This story's originally entitled, 'A Place in Time: We'll end where we started'

Hope you enjoy it as much as I enjoyed writing it. Thanks.

***1***
Haay, naririnig ko na naman ang tunog niya.
Siguro nga sanay na sanay na akong marinig ang tunog na iyan. Sa dinalas-dalas k
o ba naman dito eh hindi malabong alam na alam ko na ang tunog na iyon. Iba na k
asi kapag volunteer ka. Hindi naman sa nagsasawa na ako, pero tuwing naririnig k
o kasi iyon parang... parang hindi lang nagyayaya ng tao na pumasok sa loob kung
hindi parang isang bagong... bagong paalala.
Volunteer na ang family namin sa simula nung bata pa ako. Sabi ng mga magulang k
o, mas mabuti daw na nakakatulong ka. Alam kong hindi na karaniwan sa mga tao ng
ayon na nagsasalita ng ganyan, pero sa mga magulang ko... wala.. hindi nagbabago
yung paningin nila sa buhay.
I started singing since I was four. Don't get wrong. Nung sinabi kong singing...
I meant...
"Sapagkat sa 'yo nagmumula
Ang kaharian at kapangyarihan
At kapurihan
Magpakailanman, Amen."
Yeah. Singing, as in church choir. Religious kasi ang parents ko. So yun, sinasa
ma nila ako sa simbahan. Minsan kapag walang pasok, pumupunta ako sa Day Care sa
may gilid lang ng simbahan para magbasa sa mga bata o kaya naman tumulong kung
may gagawin doon.
Nakalakihan ko na iyon. Nung una kasali pa ako sa weekend bible study, tuwang-tu
wa pa ako nun, tapos nung lumaki ako, ako na yung nag-assist sa ibang mga nagtut
uro doon.
But I'm not four.. or even 10 years old. I'm 15. At third year high school na ak
o sa pasukan.
Only child lang ako. Kaya siguro ganun na lang kung ibuhos ng mga magulang ko an
g attention nila sa akin. I was adopted, at hindi ako nalulungkot na ganun. Sina
bi naman na nila sa akin maaga pa, at inexplain nila na walang magbabago sa pagt
ingin nila sa akin. Hindi kasi sila magkaanak, kaya nag-ampon na lang sila. And
magic, ako na yun.
Mahal na mahal ko yung Mama at Papa ko, at hinding-hindi na magbabago yun. Lagi
nga nilang sinasabi na GIFT FROM ABOVE daw ako. Siguro isa na rin sa naging reas
on kung bakit sobrang religious ng parents ko eh yung dahilan na hindi sila magk
aanak. Noon kasi nung hindi pa nila ako inaampon, lagi na daw silang nasa simbah
an at nagdadasal na sana bigyan sila ng anak.
Bakasyon pa namin nun pero malapit na yung pasukan nung magising ako isang araw
at naririnig ko na si Mama. Kinuha ko yung salamin ko tapos lumabas na ako ng kw
arto ko. Akala ko kung anong meron.. si Mama lang pala. Nakahawak siya doon sa l
ababo namin, at namumutla na siya.
"Mama, okay ka lang?" tinanong ko siya tapos hinimas ko yung likod niya.
"Oo naman anak. Ayos lang ako. Nasobrahan lang siguro ng kain doon sa seafood ka
gabi."

Pagkatapos niyang sinabi yun eh yumuko na uli siya doon sa lababo, at alam niyo
na yung kasunod nun.
Nakakaawa naman talaga ang Mama ko nun. Ang aga-aga tapos ganun na.
Ako naman eh hindi na ako makatulog, kaya kinuha ko na lang yung cellphone ko, a
t tinawagan ko yung bestfriend ko.
Hindi naman nagtagal, may sumagot naman. Yung sound eh parang bagong gising pa.
Hindi ko naman siya masisisi, past-6 pa lang ng umaga.
"Hello?" parang tinatamad pa siyang sumagot ng telepono nun. "Sino 'to?"
"Ano ka ba, nakikita naman sa cellphone kung sinong tumatawag 'di ba? Bakit tina
nong mo pa kung sino?"
"Eh kasi naman... hindi ko tinignan." narinig ko na nag-hikab pa siya, "Ano bang
drama mo at ang aga-aga mo namang tumawag. Panira ka ng momentum sa pagtulog eh
."
"Hindi na kasi ako makatulog. Si Mama kasi narinig ko sa labas. Masama yata yung
pakiramdam. Nagsusuka." pinakinggan ko yung pintuan ko kung ano nang nangyari k
ay Mama, pero mukhang wala naman nang sound kaya siguro nakatulog na siya uli.
"Nagsusuka? Bakit daw?"
"Sa seafood daw yata kagabi. Ewan ko ba, napapadalas na nga eh." sa totoo lang,
nag-aalala na talaga ako.
Hindi kaya may sakit ang Mama ko?
"Napapadalas? Sa umaga ba madalas?" parang interesado na yng bestfriend ko.
"Oo. Bakit interesado ka yata ngayon Tjay?"
"Oh My God! Hindi kaya buntis ang Mama mo?"
Nagulat ako sa sinabi ni Tjay. Grabe naman. Si Mama buntis? Eh hindi nga sila ma
gkaanak ni Papa tapos ngayon... Isa pa hindi maaari. 'Di ba?
"Hoy Maria Teresa Jayne! Huwag ka ngang ganyan!"
"Hello? Baka naglilihi Mama mo. Hindi naman malabong after all these years, magk
akaroon ka na ng kapatid."
Napasandal na lang ako nun. Kahit na bago pa yun sa pandinig ko, parang natuwa a
ko at the same time. Magkakaroon na ako ng kapatid!
"Ipacheck-up mo kaya siya.." suggestion naman ni Tjay, "Baka mamaya buntis na ng
a pala talaga hindi niyo pa alam. Tapos baka uminom ng gamot yan dahil alam niya
sakit sa tiyan, sige, bawal yun sa buntis!"
May point nga siya. Kung tutuusin, ayoko namang may mangyaring masama sa baby br
other ko, or sister..
"Tama. Papacheck-up ko siya. Kaya ang wala si Papa eh. Eh kung bigla na lang sum
pungin si Mama, 'di ko kaya siyang alalayan mag-isa no!"
"Sasamahan kaya kita! Ito naman! Wala akong gagawin ngayon eh."

"Thanks Tjay ah."

Ako na naghanda ng agahan namin nun dahil nga masama yung pakiramdam ni Mama. Si
nabi ko na kay Mama na ipapacheck-up ko siya. Nung una ayaw pa, simpleng sakit s
a tiyan lang daw yun. Pero ayun, pumayag na rin.
Dumating naman si Tjay bandang 9 na. Tapos yun, umalis na kami ng bahay.
Pagkalabas na pagkalabas ko nga may nakatyo doon sa may poste namin pero kahit m
edyo malayo eh nakilala ko na kung sino.
"Oh bakit kasama mo yata Kuya mo ngayon?" hawak-hawak ko pa si Mama sa braso niy
a,"Himala yata."
"Sina mader at pader kasi. Ipacheck-up din daw yan. Kagabi kasi hindi makahinga.
Inaatake ng asthma. Pero hindi naman sasabay sa atin yan. Hinatid lang ako dito
, tapos siya na daw pupunta mag-isa. So no worries."
May Kuya nga si Tjay. Si Terrence. Pero ayun, sobrang sungit naman. Sa tinagal-t
agal ko nang bestfriend si Tjay, hindi pa kami nagkakakilala ng formal. Ayon kay
Tjay, ayaw daw ng kuya niya. I wonder kung kilala nga niya ako eh.
"Hoy Tjay! Alis na ko! Bahala ka na!" sumigaw siya kay Tjay nun.
Nakasimangot si Tjay.
"Tingnan mo, ang galang talaga masyado niyan. Pasensya na po kayo tita ah, ganya
n talaga ugali niyan. Napaka-sama."
Nung naglalakad na paalis yung Kuya niya at sinasara na namin yung gate, sumigaw
yung Kuya niya ng...
"Good Morning po Ate! Ingat sa check-up."
Natawa si Tjay nun.
"May natitira pa palang paggalang sa katawan." tapos nakita niya na tumakbo yung
Kuya niya,"Hoy! Sige kapag ikaw hinika sa daan... ewan ko lang sa iyo!"Umalis n
a kami talaga sa bahay. In no time, nadala na namin si Mama sa doktor. Ayun, ewa
n ko kung paanong test ginawa. Pina-ihi siguro or something.
Kasi pagbalik nung doktor sa kinauupuan namin ni Tjay...

"It's positive."

***2***
Nung sinabi talaga ng doktor yun, hindi mo maipinta yung mga mukha namin. Wala n
ga kaagad na naka-react sa amin eh. Si Tjay lang ang unang tumili eh.
"Aaaahhhhhhhhh!" tapos nagtatatalon-talon siya at nawala yata siya sa sarili niy
a dahil humawak ba naman siya doon sa damit nung doktor eh. Nalukot pa nga, "Ooo
ww.. sorry po."inayos niya yung damit tapos humarap siya sa akin, "BBBBBBEESSST
TTT! Magkakaroon ka na ng kapatid!"
Talon pa rin siya ng talon nun. Ako rin naman eh nahawa yata sa pagka-energetic
ni Tjay, nakitalon na rin. Si Mama eh nakaupo lang doon at nananahimik. Yung dok
tor nga na nagcheck-up eh nagpaalam na dahil may patient pa daw siyang pupuntaha
n.
Nung napagod na ako kakatalon at kakatawa, lumuhod ako at tinignan ko si Mama.
"Mama narinig mo yun? Magkakaroon na daw ako ng kapatid!"
Hindi sumagot si Mama. Nakatingin lang siya sa sahig. Ang tahimik nga niya eh. A
ko naman eh nag-alala na ako. Hindi naman basta-basta nananahimik si Mama eh.
"Ma okay ka lang?"
Nung tumingala siya eh napansin ko na naiiyak na siya. Then yun na, umiyak na si
ya talaga. Sa sobrang saya na rin niya siguro.
Akalain mo yun after all these years, ngayon lang sila nagkaroon ng anak ni Papa
. At parang hindi pa rin kapani-paniwala na magiging ate na rin ako.
Umuwi na kami nun. Tumambay si Tjay sa bahay. Actually, boring naman talaga sa a
min kaya lang ayaw ko namang umalis at iwan si Mama na nag-iisa. Isa pa, buntis
nga. Mamaya madulas pa siya or something...
Pero panay ang sabi niya na okay lang daw siya. Na pwede daw kaming umalis na da
lawa at kaya na niya yung sarili niya. Kaya ako naman eh ayoko pa rin umalis ng
wala siyang kasama, tinawagan ko na lang si Tita Rowena. Saglit lang eh dumating
na siya at kami ni Tjay eh lumarga na.
Gustung-gusto kong tumambay sa bahay nila Tjay. Hindi naman sila mayaman. Okay l
ang. Natutuwa lang ako kasi cute yung bahay nila. Tapos ang bango pa, may mga sc
ented candles kasi sila eh. Mahilig kasi yung Mama niya.
Pagdating namin doon eh eksakto namang lumabas si Terrence. Tinamaan pa nga niya
ako sa braso ko pero hindi naman siya huminto. Dumire-diretso lang siya sa gate
ng nakasimangot.
"Ayoko nga eh! Paulit-ulit na lang yan Mama!" sabi niya doon kay Tita Jayne, Mom
my nila kung saan nakuha yung 3rd name ni Tjay.
"Oi oi oi.. Terrence Kelvin saan ka pupunta?" parang kunsumido na naman yung Mam
a nila.
"Diyan lang po sa tabi-tabi."

Kahit kailan talaga suplado yung kapatid ni Tjay. Ganun na daw kasi yun. Sabi ni
ya sa akin, mana daw yun sa Lolo nila. Super sungit daw nun. Konting galaw mo la
ng, naku may hawak na daw na pamalo.
"Kailan pa bumalik yun?" tinuro lang sya ni Tjay, "Mama, may balita ako tungkol
Tita."Ayun binalita namin na buntis nga si Mama and all that. Saglit lang eh ang
daming pabalot na kung anu-anong pang-care daw kay Mama na dapat gawin. Kesyo d
apat ang buntis eh ganito, at ang buntis eh ganyan.
Nahilo nga yata ako eh. Panay opo na lang din ako.
"Oo nga pala," nakatingin sa akin si Tita Jayne, "Nag-volunteer ka pa rin ba sa
simbahan?"
Tumango lang ako. Lagi naman akong nandun.
"Ayun naman pala eh. Nandun ka naman pala.."
"Haayyy naku mader! Hindi magandang idea yan!" sabi ni Tjay nun. "Hindi pwede! H
uwag mo nang perwisyuhin itong best ko. Ang ganda-ganda ng buhay bigla na lang m
ay ganun."
"Teka ano ba yun?" hindi ko kasi alam kung ano yung tinutukoy niya.
"Naku wag mo pansinin yan si mader. Magtatanong pa yan kay pader eh."
Ganun lang kami nag-spend ng remaining na bakasyon namin. Minsan nagpupunta lang
kami kung saan, pero madalas nasa bahay lang kami. Bahay ko, o bahay ni Tjay.
Binalita na rin namin kay Papa yung kalagayan ni Mama. Syempre ano pa nga bang r
eaksiyon niya kung hindi masaya???
Pagkatapos ng isang linggo, pasukan na naman. Hindi na kapani-panibago na excite
d ako. Siguro nga corny pakinggan sa iba, pero kami ni Tjay, excited dahil may m
atututunan na naman kami. Hindi kasi kami ganun ka-sociable sa ibang tao sa scho
ol.
Sa public school kami nag-aaral. Public school na tipong, walang electric fan yu
ng rooms, minsan walang upuan kapag huli ka, may upuan man eh sira yung paanan,
may computers pero kulang, yung iba may virus... you get the idea. Super hirap t
alaga ng school namin. Pero kahit ganun pa man, sa school namin nanggagaling yun
g mga nananalo sa mga district, regionals, or nationals na competition. Minsan t
inatalo pa namin yung mga private schools eh.
Nung first day of school, sobrang daming tao sa school. Pati kasi mga parents nu
ng mga first year kasama sa paghahanap nung mga pangalan ng anak nila. Sa mga ro
oms ba. Ako naman eh matanda na ako para magganun pa.
Ang aga-aga eh pinagpapawisan na ako. Pati nga yung salamin ko nag-moist na sa s
obrang init. Nung naglalakad ako sa hallway at sa may left side eh garden, narin
ig ko na lang na may tumawag sa akin.
"Shaylie!"
Napahinto ako nun. Sino naman kaya yung tumatawag sa akin?
Doon pa sa may tapat ng garden ako nun napahinto. Ang hirap maghanap kung sino.
Kaya lang paglingon ko kung sino yung tumatawag sa akin, si Terrence lang ang na
kita ko. Nakaupo siya doon sa bench sa may garden. Mag-isa lang siya doon. Tinaw

ag ako ni Terrence? Hindi yata kapani-paniwala yun.

Haay school spirit nga naman. Tambayan na ni Terrence yung bench na yun. Yung mg
a kaibigan niya na mga lalaki. Kaya lang hindi pa siguro sila dumarating, kaya a
yun, siya pa lang ang nandun.
"Terrence??" lumapit naman ako sa kanya.
Hindi kasi siya nakatingin nun. Lumingon naman siya nung tinignan niya ako. Tapo
s nagsalubong yung kilay niya ng...
"Ano?!?" parang iritado pa siya nun.
Napastep-back na lang ako. Hindi pala siya yung tumawag sa akin. Kasi kung siya
yun, hindi naman siya sasagot ng 'Ano?!?' sa akin 'di ba?
Sasagot na sana ako, kaya lang may kumalabit sa balikat ko.
"SHAY! HOY!" tumingin ako sa kaliwang side ko.
"Johnny!" yumakap naman ako sa kanya, "Kumusta ang bakasyon?"Kaibigan ko yan si
Johnny. Isa sa mga naka-close ko simula nung first year. Eh ngayon binata na yan
hindi na totoy, may pimples na nga eh.
Umalis na si Terrence sa bench nun dahil dumating na yung mga kaibigan niya. 4th
year na kasi siya. Last year niya na dito.
"Bakit kausap mo yata si Quintero?"
Quintero kasi ang last name nila Tjay at ni Terrence.
"Wala. Akala ko siya yung tumawag sa akin. Mukhang nainis nga eh. Ikaw pala yung
tumawag sa akin." dinaan ko na lang sa ngiti, "Si Tjay ba dumating na? Nandito
na yung Kuya niya ah!"
"Naku yun? Maagang dumating. Ayaw daw niyang maubusan ng upuan. Kasi 'di ba nga
last year, naupo siya sa sahig."
Nung naglalakad na kami at hinahanap namin yung room namin, sinabi ko rin kay Jo
hnny yung tungkol sa Mama ko. Hindi naman niya alam na ampon ako, si Tjay lang.
Pero sabi niya, nakakatuwa daw na magkakaroon ako ng kapatid.
Nakita na namin si Tjay nun. Naglolokohan nga kami eh. Sabi ko kasi gusto ko bab
ae, para naman naayusan ko. Saka ayos yung babae, parang kapag kailangan niya ng
advice na pambabae, nandito naman ako 'di ba?
Ito namang si Tjay, sabi niya lalaki daw. Tutal daw babae na ako, hindi na daw k
ailangan pang madagdagan ng Shay sa mundo. Wala na raw puwesto para sa isa pa ka
ya lalaki na lang. Si Johnny wala lang, sabi niya kahit ano daw basta daw normal
yung baby.
Sabagay may point naman siya.
Saglit lang din, nagsimula na yung klase. Ang gulu-gulo pa nga nun eh. Kasi yung
mga teachers kung saan-saan nagpupunta. Nagsusulat lang sila sa board, tapos aa
lis kung saan.
Hindi kami sikat sa school. Hindi rin naman rejects. Kumabaga kung may social py
ramid man ang school namin, may mga nasa taas, may mga nasa baba. Kami nasa gitn
a nila Tjay at Johnny. Kilala rin naman kami, pero hindi dahil cool kami o kung

ano mang tawag doon. Kilala kami dahil, honor students kami.
Si Johnny honor students din yung dalawa pa niyang kapatid na babae. Yung isa el
ementary, yung isa second year. Ako only child, kaya ewan ko yung magiging kapat
id ko balang araw. Siguro nasa blood na rin yun. Pero teka nga, hindi nga pala k
ami magiging blood-related ng magiging kapatid ko. But anyway, nasa isang family
kami kaya tiyak baka maging honor student din siya.
Sa opinion ko, may dalawang klase ng matalinong tao sa mundo. Yung una, matalino
dahil gumagawa ng work sa school, ng projects, nagsasaulo kung kailangan.. mga
ganung bagay kaya nakakakuha ng mataas na grades. Yung isang klase ng matalino e
h, gift. I mean, matalino na yung tao na yun, by heart. Kahit isang beses lang n
iyang nabasa ang isang bagay, sobrang talas ng memory.. natatandaan pa rin kahit
ilang years pa. Si Tjay siguro nasa pangalawa. Ako doon sa pang-una.
Ang ipinagtataka ko naman eh kung anong itinalino ni Tjay sa school, eh siya nam
ang kabaliktaran nung kapatid niya. Surviving student lang si Terrence. Mababa a
ng grades nun eh. Hindi naman sa lahat ng klase, pero hindi mawawalan ng line of
'7' sa report card yun.
Pumasok ng room namin nun si Arwyn. Late nga siya eh. Pero wala, nakangiti pa ri
n siya nun. Alam niya kasi wala lang sa mga tao yun.
"Ang gwapo!!" sabi naman ni Tjay.
Si Arwyn kasi, maraming nagkakacrush. Saksakan naman ng yabang. Siguro nga hindi
dapat nanghuhusga ng tao, pero yun naman yung nakikita ko sa kanya. Ang hangin
kasi niya masyado eh.
"Psst.. may nakaupo ba dito?" tinuro niya yung upuan sa may gilid ko.
Yun na lang kasi yung bakanteng upuan eh. Tinignan ko lang siya, tapos umiling a
ko. Tumabi siya nun sa akin, pero inurong niya ng kaunti yung upuan niya para hi
ndi siya siguro madikit sa akin.
Parang nainis ako nun. Wala naman akong sakit para pandirian niya eh.
Saglit lang, tatawag na naman siya.
"Hey.. may extra pen ka ba?" tinignan ko na naman siya. Tumango lang ako.
Naghanap ako sa bag ko nun. Dahil nga bago yung pasukan, sagana ako sagamit ngay
on.
Inabot ko lang sa kanya.
"Salamat." nung sinabi niya yun, parang hindi sincere eh. Basta parang sinab lan
g niya, "Bakit naman kulay orange?"
Tinaas ko lang yung balikat ko nun. Tapos nagsulat na naman ako.
"Marunong ka ba magsalita? Kasi kung hindi ka iiling, tatango ka, titingin, magshrug ng shoulders.. ano pa ba? Pipi ka ba?"
Nakakainis nung sinabi niya yun. Kahit kailan naman nakakainis siya eh.
"Hindi." diretso pa rin yung tingin ko nun.
"Uuuy.. nagsalita rin!" tumawa pa siya nun, "Pasalamat ka nga kinakausap pa kita
eh."

Binaba ko yung pen ko nun. Tinignan ko siya uli.

"Ano namang kapasa-pasalamat doon?" sa totoo lang, meron ba? Mas okay nga siguro
kung hindi niya ako kausapin eh.
"Ang sungit mo alam mo yun!" mukhang asar na siya nun.
"Hindi naman ako nagsusungit eh. Sinasabi ko lang, bakit naman ako magpapasalama
t kung kinakausap mo ko?"
"Excuse me Miss, kilala mo ba ko?"
Kilala ko nga siya. Pero hindi naman ako kakagat sa ganun no. Bakit ba ganito to
ng lalaki na to?
"Hindi eh. Hindi kita kilala. Sino ka ba?"
Lalo yata siyang naasar nun kasi tinignan niya ako na mukhang galit na yung itsu
ra.
"Saang planeta ka ba galing at hindi mo ko kilala?"
"Sorry.." mahinahon na yung pagkakasabi ko, "Artista ka ba? Hindi na kasi ako na
kakanood ng tv eh."
"Weirdo." sabi lang niya sa akin.
Ang sama talaga ng ugali nun. Hindi na nga niya ako pinansin eh. Basta naupo lan
g siya doon at nagopya ng requirements namin.
Napansin ako nila Tjay nun. Kaya nga nung bago mag-breaktime, bumulong siya sa a
kin kung ano daw bang nangyari. Kaya sinabi ko naman.
"Bakit mo naman ginanun?"
"Siya naman may kasalanan eh. Wala naman kasi siyang galang."
Panay ang ring ng cellphone niya nun. Hindi ko tuloy maintindihan yung sinasabi
ng teacher kasi naririnig ko siyang makipag-usap. Laking pasasalamat ko nga nun
g nag-breaktime na eh. Naiwan ako doon sa upuan. Nauna na si Tjay. Siguro kasaba
y si Johnny. Ako kasi nakakalat pa yung gamit ko nun sa desk. Kailangan kong ita
bi kasi uso pa man din yung nakawan.
Nakatayo si Arwyn malapit sa pintuan nun. Dadaanan ko na lang sana kaya lang tin
awag ako eh...
"Jimenez.. right?" tinuro niya ako.
"Ha?" hindi ko pa kasi naintindihan yung sinabi niya, "Oww.. yeah. Jimenez. Jime
nez nga. Bakit?"
"Sorry kanina ah. Medyo hindi maganda simula natin. Arwyn nga pala." nakikipagka
may siya nun.
Nung una hindi ko pa kinuha, pero nakipagkamay na rin ako.
"I need a chem partner. Pwede bang ikaw na lang?"
"Ano kasi.. yung bestfriend ko.." iniisip ko kasi si Tjay.

"Bestfriend mo yung katabi mo kanina 'di ba? Partner na niya yung dude na marami
ng pimples." parang nandiri pa siya, "Anyway, ano na?"
"Ewan ko."
"Just say.. yes.. ok?!?"
"SURE??"
"Great."
Dumaan nun si Terrence sa room namin na as usual, ganun na naman yung itsura. Ir
itado na naman.
"Arwyn ano na? Kanina pa kami naghihintay ah!"Humarap sa akin si Arwyn nun.
"Oo nga pala, Si Terrence. Terrence si--"
"Shaylie." sabi niya lang ng mahina.
Nagulat ako nun. Kilala niya ko?
"Kilala mo ko?"
Tinignan lang ako ni Terrence.
"Shaylie Jimenez." tinuro niya yung ID ko.
"Ooww.." ngumiti na lang ako pero pilit lang.
Natawa si Arwyn nun.
"Nagulat ako! Akala ko kilala mo talaga 'to.." tinuro niya ako ng natatawa-tawa
pa, "I mean ito??" itinuro niya uli ako.
Seryoso na si Terrence nun. Tinignan niya ako uli.
"Teka, parang kilala kita. Parang nakita na kita.. once or twice.. saan nga ba?"
Sa bahay niyo? Like everyday? Tapos hindi mo ko kilala? Tapos sa bahay ko? Nung
nagpunta ka kahit isang beses lang? Saka ano... yung kapatid mo.. bestfriend ko
lang naman.
Kahit ako hindi ko rin alam kung saan mo ko nakita eh....
"Si Tja--"
"Tama." ngumiti siya nun, "Nakita na nga kita before. Kilala kita."
"Talaga?"
"Oo." humawak siya sa balikat ni Arwyn nun...

"Hindi ba ikaw yung babaeng kumakanta sa simbahan???" si Terrence nga, hindi mai
pagkakaila.

***3***
I can't believe this dude. Hindi niya talaga ako kilala. Sabagay, hindi pa naman
talaga kami nag-uusap niyan kaya hindi ko naman siya masisisi. Madalas kapag na
sa bahay ako nila Tjay, wala siya. O kung nandun man siya, nasa kwarto lang siya
at hindi lumalabas. So I'm just.. Shaylie. The church girl.
Tumawa na lang ako ng pilit.
"Oo nga, ako yun."
Bigla na lang may dumating kaya sabay-sabay kaming tumingin na tatlo. Nagulat ng
a ako kasi napahawak ako sa dibdib ko eh.
"Ano ba naman ito kanina pa ko nakatayo doon!" tinuro niya yung railings papunta
sa cafeteria namin.
"Sorry kasi ano eh.." tinuro ko yung dalawa kaya lang parang hindi ko maisip yun
g sasabihin ko..
"Hi Arwyn!" kumaway naman yung bruha.
"Wag ka ngang maarte diyan!" sabi naman kaagad ni Terrence nung makita niya si T
jay.
Si Tjay naman, halata mong nagulat na nandun pala yung Kuya niya. Dinaan lang ni
ya sa ngiti eh.
"Oh Kuya nandiyan ka pala!" tumingin siya sa akin, "Nga pala, naalala mo si Shay
?"
"Oo. Kakakilala lang namin."
"Engot ka ba. Matagal mo na siyang kilala eh."
"Kilala ko siya sa mukha, hindi sa pangalan. Siya nga yung kumakanta sa simbahan
.." tapos nagkunut-noo siya, "At ikaw rin yung nagvo-volunteer minsan sa charity
work ng siimbahan di ba?"
"Uhmmm.. oo.."
"Teka nga teka nga.." parang nainis naman si Tjay nun, "Ibig mong sabihin beside
s sa kumakanta siya sa simbahan at nagvovolunteer siya, hindi mo siya kilala?"
Seryoso na yung usapan. Ito namang si Arwyn eh sumingit na naman.
"Eh bakit ba kailangang kilala pa itong si Jimenez?"
"Tumigil ka muna diyan.." sabi ni Tjay ng mabilis, "Ang sama mo naman hindi mo m
aalala yung bestfriend ko?"
Nanlaki yung mata ni Terrence sa akin. Tinignan niya lang ako tapos bigla niya a
kong tinuro..
"Ito bestfriend mo? Kailan pa?"
"Since like... " nag-isip naman si Tjay, "Basta matagal na. Hindi ko na matandaa

n."
Hinila na ako ni Tjay nun. Nagkunwaring inis siya sa Kuya niya. Nagpunta na kami
nun sa cafeteria para kumain. Ayun panay ang kwento niya na nakakaasar daw yun
at siya na daw ang nagsosorry sa Kuya niya dahil napaka-rude daw. Then afterward
s panay ang sabi niya na ang gwapo daw ni Arwyn. Ako naman sinabi ko na lang na
hindi siya dapat magka-crush doon dahil ang sama naman ng ugali.
"Ewan ko nga bakit magkabarkada sila eh. Sikat si Arwyn, kuya ko hindi naman. Pe
ro matalino naman si Kuya, si Arwyn.. uhmm.. hindi masyado."
Na-choke ako sa sinabi niya. Si Terrence matalino? Kailan pa? Eh panay line of '
7' nga ang grades nun eh. Well.. hindi nga nawawalan.
"Teka, akala ko ba eh slacker yang Kuya mo at sinabi mo nga na may line of '7' s
a card di ba?"
"Nag-exaggerate lang ako nun. Slacker tawag ko sa kanya kasi hindi naman nagtatr
y di tulad ko. Pero hindi pa naman siya nagkaka-palakol." ngumuya pa siya ng chi
ps niya, "Gusto nga ni Mama mag-apply si Kuya ng scholarship for college eh."
"Oh eh bakit naman hindi?"
"Paano yung magaapply ang may ayaw. Ewan ko ba dun!"
Oh well, I guess hindi na mystery sa akin na magkapatid sila.
Bumalik na kami sa room nun. May dalawa pa kaming klase. Habang nagtatanghali, l
along umiinit sa room. Pakiramdam ko nga magkakaheat stroke ako eh. Ito namang k
atabi ko na mayabang, pawis na pawis na. Inalis na nga niya yung polo niya kaya
naka t-shirt na lang siya ng puti.
Saglit lang eh inabot niya sa akin yung notebook niya.
"Anong gagawin ko dito?" tinanong ko naman kasi pinahawak niya eh.
Bigla ba naman akong tinalikuran.
"Paypayan mo ako, dito.." tapos tinuro niya yung likod niya.
Binagsak ko nga yung notebook niya sa desk niya. Aba sinuswerte naman siya. Pare
-parehas lang kaming naiinitan dito ah. Saka hindi naman ako katulong niya para
paypayan ko pa. Isa pa kapag pinaypayan ko siya, paano ako magsusulat ng require
ments?
"Alam mo Jimenez, akala ko pa naman mabait ka. May pa church-church ka pang nala
laman eh hindi ka naman pala marunong tumulong sa kapwa mo?"
Arrgghhh. Nakakairita naman 'to!
"Marunong naman." tinaasan ko siya ng kilay ko, "So drop it. Bakit hindi ako ang
paypayan mo para mabawasan naman ang kasalanan mo sa mundo."
"Ano ka sinuswerte?"
So yun, nagklase kami ng sobrang init. Mainit na nga, nakakabwisit pa yung katab
i mo. Paano ka naman magiging peaceful niyan? Sana nga sa right side ko na lang
naupo si Johnny eh, kaya lang sa side kasi siya ni Tjay naupo. Si Arwyn kasi sob
rang hangin. Ayoko pa naman ng ganun. Kesyo ang gwapo daw niya, at ang swerte ko
daw na katabi ko siya, na marami daw naiinggit sa akin.. ano namang pakialam ko

dun??
Lumabas na kami ni Tjay nun dahil tanghalian na. Hindi pa kami nakakaalis ng sch
ool, tumawag si Papa sa phone ko at sinabi na wala daw sila sa bahay dahil sasam
ahan daw niya si Mama sa doctor. Regular na kasi nagpapacheck si Mama. Kaya ayun
, sabi niya kay Tjay na ako sumabay na kumain.
Pagdaan namin sa Bulletin Boards, nakita na namin na pwede na daw mag sign up sa
Sports. Para daw maaga yung practice ng mga members. Kasi nga by mid-October, m
ay mga district games na naman.
May isang babae naman na lumapit kay Tjay tapos may inabot na letter. Natuwa nga
yung bruha eh.
"Uuy.. may love letter ako?" excited na excited pa siyang buksan.
Ako naman na-curious. Aba, may admirer effect na pala ang bestfriend ko. Rejects
kasi kami pagdating sa ganyan. Kaya yung mga ganito, bago sa amin.
Kaya lang nakita ko na nag-iba yung expression ng mukha ni Tjay. Bigla na lang n
iyang nilukot. Pupunitin na sana niya kaya lang inagaw ko. Gusto ko kasing mabas
a.
"Akin na nga! Akin na!" inagaw ko naman.
Then binasa ko yung nakasaulat...
Ate,
Ano po bang number at email address ni Terrence?
Halata mong disappointed si Tjay eh.
"Akala ko pa naman may nagpapabigay na nun.." tapos natawa siya pero nakasimango
t pa rin, "Akala naman nila ibibigay ko yung number niya at email!"
Ito namang si Terrence na palabas na rin ng school para sa lunch, narinig yung l
ast lines ni Tjay..
"Number nino?"
"Number mo raw.." sabi ni Tjay.
Tumingin siya sa akin nun. Yung tingin na para bang, "Bakit mo naman tinatanong?
"
Nung una hindi ko pa maintindihan, kaya sinabi ko na lang eh...
"Oi hindi ako ah! Yung babaeng nagpapatanong!" isa pa ito eh.. may pagka-Arwyn d
in paminsan-minsan.
"Tara na nga!" niyaya na niya kami umalis.
Hindi naman sumasabay umuwi sa amin si Terrence. Actually, ako pala yung hindi s
umasabay. Pero I doubt na sabay din umuwi yung magkapatid kahit before.
"Terrence, 'di ka ba sasali sa Sports?"
"Nang-aasar ka ba? Gusto mong masaktan?" nagulat ako sa sagot niya, "Syempre hin
di. Mga tanong mo ah!"

"May asthma nga yan. Kaya hindi pwede.." sabi ni Tjay.

"Sorry nakalimutan ko."
"Frustrated lang yan, hindi kasi makasali ng Sports."
"Hindi ako frustrated! Nakakaasar na kayo ah!"
"Sungit nito! Asar-talo ka lang."
Sobrang pikon talaga si Terrence kasi bigla na lang hinawakan yung bag niya ng m
ahigpit tapos iniwan kaming dalawa doon. Dapat nga kasabay na namin siyang umuwi
eh. Tapos konting pang-aasar lang pikon na???
Sinabi ni Tjay na hayaan na lang namin. Siraulo lang daw talaga yung kapatid niy
a. Pinanood na lang naming maglakad. Mukhang haragan eh. Parang dumaan sa harap
mo matatakot ka na eh.
Nung nasa gate na siya, bigla na lang siyang huminto tapos lumingon sa amin. Ito
namang kapatid, mapang-asar pa lalo.
"Akala ko ba aalis ka na?"
Hindi niya pinansin si Tjay. Ako naman eh inaayos ko yung zipper ng bag ko dahil
bukas pala. Kaya lang narinig kong may sinabi siya...
"Hoy Bible girl!"
Teka ako ba yun? Hindi ako lumingon kaagad, kasi baka hindi naman ako. Tapos nun
g inangat ko yung ulo ko, nakita ko na nakatingin siya sa akin.
"Ako ba?" tinuro ko yuung sarili ko.
"Alangan namang si Tjay? Tingin mo Bible girl yan? Malamang ikaw!" napaka-sarcas
tic talaga ng pagkakasabi niya, "Yung kaibigan ko may pinapatanong..."
"Ano ba yun?"
Tumingin lang siya ng seryoso nun. Tapos nakita ko na parang natatawa siya na 'd
i mo maintindihan.
"Teka nga bago ko tanungin..." parang nag-isip pa siya, "You seem like the nerdy
type.." inilipat niya yung bag niya sa kabilang balikat niya, "May nagyaya na b
a sa iyo ng date? Ever?"
Sasagot na sana ako ng "Wala eh. Wala namang nasa tamang pag-iisip na magyaya...
" kaya lang humawak si Tjay sa braso ko.
"Syempre naman! Pero hindi siya katulad niyo eh! Mga takot nga kayo eh... kasi g
usto niyo yung kilala niyo lang! Siya kasi masyadong adventurous kaya kahit na-m
eet niya online o sa text nakikipag-eyeball and date siya. Hindi lang siya nakik
ipagdate sa mga kakilala lang niya! Kaya chupi na Kuya layas!"
Napatingin ako kay Tjay nun. Saan galing yun?
"Really.. e di ikaw na lang pala napapag-iwanan Tjay. No boyfriend. No suitors.
No experience on anything. Kawawa ka naman pala."
"Sino namang maysabi sa iyo Kuya na wala? Excuse me! Kapag umaalis si Shay, kasa
ma ako! Di ba Shay?"siniko naman niya ako.

"Ooh.. oo naman. Ayoko mag-isa eh."

"May nagtitiyaga sa inyo??"
Tumakbo si Tjay nun tapos ako eh sumunod na lang. Kaharap na niya yung Kuya niya
.
"Adventurous nga kami eh." nagyabang naman si Tjay, "Pustahan pa tayo!" sabi niy
a ng pabiro.
"Sure." tapos nakikipagkamay na si Terrence nun, "Tig-500 kayong dalawa kung nak
akuha kayo ng date by Saturday. Sama kami ni Arwyn. Dala na lang kami ng kasama
namin. Kapag hindi, babayaran niyo kami ni Arwyn."
Sineryoso niya yung pustahan???
"Sige ba! Feeling mo Kuya ah! Yabang mo hikain ka naman!"
Naasar lalo si Terrence nun kaya umalis na. Ako naman eh hinintay ko lang na mak
alayo si Terrence. Si Tjay nun eh humarap sa akin at humawak pa sa braso ko.
"Ano bang pinagsasasabi mo? Papansin ka rin eh.."
"Oh my God.. limang-daan yun!" tapos napaisip siya, "Well one thousand kasi kasa
li ka."
"Ikaw lang! Ikaw may pakana nun!"
"Eh nakakabwisit eh. Ang yabang masyado..." tapos huminto siya saglit, "Seriousl
y Shay..."

"Saan ba makakahanap ng date??" uhmmm.. sa kalendaryo?

***4***

May benefit din kapag may bestfriend ka. Pero may mga times na perwisyo rin. Kat
ulad ngayon, tama bang isali ako sa kalokohan niya? Hindi naman ako naghahanap n
g date eh. At lalung-lalo na wala ring balak maghanap.
Kumain kami sa bahay nila. Then pumasok kami ng hapon at naki-deal na naman ako
kay Arwyn. Mukhang bagong ligo nga si Arwyn nun dahil ang bango-bango niya at ib
a na yung suot niyang t-shirt. Puti pa rin, pero may print na. Kahit na nakakabw
isit din naman yang si Arwyn, alam pa rin naman niya ang proper hygiene.
Nung uwian ng first day of school, tumambay sa bahay ko si Tjay. Ayaw daw niya m
unang umuwi at baka makita pa daw ng Kuya niya nagkakaroon daw siya ng mental br
eakdown. Nung tinanong ko kung anong mental breakdown, ito ba naman ang isinagot
sa akin...
"Shay.." parang malungkot na di mo maintindihan yung boses niya, "Alam mo desper
ate na talaga ako magka-date. Hindi lang naman ito dahil sa pera eh. 3rd year hi
gh school na tayo pero wala tayong experience sa ganyan. Ano tayo napapag-iwanan
???"
Tinignan ko siya na para bang tinubuan siya ng isa pang ulo. Tama ba yung nariri
nig ko? Si Tjay ba talaga ito? Yung valedictorian namin?
"Desperate? Talaga bang narinig ko yung saling 'desperate' at 'date' na ginamit
mo sa isang sentence?"
"Ano ka ba.. seryoso ako.." tapos nakita ko na seryosong-seryoso si Tjay, "Nalul
ungkot lang ako. Kasi tignan mo, compared kina-Stef, kay Maya, Jill.. ano tayo?
Sila kaliwa't kana may nanliligaw. Tapos minsan kapag nagkakaroon ng usapang pam
babae sa school, naririnig kong problema nila lovelife."
"Mabuti nga wala tayong pinoproblema na ganun eh.." sagot ko naman sa kanya tapo
s humiga ako sa kama ko.
"Yun na nga eh, wala tayong heart problems kasi hindi naman tayo nagkalovelife."
then humiga siya kasabay ako.. "We're such losers."
Natawa ako nun. Hinampas ko yung unan sa mukha niya kaya lang inalis niya uli. T
umatawa na siya nun.
"Ilang taon mong pinag-aralan yang english na yan?" gusto ko lang patawanin si T
jay kapag nagiging super seryoso siya. Hindi kasi ako sanay eh.
Sa totoo lang, may point din si Tjay. Siguro nga may gift kami na "brains" sa sc
hool. Siguro nga sumobra kami sa brains, pero masyado naman kaming walang alam p
agdating sa whole "Dating" thing. Wala kasing nanligaw sa amin, at tiyak wala ri
ng magbabalak. I mean, may mga nagkacrush sa amin, pero crush yun. Ewan ko ba ba
kit napakabig deal.
Nung sumunod na araw, maaga ako ng pumasok sa room. Malamig-lamig pa nun hindi k
atulad kapag tanghalian talaga. Nakaupo na ako nun sa upuan ko at yung ibang cla
ssmates namin eh binati na ako ng 'good morning'.
Hindi naman nagtagal, dumami na kami. Wala kaming alarm sa school hindi katulad
ng ibang schools na alarm lang, alam mong time na. Kami bell. Kung hindi man mag
-bell, basta pumasok yung teacher, yun na yung sinasabing time.
Anyway, pumasok naman na si Arwyn nun. This time, hindi naman siya late. Wala pa
kasi yung teacher nun. Dami ngang girls sa class namin na bumati sa kanya, tapo
s ngumiti lang siya. Yung pwede nang close-up smile.

Sinimangutan ko nga eh. Kaya lang tumingin doon sa direksiyon ko. Sabagay titing
in nga yun dito, dahil katabi ko nga yung upuan niya. Kaya lang imbis na dumeret
so ng upo, tumayo ba naman sa harap ko, at nilagay niya yung kamay doon sa noteb
ook ko kaya natatakpan yung sinusulat ko.
Tumingala naman ako...
"Ano na namang problema mo Velasco?!?" Velasco ang last name ni Arwyn.
"Good morning to you too!" sagot naman niya sa akin.
Hindi ko naman siya binati. Ang lakas din mang-asar nito eh.
"Alisin mo nga yung kamay mo at nagsusulat ako.." inaalis ko yung kamay niya kay
a lang ang bigat eh, kaya wala ring nangyari. Nalukot tuloy yung page na sinusul
atan ko. "Hoy ano ba!"
"Ano na naman yung naririnig ko kay Terrence?" ang lakas ng boses niya kaya yung
iba nakatingin sa kanya,"May date ka sa Saturday?"
"Pwede ba huwag mo kong guluhin nakakainis ka naman eh.." sa totoo lang, ayoko n
aman talagang sagutin yung tanong niya.
Ayokong magyabang dahil hindi naman totoo. At ayoko ring magyabang, dahil wala n
aman talaga. Naku Tjay, sasamain ka talaga sa akin!
"Tapos nakikipag-date ka ng mga hindi mo na-meet? Hindi ba nakakatakot naman yun
?"
"Bakit naman nakakatakot? I mean, kung alam mo namang teenager.. 'di ba?"
"Paano mo nga malalaman kung online? O kung text?"
"Well.. ang sinasabi namin.. hindi namin kilala na friends ng mga friends namin
na nakakausap namin sa chat or text." Hay, iba nga naman nagagawa kapag in-need
ka, nakakapagsinungaling ka. Sorry po God!! Kailangan ko lang talaga...
Tumingin ako sa kanya ng suspicious...
"Teka nga, bakit ba ang laki ng problema mo? Kung masamang tao man yun, eh ano n
aman sa iyo? Hindi naman ikaw yung makikipag-date."
"I'm just saying!" sabi niya tapos naupo doon sa upuan niya, "Kasi kung date lan
g ang hanap mo, I mean kung experience lang naman, I can give you that.." nagyay
abang na naman siya, "Marami na akong naka-date."
"Like.. who cares?" sabi ko na lang.
Generally, I'm not a sarcastic person. Pero pagdating kay Arwyn, hindi ko maiwas
an eh. Kasi parang hindi ko kayang mag keep up sa kanya. Yung mga remarks niya k
asi, puro sarili lang niya. Hobby na niya siguro. Hindi kaya siya nagsasawa?
"Ang suplada mo alam mo yun?" sinabi niya sa akin, "Oh well, alam ko naman na wa
la kang date eh."
That's it. Naubos talaga yung pasensiya ko.
"At sino namang maysabi sa iyo na wala? Alam mo parehas kayo ni Terrence eh. Mga
stuck-up kayo. You feel like.. "you're all that"." sabi ko kaagad ng mabilis, "
Kung si Terrence sobrang sungit, sobra ka naman ng kayabangan." tapos sinara ko

ng malakas yung notebook ko.

"Kailangan mo ng anger management."
"Malamang!" sabi ko tapos tinalikuran ko na siya.
Hindi ko na siya kinausap all morning. Siya naman kinakausap pa ako, pero nanghi
ram na naman siya ng bagong pen. Yung una nga hindi na niya isinoli tapos ngayon
nanghihiram na naman. Nakakaawa naman eh at baka ma-zero pa doon sa "what do yo
u expect from me" quiz, pinahiram ko na naman.
Nung nag-lunch na kasi kami, hinila ko na si Tjay nun. For the first time, nasa
side ako ng isa sa mga walang kwentang idea ni Tjay.
"Tjay.." nagulat siya kasi hinila ko siya sa braso niya, "Nasa side mo na ako."
"Ano?" hindi pa niya alam yung sinasabi ko.
"Yung.. yung maghanap ng date thingy.."
Parang nag light-up yung mukha niya. Alam niya kasi na hindi ako favor sa idea n
a yun, pero ngayon parang nagbago ang ihip ng hangin.
May miracle pa nga sa mundo.
"Oo. Binibwisit kasi ako ni Arwyn kanina. Pinalalabas niya na kung experience la
ng din naman ang gusto ko, pwede na akong makipagdate sa kanya. Alam mo yun, par
ang sinasabi niya na pwede na akong pagtiyagaan."
"Sana pumayag ka! Si Arwyn yun!"
"Hello? Hindi naman ako ganun kababa nun. Kailangan natin i-prove diyan na mali
sila. Hindi dahil sikat sila.. o matalino.. or mabilis sa girls.. hindi ibig sab
ihin na kaya na nila tayong ganunin no.." sumimangot talaga ako,"Nakakainis kasi
eh."
"Oh easy lang magkaheart attack ka.."
Magre-react na sana ako sa comment ni Tjay kaya lang may nauna eh.
"Teka, sinong may heart problems?!?" seryoso nun si Terrence. Ito naman, bigla-b
igla na lang sisingit sa usapan ng may usapan.
Tumingin naman si Tjay.
"Wala. OA ka Kuya ah. Seryoso ka kasi sa buhay kaya yung joke na 'heart attack'
eh ibig sabihin nun, 'easy ka lang.' Hindi yun literal."
"Shut up sis. Hindi ako nagsasalita ng retarded tulad mo." tumingin siya sa akin
, "Anong bago Bible girl? May nagtiyaga na sa inyo sa date?"
Si Tjay na naman ang sumagot para sa akin.
"Ihanda niyo na yung one thousand dahil matatalo kayo. Alis na nga Kuya sinisira
mo yung araw ko eh.."tinulak niya si Terrence nun.
"Hindi ka ba uuwi?" nagtanong siya, pero this time, mahinahon na totoong, pang-K
uya talaga. "Saan ka kakain?"
"Sabay na kami. Diyan siguro sa cafeteria. Bahala na. Huwag mo kaming problemahi

n. Maghanap ka na lang ng mauutangan ng limang-daan."

Tumawa lang si Terrence nun.
"Sige. Uwi lang ako. Gutom na ko eh."
Nag-bye kami ni Tjay nun. Ewan ko kung anong pinagsasasabi niya na sa cafeteria
daw kakain. Ang alam ko nga sa bahay ako kakain, pero ngayon parang iba na yung
plano. Mukhang merong nasa isip si Tjay eh.
"So.. anong plano mo?"
Sabi ko nga ako eh..
"Anong plano??"
"Saan tayo hahanap ng date?" hindi na nagbibiro si Tjay, "Siguro naman may idea
ka 'di ba?"
"Eh kung.. manghula tayo ng number na itetext. Tapos kung may sasagot, tanungin
lang natin kung teenager or whatever.."
"Pangit na idea yun. Paano kung taga ibang lugar o mukhang halimaw yun? What if
hindi na teenager?" tapos nag-isip din siya, "Paano kung magtanong na lang tayo
ng schoolmate natin? Hindi naman siguro lahat dito kilala nila Kuya 'di ba?"
"Nakakahiya yun no! Tayu-tayo nga lang kadalasan ninenerbiyos na tayo kapag may
guys eh. Saka kaya mo ba?"
"Hindi no. Akala ko ikaw magsasabi eh."
"Anong sasabihin natin? Hello pwede ba ikaw ang maging date namin?"
Nag-isip kami nun. May idea pa nga si Tjay na may vandalize doon sa playground n
g..
Need a date? Guys ages 14-18. Text 0921*******
Kaya lang hindi ako pumayag. Kasi kahit papaano, volunteer pa rin ako ng simbaha
n. At against sa will ko yung pagvavandalize.
Then kung anu-anong idea yung pumasok sa isip namin. We came up with two. Yung t
alagang reasonable at hindi naman nakakahiya.
Una, pupunta kami doon sa school website at makikipagchat. At least doon hindi p
ersonal, okay lang na magsabi. Thousands din ang population ng school, kaya okay
lang magyaya ng date.
Actually may school website kami, pero hindi naman yun authorize ng school. Actu
ally, I doubt na may teacher na nakakaalam nun. Sa students lang sikat yun. Ewan
ko nga paano kumalat, pero ang hatak eh. May isang student kasi na administrato
r ng site na gumawa nun. Pero hindi naman niya sinasabi yung name niya.. so yun.
. alam lang namin username niya.. si darkcrazy_vampire. Ni-hindi mo nga alam kun
g anong year niya, o anong age niya. Basta alam namin, siya yung nag-create. Cha
t at forum doon. Usually about school stuff and chismis. May chismis nga hindi m
o naman kilala lahat, so what's the point?
So yung second na idea namin eh itext yung pinsan nila Tjay na taga ibang school
tapos ihanap kami ng date doon. I guess mas decent pa nga yung idea na yun kays
a doon sa una. Pero sabi ni Tjay, ang alam ng kuya niya eh total stranger daw an

g dinadate ko, so bakit hindi ko na daw pinangatawanan. Una naming ginawa yung n
umber 2, tinawagan niya kasi yung pinsan niya.
"Oo. Talaga? Thanks ha! I owe you a lot!" nakangiti nun si Tjay.
I guess success 'di ba?
"Anong sabi? May date na daw tayo?"
"Tangek wala pa. Pero baka meron. Sabi niya sasabihin daw niya sa friends niya d
oon. I-meet daw natin sa Friday sa Wimpy's. 2 ng hapon. Eh ayun, para daw magkak
ilanlan. Okay na rin yun 'di ba?"
"Sounds good to me. Eh bakit hindi na lang kasi pumayag 'di ba?"
"Ikaw ba kapag may nagsabi na iseset-up ka sa date at hindi mo kilala papayag ka
ba?"
"Hindi."
"So huwag ka na mag-reklamo diyan!"
Kumain lang kami ng burger nun kasi wala na kaming time na kumain pa sa kakadald
al namin. Napagkasunduan namin na sa gabi na lang kami mag log on sa site ng ala
s-7. Basta daw susubukan niyang maghanap, at ako din eh susubukan ko maghanap.
Siguro nga masyado occupied yung utak ko kasi wala akong naintindihan sa lessons
namin. Sa pagyayabang nga ni Arwyn nung hapon, hindi ko na napansin. Iba talaga
pala kapag may pinoproblema ka.
Nag goodluck kami ni Tjay sa isa't isa para mamaya. Sabi ko nga bakit kailangan
pa naming maghanap kung yung pinsan naman niya ang maghahanap para sa amin. Sabi
niya, kailangan daw may reserve kami in case na magkaproblema. Saka hindi daw s
igurado yung sa pinsan niya dahil Friday yun, at Saturday yung date.
So here's the thing.. umuwi ako nun sa bahay ng maaga. Wala pa naman kaming home
work so pahiga-higa lang ako sa couch namin. Tapos si Mama ang daming hinihingin
g soup.. ewan ko kung pinaglilihian niya na yun kasi yun lagi ang hinihingi. At
ayaw daw niyang maamoy yung pabango ko, nasusuka daw siya. Eh samantalang siya y
ung bumili nun dati dahil ang bango daw.
Geez.. being pregnant is so complicated.
Nanood lang ako ng TV. May mga palabas nga na horror kaya lang hindi ko nilagay.
Baka kasi makaapekto sa Mama ko eh. Safety first na para sa magiging kapatid ko
. Alam ko overprotective na ako, pero ganun talaga.
Nung quarter to seven na, nainip ako kaya umakyat ako sa kwarto ko nag-online na
ako sa website ng school. Ang username ko eh daisies_23. Ang corny nga daw sabi
ni Tjay eh, pero hayaan mo na. Kaysa naman magpalit pa ako.
Nagsign in ako doon sa java chatroom ng site. Ang konti ng tao. 8 lang kami. So
yun nag-chat ako doon sa mainboard.
daisies_23: hi po sa lahat!
Then panay flooding ng number nila. Na i-add daw sila sa mga friends community.
Pahingi daw testimonial, comment.. basta panay ganun.
Haay ang boring naman dito.

Then nagsign-in si darkcrazy_vampire. Sabi lang niya eh, "Flooding is strictly p

rohibited in this chatroom."
Tuwing may nagflooding, yun lagi ang tinatype niya. I wonder kung tinatype ba ni
ya yun, o machine na instant.
Anyway, may nakachat ako na dude. Nag-PM sa akin eh.
ragna09: hello po. asl?
daisies_23: 15 f. kaw?
ragna09: 13 m. anong year mo na?
daisies_23: 3rd year. ikaw freshman ka pa lang no?
Ayun ang tagal mag-reply...
ragna09: opo ate. bago pa lang sa school.
Ako naman, kahit na 13 ito, pwede naman na siguro di ba? I mean, date lang naman
?
daisies_23: anyway, may mga guy friends ka naman di ba?
ragna09: meron naman.
daisies_23: ano name mo?
ragna09: Rap.
daisies_23: oh rap.. I'm Shay. libre ka ba sa saturday?
ragna09: siguro po. bakit?
daisies_23: labas tayo. sama mo friend mo.
ragna09: para saan po?
Geezz... kaya minsan ayaw ko sa freshman eh. Daming tanong.
Sasagot na sana ako doon kay Rap, kaya lang may nag-PM sa akin. Natabunan yung I
M box ni Rap.
Paul: enjoy ba?
Istorbo naman itong Paul na ito.
daisies_23: yeah. bakit naman?
Paul: wala lang. tanong lang. kita ko kasi hindi ka na nagtytype sa mainboard di
katulad kanina. May ka-chat ka na?
daisies_23: meron naman na.
Paul: sino si ragna09?
Nainis ako nun. Paano niya nalaman?
daisies_23: Teka, paano mo nalaman?
Paul: magaling ako eh. Alam ko lahat dito.
daisies_23: whatever. yung admin lang may alam lahat dito. Eh sino ba si admin?
si darkcrazy_vampire.
Paul: eh sa alam ko nga eh. Niyaya mo nga sa sabado 'di ba? Tinanong mo pa anong
pangalan? At ano ba yung sa iyo? Shay?
daisies_23: teka, siguro sinabi sa iyo nung ragna na yun no?
Paul: hindi ko nga siya kilala.
daisies_23: eh paano mo nalaman? hacker ka ba! papa-ban kita kay darkcrazy_vampi
re.
Paul: okay. be my guest.
Ayun, feeling stupid, sinubukan kong i-pm si darkcrazy_vampire. Sikat kasi sa si
te yun, so malamang suplado yun. O baka hindi nagrereply. O baka naman online la

ng siya nakalagay, pero machine yung may nagtytype ng rules. Malay ko ba hindi n
aman na ako webmaster.
daisies_23: Ei kuya, pwede po bang pakiban yung may username na Paul? Kasi po ha
cker yata eh.
darkcrazy_vampire: lol.
daisies_23:
Paul: bakit ko naman ibaban yung sarili ko?
Nakita ko yung name na darkcrazy_vampire na lumabas sa isang IM box, then nag-ch
ange to Paul.
daisies_23: Ikaw yung admin?
Paul: yeah. I can change my username whenever I want to.
daisies_23: ano namang deal doon sa pagyayaya ko kay ragna? Bakit ba nakikisingi
t ka?
Paul: wala lang. nakikita ko kasi lahat ng messages sa archive. natawa lang ako
sa inyo. pati ba naman first year.. shay right?
daisies_23: alam mo, nakakainis pala yung admin dito.
Paul: may messenger ka?
daisies_23: meron.
Paul: naka-on ka? anong email mo?
Binigay ko naman yung email ko sa kanya. Tapos saglit lang, nakita ko na may nag
-add sa akin.
Paul: may mic ka and headset?
daisies_23: meron. bakit ba?
Paul: basta tignan mo na lang.
Nakita ko na ginamit niya yung call option. Nakinig naman ako doon sa boses. Tap
os narinig ko nag-hello siya.
Lalaki nga yung webmaster ng site ng school.
"Hello?"
"Anong last name mo?"
"Bakit ko naman ibibigay sa iyo?"
"Never mind. Makikita ko nga pala sa site. Sa registration mo." tapos ewan ko, n
arinig ko nag-click siya,"Shaylie Jimenez. Junior."
"Oo bakit naman?"
"Eh bakit naghahanap ka ng date sa site ko?"
"Eh ano naman sa iyo? Wala naman sa rules yun di ba? Na bawal?" totoo lang, wala
talaga.
"Wala naman. Natatawa lang ako."
Nakita ko na nag-invite siya para i-view ko yung cam niya. Ako naman ewan ko kun
g bakit gusto niyang makita ko siya, so ini-accept ko.
Ang tagal nga ng response eh. Siguro dahil dial-up yung connection ko. Pero sumu
nod na lang na alam ko, nagkaroon na ng connection... nahulog ako doon sa upuan
ko.

Ngumiti siya ng nakakaloko.

"Sup Shay?"
"Terrence? Ikaw yung admin ng site?"
Delayed yung actions niya sa cam, doon sa boses niya.
"I guess you can call me that. I can't believe wala ka pa ring date. Sabi ko na
nga ba nagsisinungaling lang si Tjay eh." tapos tumawa talaga siya ng nakakaasar
..
"Uhmmm.. ehh.. ano eh.."
Geezz....

Talk about worse than public humiliation!

***5***
Sobrang hiya na talaga ako nun. As in pakiramdam ko sana eh bumuka na lang yung
lupa at isama na akong lamunin doon at huwag na akong lumabas uli. Akalain mo yu
n, sa dami-rami naman ng makakahuli sa akin, si Terrence pa! Kapag minamalas ka
nga naman!
At ito pa, malay ko ba na siya yung admin ng site! Seriously, hindi ko inaasahan
. Ni-hindi ko nga alam na mahilig siya sa web desgning eh. Ewan ko ba, marami ka
si akong 'di alam sa Kuya ni Tjay. Kaya yung mga bagay na ganyan, wala akong ide

a.
Kung hindi ko alam, siguro si Tjay din. I mean hello? Wala rin siyang nabanggit
na yung Kuya niya ang admin. Kasi kung meron, hindi naman siya papayag na maghan
ap kami doon 'di ba?
"Err.. ano kasi..." sabi ko at parang wala na akong maisip na isagot sa tanong n
iya, "Naghahanap lang ako ng date para sa susunod pang linggo. Alam mo naman, ma
y date na kami this saturday. And after that, kailangan namin ni Tjay ng bago...
" ano ba yan, saan na naman galing yun?
"Really?!?" narinig ko yung boses niya na parang hindi naniniwala, "As far as I
know ang sabi mo 'this' saturday, not the next next one."
"Sinabi ko ba yun? Typo lang siguro." wow Shay, matinding kasalanan na itong gin
agawa mo, "Anyway, MR. ADMIN, bakit wala yatang nababanggit si Tjay na ikaw yung
gumawa ng site ng school?"
"Paano naman niyang mababanggit eh hindi naman niya alam?" sabagay may point nam
an siya, "Hindi ko naman sinabi kahit kanino eh. Ikaw pa lang nakakaalam. So ora
s na may sabihan ka na ako yung admin, sasabihin ko sa lahat na desperada kang m
aghanap ng date. Are we clear?"
Blackmail ito! Ang sama ng ugali! Kaya lang ang masama, ako yung talo.
"Fine." ano namang maga-gain ko kung sabihin ko 'di ba? Kung tutuusin baka nga s
umikat pa siya eh. Come on, ang ganda-ganda ng site ng school namin.
Baka nga isipin pa nila genius siya.
Oh well, baka nga genius siya hindi ko lang alam dahil hindi ko naman siya class
mate. But anyway...
"Nakakainis yung buhok ko.." tapos nakita ko na humawak siya sa buhok niya, dela
yed pa rin, "Teka lang ah."
Tumayo siya at kitang-kita mo na may kinuha siyang nakasabit doon sa pintuan niy
a na ball cap. Tapos naupo siya harap uli ng PC at naka-cap na siya. Pabaliktad
nga lang. White and Blue yung kulay ng cap niya. Ang cute nga tignan eh. Parang
ang neat niyang tignan.
Hindi naman pangit yung buhok niya. Siguro may standards lang talaga ang mga lal
aki. Parang babae, medyo conscious din paminsan-minsan.
"Aminin niyo na kasi ni Tjay na hindi kayo mga pang-date na type."
"Bakit ba napakabig deal kung nagda-date kami or what? Kasi feeling ko ang laki
ng problema mo sa bagay na yun."
"I'm doing you gals a favor. I'm saying, kailangan niyo ng social life. Not just
books."
"May social life naman kami eh. Hindi lang kayo naniniwala. Naku kapag nagpakita
talaga kami sa sabado kasama yung dates namin, mapapahiya talaga kayo ni Arwyn.
." sa totoo lang kabado talaga ako, pero feel ko lang sabihin yun kasi parang na
kakagaan sa pakiramdam.
"Bahala kayo." natatawa pa siya nun.
"Teka nga pala, bakit Paul yung name mo doon sa site?" napaisip din naman ako, "

As in, nakuha mo kay Saint Paul?"

"Hindi. Yun lang naunang pumasok sa isip ko." tapos niyang sinabi yun eh narinig
ko na lang, "Online na si Tjay."
Tinignan ko yung mga online doon sa site. Ayun nga, nakita ko yung username ni T
jay. Nandun na kasi yung, Punk_T.
Magtatype sana ako doon sa IM ni Terrence ng thanks, kaya lang black na yung cam
niya. Tapos sa IM box nakalagay nag sign-off na siya. Ang rude talaga nun. Hind
i man lang nag-papaalam.
Nakita ko sa site na nandun pa rin siya. I-PM ko sana, kaya lang nagbago isip ko
. Wala naman na akong sasabihin.
Si Tjay na ang sunod na nag-message sa akin. Si Rap, wala na. As in hindi ko na
nireplyan, at offline na rin naman na siya. Then itong si Tjay eh panay ang sabi
na tuloy daw ang modus operandi namin, pero naisip ko na nababasa nga ni Terren
ce yung mga messages kaya sinabi ko na sa messenger na lang kami mag-usap.
Hindi ko sinabi sa kanya na si Terrence yung admin. Takot ko lang na ikalat niya
na naghahanap ako ng date doon. Sabi ko lang na nahihiya ako at hindi ko talaga
kaya na maghanap ng date na ka-school namin, kaya sabi niya ang arte ko raw at
pumayag din naman. Sabi niya ipagdasal na lang daw namin na pumayag yung mga nah
anap ng pinsan niya, dahil kung hindi eh maghanap na daw kaming dalawa ng tig-50
0.
Kinabukasan nung nasa school na kami, nag-check na si Tjay doon sa pinsan niya t
ungkol doon sa kaibigan niya na "date" daw namin. Ayun, sabi ng pinsan niya tulo
y pa rin daw at magkikita nga daw sa Friday. Wednesday pa lang nun, pero pakiram
dam ko nauubusan na kami ng oras.
Try-outs na ng basketball at soccer nun. Lahat ng barkada ni Terrence nun eh nag
try-out sa basketball. Siya nga lang ang nakatayo doon sa gilid ng gym eh. Kung
minsan di ko alam kung maawa ba ako sa kanya or what. Kung wala siguro siyang as
thma, siguro nag try-out na siya. Ang hirap din kapag may ganun. Mabuti na lang
ako eh wala.
Nung gym namin ng thursday ng hapon, nag-battery test kami. Ang nakakainis, inun
a sa amin yung Mile Run. Ayaw na ayaw ko ng mga takbuhan, dahil super duper napa
pagod ako. Alam ko na iyon ang purpose nun, pero ayoko lang talaga ng takbuhan.
Si Arwyn naman, parang excited pa nun. Palibhasa kasi nasa Basketball Team, kaya
feeling niya ang galing-galing na niya.
Kami ni Tjay ang pinakamabagal tumakbo nun. Actually ako lang pala, sumasabay la
ng si Tjay. Siya kasi pwedeng-pwede naman akong iwan, kaya lang ayaw naman daw n
iya na ako daw yung last at ako na lang yung maiwan sa track. Then sinabi ko sa
kanya na okay lang na iwan niya ako dahil nga baka mahawa pa siya sa mababang mi
nutes ko, kaya tumakbo na siya ng mabilis.
In no time, ako na lang yung tumatakbo mag-isa. At nakaka-dalawang lap pa lang a
ko. Apat pa naman yung kailangan. Super duper nakakahiya talaga.
"Kaya mo yan Jimenez!" sumisigaw pa nun si Arwyn. Siya kasi ang unang natapos sa
guys. Pero may kasabay siya sa girls, yung girl na nasa track team na classmate
na rin namin.
Ni-Ayaw ko ngang tumingin sa direksiyon niya eh. Kasi alam ko ako na lang yung h
inihintay. At nanonood lahat sa akin sa misery ko. Ano ba yan.. hindi talaga ako
sporty.

Dahil nga ako lang yung nandun, panay ang motivate sa akin nung gym teacher nami
n. Hawak niya yung stopwatch at panay ang sigaw niya ng konti na lang daw tapos
na ako.
Nung nakakalahati ko na yung second lap, humabol si Arwyn sa akin nun.
"Bagal mo naman Jimenez.." sabi niya tapos nakiki-jog na siya sa akin, "Takbo ba
yan o lakad?"
"It's called.. jogging???"
"You mean limping?" tinignan ko siya ng masama nun, ang yabang talaga.
"Wala ka namang magagawa kung mabagal ako tumakbo eh."
"Takbo tawag mo diyan?" tinuro niya yung paa ko, "Takbo eh ganito."
Tumakbo siya ng mabilis. Ako naman eh dire-diretso lang sa pag-jog ko. Nakita ko
na tumakbo siya ng isang lap, tapos huminto siya uli doon sa tabi ko. Nasa thir
d lap na ako nun. Grabe, ang bilis niyang tumakbo. Naabutan pa niya ako.
"And that's what you call.. athletic.." tinuro niya yung sarili niya at nakangit
i pa siya ng nagyayabang.
"You mean pathetic?"
"Hindi ka talaga papatalo eh no?" sabi niya sa akin kasi napansin niya sumasagot
talaga ako.
"May nagsabi na ba sa iyo na ang yabang mo? No offense." humawak ako sa balikat
niya, "Honest lang."
"Ouch!" humawak siya kunwari sa dibdib niya, "Ang sakit mo namang magsalita! Ika
w lang nagsabi sa akin niyan!"
"Well, at least ngayon alam mo na."
Natawa rin ako sa itsura niya nun. Kasi umaarte eh. Tumakbo naman ako nun kaya n
aiwan siya kasi nga nag-iinarte pa nga. Hindi pa naman ako nakakalayo nun eh..
"Tara na nga.. bilisan na natin!"
Nagulat na lang ako nung humawak siya sa bewang ko tapos binuhat ako. Kaya lang
akala ko bubuhatin lang ako, pero sinabay ako sa pagtakbo niya. Ang bilis niyang
tumakbo, kaya natakot ako na baka bigla na lang akong mabitawan.
"AAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHH! AAAAYYYOOOOKKKOOO NAAAA!" I swear, natanggal siguro
yung tonsils ko, "AAAARRRRWWWWYYYNNN!!!"
Ayoko naman pumalag ng pumalag. Baka kasi kapag lalo akong pumalag, lalo akong m
abitawan. Pero hindi niya ako binaba. Yung teacher namin nun eh nagtatime pa rin
pero hindi siya nakatingin sa amin.
Nung tumatakbo siya nun, nahulog yung salamin ko. Sinabihan ko siya na huminto,
kaya lang akala niya siguro huminto sa pagbuhat sa akin kaya hindi niya ginawa.
GUsto ko siyang huminto, dahil kukunin ko sana yung salamin ko.
Nung malapit na matapos yung lap, saka lang niya ako binaba para hindi kami maki
ta nung teacher namin. Nahilo ako doon. Siguro dahil sa pagkakaalog. Nagulat nga

yung teacher namin eh, sabi niya kanina lang nandun pa lang ako sa curve, ngayo
n tapos na ako.
Tawa lang ng tawa yung mga classmates namin. Inasar pa nga kami eh. Ako dahil na
hihilo, hindi ko na napansin. Pati si Tjay nun, nakikitawa. Pabalik na kami nun
sa locker rooms, nung sinuntok ko sa braso si Arwyn.
"Baliw ka talaga! Nakakabwisit naman eh!"
Nagbihis na kami nun. Tapos nag-Values Ed lang kami. Wala nga yung teacher namin
eh. Actually, simula nung pumasok kami, hindi pa namin kilala yung bagong teach
er namin.
Nagtaka naman si Tjay kung bakit wala yung salamin ko. Okay naman ako kung wala
akong salamin, hindi naman blurry yung paningin ko, pero hindi ako sanay na wala
. Dahil nga nakalimutan kong kunin, bumalik na lang ako sa field para hanapin.
Ayun nakita ko naman kaagad kasi alam ko naman kung saan nahulog, kaya lang nung
makita ko, basag na. Aarrgghhh! Bwisit talaga!
Kinuha ko na lang yung salamin ko kahit na sira. Baka kasi mapaayos pa or someth
ing. Kasalanan ni Arwyn to eh. Asar naman talaga oh!
Nung pabalik na ako sa room, nakabangga ko pa yung isang sophomore na babae. Ini
rapan pa nga ako eh. Tapos may tawa ng tawa doon sa gilid na nakakita doon sa pa
gkakabangga ko doon sa babae.
"Anong tawag dun?" sabi niya tapos super duper nakakabwisit talaga yung tono, "H
indi kasi tumitingin sa dinadaanan eh."
Kapag nakakainis talaga yung araw mo, hindi nakakatulong kung may mang-aasar pa
sa iyo eh.
"Pasensya na ah! Sorry! Kasalanan ko!" sinabi ko kay Terrence ng super sarcastic
.
"Hindi mo kasi ginagamit yung mata mo!" tawa pa rin siya ng tawa nun.
Lumapit ako sa kanya nun sa sobrang inis ko. Tapos kinuha ko yung kamay niya at
nilapag ko yung salamin ko doon.
"OO nga eh, hindi ko ginagamit yung mata ko." then umalis na ako doon sa spot ni
ya sa bench.
"HOY! Bakit binibigay mo sa akin to??"
"Hindi ko naman ginagamit mata ko di ba? Bakit magsasalamin pa??"
Reading glasses lang naman yun. Hindi talaga malabo ang mata ko. Nahihirapan lan
g ako magbasa ng super liit na mga letters. Minsan nahihilo ako. Pero kahit wala
pa naman yun pansamantala, I'm okay.
It was one terrible day.
Nung dumating yung Friday, malamig na yung ulo ko. Cheerful na uli ako eh. As if
may ichi-cheer pa ang buhay ko. But you get the idea. I'm still the same old me
, may mga bad day, merong good. Wala lang yung salamin ko, yun lang ang nagbago.
Hindi man lang nag-sorry si Arwyn sa pagkakabasag niya sa salamin ko. Actually I
doubt na magsosorry siya kasi hindi naman yata niya natandaan eh. Kasi panay an

g kwento niya ng basketball, at walang nasingit na PE namin kahapon. Hindi bale,

mura na lang ang reading glasses. Papabili na lang siguro ako ng bago.
"Dahil wala na yung Captain last year, baka ako na yung maging MVP ngayon. Hindi
ba?"
"Hindi." sagot ko lang.
Napakafeeling naman talaga ng taong ito. Parang kahapon lang sinabi ko ang yaban
g niya, nalimutan rin niya yata.
"Ang sama talaga ng ugali nito oh."
Tuwing Friday, may free period ang Junior at Seniors. At ang free period namin e
h yung after lunch. 1:30-2:30. Kaya parang extended lunch hour yun.
Tinawagan na ni Tjay yung pinsan niya uli. Friday.. the meeting day. Sabi ng pin
san niya, mauna na daw kami sa Wimpy's, at pupunta na daw sila doon. Mas malayo
kasi yung school nila eh. Private kasi. Parang sa facilities, yun ang pinakamaga
ndang school dito sa amin. Mahal nga lang tuition. Pero the best naman yung turo
doon. Maraming mga matatalino din doon eh.
Almost 2 na kami dumating doon. Dahil hindi pa kami kumakain ng lunch, umorder n
a kaming dalawa. Uhaw na uhaw na kami nun dahil sobrang init sa labas. Alam nami
n na dapat kaming maghintay doon sa imi-meet namin para kasbay namin silang kuma
in, pero hindi na namin napigilan at kumain na kami. Aba gutom na kami ah!
Ang dami naming inorder ni Tjay. Malalaking platter pa nga eh. Tapos sa dessert
namin, may malaki akong ice cream with brownie.
"Ang tagal naman nung mga yun, 2:15 na ah!" sabi ni Tjay pero kumakain pa rin si
ya, "Baka ma-late tayo. 2:30 may klase tayo eh."
"Kaya nga. Grabe naman yung mga yun. To think na sila pa yung lalaki."
Kailangan naming sumakay ng jeep kung babalik kami sa school. Kaya kailangan uma
lis kami dito ng before 2:30 para on time lang kami sa second period class namin
ng hapon.
Kaya lang nung naiinip na kami at tatawag na sana si Tjay, may isang lalaki at b
abae na lumapit sa amin.
"TJAY!!!" Sumigaw siya kaya nasamid ako doon sa iniinom ko, "Long tiime no see!"
Tumayo si Tjay nun at kumiss doon sa babae.
"Rae.." sabi naman ni Tjay, "Bestfriend ko nga pala si Shay." tapos natawa siya
nun, "Aba magka-rhyme pa name niyo ah!"
Nag-hello naman sa akin yung Rae kaya tumayo ako at nakipag-kamay ako sa kanya.
Nung tumayo nga ako, ako yung pinakamatangkad sa kanilang lahat. Feeling ko tulo
y poste ako.
"Oo nga pala si Carlo, friend ko." tinuro niya yung Carlo na dude.
Nakipag-kamay yung Carlo sa amin. He looks okay. He looks decent actually.
"San na yung isa??" tinanong naman ni Tjay.
Tama nga, bakit isang dude lang???

"Yun nga eh kaya kami na-late. Hinihintay kasi namin si Jian kanina, yung isa sa
kinausap ko. Kaya lang nasa practice. Tapos dahil siya yung pinagalitan ng coac
h, nabadtrip kaya hindi na daw siya sasama. May practice din siya sa Saturday ka
ya hindi na siya pwede. Wala naman akong mahanap ng last minute." then tumingin
siya sa amin, "Sorry talaga ah."
"Okay lang yun."
"Well, sorry kung si Carlo lang nahanap ko. Okay naman yan.. 'di ba Carlo?" tapo
s ngumiti lang yung Carlo.
"Hey.. okay lang sa amin ni Tjay yun no. Huwag mo nang problemahin. Kami na dapa
t ang magkaproblema dun!" sabi ko naman ng nakangiti.
Actually I meant it. Ayoko naman talagang siya ang mamroblema sa paghahanap ng d
ate.
"So.. since Shay's too tall for Carlo, si Tjay na lang date mo." siniko niya si
Carlo, "Well at least isa na lang hahanapin niyong date. Si Shay na lang ang wal
a."
"Bigay mo na lang number mo sa akin Carlo para i-text kita mamayang gabi sa deta
ils para bukas. Kailangan na naming umalis ni Shay eh, mala-late kami sa school.
"
Ang bilis nilang nagpalitan ng number. Ayun, pagkatapos nun nagpaalam na kami do
on sa dalawa, at sumakay na kami ng jeep.
Hindi na ako nagsalita nun. Si Tjay parang ang cheerful hanggang sa bumaba kami.
"Cute din naman siya di ba? I mean come on, mas okay pa siya kaysa sa ibang guys
dito.." nakangiti siya,"Haaay.. at least problem solved."
Napahinto na lang ako at tumingin ako sa kanya. Siya eh napansin ako na huminto
ako, kaya huminto din siya.
"Oo nga eh, your problem is solved." nakakapanghina naman...

"What about mine???" magpupuyat talaga ako maghanap sa kalendaryo ng date...

***6***
Ang malas ko nga naman talaga. Sa dinami-rami naman kasi ng mawawalan ng date sa
sabado, bakit ako pa? Isa pa, saan ako kukuha ng 500 'di ba? Eh baon ko na iyon
sa isang buong linggo eh. Hindi naman pwedeng hindi ako kumain. Hindi naman yat
a tama yun.
Ayoko ring sabihin kay Mama. Buntis yun, baka sigawan ako eh makasama pa dun sa
pinagbubuntis niya. Kay Papa hindi ko rin masabi na kailangan ko ng pera, kapag
sinabi ko na dahil wala akong date sa sabado kaya ako magbabayad ng 500 eh baka
mahigh-blood yun. Hindi pa kasi niya ako naririnig na nag-boyfriend, niligawan,
o nag-date man lang. Pero ayos lang naman yun kay Papa.
Si Tjay lang talaga ang pag-asa ko na magpahiram sa akin ng pera. Tutal siya nam

an ang nagpasimula nito, siya naman dapat tumulong sa akin na bayaran yun. Dapat
nga wala akong bayaran eh. Nakikisakay lang naman ako.
Teka lang.. may nag-IM sa akin...
darkcrazy_vampire: hoy
Nung makita ko na si Terrence yun, hindi ko sana sasagutin eh. Kaya lang nagtype
na rin ako. Ang babaw ko naman kung magalit pa ako tungkol doon sa salamin ko.
daisies_23: Hoy ka rin.
Sumagot naman siya kaagad. Ang bilis nga eh.
darkcrazy_vampire: sumagot ah... himala.
daisies_23: ano bang drama mo quintero?
darkcrazy_vampire: ako wala. si tjay siguro, si mama at si papa baka meron.
Pilosopo masyado. Pilosopo na may halong nakakainis ang dating. Yun si Terrence.
darkcrazy_vampire: ready ka na bukas?
Naitype ko na yung 'hindi pa' kaya lang hindi ko maisend sa kanya. Syempre tiyak
malalaman niya 'di ba? Kaya sinagot ko na lang eh...
daisies_23: you'll see.
darkcrazy_vampire: OA niyong mga babae. para yun lang.
daisies_23: eh ganun talaga. iba kami.
Nag-open ako ng isa pang browser para mag-check ng kung anu-ano sa net. Kaya lan
g nung nakita ko na nakalight-up yung IM box ni Terrence, inuna ko na naman yun.
darkcrazy_vampire: bye.
As in yun lang. Nag-bye na siya. Ni-wala man lang, 'matutulog na ako ah, bye.' o
kaya naman simpleng,'Pagod na ko. Bye.' eh bigla na lang.. 'Bye'. Ano yun?!?
I swear kailangan talagang magpa-DNA test ng magkapatid na yun. Baka kasi may na
gkapalit na anak or something.
Nag-check lang ako ng mail ko. Nag-stay pa ako for another 30 minutes at naglala
ro lang ako ng online game. Kaya nga nung napagod na yung mata ko kakalaro, nais
ipan kong matulog na. Past-9 na rin kasi nun.
Nung papatayin ko na yung PC, oddly, yung last box na pinatay ko eh IM box ni Te
rrence.
***
Nakahiga ako nun sa kama ko. Lagpas na ng ala-1 at nakahiga pa rin ako at wala a
kong ginagawa. Si Tjay bihis na bihis na at si Carlo, yung date niya na sinet-up
ng pinsan niya, ay nasa baba at naghihintay sa amin at malamang siguro eh nakik
inig sa mga kwento ng nanay ko na buntis. Ganun naman kapag buntis at may hormon
al imbalance, kung hindi ka magsusuka, maghahanap ng certain na pagkain, ayaw mo
ng amoy nito, ayaw mo ng ayos ng ganyan, sabi ni ganito, at sabi ni ganyan, eh
malamang baka mabaliw ka kapag may buntis sa bahay niyo. Sabi nila may wonders d
aw kapag buntis ka, then I realized, seriously, nasaan ang wonder sa nanay ko???
Ang tanging WONDER lang na nag-cross sa isipan ko eh kung magiging ganyan din a
ko balang araw.

...eeewwww.. talk about gross.

