalo se da su oni imali gene za tu otpornost godinama prije otkri#a odre%enih antibiotika. Bakterije zapravo imaju brojne varijacije unutar svojih tipova od kojih su neke otporne na razli ite ljekove. Tako one neotporne bivaju unitene i na kraju opstanu one protiv kojih je taj antibiotik postao neefikasan. Ali to je jo uvijek onaj isti tip bakterija, a ne neki novi koji je mutirao i preao u drugu imunu vrstu. Slede#a stvar je poznata evolucionisti ka zabluda oko nepotrebnih ili dege-nerisanih organa. Naime oni su nametnuli vjerovanje da u tijelima nekih bi#a postoje nefunkcionalni organi koji su naslije%eni od predaka i postali degenerisani jer se nijesu koristili. Me%u takve organe ubrojeni su slijepo crijevo, trti na kost, polumjese asti nabor u oku, krajnici, itd. Me%utim, pokazalo se da su sve ovo organi ija funkcija jo nije bila otkrivena. Tako se ustanovilo da je slijepo crijevo limfoidni organ koji se bori protiv infekcija u tijelu. Krajnici imaju zna ajnu ulogu u zatiti grla od infekcije, polumjese asti nabor u oku ima funkciju i#enja i podmazivanja o ne jabu ice, itd. Sli nosti kod ivih organizama tako%e ne predstavljaju dokaz za evoluciju. Ovo je vrlo varljiv argument, jer na%eni su sli ni organi me%u potpuno razli itim vrstama, za koje ak ni evolucionisti ne nalaze da su srodni. Tako na primjer ovjek i hobotnica imaju veoma sli ne o i u pogledu gra%e i funkcije, a ipak su dvije potpuno razli ite vrste. Krila imaju ne samo ptice, ve# i slijepi mievi koji su sisari, insekti, i ak neki od dinosaurusa koji predstavljaju izumrle gmizavce. Pored toga, njihove genetske ifre potpuno su razli ite. Tre#e, embrioloki razvoj sli nih organa kod razli itih bi#a potpuno je druga iji. Ovaj koncept pokazao se nitavnim ne samo na nivou organa ve# i na molekularnom nivou. Evolucionisti smatraju bliskost broja hromozoma me%u razli itim vrstama kao dokaz za evoluciju. &ovjek ima 46 hromozoma a neke vrste majmuna 48. Ali prema ovom scenariju, ovjek je onda jo blii srodnik krompiru iji broj hromozoma je ta no 46! Svaka klasa na molekularnom nivou je jedinstvena, izolovana i nepovezana sa posrednicima. Prema tome, nema nikakvih prelaznih oblika, kao to to svjedo i i fosilni zapis. Krajem 19. vijeka Ernest Hekel, evolucioni biolog, postavio je teoriju da za vrijeme razvoja u maj inoj utrobi ljudski embrion prvo ispoljava karakteristike ribe, a zatim karakteristike gmizavca, i na kraju, ovjeka, odnosno da prolazi kroz sve ''evolutivne faze''. Ali, po kozna koji put, i ovo se pokazalo kao obmana. Sam Hekel se pokazao kao arlatan koji je namjerno iznosio lane crtee u namjeri da podri ''teoriju rekapitulacije'' koju je sam postavio. Kada je razotkriven, jedina odbrana koju je ponudio bila je da su i drugi evolucionisti u inili sli ne prekraje: ''Nakon ovog kompromituje#eg priznanja 'falsifikata' trebao bih biti obavezan da smatram samoga sebe
6

