Ala Juventud Filipina

Sa Kabataang Filipino
-isa sa pinakamagaling na
obrang likha, 1879, UST
-18 years old
Itaas ang iyong
Malinis na noo
Sa araw na ito,
Kabataang Pilipino!
Igilas mo na rin ang kumikinang
mong
Mayamang sanghaya
Magandang pag-asa ng Bayan kong
Mutya!
Makapangyarihang waniy
lumilipad,
At binibigyang ka ng muning
mataas,
Na maitutulad ng ganap na lakas,
Mabilis na hangin, sa kanyang
paglipad,
Malinis na diwa, sa likmuang
hangad.
Ikaw ay bumaba
Na taglay ang ilaw
Ng sining at agham
Sa paglalabanan,
Bunying kabataan,
At iyong kalagiun ang gapos mong
iyang
Tanikalang bakal na kinatalian
Ng matulain mong waning
kinagisnan.
Ikaw na lagi nang pataas nag lipad,
Sa pakpak ng iyong Mayamang
pangarap,
Na iyong Makita sa Ilimpong ulap
Ang lalong matamis
Na mag tulaing pinakananais,
Ng higit ang sarap
Kaysa ambrosia at nectar na
awagas
Ng mga bulaklak.
Ikaw na may tinig

Na buhat sa langit,
Kaagaw sa tamis
Na kay Filomenang Malinis na
hiomig,
Sa gabing tahimik
Ay pinaparam mo ang sa taong
sakit,
Ikaw, na ang batong sukdulan ng
tigas
Sa lakas ng iyong diway
nagagawad
Ng buhay at gilas,
At ang alaalang makislap
Ay nabibigayan ng kamay mong
masikap
Ng buhay na walang masasabing
wakes.
At ikaw, na siyang
Sa may ibat ibang
Balani ni Febong kay Apelas mahal,
Gayundin sa lambong ng
katalagahan,
Na siayng sa guhit ng pinsel mong
tangay
Nakapaglilipat sa kayong alinman;
Hayo nay tumakbo! Sapagkat ang
banal
Na ningas ng waniy nais
maputungan
Kayong naglalamay,
At maipamansag ng tambuling
tangan,
Saan man humanggan,
Ang ngalan ng tao, sa di
matulusang
Lawak ng palibot na nakasasaklaw.
Malwalhating araw,
Ito, Pilipinas, sa lupang tuntungan!
Ang Lumikhay dapat na
pasalamatan,
Dahilan sa kanyang mapagmahal,
Na ikawy pahatdan.

Bukal sa bundukin na lubhang

malinis,
Gayon din ang dunong:
nanunuyong tikis
Sa baying payapat ligtas sa ligalig.
Doon sa ang tronoy ginawa ng
dunong,
Bagong kabataay sadyang
umuusbong,
Mga kamaliay kanyang
natutunton,
At dangal ng diwa, ang
pinayayabong;
Ang liig ng bisyoy kanyang
napuputol;
Salay namumutla kung
nasasalubong;
Sinusupil nya ang bansang
ulupong,
At hangal mang tao ay kanyang
inaampon.

Dahil sa Karunungay
Nagkaroon ng Kinang ang
Bayan
Karunungang pantas ay sigla ng
buhay,
Na sa atiy galling ang ibinibigay,
Siyang naggagawad sa sariling
bayan
Ng walang paglipas na mga
tagumpay,
At katulad pa rin ng hanging
mahinay,
Nagpapasariwa sa kabulaklakan,
Gayon din ang dulot niyong
karunungan
Na nagpapayabong sa
sangkatauhan.
Dahilan sa kanyay nagpapakasakit
Ang tao pati na ng pananahimik,
Dahilan sa kanyay nanasnaw na
pilit
Ang sining at agham na kaakit-akit,
Na siyang sa taoy nagbibigay-dikit,