Si Tjay eh panay ang hila ng damit sa closet ko. Ako talaga nagmamatigas, ayoko
talagang tumayo.
"Hindi na nga ako sasama eh! Willing na akong magbayad ng 500 kay Arwyn o kay Te
rrence. Kung sino man sa kanila. Pero hindi ako sasama dahil lahat kayo may date
s tapos ako tatayo lang doon at walang kasama! Mukha naman akong ewan nun."
Halungkat pa rin siya ng halungkat ng damit ko. Actually, pinakamarami sa damit
ko eh skirt considering madalas nga ako sa simbahan. Ayaw nga ni Mama yung mga d
amit ko na iyon dahil daw maiikli. Eh nung hindi siya buntis eh sabi niya ang cu
te daw ng mga skirts ko.
I can't wait when my mother's not pregnant anymore.
"Sumama ka na! Wala namang ganyanan Shay! Ayokong pumunta doon ng ako lang! Hell
o? Unang date ko to. Tapos wala ka. What if may nangyaring nakakahiya, please su
mama ka na! At least, may kasama ako 'di ba?"
Tinalikuran ko si Tjay. Naligo na ako kanina pa, pero wala talaga akong balak ma
gbihis.
"Hindi mo naman naiintindihan eh. Tatayo lang ako doon. Si Arwyn saka yung kuya
mo sabi nila magdadala sila ng date, ikaw meron, ako lang talaga ang wala. Bakit
pa ako pupunta?"
"I'll keep you company! Tatlo tayo nila Carlo. Tingin ko naman maiintindihan niy
a eh. Mabait naman si Carlo. Isa pa alam niya hindi nakahanap ng date sa iyo di
ba? Baka nga flattered pa siya na dalawa yung ka-date niya."
"Tangek! Flattered ka diyan! Bankrupt kamo dalawa tayo."
Dahil kaka-kulit sa akin ni Tjay, saglit lang eh nakita ko na yung sarili ko na
naka-skirt at pink na blouse then naka sandalsl ang ako ng puti na may lining la
ng ng pink.
Sinabi ko sa kanya kapag nagmukha talaga akong ewan doon, uuwi talaga ako. Pero
nag-promise siya na hindi daw niya ako hahayaang maging poste doon.
So ayun, bumaba na kami at nakabihis na kami parehas nang makita ko si Carlo na
nakaupo doon sa sofa at kung hindi pa naman panghaharass ang ginagawa ng nanay k
ong buntis sa kanya, ewan ko na. Hawak kasi ni Carlo yung remote at sabi ni Mama
eh ilipat daw sa cooking channel. Tapos wala pang 5 seconds eh ipapalipat niya
doon sa HBO, o sa movies na tagalog. E di panay ang lipat ng ni Carlo. Tawa nga
lang siya ng tawa eh. Mukhang hindi naman naiinis.
Nagtataka na talaga ako. Bakit yung ibang buntis hindi naman ganyan kakulit? Nan
ay ko lang ba talaga?
Sinabi ko kay Mama na tigilan na niya yung pangungulit kay Carlo at nagpaalam na
kami na aalis na kami. Nung naglalakad na kami, napansin ni Carlo na wala nga k
aming kasama. Imi-meet kasi namin sila Terrence sa may sakayan malapit sa school
. Kasi susunduin daw nila yung dates nila. Tapos simula doon, aalis na kami at k
ung saan na kami mapadpad.
Malapit lang yung school namin sa bahay namin kaya nilalakad lang namin ni Tjay.
Kaya etong si Carlo dahil taga ibang school, panay ang tanong tungkol sa school
namin.

"Ok ba turo sa school niyo?" sabi ni Carlo ng mahina lang.

"Ayos naman. Hindi naman masama. Well, at least ma alam naman kami." tumawa kami
ni Tjay nun, "Sa inyo alam namin okay na okay. Madalas namin makalaban mga taga
sa inyo eh."
Private school kasi sila. At super mahal ng tuition fee. Tapos pili lang yung st
udents na nandun sa kanila. Either malaki ang sweldo ng parents mo para paaralin
ka doon, or scholar ka. Pero pretty much, hindi naman pang rich school ang scho
ol niya. Private lang kaya mahal ang tuition.
"Hindi ba may closed gym kayo? Tapos carpeted yung sa cheerers?"
"Oh yeah. Papalitan nga yata nila yung carpet eh. May stains na kasi."
Wow. I wonder kailan kami magkakaron nun.
Anyway.. lakad lang kami ng lakad nun. Nung nakarating na kami sa school, nakita
ko na nakatayo na si Arwyn doon sa tapat ng sakayan at may kasama siyang babae.
Syempre alam ko na yun na yung date niya.
Nakita na niya kami at ngumiti siya. Tapos nag-hi siya kay Carlo.
"Hi Pare, Arwyn nga pala."
Then si Carlo eh nag-pakilala lang din naman. Tinuro niya si Carlo sabay sabing.
..
"Date mo si..."
Nagtinginan kami ni Tjay nun. Then sinabi ko eh...
"Date ni Tjay." kahit na ayokong i-admit, sige na nga.
"San date mo Jimenez???" parang nakakahalata na siya kasi wala akong kasama.
Si Tjay naman ang sumingit. Siya na ang sumagot para sa akin.
"Nag out of town. Nag-sorry nga eh. Nagpadala na lang ng flowers kay Shay. Hindi
daw niya sinasadya."
This time, tumingin kami ni Carlo sa kanya. As in, saan na naman galing yun???
"Oh yeah... nandun ako eh." sabi naman ni Carlo pero seryoso siya.
"Uhmmm.. yeah.. what she said." napalunok naman ako nun.
"Pare excuse lang ah, kausapin ko lang itong dalawa na ito in private.." sabi ni
ya tapos hinila niya kami sa gilid, "Usapan, kailangan may date kayo dito. Magba
bayad rin kayo."
Dumating naman si Terrence nun. May hawak siya na keychain at nilalaro-laro niya
sa gilid niya.
"May meeting kayo 'di niyo ko sinasali???"
Tumawa ng tumawa si Arwyn nun tapos tinuro ako.
"Walang date si Jimenez."

Ngumiti si Terrence ng nakakaloko nun. As in yung nakakabwisit talaga.

"Paano ba yan, 500 namin."
"Nakakatawa Kuya!" sabi ni Tjay, ang taray talaga nito, "May date ako. Which mea
ns babayaran niyo rin dapat ako. Ibig sabihin, quits tayong lahat. Walang magbab
ayad! HA! Ano ka ngayon!"
Teka.. oo nga no? Bakit hindi ko naisip yun? Ang utak din ni Tjay eh.
"Okay okay.. sige na.. we get your point. Ituloy na lang natin to. Nakabihis nam
an na tayong lahat saka may inimbita pa tayong ibang tao.. nakakahiya sa kanila.
"
Parang ayoko na. Makikita ko na mangyayari eh. Sama-sama silang lahat na couples
. Tapos ako, sa likod lang maglalakad mag-isa! Waah! Kawawa naman ako nun.
"Sige una na kayo. Hindi na ako sasama." sabi ko na lang dahil nagbago yung isip
ko.
"Shay ano ka ba! Di ba napag-usapan natin na ano--"
"Bakit naman Jimenez? Dahil wala kang date?" tumawa na naman si Arwyn.
Sa totoo lang, gusto ko na siyang sabunutan. Kung pwede lang.
"Huwag ka na umuwi, ayos lang yan. Yung iba nga diyan yung date may chicken pox!
" tapos tinignan niya si Terrence.
"Shut up Arwyn! Baka masaktan ka lang!" ang sungit ng itsura niya nun.
Humarap sa akin si Terrence nun. Napatingala nga ako ng konti lang naman kasi hi
ndi nman nagkakalayo ang height namin.
"May sakit yung date ko eh..." sabi niya ng mahinahon.

"Ako na lang date mo."

***7***
Nagsususpetsa pa ako nung sinabi niya na siya daw ang pwedeng maging date ko. Pa
rang hindi kasi kapani-paniwala. Siya kasi yung nagpasimula ng pustahan tapos ng
ayon siya pala ang walang date. Este ako rin pala. Anyway, sino namang maniniwal
a kaagad 'di ba? Kaya nga nung sinabi niya yun eh nakatingin lang ako sa kanya a
s if may sakit ba siya sa utak.
"Huwag mo nga akong tignan ng ganyan!" sabi niya dahil nairita na yata sa pagtin

gin ko sa kanya, "Hindi ka dapat tumitingin sa tao ng ganyan. That's so rude."

At binigyan pa ako ng lessons kung ano ang rude sa hindi! Eh bigyan niya kaya ng
lessons yung sarili niya! Mas mukhang kailangan niya nga kaysa sa akin!
"Bakit ba ang sungit-sungit mo para tinitignan ka lang? Masama na ba tumingin ng
ayon???"
"You don't stare at people like that!!" sinigawan naman niya ako.
"Bakit mo ko sinisigawan???"
"Nakakainis ka kasi masyado! Hindi ka na lang umoo para tapos na!"
Napansin yata ni Tjay na hindi pa kami nakakaalis eh nagbabangayan na kami ng Ku
ya niya. 15 na ako, at si Terrence eh 15 na rin. Mag-16 naman na siya. Syempre m
as matanda siya ng isang taon dahil nga 4th year na siya. Pero wala namn siyang
karapatan na sigawan ako 'di ba?
Actually hindi naman ako galit sa kanya. Natatawa pa nga ako sa mukha niya kapag
galit siya eh. Hindi ko nga napigilan, tumawa na lang ako.
"Ano namang nakakatawa?!?" napansin naman niya ako. Tawa pa rin ako ng tawa nun.
"Wala. Nakakatawa kasi yung mukha mo kapag galit ka."
Napansin ko na nag-relax siya ng mukha. Hindi na siya mukhang galit. Siguro nahi
hiya siya kapag nakakatawa yung mukha niya.
So yun nga yung nangyari, lumarga na kami. Wala namang mangyayari kung tatayo la
ng kaming lahat doon. Kaming anim eh sumakay lang ng jeep. Tumabi pa nga sa akin
si Awryn at katabi rin niya yung date niya at si Terrence eh sa pinakadulo ng j
eep katabi ko rin at si Carlo at Tjay naman eh sa harapan namin. Wala naman daw
talaga kaming mga plano lahat, pero sabi nila bahala na daw. Usually naman daw k
apag may lakad ang magbabarkada, kung saan lang daw naman napupunta. Hindi naman
namin alam ni Tjay, dahil hindi naman kami nakikisama sa barkada namin. Dahil s
a barkada namin, kami lang... minsan kasama si Johnny.
Nakasundo naman namin kaagad ni Tjay yung date ni Arwyn, si Juana. Sabi nga niya
Joan na lang daw kasi yung name niya pang-matanda. Ang nagtataka lang ako eh ku
ng bakit sumama siya kay Arwyn eh samantalang napaka-conceited ng tao na iyon. S
amantalang siya mabait naman.
Napag-usapan naming lahat na kakain na muna kami para hindi kami gutom. Dalawa y
ung choices, PizzaHauz at Parrot Ice. So nandun pa lang kami sa jeep eh nagtatal
o-talo kami kung saan kakain.
"Parrot Ice na kasi!" sabi ni Tjay nun.
"Oo nga.." tapos tumingin ako kay Joan, tumango lang din siya.
"Parrot Ice? Wala namang makakain diyan. PizzaHauz na lang."
Si Carlo patawa-tawa lang pero halata mong sa PizzaHauz niya gusto.
"Sige na nga botohan na lang. Sinong gusto sa PizzaHauz?"
Nagtaas ng kamay nun si Carlo at si Arwyn.
"Sinong gusto sa Parrot Ice?" tapos nagtaasan kaming mga babae ng kamay namin.

Then nagtawanan kaming tatlo dahil nga 3-2 ang score. Panalo kami.
"Paano ba yan nanalo kami. Parrot Ice na."
"Teka lang hindi pa bumoboto si Terrence eh.." then kinalabit niya si Terrence s
a balikat, "Ikaw Terrence, san mo ba gusto?"
Finally tumingin na rin si Terrence nun sa aming lahat. Hindi niya alam na nagta
talo-talo kami. Tapos kaming mga babae eh nagpuppy dog look na kunwari eh nagmam
akaawa kami sa kanya.
"Anong choices?"
"PizzaHauz o kaya Parrot Ice." sabi ni Carlo.
Tumingin siya sa aming mga babae tapos nagsalubong yung kilay niya, then ok na n
aman uli.
"Give me a break. Parrot Ice?!?" sarcastic yung pagkakasabi niya, "PizzaHauz sye
mpre."
E di yun. 3-3 yung score. Dahil ayaw patalo ng guys, nauwi pa sa Rock Paper Scis
sors yung laban. Si Tjay at si Arwyn ang naglaro. Syempre natalo si Tjay. So in
the end, sa PizzaHauz kami kumain. Date ba talaga ito? Bakit ayaw yata kaming pa
gbigyan nung mga lalaki? Ang sama ng mga ugali!
Pero nakita na rin namin yung point nila. Sa PizzaHauz pala, hindi lang pizza an
g sineserve. Specialty lang nila yun. Pero may spaghetti, burgers, saka ice crea
ms din naman pala. So yun, inorder namin yung ice cream. Gusto sana namin sa Par
rot Ice kasi iba't ibang klase, pero ayos na rin doon.
"Anong order mo?" tinanong ako ni Terrence nun.
Aba, siya yata magbabayad ah.
"Yung medium size na ice cream na lang. Strawberry." sabi ko pero parang hindi n
akikinig si Terrence nun.
"Pizza na lang kaya sa akin," narinig kong bumubulong siya sa sarili niya, "Ano
sa iyo uli?"
"Strawberry ice cream. Yung medium."
Tinignan niya ako nun na para bang may nasabi akong masama. Kaya pakiramdam ko t
uloy parang napakauncomfortable. Mahal ba yung inorder ko? Hindi naman.
Tumingala siya doon sa waitress na naghihintay ng order namin tapos sinabi niyan
g...
"Medium ice cream. Mocha-caramel. And a solo-size pizza. Supreme." narinig kong
iniorder niya yung kanya.
Sumingit naman ako.
"Straw---" hindi ko natapos yung sinasabi ko kasi si Terrence eh sumingit."
"Anong inoorder mo?"
"Yung ice cream ko."

"Inorder na nga kita eh. Mocha-caramel..."

"Pero lagi kong inoorder yung strawberry eh.." nanghihina na yung boses ko nun.
"Yun na nga eh, lagi mong inoorder yun. Dapat mag-try ka naman ng iba." nakating
in siya sa akin then sa waitress, "Mocha-caramel."
Nagpunta na yung babae doon sa table nila Tjay. Dalawa-dalawa lang kasi yung tab
le kaya ayun, hiwa-hiwalay kami. Okay lang, halos magkakasingtabi lang naman kam
i. Nasa harap ko si Terrence, pero parang iniiwas niya yung tingin niya.
Nung tumingin siya sa akin, parang napansin niya na nanahimik ako.
"Masarap yun ok? Hindi ko naman ioorder sa iyo yun kung hindi masarap."
Pero ayoko nga nun. Gusto ko strawberry.
Ano ba yan, para pala akong bata kahit sa isip ko lang???
"Fine. Kapag hindi mo nagustuhan, bibilihan kita ng extra large na strawberry. I
s that any better?"
Ngumiti ako nun. Ako kasi kapag natutuwa, madalas akong yumakap sa tao. Kahit la
laki pa. Si Johnny madalas ko niyayakap yun, kaya nung yayakapin ko sana si Terr
ence kasi may kabaitan pa pala sa katawan, bigla ba namang nag back-off.
"Whoa whoa whoa.. anong gagawin mo?"
"Wala lang mag thank you." nakangiti na ako nun.
"Mag thank you ka na lang bakit may body movements pa?"
Nakita ko nang ngumiti si Terrence Kelvin Quintero. Pero hindi lang niya habit.
Siguro nga mas madalas mo siyang makikitang irritated kaysa sa nakangiti siya eh
. Pero this time, confused look na naman siya na para bang baliw yung kasama niy
ang babae.
"You know what Quintero, ayaw mo lang aminin pero deep inside mabait ka rin eh."
"Kung ayaw mong magbayad ng kakainin mo, Shaylie Jimenez, tumahimik ka na lang.
Pwede?"
Naghintay lang kami ng another 15 minutes or so kasi niluto pa yata nila yung pi
zza. Kami lang na mga babae ang nag-order ng ice cream namin. Banana-split kay
Jona, Rocky Road yata kay Tjay. Lahat ng guys pizza talaga. Ang tigas talaga nil
a, ayaw magpalit.
Dumating yung order namin. Dumating din yung coke nila Arwyn. Pare-parehas sila
ng inorder. Bakit kaya pare-parehas ang takbo ng utak ng mga yun? May mental sa
tellite kaya sila of some sort?
Then eto pa yung crazy idea ni Arwyn. Sabi niya, pustahan daw. Siguro nga mahili
g sa pusatahan si Arwyn at si Terrence kasi meron na naman. Sabi nila, dare kung
sino ang makakagawa. Kapag nagawa mo, babayaran ka ng 50 ng mga gustong maki-da
re na hindi mo kaya. Yung coke niya eh nilagyan niya ng toyo, hot sauce, ketchup
, salt, pepper, sugar, may konting banana split pa ni Joan na natunaw na. Kailan
gan inumin mo iyon.
I swear nakakadiri talaga yung itsura. Parang brownish na orangy na hindi mo mai

ntindihan.
"Sinong susubok? 100.." sabi niya at nagbigay na ng presyo, "Girls lang ah."
"Ayoko nga niyan nakakadiri naman!"
"Hindi ko kaya yan.." nakangiti si Joan, pero parang disgusted yung itsura.
This time, humarap sa akin si Arwyn tapos tinaas niya yung pinaghalu-halong kung
anu-ano niya.
"Ikaw Jimenez???" nakakaloko yung ngiti niya, "Dali na! Gusto kitang makitang ga
win mo 'to! Matapang ka naman... ibuhos mo lahat ng pagkasungit mo dito.."
Kay Arwyn kasi madalas masungit ako kaya ganun...
"Ayoko nga! Hindi ako mukhang pera.." tapos binalik ko yung baso sa table niya.
"Dali na.." tumayo si Arwyn sa gilid ko, then lumuhod ng kaunti, "Kaya mo ito. 2
00 na."
Nilapit niya sa akin yung baso kaya naamoy ko naman. Amoy soy sauce na.
"Ano ba Arwyn! Yuck kadiri ka ayoko!!" pinipilit niya talaga ako na inumin ko eh
.
Hindi talaga ako makaiwas. Kasi naman gusto niya talagang inumin ko eh nakakadir
i. Ito namang si Terrence dahil nandun lang sa harapan at nakaupo, inagaw yung b
aso kay Arwyn tapos nilagay niya sa table.
"Bakit ba pinipilit mo to? Bakit hindi ikaw ang gumawa at ako na lang magbabayad
sa iyo kapag nagawa mo??" asar na siya kay Arwyn nun.
"Para yan lang ang dali-dali niyan!" ang yabang talaga nito.
Kukunin na sana uli ni ni Arwyn yung baso para inumi niya, kaya lang naunahan si
ya ni Terrence.
"Teka parang kulang eh.." tapos nilagyan niya ng patis. Tapos dinamihan niya yun
g hot sauce at soy sauce.
Sobrang kadiri. Yung kaninang 1/3 ng baso, buong baso na ngayon.
"Now do it."
Tinignan ni Arwyn yung baso. Ang dami nun. Parang nag-alangan tuloy siya. Tapos
binaba niya yung baso.
"Ikaw na lang ang gumawa, ako magbabayad sa iyo."
"Ok." as in ok lang talaga ang sinagot niya.
Tinignan niya yung baso, then next time na nakita ko eh ininom na lang niya yung
buong baso ng hindi man lang humihinga. As if parang uhaw na uhaw siya at umiin
om ng tubig. Ako naman sa sobrang gulat ko, yung kinakain ok na mocha-caramel na
favorite ko na nga pala officially today, tumulo na sa skirt na suot ko. Grabe,
paano niya ginawa yun?
Binaba niya yung baso tapos tumingin siya kay Arwyn.

"200 ko nga pala." tapos ngumiti lang siya. Totoong ngiti.

"Kuya bakit mo naman ininom yun? Baliw ka ba???" halata mong gulat din si Tjay e
h.
Tapos na kami lahat kumain nun kaya ako naman sa sobrang dami ko nang nakita at
sa dumi ng damit ko, nagpaalam na ako na papasok ako doon sa restroom.
May nakabangga ako na babae. Natumba pa nga ako tapos sinabi niya hindi ko daw t
initignan yung dinadaanan ko. Inirapan pa nga ako. Basta sobrang sama ng tingin
niya.
Ako naman hindi ko na lang napansin. Nag-sorry na lang ako at dumiretso ako doon
sa loob ng restroom. Nanguha lang ako ng tissue at binasa ko ng tubig para maal
is yung mantsa doon sa damit ko. Nung medyo okay na yung skirt ko, nilagay ko yu
ng kamay ko sa bulsa ng hoodie ko.
Then kinabahan ako...
Yung cellphone ko?
Kinapa-kapa ko yung likuran ko. Useless naman dahil wala namang pockets yung ski
rt ko. Yung hoodie lang sa harapan at doon ko nilagay. Wala akong purse, hindi k
asi ako mahilig. Nasaan na ba yun?
Naalala ko yung babae. Yung nakabangga ko. Hindi kaya...
Binuksan ko yung pintuan sa restroom tapos lumabas ako kaagad. Nakita ko yung ba
bae na malapit na siya sa pintuan at papalabas na naglalakad. Then nilaksan ko y
ung boses ko...
"Miss!"
Lumingon naman siya nun. Nung nakita niya ako, binuksan niya yung pintuan at tum
akbo palabas.
Hanep na yun.. mandurukot!!!
Sisigaw na
ay lumabas
ble namin.
yata sila

sana ako kaya lang narealize ko nasa tapat ako ng restroom ng guys. M
pa nga na isa, pero hindi ko na tinignan dahil dumeretso na ako sa ta
Si Tjay na lang at si Terrence ang nandun. Hinihintay yata ako. Lahat
nasa labas na.

"Ninakaw nung babae yung cellphone ko!!!"

"Ano??? Sino???" napatayo naman si Tjay nun.
"Yung babae na kakalabas lang!" tinuro ko yung punto.
Ang bilis na ng tibok ng puso ko nun. Tatakbo na sana ako palabas kaya lang sina
bi ni Tjay..
"Kuya.. hindi mo ba hahabulin?"
Nakatingin lang kasi si Terrence sa sahig nun. Tapos tumingin siya sa akin...
"Bakit ko naman hahabulin? Ano ka sinuswerte?" sabi niya sa akin.
I felt... hurt. Seriously hurt. Kaya nga nung lalabas na ako para ako na lang yu
ng humabol, pinipilit pa rin ni Tjay si Terrence.

"Tjay ano ba!" sabi niya kay Tjay na parang di ko maintindihan kung galit ba.
"Sorry.." tumingin sa akin si Tjay, "Ipahabol mo kay Arwyn."
Wala na akong time na sabihin pa kay Arwyn dahil nasa kabilang store siya. Ako n
a sana yung tatakbo kaya lang sabi ni Terrence..
"Sige na nga hahabulin ko na.." sabi niya ng mahinahon.
Na-relieved ako nun. Kaya lang nakita ko siya na naglalakad ng sobrang bagal pap
unta ng pinto. Yung lalaki na nalampasan ko sa restroom kanina eh nakasabay pa n
iya sa sobrang bagal niya.
Tinignan ko si Terrence hanggang sa labas. Yung lalaki kanina, wala na. Naunahan
pa siyang maglakad yata. As in naglalakad lang siya na para bang nasa beach siy
a. Paano niya mahahabol yung babae kung ganun siya kabagal???
Nakita kong lumiko siya.
"On-crack ba yung Kuya mo?" sabi ko kasi sa totoo lang, there's no way na mahaha
bol niya yung babae.
Kabadong-kabado na ako nun. Si Mama ang bumili nun. At buntis si Mama. Alangan n
amang sabihin ko eh baka maghysterical yun???
Naghintay lang kami saglit. Nakita ko si Terrence. Cool lang ang itsura niya. NI
-walang pawis or what. As in naglalakad siya ng mabagal. Tapos may binato siya s
a akin, pero nasalo ko.

"Yan na cellphone mo..." then naglakad na siya kasama nila Carlo.

***8***
That day was okay. Pero yun nga, hindi ko maiwasang magtaka kay Terrence. Kasi,
tumakbo yung babae eh. Pero siya naglakad. At hindi basta-bastang lakad lang. So
brang bagal talaga. Paano niya nakuha yung phone ko??? Hindi kasi talaga kapanipaniwala.
Nung lumabas nga kami sa PizzaHauz nun eh nagtinginan lang kami ni Tjay. Tinaas
lang niya yung balikat niya na parang sinasabi niya na hindi rin niya alam. Pero
hindi na niya nakuhang magtanong. Siguro tamang desisyon na yun. Hindi ka kasi
basta-bastang nagtatanong kay Terrence. Masyadong... nakakatakot eh.
After naming kumain nun, wala kaming maisip kung hindi ang manood ng sine. Suspe
nse na movie yung pinanood namin. Ayaw nga naming mga babae, pero sabi ng mga gu
ys hindi daw sila makarelate sa mga chick flicks. So ayun, nag end-up kami sa su
spense.
Sa totoo lang, mas takot ako sa suspense kaysa sa horror. Mga suspense movies ka
si, nangyayari sa totoong buhay like murders. Eh yung horror??? Maniniwala ka ba
na may lumalabas sa puno niyo tapos papasok sa bahay niyo??? Come on!!!
Nandoon na kami sa part na hinahabol yung babae at may hawak na palakol yung may
takip sa mukha. Hindi ko talaga makayanan, kaya tinakpan ko yung mukha ko tapos
nakayuko na ako. Naririnig ko lang na nagsisigawan yung ibang tao. Nasa pinakag
ilid kasia ko. Nasa kanan ko, si Terrence. Wala na akong katabi sa kaliwa. Then
yung iba nandun na sa kabilang side ni Terrence.
"Ano... wala na ba? Pinatay na ba siya???" hindi ako nag-iinarte, hindi ko talag
a kayang tignan, "Hey Terrence.. ano wala na ba?"
"Paano mong malalaman kung hindi ka manonood?" halata mong inis yung boses niya.
"Ninenerbiyos kasi ako eh.." sabi ko talaga at hindi ako nagsisinungaling, "Sabi
hin mo kapag tapos na ah!"
Ang daming sound effects nun. Nabingi ako dahil ang daming sumisigaw. Tumingin n
ga ako sa side nila Tjay eh. Si Tjay lang yata sa aming tatlong babae ang nakati
ngin sa screen. Si Joan kasi, nakatakip na rin yung mata na parang ako.
Yung tatlong lalaki, tawa lang ng tawa nung pinugutan daw ng ulo yung gardener.
Then naimagine ko naman... ano namang nakakatawa doon? Minsan talaga ang weird n
g mga lalaki. Ibang klase ang mga sense of humor eh. As in tawa sila ng tawa as
if may joke na sinabi.
Haaay.. laking tuwa ko talaga nung natapos yung movie. Although maraming namatay
, nabuhay naman yung lead na babae dahil nasagasaan yung murderer. Kung hindi pa
siguro yun nasagasaan, malamang na-murder rin ang beauty niya.
Hindi naman masyadong eventful yung sinasabing "first date" ko na kung hindi pa
nagpustahan eh malamang hindi ko pa naranasan. Ang masama lang, ka-date ko yung
kapustahan namin. Idagdag mo pa na Kuya ng bestfriend ko. Okay naman si Terrence
eh, kapag may topak lang may pagkamasungit. But pretty much, he's okay.
Nung mag-uuwian na nga nun, syempre nagpapaalam na lahat sa isa't isa. Si Arwyn
eh ihahatid na yung ka-date niya. Ako naman eh nung uuwi na, umiba ng direksiyon

si Terrence. Nakita ni Tjay, kaya ayun, sinermonan.

"Hoy!" sumigaw si Tjay sa kanya, "Hindi mo ba ihahatid si Shay?"
"Bakit nawawala ba siya?" sabi niya tapos tumingin siya sa akin, "Kaya mo namang
umuwi 'di ba?"
Tumango na lang ako. Kaya ko naman talagang umuwi. Hindi naman ako naghahangad n
a ihatid pa ako. As if naman, gusto kong ihatid ako ni Quintero.
Anyway, dahil naaawa yata sa akin si Tjay dahil ako lang yung walang kasabay umu
wi, ni-request niya kay Carlo na kung pwede eh isabay na daw nila ako at mauuna
na akong ihahatid. Dahil nga si Carlo eh gentleman 'di katulad ng ibang tao diya
n, pumayag naman siya at wala naman daw yung problema.
Inihatid na nila akong dalawa. Dahil walking distance lang yung bahay nila Tjay
sa amin, hindi ko alam kung ano nang nangyari sa kanila na Carlo. Basta tumawag
lang siya mga 15 minutes later.. at nabingi yata ako...
"SHHHHHHAAAAAYYYYYY!!!!" inilayo ko yung phone ko sa tenga ko eh, "Hindi ka mani
niwala sa sasabihin ko! AAAHHHHHH!!!!"
Sumakit talaga yung tenga ko. Hindi kaya nabasag yung ear drums ko nun?
"Kailangan ba talagang sumigaw?"
"OO! Alam mo ba si Carlo... si Carlo..." parang sa sobrang excited niya eh hinin
gal, "Hinalikan ako!!!"
Nahulog ako sa kama ko nun. As in, sa sobrang gulat ko rin.
"Hinalikan ka? Paano? Saan?? Anong ginawa? Diyan sa inyo???"
"Easy ka lang..." sabi niya tapos parang siya nga sa amin ang hindi easy, "Sa pi
sngi lang."
"Asus.. akala ko naman..." actually akala ko talaga, "Sa pisngi lang pala."
"Pero at least 'di ba???" mahinahon na yung boses niya nun, "Anyway, sorry talag
a kay Kuya ah. Badtrip talaga yun eh. May pinuntahan pa siguro kasi wala pa hang
gang ngayon."
"Parang 'di pa ko sanay sa kuya mo eh ganun naman talaga yun!"
"Kumusta na pala Mama mo???"
Nakinig ako sa labas nun kung anong ginagawa ni Mama. Kanina pa nagdadaldal yun
eh.
"Ayun, hindi na yung tv ang pinagdidiskitahan. Buksan daw lahat ng ilaw. Swerte
daw yun." ang weird talaga ng nanay ko, "Hindi kaya may sakit si Mama?? Kung anu
-ano kasing voodoos ngayong buntis eh."
"Eh buntis nga eh! May hormonal imbalance!"
"Kanina nga lang pinatay ni Papa yung extra lights kasi pati sa bathroom bukas l
ahat. Pinapatay niya kapag hindi nakatingin si Mama. Si Mama naman parang psychi
c, papasok uli sa banyo at bubuksan. Hindi ba... ano kayang nangyayari sa nanay
ko??"

Tawa lang kami ng tawa nun. Hindi ko alam na ganun pala kakumplikado kapag bunti
s ka. Nagpaalam na si Tjay nun dahil kakain na raw sila, at sinabi niya na kita
na lang daw uli kami bukas. Kakanta kasi ako sa simbahan... at magsisimba yata s
ila.
***
Nag-bihis na ako nun ng maayos. Si Mama at si Papa eh naka-formal attire lang di
n naman. Naka-skirt na naman ako, this time, mas formal kaysa sa suot ko kahapon
. Mas mahaba lang nag kaunti.
Dumating ako sa simabahan eh maaga pa. Wala pang masyadong tao nun at nagpapract
ice na yung choir. Sabi nila, ako daw assign sa verse nun. So sabi ko, okay lang
naman.
Then saglit lang din, narinig kong tumunog na yung bell ng simbahan. Napaka-fami
liar talaga ng tunog nun. Dumami na ng dumami yung tao, hanggang sa napuno na ri
n. Nakita ko na si Tjay saka yung Mama at Papa niya, nakaupo sila doon sa bandan
g unahan. Kumaway pa nga siya sa akin eh. Si Terrence lang ang wala.
Syempre, nagsimula na yung misa. Kumakanta-kanta kami sa mga parts na dapat kaka
nta at yung ibang mga tao eh sumasabay sa amin. Nagkamali pa nga ako eh, pero na
tawa lang kami. Hindi naman halata.
May solo-part ako doon sa verse. Eto lang ang ayaw ko kapag may solo, mag-isa ka
na nga, may speakers pa sa labas ng simbahan kaya dinig ng sambayanang pilipino
.
"Panginoon, Narito ako
Naghihintay, sa utos Mo
Lahat ng yaman ko
Ay alay ko sa Iyo
Ikaw ang tanging buhay ko."
Then may babasahin sila na verse galing sa bible, tapos ako na naman yung kakant
a.
"Batid ko nga, at natanto
Sa kasulatan Mong turo
Pagsuyo mo, ay itatago
Sa sulok ng puso."
After kong kumanta, sasabay na yung mga choir members na kumanta nung unang para
graph na kinanta ko. Simple lang naman, pero nakakatouch pa rin.
Maya-maya lang communion na. Saglit lang din eh ginawa na naman yung mga usual n
a ginagawa sa mass. Tumagal din ng mga dalawang oras, at pakiramdam ko eh gasgas
na ang vocal chords ko kasi hanggang sa matapos yung misa, kumakanta pa rin kam
i.
Isa si Tjay sa lumapit kay Father at nag-bless. Nakasabay pa niya nun si Mama at
si Papa. Dahil hindi pa naman malaki yung tiyan ni Mama, sinabi yata nila na bu
ntis siya kay Father tapos ayun, nagsign of the cross sya sa tiyan ni Mama.
Nakita rin nila Mama yung parents nila Tjay. Si Tita Jayne, at si Tito Kevin. Ew
an ko nga bakit Kevin, akala ko Kelvin. Kasi Kelvin yung second name ni Terrence
. Pero ganun talaga.. iba-iba ang takbo ng utak ng tao.
"Aba ayos tayo sa concert ah!" inasar ako ni Tjay nun, "Parang nasa Araneta!"

Hay naku baliw talaga itong babaeng ito..

Nagkamustahan nun sina Tita Jayne at sina Mama. Magkakilala na sila. Sus, sa tin
agal-tagal ba namang magbestfriend namin ni Tjay, malamang lang kilala na nila s
ina Mama.
Then hindi rin nagtagal, pumasok si Terrence. Akalain mo, nandito pala ito? Akal
a ko hindi sumama magsimba eh.
"Pa, ano???" irritated na naman siya, "Hindi pa ba tayo aalis?"
Nagsalubong yung kilay ng Papa nila. Natawa nga ako eh. Kapag nagagalit kasi yun
g Papa nila Tjay, magkamukha na sila ni Terrence.
"Kelvin ano ka ba! Nasa simabahan yung ugali mo ayusin mo!!"
Si Mama at si Tita Jayne naman eh nagdidiscuss ng kung ano. Then humawak sa tiya
n ni Mama si Tita Jayne. Nakatayo lang kami ni Tjay sa gilid at pinag-usapan yun
g nangyari sa kanila ni Carlo kagabi, at kilig na kilig namana ng bruha.
Nung napagod na kami sa subject na yun, nakinig na lang kami sa usapan nila.
"Ayun nga, nag-apply na kami sa scholarship nitong si Kelvin.." then parang hini
la ni Tita Jayne si Terrence sa tabi niya at parang ayaw ni Terrence, "Para sa c
ollege niya."
"Ayoko nga Mama.." sabi niya ng mahina.
Parang hindi nakikinig si Tita Jayne nun. Then sa akin siya tumingin, kaya ako n
aman eh nagulat ako.
"Hindi ba nag-volunteer ka para rin sa Day Care dito Shay?"
"Opo. Every Saturday. Minsan sunday din po. Wala lang po ako kahapon kasi merong
lang po akong pinagkakaabalahan.."
Hindi nila alam nag bail-out ako sa Day Care dahil nakipag-date ako. Ang sama ko
.
"Ayun naman pala Kelvin eh!" parang natuwa si Tita Jayne nun.
"Ano na naman 'to???"
Ngumiti sa akin si Tita Jayne. Parang ito yung dati-rating sinasabi niya sa akin
kaya lang hindi natuloy dahil pinigilan ni Tjay.
"Kailangan kasi ni Kelvin ng Community Service para sa scholarship application.
Wala kasi siyang extracurricular activities na kahit isa kasi hindi naman siya n
ag sports o nag-join ng contest. So kailangan niya at least 75 hours ng communit
y service..."
Tinignan ko si Terrence nun. Wala lang. Parang badtrip lang.
"Eh naisip ko, kailangan naman nila ng tao sa Day Care. Eh kung pwede sana..."

"Sabay na lang kayo magvolunteer sa Day Care.."

***9***
Nung narinig ni Terrence yun, parang namutla yung mukha niya na hindi mo maintin
dihan. Inalis niya yung kamay ng Mama niya na nakahawak sa kanya. Tapos nag-step
back siya at tinaas niya yung isang kamay niya na parang sign sa traffic.
"There's no way..." then parang na-gag siya na 'di mo maintindihan, "There's no
way na magtratrabaho ako sa Day Care."
"There's 'yes' way." niloko naman siya ni Tjay.
Tinignan lang siya ng masama ni Terrence. Yung magkapatid na 'to, buti na lang n
akakatagal na magkasama sa iisang bahay. Kasi baka malaman ko na lang may balita
na may na-murder na isa sa kanila.
Bumulong naman ako kay Tjay nun. Kasi nakiki-argue pa si Terrence sa parents niy
a.
"Akala ko wala siya dito??"
"Nag-stay sa labas ng simbahan. Ayaw pumasok kanina. Nung natapos lang."
Umalis na kami doon. Kinausap yata si Terrence ng parents nila kasi parang nag-i
ba yung ihip ng hangin at parang gagawin na yata niya. Alam ko pinilit lang siya
. Kung ano namang pagkukumbinsi ang ginawa ng parents niya sa kanya, ewan ko na.
Basta alam ko lang saludo ako sa kanila. Kapag may ayaw si Terrence na gawin, a
sahan mo mahirap siyang pilitin. Milagro lang yung ngayon.
After nung simba, kinausap na nila yung mga tao doon sa Day Care at isasabay daw
nila sa akin. Sabi nila, ayos daw na may bagong volunteer, kasi kailangan na ka
ilangan daw nila at wala naman daw na gustong gumawa nun. Gusto daw kasi nila me
dyo bata pa para daw makaka-interact daw sa mga bata ng maayos. Mas maganda rin
daw kasi ang approach ng teenagers kaysa sa mga middle-aged kung minsan.
Niyaya kami ni Tita Jayne sa bahay nila at nagluto daw siya. Siyempre pumayag si
na Mama, kaya sa kanila na kami nag-dinner. Pagkadating na pagkadating nga namin
doon sa bahay nila, wala man lang pasabi eh pumasok na kaagad si Terrence at na
gdire-diretso doon sa kwarto niya at sinara yung pinto.
...Classic Terrence. Kaya nga siguro hindi niya ako kilala dati pa kahit na mata
gal kong bestfriend si Tjay. Kasi tuwing nasa kanila ako, kung wala siya sa laba
s nagkukulong siya sa kwarto niya. Hindi naman dahil weird siya or what, pero si
guro dahil nasanay na siya. Bata pa kasi si Terrence hindi na siya nakakalaro sa
mga bata na katulad niya. Kasi nga may asthma. So parang lumaki siya na malayo
sa ibang tao.
Anyway, nagluto si Tita Jayne ng beef and gravy. Ang sarap nga eh. May corn and
carrots lang sa gilid. Si Tjay natuluan pa ng gravy yung shirt niya, kaya ayun n
amantsahan yata.
Doon pa lang sa living room nila, dinig na dinig mo yung malakas na stereo ni Te
rrence. Hindi kaya siya nagugutom? Hindi pa kasi siya lumalabas eh...
"Hindi ba kakain yung Kuya mo? Masarap pa naman itong niluto ni Tita Jayne."

"Naku hayaan mo yun! Lalabas din yan kapag gutom na. Madalas naman hindi sumasab
ay sa amin kumain yun eh, kaya hindi na bago yan." sabi ni Tjay sa akin tapos su
mubo na naman siya ng malaki ng pasta niya na may beef.
Mag-8 na kami ng gabi nakaalis sa kanila. Lumabas din naman si Terrence, mga dal
awang beses. Nung una dahil kumuha siya ng hotdog niya, yung pangalawang beses e
h kinuha niya yung isang DVD na nasa divider nila.
I wonder anong itsura ng kwarto niya. Lagi kasing sarado yung pinto eh kaya hind
i mo makikita. Si Tjay, naku saulong-saulo ko na yung itsura ng kwarto nun. Pati
alikabok nga bilang ko na.
Natulog ako ng maaga. May homeworks din, pero tinapos ko ng mabilis dahil madali
naman na. Kaya ayun, maaga akong nahiga sa kama ko. Bago pa nga ako nakatulog n
arinig ko yung nanay ko na nanghihingi ng Chinese Tikoy kay Papa. Eh hindi naman
Chinese New Year.
Ewan ko kung anong gagawin ni Papa tungkol doon. Magic siguro or something. O ba
ka mag-biyahe siya sa China para doon. Pero baka meron naman sa ChinaTown, eh di
naligtas pa ang buhay ni Papa.
Maaga akong dumating sa school nun. May mga nauna na naman na sa akin at nakita
ko si Johnny. Kausap nga niya si Arwyn nun eh.
Teka-teka.. si Johnny kausap si Arwyn? Major breakdown yata yun???
Pinikit ko uli yung mata ko in case na mali lang yung nakita ko. Then nakita ko
na nakatayo na lang si Johnny doon, pero wala na si Arwyn. Sabi ko na nga ba mal
i lang yung nakita ko.
Lumapit ako kay Johnny. Kinalabit ko lang siya sa balikat niya tapos lumingon na
man siya. Yung usual spirit pa rin niya na masaya. Kinumusta ko lang naman siya.
Brainiac din yan, siya yung third place sa amin. Actually tinalo na niya ako da
ti sa ranking, pero alam mo yun, walang inggitan sa amin. No matter what, friend
s pa rin kami. Hindi naman kami nagkokompetensiya sa ranking. Si Tjay wala lang
yun, eversince nursery yata siya first na yun eh. Genius kasi na parang may ment
al defect na di mo maintindihan. Pwede pala yun no? Na may mental defect ka tapo
s genius ka. Mahirap mang paniwalaan... here's the living proof.. Maria Teresa J
ayne Quintero.
"Alam mo ba nahahawa yata ako sa pagkakaroon ng hormonal imbalance ng nanay ko,
kung anu-ano na nakikita ko.." ngumiti naman ako kay Johnny, "Nakatayo ako doon
kanina, tapos akala ko kausap mo si Arwyn Velasco."
Nakatingin si Johnny sa akin nun na parang naghihintay na.. "San yung big news?"
na reaction. Minsan hindi ko rin maintindihan to eh.
"Kausap ko nga siya. Kanina."
Hinawakan ko yung tenga ko. Baka kasi mali na naman yung narinig ko. Never in my
life na nakita ko na nag-usap si Arwyn at si Johnny. I mean, it's like saying n
aimbento na ang time machine. Malabo talagang mangyari. Kasi as far as I know, s
tuck-up si Arwyn, naive-genius si Johnny. Mag-usap man sila, parang tribal langu
age at German.
...Of course si Arwyn yung tribal language. Wala namang alam sa buhay yun kung h
indi slam dunk.
"Eeeww, bakit?" parang yun lang ang unang pumasok sa utak ko, "Nagkaintindihan b
a naman kayo?"

"Wala lang. Tinatanong niya kung dumating ka na ba."

Napatingin naman ako sa likod ko. Parang gusto kong magtago bigla.
"Teka teka.. anong sinabi mo? Hindi mo naman siguro sinabi na nandito na ako 'di
ba?" hinla ko si Johnny sa gilid at baka sumulpot kasi si Arwyn. Nakakairita ka
si yung tao na yun, "Alam mo naman yung lalaki na iyon. Baka magkatornado na sa
super lakas ng hangin sa katawan."
"Syempre hindi. Hindi ko nga alam na dumating ka. Pumunta yata siya sa garden, d
un sa tambayan nila ni Quintero." seryoso pa rin si Johnny nun.
"Ayun pala, at least alam ko na kung saan ako dadaan!" ngumiti ako nun, "Thanks
Johnny, life saver ka!"
Iniwas niya yung tingin niya sa akin. Napansin ko naman kaagad. May problema kay
a? Hindi naman kasi ganyan si Johnny eh.
"Hoy!" nag snap ako sa mukha niya, "Kanina lang ang saya-saya mo tapos ngayon na
gbago na mood mo?"
Humarap siya nun tapos parang ang lungkot niya.
"Wala, nagtatampo lang ako sa inyo ni Tjay."
"Ngak, bakit naman?" nagulat ako nung sinabi niya yun, hindi ko pa kasi narinig
yun na sinabi ni Johnny.
"Kasi hindi niyo man lang sinabi sa akin na nung weekend nakipagdate kayo. Ano n
a sa susunod na malalaman ko? May asawa na kayo?"
Parang na gross out ako kaya lumayo ako ng kaunti kay Johnny.
"Hey hey hey.. hinding-hindi ako pakakasal kay Quintero noh! That's gross." toto
o naman yung sinabi ko, "Ni-hindi nga yata alam ng tao na yun ang difference sa
strawberry at mocha-caramel."
Sa totoo lang, ang sarap nung mocha-caramel ah.
So yun nga, malapit na kasi magtime nun, dumating si Tjay. Mukhang puyat ang its
ura kasi may eyebags eh. Tapos sabi niya sa amin na antok na antok daw siya dahi
l daw sa kapatid niya na kumag. Hindi naman niya sinabi kung bakit, but I bet da
hil yun sa music niya na malakas.
"Jimenezzzzz!!" narinig kong may sumigaw doon sa pintuan.
Hindi pa ako lumilingon, parang gusto ko nang mag-disappear doon. Kilala ko kasi
yung boses na yun. Pwede na siya sa trono ng 'Most Annoying Person in the Whole
Galaxy.'
"Ano na naman Velasco???"
"Oh well thank you.. you look so pretty yourself."
"Wala akong sinabi na gwapo ka.." sabi ko naman sa kanya.
"You're so darn smart too..." arrrggghhh! Wala bang itak dito???
Nakasimangot na ako nun. Kasi sa totoo lang nakakainis yung mga arte ni Arwyn eh

.
"Seriously ano nga???"
"Wala naman.." nakaclose-up smile na naman siya, "Sinusubukan ko lang i brighten
up yung araw ko."
"---at sirain yung akin? Great job!!!" tinapik ko siya sa balikat ng malakas.
"Thanks!!" masaya pa siya nun.
It was supposed to be an insult. Pero dahil nga si Arwyn siya at mabagal ang pag
-process niya ng mga sinasabi sa kanya. hindi niya maiintindihan yung mga bagay
na iyon.
Tribal language.. remember?
Ito namang si Tjay, parang sa sobrang antok, natumba na yung kamay niya at nagis
ing na siya uli. Nag-slide kasi yung ulo niya eh.
"Nice one!" tinignan siya ni Arwyn, "May drool ka nga pala dito." tinuro niya yu
ng gilid ng bibig ni Tjay, "Baka hindi mo alam."
Napahawak naman bigla si Tjay sa bibig niya. Ako rin eh napatingin. Nakakahiya n
aman kung meron. I mean, kahit na ganyan si Arwyn, nakakahiya pa rin na mag mess
ed up sa harapan niya. After all his annoying and stuck up remarks, siya pa rin
naman ang captain ng basketball team at marami pa ring humahanga sa kanya kahit
na para siyang caveman.
"Bwisit ka talaga Arwyn kahit kailan!!" inis na nun si Tjay, hahampasin niya kas
i si Arwyn sana eh.
"Oo nga Arwyn asar ka!" naki chip in namana ko.
It turned out, wala namang drool si Tjay. Sinabi lang niya yun, para mag-panic s
iya. Dapat hindi niya ginawa yun, kasi parang bagong gising lang si Tjay, at sup
er duper masama ang kinalalabasan na inisin kapag puyat ka na, at hindi ka pa ma
katulog ng maayos.
"Bagay nga kayo ni Kuya na makaibigan! Parehas kayong may mental defect!!"
"Hindi naman kami tatawaging gwaping kung hindi 'di ba?" nag Mr. Pogi pa siya nu
n, "Of course mas gwapo pa rin ako."
"Sa Martians.." sarcastic yung sabi ni Tjay.
Na-choke ako nun. Parang kanina lang iniisip ko pati si Tjay may mental defect e
h. Pero at least sinabi ko Genius naman. So balance pa rin naman.
Lumabas muna ako nun dahil feeling ko magwre-wrestling si Tjay at si Arwyn. Si J
ohnny naiwan sa loob. Pwede na siyang referee.
Paglabas ko naman, nakasandal doon si Terrence sa may bench sa may gilid ng room
namin. May hawak siyang papel nun at pencil tapos nasa bibig niya na para bang
nag-iisip siya ng malalim.
Then ginulat ko naman siya...
"Hoy galaw-galaw baka ma-stroke!!" tumawa ako nun.

Tinignan niya ako nun ng masama. Hindi basta-bastang tingin eh, basta parang gal
it na galit siya na hindi mo maintindihan.
"Kung wala kang magawang matino, tumahimik ka na lang..."
"Joke lang naman eh!" na-shock ako. Sineryoso pa ba niya pati yun?
"Sorry ka, hindi ako mahilig sa jokes." then tinignan niya yung bintana sa room
namin, "Hindi pa ba tapos si Arwyn sa kapatid ko?"
Ang bilis ng tibok ng puso ko nun. Parang natakot yata ako ng kaunti kay Terrenc
e. Grabe pala ito.. para joke lang...
"Ano ba??? Ngayon namang kailangan ka sumagot, ngayon ka hindi nagdadaldal." umu
po siya uli tapos tinupi niya yung papel na sinusulatan niya kanina.
"Uhmm.. ewan ko. H-hindi ko alam eh."
Napansin niya yata napaka-uneasy ko. Sa susunod talaga tatandaan ko, hindi ko na
gagawin yun kay Terrence. Hindi na talaga. I swear.. ayoko na. Ayoko na makita
yung tingin na iyon. Nakakatakot na parang mananakit na lang eh.
"Hey.. sorry. 'Di ko sinasadya kung natakot ka sa akin." sabi ng mahinahon, "Ayo
ko lang ng ginugulat ako kapag nagko-concentrate ako."
"Ahhh... hmm..." hindi ko na alam yung sasabihin ko.
"Anyway, hindi ko na iuutos kay Arwyn 'to. Tutal nandito ka naman at ikaw naman
yung pagbibigyan nito.."
Hindi ko maintindihan yung sinasabi niya. Kaya nakita ko na lang na may kinuha s
iya sa bulsa niya na nakabalot ng puting panyo, at yung isa eh isang box. Then n
agulat na lang ako nung kinuha niya yung kamay ko.
"Kung gusto mo lang malaman, you look better without this.." tinaas niya yung pu
ting panyo at nilagay niya sa kamay ko, may matigas sa loob, "Kung kailangan mo
ng opinion ko, you'll look better with this.." nilapag niya yung box sa kaliwang
kamay ko, "Pero sa totoo lang, you look okay... no matter what."
Nakatayo lang ako doon at nakatingin ako sa kanya. Wala pa rin akong sinasabi. T
inignan ko yung binigay niya. Para akong abnormal.
"Para san 'to???" tinaas ko yung nilagay niya.
Tinapik niya ako sa balikat ko. Tapos ngumiti siya. Mas gumaan yung pakiramdam k
o kaysa nung tinignan niya ako ng masama.
"Let's just say..." nag-isip naman siya...

"It's my way to say I'm sorry." tapos nun, umalis na siya.

***10***
Tinignan ko yung binigay sa akin ni Terrence. Nung nakita ko nasa kaliwang kamay
ko, nakita ko na may box ng contact lenses doon. Then medyo hinigpitan ko yung
hawak ko doon sa puting panyo.. parang alam ko na yung laman ng nasa loob.
I can't help it, pero napangiti na lang din akong mag-isa. Sino ba talaga si Ter
rence Kelvin Quintero 'di ba???
Pumasok na ako sa loob nun. Nakita ko na binabatukan na ni Tjay si Arwyn nun kay
a lumapit na ako at inawat ko. Tingin ko kasi hindi na biro yung ginagawa ni Tja
y eh. Masama talaga yung lagay ng babae na yan kapag hindi maganda ang tulog. Ta
pos ito namang si Arwyn dahil lalaki pa rin naman siya at nagpapaka-gentleman, t
awa pa rin siya ng tawa at hindi na lang pinapatulan si Tjay.
Nagklase naman kami nun. Sa katunayan, nagsimula na yung totoong lessons namin.
Sa chemistry nga, unang homework namin eh ung sino daw ba yung nag came up sa Pe
riodic Table of Elements. Ako naman iniisip ko pa kung sino kasi nabasa ko na ku
ng saan, nung marinig ko si Tjay na nagsusulat na ng sagot niya sa notebook niya
.
"Dimitri Mendeleev." sinabi niya after nabanggit ng teacher namin yung homework,
"Shay, ano bang spelling ng name niya? D-M-I ba sa Dmitri.. or DIMI.. dahil Dim
itri? Tapos may books din nun na spelling ng last name niya may 'Y'.. para sa Me
ndeleyeev.. ano ba yung tama?"
Inirapan ko si Tjay nun, pero yung irap na pabiro. Tinatanong niya ako sa spelli
ng ng pangalan nung kung sino man yun, eh samantalang hindi ko nga kilala.
Anyway, dumating na naman yung kalbaryo namin sa Social Studies. Every year kasi
, may debate na ginagawa sa school para sa mga third year students lang. Ang lag
ing magkalaban, first and second section lang ng third year. Then yung iba, audi
ence. Yung mga 2nd year at first year eh hindi pwedeng manood, kasi hindi nila p
wedeng malaman kung paano nangyayari yung debate. Kaya kinakabahan kami kasi hin
di namin alam. Naririnig-rinig namin na yung mga 4th year ang nagbibigay ng topi
c on the spot, then bibigyan kayo ng sides. Hindi daw mahalaga kung ang side na
naibigay sa iyo eh oppose ka, basta ang purpose eh manalo yung side niyo sa deba
te.
Hindi ako magaling sa mga open speeches. Either feeling ko hihimatayin ako, o na
geend up na walang lalabas sa bibig ko. Si Tjay malakas ang loob niyan pagdating
sa ganyan. Siya pa nga ang nagsasabi sa akin na ang mga activity daw na involve
d ang pagharap sa maraming tao, parang pagkanta ko rin yun sa church choir kahar
ap ng lahat. Sinabi ko naman sa kanya na iba pa rin yung idea. Sa church kahit s
intunado ka at magkamali ka sa kanta, walang tatawa sa iyo dahil... ewan ko.. pa
rang lahat kasi nagkakaintindihan kapag nasa simbahan. At least ganun yung pakir
amdam ko. Pero kapag nasa school ka at nag screw up ka sa school debate, walang
iintindi sa iyo kung may stage fright ka. Mga seniors? Tatawanan ka na lang.
Binigyan naman kami ng enough time para doon. Sabi sa amin, bibigyan kami ng two
weeks para mag-prepare. Tinanong ko nga sa teacher ko kung ano namang kinalaman
ng debate sa pinag-aaralan namin. Lagi naman niyang sagot, sa world affairs daw
, kailangan may voice ka para mangyari yung gusto mong gawin. Oo na lang din ako
eh kahit hindi ko naman alam yung sinasabi niya.
Oh well...

One day nga pala, nahabol ko pa si Terrence kasi naglalakad siya doon sa may hal
lway papunta ng cafeteria. Ayun, typical na naman yung itsura na parang galit na
naman sa mundo. Nagkakataon kasi na tuwing hinahanap ko siya, either wala dahil
may ganito, or wala dahil may ganyan. Hindi pa kasi ako nakakapagthank you sa k
anya doon sa binigay niya.
"Terrence!" narinig na niya yung boses ko nun kaya huminto siya.
"Ano?!?"
Kung babae lang siguro ito, inisip ko na lagi siyang meron.
Dinaan ko na lang sa ngiti. After all, binalik niya yung salamin ko ng maayos na
. Hindi ko na kinailangang magalit 'di ba? Isa pa kung magsusungit din ako sa ka
nya, wala namang mangyayari sa amin. So might as well be nice to him.
"Gusto ko lang mag thank you.." sumabay na akong maglakad sa kanya.
Tinignan lang niya ako nun saglit tapos tumingin na uli siya ng diretso.
"Saan naman?" sabi niya na parang hindi interesado.
"Doon sa pagpapaayos sa salamin ko.. saka doon sa contacts.."
Huminto na siya nun. Magkasalubong na yung kilay niya. Ang tindi talaga ng galit
sa mundo ng kuya ni Tjay.
"Ang hirap niyo talagang intndihing mga babae no?" napatingin na ako sa kanya nu
n, "Tinawanan kita, nagalit ka... nag-sorry ako. Dapat tapos na dun. Tapos ngayo
n nagtha-thank you ka?"
"Eh kasi naman feeling ko yun yung tamang--"
"Well hindi." hindi ko pa natapos yung sasabihin ko, "Dapat lang tanggapin mo yu
ng sorry. Hindi mo kailangang mag thank you."
Iniwan na niya ako doon. Ewan ko kung pumunta ba siya sa cafeteria o ano. Basta
hindi ko na sinundan eh.
Hmph! Sungit!
Nagsimula na yung practice ng basketball. Pati yung ibang sports na hindi ko nam
an pinapanood dahil hindi ko naman naiintindihan. Si Arwyn eh ilang beses na ako
ng niyayaya na manood daw ako one time, pero lagi kong sinasabi na may homework
ako kahit wala. Tapos yun, magpapanic siya dahil behind na naman daw siya sa hom
ework. Baka mag-fail daw siya at kapag nalaman na naman ng parents niya eh ipull
-out daw siya sa team uli.
Dahil nga nakakakonsensya naman na ganun na lang siya ka-worried, sinabi ko na l
ang homework, meaning, may gawaing bahay ako. Saka lang siya nag-settle.
Saturday came, yung unang day ng community service ni Terrence at araw naman ng
pagvovolunteer ko sa Day Care. Iisa lang naman yung gagawin namin at pupuntahan,
pero iba pa yung tawag nila sa gagawin. Si Papa eh walang pasok kaya siya na an
g mag-aalaga kay Mama. Hindi naman dahil sa kailangan ni Mama ng magbabantay sa
kanya all the time, kung anu-ano lang kasi ang naiisip eh.
Then nag-ring yung phone ko, kaya nataranta pa ako. Hindi pa kasi ako nakakapags
apatos nun eh.

"Hello?"
"Wala ka bang balak buksan yung pinto Bible Girl???"
Tinignan ko yung cellphone ko, unknown number. Pero dahil hindi ko naman talaga
alam yung number ni Terrence. Siguro binigay in Tjay yung number ko sa kanya.
"Sandali lang bababa ako."
Nag-hung up na ako doon sa kanya at bumaba na ako para buksan yung pintuan. Naki
ta ko na ang taas na ng sikat ng araw dahil mag-10 na ng umaga nun at pinagpapaw
isan na siya.
"Ano?!? Tapos ka na ba??"
Napaka-ikli talaga ng pasensya niya. Nagpaalam na ako kina-Mama at Papa na aali
s na kami at dumiretso na kami sa simbahan nun. Sa gilid kasi n simbahan yung Da
y Care, at every Saturday may mga kids doon na iniiwan lang ng mga parents nila
either kung walang mag-aalaga, nagbible study. Nagbibigay naman sila ng donation
s sa simbahan. At dahil volunteer nga kami, wala kaming nakukuha. And it's great
, helping. Seriously.
Pagkadating na pagkadating ko doon sa room kung saan kami mag-aalaga ng mga 10 o
r so kids, paalis na nun si Sister Mia. Nakita na nga ako nung mga bata at tumak
bo pa nga yung iba sa akin. May malaking playground lang sila sa likuran na pwed
e silang magtatakbo. Wala naman silang lalabasan kaya walang mawawala.
Nauna akong pumasok, tapos si Terrence eh nanatiling nakatayo doon sa labas. Iba
na nga yung itsura niya nun na parang magkakasakit siya.
"Hey, papasok ka ba?" niyayaya ko na siya nun sa loob, "Tara na!"
"Sige na mauna ka na.."
Nauna na akong pumasok nun. Nagpaalam na si Sister dahil may gagawin yata siya s
a simbahan. Then tumayo na ako doon sa harapan nung mga bata. Nakakatuwa nga yun
g mga yun eh, kasi parang kung iisipin mo, ang liit-liit ng alam nila sa mundo..
then unti-unti na lang napapansin mo duamrami na yung alam nila.
"Okay.. kids.. uhmm.. may bago tayong makakalaro!" kailangan kasi masaya yung bo
ses mo sa mga bata dahil kung hindi ka masya, feeling nila masamang bagay yung k
ung ano man yung sinasabi mo, "Makakasama natin siya every week. Siya si Kuya Te
rrence! I-welcome natin siya ah!"
Nagpalakpakan naman sila at nagtinginan sa pinto. Pero hindi pumasok si Terrence
. Kaya ayun, lumabas pa ako para hilahin ko siya sa loob. Parang alangan pa siya
dahil nakahawak pa siya sa ulo niya.
"Hi." yun lang ang sinabi niya tapos naupo siya doon sa table.
Lumapit naman si Oli sa kanya, short for Noli, isa sa pinaka-cute pero pinakamak
ulit na bata sa Day Care.
"Bakit b-bakit po Terrace ang pangalan mo?"
"Err.. Terrence. Hindi Terrace." ganun lang yung sagot ni Terrence nun.
"Kami rin merong terrace sa bahay. Siguro mahilig ka sa terrace kaya Terrace pan
galan mo no?" lumapit pa lalo si Oli sa kanya. "Bakit..." tumalon-talon pa siya,

"Bakit ang tigas ng buhok mo? Hindi ka siguro naliligo no?"

Nagtawanan yung ibang mga bata nun. Si Terrence eh tumayo na. Nung tumayo nga si
ya, halata mo yung height gap nila. Hanggang sa puwet lang niya yata si Oli, tap
os tumingala lang si Oli sa kanya.
"It's gel..."
Whoa.. talk about hot. Syempre naisip ko na tama na pumasok na ako sa eksena at
mukhang hindi sanay sa mga bata si Terrence.
"Oli.. Oli.. hindi Terrace ang pangalan ni kuya.. TER-RENCE." inulit ko pa uli s
a kanya kaya lang hindi niya talaga makuha, "O sige, kuya TK na lang. Pangalan d
in niya yun."
Tinignan lang ako ni Terrence pero iniwas niya yung tingin niya na parang wala s
iyang pakialam sa sinabi ko.
Sumingit naman si Betty.
"T-cake!" tinaas-taas niya yung kilay niya, "Masarap ang cake 'di ba? Kuya cake
ka pala!"
Parang naiinis na si Terrence nun kasi tinignan na niya ako ng masama.
"Paano ka tumatagal dito?"
"They're good kids. Masasanay ka rin."
"I don't think so."
Then hinihila-hila ni Oli yung pantalon ni Terrence kaya tumingin si Terrence pa
baba. Nung nakatingin na siya, saka lang nagtanong si Oli.
"Kuya Cake, bakit ang laki ng pantalon mo? Saka bakit may bakal dito? Hindi ba i
to yung nilalagay sa leeg ng aso?"
"Uhhmm... hindi ko alam basta nandiyan na yan. Pwede ba bawasan mo naman yung mg
a tanong mo?"
It was one horrible day. Lumabas nga kami doon sa field dahil maglalaro daw sila
, at si Oli eh nakadikit parati kay Terrence. Halata mong naiirita si Terrence k
asi gusto niyang matulog, pero ginigising siya ni Oli. Panay lang ang 'OO' niya.
. at tango.
Nung kakain na kami, nilapag lang ni Terrence yung prutas sa harapan nung mga ba
ta tapos naupo siya doon sa gilid. Kaya ako naman kahit may buhat-buhat pa akong
isa, tumakbo naman ako sa direksyon niya.
"Hey, hindi mo dapat ginagawa yan! Hindi mo rin binibigay yung ganito kalalaki.
. paano kung ma-choke sila?"
"Heimlich Maneuver." yun lang ang sagot niya sa akin.
"Ano ka ba.. hindi mo nakikita yung point. Delikado sa mga bata na kumakain ng m
alalaki. Dahil minsan nalulunok nila ng buo."
"E di ikaw yung magpakain." tumayo siya doon sa kinauupuan niya at papunta na si
ya sa pinto.

Ako naman dahil nakita ko na aalis na yata siya, sumigaw na lang ako. Sabi kasi
ng Mommy niya kailangan niya ito sa scholarship tapos ngayon nag-quit na kaagad
siya?
"Terrence! Terrence san ka pupunta!"
"Kakain ako sa labas!" tapos nag-wave siya ng patalikod, "Sinong sasama?"
Sumunod na lang na alam ko, nagtakbuhan lahat sa kanya. As in lahat, maliban siy
empre doon sa 1 year old na bata na laging katabi ko tuwing nagpupunta ako. Lagi
kasing tahimik yun.
Natawa na lang ako. Na-shock nga si Terrence eh. Muntik pa nga siyang matumba nu
ng nagtakbuhan sa kanya eh. Tapos di ko inaasahan, tumawa na lang din siya.
"Siguro papadeliver na lang ako.. tingin mo bible girl?"
Hindi na siya kasi makakalabas. Paano naman tiyak lahat sasama sa kanya. Kaya ay
un, nakita ko na nag-dial siya ng number sa cellphone niya at tinawagan niya kun
g saan man siya nagpa-deliver.
Nung binaba niya yung phone, tinignan niya yung isang bata.
"Yuck... huwag mong ihahawak sa akin yan ang lagkit ng kamay mo!" iniiwas pa niy
a yung paa niya nun.
"Ang alin po?" tapos humawak sa tuhod niya yung isa.
"Wow great! Ikaw ba maglalaba nito?"
"Uhuh." tumango-tango naman yung bata.
Mukhang hindi nga ako masyadong mapapagod nun dahil halos lahat ng bata, nasa si
de ni Terrence. Halata mong ayaw niya pero hindi naman niya makuhang patulan dah
il nga maliliit yung mga yun.
Then hindi na lang namin inaasahan, nadapa si Gaille, at gumulong pa yung orange
na dala-dala niya.
Tumakbo naman si Terrence nun at tinayo niya kaagad si Gaille. Ako naman tinitig
nan ko lang siya, mukhang under control naman niya. PInagpag pa niya yung tuhod
eh. Mukhang paiyak na kasi si Gaille nun.
"Oh GOD! Waterworks! Huwag kang iiyak.." tapos nataranta si Terrence at nagtitin
gin-tingin siya sa likod niya pero panay bata lang yung nandun, "Huhugasan natin
yung sugat mo.."
Lalong umiyak si Gaille nun.
"Ayoko masakit yun eh!"
"Hindi na.. hindi na pala natin huhugasan. Alcohol na lang.. para..."
Hindi pa niya tapos yung sasabihin niya, lalong lumakas yung pag-iyak ni Gaille.
"Hindi na! HIndi na natin gagalawin yung sugat mo. Ganyan na lang!" tapos kinapa
-kapa niya yung pockets niya, "Wala pa naman akong dalang panyo ngayon."
Naupo siya nun sa harap ni Gaille. Binuhat pa nga niya para iupo doon sa kandung
an niya.

"Hey huwag ka namang umiyak ano eh..." hindi niya talaga alam yung gagawin niya,
"Ano bang gusto mo???"
Lumapit na ako nun dahil parang hindi na talaga alam ni Terrence yung gagawin ni
ya. Nanguha ako ng candy doon sa basket. Tapos umupo ako doon sa inuupuan nila n
ina Terrence. Umiiyak pa rin si Gaille nun.
"Gaille, lollipop gusto mo?"
"Ito oh may maganda ako na stick."
Tinignan ko lang si Terrence. Wala talagang alam sa bata to.
Huminto na si Gaille sa pag-iyak. Haay salamat. Humihikbi-hikbi na lang din siya
.
Then ngumiti siya nun. Sunod na lang na alam ko...
Kinuha niya yung stick ni Terrence.

***11***
Natawa lang ako nun. Alam kong alam naman niya na lollipop ang tawag dun, pero s
iguro gusto lang niya mag-sound na parang bata yung dating.
Maybe Terrence can be mean and snob sometimes, but he's nice by heart.
Nung hapon eh naupo lang kami doon. Dumating din yung delivery niya. Fried chick
en lang pala galing sa KFC. Syempre yung mga bata nakita yung order niya, lahat
tuloy naupo sa tabi niya. Kaya ang trabaho ni Terrence nung kumakain eh himayin
yung chicken para sa kanila. Merong isa ayaw daw nung crust, yung isa gusto lang
yung crust, at yung isa naman eh gusto niya pero kailangan takpan mo pa yung il
ong niya. Siguro nga may point din si Terrence kung bakit hindi siya tumatagal s
a mga bata.
Then after nun, gusto yata ng mga bata na tumakbo ng tumakbo pero hindi namin pi
nayagan dahil kakakain lang din nila. Sabi namin maglaro na lang sila ng puzzle.
Sumunod naman sila. Yung iba nakatulog naman na.
Then out of nowhere, lumapit sa akin si Terrence at pinupunasan niya yung kamay
niya ng napkin. Tinignan ko lang siya.
"Saan ba pwedeng linisin itong.." tinignan niya yung paa niya, "Pantalon ko. Mar
umi na kasi eh."
Panay mantsa na ng candy, ng ketchup, ng lints ng kung anu-ano yung pantalon ni
Terrence. Kaya siguro gusto rin niyang hugasan man lang. Ayaw naman niyang umuwi
ng ganung yung itsura niya. Kung sabagay ako rin naman.
Sa totoo lang, may dala-dala akong bag. Lagi akong may dalang extra na damit. Ka

ya in case man na madumihan ako, hindi ko na kailangan pang problemahin.

"May laundry room dito doon lang sa bandang likod..." tinuro ko naman yung likur
an namin, "Kung gusto mo ako na lang maglalaba niyan. Madali lang naman."
"Uhmm.. uhh.. nah.. ako na lang. Kaya ko naman siguro." parang nahihiya na yung
itsura niya nun.
Lumabas siya doon sa pintuan para tignan kung saan yung sinasabi ko. Then ayun,
napansin na yata niya kung saan pwedeng labhan yung pantalon niya. Lumapit siya
uli sa akin tapos tinanong niya kung may towel daw ba na pwedeng i-wrap sa kanya
kung saka-sakaling lalabahan na niya yung damit niya. Hindi ko naiwasan, pero n
atawa ako. Sinabi ko meron doon sa may taas na mga puting towels.
Mukhang nainis yata siya sa akin eh. Kasi ako naman eh tinatawanan ko pa kasi si
ya.
"Ano namang nakakatawa?"
"Wala lang.." hindi ko talaga mapigilan yung sarili ko nun, "Marunong ka bang ma
glaba?"
"Why do you care?"
Hindi ko talaga maintindihan kung saan siya nagmana. Mabait naman si Tita Jayne
at Tito Kevin. Hindi kaya ampon si Terrence? Oh baka may genetic something sila
na nag-skip ng generation kaya sa kanya napasa yung pagkasungit?
Anyway, nagsismula nang tumakbo uli yung mga bata. Kaya ayun, hinila siya ni Oli
at ni Betty para daw kasali siya sa taya-tayaan. Syempre mabagal tumakbo yung m
ga bata, kaya si Terrence kunwari binabagalan lang din niya yung takbo niya.
Hindi naman nagtagal, hinila naman nila ako. Sumali rin daw ako sa laro nila. Ka
ya lang that time, hindi na taya-tayaan. Tagu-taguan naman daw.
Una syempreng taya eh si Terrence. Kasi siya na ang pinakamatanda, siya pa ang l
alaki. Eh di lahat kunwari eh tatakbo na kung saan magtatago. Ang worst part kap
ag ang kalaro mo nga eh mga 4 years old, 5 years old.. no older than 7, larong b
ata talaga ang mangyayari. Si Gaille nga na may sugat nagtago doon sa isang mali
it na bato. Tinago niya yung mukha niya. Pero kitang-kita naman yung katawan niy
a. Siguro ganun ka nga nung bata, kapag hindi mo nakikita yung taong nasa tagu-t
aguan, feeling mo hindi ka rin nila nakikita. Then yung iba nagtago lang doon sa
likod nung pintuan, at kung saan-saan na kita lang din naman sila. Pati sa ilal
im ng table. Bibigyan ko na sana ng credit, kaso wala namang tablecloth.
Nakita kong nahanap ni Terrence yung iba. Eto pa ang isa sa hindi ko maintindiha
n sa larong tagu-taguan. Kapag nahanap ka, kailangan pupunta ka pa doon sa origi
nal position nung "IT" para lang sabihin mo yung salitang "SAVE."
Ako siguro ang pinakamatagal sa nahanap ni Terrence. Ako kasi yung huli eh. Nagt
ago ako doon sa likod nung room. Hindi naman malayo yun, pero syempre yun lang a
ng decent na taguan. Nahanap ako ni Terrence dun, tapos siyempre nag-unahan kami
doon sa main spot pero naunahan niya ako mag-save. Kaya ayun, taya na ako next
time.
Ganun pa rin nung second time. Kitang-kita mo pa rin yung mga bata. Naisip ko na
nga na si Terrence lang ang pinakamahirap hanapin dito. Si Oli wala man lang ya
tang effort. Nung tapos na kasi akong magbilang nakita ko na nakatayo pa rin siy
a doon sa tabi ko, tapos tinakpan lang niya yung mata niya.

Haay, pakiramdam ko nun mamamatay ako sa kakatawa.

Inipon ko sila lahat. Lahat nag-save doon sa main spot pero si Terrence talaga a
ng hindi ko mahanap. Sinubukan ko doon sa pinagtaguan ko, pero wala talaga. Bina
likan ko na lahat nung pinagtaguan kanina, pero wala pa rin talaga.
Siguro 15 minutes na, hindi ko pa rin siya mahanap. Napagod na ako nun sa kakata
kbo.
"Terrence.. give-up na ko!" hindi ko na talaga kaya nun. Wala pa ring lumabas, "
Hooyy! Terrence ano ba! Panalo ka na! Taya na ako uli!"
Wala pa rin akong nakitang movement nun. Finally, narinig kong parang may bumags
ak sa likuran ko, kaya paglingon ko, biglang may tinamaan yung ilong ko.
"Whoa..." bigla siyang parang nag-matrix effect na exbihition pabaliktad, parang
bending na ewan kasi humawak siya sa sahig, "Huwag ka ngang ganyan kalapit sa a
kin."
Saka ko lang na-realize kung bakit niya ginawa yun. Kasi siya pala yung tinamaan
ng ilong ko. Sa may chin niya. Ang awkward nga eh. Kaya pala siya nag-bend bigl
a-bigla.
Tumayo rin naman siya nung nakaatras na ako. Taops napansin ko, namumula na yung
mukha niya.
"Pagod na ko." sabi niya tapos nakatingin lang siya sa akin ng seryoso.
"Ako rin eh. Taya na naman ako."
"Nahanap mo ko tapos ikaw pa rin ang taya? Di ba dapat tatakbo pa doon--" tinuro
niya yung spot.
"Pero sabi ko give-up na ako."
"Di naman ako nag-surrender. Na out of balance ako doon..." hinihingal na siya n
un tapos tumingin ako sa taas kung saan siya nagtago. Sa taas pala ng puno, "Pan
o ba yan, ira-race kita doon."
Pansin ko na hinihingal na siya nun. Namumula pa yung mukha niya. Napaka-unusual
nga eh.
"Ok ka lang?"
"Yeah." hinihingal pa rin siya.
Then bigla na lang siyang tumakbo, kaya ako eh nagulat at nakitakbo na rin. Nagunahan kami doon sa main spot namin. Yung mga bata nga nagchi-cheer pa nga kung
sinong mauuna.
Si Terrence ang nauuna nun dahil mabilis siyang tumakbo. But in no time, nahabol
ko rin siya at naunahan ko rin naman. Tapos nauna akong nag-save kaya nagtatata
lon-talon ako dahil nauna ako.
"Ikaw na ang taya Terrence! Yehey! Nauna ako!"
In circles kasi yung pagtalon ko nun. Kaya nung pagkaikot ko, nakita kong nakalu
hod na si Terrence, at hawak niya yung didbdib niya.
I swear, nag-panic siguro ako. Kaya ayun, tumakbo ako kaagad sa direction niya.

Saka ko lang nakita na medyo bluish na yung mukha niya. Hindi na red. Ang lalim
na ng paghinga niya.
"Terrence! Hoy! Ok ka lang???" hinawakan ko siya sa balikat niya.
Napaka-ewan talaga ng tanong na yun. Obvious ba na hindi siya ok?
Hindi man lang siya tumingin sa akin. Basta nakaluhod lang siya doon, hawak yung
dibdib niya at nakatingin sa damo. Parang gusto ko siyang ishake ng ishake in c
ase na wala na siya sa sarili niya.
"Tu--huh---Tubig. Bigyan mo--oh ko ng tubig."
Wala na nga siguro ako sa sarili ko nun. Kasi dinala ko sa kanya yung buong pitc
her eh. Wala man lang baso. Kaya uminom siya doon. Then bigla-bigla na lang siya
ng humiga doon sa damo. Mukhang umo-ok na yung itsura niya pero hinihingal pa ri
n siya.
Tinignan niya ako. Shock pa rin siguro ako nun eh.
"Ok na ko. Lagi naman akong ganito. Asthma. Kakatakbo ko kasi." then ngumiti siy
a sa akin nun para siguro hindi na ako kabahan.
Sino ba namang hindi kakabahan kung yung kasama mo medyo blue na yung kulay ng m
ukha???
I swear, that's the last time I'll ask him to run.
***
Matapos nung asthma attack niya, medyo tahimik na siya nun. Hindi ko kasi alam k
ung paano, pero baka may aftermath pa sa dibdib mo yun or something. Wala naman
kasi sa family ko ang may asthma.
Sinundo na isa-isa yung mga bata kaya ang naiwan na lang doon eh ako at si Terre
nce. Si Oli nandun pa rin pero dahil laging late naman yung parents nun na sundu
in siya. Si Terrence hindi niya alam paandarin yung washing machine, kaya kinail
angan ko pa siyang turuan nun.
Kahit alam kong ayaw niya, napilitan din siya. Nakita ko namumula na naman yung
mukha niya, kaya nag-panic na naman ako. Tinanong ko siya kung nahihirapan na na
man ba siyang huminga or what, then saka ko lang narealize na namumula siya hind
i dahil sa nahihirapan siyang huminga, kung hindi dahil nandun ako sa laundry ro
om at naka-boxers lang siya.
Tumalikod nga ako. Actually hindi ko naman napansin. Pinaalala lang niya kaya ak
o nahiya. Kaya sinabi ko lang yung instructions habang nakatalikod ako. Then yun
, umalis na ako ng hindi ko man lang siya tinitignan.
Nakauwi naman ako ng maayos. This time, hinatid ako ni Terrence. Usapan daw kasi
nila ni Tjay na ihahatid daw niya ako everytime na may community service siya.
Ewan ko kung anong pangkukulam ang ginawa ni Tjay sa kapatid niya at napasunod n
iya ng ganun. Tinanong ko nga kung gusto niya pumasok sa loob, pero sinabi niya
hindi na daw at uuwi na siya dahil pagod na rin siya. Tapos naisip-isip ko na ma
buti na lang pala at hindi pumasok si Terrence dahil makikita niya yung nanay ko
na nasa lababo at kumakain ng apples. Binabalatan nga niya yung kinakain niyang
apples eh. Kaibahan lang, yung balat ang kinakain niya. Ako pa yung kumain nung
binalatan niya. Oh God.
Pagkatapos kong maligo at makapagbihis, tinawagan ko si Tjay at sinabi ko yung n

angyaring asthma attack kay Terrence.

"Natakot nga ako kasi blue na yung itsura niya.."
"Nagkaroon siya ng asthma attack?" narinig kong nagulat din si Tjay.
"Yeah."
"Bakit? Ano bang ginawa niya?"
"Tumakbo ng tumakbo. Napagod siguro." totoo naman yung sinabi ko. Mas marami pa
nga siyang tinakbo sa akin.
"Bobo talaga yung Kuya ko. Ilang beses na siyang sinabihan na huwag papagurin yu
ng sarili niya eh. Kapag nagkakaasthma attack kasi yun usually dinadala na namin
sa hospital kasi talagang hindi na siya makahinga. Buti ngayon hindi naman..."
alam ko worried din yan si Tjay, kunwari pa, "Sa susunod ha, pigilan mo siya kap
ag gustong makipaglaro. Baka kasi next time, ma-hospital na naman siya."
"Yeah sure. I don't think gagawin naman niya uli eh."
Nung sumunod na linggo, besides sa problema namin yung speech/debate thingy nami
n sa SocStud, nameet na namin ang among lovable new teacher sa TLE. Lalaki siya.
Usually kapag third year ka at TLE ay isa sa classes mo, either you'll do somet
hing about electricity.. or something about Woodshop.
This year.. we'll do both.
I hate to admit it, pero wala akong talent sa agriculture side. Or stud's side.
Pero kailangan kong itake yun, kahit gusto ko man o hindi.
Uunahin daw namin ang woodshop. I don't mind at all kasi wala pa akong tiyaga ma
g-isip sa voltage this and that.
Inisa-isa sa amin yung mga tools. Yung hammer, yung screw driver.. yung saw.. wh
atever. Tapos tinanong nung teacher namin kung ano daw ba yung iba't ibang klase
ng saw.. tapos si Arwyn naman ang nagtaas ng kamay niya.
Akalain mo yun, may alam pala ito sa mundo.
"Ang iba't ibang klase ng saw... jig-saw.. a-so... la-so..."
"Mr. Velasco wala akong panahon makipaglokohan.."
Saka lang tumigil si Arwyn nun. Pero halata namin nung umikot si Sir, natawa rin
naman siya. Abnormal.
Nung breaktime namin ng hapon, lumabas ako at si Tjay. Hindi pa kami nakakaratin
g sa cafeteria, may lumapit sa amin na babae na mas maliit sa amin ni Tjay. Medy
o marami nga yata siyang pimples eh.
Napaatras nga si Tjay ng kaunti nung makita niya yung girl eh.
"Ulah!" ngumiti naman siya pero parang hindi natural, "Kumusta na?"
"Okay naman." ngumiti din siya, "Si Terrence nakita mo?"
"Hindi eh. Baka pakalat-kalat."
"Ganun.." tumingin siya sa gilid niya, "Pakisabi sa kanya, nag-bake ako ng cake

para sa kanya. Kasi alam mo na.. nakakahiya kasi yung nakaraan."

"Owww yun lang ba.." nag-tap si Tjay sa balikat nung Ulah, "Wala yun. I'm sure n
akalimutan na niya yun."
Bumulong sa akin si Tjay nung hindi nakatingin si Ulah..
"Talagang kinalimutan na ni Kuya yun!" then humarap siya kay Ulah uli, "So anong
plano mo?"
"Wala lang. Gusto ko lang bumawi sa kanya."
"I'm sure makakabawi ka rin sa kanya."
"Tingin mo nasaan siya?"
Medyo malaki yung school namin kaya kapag sinabi mong 3rd year, maraming buildin
g yun. At talagang hindi mo na alam kung saan yung iba. It just so happens, na y
ung class ni Terrence ng 4th year, the same building sa amin, sa taas nga lang.
"Ewan ko eh.. baka doon building sa dulo. Hanapin mo doon." tinuro niya yung mal
ayo.
Paalis na sana yung Ulah nun, tapos pinakilala niya ako. Kaya ayun, umalis na si
ya ng diretso.
Saka lang umirap si Tjay. Ewan ko kung anong saga meron siya doon sa girl na iyo
n, pero parang hindi maganda.
"Sino yun? At bakit ganyan yang itsura mo?"
"Si Ulah. May crush yun kay Kuya since first year siya." irritated na si Tjay nu
n. That time, saka ko lang napatunayan na kapatid niya nga si Terrence.
"I don't see the point. So?"
"Siya yung dapat date ni Kuya. Yung nagkachicken pox? Pustahan pa tayo kaya lang
niyaya ni Kuya yun kasi katulad natin desperate na rin siya makahanap ng date.
Kaya no choice siya kaya si Ulah. Eh nakakaasar yun. Lagi ngang nagpupunta sa ba
hay namin yun tapos hahanapin si Kuya." then tumingin siya sa likod niya, "Last
week nga gusto niya yatang sumama si Kuya sa kanya, sabi ni Kuya sabihin ko daw
may sakit siya ng SARS."
Natawa ako nun. Bakit naman SARS pa?
"Ano bang problema sa kanya?"
"Hello? She's the most annoying person in the world. Magkakasister-in-law na lan
g din ako yung ayos na."
Grabe naman itong si Tjay. Mag-16 pa lang ang Kuya niya at ngayon iniisip na niy
a yung mapapangasawa?
Nung malapit na kami sa cafeteria, nandun na si Terrence kasama si Arwyn. Then l
umapit kami ni Tjay sa kanya dahil ibabalita niya yata yung tungkol kay Ulah.
"Hoy, niligtas lang naman kita. Kung ayaw mo magka-AIDS ng de-oras, umalis ka di
to sa cafeteria."
"Huh?"