osu%enim i unitenim, kada ne bih imao utjehu da vidim uporedo samnom na optueni koj klupi stotine kolega krivaca, izme%u kojih su mnogi najpovjerljiviji istraiva i i najcjenjeniji biolozi. Velika ve#ina dijagrama u najboljim udbenicima biologije, studijama i asopisima, navukla bi isti stepen optube za 'falsifikat' zato to su oni neta ni i, vie ili manje, dotjerani, udeeni, prera%eni i konstruisani.'' Vidjeli smo dakle da teorija evolucije nema nau nu osnovu, i da se njene tvrdnje u stvari sukobljavaju sa nau nim injenicama. Snaga koja je podrava nije nauka, ve#, to je sasvim izvjesno, materijalisti ka filozofija. To je jedan od najstarijih sistema miljenja u istoriji koji zagovara da je materija vje na i sve to postoji sastavljeno je od materije i samo od materije. Ovaj prilaz obavezno ini nemogu#im da se prihvati postojanje Tvorca. Tvrdnja da se materija sama organi-zovala i stvorila ivot je tvrdnja koju mi zovemo ''teorija evolucije'' za koju smo utvrdili da je potpuno neosnovana. Ako se neko opredijeli za materijalizam, on ga ne naputa kad vidi protivrje nosti, ve# ga pokuava podrati po svaku cijenu. Neki evolucionisti ak ovo i priznaju. Jedan od njih je Ri ard Levontin sa Univerziteta Harvard, koji kae da oni imaju ''jednu materijalisti ku vjeru, koja je a priori vjera.'' Profesor Ali Demirsoj priznaje da je mogu#nost slu ajnog formiranja citohroma-c, proteina neophodnog za preivljavanje, ''jednako nevjerovatna kao i mogu#nost da jedan majmun napie istoriju ovje anstva na pisa#oj maini, a da ne napravi nijednu greku.'' U nastavku on ipak kae da prihvatanje mogu#nosti uplitanja neke metafizi ke sile (dakle Boga) ''nije prikladno nau nom cilju, tako da moramo da prihvatimo prvu hipotezu.'' Evolucionisti ka propaganda na koju konstantno nailazimo u vode#im svjetskim medijima i ''visoko potovanim'' nau nim magazinima, rezultat je ove ideoloke uslovljenosti. Mnogi nau nici nali su se u poziciji da moraju braniti ovu nategnutu teoriju ukoliko ele sa uvati zvanje i imati uspjenu dalju karijeru. Mnogi ljudi irom svijeta potpuno su obmanuti sistematskom indoktrinacijom i propagandom vo%enom od strane medija i akademskih krugova koji su pod kontrolom antireligijskih centara mo#i. Tako se ak i za one najnevjerovantnije tvrdnje evolucionista, kao to je na primjer prelazak iz vode na kopno i mnoge druge ''skokove'', gotovo niko ne pita ''kako'' i ''zato''. Lako je uz pomo# paketa ''nauke'' uticati na obi nog ovjeka na ulici. Dovoljno je da nacrtate par imaginarnih slika, izmislite latinske nazive za ''prelazne forme'' i date im dovoljan broj godina za ''evoluciju'', zatim ovo ''objanjenje'' stavite u usta nekog nau nika sa debelim nao arima i bijelim mantilom i odradili ste posao. Pored ovih to smo pomenuli, postoji jo niz nau nih injenica koje pobijaju evoluciju. Savremene nauke kao to su paleontologija, biohemija i anatomija, dovode nas do jedne kategori ne realnosti, a to je da su sva bi#a stvorena od strane jedne superiorne nadmo #ne inteligencije odnosno Boga. Fizika pokazuje da je univerzum na svakom stadijumu bio oblikovan kontrolisanim stvaranjem. Profesor astronomije Dord Grinstajn pod pritiskom ove realnosti izjavljuje: ''Nakon to smo pregledali sve dokaze, uporno navaljuje misao da je neki natprirodni posrednik ili radije Posrednik, morao biti umijean u nastanak kosmosa.'' Materijalizam se, dakle, nikako ne moe vie skrivati pod platom nauke. Bog je svemu ivom podario izvanredan dizajn i odlike kao jasan dokaz svoje mo#i i svog postojanja. &ovjekov duhovni aspekt, njegovo posjedovanje volje, mo#i rasu%ivanja, miljenja, donoenja odluka, govora, jasno ga odvajaju od bilo koje ivotinjske vrste. Sa#e kao arhitektonski fenomen p ela radilica, za u%uju#i ininjering termitnjaka, sonarni sistem slijepog mia, sposobnost djetli#a da kljuca i do 40 puta za oko 2 sekunde u drvo a da pri tom ne dobije potres mozga, dizajn komarca, izotreni vid ptica grabljivica, sposobnosti ivotinja sa zimskim snom, specijalni sistem smrzavanja kod aba, razli iti sistemi vida i opaanja kod ivih bi#a, proces fotosinteze (pretvaranja sun eve energije u hemijsku i organsku) u biljnom
7

svijetu samo su dio krajnje sloenog sistema ivota u svijetu koji nas okruuje, sistema koji nam govori o uzvienom Bogu Stvoritelju, vladaru svih svjetova.

Izvori kori#eni za izradu ovog traktata: The Evolution Deceit by Harun Yahya. Vidjeti tako%e od istog autora: Strahote koje je darvinizam donio #ovje#anstvu (www.hyahya.org) Vaoj panji preporu ujemo slede#a izdanja Centra za prirodnja ke studije (CPS) Beograd: Krah evolucije, Mala misterija stvaranja (Robert Dentri), Kada ljudska inteligencija postane majmunska, Ikone evolucije, Postanje, Svijet koji je uniten (Don Vitkomb), Matematika i Biblija (Ivan Panin), i dr.