At gaya ng bukal, na kung

dumidilig
Sa mga halamat bukid sa paligid,
Ay inihahandog nang buong pagibig
Sa lahat ang kanyang malamig na
tubig,
Sa mga pasigat kanugnog na
bukid,
Sa kalikasan may hindi nagkakait;
Gayon din ang taong sa dunong
mahilig,
Sa lalong mataas na dangal
nananhik.
Sa kaniyang labiy daloy na malinis
Ng bait at dunong ang
namamalisbis,
Ang aral ng kanyang buong
pananalig
Ay nagpapalayo sa masamang
hilig,
Na nangababasag sa pampang
pagsapit,
Katulad ng alon pag humahagupit,
Itoy uliran ng taong may isip,
Na ang tinutungoy landasin ng

langit.
Sa dibdib ng taong kapuskapalaray
Siyang nagbibigay ng kaliwanagan;
Siyang gumagapos sa salarin
namat
Sa iba ay aliw ang iniaalay,
Kung ang buti niyay siyang
pinapakay
At sa kanyang dibdib ang butiy
may tanglaw;
At ang karunungan ay lubhang
marangal,
Na siyang pabangong tiyak na sa
buhay.
Katulad ng isang kabatuhang
lantad,
Sa gitna ng alon na lubhang
marahas,
Pag-angil ng bagyo na
napakalakas,
Ay dinudusta lang kung
pinagmamalas,
Na kapag napagod sa unang
paghampas,
Ay umuurong nat takot na aalpas;
Gayundin angh dunong na siyang
may hawak
Ng sa bayan natiy pamitik sa
lakad.
Sa batong sapiro niyayaring sadya,
Pinapupurihan ang lupaing mutya;
Sapagkat sa dibdib ng anak
napunla
Ang halamang ang iyong bulaklak
ay diwa
At sa pag-ibig ding laging nasisiray
Mamamasdan niyong
nangamamahala
Sa bayang marangal na tapat sa
tuwa,
Kabihasnay siyang inaalagata.
Tinulad sa umagang waring
ginintuang
Ginto rin ang buhos ng bukang
liwayway,

Tulad ng umagang gintot pulang

kulay,
Ang isinasabog na lubhang
makinang;
Ganyan din ang handog niyang
karunungang
May hiyas na hain sa
nangabubuhay,
At siyang sa ating bayang
minamahal
Ay nagbibigay ng pagka-walang
hanggan.

Awit ni Maria Claro

-Canto de Maria Clara
Walang kasintamis ang mga
sandali sa sariling bayan,
Doon sa ang lahat ay pinagpapala
ng halik ng araw,
May buhay na dulot ang mahinhing
simoy na galing sa parang.
Pagsinta'y matimyas, at
napakatamis ng kamatayan man.
Maapoy na halik, ang idinarampi ng
labi ng ina
Paggising ng sanggol sa kanyang
kandungan na walang balisa,
Pagkawit sa leeg ng bisig na sabik
pa-uumaga na,
Matang manininging ay

nangakangiti't pupos ng ligaya.

Mamatay ay langit kung dahil sa
ating lupang tinubuan,
Doon sa ang lahat ay pinagpapala
ng halik ng araw,
Ang mahinhing simoy ns galing sa
bukid ay lubhang mapanglaw
Sa wala nang ina, wala nang
tahana't walang nagmamahal.

Ang lahat sa ating pagsintay

gagaan.
KORO
(Mga babaing may Asawa)
Magmasigla kayong yao sa gawain,
Pagkat ang babay nasa-bahay
natin,
At itinuturo sa batang mahalin
Ang Bayan, ang dunong at gawang
magaling
Pagdatal ng gabi ng pagpapahinga,
Kayoy inaantay ng tuwat ligaya
At kung magkataong saama ang
manguna,
Ang magpapatuloy ang gaway ang
sinta.
KORO
(Mga Dalaga)

Awit sa Paggawa
KORO
Dahilan sa Bayan sa pagdirigmaan,
Dahil sa Bayan din sa kapayapaan,
Itong Pilipino ay maasahang
Marunong mabuhay o kayay
mamatay.
(Mga Lalaki)
Nakukulayan na ang dakong
Silangan,
Tayo na sa bukid, paggaway
simulan,
Pagkat ang paggaway siyang
sumusuhay
Sa bayan, sa angkan, sa ating
tahanan.