"Si Ulah. Hinahanap ka. Ewan ko dun. May cake daw yata ni binake para sa iyo."
Tumayo si Terrence nun sa inuupuan niya tapos tinapon niya yung pinagkainan niya
.
"Anong sinabi mo?!?"
"Sabi ko doon ka sa kabilang building. Tiyak ko hinahanap ka nun. Paano kung mas
alubong ko na naman at hanapin ka sa akin?"
"Bahala ka na. Magsinungaling ka. Sabihin mo may German measles ako, may amnesia
kaya hindi ko na siya kilala.." then nataranta siya, "Basta mag-imbento ka na l
ang."
"Naman Kuya! Tinuturuan mo akong magsinungaling eh yung katabi ko eh.." tumingin
sa akin si Tjay ng nakakaloko, "Amen!"
"Then tell her a real thing." sabi ni Terrence.
"Ano naman?"
"Na.. na girlfriend ko 'tong si Bible girl."
Parehas kaming nanahimik ni Tjay nun. Ako siguro nanigas na sa pagkakatayo ko. N
i-wala ngang naglakas loob all my life na tawagin akong girlfriend eh.
Napansin siguro ni Terrence na state of shock kami ni Tjay. Tumingala lang siya
sa amin as if alien kaming dalawa.
"Ano?!?" sumubo siya ng mashed potato nun.
"Girlfriend?"
"Wala ka talagang alam sa mundo. Syempre, half-lie. Girlfriend lang sasabihin mo
, iisipin niya na mag-syota kami. Pero parang hindi rin tayo nagsinungaling, kas
i girlfriend, meaning kaibigang babae. Alam mo naman yun si Ulah, ibang klase tu
makbo ang isip nun kaya baka magsawa na rin." then tumingin siya sa akin nun,"Hi
ndi naman siguro against sa faith mo yun ha.. Bible girl?"
Parang nawala yung dila ko nun. Tinapik lang ako ni Tjay ng malakas nun sa likod
ko kaya naisipan kong magsalita eh.
"Oh sure. Okay lang naman tumulong." if you put it that way.
"Great. Ngayon umupo ka dito.." tinapik niya yung upuan sa tabi niya, "Baka duma
ting pa si Ulah.."
Tumingin sa akin si Tjay nun, tapos naupo din siya across namin ni Terrence.
"Hoy hoy kayong dalawa ah.."
"Huwag niyong totohanin to!"

***12***
Hindi naman nagpakita si Ulah, thank God. Pero ayun, doon kami kumain ni Tjay sa
table nila Terrence at grupo nila Arwyn. Hindi kasi kami umalis hanggang sa mat
apos yung breaktime dahil ayaw daw ni Terrence na magtake ng chances.
Nagtinginan yung iba sa amin, pero hindi naman lahat. Unang-unang reason siguro
eh dahil hindi sila sanay na doon kami kumain dahil iba yung table namin sa tabl
e nila. Pangalawa, sikat si Arwyn dahil Captain siya ng basketball team kahit sa
ksakan naman ng yabang. Pangatlo eh 4th year na sina Terrence at yung mga classm
ate niya. Usually sa school, magkakasama madalas eh yung mga magkakaklase. Which
is, pare-parehas ng year.
Anyway, dahil two weeks lang ang practice time at Socstud lang ang period namin
na pwedeng mag-sample ng debate, super duper rush na kami. Nakakahiya naman na m
agmessed up ka sa buong 3rd year at 4th year population ng school mo.
One time nga dahil naisipan namin ni Tjay na magpractice ng sabay afterschool sa
bahay dahil nga sa upcoming week na yung debate. Nakaupo kai nun sa carpet nila
at nasa magkabilang direksiyon kami ng coffee table nila. Nagdedebtae kami kung
dapat bang tanggapin ang same sex marriage. Dahil nga may religious concern ako
, doon ako sa against at si Tjay naman kunwari eh sa pro.
Nag-iisip na naman kami ng bagong topic ng pagtatalunan namin nung lumabas si Te
rrence sa kwarto niya at may hawak na can ng soda. Nag-lean siya doon sa may hag
dan nila at nakatingin siya sa amin.
"O sige, debate naman tayo tungkol sa... abortion. Kung dapat gawin na legal."
"Against ako, pro ka."
"Teka, against din naman ako. Ikaw na lang mag-pretend na pro ngayon."
"O sige na nga, game na."
Magsisimula na sana kami nun kaya lang biglang tumawa ng malakas si Terrence kay
a napatingin kami sa kanya ng de-oras. Hindi ko alam kung anong nakakatawa. Tini
gnan ko si Tjay, wala naman siyang dumi sa mukha. Tingin ko naman wala akong dum
i sa mukha dahil kung meron sinabi na sana sa akin ni Tjay. Pero bakit naman tum
atawa itong si Terrence?
"Kuya may nakakatawa ba?" tanong ni Tjay nung napansin na niya yung Kuya niya.
"Wala-wala... sige carry on."
Halata mong pinipigilan niyang tumawa. Namumula na yung mukha niya. Last time na
namula yun, dahil nagsisimula na siyang hindi makahinga hanggang sa naging blue
na. Tapos ngayon eh namumula yung mukha niya, dahil sa kakatawa.
Huminto ako sa pagsasalita nun. Nasa middle na ako ng sentence ko na kailangan n
g abortion dahil paano yung mga na-rape, kaya lang tumatwa pa rin si Terrence.
"Uhmm.. hindi na ko makapag-concentrate." sabi ko kay Tjay.

Itong si Tjay eh tumayo sa pagkakaupo niya at lumapit kay Terrence. Halata mong
naiinis na siya. Wala kasi kaming matatapos kung nakatayo doon yung Kuya niya at
tatawa ng tatawa sa ginagawa namin. Baliw yata ito eh, wala namang nakakatawa.
"Kuya, kung wala kang magawang matino pumasok ka na lang sa kwarto mo. Doon ka n
aman madalas at bakit lumabas ka yata sa taguan mo ngayon? Kasama ba yan sa symp
toms ng hika mo?"
Saka lang tumigil ng pagtawa si Terrence. Seryoso na siya nun. Naasar na naman s
iya kay Tjay eh. Sa totoo lang, parang hindi naman yata tama na inaasar niya yun
g kuya niya dahil may asthma. Kung tutuusin, he can't help it kung meron siya nu
n di ba?
"Well, natatawa lang ako kung paano mag-debate. Same-sex marriage? Abortion? Yea
h.. sure." tapos humakbang siya sa hagdan nun.
"Eh bakit ano bang alam mo? Feeling mo naman superior ka at alam mo lahat! Well
sorry na lang Kuya.. you don't know a thing!"
Kaya lang naisip ko, senior na siya. Which means, alam na niya kung paano yung d
ebate. Kung anong ginagawa. Kasi na-experience na siya. That means, he knows som
ething. So we're probably doing it wrong kaya siya tumatawa. Right?
Nung nakaakyat na siya, naisipan ko namang tawagin siya.
"Terrence saglit lang!" hindi naman malakas yung pagkakasigaw ko, "Pwede kang ma
g-stay."
Nakita ko na napanganga si Tjay sa tabi ko. Pero ayun, hindi ko na lang pinansin
.
"Tama ba yung ginagawa namin? I mean, senior ka. Na-experience mo na kung paano
yung debate. Pwede bang bigyan mo kami ng samples? Kasi naisip ko, baka tanungin
nila kami kung dapat bang iimplement ang divorce--"
Hindi ko pa tapos yung sinasabi ko, sumingit na si Terrence.
"Have you been---?" tapos naghihintay siya ng sagot ko.
For one second, nalito ako. Pero nakuha ko rin kung ano yung tinatanong niya.
"Divorced? Hindi pa naman."
Umupo si Terrence sa hagdan nun. Hindi na siya tumatawa. Seryoso siya, pero hind
i yung seryoso na galit hindi katulad kay Tjay kanina. Parang, you know, kalmado
lang siya. Parang mas Kuya pa ang dating niya ngayon kaysa kanina na tumatawa l
ang siya.
"That's the point. Bakit ka makikipag-argue sa isang tao about divorce when you'
re only in high school? Why would you argue about same sex marriage? Why do you
care so much? Member ka ba ng third sex? Abortion? That's just... worldly matter
. Masyadong general." then nag-isip siya, "Do you deal with that right now?"
"Hindi naman." well, sana naman makakuha ako ng maayos na sagot kaysa naman 'hin
di naman'.
"Teka nililito mo ba kami? Kasi kung sinasabi mo na hindi kami nagdi-deal sa mga
babaeng namromroblema sa abortion, then mali ka. Ang dami-dami na kaya ngayon.
Common na nga sa Pilipinas eh." sumingit naman si Tjay.

"I know. Marami ngayon. Common na. Problema na. But here, tell me, magbigay ka n
g name ng kilala mo na namromroblema ngayon sa pagpapaabort ng baby niya dahil n
a-rape siya?"
Na-gag si Tjay. Wala yata siyang sinabi.
"Tell me one of your gay friends who's planning to get married with a dude next
month."
Wala pa ring nasagot si Tjay. I think I'm getting his point.
"Kaya yung mga juniors, lagi silang namimislead. They always practice, on the wr
ong stuff." wow, talaga bang binibigyan niya kami ng lessons?
"Pero sabi ng teacher namin, debate is something we should start of kung gusto n
aming marinig yung opinion mo.. yung thoughts mo.."
"Here's a thing: Kung yung mga grown-ups ngayon, government officials, religious
figures, and critics can't decide whether we should have gay marriage here, wha
t more can you do? The argument will go on until they reach a compromise. Pero h
abang di pa nangyayari yun, you should start with something you care about. Some
thing small, but you deal with everyday."
Tinaas ni Tjay yung kilay niya. Ewan ko kung bakit parang irritated siya sa kuya
niya.
"Eh kung masyado kang matalino, kagaya naman ng ano?"
"Like.. if we actually learn alot by focusing on books, without doing it manuall
y. Science perhaps."
Sabay kaming sumagot ni Tjay nun. Kaya lang, magkaiba yung sagot namin.
"No." tapos siya naman eh, "Yes."
"Or maybe kung worth it ba na magbayad sa PTA.. pero iba naman nakikita natin"
"Yes." si Tjay nman eh, "No."
Nagtinginan kami ni Tjay nun. Magkaiba yung sagot naming dalawa. Eh samantalang,
dalawang concerns pa lang yung sample na sinabi ni Terrence.
Tumingin kami kay Terrence nun. Ngumiti siya sa amin. Totoong ngiti.
"That's what I thought." tumayo na siya uli, "Ngayon pwede na kayo mag-practice
."
Tapos nun, pumasok na siya sa kwarto niya.
***
It was a compleye dudd. Yung debate namin ni Tjay eh nagiging totoo. Hindi kami
galit sa isa't isa, pero nagpapalitan talaga kami ng opinion.
Well, isa sa pinakanaging-hot kami eh yung focusing in books, not much on labora
tory. Ang side ko kasi, bale-wala kung natututo lang tayo sa books, pero hindi n
aman natin alam gawin. Sabi naman ni Tjay, mas maayos na matuto ka sa librao dah
il kapag marami ka nang knowledge, saka mo yun iaapply. Saka naman ako sasagot n
a sa real world eh panay hands-on, hindi lang libro.

Nagpunta kami uli sa Day Care. This time parang hindi na irritated at nahihiya s
i Terrence. Mukhang kahit papaano, alam na niya yung ieexpect niya. Medyo naiini
s pa rin siya sa mga tanong ni Oli, pero parang wala na lang. Hindi na siya naki
laro ng habulan, kasi alam mo na yung ieexpect mo. Pero nung binuhat nga niya yu
ng isang bata at nakailang balik siya dahil nagra-race kami, napagod siya ng kau
nti at sabi niya hindi daw siya makahinga. Nagpanhinga lang siya, pero okay na.
Dumating na rin yung susunod na linggo. Sabi sa amin sometime between Wednesday
to Friday gagawin yung debate. Basta surprise na lang daw. Sasabihin na lang daw
amin. Lahat nga yata kinakabahan.
Then yung ibang classmate namin eh narinig namin na nagpa-practice din ng debate
. I heard Arwyn talking about birth control. Ewan ko kung parang nagiging Terren
ce ako, pero natatawa rin ako nun. Hindi ko mapigilan. It's pretty stupid really
, na nagsasalita ka as if you're a parent, then hindi naman pala. What'e the poi
nt taking a side, when you don't even know what it's like?
Well, Terrence is so smart after all.
Nung umagang-umaga, may isang 4th year na humarang sa akin sa hallway. On the wa
y na ako nun para sa English Club dahil sinabi na may meeting daw. President ako
ng Club na iyon, kaya kailangan kong pumunta. Nagkatao naman na yung English La
b eh sa taas ng building, kaya maraming 4th year na nagkalat doon. Ang kalat nga
sa hallway nila eh.
"Miss.. Miss.." sabi nung lalaki na humarang sa akin.
Sinusubukan kong umalis doon, pero hinaharangan niya pa rin ako.
"May meeting kasi ako eh, pwede mamaya na lang?"
"Sandali lang ito. Nagco-conduct kasi kami ng survey sa mga students. Kailangan
lang namin yung name mo, saka year mo. Then we'll ask you a couple of questions,
then we're done."
Siguro naman hindi naman masama. Survey lang naman pala.
"Sige na nga shoot."
Okay lang naman siguro na ma-late ako sa meeting. Isa pa, for a cause din naman
ito. Kapag walang nagco-conduct ng survey sa mundo, aba walang mangyayari sa ati
n.
"Okay. Let's start." kinuha niya yung papel niya na nandun sa bulsa niya, "Okay
anong pangalan mo?"
"Shaylie Jimenez. Third year."
Sinulat naman niya yun. Tapos tumingin siya sa akin tapos ngumiti rin naman.
"First question, kung bibigyan kita ng chance to play baseball with me, would yo
u do base 3?"
Napakunot noo ako nun. Hindi ko yata naintindihan. I don't know anything about b
aseball, hindi ko alam kung may guards ba bawat bases.
"Would I do what?"
May tumawa doon sa gilid. Nakita ko na may isa pang lalaki na nakaupo doon sa gi
lid ng room nila. Tumingin yung lalaki na nag-interview sa akin, tapos ngumisi l

ang.
"Second question na lang." nag-flip siya ng page, "Would you be happy if I give
you a chastity belt?"
"A what-belt?"
"You know, medyo out of trend na siya. Pero magiging masaya ka ba kung bibigyan
kita? Kasi yung ibang girls medyo diappointed kung out of trend na ang gift nila
."
Tumawa na naman yung isa. Then ngumiti na naman yung 4th year na nagiinterview s
a akin. Wala pa akong nasasagot. I felt so stupid. Baka iniisip nila na wala pal
ang kwenta na tanungin ito dahil hindi ako nakakatulong sa survey nila.
Hindi niya hinintay yung sagot ko, tapos naghanap siya uli ng tanong na sa tingi
n niya siguro eh masasagot ko. Sana naman alam ko na.
"Gumamit ka na ba ng chocolate syrup?"
"Para saan?"
Tawa ng tawa yung isa. Namamatay na sa kakatawa. Siguro iniisip niya ang ewan-ew
an ko naman kung ganun.
"Hey hold on, Shaylie Jimenez! Naalala kita! Ikaw yung isa sa church choir!" nag
light-up yung mukha nung 4th year na dude, "May right question para sa iyo. Tam
ang-tama..."
Tapos hanap siya ng hanap doon sa papel niya. Until finally, nahanap na niya yat
a.
"Since you're active in church, you know the missionaries right? So.. alam mo ba
gawin yung missionary--"
Naramdaman ko na lang na may umakbay sa akin. More like a friendly thing. Tapos
tinignan ko, si Terrence lang pala.
"Spare her. She's with me."
"Ooh. okay Terrence."
Aalis na sana yung dude, kaya lang tinignan ni Terrence yung papel, bago umalis
ng tuluyan yung dalawa. Umiinom siya ng kung ano nun. Tapos seryoso niyang tinit
ignan yung papel na may pangalan ko. Wala naman akong nasagot eh. Nakakahiya.
Nung wala na yung lalaki, saka lang siya humarap sa akin.
"Saan ka nga pala pupunta?"
Pero wala akong pakialam doon. Ano bang klaseng survey yun?
"Lunatic ba yung 4th year na yun? Oh ako lang? Kasi wala akong alam sa mga tinta
nong niya."
"Huwag mong pansinin yun. Siya ang lunatic."
Pero hindi ako mapakali. Nakakahiya talaga. Sana kahit isa man lang may nasagot
ako.

"Hindi man lang ako nakasagot. Hindi tuloy ako nakatulong sa survey." yumuko ako
nun.
Ngumiti lang si Terrence.
"Actually, hindi yun survey. More like a prank." seryoso na siya.
"Anong ibig mong sabihin?"
"Lahat ng tanong dun, it's trying to prove if you're still a virgin."
Na-shock ako nun. Kaya hindi ko mapigilan nung sinabi kong...
"ANO?!?" tinakpan niya yung bibig ko pero inalis niya rin.
"Yeah. Ano bang tinanong sa iyo?"
"Mali ka naman yata eh. Tinanong niya ako tungkol sa baseball. Eh wala naman ako
ng alam sa sports.."
"Which one? Base 1, 2, 3 or home run?"
Nalilito pa ako nun pero sinagot ko naman siya.
"Base 3."
"Tinatanong niya kung may dude na humawak na sa chest mo."
"Ganun? That's so gross.." sa totoo lang, nakakadiri talaga.
"Ano pa tinanong niya?"
"Something na may kinalaman sa belt."
"Chastity?" tinanong niya ako casually lang.
"Yeah, yun yata."
"Tinanong ka niya kung magiging happy ka doon?" natawa si Terrence, "Yun yung me
tal na binibigay sa mga babae noong unang panahon. To strap around their private
s para hindi sila makapagtwo time sa asawa nila."
Parang ang dami kong natutuklasan ngayon ah. Hindi ko yata alam yun?
"Siguro naman yung chocolate syrup walang kinalaman dito?"
"Nilalagay yun sa body mo then they'll lick it off. Usually they ask for whipped
cream."
Tinakpan ko na yung tenga ko nun. Kung anu-ano na pala yung tinanong sa akin ka
nina!
"As for the missionaries na sinasabi kanina, he was about to ask kung alam mo ba
yung standard position when making love."
"Kadiri naman sila!!" talagang sinigaw ko iyon.
Ngayon alam ko na bakit tumatawa yung lalaki kanina. Kasi kung anu-ano na pala y
ung tinatanong nung lalaki na iyon! Bwisit na iyon! Dapat i-report yun eh!

"He's in gangs kaya ganun. Hindi lahat ng 4th year ganun." sabi niya sa akin. "G
ood thing hindi mo alam yung mga bagay na yun.."
Nag-tap siya sa balikat ko.

"Means, you're on the plus side. My plus side anyway."

***13***
Tinanong ko si Terrence anong plus side na tinutukoy niya. Tapos sabi niya, plus
side daw, meaning, nasa good side daw niya ako. Ayaw daw naman niya kasi na mag
-hang out yung kapatid niya sa kung sinu-sinong mga babae lang daw. Akalain mo y
un, concern din pala kay Tjay?
Nagpunta na ako sa meeting ng English Club. Meeting namin eh tungkol doon sa pin
aplano nilang school play. Dahil ako eh president ng club, isa ako sa mga mag-ju
dge sa auditions. Hindi na rin ako sasali sa play, isa na lang ako sa gagawa ng
props at assistant director ako. Hindi ko pa alam kung original piece ang gagawi
n namin, o baka kukuha na naman kami ng well-known play sa libro.
Nag-test kami sa chemistry. I swear, hindi ako magaling sa chemistry kahit anong
pakikinig ang gawin ko. Nung una eh madali pa dahil panay definitions lang ang
gagawin at magsasaulo ka lang. Nakaka-perfect score pa ako nun eh. Tapos nung si
nimulan na namin yung mga valence electron at shell na yan, ayun na, wala na ako
ng alam. Sunud-sunod kasi yung score ko na 100, tapos yung huli eh 78. Quiz nama
n yun, hindi pa naman major grade.
Napatingin nga si Arwyn sa papel ko eh.
"Anong nangyari Jimenez?" tinanong niya ako dahil hindi siya sanay na nakikita n
a mababa ang quiz scores ko.
Nagyabang pa nga siya eh. Sabi niya siya nga daw na wala sa top 10, naka-75 sa q
uiz. Ano ba yun?!?
Si Tjay naka-100. Sabi ko nga sa inyo top 1 namin yan at magiging valedictorian
namin balang araw. Pero sa ngayon, kailangan ko talaga ng tulong ni Tjay sa chem
istry. Si Arwyn pa man din ang kapartner ko sa lab, at hindi ang pagbagsak namin
g dalawa ang solusyon sa problema ko.
Then isang araw, na-corner na ako ni Mr. Yabang. Sabi niya manood daw ako ng pra

ctice nila. Ewan ko ba kung bakit big deal na manood ako ng practice. Ano bang m
akikita ko sa gym? Yun pawis niya? Wow great.
Ewan ko kung bakit maraming gustong manood ng practice nila. Kasi pagdating ko d
oon, hindi man puno yung bleachers, ang daming tao. Then nakita ko yung mga play
ers na naglalaro na dun sa gitna at pawis na pawis sila. Afterschool na ngayon,
kaya wala nang klase.
Si Tjay eh ginagawa yung lab niya sa chemistry. Sabi niya mabuti na raw na matap
os niya ng maaga, kaysa naman late na. Sabi ko sa kanya na ininvite ako ni Arwyn
na manood, kaya hindi na kami magsasabay umuwi. Nauna na siya sa kanila.
Pagpasok na pagpasok ko doon eh feeling ko out of place na ako. Then nung lumala
kad ako sa harapan para maghanap ng upuan, may narinig akong mga nagcha-chant.
"Lasing ako
Lasing ako
Ito ang paborito ko." then pansin ko panay lalaki yung kumakanta.
"Dumadaan, dumadaan
Sa aking harapan
Babaeng kay ganda ng katawan."
Hindi ko naman pinansin. Alam ko naman kapag nasa gym ka, maraming ingay kang ma
ririnig. Sa mga cheerers pa lang immune na ako eh. Usually kasi nagpa-practice s
ila sa kabilang room kung saan may meeting yung English Club. Sa sobrang hirap n
g school, wala na yata silang pwesto kung saan dapat mag-practice.
Then tuluy-tuloy pa rin yung mga lalaki sa pagakanta.
"Ako man ay iyong lasingin
Ikaw pa rin ang aking gugustuhin
Ang aking paborito ay.. V-I-R.... GIN."
This time, naasar na talaga ako kaya tumingin ako doon sa mga kumakanta. Then na
pansin ko na isa doon sa mga kumakanta eh yung 4th year na nagtanong sa akin sa
survey, at yung tumatawa. Then may kasama pa silang apat na lalaki na hindi ko k
ilala. Kumakanta sila ng kumakanta nung dumadaan ako.
Magsusungit na sana ako kaya lang may humawak sa braso ko.
"Jimenez! Dumating ka!!" then paglingon ko si Arwyn eh medyo pawis na, tapos nak
a-jersey siya.
Aaminin ko, kahit na mayabang yang si Arwyn, cute din naman siya. Katulad ngayon
, naka-jersey siya. Alam kong typical, pero ayos pa rin yung dating.
Mabuti nga dumating siya eh, dahil kung hindi baka nagtatataray na ako doon sa m
ga lalaki. Wala kasing mga modo.
Iniupo ako ni Arwyn doon sa may gilid. Mag-isa nga lang ako doon dahil wala akon
g kakilala. I mean meron din, pero hindi ko naman sila ka-close. Just my luck, n
andun pa ako. Kung hindi lang talaga ako nahihiya kay Velasco na nakailang invit
e na sa akin, wala naman talaga akong balak manood. Inaantok-antok na nga ako da
hil panay takbuhan lang naman at shoot ang nangyayari nung narinig ko na lang na
..
"Whoa... kakatakot!"
Napalingon ako kung sino yun. Nakita ko na nasa baba ng bleachers si Terrence ta

pos hawak niya yung hoodie niya na jacket at tinatakip niya yata sa mukha niya.
At least yun sa paningin ko.
Then nakita ko nasa harap niya si Ulah. Nag flying kiss sa kanya. Hindi kaya yun
yung dahilan at tinakpan niya?
"Actually Ulah busy ako eh.." binaba na niya yung pinanghaharang niyang hoodie s
a mukha niya dahil tumigil na si Ulah sa pag flying kiss niya, "Alam mo yun, sa
scholarships and such. Kasi senior na ako eh. Saka na lang."
"Sige naman na Terrence!" tapos lumapit sa kanya si Ulah tapos humawak sa braso
ni Terrence. "Inimbitahan mo ako sa date di ba?"
Si Terrence naman inalis kaagad na parang nandidiri na hindi mo maintindihan.
"May.. uhh.. sakit kasi ako nun. Wala ako sa sarili ko. Parang kung anu-anong pu
mapasok sa isip ko.."
"Eh bakit ba parang iniiwasan mo ko?" nagpapaawa na siya nun.
"Hindi naman sa ganun... yun nga, marami akong ginagawa."
Parang naiirita na naman siya. Then pagkalingon niya doon sa side ko, nakita niy
a na nakaupo ako doon sa bleachers mag-isa at nakakunut-noo na ako na pinapanood
siya. Natawa na nga ako nun eh, kasi nakakaawa siya na hindi mo maintindihan na
gustong umalis sa pagkakahawak ni Ulah.
Inalis niya uli yung kamay ni Ulah, tapos umakyat doon sa bleachers.
"Saka ano eh.. alam mo na... " sumunod naman si Ulah sa kanya, "Magalit siya." t
inuro ako ni Terrence.
Tinignan ako ni Ulah. Then naalala niya ako. Kasi pinakilala na nga kami ni Tjay
sa isa't isa.
"Hindi ba ikaw yung bestfriend ni Tjay?"
Tumango lang ako nun. Ewan ko ba kung bakit dinadamay pa ako ni Terrence sa kalo
kohan niya. Hindi naman kasali doon.
"Bakit ka naman magagalit kung malapit ako kay Terrence?"
Tinignan ko si Terrence. Tingnan mo ito, magsasabi lang din ng kung ano yung hin
di ko pa alam.
Napansin niya siguro na hindi ako sumasagot, kaya siya na ang sumagot para sa ak
in.
"Si...bib--, si Shay kasi... girlfriend ko."
Nanlaki yung mata ni Ulah sa akin. Ako naman nagulat pa rin ako kahit na matagal
ko nang alam yun. Then si Terrence, naupo doon sa kanan ko. Sa pinakadulo para
wala nang tumabi sa kanya kung hindi ako lang.
Itong si Ulah, ayaw yatang malayo kay Terrence kaya naupo siya doon sa kaliwa ko
naman. Nakapagitna pa nila ako.
"Ikaw pala girlfriend niya.." tinignan niya ako mula ulo hanggang paa pero nakan
giti naman siya, "Anong pabango mo?"

"Uhmmm..."
"Ako kasi bumibili ng pabango niya. Regalo ko sa kanya lagi." sabi ni Terrence t
apos bumulong siya sa akin,"Pwede bang paalisin mo yan?"
Hindi ako makasagot nun dahil nga katabi ko si Ulah. Kung sasagot man ako, kaila
ngan ibulong ko pa. Panay nga ang tanong ni Ulah eh, ano daw bang hobby ko, ano
daw bang favorite kong ganito at ganyan.
Ulah's nice. Hindi siya katulad nung ibang girls na kapag sinabi ng guy na gusto
nila yung isang girl eh girlfriend niya eh nagtataray na. She's really nice.. b
ut she's also annoying. Kaya siguro ayaw rin siyang sabihan ng masakit na salita
ni Terrence dahil mabait naman siya, nakakairita nga lang.
Panay ang tanong niya habang nanonood ako mag-shoot si Velasco. Half listening n
a nga lang ako eh. Sagot na lang ako ng sagot sa mga tanong niya kahit hinid ko
na alam yung mga pinagsasasagot ko.
Then itong si Terrence, finally siguro may peace of mind na siya, nilabas niya y
ung sketch pad niya at nag-drawing. Tumingin ako uli doon sa mga naglalaro ng ba
sketball, then doon uli sa sketch pad niya. Marunong pala siya mag-drawing?
"Marunong ka?" tinuro ko yung dina-drawing niya.
"Obvious ba?"
Tingnan mo ito, matapos mong tulungan nagsusungit pa. Half the time na nandun ak
o nun, panay ang tingin ko doon sa sketch niya. Ang galing nga niya eh. Hindi na
ako nagtanong kasi baka isagot niya lang sa akin eh, 'obvious ba charcoal?!?'
Natapos din yung practice. Nagsitayuan na lahat at ako rin eh tumayo na. Si Arwy
n eh lumapit na kung gusto daw niyang ihatid niya ako, hintayin ko lang daw siya
at mag-shower siya. Sabi ko naman, kailangan ko na umuwi at hindi na kailangan
na ihatid pa niya ako.
Itong si Ulah, nalaman niya yata na uuwi ako mag-isa, kaya ayun, nag-offer na sa
sama daw siya sa bahay nila Terrence at may itatanong daw siya na project kay Tj
ay. As far as I know, gusto lang niyang makasabay umuwi si Terrence.
"O sige pala una na ko ah.."
Nakababa na ako nun sa bleachers pero sinundan ako ni Terrence. Siguro iniisip n
iya na hindi talaga siya lalayuan nung babaeng yun. Kaya ayun, nag-isip na naman
ng palusot.
"Actually, ihahatid ko si bib--" then parang nainis siya dahil lagi siyang nagka
kamali, "Si Shay!!" then napaatras ako eh, "Pupunta muna ako sa bahay nila."
"Great!" sabi naman ni Ulah at nakatodo ngiti na naman siya, "Okay lang ba na su
mama ako sa bahay mo Shay? Hindi ko pa kasi nakikita yung bahay mo eh. Okay lang
ba?!?"
Dahil hindi naman masama, pumayag na ako. Nakita ko na hinawakan ni Terrence yun
g ulo niya, na para bang sumasakit na hindi mo maintindihan.
Kaya ayun, napilitan si Terrence na ihatid ako kahit hindi naman yun ang pakay n
iya. Palusot na nga lang, pumalpak siya. Wala tuloy siyang magawa kung hindi ila
kad kaming dalawa ni Ulah. Malapit lang naman yung bahay, walking distance lang.
At all the time na naglalakad kami, hindi tumigil sa kakasalita si Ulah. Kesyo b

ahay daw nila eh ganito, at bahay niya eh ganyan. Actually hindi na ako nakinig.
Parang naiintindihan ko na si Terrence kung bakit gusto nga niyang iwasan yung
girl. Grabe eh. Walang tigil!!!
Dumating kami nun sa bahay, tapos sabi ni Ulah eh aalis na siya. Nauna niyang si
nabi yun, then si Terrence eh nakakita ng pagkakataon eh sabi niya mag-stay daw
siya. Nahihiya na yata si Ulah na magsabi na mag-stay siya, kaya umalis na nung
nahatid niya ako sa gate.
Sumama si Terrence sa loob ng bahay. Magpapatagal lang daw siya ng kaunti hangga
ng sa wala na si Ulah.
"Grabe yung babae na yun! Naaasar na talaga ako! Kung hindi lang babae yun baka
nasaktan ko na yun!"
"Hoy OA ka.. babae pa rin yun. Hindi ka dapat ganyan magsalita."
"She's getting into my nerves! That... dweeb!" sobrang asar na asar na talaga si
ya.
Then pagpasok na pagpasok namin sa bahay, sumigaw na ako kay Mama na nandun na a
ko. Kasi baka nasa itaas yun. Si Papa tiyak wala pa dahil may pasok nga siya.
Si Terrence ngayon lang nakapunta doon. Kaya medyo ilang pa siya. Ang bagal nga
niya pumasok eh. Naupo lang siya doon sa couch namin, at nilabas na naman yung s
ketch pad niya.
"Gutom ka ba? O baka nauuhaw ka?"
"Tubig na lang." pero hindi man lang siya tumingin sa akin.
Pumunta ako sa kusina nun para ikuha siya ng tubig. Kalalabas ko pa lang ng baso
eh narinig ko na nag-ring yung landline phone namin. Then narinig ko si Terrenc
e na nagtatanong kung dapat daw ba niyang sagutin, kaya sinabi ko na sagutin na
niya.
Nung pinapakinggan ko dahil nag-hello na siya, ito yung nasagap ko...
"Bakit ako tinatanong mo kung sino? Ikaw nag tumawag.. sino ka ba?"
Then maya-maya lang, teka lang narinig ko na sinabi niya..
"Si Terrence kaibigan niya. Bakit? Sino ka ba? Teka nga tatawagin ko!" talagang
pabalang yung sagot niya.
Ganito ba to sumagot ng phone? Lumapit na ako dahil inaabot na niya sa akin yung
phone. Inabot ko rin yung tubig sa kanya.
Tinanong ko kung sino, then sabi ni Terrence ang bastos bastos daw.
"Kaibigan lang daw naman pala ako eh boyfriend mo daw siya!"
Yung boyfriend ko??? Naman!
"Hello?"
"Sino ba yung sumagot na yun na akala mo kung sino at walang modo! Nakakaasar na
ah!"
Nilayo ko sa tenga ko yung phone. Kilala ko na kung sino ito.

"Oh my God ikaw ba to?"

"Oo ako na Shay. Huwag nang mag-inarte..."
"Na-miss ko na boses mo! Kailan ka pupunta dito?"
"Ikaw rin na-miss na kita. Pupunta na ako diyan. Surprise na lang. May ibibigay
nga pala ako sa iyo. Hintayin mo na lang.. favorite mo yun tiyak.."
"Ganun! Talaga! I love you Ran!"
Then si Terrence, tumayo na. Uuwi na daw siya. Badtrip daw kasi eh. Nawala daw c
oncentration niya. Tapos tiyak naman daw wala na si Ulah.
"Saka ayokong marinig yung mga pagka-mushy niyong dalawa. Masuka pa ko diyan sa
boyfriend mo."
Tinakpan ko yung phone para hindi marinig yung sinasabi ko. Tumingin ako kay Ter
rence nun..
"Tangek! Sabi lang niya boyfriend ko siya kasi nainis din siya sa iyo! Si Ran 't
o.." tinuro k yung phone..

"Pinsan ko."

***14***

Nung sinabi ko kay Terrence na pinsan ko lang talaga si Ran, sinabi niya na uuwi
na daw talaga siya. Mukhang wala lang naman sa kanya. Actually ito nga yung sin
abi niya nung palabas na siya ng pintuan...
"Ano naman ngayon kung pinsan o boyfriend mo siya? Kahit nga asawa mo pa o siame
se twins kayo baka wala rin akong pakialam eh."
Sasabihan ko sana nun si Ran na mag-hold dahil nga aalis na si Terrence, pero sa
bi ni Terrence eh huwag na akong mag-abala kaya umalis na lang siya ng hindi ko
man lang sinabayan. I don't think he cared that much, so hinayaan ko na. Kinausa
p ko na lang si Ran dahil ilang buwan na rin akong walang balita sa kanya.
4th year high school na si Ran, katulad ni Terrence. Kapatid ng Papa ko ang Momm
y ni Ran kaya iba ang apelyido niya. Mayaman nga si Ran kung titignan ko eh. Lag
i lang niyang sinasabi na hindi daw kahit halata naman. Retired US Army reserve
officer yata yung stepdad niya pero Filipino. Kaya ayun, malaki ang pension. Yun
g real dad niya, may pamilya. Nung una kasi, hindi alam ng Mommy niya na married
pala yung tatay niya. Kaya nung pinanganak siya, isinunod sa apelyido ng tatay
niya. Pero ngayon ayos naman na, married na ang Mommy niya at tiyak naman masaya
na sila sa stepdad niya. Hindi ko pa nga lang nami-meet. Nung nagpunta kasi kam
i sa kanila nun, nasa US pa yung stepdad niya. I know he's bald, kasi sa picture
s.
Sabi niya tumawag lang daw siya kasi nga nabalitaan niya na magkakaroon na daw a
ko ng kapatid. Kaya sinabi ko na yun nga, meron na. Dumating naman si Mama, at s
ila na nag-usap. Hindi ko na nakausap uli si Ran dahil umakyat na ako sa taas.
Nung dumating yung Wednesday, hindi na surprise nung sinabi na mamaya na daw may
assembly kami para sa junior debate. Ewan ko ba, bumilis yung tibok ng puso ko
eh. Hindi yung debate mismo ang nagpakaba sa akin, kung hindi yung idea na hahar
ap ako sa maraming tao. Si Tjay nga parang wala lang, iba yung pinagkakaabalahan
eh.
"Hoy Tjay, bakit parang busy ka yata?"
Nag-iisip siya nun na hindi mo maintindihan. Seryoso, pero parang hindi naman pr
oblemado. Tumingin lang siya sa akin tapos nag-lean siya doon sa desk niya. Now
that's Terrence-like. Minsan may mga actions kasi si Tjay na, kahit alam mong la
laki yung kapatid niya, may resemblance pa rin.
"Ano kayang magandang pa-birthday kay Kuya?" tinanong niya ako nun pero parang s
inabi niya lang out loud.
"Magbibirthday si Terrence?"
"Oo nga eh. Not til Friday. Nag-iisip lang ako ng regalo alam mo yun? Usually ka
si kapag birthday nun wala naman siyang plano.. aalis lang. Babalik gabi na."
"Eh ayun naman pala eh, may tradition na siyang susundin." natawa ako nun. Paran
g di ko kasi maimagine si Terrence na nagce-celebrate ng birthday niya.
"Hindi yun, gusto ko maiba naman. Kasi tuwing birthday ko, kahit ganyan yang si
Kuya, thoughtful naman yan. Kung hindi ako iti-treat kung saan, bibigyan ako ng
regalo. Samantalang ako wala lang." tumingin siya sa akin, "Tingin mo magpa-par
ty ako sa bahay? Iinvite ko yung mga classmates niya?"
"Tangek! Baka ikagalit ng Kuya mo yun! Isipin mo na lang, si Terrence ang pinaguusapan dito hindi si Arwyn. Kung si Arwyn gusto ng attention, si Terrence ayaw.
"

Teka sa akin ba talaga galing yun? Parang mas kilala ko pa si Terrence ngayon ka
ysa dati ah!
Nag-iisip na rin ako nun. Kung si Tjay nga na kapatid na ni Terrence eh nahihira
pan na mag-isip ng ireregalo, ako pa kayang bestfriend lang ni Tjay? Sure thing
mahirap nga mag-isip, kasi napakamoody ng tao na yun. Hindi mo maintindihan. Min
san masayahin naman, minsan parang ewan. Mas madalas lang yung ewan.
Then finally, nakaisip yata si Tjay kasi muntik na akong tumaob sa upuan ko.
"Alam ko na!" sumigaw siya tapos humawak siya sa kamay ko, "Bakit hindi na lang
tayo magluto para sa kanya?!? Lahat ng paborito niya! Di ba? Mahilig naman kumai
n si Kuya eh. Mabilis lang ang metabolism kaya hindi halata. Ano?! Okay ba?"
Mukhang okay naman. Hindi naman siguro masama yun. Parang sinabi lang ni Tjay na
maghanda na lang tayo sa birthday niya.
"Magdala ka na lang ng pang-overnight ayos na.." sabi niya tapos kinuha na niya
yung gamit niya.
Nung lumabas na siya ng pintuan, saka ko lang naisip... teka nga...
Overnight??? Anong klaseng luto ba ang gagawin namin???
***
Last period na namin gagawin yung debate bago mag-uwian dahil baka daw gabihin k
ami. Kaya ayun, naurong yung mga classes namin ng hapon. Nauna yung TLE, then Va
lues, tapos Gym a.k.a P.E. class. Pinakuha sa amin yung mga gamit namin dahil il
a-lock daw yung girls locker room. May track meet kasi that time, kaya yung mga
girls na nasa track eh kasama yung coach na laging nagbabantay sa lockers. Kaya
ayun, sarado. Sabi lang sa amin eh pwede daw kaming magbihis at mag-shower sa lo
cker room ng mga guys, pero paunahin daw kami. Hello? Hindi kami pwedeng magsaba
y lahat. Kaya ayun, ayos lang daw sa mga guys as long as hindi daw mag-snoop yun
g mga girls.
Volleyball yung lesson namin. Dahil marami kami sa class, may naunang batch na m
aglalaro, at merong lang susunod. Sa second batch ako napunta ng girls, at yung
mananalong team ang makakalaban naman ng team ng guys na nanalo.
Hindi ako magaling sa volleyball. Actually kapag nag-serve nga ako di umaabot sa
net. Pero hindi naman ganun kasama, dahil kapag malapit ako sa net eh nakakatir
a naman ako at pumapasok na sa net. Pero hindi naman ako ang pinakamagaling sa t
eam. Mahirap talaga kapag hindi ka athletic. Nakakahiya eh.
Unfortunately kahit na nandun ako sa team, nanalo pa rin kami kaya kami yung nak
alaban ng mga guys. Ang lalakas nila mag serve at spike pa, kaya umaabot sa liku
ran. Tawa lang sila ng tawa dahil lagi silang nakaka-score. May isang time nga n
a nag-serve yung isa at tinamaan pa ako sa ulo. Gusto ko sanang mag-disappear do
on sa spot kasi nagtawanan sila eh.
We did okay. But not good enough. Umabot lang kami hanggang second set dahil par
ehas na game eh nanalo yung guys. Pawis na pawis na nga kami nun dahil mainit na
nga, tapos naglalaro pa kami. Parang hindi na ako makakahindi sa shower.
Sabay-sabay kaming lahat. Ayaw ko na nga tumabi kay Tjay nun dahil baka mamaya a
moy pawis na ako. Hindi kasi nanalo yung team niya, kaya hindi naman siya pinagp
awisan di tulad ko. Nagpunta kami nun sa locker rooms at syempre, nag-shower. Yu
ng mga guys nun eh nasa labas dahil naghihintay sa amin. May dala-dala lang kami
ng mga damit na pampalit.. at kanya-kanyang stalls na kami. Ayun, nagbihis na ka

mi lahat.
Yung mga guys yata naiinip na eh..
"Ano ba yan 68 years na!!" narinig kong may sumigaw doon sa labas.
Yung iba nga nang-aasar pa na sisirain daw nila yung pinto at titignan daw nila
yung view sa loob. Alam naman naming biro lang, pero kapag tinotoo nila yun, ewa
n ko na lang. Marami kasing mga naka-undies lang doon eh.
Katulad ng gym, amoy pawis yung locker room ng guys. Sa girls kasi ang bango eh.
Ewan ko ba. Ang dami nga naming mga seremonyas nun, powder dito, pabango diyan.
. at make-up din. Pero ako hindi nagmake-up so sila lang.
Kasama ko sina Tjay at yung ibang mga babae na lumabas ng locker room. Syempre a
kala nung mga guys tapos na kami, kaya lang hindi pa tapos yung iba kaya hindi p
a sila nakapasok. Naghintay pa sila ng 10 minutes or so, bago sila sumigaw uli a
t baka daw may babae pa sa loob. Ang bibilis nilang tumakbo, kasama si Arwyn na
inamoy pa nga yung buhok ko.
Nung nakalabas na kami, dapat babalik na kami sa room at hintayin na lang yung g
uys dahil pupunta na kami sa assembly. Then kinabahan ako, hindi dahil sa debate
, kung hindi dahil may nakalimutan ako sa locker room ng guys.
"Ano yung naiwan mo? PE uniform mo?"
"Worse. Undies ko."
"ANO?!? Bakit mo iniwan?!? Panay lalaki doon ah! Paano kung nakita nila yun???"
Hindi na niya kailangang ipaalala yun kasi alam ko na iyon. Hindi ko naman kayan
g bumalik pa doon dahil panay lalaki. Saka malalaman nila na sa akin nga iyon. E
h di ang balak namin ni Tjay eh may sneak in na lang kapag wala nang tao sa loob
at kunin yung naiwan ko.
Hindi kami nag-stay sa labas dahil obvious nga iyon. Doon lang kami sa gilid at
naghintay kami na matapos sila. Ang ingay mag-shower ng mga lalaki kaya nung tum
ahimik na eh alam naming tapos na sila. Pinatagal lang namin ng kaunti dahil bak
a may naiwan pa sa loob. Sabi ni Tjay eh pumasok na ako sa loob at kunin ko na,
at siya na lang daw ang look-out sa labas in case na may bumalik na mga lalaki.
Ako naman, nagtiptoe doon sa loob. Sa bandang dulo kasi ako naligo, kaya kailang
an pumunta pa ako doon. Kaya lang nung napunta na ako doon sa dulo, narinig ko n
a lang may nagsabi na..
"What the hell---"
Pagtingin ko nun, nakatayo si Terrence doon sa harapan ko. May hawak siya na rol
ler ng tissue handle at sa dulo nun eh nakasabit yung strap ng bra ko at yung la
dy boxers ko. Nagulat din siya nung nakita niya ako.
"Anong ginagawa mo dito?"
Sabay pa kami nagsalita nun. For a minute or two, walang nakasagot kaagad.
"Coach's aide ako. Counted as community service. Pumasok ako kanina lang nung na
ndito pa yung mga 3rd year." tinignan niya ako mula ulo hanggang paa, "Ikaw anon
g ginagawa mo sa locker room ng mga lalaki??"
"Uhmm ano.." na-mental block talaga ako nun.

Nagsuspetsa na siya nun. Parang alam na niya eh. Pero si Terrence naman yan, kuy
a ng bestfriend ko. Hindi naman siguro masyadong nakakahiya di ba?
"Sa iyo 'to noh?" tinaas niya yung tissue roller kaya parang nakasabit doon na h
awak niya.
Hindi na ako makatanggi, kaya might as well aminin ko na.
"Uhh.. yeah." tumango naman ako, nakakahiya pa rin, "Dito kasi kami pinag-shower
kanina. Naiwan ko kasi. Ayoko namang makita nila kaya nagsneak in na ako kasi n
akakahiya naman.."
"O siya, ito na yung bra mo at..." tinignan niya yung rack, "Whatever you call t
hat." tinuro niya, "Normal lang yan. I have a sister, so sanay na ako. It's not
like it's new or something."
Lumapit naman ako para kunin ko. Hindi pa niya naabot ng maayos eh narinig ko na
lang na...
"Terrence kailangan nating i clear out yung mga lockers doon sa---" tapos nakita
niya kaming dalawa na nakatayo doon at hawak ni Terrence yung tissue roller kun
g saan nakalagay yung lady boxers ko at bra. Kung titignan mo nga sa malayo, par
ang hawak lang niya.
"Uhmm.. Coach... ano.."
Pumasok si Tjay nun. Alam kong sinubukan niya yung best niya na pigilan, pero pa
rang walang nangyari kasi nakatingin siya nun na parang nagso-sorry.
"It's not what it looks like.."
Mag-eexplain na sana kami nun. Pero parang sa sobrang gulat nung coach eh.. tinu
ro niya yung pinto at parang out of words na siya.
"Kayo.... dalawa..." parang bulol na hindi mo maintindihan.

"Mag report kayo sa Guidance Office. Ngayon na!!"

***15***
Nilagay ko na sa bag ko yun at nagtinginan kami ni Terrence. Mageexplain na kami
kaya lang pinalabas na kami at sa Guidance na lang daw kami mag-explain. Parang
wala si Coach na panahon para makinig sa amin. Sabi niya eh pumunta na daw kami
doon at itatawag daw niya yung nakita niya sa conselor.
I wonder kung anong iniisip niya.
Nung nakalabas na kami doon, hindi pinasama si Tjay sa Guidance dahil nagtatanon
g lang daw siya ng schedule ng games sa labas ng locker room. Kahit ganyan yang
si Tjay, ang bilis gumana ng utak kapag emergency. Kaya kami lang talaga ni Terr
ence ang pinagrereport doon at mukhang seryosong-seryoso si Coach. Pinaderetso n
a si Tjay sa auditorium dahil sa debate, at yun naisip ko na kung magtatagal ako
doon sa Guidance eh isa siguro ako sa makaka-zero doon sa performance na yun.
Naglalakad na kami sa may hallway tapos panay ang tingin ni Terrence sa kisame n

a parang hindi mapakali na hindi mo maintindihan. Ayun, galit na naman na hindi

mo maintindihan.
"Ano ganun-ganon na lang pala?!?" sabi niya tapos parang kung may tao siguro sa
harapan niya nasuntok na niya, "Ngayon pupunta pa ako sa Guidance!" tumingin siy
a sa akin.
"Whoa easy ka lang baka atakihin ka sa puso!" sinubukan ko mag-joke kasi napakah
igh blood naman nitong tao na ito.
Tinignan niya lang ako ng masama.
"Hindi ako nakikipagbiruan!" tapos binilisan niya yung lakad niya. "Sa tingin mo
naman nakakatawa yun?"
Sabi ko nga eh, seryoso siya.
I mean, bakit ba ganyan na lang siya ka-problemado? Gaano ba kahirap ibigay yung
side mo ng story at sabihin mo yung totoo? Bakit ba masyado siya kung mag-react
kung alam naman niyang hindi kami guilty?
Teka, guilty ba kami ng ano?
Nakarating na kami ng Guidance at hindi na kami kumatok dahil mukhang ineexpect
naman na kami nung conselor. I mean, nakatawag na siguro yung coach namin. Kaya
ayun, pinapasok naman na kami kaagad at si Terrence eh hindi pa nag li-lo yung p
agka-badtrip kaya tinapik niya ng malakas yung upuan kung saan siya pinapaupo ka
ya muntik pang natumba.
"School property yan Mr.---" sabi nung Counselor.
Hindi sumagot si Terrence. Nakaupo lang siya doon. Arms folded up front, nakatin
gin sa sahig at magkasalubong yung kilay.
Ako na nga yung sumagot eh. Kasi mukhang wala siyang balak.
"Quintero. Terrence Kelvin Quintero." tapos umupo ako ng maayos, "I'm Shay nga p
o pala, Shaylie Jimenez."
Nag-lean sa table yung counselor at mukhang hindi naman siya galit. The way she
looked at us she seems... friendly. Mukhang hindi naman siya nangangain ng tao n
a nagpupunta doon.
Ngumiti siya, pero pagkatapos nun nagseryoso rin naman siya.
"Tumawag dito si Coach Pinaglabanan at ni-report niya yung nakita niya sa locker
room ng mga guys."
Then hindi pa tapos yung Counselor eh nag-react na kaagad si Terrence.
"I have nothing to do with her? Anong klase siya?!?"
"Mr. Quintero.." tapos parang nag-motion siya na mag calm down si Terrence. Grab
e pala itong tao na ito?!?
"I know.. I know.. sa generation niyo ngayon uso na yan. Everybody wants to try
something different."
Sasagot na naman si Terrence kaya lang tinignan ko siya. Hindi kasi maayos na ka
usap eh, kaya nung tumingin siya, parang sinasabi niya na ako yung mag-try. Para

ng iba kasi yung kinahahantungan eh.

"Ang totoo po nun kasi---"
Pero katulad ni Terrence, pinahinto din ako. Patapusin daw muna siya. Bibigyan d
aw niya kami ng time para ma-explain daw yung side namin. Nag-continue lang siya
sa paglelecture sa amin.
"Alam ko naman ang mga teenagers ngayon.. confused yan. Hindi mo malaman yung ku
ng anong gusto..."mahinahon na yung pagkakasabi.
"Heck I'm confused.. halata ba?!?" sarcastic yung pagkakasabi ni Terrence nun.
Tinignan lang siya ng counselor. Pero wala namang sinabi. Basta parang binibigay
lang niya yung pangaral niya. Ganito ba talaga sa Guidance? Actually, hindi pa
ako napunta dito. It's something new.
"Itong mga ganitong bagal eh dapat i-deal seriously... hindi dapat tinotolerate.
Kung kailangan niyo ng advice, you can always come to me. Hindi niyo naman kail
angan itago sa inyong dalawa lang yun."
"Wala naman kaming ginagawang masama ah!" binaba niya yung fist niya doon sa tab
le dahil napapagod na yata siya makipagreason out.
"Actually po, pumasok po ako doon dahil nga po yung undies ko.."
"Sinabi na sa akin ni Coach. Hawak ni Mr. Quintero yung undies mo. At nandun pa
kayo sa loob ng locker room. It turned out that it's not right Mr. Quintero. Pub
lic school tayo all right, pero we're more likely following the catholic values.
That's a sin Mr. Quintero," nag-nod siya kay Terrence tapos tumingin siya sa ak
in, "At hindi niyo dapat ginagawa yun. It's not right."
Super duper asar na asar na si Terrence nun. Tapos tumayo na siya sa pagkakaupo
niya dahil hindi na niya siguro ma-take yung sinasabi niya.
"Pwede po ba makinig kayo sa amin? Lagi niyo sinasabi na patapusin ka muna pero
hindi niyo po kami binibigyan ng chance na makapagsalita eh! Now, well let's see
.. kung hindi kayo naniniwala na wala kaming ginagawa in that freaking locker ro
om, go run some tests! Pelvic whatever. But I'm not going through it!"
"Of course you won't. Lalaki ka Mr. Quintero." tapos seryosong-seryoso na yung c
ounselor nun, "Yun na nga yung point ko kanina pa. It's a sin. Dalawa lang ang n
ilikha ng Diyos na kasarian. Walang pangatlo." tumingin sa akin yung counselor,
"At alam ko na nagiging mabuti ka lang na kaibigan kay Mr. Quintero, Ms. Jimenez
. Alam ko tinutulungan mo lang siya na maging masaya sa mga nararamdaman niya."
Nagtinginan kami ni Terrence nun. This time, parang lalo kaming naguluhan ni Ter
rence.
"May stages tayo sa buhay na nalilito tayo sa kasarian natin. At yun siguro ang
stage mo ngayon Mr. Quintero. Pero ang pagsusuot mo ng undies ng babae won't mak
e you one. And by giving him one Ms. Jimenez doesn't help him either."
Na-choke ako nun. Si Terrence, napaupo sa upuan niya tapos kung kanina galit siy
a, ngayon naman bigla na lang tumawa ng tumawa. As in yung tawa na totoo.
"Uhmm... parang mali po yata yung view niyo.."
I was expecting something different. And I guess si Terrence din. Iniisip namin
na baka ni-report ni Coach eh we're doing something, you know, sexual, kasi yun

naman talaga ang unang papasok mo kapag nakakita ka ng undies, tapos dalawang st
udents, a guy and a gal, alone sa locker room.
And now may another angle pa. Third sex?
"Oo. Sinabi sa akin ni Coach na nakita daw niya at narinig na sinosoli na daw ni
Terrence yung underwear mo. Ngayon, kung nanghihiram siya sa iyo Ms. Jimenez da
hil curious siya sa mga bagay na pambabae.. well hindi naman yata tama yun. You
should very well realize Mr. Quintero that you're a man, and will always be one.
"
Tawa pa rin ng tawa si Terrence. Namumula na naman yung mukha niya at hawak niya
yung tiyan niya. Tingnan mo nga naman ito, ang bilis magbago ng mood.
"Teka lang po.. teka lang.." sabi ko tapos tumingin na sa akin yung counselor, "
Mali naman po kayo eh. Hindi naman po ganun yun. Ang totoo po kasi, naiwan ko po
yun doon sa locker room nung nag-shower kami after nung P.E. class namin. Nahih
iya lang po ako pumasok doon kasi maraming guys kaya nag-sneak na lang ako nung
tapos na sila. Ayoko naman po kasing may makakita. It turned out, Terrence was t
here, eh nakita na niya. Ibinabalik lang po niya sa akin yung underwear ko. Kaya
ayun.." mahinahon naman ako, bilib din ako sa sarili ko eh, "I swear we're not
doing anything wrong."
"Oh." sabi lang nung counselor nung narinig niya kami, "So you mean, kinukuha mo
lang doon dahil doon ka nag-shower? Bakit doon?"
"May track meet po kasi yung coach ng girls. Yung nagbabantay po sa locker room
namin. Kaya naka-lock yun. Sabi pwede daw po kaming gumamit doon. Misunderstandi
ng lang po."
Humarap na siya kay Terrence nun. As in parang nalito siya na hindi mo maintindi
han that sa tinagal-tagal naming nakikinig sa lecture niya, maling lecture naman
pala.
"Hindi ka pala bakla Mr. Quintero?"
Tumayo na si Terrence sa upuan niya. Mukhang cheerful na siya. Kapag honest ka t
alaga at inaayos niyo ang misundertandings, hindi malabong ma-clear ka sa mga ba
gay-bagay. Hindi naman pala kami in-trouble eh! Haay.
"Actually aalis na po kami ni Bible girl dahil may debate pa po kami na gagawin
sa auditorium." tumayo siya sa gilid ko dahil nakaupo pa ako sa upuan at siya eh
nakatayo, "Sorry to blew you off like that. Medyo, badtrip lang po talaga ako."
tapos naramdaman ko na humawak siya ng mahigpit sa balikat ko.
Yumuko siya at nag-level siya sa sa akin. Nagulat na lang ako kasi sa harap ng c
ounselor, nag-lean siya...
---at hinalikan niya ako sa pisngi. Nilagay pa nga niya yung kamay niya na paran
g umakbay sa akin at ini-squeeze ako.
Tumayo rin naman siya kaagad. Nakangiti pa siya nun.
"Sure thing..." tumingin siya doon sa counselor..
"I'm gay all right." tapos nun, lumabas na siya.

***16***
Lumabas naman na ako ng Guidance nun after kong mag-nod doon sa counselor. Nakak
ahiya naman kasi eh. Akalain mong halikan ako sa harapan ng isa sa school staff?
Hindi naman yata tama yun.
Tumakbo naman ako. Nakita kong hindi pa siya nakakalayo kaya hinabol ko naman si
ya. Tumingin siya sa akin sa side nun at nakatingin din ako sa kanya. Tapos para
kaming sirang dalawa na tumawa ng sabay.
Terrence is so not gay. Halata naman eh. The way he acts, talks... I mean physic
ally he's a guy. Kaya nga it's a wonder na napagkamalan siyang bading.
Gusto ko lang makasabay si Terrence. Kasi naman kung papagalitan lang din naman
ako sa debate, mabuti nang may kasama ako. At least hati kami ng kahihiyan 'di b
a?
Dumating naman kami sa auditorium. At sure thing, late na nga kami. Last batch n
a yata ng debate nun kaya pinanghinaan ako ng loob. Naka-zero na ako nun sa perf
ormance. Pinagalitan ako ng teacher ko nun, at wala na raw siyang magagawa kung
late na kami.
"Pinapunta po kasi kami sa Guidance." sabi ko naman.
"At kasalanan ko pa ngayon kung pinapaunta ka sa Guidance?"
"Kung pwede lang po sana bigyan niyo naman ako ng chance.." nakikiusap na ako nu
n.
Kaht bigyan na lang ako ng passing grade. Kahit hindi na mataas bata wag naman z
ero. Baka bumaba ang grade ko nun. Tapos ano? Malalaman nila Papa. Baka madisapp
oint sila sa akin.
"Ms. Jimenez kahit bigyan kita ng chance, lahat tapos na. Lahat ng classmates mo
. Nai-group ko na sila. Unless ikaw lang mag-isa at maghanap ka ng ka-debate mo.
Eh tapos na nga sila.."
"I'll do it." nakataas yung kamay ni Terrence nun, "Ako na lang. Bigyan niyo na
lang po kami ng topic na may opposing sides, then I'll do it with her."
Tinignan lang siya nung teacher ko. Pero syempre, hindi pwede yun dahil 4th year
siya. Tiyak mas marami na siyang alam sa bagay-bagay. Eh matalino yan. Paano ku
ng napahiya ako? I-zero ko na ang kaya? Hindi ba?
"Sige. Punta na kayo dun sa stage." tumingin sa akin yung teacher ko, "Ngayon la
ng ito Miss Jimenez. Sinasabi ko sa iyo na walang special treatment dito. Pagbib
igyan lang kita dahil hindi mo naman sinasadya.."
Umakyat na ako sa stage. Nanginginig na yung tuhod ko nun. Nakita ko na maraming
nakaupo sa audience nun dahil nanonood sa amin. Tinignan ko si Terrence. Magkat
apat lang kami kaya hindi naman kami nagkakalayo. Seryoso siya, pero parang wala
lang naman sa kanya na katapat na namin ang mga 3rd year at 4th year ng school.
Humawak ng microphone yung teacher ko nun at humarap sa amin. Naririnig na siya
sa buong auditorium.
"Topic ng debate niyo eh.." tinignan niya yung papel niya tapos binasa niya, "St

udent Council campaign.."tumingin siya kay Terrence, "Mr. Quintero, you represen
t the popular kids' side. Ms. Jimenez, you represent the brainiac side. Ijujusti
fy niyo yung ideas niyo, whether which one deserves the position. Take note, it
doesn't mean kayo na talaga yun. This is just a practice debate sa student counc
il. Okay, let's start with... your side Mr. Quintero. You have to tell us na ang
popular kids ang nararapat sa position."
Nag-lean si Terrence doon sa kinatatayuan niya na parang wala lang sa kanya na n
asa harapan siya. Nasa harap din niya yung microphone tapos nakatingin siya sa a
kin, then sa audience. Akala ko nga di siya magsasalita eh, pero sa wakas, ayun
may lumabas din sa bibig niya.
"The student body needs school spirit. Sino bang nagdadala nun dito sa atin? Kam
i hindi ba? Kami yung nagbibigay buhay sa school, at alam din naming makibagay s
a ibang mga tao. Siguro nga sikat kami, then why? It's for a reason. Sikat kami
dahil sa mga ideas namin na tinitingala ng karamihan. Kaya kami ang nararapat s
a posisyon. Not that we care, panalo naman na kami sa pangalan pa lang." simple
lang yung sinabi niya, for a start.
"Ideas like what? More time sa sports, less sa academics? More excuse forms para
hindi counted yung quizzes sa inyo dahil wala kayo sa classes? Ano bang ideas m
eron kayo? Ang alam niyo lang, yung mga bagay-bagay na makakapagpakita sa tao na
mas nakakaangat kayo sa iba. Hindi lahat tinitingala kayo. Paano naman yung con
cern ng iba? Maliban ba sa sikat kayo, ano pa bang naicocontribute niyo maliban
sa 3-point shot at pompoms?"
Nagtawanan sila sa audience nun. Si Terrence, nakatayo pa rin. Wala nga siyang r
eaction eh. Hindi man lang nagbago yung expression ng mukha niya.
"Eh kung magaling nga kayo at sagana kayo sa mga bagay na makakapagpabuti sa sch
ool, bakit hindi kayo ang nananalo sa student council? Paano ba maiimprove ang s
chool natin kung ididiscuss niyo sa amin ang atomic number ng isang element? Ala
m niyo anong problema niyo? Kulang kayo sa communication skills. Bumuka lang yun
g bibig niyo, lahat nakanganga na sa inyo. It turned out, you all speak complete
Greek."
Ouch! Hindi ba niya naiiisip na brainiac side yung kapatid niya? So as me.. para
ng nagiging personal nga eh...
"Who listens to weird people anyway?"
Oh no he didn't!
The galing doon sa audience, bigla na lang may sumigaw ng...
"Sino namang natutuwa sa mga egotistic na athletes ng school? Kayabangan lang na
man alam niyo ah!"
Napatingin kami ni Terrence sa audience. Saglit lang din, nagsasagutan na sila.
Ang gulo, hindi mo alam kung saan galing.
"Paano ka naman makikinig sa mga nerds? Ano bang alam nila? Total world dominati
on?" tapos nagtawanan naman yung isang side ng mga lalaki.
"At least yung mga nerds, hindi stuck-up."
"Sinong maysabi? Napaka-conceited niyo rin naman eh. Akala niyo kung sino na kay
ong mga matatalino diyan!"
"Condescending!"

Tapos ang daming palitan. Tumingin si Terrence nun tapos hinila ako doon sa hara
p ng teacher ko. Tapos naupo kami doon sa may hagdan habang nagsasagutan yung mg
a students.
"Arrest our case!" sabi niya doon sa teacher tapos nakangitin pa siya.
Hindi siguro inaasahan ng teacher na magkakagulo ng ganun. Kaya hindi na namin t
inuloy yung debate. Wala na ring point. Dahil wala na ring nakikinig sa amin eh.
Sayang lang pagod namin doon. Hindi na yata kami napansin ng teacher, ewan ko k
ung nagka-grade ba ako or what. Saglit lang din, lumapit si Tjay.
"Whoa, grabe naman mga tao dito. Totohanin daw ba yun?"
Palabas na si Terrence nun. Tinawag pa nga siya ni Tjay kung saan siya pupunta,
sabi niya uuwi na daw siya. Wala na daw siyang balak makipagtalo doon sa mga tao
sa auditorium. Napakawala daw sa lugar.
Humarap sa akin si Tjay nun. Tapos nakangiti na siya sa akin. PInaalala lang niy
a na mag-sleepover daw ako sa kanila sa Friday. Then dahil nga busy yung teacher
namin na nag-aawat dun sa mga students na nag-aaway, sinabi niya na bibigyan na
lang daw niya ako ng special project para daw hindi daw mababa yung grade ko. M
abait din naman pala siya eh.
Sinundan na namin si Terrence nun. Uuwi na nga lang din siguro kami. Alam naman
niya na sinusundan namin siya, pero parang wala naman siyang pakialam. Syempre,
makulit naman talaga kami ni Tjay kaya sanay na yan sa amin.
"Kuya anong balak mo sa Saturday?" Saturday yata ang birthday ni Terrence eh.
"Matutulog." sabi ni Terrence ng hindi man lang lumilingon kay Tjay.
"Wala ka man lang bang balak? Lakad? Wala?"
"Lalakad ako sa kusina." then lumiko siya doon sa corridor namin.
Ang pilosopo ng mga sagot eh no.
"Eh hindi ba birthday mo sa Saturday?"
This time, tumingin na siya pero seryoso lang siya.
"Birthday ko ba? Oh e di happy birthday sa akin."
Nakalabas na kami ng gate ng school nun nung may nakita kami na nakatayo doon sa
may gilid at nakataas yung paa. Medyo madilim na nun kaya hindi ko na masyadong
makita. Then pagtingin ko.. teka parang kilala ko ito ah...
Lumapit ako ng kaunti. Nagtaka pa nga is Tjay kung anong ginagawa ko. Then nung
nakalapit na ako, tumingin din naman siya sa akin. Sinasabi ko na nga ba eh.
"Oh-My-God! RAAAANNNNNN!" humawak ako sa pisngi niya nun tapos kinurot-kurot ko
siya, "Nandito ka na! ANg gwapo-gwapo mo naman!"
Huminto nun si Tjay saka si Terrence. Si Tjay kilala na niya si Ran, so wala na
lang sa kanya. Si Terrence, ayun nakatayo doon na parang nakakita ng multo.
"Aray ko naman kailangan ba talaga kurutin ako?"
"Ran kumusta ka na?" tinanong naman siya ni Tjay.

"Ganun pa rin.." ngumiti siya. Ang cute talaga ng pinsan ko.

Nakatayo lang si Terrence dun na para bang pinag-aaralan niya si Ran. Oo nga pal
a, yung unang conversation nila hinid maganda yung kinalabasan.
"Ran, si Terrence nga pala. Terrence, pinsan ko si Ran."
"Oh boyfriend mo?" sabi ni Terrence ng sarcastic.
"Hindi ano ka ba.. nagloloko lang siya nun."
"Bakit naniwala ka naman pare?" nagstep forward nun si Ran kaya magkatapat na si
la ni Terrence. Mas matangkad nga lang si Ran.
"Hindi. Bakit naman ako maniniwala?!?"
"Bakit ba may pakiramdam ako na ang angas mo?"
Napaatras na ako nun. Tumabi ako kay Tjay. Sabi ko nga dapat hindi sila nagkakil
ala eh. Parang may feud sila parehas sa isa't isa.
"Alam niyo ba.. gigimik kami ni Tjay bukas.. bukas di ba Tjay?" sabi ko lang yun
para maiba yung usapan.
Pero parang wala lang yung dalawa. Hindi yata kami narinig. Nakatayo lang sila d
oon at tinitignan yung isa't isa.
"Oo. Dapat maniwala ka. Kasi lahat ng nanliligaw sa pinsan ko, dapat ako muna an
g ligawan. Kaya kung nanliligaw ka, bagsak ka na." sabi ni Ran sa kanya na paran
g galit.
"Sinong may sabing nanliligaw ako kay Shay?" akalain mo yun tinawag ako sa panga
lan ko? "Hindi ko naman na siya kailangang ligawan eh."
"Bakit feeling mo sure ka na sasasagutin ka niya?"
"Yeah right." sabi niya tinignan niya mula ulo hanggang paa si Ran. "Girlfriend
ko na si Shay eh."
My jaw dropped. Sa tingin ko si Tjay din eh. Grabe naman yun, akala ko ba kay Ul
ah lang yung pagpapanggap???
Tumingin si Ran sa akin nun na para bang hindi siya makapaniwala sa narinig niya
. Ako naman, hindi ko alam gagawin ko. Nakatingin lang ako nun.
Then tinapik ni Terrence sa balikat si Ran nung hindi pa siya nakatingin...
"Bakit naniwala ka naman?!?" sabi ni Terrence tapos ngumiti siya ng nakakaloko.
"Eh siraulo pala ito eh!"
Bigla na lang naglakad si Terrence papalayo nun. Si Ran nga mukhang badtrip tala
ga, pinigilan ko na lang. Kasi baka magkaroon pa ng away, ma-Guidance na naman a
ko. Hindi naman yata tama na mapunta ako dun twice sa isang araw.
"Hey Ran ano ka ba? Kaibigan ko yun si Terrence!"
"Dang, I don't like him!"

"Pagpasensyahan mo na Kuya ko, medyo mainitin ang ulo nun by nature." ngumiti la
ng si Tjay.
"Basta huwagl ang siyang magpakita sa akin hangga't maari." then humarap na siya
uli sa akin na para bang nawala na naman yung galit niya, "So may lakad ka ba s
a Friday? Iti-treat kita. Sa inyo na ako mag-stay eh."
"Oh for real?" napaisip naman ako, "Teka lang di pwede ng Friday eh, mag-sleepov
er ako kina-Tjay."
"Nakatira ba yung siraulo na iyon sa inyo?" tinuro niya si Terrence.
"Err yeah. Hindi pa naman college si Kuya."
Napakunut-noo si Ran nun.
"Two choices. Isa lang pwedeng piliin.." sabi ni Ran sa akin, "Either you're not
going at all..."

"Or I'll go with you." uhmm.. can I have a hint??

***17***
Isinabay na namin si Tjay sa pag-uwi dahil si Terrence eh ang bilis-bilis maglak
ad at ayaw naman namin siyang umuwi mag-isa dahil delikado naman na. Naabutan pa
nga kami nung ibang mga 3rd year at 4th year na naiwan doon sa auditorium. Si R
an din nagulat dahil ang dami pa rin daw palang students. Nagtinginan nga yung i
bang mga babae sa kanya eh. Nagkamot lang siya ng ulo niya na para bang nag-aala
ngan lang din siya.
Nung nakauwi na kami sa bahay, nakita ko na nasa living room pa yung mga bags ni
Ran. Halata mong kadarating pa lang niya eh umalis na kaagad. Baliw din talaga
'to.
Close kami ni Ran. Paano kami na lang yata ang magpinsan sa side ni Papa eh. Tap
os hindi pa nagkakalayo yung age namin, kaya magkasundo kami. Kaya ayan, para na
kaming magkapatid kahit na hindi naman kami lumaki sa isang bahay.
Si Randrei. Randrei Yu. Ang overprotective kong pinsan. Kaya nga minsan nakakata
kot na magdala ng guys na kaibigan ko eh. Baka kasi anong pagiinterrogate ang ga
win niya.
Ayun, tinulungan ko lang din siya sa gamit niya para dalhin doon sa isang bakant
eng kwarto namin. Para ngang kwarto na niya yun all along. Reserba ba.
"Ano bang balak mo at nasugod ka yata dito sa amin?" tinanong ko siya nung makit

a kong nilalabas niya yung mga gamit niya sa bag niya.

"Bakit ayaw mo naman?" tumingin siya sa akin pero nanloloko lang na nagtatampo.
"Hindi. Nagulat lang ako. Usually kasi bakasyon ka lang. O kaya ako yung magbaba
kasyon.." tapos tinuro ko yung gamit niya, "Pero whoa, hindi naman ganito karami
ng bag."
Kinuha niya yung upuan sa computer table. Dati may computer doon, yung lumang se
t namin kaya lang dahil nga sobrang luma na, nag-collapsed na. Ewan ko kung saan
dinala ni Mama. Binigay yata sa bakal-bote eh. Kaya ayun bakante na.
"Ano ka ba.." sabi niya sa akin ng nakangiti na, "Dito na kaya ako mag-stay sa i
nyo."
Hindi ko mapaniwalaan yung naririnig ko. Parang gusto kong magtatatalon-talon do
on sa kama. Si Ran dito titira sa amin? Ang saya kaya nun! At least 'di ba. may
kasa-kasama na ako!
"You mean to say.. dito ka mag-aaral?" tinuro ko yung sahig nun as if nandun yun
g school.
"Oo. Alam kasi nina Mommy na buntis si Tita. Kaya ayun, sabi ko willing ako mag
-help out. Isa pa, paalis-alis din naman sila sa bahay, kaya naboboring lang din
ako. Sabi ko ok na ako dito.."
Yung sinasabi-sabi niyang paalis-alis, ibig sabihin nun patravel-travel. Ibang b
ansa pa nga. Wala naman siyang hinanakit sa parents niya, ayaw lang niya sumama.
Sa studies na rin siguro.
"Hanggang sa manganak lang si Mommy?"
"Til college." sumandal siya doon sa upuan, "Yun ay kung.. okay lang kina Tita."
Nagulat na lang kami nung may sumagot doon sa pintuan. Pagtingin namin, si Mama
lang pala. Ito talagang buntis na ito kung hindi lang may hormonal imbalance, ba
ka nasermonan ko na eh. Bigla-bigla na lang kasing sumusulpot ng walang pasabi.
"Syempre naman okay lang.." hawak-hawak niya yung tiyan niya eh hindi pa naman m
alaki, "Mabuti nang marami tayo. Dahil kapag lumabas na ito, ikaw ang paglilinis
in ko ng diapers."
"Kadiri naman yun Tita!" sabi ni Ran na parang nandiri na ba, "Ano na po ba yang
magiging pinsan ko, babae o lalaki?"
"Hindi pa namin alam, gusto kasi nila surprise daw." ako na ang sumagot kay Ran
nun, "Pero gusto ko sana babae. Si Tjay gusto niya lalaki daw."
"Ang smart talaga ni Tjay no?" niloko pa niya ako, "Lalaki sana."
"Babae!" nakikipagtalo pa ako nun, "Gusto ko yung makakausap ko sa mga bagay-bag
ay.."
"Katulad naman ng ano? Guys? Dating? O yung mga kababalaghan ng mga babae?" tini
gnan ko si Ran ng masama nun, "Kapag 15 years old na yung sinasabi mong sister,
you'll be around 30 or 31."
Binato ko nga ng unan. Pero sa totoo lang, may point siya nun ah. Baka nga by th
at time may asawa na ako. Worst baka may anak na ako.

Eeeh.. kakakilabot naman.

Nilabas ni Ran yung laptop niya. Sinabi ko nga sa kanya na mag-register siya doo
n sa school site namin. Hindi ko syempre sinabi na si Terrence ang admin nun, sy
empre naman baka mainis na naman yan. Isa pa, nangako naman ako kay Terrence na
hindi ko sasabihin. Kaya huwag na lang.
Nung nakita ko na nagreregister
aman. Syempre naman, hindi kaya
n? Kaya sinabi ko palitan niya.
So he ended up as, R4_n. Parang
By
na
bi
si

si Ran sa site as 'exterior_ran', pinigilan ko n

mahalata ni Terrence na si Ran lang din naman yu
Sabi ko ang pangit-pangit naman ng ginawa niya.
Ran pa rin, pero hindi na masyadong obvious.

next day, ini-enroll na si Ran sa school namin. Just his luck dahil 4th year
rin siya, he ended up at Terrence's class. Hindi pa ako sure, pero yun ang sa
sa akin ni Tjay. Si Terrence daw parang wala lang pakialam na nandun si Ran,
Ran naman eh ayaw doon. Ewan ko kung anong nangyari sa class nila.

Friday came. Mag-sleepover kami kina-Tjay eh. Kaya lang, kasama si Ran sa akin.
Gusto ko rin kasi tulungan si Tjay, pero ayaw naman ni Ran na pumunta daw ako na
ako lang. Kung minsan nga iniisip ko na parang hindi rin yata magandang idea na
nandito si Ran, pero minsan naiisip ko rin na ganyan naman talaga siya dati pa.
Kaya masasanay na rin ako diyan.
Alam na nila Tita Jayne at Tito Kelvin, parents nila Tjay. Ayos lang naman sa ka
nila. Basta daw wala lang daw malakas na music na manggagaling sa mga kwarto nam
in sa kalagitnaan ng gabi, ayos lang daw sa kanila. Sinabi nga namin na hindi al
am ni Terrence na kaya kami mag-sleepover dahil may plano kami para sa birthday
niya.
"Teka teka.. kaya ba tayo nandito dahil sa birthday nun?" bumulong sa akin si Ra
n.
"Oo kaya huwag kang masungit diyan dahil birthday niya at pagbigyan mo na!" sina
got ko naman sa kanya,"Magpakabait ka. Bahay nila ito, nakikitulog lang tayo."
Nilagay muna namin yung mga bag namin sa kwarto ni Tjay. Tatlo lang kasi ang roo
ms sa bahay nila. Isa kay Tjay, isa kay Terrence, at yung Master's Bedroom. Alan
gan namang ilagay namin yung bags namin sa kwarto ni Terrence ng wala siya, eh d
i riot yun. Wala pa kasi siya nun eh, hindi namin alam kung saan naggala. Proble
ma pa nga namin yung tulugan mamaya. Malay ko ba.. bahala na.
Napagkasunduan naming dalwa ni Tjay na lulutuin namin yung beef and gravy na fav
orite ni Terrence. Tapos may corn pa na aside na lulutuin sa butter. Dadagdagan
na lang daw namin ng kung anong mahahanap sa fridge.
"Mahilig si Kuya sa mocha-caramel. Alam mo yung nabibili sa PizzaHauz? Yun. Gust
o niya yun."
"Ang weird naman ng taste niya."
Siniko ko si Ran.
"Actually Ran masarap. Natikman ko na nga yun eh. Inorder niya ako dati sa Pizza
hauz.. masarap siya."
Nagdidiscuss pa kami ng mga gagawin namin na pagkain para sa surprise whatever p
ara kay Terrence nung biglang bumukas yung front door. Nanahimik kami dahil baka
marinig niya. Nakaupo kami doon sa carpet nila, kaya napatingin sa amin si Terr
ence nung pumasok siya. May hawak siyang video camera sa kaliwang kamay niya, ta
pos yung sketch pad niya. Napataas pa nga yung kilay niya nung makita niya kami

doon.
"Hey Terrence!"
"Ano bang meron at ang lalakas ng boses niyo? Naririnig ko kayong nagsisigawan h
anggang sa gate eh."naiirita na naman siya.
"Eh kasi dito kami mag-sleepover sa inyo.."
"Kami?!?" nagtaka siya nun kaya nag-bend siya at nakita niya na nasa gilid ko si
Ran na nananahimik, "Ooh. Kumpleto pala kayo ngayon eh." ngumiti siya, "May gir
ls night out pala." tapos tumawa siya para asarin si Ran.
Sasagot pa sana si Ran kaya lang pinigilan ko na. Magbibirthday na nga eh, pagbi
gyan na niya. Actually parang wala lang kay Terrence na magbibirthday siya. I me
an, alam niya, pero parang.. hello ordinary day?
"Saan ba yung banyo niyo? Kailangan ko na gumamit eh."
"Doon sa may dulo ng hallway sa kanan." tinuro ni Tjay yung papunta doon sa bany
o nila.
Umalis na si Ran nun. Naupo na lang kami ni Tjay at nag-usap kami ng mahina. Si
Terrence napansin ko eh bukas yung pinto niya. May salamin nga doon eh, kaya kah
it hindi siya katapat ng pinto, nakikita ko pa rin siya mula doon sa pagkakaupo
ko.
Inalis na ni Terrence yung polo niya saka yung white na t-shirt niya. Then nakit
a ko naka-pants niya at wala nang shirt. Naghahanap yata doon sa drawer niya.
When you look at him kapag naka-polo, he looks kinda' skinny. Pero kapag wala pa
la siyang suot, he looks fine. May muscles din naman siya, hindi naman katulad n
ung sa mga nagbobody building.. pero alam mo yun.. muscles.. na.. okay lang.
Sinuot na niya yung shirt niya, tapos umalis na siya sa kinatatayuan niya kaya h
indi ko na nakita.
"Hoy!" sabi ni Tjay sa akin kaya nagulat ako.
Tinignan ko siya. Seryoso naman siyang nakatingin sa akin.
"B-bakit?"
"Chinicheck mo ba yung Kuya ko?" tinanong niya ako nun na para bang napakabig de
al.
"Ako?!?"
"Oo kaya ikaw Shay!" sabi niya pero parang may halong biro, "Nakatingin ka kasi
sa pintuan niya eh." inasar-asar naman niya ako, "Ikaw ha, baka may hidden feeli
ngs ka na diyan hindi ko pa alam!"
"Huwag ka nga!" tinulak ko naman siya kaya natawa-tawa lang din siya, "OA na yan
." then nagseryoso naman ako, "Gwapo naman yung Kuya mo eh.. pero wala akong gus
to sa kanya."
"Bakit kaya 'di mo sabihin sa kanya yan.." tapos nagulat na lang ako nung sumiga
w siya ng sumigaw, "Kuya! Kuya! Tara nga dito!"
Pinipilit kong takpan yung bibig niya pero nakalabas na si Terrence sa kwarto ni

ya. Parang nagtataka pa yung itsura na naiirita na hindi mo maintindihan na nam

an.
"Ano?!?"
"Si Shay daw..."
"Wala!" sabi ko naman nung hindi pa natutuloy yung sinasabi ni Tjay.
Tumingin sa akin si Terrence nun kasi nakikipag-wrestling ako.
"Dali na may sinabi ka sa looks ni Kuya eh! Sasabihin mo lang naman.."
Nakakahiya naman. Tinignan ko si Terrence nun dahil nakatayo lang siya doon at p
arang nahihintay ng sasabihin ko. Syempre naman mabuti nang tapusin ko na ito pa
ra naman hindi siya nakatayo doon di ba?
"Wow Terrence you look..." inisip ko pa yung sasabihin ko. "Neat."
Tinignan niya yung shirt niya nun. Tapos binalik niya yung tingin niya sa akin.
Wala man lang siyang expression na maayos-ayos. Parang hindi pa nga siya interes
ted eh.
"Thanks." then tumalikod na siya para pumasok sa kwarto niya.
Nagma-mouth pa si Tjay nun na kung ano daw ba yung sinabi ko at chance na daw yu
n hindi ko pa sinabi. Kaya lang bumalik si Terrence tapos sabi niya..
"You too.. you look.." nag-slant siya ng ulo niya.

