Scene I

Rally
Scene II- Inuman
Julian-:Infairness kay marcos, let talk the bussiness regarding the vietnam issues. Nagalit lang si
Johnson
Tao 1: You cannot set on your rockingchair while american soldiers are dying in vietnam
Julian: Good nabahag ang buntot ni marcos . Hahaha!
What the hell is going anyway
is the most brilliant president
iboboto ko padin sya sa susunod n eleksyon
Babae: Ang layo pa noon, 1969 pa!
Julian: sa politika. Hindi malayo ang 2 years. -*adlib
Tao 1: Lalo na si Hernandez
Julian: Yan si hernandez walang kadala-dalang tao yan. Hindi pa sapat sa kanya ang makulong ng 6 na t
aon.
Tao 2: Yet another brilliant man. Para masulat mo sa kulungan ang isang dipang langit.
Julian: Palibhasa isa kang Frustrated poet. Hahaha!
-Bigla pasok ni VilmaVilma: Ako rin paborito kong binabasa si Hernandez.
Gusto ko yun HE WHO RISE THE TIGERS.
Tao 2: *adlib (Maganda-maganda yon.)
Tao 1: Napagusapan na nga namin sa opisina yan. -*adlib
Scene III
Scene IV- Hapag kainan
Jules: Mam naniniwala sa sinasabi ng mga doktor tungkol sa Condition Reflexes?
Condition Reflexes.
Yung bang dala mo yung bike mo at masasagasaan mo mga roses ni lola asyang at bigla mo
mapipihit ang manibela mo nang hindi mo na pinagiisipan. Basta ipipihit mo nalang Pure,
Reflex in Action.
Lead 2(Carlo): Something pag nilabanan mo makakasama sa kalusugan mo.
Vilma: Ano naman kinalalaman ng pagpunta dito ni Ms. Adriyatiko dito bukas?
Jules: Eh kasi mom yung mga anak nila si Pamela at mary anne ay gusto kaming anuhin.
Marvin: -*Adlib. Ubo.
Vilma: Anong ibig mong sabihin na anuhin?
Dad: Anuhin. E di gusto siyang anuhin. Tulad ng gusto mo akong anuhin nung binata pa ako at dalaga
ka pa may gusto, hinahabol; like you after me twenty years back.
Carlo: Simula palang ng pasukan gusto na kaming anuhin, andun na yun.
Marvin:-Adlib. Nabilaukan ata ako.
Jules: Ngayon mom magkakaron kame ng Jr./Sr. Night at pinapasabi ni mary anne na kame daw
magiging partner. Dahil magkaibigan kayo ng mommy nya. Ang inaalala namin ay baka
kausapin kayo ng mommy nya at sabihin nya na sila ang gawin naming kadate.
Carlo: Mom alam namin na gusto mong maging In sa mga kapitbahay namin kaya lang pag nakikita

namin ang dalawang yun prang tumitirik mga mata namin , Baka mahipan kami ng hangin.
-*Adlib
Dad: Okey sweetheart maliwanag ang mga papeles ng mga anak mo. Isang ilan nalang ang anak mo'y
magiging nang bagong ipisyal ng mundong ito.
Bata: Yehey yehey!! (sabay tawa mga anak n lalake)
Dad: Ang mundong ito kung saan kayong mga babae'y parang isang dahon natutuyo sa sangaa, sa
kakahintay sa ngiting pansin naming mga lalaki.
Hanggang sa maawa kami at isali namin kayo sa ligaya't luwalhati ng mundong ibabaw wala
kayong magagawa . Yun ang batas. It's a man world.
Jules: (Cheers!)
All tawanan sa hapagkainan except Vilma.
Morning . Breakfast. Dad and Mom conversation.
Dad nagbabasa ng dyaryo.
Vilma: ano kaya magtrabaho ako?
Dad: Sure. Go ahead.
Vilma: Talaga payag ka , nabasa ko nga sa dyaryo na nangangailangan sila ng mga tao sa advertising.
Sabi ng kumpareng Ted mo n kaya ko ito. Ang kailangan naman dito ay mahusay ang T.R.
Dad: Ano kamo? ! Anong trabaho ang sinasabi mo?
Vilma: di trabaho, sa labas, sa opisina. Total malalaki na nman mga anak natin di ba.
Dad: At kinukunsulta mo yan sa pareng Ted mo?
Vilma: Nagkabanggitan lang naman kami.
Dad: Ano bang gusto mong palabasin!?
Dun ka sa kumpare ko una kumukunsulta.
Ano ba sya? Sabihin mo nga sakin. Kulang ba kinikita ko?, mayron ka bang mga gustong hindi
ko mabigay?
Vilma: Hindi lang naman sa ___...
Dad: Hindi ka magtratrabho habang ako ang lalaki sa ating dalawa at that is FINAL!
Scene V- 1971
Rally w/ aktibista
Kris: if the university is the discharge a missing of the society, which is to pursuit is not prophet then
students must be liberated from the oblision of administrative authority.
Paunlarin ang unibersidad at ang lahat ng campus organization
Scene VI(tight scene)
Jules and Marvin (typwriter) nagbubulungan. Si marvin ay nagttype at si jules ay nabulong
Dramatise together w/ jhong piolo at marvin
pagkanta ng Lupang Hinirang,
Jules: Makibaka wag matakot!!!

