Κεφάλαιον δ’ (10-19)

[…] 10 ῎Ακουε, υἱέ, καὶ δέξαι ἐμοὺς λόγους, καὶ

πληθυνθήσεται ἔτη ζωῆς σου, ἵνα σοι γένωνται
πολλαὶ ὁδοὶ βίου· 11 ὁδοὺς γὰρ σοφίας διδάσκω σε,
ἐμβιβάζω δέ σε τροχιαῖς ὀρθαῖς. 12 ἐὰν γὰρ πορεύῃ,
οὐ συγκλεισθήσεταί σου τὰ διαβήματα, ἐὰν δὲ
τρέχῃς οὐ κοπιάσεις. 13 ἐπιλαβοῦ ἐμῆς παιδείας,
μὴ ἀφῇς, ἀλλὰ φύλαξον αὐτὴν σεαυτῷ εἰς ζωήν
σου. 14 ὁδοὺς ἀσεβῶν μὴ ἐπέλθῃς, μηδὲ ζηλώσῃς
ὁδοὺς παρανόμων· 15 ἐν ᾧ ἂν τόπῳ
στρατοπεδεύσωσι, μὴ ἐπέλθῃς ἐκεῖ, ἔκκλινον δὲ
ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ παράλλαξον. 16 οὐ γὰρ μὴ
ὑπνώσωσιν, ἐὰν μὴ κακοποιήσωσιν, ἀφῄρηται ὁ
ὕπνος αὐτῶν, καὶ οὐ κοιμῶνται· 17 οἵδε γὰρ
σιτοῦνται σῖτα ἀσεβείας, οἴνῳ δὲ παρανόμῳ
μεθύσκονται. 18 αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίως
φωτὶ λάμπουσι, προπορεύονται καὶ φωτίζουσιν,
ἕως κατορθώσῃ ἡ ἡμέρα· 19 αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν ἀσεβῶν
σκοτειναί, οὐκ οἴδασι πῶς προσκόπτουσιν. […]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…] 10 Καὶ ἡ σοφία προσθέτει· Ἄκουσε, παιδί μου,

καὶ δέξαι τὰ λόγια μου καὶ τὰ ἔτη τῆς ζωῆς σου θὰ
πληθυνθοῦν. Θὰ ἀνοιχθοῦν δὲ ἐνώπιόν σου
πολλοὶ δρόμοι, τρόποι ζωῆς εὐτυχισμένης καὶ
εἰρηνικῆς. 11 Διότι ἐγὼ θὰ σὲ διδάξω σοφοὺς
τρόπους καὶ πορείας τῆς ζωῆς σου καὶ θὰ σὲ βάζω
νὰ προχωρῇς πάντοτε εἰς δρόμους εὐθεῖς, ὁμαλοὺς
καὶ ἀσφαλεῖς. 12 Ὅταν δὲ προχωρῇς ἔτσι εἰς τὴν
ζωήν σου, δὲν θὰ ἐμποδίζωνται τὰ βήματά σου, θὰ
βαδίζῃς μὲ ἄνεσιν. Ἐὰν δὲ καὶ τρέχῃς εἰς
ὑπερπήδησιν ἐμποδίων, δὲν θὰ κοπιάσῃς. 13
Κράτησε καλὰ καὶ κάμε κτῆμα σου τὴν ἰδικήν μου
παιδαγωγίαν καὶ μὴ τὴν ἀφήσῃς, ἀλλὰ φύλαξέ
την πρὸς τὸ συμφέρον σου, διὰ νὰ ἔχῃς μακρὰν καὶ
εὐτυχισμένην ζωήν. 14 Μὴ ἀκολουθήσῃς τοὺς
δρόμους καὶ τοὺς τρόπους τῆς συμπεριφορᾶς τῶν
ἁμαρτωλῶν, οὔτε νὰ ζηλέψῃς τὰς ὁδοὺς τῶν
παρανόμων. 15 Μὴ μεταβῇς εἰς τόπον, ὅπου αὐτοὶ
θὰ κατασκηνώσουν, ἀλλὰ λοξοδρόμησε μακρὰν
ἀπὸ αὐτοὺς καὶ στρέψε ἀλλοῦ τὴν πορείαν τῆς
ζωῆς σου. 16 Διότι οἱ ἀσεβεῖς δὲν θὰ κλείσουν μάτι,
ἐὰν δὲν κάμουν τὸ κακόν. Ἐξ αἰτίας τῶν ἐλέγχων
τῆς συνειδήσεώς των καὶ τῆς νοσηρᾶς ἐπιθυμίας
των διὰ τὸ κακόν, ὁ ὕπνος ἔχει χαθῆ ἀπὸ αὐτοὺς
καὶ δὲν κοιμῶνται. 17 Διότι αὐτοὶ τρώγουν τροφάς,
τὰς ὁποίας ἀπέκτησαν μὰ ἀδικίας, καὶ μεθύουν μὲ
κρασί, τὸ ὁποῖον ἐπῆραν μὲ τὰς παρανομίας των.
18 Ἐξ ἀντιθέτου ὅμως ἡ ζωὴ καὶ ἡ συμπεριφορὰ
τῶν δικαίων καὶ ἐναρέτων ἀνθρώπων εἶναι
ὁλόλαμπρος ὡσὰν τὸ φῶς. Βαδίζουν ἐμπρὸς οἱ
δίκαιοι καὶ φωτίζουν μὲ τὸ παράδειγμά των καὶ μὲ
τὰ λόγια των πάντοτε, ἕως ὅτου ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τῆς
πλήρους λαμπρότητος καὶ δόξης των. 19 Οἱ δρόμοι
ὅμως καὶ ἡ συμπεριφορὰ τῶν ἀσεβῶν εἶναι
σκοτεινοὶ καὶ σκοντάπτουν αὐτοὶ συνεχῶς, χωρὶς
καὶ οἱ ἴδιοι νὰ καταλάβουν πῶς. […]