"Clean." uhmmm... at least something 'di ba?

***18***
Pumasok na si Terrence nun sa kwarto niya at sinara niya yung pinto niya. Actual
ly hindi naman sarang-sara, kasi medyo nakabukas ng kaunti. Hindi mo nga lang si
ya makikita. Lumabas din si Ran, tapos sumama sa discussion namin tungkol sa lit
tle something para kay Terrence. Parang hindi nga siya interesado eh, parang nan
dito lang siya dahil nga nandito ako.
Then yun nga, napagkasunduan na yung beef and gravy na may corn. Then sabi ni Ti
ta Jayne, sila na lang daw bahala dun sa cake. Ibibigay na lang nila sa amin kap
ag hindi na alam ni Terrence. Tinanong nga namin kung sasali sila sa kunwaring p
arty namin, pero sabi nila hindi na daw. Kami na lang daw apat na bahala. Hahaya
an na daw niya ang "teenagers" na magpakasaya.
Nung bumalik kami sa kwarto ni Tjay, tinignan namin yung bed. Naisip ko na hindi
kami kakasyang tatlo doon. Full-size lang kasi yun.
"Sa sahig na lang ako matutulog okay lang naman." sabi ni Ran nung naisip niya r
in na hindi siya kakasya.
"Ano ka ba 'di papayag si Mama!" then binuksan ni Tjay yung closet niya, "Wala p
a naman kaming airbed o kaya folding bed."
"Sa sahig na nga lang ako, sanay naman na ako."
Sabay kaming tumingin ni Tjay sa kanya ng masama. Yung tingin na 'Ano bang pinag
sasasabi mo?!?'. Pagala-gala pa yung tingin ni Ran sa kwarto ni Tjay saka lang n
iya napansin na nakatingin sa kami sa kanya.
"Okay, hindi ako sanay sa sahig.." umiling-iling siya, "Pero ngayong gabi lang n
aman. Hindi naman isang buong taon."
Kung may nanay na lang din na super galang sa guest, nangunguna na si Tita Jayne
sa list. Ayaw niya ng may bisita na natutulog sa sahig, ayaw niya na may natutu
log sa couch nila, o kung saan man na hindi daw kwarto at may proper na bed. So
malabong matulog si Ran na katabi namin. Naisip nga namin na patagilid kaming la
hat sa isang kama, pero hindi kaya sumakit naman yung leeg namin nun???
Isang solusyon lang ang naisip ni Tjay. At yun na nga yung ginawa niya..
"KUYA!!!" sumigaw siya doon sa labas ng kwarto ni Terrence pero hindi naman paga
lit,"Papasok ako ah!"
Narinig kong hininaan ni Terrence yung music niya. Then parang may tumalon, at b
inusan yung pinto. Nakaheadset siya, tapos may hawak din siyang lapis sa kamay n
iya.
"Ano?!?"
Pumasok si Tjay sa kwarto ni Terrence na parang Mother Superior. Sumunod lang ka
mi ni Ran.
"Dito matutulog si Ran." casual lang yung pagkakasabi niya.
Yung tingin niya kay Tjay, nabaling naman kaagad kay Ran. Ito namang si Ran para

ng walang kagandahan ng loob, nag-react kaagad.

"Ayoko ngang matulog kasama yan!" nung narinig ko yun, yung sound ng boses niya
eh mas mahinahon kaysa naman nung una namin siyang nakita sa school.
"Ang arte mo naman Ran! Sige nga pumili ka, ikaw ang matutulog dito o ako?!?"
Nagulat siya siguro sa sinabi ko. Kasi naman, sinabi ko ba talaga yun? Matutulog
ako kasama ni Terrence?
"Eh bakit hindi si Tjay na lang ang matulog dito kasama ng Kuya niya? Magkapatid
naman sila, magpinsan tayo. E di isang kwarto sila, isang kwarto tayo."
"I am not giving up my room." sabi ni Terrence tapos sinuot niya uli yung headse
t niya, "At bakit ko ba proproblemahin kung saan ka matutulog eh hindi naman ako
kasali sa Girls Paty niyo?!?"
"Sinasabi mo ba na bading ako?!?" nagtaas na naman ng boses si Ran.
Call Ran a loser, but never ever call him a fag. Expect the worst kapag ganun.
"May sinabi ba ako?!?" hindi pa rin tumingin si Terrence nun.
"Eh parang ganun yung gusto mong iparating!" hinawakan ko na si Ran nun, "Alam m
o ba kung bakit ako nandito? Dahil sa pinsan ko. At nandito ka. Kung si Tjay lan
g okay naman sa akin eh..." huminto siya saglit, "Ngayon magiging masaya lang ak
o kung tapos na itong little---"
Tinakpan ko yung bibig ni Ran. Baka mamaya sa sobrang emotional niya eh masabi p
a niya yung balak namin.
"Sige dito na ako matutulog para tapos na ito." tumingin siya sa akin, "Yun ay k
ung okay lang sa IYO." inemphasize niya pa talaga yung 'iyo'.
"Sure."
"Alam ko naman na---" nagulat din si Ran nung narinig niya yung sinabi niya, "Te
ka.. pumapayag ka?!?"
"Kanina ka pa nga nag-iingay diyan eh. Wala naman akong sinabi kanina na hindi k
a pwede matulog dito, ikaw lang yung may ayaw. Ngayon kung pwede lang, isara niy
o na muna yung pinto at pumasok ka na lang kung matutulog ka na. Busy ako eh."
Lumabas na kami nun. Sinara ni Terrence yung pinto nung lumabas kami. Sabi ni Tj
ay, hindi na daw lalabas yung Kuya niya oras na sinabi niya na busy siya at oras
na nagsara na yun ng pinto. So marami daw kaming panahon na magluto.
Nag-ubos lang kami ng oras. Nagluto lang kami ng popcorn at nagmovie marathon ka
mi na tatlo. Yung unang movie, kasama pa namin si Tito Kevin. Pero umalis din at
matutulog na daw siya. Then si Tita Jayne, tumulong na maglabas ng lulutuin nam
in. Hindi na nga lumabas si Terrence. Pumasok nga si Tita Jayne sa kanya para icheck siya, tapos nakita ko na lang na parang seryosong-seryoso naman siya.
"Bakit Ma?"
"Hindi na naman makahinga yung Kuya mo."
"Ok lang siya?!?" concern din si Tjay nun.
"Kanina pa daw. Hindi lang niya sinasabi na hindi siya makahinga. Pero umo-ok na

daw pakiramdam niya kaysa kanina."

Nakita ko na dinalahan ni Tita Jayne ng tubig si Terrence. Nag-stay yata siya do
on ng matagal-tagal din, tapos lumabas na siya at matutulog na rin daw siya. Sab
i niya na huwag daw naming kalimutan na linisin yung mga pinaglutuan namin at pi
nagkainan. Kami na daw bahala sa kusina.
Tinanong namin yung cake, at ayun nga sabi niya na kami na daw ang magpick-up. 2
4-Hour naman yata yung pinag-orderan nila. Malapit sa Victory Liner. Antok na an
tok na daw siya.
Alas-8 na nun. Sinimulan na naming magluto at balak naming kunin yung cake mayamaya na. Lumabas si Terrence at nakita niya na nagluluto kami, pero inisip lang
niya siguro na para sa kakainin lang namin sa movie.
Si Ran, palipat-lipat ng tv. Hindi yata mapakali. Hindi naman siya tumutulong sa
pagluluto, I doubt na tutulong siya kasi hindi naman yata siya marunong.
Nag-boil muna kami ng beef. As in sobrang tagal dahil inubos pa namin yung tubig
. Tapos nun nilagyan na namin ng cooking oil, so medyo piniprito pa namin. Naggi
sa lang.. tapos ewan ko na. Hindi ko kasi alam lutuin. Mostly si Tjay ang gumawa
, taga-hiwa lang ako at taga-abot ng kailangan.
Pinakamadali sa lahat, I-boil yung corn. Lalagay mo lang sa tubig, lagyan mo ng
butter.. and then MAGIC! Instant sweet corn. Yun nga siguro pinaka-achievement k
o eh.
Hinihintay pa namin na maluto yun, so hininaan lang ni Tjay yung stove tapos sum
ama na kami kay Ran uli sa harapan ng tv. Isang malaking milagro nga nung lumaba
s ng kwarto si Terrence, at naupo doon sa couch nila. Mukhang makikibonding yata
sa amin.
"Makikinood ka sa amin?" tinanong ko naman siya nung nakaupo na siya.
Tumango lang siya. Si Ran pa rin yung may hawak ng remote.
"Ano bang gusto niyong panoorin?!?"
Tinignan namin yung nililipat niya. Walang masyadong magandang palabas nun. Sabi
hin lang daw namin na hinto na siya kung yun na daw yung channel.
Naglilipat pa si Ran nun nung biglang...
"STOP!!! STOP, STOP, STOP!" sumigaw si Tjay nun.
Literally, nahulog ako sa upuan ko sa sobrang gulat ko. Nabingi pa yata ako. Kat
abi ko kasi si Tjay, kaya nung sumigaw siya, direkta sa tenga ko.
Natawa pa nga si Terrence sa akin nun eh.
"Gusto mo ng koreanovela?" tinanong siya ni Ran nun.
"Teka lang diyan muna may gwapo eh.."
Ang talas ng mata. Grabe, naglilipat pa ng channel nun nakita pa niya yun?!? Si
Ran nga parang na-bore kasi binaba niya yung remote eh. Tama naman si Tjay, may
gwapo nga dun. Kaya lang hindi naman namin sinusubaybayan yun, kaya hindi namin
alam yung story.
Nilipat uli ni Ran. Na-stop pa nga siya sa isang channel na movie na Tagalog. Lu

ma na kasi brown, then sabay-sabay kaming tumingin sa isa't isa at nagtawanan ka

mi. Ayaw kasi namin ng lumang movie. Ang baduy kasi eh. Si Terrence wala lang, n
akaupo lang doon at naghihintay siguro ng maayos na channel.
Then may something tungkol sa mga isda. Sabi ni Tjay ayaw daw niya yun dahil bor
ing daw. Yung simpleng pagkakasabi niya ng boring, napunta sa discussion about m
arine biologist.. tapos may narinig pa ako na binanggit niya about sa way kung p
aano ma-distinguish ang babaeng isda sa lalaki. Sa totoo lang, si Tjay pwede nan
g encyclopedia.
"Tjay kung boring, bakit hindi ka na lang tumahimik?" sa wakas nagsalita uli si
Terrence.
Tumahimik si Tjay nun. Then nilipat na naman ni Ran yung channel. Nag-stop kami
sa cartoon. Powerpuff girls yung palabas nun kaya natuwa kami ni Tjay. Sabay pa
kami nagsabi na ihinto doon dahil gusto namin yun.
"No way." sabi ni Ran.
"Freakin' gay." sabi naman ni Terrence.
Nagtinginan silang dalawa nun, pero wala naman silang sinabi. Aba nag-agree yata
sila. Sumimangot kami ni Tjay nun, pero sa totoo lang pambata naman talaga yung
palabas kaya pumayag na kami na ilipat nila.
Then one thing's for sure... nung natapat sila sa channel ng basketball, binaba
na ni Ran yung kamay niya dahil yun ang gusto niyang panoorin. Then si Terrence
sumandal na sa upuan niya, I guess sign na yun na manonood din siya ng basketbal
l.
"Ayaw ko niyan!" sabi ni Tjay tapos inaagaw niya yung remote kay Ran kaya lang d
i niya makuha, "Nakakatamad namang manood ng basketball eh!"
"Oo nga! Lagi namang ganun, magkabilang side,.. shoot.. wala na."
Mukhang 'di kami mananalo dahil wala sa amin yung remote. Tumayo na lang kami ni
Tjay dahil ichecheck namin yung lulutuin namin. At yun nga, luto naman na.
"Kunin na kaya natin yung cake?" tinanong ako ni Tjay nun.
Gabi na kasi. Siguro tama lang na kunin na rin namin yung cake. Siguro nga late
past 9 na, almost 10 na rin. Ngayon alam ko na yung idea ni Tjay na sleepover, d
ahil pagsapit ng 12 at tulog na si Terrence, saka kami papasok sa kwarto niya at
kakantahan namin siya ng Happy Birthday.
Pumayag na ako na kunin namin yung cake. Bumalik kami sa living
nabi namin na aalis muna kami dahil mag-iikot-ikot kami. Tumayo
ahil siguro nandiyan na naman yung overprotective na side niya,
a yata sa tingin namin na cake yung kukunin namin. Isa pa kapag
a mamaya lang si Terrence sumama rin.

room nila, at si
nga si Ran nun d
pero nalaman niy
sumama siya, bak

"Saan kayo pupunta?!?" nagtanong naman si Terrence nun.

"Iikot nga. Ano ba yan ang bingi naman!"
"Gabi na ah! Bakit nagyon pa?" tumayo na si Terrence sa pagkakasandal niya, "Ala
m mo namang may tindahan diyan sa kanto Tjay na maraming naglalasing, kapag kayo
nadisgrasya.."
"Hindi naman kami dadaan doon eh! Doon kami sa likod ng high school." then umakb

ay sa akin si Tjay, "Isa pa dalawa kami. Kapag magkasama kami sisipain namin sil
a!"
Nung hindi na sila sumagot, lumabas na kami ni Tjay. Kasasara pa lang namin ng p
into nung marinig namin na sinigaw ni Ran eh...
"Lalabas ako mamaya! Aabangan ko kayo sa malapit sa high school para may bantay
kayo!"
Hindi na kami sumagot. Asahan mo pa si Ran sa safety first.
Totoo nga yung sinabi ni Tjay. Sa likod ng high school kami dumaan. Nakakatakot
kasi yung mga naglalasing doon sa tindahan sa may kanto. Araw-araw yun actually.
Although wala pa namang nababalita na may ginawa silang masama, nakakatakot pa
rin. Siyempre hindi mo pa rin masasabi.
Medyo malayo na parang malapit yung Victory liner. Ang gulo no? Malyo dahil lala
karin mo pa yung kahabaan ng high school, tapos isa lang yung poste kaya medyo m
adilim. Wala namang tao doon kaya okay lang sa amin ni Tjay kaysa naman may mga
lasinggero. Then malapit dahil nalalakad mo lang yung Victory liner na katabi nu
ng pinag-orderan nung cake ni Terrence.
Nakarating din naman kami doon. Marami-rami nang tao at marami nang ilaw. Sabi k
o ako na lang ang magbabayad ng cake dahil wala naman akong masyadong naitulong.
Ayaw pa nga ni Tjay, pero pinilit ko kaya pumayag na lang. P365 yung cake, P500
yung binayad ko.
Pinasulat namin sa cake..
'Happy Birthday Terrence!
Love,
Shay, Tjay
but mostly... Ran.'
Tawa kami ng tawa na dalawa nun. Ano kayang reaction niya dun? Isipin ko na lang
yung itsura ni Ran, baka magsungit na naman yun!
Ako yung naghawak ng box ng cake. Kami naman eh bumalik na para makauwi na kami.
Gabing-gabi na nun. Doon sa may side ng high school tiyak tulog na karamihan. S
iguro past-10 na.
"Sana magustuhan ni Kuya no?"
"Hindi naman insensitive siguro si Terrence.." sa tingin ko, hindi naman talaga
kahit ganun yun umarte, "Ma-appreciate niya yun."
Nakakalahati pa lang namin yung high school at medyo madilim nga dahil isa lang
yung poste, bigla na lang huminto si Tjay.
"Nakalimutan ko yung sukli!" humarap siya sa akin, "Yung sukli mo hindi ko nakuh
a!"
"Babalikan natin?!?" parang nangangayaw na ako. Hawak-hawak ng dalawang kamay ko
yung malaking cake, tapos babalik na naman?
"Ako na lang babalik. Hinatayin mo ako at tatakbuhin ko. Mabilis lang yun kapag
tinakbo ko."
Nag-isip pa ako nun, kaya ayun pumayag rin naman ako.

Tumakbo nga si Tjay. Ang bilis nga eh. Sumandal ako doon sa bakod ng high school
dahil nangangawit na ako. Umupo pa nga ako eh. Dahil siguro gabi na rin, ilang
jeep na lang ang nakita kong dumaan.
Nagsimula na akong magbilang nun. Ang boring. Madilim na nga, boring na, tahimik
pa! Gusto ko isandal yung ulo ko nun sa tuhod ko, kaya lang may cake ako na haw
ak. Nakakangawit naman pala ng braso.
Pumipikit-pikit na yung mata ko nun. Inaantok na kasi ako. Then nagulat na lang
ako nung may humawak sa braso ko tapos nagsabing...
"Miss ano okay ka lang diyan?"
Tiningala ko yung ulo ko. May apat na lalaki nun pero hindi ko masyadong makita
yung mukha. Madilim kasi, tapos yung ilaw hindi pa masyadong maliwanag.
"Yeah okay lang." hindi ko na sila pinansin uli.
"Ikaw lang ba dito?"
"Hindi ano.. may kasama ako." tinuro ko yung way ni Tjay, "Darating na yun."
Tumingin naman sila doon sa tinuro ko. Bigla na lang sinabi nung isa na..
"Mukhang wala pa naman yung kasama mo eh. Gusto mo sa amin ka sumama?" hinigpita
n niya yung hawak sa braso ko.
Muntik nang mahulog yung cake nun.
"Ano ba ang sakit ah!" inalis ko yung kamay ko.
"Ano ba itong hawak mo?" sabi nung isa tapos lumapit sa akin.
Inaagaw niya yung cake nun, ayaw ko pa ngang ibigay, kaya lang nalulukot na yung
box at baka masira yung nasa loob... malakas din naman siya.. kaya binigay ko n
a.
"Cake? Saan party natin?!?"
Nagsimula na akong kabahan nun. Nasaan ka na ba Tjay?!?
Naisipan ko na umalis na doon, na tumakas, tapos kapag nakabalik na ako sa bahay
isasama ko si Ran na balikan si Tjay. Wala na akong pakialam doon sa cake. Bast
a gusto ko lang umalis na doon.
Then nung aalis na ako, isinandal nung isa yung braso niya kaya hindi ako makada
an. Then nung sa kabila ako dadaan, sinandal din niya yung kamay niya. Hindi ako
makadaan.
"Saan ka pupunta?!?"
For the fisrt time, saka ko naamoy yung bibig niya. Amoy alak eh..
"Ano ba.. umalis nga kayo sa harapan ko kung hindi sisigaw ako!"
"Sumigaw ka wala namang makakarinig sa iyo!"
Lalo lang bumilis yung tibok ng puso ko nun. Totoo naman yung sinasabi niya, wal
ang makakarinig sa akin. Tapos kapag dumating si Tjay, parang wala ring silbi. P
arehas kami babae, apat na lalaki ito.

"Uuwi na nga ako eh!" nagulat na lang ako nung, nagsimula na akong umiyak, "Pwed
e ba pauwiin niyo na ako?!?"
"Bakit naman?!?"
Parang wala silang pakialam na umiiyak na ako. Nawalan na talaga ako nung pag-as
a nung sinabi nung isa na...
"Pare tirahin na natin 'to.."
Saka na ako nagsisimulang sumigaw. Sigaw na ako ng sigaw. Yung luha ko nun tulo
na ng tulo. Bakit naman ganito?
Sumandal sa akin yung lalaki ng sobrang diin. Tapos nilapit niya yung mukha niya
sa mukha ko. Saka ko iniwas, kaya yung nadikit yung mukha niya sa pisngi ko. Si
nubukan kong sumipa nun, kaya lang yung isa kanila eh hinawakan ako paa, at yung
isa eh hinawakan ako sa braso ko.
Hindi na ako makagalaw nun. Sumigaw ako ng sumigaw then tinakpan nila yung bibig
ko. Stuffed na yung ilong ko nun sa kakaiyak. Pero wala akong pakialam. Hindi n
a ako nahihiya. Gusto ko lang... gusto ko lang...
"Hoy Pare bitawan mo siya!"
Hindi ako makalingon dahil nakaharang sila. Pero alam ko na yung boses na yun. S
i Ran! Sabi nga pala ni Ran na maghihintay siya malapit sa High school. Siguro n
aisip niya na ang tagal namin...
Ililigtas ako ni Ran!
Binitawan ako nung mga humahawak sa akin. Saka lang ako nakahinga. Ngayon, yung
atensiyon nila na kay-Ran na.
"Sino ka ba at bakit nakikialam ka?"
"Pinsan ko lang naman yung hinahawakan niyo!"
"Ahh si Miss?!?"
Lumapit sila kay Ran nun at pinalibutan nila. Si Tjay wala pa rin. Bakit ba ang
tagal niya? Sabi niya tatakbuhin daw niya ah?!?
Then saglit lang, na-corner na nila si Ran. Yung isa lumapit sa kanya, tapos sin
untok siya sa tiyan niya. Alam kong kaya ni Ran yun, dahil nung gaganti na siya
ng suntok eh...
"Ano papalag ka?!?" hinarap sa kanya yung kutsilyo at tinapat sa bibig niya, "Pu
malag ka, o baka gusto mong magkasamaan tayo dito."
Ako naman hindi ko na alam yung gagawin ko. Hindi na makapalag si Ran dahil may
kutsilyo sila. Kaya ang ginawa ko, tumakbo ako ng tumakbo. Hihingi ako ng tulong
. Siguro naman merong tutulong sa amin.
Tulo na ng tulog yung luha ko nun. Hindi na rin ako makahinga nun. Alam ko lang,
nandun si Ran at baka kung anong gawin nila sa kanya. Medyo nahihilo na ako nun
.. then kakatakbo ko at wala na ako sa sarili ko.. may tinamaan ako.
"B-bitawan mo ako! A-ano b-ba bitawan mo ako!" may humawak na naman sa akin,"Tul
ong..." sabi ko ng mahina pero hindi ko na maisigaw.

"Anong nangyari sa iyo?!?"

Nanlalabo na yung mata ko nun. Saka ko nakita si Terrence, hawak niya yung braso
ko pero hindi naman mahigpit gaya nung ginawa nung mga lalaki kanina.
"T-tterrence.." tinuro ko yung likuran ko, "Ran.. ano.."
Hindi ko pa naayos ung sinasabi ko, tumakbo na si Terrence nun. Ako naman hindi
ko alam kung dapat ba akong sumunod. Walang tao nun.. at malayo pa yung mga baha
y dito.
Nanguha ako ng kahoy nun. Just in case. Then tumakbo na ako kasunod ni Terrence.
Kaya lang pagdating ko doon, hawak pa rin nila si Ran. Laking pasasalamat ko at
hindi pa naman nila ginagawan ng masama. Tapos si Terrence, sinipa niya yung isa
na may hawak ng kutsilyo kaya natumba siya. Ako naman tumulong ako, pinaghahaha
mpas ko yung isa na humawak sa akin kanina.
Si Ran nakatayo na rin, tapos tumulong na siya kay Terrence. Then hindi kalayuan
, nakita ko na parating na si Tjay. Mukhang wala pa siyang alam.
Nung napansin ko na nasaktan na namin yung mga lalaki at tumakbo na yung tatlo,
yung isa eh sumugod pa at sinubukan niyang saksakin si Terrence. Sigaw na naman
ako ng sigaw nun at iyak na naman ako ng iyak nung makita ko na dumudugo na yung
kamay ni Terrence..
"Arrrgghh! Dang!" tapos hinawakan niya yung braso niya at napaupo na lang siya b
igla-bigla.
Napaluhod ako kay Terrence nun. Naagaw naman ni Ran yung kutsilyo, tapos tumakbo
na yung lalaki.
"Pare ano? Okay ka lang?"
Dumudugo pa rin yung braso ni Terrence. Kita ko nga eh, puti na kasi yung suot n
iya nun.
"Masakit.. pero hindi naman malalim. Sa braso lang ako tinamaan.." diniinan niya
yung braso niya, "OUCH!!!"
Iyak pa rin ako ng iyak sa harapan niya.
"Terrence.. okay ka lang? G-gusto mo tumawag na kami ng ambulansiya?!? Ano kaila
ngan ka na ba dalhin sa hospital?!?"
"Relax.. masakit pero hindi naman malalim.. sa braso lang naman." tumingin siya
sa akin,"Sinasabi ko na nga bang hindi magandang idea na lumalabas kayong mga ba
bae ng wala kayong kasama! Gabi pa naman! Ano bang inisiip niyo?!?"
Malapit na si Tjay nun. Nakita namin na tumatakbo na siya sa direksiyon namin.
"Kukunin lang sana namin yung cake mo. Surprise sana namin para mamayang 12. Kay
a lang, naiwan ni Tjay yung sukli kaya bumalik siya. Tapos nung naiwan ako.. yun
g mga lalaki hinarang ako. Hinawakan pa nga nila ako.." then tinakpan ko na yung
mukha ko nun dahil iyak na ako ng iyak.
Dumating na rin si Tjay. At syempre, na-shock sa mga itsura namin. Lalo na kay T
errence. Katulad ko, umiyak rin siya ng umiyak. Inalalalayan ni Ran si Terrence
nun. Umuwi rin kami at sinabi namin sa parents nila yung nangyari. At siyempre,

dinala si Terrence sa hospital. Hindi daw kasi nila alam kung baka may masamang
nerve daw na na-damage.. at kailangan daw siguro ng stitches ni Terrence.
Sumama kami sa hospital. Nakahiga na si Terrence nun, tapos mag nag-assist na sa
kanya na doctor at nurse nun. Ewan namin san siya dadalhin.
Kaya lang, nilabas ko yung cake na binili namin. Yupi-yupi na yung carton, sira
na yung cake sa loob, at smudged na yung icing. Nilapag ko yun sa harapan ni Ter
rence.
"Ano 'to?!?"
Umakbay ako kay Tjay.
"Balak kasi namin na gumawa ng isang 'di makakalimutang birthday para sa iyo kay
a may surprise kami. Hindi naman namin alam na ganito."
Binuksan niya yung carton. And yun nga, ngumiti lang siya.
Isang totoong ngiti galing kay Terrence Kelvin.
"Well hell.." tumingin siya sa amin, "It's one birthday I won't forget for sure.
"
Then nung tinutulak na siya ng nurse, huminto na kami. Kasi hindi kami pwedeng s
umama eh.
"Pare, ang angas mo pa rin!" tumawa si Terrence nun.
Tumingin si Ran sa amin na para bang puzzled na hindi mo maintindihan. Tawa kami
ng tawa ni Tjay. Kanina lang iyak kami ng iyak, ngayon naman parang masaya na n
aman kami.
"Kayong dalawa anong nilagay niyo doon sa cake?!?"
"Let's just say..." tumingin si Tjay sa akin, "Way lang yun ng Kuya ko para sabi
hin gusto ka niya Ran. Hindi dahil sa cake.."
Nagulat na lang ako nung tumawa rin si Ran. Kinamot niya yung ulo niya na lagi n
iyang ginagawa kapag awkward situation.
"Well ako rin naman eh.." then sumigaw siya doon hallway ng hospital..

"I hate you too pare!" then nagtawanan kaming lahat.

***19***
Hindi ko alam kung anong ginawa kay Terrence nun. Basta nandoon lang kami naghin
tay lang doon. Siguro nilagyan siya ng stitches or something. Pero kung tutuusin
, nakakatakot yun ah. Paano kung natuluyan siyang nasaktan? Siguro hanggang ngay
on umiiyak pa rin ako. More likely, baka sisihin ko yung sarili ko dahil kung hi
ndi naman dahil sa akin hindi naman sila darating doon.
But anyway, all's well naman. Bukod sa panay dugo ni Terrence yung damit namin n
ina Ran, okay naman na siya. Nakaupo lang kami doon sa labas nun dahil naghihint
ay kami, tapos sinabi sa amin na pwede daw naman kaming umuwi para makapagpalit
kami ng damit. Ginawa naman naming tatlo nila Tjay, pero bumalik din kami kaagad
sa hospital. Dinala pa nga namin yung beef and gravy eh. Kapag okay na si Terre
nce, bibigyan namin siya nung niluto namin na favorite niya. Aba, kahit may gany
an, tuloy pa rin ang birthday.
Past 1 na ng madaling araw nung lumabas si Tita Jayne at sinabi niya na nagkakar
oon ng palpitations si Terrence. I don't know why, pero siguro dahil sa aftermat
h pa yun nung nangyari. Then inatake pa yata siya ng asthma, kaya si Tjay pumaso
k pa sa loob. Hindi na ako sumama, kasi naman hindi ako kamag-anak.
Katabi ko nun si Ran. Bago na yung damit niya. Ang bango nga niya nung sumandal
ako sa kanya.
"Nakakainis ka talaga Ran!" hinampas ko siya sa dibdib niya pero nakasandal pa r
in ako,"Nakakainis kayo ni Terrence!"
Hinawakan niya yung dibdib niya at hinimas-himas niya. Napalakas yata yung hampa
s ko.
"Ano na namang kasalanan ko?" nag-adjust siya ng upo dahil nga nakasandal ako sa
kanya, "Ikaw ang sadista mo rin minsan."
"Eh kasi naman.." naramdaman ko na naiiyak na naman ako. Kaya ayun dahil pinipig
ilan ko, panay ang lunok ko at punas sa gilid ng mata ko, "P-paano kung nasaksak
ka dun? O kaya siya? T-tingin mo anong mararamdaman ko?"
"Eh kung may nangyaring masama sa iyo doon at wala akong ginawa.. tingin mo anon
g mararamdaman ko?" inakbayan niya ako nun na parang yakap na mahigpit, "Kuya mo
nga ako remember?"
Naupo lang kami doon, hintay lang ng hintay. Ayun, nakatulog pa nga ako eh. Arou
nd 2 a.m., lumabas na si Tjay at okay na raw si Terrence. Nung pumasok kami sa r
oom niya, nakita ko na nakaalis yung shirt niya. May malaking bandage na siya sa
braso niya, at meron din siya sa sides niya. Nagtaka nga ako kung bakit pati do

on meron, yun pala umabot hanggang gilid niya sa bandang likod yung may sugat. K
aya pala nagtataka ako kung bakit may dugo siya doon kanina, akala ko umagos lan
g. Yun pala hanggang doon yung sugat.
Sinuot niya ng dahan-dahan yung shirt na dinala namin. Ang bagal nga niya kumilo
s eh. Siguro masakit pa. Tapos ngumiti siya na parang naghihina na hindi mo main
tindihan kaya lang nung sinigawan niya si Tjay dahil tinikman yung beef and grav
y doon sa sandok na dala namin, nagalit naman siya.
YEP, he's Terrence all right.
Nagkamayan lang sila ni Ran. Halata mo namang hindi sila at-ease na at-ease pero
alam mong okay na sila sa isa't isa.
Hindi na namin inabala sina Mama at Papa na tawagan na nasa hospital pa kami
ganung oras ng madaling araw. Syempre kapag sinabi ko kay Papa yung nangyari
yung muntik-muntikan nang mangyari sa amin, tiyak magtatanong at magtatanong
Mama. Sa kalagayan ni Mama ngayon, at sa hormonal imbalance ng katawan niya,
oubt na tama lang na sabihin sa kanya yun.

ng
at
si
I d

Kawawa naman yung baby sister of brother ko kapag nagkataon.

So yun, umuwi na kami. Pwede naman nang umuwi si Terrence nun, pero sinabi ni Ti
ta Jayne doon daw muna siya sa hospital. Mas mabuti na ang sigurado. Si Tita Jay
ne, order kung order.
Mga nanay nga naman.
May Day Care volunteer chuva pa ako nun, at si Terrence eh Community Service par
a sa scholarship nga niya. Kaya lang dahil nga may sugat naman siya, hindi na ni
ya kailangang pumunta. Nagpaalam na kami nila Tjay at Ran, at umuwi na kami doon
sa bahay nila.
Antok na antok na ako nun. Nag-tricycle nga kami eh. Kami ni Tjay ang nasa loob,
si Ran ang nasa labas. Pagod na pagod kami nun. Gusto lang namin eh matulog na.
Kaya nga nung nakarating kami sa bahay nila, ang bilis na pagto-toothbrush ang
ginawa ko. Hindi na nga ako nakapagpalit ng Pj's eh.. sobrang pagod na ako.
Si Ran binuksan yung pintuan sa kwarto ni Terrence. Solo niya yung kwarto eh. Ka
mi ni Tjay tabi na sa kwarto niya. Then saka ko lang nakita, ang daming sketches
ni Terrence doon. Iba-iba. Walang particular na theme. Then may mga nakadikit p
a siya sa gilid ng computer table niya na mga codes at kung anu-ano na hindi ko
maintindihan. Tungkol yata sa computer eh.
I guess kung Quintero ang last name mo, may genius kang kapatid, at Admin ka ng
isang site at gifted ka sa pagsusulat.. ganun ang idea ng room mo.
How amazing.
***
Nung Sunday, I got up past 9 na. Late na ako sa Day Care nun pero okay lang. Kun
g ieexplain ko naman sa kanila yung nangyari, understanding naman ang mga tao do
on. Si Terrence uuwi na ngayon, pero maya-maya pa yata. Nung nagising ako, nagis
ing na rin si Tjay. Si Ran nung dumaan pa ako sa kwarto niya, ewan ko, tulog na
tulog pa. Yung unan nga tinakpan pa niya yung mukha niya. Ewan ko kung nakakahin
ga pa siya nun.
Nagbihis naman ako. Kasabay ko si Tjay kumain. Sinabi ko na kapag nagising na si
Ran, umuwi na lang siya at dalhin na niya yung gamit ko sa bahay. Tiyak naman o

kay na kay Ran na pumunta ako sa Day Care mag-isa. Ang aga-aga kasi eh.
Pagkadating na pagkadating ko doon, nagtatakbo sa akin si Oli. Nagulat nga ako k
asi bigla na lang yumakap sa akin eh. Tapos nung dumating ako, panay ang tingin
niya sa likuran ko. Napataas nga yung kilay ko.
"Oli anong tinitignan mo?"
Nagpuppy dog look siya sa akin. Ang mga bata nga naman daming pampaawa effect.
"San si Kuya Terrace?"
"Oli, Kuya Ter-rence. Wala siya eh, nasa hospital." umupo ako nun para ka-level
ng mukha ko yung mukha niya.
"Bakit nasa hospital si Kuya Cake?" si Betty naman ngayon yung nagtanong.
"May sugat kasi siya eh. Pero gagaling din siya. Baka pupunta na siya dito sa su
sunod na linggo na."
May humihila nun sa blouse ko. Then tinignan ko, nakatayo si Gaille sa gilid ko.
Then may nilabas siya na kung ano galing sa bulsa niya na kulay brown, tapos in
aabot niya sa akin.
"Gaille ano 'to?" tinignan ko naman.
Saka ko lang nakita na nakabalot ng dahon eh isang lollipop. Half-eaten lollipop
.
"Uhmm..." napalunok ako, "Anong gagawin ko dito?"
"Yan yung magandang stick galing kay kuya T-cake eh." tapos sinisinok pa yata si
ya.
Pati ba naman lollipop eh chini-cherish-cherish pa niya?
"That's actually..." ngumiti ako pero awkward, "Sweet."
Wala naman kaming ginawa. Usually kapag nandun ako at ako lang ang nagbabantay s
a kanila, kumakain lang kami, naglalaro, o kaya natutulog. Minsan binabasahan ko
sila ng stories pero yun lang ang ginagawa namin. Monotonous nga, pero nakakatu
wa sa mga bata. Kaya rin siguro nung dumating si Terrence doon sa Day Care, exci
ted din sila kasi nasubukan nila yung mga bagong bagay na hindi ko nagagawa kasa
ma sila.
Nung nag-uwian na, si Oli na naman ang naiwan doon. Laging siya ang naiiwan na h
uli. Late kasi ang parents niya eh. Tapos nagulat na nga lang ako nung aalis na
ako, humawak siya sa akin at ayaw na niyang bumitaw.
"Oli, kailangan ko nang umalis eh. Kakanta pa ako sa simbahan mamaya."
"Ate.. pwede po ba tayong dumalaw sa os..." nabulol pa siya nun, "oshpital? Dun
kay Kuya Terrace?"
"Hindi kita pwedeng ilabas eh. Baka hanapin ka sa akin."
"Tawagan mo si Mommy.." hinila niya ako doon sa office ng Day Care, "Itanong mo
number ni Mommy. Sasabihin ko sama ako sa 'yo."
Actually nakakatuwa si Oli. Walang kapatid. Laging wala yung parents. Kaya sigur

o naghahanap din ng makakasama kasi kahit papaano nalulungkot din siya.

Ginawa ko naman yung sinabi niya. Tinawagan ko yung Mommy niya, it took me about
10 minutes bago ko nakausap, then pumayag din naman. As long as ibabalik ko daw
siya doon bago mag-4 ng hapon. Sabi ko okay lang, kasi 3 naman ng hapon nandun
na ako dahil may simba pa.
Sumakay kami ni Oli. Hindi ko na nga kinandong eh. Ang likot kasi. Tapos tuwangtuwa siya doon sa jeep. Kami lang kasi ang sakay, tapos panay ang tanong niya sa
driver.
I guess if you're a rich kid, hindi mo alam yung ganung bagay. I guess Oli will
turn out.. okay. Kasi bata pa lang siya, may character na.
Dumating kami sa hospital. Hinabol ko pa siya kasi sumasama siya doon sa nurse n
a nagtutulak sa wheelchair. Binuhat ko na nga lang kasi napagod ako kakahabol eh
. Binaba ko lang siya nung nasa labas na kami ng room ni Terrence.
"Oh Oli, dapat tahimik ka lang ah. Maraming may sakit dito, kawawa naman sila."
yun lang ang sabi ko sa kanya.
Then doon siya tumayo sa likuran ko. Humawak lang siya sa blouse ko. Ewan ko, fe
eling ko over na ang pagka-stretch ng blouse ko.
Kumatok lang ako. Saka ko narinig na pumasok daw ako. Saka ko nakita si Terrence
na nakahiga at may hawak na remote. Iba na yung shirt na suot niya, pero may ba
ndage pa rin sa braso. Umayos nga siya ng upo nung pumasok ako eh.
"Oi.." sabi niya tapos umupo siya sa cot niya, "Akala ko umuwi ka na. Sabi ni Tj
ay eh.."
Then tinuturo ko yung likod ko. Tumagilid naman siya para makita niya yung tinut
uro ko. Then eksakto naman pagkatingin niya, saka naman lumabas si Oli.
"BULAGA!!!" ang lakas-lakas kaya napaatras si Terrence nun, "Gulat ka no!" tumat
aas-taas pa yung kilay ni Oli nun.
"Ano yan?!?" halata mong gulat siya eh, tinuro niya si Oli, "Kailan ka pa nangan
ak ng nuno sa punso???"
Natawa ako nun. Kahit may sakit na at may pagkamasungit, okay pa rin si Terrence
eh.
"Gusto sumama sa akin eh. Ayaw magpaiwan. Dadalawin daw niya si Kuya 'Terrace.'"
Tumakbo si Oli simula sa likod ko hanggang sa gilid ng kama ni Terrence. Then ti
nitigan niya yung bandage sa braso niya. Tinignan lang namin si Oli. Seryosong-s
eryoso lang siya na nakatayo doon. Tumingin siya sa akin, tumingin kay Terrence.
. tapos biglang tumawa... tapos bigla na lang...
"OUCH!!!" pinisil-pisil niya yung braso ni Terrence..
Tawa ng tawa si Oli nun.
"Ang taba ng braso mo." bwisit na bata ito! Pisilin daw ba?
"Concern ba talaga sa akin yan o pinapalala niya yung braso ko?" hinimas ni Terr
ence yun braso niya, "Musta naman sa Day Care?"
"Ayun, okay lang. Nilabas ni Gaille yung lollipop na binigay mo sa kanya noon. M

ay crush yata sa iyo yung bata eh."

"Murder me." sabi ni Terrence tapos tumingin siya kay Oli, "Bakit ba ganyan ka m
akatingin bata ka? Parang nakakatakot dahil pataas-taas yang kilay mo eh..."
"Ano po yung crush???" tinanong niya si Terrence, kaya si Terrence eh nagkamot n
g ulo na parang si Ran.
"Crush.. yung.. parang isang babae may gusto sa isang lalaki. O kaya naman isang
lalaki may gusto sa isang babae."
"Ahh ganun ba yun. E di si Mommy ko pala saka si Daddy ko may crush sila sa isa'
t isa?"
"Uhmmm.. parang ganun na nga." hirap naman i-explain sa bata na hindi lang crush
yun. Pero para di kumplikado, oo na lang ako.
Umupo si Oli doon sa couch sa gilid at nagtatatalon. Ang lambot daw ng couch eh.
"Lahat ba nagganun?"
"Pwede rin." then nakita ko si Terrence na umabot ng tubig sa gilid ng bed niya.
Uminom ng tubig si Terrence nun. Tapos sabi ni Oli...
"Ako gusto ko si Ate Shay saka si ikaw Kuya Terrace magka-crush sa isa't isa..."
Binuga ni Terrence yung tubig na ininom niya. Buti nga hindi ako tinamaan eh. N
a-shock nga ako, pati si Oli eh nakatingin lang at nanlalaki yung mata.
"Hindi naman ganun yun eh.. nararamdaman yun." humawak si Terrence sa dibdib niy
a.
"Ganun ba yun?" nagkunut-noo si Oli na parang matanda.
Naku ha, nakakailang na dito. Nakakainis itong si Oli eh. Tumingin lang si Terre
nce sa akin saglit, pero iniwas din niya yung tingin niya.
"Ibig sabihin wala kang crush kay Ate Shay?"
"Uhmmm..." nag-isip naman siya. "Kung may crush ako sa kanya?"
"Opo."
Whoa.. masyado nang awkward ito. Bigla ko na lang binuhat si Oli nun tapos tinay
o ko siya sa harapan ko.
"Oli.. nalimutan ko.. bibili pa tayo ng candy sa labas 'di ba? Mag-bye ka muna k
ay Kuya Terrence at babalik tayo. Bibili lang tayo sa labas."
"Ayoko. Dito muna ako. Bili mo na lang ako, balik ka na lang."
Parang ayos din yun. Basta makaalis ako doon.
Tumingin lang si Terrence sa akin nun. Tapos nag-sign ako na lalabas na ako. Exc
use ko lang naman yun para mawala ako sa spot na yun. Nakakahiya talaga.
Then nung papasara na ako ng pinto, I can't help overhearing Terrence... parang
ayaw ko marinig yung sagot niya na parang gusto ko... kaya lang narinig ko siya
eh...

"Well si Ate Shay mo?" nakakandong na si Oli sa kanya nun. "Napaka-typical niya.
Napaka-simple, napaka-practical.. she's just... her own self."
"Ano po yun?"
"Minsan nakakainis siya, minsan okay naman siya. So I guess ang sagot kung may c
rush ba ako sa kanya or wala...."
I closed the door. Mahina lang. I doubt na narinig nila.
There's too many things in this world na gusto kong malaman yung sagot. But ther
e are some things in this world...

---that you want to keep as a mystery. And at that moment, I can name one.

***20***
I got out para bumili ng candy. Kahit hindi iyon ang sadya ko, ginawa ko na lang
. Ayoko namang mag-stay doon. Si Oli kasi kung anu-anong tinatanong eh. Mahirap
din kasi kapag may kasama kang bata, tanong na nga ng tanong, hindi pa nila alam
kung nakakahiya ba iyon or what. Ewan ko ba, siguro nga dapat masanay na ako. K
asi kapag nanganak na yung Mama ko, tiyak magkaka-Oli rin kami sa bahay in a few
years time.
Hindi naman ako nagtagal, bumili lang ako ng iba't ibang klase. Tiyak naman hind
i rin mauubos ni Oli yun eh. Kukuha na lang ako ng ilan-ilan para malibang ako.
Lumabas pa ako ng hospital nun. Sa may labas kasi may mga malalapit na tindahan
na malapit sa may sakayan. Ayun bumili na lang ako doon sa matandang babae. P20
rin binayaran ko. Sinasabi ko na nga ba basta may bata, magastos eh.
Nung nakabalik na ako sa taas, nakita ko na nakahiga na si Oli doon sa bed kasam
a ni Terrence. Magkatabi na sila at nanonood ng tv. May milagro talaga sa mundo.
Ayaw ni Terrence ng bata, pero si Oli mukhang kaya naman niyang i-handle. Tumin
gin nga sila ng sabay sa akin nung pumasok ako, pero binalik din nila yung tingi
n nila sa tv. Akalain mo yun, wala silang pakialam sa akin???
Bumaba sa bed si Oli para kumuha ng candy pero bumalik din sa bed at nanood. Ser
yosong-seryoso sila parehas kung ano yung pinapanood nila. Panay ang subo ni Oli
ng candy pero naka-glue yung mata nila sa tv set.
Nasa taas kasi yung tv, kaya ako naman eh na-curious, tinignan ko na kung ano yu
ng pinapanood nila na parang addict na addict sila parehas..
"Teka ano ba yang pinapanood niyo at parang---" tumingin ako sa taas ng tv at na
-shock ako sa nakita ko, "AAAAAHHHHH!!!!" tinakpan ko yung bibig ko, "Holy Moley
ano yang pinapanood niyo na dalawa?"
Nung pagkakitang-pagkakita ko kasi doon sa pinapanood nila, may dalawang babae n
a nakulong yata sa tanning bed.. at parehas silang naka-bikini. And the scene wa
s so revolting. Kaya nga na-shock ako nung nakita ko. Yung kinakain kong candy,
ayun nahulog na sa sahig.
Natawa nga si Terrence sa akin kasi nakita niya siguro na nailuwa ko yung candy.

But I don't care.

"Bakit pinapanood mo yan?!? Nakita mong may bata kang kasama!" hindi naman yata
tama yun?
"Ano ka ba... enjoy nga siya eh!" tapos siniko ni Terrence si Oli doon sa good a
rm niya,"Hindi ba Oli?"
Tinaas ni Oli yung kilay niya tapos binaba niya lang uli na parang sinasabi niya
na 'OO'. Hindi pa rin naalis yung mata niya sa tv. Si Terrence naman nakatingin
sa akin kasi alam niya na hindi ako pabor sa pinapanood nila.
"Come on, he's old enough para manood yan. Kahit ikaw kaya mo namang panoorin ya
n."then ngumiti lang siya, "Final Destination 3. Okay naman yung movie eh. Nasun
og sila sa tanning bed. Ano namang nakakadiri doon?"
Nag-roll ako ng mata ko pero pabiro lang. Ayaw ko talagang panoorin yung movie.
Kasi kapag nanood ako nun, baka sikmurain ako, hindi maganda ang kalabasan. Pero
si Oli? Imagine si Oli na kalahati lang yata ng age ko kayang-kayang panoorin y
un?
Nanlalaki yung mata ni Oli kapag may scene na nakakadiri o nakakagulat. Pero noo
d lang naman siya ng nood.
Finally after an hour or so, dumating na si Tita Jayne at may kasama siyang nurs
e. Ire-release na yata si Terrence nun eh. Ako naman, kailangan kong umuwi at ma
gbihis. Dadalhin ko pa si Oli sa bahay, dahil sabay na kaming babalik sa simbaha
n para sunduin naman siya ng Mommy niya.
Humawak lang si Oli sa binti ko nun. Ang hirap nga lumakad kapag may parang lint
ang nakadikit sa iyo ng ganun na sobrang higpit.
"Ingat na lang kayo." sabi ni Terrence tapos humawak siya sa ulo ni Oli, "Yung s
ecret natin ah!"
"Sikwet natin yun Kuya Terrace!"
"Teka anong secret?"
"WALA!" nag-snap sa akin si Terrence, "Sige una na kami ni Mama. Ingatan mo yung
anak mong nuno sa punso!"
Hinampas ko nga sa braso niya. Too bad nahampas ko yung may sugat niya. Kaya ayu
n nasaktan daw siya, kaya daw may atraso ako.
Other than that.. I went with my afternoon agenda.
***
Nung bagong linggo na namin sa school eh medyo okay na yung spirit ko. Siguro ng
a nagkaroon ng traumatic effect sa akin yung nangyari nung gabi na hinarang kami
kasi tuwing may lalabas na lang sa isang room na hindi ko inaasahan, bumibilis
yung tibok ng puso ko sa sobrang gulat.
Sana nga hindi na lang nangyari yun. Baka kasi forever kong panghahawakan yung g
rudge na yun sa buhay ko.
Nung umaga nga, hinarang pa ako ni Arwyn sa hallway. Napaatras pa nga ako eh. Ka
si naman bakit ba ugali nila yung bigla-bigla na lang susulpot?

"Arwyn!" humawak ako sa dibdib ko, "Magandang umaga rin!"

Hindi naman niya ako binati. Feel ko lang nasa sabihin yun.
"Namalikmata lang ba ako o tama lang yung nakita kong magkasama sa garden yung p
insan mo at si Terrence?" tinuro niya yung garden sa akin at tama nga siya dahil
magkasama yung dalawa, "Parang last week lang kulang na lang magsaksakan silang
dalawa eh."
"I guess magkasundo na sila 'di ba?"
"May kung ano yung pinsan mo na hindi mo malaman kung ano at hindi ko gusto yun.
."humwak siya sa chin niya at hinimas-himas niya, "Malalaman ko rin anong ginawa
niya kay Terrence at magkasundo na sila." lumingin siya uli sa garden, then bin
alik niya yung tingin niya, "Hindi ba bading yung pinsan mo?"
Na-choke ako nun.
"Hoy wag ka nga! Lalaking-lalaki si Ran no!" then nag-cross arms ako nun, "Ang s
ama mo para pag-isipan ng ganyan yung pinsan ko!"
"Eh bakit parang wala siyang hilig sa mga babae?"
"Paano mo naman nasabi aber???" nakapamewang na ako nun.
"Wala lang. Mahilig kasi siya mag-hang out sa guys." sabi niya sa akin pero sery
oso siya.
"Naghang out din naman ako kasama si Tjay madalas, pero hindi ibig sabihin lesbi
an ako. What's wrong with you?" tinulak ko nga siya pero hindi masyadong malakas
.
Pati ba naman si Ran iisipin niyang bading? Arwyn's so full of himself. Dahil si
guro nagkakaroon na ng attention si Ran sa school, gagawa pa siya ng rumour na b
ading siya. I don't get him at all. Ewan ko ba kung bakit nagtitiyaga ang mga ba
bae sa kanya eh. Kung siya siguro ang huling lalaki sa mundo at kami na lang ang
pag-asa ng human race, I swear hindi mag-populate ang mundo kung siya lang din.
Ang galing mag-conceal ni Terrence ng sugat niya. Kasi kung titignan mo siya, pa
rang normal lang siya na walang nagyari. Pero siyempre hindi mo maiiwasang may m
akakapansin kaya tinanong pa siya kung anong nangyari sa braso niya. Sinabi nama
n niya yung totoo, pero umalis din siya kaagad.
Alam ko na kung ano yung special project ko sa Social Studies. Dahil nga hindi m
aganda yung kinalabasan ng debate, ako lang yung may kakaibang project sa klase
namin. Sabi sa akin eh gagawa daw ako ng special report tungkol sa World War II.
Sabi ko okay lang, kasi madali lang naman mag-report sa harap ng klase.
"Kunin mo na lang yung kopya nung report sa Lab. Gusto ko creative ka, ayoko ng
cartolina at tatayo ka lang sa harapan!"
Nakasimangot ako na lumabas ng room nun dahil inutusan nga ako nung teacher nami
n. Tumakbo pa nga ako nun eh, kaya mabilis akong nakaalis sa building namin.
Nung malapit na ako sa Lab, nakita ko na may naka-lean doon sa bench at nakayuko
. Yung braso niya nakahawak sa doon sa bench.
"Oi.. ei... okay ka lang?"
Nagulat siya nung nakita niya ako, kaya umatras siya ng konti.

"Oohhh..." huminga siya ng malalim, "Ohhhkay lang."

"May asthma attack ka na naman?" tinanong ko naman siya.
"Ohhh... o-o eh."
"Gusto mo dalhin kita sa nurse?" humawak ako sa kanya nun para alalayan siya.
"Kagagaling ko lang doon. Wala naman siyang ginawa eh."
"Bakit ba hindi ka nagdadala ng inhaler? Hindi ba gamot yun in-case na may asthm
a attack ka?"
"Wala. Hih... H-hindi ko kailangan nun."
Sumabay na ako sa kanya maglakad. Baka mamaya mag-turn blue na naman siya katula
d nung nangyari nun sa Day Care. Sabi nila kapag ganun daw, delikado daw yun.
"Nakakatakot nga nung nakita kita sa Day Care eh. Nung nag-iba na yung kulay ng
mukha mo. Hindi ko talaga alam yung gagawin ko." mabagal lang kami maglakad nun,
tapos diretso lang siya maglakad, "Hindi kaya dapat i-drop mo na yung Community
Service mo? Kasi alam mo yun, hindi malabong maulit yun kasi nakakapagod sa Day
Care eh."
"G-ginagawa ko lang naman yun kay Mama." tumingin siya sa akin saglit, "Ayaw ko
lang ma-disappoint siya."
"So gusto mo rin pala talagang makuha yung scholarship para sa kanya?"
"Gusto ko? Hindi. Gusto niya? Oo."
"Pero 'di ba... okay na may scholarship ka. At least hindi niyo na kailangang ba
yaran yung college mo."
Humarap siya sa akin nun na parang naiinis na siya na hindi mo maintindihan. May
nasabi ba akong masama???
Hindi ko siya pinansin, basta tuloy-tuloy pa rin ako sa pagsasalita ko.
"Ano bang balak mong kunin na course?" tinignan ko siya pero hindi siya nakating
in sa akin.
"Sa totoo lang, wala naman sa plano ko ang college eh."
"Bakit naman?"
"Gusto ko lang pagka-graduate ko, magtrabaho na. Ganun din naman kalalabasan ko
in the end." then nakita ko na hindi na malalim yung paghinga niya, "Ayoko lang
pahabain pa na mag-aral pa ako."
"Pero kapag nag-college ka, mas magandang opportunities mo. You're smart Terrenc
e. Maybe a genius. Mas okay na hindi mo sayangin."
"Ayoko lang. Nakakapagod mag-aral. Gusto ko tapos na ako para real world na kaag
ad."binilisan niya yung lakad niya, "Si Mama naman may gusto na mag-college ako.
"
Huminto naman siya nun. Malapit na kasi kami sa hagdan paakyat sa rooms ng mga 4
th year. Saka naman nya ako tinanong...

"Thanks pala sa pagsabay. Saan ka pala pupunta?"

"Sa SocStud Lab. May kukunin akong report eh. Yung special project ko. Sabi niya
dapat daw creative ako. Ang OA nga eh."
"Anong ibig sabihin na.. 'creative?'"
"Malay ko! Wala pa nga akong maisip eh." naglakad naman na ako patalikod, "Sige
pala una na ko. Ingat ka na lang sa pag-akyat! Baka hikain ka!" ang sama ko inas
ar ko pa!
"Kung.. kung gusto mo ng tulong pwede kitang tulungan sa report mo.."
Nagulat ako nung sinabi niya yun. Nago-offer siya ng tulong? Typical Terrence ba
yun? Ang bait niya yata ngayon.
"Anong tulong naman?"
"Tungkol saan ba yung report mo?"
"World War II." ngumiti naman ako, "I think."
"Okay..." turn naman niya ngumiti ngayon tapos nagbox in siya sa gamit yung dali
ri niya...
Nakatayo lang siya doon habang pinag-aaralan niya yata ako. Ewan ko ba, ang weir
d talaga ng mga lalaki.
"You look nice." sabi niya tapos tumalikod na siya.
Parang natuwa naman ako sa sinabi niya na hindi mo maintindihan. Then nagulat na
lang ako nung may tumakbong babae sa hagdan at yumakap sa kanya patalikod at hi
nalikan siya sa magkabilang pisngi niya.
"TERRENCE!!!" ang higpit-higpit ng hawak niya.
Nagulat din si Terrence. Inaalis pa nga niya yung kamay eh.
"Who the hell are you?"
"Ano ka ba hindi mo na ako natatandaan no?" nakangiti pa siya ng todo-todo

"Dina. Nakadate mo ako before. Remember?" ilan na ba nakadate niya?

***21***
Tinignan lang ni Terrence yung Dina. Grabe talaga makayakap sa kanya. Parang nai
inis na nga siya nun eh, pero inalis naman nung babae at ngumiti lang sa kanya n
g todo-todo.
"Kilala ba kita?"
Nung tinanong siya ni Terrence nun, tumawa yung Dina at may narinig kami na mga
babae na tumawa rin. Napatingin kami dahil may mga pababa ng hagdan nun na grupo

ng mga babae na hindi namin kilala.

"Hey girls nanalo ako ah!" tapos tinaas niya yung kamay niya na parang nag-sign
siya doon sa kanila.
Tinignan lang siya ni Terrence nun. Tapos sabi niya...
"Hindi ako nakikipagbiruan sa inyo!"
Papaakyat na sana yung Dina kaya lang humawak siya sa chin ni Terrence nun. Nagu
lat na lang ako nung nag-lean siya uli, kaya napaatras si Terrence bigla at munt
ik nang mahulog sa hagdan dahil umiiwas siya.
"Biruan lang Terrence, pero alam mo.. hindi naman ako hihindi sa kung yayain mo
ko eh!"then umakyat na siya sa hagdan niya.
"Whoa.. palabas kung palabas eh no!" natatawa na ako nun.
Si Terrence naman, mukhang walang nakakatawa sa kanya. Wala na siyang sinabi sa
akin nun basta nagdire-diretso na siya sa pag-akyat papunta ng room nya. Hindi n
a siya nag-bye sa akin. Ako naman, nakatayo lang ako doon, pero umalis din ako p
ara kunin ko na yung papel para sa special project ko sa Socstud.
***
Nung uwian namin ng hapon, nagpasama ako kay Ran para bumili kami ng mga gagamit
in ko para sa special project ko. Wala pa akong idea kung ano man ang gagawin ko
, pero mabuti nang marami akong Art materials in case na makaisip ako ng kung an
o man. Aba mas maayos na yung may gamit ako para ma-express ko ang 'creative' sp
irit ko, whatever that is.
Nung nasa store na kami ng school supplies, nagtingin-tingin si Ran ng notebooks
na kulay black yung cover. Ewan ko ba, ang hilig niya sa kulay black. Mahilig d
in siya sa red, pero more on black nga. Haay... guys nga naman.
Nung nandun na ako sa area ng mga felt paper at hindi ko alam kung anong gagawin
ko nun, may natalisod naman sa paa ko. Nakaharang kasi ako doon sa gitna dahil
humihila ako ng mahaba.
"Naku.. sorry ah.. hindi ko sinasadya."
Paglingon ko nun, nakita ko na si Carlo pala yung nadapa dahil sa paa ko. Nagula
t nga ako eh. Kasi matagal-tagal ko na rin siyang hindi nakikita simula nung nak
a-group date niya si Tjay kasama namin.
Hindi pa niya ako nakita, kaya lumapit na ako para tulungan siya.
"Carlo.. sorry talaga!"
Nakita na rin naman niya ako. Tumayo naman siya kaagad tapos ngumiti rin siya. N
gayon alam ko na kung bakit ang swerte ni Tjay at siya ang naka-date niya. Cute
naman si Carlo. Yun nga lang kumpara sa akin parang mas maton siguro ako. Mas ma
tangkad kasi ako sa kanya.
"Shay, musta na?"
Yumakap naman ako sa kanya. Yakap na, alam mo yun, kaibigan.
"Okay naman buhay pa! Na-miss na kita!" tinapik-tapik ko naman siya sa likod niy
a, "Ikaw kumusta ka na?"

"Ganun pa rin. Medyo busy lang lately, malapit na kasi exams eh."
Saka naman lumitaw si Ran nun. May hawak na siyang tatlong black notebooks na bi
bilihin niya yata. Nakita niya siguro na kayakap ko si Carlo nun kaya lumabas na
naman ang pagiging OA.
"Hoy hoy hoy, bakit mo niyayakap si Shay?"
Si Carlo naman medyo cool lang. Nginitian lang si Ran. Kung si Terrence siguro y
un, baka kung ano na namang nasabi nun.
"Carlo nga pala. Don't worry, friends lang kami." nakikipag-shake hands siya nun
.
Si Ran naman eh humawak din sa kamay ni Carlo ng mahigpit.
"Ran nga pala."
Ako naman dahil ganyan talaga yan si Ran, mukhang cool naman siya. Hindi kasi ba
sta-basta naniniwala yun sa simpleng friends lang kami. Ako naman nag-isip na ng
reason para hindi na naman siya maging overprotective.
"Wag kang OA Ran friends nga lang kami. If it's any better, siya yung naka-date
ni Tjay nung lumabas kami as a group." ngumiti naman ako ng nakakaloko sa kanya.
"ANO??? ANONG SINABI MO???" shocking naman itong pinsan ko.
"Sabi ko siya yung naka-date ni Tjay nung---" natigilan naman ako nun.
"H-hindi. Hindi yun. Lumabas ka? Ikaw?"
"Oo. Group naman eh. Hindi naman ako lang. Ano ka ba ang OA mo masyado." humarap
ako kay Carlo nun at tinuro ko si Ran, "Parang sira no?"
"Sinong kasama mo nun??" tumingin naman siya sa akin.
"Si Terrence okay? Gosh masyado na yan Ran nakakainis na."
"Ahhh.." naging mahinahon naman na siya, "T-tapos ikaw yung kasama naman ni Tjay
? Sino pang kasama niyo nun?"
"Si Arwyn, classmate namin. May date siya.. nalimutan ko name." tapos humawak ak
o sa balikat ni Ran, "Noon pa yun Ran. Century na."
Nalimutan ko na nakatayo pala doon si Carlo. Nakakahiya nga sa kanya eh. Baka is
ipin niya parang siraulo naman si Ran kung mag-inarte. Sa totoo lang nakakanis n
a nga siya minsan eh, pero minsan naman iniisip ko ok naman si Ran kahit ganyan
yan. Kapag lumaki kasi kayo ng halos sabay, kapag nagganyan sanay ka na.
"So ano namang dinayo mo dito?"
"Ako?" tinuro ni Carlo yung sarili niya, "Wala. Hinihintay ko lang yung kaibigan
ko si Jian. Nasa kabila siya bumibili ng bagong jersey niya. Sabi ko puntahan n
a lang niya ako kapag tapos na siya."
"Ahh..." tapos napansin ko na nalukot ko pala yung felt paper na kinukuha ko kan
ina, "Ako naman bumibili ng pang-project. Paalis na rin kami. Sige pala, una na
kami. Ikukumusta na lang kita kay Tjay."

"O sige ingat kayo. Ge bro..." kumaway lang siya kay Ran.
Ngumiti naman si Ran nun. Pero papilit. Kung wala lang si Carlo doon, baka nga b
inatukan ko na siya eh. Nung huli akong lumingon kay Carlo nun, nakita ko na kas
ama na niya yata yung kaibigan niya pero nakalayo na kami ni Ran kaya hindi ko n
a nakita kung saan sila nagpunta.
Nung nasa jeep na kami, nananahimik si Ran. Eh alam ko naman kapag ganyan yan, k
aya naisip ko na kausapin ko na at baka puti na yung buhok ko eh hindi pa rin ni
ya ako kinakausap.
"Ran alam mo..."
"Pumapasok ba sa school yun???"
Napaisip naman ako kung ano yung tinatanong niya. Then saka pumasok sa isip ko s
i Carlo.
"Hindi Ran. Taga private school yun. May pustahan kasi kami nun nila
ngkol sa paghahanap ng date, long story, short, pinakilala ng pinsan
Carlo sa kanya kaya nagka-date siya. Ako naman walang date nun, then
si Ulah yung date ni Terrence, kaya kami yung magkasama. No biggy.."
al ako tapos huminga ako ng malalim, "Bakit ba ganyan ka? Masyado ka
mag-react. As if naman may mangyayaring masama sa akin."

Terrence tu
ni Tjay si
nagkasakit
then sumand
naman kung

"Paano naman akong hindi magrereact eh kung--" tinignan niya ako, "Hey sorry oka
y? Syempre parang kapatid na kita. Ayaw ko lang na may manloloko sa iyo."
"Wala namang lalaki na manloloko sa akin eh."
"Hindi mo naman masasabi yan eh. Trust me, I've done that." seryoso na si Ran nu
n.
"Ibig mong sabihin may niloko ka na babae before?"
"1st year ako. May girlfriend ako pero hindi ko naman siniseryoso. Pero kahit ka
mi, may nililigawan pa ako na taga ibang school nun."
"RAN!!!" hindi ko alam yun ah! "Bakit mo naman gagawin yun?"
"Noon pa yun. See what I mean? You think I'm really nice, pero sa totoo lang pwe
de rin akong manloko. Kaya ikaw gusto lang kitang alagaan. May magpaiyak sa iyo.
. ewan ko na lang."
"Well wala kang magiging problema diyan dahil wala namang nagkakamali pa sa akin
."
"We'll see." sabi naman niya.
Nakauwi naman na kami kaagad. Si Papa nga ang nagbukas ng pintuan para sa amin e
h. Si Mama naman, medyo okay naman na. Medyo makulit pa rin paminsan-minsan, per
o hindi na kasing lala 'di tulad ng dati.
Gagawin ko na sana yung project ko kaya lang tinamad ako. Wala kasi akong maisip
nun. Isa pa may ginagawa si Ran doon sa laptop niya, so nakisingit na lang ako.
Nagpunta kasi kami ng chatroom eh, tapos nagpanggap siya na babae at yung Briti
sh na dude eh parang interesadong-interesado sa kanya. Picture ba naman na ipaki
ta eh picture ng model.
Nagpatugtog din siya ng malakas doon sa media player niya. Tawa nga kami ng tawa

kasi yung lalaki eh nagpipilit na magkita daw sila. Sabi kasi namin taga Fulham
kami.
Nag-ring naman yung cellphone ko nun kaya nag-dive pa ako sa kama ni Ran para sa
gutin ko.
"Hello?"
"Bruha!!! Aaaaahhhhhh!"
Nabasag na naman yata yung eardrums ko nun. Si Ran naman eh pinatay na yung medi
a player niya. Naririnig ko naman si Tjay kahit nagpapatugtog siya, pero siguro
nagpapakabait lang yan si Ran.
"Pwede ba 'wag ka namang sumigaw sa phone? Ikaw Tjay ha nagiging habit mo na yan
."naupo ako sa kama ni Ran.
Si Ran naman nakatingin sa akin nun. Then balik sa laptop niya, tapos occassiona
lly tumintingin uli sa akin. Pero saglit lang tawa na naman siya ng tawa doon sa
British dude na kausap niya.
"Ano na namang meron?"
"Nag-text sa akin si Carlo. Sabi niya nakita ka daw niya ngayon ah! Ikaw hindi m
o sinabi sa akin yun."
"Oo nga nakita ko siya. Nalimutan ko lang itawag sa iyo. May pinagtritripan kasi
kami ni Ran sa chatroom eh."
"Nakakainis ka naman! Dapat sinama mo ako kanina!"
"Malay ko bang makikita ko iyon dun! Saka kasama niya yung kabigan niya kaya lan
g siya nandoon."
"Kainis naman 'di ko nakita yung boyfriend ko."
"HA-HA.." sarcastic pa yung pagtawa ko nun, "Boyfriend ka diyan! Feeling ka Tjay
ah. Si Carlo? In your dreams."
"Sus pwede namang mangarap." tapos narinig ko na may maingay doon sa kabilang li
nya, siguro may nahulog siya, "Oo nga pala sabi ni Kuya pupunta daw siya bukas d
iyan sa inyo. Tutulungan ka daw niya sa project mo?"
"Oo nga daw. Himala nga eh." tumingin ako kay Ran nun, "Hoy Ran, pupunta dito si
Terrence bukas. Tutulungan niya ako sa project ko. 'Wag ka na umangal dahil hin
di mo grade ang nakasalalay." then binalik ko na yung tenga ko sa phone, "Pakisa
bi kay Terrence, thanks in advance."
"Wala nga siya dito eh!"
Binaba ko na yung phone nun. Ako naman eh pumunta na ako doon sa kwarto ko at na
g-online din naman ako. Pinuntahan ko yung school website namin, as usual nandun
na naman yung usual na lumalabas na bawal ang flooding and bawal yung mga foul
na usapan. Hindi ko alam kung nandiyan si darkcrazy_vampire, a.k.a Paul, a.k.a T
errence Kelvin Quintero.
Hindi na lang ako nag-chat. Instead nagpunta ako doon sa forum nila at nagreply
na lang sa mga threads. Tinignan ko nga yung last posts ni Terrence eh. Yung iba
maiikli yung sagot niya, may mahahaba naman. Karamihan maiikli.

Then nakita ko na iba na yung avatar niya. Hindi na vampire. Parang chinese char
acter na hindi ko naman maintindihan. Binuksan ko yung profile niya para lumakiy
ung avatar, kaya lang bigla na lang may nag-pop sa harapan ko.
darkcrazy_vampire: At bakit mo naman tinitignan yung profile ko Jimenez?
Nagulat nga ako eh. Kaya ayun, nag-reply namana ko.
daisies_23: wala lang. Ang cute kasi nung bagong avatar mo.
darkcrazy_vampire: yun ba? ginawa ko yun kanina eh. balak ko sanang magpatattoo.
san ba maganda, sa likod o sa arm?
daisies_23: teka, teka, magpapatattoo ka?
darkcrazy_vampire: wala lang. naisip ko lang.
daisies_23: that's tacky.
darkcrazy_vampire: who cares?
Kahit talaga sa chat may pagkamasungit itong taong ito. Saka teka nga, paano ba
niya ako napadalahan ng message eh nasa forum ako?
daisies_23: hoy paano mo ko napadalahan ng message eh nasa forum ako?
darkcrazy_vampire: di ka nag logout doon. kita ko actions mo dito.
daisies_23: napakaunfair talaga kapag admin ka.
darkcrazy_vampire: sabihin mo, napakaswerte talaga kapag admin ka.
daisies_23: whatever. pero sa toto lang terrence, magpapatattoo ka talaga?
darkcrazy_vampire: ewan ko. bahala na.
daisies_23: wag na lang no. alam mo madumi tignan kung may tattoo ka.
darkcrazy_vampire: e di hindi na pala.
Hindi ko pa nababasa nun yung huli niyang tinatype nung may sumunod naman...
darkcrazy_vampire: hey mag log out na ako. di ba sinabi ko tutulungan kita sa pr
oject mo?
daisies_23: yeah sabi mo nga. totoo ba yun?
darkcrazy_vampire: yeah. i'll keep my word.
daisies_23: wow thanks.
darkcrazy_vampire: wag ng thanks. do me a favor..
daisies_23: ano yun???
darkcrazy_vampire: hmmm teka iisipin ko...
Hinihintay ko yung sagot niya. Super tagal. As in sobrang tagal.
darkcrazy_vampire: may gagawin akong video for my new media class. at kailangan
ng isang subject for two weeks. and that would be you.
daisies_23: new what?
darkcrazy_vampire: susundan kita for two weeks. sa school lang naman. every chan
ce na may makuha ako.. okay?
daisies_23: teka teka bakit ako?
darkcrazy_vampire: ayt that's settled then.
daisies_23: terrence saglit lang ano explain mo nga??? para saang class?
darkcrazy_vampire: see you tomorrow. gawin natin project mo.
daisies_23: terrence!!!
darkcrazy_vampire: please?
Whoa nag-please???
daisies_23: sige na nga!!
Then nakita ko na lang, darkcrazy_vampire has signed out.
Ang rude talaga nun wala man lang pasabi.

Ako naman hindi ko maintindihan yung sinabi niya. Kaya ako naman eh lumabas ako
sa kwarto ko at nagsisigaw ako sa hallway sa labas ng room ni Ran.
"Ran! Ran! RAAAAAANNN!"
"Ano???"
"What's new media?"
"Gusto mong i-explain ko in what way? As a school work or as a..."
"School work sira."
"New media. Bunch of kids with cameras. Pero kung ibang view mo titignan..."
"Cameras??? Cameras? As in video cameras???"
"Uhuh. Bakit?"
Tumalikod ako nun. Ano ba yung inoohan ko?

Susundan niya ako ng two weeks with his stupid camera???

***22***
I got to see Terrence the next day. Nginitian nga niya ako nung dumating ako sa
school, which was odd, kasi hindi pala-ngiti si Terrence sa umaga. Usually, 'Don
't bother me' ang drama niya. Remember nung first day of school? Sungitan daw ba
ako nung napagkamalan kong siya yung tumawag sa akin?
Pumasok lang ako sa room nun. Wala namang sinabi yung teacher ko sa SocStud, bas
ta ang sabi niya kailangan ko daw matapos yun as soon as possible. Dahil kapag s
uper late na at malayo na kami sa book na pinag-aaralan namin, baka daw mabalewa
la yung ginawa ko.
Nung tanghali nga at lunch break na namin, nauna akong lumabas kay Tjay nun. Ina
ayos pa kasi niya yung bag niya. Then nakita ko si Terrence na nakaupo doon sa b
ench sa labas ng pintuan namin. Nagsketch na naman siya. Ang dami nga niyang hil
ig. Mag web designing, mag-drawing, and siguro manguha ng videos kasi nasa "new
media" daw siya. Siguro kung wala lang siyang asthma, nasa sports din siya.
Tumayo naman ako sa bandang likod niya. Hindi naman siya tumingin eh. I guess hi
ndi naman niya ako napansin.
Tinignan ko yung drawing niya. Then nung napansin ko, may guy siya na ini-sketch
na hindi ko kilala.
"Whoa, sino siya???"

Nagulat siya nun. Bigla na lang niya sinara yung sketch niya pero nung nakita ni
ya ako, parang hindi na siya nataranta. Binuksan niya pakonti-konti yung sketch
pad at pina-polish niya yung gawa niya.
I'm pretty sure di ko pa nakikita yung dude.
"Sino siya???" inulit ko yung tanong ko.
"Uhmm.. kaibigan ko." tinignan niya ako saglit tapos binalik niya yung atensiyon
niya doon sa drawing, "Bakit?"
"Wala lang. Ang odd kasi eh. Lalaki ka tapos nagdra-drawing ka ng lalaki???" tum
ingin siya sa akin ng parang naiinis nun, "Hey wala akong sinasabi!" tinaas ko y
ung kamay ko na peace tayo, "Parang 'di ko pa siya nakikita."
Hindi kaya totoo yung sinabi ng Guidance Counselor na bading si Terrence?? Ano b
a yan! Kung bading siya sayang siya ah. Cute pa naman siya.
Sinara na niya yung dinadrawing niya. Tapos na yata siya eh tapos humarap siya s
a akin ng diretso. Nakatayo ako nun, nakaupo siya.
"Sa tingin mo, kung may 3000 kids sa school at nagdrawing ako ng isang student n
a hindi mo classmate na taga ibang curriculum, ano ba ang chances na nakita mo n
a siya? May be nakakasalubong mo na siya, pero dahil hindi mo siya kilala you do
n't pay attention to them. Baka nga hindi mo pa lingonin." then sumandal siya sa
upuan niya, "Isang case lang yun. But nah, hindi siya pumapasok dito. Taga iban
g school siya."
"Eh bakit parang walang nababanggit sa akin si Tjay about sa..." tinignan ko yun
g sketch pero sarado na, "Friend mo."
"Tingin mo naman dinidiscuss ko yung friend ko sa kapatid ko?" mukhang naiinis n
a siya sa akin nun, "Let's say, diniscuss ka sa akin ni Tjay. Mga ginagawa mo, a
nd mga bagay na pinaggagagawa niyo.. pinag-uusapan niyo... ano naman mararamdama
n mo?"
"Mahihiya." sabi ko naman.
"Exactly. So hindi ko ginagawa." tumingin siya sa room namin, "Nasaan na ba si T
jay at ang tagal-tagal naman niyang lumabas? Baka tapos na yung lunch break nasa
loob pa rin siya."
Di rin nagtagal, lumabas na si Tjay. Uuwi kasi sila para kumain sa bahay nila. S
i Ran naman dumating din, late nga siya, kasi nag-sign up daw siya doon sa baske
tball team. Kasama na niya si Arwyn. Kami naman ni Ran eh wala nang balak umuwi,
so kumain na lang kami sa cafeteria. Di nga masarap yung pagkain eh, tapos mukh
ang madumi pa so hindi ko rin nakain masyado. Natapon lang yung karamihan. Nagpa
palibre nga ako kay Ran, kaya lang sabi niya ang swerte ko naman daw kung lagi n
iya ako nililibre. Kaya ayun, ako ang nagbayad.
Wala naman kaming ginawang mahalaga nung hapon na. Na-boring nga ako eh. Then si
Ran hinihintay ko sa practice (first basketball practice niya nun), so naupo ak
o nun sa garden malapit sa gym. Ang baho kasi sa gym,a moy pawis na ang init pa.
Sa garden naman, nakakapag-isip ako anong balak ko para sa project ko.
Nung nakaupo ako doon at nakalatag yung papel para sa report ko, bigla na lang m
ay tumawag sa akin. Hindi ko pa nga nilingon eh. Pero alam ko naman na kung sino
.
"Anong ginagawa mo?"

Hindi pa rin ako lumingon.

"Project ko syempre. Kailangan ko na simulan baka bumagsak ako eh.." sabi ko nam
an sa kanya.
"Sabi ko sa iyo gagawin natin ng sabay 'di ba??"
Tinignan ko siya nun. And that's the time na nakita ko na may hawak siyang camer
a. Nailang ako nun kaya tumayo ako para takpan ko.
"Hey ano ba yan!"
Umatras naman siya. Dahil may railings doon sa pagitan namin, hindi ko na siya m
aabot. Pero hawak pa rin niya yung camera. Ginawa ko, tinakpan ko yung side ng m
ukha ko at naupo ako.
"Hey.. I need this project. Gusto ko lang naman natural ka. Just think wala akon
g dalawang camera."
"Ang hirap nun ah! Patayin mo na nga yan." di ko pa rin sya tinitignan nun.
"Hindi na pala.." binaba niya yung camera niya, "So anong balak mo dito sa proje
ct mo?"
"Siguro gagawa na lang ako ng posters.... with drawings di naman typical yun di
ba?"
"Ewan. Siguro." tinaas niya yung balikat niya.
Kinuha niya yung isang poster board ko. Tapos ewan ko, huminto lang siya saglit
na parang nag-isip kung anong gagawin niya. Then nakita ko na lang na gumagawa s
iya ng black borders. Ang galing nga eh, parang computerized. Pero marker lang a
ng gamit niya.
Nung natapos siya doon sa isa, inabot niya sa akin. Ako na daw bahala kung anong
gusto kong ilagay sa report ko. Siguro nga napagod siya, kaya hinayaan ko na la
ng siyang sumandal doon sa inuupuan niya.
Busy na ako nun. Nag-drawing ako ng army eh. Ang pangit nga, but who cares? Nahi
hiya kasi ako na tanungin siya kung pwede ba siya mag drawing para sa akin, so a
yun, sinubukan ko na lang. Kapag siya kasi nag drawing, parang siya na yung guma
wa ng presentation ko.
It took me forever para makadrawing ng mga army guys na nakasakay sa tank. Then
nung natapos ko yung sketch, at nagmukhang ulo lang sila lahat, tumingin ako sa
kanya.
That's the time na napansin ko sya. He was staring at me. Pero yung camera niya
hawak lang niya na parang wala lang.
Kinukuhanan ba niya ako nun o tinitignan niya ako?
"Anong problema mo?" yun lang naisip ko na hindi masyadong nakakahiya tanungin,
"Ok ka lang???"
Wala nga siya sa sarili niya. Natauhan lang siya nung may narinig kaming tumawag
sa kanya...
"Terrence!"

Napaupo siya ng straight bigla sa upuan niya. Lilingon na sana ako, kaya lang...
"Wag.. wag kang lilingon.." hindi tuloy ako lumingon.
"Bakit???"
Nag-lean siya doon sa drawing ko na nakalatag doon sa table. Magkaharap kasi kam
i. Nasa likod ko yung gate kaya di ko alam kung sino yun. Hawak pa rin niya yung
camera niya...
"I-tilt mo yung ulo mo at an angle like this..." then dahan-dahan niyang hinawa
kan yung ulo ko..
"Bakit?"
Then ini-angle niya yung ulo niya. Tapos tinignan niya ako ng weird na para bang
pinag-aaralan niya yung mukha ko.
"Ano na naman ba ito? Lokohan??"
"Ganyan ka lang." then nag-switch siya.. at dahil magkatapat mukha namin, ako na
man nag-switch din sa kabila. Nakakahiya kasi eh.
After nun, saka na lang ako umatras. Sumandal na ako. Para saan ba yun??? Then n
arinig ko na lang na may nag-step sa tabi ko.. kaya tinignan ako.
It's that Dina girl..
"Oh my God.." tinakpan niya yung bibig niya, "Pa-religious effect ka lang naman
pala PDA ka naman!" sabi niya sa akin kaya tumingin ako nun sa kanya.
"Leave us alone and mind your own business."
"Kayo ba? Kasi sa totoo lang di kayo bagay!" sinimangutan niya ako.
"What are you talking about?"
"Asus kunwari ka pa.." sabi ni Dina nun tapos nakapamewang na siya, "Isusumbong
kita doon sa pinsan mo."
"Para saan???"
"Nagmamaang-maangan pa eh kita ko naman na kayo ni Terrence eh---"
Hindi na natuloy yung sinabi niya. Kasi sabi ni Terrence eh...

"I can kiss her whenever I want to.. just leave us alone."

***23***
Asahan mong tinotoo ni Dina yung pagkakasabi niya. Nagsumbong nga siya kay Ran.
Kasi hindi pa nangangalahati yata yung practice, lumabas si Ran ng naka-jersey n
a black na iba yung school na nakatatak dahil sa dati niyang school yun, at naka
mahabang shorts siya.