Scene VII
Dad: Di ba si Marcos ang presidente ng nagdaan sa pagitan ng america at pilipinas wla silang choice
kundi kilalanin ang kasunduang ito
Jules: at patuloy makipagsabwatan sa gobyernong kano.
Dad: No choice, hindi mga bobong tao ang nasa gobyerno, mga ekspertong ekonomista, mga political
scientist.
Jules(30mins): hah. (Sigh). Ganun naman pala eh. Bakit lalo naghihirap ang Pilipinas? Bakit lalo
tayong nababaon sa utang. Narerealize mo ba Dad! Na at this point , hindi pa man ako nagaasawa, may mga utang na ang mga magiging anak ko. Hindi ka ba nagagalit na ang magiging
anak ng bawat anak mo ngayon palang pambyad palang ng utang. Na wala ka naman
kinalalaman. Siguro Dad! Panahon na para mamili ang tao. Alin man sa dito ka o doon. At wla
doon.
Scene VIII 1972
Declared of Martial Law!
My country men,as of 21 of this month proclamation no 1081 placing entire philippines is under
Martial law. This proclamation was to be implemented upon my clearand and clearance was granted at
9' oclock in the evening of the 22nd, last night.
Vilma: Julian Dali si Marcos nasa T.V. Nagdedeklara ng Martial Law.
Dad: Ah . -*Adlib
Scene IX Curfew
(40:00)
pumsok ng pinto si jules at diretso kwarto.
Vilma: Gabi ba anak, Alam mo namang may curfew, kumain ka n ba? Sa susunod naman anak agapan
mo uwi.
Vilma lumpit kay jules
Vilma: Jules Bakit.?
Jules:(crying) Pinatay nila si Willy.!
Scene X
Ale: (Crying)Pinatay nila ang nak ko, hindi sila naawa, binaril nila ito at pinahirapan, napa-buting anak
niya, wlang awa ang gumawa nito. Masakit sa isang ina ang malamang naghihirap sa dusa ang
kanyang nak...
Bakit ganun??
Prang awa nyo, hindi ko maintindihan , ano bang nangyayari sa gobyerno, ano na ba ang daloy
ng batas, para pa ba sa tao ang grapal na pangyayaring ito.
Pra nyo ng awa,nais kong malaman..

Scene XI Conversation of Vilma and Dad

Dad: malalaki na ang mga anak natin
gagawa at gagawa ng mga pasya na hindi natin gusto,
pero wala tayong magagawa,
pasya nila, buhay nila.
Vilma: Ina ako Julian.
Dad: mga anak ko rin sila.
Vilma: mas matatag kayong mga lalaki kesa sa amin
Dad: mga anak ko pa rin,
hindi ko lagi maintindihan anak natin,
Pero naiintindihan ko ang karapatannila na sundin ang sarili nila,
hahanapin nila ng sariling katotohanan,
Mamatay sa sarili niloang paninindigan kung kinakailangan
maging isang tunay na lalaki,
Everyman have something he died for a man he is nothing to die for is not fit to live.
Scene XI
Jules Letter
(49:00)
Ang inyong anak ay hindi niyo anak, sila'y mga anak ng lalaki't babae ng buhay, at bagamat nanggaling
sa inyo, sila'y hindi sa inyo. Mabibigay ninyo sa kanila ang inyong pagmamahal ngunit hindi ang
inyong paniniwala, mabibigyan nyo ng tahanan ang kanilang katawan, ngunit hindi ang kanilang
kaluluwa, sapagkat ang kanilang kaluluwa ay namamahay sa templo ng kinabukasan na hindi ninyo
mdadalaw kahit sa panaginip
Scene XII
kakatok si jules sa gate.
(58:40)
Pagpasok ni Jules together w/ his friend
Jules: Dad! Pasensya na. Nasuprise ko kayo ng ganitong oras eh!
Dad: huh! Oh sige pasok kayo.
Jules: Dad! Siya ay kaibigan kong nabaril ng mga sundalo,
Tinamaan siya sa binti, wala na akong mapagdadalhan kaya namn, dito ko siya dinala.
Dad: Pa-- paano?
Jules: Dad! Hindi natin sya pweding dalhin sa ospital o sa kahit anong pagamutan, kaya ito lang ang
alam kong paraan
Vilma: O sge, iakyat nyo sya sa taas, magmadali ka.
Scene XIII Paghahanap kay Jules
PO1: sa kaliwa ka, don ka ,dali...
Dad: sandali, ano ito hindi ko maintindihan officer, wag mong tutukan ang anak ko ibaba mo yan! Ano
ba!
SPO1: Warrant of arrest para sa anak mo, nasan siya?.
Dad: Anak ?
SPO1: ilabas mo siya, ang anak mo ay mataas ang katungkulan sa isang samahan labas sa gobyerno.
At may testigo kami para doon!

Dad: Huh!! sabihin mo at pano mo ito mapapatunayan!!?

SPO1: may testigo kami..
Heto siya...
Scene XIV
narrator Labis ang pangungulila ng pamilya bartolome ng mamatay ang pangalawang bunso na si
Jason dahil sa utang sa kasalanan ng ginwa ng kanilang anak na si jules.
(01:40)
Dad: pinatay nila ang kapatid mo, pinatay nila ang anak ko. Anak pinatay nila kapatid mo!
Jules: (at the cabin) (naghihinagpis)
Scene XV
Dad: Hindi na natin malulutas ang kaso ng anak mo, malabo
Vilma: Eh! Ano , hahayaan mo nalang na ganong ang nangyari sa anak mo.
Dad: Hindi sa ganun pero wla na dapat tayong asahan.