Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο

Αγγελική Δαρλάση
Αποσπάσματα…για συζήτηση

• Υπάρχουν κάποια πολύ απλά

πράγματα στη ζωή μας, τόσο μικρά και
ασήμαντα, που όμως μπορεί να την
αλλάξουν για πάντα… Σελίδα 19
• Δεν έχουν ιδέα για αυτά τα μαγικά
πράγματα που συνέβησαν μέσα στην
τάξη ενός σχολείου στη μέση του
πουθενά . Σελίδα 56
• Όμως η ηλικιωμένη γυναίκα δεν κάνει τίποτε από αυτά.
Αντίθετα στέκεται καταμεσής στο μεγάλο δωμάτιο,
μαρμαρωμένη σχεδόν, κι αρχίζει να κλαίει. Κλαίει για την
κόρη της, που χάθηκε από την αδέσποτη σφαίρα ενός
ελεύθερου σκοπευτή, αφήνοντας πίσω το αγοράκι της που
τότε ήταν μόλις πέντε χρονών. Κλαίει για το γαμπρό της,
που γύρισε τρελός από τον πόλεμο, που τις νύχτες
κυκλοφορούσε σαν φάντασμα στο σπίτι παραμιλώντας,
χωρίς να μπορεί να κλείνει μάτι, και την αυγή τον έβρισκαν τη
μία εδώ και την άλλη εκεί στο χωριό να θρηνεί και να λέει ότι
φοβάται, φοβάται πολύ . Κλαίει γιατί κάποια αυγή δεν τον
βρήκαν ποτέ ξανά, λες κι είχε ανοίξει η γη και τον είχε καταπιεί,
αφήνοντας πίσω του το αγοράκι του που τότε ήταν εφτά
χρονών. Κλαίει για την ίδια, που πρέπει να είναι μάνα και
πατέρας μαζί για το εγγόνι της . Κλαίει για το εγγόνι της, που,
το καημένο, τι να σου κάνει και αυτό, μεγαλώνει δίχως γονείς
να το αγαπούν, να το μαλώνουν, να το συμβουλεύουν, να το
παρηγορούν . Κλαίει για το ψωμί που είναι λίγο και το νερό
λιγοστό. Κλαίει για το Θεό που τους ξέχασε και τους
ανθρώπους που τους ξέγραψαν και συνεχίζουν πολέμους
παράλογους. Σελίδα 73
• Δάκρυα φορτωμένα το
βάρος όλων των
δακρύων που αιώνες
τώρα χύνονται από τις
γυναίκες – γιαγιάδες,
μανάδες, αδερφές,
κόρες, συζύγους–που
μένουν πίσω για να
θρηνούν για όλα όσα ο
πόλεμος στερεί από
τους ανθρώπους .
Σελίδα 73
• Τα παιδιά
πρέπει να
είναι
ξέγνοιαστα
και
ξέγνοιαστα
να ζουν,
ξέγνοιαστα
να
κοιμούνται.

Σελίδα 74
• Γιατί ακόμη κι οι μεγάλοι κάνουν λάθη,
όπως τα παιδιά, και συνήθως τα λάθη
των μεγάλων είναι πιο μεγάλα, γιατί οι
μεγάλοι είναι αυτοί που υποτίθεται
πρέπει να δίνουν το παράδειγμα στα
παιδιά τους, αλλά πολύ συχνά τα κάνουν
μούσκεμα, μαντάρα… Σελίδα 89
• Νέα παιδιά ήταν, δεν ήξεραν τίποτε από τη ζωή και
τα βάσανά της, πίστευαν όμως πως η αγάπη τους
ήταν πολύ δυνατή, θα έφτανε για να αντιμετωπίσουν
τις κακουχίες, θα ζούσαν ευτυχισμένοι στο μικρό
τους σπιτάκι, τι κι αν είχε μόνο ένα δωμάτιο, στην
αυλή υπήρχαν τρεις γλάστρες με λουλούδια και δυο
ελιές, εκεί θα κρεμούσαν μια κούνια για να παίζουν
τα παιδιά που θα έκαναν. Νέοι ήταν, θα
προσπαθούσαν, θα πάλευαν για μια ζωή καλύτερη
για τα παιδιά τους, έτσι είχαν υποσχεθεί ο ένας στον
άλλο, κι εκείνη η κόκκινη χάντρα άστραφτε σαν
πολύτιμο ρουμπίνι πάνω στο λαιμό της. Σελίδα 91
• Θέλει στα μάτια εκείνου του κοριτσιού
να μη βλέπει σύννεφα, μόνο λιακάδες.
Σελίδα 97
• Δεν είναι που το
κορίτσι, της
πήρε το σάλι
που αγαπάει
τόσο, το σάλι
που της το είχε
πλεγμένο η
συγχωρεμένη η
μητέρα της,
είναι που τώρα
που έφυγε πήρε
μαζί του και την
άνοιξη.
Σελίδα 98
• Τα παράθυρα των σπιτιών είναι τα μάτια τους.
Από τα παράθυρα μπορεί το σπίτι να βλέπει έξω
στον κόσμο γύρω του. Όποιος είναι μέσα στο
σπίτι κι αισθάνεται μόνος μπορεί να κοιτάξει από
το ανοιχτό παράθυρο κι έτσι δεν αισθάνεται πια
μόνος. Μπορεί μάλιστα, αν θέλει, να ανοίξει το
παράθυρο και να αφήσει την πρωινή δροσιά ή τη
θαλπωρή του μεσημεριανού να μπουν από έξω
μέσα. Μπορεί να αφήσει τα χρώματα, τα αρώματα
να μπουν στο σπίτι. Και έτσι το σπίτι μπορεί
ξαφνικά να πλημμυρίσει πράσινη φρεσκάδα
άνοιξης, κίτρινη αρμύρα καλοκαιριού, πορτοκαλιά
υγρασία φθινοπώρου και γαλάζιο, τσουχτερό
κρύο χειμώνα. Το κτίριο αυτό που δεν είναι σπίτι,
δεν έχει μάτια – αφού δεν έχει παράθυρα. Τα μάτια
του είναι τυφλά . Σελίδα 110-111
• Ψωμί και νερό, για
όσο υπάρχει ο
κόσμος αυτός. Ψωμί
και νερό, για όσο η
σκέψη του ανθρώπου
είναι πεινασμένη και
διψασμένη. Ψωμί και
νερό για όσο η σκέψη
θα μπορεί να τρέχει
πιο γρήγορα κι από
το φως. Ελεύθερη. Για
όσο υπάρχει
ανθρώπινος νους…
Σελίδα 203
• Το γέλιο τους βάλσαμο
να γιατρευτεί ο
πληγωμένος,
θησαυρός να πλουτίσει
ο έρημος κόσμος μας.
Γελάνε δυνατά… για να
ακουστούν παντού !!
Κι έτσι ξαφνικά οι
μεγάλοι μπορούν κι
ελπίζουν …χάρη στο
γέλιο των παιδιών
μπορεί και να αλλάξει
αυτός ο κόσμος !!
Σελίδα 217