Halata mong galit siya dahil pasugod yung paglakad niya. Kaya ako naman eh tumay
o na ako sa pagkakaupo ko at humarang ako sa pagitan nila ni Terrence. Tama nga
ako, kay Terrence siya galit. Siguro nga nasabi na ni Dina, kasi nasa likod siya
.
Teka nga, ano bang meron si Dina kay Terrence? May gusto ba siya katulad ni Ulah
? At kung meron, masyado naman yatang sinuswerte si Terrence at ang daming nagha
habol sa kanya. 'Di ba???
"Ano bang problema mo?!?" susugod na sana si Ran kaya lang dahil nga humarang ak
o, napahawak ako sa dibdib niya kaya 'di siya natuluyan, "Pinagkakatiwalaan na s
ana kita pero kapag hindi pala ako nakatingin kung anu-ano naman palang nasa isi
p mo! Siraulo ka pala eh!"
Sabi ko nga galit si Ran...
"Ran ano ba! Makinig ka nga muna!" sumigaw naman ako nun, "Kung ano man ang sina
bi sa iyo ng babae--"
"Ngayon may iba pa palang istorya? Sino ngayon ang dapat kong paniwalaan?!? Ha?"
"Ako! Ako dahil ako yng pinsan mo! Pwede ba makinig ka muna?!?"
"Bakit ba nagsisinungaling ka pa?" sabat naman ni Dina doon sa likod, nakangisi
siya ng kaunti, "Totoo naman yung sinasabi ko ako pa yung pinapalabas niyong sin
ungaling? Pasalamat nga kayo hindi ko pa kayo kinuhanan sa cellphone ko at hindi
ko naipakita sa mga tao dito eh!"
Humarap si Ran nun kay Dina at nagulat na lang ako nung sumigaw siya..
"Ikaw naman, tapos ka na! Pwede ba umalis ka na at iwanan mo kaming tatlo dito?!
? Nagsumbong ka na, so pwede lumayas ka na!"
Napaatras si Dina nun. Namutla nga yung mukha niya eh. Si Ran kapag nagalit siya
, kakaiba. Hindi nga siguro malabong pati babae patulan niya eh. Pero so far, wa
la pa naman siguro siyang pinapatulan.
"Magkaliwanagan nga tayong dalawa dito ha!" tinulak ni Ran si Terrence, "Ano ban
g pakay mo talaga sa pinsan ko?" tinulak niya uli si Terrence.
Si Terrence naman, mukhag walang balak lumaban. Nakatayo lang siya doon, tinutul
ak ni Ran pero yung kamay niya nasa bulsa lang niya.
"Hindi ganun yun bro.." sabi ni Terrence ng mahina, "Mali yung pagkakaalam mo."
"Na ano? Na hinalikan mo yung pinsan ko? Ano pa pala kung wala ako dito?"
Hindi ko talaga siya mapigilan. Masyado kasing matangkad si Ran, mabigat, at lal
ung-lalong lalaki pa siya kaya hindi ko kaya. Balewala nga siguro na hilahin ko
siya sa jersey niya dahil walang mangyayari.
"Hindi ko siya hinalikan at hindi rin niya ako hinalikan Ran! Yun lang siguro yu
ng lumabas pero hindi!" naiinis na naman ako nun.
Ang sakit na talaga ng lalamunan ko kakasigaw na lang parati.
"Ang hirap kasi sa inyo ang dumi kaagad ng isip niyo eh!"
Saka lang tumingin sa akin si Ran nun. Parang nag-relax yung mukha niya nun, per
o kahit papaano parang may halong galit pa rin.

"Paano naman ako makakasiguro na hindi mo lang nililigtas ito?" tinuro niya si T
errence,"Shay kung hindi ka niya kayang respetuhin, hindi siya karapat-dapat lum
apit sa iyo."
"Pero hindi nga niya ako hinalikan! Ano ba!" nakakainis na talaga si Ran. "Bakit
hindi mo ko pinagkakatiwalaan???"
"Hindi ikaw Shay.. siya!" humarap siya uli kay Terrence, "Kapag nalaman-laman ko
lang..."
"Sinabi naman niya sa iyo
ng boses ni Terrence nun,
ita ko na dumarating yung
Terrence kay Ran nun, "I

yung totoo, hindi ko siya hinalikan." mahina pa rin yu

"Sinabi ko sa kanya i-tilt niya yung ulo niya nung nak
babae na yun. Umarte lang din ako." nakatingin lang si
used her so Dina won't bug me."

Nung narinig ko yung huling linya ni Terrence, parang nabingi ako. Parang yung g
alit ko kay Ran, napunta lahat sa kanya.
"Ginamit mo ko?!?"
Sa totoo lang, akala ko hindi niya sinasadya. Akala ko si Dina lang yung marumi
ang isip. Yun pala... yun pala ginagamit lang niya ako para lumabas sa iba na...
Akala ko ginagawa niya yun dahil... ayoko nang isipin.
"Sinadya mo yun para palabasin sa kanya na hinahalikan mo ko?! Ha?!" lumapit ako
nun pero humawak sa balikat ko si Ran.
"Shay...." hahawak siya sana sa akin kaya lang iniwas ko yung kamay ko.
Pumunta ako doon sa bench kung saan siya nag-drawing ng border para doon sa proj
ect ko. Kinuha ko yung poster na pinagdrawingan niya. Nakakabwisit siya! Manggag
amit!
"Hindi ko kailangan ng tulong sa mga taong tulad mo!" sinabi ko sa harapan niya
nun, "At hindi rin kailangan ng taong tulad mo ang tulong ng taong katulad ko."
tinignan ko siya nun, hindi ako naiiyak, naiinis ako sobra! "Kaya ka lang ba nag
-offer ng tulong para gamitin mo lang ako sa project mo? Willing na sana akong t
ulungan ka sa media class mo dahil sa totoo lang sa isip-isip ko ang bait mo par
a tulungan ako.. and you deserve it. Ngayon hindi ko alam kung alin yung totoo!"
Sumunod na lang na alam ko, pinunit ko yung ginawa niya sa harap niya. Ang masam
a lang, nandun din yung pinaghirapan kong drawing ko. Pero wala akong pakialam.
Pinaghirapan niya yung drawing doon... ayaw ko nang makita yun.
"Tara na nga Shay ihahatid na kita.."
"Ayoko! Uuwi ako mag-isa. Isa ka rin Ran! Akala mo rin naman kung sino ka maka-a
sta! Parehas lang kayo!" tinignan ko silang dalawa.
Kinuha ko yung mga gamit ko ng mabilis. Nakakaasar talaga. Bakit ba ganun sila?
Siya?
"Magsama kayong dalawa!" tapos tumakbo na ako.
"SHAYLIE!!!"
Hindi ko alam kung nasa katwiran pa ba ako nun o hindi. Nakakaasar sobra! Hindi
kasi sila nag-iisip! Si Ran hindi ako masyadong galit. OA nga siya siguro, pero

ako pa rin naman yung iniisip niya. Pero overall, hindi pa rin siya dapat nagrer
eact ng ganun dahil nakakapikon din.
Pero si Terrence... akala ko talaga...
Nabangga ko pa nga si Arwyn nun eh. Hindi na ako nag-sorry. Siguro napansin rin
naman niya na bad mood ako.
Dapat talaga uuwi na ako. Kaya lang naisip ko na si Ran baka habulin lang ako, m
agkita pa kami kaagad. Ayaw ko muna. Mainit pa ulo ko. Magkasigawan pa kami nun.
Siguro nga kung sa ibang tao at sasabihin ko ito, baka isipin nila ang nerd ko..
ang geek.. ang baduy.. o ano pa man ang tawag doon. Sa totoo lang kapag nag-uum
apaw siguro yung galit, lungkot, saya.. o kahit anong emotion sa katawan ko.. is
a lang pinupuntahan ko..
...sa simbahan.
Sumakay ako. Ayun malayo pa lang naririnig ko na yung bell. Narinig ko na naman
yun. Familiar na familiar nga sa iyo kung lagi mo ring naririnig. Kahit doon sa
driver siguro nabuhos ko yung galit ko kasi nung nagbayad ako, ang bigat-bigat n
g kamay ko.
Bumaba rin naman ako kaagad at naglakad ako papasok ng simbahan. Sa sobrang biga
t ng bag ko at dami kong dala, may nabangga na naman ako. Pangalawa na yun after
ni Arwyn. Kasalanan ko na ako yung nakakabangga, pero wala akong pakialam.
"Ano ba naman yan!" ako pa talaga yung nagalit.
"Sorry!" sabi nung lalaki pero hindi ako tinulungan nung nahulog yung gamit ko.
Lumabas na siya ng simbahan. Ako naman dumiretso sa loob. Kung tutuusin nasa sim
bahan siya tapos nakasumbrero siya? Kung hindi pa ako nagkamali naka sunglasses
din siya.
Ang bastos nga naman! Dapat inaalis yun kung pumapasok ka sa ganitong lugar eh.
Nung una naupo lang ako doon sa bandang harapan. Nanahimik lang ako at nakatingi
n sa altar. Then saglit lang, lumuhod naman ako at nagsimula akong magdasal. Mag
dasal sa lahat ng nangyayri sa buhay ko. Sa totoo lang, parang nitong mga huling
linggo at nagpupunta ako dito, hindi ko isinasapuso yung pagpunta ko. Kumbaga s
a libro na binabasa ko, binasa ko lang yung linya pero walang pumasok sa isip ko
.
Nakita ko si Sister Jenny na naglalagay ng bulaklak doon sa altar. Lumapit naman
ako sa kanya. Iba talaga ang effect ng simbahan sa iyo. Kahit siguro anong gali
t mo, bigla na lang may kung ano na nagpapakalma sa iyo.
"Sister..." tapos humawak ako sa braso niya.
"Espiritu Santo.. bata ka!" ngumiti naman siya kasi nagulat siya sa akin, "Anong
sadya mo?"
"Sorry po kung nagulat kayo ah. Si Father po? Balak ko po kasi sanang mag-confes
s eh."
"Mag-confess???" nakahigher pitch talaga yung boses niya kaya nage-echo doon sa
simbahan, "Sandali lang at sasabihin ko sa kanya."
Naupo na lang ako uli. May daanan kasi sa likod ng simbahan kung saan magdadamit

yung pari at papasok doon sa inuupuan niya na kahoy at hindi mo na siya nakikit
a. Tapos doon mo na sabihin sa kanya yung gusto mong sabihin, at mga gusto mong
pagsisihan.
Narinig ko na sumara na yung pinto sa likuran kaya ako naman eh nagsimula na rin
akong maglakad. Nagpunta ako doon sa bandang kanan at lumuhod ako para mag-conf
ess. Bukas naman na yung maliit na window at alam ko na nakikinig siya.
"Father, pagsisisihan ko po lahat ng nagawa ko nitong mga huling araw.. lahat ng
kasalanan ko." sabi ko ng mabilis at parang pakiramdam ko nauubusan ako ng oras
.
"Ano ba iyon anak???" tapos narinig kong inubo siya. May sakit na naman siya.
"Alam ko po ilang beses akong nagsinungaling.. nakapanloko... nakapagsalita ng h
indi maganda sa mga tao sa paligid ko at pinagsisisihan ko po iyon. Sana po mapa
tawad po ako." sa totoo lang, totoong gusto kong mawala lahat ng kasalanan ko. "
Lalo na po yung nangyari ngayong araw na ito. Nakapagsalita po ako ng hindi maga
nda sa pinsan ko saka sa kaibigan ko."
"Ano ba ang sinabi mo?"
"Siya naman po kasi ang may kasalanan. Ginamit niya po kasi ako eh. Bakit po gan
un siya? Akala ko pa naman iba siya. Kaya ko lang naman po nasabi yun kasi nagal
it lang ako. Nasaktan na rin siguro. Kasi sa harap ng iba, pinagmukha niya akong
t---" sasabihin ko na sana yung word, kaya lang naisip ko si father yung kausap
ko, "Ewan. Pinagmukha niya akong ewan."
"Humingi na ba siya ng tawad sa iyo?"
"Hindi pa nga po eh. Kaya nga po nagagalit siguro ako. Kasi hindi man lang siya
nag-sorry."humawak ako ng mahigpit doon sa gilid.
"Pero may sinabi ba siya sa iyo na anyong hihingi ng tawad?"
"Tinawag niya lang po yung pangalan ko. Pero--"
"Iyon naman pala. Sana pinakinggan mo man lang siya. Alalahanin mo, dapat matuto
tayong magpatawad."
"Tama.. opo. Dapat hayaan ko po siyang humingi ng tawad at magpatawad din po ako
."huminga ako ng malalim, "Father, napatawad na po ba ako sa mga kasalanan ko?"
"Oo naman."
"Hindi niyo man lang po ba sasabihin yung linya niyo na ako'y pinapatawad na.. y
ung lagi niyo pong sinasabi tuwing pagkatapos kong mag-confess?"
"Napatawad ka na ng Panginoon." inubo uli si Father, "Ano ka ba, sa lahat ng ba
baeng nakilala ko ikaw na yata ang pinakakakaiba sa lahat kaya hindi malabong hi
ndi ka niya patawarin Shay. Mahal ka ng Diyos.. maraming nagmamahal sa iyo hindi
mo lang napapansin. Sa lahat ng babaeng nakilala ko ikaw lang ang pinakanapapag
-isip ako.. ewan ko kung bakit pero half the time sinusubukan kong isipin kung a
no ba yung iniisip mo. Kaya sana huwag ka nang magalit okay?"
"Father???"
Natigilan din siya nun. Kaya nagulat na lang ako nung umubo siya uli.
"Napatawad ka na ng Panginoon."

Pero hindi na ako kakagat doon. Lumabas ako doon sa pinagluhuran ko at binuksan
ko yung pintuan kung saan nakaupo madalas si Father. At hindi nga ako nagkamali.
..
"Wala ka rin talagang pinapalampas no? Pati ba naman sa simbahan??? Hindi ka ba
natatakot sa ginagawa mo???"
"Teka lang Shay!" sumigaw si Terrence nun kaya pati si Sister, at si Father na p
apalapit na sana doon sa kinatatayuan namin eh natigilan din. "Hindi ko naman ta
laga sinasadya eh! Kahit si Father pa ako o hindi, alam ko.. at alam ko dito.."
tinuro niya yung puso niya,"Papatawarin ka niya."
Tinignan ko lang siya nun. Isang masamang tingin.
"Alam ko! Alam ko papatawarin niya ako kasi sinasapuso ko yung paghingi ko ng ta
wad! Pero ikaw! Ikaw ang dapat humingi ng tawad!"
"Sorry na nga eh! Hindi ko naman sinasadya yung sa school kanina.."
"Hindi sa akin." tinignan ko si Father, "Sa kanya." tapos tumingin ako sa altar,
"At sa kanya!"
"Shay.." nakatayo na naman siya doon.
Kinuha ko na naman uli yung bag ko. Tapos nung lumapit si Father, nag-bless lang
ako sa kanya. Kilala na niya kasi ako, at siguro sa itsura naming dalawa ni Ter
rence, alam na niya yung nangyari.
"Father, malaki na po ang kasalanan ng tao na yan. So sana po tulungan niyo po s
iyang alisin yung mga kasalanan niya..." kumiss din ako sa kanya, "Bye Father."
Bago ako umalis, one last look pa kay Terrence. How dare he???
Ngumiti lang si Father sa akin. Nakaputi kasi siya eh. Si Terrence, natigilan. E
wan ko ba, hindi ko na siya maintindihan. Hindi siya ganun ka-religious unlike h
is parents and his sister. Tuwing nagsisimba, sasama siya pero lagi lang siyang
nasa labas. I doubt he cares.
Confused lang yung itsura niya nun. Then bago pa ako nakalayo, nakita ko na umak
bay na si Father sa kanya at narinig ko na lang...
"Ikaw anak..." umupo sila doon sa gilid, "Sa paanong paraan kita matutulungan?"
"Kasalanan ko po Father... malaki yung kasalanan ko. Sorry nga po pala sa inyo..
."
Umiiling lang si Father na para bang sinasabi niya na huwag mong problemahin yun
. Ang kalmado niya talaga kahit kailan.
"Ano bang problema natin?"
"Malaki na po kasi yung mga kasalanan ko. Lahat-lahat." yumuko lang si Terrence
nun...

"Lalo na sa mga taong mahal, minamahal, at mamahalin ko. Tutulungan niyo po ba t

alaga ako?"

***24***
Umalis na ako nun sinabi ni Terrence yun. Ayaw ko naman na kasing marinig yung p
agcoconfess niya kay Father. Tiyak naman wala akong mapapala doon dahil tiyak ma
rami nang kasalanan sa mundo yung tao na iyon. Hindi na nahiya! Pati ba naman sa
simbahan gagawin yung ganun???
Umuwi na ako afterwards. Medyo dumidilim na kasi nun. Ako naman dahil may mga so
bra pa akong poster boards at mga pang-design sa project ko dapat, naalala ko na
naman na dapat maaga ko yun maipasa at maipresent. Baka kasi mawalan ako ng cre
dit, baka bumaba yung grade ko. Pero ayaw ko namang simulan na ngayong gabi, nak
akatamad naman kasi.
Nung gabi na at nakauwi na si Ran nun galing sa basketball practice, sinara ko y
ung pinto ko bago pa siya nakadaan sa hallway. Ayun, saglit lang narinig ko may
kumakatok na. Tinanong pa nga niya ako kung pwede daw ba siyang pumasok. Alangan
namang sabihing kong hindi. Ang OA ko naman kung magtanim pa ako ng galit.
Kay Ran pa!!! Malabo yata yun.
"Kung sesermonan mo ako, isara mo yung pinto okay?" hawak-hawak ko yung poster b
oards ko at nilalagay ko doon sa table sa gilid.
Lumapit naman siya doon sa kama ko.
"Pwedeng umupo?"
Tinignan ko lang siya. Mukhang alam naman na niya yung ibig sabihin ng tingin na
iyon. Umupo din naman siya.
Nung una hindi siya nagsalita. Naupo lang siya doon at pinanood ako na mag-ayos
ng gamit ko. Nung tapos na ako, tinapik niya yung space sa kama katabi kung saan
siya nakaupo. Ako naman ayun, umupo tuloy ako.
"Ang drama mo Ran!" sabi ko sa kanya.
Kahit kailan talaga kapag nag-away kami niyan, maya-maya lang medyo okay na. Sig

uro dahil masyado lang kaming close sa isa't isa, kaya malabo talaga na mag-away
kami ng tuluyan.
Sinandal ko yung ulo ko nun sa balikat niya. Comfortable naman. Parang na-choke
nga ako nung nagtanong siya ng...
"Am I being hard on you?"
Sa sobrang gulat ko siguro, naiangat ko yung ulo ko ng malakas. Tinamaan si Ran
sa chin niya.
"Ouch!" tapos hinawakan niya yung chin niya, "Ang sakit nun ah!"
"Tinatanong mo ko niyan???" tinaas ko yung kilay ko, "Heck yeah! Ang OA-OA mo ka
si masyado. Grabe ka pa kung mag-exaggerate. Kung ayaw mo akong makipagkaibigan
sa mga guys, siguro dapat bumili ka ng handcuffs para kasama mo ako parati.. o k
aya kadena para nakakabit na ako sa iyo."
"Ok lang???" tapos ngumiti siya sa akin ng nakakaloko, "Sorry na okay. Alam mo n
aman noon pa lang 'di ba ganun na ako? Hindi ka pa ba sanay sa akin?"
"Hindi Ran. Hindi pa ako sanay at ayaw kong sanayin yung sarili ko." tinignan ko
siya,"Alam ko concern ka sa akin. And wow.. ang bait mo. Pero pwede bang i-tone
down mo naman?" sa totoo lang, dapat niyang i-tone down. Dahil kung dito titira
si Ran for the next few years, hindi dapat magpatuloy yung ganun.
I guess I'll die. Para akong na-strangle siguro.
"So anong gusto mo bang mangyari???"
Nag-isip ako nun. Mukhang si Ran balak nga niyang i-tone down yung pagiging over
protective niya. Saka seryoso siya.
"Kapag nasa school tayo..." tinaas ko yung daliri ko...
"Gusto mong iignore natin ang isa't isa???"
"Hindi no! Ano ka ba! Ganun pa rin. Walang magbabago. Except.. kung may kausap a
ko na guys... hindi ka dapat nagiinarte na dapat malayo ako sa kanila... na dapa
t di ko sila kausapin. Come on! Sometime in the future I have got to interact wi
th them. Hindi mo naman siguro gusto na i-deprive ako sa privilege na masanay sa
kanila 'di ba?"
"What kind of privilege? Populate the world?"
"Ran!!!" binatukan ko nga.
"Loko lang!" hinimas niya yung ulo niya, "Ang violent mo masyado."
"Gusto ko lang, nandiyan ka pa rin sa tabi ko. Yung Ran na kilala ko. Pero siyem
pre sa ganung bagay, normal lang naman na kinakausap ko sila 'di ba? I guess wha
t I'm trying to say is, gusto ko yung pakiramdam na concern ka. Pero hindi naman
sobra-sobra. Gusto ko nandito ka sa akin when I really need your help. At least
alam kong secure ako."
"Fine. I'll let you do that. Hindi na kita guguluhin... 'di na rin ako magiging
overprotective. Pero kailangan mo pa rin sabihin sa akin mga bagay-bagay everyd
ay.." sabi niya sa akin.
"When there's something to talk about.. bakit hindi."

Sumandal uli ako sa kanya. Mahal ko naman yan si Ran. Kaya nga siguro ayaw ko ri
n siyang umalis. Parang gusto ko nga dito na lang siya parati.
"Ran?"
Tahimik na kasi kami parehas nun. Ako kasi siguro dahil inaantok na, siya siguro
dahil pagod naman. Pero para kaming sira na magpinsan na nakaupo doon at panay
ang drama namin sa buhay namin.
"Hmmm?"
"Bakit hindi ka pa rin nagkakagirlfriend ng bago? I mean alam ko naging matinik
ka rin sa mga babae, nakakapagtaka lang na wala kang bagong prospect."
"Actually, may gusto na ako. Pero it'll be too weird siguro kung liligawan ko si
ya. It's just... doesn't feel right."
"Bakit naman?" na-curious ako tuloy nung sinabi niya. "Teka sino ba?"
"Naku dami mong tanong!" tinakpan niya ng kamay niya yung mukha ko pero mabilis
lang,"Gawin mo na homeworks mo bago pa gumabi ng gumabi at mapuyat ka pa."
Tumayo siya doon sa pintuan at hawak na niya yung door knob. Mukhang masaya na n
aman si Ran. Nakangiti na naman ng medyo nakakainis eh.
"Sleep tight couz."
Sa tingin ko isa na yun sa pinaka-productive na pag-uusap namin ni Ran. Wala kas
ing kwenta topics namin niyan kapag kami lang. As in panay kalokohan. Pero kapag
pinili naman namin magseryoso, may nangyayari din naman kahit papaano.
The next day, hindi naman ako kinausap ni Terrence. Nagkasalubong lang kami twic
e sa hallway, pero yun lang yun. Ngumiti naman siya, ako naman ngumiti na lang d
in. Siguro naman gets na niya na hindi ako galit di ba? Pero hindi pa rin excuse
yun para hindi siya mag-sorry. Kasalanan naman niya talaga.
Sinimulan ko na gawin yung project ko. Pero siyempre napakatypical. Wala kasi ak
ong maisip na 'creative' way. So ayun, bumalik ako doon sa garden kung saan kami
gumawa ni Terrence, pero ako lang mag-isa. Kaya ko naman na siguro yun.
Nakakadalawang poster pa lang ako ng drawing ng army, saka ng mga tao na may haw
ak ng baril, nung dumating si Tjay at ginulat ako. Nagkaroon tuloy ng mark doon
sa gilid kaya binura ko pa.
"Nakakainis naman ito eh.. bakit ka ba nanggugulat?" naiinis pa ako na nagbubura
nun.
Umupo naman si Tjay sa bench sa may tabi ko.
"Balita ko inaway mo raw si Kuya kahapon ah."
"Correction. Hindi ko inaway, nagalit lang ako."
Teka hindi ba parehas din yun? Ewan ko ba...
"Basta ang point kasalanan naman niya. But anyway, hindi naman na ako galit. Sab
i nga nila sa church..."
"--blah blah.. eto ka na naman baka antukin ako niyan!" lukaret na ito. Buti na

lang hindi siya mas malala sa Kuya niya.

"Kung nandito ka para tanungin kung galit pa ako sa Kuya mo, hindi na." inayos k
o yung gamit ko kasi 'di naman ako makagawa kapag may kausap ako, "But I could u
se a simple 'sorry' though."
"Sa Kuya ko?" umirap si Tjay ng pabiro, "Fat chance!" tinignan niya yung ginagaw
a ko,"Ano bang ginagawa mo?"
Then nilabas ko yung mga drawing ko. Tinignan naman niya yung drawing ko.
"Oh bakit may kariton dito?" tinuro niya yung drawing ko ng tank, "Kariton ba no
on sa Pilipinas?"
Hindi ko alam kung maiinis ako kay Tjay, matatawa, o madidisappoint sa walang kw
entang drawing ko.
"Come on! Alam mo naman 'di ako marunong mag-drawing. Isa pa it's a tank, at hin
di sa Pilipinas ang report ko. US involvement sa World War II."
"Oh? Eh kung tank yan... at sa US ang setting..." tinignan niya ako, "Ang panget
ng drawing mo Shay!!! Ang panget!!" inasar pa ako lalo at tawa siya ng tawa.
"Ang sama nito! Dapat ineencourage mo ako. Mag-iisang buwan na ba yung debate? T
apos wala pa akong report? Anong tingin mo sa akin? Slacker?"
"Ganito na lang.. bakit 'di ka na lang magpunta sa bahay namin.. tutulungan kita
. Ayos ba yun?"
"Talaga??" as in 'di ko maipakakailang natutuwa ako, "Thanks Tjay! The best ka t
alaga!"niyakap ko siya ng mahigpit.
"Anong the best ka pa diyan na nalalaman! May bayad 'to!"
Alam ko namang nagbibiro lang si Tjay. Pero ang bait din niya no. Kahit anong ma
ngyari talaga nandiyan siya para sa akin in case kailangan ko ng tulong. Kaya to
too na 'di ka talaga mabubuhay mag-isa.
Pumunta ako sa bahay nila nung uwian na siyempre. Kasabay ko si Tjay nun eh. Dal
a-dala ko rin yung gamit ko. Pretty much, marami na akong naidrawing at hindi ko
na uulitin pa.
Napansin ko na nasa bahay din si Terrence nun. Nasa kwarto na siya. Napansin ko
lang kasi bukas yung pintuan doon sa kwarto niya. Hindi naman siya lumabas nung
nandun ako. Siguro umiiwas din. Pero ako naman, nasa living room nila ako at ga
gawa talaga akong project ko.
Pumunta lang si Tjay sa kusina nila saglit at nanguha yata ng maiinom namin. Nau
po siya doon sa upuan nila sa gilid.
"Sige nga practice tayo. Paano mo iprepresent yang drawing mo sa klase?" ngumiti
si Tjay nun, "Paano ba nainvolve ang US???"
Tinaas ko naman yung drawing ko ng American flag then may Japanese flag.
"Ang pinaka nag drag talaga sa US sa World War II was the bombing of Pearl Harbo
r. Gusto kasi ng America to stay neutral as possible, pero lumalabas na in favor
sila sa Allies. But then laging natetest yung neutrality nila, and then nagkaro
on ng bombing.. the President wanted war.. kaya pati Congress tingin nila necess
ary na."

Ganun kami lagi mag-practice ni Tjay kapag may presentation. Tanungan. In case n
a tanungin kami ng kahit anong maisip ng classmates o ng teacher, at least may m
aisasagot kami.
"Paano naman yung mga babae? Anong naging role nila?"
"Since marami nang men ang nagseserve sa military, kinailangan ng employees sa w
ork force. So yung mga dating jobs ng mga lalaki, ginawa ng mga babae. Yung iban
g babae naman, nagserve sila sa army as nurses at may clerical jobs sila." tinaa
s ko yung drawing ko na may nurse na nag-aalaga dun sa patient. "Kaya nagkaroon
ng opportunities for them."
Tinanong din niya ako about Great Migration. Kaya ayun sinabi ko na 'Tungkol iyo
n sa paglipat ng mga Hispanics sa North America kasi kailangan nga ng workers sa
field naman.'then after that sinundan niya ng question about African Americans,
'Nagserve din sila sa army, saka may jobs na rin na available sa kanila althoug
h may discrimination and ang treatment sa kanila eh minority.'
Talagang feel na feel ko na yun. Iniimagine ko talaga nagrereport ako. Si Tjay n
apapanganga sa akin. Hawak-hawak ko yung drawings ko.
"Kahit pangit yung drawing... nadadala na ng speech!" sabi ni Tjay.
Tinignan ko nga ng masama pero pabiro.
Nakikain na ako sa kanila. Tinatawag pa nga si Terrence nun para kumain, pero bu
sog daw sya. Sabi nila di daw nila mapilit yun kapag dinner, kaya sabi nila subu
kan ko raw na ako ang tumawag baka daw kasi mahiya dahil bisita ako.
Kaya ako naman, tumayo. Ayaw ko naman na malaman nila Tita Jayne na may conflict
kami. Pumunta tuloy ako doon sa kwarto niya at kumatok ako. Narinig ko na medyo
maingay sa loob.
"Ano?!?" pero di pa rin niya binuksan yung pinto, "Sabi ko hindi ako kakain 'di
ba?"
"Terrence..." sabi ko ng mahina doon sa may labas ng pinto.
Narinig ko na may parang nahulog sa loob. Then saglit lang, binuksan niya, pero
hindi totally...
"Err... bakit?"
"Hindi ka ba kakain?" tinanong ko naman siya at medyo mahina yung boses ko.
"Wala pa kong balak." sagot naman, "Kakain na lang ako mag-isa. Maya-maya siguro
."
"Pero hindi ba maganda kung sasabay ka?" hindi talaga ako umalis doon.
Tinignan niya lang ako na parang nakukulitan sa akin.
"Uhmm yeah.. pero.. ano.. kasi.." tumingin siya sa kitchen, "May ginagawa pa kas
i ako."
"Ano naman?"
Tinignan niya yung kamay niya nun. Saka ko lang napansin na nag-sketch na naman
siya.

Hindi siya sasabay dahil nag-sketch siya? Ang weird naman nun.
"Is it really that important?"
"Yeah." ngumiti lang siya sa akin.
"Pwede bang sumabay ka sa amin?"
"Bakit naman? Hindi ba kayo makakakain kung wala ako?"
"Please?" ewan ko ba.. nagpapakabait ako nung mga oras na iyon.
Natigilan naman siya. Then parang nag-isip siya.
"Ok. Pero ngayon lang." then sinara niya yung pinto.
Nung papunta na kami sa kusina nila nun, natatawa-tawa ako. Kasi siyempre kahit
papaano, napapayag ko siya 'di ba? Ain't that something?
"May nakakatawa ba?" tinanong naman niya ako na parang naiirita na naman siya.
Umiling naman ako.
Saglit lang, siya naman ang tumatawa. Tinignan ko tuloy sya at ako naman yung na
-curious.
"May nakakatawa ba?" teka nanggagaya ba ako?
"Wala naman." ngumiti lang siya, "Akala ko ba galit ka sa akin?"
"Akala ko ba turo sa church dapat magpatawad?"
"Ok.. all right." sabi niya tapos tumingin siya, "I didn't say sorry though."
"Alam ko." hindi ko siya tinignan nun.
"Gusto mo ba mag-sorry ako?"
Arrgggh! Nakakaasar talaga. Tinatanong ba yun?
"Tinatanong ba yun? Of course!"
"Okay. Sorry."
Hindi man lang ba galing sa puso? Alam mo yun? Nagsorry dahil sinabi ko. Sinabi
niya dahil binanggit ko.
Ano namang klase yun???
"I'm sorry I told your cousin na ginamit lang kita para palabasin na ikaw yung h
inahalikan ko. I did." seryoso na siya nun, "I don't care kung may rumors sa sch
ool. I don't care kahit anong ipagkalat nila.. alam naman natin yung totoo eh.."
Nakatayo lang ako dun. Alangan naman sabihing kongl.. OO nga no???
"Ikaw yung pinili ko na magpanggap na gf ko kay Ulah.. coz I think you're really
cool. At ikaw din yung pinili ko na palabasin na hinalikan ko, because I like t
he idea. I don't care how bad they talk about us.."

"As long as you're the one I'll share it with. Sorry kung nasaktan ka."
***25***
Sa katunayan, nagulat din ako sa sinabi ni Terrence. Hindi ko naman kasi inaasah
an na manggagaling sa kanya iyon. At sa totoo lang, nagtaka rin ako kung bakit n
iya sinabi yun. Hindi naman ako totally clueless sa mga bagay-bagay. At siguro d
apat ko ring aminin sa sarili ko na may naramdaman din ako kahit papaano kaya na
paatras na lang ako at hindi na ako sumabay sa kanya. Mukhang hindi naman niya n
apansin.
Nung nasa kusina na kaming lahat, naupo na kami ng sama-sama. Para tuloy akong k
asali sa family nila. Si Terrence eh kumain naman, tumulong ng kaunti magligpit,
tapos bumalik na siya kaagad sa kwarto niya. Ako naman eh dahil nakikain na ako
at sanay naman na ako sa bahay nila, naghugas na rin ako ng pinggan. Si Tjay an
g nagpunas at nagbalik sa shelves nila.
Seriously, kailangan magbati na kayo ng Kuya ko. Ayaw ko ng in the middle ako ng
kung ano. Seryoso naman yung sound ng boses niya.
Actually, ok na kami.

Sabi ko naman dahil yun ang totoo.

Nag-sorry ba siya sa iyo?

saka lang lumingon si Tjay,

Anong sinabi mo?

Ahh.. wala. S-sabi ko naman sa iyo ayos na kami dati pa dahil sabi nga sa Bible
Hallelujah! tumawa naman si Tjay kaya natawa na rin ako, Sabi sa Bible magpatawad k
a. I know I know
Yung remaining time that night eh nag-practice ako uli sa presentation ko. Haban
g tumatagal nga nagsasawa na ako at naisip ko na kahit sobrang typical ng presen
tation, wala na akong pakialam kung mababa ang maging grade ko. At least meron p
a rin. Tumayo-tayo na lang ako at nag-pretend na may audience sa harap ko kahit
na si Tjay lang ang nandun.
Dumilim na nun dahil gabi na kaya naisipan ko namang umuwi na. Ang dami kong pos
ters nun, idagdag mo pa yung bag ko, kaya ang hirap talaga.
Uuwi ka na?

tinanong ako ni Tjay nung Makita niya na nagliligpit na ako.

Oo. Gabi na kasi. Saka pagod na rin ako.

Lalabas n asana ako ng pintuan nila nang tawagan ako uli ni Tjay.
Oi! Oi!

huminto naman ako at lumingon, Saan ka pupunta?

Uuwi na nga.
Hindi pwede! Uuwi ka mag-isa? lumapit siya at humawak sa braso ko, Gusto mo maulit
na naman yung dati na naharang ka diyan sa daan. Bruha ka talaga!
Naalala ko na naman yun. Kinabahan tuloy ako.
Hindi mo naman ako pwedeng ihatid. Eh

di pagbalik mo ikaw naman ang mag-isa.

Sino bang maysabi na ihahatid kita? tumingin siya doon sa may hagdan nila, KUUUYYYA

AA!!! KUUUYYYAAA!!! Uuwi na si Shay! Ihatid mo na!

a?

nagulat ako nun. Sumigaw daw b

Ano ka ba! Baka tulog na yung tao. Saka wala naman na siguro yung mga tambay na y
un.
Tangek! Kita mo yung pinto niya bukas pa? Gising pa yun. Kapag sarado na yan ibig
sabihin ayaw niyang maistorbo o kaya tulog na siya.
Hindi talaga binitawan ni Tjay yung braso ko para hindi ako makaalis. Saglit lan
g eh lumabas si Terrence sa kwarto niya ng halfway pa lang niyang nasusuot yung
shirt niya kaya nakita ko na naman siyang walang suot na shirt. Alam ko namang w
alang masama doon. Besides, nakakita na ako ng guys na walang shirt eh.
Saglit lang magtsinelas lang ako.
li.

Sabi niya tapos pumasok na siya sa kwarto niya u

Hindi na ako umalis. Kasi mukhang maghahatid nga sila sa akin. Isa pa si Tjay eh
hawak nga ako kaya wala ring point makipaghilahan ako. Mabuti nang may kasama a
ko umuwi kaysa mag-isa ako, nakakatakot pa rin naman kahit papaano.
Nung mukhang okay na si Terrence at lumabas na kami, si Tjay naman eh hindi luma
bas ng bahay nila. Tinignan ko lang siya kasi nagtaka ako at hindi siya sasama.
"Teka, akala ko ba sasama ka sa amin?"
"Bakit pa? Kailangan ba ng dalawa para ihatid ka? Kaya na niya yan!" tumingin si
ya sa Kuya niya, "Oh sige ingatan mo 'tong si Shay ah. Ikaw rin umuwi ka rin kaa
gad."
"Eh kung tumahimik ka na lang at baka mabadtrip pa ako."
Grabe naman. Ang harsh nun ah!
Umalis na kami dahil mukhang hindi naman sasama si Tjay. Sinara na kasi niya yun
g pinto eh. That time, parang gusto kong sumama si Tjay dahil ayaw ko namang mag
lakad pauwi ng si Terrence lang ang kasama ko. Ewan ko ba.
Nung una talaga sobrang awkward. Walang nagsasalita sa amin. Basta naglalakad la
ng kami parehas at walang pakialam sa isa't isa. Yun nga lang ang sadya niya, an
g ihatid ako.
Finally nung hindi ko na nakayanan sa sobrang tahimik, naisipan ko namang magtan
ong.
"Kumusta naman pala---"
Ano ba yan. Sa dinami-dami naman ng oras na magkakasabay kami ngayon pa.
Nagkatinginan kami nun. Pero dahil nga sa nagkasabay kami.
"Sige na nga ikaw na ang mauna..." natawa na ako nun, "Ok ako na."
Siya rin tumawa na. Sabay na kaming tumahimik nun. Then saglit lang din nung ngu
mingiti-ngiti siya, siya na lang ang nagsalita.
"Ikaw na talaga mauna."
"Uhmmm.. itatanong ko lang sana kung kumusta na yung new media class mo.. yung v
ideo ba.." aba parang walang nangyari sa amin ah! Normal na naman!

"So far so good. Tingin ko maganda naman yung kalalabasan," huminto lang siya sa
glit, "Eh ikaw yung presentation mo kumusta naman?"
"Hindi magandang-maganda. Ok lang. Pasado na rin siguro." sabi ko naman dahil yu
n sa tingin ko yung totoo.
"You'll do fine. Trust me." seryoso naman yung pagkakasabi niya.
Kung kailan naman na kami nagsisimulang makapag-usap, saka naman kami nakarating
sa bahay namin. Pumasok naman kami doon sa gate hanggang sa pintuan, at yung na
nay ko pa na buntis ang nagbukas ng pinto.
"Oh bakit ngayon ka lang?" then nakita niya si Terrence sa likod, "Galing ba ito
ng si Shay sa inyo?"
"Opo." ang galang nga naman, "Ano na nga po palang balita sa inyo?"
Tinutukoy niya eh yung pagbubuntis ng Mama ko. Siguro nga kapag buntis ka mataas
ang estrogen o progesterone o kung ano mang hormone yun. Kasi yung nanay ko obv
iously mataas ang production niya nun dahil napaka-energetic madalas. May connec
tion nga kaya? Ewan ko ba. Basta kapag buntis ang kumplikado!
"Ay eto ok naman!" ang saya ng nanay ko, "Lumalaki ng lumalaki ang tiyan." hawak
niya yung tiyan niya.
"Alam na po ba ninyo kung babae o lalaki?"
"Hindi pa nga eh. Gusto kasi namin surprise na lang." surprise pa? Eh kung nireg
aluhan siya ng panlalaking baby stuff, tapos babae naman pala.
"Baby sister gusto ko." sumingit naman ako.
"Lalaki yan." sabi naman ni Terrence.
Ano ba yan! Lahat na lang sila lalaki. Si Tjay gusto lalaki. Si Ran... ngayon na
man si Terrence? Ako lang ba ang gusto na maging babae yan?
"O sige po pala, mauuna na ako. May gagawin pa po kasi ako sa bahay. Hinatid ko
lang po si Shay."
Nung papaalis na siya, ayun sumabay naman ako sa kanya. Nanay ko naman pumasok p
ero iniwan na hindi naka-lock yung pinto.
Naglakad ako hanggang sa labas ng gate namin nung huminto si Terrence nun at tin
ignan ako.
"May balak ka bang ihatid ako uli sa bahay namin?" ngumiti siya sa akin, "Kasi k
ung ihahatid mo ako, ihahatid na naman kita... baka hindi tayo matapos."
Natawa rin ako nun. Sa totoo lang may point siya. Bakit ba ako lumabas uli ng ba
hay???
Huminto na ako sa paglalakad para hindi na ako makalayo. Siya naman eh nilagay n
iya yung kamay niya sa bulsa niya at naglakad ng patalikod.
"Sige kita na lang tayo bukas."
"Ingat sa pag-uwi ah!"

Tumango lang siya at ngumiti sa akin bago tumalikod at naglakad na siya ng diret
so.
Ako naman eh bumalik na sa bahay namin. Tumakbo pa nga ako sa loob ng bahay hang
gang sa hallway nung makita ko na nandun na si Ran at nagcocomputer. Nakatayo la
ng ako doon sa labas ng pintuan niya at kakatok doon sa gilid kaya lang alam niy
ang nandun na ako eh.
"Sinong naghatid sa iyo?" tinanong niya ako pero hindi siya lumingon.
"Si Terrence..."
"Silang magkapatid?" lumingon siya doon sa bintana.
"Hindi si Terrence lang. Hindi na sumama si Tjay tinamad na yata." pumasok ako s
a kwarto niya, "Anong pinagkakaabalahan mo?"
"Wala yung website lang ng school." tapos nakita ko yung website na ang admin eh
si Terrence.
"Ran, medyo naiilang ka pa rin ba kung may guys ako na kasama?"
"Ako??" umikot siya doon sa upuan niya, "Medyo. Pero nag-usap na tayo 'di ba? Ka
ya ayun, okay na lang. Saka si Terrence naman yun.."
"Ibig sabihin okay sa iyo si Terrence?"
Nag-isip naman siya.
"Mukha naman siyang matino eh. Saka nung may mga siraulo nun na nasaksak siya...
tumulong siya. Wala naman siya sigurong intensiyong masama." tapos tumayo siya
doon sa upuan niya, "Oo nga pala, pakibigay ito kay Tjay." may inabot naman siya
sa aking papel.
"Para saan 'to?"
Tinignan ko yung papel. Panay angle eh.
"Nagpatulong sa akin si Tjay diyan. Para daw sa geometry class niyo."
"Eh wala pa nga kami dito! Nag-trig na siya?"
"Nag-advance study yata siya. Yan ang kaibahan ng valedictorian sa ibang student
s. At yan din ang kaibahan ng mga taong ang pangalan eh Maria Teresa Jayne Quint
ero sa mga Shaylie Jimenez ng mundo."
"Sipain kita diyan Ran..." tinignan ko naman siya, "O sige bibigay ko na lang bu
kas sa kanya. Pagod na ako. Mapapalit na nga ako at magtoothbrush. Good night na
lang."
Ginawa ko na yung mga ritwal ko sa gabi. Tinabi ko na rin yung mga gamit ko at
natulog na rin ako. Grabe feeling ko napagod talaga ako ng sobra-sobra. Kaya ayu
n, saglit lang nakatulog ako.
The next day, ang ganda nga ng gising ko eh. Pakiramdam ko kasi nabunutan ako ng
pasanin sa buhay dahil nagawa ko na yung presentation ko. Konting practice na l
ang at paganda ng posters okay na. Kahit na mukhang retarded yung mga drawing ko
.
Hindi ako sumabay kay Ran nung umaga kasi mas tanghali siyang nagising sa akin.

Sabi ko eh mauuna na ako sa kanya dahil ayaw ko namang maghintay sa kanya nun. K
aya ayun, nung dumating ako eh tumambay ako sa garden. Nag-drawing-drawing lang
ako doon sa project ko.
Sabay na dumating ng school yung magkapatid na Quintero, kaya nga nagulat din ak
o dahil hindi sila nagsasabay madalas. Kaya lang si Tjay lang ang tumambay kasam
a ko, at yung isa naman eh naupo doon sa bench ng mga 4th years at hawak na nama
n yung video cam niya.
Nag-practice kami uli ni Tjay. Ayun, medyo alam ko na yung mga sasabihin ko. Muk
hang ayos naman ang kalalabasan kung saka-sakali. Paglingon ko nga nun sa side n
ila Terrence napansin ko na parang tine-testing niya yung camera niya. May kulay
red kasi. Binaba rin niya kaagad nung nakita ko na dumating yung teacher nila.
By lunch time, umuwi ako sa bahay kasama si Ran at iniwan ko doon yung posters k
o. Naku ha, wala yata akong balak na dalhin yun buong maghapon. Ang dami-dami, m
asyado na akong napapagod.
Masaya naman ako buong umaga hanggang first half ng hapon. As in kampanteng-kamp
ante na ako. Kaya lang after nung breaktime, dumating na yung teacher ko nun sa
Social Studies at sinabi sa akin...
"Ano ready ka na i-present yung report mo?"
Nanlaki siguro yung mata ko nun. Parang nabingi ako na hindi ko maintindihan. An
ong ready? Eh inuwi ko nga kanina eh. Saka hindi ko alam na ngayon. Ngayon ba yu
n???
"Ngayon po yung report? Akala ko po ba eh wala akong deadline? Sabi niyo po magi
ng ready lang ako..."
"Yun na nga. Sabi ko maging ready ka para kung sinabi ko na ipre-present mo eh n
andiyan na. So ano? Ngayon na iyon."
"P-pero Ma'am.. wala po yung mga gamit ko sa presentation. Iniwan ko po sa bahay
eh."
"Ano ba naman yan Jimenez. Second chance na nga yung binigay ko sa iyo. Alangan
namang bigyan pa kita ng pangatlong pagkakataon eh masyado nang special treatmen
t ang nakukuha mo."
"Ginawa ko po talaga." 'di ko alam kung maiiyak ba ako o ano. Pinaghirapan ko di
n yun, tapos wala naman palang mangyayari, "Uuwi po ako. Nilalakad ko lang naman
po yung bahay ko. Tatakbuhin ko na lang po."
"Uuwi ka pa eh mauubos yung time ng klase." nagsungit na siya nun, "Kung wala ka
ng report, zero. Ganun ka simple."
"Eh kung wala po akong props? I-explain ko lang po sa klase may credit pa rin po
ba?"
"Mababang grade. Pero mas mabuti kaysa sa wala."
Ang sama-sama ng pakiramdam ko nun. Pinaghirapan ko yung posters na iyon, tapos
hindi ko rin naman pala magagamit. Tapos wala rin naman akong magagawa, hindi na
man na ako makakauwi.
Napansin yata ni Tjay na kausap ko nun yung teacher namin. Pumunta ako doon sa b
ag ko para kunin yung notecard ko kung saan meron akong notes para sa report, th
en tinanong ako ni Tjay.

"Anong problema?"
"Ngayon na pala yung presentation ko, hindi ko alam. Inuwi ko pa man din kaninan
g lunch yung posters ko." sabi ko sa kanya dahil nalulungkot ako. "Sayang lang l
ahat ng dinrawing ko. Balewala rin pala."
"Huh? Ngayon na? Tapos magprepresent ka ng ganyan ka lang?" tinuro niya yung not
ecards ko, "Teka lang..." then tumayo siya doon sa upuan niya, "Ma'am 10 minutes
po ah! Saglit lang. Mag-ready lang po si Shay."
Kinuha niya yung cellphone niya nun at nagpipindot. Ako naman kabado na sa repor
t ko, kaya hindi ko na siya pinansin. Sinasaulo ko na nga yung sasabihin ko nun
eh, kaya lang nilakasan ni Tjay yung boses niya.
"Oo ngayon na nga eh ang kulit naman!" binaba na niya yung phone tapos tumingin
siya sa akin, "Ano ka ba relax ka lang!"
Kahit ano talagang gawin ko nun hindi ako makapag-relax. Sobrang kabado talaga a
ko nun. Malapit na akong matapos doon sa notecard na sinasaulo ko nung makita ko
na may dalawang lalaki na naglalakad sa hallway. Nagtinginan din yung mga class
mate ko eh.
"Excuse me lang po..." nakita ko si Ran na may dalang projector. "Sa presentatio
n po ng pinsan ko.." tinuro niya ako.
Ano daw?
Si Terrence naman ngumiti lang tapos dumeretso doon sa lamesa ng teacher. May da
la siyang laptop eh.
Pumunta ako sa harapan. Kasi totally na clueless ako sa ginagawa nila. Anong pre
sentation yun? Wala yata akong alam dun.
Inaayos ni Terrence yung projector saka yung laptop. Ako naman lumapit ako kay R
an.
"Ran ano 'to?" tinuro ko yung dala nilang dalawa, "Anong presentation?"
"Siya na lang mag-explain sa iyo. Nagpaalam lang kami. May Physics class pa nga
kami ngayon kaya lang sabi ni Tjay ngayon daw yung presentation mo kaya tumakbo
kami. Sige mamaya na lang." then tinapik niya si Terrence sa balikat, "Bro una n
a ko sa taas."
Hindi lumingon si Terrence dahil sa sobrang busy. Nagthank you lang siya kay Ran
dahil tinulungan siya. Ako naman, lumuhod ako nun. Nung maayos na at pinatay yu
ng ilaw doon sa room, tumayo lang siya sa gilid.
"Hoy ano 'to? Kinakabahan ako sa inyo lalo.."
Ngumiti lang siya sa akin.
"Easy ka lang. 'Wag kang kabahan." umakbay siya na parang kino-comfort lang niya
ako dahil kabado nga ako, "Sagot kita."
For some reason, hindi na ako kinabahan. Yung pinasok na cd ni Terrence eh may l
umabas na doon sa projector. Ayun, may kung anong music. Then may letters pa nga
na lumabas at nakalagay...
'US INVOLVEMENT IN WORLD WAR II

Presented by: Shaylie Jimenez

Edited by: Terrence Kelvin Quintero'
Pinanood ko rin. Nawala na lang yung music tapos nakita ko yung sarili ko sa gar
den. Nagbubura ng kung-ano. Pero hindi ko alam basta nakayuko ako.
Then out of nowhere narinig ko yung boses ni Terrence..
'Anong ginagawa mo?'
'Project ko syempre! Kailangan ko nang simulan baka bumagsak ako eh.' parang ala
m ko ito.
Ito yung day na dumating si Dina at kinukuhanan niya ako sa camera niya.
'Sabi ko sa iyo gagawin natin ng sabay 'di ba?'
Saka naman ako lumingon nun na parang walang alam sa buhay. Tapos nagulat yung i
tsura ko.
'Hey ano ba yan!'
Ewan ko ba, nagtawanan yung classmates namin nun.
Maya-maya lang, nakita ko na kung ano yung mga nandun sa cd. Ako, nung nasa livi
ng room nila kagabi. Tapos narinig ko si Tjay na tinatanong ako about sa World W
ar II nung practice, tapos ako naman eh panay ang explain ko.
Talagang nagpa-practice ako. Tawa pa ako ng tawa. Pero wala akong alam...
....wala akong alam na may nangunguha ng video ko.
Panay ang speech ko nun, tungkol sa Pearl Harbor... sa role ng women nung war. L
ahat-lahat ng pinapractice ko. Hindi nga lang ako nakatingin sa camera.
Nakatayo lang ako doon habang pinapanood ko yung sarili ko na magsalita. May vid
eo pa ako na hawak ko yung mga drawing ko tapos ineexplain ko kung ano yun. Nana
himik na lang ako doon sa gilid.
Then nakita ko yung video ko kaninang umaga. Kasama ko si Tjay. Then napatingin
ako sa camera... kaya lang... biglang nawala na.
Sa bandang dulo nakalagay...
'World War II Presentation...
the Shaylie Jimenez Way..'
Nung natapos yung video, nagpalakpakan yung classmates ko.
Saka lang ako tumingin kay Terrence. Napansin ko na nakatingin siya sa akin.
"Sabi ko naman sa iyo tutulungan kita 'di ba?"
"Pero hindi kita natulungan sa new media class mo.." sabi ko sa kanya.
"You already did.." tinuro niya yung screen, "Yan yung project ko. Video mo."
I can't help it. Sa sobrang saya ko siguro, niyakap ko siya. Doon sa loob ng cla
ssroom. Wala kong pakialam nung tinukso na kami ng classmates namin. Basta alam
ko, saviour siya. At natapos na yung presentation ko.

Ewan ko rin... but that day...

Terrence became a whole new person for me.

***26***
Nagulat lang siya nung niyakap ko siya. Namula nga yung mukha niya eh. Ewan ko k
ung dahil ba sa sobrang higpit ng pagkakayakap ko at hindi siya makahinga, o nam
umula yung mukha niya dahil--...nah. I don't think so. With Terrence? Fat chance that he'd blush. Yeah right!
!!
So my greatest fear as of now eh wala na. At least mataas yung grade ko. Yun kas
i sinabi ni Ma'am Socstud. Si Terrence? Ayun, tinulungan ko na isoli yung mga hi
niram niya sa Media Center. Nagthank you talaga ako sa kanya, pero sabi niya sa
tone na parang wala siyang pakialam eh, 'Tinutupad ko lang yung sinabi ko. And s
orry na rin nung nakaraan.'
Sa katunayan, ewan ko kung bakit nag-bother pa siya na mag-sorry. Kasi nung hina
tid naman niya ako, okay naman na. Hindi naman na ako galit sa kanya dahil nga n
ag-sorry naman siya. Pero tignan mo nga naman, gagawa at gagawa pa rin siya ng p
araan para hindi mo ma-resist na patawarin na lang siya.
I can't believe sa tinagal ko nang bestfriend si Tjay, ngayon ko lang narerealiz
e na may crush ako sa Kuya niya. Or maybe matagal na, hindi lang ako aware???
Hay buhay!!! Paano ko naman sasabihin sa bestfriend ko na may crush ako sa Kuya
niya? That would be too weird. I guess...
Nagpunta kami sa cafeteria nung uwian ng hapon. Uhaw na uhaw na kasi ako nun kas
i napagod din ako sa P.E. Si Tjay galing kung saan, pero nagpakita rin naman. Ma
gkasalubong pa nga yung kilay niya nung dumating eh.
"Sabihan mo nga yang pinsan mo ah! Nakakainis na! Binasa ba naman ako doon sa ga
rden! Papansin eh!" nakita ko nga medyo basa yung damit niya, "Ano bang problema
nun?"
Bakit naman gagawin ni Ran yun?
"Nag-aaway ba kayo?" uminom naman ako ng soda nun.
"Yun na nga eh, hindi naman. Nung dumadaan ako binasa ako tapos nagpanggap na hi
ndi siya. Eh siya lang naman ang may hawak ng hose. Ang weird niya ah!"
Nakiinom naman siya doon sa iniinuman ko. Naubos nga niya eh kaya nagulat ako. S
aglit lang din, dumating si Terrence. Ewan ko ba, parang hindi ako mapakali na e
wan kaya nilaro-laro ko yung kamay ko sa ilalim ng table.
"Hoy tinatawagan ka daw ni Mama hindi ka sumasagot." sabi lang niya na parang wa
lang galang kasi 'Hoy' ang tawag niya.

"Naka-off yung cellphone ko eh."

"Nag-cellphone ka pa naka-off din naman pala."
Nakatingin lang ako sa kanya nung nakatayo siya doon. Medyo mahaba pala yung buh
ok niya sa bandang mata kaya medyo natatakpan. Cute din naman pala siya ngumiti
kahit papaano, kaya lang madalas nakasimangot eh.
Nagulat na lang ako nung nag-snap siya sa harapan ko.
"Hey.." parang natauhan ako, "Bakit ganyan ka makatingin sa akin?" tapos naupo s
iya doon sa upuan na inupuan ni Tjay kanina.
"Ahh... wala lang."
"That's rude." sabi niya pero mahina lang.
"Anong rude??"
"Yung pagtingin mo kasi eh parang... kakaiba." umiling siya, "Hindi ka dapat gan
un tumingin sa isang tao. Parang ina-analyze mo ko eh."
"Nga pala, si Tjay saan nagpunta?"
Bigla na lang siyang nawala! Baliw din yung babaeng yun, hindi man lang nagpaala
m sa akin? Iwanan ba ako sa Kuya niya eh kinakabahan na nga ako makita 'to?
"Hindi mo ba napansin? Kaalis lang. Sabi niya sa iyo may meeting siya."
"Sinabi niya?"
Siguro nga dazed na dazed ako nun kay Terrence. Hindi ko matandaan na nagpaalam
si Tjay eh.
"Oo nga pala!" ngumiti ako nun pero sa totoo lang, malay ko sa pag-alis ni Tjay.
"Anong ginagawa mo pa dito sa school?"
"Balak ko sanang hintayin si Ran eh."
"Hanggang mamaya pa practice nila.. gagabihin na kayo ng uwi.." then nilaro niya
yung salt and pepper shaker doon sa table, "May tanong lang ako..."
Hindi siya nakatingin sa akin. Nakatingin siya doon sa nilalaro niya.
"Kung one day na lang ang natitira sa mundo dahi end of the world na, anong huli
mong gagawin?"
Nagulat ako sa tanong niya. Tama bang dalhin na lang yun out of nowhere?
"Bakit mo naman natanong?"
"Wala lang. May thread kasi doon sa website tapos yan yung tanong. Iniisip ko la
ng kung anong gagawin ko kung one day na lang. Hindi ko masagot." tumingin siya
sa akin, "Kaya tinatanong kita."
"Hmmm.. ako siguro.. baka susubukan kong hanapin yung totoong parents ko. Mahal
ko naman parents ko ngayon, pero syempre minsan curious din ako kung sino yung b
iological ko 'di ba?"

Nanlalaki na yung mata niya sa akin sa gulat. Oo nga pala, hindi niya alam yun.
"Adopted ako. Nung baby pa. Pero happy ako sa family ko ngayon, so... kahit hind
i ko mahanap yung biological parents ko, okay lang. Pero kung makilala ko man si
la, gusto ko lang itanong kung bakit hindi nila ako ni-raise. Yun lang.."
"Galit ka ba sa kanila?"
"Oddly, hindi. Kasi kung hindi naman nila ako iniwan, eh di hindi ko makikilala
parents ko ngayon 'di ba? God's will nga. Swerte pa rin talaga ako." ngumiti ako
. Sa totoo lang, masaya talaga ako sa buhay ko ngayon. Wala na siguro akong mahi
hiling.
"Napaka-religious mo no? I mean, usually kapag serious na bagay, you'll bring up
God and religion."
"Sa kanya naman naka-center lahat eh. Hindi ba?" tinignan ko sya, "Bakit ikaw us
ually nasa labas ka ng simbahan kapag nagsisimba kayo?"
"Ayaw kong pumasok."
"Bakit nga?"
"May personal reason ako. Okay lang ba na sa akin na lang yun?" seryoso na siya
nun.
"Sure."
May kinukuwento siya sa akin about sa classmate niya. Actually nakakatawa nga eh
kaya tawa ako ng tawa. Siya rin naman. Pero ako habang kausap ko siya, tinititi
gan ko lang siya. Ang gwapo pala niya no? Alam ko hindi siya yung pinakagwapo sa
mundo. Siguro nga kung ikukumpara siya kay Arwyn, mas crush ng bayan si Arwyn.
Pero si Terrence yung tipo ng guy na iba yung aura niya. Lalaking-lalaki ba. Per
o kahit ganun, hindi mo maiiwasang tumingin sa kanya.
Kakaiba rin kapag kilala mo siya. Noon kasi iniignore niya ako. Pero ngayon.. na
kakapag-usap na kami.
"Ano masasabi mo?" hawak-hawak niya yung back ng ulo niya.
Uhmm.. ano na nga ba yung kinuwento niya??
"Ha-ha-ha!" ang peke ng tawa ko, "Oo!!' tapos tawa pa rin ako ng tawa nun.
Madalas naman nakakatawa yung kinukuwento niya, kaya Oo na lang ako.
"Ow-kei. Sige una na ko. May homework pa ko eh. Bye."
Nahihiya na akong tanungin kung ano yung kinuwento niya. Kanina pa ako nawawala
sa sarili ko kakatingin ko sa kanya, nakakahiya na yun.
Naghintay lang ako sa school. Medyo gabi na nga nun eh. Kaya lang ayaw ko namang
umuwi mag-isa, kaya nagpunta ako sa gym. Eksakto namang pagpasok ko, si Ran nun
eh palabas na. Pawis na pawis nga eh.
"Pinsan!" nakangiti siya ng nakakaloko at yayakapin niya sana ako.
"Ran ano ba!" tinulak ko nga.
Bwisit na 'to. Yayakapin ako eh pawis siya. Excuse me!

"Ang baho-baho mo yayakap ka sa akin."

"Ang sama nito. Ikaw kaya mag-practice ng basketball ng dalawang oras hindi ka k
aya pagpawisan?" binaba niya yung gym bag niya.
"Hindi ka na magpapalit ng damit mo? O kaya mag-shower man lang?"
Nakajersey pa kasi siya nun.
"Hindi na. Sa bahay na lang. Ganun din naman pag-uwi ko maliligo rin naman ako."
Naglakad na kami nun. Parang ang bigat-bigat kasi ng gym bag niya eh. Hindi nama
n na kami sumasakay kasi malapit-lapit lang naman yung bahay. Pero kung sore sig
uro ang buong katawan mo dahil sa practice, may mabigat kang bag na dala, at mag
lakakad ka pa pauwi, hindi naman yata tama yun.
"Ran gusto mo ng tulong?" tinuro ko yung bag niya.
"Hindi na kaya ko na 'to no.." tumingin siya sa akin saglit, "May tanong nga pal
a ako. Anong pangalan nung dude na nakita natin sa mall? Yung niyakap mo?"
"Sinong dude??"
"Yung.. taga private school? Na sabi mo nakadate mo?!?"
"Si Carlo?!?"

nagtaka naman ako nun.

"Ayun. Carlo nga yata." tumango si Ran nun.

"Naka-date ni Tjay. Hindi ako. Si Terrence nga kasama ko nun.." tapos naalala ko
na naman yun.
One time thing, by accident pa na naging magkasama kami ni Terrence. Haay. I won
der if that will happen again.
"Bakit mo naman natanong?"
"Hindi kasi siya mukhang mapapagkatiwalaan." binilisan niya yung lakad niya.
"Ran?" tinaasan ko siya ng kilay ko.
"Totoo naman eh. Hindi niyo naman siya kilala kung kani-kanino kayo sumasama!"
Hindi ako na-convince eh. Magkasalubong na yung kilay ko nun.
"Randreii???"
Hindi ko tinatawag ng Randreii si Ran. Kapag Randreii na, alam niya seryoso ako.
"Taga ibang school yun. Malay niyo kung anong gawin nun sa inyo."
Ano bang meron sa pinsan ko???
Hinila ko siya sa jersey na suot niya tapos tumayo ako sa harapan niya.
"Mr. Randreii Yu, aayusin mo ba mga sagot mo o gusto mong suntukin pa kita???"na
kapamewang na ako nun, "Anong problema mo kay Carlo?"
"I don't like him." sabi niya ng mabilis.

"Ni-hindi mo nga siya kilala eh!"

"Basta ayoko sa kanya!"
Hindi niya ako hinintay maglakad. Kaya ayun, nakatayo lang ako doon at nakikita
yung likod ni Ran nun. Ang bilis niya maglakad.
There's something fishy about my cousin. And this time... hindi ko palalampasin.
"Owww.. I get it.." sabi ko nun kaya napahinto siya.
"You get what???"
Tumakbo ako nun sa gilid niya uli tapos siniko-siko ko siya sa tagiliran niya ng
nakakaloko.
"Nagseselos ka kay Carlo noh?"
"A-ano? A-ako?" tinuro niya yung sarili niya, "H-hindi no."
"Kilala na kita Ran. Hindi ka naman ganyan eh."
"Para kang siraulo Shay." sabi niya sa akin na parang naiinis na talaga siya.
Namumula na talaga yung mukha niya nun. Alam ko na... I can't believe it.
"Ayaw mo talagang umamin?"
"Ano namang aaminin ko??"
Painosente pa kasi hindi naman bagay sa kanya. Nakakainis yung mga ganyan.
Kinuha ko yung cellphone ko, at yun nga, hinanap ko yung number ni Tjay. Ako nam
an si bruha, tinawagan ko.
"Hello Tjay???" ang cheerful pa ng boses ko nun. Tinignan ko si Ran, parang namu
tla na hindi mo maintindihan yung mukha. "Anong ginagawa mo?"
"Homework eh." narinig kong sinagot niya.
"Busy ka ba masyado?"
"Hindi naman. San ka na pala?"
"Eto pauwi pa lang. Kasabay ko si Ran." natatawa na ako nun, "Speaking of Ran, m
ay gusto siyang sabihin sa iyo."
Pabulong-bulong pa si Ran nun. 'Anong pinagsasasabi mo? Wala akong sasabihin!'
"Ito na siya.." inabot ko yung phone kay Ran.
Parang hindi siya mapakali na hindi mo maintindihan. Kaya lang dahil nasa kanya
na yung phone at tiyak naghihintay si Tjay, nilagay din naman niya sa tenga niya
.
"Hello Tjay? Uhuh.. okay lang. Pagod. Oo nga eh.." hay sana lang alam ko pinag-u
usapan nila.. "Yung sasabihin ko? Sabi ni Shay? Gusto kong sabihin eh... uhhh...
." nagkakamot na siya ng ulo niya dahil nag-aalangan siya.. "I.. uhh.. j-just th
ink you're pretty---"

Nag-thumbs up ako kay Ran nun. Sinabi niya rin!!! Nakita niya ako tapos sumimang
ot siya.
"Stupid. I think you're pretty stupid." tapos binaba niya yung phone ko.
My jaw dropped. Bakit niya sinabi yun? Ang sakit nun ah!
"Ano ka ba bakit mo sinabi yun? Baliw ka ba! Bestfriend ko yun eh!" nainis talag
a ako sobra."Hindi ka naman torpe 'di ba? Ikaw na nga nagsabi may pagkaplayboy k
a dati pa tapos si Tjay pa na bestfriend ko torpe ka???"
Galit din yata si Ran nun. Iba kasi yung expression ng mukha niya.
"Bakit mo ba sinabi sa kanya na may sasabihin ako?!?" ang lakas ng boses niya, "
Gusto mong sabihin ko sa kanya na may gusto ako sa kanya??? Yeah right! Bestfrie
nd mo siya.. at kapatid siya ni Terrence na ngayon kaibigan ko na! Tingin mo hin
di ba hindi ako naiilang nun?!"
Bigla na lang niya akong tinakbuhan. Nung nasa gate na sya ng bahay namin sabi n
a lang niya eh...
"Oo natotorpe ako sa kanya! Kasi siya lang yung babaeng hindi ko alam ang gagawi
n ko kapag kaharap ko!"
Pumasok siya ng mabilis sa loob ng bahay. Naiwan tuloy ako doon sa bahay.
Oh Lord. Yung pinsan ko may issues sa buhay...
"Para sa isang tao na marami nang naging girlfriend... iba pa rin pala talaga ka
pag first time kang mainlove." sabi ko doon sa sarili ko.
Nung nakapasok na ako sa loob ng bahay, hindi ko na kinausap si Ran. Natatawa ng
a lang ako eh. Saka baka pagod din naman siya. Bukas ko na lang siya aasarin.
Tumawag sa akin si Terrence. Nagtatanong kung gusto ko daw ba ng copy ng video n
ung presentation ko. Kaya umoo na lang ako.
OO lang ang naisagot ko sa kanya. Maliban doon sa hello. Hindi talaga ako makapa
gsalita. Na tongue tied ako eh. Ano ba naman yan.. ang bobo ko talaga!
Kaya lang na-realize ko yung sinabi ni Ran. First time mainlove ng loko. Palibha
sa player eh. Pero sabi niya, hindi niya alam ang gagawin niya kapag kaharap niy
a si Tjay.
Minsan ganun ako kay Terrence. Ngayon naman sa cellphone...
Hindi kaya.....

Nah. Hindi naman ako in-love kay Terrence 'di ba?

***27***
Maganda nga rin siguro yun. Yung may gusto si Ran kay Tjay. At least 'di ba kung
sila ni Tjay ang makasama, eh di ibig sabihin kami naman ni Terrence.
Asa pa ko.
Nung Saturday nga following that week, pumunta si Terrence sa bahay dahil nga sa
bay kaming pupunta sa Day Care. Seryoso pa rin naman siya sa Community Service n
iya para doon sa scholarship. Kaya lang dahil medyo mainit na nun, napansin ko n
a iba na yung itsura niya nung makarating siya sa bahay namin. Inaatake na naman
yata siya ng asthma niya nun dahil ang lalim ng paghinga niya, tapos medyo namu
mula na yung mukha niya. Buti nga hindi nag-blue eh, dahil kung ganun baka tumaw
ag na ako ng ambulansiya. Trust me kung nakita niyo lang si Terrence na nag-blue
yung mukha nun, baka mag-panic din kayo katulad ko. Nakakatakot naman kasi.
"Bakit ba wala kang inhaler?" inabutan ko siya ng tubig nun dahil galing ako sa
kusina.
"Ayaw ko nga nun. Wala namang cure sa asthma so why bother?" parang naiinis na n
aman siya sa akin dahil topic namin eh yung asthma niya, "Drop the subject na la
ng okay? Ayaw ko kasi ng kinakaawaan ako."
"Sino bang maysabi na kinakaawaan ka?"
Sa totoo lang, nagsinungaling ako. Naaawa nga ako sa kanya kapag nakikita ko siy
a na may asthma attack. Parang hirap na hirap kasi siya na hindi ko maintindihan
. Ang hirap din nun no? Parang may mga bagay dito sa mundo na hindi mo magagawa
dahil may asthma ka. Pero minsan naglalaro din naman siya ng guy stuff, wag lang
sobra-sobra. So overrall, he's living a normal life just like the others.
Dumating na din yung season ng interhigh basketball. Syempre, panay ang laban ni
la Ran at ng buong team nila ni Arwyn. Limang beses na silang lumalaban, isang b
eses pa lang silang natalo. So sa standing nila, nangunguna pa rin sila. Ang nak
akatawa nga, natalo sila doon sa isa sa pinakamahinang team. Ang weird nga eh.
As usual kapag may laban, kasama namin si Terrence sa bleachers dahil hindi nama
n siya kasali sa team. Minsan siya ang bumibili ng pagkain. Si Tjay sa lahat ng
laban, dalawa yung hindi niya napuntahan. Kasi minsan either tinatamad siya, or
may meeting na naman siya sa club niya.
Hinahanap nga siya ni Ran sa akin tuwing wala siya eh. Nanghahaba yung leeg sa l
ikod ko.
"Wala po siya.. may meeting daw sila ngayon."
Pawis na pawis si Ran nun. May towel pa siya na puti sa leeg niya. Tinignan lang
niya ako na para akong alien or something.

"Sino bang maysabi na hinahanap ko siya?" tapos ayun, iniwan akong nakatayo doon
at magshower daw siya.
Nakatayo nun si Terrence sa likuran ko at umiinom ng coke. Lumapit lang siya nun
g mag-isa na lang ako. Nanghahaba nga siguro yung nguso ko nun sa inis ko kay Ra
n eh.
"Tingnan mo yun pakipot pa eh halata naman!" sinasabi ko lang sa sarili ko yun,
pero dahil katabi ko nga si Terrence, naririnig niya.
"Sinong pakipot?"
"Pinsan ko." then inayos ko yung bag ko, "Ang hirap niyong intindihin! Kayong mg
a lalaki! Tinutulungan na nga kayo, kayo pa itong ang hirap... basta mahirap!!"
"Ano bang sinasabi mo?" tuloy pa rin siya sa pag-inom ng coke niya na parang wal
a lang sa kanya na medyo naiinis ako.
"For example, kaharap niyo yung babaeng gusto niyo. Kapag oras na ng usapan, you
'll act stupid. Sasabihin niyo yung mga maling bagay. Like.. 'you're pretty stup
id'. Sino namang nagsasabi nun? Bakit hindi mo na lang sabihing you're pretty 'd
i ba?"
Tawa ng tawa si Terrence nun. Napaupo nga siya sa kakatawa niya eh. Hawak niya y
ung tiyan niya. Haay.. ang cute niya rin tumawa. Sana nga gawin niyang habit kay
sa laging magkasalubong yung kilay niya.
"Ano namang nakakatawa?"
Hindi niya mapigilan yung sarili niya. Namula na naman yung mukha niya. Pero thi
s time alam ko hindi dahil sa asthma niya, kung hindi dahil sa pagtawa niya. It
took him another minute para tumigil.
Hindi kaya may mental disorder yung kapatid ni Tjay?
"A-ano ka ba?" ngumingiti-ngiti pa siya nun, "Ito lang masasabi ko. Generally, m
ay two sides ang guys. The outspoken one, and yung mga madalas tahimik. Sabi ko
GENERALLY, so hindi lang yun ang sides ng guys. So what I'm saying, sanay ka na
sa pinsan mo na outspoken siya. Ang nangyayari, it flips. So the more na yung ou
tspoken guys eh nagsasabi ng worst things sa girls, the more they're into the gi
rl."
"Ganun ba yun?" parang ngayon ko lang narinig yun?
"That's how I see it. Wala naman talagang exact logic 'di ba?" ngumiti lang siya
sa akin nun.
Sa sinabi ni Terrence, the more I understood Ran sa feelings niya kay Tjay. Tapo
s naalala ko pa na tinawagan ko si Tjay dahil sabi ko may sasabihin si Ran kahit
wala naman, naisip ko na para talaga akong sira. Alam ko naman na natotorpe si
Ran sa kanya, tapos ganun pa yung move ko.
Nothing special happened the next few days... weeks.. so on. Daily routine pa ri
n kami. Yung tiyan ng Mama ko naku nakakagulat na ngayon. Malaki na kasi. Takot
ko lang na baka nakalunok siya ng isang buong pakwan or something.
Kapag umuuwi nga ako sa bahay, madalas usapan nila Mama at Papa eh yung pangalan
nung baby. Nakaisip na sila ng pangalan kung babae daw yung magiging kapatid ko
. Nasa table kami nun at kumakain, tapos sabi ni Mama..

"Shanadine." napatingin ako sa kanya, "Shanadine ang ipapangalan natin kung baba
e. Para kaparehas siya ni Shay, parehas S-H-A ang simula."
Hindi naman ako against. Kung tutuusin, maganda rin naman yung pangalan. Isa pa,
si Mama excited yan, kaya siya na siguro ang bahala sa pangalan. Si Papa seryos
o sa pagkain niya. Parang, okay lang naman sa kanya kahit ano.
"Eh kung lalaki? Anong ipapangalan natin?" nakatingin siya doon sa plato niya, "
Bakit hindi na lang natn isunod sa pangalan ng tatay ko? Porfirio."
Na-choke ako nun kaya uminom ako ng tubig. Si Ran naman natawa kaya yung kanin n
a sinubo niya eh lumabas pa sa bibig niya.
"Papa! Porfirio ka diyan!" sabi ko nga.
"Uncle.." tumatawa pa rin si Ran, "Modern day na. Hindi na uso yung pangalan na
yun."
"Pangalan lang naman. Isa pa tatay ko yun. Ang mahalaga sa isang tao eh kung paa
no ka lumaki.. hindi yung pangalan mo."
Ako naman sarcastic yung pagkakasabi ko.
"Oh malamang palitan niyo rin yung pangalan kapag babae na. Baka Ignacia na susu
nod!"
"Bakit hindi??"
Nanlaki yung mata ko sa Papa ko. Talagang dapat hindi siya ang magpangalan sa ma
giging kapatid ko.
"Uncle, isipin niyo na lang balang araw magkakaboyfriend of magkakagirlfriend yu
ng magiging anak niyo. Parang hindi naman yata magandang tawagin sa pangalan na
ganun."sabi ni Ran tapos humarap siya sa akin at humawak sa pisngi ko, "Ignacia,
aking mahal. Tatahakin ko ang lahat makasama ka lamang!"
Ako naman nakibiro na lang din. Binaba ko yung tinidor ko at humawak din ako sa
pisngi ni Ran.
"Porfirio, irog ko. Ikaw lang ang aking sinisinta!"
Pagkatapos nun tawa kami ng tawa na dalawa. Ang baduy kasi ng pangalan!
"Kayong dalawa tigilan niyo yan." sabi ni Mama at tapos na siya kumain.
"Ma! Huwag mon pag-iisipin ng pangalan si Papa! Ang baduy eh. Okay, mahal ko nam
an si Lolo, pero syempre Papa.. iba pa rin kung ikaw mismo ang mag-iisip. Hindi
dahil sinunod mo? 'Di ba? 'Di ba???"
"O siya sige.. kung napakagaling mo sa pangalan bakit hindi ikaw ang mag-isip ng
pangalan!" tumayo si Papa para ligpitin yung pinagkainan niya.
"Basta Shanadine na ang gusto ko kung babae." singit naman ni Mama.
"Ok. Ako mag-iisip kapag lalaki. Tignan niyo lang maganda yung maiisip ko."
That night bago ako matulog, naglista ako ng pangalan ng mga lalaki. Kasi gusto
ko maging maganda rin naman pangalan ng magiging kapatid ko. Kahit na wish ko ba
bae nga. Pero kung lalaki, hindi naman kailangang maarteng-maarte, pero hindi na
man masama kung may class di ba???

Nung pasukan na namin at hapon na, tumambay uli si Terrence sa tabi ko sa garden
. Ayaw daw niya kasi na mag-isa ako na naghihintay kay Ran. Isa pa, wala nang ma
syadong students sa school ng ganung oras maliban doon sa mga may meeting sa clu
bs at nagpapractice. Madalas pa ako lang ang nandun, kung may mangyari daw na ma
sama sa akin wala daw makakaalam.
Na-touch nga ako eh.
Anyway, kinuwento ko sa kanya yung dinner incident naming mag-anak. Ngumiti lang
siya, pero hindi siya tumawa ng malakas gaya namin ni Ran.
"Pero hindi ba tama naman yung Papa mo? Hindi naman mahalaga kung anong ipapanga
lan niyo. Ang mahalaga kung lumaki sya, desente siyang tao."
"Alam ko yun. Pero ayos din kung desente kang tao, at maganda rin yung pangalan
mo. 'Di ba?"
"Sabi mo eh." then nilabas niya yung sketch pad niya, "Nakaisip ka na ba?"
"Hindi pa nga eh. Pero may listahan na ako." nilapag ko yung listahan ng names n
g guys.
Nag-drawing na naman siya nun. Ako naman eh nag-isip ng pangalan na pwede kong i
dagdag. Sinulat ko pa nga eh.. 'Li' pero usually kapag ganun, may karugtong dapa
t. Wala nga akong maisip eh.
"Ano bang magandang karugtong ng Li???" tinignan ko siya dahil seryoso siya sa p
ag-drawing niya.
Nakita ko na yung drawing na yun. Familiar na. Pinakita na niya sa akin dati. Yu
ng kaibigan niya na guy na hindi ko pa nakikilala.
"Bading ka ba?" yun lang ang lumabas sa bibig ko kaya nagulat din ako, "Uhhh...
ibig kong sabihin.. kasi.. ano... lagi mo na lang kasing dino-drawing yung lalak
i na yan."
Mukhang hindi naman siya naasar.
"Sabi ko nga sa iyo, matagal ko na syang hindi nakikita. Ayaw ko lang makalimuta
n yung mukha niya. Ikaw din naman 'di ba, ayaw mong makalimutan yung mukha ng ka
ibigan mo?"
"Hmmm.. sure?!? Nasaan na ba siya?"
"Hindi ko rin alam." maikli lang yung sagot niya.
"Sorry sa tanong ko ah. Akala kasi nila bading ka. Pero alam ko hindi naman. Kas
i tingnan mo..." tinignan ko siya, "May girlfriend ka ba?"
Natawa siya nun.
"Tingin mo?"
Umiling lang ako.
"Eh di.. wala." sabi niya pero panay pa rin ang drawing niya.
"Nililigawan?"

This time, binaba na niya yung charcoal niya at tumingin siya sa akin.
"Wala akong balak ligawan. Wala ring nililigawan. At lalong walang niligawan." n
gumiti siya, "Hindi ko naman kailangan ng girlfriend."
"Pero 'di ba normal lang yun? Nakikipag-date ka naman 'di ba?"
"Oo. Normal lang naman na makipagdate 'di ba?"
Haay ang gulo niya!!!
"Pero kung wala kang balak mag-girlfriend, ibig sabihin wala ka ring balak mag-a
sawa."ganun din kalalabasan nun. Ang lungkot naman nun in the future, "May balak
ka bang mag-pari?"
"Wala pa naman. But I'll consider it."
HUWAG! Ano ka ba! Nakakainis ka naman eh! Bakit mo naman icoconsider na mag-pari
??
"Bakit ayaw mong magka-girlfriend?"
"Actually kapag may girlfriend ka kasi, napakaphysical niyo madalas. Holding han
ds, kissing.. hugging.. alam mo na yun. Sa totoo lang, hindi ko alam yun. Kapag
hinawakan ko ang kamay ng isang babae, hinalikan ko siya sa pisngi, o niyakap ko
.. it doesn't mean special siya sa akin. It means I'm being friendly. Kaya yung
iba, namimisinterpret nila ako."
He's just being friendly. Yun lang ang ibig sabihin nun.
"Pero kung gagawin ko yung mga bagay na yun dahil more than friends ang feelings
ko para sa isang girl, eh hindi ko pa nagagawa." tumingin siya sa akin.
Nagulat na lang ako nung nag-lean siya sa table uli at one inch na lang siguro y
ung pagitan ng mukha namin. Sobrang lapit talaga. Parang hindi ako makagalaw nun
sa sobrang kaba ko na rin siguro. Bakit ba kailangang ilapit niya yung mukha ni
ya sa akin ng ganun?
"So... since hindi ko alam..."

"Wanna' do it???" Psycho ba siya or what?

***28***
Nagulat talaga ako nun. Ni-hindi ako makakilos, at lalo akong walang nasabi. Siy
a naman eh seryosong nakatingin sa akin na parang casual na casual lang yung pag
kakasabi niya. Dahil sobrang lapit ng mukha niya, hindi ko talaga malaman yung g
agawin ko.
Pakiramdam ko nun ako yung may asthma at hindi ako makahinga. May sakit ba siya
at kung anu-anong pinagsasasabi niya?
Saglit lang din, bigla na lang siyang umayos ng pagkakaupo doon sa bench, hinawa
kan yung tiyan niya, at tumawa siya ng tumawa. Ako naman, nakitawa na lang din n
g pilit. Saka lang ako nakahinga ng kaunti dahil hindi na malapit yung mukha niy
a sa akin.