Mabuhay! Mabuhay! Paggaway

purihin
Na siyang sa Bayay nagbibigayningning!
At dahil sa kanyay taas ng
paningin,
Yamang siyay dugo at buhay na
angkin.
At kung may binatang nais na
lumigaw,
Ang paggaway siyang
ipaninindigan;
Sapagkat ang taong may sipag na
taglay,
Sa iaanak nyay magbibigay-buhay.
KORO
(Mga Bata)

Lupay maaring magmamatigas

naman,
At magwalang-awa ang sikat ng
araw
Kung dahil sa anak, asawa at
Bayan,

Kami ay turuan ninyo ng gawain;

At ang bukas ninyoy aming
tutuntunin
Bukas, kung tumawag ang bayan
sa amin,

Ang inyong ginaway aming

tatapusin.
Kasabihan niyong mga matatanda:
Kung ano ang amay gayon din
ang bata,
sapagkat sa patay ang papuriy
wala.
Maliban sa isang anak na dakila

Liham para sa Kadadalagahan

ng Malolos
Binigyang linaw:
Ang una-una. Ang ipinagiging
taksil g ilan ay nasa kaduagan at
kapabayaan g iba.
Ang ikalawa. Ang iniaalipust ng
isa ay nasa kulang g pagmamahal
sa sarili at nasa labis g pagkasilaw
sa umaalipust.
Ang ikatlo. Ang kamangmagay
kaalipinan, sapagkat kung ano ang
isip ay ganoon ang tao: taong
walang sariling isip, ay taong
walang pagkatao; ang bulag na
taga sunod sa isip ng iba, ay
parang hayop na susunod-sunod sa
tal.
Ang ikaapat. Ang ibig magtag g
sarili, ay tumulong sa ibang
magtag g kanila, sapagkat kung
pabayaan mo ang inyong kapu ay
pababayaan ka rin naman; ang isa
isang tingting ay madaling baliin,
gun at mahirap baliin ang isang
bigkis na walis.
Ang ika-lima. Kung ang babaing
tagalog ay d magbabago, ay hind

dapat magpalaki g anak, kungd

gawing pasibulan lamang; dapat
alisin sa kanya ang kapangyarihan
sa bahay, sapagkat kung diliy ipag
kakanulong walang malay, asawa,
anak, bayan at lahat.
Ang ika-anim. Ang taoy inianak
na paris-paris hubad at walang tal.
D nilalang g Dios upang maalipin,
d binigyan g isip para pabulag, at
d hiniyasan g katuiran at g
maulol g iba. Hind kapalaluan ang
d pagsamba sa kapu tao, ang
pagpapaliwanag g isip at
paggamit g matuid sa anomang
bagay. Ang palaloy ang
napasasamba, ang bumubulag sa
iba, at ang ibig paniigin ang
kanyang ibig sa matuid at
katampatan.
Ang ika-pito. Linigin ninyong
magaling kung ano ang religiong
itinutur sa atin. Tingnan ninyong
mabuti kung iyan ang utos ng Dios
ang pangaral ni Cristong
panglunas sa hirap g mahirap,
pangaliw sa dusa g nagdudusa.
Alalahanin ninyo ang lahat g sa
inyoy itinutur, ang
pinapatuguhan g lahat ng
sermon, ang nasa ilalim ng lahat ng
misa, novena, kuintas, kalmen,
larawan, milagro, kandil, corea at
ibat iba pang iginigiit, inihihiyaw at
isinusurot araw-araw sa inyong
loob, taiga, at mata, at hanapin
ninyo ang puno at dulo at saka
iparis ninyo ang religiong sa malinis
na religion ni Cristo, at tingnan
kung hind ang inyong
pagkakristiano ay paris ng
inaalagang gatasang hayop, paris
ng pinatatabang baboy kay, na d
pinatatab alang alang sa
pagmamahal sa kaniya, kund
maipagbili ng lalong mahal at ng
lalong masalapian.