Nakita mo sana yung mukha mo!

ako, baka sineryoso mo.

hindi niya talaga mapigilan na tumawa, Nagbibiro lang

Hindi talaga siya tumigil sa kakatawa. Kung babae siguro siya eh napaluha na siy
a ng kakatawa. Nung hindi na talaga ako makatawa, saka lang siya tumigil.
Hey, hindi ako ganun. Sabi niya sa akin, and this time, ito na yung seryosong Terr
ence na madalas kong nakikita, Bakit ko naman gagawin ng walang feelings di ba?
Tumango na lang ako at wala akong sinabi. Hanggang sa umuwi nga kami nun ni Ran
eh nagiisip-isip pa rin ako. Sa totoo lang kung talagang pagtutuunan mo ng pansi
n, ano bang nagustuhan ko kay Terrence? Sure thing ang hirap niyang intindihin.
Hindi naman siya athletic. Usually ginagawa niya yung mga bagay-bagay sa sarili
niya. Magugulat ka na lang, may plano pala siya doon. He s just this typical nextdoor-type of guy. Siguro nga yun yung nagustuhan ko sa kanya .
He s real.
Hoy, para kang siraulo diyan na nakatulala. May problema ka ba?
Tinignan ko si Ran nun at ngumiti na lang ako sa kanya. Siya naman, napakunot no
o na lang.
Huwag mo nga akong ngitian ng ganyan, nakakatakot eh.

Tapos lumayo siya sa akin.

Hinabol ko naman siya para kasabay ko pa rin siyang maglakad. Then occasionally,
titignan ko siya simula doon sa gilid at titingin na naman siya sa akin na para
akong alien.
Shay, ang weird mo ngayon. Nauntog ba yung ulo mo?
Ran, naisip ko lang

anong nagustuhan mo kay Tjay?

Tricky question ba to? tinignan niya ako pero naglalakad pa rin siya ng diretso.
n ko ba. Lahat ng babae na niligawan ko, either muse, cheerleader, o yung mga si
kat sa school. Obviously si Tjay wala sa mga yun. Kung ibabase mo nga sa kilos n
iya, baka nga classified as nerd siya eh.

Ewa

Sinuntok ko nga siya sa braso niya.

Ang sama mo! Bestfriend ko yun ah!
Totoo naman eh. Ikaw lalo ka na noon. Nung nakasalamin ka pa. Buti nga nag-contac
ts ka na ngayon eh. Binilog niya yung kamay niya at nilagay niya sa mata niya, Gan
ito ka noon oh!
Natawa na lang ako. Siguro nga tama si Ran. Hindi kami kapansin-pansin ni Tjay.
Simula t simula pa naman hindi na talaga. Pero kahit ganun, hindi naming nakuhang
maiinggit sa iba.
Si Tjay kasi
nung makita ko si Ran nun, parehas na yung pagkakaseryoso niya kay Ter
rence kanina, Totoo siya.
Nagulat ako nun. Coincidence nga siguro, pero nagulat ako na parehas kami ng rea
son.
Alam mo yun? Sa dinami-dami ng babaeng niligawan ko at naging girlfriend ko, siya
lang yun walang kaarte-arte. Hindi nagmamake-up. Hindi preppy. Higit sa lahat s
iya lang yung babaeng kinakausap ako dahil.. ako si Ran. Hindi ako si Randreii Yu

. Yung simpleng 'ako' lang.

Wow I wonder how that feels.
Sa old school kasi ni Ran, private school yun, sikat siya sa kanila. Bukod nga s
a may kaya yung napangasawa ng Mom niya, magaling siya sa basketball at may itsu
ra, hindi talaga malabong iba ang turing sa kanya ng mga tao.
Natutuwa lang siya siguro ngayon at nagsisimula siya uli. Public school, senior
year, tapos wala pang nakakakilala sa kanya dahil transferee siya. Siguro yun yu
ng change na hinahanap niya. Kahit na may mga babae pa rin sa school namin ngayo
n na tinatanong ako kung may girlfriend si Ran, ngayon may babae siyang nakilala
na gusto niya pero hindi naman siya hinahabol-habol. Kaya siguro nacha-challeng
e din siya kay Tjay.
Pero kung titignan ko si Ran ngayon, mukhang wala naman siyang balak lokohin si
Tjay. Yung playboy image niya siguro nun eh balak na niyang kalimutan. Bestfrien
d ko si Tjay, at alam na niya siguro na kung saka-sakaling saktan niya si Tjay,
eh magagalit lang ako sa kanya.
Alam ko na!

nagulat ako nun kaya napahawak ako sa dibdib ko, Alam ko na gagawin ko!

Humawak siya sa magkabilang balikat ko. Ako naman, hindi ko alam sinasabi niya k
aya puzzled talaga ako. Kung sa amin lang din na dalawa, mas may topak siya.
Shay, ano sa tingin mo kung
umabas? Date ba?

kung

kung tanungin ko si Tjay bukas kung pwede kaming l

Nanlaki yung mata ko nun. Pero ngumiti ako. Sa wakas, sa tagal kong hinintay
h may lakas na rin pala siya ng loob na magtanong.

to e

Inakbayan ko naman siya.

I m all for it insan!
Ang saya nga nun eh. Naisip ko na rin yung mga possibility. Kung magiging si Ran
at si Tjay, ibig sabihin nun eh madalas na silang magiging magkasama. Hati na y
ung time ni Tjay sa akin, at lalong hati na yung time ni Ran. Sa school tiyak si
lang dalawa yung sabay kakain. Kapag uwian tiyak ihahatid ni Ran si Tjay. Alanga
n namang sumingit ako sa kanila. So ang kalalabasan, ako na lang ang uuwi mag-is
a.
Some change huh?
Kahit ganun pa man, masaya ako kung saka-sakaling mag work-out sa kanilang dalaw
a. After all, ang saya yata makakita ng changes.
Excited nga ako kinabukasan eh, pero sabi ni Ran uwian na lang daw niya tatanung
in si Tjay para daw kung saka-sakali na ang isagot eh hindi, makakauwi siya ng w
alang nakakakita ng facial expression niya. Kunung sabagay, may point din naman
siya.
Nung breaktime ng umaga at naglalakad ako galing ng cafeteria, nakita ko si Terr
ence sa hallway malapit sa garden at hawak na naman niya yung video camera niya.
This time, wala siyang kinukuhanan dahil napansin ko, kinukuhanan niya yung sar
ili niya.
Natawa nga ako eh. Kumakain kasi ako ng Nova nun.
So

nag-decide ka na pala na from director slash editor, magiging actor ka na???

ngu

ya pa rin ako ng nguya nun.

Napaatras siya nung nakita niya ako tapos bigla na lang niyang sinara yung camer
a niya. Namula nga yung mukha niya sa hiya siguro sa akin eh.
Bakit mo kinukuhanan yung sarili mo?
siya dahil nakita ko siya.

tumabi ako sa kanya pero halata mong nahihiya

Ahh.. ano.. wala lang. Tinetesting ko lang.

If it makes it any better, kapag gusto kong mag-pose ng maganda sa isang picture
kinukuhanan ko rin yung sarili ko kasi ayaw kong may kumuha dahil nakakahiya.
Natawa na siya nun. At least

di ba, hindi na awkward.

May assignment ka pa rin para sa new media class mo???

Umiling lang siya sa akin.
Kakaiba rin hilig mo Terrence no? Mag-drawing, manguha ng videos, web designing.. t
inignan ko siya pero sa camera pa rin siya nakatingin, Hindi katulad nung iba, hi
lig nila sports.
Hindi ako pwedeng mag-sports! napaka-fierce ng pagkakasabi niya as if galit siya s
a akin, Alam mo namang hindi ako pwede.
Sorry.

Yun na lang ang nasabi ko.

Ang ewan ko naman kasi. Bakit ba pinaalala ko pa yun?

Bakit ka nagso-sorry?!? ano bang meron sa kanya? Totoo naman di ba? Hindi ako pwede?
Iba yung hilig ko? Oo nga katulad nila nakakapaglaro ako, pero hindi ako pweden
g tumagal maglaro. Nilapag niya yung camera sa gilid niya tapos yumuko siya, Bakit
ako pa? Sa dinami-dami ng tao bakit ako pa?
Terrence okay ka lang--Lagi nilang sinasabi hindi naman ako nag-iisa. Na normal pa rin naman ako. Pero k
ung wala naman siguro to di ba mas normal ako?!? 'Di ba??? Sabihin mo nga! Mas mag
agawa ko yung gusto ko 'di ba?
Parang galit na galit siya. Akala ko ako yung sinisisi niya, pero habang tumatag
al naiisip ko na mas lalo niyang sinisisi yung sarili niya.
Hindi mo naman kasalanan eh.
Hahawakan ko sana siya sa balikat niya kaya lang bigla na lang siyang tumayo. Hu
marap siya sa akin pero hindi niya ako tinignan. Sa paa niya lang siya nakatingi
n.
I m sorry. Hindi ko sinasadya yung sinabi ko. Sorry.
Hindi ko maintindihan ng mabuti. Pero naisip ko, kung ako rin ang nasa kalagayan
ni Terrence, darating at darating yung panahon na mapapagod ako. At hindi ko
rin siguro maiiwasang magtanong
Bakit ako???
Wala nga ako sa sarili ko nung matapos sabihin sa akin ni Terrence yun. Hanggang
sa nag-uwian na nga kami ng tanghali at tumambay uli ako sa garden, parang di ma

alis sa isip ko yung itsura niya. Parang ang tagal-tagal na niyang gustong sabih
in yun.
Nung mag-isa ako, nakita ko na lang na may dalawang 4th year students na umaalal
ay kay Ran. Nasa gitna siya at yung expression mukha niya eh namumula pa. Parang
wala siya sa sarili niya kaya ako naman eh tumayo kaagad nung iniupo nila si Ra
n sa bench.
Oh my God, anong nangyari sa kanya? tinignan ko si Ran pero parang wala talaga si
ya sa sarili niya, Bakit namumula yung pisngi niya???
Yung isang lalaki ang sumagot. Kaya ako naman eh tumingin sa kanya.
Sinampal siya. Kilala mo yung kapatid ni Quintero
yan

niyaya niya yata sa date kaya a

Tinakpan ko ng kamay ko yung bibig ko at lumuhod ako para ka-level ng mukha ko s

i Ran.
Sinampal ka niya?
Dalawang beses pa!

tumawa yung isang 4th year naman.

Tinurndown ka niya???
Mukhang walang balak sumagot si Ran. Ano ba yan, state of shock yata siya. Napan
sin ko na umiiling-iling din yung dalawang kasama niya.
She said

no ?

Tawa ng tawa yung dalawa niyang kasama.

Sinampal siya kasi akala nagbibiro siya. Sabi nung isa na hindi ko naman kilala,
pos nung sinabi niya na hindi siya nagbibiro, sinampal uli siya.
Ano ba yun? Anong nangyari kay Tjay?
Ibig sabihin.. hindi siya umoo sa iyo? Kaya ka ganyan?? Ran???
.
S-shay..

medyo nanginginig pa yung boses niya,

She said

shinake ko nga siya

Yes !!

AAAAHHHHH!!
Hindi ko talaga mapigilan. Nakisigaw na lang din ako at niyakap ko si Ran. May d
ate silang dalawa!
Bago nga mag-uwian nun, inaasar ko pa si Tjay. Sabi niya, hindi naman daw niya k
asi aakalain na yayayain siya ng pinsan ko. Ang nakakahiya pa daw nun, ang dami
daw nakatingin kaya nasampal niya si Ran. Akala niya daw kasi eh niloloko siya s
a harap ng tao.
It turned out, may crush pala si Tjay kay Ran. Kaya lang dahil nga pinsan ko, na
hihiya daw siyang sabihin sa akin. Baka daw kasi maging awkward sa aming lahat.
Pero nung sinabi ko na okay na okay ako doon, mukha wala naman nang naging probl
ema.
Oo nga pala, y-yung Kuya mo ba ayos lang siya?
Saka naman siya nag-seryoso.

Ta

Umuwi na siya bago mag second period. May asthma attack. Nag-stay siya sa clinic
kaya lang pinauwi na rin. Nagkakaroon na naman ng tantrum. Then tinignan niya ako
, Moody nga yun lately. Parang babae na may mens. Tapos ngumiti siya sa akin.
E-ewan ko ba. Kanina kasi
nta kaya ako sa inyo?

parang nagalit siya sa akin na hindi ko maintindihan. Pu

Wala rin naman siya doon. Pupunta siya sa tita namin. Sa bahay nila Rae. Naalala
mo yung pinsan ko di ba? Yun. May project yata sila. Si Kuya tutulong. Bukas o sa
isang bukas na siya uuwi.
Ahh
Anong

napag-isip naman ako,

So anong balak mo para bukas sa date niyo ni Ran?

anong balak pinagsasasabi mo?

Anong isusuot mo?

E di.. yung damit ko sa bahay.
Excuse me???

parang hindi naman yata tama yun.

Okay, imagine this. Ang damit lang ni Tjay sa bahay nila eh either jeans, or bro
wn na pants. Don t get me wrong, meron pang ibang kulay pero yan ang pinakamarami.
Balak kong tulungan si Tjay sa date niya, nagpunta ako sa simbahan nung hapon pa
ra magpaalam na hindi ako makakapunta sa Day Care. Sinabi nga sa akin ni Sister
na si Terrence din daw eh one week advance na daw na nagpasabi na hindi siya pup
unta this Saturday. Naalala ko naman yung project ng pinsan nila. Masyado lang r
eady si Terrence.
Dahil nandun na naman na ako sa simbahan, niyaya ako nung isa sa kasama ko sa ch
oir na kumanta raw kami. Kaya ayun, nag-keyboard pa siya doon sa gilid tapos tin
ugtog niya yung kinanta namin dati.
If there's one more gift
I'd ask of You, Lord
It would be peace here on earth
As gentle as Your children's laughter
All around, all around
Si Kuya Arnold ang nag-keyboard. Kahit kailan talaga ang mga church songs nakaka
-relax. Kahit ano pang sabihin nila na nerd ako, masyadong religious.. wala akon
g pakialam.
Your people
Of living in
When will we
That neither
When we live

have grown weary

confusion
realize
heaven is at peace
not in peace

Inuulit lang namin yung chorus nung kanta. Nakangiti nga lang si Kuya sa akin eh
. Matagal na siya dito sa simbahan, kaya sanay na ako sa kanya. Ang galing nga n
iya sa keyboard eh.
Grant me serenity within
For the confusions around
Are mere reflections
Of what's within
What's within me.

Bago ko pa naulit yung chorus eh tumigil si Kuya dahil nag-ring yung cellphone n
iya. Sinagot naman niya kaya ako rin eh tumigil na.
Joseph?? Anong boring ka diyan! Oo nga kaya marami ka nang kasalanan eh! sabay taw
a naman si Kuya Arnold. Matutulog? Punta ka nga dito! Tara dito may papakilala ak
o sa iyo! then tumingin siya sa akin, Oo, yung isa sa choir. Busy? Tapos na school
ah! Saglit lang naman. Lagi ka na lang diyan sa practice na yan. Sige na nga di n
a kita pipilitin. Basta sa susunod alisin mo naman yung sumbrero mo kapag nasa si
mbahan ka. Tapos nun bumaba na niya yung phone niya.
Napatingin tuloy ako doon sa main door ng simbahan. Nakita ko na may nakatalikod
na lalaki nun na pababa na. Nakaputing sumbrero. Tinaas lang niya yung kamay ni
ya na parang nagsasabing nagpapaalam na siya.
Sino yun?
Si Joseph. Dumadaan-daan dito paminsan-minsan lalo na kung may nangyari. Sabi ni K
uya Arnold tapos inayos niya yung mga papel na nasa harapan niya, May attitude ku
ng badtrip yan. Ang hirap i-handle. Pero matino naman kausap kapag nasa mood. Sa
Trinity High School pumapasok yun. Kaya may pagka-spoiled.
Kaya naman pala eh. Private school pumapasok. Ang Trinity High, isa sa pinakaman
dang school dito sa amin. Mahal naman yung tuition. Kaya ayun, huwag na lang. Ma
gtiya-tiyaga na ako sa school ko. Kahit na walang upuan madalas.
Tumayo na rin ako nun.
Magpapaalam na sana ako kay Kuya kaya lang lumabas si Father. Nakita naman na ni
ya ako kaya hindi na ako nakaalis kaagad.
Oh bata ka, kumusta ka naman?
Ayos lang po Father.
Eto, maraming biyaya.

Nag-bless naman ako,

Kayo po?

Tapos hinimas niya yung tiyan niya na medyo malaki.

Tumitingin-tingin siya sa likod ko nun kaya ako naman eh tumingin din.

Ano po yun?
Hindi mo ba kasama yung kaibigan mo?
Nagtaka naman ako.
Sinong kaibigan po?
Yung bata nun na nagpanggap na ako.
yun.

Tumawa naman si Father,

Nakakatuwa yung batang

Si Terrence po?
Ayun. Si Terrence nga.

Tumango-tango namam siya.

Wala po eh. Hindi ko po kasama. Baka nasa kanila siya ngayon.

Mabuti naman at nagkaayos na kayo. Tumingin siya kay Kuya Arnold, tapos sa akin ul
i, Tama yung ginagawa niyong dalawa. Dapat nagkakaintindihan kayo.
Tumango lang ako.

Nung nakausap ko siya nun eh natuwa naman ako sa kanya dahil sinabi niya sa akin
yung mga pinoproblema niya. Kaya bilang magkaibigan, dapat nagtutungan kayo. Kapa
g kay Father talaga nanggaling, hindi ko maiwasang ma-enlightened Isa pa, kung hin
di mo lang alam, sinabi niya sa akin ayaw ka niyang nasasaktan. Dahil

Dahil isa ka sa babaeng pinapahalagahan niya bukod sa pamilya niya.

laga yun???

sinabi niya ta

***29***
Grabe. Na-shock ako dun. Si Father na siguro ang least expected ko na magsisinun
galing sa akin kaya hindi ko maiwasang paniwalaan yung sinasabi niya. Si Terrenc
e pinapahalagahan ako??? Parang ang sarap lang sa pakiramdam na alam mong may na
gpapahalaga sa iyo na isang tao.
Umuwi ako nun na parang siraulo na sobrang saya. Si Ran nun, ayun
n niya at naunahan pa niya ako. Naghanap pa nga siya ng maayos na
Sa katunayan, hindi mahirap hanapan ng damit si Ran. Halos lahat
loset niya pamporma talaga. Karamihan mahal pa. Medyo inispoil ng

kauuwi lang di
damit niya eh.
kasi ng nasa c
nanay niya eh.

Tinulungan ko naman siya doon. Sabi niya kasi hindi daw siya mapakali. Ang weird
din makipag-date ng pinsan ko no???
Ayun, dumating din naman ang araw ng date. Ang ginawa ko eh umalis ako ng maaga
sa bahay namin dahil lalakad pa ako papunta sa bahay nila Tjay. Tutulungan ko si
ya na mag-ready para sa first ever date nila ng pinsan ko. Si Tita Jayne pa nga
ang nagbukas, at sa ngiti niya alam ko na alam niya na may date ang anak niya.
Kunsintidor no??? Hindi naman. May tiwala lang siguro sila kay Ran dahil pinsan
ng bestfriend ng anak nila ang kadate ni Tjay.
"Si Tjay po???" tinanong ko si Tita Jayne nung binuksan na niya yung pinto.
"Nasa kwarto niya nakahiga." sagot ni Tita Jayne sa akin.
"Nakahiga pa po???"

Dali-dali naman akong tumakbo sa kwarto niya. Dahil nga madadaanan yung kwarto n
i Terrence, hindi ko naman maiwasang hindi tumingin. Napansin ko na walang tao s
a loob. Saka ko lang naalala na pumunta nga pala siya sa bahay nila Rae. Kaya ng
a pala wala rin siya sa Day Care ngayon.
Nung papunta na ako sa kwarto ni Tjay eh nakita na may pile na naman ng cds si T
errence sa kwarto niya. Ang dami nga eh. Pero dahil kwarto niya yun at wala yung
may-ari, ayaw kong makialam.
Nakita ko naman si Tjay na nakahiga pa sa kama niya. At ang masama pa, nagkalat
yung damit niya at nakatingin lang siya sa kisame.
"TJAY!!! ANO KA BA! MAY DATE KA PA NAKAHIGA KA LANG DIYAN!!!" sumigaw nga ako ka
ya lumingon naman siya.
Binalik din naman niya yung ulo niya sa pagkakahiga.
"Pwede pakisabi kay Ran 'di na lang tuloy yung date???"
Para akong nabingi nun. Hindi pwedeng hindi matuloy yung date. Pinaghandaan ni R
an yun tapos wala lang?
"Hindi pwede ano ka ba!" humawak ako sa kamay niya at hinila ko siya para tumayo
, "Dali na magbihis ka na!"
"Wala nga akong isusuot!"
Binitawan ko yung kamay niya at parang matamlay naman na napahiga uli si Tjay. A
lam ko namang sinadya niya.
Nagtingin ako doon sa closet at nakakita ako ng puting skirt at pink na blouse n
a sleeveless. Kinuha ko naman yun tapos binagsak ko sa kama niya.
"Yan na ang isusuot mo."
Pinaupo ko siya doon sa harapan ng salamin niya at sinimulan ko siyang ayusan. P
arehas kami ni Tjay na hindi mahilig sa make-up, pero this time eh nilagyan ko s
iya ng lip gloss na nagpapa-red pa rin ng lips. Ang cute nga tignan kasi natural
lang ang dating. Then nilagyan ko siya ng blush on na konti lang, so medyo pink
yung pisngi niya na parang hindi blush on ang dating.
Hay ang weird. Mahirap talaga pag wala kang alam sa makeup.
Inayusan ko rin yung buhok niya. Meron siyang malaking hairclip na kapag nilagay
mo sa likod ng buhok, mukhang butterfly kahit hindi naman. Nung nilagay ko yun
sa kanya, nagclear out talaga yung mukha niya.
Ini-spray ko rin siya ng pabango at tinulak ko siya doon sa closet niya at magpa
lit na siya nung damit na kinuha ko. Siya naman ang bagal-bagal kumilos.. nagpal
it din naman siya.
Siguro 15 minutes na, hindi pa rin siya lumalabas.
"TJAY ANO BA!!!!"
"AYOKO NANG LUMABAS!" sumigaw naman siya doon sa closet nila.
Matapos siguro ang mahaba-habang paghihilahan, nanalo naman ako at napalabas ko
rin siya. Ayaw pa nga niya eh. Pero dahil nakayuko siya nun, pinatayo ko siya ng

diretso at tinignan ko siya mula ulo hanggang sa paa. Hindi na ako makapagsalit
a nun. Literally, speechless talaga ako.
"ANO? Sabi ko na nga ba ayaw ko na eh! Magpapalit na nga ako!" pabalik na sana s
iya uli nun sa closet kaya lang hindila ko naman siya.
Hinarap ko siya doon sa malaking salamin nila. Hindi ko kasi alam kung anong sas
abihin ko, so mas maganda siguro na ipakita ko na lang sa kanya.
Parehas kami ni Tjay na nagulat nung matapos ko siyang ayusan. Nagulat ako dahil
hindi ko aakalain na ganoon pala siya kaganda. I'm not saying hindi siya magand
a, pero hindi kasi mahilig mag-ayos ng sarili niya si Tjay. Kaya nung naayusan s
iya at nagbihis ng cute na outfit, pati ako napanganga.
Pero higit sa lahat na ikinagulat ko eh may talent pala ako para mag-ayos ng iba
. Hindi rin kasi ako girly na girly. Ewan ko kung saan ko napulot yung talent ko
ngayong araw na ito.
"Oh my God! Tjay ang ganda mo!"
"Nakakainis ka naman eh!" sabi niya tapos yumuko siya, "Hindi kaya ako mukhang c
lown? Baka tawanan ako ni Ran!"
"Sisipain ko siya kung tawanan ka niya!" sabay tumingin ako doon sa wall clock n
iya,"Lukaret!!! Late ka na! 'Di ba hihintayin ka niya sa kanto???"
Dali-dali namang hinawakan ni Tjay yung paa niya dahil naka-heels siya. Kinuha r
in niya yung purse niya at tumakbo doon sa pintuan. Grabe, unang solo date late
kaagad.
"Good luck!!!"
"Thanks nga pala!!"
Tinignan ko siya hanggang doon sa pintuan. Kaya lang huminto siya bigla na para
bang may nakalimutan.
"Oo nga pala, pinapabigay ni Kuya.." tapos may inabot siya sa akin na papel, "By
e na!"
Tumakbo na si Tjay hanggang sa hindi ko na nakita. Hay sana maging maganda yung
kalabasan ng date nila.
Nung wala na siya sa paningin ko, tinignan ko yung inabot niya na papel sa akin
na galing daw kay Terrence. Ang liit nga eh, pati yung nakasulat sa loob sobrang
liit kaya hindi ko pa mabasa nung unang beses.
Kaya lang 'di ko talaga maintindihan. Hindi dahil sa malabo yung mata ko. Ito ba
naman ang ilagay niya:
'MBBQS
Ok??
Terrence'
Ehem... Sus akala ko naman kung ano na. Yun lang pala eh...
ANO DAW???
Tatanungin ko sana si Tjay kaya lang wala naman na siya. Ano ba ito? Code sa com

puter? Kasi parang wala yata akong maintindihan na kahit isa.

Tinanong ko rin si Tita Jayne, pero hindi daw niya alam. Wala naman daw kasing n
ababanggit si Terrence sa kanya. Actually wala naman daw talagang binabanggit si
Terrence sa kanila tungkol sa school o kahit ano pa man. Madalas daw kasi nasa
kwarto eh.
Sinubukan kong tawagan yung cellphone niya para itanong ko. Kaya lang nung tinaw
agan ko, nag-ring naman doon sa kwarto niya. Tama bang iwanan ang cellphone???
Ayun, naisip ko tuloy na itanong na lang sa school. Nagpaalam na ako kay Tita Ja
yne, at kay Tito Kevin na rin, at umuwi na lang ako mag-isa.
Wow kawawa naman ako. Ako na lang yata ang walang lakad. Pinsan ko at bestfriend
ko eh may date, si Terrence may ginagawa doon sa bahay ng pinsan niya rin... sa
mantalang ako stuck sa loob ng bahay at walang ginagawa.
Uhmm.. not really. My mom kept me busy. Dahil nga lumalaki-laki na rin yung tiya
n niya, madalas nakataas yung paa niya. Dalhin mo sa akin ito, at dalhin mo iyan
ang drama ng nanay ko. Ako naman dahil nga buntis nga, pinagbibigyan ko na.
Phew! I can't wait na manganak na ang nanay ko sa baby sister ko. Or brother. Pe
ro gusto ko sister. Okay rin naman kahit lalaki.
Haay.. bahala na!!! Bakit ba nagpapanic ako???
Ano na kayang nangyayari sa date ni Ran and Tjay???
MBBQS???
Nanay ko buntis??? Teka matagal ko nang alam yun eh...
Arrrrggghhh!!! Sumasakit na ulo ko! Parang lahat na lang nasa akin ah. Kahit gus
to ko na gawing busy yung sarili ko, pumapasok at pumapasok sa isip ko yung mga
kung anu-ano.
"Ayan nag-iinarte ka pa kasi! Nawala na tuloy si Juan Jose sa iyo!!!"
Napatingin ako sa Mama ko. Nanonood ng telenovela. Ayun, carried away na naman.
Hindi nga ako nanonood nun eh.
"Ma, kung hindi magpapakamartir yung bida, eh di magiging masaya na sila ni Juan
Jose, tapos na kaagad yung istorya. Pinapahaba nga nila eh. Tingnan mo sa susun
od niyan susundan niya yung babae..."
Teka, akala ko ba hindi ako nanonood???
Tinanong ko rin yung nanay ko kung ano yung MBBQS kung alam niya. Sabi niya noon
g araw daw may contest daw na Ms. Body Beautiful Queen Search... or something li
ke that. Tapos sabi ko imposible naman yun.. kaya sabi niya bakit daw kasi may n
ag-iiwan ng note hindi naman daw maintindihan???
Maliban sa pagkeep up ko sa nanay ko, hinintay ko lang si Ran na umuwi dahil gus
to ko nga na malaman yung latest na balita sa kanila ni Tjay. Balak ko nga sanan
g tawagan yung phones nila, kaya lang naisip ko baka naman makaistorbo ako. Syem
pre sino bang gusto maistorbo sa date 'di ba? Saka para naman akong asungot na t
atawag-tawag pa. Kaya siguro ayun, mas maganda na lang na naghintay ako.
Gabi na nun eh hindi pa umuuwi si Ran. Dahil naiinip na rin ako sa kakahintay, n
atulog na rin ako nun mag-isa. Antok na antok na kasi ako eh. Nagising naman ako

ng madaling araw at binuksan ko yung pintuan ni Ran, pero nakadapa na siyang na

tutulog at yung mukha niya eh nasa unan niya. Hindi naman tamang gisingin ko siy
a.
Ako na siguro ang pinakamaagang nagising sa bahay nung Sunday dahil hindi na ako
makatulog. Naalala ko na naman kasi yung MBBQS. Bakit ganun no, kapag merong ka
ng hindi maisip, talagang hindi ka titigil hangga't hindi mo nafigure-out? Hindi
naman siguro totoo sa lahat, pero minsan ganun ako eh.
Maaga nagising si Mama at si Papa. Sabi nila, 11 na daw ng gabi umuwi si Ran kay
a daw puyat. Ako naman kaysa panoorin ko maghilik si Ran, naisip ko na pumunta n
a lang kina-Tjay at para siya na lang ang tanungin ko, at the same time, tanungi
n din si Terrence kung ano na namang kababalaghan niya.
Tumawag muna ako, at sabi ni Tito Kevin eh tulog pa rin daw si Tjay, pero pumunt
a pa rin ako. Si Terrence ang nagbukas ng pinto nila, pero nung nakita niya ako
eh nagdire-diretso siya uli sa kusina nila at kinuha yung kinakain niya. Nag-bre
akfast pa lang kasi siya nun.
Papasok na siya sa kwarto niya kaya lang hindi ako mapakali. Tanungin ko na nga.
.
"Terrence!" sumigaw ako kaya huminto siya pero hindi naman tumingin, "Saglit lan
g. Yung tungkol doon sa note---"
"Tinapon mo na ba??"
"Huh???"
"Sabi ko kung tinapon mo na ba? Kasi kung hindi pa, itapon mo na. Hindi para sa
iyo yun. Nagkamali lang ako."
Ayun, pumasok na sa loob at sinara yung pinto. Ano na namang problema nun?? Hind
i nga yata siya morning person eh. Masyadong masungit!!!
Sabagay kahit hindi maaga, masungit na talaga si Terrence.
Pinasok ko si Tjay sa kwarto niya. Bumangon naman siya kasi inalog-alog ko yung
kama niya.
"Ano ba natutulog yung tao eh!" sabi niya tapos tinakpan niya ng unan yung mukha
niya.
"Ano ka ba! Gumising ka! Ikuwento mo sa akin yung nangyari!"
"Mamaya na! Tinatamad pa ako.." tapos tinalikuran niya ako para hindi ko na siya
makita.
Naupo na lang ako doon sa kama niya dahil ayaw naman niya yatang magpatalo. Kinu
ha ko yung unan niya pang isa, at sumandal ako doon sa headboard niya.
"Meron ba yung Kuya mo? Kasi ang sungit na naman niya sa akin kanina." sabi ko n
a lang doon mag-isa. Ewan ko kung tulog ba si Tjay o nakikinig. "Saka yung note
na binigay mo, 'di naman pala para sa akin yun. Sabi niya nagkamali lang siya. K
aya naman pala hindi ko maintindihan."
Nung sinabi ko yun, bigla na lang tumayo si Tjay sa pagkakahiga niya. Pero halat
a mong inaantok pa siya.
"Ooh... that's odd. Siya pa nga nagsabi na huwag ko daw kalimutang ibigay sa iyo

, the night before. Imposible namang nagkamali siya kung ayaw niyang kalimutan k
o 'di ba? Sabi pa nga niya alam mo na yan kapag binigay ko sa iyo."
"Ewan ko dun. Yun ang sabi niya eh."
"Ano bang sabi sa note???"
Kinuha ko naman yung note doon sa bulsa ko. Lukot-lukot na nga, may punit pa. So
brang liit nga nun eh. Si Tjay naman napakunut-noo dahil hindi niya rin siguro m
abasa.
Saglit lang tumingin siya sa kisame. Then tumingin siya sa akin.
"Ano???"
"Alam ko na kung ano ito.." sabi niya tapos tinaas niya yung note sa mukha ko, "
It's a steak."
"Steak??? Bakit naman niya isusulat yun???"
"Teka nga... may date ba kayo na nakalimutan mo?" sabi niya sa akin na may halo
pang paghihinala.
"Wala no! OA ka. Hindi nga nagyayaya yung Kuya mo eh." tapos tumingin ako doon s
a gilid,"Wala naman.. At least..."

"Not that I know of." Aaaahhhhhhh!!!

***30***
Kung may date man kami ni Terrence at hindi ako nakapunta, kasalanan ko ba at hi
ndi ko alam? Ni-hindi naman kasi maintindihan yung nasa note niya. What in the w
orld is MBBQS??? I mean sino namang matinong tao ang makakaintindi nun?
"Mongolian BBQ Steak. Favorite ni Kuya yun eh!"
Napanganga ako sa kanya. Parang nababasa ni Tjay iniisip ko ah! Kanina lang nagt
atanong ako kung ano ba yung MBBQS. Tapos ngayon may sagot na siya.
Masubukan nga uli.
'Nagtanong ba si Terrence sa akin before???'
"Ibig sabihin special ka. Ganun ba yun kung dadalhin ka niya sa place na nagsese
rve ng isa sa favorite na steaks niya?"
Sabi ko nga hindi magwowork.
"Malay ko dun! Saka hindi ko naintindihan kaya wala naman akong kasalanan techni
cally."

"Pero usually nagyayaya yun beforehand. Saka hindi naman siya magsusulat ng kung
ano kung alam niyang hindi mo maiintindihan 'di ba?"
"Hay naku! Tatanungin ko na nga lang! Kaysa nama nanghuhula ako 'di ba?"
Lumabas ako sa kwarto ni Tjay nun. Siya naman eh bumalik sa pagkakahiga niya. Da
hil ako eh nalilito sa bagay-bagay, pumunta ako doon sa kwarto ni Terrence na ha
lf open ngayon. Nakita ko na piles ng cd na nasa kama niya, may sketch pad, ung
video camera at kung anu-anong kalat na nagpamukha tuloy sa kanya na busy.
Kahit na half open yun, kumatok pa rin ako.
"Terrence? Pwedeng pumasok?"
Huminto siya doon sa pagkalikot doon sa camera niya. Tinaas niya ng konti yung u
lo niya dahil narinig niya ako. Hindi siya lumingon. Saglit lang, yumuko na uli
siya at kinalikot niya yung camera niya.
Nung una nagpapakabait pa ako. Alam ko naman na galit siya eh. Pero kasalanan ko
ba na hindi ko maintindihan? Tapos ngayon sisisihin niya ako.
Umupo ako doon sa edge ng kama niya. Side view ko lang siya nakikita. Pasimple p
a ako na tumitingin-tingin sa kanya. Busy pa rin siya doon.
Hello? Earth to Terrence? May tao dito!!! Mas mahalaga pa rin yung camera mo?
Mukha talagang wala siyang balak kausapin ako. Kaya ayun, hindi ako nakapagpigil
...
"Ikaw naman kasi eh! May panote-note ka pang nalalaman hindi ko naman maintindih
an! Kung magyayaya ka sana ng date, diretsuhin mo na lang para hindi ako nalilit
o ok?"
This time, huminto na talaga siya sa pagkalikot niya sa camera niya. Tumingin si
ya sa akin ng super seryoso, kaya ayun hindi ko alam kung galit ba siya o ano.
Tumayo siya sa side niya sa kama tapos lumakad papunta doon sa kinauupuan ko. Na
katayo lang siya doon sa harapan ko, kaya napatingala pa ako para makita ko yung
mukha niya.
"I'm not asking you for a date. I'm telling."
Aba, hindi naman yata tama yun. Ano ako, slave na sunud-sunuran?
"Hoy!" yun na lang ang sinabi ko kaya tumayo na ako. Magkalapit lang ang height
namin ni Terrence. Mas matangkad siya ng kaunti, pero hindi ako nahihirapang tig
nan siya.
Magtataray na sana ako kaya lang dinugtong niya...
"I'm not asking, because I already did. And I'm telling.. telling you where to g
o. Yun yung ibig sabihin ng note."
"So tama si Tjay? Yun yung Mongolian chuva tienes?" napatingin ako na parang nal
ilito nanaman ako na ewan.
Tinalikuran niya ako nun. Humawak siya sa ulo niya na parang binibigyan ko siya
ng headache. Aba
"Niyaya mo ako?Kailan?"

Humarap siya uli sa akin. Seryoso pa rin siya nun.

"Yan yung mahirap sa iyo eh. Papasok dito.." tinuro niya yung kaliwang tenga niy
a,"Lalabas dito." tinuro niya yung kanang tenga niya. "You heard me, but you did
n't listen. Tinanong kita ages ago. I told you it's either we'll go out and eat
stew meat, or Mongolian BBQ steak. Sabi ko I'll let you know. You said yes. Reme
mber me asking you that?? Yung day na sinabi mong adopted ka. Now if you can't r
emember that, may issues ka."
"Teka nga.. teka nga.." hindi kaya yun yung.. nasa cafeteria kami at nagpapanta
sya ako? Tapos bigla na lang akong umoo dahil hindi ko naintindihan yung kwento
niya?
Magdadahilan pa sana ako. Kasi kung alam ko naman talaga, pupunta naman ako.
"OUT!" tinuro niya yung pinto niya. Humawak din siya sa braso ko, "I said out."
Nung nasa labas na ako eh nakatayo pa rin ako sa labas. Sinara niya yung pintuan
niya. Tumama pa nga yung ilong ko sa pinto eh.
Hala, ikick-out daw ba ako? Hindi naman yata tama yun.
Kakatok pa sana uli ako para makipag-ayos, kaya lang mukhang mainit yung ulo eh.
Saka na nga lang! Fine.. kasalanan ko naman pala!
Tinapik ko yung ulo ko ng kamay ko. Ikaw naman kasi eh, Oo ng OO hindi naman ala
m kung ano yung inooohan. Sa susunod nga makinig ka na nga Shay!
Ayun nga. So much for my first solo date tapos 'di ko pa sinipot.
Well ano pa nga bang magagawa ko dun sa taong galit sa akin? Mag-sorry 'di ba? A
yun, ayaw naman ako kausapin. Hindi ko tuloy kinausap the rest of the day.Tapos
yung pakay ko na magtanong kay Tjay sa date nila ni Ran, hindi ko na nagawa. Tin
anong ko siya, pero hindi talaga ako nakinig so wala naman akong naintindihan. K
asi may sarili pa akong problema para makinig sa love story nila.
Dumating naman yung Monday. Nakasalubong ko si Terrence nun pero wala talaga ako
ng lakas na loob na mag-hi man lang. Hindi niya ako nakita, kasi nakayuko siya n
un at may hinahanap sa bag niya. Binilisan ko na lang yung lakad ko para 'di niy
a ako mapansin.
Busy na sa school namin. Paano ba naman eh malapit na ang laban ng school namin
at ng Trinity. Syempre si Arwyn may pagka-OA yun at competitive, so masyado na n
iyang pinapump yung team namin.
Pumunta ako ng gym nun kasama ko si Tjay. Gusto daw niya kasi manood mag-practic
e si Ran. Feeling ko nga magthrow up ako sa dalawang yun eh, but oh well...
"Kailangan naming talunin yung mga yun! Ang yayabang nung mga taga Trinity! Akal
a nila dahil private school sila eh ganun na sila kagagaling! Pinagmamalaki pa y
ung jerseys nila!"
"Sa katunayan mas maganda naman talaga jerseys nila." sabi ni Arwyn na tumatawatawa pa doon sa gilid, "Pero tama ka doon. Kailangan nga nating talunin sila. 3
years nang champion yung school nila 'di ba? Kaya pala ganun na lang sila magmal
aki eh."
"Kaya nga kailangan nating mag-practice lalo." sabi nung isa na hindi ko kilala.

"Sino ba Captain sa atin?" sagot naman ni Arwyn.

Kapag ganyang scene naman ang maabutan mo kung kadarating mo lang sa gym, parang
ayaw ko nang makita. Masyadong hot 'tong mga players namin eh. Seryoso na sila.
Makakalaban na kasi nila yung Trinity High. Sila lang lagi ang umaagaw ng Champ
ionship sa school namin. Sa totoo lang, mas mapepera yung tao sa Trinity. Mas ma
gagaling siguro mag-basketball dahil laging nananalo. At syempre lalo pang mas m
agaganda yung jerseys nila.
"Balita ko yun pa rin yung Captain nila. Yung nakalaban natin last year."
"Yung magaling mag 3-point shot?"
"Oo yun."
Nagpapahinga na yung mga players nun dahil ang tagal-tagal na nilang nagpa-pract
ice. Nung napatingin nga ako sa bleachers, nakita kong may nakayuko at may nagda
-drawing na naman. Gusto kong lumapit, pero parang nagdadalawang-isip ako. Nasa
gilid na naman siya, palibhasa hindi siya makapaglaro. Baka magka-asthma na nama
n siya.
Lapitan ko kaya??? Pero natatakot ako. Baka kasi....
Sige na nga...
Kinuha ko yung bola na ginamit nung mga players. Pumunta ako doon sa gilid at tu
mayo ako sa bandang kanan niya.
"Wow.. ganda ng sketch natin ah." for the first time nitong mga huling araw, isa
ng puno na nasusunog ang dina-drawing niya.
Bigla na lang niyang sinara yung sketch pad niya. Tinaas niya yung ulo niya pero
hindi tumingin sa akin.
"Terrence, gusto mo maglaro tayo ng basketball. Tayo lang???"
Inabot ko yung bola sa kanya. Tinignan naman niya. Kinuha niya yung bola, tapos
tumingin siya sa akin. Nginitian ko na lang siya.
Kaya lang nagulat na lang ako, nung binato niiya ng malakas yung bola at tumama
doon sa ding-ding. Sa sobrang takot ko, napaatras ako. Nagtinginan nga yung mga
tao sa amin eh.
"Kung gusto mo maglaro, maglaro ka mag-isa mo." sabi niya tapos lumabas na siya
ng gym.
Si Terrence ba talaga yun??? Grabe naman. Ako na nga itong nakikipag-ayos tapos
siya pa itong nagsusungit. Gusto ko na nga mag-sorry doon sa nangyari eh, tapos
ganyan pa siya.
Siguro nga na-shock ako na ganun na lang yung ginawa niya at nakita ng maraming
tao. Hinabol naman siya ni Ran, dahil napansin niya. Usapan kasi namin ni Ran na
hindi na siya magiging overprotective sa akin, pero asahan mo sa ganitong bagay
nandito siya.
"Hoy ano bang problema mo?!?" narinig ko na sinigaw ni Ran nung kalalabas lang n
i Terrence ng gym.
Hindi ako makakilos. Nakatayo lang ako doon. Hindi ko alam kung ano nang pag-uus
ap ang ginawa nila.

Si Arwyn ang lumapit sa akin. Medyo yumakap pa nga siya eh.

"Okay ka lang ba?" narinig ko na medyo concern din siya, "Sabi ko naman sa iyo e
h, kung sa akin ka lang din naman nagkagusto, e di hindi kita gaganyanin. Mas gw
apo pa naman ako kay Terrence."
Kahit kailan talaga ang yabang nito! Pero ewan ko kung natural self lang ni Arwy
n yun o pinapatawa niya lang ako.
"Sino namang maysabi na may gusto ako kay Terrence??"
Si Tjay naman ang sumagot nun.
"Obvious kaya." sabi niya tapos ngumiti siya.
"Obvious ba?" tanong ko naman at nahiya na ako nun.
Nagtawanan sila nun. Si Ran nun lumalabas na naman yung pagkaviolent niyang tao,
kaya inawat na nung ibang ka-team nila. Pumasok na siya sa loob at umupo.
Si Terrence parang wala lang reaction.
"Di bale ako bahala dito.." sabi ni Arwyn ng nakangiti tapos lumabas siya.
May hawak siya na bola nun. Ang nagulat lang ako, binato niya kay Terrence, pero
nasalo ni Terrence sa dibdib niya.
"Pare kung wala kang gusto kay Shay, hindi mo siya dapat ginaganun. Mahal ko yan
eh.."tapos tumingin siya sa akin sa likod at kumindat na halata mong nagbibiro
lang siya, "Balak ko sanang ligawan si Shay nun kaya lang nakakahalata ako na m
ay gusto sa kanya kaya naggive way na ako eh. Pero ngayon na wala naman pala, e
di ayos na tayong dalawa."
Yung hawak ni Terrence na bola nun eh pinatalbog niya mula sa pagkakahawak niya.
Sa sobrang lakas, tumama nga sa bubong eh.
"Siraulo ka pala eh! Umayos ka Arwyn! Baka hindi ko alam magawa ko sa iyo!" hina
wakan niya sa jersey si Arwyn.
"Bakit nagagalit ka? Nagseselos ka ba?"
Saka lang binitawan ni Terrence si Arwyn nun. Tumalikod na siya para umalis. Ewa
n ko kung bakit ganun na lang katindi yung galit niya para sa simpleng date.
Paalis na siya nun. Nagdire-diretso na siya ng lakad. Naisip ko, it's now or nev
er. Kaya ako naman...
"Terrence!" sumigaw ako pero hindi pa rin siya huminto nun, "Gusto ko lang sana
bumawi. Alam ko naman kasalanan ko eh. Bakit hindi na lang natin gawin uli 'di b
a? Bukas kung gusto mo. It's not as good as Mongolian.. whatever something. But
I'll try my best. Hihintayin kita sa tapat ng school tomorrow night okay???"
Saka lang siya huminto nun. Hindi talaga siya lumingon.
"Maghintay ka hanggang kailan mo gusto. Hindi ako pupunta."
Ngumiti na lang ako kahit hindi niya ako nakikita. That seems fair.
"Alam ko." sabi ko sa kanya kahit na wala siyang pakialam sa sinasabi ko, "Alam

ko hindi ka pupunta."

"Pero hihintayin pa rin kita. Kahit anong mangyari hihintayin kita."

***31***
Malungkot ako nung gabi na iyon. Pakiramdam ko may kung anong mabigat sa dibdib
ko. Lahat din nagulat sa sinabi ko, pero si Terrence nun eh nagdire-diretso at p
arang wala siyang pakialam sa sinabi ko. Hinding-hindi ko makalimutan yung expre
ssion ng mukha niya. Siguro nga kung magsalita siya eh ang tono ng boses niya eh
galit, pero iba yung nakikita ko sa mukha niya. Para bang nalulungkot siya na n
ag-aalala na hindi ko mawari.
Hanggang ngayon nakikita ko parin yung itsura niya na yun. Iyon din kaya ang dah
ilan kung bakit hindi ako makatulog ngayon? O dahil nakokonsensya ako sa ginawa
ko? Puno't dulo kasi, ako talaga ang may kasalanan kahit saan ko tignan.
Siguro nga bandang 4 na ng umaga ako nakatulog. Tapos 6 o' clock kailangan gisin
g na ako para mag-ready para sa school. Dalawang oras lang talaga yung tulog ko.
Kaya nga nung bumangon ako, antok na antok ako at pagod.
Nakaligo na si Ran nun. Ako naman nilalaro-laro ko pa yung pagkain ko dahil sigu
ro inaantok ako, at the same time kabado para mamayang gabi.
"Shay okay ka lang?" tanong ni Ran sa akin habang pinupunasan niya ng towel yung
ulo niya.
Siguro nga matamlay yung ngiti ko, tapos tumango lang ako sa kanya.
"Alam mo, hindi mo naman kailangang pumunta. It's Tuesday night and---"
Alam ko badtrip si Ran kay Terrence dahil sa inarte niya kahapon. Kukumbinsihin
niya lang ako na huwag nang maghintay, pero nag-decide na ako na itutuloy ko.
"Ran, pupunta ako. Mahalaga sa akin yun eh."
"Darn. Ang swerte naman ni Terrence sa iyo!" sabi niya tapos umiiling-iling pa s
iya. "Basta ingat ka lang ah. At kung kailangan mo ng susundo sa iyo, tawagan mo
lang ako."

Pumasok naman ako. Most of the time sa klase ko nun eh natulog lang ako. Actuall
y sinandal ko yung ulo ko na hindi masyadong halata na natutulog ako para hindi
ako pagalitan ng teachers ko. Nag-work naman eh.
Alam ko nakakahiya na matulog sa school. Pero ganun talaga, sobrang antok na ant
ok ako nun. Si Tjay lumapit lang sa akin ng breaktime, binilihan ako ng pagkain,
at ako naman eh umupo ng maayos.
"Oi kain ka muna bakla." nginitian niya ako kaya that time, I'm so glad na bestf
riend ko si Tjay, "Ikaw naman kasi bakit nagpupuyat ka?"
Kinuha ko yung sandwich na dala niya. Nakatingin lang ako doon habang ina-unwrap
ko.
"Hindi kasi ako makatulog kagabi."
Saglit namang nanahimik si Tjay. Alam ko tinitignan niya ako nun. Narinig ko na
lang na sinabi niya..
"Hindi nga ako kinausap ni Kuya eh. Nasa kwarto yun buong gabi. Ang aga umalis.
Hindi ko pa nakikita sa school ngayon. Pero pumasok naman sabi ng mga kaklase n
iya." then cheerful na yung sumunod na tono niya, "Naku 'wag mong pinagpapapansi
n yung tao na iyon! Siraulo yun eh!"
Ewan ko ba. Worried ako na hindi ko maintindihan. Worried siguro na hindi siya d
arating. Pero sinabi naman na niya sa akin na hindi siya darating, pero bakit ma
gtitiyaga pa akong maghintay 'di ba? Siguro nga doon lang din magiging fair para
sa kanya. Na maghintay naman ako, para sa kanya.
Wala sina Ran, si Arwyn, at yung ibang nasa varsity basketball ng school. Nagpapractice daw sila sa gym eh. Mamayang gabi na pala yung laban nila. Pero dahil k
asabay nga nung so-called date namin ni Terrence, hindi na ako makakapunta. Nung
una hindi naman mahalaga sa akin dahil hindi naman ako mahilig sa basketball. P
ero in the end nanghihinayang din ako dahil hindi ko mapapanood sina Ran.
Nung natapos yung whole day of school, nagsimula na naman akong kabahan. Walang
sign ni Terrence ako na nakita. Siguro dahil iniiwasan niya na dumaan sa hallway
namin. Okay na rin siguro yun dahil kung magkita kami eh hindi ko rin naman ala
m ang sasabihin ko sa kanya.
Nag-goodluck naman si Tjay sa akin. Sabi niya kung magbago daw yung isip ko, pum
unta na lang ako sa Championship game. Tumango lang ako, pero alam ko na maghihi
ntay ako para sa kanya.
Umuwi muna ako ng bahay at sinabi ko kay Mama na uuwi ako ng gabi na. Sinabi ko
na may pupuntahan pa ako, at baka sumilip din ako sa game nila Ran. Gustong pumu
nta ni Mama sa game, pero ayaw naman siya papuntahin ni Papa. Overprotective nga
si Papa kasi nga buntis si Mama.
Hindi na umuwi si Ran. Siguro nag-practice sila o nagpapahinga kasama ng team n
iya sa school.. hindi ko alam. Six ng gabi ang game. Hindi talaga ako aabot. Sa
school gaganapin yung game. Sa may gym namin. Pero dahil malaki nga yung school
namin kahit public, sa kabilang side pa yun ng school. Ako naman nung dumating a
ko eh naupo ako doon sa bench sa harap ng school. Doon ako maghihintay, gaya ng
sinabi ko.
Dahil sa harapan ako ng school naghihintay, nakita ko naman ang kung sinu-sinong
tao. Yung iba kilala ko at tinatanong nila ako kung anong ginagawa ko doon at h
indi pa ako pumasok sa loob, kaya sinabi ko na lang na may hinihintay nga ako. Y

ung iba naman pinagtitinginan ako na parang naweweirduhan sa akin. Siguro iniisi
p nila kung anong ginagawa ko doon.
Nakaupo rin ako doon nung dumating yung team ng Trinity. Nasa school service sil
a nun. Ang ingay-ingay kasi nila kaya napansin ko kaagad.
Black yung jerseys nila na may neon green na lining. Kumpara nga sa team namin,
mukhang mahal yung kanila. Pare-parehas din sila ng sapatos, pati ng gym bags.
Lahat sila eh may face paint sa mukha na parang mask ba. Kaliwa eh black na pai
nt na iba't ibang style na gusto nila siguro, samantalang yung sa kanan naman eh
pure green lang na natatakpan yung mukha nila.
No wonder may aura sila ng, "cool rich kids."
Panay ang cheer nila nun kaya ako naman eh nakatingin lang sa kanila. Wow, grabe
talaga ang team spirit nila. Tumingin yung iba sa akin dahil ako lang yung naka
upo sa labas, pero yung iba naman eh hindi ako pinansin at nagdire-diretso lang
sa loob. At that moment, nagkaroon ako ng urge na pumasok sa loob at panoorin ku
ng gaano sila kagaling maglaro. Kaya lang naisip ko, kailangan panindigan ko na
maghintay ako dito kagaya ng sinabi ko.
Nakita ko si Carlo at si Rae kasama ng mga barkada siguro nila. Manonood kasi si
la ng game eh. Hindi katulad ng iba, huminto silang dalawa sa harapan ko para ka
usapin ako.
"Shay, anong ginagawa mo dito? Hindi ka ba manonood ng game? Magsisimula na ah."
tinanong ako ni Carlo nun.
"Kaya nga. Sabay ka na sa amin." sabi ni Rae tapos tinuro niya yung mga barkada
nila sa likod.
"Uhmm.. thank you pero may hinihintay kasi ako eh. Enjoy niyo na lang yung game.
"
"Ganun ba?" nagkamot si Carlo ng ulo niya, "O sige pala. Una na kami sa loob."
Nakaupo lang ako doon mag-isa. Narinig ko na nagsimula na yung game dahil hangga
ng sa kinauupuan ko sa harap ng school eh naririnig ko yung sigawan. Dumilim na
nun at ang tanging ilaw lang na nasa poste sa labas ang natitirang liwanag.
Tinignan ko yung clock sa cellphone ko. 6:30 na nun pero wala pa ring Terrence.
Mukhang tinotoo niya yung sinabi niyana hindi siya darating.
Nung una nakababa sa sahig yung paa ko. Saglit lang tinaas ko. Hindi talaga ako
mapakali, sinandal ko na yung ulo ko doon sa gilid.
Saglit lang eh may grupo ng mga lalaki na dumating at may hawak sila na maliit n
a pillow na nakalagay yung pangalan ng school namin. Nabibili lang kasi yun sa l
abas. Dahil mag-isa lang ako doon, hindi ko sila pinansin at baka alam mo na...
masasamang tao pa iyon.
Yung isang lalaki ang lumapit sa akin. Lumuhod ng konti dahil nga nakasandal ako
doon sa poste. Tinanong niya kung okay lang daw ba ako. Kaya ayun sabi ko okay
naman. Binigay niya sa akin yung pillow na binili nila at akin na lang daw. Mas
kailangan ko daw sa ngayon kaysa sa kanila. Para daw hindi ako mahirapan sumanda
l. Ayaw ko pa nga tanggapin dahil nakakahiya, pero ini-insist niya kaya pumayag
na rin ako. Nagthank you na lang ako tapos nun pumasok na sila sa loob.
Tama nga yung lalaki. Hindi na masyadong masakit yung leeg ko nung may unan na.
Tinignan ko yung relo nun, nasa 6:37 na. Gutom na gutom na rin ako nun. Tatayo n

a sanaako para bumili ng pagkain, kaya lang naisip ko baka yung time na umalis a
ko eh saka naman dumating si Terrence. Nagbago yung isip ko at naupo na lang ako
.
Panay kagat na ng lamok yung braso ko. Namumula na nga eh. Nakapantalon ako kaya
hindi naman nakagat yung legs ko. Pero sa braso ko talaga, ang dami ko nang kag
at.
Bandang 6:45 naman nung lumabas si Tjay galing sa loob. May inabot siya sa akin
na jacket. Sabi niya hiniram daw niya sa isa sa mga lalaki sa loob. Para daw hin
di ako lamukin, gamitin ko na. Natuwa naman ako doon. Half time pa lang daw kasi
, kaya nakalabas siya. Ngayon pa lang yung half time dahil dumami daw ang seremo
nyas bago sinimulan yung game. Sabi nga niya pumasok na ako sa loob dahil abnor
mal naman daw yung Kuya niya para paghintayin ako ng ganito katagal, pero sinabi
ko na maghihintay ako doon.
Bumalik din siya sa game. Gusto nga niya mag-stay kasama ko pero sabi ko i-enjoy
na niya. Sabi niya sa akin, tie daw yung score. Medyo tight pala talaga yung la
ban.
Panay ang tingin ko sa relo. Walang Terrence pa rin. Wala talaga siyang balak du
mating. May dalawang babae pa nga na lumabas dahil half time pero late na dahil
bumili pa sila ng snacks nila. Binigay nila sa akin yung extra nila. Naaawa sig
uro mga tao sa akin at panay ang bigay nila sa akin ng kung anu-ano. Hindi naman
ako makatanggi, dahil gutom na gutom na talaga ako nung mga oras na iyon.
I waited and waited for a couple more minutes. It's not till 6:57 nung may lalak
i na hindi ko naman kilala ang lumapit na naman this time ng malaman ko kung bak
it wala si Terrence.
"Hey, ikaw yung girl na naghihintay kay Terrence 'di ba?" tinanong niya ako na p
arang alam ba niya.
Tinignan ko siya na parang nagtataka. Siguro napansin niya na parang nagtatanong
yung istura ko kaya bigla na lang niyang dinagdag...
"Alam ng mga 4th years. Syempre ipagsigawan mo ba naman yun sa gym." sabi niya p
ero nakangiti siya, "Anyway, pumunta lang ako dito para sabihin sa iyo na huwag
ka nang maghintay dahil hindi siya darating."
Nakaramdam ako ng inis nun. Sino ba siya para sabihing huwag na akong maghintay
'di ba?
"Ano bang pakialam mo, gusto kong maghintay dito!"
Pero cool lang siya. As in wala lang na sinungitan ko siya.
"Kanina pa siya nasa loob. Assigned siya sa new media para kumuha ng sample vide
os ng game.""Pero ngayon talagang hindi siya makakarating dito kung saka-sakali
mang pinlano niya dahil naglalaro siya sa loob."
Nagulat ako sa sinabi niya. Bakit naman maglalaro si Terrence para sa team eh hi
ndi naman siya kasali???
"Nagloloko ka ba?"
"Bakit naman ako magloloko?" natatawa na siya sa akin nun, "Naglalaro nga siya n
itong 4th quarter. Kasisimula pa lang. Pinalitan niya si... si Yu. Mali yung bag
sak kanina kaya hindi masyadong makalakad. Eh yung iba injured, kulang naman sa
players kaya nagprisinta siya."

"ANO???" Yu?? Si Ran yun ah!

Kahit wala talaga akong balak na umalis doon, pumasok na ako. Nandun si Terrence
sa loob, may pilay siguro si Ran... kailangan nandun ako.
Sumabay ako doon sa lalaki. Hindi ko na nga siya pinansin eh. Dinala niya ako sa
side ni Tjay. Nandun kami sa bandang likuran at sobrang dami ng tao. Nakita ko
na nasa gitna yung mga naka-blue at naka-black. huminto lang siya saglit,

"Shay!!" sumigaw si Tjay nung nakita niya ako, "Pumasok ka rin!" niyakap naman n
iya ako.
Naka-jacket pa rin ako nun. Pakiramdam ko nag-iinit yung braso ko hindi dahil sa
jacket, kung hindi dahil doon sa kagat ng lamok.
"Anong nangyari?!? S-sabi nung lalaki.." hinihingal-hingal pa ako nun dahil tuma
kbo ako,"S-si Ran daw...""OKAY LANG SIYA! NA-SPRAIN LANG SIGURO PERO OKAY LANG S
IYA!!! NANDUN SIYA SA GILID!" sabay turo niya doon sa side ng team namin at naki
ta ko nga si Ran na shirtless, pero black yung shorts na suot niya.
Sumisigaw si Tjay dahil hindi kami magkarinigan.
"S-si Terrence daw... naglalaro???"
Ang hirap nila makita dahil sa dami ng tao. Then nung nakasingit ako ng kaunti,
nakita ko yung isa sa tumatakbo. Ang may suotng #21 Yu na jersey, eh walang iba
kung hindi si Terrence.
Hindi ko alam anong nangyayari. Basta tinignan ko yung scoreboard at nung una eh
lamang ng 1 point yung Trinity.
"NAKIKITA MO BA YUNG #8???" tinanong ako ni Tjay at medyo nabibingi na ako sa si
gawan, "YUN YUNG CAPTAIN NG TRINITY. SIGURO HALF NG SCORE NILA SIYA ANG MAY GAWA
. MASYADONG MAGALING. KATAPAT SIYA NI ARWYN KANINA, PERO SYEMPRE MAS MAGALING...
WOOOOOO!" sumigaw si Tjay pero hindi ko alam kung bakit.
Nasa team na namin yung bola. Nung makita ko kung bakit, hawak ni Terrence pala.
Hindi ko pa siya nakita maglaro ng tunay na basketball dahil nga iniiwasan niya
siguroat may asthma siya. Pero ngayon nakikita ko, pinagpapawisan siya at seryo
song-seryoso siya sa laro.
Yung Captain ng Trinity eh sobrang bilis tumakbo. Kanina lang eh nasa kabilang s
ide siya ng court, tapos ngayon nasa tapat na siya ni Terrence na nag-dribble ng
bola. Siguro hinaharangan niya para hindi makalapit si Terrence ng ring.
Grabe talaga yung game na yun. Last quarter na, pero ang bilis pa ring tumibok n
g puso ko. Lahat nun nakatutok na sa game. May 3 minutes pang natitira. Pero lah
at seryoso, lalo pa ngayon na lamang ng isa yung Trinity High.
Masyado nang pumped ang audience. Dahil nga sa close fight yung nangyayari, nagt
atalo yung cheer para sa school namin, at para sa school ng Trinity High. Nakita
rin namin si Carlo, pati yung pinsan nila Tjay. Kahit na kalaban namin ang scho
ol nila, wala namang personalan sa amin yun.
Panay pasahan lang ng bola ang nakikita ko. Nauubos na unti-unti yung oras, pero
panay pasahan lang. Lamang pa rin sila. Kung wala pang nag-shoot ngayon, malaki
ang possibility na matatalo kami.

Nung last 10 seconds na lang, hindi ko na kinaya. Halos lahat na ng tao sa bleac
hers eh nakatayo. Ako eh naupo at hindi ko kayang panoorin. Matatalo na naman ka
mi. Ganito pala kapag nanonood ka ng laro, nakakakaba ng sobra-sobra.
Bigla na lang tumunog yung buzzer. Lahat nagsigawan na. Pati si Tjay eh nagtatat
alon sa tabi ko. Nung tinignan ko siya, nakangiti siya nun kaya naisip ko na bak
a nanalo kami. Kaya lang, saglit lang din, bigla na lang siyang namutla na hindi
ko maintindihan.
Nagkagulo na nun sa gym. Ewan ko ba. Dahil nakaupo ako, natabunan na ako ng mga
tao. Sinubukan kong tumungtong, pero dahil hindi naman ako katangkaran... wala r
ing nangyari.
Bago pa ko walang makita ng tuluyan, nakita ko si #8 ng Trinity High. Siya pala
yung sumisigaw ng 'Padaan! Ano ba magpadaan kayo! Tumawag kayo ng ambulansiya!"
Kaya lang nung nakita ko kung sino yung hawak-hawak niya, isa sa mga naka-blue..
.
Isa sa naka-blue. May kung sinong nasaktan galing sa team namin.
At katulad ni Tjay, namutla nga siguro ako dahil nakita ko kuing sino. Wala na a
kong pakialam, tinulak ko yung mga nasa harap ko at tumakbo ako nun.
"RAN??? ANONG NANGYARI???"
Nakita ko na yung mukha niya. Nakapikit na yung mata niya. Hinding-hindi ko tala
ga makakalimutan yung itsura niya nun.
"ANONG NANGYARI ANO BA???"
Si Tjay nun nasa gilid lang at hawak niya yung bibig niya. Parang na-shock siya
na hindi ko maintindihan.
"Bilisan niyo po! Dalhin niyo na siya sa hospital!!!"
Hindi ako tumigil nun. Yung referee, yung coach, at yung ibang players eh pumali
bot na kay Terrence. Si Ran halata kong nagulat din, pero hindi siya makatayo da
hil nga may sprain yung paa niya.
"RAN ANONG NANGYARI???""E-ewan ko. Pagkatapos nung game humawak na lang siya sa
sahig tapos hindi na siya tumayo."
Napalingon ako doon sa mga tao na nagkakagulo kay Terrence. Gustung-gusto ko lum
apit, pero malabo na iyon. Tiyak hindi rin naman nila ako papalapitin. Ang ingay
-ingay sa gym.
Yung Captain
sa kabilang
na galing sa
nila binuhat

ng kabilang team ang may hawak kay Terrence. Sa isang tao na galing
team, worried siya para kay Terrence. Yung mga tao nun na dumating
ambulansiya, may kung anu-ano muna silang ginawa kay Terrence bago
ng dahan-dahan at dinala sa ambulansiya.

Umiiyak si Tjay nun. Siguro masyado siyang nag-aalala sa Kuya niya. Pinilit niya
yung mga tao na pasamahin siya sa ambulance dahil kapatid siya, at sinama naman
siya.
Hindi ko alam kung anong nangyari at bigla na lang nag-collapse si Terrence. Sig
uro dahil sa asthma niya... who knows? All I remember nung sinara na yung pintua
n ng ambulance, nagsisimula na namang mag-blue yung mukha niya. Kagaya noon sa D
ay Care nung hindi na naman siya makahinga.

Hindi ako makakilos. Parang gusto kong umiyak na hindi ko maintindihan. Alam ko
magiging okay lang siya, pero parang ang hirap kalimutan nung mukha niya na ganu
n. Pakiramdam ko tuloy parang ang hina-hina niya.
Yung Captain ng Trinity eh lumapit na doon sa mga ka-team niya. Malapit lang ako
sa kanila, kaya naririnig ko sila. Yung iba sa kanila eh naalis na yung face pa
int dahil na rin sa pawis nila. But nobody seems to care.
Narinig ko lang yung Captain ng Trinity High na tinatanong yung mga ka-team niya
kung sino daw ba si Yu ng team namin. And may sinabi siya na si Terrence lang a
ng nakagawa nun sa kanya, and something about Terrence being one heck of a playe
r.
Nag-stay lang sila doon saglit. Syempre inannounce na kami yung bagong champion
for the first time in three years. Although masaya kami, medyo malungkot yung te
am dahil may nasaktan. Kahit na hindi member si Terrence ng team exactly, he's t
he one who made the game ball.
91-90. We won by one point.
Hindi ko na mapigilan yung sarili ko nun. Naluluha talaga ako na hindi ko mapigi
lan.
Lumapit sa akin si Rae. Si Carlo nun sumama na sa barkada nila. Medyo malungkot
din si Rae dahil pinsan pa rin naman niya yung dinala sa hospital.
"Hey, I see you're worried just like I am. Gusto mo sabay tayo pumunta sa hospit
al?"
Tinignan ko lang siya. Tumango naman ako afterwards.
Si Ran nun eh nilingon ko. Binigyan niya ako ng nod na sige lang at magiging oka
y naman na siya. Kaya ayun, sumama na ako kay Rae.
Nung naglalakad kami ni Rae papuntang sakayan, nananahimik ako. Siya lang ang na
gsasalita nun.
"I don't know what he's thinking!" sabi ni Rae na parang naiinis na ewan, "Alam
naman niyang hindi siya built para maglaro, nagprisinta pa. Lalo pa ganun ka-int
ense na game? Terrence can be pretty stupid."
Wala akong sinabi. Basta nakatingin ako sa sahig nun.
"Sana hindi na lang siya naglaro.""B-baka naman... gusto niyang ipakita sa laha
t na healthy siya.""Eh hindi naman siya as healthy as the others.""---despite hi
s asthma."
Tumingin sa akin si Rae nun.
"Yeah, he's asthmatic alright." parang irritated siya na hindi mo maintindihan,
"So you're his girl pala." sabi niya sa akin kaya nagulat ako, "I heard you dit
ched him sa date niyo.""Ako??" tinuro ko yung sarili ko, "I didn't. H-hindi ko
alam na may date pala kami.""Takot magkagirlfriend yung mokong na yun eh. Kaya w
alang nililigawan. Akala nga namin nung una bading siya eh.. hindi naman.." ngum
iti siya sa akin, "So nung nalaman ko na nanliligaw siya sa iyo, wow some change
.""Hindi siya nanliligaw." umiling lang ako kay Rae.
"Well at least pinopormahan ka niya, and may effort kahit papaano. Hindi naman n
iya ginagawa yun. Katulad nga ng sabi ko, takot nga siya magkagirlfriend.""Bakit

ba siya takot?""Eh syempre sino bang hindi matatakot kung scarred ka na right h
ere..." tinuro niya yung puso niya.
Nasaktan na pala si Terrence before nung nagmahal siya?
"He's maybe stupid at times, pero isa si Terrence sa mga guys who acts for a rea
son."tinapik niya ako sa balikat ko, "Don't think too much of it. Tumingin ka ku
ng ano yung nasa harapan mo na. So kung nasa harapan mo na si Terrence sa ngayon
, then you're lucky. Para sa akin, the best way you can do is...""Tell him you l
ike him."

***32***
Sumabay nga ako kay Rae nun. Hindi kami close or anything, pero okay naman ako s
a kanya. Si Rae kasi yung tipo ng tao na kahit hindi kayo personal na magkakilal
a, kaya niyang iparamdam sa iyo na para bang ang tagal na ninyong magkakilala. T
ignan mo ngayon, nabibilang ko pa lang sa daliri ko kung ilang beses pa lang kam
ing nagkausap, pero binibigyan na niya ako ng advice about Terrence.
Siguro nga hindi naman masamang subukan ko 'di ba? Hindi naman siguro sa lahat n
g bagay lalaki ang nauuna sa mga ganyang bagay. Isa pa, Terrence is a nice guy.
Deep down him, there's really something. At matagal ko nang nakita yun. Kaya nga
lang, wala akong lakas na loob na sabihin sa kanya. Para bang naghahanap ako ng
magtutulak sa akin na sabihin ko yun. Yung taong sasabihin sa akin na hindi nam
an masamang sabihin ko sa kanya.
I guess dumating na yung time na iyon.
"You think so???" tinanong ko naman siya kasi nag-aalangan pa ako nun.
Ngumiti lang si Rae sa akin.
"Hey ako si Rae!" tinuro niya yung sarili niya, "I don't think so..." nag-trail
yung boses niya sa tenga ko at parang pinanghinanaan ako ng loob. Then after tha
t sabi niya, "I don't think so.. because I KNOW so!"
I have to admit, I'm a very shy person. Alam ko naman na marami nang may alam nu
n. Although I have a bestfriend, hindi naman lahat naaamin ko sa kanya ng ganunganon na lang. Usually dahil kilala na nga niya ako ng sobrang tagal, na figure
out na lang niya dahil sa kinikilos ko.
I love Tjay. I love everything sa family niya. Everytime kasi na nasa kanila ako
, they treat me as a family. Well way way back I had this dream na magkapatid da
w kami ni Tjay. Sa dream ko sobrang happy ko kasi nga lumaki naman ako ng walang
kapatid. Finally, nagkaroon daw ng white smoke, may nakaupo sa gilid...then I
heard somebody's coughing. I saw Terrence. He was looking at me na para bang sin
asabi na 'sino ka ba para tignan ako' kind of look. Hindi na bago sa akin yun, '
coz that time, hindi kami magkakilala ni Terrence. That time I don't think he do
es care na his sister's bestfriend ever existed. Nagulat na lang ako when he sai
d... 'Kung tayo'y magkapatid, paano na tayo?
I thought it was a nightmare. Then maybe it was. Kasi nagising ako nun at pinag
papawisan ako. Kagaya nga ng sinabi ko, that was way way back. So I realized na
maybe noon pa lang may feelings na ako sa kanya. Hindi lang ako sure, or maybe I
thought hindi tama dahil Kuya siya ng bestfriend ko. Wouldn't that be the weird
est thing?
Anyway, enough with all the memories. Kung gusto ko lang naman sabihin kay Terre

nce, bakit hindi ko na lang sabihin 'di ba? Kaya lang parang... parang ang hirap
naman kung galit siya sa akin, nasa hospital sya, at malamang bawal pa akong lu
mapit sa kanya at the moment. Lahat nag-aalala then all of a sudden I'll be like
...
'Terrence, crush kita.'
Nah. Alam ko naman it's more than just a crush.
'Terrence, gusto kita.'
Ang crush ba at gusto eh iisa? Kasi kung iisa, there's what's the point saying '
Gusto kita' kung pwede ko namang sabihin na 'Crush kita?'
Totally pointless.
Ayaw ko naman sabihin, infatuated ako sa kanya. I hate that word. Sa opinion ko
lang naman, infatuation ang word sa mga taong hindi sigurado. Akala mo nagmamaha
l, then hindi naman pala. Sabagay mahirap naman talagang ipagkaiba.
Ano bang gusto ko sabihin?
'Terrence, Mahal kita.'
Hindi kaya corny naman yun masyado? Hindi kaya weird sa pandinig?
Nakarating kami ni Rae sa hospital. Hindi naman busy masyado. Una nga naming pin
untahan eh yung emergency section. Naabutan namin si Tjay doon at si Tita Jayne.
Si Tito Kevin daw eh on the way na from work.
Lahat sila worried. Nung tinignan ko si Tjay at si Tita Jayne, I've never seen t
hat face before. Alam ko naging gloomy na sila, but never like that. Siguro kasi
dati naman, kahit atakihin pa si Terrence, he's always fine. Yun bang, hindi um
aabot sa emergency. Saglit lang sasabihin sa kanila, nasa room na siya.. nagpapa
hinga. Parang ganun ba.
Pero this time, parang nalungkot din ako para sa sarili ko. Gaano ba kagrabe ang
asthma niya? Walang may asthma sa family ko, so hindi ko talaga alam. And I've
heard of it na. Everyone says kahit may asthma ka, you can live as normal as eve
ryone else. Just like Terrence. He's normal. Pero yun nga lang, there's still th
e fact na may asthma siya.
We've been there for 15 minutes na yata, maybe more, nung lumabas yung doctor na
nag-asikaso yata kay Terrence.
"Are all of you... family?" tinuro niya kaming apat na babae.
Tumayo naman ako. Although they treat me as family, ayaw ko namang makinig kung
ayaw naman nila ako doon. Aalis na sana ako para maggive way sa kanila, pero hum
awak sa kamay ko si Tjay.
"He's okay. He's not in danger or anything. May oxygen supply na siya. His breat
hing's still ragged, but he'll be fine. Kapag stable na yung blood pressure niya
and breathing, ililipat na namin siya sa isa sa mga private rooms. No worries."
nag-assure naman yung doctor sa kanya, "In fact he's conscious naman all the wh
ile. And that's good." tumingin siya nun kay Tita Jayne, "Ma'am, are you the mot
her?"
Tumango lang si Tita Jayne nun. May sinabi yung doctor na since siya yung mother
, gusto niyang kausapin about medications or something. Kami namang tatlong bab

ae eh naupo doon sa gilid at naghintay na lang.

Hindi na umiiyak si Tjay although medyo namumula pa rin yung mukha niya. Alam ko
relieved na siya dahil okay na daw si Terrence.
Nagusap-usap lang kaming tatlo doon. Mainly about Terrence. Then tumagal, naisip
namin na mag-usap tungkol doon sa game para hindi naman kami namromroblema masy
ado. Nakakatanda kasi eh.
Well for one, I didn't know Terrence is that good. Sabi ni Tjay dahil nga daw ay
aw maglaro ng Kuya niya, walang masyadong nakakaalam nun. Pangalawa, obvious nam
an na mas better ang team ng Trinity. Isang malaking swerte lang talaga ang duma
po sa amin kaya nanalo. And isa pa sa nalaman ko, isa pala sa barkada ni Rae yun
g Captain ng Trinity.
"He's quite alright. Typical guy ba. Nakakainis paminsan-minsan."
"Eh nakita mo naman kung gaano kagaling! Dami siguro may crush dun no?" tinanong
naman siya ni Tjay.
"Uhmmm yeah. Sabi nila cute daw." tapos dumila si Rae, "Pero kahit kailan di na
man ako nagkagusto kay Jian." then tumingin siya sa amin, tumigil siya saglit ta
pos tumuloy din,"Ayun, so-so. Hindi ako nagkagusto dun. Eh paano Ladies Man ba.
Man of the World. Hindi naman babaero or anything, pero kung may lumalapit na b
abae alam mo yun pakiramdam ko gustong-gusto niya? Nakakainis eh." tapos ngumiti
siya sa amin, "Si Carlo talaga naging crush ko dati. Kaya lang hindi na ngayon.
Close buds na lang kami." then napaisip siya,"Ay hindi pala. Nagkacrush ako kay
Jian ng one day pero that was like way back in elementary. Ngayon nagtataka ako
kung bakit nagkacrush ako sa kanya. Napaka-eee.. blah!"
Habang nagsasalita si Rae nun, narinig na lang namin na may mga maiingay na duma
ting. Ayun yung isang buong team yata eh dinala na nila sa hospital. Nandun si A
rwyn, si Ran na inaalalalyan nung isa pa, at lahat talaga sila na mga nakajersey
s pa. Kakagulat nga eh.
Well I was stunned nung tumayo si Tjay at lumapit kay Ran. Panay ang tanong niya
kung okay lang ba yung ankle ni Ran, kung masakit ba yung legs niya.. mga ganun
g bagay.
"Paano naman tayo lalabas bukas kung may sprain ka?" hinampas niya si Ran pero h
indi malakas.
Nagulat ako doon. Hindi ko alam na lalabas sila.
"Oi oi.. may hindi ba ako nalalaman?"
"Ano ka ba.. yun yung sinasabi ko sa iyo nung nasa bahay ka pagkatapos nung date
. Sabi niya, officially na siyang manliligaw.'Di ba???" siniko niya naman si Ran
.
Halata kong namula yung mukha ni Ran. Inasar naman siya nung mga ka-team niya.
"Si Terrence nga pala?" tinanong naman ni Arwyn.
"Tina-transfer na yata sa room niya. Hintayin niyo na lang." sagot naman ni Rae
sa kanya.
"And you are???" nagtanong na naman si Arwyn palibhasa maganda si Rae eh, "Arwyn
nga pala. Captain ako ng team namin."

"Ahh ikaw pala yun."

Tumango-tango naman si Arwyn.
"Oo yung taga-Trinity na yun na akala mo kung sinong magaling!" sabi naman ni Ar
wyn kaya natatawa na kami ni Tjay nun.
"Actually Arwyn---"
"Feeling naman niya mananalo siya sa akin. Akala mo kung sino!" naki-ayon naman
yung ibang mga taga-team.
"Sa totoo lang ano eh..." nag-alangan pa si Rae pero ngumiti siya, "I'm from Tri
nity High, and yung Captain sa team namin eh kabarkada ko."
Nagulat si Arwyn eh. Nanlaki ba naman yung mga mata. Para hindi siya mapahiya, t
inignan na lang niya si Tjay at si Ran na nakaupo na sa gilid at magkatabi.
"Hoy lovers... papasok lang kami sa loob!" tinignan niya si Rae na parang naiila
ng siya na ewan, "Sige!"
Sumunod na yung buong team nun na pumasok sa loob. Lahat sila, pati si Tjay. Ang
naiwan lang sa labas eh si Tita Jayne na sumalubong kay Tito Kevin at nag-usap
silang dalawa, at syempre kami ni Rae. Naghintay lang kami doon. May ingay na na
nggagaling sa loob kaya alam ko na may kalokohan siguro sila na sinasabi para pa
sayahin lang si Terrence.
Hindi na muna ako pumasok. Syempre parang gusto ko na mamaya-maya na lang.
Lumabas naman sila. Isa-isa nga lang. Dahil gabing-gabi na rin naman na, nagpaal
am na sila sa amin. Si Ran at si Tjay eh naupo uli doon sa hintayan, at si Arwyn
eh nagpaalam sa amin at medyo nahihiya yata kay Rae sa sinabi niya kaya nag-nod
na lang.
Turn naman na namin ni Rae na pumasok sa loob. Nakita ko na may hawak si Terrenc
e na kung ano mang tawag doon na pang-oxygen ba para makahinga siya at nakatingi
n siya sa side niya kaya hindi niya kami nakita.
"Pinsan! Siraulo ka talaga!" yun ang pambungad ni Rae sa kanya.
Saka lang siya lumingon. Nagulat siya siguro kasi meron pa palang dadalaw sa kan
ya. Nung unang beses ko siyang nakita, unlike kanina nung dinadala siya sa ambul
ansiya na blue na yung mukha niya, medyo namumutla naman siya ngayon.
"Oh. Nandito ka pala." ang tamlay niya nun.
Sumabay naman akong pumasok Rae. Syempre nagkakailangan pa, tinignan ako ni Rae,
then si Terrence, tapos sa akin uli.
"Ano ba kayong dalawa para kayong mga ewan eh. Hindi man lang ba kayo magbabatia
n???"
Walang umimik sa aming dalawa.
"O siya. Ako nama'y pumasok lang para sabihing magpagaling ka at huwag kang magl
alaro at alam mo namang hindi mo kaya! Siraulo ka talaga!" saka lang siya bumali
ng sa akin, "O sige iwan ko na kayo ah.Bye!"
Tumatakbo na si Rae palabas nun.

"Rae saglit lang!!!"

Sabay pa kami. Pero sinara na ni Rae yung pintuan. Ayun, kami na lang ang nandun
sa loob.
Hindi ko talaga alam ang sasabihin ko. Nakakailang talaga. Syempre alangan naman
g mag-feeling close ako eh galit nga yung tao sa akin.
Iniwas naman niya yung tingin niya. Pero iniwas niya hindi dahil galit siya, per
o dahil tinitignan niya yung nasa lamesa niya.
Nakita ko na may malaking garapon doon sa gilid. Akala ko naman kung ano, yun pa
la eh mga arm bands ng mga players ng school. Tapos may punit pang papel na hala
ta mong minadali isulat at tinape at nakalagay eh, 'Kahit hikain ka, ikaw pa rin
nagpanalo!'
"Ang kukulit nila no?"
Nagulat ako kasi bigla na lang niya akong kinausap.Ng maayos ba. Na-miss ko kasi
yun nitong mga huling araw.
"Hindi ka na galit sa akin?"
Nakahiga kasi siya nun. Ngayon naman eh pinilit niyang umupo doon sa kama niya.
Saka lang siya tumingin sa akin eh.
"Hindi naman ako nagalit sa iyo eh. It may seem like it, but I wasn't mad. It's
more like showing my.... disappointment."
"Sorry talaga ah! Hindi ko kasi sinasadya! Alam mo naman na kung alam ko talaga
at kung ano.. ayun.. alam mo na.. na ano... na.. yung.. kung nakinig ako saka--" nabubulol na ako nun at nawawala na ako sa sarili ko.
"Hey hey hey.. sabi ko hindi ako galit or anything. I was disappointed, but a so
rry's ok." sabi niya tapos ngumiti siya sa akin, "No need to wait for me."
"Akala ko nga galit ka pa rin. Kasi hindi ka pumunta. Pero okay lang, inexpect k
o naman yun dahil sinabi mo nga."
"Are you kidding me? I'm not stupid enough para hayaan ka mag-isa doon. You didn
't see me, pero pumunta ako. Not totally kasi busy pa rin ako sa loob."
Nagulat ako doon. Kasi hindi ko talaga siya nakita.
"Pumunta ka?"
"Palabas-labas lang. Hindi naman ako pwede mag-stay eh. Kailangan ko ng sample v
ideos ng game para sa new media class ko. Kaya kapag nakahanap lang ng chance, l
umalabas ako. Technically I wasn't there physically, but I was there by spirit."
"Anong ibig mong sabihin?"
Ngumiti siya nun.
"Let's put it this way..." nag-isip naman siya, "Sumasakit yung leeg mo kakahin
tay, pagod ka na at inaantok.. a group of guys were passing tapos may isang luma
pit sa iyo.. at binigyan ka ng pillow."
"Yeah meron nga. Nakita mo yun???"

Hindi naman niya sinagot. Basta nagtuloy-tuloy lang siya.

"Nung half time, lumabas si Tjay and told you she borrowed a jacket sa isang guy
na pwede mong gamitin para hindi ka kagatin ng lamok. Pinahiram ng guy kay Tjay
... then pinasa sa iyo. Tignan mo yung sleeves nung jacket na suot mo.."
Tinignan ko naman yung jacket nun. May maliit na initials sa gilid. It says, 'T.
K.'
"It's yours."
"And lastly bago ako nag-end up dito sa bed na ito, a girl offered food and drin
ks sa iyo dahil may extra sila. I bought it. Para hindi ka magutom."
That was really nice. At least may pakialam pala siya sa akin 'di ba? I didn't s
ee him there, pero ginawa pa rin niya yun para sa akin.
"Thanks ah." gusto ko sana siyang yakapin kaya lang 'di ko magawa kasi nahihiya
ako,"Pero teka lang pala..." tiniginan ko na naman siya at yung puting-puti na k
ama niya at suot niya, "Sino ba naman kasing maysabi na maglaro ka? Huh? Alam mo
naman na may asthma ka naglalaro ka pa!"
Yung maputla niyang mukha eh nagpalit from gloomy to playful. Nakakatuwa nga eh.
"Well wala na tayong players eh. If I didn't do that, kailangan natin mag-forfei
t dahil walang papalit. Sinong namang matino na papayag magpatalo sa championshi
p game?"
Sabagay may point siya. Pero...
"Who cares about a game kung ikaw naman ang at stake?!? Huh?" sinuntok-suntok ko
yungkama niya pero parang wala lang, "Nakakainis ka naman eh! You don't think!
You care about a stupid championship game kahit masaktan ka but you don't even c
are na may masasaktan kung nasasaktan ka!"
"Yeah right.. like who would? My family? Sanay na sila sa attacks ko. Nothing ne
w, so nobody would care as much..."
Ewan ko na lang kung saan nanggaling, pero talagang sinabi ko na lang...
"I DO!!! I CARE FOR YOU OKAY?!?" yun na lang ang nasabi ko kaya nag-trail yung b
ose ko, "Kaya sana lang... please, don't hurt yourself kasi ako rin--- basta huw
ag mo na uling gagawin yun!"
Nag-lean siya nun sa bed niya. Nilapit niya yung mukha niya sa akin. Ako naman,
nakaupo pa rin doon at hindi ko alam kung anong ginagawa niya.
Nginitian niya ako. Siguro mga one inch na lang ang pagitan ng mukha namin tapos
nakangiti pa siya. Ngayon ko lang siya nakita na nakangiti ng ganun kalapit.
"You care for me?" natatawa siya nun pero parang tawa na hindi nakakaloko, "Hope
you won't stop caring for me. Because that makes me happy." tapos kiniss niya a
ko sa forehead ko... "Actually kasalanan mo naman talaga most of the time kung b
akit nagkakaasthma attacks ako..."
"Kasalanan ko??? Bakit naman???"
"Eh kasi naman...whenever you're around..." nag-aalangan pa siya nun na hindi ko
maintindihan. Huminga siya ng malalim, "You take my breathe away."

Hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi ko. Nakatingin lang ako sa kanya. Ang b
ilis ng tibok ng puso ko nun.
He leaned.. and next thing I know...

Terrence kissed me.

***33***
That s something I did not expect from Terrence. Hindi ko nga alam na hahalikan ni
ya ako. I was surprised, pero hindi ako nagalit. Ewan ko ba, hindi ko nakuhang m
agalit sa kanya. Sa totoo lang, the kiss wash short, but sweet.
Parehas nga siguro kaming napatayo sa pagkakalean namin nung may nagta-try magbu
kas ng pinto. Kinabahan siguro si Terrence dahil bigla-bigla na lang siyang luma
yo sa akin at kinuha niya ng mabilis yung pang oxygen ba.

Sabay kaming tumingin sa pintuan. Si Rae pala yung nagbubukas ng pinto.

Okay lang kayo diyan?
nangyari sa loob.

tanong niya na napakainosente pa ng itsura at walang alam sa

Ngumiti si Terrence. Yung ngiti na nakakaloko.

Oh, we re fine.

Sagot naman niya.

Parang naghinala si Rae. Pero dahil nga ang position naming eh kaparehas nung in
iwan niya kami, she dropped the idea.
Okay! Magpapaalam lang naman ako. Gabi na kasi saka may pasok pa bukas. Tinignan n
iya si Terrence, Oi, insan, ala nang stupid ideas ah! tapos nun sa akin naman siya
tumingin, "May improvement na ba sa inyong dalawa? tinaas-taas niya yung kilay n
iya.
Anong improve---" hindi ko natapos yung isasagot ko dahil bigla na lang tinakpan
ni Terrence yung bibig ko.
Yeah. I kissed her.
Nagulat naman si Rae. Papauwi na sana siya kaya lang pumasok siyauli para lumapi
t sa amin.
Are you kidding me? You did?
Magrereact n asana ako kaya lang nakatakip yung bibig ko. Dahil nasabi naman na
ni Terrence, saka lang niya inalis yung kamay niya sa bibig ko.
I uh
I knew it! sabi ni Rae sabay snap naman niya sa daliri niya,
sa inyong dalawa.

Konting push lang pala

Inaasar-asar niya lang kaming dalawa tapos lumabas na rin siya. Kami na lang ang
naiwan ni Terrence sa loob.
Bakit mo sinabi?
Totoo naman di ba?
ng with kissing?

sumandal siya doon sa pinakaheadboard nung cot.

After a few minutes or so,

aan na daw ba ako napadpad
g gabi. Inexplain ko naman
mag-ingat daw kami ni Ran

Besides, what s wro

tumawag na si Papa sa cellphone ko. Tinatanong kung s

at hindi pa ako umuuwi dahil that time eh mag-11 na n
sa kanya yung nangyari, at sinabihan niya lang ako na
na umuwi.

I left the hospital. Naiwan sina Tjay doon at yung buong family nila. Si Ran nam
an eh inalalayan ko naman maglakad. Medyo mabigat lang ng kaunti dahil sa laki b
a naman niyang tao, but it was alright.
Nag-stay
ool. Mas
ame ball
an siya,

si Terrence sa hospital for a few more days then bumalik na siya sa sch
lalo na siyang kilala ngayon sa school considering siya ba naman ang g
ng championship at sa scene na ginawa niya after nung game. Nairita nam
pero alam ko na masasanay din siya sa attention kapag tumagal.

We re okay with each other. Mas madalas na nga kaming nag-aasaran ngayon kaysa dat
i. May time pa nga na pinagtritripan niya akong kunan ng video sa camera niya. N
akakainis nga eh. Pero overall, masaya rin naman. Minsan nakikipag-agawan ako sa

kanya pero hindi naman ako nananalo dahil tinatakbo niya yung camera. I wonder
kung pinapanood niya ba tapos tinatawanan niya yung itsura ko doon na mukhang ew
an.
December came and Christmas is approaching. Malapit na rin mag 7 months pregnant
ang nanay ko. Ang laki-laki na ng tiyan niya, nag-gain na siya ng weight, and o
bviously may pagka-pasaway pa rin paminsan-minsan. Akalain mo ba namang nagyayay
a sa EnchantedKingdom at sasakay daw siya sa roller coaster doon? Naku yung bunt
is nga naman na yun!!!
Bumalik na kami sa duty namin ni Terrence sa Day Care. Dahil malapit na nga ang
pasko, tumulong kami sa decorations doon pati na rin sa simbahan. Natuwa naman s
i Father sa ginawa namin. At syempre natuwa rin siya at nakita na niya uli si Te
rrence.
Nung sabay nga kaming pumasok sa Day Care tuwang-tuwa yung mga bata. Talagang tu
makbo pa sila sa amin. Si Oli favorite kami nun, kaya ayun nangunguna. Yumakap s
iya sa akin, tapos niyakap din yung paa ni Terrence. Pagkatapos nun eh tumayo la
ng siya sa harapan ni Terrence ng nakangiti.
Nagsalubong yung kilay ni Terrence hindi dahil galit siya kay Oli kung hindi dah
il nagtataka siya kung bakit nakatayo si Oli sa harapan niya.
Tumingin siya sa akin tapos tinuro si Oli.
Ano na namang problema nito?
Kahit ako rin kinilabutan ako sa ngiti ni Oli. Alam niyo ba yung napakaliit na
bata tapos yung ngiti eh parang may meaning? Parang may ginawa ba na kalokohan.
Lumuhod si Terrence para ka-level ng mukha niya si Oli.
O sige umamin ka na.. anong ginawa mo ha???

tanong ni Terrence pero pabiro lang.

Hindi naalis yung ngiti ni Oli. Natatakot na ako ah.

Saglit lang din naman, nalaman ko na kung bakit siya nakangiti. Pakiramdam ko ng
aatakihin ako sa puso nung sinabi niya ng malakas
SYOTA MO NA NO??
Tinakpan bigla ni Terrence yung bibig niya. Tumingin sa akin ng sobrang seryoso
tapos bumalik kay Oli. Hindi ko alam yung sasabihin ko kaya nanahimik ako. Nakak
ahiya yun ah!
Oli, hindi sinasabi yun ah! Hindi tama yun.. inalis na niya yung kamay niya sa bib
ig ni Oli, Kapag may mahal ka, pinapahalagahan mo. Hindi mo dapat tinatawag ng kun
g anu-ano. Hindi tamang tawagin na syota, dapat girlfriend. Tandaan mo yun ah???
tumango-tango naman si Oli. Tumingin si Terrence saglit sa akin, pero binalik na
naman niya kay Oli yung tingin niya, At hindi po, hindi ko po girlfriend si Ate
Shay, okay?
Hindi PO o hindi PA???
Ang kulit nitong batang
kay Arwyn at kay Ran.

to no? Parang matanda eh. Mas malakas pa yata mang-asar to

Natawa si Terrence nun. Binuhat niya si Oli sabay sabi niya ng mahina
Hindi pa!

Hinampas ko nga siya sa braso niya.

Narinig ko yun ah!
Sumunod na yung iba sa amin. Ni-lock ko yung pinto uli kasi baka lumabas doon yu
ng mga bata mahirap na maghabol. At least kapag nakalock, alam naming dito-dito
lang sila sa frield ng Day Care magtatakbo man sila.
Nag-suggest naman na maglaro yung mga bata. Yun naman favorite nila kapag nandit
o ako o kaya si Terrence. Yun bang kalaro kami. Kapag si Sister kasi hindi nakik
ilaro. Hinahayaan na sila-sila lang. Yung assigned kasi na madre sa Day Care eh
may edad na. So yun, hindi na malaro.
Nung tinanong namin sila ni Terrence kung ano yung laro na gusto nila nagbuo sil
a ng isang circle at pag-uusapan daw nila kung anong lalaruin. Hindi kami kasali
ni Terrence sa usapan dahil nga kami yung kalaban nila.
"Pulit-pulitan na lang." sabi ni Betty kaya napanganga ako.
"Ano raw?" sabi ni Terrence sa akin kasi medyo bulol si Betty sa ibang words per
o hindi naman masyado.
"Ewan ko."
"Pulis-pulisan." sabi naman ni Gaille. "Yun nilalaro namin eh."
"Anong laro yun???"
May hawak na stick nun si Oli. Para bang umaarte na siya na pulis na may batuta.
"Hati tayo. Kami isang team. Tapos kayo naman ni Kuya Terrace." umakbay siya doo
n sa mga bata na kasama niya, "Sige kayo mauna. Pulis kayong dalawa. Tapos huhul
ihin niyo kami kukulong niyo kami doon kunwari.." then tinuro niya yung room sa
likuran namin.
"O sige game na. Pulis pala kami tapos huhulihin namin kayo???"
Tinignan ko si Terrence. Takbuhan na naman ito tiyak. Paano kung atakihin na nam
an siya ng asthma niya?
"Hey Terrence, baka mapagod ka uli."
"Ano ka ba, lalakad na lang ako. Ang liliit niyan oh!" sabay nguso niya doon sa
mga bata.
Nagsitakbuhan nga yung mga bata. Tapos ang ginawa nga namin eh kapag nahuli eh n
ilalagay namin doon sa room, yung pinakaclass room ng Day Care, tapos isasara na
namin yung pinto dahil kunwari sila na yung prisoners.
Tinotoo naman ni Terrence yung sinabi niya. Naglakad lang siya dahil siyempre ay
aw niya na rin siguro ng isa pang asthma attack. Nahuhuli naman niya dahil ang b
abagal naman nung iba eh.
Si Oli ang pinakamahirap hulihin dahil umakyat pa sa puno, pati yung ibang mga b
atang lalaki.
Nung kinulong na namin sila, kunwari sinara lang namin tapos sila eh nasa loob.
Yung iba tumatawa-tawa lang. Yung iba namang babae umaarte na akala mo eh nakaku
long talaga. Bago pa may umiyak, pinalabas na namin sila.

"Kami naman pulis ah!" sabi nung isang bata na bago lang yata kaya hindi ko alam
ang pangalan.
"Oo nga po hulihin naman namin kayo!"
Tumakbo na kami ni Terrence. Este ako lang pala. Naghiwalay na kami para 'di kam
i madaling mahuli. Si Terrence mabilis nahuli dahil nga palakad-lakad lang, so a
yun nilagay na kaagad sa kulungan na room. Sabi niya piyansahan ko daw siya.
Maya-maya lang kakatakbo ko rin, napagod na ako. Kaya nagpahuli na ako. Saka isa
pa, pawis na pawis na rin yung mga bata.
"Sige na po Mamang pulis, suko na po ako sa inyo."
May hawak pa rin si Oli na stick nun na parang batuta ng pulis.
"Sige dalhin na sa kulungan."
Siguro mga lima silang humawak sa akin. Para namang tatakbo pa ako. Ang kulit eh
.
Sumabay naman ako at pumasok na ako doon sa kulungan. Sinara naman nila kaya kam
i ni Terrence eh umarte na nagmamakaawa na palayain na kami.
Sa totoo lang, larong pambata nga siguro yun pero nakakaenjoy pa rin kahit na pa
paano. Pakiramdam ko tuloy naging bata ako uli.
"Gaano po ba katagal ang sentensya namin dito?" nagbibiro naman na tanong ni Ter
rence.
"Et-yers." sabi nung bata na walang front teeth.
"Ano raw???" tinanong na naman ako ni Terrence as if naintindihan ko naman yung
Japanese na salita.
"Eight years daw yata..." yun kasi ang intindi ko.
"Dahil kayo ang mga magnanakaw, dapat kayong makulong." sabi ni Oli na parang si
ya ang Chief of Police.
"Opo sir." sabi ko naman at natatawa na ako.
Nagpakulong kami ni Terrence doon sa loob ng mga 5 minutes. Syempre di naman kam
i pwedeng magtagal doon at yung mga bata eh nasa labas. Kahit na naka-lock yung
pintuan para 'di sila makalabas, dapat nandun pa rin kami na nagbabantay sa kani
la.
Lumapit naman ako doon sa pintuan ng kulungan 'daw' namin para lumabas, kaya lan
g nung bubuksan ko, hindi ko maitulak palabas.
"Terrence tulong nga, na-stuck yata yung pinto eh."
Tumayo naman si Terrence para tulungan ako. Sinubukan niyang itulak, pero ayaw t
alaga eh.
"Na-stuck nga yata."
Sumigaw kami nun. Si Betty lang ang malapit sa pintuan kaya siya lang ang matata
nungan. Lahat kasi nandun sa field at naglalaro na naman. Tignan mo nga naman yu

ng mga pulis na yun!

"Betty... pakitignan mo nga kung may nakaharang sa likod ng pintuan???" tinanong
ko siya tapos nakatingin siya sa akin.
"Wala po."
Tumingin ako kay Terrence.
"Wala naman daw eh. Na-stuck lang talaga. Itulak mo na lang ng malakas."
Tinutulak naman ni Terrence. Ayaw talaga. Bakal kasi yung pintuan na yun eh.
Nag-lollipop na nun si Betty at nakaupo na nanonood sa amin sa bintana.
"Pero nakasara po yung lock." sabi niya sabay sipsip doon sa lollipop niya.
"Ni-lock niyo???"
Ngumiti si Betty nun. Ang lagkit-lagkit na ng mukha niya pati ng damit niya.
"Opo. Magnanakaw po kayo 'di ba?"
Oh my God. This is so not good.
"Ahh.. Betty.. uhmm.. pwede pakialis na lang yung lock? Tapos na kasi yung laro
eh."
"Ayaw 'to!" nalito pa ako run pero naisip ko rin ibig sabihin niya.
"Bibigyan kita ng maramig lollipop.."
Nagdalawang-isip si Betty nun. Kaya lang mabilis niya na sabi..
"Dami naman lollipop dun eh!"
Nakita namin na papalapit na si Oli. Niyayaya niya si Betty na maglaro doon sa f
ield. May kinalat sila doon na kung ano.
"OLI!!!" sumigaw naman si Terrence pero hindi ko alam kung galit ba siya o ano,
"Alisin mo na yung lock at lalabas na si Kuya!"
Tumingin na si Oli kay Terrence nun. Sabay umiling na siya.
"Diyan na muna kayo."
Ako naman yung pumunta sa bintana nun. Grabe ang init doon sa loob.
"Oli, palabasin mo na si Ate huh?"
"Ayaw."
Mukhang useless talaga na pakiusapan. Bata kasi eh, kaya hindi nakikinig.
"Tawagan na lang natin sina Sister. Cellphone mo???" hinahanap niya cellphone ko
sa akin.
"Naglaro tayo, malamang nilapag ko yung bag ko sa labas." tinignan ko siya, "Cel
lphone mo?"

"Wala akong dala." kinapa niya yung bulsa niya nun. Huminga siya ng malalim at p
inagpapawisan na rin siya sa init nun, "Maghintay na lang siguro tayo. Naka-lock
naman sila hindi sila makakalabas. Anong oras na ba?"
Tinignan ko yung relo ko.
"12:15." sabi ko naman.
"Anong oras darating parents nila???"
Nagtinginan kaming dalawa na para kaming nagpapanic. 5:30 pa ang oras ng pick up
ng parents doon sa mga bata.
"OLI!!!" sumigaw ako uli doon dahil naglalaro naman na sila.
"Buksan mo na yung pinto. Galit na si Kuya!" sinubukan i-shake ni Terrence yung
bintana nun.
"Eeeh ayaw ko na! Galit si Kuya Terrace eh."
Hinampas ko nga si Terrence. Lalo pang tinakot e di lalong hindi binuksan.
"Oli, ako lang pala palabasin mo. Hayaan natin nakakulong si Kuya Terrace sa loo
b 'di ba???"
Humarap si Terrence sa akin nun.
"Oh bakit ikaw lang??" sabay humarap na siya sa bintana.
"Makisakay ka na lang..."
"OOOOLLLLLIIIII!"
Haay wa-epek talaga. Ang sakit na ng lalamunan ko eh.
Naupo naman na si Terrence. Napagod na yata. Ako naman nakatayo pa rin nun.
"Oli! Buksan mo na!"
"Lovey Dovey na lang kayo diyan!" sabi niya ng tumatawa. Nag-init yung mukha ko
nun lalo,"Sabi naman ni Kuya Terrace nag-iisang Ate Shay ka daw ng puso niya eh!
"
Tinignan ko si Terrence nun. Narinig niya rin kaya tumayo siya. Nahiya yata kaya
hindi tumingin sa akin.
"At kailan ko naman sinabi yun???" pineke niya yung tawa niya, "Bata eh no. Kung
anu-ano sinasabi..."
"Sa ospital nung maysakit ka nung nanood tayo nung nakakatakot!"
"Whoa.. " bumulong si Terrence sa gilid pero narinig ko, "Natandaan pa niya yun?
??" hindi na niya makuhang tumingin sa akin nun, "Oli! Palabasin mo na kami! Nga
yon na! Kung hindi... kung hindi... ibibitin kita sa puno!"
"Ayaw!!!"
Ayun tumakbo na lalo. Wala na tuloy bata malapit sa amin.
I guess we'll stay for four hours and 45 minutes. Ang init pa naman.

"Ikaw kasi eh! Pumayag ka pa doon sa pulis pulisan!" sabi niya sa akin at ako pa
ang sinisi.
"Aba sino ba ang nanakot ng bata! Ayan tuloy hindi na binuksan!"
"At least ako hindi ko iniiwan yung cellphone ko sa labas!"
"Buti nga meron pa kaysa naman sa hindi nagdadala!"
"May dala nga hindi naman magamit!" ini-stretch naman niya yung paa niya.
Ewan ko ba. Nag-aaway kami pero parang wala lang. Asaran lang ba.
"Malay ko ba na makukulong tayo! Kung maglalaro ka ba kasama mo yung bag mo sa p
agtakbo? I mean common sense naman! Isa pa---"
Nagsasalita ako nang bigla na lang may bumagsak sa kamay ko. Naramdaman ko na ma
y gumagalaw. Pagtingin ko, may gagamba na gumagapang na sa wrist ko.
"AAAAAAAAAHHHHHHHH!!!" nagtatatalon-talon ako as if naman mahuhulog yun pero hin
di ko maalis ng kamay ko.
"WHAT??? ANO??? ANONG NANGYARI SA IYO???" nagulat si Terrence kasi bigla na lang
akong nagsisisigaw.
"Get it off! Alisin mo na!! AAAAHHHH!!!"
Nakita ni Terrence yung nasa kamay ko. Saglit lang din, kinuha niya tapos inalis
niya sa kamay ko.
"Para gagamba lang! Akala ko naman kung ano na!" then tinignan niya ako, "Darn y
ou're cute!"
Tawa siya ng tawa nun. Namamatay na siya sa kakatawa dahil siguro sa nakita niya
ng reaction ko doon sa gagamba. Ako naman, parang wala akong nakitang nakakatawa
doon. Naiiyak na ako sa takot nun.
Hinawakan niya yung tiyan niya sa kakatawa. Ako naman nakatayo doon tinakpan ko
ng kamay ko yung mukha ko. Naiiyak ako nun. Hindi ko talaga mapigilan.
"Maybe this is not a bad idea after all. Nakita mo sana yung mukha mo..." then h
uminto naman siya, "Shay???"
Lumapit naman siya sa akin nun. Inalis niya yung kamay ko sa pagkakatakip sa mu
kha ko.
"Hey hey hey.. whoa.. are you crying???" nakita niya yung mukha ko na namumula n
a nun.
"Oo! Nakakainis ka kasi eh!" yun na lang yung nasabi ko kasi naiinis talaga ako.
"May phobia ka sa gagamba?"
Hindi na ako sumagot. Umiyak na lang ako nun saka lalo kong tinakpan yung mukha
ko.
In turn, niyakap ako ni Terrence ng mahigpit nun. Nagulat nga ako eh. Ang init n
g kamay niya.

"Sorry tinawanan kita..." sabi niya ng mahina sa akin, "Promise ko hindi na kita
tatawanan."lalo niyang hinigpitan yung yakap niya, "Sabihin mo lang sa akin kun
g natatakot ka..."

"Nandito lang ako para bantayan ka..."

***34***Para siguro akong bata doon na umiiyak at pinapatahan ni Terrence. Syemp

re mas nakakagaan naman sa pakiramdam. Saglit lang din nung may narinig kami na.
..
"Uuuyyy! Kayo ha!"
Pagtingin namin eh nakatayo si Oli malapit doon sa bintana katabi yung ilan-ilan
sa mga batang kalaro niya.
Akala ko nga eh mahihiya si Terrence dahil may mga bata pero niyakap pa rin niya
ako. Nakita ko nga na ngumiti pa siya.
"Natatakot si Ate Shay, pinapatahan ko lang. Ang laki-laki na kasi takot pa sa g
agamba."
That time hindi na ako naiyak. Natawa na lang din ako. Nawala na kasi yung takot
ko.
Hindi nga kami nakalabas doon ng halos maglilimang-oras. Pinagbuksan lang kami n
i Sister at nagulat siya kung ano daw ba ang nangyari sa aming dalawa at nakulon
g kami ng mga bata. Inexplain naman namin. Nakakahiya mang aminin eh naisahan pa
rin talaga kami. At sa dina-dami yung maliliit na bata pa!
Hindi naman nagalit si Terrence kay Oli, syempre bata pa rin naman yun.
Boring sa school namin ngayong December. Wala man lang kung anong activity na re

lated sa Christmas. So ang hinihintay na lang namin eh yung Christmas Party ng b

awat classrooms, tapos bakasyon na namin.
Kaya lang binago kasi nila this year. Originally by year at section ang parties.
Pero para daw makatipid, joint party na lang daw. Bawat year and section eh mag
dadala ng pagkain, then pagsasamahin na lang sa isang venue. In that case, paran
g big feast daw talaga.
Dahil para sa mga students yun, mga teachers ang tumulong na mag-design doon sa
paggaganapan. This time sa isang hotel gaganapin. Pinagbayad pa kami ng 150 para
umattend ng party. Ang bisyo nga! Nakakainis eh. Hindi pa kasali doon yun excha
nge gift. Sa exchange gift naman, doon na papasok yung by year and section. Magu
lo kasi kung joint na. Saka ang dami namin ah!
Mga one week bago yung party, nagbunutan na kami sa room kung sino ang reregaluh
an namin. Kapag babae ka, sa names ng guys ka bubunot. And vice versa.
Isa ako sa mga nahuling bumunot. Tatlo na lang kasi yung natitira nun sa bowl. A
t kung dadapuan ka lang din naman ng malas ang nabunot ko pa eh...
"Arwyn???" tumingin ako kay Tjay, "Si Arwyn nabunot ko. Ikaw?"
"Si John." natatawa-tawa pa siya nun, "Madali lang regaluhan si John, hindi mapi
li yun eh. Si Arwyn? Ewan ko na lang."
Nagsabay na kami mag-shopping ni Tjay ng pang-regalo namin. Sabi kasi worth P100
pataas. Ang nabili ni Tjay para kay John eh set ng Star Wars na pentoppers wort
h P150. Ang cute nga eh. Collection kasi ni John yung Star Wars. Kaya ayun, tama
lang yung regalo ni Tjay sa kanya.
Ako naman, nakakatatlong araw na eh hindi ko pa alam ang ireregalo ko. Si Arwyn
ba naman yun. Captain ng basketball team namin, mayabang paminsan-minsan, babaer
o, alam mo yun??? Hindi basta-basta nareregaluhan.
Nagkataon naman nung nasa mall kami eh nakita namin si Terrence at si Ran. Syemp
re naghahanap din daw pala sila ng ireregalo doon sa nabunot nila.
"Ano namang ibibigay ko kay Rebecca?" naiirita na si Ran nun, "Hair clip. Tama h
air clip na lang siguro."
Pasalamat talaga si Rebecca kay Tjay at narinig niya.
"Hair clip ka diyan! Mahiya ka nga! Bibili ka ng isang buong plastic ng hair cli
p para mag worth P100??? Hindi ka nag-iisip."
"Malay ko mag-regalo sa babae!"
Tinignan ko si Terrence nun. Siya naman nakafold lang yung kamay niya sa harapan
niya. Parang wala lang sa kanya na nagtatalo si Ran at yung kapatid niya.
Nandun na lang din naman sila at nandun kami ni Tjay eh nagtulungan na kami sa p
agbili ng regalo. Nakabili na si Tjay so ako na lang ang nagpatulong. Ayun in th
e end nakabili ako ng kung ano mang tawag doon na nilalagay sa kamay para hindi
ka masugatan kapag nag-basketball ka. Sabi kasi ni Terrence, ang mga lalaki daw
na-appreciate nila ang regalo especially daw kung related sa interests nila. Per
o overall daw kung ang isang lalaki eh may gusto sa babae, kahit ano pang ibigay
niya eh okay na okay.
Weird stuff.. but that's what he said. Tinulungan ko siya doon kay Tanya, yung n
abunot niya. Kinuha namin eh lava lamp. Pero super cute kasi kapag sinaksak mo n

agiiba-iba ng kulay.
Sa katunayan, excited din ako sa party kahit papaano. Yung usual lang naman, kai
nan, games, saka exchange gifts. Pero dahil nga first year namin mag joint party
kasama yung ibang year level at sections, nakakapanibago.
Si Ran ang kasabay kong dumating doon sa hotel nung araw nung party. 6 daw ng ga
bi kasi ang sabing simula nun so 10 minutes before 6 nandun na kami. Sobrang dam
ing tao, at hindi mo malaman kung sinu-sino yung mga nandun.
Kahit pala joint, may nakalagay na year and section sa bawat tables para hindi n
akakalito. Tinulungan ako ni Ran na hanapin yung sa amin, tapos tinawagan na lan
g niya si Terrence kung saan yung sa kanila.
Naka-skirt ako nun na abot hanggang sa tuhod. Yung suot ko eh cute lang, hindi n
aman magara na kung ano man. Si Tjay nakita ko na rin nun, kumukuha ng inumin an
g bruha.
Oddly that time, hinahanap-hanap ko si Terrence dahil hindi ko pa siya nakikita.
Pero dahil hindi ko alam kung saan yung table nila, at sa dami ng tao doon, mal
abo talaga na makita ko siya.
Ayaw ko namang tanungin si Tjay. Nakakahiya naman kasi kahit bestfriend ko pa si
ya. Dinalahan niya lang ako ng inumin, tapos naupo na siya doon sa table namin.
Saglit lang din naman, tumayo na si Ms. Olivia, siya kasi ang pinaka-emcee nung
party at mag-games na daw. Unang ipa-game ba naman eh paper dance. May certain n
umber lang ng students na pwedeng sumali. Sa dami, iilan lang talaga. Ako naman
naupo na lang at wala naman talaga akong balak sumali. Yun yung game na may part
ner ka tapos may newspaper kayo. Tuwing titigil yung tugtog eh kailangan nakatun
gtong kayo nung newspaper. Kung may lumagpas na kahit anong bahagi ng katawan ni
yo sa sahig, alis na kayo. Kada tigil ng tugtog, paliit ng paliit yung papel.
Pagkatapos nung game, nanalo yung mga 2nd year. May binigay sa kanila na tig isa
ng paper bag na ewan ko kung anog laman. After nun, nagpa "Bring Me" lang sila p
ara may pagitan yung isang game sa isa pang game.
Neenjoy ko naman yun party kahit na nakaupo lang ako doon. Kaya lang sana magpak
ita naman si Terrence 'di ba???
Si Arwyn naman eh tumabi pa sa akin. Kaya ayun inabot ko na yung regalo ko. Dapa
t maya-maya pa yun, kaya lang pinilit ako eh. Ayaw ko naman na nangungulit yun,
binigay ko na tuloy.
"Ang next game natin eh Stop Dance. Ngayon pwede tayo ng maramihan dahil malaki
naman yung Dance Floor. Mga chaperone teachers natin ang titingin kung sino ang
mga gagalaw. Yung mga gustong sumali pumunta na kayo sa harap."
Nagsipuntahan naman sa gitna yung mga gustong sumali. Ako naman naupo pa rin doo
n.
"Hindi ka sasali?" tinanong ako ni Arwyn dahil hindi talaga ako gumagalaw sa inu
upuan ko.
"Ayaw ko. Ang dami-daming kasali. Makikipagsiksikan pa ba ako?"
Ngumiti lang siya.
"O sige pala sasali lang ako. Balik na lang ako mamaya ah." tapos tumayo na siya
at iniwan ako doon.

Kasabay nung stop dance, pwede ka nang kumain kung gusto mo. Tinatamad naman ako
ng tumayo para kumuha ng pagkain dahil sa kabilang side pa yun.
Nagsimula na yung stop dance nun. Ang lakas-lakas ng tugtog sobra kaya nabibing
i na ako nun. Parang disco sa loob eh.
Bumulong naman ako kay Tjay nun..
"Yung Kuya mo?"
"Ikaw ha! Bakit mo hinahanap?" inasar-asar pa ako ni Tjay nun.
"Err.. hmmm.. wala lang. Hindi ko pa kasi siya nakikita."
Siniko naman niya ako.
"Kunwari pa ito eh." then lumingon siya likuran, "Di ko rin alam. Pero alam ko s
a likuran yung table ng mga 4th year." sumandal naman siya sa upuan niya, "Ikaw
nga, umamin ka na sa akin. ung diretsong-diretso. Hindi naman ako magagalit o an
o eh. May gusto ka ba kay Kuya? Kasi lagi na lang ikaw may pasikot-sikot kahit h
alata naman na."
"ANO???" ang lakas kasi ng tugtog nun kaya hindi ko alam kung tama ba yung narin
ig ko.
"Wala. Kukuha ako ng pagkain. Anong gusto mo?"
"Fries na lang. 'Di pa ko gutom eh."
Tumayo na si Tjay nun para kumuha ng pagkain. Yung mga naglalaro naman ng stop d
ance eh ayun nagwawala na sa dance floor. Patigil-tigil nga yung tugtog eh. Ang
lakas-lakas nakakabingi, tapos biglang mawawala... tapos babalik...
Nakakainis na nga eh. Pakiramdam ko nasisira na eardrums ko.
Napagisip-isip ko nga yung sinabi ni Tjay. Bestfriend ko siya pero hindi ko pa i
namin sa kanya ng diretso na may gusto ako sa Kuya niya. Siguro dahil nga obviou
s naman, hindi ko naman na kailangang sabihin. Pero siya nagkaroon ng lakas ng l
oob na aminin sa akin na may gusto siya kay Ran. Hindi ba ako unfair na bestfrie
nd sa kanya???
Malapit na si Tjay doon sa side ng mga pagkain. Pero dahil nga malakas naman yun
g tugtog, wala na akong pakialam.
"TJAY!!! OO NA! INAAMIN KO NA MAY GUSTO AKO SA KANYA!"
Lumingon naman siya sa akin at napakunot-noo siya.
"ANONG SABI MO???"
Yung tugtog naman kasi eh!
"SABI KO UMAAMIN NA AKO NA MAY GUSTO AKO SA KUYA MO!!!"
"ANO???" hinawakan niya yung tenga niya, "SAGLIT LANG DI KO MAINTINDIHAN!!"
Nakakainis naman ito si Tjay eh. Bingi lang ba talaga siya o talagang malakas la
ng yung tugtog???

Nagsimula na siyang maglakad uli nun papalapit sa pagkain. So malapit na siya sa

kabilang side. Kaya ako naman sinigawan ko na siya...
"SABI KO MAY GUSTO AKO SA KUYA MO! MAY GUSTO AKO KAY TERRENCE! OKAY?!? BINGI KA
TALAGA!!!"
Sumakit yung lalamunan ko sa kakasigaw nun. Nakatingin sa akin si Tjay na parang
nagulat sa sinabi ko. Naupo naman ako ng maayos.
Lumingon-lingon ako. Nagtaka naman ako kung bakit sila nakatingin sa akin.
Ito namang mga taong 'to kung makatingin akala mo naman narinig nila yung sinasa
bi ko.
Teka...
Nakatingin sila???
"Shay, yung tugtog..." sabi ni Tjay ng mahina.
Nakinig ako nun. Saka ko lang napansin, tumigil na pala yung tugtog. That means.
...

AAAAAAAHHHHHHHHH!!!!
Parang gusto kong mag-disappear doon sa kinauupuan ko. Bakit ba kasi sinigaw ko
pa yun? Just my luck narinig pa ng marami.
Ano ba naman yan!!! Okay lang.. okay lang yan.. as long as hindi naman narining
ni Terrence.
Mukhang wala naman siya di---

"Terrence! Bro!" Help! Somebody?

***35***
Nakakahiya talaga. Sa dinami-dami ba naman ng pagkakataon na titigil yung tugtog
eh yung time pa na sinigaw ko na may gusto ako kay Terrence. And worse, nandun
siya at hindi lang siya ang nakarinig kung hindi yung buong school lang naman.
Pakiramdam ko nun sana mag-magic na lang at mawala ako doon. Parang nanliliit ak
o ng 'di ko maintindihan dahil nakatingin sila lahat sa akin.
Laki talagang pasasalamat ko at Christmas Party nun. Syempre mababakasyon na at
tiyak kapag bumalik na kami sa school eh makakalimutan na nila yun. At least I h
ope so. Paano ba naman, hindi ko na makakayanan pa na pumasok sa school na nakat
ingin sa akin ang mga tao at pinag-uusapan ako. Iniisip ko pa lang kinikilabutan
na ako eh.
"Ano ka ba! Hindi naman ganun kasama eh!" sabi ni Tjay sa phone nun at pinapagaa
n lang yung pakiramdam ko. "Nakalimutan na nila yun! Isa pa ang mahalaga si Kuya
eh walang sinasabi na kahit ano."
Parang hindi yata nakatulong yun...
"Eh talaga namang walan sinasabi yun eh!"
Sa totoo lang kung titignan mo talaga, wala
a rin naman nang gumagawa nun sa ngayon 'di
kin ay kung ano yung iniisip ni Terrence sa
iyang inaadmit sa akin na may gusto ba niya

namang masama sa ginawa ko. Marami n

ba? Ang nagbobother lang talaga sa a
nangyari. After all, wala pa naman s
ako o ano pa man.

Oo alam kong galing kay Father na isa ako sa mga babaeng pinapahalagahan niya. G
aling naman kay Oli na nag-iisa akong Ate Shay ng puso niya. Pero wala naman siy
ang inaamin ng diretso eh. Yung confession ba niya the same as the words 'Babant
ayan kita'
Aaaahhh!!! Nakakainis naman eh. Bakit ang mga lalaki ba masyadong puzzle? Ang ma
sama pa, wala silang exact na pattern. Lucky you kung mafigure out mo. Wala bang
exact logic sa behavior nila?
Si Ran naman ginagawang katatawanan yung nangyari. Hanggang ngayon inaasar pa ri
n niya ako. Minsan umaarte pa siya na luluhod siya tapos naka-stretch yung kamay
niya sa harapan ko tapos sasabihin niyang, 'Oo Terrence, gusto kita.'. Kaya ayu
n tinakot ko nga. Sabi ko kapag inasar pa niya ako sasabihin ko kay Tjay ang mga
deepest and darkest secrets niya. Biglang tumigil naman.
Nung lumabas ako ng kwarto, Christmas vacation na, narinig ko na may kausap si R
an sa phone. Akala ko nga may kaaway eh kasi ang lakas-lakas ng boses niya. Nung
narinig ko lang nga kaunti, si Tita lang pala ang kausap niya. Paikot-ikot pa s
iya doon sa kwarto niya.
"Mom, graduating na ako ng high school this coming March. Wala ka man lang bang
balak umuwi?" inilipat niya yung cellphone niya sa kabilang tenga niya, "Lagi na
lang ganun eh! Ikaw na lang parati yung tama! Fine! Who said I care?" halata mo
ng naiinis na siya,"Whatever. Bye." tapos binaba na niya yung phone.
Pagkababang-pagkababa niya ng phone ay pabagsak siyang patalikod na humiga sa ka
maniya. Hindi naman niya ako napansin kaya kumatok pa rin ako kait bukas naman y
ung pintuan.
"Ran may problema ba?"
Hindi siya sumagot kaagad. Halata mong badtrip talaga siya.

"Wala. Si Mommy lang kasi." yun lang ang sinabi niya at hindi naman siya tumingi
n sa akin."Oo nga pala, 'di ba ngayon tayo pupunta kina-Lola?"
Lola namin parehas. Nanay ng Papa ko at Mommy ni Ran.
"Oo ngayon yun. Sinabihan nga pala tayo na mag-pack at doon tayo mag-celebrate n
g Christmas eh."
Tumakbo na ako nun sa kwarto ko para mag-pack. Sinabihan nga pala kami na doon k
ami magpapasko. Si Lola kasi mapilit. Sabi niya, hindi pa daw niya nakikita yung
dalawang apo niya. Tapos si Mama daw ba kung inaalagaan niya ba yung sarili niy
a. You know, typical granadmom ba ang dating.
Haaay torture 'to! Ang kulit pa man din ni Lola. Mas lalo si Ran. Nung maliit ka
mi nun panay ang suklay ni Lola sa buhok niya at may pinahid na kung ano na hind
i ko magustuhan yung amoy. Naging kamukha ni Ran si Rizal kahit papaano.
Kaya ngayon kung masamang panaginip man ito.. sana magising na ako!!!
Siguro hindi naman masama. Usually kasi sa tinitirahan ni Lola maraming nagpupun
ta dahil sinasara nila yung street at may party yung mga magkakapitbahay sa gitn
a. It won't be that bad. As long as makalimutan ko yung confession ko na may gus
to ako kay Terrence sa buong school, okay lang ako.
Nakarating kami doon about 30 minutes or so. Inaantok-antok na nga ako nun eh. M
ade of wood ang bahay ni Lola, kaya ayun traditional ba. Ang kasama lang niya sa
bahay eh si Tita May, pinsan nila Papa at yung mga anak niya.
Kakapasok pa lang namin ng gate eh napansin namin na pababa na ng hagdan si Lola
at sinasalubong kami. Syempre hinalikan niya si Papa, si Mama rin at hinawakan
yung tiyan. Pagkatapos nun eh bumaling siya sa akin.
"Ito na ba ang apo ko na si Haylie? Naku ang tagal-tagal ko nang hindi nakikita
itong apo ko!" sabay yakap sa akin ng sobrang higpit.
Naman Lola!
"Shaylie Lola. Nawala na naman yung S."
Pagkatapos niya akong yakapin eh nakita naman niya si Ran. Tinitigan naman niya
si Ran ng mabuti na para bang naka-microscope siya. Dahil matangkad si Ran, naka
tingala pa si Lola.
"Ito na ba ang boyfriend mo apo?"
Natawa ako nun. Tinuturo-turo ni Lola si Ran.
"Lola naman si Ran po 'to!" sabi ni Ran na parang na-disappoint dahil hindi siya
nakilala ni Lola.
"Apo ko?" lumapit naman si Lola at pinipilit halikan si Ran sa noo niya kaya lan
g iniiwas ni Ran yung ulo niya, "Naku hindi ko na nakilala si Andres ko!"
Lalo akong tumawa nun at ang sakit na ng tiyan ko. Parang hiyang-hiya si Ran na
hindi mo maintindihan eh. Andres talaga ang tawag sa kanya ni Lola bata pa lang
kami. Hindi dahil nakalimutan ni Lola, kung hindi dahil in-denial siya.
Noon daw kasi Andres dapat ang ipapangalan sa kanya instead of Andrei. Kaya lang
ayaw ng Mommy ni Ran dahil daw parang makaluma sa pandinig. Saka gusto daw niya
Ran ang maging nickname ng anak niya, so nag-end up na Randrei. Pero itong si L

ola, hanggang ngayon, siya pa rin daw ang nagiisang Andres na apo niya.
"Ano ka ba naman Andres! Hinahalikan ka ni Lola oh!" dinagukan ko nga kaya yumuk
o ng kaunti si Ran at hinalikan siya sa noo.
Umalis na si Lola nun at sumabay kay Mama dahil daw buntis nga. Tumingin sa akin
si Ran habang pinupunasan yung noo niya.
"Kadiri 'to si Lola oh may nilawayan pa ko!"
Saglit pa lang kami na nandoon eh nagsimula na yung party sa street nila Lola. P
anay bata naman yung sumali doon. Kaya kami naman ni Ran eh naupo lang doon sa g
ilid ng daan at nanood na lang kami. May malalaking speakers nun kaya malalakas
na tugtog yung maririnig mo. May mahaba rin silang table na panay regalo para sa
prizes yata ng mga bata.
Tawa ng tawa si Ran doon sa Banana Eating Contest dahil yung isang bata eh napun
ta na sa mata niya yung saging. Nagulat na lang kami parehas nung may isang bata
naman na tumayo sa harapan namin. Nakangiti pa nga ng todo-todo.
Nagsalubong yung kilay ni Ran dahil may batang babae nakatayo sa harapan niya.
"Anong pangalan mo?"
Napatingin si Ran sa akin na nag-aalangan habang nakaturo doon sa bata.
"Kilala mo???"
Umiling naman ako. Hindi ko naman talaga kilala yung batang babae. Although ang
cute niya ah.
Hindi pa rin nawawala yung bata sa harapan namin kaya hindi na lang pinansin ni
Ran. Kaya lang ewan ko, naiirita siya siya siguro na may nakatayo sa harapan niy
a.
"Ahh bata, may kailangan ka ba?" hinawakan niya sa ulo yung bata.
Nahulog yung maliit na sunglasses na bata na pink. Kinuha ko naman at umarte ako
na suot ko. Ang liit nga masyado pero nagkasya pa naman.
"Anong pangalan mo? Ako pala si Liz. Crush kita."
Na-choke si Ran nun at humawak siya sa akin na para bang nagtatago.
"C-crrush mo ko? Uhhh..." helpless na talaga si Ran, "Ilang taon ka na?"
"6." tumaas-taas yung kilay ng bata na nag-remind tuloy sa akin kay Oli, kaya la
ng babae naman siya, "Ikaw magiging asawa ko."
Hindi ko alam kung gusto na bang tumakbo ni Ran nun. Ako naman tawa ako ng tawa
nun dahil dumidikit na sa kanya yung batang babae na maliit.
Hinawakan ako ni Ran sa sleeves ko ng sobrang higpit. Bata naman yun, ewan ko ku
ng bakit takot na takot siya.
Tawa pa rin ako ng tawa nun, saglit lang si Ran nakitawa na rin sa akin dahil na
kita niya yung itsura ko na suot yung pink na sunglasses nung bata.
"Sorry bata ah, may girlfriend na ako." tapos tumingin siya sa akin at kumindat.

Hinampas ko nga siya. Pati ba naman bata niloloko!

"Ano ka diyan! Girlfriend ka diyan!"
"Meron naman talaga eh!" tapos bumulong siya sa akin na makisakay na lang ako.
"Hindi bata. Wala akong boyfriend. Hindi ko siya boyfriend! Pwede mo siyang magi
ng asawa!"
"Oo nga pala bata wala siyang boyfriend." tumayo si Ran nun hawak-hawak niya yun
g cellphone ko.
Napakapa ako sa likod na pocket ng pants ko. Hindi ko man lang naramdaman na nak
uha niya yung cellphone ko.
"May text pa man din si Terrence dito.."
Nakatayo lang yung bata at nanonood sa amin. Hindi niya siguro alam kung anong n
angyayari.
"Akin na nga!" tumalon-talon ako para maagaw ko kaya lang 'di ko pa rin makuha e
h.
Ang kulit talaga ni Ran nun. Hindi niya talaga binibigay yung cellphone ko. Umup
o siya doon sa bata at tinap niya sa ulo.
"Sorry bata may girlfriend na ako, Tjay ang pangalan."
"Bading ka ba?"
"Sinong bading?!?" nainis naman si Ran nun.
"Eh bakit Tjay pangalan? Lalaki may pangalan nun ah!"
"Sinong bading huh! Bwisit na bata 'to!"
Tignan mo itong si Ran. Pati ba naman bata papatulan pa. Umaarte siya na sinusug
od niya yung batang babae pero alam ko naman may halong biro lang si Ran.
"Umuwi ka na nga Ran! Uwi na! Pati bata..." tinulak-tulak ko siya para umuwi na
siya.
"O sige uwi muna ako." tapos nun eh tumakbo na siya ng mabilis, "Nasa akin yung
cellphone mo!"
Hahabol na sana ako kaya lang naisip ko na mabilis naman siyang tumakbo. Lalaki
yun, babae ako. Matangkad siya, ang liit ko.
"Randrei Yu! Bumalik ka dito! RAAAANNNNN!!!"
Bwisit talaga yung lalaki na yun. Nakakainis! Bwisit eh! Nakikialam talaga!
Sigaw pa rin ako ng sigaw doon. Labas na nga siguro veins ko hindi pa rin talaga
bumalik si Ran. Kaya nga naman paglingon ko...
"AAAAHHHH!" tinakpan ko naman ng mabilis yung bibig ko.
May kung sinong tao na nakatayo nun sa gilid ko na panay icing ng puti yung mukh
a. Tama bang ilapit yung mukha ng ganun sa mukha ko? Yun tuloy...

"Uhh.. anong..."
Binuhat niya yung bata. Yung Liz ba yun. Malamang magkamag-anak sila kung binuha
t niya.
Nag-aaway pa silang dalawa. Pinapagalitan nung lalaki yung bata kung bakit daw b
a tumatakbo siya ng hindi nagpapaalam at kung saan-saan daw nagsusussuot at wala
ng pasabi.
Wala man lang siyang sinabi sa akin. Basta kinuha niya lang yung bata at umalis
na. Ano ba yan, trend na ba ngayon na layasan ako???
Hindi pa sila nakakalayo, huminto sila doon malapit sa may poste. Nakatalikod na
yung lalaki. Buhat-buhat pa rin niya yung bata na nakaharap sa akin.
"Ate! Ate!" sumigaw siya kaya napansin ko na ako yung tinatawag niya. "Papuntahi
n mo daw yung boyfriend mo sa court bukas ng 2:00 sabi ni Kuya!"
Nagtaka naman ako. Sino ba yun? Saka sinong boyfriend?
Nagsimula na uling maglakad yung lalaki. Nakatawa lang yung Liz sa akin.
"Teka lang! Pssst hoy! Sino ka ba???"
Nagdire-diretso lang siya ng lakad. Ang sungit naman nun! Parang si...
"Tanga ka ba?" sabi nung bata kaya nagulat pa ako. Grabe parang matanda magsalit
a ah!"Hindi mo ba kilala kuya ko? MVP yan! Saang planeta ka ba nanggaling? Si Ku
ya ko pa... dami naghahabol diyan!"

"Captain yata yan ng basketball team!" could it be the guy from----Nah.

***36***
Pagkauwing-pagkauwi ko ay sinabi ko kaagad kay Ran yung sinabi nung lalaki. Nagt
aka rin siya dahil wala naman daw siyang matandaan na nakilala niyang Captain ng
basketball team sa personal maliban kay Arwyn. Sabi pa niya na-meet niya yung m
ga captains ng ibang teams na nakalaban nila pero sa game lang yun. Sinabi ko na
mukhang seryoso yung lalaki kaya pumunta na lang siya.
Nakipag-agawan naman ako sa kanya sa cellphone ko nun. Talagang nakikipagkulitan
pa sa akin at ayaw talaga ibigay yung phone ko. Finally wala na akong maisip n
a paraan kung hindi takutin ko na naman siya na may kinalaman kay Tjay, saka lan
g siya tumigil. Haay, iba talaga ang impact kapag taong gusto mo na ang involve
.
Chineck ko na yung phone ko. Kahit na alam ni Ran na may texts si Terrence sa p
hone ko, hindi naman niya binasa. Kahit papaano hindi naman siya nakikialam. Nak
ita ko na dalawa yung text messages ni Terrence sa akin. Dahil nga pinoproblema
ko pa yung confession-fiasco, kinabahan naman ako nun. Kahit anong may kinalaman
sa kanya simula nun kinakabahan na ako eh.
'merry xmas =)'
Naku ha, maikli man at least naisip naman niyang bumati.
May isa pa siyang text. Binuksan ko naman at binasa ko rin. Kung maikli yung isa
, mas mahaba naman yung pangalawa.
'worid k b dun s nngyri? wag m n cla pncnin kng ano man iniisip nla. mas mhlaga
nmn iniisip k d b? i think wat u did was d absolute gr8tst. tke cre. T.K.'
Nakagaan naman yun sa pakiramdam ko kahit papaano. Syempre kung iniisip ni Terre
nce na okay lang yung nangyari, eh di mas ayos. Pero siyempre nandun pa rin yung
hiya na nararamdaman ko. Ni-hindi ko pa nga alam kung paano ko siya haharapin k
ung saka-sakaling pumunta man ako sa bahay nila o kaya naman kung magkasalubong
kami sa school. Ano namang sasabihin ko???
The next day nung stay namin sa bahay
dun sa lalaking nagpapapunta sa kanya
g ako yung may ayaw. Tanghaling tapat
mabas. Isa pa, tinatamad ako nung mga

ni Lola, umalis si Ran before 2 dahil nga

sa court. Sinasama naman niya ako kaya lan
kasi kaya sobrang init nun at ayaw kong lu
oras na iyon.

Tumulong na lang ako kina-Mama at Lola na gumawa ng jell-o at ginataang bilo-bil

o. Excited nga ako nun dahil ang tagal ko nang 'di nakakain nun. Kahit papaano t

alaga may advantage kapag nandiyan si Lola although minsan makukulitan ka na lan
g sa kanya.
Bumalik naman si Ran bandang 4 na. Shirtless na siya nun at yung t-shirt niya eh
nasa balikat na niya. Pansin na pansin mo na pawis na pawis siya. Nagdire-diret
so siya doon sa fridge at nanguha lang siya ng b aso. Kanina lang nung umalis si
ya eh nakaporma pa siya, pero tignan mo nga naman ngayon para siyang sumabak sa
giyera.
Nakatatlong baso siya ng sunud-sunod na ininom Nakatingin kami nina Mama sa kany
a. Saka lang niya napansin na nakatitig kami sa kanya nung naubos na niya yung p
angatlong baso niya.
"A-ano?!?" hinihingal-hingal pa siya nun.
"Humihinga ka pa ba?" tinanong ko naman habang gumagawa pa rin ako ng bilo-bilo
.
Si Lola naman eh bumalik na sa kusina at may kinuha lang siya na kung ano. Nung
nakita niya si Ran na walang shirt eh dali-dali siyang lumapit.
"Naku apo ko? Bakit wala kang baro ha? Halika nga dito at bibihisan kita at baka
matuyuan ka ng pawis!"
Ang bilis-bilis umatras ni Ran. Alam niya kasi si lola, exaggerated yan kapag da
ting sa mga ganyang bagay.
"Lola okay lang ako! Maliligo naman na po ako eh!"
Hinawakan naman siya ni Lola sa likod niya.
"Ito talagang batang ito.." nanguha ng pamunas si Lola na bimpo, "Pupunasan ko y
ang likod mo.""Haylie, apo, kapag natapos ka diyan eh kunin mo yung pulbos natin
at lalagyan ko itong si Andres."
Tawa ako ng tawa nun. Panay ang iling ni Ran sa akin na huwag kong kukunin. Pero
siyempre gusto ko talaga. Kung hindi lang ako gumagawa ng bilo-bilo makikiasar
ako kay Ran eh.
Hinihila naman siya ni Lola at pinupunasan yung likod niya. Nakakatawa lang si R
an kapag cornered ni Lola. Ang tangkad-tangkad kasi niyang tao pero binababy pa.
"Lola naman tama na po yang pagpunas niyo!" panay pa rin kasi ang punas ni Lola
sa likod niya.
Wala namang magawa si Ran, kaya ayun tumayo na lang siya ng diretso at hinayaan
na lang si Lola. Matanda naman na hindi pa kasi pagbigyan. Sumimangot lang nam
an siya sa akin.
"Oo nga pala Ran, ano bang ginawa mo at pawis na pawis ka?" tanong ko sa kanya n
g hindi nakatingin at diretso pa rin sa paggawa ko doon.
"Naglaro ng basketball." napansin ko na lumayo-layo siya ng kaunti kay Lola nung
natapos na siyang punasan, "Alam mo yung nagpapunta sa akin sa court na captai
n daw ng basketball team?"
"Oh?" hindi ko naman siya masyadong pinapansin nun.
"Siya pala yung Captain ng Trinity High. MVP siya for 3 years in a row na."

Nagulat ako nun kaya nahulog yung siko ko sa edge ng table. Tumingin akong bigla
sa kanya.
"Siya yung Captain ng Trinity High? T-teka, kilala mo siya? Bakit 'di mo sinabi
sa akin? Naglaro kayo?"
Nagulat si Ran sa akin. Sunud-sunurin ko ba naman yung tanong.
"Eh bakit excited ka naman yata masyado?" tinignan niya si Lola na naupo na, "Hi
ndi ko siya kilala pero sabi niya natandaan daw niya ako sa championship. Gusto
daw niya ng ka one-on-one." umupo si Ran doon sa upuan pero pabaliktad yung upo
niya, "Hanep yung tao na yun, ang galing sa basketball. Natambakan ako eh."
"Wala ka pala eh!" inasar ko naman siya, "Pero napanood ko siya saglit lang nung
laro, magaling naman siya talaga." ngumiti naman ako ng nakakaloko, "Gwapo ba??
?"
Nagsalubong yung kilay ni Ran at tumayo na siya uli sa pagkakaupo niya.
"Ewan ko! Ako pa tinanong mo kung gwapo yun! Mas gwapo pa ko dun eh." inilipat n
iya yung shirt niya sa kabilang balikat niya, "Maliligo na nga ako at ang init e
h."
Nung narinig ni Lola yung sinabi ni Ran eh parang alarm ba sa kanya. Tumayo na n
aman siya at lumalapit kay Ran.
"Apo ko magpahinga ka muna! Yung likod mo baka mabigla.." binibilisan na ni Ran
yung paglakad papalabas ng kusina, "Teka lang at kukunin ko yung langis natin at
lalagyan ko yung likod mo."
Tumalikod si Lola nun at may kukunin yata na langis para kay Ran. Itong si Ran n
aman sinamantala na hindi nakatingin si Lola, tumakbo na sa banyo at sinara yung
pinto. Nung humarap si Lola, halata mong hinahanap niya si Ran.
"Nasaan na si Andres?"
"Lola naman! 16 na po si Ran hindi 6!"
Pasaway naman kasi si Lola. OA masyado eh. Hindi naman na baby si Ran. Haay mata
tanda nga naman!!!
Masaya naman yung bakasyon namin kina-Lola. Dapat talaga pasko lang kami mag-sta
y pero sabi nila Mama hanggang New Year na rin. Kaya ayun dun pa rin kami sa bah
ay nila Lola nag New Year.
Tinawagan naman ako ni Tjay nung New Years Eve, nasa Baguio daw sila at binibisi
ta naman nila yung mga pinsan din nila. Hindi ko na tinanong si Terrence, hindi
ko naman alam ang sasabihin ko sa kanya. Pero sabi ni Tjay casually, natutulog d
aw si Terrence at ang sabi daw niya eh gisingin na lang siya kung quarter to 12
na.
Siguro mga 7 minutes after 12, nag-text siya sa akin ng Happy New Year. Ako nama
n si bruha nag-reply lang ng 'U 2'
Sabi nila kapag nasanay ka na nagpapakasaya lang dahil walang pasok sa school at
walang ginagawa, ma-spoil ka. Ganun nga siguro yung nangyari sa akin dahil paki
ramdam ko nun eh ang bilis-bilis lumipas ng bakasyon. Bumalik na rin kami sa sch
ool at nakita ko na si Tjay kaagad. Hindi daw sila nagsabay ng Kuya niya, which
was a total relief, dahil siyempre baka maweirduhan sa akin si Terrence.

Hindi ko alam nung una kung

nga na baka pagdating ko sa
na tumingin sa akin, babae
business. Naku makakahinga

nakalimutan na ng mga tao sa school yun. Iniisip ko

loob eh pagtitinginan nila ako. Merong ilang mga tao
at lalaki, pero kadalasan may kanya-kanya na silang
naman pala ako ng maluwang.

"Sabi ko sa iyo makakalimutan na nila yan eh!"

Mukhang tama naman si Tjay, somewhat, kaya parang nawala kahit papaano yung half
na pasanin sa dibdib ko. Ang hindi ko lang talaga maharap, si Terrence. Ewan ko
ba, nakakahiya talaga yung ginawa ko kahit saang anggulo ko tignan.
Usual pa rin yung spirit ng school. Nung dumating nga kami sa room namin eh naka
paikot yung mga classmates namin na mga babae doon sa isang desk at may tinitign
an yata sila. Kami naman ni Tjay eh nakisiksik naman.
"Anong tinitignan niyo?"
Nakita namin ni Tjay na may magazine sila na hawak na panay gowns. Nagtinginan n
aman kami ni Tjay, ang aga-aga naman yata para problemahin yun 'di ba?
"Teka kailan ba yung Prom?" napakunut-noo si Tjay nun.
"Sa February 22 pa."
"Ang OA niyo naman ang aga niyo nagtitingin!" nagsungit naman si Tjay.
"Syempre kung magpapagawa kami ng gown kailangan mga isang buwan para makita na
at maiadjust kung may maling sukat." sagot naman nung isa pa.
Nakipagdaldalan lang si Tjay doon sa mga classmate naming babae. Ako naman eh na
upo doon sa isa pang desk na nakahiwalay sa kanila ng 'di malayo. Parang ewan ko
ba, shock ako na 'di ko maintindihan.
First ever Prom namin ito. Alam ko naman dance yun na mga nakagown kayo, nakamak
e-up, at syempre yung mga lalaki nakaformal attire din. Sabi nila isa daw yun sa
pinaka must-attend events ng high school life. Eh bakit kinakabahan ako???
Napansin yata ako ni Tjay. Umupo naman siya sa tabi ko at tinitigan ako.
"Hoy bakla anong nangyari sa iyo??"
Sumimangot naman ako.
"Tjay prom na next month. Paano kung walang magsayaw sa atin? Malay mo wall flow
er lang ako doon. Nakakahiya!"
"Sira ka ba??!" binatukan ako, "Imposibleng wala no. Saka hindi lang naman sa la
laki pwedeng sumayaw. Mga babae pwede rin. Grupo-grupo tayo sus! Walang maiiwan
sa tabi!"ngumiti naman siya, "Saka imposibleng hindi ka maisasayaw kung may date
ka."
Nanlaki siguro yung mata ko nun.
"Uso ba yun?"
"Uso na rin. Pero syempre kung may date ka, sigurado naman na may kasama ka 'di
ba???"
Nagmala-Ninoy Aquino ako doon sa desk. Malabo na iyon. Sino namang matino na mag
yayaya sa akin 'di ba? Isa pa alam nila na si Terrence yung gusto ko, iisipin ni

la kapag niyaya nila ako eh irereject ko sila. Si Ran naman tiyak si Tjay ang ya
yayain nun. Si Terrence lang ang pag-asa ko talaga. Pero ang chances na yayain n
iya ako eh one in a million.
"Malabo yun. Sino namang---"
Biglang nagring sabay vibrate yung phone ko kaya nagulat ako. Sabay pa kami ni T
jay na muntik nang tumaob sa inuupuan namin. Naka-todo pala yung tunog ng phone
ko.
"Grabe naman yang phone na yan! Bingi ka ba??"
Tinignan ko naman kung sino yung tumatawag. Nung makita ko yung pangalan ni Terr
ence, bigla ko na lang inabot kay Tjay yung phone. Ano ba yan kanina lang iniisi
p ko yung Prom at si Terrence, bigla na lang tumunog yung phone ko.
Nakita naman ni Tjay kung sino yung tumatawag.
"Si Kuya, bakit ayaw mong sagutin???" inaabot niya sa akin yung phone ko kaya la
ng ayaw kong kunin.
"Ikaw na!"
"Ang arte naman nito hindi ka naman niya kakainin!"
Sasagutin na sana niya kaya lang tumigil na sa pag-ring. Nag miss call na.
"Bakit ba ayaw mong sagutin?"
"Eh ano namang isasagot ko sa kanya?"
"Hello??" sabi ni Tjay na naiinis na sa akin, "Trust me wala lang kay Kuya yung
nangyari nung party. Kilala mo naman yun eh. Hindi naman siya katulad ni Arwyn n
a sobrang energetic masyado."
Grabe ang bilis ng tibok ng puso ko nun. Sa kaba na rin siguro. Bakit kaya siya
tumatawag?
"Eh h-hindi naman yun eh. Baka kasi alam mo na.. yung sa Prom.."
"Anong meron sa prom??" tinaasan niya ako ng kilay niya, "Iniisip mo baka yayain
ka niya? Ilusyon na naman yan hindi ka yayayain nun!"
Napataas din yung kilay ko pero pabiro lang.
"Ano namang ibig sabihin mo na hindi ako yayayain ng Kuya mo Maria Teresa Jayne?
??"
Sumandal siya ng maayos. Kinuha niya yung backpack niya at may inaayos siya sa l
oob.
"Hindi ka niya yayayain sa Prom. Hindi mo ba narinig kanina, Sadie Hawkins yung
dance."
Napanganga na lang ako sa kanya. Ano daw???
"Sadie what now?"
"Ano ba naman yan Shaylie!" nag-lean siya sa table kaya malapit na yung mukha ni
ya sa mukha ko, "Hindi magyayaya ang guys sa girls..."

"It's the other way around." ehem.... WHAT???

***37***
Parang gustong mabingi ng dalawang tenga ko. Hindi ko kilala kung sino man si Sa
die Hawkins pero ngayon pa lang sinisisi ko na siya dahil style niya ang gagamit
in para sa prom. I mean, sino namang matino na magkakaroon ng idea na babae ang
mga magyayaya sa mga lalaki sa Prom??? At ako pa.. ako na si Shaylie... magyayay
a???
Kill me now.
Parang wala lang kay Tjay yung balita. Buti pa siya confident na si Ran na talag
a yung yayayain niya. At sigurado ko naman na papayag si Ran. Obvious naman na t
alagang gusto niya si Tjay. Pero ako kaya ko bang yayain si Terrence? Hindi yata
. Nakakahiya naman yun. Kung kailan nakakarecover na ako doon sa Christmas Party
incident, eto na naman tayo.
Katulad ko meron ding mga babae na ayaw yung idea ng Sadie Hawkins. Yung iba sab
i nila mas prefer daw nila yung traditional dahil nakakahiya daw talaga magyaya
ng lalaki. Yung iba naman sinasabi na hindi daw sila magyayaya dahil hindi mo na
man daw kailangan ng date para maging masaya ka sa prom, which is sa view ko eh
tama. Pero sabi nga ni Tjay, mas okay nga daw kung may company ka sa gabi na iyo
n.
The next day after kong malaman yung balita, tumabi sa akin si Arwyn nung last p
eriod nung umaga. Nakangiti pa ang loko. Alam kong nagpapapansin lang siya. Sigu
ro iniisip niya na baka yayain ko siya doon sa dance.
"Busy ka?" tinanong niya ako.
Hindi naman ako lumingon. Hindi rin naman ako busy eh. Kunwari nagsusulat lang a
ko ng kung ano pero sa totoo lang ayaw kong lang seryosohin si Arwyn. Kahit na g

wapo si Arwyn, iba kasi yung dating niya. Masyadong presko eh.
"Oo eh. Bakit ba?"
"Nabalitaan mo na ba?"
"Ang alin?"
"Yung sa prom. 'Di ba Sadie Hawkin's yung---"
Hindi ko naman siya pinatapos. Ang mean ko nga eh but who cares???
"Ahh yung prom. Oo naman syempre nabalitaan ko na. Sino ba namang hindi eh pinag
-uusapan na sa buong school." binaba ko yung ballpen ko saglit at tumingin ako s
a kanya,"Pupunta siguro ako pero walang date. O kaya hindi na lang ako pupunta..
." tinignan ko uli yung notebook ko, "Tama hindi na lang ako pupunta."
Sabi ko lang yun. Syempre pupunta pa rin ako ng prom. May date man o wala. Nakit
a ko na nag-iba yung expression ng mukha ni Arwyn.
"T-teka bakit ka naman di a-attend? 'Di mo ba alam na mahalagang experience ang
prom sa high school??"
"Eh 'di nawalan ako ng isa sa pinakamahalagang experience sa high school."
Nung sinabi ko yun kay Arwyn, nakita ko na dumadaan si Terrence. May sumusunod s
a kanya na babae na hindi niya siguro alam na nandun, tapos huminto lang siya nu
ng tinawag siya. Sinusundan ko naman sila ng tingin kahit nasa labas sila. Dahil
nga nandun kami sa loob ng classroom, hindi ko marinig yung pinag-uusapan nila.
Pero malamang niyayaya siya nung babae sa prom..
Sana huwag siyang pumayag...
Kung titignan mo si Terrence, madalas seryoso ang mukha. Hindi masyadong nagbaba
go ang expression kaya minsan hindi mo alam kung anong sinasabi niya kung ibabas
e mo sa mukha lang niya. Ngayon naman hindi ko alam kung ano yung sinasabi niya
doon sa babae...
Umoo kaya siya??? Paano kung oo, e 'di wala nang chance na yayain ko siya?? Saba
gay 'di ko naman siya talaga mayaya...
Wait lang.. tumatango siya. Hindi kaya umoo na siya??? Ano ba yan... Terrence 'w
ag naman...
"Gusto mo siyang yayain no?"
Muntik na akong nahulog sa kinauupuan ko. Nalimutan ko na si Arwyn eh nandun pa
pala sa upuan sa tabi ko. Napakunut-noo ako at dumiretso ako ng upo at kunwari e
h niyuko ko yung sarili ko doon sa notebook na sinusulat ko.
"Hindi no.." nag-deny pa.
"Ano ka ba, halata naman na tinatanggi mo pa. Saka alam naman na ng buong school
na gusto mo siya kaya wala nang point na itago mo pa." siniko niya ako, "Bakit
hindi mo subukan?"
"Ano ka! Ayaw ko nga! Nakakahiya yun no!"
"Walang nakakahiya doon. Isa pa lahat naman ng babae ganun ang gagawin so isipin
mo na lang trend yun. At si Terrence ang pinag-uusapan, I don't think he'll mak

e such a big deal out of it kung yayain mo siya. If he's that kind of guy, dapat
pinagyabang na niya yung nangyari nung party."
Sa totoo lang, parang yan na ang pinakagolden words ni Arwyn. Pinakamatino sa la
hat ng narinig ko. Kapag nagseryoso pala siya may sense din siya kausap.
Nginitian ko na lang siya. Tumayo naman siya at nagpaalam dahil kakain pa daw si
ya. Kakalunch break lang namin nun kaya lang hindi ako makalabas dahil nga nandu
n pa si Terrence.
Gutom na gutom na ako nun. Isa pa sa pinakamasaklap na nangyari eh tumambay yung
mga 4th year kasama si Terrence doon sa bench sa tapat ng room namin. E di lalo
ng hindi tuloy ako makalabas.
Mag 12:30 na nun nandoon pa rin ako. Saglit lang nakita ko si Ran na sumisilip-s
ilip sa bintana namin. Kumaway naman siya nung nakita niya ako at nag-sign na lu
mabas ako. Pero syempre ako naman dahil ayaw kong lumabas, ako ang nag-sign na s
iya ang pumasok sa loob.
Pumasok naman siya. Seryosong-seryoso si Ran na parang naiinis sa akin.
"Hoy ano ka ba! Kanina pa kita hinihintay lumabas sa gate ang tagal-tagal mo. Ak
ala ko kung saan ka na nagsuot. May balak ka bang mag-lunch??"
Ayos na ayos na yung gamit ko sa bag. Cleared na rin yung desk ko. Ngumuso naman
ako doon sa mga 4th year na nasa labas.
"Hindi kasi ako makalabas. Tignan mo yun..."
Lumingon si Ran doon sa mga 4th year.
"Anong problema? Kakainin ka ba nila?"
Hinampas ko nga siya. Nakakainis eh, ang ewan masyado.
"Ano ka ba! Nahihiya akong lumabas! Nandun si Terrence oh! Tapos may mga 4th yea
r pa. Tingin mo naman dadaan ako sa harap nila???"
Lalong naiinis si Ran sa akin pero ngayon naman eh may halong biro.
"Oh for the Love of God! Shay, 68 years na yung nakalipas doon sa nangyari sa pa
rty. Limot na yun ng mga tao. 84 years old na si Terrence. May alzheimer's disea
se na siya.. so trust me.. wala nang trace yun sa utak niya."
Kinamot ko naman yung ulo ko. Nag-aalangan pa rin ako.
"Eh paano kung asarin nila ako?"
"At most tatawanan ka. Hindi ka naman mamamatay 'di ba?"
Nakatayo na si Ran nun kaya ang ginawa ko eh tumayo rin ako. Humawak ako sa polo
niya sa likod at nagtago ako.
"Ganito na lang tayo para hindi nila ako makita." sabay tinutulak-tulak ko siya.
"Paano mo naman siya yayayain kung hanggang ngayon nahihiya ka pa rin sa kanya?"
Speaking of yayayaan...
Hinarap kong bigla si Ran sa akin. Ang hirap nga kasi ang bigat niya saka ang ta

ngkad niya. Straight na straight pa kung tumayo.

"Niyaya ka na ni Tjay?!?"
Nahalata ko na namula yung mukha ni Ran tapos bumalik na naman yung parang bata
na expression niya.
"Opo. Kaninang umaga pa."
"Aaaahhh!" sumigaw ako pero hindi masyadong malakas.
I can't believe it. Talagang niyaya ni Tjay si Ran.
"T-teka.. paano ka niya tinanong? Paanong pagkakasabi?"
Dahil mukhang hahaba pa ng kaunti yung usapan, naupo si Ran doon sa ibabaw ng de
sk, hindi sa upuan.
"Actually, she wasn't asking, she was telling." then tumingin siya sa kisame,"Na
gkasalubong lang kami sa hallway kanina. Eh kasama ko yung ibang mga 4th year. L
umagpas na kami sabay sumigaw na lang siya, 'Hoy Yu! Ikaw ang date ko sa Prom.'
Ayun, tapos tumakbo na siya."
Awww... kahit kailan talaga kengkoy si Tjay. Pero at least ang cute sana ng scen
e na yun kung nandun ako.
"Ang cute naman nun. Sayang hindi ko nakita." umiling-iling naman ako.
"Pero may problema ako eh.."
Napansin ko yung itsura ni Ran. This time, parang may semester exam na paparatin
g tapos hindi siya nag-review type of expression.
"Anong klaseng problema???"
Huminga siya ng malalim. Nilagay niya yung kamay niya sa bulsa niya.
"Remember before nung Christmas narinig mo ko na nakikipag-away ako kay Mommy da
hil hindi siya makakauwi sa graduation ko?"
Tumango na lang ako.
"Well yun, hindi talaga siya makakauwi kasi sa March may scheduled court date ya
ta sila. Pero sabi niya babawi daw siya sa akin. Uuwi siya sometime this Februar
y para bisitahin na ako, at syempre alam niya due ni Tita sa panganganak ng Febr
uary."
Oo nga pala. Muntik ko nang makalimutan. Late February ang ika-9th month ng pagb
ubuntis ng Mama ko.
"So sana..." nagisip-isip siya tapos tumingin siya sa akin ng diretso, "Ipapakil
ala ko si Tjay sa kanya."
"ANO???"
No.
Freaking.
Way.
That shocked me. Don't get me wrong, mahal ko si Tita. Pero anything that concer

ns Ran, seryoso siya. Ngayon unang girl na ipapakilala ni Ran? Now it's a biggy.
Playboy nga si Ran dati. Pero kahit isa sa mga ex niya, wala siyang pinakilala.
So this time... Tjay's a big deal.
"Naririnig mo ba yung sinasabi mo? Come on Ran. Napaka-perfectionist ng Mommy mo
. Baka kung anong sabihin nun kay Tjay. Saka mataas ang expectations niya. Ngayo
n lang kayo magkikita uli tapos bibiglain mo na may ipapakilala kang babae???"
"I know. Pero tutulungan mo naman ako 'di ba? Tjay's really special to me. I cou
ldn't care less kay Mommy. Basta gusto kong makilala niya siya. I know Tjay can
pull this off."humawak siya sa kamay ko, "Will you help me? I-guide mo lang si T
jay about my Mom, and siguro magiging okay lang ang lahat."
"Ewan ko Ran. Parang si Hitler yung nanay mo eh.."
"Please??"
"Yung effect pa niya minsan parang si Jason ng Friday the 13th..."
"Pretty please?" tapos pinikit-pikit ni Ran yung maya niya.
Hinampas ko siya ng sobrang lakas. Kung makikita mo lang yung itsura niya, mukha
talaga siyang bading.
"Fine fine! Basta huwag mong uulitin yang pretty please na yan. Kinikilabutan ak
o!"
"That's my girl!" sabay akbay naman niya sa akin.
Papalabas na kami ng classroom nun. Kaya lang naalala ko na nandun pa pala si Te
rrence kaya nung muntik na kaming makalabas, umatras ako bigla.
"Shay ano ba... makinig ka nga." humarap siya sa akin, "Alam ko deep deep down g
usto mong yayain si Terrence. I know kaya mo naman eh." ngumiti siya sa akin, "S
ay what, dahil tutulungan mo ako kay Tjay, tutulungan naman kita ngayon para eve
n tayo. I'll help you out. Sasamahan kita."
"Pero ang daming 4th year doon.."
"I know all of them. Isa pa, kailangan mag-rub ng confidence ni Tjay sa iyo.. ku
lang ka kasi eh.."
"Okay.. okay.. hinga lang ng malalim.."
Lalabas na sana ako. Hindi ko mapaniwalaang yayayain ko si Terrence.
Nung malapit na ako sa pinto, tumalikod uli ako kaya tumama ako sa dibdib ni Ran
. kaya lang hinarap niya ako uli at tinutulak-tulak niya ako.
"Go ahead.. kaya mo yan..."
"Eh kanina lang may kausap siya na babae. Baka may date na siya.."
"Wala pa. Kausap ko siya kanina. 3 na nagyaya sa kanya, lahat hindi siya umoo. B
aka ikaw lang hinihintay niya.."
Alam kong dederetso na ako. Malapit na talaga akong makalabas sa pintuan nun. Na
ririnig ko na silang mag-usap. Pero hindi ko pa rin talaga makuhang lumabas.

Nagtatawanan sila doon. Yung isa sinabi niya na okay daw yung idea nung Prom nga
yon para maiba naman. Yung isa sinabi niya may date na siya. Sumilip naman ako.
Si Ran nasa likod ko. Nakita ko si Terrence na nanahimik at yung sketch pad niya
eh nasa lap niya.
Ginulo naman nung isang lalaki yung buhok niya sabay umakbay sa kanya. Tinignan
lang siya ni Terrence pero binalik din niya yung attention niya doon sa dinadraw
ing niya.
"Ikaw Terrence, bro, sinong date mo sa Prom?" tanong nung isa na 'di ko kilala.
"Wala." sagot niya ng hindi man lang tumitingin.
"Wala? Bakit naman wala? Kanina lang may nagyayaya sa iyo ah. Bakit hindi ka pa
umoo?"
"Ayoko nga. Ano bang pakialam mo?"
Haay ang sungit naman talaga. Kung ganyan lang din naman mga sagot niya, paano k
o pa siya mayayaya?
"Baka naman may hinihintay!" inasar siya nung isa, "Uy sino yan bro?"
Sumabat naman yung isa uli na nakaakbay sa kanya.
"Baka hinihintay niya yung babae na sumigaw nung Party." tumatawa-tawa pa siya n
un,"Yung madalas sa simbahan na pinsan ni Ran."
"Shaylie Jimenez? 'Di ba third year yun?"
Bumilis yung tibok ng puso ko. Ano ba yan, ako ba talaga yung pinag-uusapan nila
?
"Bakit ko naman siya hihintayin?"
"Asus! Kaya panay ang hindi mo sa mga babae, kasi hinihintay mo siya na yayain k
a!"hinigpitan ng lalaki yung pagkakaakbay niya, "Malabo yun, conservative eh!"
Tawa ng tawa yung isa. Hindi ko alam kung maiinsulto ba ako o ano.
"Pero okay lang yan bro. Kung crush mo naman kaya naiintindihan namin na maghint
ay ka."
This time ewan ko kung anong nangyari. Sinara na lang bigla ni Terrence yung ske
tch pad niya.
"Hindi ko siya hiinhintay, at wala akong balak hintayin siya." sobrang seryoso n
a niya, "I don't have a crush on her. I don't like her at all. So it's completel
y impossible na mahalin ko siya."
Pakiramdam ko lumalabo na yung mata ko. Kahit anong gawin ko naiiyak talaga ako.
Hindi ko alam kung bakit ko siya iiyakan. Hindi tama.
"I only see her for what she is..."

"That she's my sister's bestfriend. Nothing else."

***38***
Nasaktan ako sa sinabi ni Terrence. Hindi ko maiwasang hindi masaktan. Kahit ano
ng pigil ko para hindi ako umiyak, tumulo na lang talaga yung luha ko. Si Ran nu
n eh pilit akong niyayayakap, pero tinulak ko lang siya at lumabas ako sa classr
oom namin.
Tumayo lang ako doon sa harapan ni Terrence at sa harapan ng lahat. Alam kong n
agulat sila na nakita nila ako doon. Pero hinding-hindi talaga mapapantayan yung
expression ng mukha ni Terrence.
Pinupunasan ko yung luha ko nun. Hindi ko alam kung anong ginagagawa ko at tumat
ayo ako sa harapan niya. Wala na siguro ako sa sarili ko dahil bigla na lang lum
abas sa bibig ko na...
"H-hindi k-ko n-naman hiniling na m-mahalin mo ko 'di ba?" nagtuluy-tuloy na yun
g luha ko,"Bestfriend lang naman ako ni Tjay, sino ba ako para gustuhin ka?"
Hindi siya nagsalita. Nakatayo lang siya doon at tinitignan ako. Pinunasan ko na
ng tuluyan yung mga pisngi ko. Hindi ako iiyak.
"Teka nga, bakit ba ako nagbo-bother na sabihin sa iyo? Wala ka namang pakialam
sa mga tao. Doon ka naman magaling 'di ba?"
Pagkatapos kong sinabi yun eh tumakbo na ako. Hindi na ako tumingin sa kanya. Pa
rang pakiramdam ko ang bigat-bigatng dibdib ko. Hindi ko alam kung anong nangy
ayari, pero nasasaktan ako.
Saglit lang din eh nasa tabi ko na si Ran. Bilang pinsan ko, pilit niya akong i
naalalayan pero lagi ko lang siyang tinutulak. Ayaw kong umiyak, pero tuwing yay
akapin ako ni Ran hindi ko mapigilan.
Kahit si Ran tinakbuhan ko nung araw na iyon. Hindi ako kumain, at hindi rin ako
pumasok sa mga klase ko nung hapon. Bumalik lang ako nung third period na ng af
ternoon classes. Kagaya nga ng inaasahan, sinubukan kong gawing normal pa rin an
g lahat. Tumayo lang ako sa classroom nun na parang walang nangyari. Ang hirap

pala magpanggap, parang pakiramdam mo hindi ka na makahinga.

Nag-aalala si Tjay. Ganun din si Ran.
Sinubukan kong idaan sa ngiti ang lahat. Gusto kong ipakita sa kanila na masaya
ako. Na-hindi ako apektado sa nangyari.
"Uhh.. Tjay hindi na siguro ako pupunta sa Prom. Kasi hindi naman ako mahilig su
mayaw eh." sabi ko sa kanya ng hindi man lang tumitingin.
Bigla na lang akong niyakap ni Tjay. Wala siyang sinabi sa akin na kahit ano, pe
ro sinandal ko na lang yung ulo ko sa kanya.
Wala na akong magawa. Nung niyakap ako ni Tjay, umiyak na lang ako ng umiyak.
***
Hours, days, and weeks already passed. Pero wala pa ring nagbabago simula nung a
raw na iyon. Bumalik ako sa usual spirited self ko sa harap ng ibang tao, pero d
eep inside umiiyak ako.
Mahal ko si Terrence, hindi ko na ipagkakaila yun. Pero hindi ko lang matanggap
na alam kong alam niyang may gusto ako sa kanya, pero nakaya pa rin niyang sabih
in yun. Doon ko napatunayan na wala siyang pakialam kung anong nararamdaman ko,
at imposible para sa aming dalawa.
So much for me para umasa.
It's February already. Bukas na yung Prom, pero lagi ko pa ring sinasabi kay Tja
y at Ran na hindi ako pupunta. Parang nawala na yung focus ko doon sa idea. Kun
g saan man alam ko na nandun si Terrence, ayaw kong nandun ako. Tuwing nakikita
ko siya sa hallway, umiiwas ako. Kapag nakikita ko siyang nasa loob ng cafeteria
, hindi ako pumapasok.
Gusto ko siyang kalimutan. Ayaw ko nang magpatuloy ng ganito. Kung bestfriend la
ng ni Tjay ang tingin niya sa akin, it's fair enough to see him as my bestfriend
's brother. Nothing else.
Isa lang talaga ang tanging inaasahan ko ngayong February. Ika-9th month na ng p
agbubuntis ng Mama ko. This late February inaasahan namin na anytime manganganak
na siya. At least meron akong isang bagay na iniisip. Siguro excuse na rin yun,
to set my mind off Terrence.
"Hindi ka na ba talaga pupunta ng Prom?" tinanong ako ni Tjay a day before ng Pr
om.
Nainis na ako nun. Paulit-ulit na lang yung tanong niya. Napapagod na akong ulit
-ulitin din yung sagot ko.
"Tjay ilang beses ko nang sinabi sa iyo na hindi ako pupunta! Ilang beses ko ban
g uulitin sa iyo yun? Huwag mo na akong pilitin pwede ba???"
Bigla na lang tumayo si Tjay mula sa pagkakaupo sa tabi ko. Tinignan niya ako ng
galit na galit na siya. Siguro dahil sa sinabi ko, pero punong-puno na ako. Lah
at na lang ng bagay kailangan nakaikot sa akin, nakakapagod na.
"Ang hirap kasi sa iyo mapagpanggap ka! Alam mo yun Shay? Mapagpanggap ka!" ang
lakas ng boses ni Tjay nun, "Pinipilit mong ipakita sa lahat na wala lang sa iyo
yung mga nangyari kahit na alam naman naming nasasaktan ka! Bakit mahirap bang
tumanggap ng dumadamay sa iyo? Feeling mo kinakaawaan ka?" huminto siya saglit a

t binagsak niya ng malakas yung kamay niya doon sa desk, "Tell you what, nakakaa
wa ka nga. Sa inaarte mo ngayon lalo lang akong naaawa sa iyo. Sino bang nilolok
o mo? Ako? Kami??" tinuro niya yung sarili niya, "Hindi naman kami 'di ba? Yung
sarili mo!"
Umikot-ikot siya doon sa classroom. Yung ibang papasok na sana, bigla na lang si
lang lumabas.
Ewan ko ba, pero lahat ng mga bagay na nasa dibdib ko, parang gusto ko nang ilab
as.
"Sinabi ko bang kaawaan mo ko? Kailangan ko ba yung awa mo? Hindi naman 'di ba?
At huwag mong sabihin sa akin na alam mo yung nararamdaman ko dahil wala kang al
am!"
Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko. This time, mahinahon na siya. Nagu
lat ako sa sudden change ng mukha niya.
"S-shay.." lumapit siya sa akin, "Huwag ka namang ganyan. Hindi ko naiintindihan
eh. Malay mo... malay mo sinabi lang ni Kuya yun dahil.. ewan ko.. may reason s
ya? Hindi naman niya masasabi yun ng ganun-ganon na lang. Kilala mo naman si Kuy
a 'di ba? Hindi siya ganung tao. Kaya sana huwag ka namang ganyan."
Lalo lang akong nagalit nun sa sinabi niya.
"Hindi nga ako sigurado kung kilala ko siya eh!" inalis ko yung kamay niya sa ba
likat ko,"Kung kakampihan mo yung Kuya mo, magsama kayo! You and your brother ha
ve a good life!"
Palabas na ako ng classroom nun. Ayaw ko nang balikan si Tjay. Wala na rin akong
pakialam sa mga taong nakatingin. Ayaw ko na..
"Shay..."
Napahinto ako nung tinawag niya ako. Lumingon lang ako sa kanya. Nakatayo pa rin
siya doon kung saan ko siya iniwan.
"Gusto mong ipakita sa lahat na hindi ka apektado sa mga nangyari? Sa ginagawa m
o ngayon, sa hindi mo pagpunta sa prom, pinapakita mo lang sa lahat na apektado
ka. Na hindi mo kayang harapin yung nangyari. I know you hate my brother right n
ow. Why let the person you hate ruin special events in your life? That's the mo
st pathetic story I've ever heard."
Lumakad siya nun papunta rin sa pinto. Palabas na rin siya. Pero huminto siya nu
ng katapat na niya ako.
"And dang sure we'll have a good life."
Nung lumabas si Tjay, nakatayo lang si Ran doon at may hawak na notebook. Dadalh
in niya sana yung homework ko na naiwan ko kanina nung kasama ko siya pero naki
ta niya yung nangyari. Hindi niya alam kung sinong pupuntahan niya. Si Tjay ba a
ko.
Nalilito na siya siguro nun. Finally tinignan ko siya at nginitian ko na lang ka
hit mahirap.
"Sige sundan mo na siya."
Alam kong nadadala lang ako ng galit, inis, at sakit na nararamdaman ko kaya nas
abi ko lahat kay Tjay yun. In the end, siya na naman ang tama at ko pa rin yung

talo. That time na-realize ko, I'm losing Terrence and now my bestfriend. Kontin
g time na lang makakapagsabi at yung hating attention ni Ran sa akin mawawala na
lang bigla.
I've never felt so left out than what I felt that time. Parang pakiramdam ko wal
a akong matakbuhan. Usually si Tjay ang kinakausap ko kapag may problema ako, pe
ro ngayon wala siya para damayan ako.
Umuwi ako mag-isa. Hindi ko alam kung iiyak ba ako o ano. Si Mama ang sumalubong
sa akin sa pinto. Kakapasok ko pa lang, umakbay na siya sa akin si Mama. Tinign
an ko lang siya. Gusto kong lumayo sa kanya dahil buntis siya atmay problema ako
, hindi ko naman gustong paghaluin yung dalawang yun.
"Tara nga dito at ano ba yang problema mo???"
Iniupo niya ako sa couch namin. Hindi pa rin ako makapagsalita. Naamoy ko na may
nilulutong pagkain doon sa kusina. Itatanong ko na sana at baka masunog yung gi
nagawa niya, kaya lang nasagot na yung tanong ko nung may lumabas na.
"Sinong may problema???"
Nanlaki siguro yung mata ko. Nakatayo doon at may may suot na apron eh si...
"Tita Marie?!? Kailan ka pa dumating?"
***
The night of the Prom already arrived. Inexplain ni Ran sa akin na hindi galit s
i Tjay. Hindi lang daw niya ako kinausap nung past night dahil gusto niyang magi
sip-isip din ako sa sarili ko. Siguro nga naguguluhan lang din ako. Pero tignan
mo nga naman, I bought a really really simple dress at the very last minute, at
papunta na ako sa prom. Sabi ni Ran, he doesn't mind having two dates. Pero sabi
ko hindi na ako sisingit sa kanila. Gusto ko lang pumunta.
Well, hindi naman ako makakapunta kung wala akong dress. Thanks to Tita Marie.
Syempre naglakad na lang kami ni Ran nun papuntang bahay nila Tjay. Dahil magkas
abay kami na umalis, akala nila Mama at ni Tita na kami yung magka-date. Sinabi
ni Ran na may ipapakilala siya sa Mommy niya, pero hindi pa alam ni Tita Marie n
a babae pala.
Nakarating naman kami kaagad sa bahay nila Tjay dahil malapit lang naman. Usapan
lang namin pupunta ako, pero hindi ako pumasok sa loob. I wonder kung nasa loob
pa si Terrence. Pero ano bang pakialam ko, dapat hindi ko sirain yung gabi for
thinking of such a thing?
Lumabas si Tjay wearing a really gorgeous lime green gown. Compared to how I loo
k, walang-wala ako. Pero that time it's not a matter of look, kasi makita ko lan
g yung bestfriend ko na sinasalubong ng pinsan ko eh isa sa pinakamagandang scen
e na nakita ko buong buhay ko.
Nakita naman niya ako kaagad. Lumapit na siya sa akin at nangtinginan lang kamin
g dalawa. Next thing na nalaman na lang namin, nagyakapan na kaming mag-bestfrie
nd at panay ang sorry namin isa isa't isa. Iiyak na sana kami parehas kaya lang
sinabi ko huwag naman niyang sirain yung make-up niya.
Umalis kaming tatlo doon ng wala si Terrence. I didn't ask about him. Hindi rin
naman minention ni Tjay yung Kuya niya. I guess she's trying her best not to rui
n the night for me. And I value that. A WHOLE LOT.

Syempre si Ran being a gentleman, sinabayan kaming dalawang babae. Hindi naman p
ala masama ito as I thought it would be. Date or no date siguro maeenjoy ko nama
n.
I've never been to any dances at all. Well except siguro yung sa mga debut or we
dding receptions and such... but that doesn't count. Ito talaga yung first ever
dance na pinuntahan ko. Nung makita ko na maraming tao na nakagown, nakamake-up,
tuxedo's, polo's... it was overwhelming. Parang may malaking event sa school na
min. Like the President came and we're all there for a welcome party.
Syempre nagsimula rin naman yung dance and such. With the usual prayer sa simula
, speeches and cotillion, it's great really. Sinubukan nila Tjay at Ran na hindi
ako maleft out, since ako eh walang date, pero okay lang naman dahil marami rin
akong classmates na guys and gals na walang dates. So ayun sama-sama kaming lah
at.
You don't need a date after all!! May mga guys din na nagsayaw sa akin. Mga clas
smates ko. Si Ran at si Tjay ilang beses nang sumayaw.
Isa sa mga guys nun na walang dates eh si Arwyn. major shocker, but yeah.
"Arwyn, san date mo?" tinanong ko siya casually pero alam kong wala kasi wala na
man siyang kasama na dumating.
"Wala akong date no." sabi niya pero pangiti-ngiti lang.
"Teka bakit wala? Imposible naman yun. Ikaw pa mawawalan?"
Ang cute din ni Arwyn nun. Nung napalapit nga ako sa kanya, ang bango-bango niya
.
"May nagyaya sa akin na girls, pero hindi na ako umoo." tapos tumingin siya sa a
kin, "Hindi ko naman maeenjoy kung hindi ko naman kilala mga dates ko 'di ba?"
That's the deal with Arwyn. Siguro nga conceited guy siya madalas. He's cute and
popular. Yun din yung reason siguro na yung girls na nagyayaya sa kanya kadalas
an hindi niya kilala. At yung girls na gusto niyang makasama, yun naman yung hin
di nagmomove sa kanya kasi kilala nga siya bilang siya.
As friends, it's really nice talking to Arwyn. Parang siya na nga yung lumalabas
na date ko nun. But anyway, it's better than nothing.
"Gutom ka ba? Kukuha kita ng pagkain." sabi niya sa akin at tumayo siya sa upuan
na katabi ko.
"Sure. Kuha mo ko ng coke, a hotdog sandwich, cake, saka yung lasagna nila." paa
lis na sana siya nun kaya lang nagpahabol pa ako, "Oh and an ice cream."
Tinignan niya ako ng nakakaloko as if sinasabi niyang ang takaw ko naman. Ngini
sian ko lang siya.
"Thank you Arwyn!"
Umalis na si Arwyn nun at kumuha na yata ng pagkain. Ako naman eh naupo pa rin d
oon. Disco na yung tugtog. Hindi katulad kanina na slow, medyo kumonti yung tao
sa dance floor pero marami-rami pa rin.
Bumalik na si Ran at si Tjay doon sa side namin at pawis na pawis na sila pareha
s. Natutuwa nga ako sa kanila eh. Paano ba naman enjoy na enjoy sila parehas.

Nung nakatingin si Ran sa kabilang side dahil may kausap siya na ibang 4th years
, may binulong naman si Tjay sa akin.
"Shay..." sabi niya tapos nilapit niya yung bibig niya sa tenga ko para marinig
ko siya,"Sasagutin ko na si Ran."
Napalayo ako ng de-oras. As in na shock ako.
"Oh my God. Hindi nga???"
Hindi ko aakalain yun. Sasagutin ni Tjay si Ran sa prom night. Ain't Ran the luc
kiest guy???
"Pinag-isipan ko naman na eh. Mabait naman siya sa akin eh. I don't see the reas
on why I won't."
"Go for it sistah!" tapos tinapik ko siya sa braso niya.
Napansin naman ako ni Ran kaya tinaas niya yung kilay niya. Si Tjay tumingin na
rin sa akin. Thinking this is a really private moment for them, naisip ko na um
alis na muna at sundan ko na lang si Arwyn sa pagkuha nung pagkain.
Nagpaalam ako a kanila parehas. Lumingon si Tjay at nagthumbs up na lang ako sa
kanya. Ako naman, naglakad na ako papunta doon sa direction nung pagkain. Nakati
ngin pa ako sa paa ko nun dahil masakit na sa heels.
Kakalakad ko nun, no matter how many times na iwasan mo yung isang tao, you can'
t help bumping into them. Parang kapag lalo mong iniiwasan, lalo kayong magkikit
a.
And that time I bumped into Terrence. With some girl.
It was really awkward kasi pare-parehas kaming huminto. Nakahawak yung babae sa
kanya na hindi ko kilala kung sino. Tumingin lang siya sa akin, at ako naman eh
nakatayo lang na parang ewan.
The first person who broke the ice was the girl.
"Shay right?" sabi niya na nakatodo ngiti pa sa akin, "I remember you sa Christm
as Party eh. 'Di ba ikaw yung nakipagsigawan na may gusto kay Terrence?"
I don't think kailangan pa niya akong i-remind nun.
Hindi ako nag-react. Pero yung babae, dire-diretso lang siya.
"Well akala ko yayayain mo si Terrence sa Prom knowing that. But oh well, I see
hindi naman pala." tinignan niya ako uli, then si Terrence, "Or maybe niyaya mo
siya but you got turned down?"
This time, nagalit yata si Terrence.
"Will you shut up Lianne?" na-shock yung babae sa kanya, "It's none of your busi
ness. Pwede ba pumunta ka na lang muna doon sa table natin. Susundan na lang kit
a. I need to talk to her." then saglit nag-glance siya sa akin.
Umalis naman yung babae sa gilid ni Terrence. Ako naman hindi ako makagalaw. Kak
ausapin niya ako? Tungkol saan? Tungkol doon sa nangyari? He felt bad? WHAT???
A minute or two na nakaalis na yung babae, wala pa ring nagsasalita sa amin. Nag
titinginan lang kami na parang walang nangyayari.

Then finally I couldn't take it anymore, I smiled at him.

"Nice tux. Bagay pala sa iyo eh." sabay tap ko sa balikat niya, "Naeenjoy mo ba?
Ang saya pala no?" tumingin-tingin kako sa gilid ko, "Anyway, kailangan ko muna
ng sundan si Arwyn. Nanguha kasi siyang pagkain. Marami yun so baka hindi niya m
abuhat lahat. Sige ha."
Dadaanan na sana ako sa gilid niya. Kaya lang 'di ko inaasahan na hahawakan niya
ako sa braso ko. Napahinto tuloy ako.
"I'm sorry."
Alam ko galit ako sa kanya. I kept telling myself galit ako sa kanya. But at tha
t moment, ewan ko kung bakit, but my heart totally melt when I heard those two w
ords came from him.
"The fact that I don't like you, that I don't have a crush on you at all was a t
otal bull. Pero yung sinabi ko na imposible kitang mahalin... it's true." sabi n
iya sa akin ng mahinahon.
Saka lang ako humarap sa kanya. For the first time that night, tinignan ko si Te
rrence ng may halong inis at pagtataka.
"Terrence nalilito na ko." yun na lang ang nasabi ko sa kanya.
"Matagal ko nang gustong sabihin sa iyo, but I can't. It's just that---" natigil
an siya saglit nun,"Shay I'm..."
Hindi natuloy yung sinasabi niya. Nag-ring na lang bigla yung phone ko. Among al
l the time na pwedeng mag-ring ng phone ko, bakit nung mga oras pa na yun.
Tinignan niya lang ako, but he finally calmed down. I did too. Tapos sinagot ko
yung phone ko. Si Terrence nakatayo lang doon sa harapan ko at pinapanood ako
habang may kinakauap ako sa phone.
"Shay..." narinig ko yung boses ni Tita Marie sa line, "Pumunta ka na kaagad dit
o. Your Mom's having pains."
"Ano po???" ninerbiyos akong bigla nun, "Nasa hospital na po kayo? Uhmm.. uhh..
sige po pupunta na ako diyan."
Binaba ko na yung phone ko nun. Tinignan ko si Terrence na parang puzzled yung m
ukha. He looks kinda' pale, pero dahil siguro yun sa kaba niya rin nung kausap n
iya ako.
"Ano daw nangyari?"
"Si Mama. She's having pains daw." tinapik ko uli siya sa braso niya, "Anyway, k
ailangan ko na umalis. I'm so sorry Terrence. Next time na lang tayo mag-usap. M
y Mom needs me. Pakisabi na lang kay ran na sumunod siya kaagad. Bye!"
Iniwan ko na siyang nakatayo doon. Tumakbo ako ng tumakbo. Medyo mahirap nga con
sidering naka-heels ako, pero wala na akong pakialam ngayon. Ngayon manganganak
yung Mama ko?
Kabadong-kabado ako. Hanggang sa nakasakay ako nun ang bilis ng tibok ng puso ko
. Between Terrence being so serious, and my mom probably giving birth... well I'
m totally helpless.

Mag-isa lang ako na dumating sa hospital. Nagtitinginan nga yung mga tao sa akin
eh. Siguro iniisip nila I'm one of those teenagers na naka-high. I'm wearing a
dress, kalat na siguro yung make up ko, I'm sweating, and nabali na yung heels k
o.
Nagpunta ako doon sa front desk para tanungin yung Mom ko. Then yun nga, binigya
n nila ako ng room number. I was thinking...
Oh well. I rushed there. Nasa third floor kasi yun. Hindi na ako makahinga. But
who cares? I couldn't think straight anyway.
Si Tita Marie kaagad yung nakita ko. Nasa labas siya ng room. Then nung sumilip
ako, nakita ko na si Papa eh nandun na sa tabi ni Mama.
Napaupo na lang ako sa sobrang hingal ko. Hindi na talaga ako makahinga sa tinak
bo ko.
"Ano pong nangyari??"
Hindi kaagad inexplain ni Tita Marie sa akin. Sabi niya magpahinga lang daw muna
ako saglit. Nung kalmado na ako, saka lang niya sinabi sa akin na false alarm l
ang daw pala. Hindi pa manganganak si Mama.
Pero nung nakita ko si Mama na nakahiga sa hospital bed, I thought she's sick so
mehow or may nangyari doon sa baby. Wala naman pala. Sinabi daw ng doctor na sin
ce anytime naman daw pwede nang manganak si Mama, dapat daw mag-stay na siya sa
hospital. At yun na nga siguro yung gagawin nila.
Sinabihan ako ni Papa na kumuha ng damit ni Mama sa bahay dahil nga doon na siya
mag-stay. Siya na daw ang bahalang magbantay muna at bumalik na ang ako kaagad
. Si Tita Marie naman dahil gabi naman na daw, ayaw niya akon umuwi mag-isa dahi
l delikado.
Sinamahan naman niya ako na bumaba ng hospital at pauwi na kami. Kaya lang nung
nandun na kami sa baba, nakita namin na may flashing lights na naman. Since hosp
ital yun, normal lang na may ambulansiya ng madalas.
But I was stoned as ice nung makita ko na naglalakad si Ran at inaalalayan si Tj
ay. Nag-smudge na yung make-up niya sa mukha niya. Her hair's messed up.
Nagulat si Ran nung nakita niya ako at yung Mommy niya. Pero ganun pa man, hindi
pa rin niya binitawan si Tjay.
Yung kaba ko kanina, three times as much na kung ikukumpara ko dito. I've never
seen Tjay cry like that.
"Anong.. anong nangyari?"
Unang pumasok sa isip ko, they rushed here dahil sinabi ni Terrence yung tungkol
kay Mama. But then I thought, walang reason para umiyak si Tjay ng ganun.
Walang makasagot sa akin. Then suddenly nakita ko na lang na bumabana yung mga t
ao na nasa ambulance, and I saw Terrence lying there.
Nakapikit na yung mga mata niya. May kung anu-anong mga bagay na naka-connect sa
body niya. Tumatakbo na yung mga tao, at pinasok siya sa loob.
Iyak pa rin ng iyak si Tjay. Hindi ako makapagsalita. It felt like I was in a bi
g shock, na parang hindi ako maka-recover.

I've seen Terrence in a hospital before. But that time, I knew it's different. H
indi na simple yung nangyari.
Niyakap ko ng mahigpit si Tjay. Hindi ko alam kung anong nangyayari.
"S-sshay..." sabi niya at iyak pa rin siya ng iyak, "S-si K-kuya S-shay. Si K-ku
ya..." yun lang ang nasabi niya at iyak pa rin siya ng iyak.
Lalo kong hinigpitan yung pagkakayakap ko sa kanya. Although I wasn't sure what'
s happening, I actually had the feeling.

I started to cry.

***39***
Nakiiyak ako nun kasama ni Tjay. Kahit hindi ko alam kung anong nangyayari, naiy
ak na lang ako ng naiyak. Nung makita ko pa lang si Tjay na ganun yung itsura, a
t yung view ni Terrence na dinadala sa loob... parang hindi ko na nakayanan.
Hindi siguro alam ni Ran kung anong gagawin niya. Paano ba naman dalawang babae
yung umiiyak sa harapan niya. Narinig ko pa na pinapakilala niya si Tjay kay Tit
a Marie, pero after that parang nawala na ako sa sarili ko.
"Ano bang nangyayari?!? T-tjay...a-ano ba?" hindi na ko masyadong makahinga nun,
"S-sabihin mo n-naman oh. Please naman gusto kong malaman!"
Pero hindi sinabi sa akin ni Tjay kung anong nangyari. Umiiling-iling lang siya
sa akin habang umiiyak. Tinignan ko si Ran, hoping may alam siya, pero umiling l
ang din siya sa akin.
Wala na nga siguro ako sa sarili ko, kaya bigla-bigla na lang akong tumakbo sa l
oob ng hospital at hinabol ko yung mga nurse at kung sinu-sinong mga tao na nasa

paligid ni Terrence. Narinig ko pa si Ran na sumisigaw-sigaw at tinatawag ako,

pero wala ako ng pakialam. Hindi ako lumingon nun at hindi ako huminto.
Naabutan ko naman sila. Ang bibilis nilang maglakad. Ibang-iba na yung itsura ni
Terrence ngayon. Kung nung nakaraan na dinala siya sa hospital gising siya, nga
yon naman unconscious na siya.
Humawak ako doon sa hinihigaan niya. Binilisan ko rin yung paglakad ko.
"Terrence! Ano ka ba?!? Gumising ka na nga! Huwag ka namang ganyan!" hinawakan k
o siya doon sa kamay niya at inalog-alog ko siya, "May sasabihin ka pa 'di ba??
Magpagaling ka ha?!? Hihintayin kita okay? Terrence maiinis ako sa iyo kapag nan
atilli kang tulog. Basta gumising ka kaagad. Huh??? Promise mo yan. Terrence bas
ta nandito lang ako..."
Napahinto na lang ako bigla dahil may yumakap sa akin. Pilit pa rin akong humaha
bol kay Terrence, pero pinasok na siya doon sa Emergency Room. Si Ran nun pilit
kong inaalis yung pagkakayakap niya sa akin, kaya lang ang higpit-higpit kaya hi
ndi ako makaalis.
Lalo lang akong naiyak nun. Sinuntok ko siya sa balikat niya.
"R-ran..." nanginginig na yung boses ko nun, "R-ran si T-terence.. s-si T-terenc
e.."
"Magiging okay lang siya. Shay calm down.. he'll be fine." hinihimas-himas niya
ako sa likod ko nun.
Hindi ko mapigilan yung sarili ko. Kapag naiisip ko yung itsura ni Terrence nun,
naiiyak ako ng naiiyak. Si Tjay huminto na sa pag-iyak, pero nakaupo lang siya
doon sa isang tabi at nakatulala. Sinubukan naman siyang kausapin ni Ran, pero a
yaw na niyang magsalita.
Dumating din naman si Tita Jayne at si Tito Kevin. Kagaya ni Tjay, umiiyak na ri
n si Tita Jayne. Naupo lang sila parehas doon sa may upuan malapit sa amin. Ako
naman parang nanghihina na ako. Gustung-gusto ko malaman kung anong nangyayari,
pero wala akong lakas na loob na magtanong pa.
After an hour or two, may lumabas na doctor. Nilapitan sina Tita Jayne. Dahil hi
ndi naman ako member ng family, hindi na ako sumama. May privacy pa rin naman si
la.
Umiyak lalo si Tita Jayne. Seeing her expression, naiyak na naman ako. Kahit hin
di ko alam kung anong meron sa asthma attack ni Terrence, I know it's something
serious.
Pagod na pagod na ako nun. Inaantok na rin ako, at considering na umiyak pa ako
eh pumipikit na yung mata ko. Isinandal ko lang yung ulo ko sa ballikat ni Ran,
saglit lang eh nakatulog na ako.
Nung magising ako, 1 a.m. na yata ng umaga. Tinatapik-tapik ako ni Ran sa pisngi
ko nun. Nagising naman ako kaagad, kaya lumingon-lingon ako sa paligid ko. Wala
na sina Tjay pati parents nila.
"San na sila Tjay?" nataranta naman ako na tumayo nun pero hinila ako ni Ran kay
a napaupo ako uli.
Ewan ko kung bakit ganun na lang ako mag-panic.
"Si Tjay iniuwi na ng Papa nila. Yung Mama nila naiwan. Magbabantay siya kay Ter

rence."
Lalo akong tumayo nun.
"S-si Terrence? Nasaan na siya??" nagsisimula na naman akong umiyak nun, "Okay n
a ba siya? Ano nang nangyari sa kanya???"
Panay ang punas ko ng luha ko sa pingi ko. Si Ran halata mong naaawa na sa akin
sa kakaiyak ko, kaya hinawakan niya ako uli para tumigil ako sa pagpapanic ko.
"Shay, nilipat na siya sa isang room." tumingin ako sa likuran ko pero hinawakan
ako ni Ran sa ulo ko at iniharap yung mukha ko sa kanya, "Pagod ka na eh. Uuwi
na tayo."
Yumuko na lang ako nun. Hindi talaga ako mapakali. Kahit anong gawin ko, parang
ang bigat-bigat ng pakiramdam ko.
Tinignan ko si Ran. Pinilit kong huwag umiyak nun.
"Hindi! Hindi pa ako pagod! Gusto ko siyang makita.." humarap ako kay Ran nun, "
Ran, gusto ko lang siyang makita."
Tumango naman si Ran. Nginitian naman niya ako.
"Sige. Pero pagkatapos nun uuwi na tayo."
Dinala ako ni Ran doon sa kabilang dulo. Nandun kasi yung private room ni Terren
ce kung saan siya inilipat. Si Ran ang unang lumapit doon sa pinto.
"Ito na yun." sabay turo niya doon sa pintuan na puti na nakasarado sa harapan n
iya.
Dahan-dahan akong lumakad nun. Hahawak na sana ako doon sa door knob, kaya lang
may maliit na window doon sa pintuan. Doon ko na lang sinilip yung loob.
Nakahiga si Terrence at may oxygen sa tabi niya. May dextrose din siya. May kung
ano pa na nakakabit sa kanya na hindi ko na alam kung anong tawag. Nakapikit na
yung mata niya na para lang siyang natutulog. Sa gilid ng bed niya eh nakaupo s
i Tita Jayne, at hawak-hawak yung kamay niya.
Pagkatapos kong makita yun, tinignan ko uli si Ran na naghihintay sa akin sa gil
id.
"Uwi na tayo."
Lumapit lang si Ran sa akin. Inalalayan naman niya ako. Pagkatapos nun eh umuwi
na kaming dalawa.
***
Wala na kaming pasok kinabukasan dahil katatapos lang ng Prom at tiyak eh puyat
pa ang lahat. Ako naman eh past 9 na yata ako nagising. Sinubukan kong matulog u
li pero hindi na talaga ako makatulog.
Pagkalabas na pagkalabas ko sa kwarto eh narinig ko na nag-aaway yata si Ran sak
a si Tita Marie. Nakasarado yung pintuan ng kwarto ni Ran, pero dahil mukhang is
sue nilang magnanay yun, ayaw ko namang makinig. Binilisan ko naman yung lakad k
o, kaya lang nung nasa tapat na ako ng pintuan niya, bigla na lang bumukas at lu
mabas si Ran. Nakatingin siya sa likod niya.

"MOM, AYOKO NGA!!!"

Sinara niya ng malakas yung pintuan. Magkasalubong yung kilay ni Ran, pero nawal
a naman nung nagulat siya at nakita niya akong nakatayo doon.
"Oh Shay... uhmm.. nagising ka ba namin?"
"Hindi naman." tinuro ko yung pintuan, "Nag-aaway ba kayo ni Tita Marie?"
Nginitian lang niya ako.
"Hindi ka pa ba nasanay sa amin na lagi kaming nag-aaway?" pababa na kami sa hag
dan nun, "Medyo puffy pa yung mata mo eh. Gusto mo ng ice?"
"Ayoko." umiling-iling naman ako sa kanya. "Pupunta pala ako sa hospital. Dadala
win ko si Mama saka si Terrence."
Mabilis ako na tinignan ni Ran nun. Seryoso na rin siya.
"Gusto mo samahan kita??"
"Hindi na. Kaya ko na mag-isa."
Ang bait-bait talaga ni Ran sa akin. Siya pa yung nagluto ng breakfast ko. Si Pa
pa daw pumasok sa trabaho kaya kanina pa wala. Si Tita Marie naman eh pupunta da
w sa hospital after lunch, at siya daw ang magbabantay kay Mama.
Nung naka-ready na ako at lahat-lahat, umalis na ako ng bahay nun. Dumaan pa ako
doon sa grocery para bumili ng prutas saka get well na card. Kay Mama wala na a
kong binili, dahil maayos namaan yung lagay niya. Naghahalu-halo na nga yung nar
aramdaman ko. Excited para kay Mama dahil ano mang oras pwede siyang manganak, p
ero natatakot para kay Terrence.
Nung nabili ko na yung dalawang basket ng prutas, dumaan muna ako kay Mama dahil
iyon ang malapit. Gising naman siya at nakikipag-chikahan siya doon sa mga kasa
ma niya sa room. Yung mga kasama niya eh mga nanganak na. So sa kanila doon, si
Mama lang ang hindi pa. Pinakilala pa nga niya ako, kaya ayun napatagal pa ako n
g kaunti. Nagpaalam din naman ako kaagad at sinabi ko nga na dadalawin ko si Ter
rence.
Katulad kaninang madaling araw, ni-hindi ko mabuksan yung door knob sa kwarto ni
Terrence. Nakatayo lang ako doon sa labas at nag-iisip kung papasok ba ako. Sag
lit lang, may dumating na nurse at may tray siya na dalang pagkain para daw kay
Terrence. Ako naman nag-iisip siguro ng reason pa, kinuha ko na yung tray at sin
abi ko na ako na ang magdadala sa loob.
Finally nabuksan ko naman. Nahirapan nga ako dahil may basket pa ako na dala. Na
rinig ko na may sound na nanggagaling sa tv. Pagtingin ko sa loob, nakaupo na si
Terrence at nakasandal siya doon sa headboard ng cot niya. Halata mong nagulat
din siya nung nakita niya ako.
"Hey kumusta ka na?" yun na lang ang naisip ko na sabihin kaagad dahil sa kaba k
o, "Para sa 'yo pala." sabay taas ko naman nung basket ng prutas na dala ko.
"Lagay mo na lang diyan." ibinalik niya yung tingin niya doon sa tv at wala man
lang karea-reaksiyon yung mukha niya.
Hindi ko alam kung alam niya, pero tinitignan-tignan ko siya nun habang inaayos
ko yung mga prutas sa gilid. Kung titignan ko naman siya, walang masyadong nagba
go sa itsura niya. Parang siya pa rin yung Terrence dati, except nasa hospital b

ed siya.
Kumukuha ako ng mainit na tubig nun para doon sa noodles na dinala nung nurse. P
anay ang press ko doon sa thermos. Kaya lang nagulat ako nung lumingon siya, ka
ya natabig ko yung bowl at napaso ako sa kamay ko.
"Ouch!!!"
Napatalon si Terrence doon sa bed niya. Kaya ako naman natakot ako, dahil may mg
a naka-connect sa kanya.
"Huwag kang tatayo!" tinuro ko siya kaagad, "Diyan ka lang!"
Nagtaka siya siguro sa akin. Pero ayaw ko namang lumala pa yung sakit niya kung
bigla-bigla na lang may nahila doon na kung ano.
Hinugasan ko ng malamig na tubig yung kamay ko doon sa banyo nung room niya. Med
yo namumula pa siya, pero nawala naman na yung sakit. Nung lumabas ako, lumingon
siya sa akin na parang concern na concern sa nangyari.
"Ok ka lang?"
Tumango naman ako. Kinuha ko na yung tray sa gilid at umupo ako doon sa upuan sa
tabi ng bed niya.
"Si Tita Jayne?" tinanong ko naman siya kaagad.
"Pinauwi ko. Sabi ko matulog siya ng maayos hindi yung nakaupo siya dito."
Kahit na nasa hospital si Terrence, parang ang sungit pa rin ng dating niya. Odd
ly, that made me smile. At least he's still the same old Terrence.
"Eto pala, galing dun sa nurse kanina. Nagkataon kasi nakatayo ako doon sa labas
kanina, kaya ayun.. sabi ko ako na magdadala."
Tinignan niya ako na nakakunot yung noo niya. Ako naman nakaupo doon, at nilapag
ko yung tray sa harap niya. Kaya lang ang ginawa niya, tinabi niya kaagad doon
sa gilid.
"Ayaw kong kumain wala akong gana." sabi niya sa akin tapos hinawakan niya yung
ulo niya, "Shay ano ba?!? Huwag ka ngang magpanggap na parang okay lang yung lah
at!"
Hindi ko alam kung galit ba siya o ano. Wala naman akong sinabi kaya nagdire-dir
etso lang siya. Siguro nga naiinis na siya. Tama siya, pinipilit kong magpanggap
na okay lang ang lahat.
"Let me get this straight para tapos na.." humarap siya sa sa akin kahit na nasa
kama siya.
Huminga siya ng malalim nun. Seryosong-seryoso na siya at nakatingin siya sa mat
a ko. At that same moment, nakaramdam ako ng kaba.
"Shay... I'm sick."
Yun lang yung sinabi niya, pakiramdam ko na-punch ako sa stomach ko. Kinuha ko n
aman lalo yung tray, at hinawakan ko yung bowl ng noodles.
"Kaya nga dapat kumain ka 'di ba?" hinalo-halo ko yung noodles dahil naiiyak na
ako nun,nagsimula nang tumulo yun luha ko, "Para gumaling ka kaagad. Hindi ba ka

pag kumain ka lalakas ka, babalik ka na sa dati at lalabas ka na dito.""G-gusto

mo tutulungan pa kita. Magpalakas ka lang. Kainin mo na ito oh.."
Kinuha niya sa akin yung bowl at nilagay na naman niya sa gilid. Hinawakan niya
ako sa magkabilang balikat ko kaya ako naman eh yumuko na ako at umiyak ako ng u
miyak. Siya naman, inangat niya yung ulo ko. Pero hindi ako makatingin sa kanya.
Tuwing ginagawa ko yun, lalo lang akong naiiyak.
"I have it since I was born." hinawakan niya ako sa pisngi ko at pinunasan niya
yung luha ko, "Wala akong asthma. That's a lie. Yun yung sinasabi namin sa lahat
eversince I was a kid. Hiniling ko kina-Mama, Papa, at Tjay na huwag sasabihin
na may sakit ako. Kahit kanino. Pati sa mga relatives ko pinakiusap ko na huwag
nilang sasabihin."
Hindi ko na mapigilan. Iyak pa rin ako ng iyak.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin?!?"
Sumandal siya doon sa headboard. Tinignan niya lang ako, from calmed expression,
to troubled.
"Hindi ko sinabi sa lahat dahil ayaw kong i-treat ako na iba sa lahat dahil sa s
akit ko. Hindi ko sinabi dahil ayaw kong kaawaan ako. At hindi ko sinabi sa iyo
dahil hindi deserving na masaktan ng mga taong tulad mo!"
Hindi ako makasagot nun. For a minute or two, nakatingin lang ako sa kanya at wa
la akong masabi. I can't believe it.
"K-kung wala kang asthma, a-anong sakit mo?"
Iniwas niya yung tingin niya sa akin. Halata kong nalulungkot din siya.
"VSD." sabi niya then tinignan niya ako uli. "I have holes right..." kinuha niya
yung kamay ko at tinapat niya sa puso niya, "Here."
Lalo akong naiyak nun. Hindi ko maisip, sa dinami-dami ng tao.. bakit siya pa?
"Nung pinanganak ako, sabi ng doctors usually sumasara daw yun ng kusa in a peri
od of time. Mine didn't. Walang pera yung parets ko that time for a surgery, so
we didn't do it. It'll cost alot of money para isara yung holes sa separator ng
right and left ventricles ko. By the time na may pera na kami for the surgery,
lumaki na ng lumaki yung butas sa puso ko, making it harder to close. Maybe impo
ssible to close." tumingin siya ng diretso nun, "Dahil malaki na yung butas sa p
uso ko, nagpapump yung dugo sa lungs ko. That's why hindi ako makahinga. I turn
blue more likely. And it's fatal."
Huminto siya nun. Nagsimula na siyang yumuko. Seeing him like that, broke my hea
rt.
"Yan din ba yung reason kung bakit ayaw mong mag-college?"
Tinignan niya ko. Nginitian lang niya ako. Nagulat ako kung bakit siya ngumiti.
"Come on, let's face it. I could die tomorrow and you think going to college mat
ters?"
"Huwag ka ngang ganyan! Nakakainis ka naman eh! Bakit ba gustung-gusto mo kong s
aktan? Natutuwa ka ba ng ganun? Kapag sinaktan mo ba ko gagaling ka? Gawin mo na
! Gumaling ka lang kahit ilang beses mo kong saktan!"

"Ginawa ko lang yun dahil imposibleng mahalin mo ko Shay!" hinigpitan niya yung
hawak sa dalawang balikat ko, "Maraming deserving ng pagmamahal mo! Hindi ako!"
"Pero ikaw yung mah--"
"Forget it." galit na galit na siya nun, "You're making it hard for me. Just..."
tinignan niya ako,"Forget it."
Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Talagang pinipilit niya yung gusto niya.
Wala na akong pakialam sa pride ko. Totoo naman eh.. mahal ko siya.
"Terrence..." sabi ko ng mahina, "Takot ka bang mahalin kita, o takot kang mahal
in ako???"
Nagulat na lang ako nung bigla na lang niya akong hinila at niyakap niya ako ng
mahigpit. Sobrang higpit.
"OO! Nung una takot akong magmahal. Takot akong mahalin ka. Dahil noon pa lang a
lam ko na hindi ako pwedeng magmahal. Masasaktan lang ako at yung babaeng mamaha
lin ko oras na gawin ko. Kaya ayaw kong mapalapit kahit kanino.." may naramdama
n ako na tumulong luha sa balikat ko, "Then you came along. Kahit anong gawin ko
hindi ko magawang hindi ka mahalin."
It's the first time Terrence cried. He never did cry sa harapan ng kahit na sino
. Siguro takot siyang ipakita sa lahat na may kahinaan siya. Dahil para sa kanya
, dapat yung malakas na Terrence yung nakikita nila.
"You're
indi mo
ng yung
Even if

the one who filled my heart." nung sinabi niya yun lalo akong naiyak, "H
ako kailangang mahalin dahil ayaw kitang masaktan. Hayaan mong ako na la
magmahal sa iyo." then inalis na niya yung pagkakayakap niya sa akin, "
I die today, tomorrow, or the whenever..."

"I'll always love you. Tandaan mo yan." I couldn't help it, umiyak na lang ako s
a balikat niya.

***40***
Hindi ko na maipagkakaila pang nalungkot ako nung umamin sa akin si Terrence. Wa
la akong magawa kung hindi sumandal sa balikat niya at nag-iiiyak na lang ako. S
iya naman eh hinawakan na lang ako. Dati-rati alam ko kung anong gagawin ko kung
may mga problemang dumarating sa akin. Pero ngayon wala akong maisip na gawin,
at wala ring makakatulong sa akin.
I felt totally helpless.
That same moment, I realized I'm not half as strong as Terrence. Kung siya kinay
a niyang harapin yung bagay na iyon buong buhay niya, ako hindi ko man lang maga
wa.
Then I thought, if the two of us are in a race against time, I'd rather spend th
e remaining time with him. Make the most of it. After all, nag-iisa lang si Terr
ence. At alam ko na wala na akong makikilala pang katulad niya.
Lagi na rin akong pumupunta sa simbahan before school, lunch break, and after sc
hool. I'm hoping and praying na sana may mangyari na pabor sa amin. Alam ko nama
n na walang makakapagsabi kung ano ang mangyayari. But I won't lose hope.
The next two days palagi pa rin akong dumadalaw kay Terrence at kay Mama. Si Mam
a, ayun mataba pa rin dahil buntis nga. Hindi pa rin siya nanganganak, that's fo
r sure. Mas kinakabahan pa nga yata ako sa kanya. Please.. please.. please.. let
it be a baby sister!!! Gusto ko kasi talaga ng kapatid na babae.
I'm back to my old self, sort of. Syempre sinusubukan kong huwag malungkot. Pero
deep inside me, syempre nandun pa rin iyon. The least I can do for Terrence is
to be happy myself. At least kapag alam niyang masaya ako, hindi siya masyadong
masasaktan. After all, ako naman lagi yung iniisip niya. It's time na ako naman
yung mag-isip para sa kanya.
Alam na sa school yung condition ni Terrence. Katulad ko, maraming nagulat. Nagp
adala na yung doctor ng medical statement sa school kung bakit hindi siya pumapa
sok. Kaya ayun, tuwing nasa school ako at si Tjay eh pinapaulanan kami ng tanong
. Lagi lang naman naming sagot eh nagpapagaling pa siya.

Funny thing was that nung isang araw, may limang babae ang dumating sa hospital
para dalawin si Terrence. May dala silang bulaklak at basket din ng fruits. It t
urned out, admirers pala ni Terrence yung mga babae. He was all weird out kasi m
ay dala silang isang malaking scrapbook na punong-puno ng pictures ni Terrence s
imula sa pagkain ng hotdog sa cafeteria, hanggang sa naka t-shirt na si Terrence
from Prom. Tawa nga ako ng tawa nun kaya tinignan ako ni Terrence ng masama na
may halong biro. Si Tjay naman eh seryosong-seryoso doon sa mga pictures at nang
hingi pa siya ng isa.
Umalis din naman yung mga babae, kaya ayun kami na lang uli yung natira sa loob.
Nakikipag-agawan pa nga si Terrence doon sa picture na hiningi ni Tjay, pero hi
ndi naman siya makaalis sa bed niya dahil nga naka-dextrose siya. Terrence lost
weight na rin, and mukhang nanghihina rin siya paminsan-minsan kaya inaalalayan
pa namin.
"Ano ka ba ang cute mo nga sa picture eh! Natutulog ka sa desk ng teacher mo." t
inaas naman ni Tjay yung picture, "Maipakita nga kay Mama at Papa para malaman n
ila kung anong pinaggagagawa mo sa school."
Wala namang pakialam si Terrence. Kasi after sinabi ni Tjay yun, hindi na siya n
akipag-agawan. Alam naman niya na may paka-childish naman talaga yung kapatid ni
ya.
Lumabas din naman di Tjay dahil tinawagan siya ni Ran at may pupuntahan pa raw s
ila. Inasar ko nga siya na may date na naman silang dalawa. Iniwan niya ako at s
i Terrence doon sa hospital room niya. Ayaw ko naman siyang iwan mag-isa dahil w
ala pa si Tita Jayne.
Hinintay lang ni Terrence na makaalis si Tjay bago pa siya nagsalita. Siguro aya
w niya munang magsabi ng kahit ano kung nandun pa si Tjay dahil baka asarin lang
kaming dalawa. Kaya lang nung nakaupo na kami doon, may inabot sa akin si Terre
nce na papel na nakatupi. Akala ko naman kung ano na, yun pala eh may log in and
password doon sa school website namin.
Nagtaka naman ako doon.
"Teka, bakit mo binibigay sa akin?" tinanong ko siya sabay taas ko nung papel na
binigay niya.
"Walang nag-manage nun ngayon 'di ba? Bakit hindi mo subukan?"
"Ako??" tinuro ko yung sarili ko, "Ano ka ba, wala akong alam sa ganyan mga web
hosting, designing saka kung ano pa man yan. Terrence maghanap ka na lang ng iba
ng marunong."
Nag-lean siya papalapit sa akin.
"Pero ikaw nga lang nakakaalam na ako ang admin niyan." then sumandal siya uli,
"Saka tingin ko kaya mo naman. Mabilis ka namang matuto. Isa pa, lahat naman ng
mga bagay-bagay mababasa mo naman doon."
"Ewan ko ha.." kinamot ko yung ulo ko, "Wala talaga akong alam sa ganito eh. Per
o sige susubukan ko."
Hindi naman na ako naiilang kay Terrence. Siguro dahil nga alam kong may sakit
siya, saka ko naisipan na laging pumunta doon at maging masaya na lang. Kasi ala
m ko hindi rin naman ako makakatulong sa kanya kung magpapakalungkot ako eh.
Dumating din si Rae doon. Nung una nagsasalita pa siya about sa asthma ni Terren
ce. Hindi pa niya kasi alam that time na alam ko na yun totoo. Nagtaka na lang s

iya sa amin ni Terrence kung bakit ganun kami makatingin sa kanya kaya natigilan
siya.
"Teka nga..." tinignan niya ako, "Alam mo na no?"
Tumango naman ako sa kanya. Nagulat na lang ako nung nag-snap siya sa gilid.
"Sabi ko na nga ba eh yung mga tingin na iyan may ibig sabihin!" then lumapit si
ya sa akin,"Sinabi ba sa iyo ni Terrence o na work out mo yung sinabi ko sa iyo
before?"
Napaisip ako. May sinabi ba siya sa akin before???
Napansin niya siguro na confused yung itsura ko kaya nagdire-diretso na lang siy
a sa pageexplain.
"Well alam ko fed-up ka na sa idea na may asthma siya. Pero remember nung may ch
ampionship game at sinugod si Terrence sa hospital, sinabi ko sa iyo scarred na
siya dito.." tinuro niya yung puso niya, "Kaya ayaw na niyang magmahal?" bigla n
a lang tumawa ng tumawa si Rae, "I was talking literally, pero baka yung inisip
mo eh baka may past si Terrence sa ibang babae... wala naman."
"Rae ano ba!" sigaw naman ni Terrence.
Sa totoo lang, naalala ko nga yung sinabi ni Rae na iyon. Pero hindi ko inisip l
iterally. I was thinking may bad experience siya sa girls kaya ganun. If I'd kno
wn na ganun pala...
"Si Tjay pala?" inikot ni Rae yung paningin niya sa loob ng hospital.
"Wala. Lumabas kasama nung pinsan niya." tinignan ako ni Terrence, "May date yat
a."
"Ano ba yan pinsan napapagiwanan ka na! Nauunahan ka na ng kapatid mo! Buti pa s
iya may experience na sa dating.. eh ikaw?"
"Shut up Rae. I've been on dates before. One of them, I had fun." sinimangutan s
iya ni Terrence.
"Kanino naman?"
Hindi na sana ako magsasalita. Kaya lang nung tumingin si Terrence sa akin, so a
s Rae.
Nailang tuloy ako. Hindi ko alam kung ngingiti ba ako or what.
"Uhh... yeah. We've been on a date... once."
"ONCE???" biglang hinampas ni Rae si Terrence ng malakas sa braso niya, "Mahina
ka pala eh!"
"Just leave us alone Rae. Ang daldal mo masyado eh! Para kang si Tjay."
Nung nang-aasar si Rae doon, ako naman napaisip ako. Yeah, weve been on a date o
nce. By accident pa. Kung parehas siguro kaming may date nun, I doubt na magkasa
ma kami that day. Yes, he did ask me para kumain sa labas, but I totally blew it
. Kung titignan mo kaming dalawa ni Terrence, wala pa naman talagang masasabing
date between the two of us.

Salita ng salita si Rae nun. Naririnig ko na lang pero wala akong maintindihan.
Siguro occupied ako masyado nung mga iniisip ko kaya ganun. Naisip ko lang...
...maybe just maybe I can plan something for us 'di ba???
"HOY NAKIKINIG KA BA???"
Nagulat ako nun nung sinigawan ako ni Rae. Napatayo na lang ako bigla. Kailangan
ko namang umalis doon. May naisip na ako na gawin para kay Terrence. Dahil may
kasama naman na si Terrence doon, siguro okay naman na iwanan ko na siya pansama
ntala.
I want to see Terrence happy. So dapat gawin ko ito.
"Sorry Rae, Terrence, aalis na ako. Bye!"
Siguro nagulat sila parehas kasi pagkasabi ko nun eh tumakbo na ako ng mabilis.
Hindi na ako lumingon pabalik. Kung gusto ko ng something special, dapat paghand
aan kong mabuti 'di ba? Kaya kailangan kong gawin ito.
Pinuntahan ko naman yung pinaka-main na plano ko. Parang pinanghinaan ako ng loo
b dahil sinabi sa akin na 500 pesos daw isa. Hindi ko alam kung saan ako kukuha
ng 1,000 para sa aming dalawa. Pero bahala na. Mangungutang siguro ako kay Ran o
r whatever.
Tinawagan ko naman si Tjay para alamin kung nasaan sila. Alam kong hindi maganda
yung ginagawa ko dahil baka nakakaistorbo ako sa date nila, pero desperate lang
talaga ako nun. Hindi kasi sinasagot ni Ran yung phone niya. Si Tjay parang ini
s na inis yung boses.
"Malay ko dun! Umuwi na yata sa inyo! Iniwan ako! Hindi man lang ako hinatid. Ew
an ko ba dun hindi mapakali."
"Bakit ba anong nangyari?"
"Eh di ba sabi ko sa iyo nung Prom pa lang dapat sasagutin ko na siya? Eh si Kuy
a nga inatake nung sakit niya, kaya hindi natuloy. Tapos lately tuwing kumukuha
ako ng bwelo para sagutin na siya, madalas naman wrong timing ako. Ngayon sabi n
iya kailangan niyang bumalik dahil paalis na daw yung Mommy niya. Bwisit talaga
yun!!"
"Nagkakataon lang yun. Sana sinabi mo na lang ng mabilis."
"Hoy OA ka, gusto ko naman may feelings." then narinig ko tumawa siya, "Teka bak
it mo ba hinahanap si Ran?"
"Wala lang may importante kasi akong hihingiin sa kanya. Sige pala nagmamadali a
ko eh. Hahanapin ko na lang siya sa bahay."
Sumakay na ako para makauwi. Tiyak nasa bahay na nun si Ran dahil flight na nga
pala ni Tita Marie bukas. Ni-hindi man lang siya aabot sa graduation ng anak niy
a. Sabagay ganun naman na siya dati pa.
Hindi naman ako nagkamali. Pagkadating ko sa bahay eh nasa baba si Tita Marie at
nagluluto para sa aamin. Tinanong ko si Ran at sinabi niya eh nasa kwarto na ra
w niya.
Ako naman eh umakyat ako sa hagdan namin at pumunta ako sa kwarto ni Ran. Kumato
k ako pero walang sumagot nung una. Nakailang katok ako wala pa rin.

"Ran? Si Shay 'to. Pwedeng pumasok?"

Wala pa rin. Ako naman hindi na ako makapaghintay, binuksan ko na lang kahit hin
di ako pinapapasok. Akala ko natutulog siya kaya hindi sumasagot, pero nung maki
ta ko eh nakahiga si Ran sa kama niya at nakatingin lang sa kisame.
"Ran may problema ba?"
Tinignan niya lang ako saglit. Pagkatapos eh tumingin na siya uli sa kisame.
"Wala."
Naupo ako doon sa edge ng kama niya. Kahit kailan talaga hindi magaling magsinun
galing si Ran. Malalaman at malalaman mo talaga kung may problema siya.
"Hindi ko alam kung anong nangyayari..." sabi ko ng mahina, "Pero nakakainis ka
na ah!"tinulak ko yung isang paa niya, "Hindi ko dapat sabihin sa iyo pero dapat
sasagutin ka na ni Tjay pero lagi ka na lang may excuse!! Gusto mo bang sagutin
ka niya? Ayusin mo nga!"
"Alam ko."
Ang ikli ng mga sagot niya. Hindi ganun si Ran.
"Ok ka lang?" nagtataka na talaga ako sa kanya.
Nagulat na lang ako nung tumayo ng mabilis si Ran. Kinuha niya yung basketball m
odel niya na nasa headboard ng kama niya. And next thing I know, binato niya ng
malakas doon sa wall kaya nabasag na lang bigla.
Napatingin ako kay Ran nun. Hindi ko alam kung galit ba siya o ano.
"Ran anong nangyayari sa iyo?"
"OKAY LANG AKO!!!"
Sasandal na sana siya, kaya lang hindi niya itinuloy at bigla-bigla na lang niya
akong niyakap ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit.
"Shay... hindi ako okay. Hindi ako okay Shay."
Naramdaman kong nalulungkot si Ran. Hindi siya ganyan kapag normal self siya. Pe
ro ngayon...
"Mahal ko si Tjay! Seryoso ako sa kanya... at gusto ko siyang maging girlfriend
ko. Pero hindi pwede! Hindi niya ako pwedeng sagutin!"
Nakaupo lang ako at yung kamay ko nun eh nasa gilid ko. Bakit ba ganun sila? Kai
langan bang pag-isipin nila kaming mga babae?
"Bakit? Bakit hindi mo sabihin sa akin baka makatulong ako..."
Katulad ng ginawa ko nun kay Terrence, sinandal ni Ran yung ulo niya sa balikat
ko at nagsimula siyang umiyak. Doon ako kinabahan, dahil hindi umiiyak si Ran ng
ganun-ganon na lang.
"P-pagkatapos ng graduation.. aalis na ako. Hindi ko alam kung babalik pa ako di
to. Shay..."

"Sa States na ako mag-aaral."

***Ending Part 1***

Nalungkot talaga ako para kay Ran nun. Kahit hindi ako sigurado sa pakiramdam ni
ya, alam ko na mabigat talaga yung kanyang dinadala. At alam mo na ganun-ganon n
a lang kahirap sa kanya yung mga nangyayari dahil hindi siya basta-basta umiiyak
ng ganun. Sa totoo lang, ngayon ko lang siya nakitang umiyak uli. Nung huli ko
siyang nakita, mga bata pa kami.
Tinanong ko siya kung anong balak niya para kay Tjay. Sinabi naman niya na darat
ing at darating yung time na kailangan niya ring sabihin sa kanya pero hindi na
muna sa ngayon. Siguro wala pa siyang lakas ng loob na aminin kay Tjay yung bala
k ni Tita Marie para sa kanya. Kahit ako tuloy hindi ko alam kung paano ko sila
tutulungang dalawa. Ang hirap naman kasi ng situwasyon nila.
Ewan ko ba, parang naitatanong ko na lang sa isip ko kung bakit nangyayari sa am
ing lahat ito. Hindi ko alam kung may ginawa ba kaming kasalanan lahat at may ba
d karma kami ngayon. Pero kahit papaano, wala akong sinisisi sa nangyayari. Dahi
l alam ko sa sarili ko na lahat ng bagay na nangyayari sa atin ay may dahilan. A
t ilan sa mga bagay na iyon eh yung mga nangyayari sa amin sa ngayon.
"Teka nga pala, bakit mo ba ako hinahanap kanina?" tinanong ako ni Ran nung pini
lit niya yung sarili niya na huwag munang isipin yung problema niya.
Alam kong hindi iyon yung tamang oras para sabihin ko sa kanya yung panghihiram

ko ng pera. May problema na nga yung tao tapos wrong timing pa ako sa pangunguta
ng.
"Ahh.." tinapat ko yung palad ko sa harapan ko tapos shinake ko, "Wala naman. Sa
ka na lang hindi pa naman kasi kailangan."
Sumandal na siya uli doon sa headboard ng kama niya. Nag-cross arms pa siya sa h
arapan ko.
"Hindi nga insan, ano yun? Mukhang importante kasi ang dami mong missed calls sa
phone ko."
Napaisip naman ako. Mukhang pipilitin lang ako ni Ran na sabihin ko sa kanya yun
g pinunta ko talaga doon. Well, mabuti nang mas maaga kaysa naman ipagpabukas ko
pa.
"Uhmm.." nag-aalangan kasi ako nun, "May balak kasi akong little something para
kay Terrence. Kaya lang kakailanganin ko ng pera. Eh yung pera ko---"
"You got it." sabi ni Ran ng mabilis at hindi pa ako tapos magsalita.
"Huh?!?" nagtaka naman ako sa kanya. "Anong ibig mong sabihin?"
"You got the money." nginitian niya ako, "Come on couz, do what you think is spe
cial for you. I'm all for it."
Hindi talaga ako makapaniwala nun sa naririnig ko. Parang sasabog yung dibdib ko
sa sobrang saya. Nung una nakatingin lang ako kay Ran, sumunod na alam ko eh tu
malon na ako sa kama niya at niyakap ko siya ng niyakap ng sobrang higpit.
"Thank you thank you thank you thank you talaga Ran!!!" tapos kiniss ko siya sa
magkabilang pisngi niya, "I love you talaga! The best ka! Promise babayaran kita
uli!"
"Tulong! Rape!" niloloko niya ako dahil nga niyayakap ko siya nun at kiniss ko p
a siya sa pisngi niya.
"Thanks talaga Ran!"
"Oo na thanks na nga eh! Na-gets ko na." pinisil-pisil ko naman yung pisngi niya
. Ewan ko kung naiinis ba siya sa akin nun pero tumatawa rin naman siya, "O siya
tigilan mo na yang pagpisil sa pisngi ko at baka magbago pa yung isip ko."
Tinigilan ko na yung pagpisil sa pisngi niya pero hindi pa rin ako umalis sa pag
kakayakap ko sa kanya. Mamimiss ko talaga itong pinsan ko na ito kapag umalis na
.
"Ano nga pala itong plano na ito para kay Terrence? Hindi naman siguro kalokohan
?"
Sinabi ko sa kanya yung plano ko. Nakinig naman siya ng seryoso. Talagang dineta
il ko pa. Alam ko na simple lang yung plano ko para kay Terrence. Sa ibang tao s
iguro yun walang espesyal. Pero dahil nga mahalaga sa akin yung gagawin ko, tama
na yun para maging dahilan na isa sa pinakaimportanteng bagay yun ngayon sa buh
ay ko.
Pagkatapos kong sabihin kay Ran eh hindi siya kaagad nagsalita. Tahimik lang siy
a na nakinig sa akin. Akala ko nga tatawanan niya ako. Pero hindi naman dumating
yung moment na iyon.

"Kailangan mo ng tulong? Tutulungan kita." sabi niya sa akin ng mahina, "Para ma

bilis na matapos 'di ba?"
Tinotoo naman ni Ran yung sinabi niya dahil nung sumunod na araw eh tinulungan n
iya ako sa pag-prepare nung plano ko kay Terrence. Kaya ayun hindi tuloy ako nak
adalaw sa hospital at hindi ko pa siya nakikita. Si Mama nabisita ko pero isang
beses pa lang. Super duper pregnant na talaga ang Mama ko.
Hindi pa rin nasasabi ni Ran kay Tjay yung plano ni Tita Marie sa kanya. Siguro
wala pa siyang lakas na loob na gawin yun. Kahit naman ako yung nasa lagay niya
baka hindi ko rin naman masabi.
Nung nagpunta ako nun sa hospital, nagkakataon na tulog si Terrence. Ewan ko ba
kung nagkakataon na tulog siya, o talagang madalas na siyang tulog. Pero kung ti
tignan ko siya ngayon, ang laki na ng binawas ng weight niya. Medo pumayat na si
Terrence dahil 5 days na rin siyang nasa hospital nun.
March the 2nd ko balak gawin yung plano ko. Doon sa may balcony ng hospital room
ni Terrence. Pero hindi ko naman madala yung mga bagay-bagay ng gising siya. Ka
ya tuwing tulog siya eh iniisa-isa namin ni Ran dalhin yung mga kailangan.
I know lately, everything's happening against our will. Kaya lang the day before
ng plano ko para kay Terrence, I received one great news. News na nagpaiyak tal
aga sa akin. I can't believe that things will brighten up one by one.
"Hey I know hindi tayo makakasiguro sa mangyayari.. but at least 'di ba.. trying
is better than nothing."
"I'm not crying dahil nalulungkot ako." pinunasan ko ng panyo ko yung mata ko, "
Umiiyak ako dahil masaya ako."
Nginitian ko si Tjay nun.

"Maooperahan na si Terrence!"

***Ending part 2***

The long awaited March the 2nd came. Sobrang saya ko. I prepared so much for thi
s thing. At sana lang magustuhan ni Terrence yung ginawa ako para sa kanya. Alth
ough it's not the best, at least I tried.
I woke up really early para kunin yung Mongolian BBQ Steak na inorder ko. Yeah,
I thought that making it up to him this way is really great. Gusto kong i-relive
yung moment na iyon. Hindi man natuloy, everything's sweeter the second time ar
ound.
Ang dami kong dala-dala nun. I was thinking na dapat ako ang magdala kay Terrenc
e personally sa hospital before lunch. That would be great kung kakain kami ng s
abay. Excited na excited ako na malaman yung reaction niya. After all, I haven't
seen him awake in a few days.
I was smiling to myself that time. Kaya lang nung nakarating ako sa room niya, m
y jaw dropped.
May dalawang nurse na nag-aayos nung bed doon. Empty na rin yung counter kung sa
an nakalagay yung mga gamit at prutas na dinadala para kay Terrence. Ewan ko ba
kung anong nangyari.
"Uhmmm.. nurse, nasaan na po yung patient dito?"
Sabay silang tumingin sa akin. Nung una hindi pa sila sumagot pero dahil inulit
ko yung pagtanong ko, sinabi rin nila.
"Na-dicharge na po yung patient na nandirito sa room na ito. Maaga pa lang lumab
as na siya."
"Discharge?!?"
Nagulat ako sa narinig ko. I wasn't sure I like the idea of that. May sakit siya
at hindi pa siya magaling. Okay lang ba talaga na i-discharge siya???
Ewan ko ba parang nataranta ako na hindi ko maintindihan. The next thing I know,
tumakbo na ako ng mabilis at iniwan ko yung Mongolian Steak na binili ko. I did
n't care really. Ni-hindi rin ako sigurado sa nararamdaman ko. Bakit pumayag sil
ang umalis na siya ng hospital???
Tumakbo ako ng tumakbo kahit hindi ko sigurado kung saan ako pupunta. Napansin k
o na lang eh dinala ako ng mga paa ko sa bahay nila Tjay. Hindi man lang ako kum
atok o tumawag sa labas, basta pumasok na lang ako sa loob. Hingal na hingal na
ako nun sa ginawa kong pagtakbo... pero hindi ko na talaga napansin yun.
Si Tjay ang nagbukas ng pinto. Alam kong gulat na gulat siya nung nakita niya ak
o na nakatayo sa labas ng pintuan nila at pawis na pawis.
"Shay bakit ka---"
Hindi ko na siya pinatapos. Pumasok na lang ako bigla-bigla sa loob ng bahay ni
la at hinanap ko si Terrence. Binuksan ko yung pintuan ng kwarto niya. It looks
the same. Parang walang nagbago.

"W-wala na si Terrence sa hospital..." yun na lang ang nauna kong sinabi kay Tja
y.
"Alam mo na pala."
"BAKIT KAYO PUMAYAG NA I-DISCHARGE SIYA???" hindi ko alam kung bakit nagtataas a
ko ng boses. Ewan ko kung galit ba ako o nag-aalala.
"Si K-kuya yung may gusto. Ayaw na daw niya sa hospital."
"Ganun lang pumayag na kayo???"
"Sabi niya hindi daw siya kakain kapag hindi siya nilabas. Sinabi rin niya hihil
ahin niya yung dextrose niya kapag pinag-stay pa siya doon." nakakunot noo na si
Tjay, "Gusto siyang pagbigyan nila Mama kaya pumayag na. Hahanap na lang daw si
la ng private nurse para sa kanya hanggang sa scheduled operation niya."
"Nasaan siya ngayon???" iniikot ko yung paningin ko sa buong bahay nila.
"Hindi ko nga alam eh. Nagpumilit na lumabas kanina pa. Hinahanap nga nila Mama
eh. Hindi pa bumabalik sa ngayon."
Kung gaano ako kabilis pumasok, ganoon din ako kabilis lumabas ng bahay nila. Na
gtaka nga siguro si Tjay sa akin, kaya tinatanong niya pa ako kung saan ako pupu
nta. Syempre sinaiko sa kanya na hahanapin ko rin siya. Si Tjay kasi hindi pwede
ng umalis ng bahay nila dahil siya yung pinagbantay.
Wala akong idea kung saan ko hahanapin si Terrence. Kakalabas pa lang niya ng ho
spital at hindi ko alam kung anong nasa isip niya at aalis siya ng siya lang mag
-isa. Kinakabahan ako nun para sa kanya.
Sinubukan kong hanapin siya doon sa school. Pero naisip ko na imposibleng pumunt
a siya doon dahil may pasok. Tiyak makikita siya ng mga tao doon. And knowing Te
rrence, the last thing he wants right now is people asking him tons of questions
. So I doubt na magpupunta siya sa school. At ayaw ko rin namang pumunta doon. I
decided na hindi na ako papasok dahil hahanapin ko siya. At kung makikita man a
ko ng mga tao doon, iisipin nila nag-skip nga ako ng classes.
I tried sa Pizza Hauz, yung tambayan madalas ng mga teenagers sa amin. Wala rin
siya doon at wala akong kakilala na mga kumakain doon. Pinuntahan ko rin yung pa
rks kung saan madalas nag-skateboard yung mga lalaki, at yung madalas nilang tam
bayan pero walang Terrence akong nakita.
I was almost giving up. Pagod na pagod na akong maghanap sa kanya. I tried almos
t all sorts of places. I've been looking for him for hours... pero wala pa rin..
. 'di ko pa rin nahahanap si Terrence.
Naisip ko nang tumigil na lang at hintayin na lang siyang bumalik. Uuwi na sana
ako dahil hindi ko na kaya, but then... there's one more place...
Maybe...
I'm taking my chances at sinusubukan ko lahat ng possibilities. Naisip ko na bak
a nagpunta sa church si Terrence. I doubt it at first dahil siya yung tipo ng ta
o na ayaw pumapasok sa loob ng simbahan. He does, but not much. Kaya lang dahil
gusto ko siyang mahanap, hindi ko inignore yung idea.
My legs were shaking nung nakarating ako sa simabahan. Kakapasok ko pa lang sa m
ain door, may nakatayo doon sa harapan ko na papalabas na sana at nagulat na lan
g nung nakita ako.

Nagtitigan lang kaming dalawa. Wala akong masabi. I saw the expression on his fa
ce. He looks very.. very pale.
Malayo yung distance namin. Naghihintay ako na may sabihin siya dahil ganun na l
ang niya ako tignan. Kaya lang nagulat na lang ako nung bigla siyang napahawak d
oon sa gilid, at bigla bigla na lang siyang napaluhod.
"TERRENCE!!!"
Tumakbo talaga ako nun at yumuko ako para alalayan siya. Itinayo ko naman siya w
ith a great effort dahil mas matangkad siya sa akin. Naiupo ko naman siya doon s
a upuan sa second row ng simbahan.
He's breathing so hard that time. Yung kamay niya eh nasa knees niya, and he was
looking down.
"Okay ka lang?"
"Oo."
Nahihirapan akong tignan si Terrence nun. Parang pakiramdam ko kapag nakikita ko
siyang ganun, ako yung nahihirapan sa lagay niya.
Dumeretso ako ng upo. Walang makapagsalita sa amin nung una. Total silence talag
a sa loob ng simbahan. Kaya nga nagulat na lang ako nung magtanong siya.
"Paano mo nalamang nandito ako?"
"I didn't." sabi ko naman kaagad sa kanya, "Sa totoo lang ito yung huling lugar
na inakala kong pupuntahan mo. Naisip ko lang kasi..."
Hindi ko alam kung dapat ko bang ituloy yung sinasabi ko.
"Pwede..." huminga siya ng malalim, "Pwede bang isandal ko yung ulo ko sa iyo?"
"Sure."
Isinandal ni Terrence yung ulo niya sa balikat ko. Knowing that Terrence is besi
de me made me smile. Kahit na alam ko na mahirap yung situwasyon niya, kinakaya
pa rin niya lahat.
"Y-you know what, dati-rati tuwing pumapasok ako sa simbahan lagi ko siyang tina
tanong kung bakit ako.. kung bakit ako at hindi yung ibang tao yung nagkasakit.
Hindi ko siya sinisisi pero hindi ko lang alam bakit ako yung pinili niya." Naka
tingin na lang ako doon sa altar katulad niya, "Nagagalit ako sa sarili ko. Nais
ip ko kung bakit ganito ako. I kept asking him the same question every day, pero
kahit kailan hindi ko makuha yung sagot. That's why I stopped going inside the
church. Ayaw ko ulit-ulitin dahil kahit kailan hindi ko makuha yung sagot."
Huminto lang siya ng kaunti. Parang hirap na hirap siyang magkuwento sa akin.
"Then kanina lang nung pumasok ako dito... naisip ko na noon pa lang maling tano
ng na yung tinatanong ko sa kanya. Lagi kong tinatanong sa kanya kung bakit ako.
.. pero ang dapat na tinanong ko sa kanya.. bakit hindi ako??? I've had a great
life. At alam ko, whether or not I'm sick, I will never be the same Terrence na
nagtatanong sa kanya. I wouldn't be the same person sitting here. That's how per
fect his decisions are."
Yung isang kamay niya na nakapatong sa tuhod niya eh hinawak niya sa kamay ko. H

inigpitan niya yung pagkakahawak sa kamay ko. Ang init nga ng kamay niya, at pak
irdamdam ko ayaw ko na siyang bumitaw sa akin.
"Sh-Shay.." ang bagal na niyang magsalita, "You're one of the best things that's
ever happen to me. And I'm thankful for that."
He smiled at me. A very weak smile.
"You're one of mine too! Kaya papagaling ka ha!"
I knew he laughed. Pero yung tawa na pakiramdam ko nun eh hindi ko pa narinig. H
indi ko alam anong nangyayari, pero pakiramdam ko bumibigat lalo yung pakiramdam
ko.
"Noon.... noon p-pa lang gusto kong sabihin sa iyo na gusto kitang maging girlfr
iend. Pero hindi ko ginawa. It'll be really selfish of me kapag ginawa ko yun."
At ayoking maging selfish sa iyo dahil mahal kita. Ini-squeeze niya ng sobrang
higpit yung kamay ko, "Darating yung time maiintindihan mo ko."
Nung hawak niya ako ng mahigpit sa kamay ko, naramdaman ko yung pulse niya. Sobr
ang bilis. Kung mabilis yung akin, hindi ko maikumpara kay Terrence.
"Our first and only date might be an accident, but that day was very important t
o me. At alam ko na may karapatan kang malaman yung totoo. That day na may nagna
kaw ng phone mo, I wasn't the one who retrieved it from the person who stole it.
"
"Huh?!?" nagulat ako nun sa sinasabi niya. Hindi ko alam kung ano ba yun. "Anong
sabi mo?"
"Yung guy na lagi kong ini-sketch, the guy I told you na bestfriend ko... he's..
. he's..." he kept on breathing hard. Kahit nakasandal siya sa balikat ko, narar
amdaman ko yung paghinga niya, "He's the one who deserves all the credit. You sh
ould find him and say thanks to him personally."
Hawak pa rin niya yung kamay ko nun. Napaisip ako. Ano ba yung sinasabi niya? Yu
ng lalaki na dinadrawing niya? Siya ba yun???
"Teka.. paanong siya? Hindi ba ikaw yung pumunta after dun sa nagnakaw???" nalil
ito na talaga ako nun, "Terrence, bakit hindi mo na lang sabihin sa akin kung t
aga saan yung bestfriend mo huh? Tapos samahan mo ako 'di ba?"
"Y-yeah I guess I will."
Naisip ko naman lahat ng bagay na nagawa ni Terrence para sa akin. Naisip ko, an
o bang mga bagay na maganda ang nagawa ko naman para sa kanya in return? Parang
nung nandoroon ako at nag-iisip... wala akong maisip na nagawa ko para sa kanya.
He was the one who helped with me with my report before. Kung hindi dahil sa kan
ya, I would expect a very low grade. But fortunately, hindi siya nagpapadaan sa
obvious. He wants to do things his way.
Although Terrence may seem like a very ordinary guy, yun naman ang minahal ko sa
kanya. He doesn't care about what people thinks of him. At napakasimple lang ni
yang tao. His family and friends are all what matters to him.
"Terrence gusto mong kumain sa labas? Iti-treat kita."
Kahit nakasandal siya sa balikat ko, sinubukan niyang umiling sa akin. Hindi ko
siya makita dahil nasa gilid ko siya, pero sinubukan ko pa ring gawin. Nakita ko

na pinipikit niya yung mata niya, hindi ko alam kung pagod na ba siya.
Ipinikit na niya ng dahan-dahan yung mata niya. Ako naman, naupo lang ako ng dir
etso. Kung matutulog siya, ayaw ko na siyang istorbohin pa. Pero hindi naman pwe
deng ganun siya matulog dahil hindi naman comfortable na ganun lang. Isa pa, kai
langan niya ng pahinga.
Hawak-hawak niya ng mahigpit yung kamay ko kanina pa.
"Pagod ka na ba? Gusto mo ihatid kita?"
This time, he didn't anwer me. Nahirapan akong tignan ko siya uli, pero nakita k
o na nakapikit na ng tuluyan yung mata niya. Tinignan ko yung kamay niya, unti-u
nti na lang nag-loose sa pagkakahawak sa kamay ko.
"Terrence, iuuwi na kita ha?"
Still no answer.
Nung time na iyon, hindi ko na napigilan yung sarili ko. Inalis ko siya sa pagka
kasandal sa balikat ko at humawak ako sa kanya. His head just dropped. Nakapikit
na siya, at wala nang response sa kanya.
"Terrence?!? Terrence gumising ka!" tinapik ko siya ng tinapik sa pisngi niya pe
ro hindi malakas. "Iuuwi na kita para makapagpahinga ka ha?? Doon mas maayos na
makakapagpahinga ka." tinatapik tapik ko pa rin siya doon, "Pero gumising ka mun
a. Hindi naman kita kayang buhatin eh. aalalayan na lang kita. Ikaw talaga yung
mga biro mo..."
Hindi ko alam kung anong nangyari. Basta sumunod na lang na nangyari, I kept on
swallowing and swallowing. Tumulo na yung luha ko. Hinawakan ko siya sa pisngi n
iya at tinignan ko lang siya.
"Huwag kang ganyan ha! 'Di ba sabi mo kakain pa tayo ng favorite mo? Yung Mongol
ian Steak? Sa katunayan... nag-prepare ako para doon. Paano ka naman kakain kung
ayaw mong gumising?"
Niyakap ko na siya nun at iyak na ako ng iyak. Ayaw ko na siyang bitawan. Pakira
mdam ko, nawala na yung puso ko.
"Di ba sabi mo sasamahan mo ko hanapin yung bestfriend mo? Saka alam mo ba... ma
ooperahan ka na.. 'di ba ang saya nun? Gagaling ka na..."
Sa kakaiyak ko nun, wala na akong makita dahil puno na ng luha yung mata ko. Nah
ihirapan na akong huminga. Pero kahit ganun pa rin, hindi ko siya binitawan.
"Saka alam mo.. at alam ko.. hindi ko pa nasasabi sa iyo ng diretso yung matagal
ko nang gustong sabihin sa iyo kasi ayaw mong sabihin ko. Pero gusto ko Terrenc
e.. gusto kong sabihin sa iyo..""Mahal Kita Terrence."
Tumulo na yung luha ko sa t-shirt na suot niya. Lalo ko siyang niyakap ng mahigp
it.
"Naririnig mo ba ko? Sabi ko Mahal Kita. Hindi na magbabago yun."
Umalis ako sa pagkakayakap ko sa kanya. Tinitigan ko lang yung mukha niya. Hinaw
akan ko siya sa magkabilang pisngi niya at hinalikan ko siya sa noo niya. Pagkat
apos nun eh umupo ako ng diretso uli kagaya nung kanina.. at isinandal ko yung u
lo niya sa balikat ko.

This time, it's my turn to hold his hand.

"Bye Terrence."

***Epilogue***
Turnpikes and Changes
A month already passed but up to now I can still feel Terrence resting his head
over my shoulder. Hindi ko matanggap. Hindi ko alam kung sa sobrang sakit ba, I
felt numb. Ayaw ko ng may kumausap sa akin. I don't know if I should feel depres
sed dahil nawala si Terrence, or maging masaya dahil may bago na akong kapatid.
That day has been a turnpike for me, for everybody, which actually signals... ch
ange. Sabi nila dapat winewelcome ang mga pagbabago. Pero hindi ako sigurado kun
g kaya kong tanggapin yung pagbabago na iyon sa ngayon. Nasanay na ako na lagi k
ong nakikita si Terrence no matter what. Yung Terrence na Kuya ng bestfriend ko,
yung Terrence na masungit pero magaling magbasketball, si Terrence na webmaste
r at visual artist...
At higit sa lahat eh yung nag-iisang Terrence na mahal, minamahal, at patuloy na
mamahalin ko.
It's not about them leaving you behind, it's about you looking forward for them
to come back
Ran left after graduation. Talagang tinuloy niya iyon. Doon na siya sa States ma
g-aaral katulad ng sinabi sa kanya ni Tita Marie. Eventually, kinailangan niya p
a rin niyang sabihin kay Tjay yung totoo, so he did. Mas nahirapan nga siya cons
idering Tjay's in a state of shock sa pagkawala ng Kuya niya. She finally accept
ed the fact. Umiyak siya siyempre, kaya sinabi ni Ran na kahit ano mang mangyaya
ri, babalik siya para sa kanya. The thing I admired about Tjay eh nung nasa airp
ort na kami para ihatid si Ran, hindi na siya umiyak. In fact she said she's nev
er been happy lately than what she felt that time. At least kahit nawala daw yun
g Kuya niya at umalis si Ran, she still have something to look forward to in the
future.

And that is Ran coming back.

Hi's and Goodbye's
Terrence finally went. Ang hirap tanggapin but all I know is that I have to say
goodbye somehow. When his heart failed, I guess he deserve to rest. He's been th
rough a lot. Kahit na wala siya dito sa amin physically, he'll forever stay in o
ur hearts. I can say good bye to him, but I'm not sure I can let go of him right
now.
The odd thing that day a couple of minutes after Terrence died, I got a call fro
m my dad that my mom gave birth. It's like saying hi sa bago kong kapatid, and g
oodbye to Terrence at the same time.
A Place Where everything actually started...
As a kid I've thought of the church as my refuge. Dito ako nagsimula. I was an o
rphan. Lumaki ako na exposed sa church.. at dito rin nagsimula ang buhay ko. I r
emembered starting this story hearing bells ringing... at habang tumatagal it's
not just bells ringing to me but more like a song... a signal.. that a new phase
of our lives has finally unfolded.
And I've proven it.
I never knew that I would start here... a simple choir girl who happens to have
a religious family. I've had a wonderful experience for the past year, pero hind
i ko alam na yung experience na yun eh mag-end when Terrence died inside the chu
rch. No matter what time or which phase of our lives we're actually at.. .we jus
t need to listen and we'll know.
And now.. I'm starting again.
"SHAY!!!"
Mahangin nun sa labas ng simbahan. I'm wearing a pink flowing dress. Tumingin ak
o sa paligid ng simbahan bago ako lumingon doon sa tumatawag sa akin. Nakita ko
si Tjay na nakangiti sa akin doon sa main entrance ng simbahan.
"Tara na kaya magsisimula na!"
Baptism ng kapatid ko. At kinuha ko na ninang si Tjay. My mom's okay with it. Af
ter all, she's the best friend you could ever wish for. Just like I've said, we
started here. Simple minds with simple hearts.
Now I guess no matter what life has to offer, I'm willing to face it. I'm a big
sister na. And my baby brother's in there.. waiting to be welcomed.
"Para kang siraulo diyan pangiti-ngiti ka mag-isa." sabi sa akin ni Tjay at naki
ta ko na hawak-hawak niya yung one-month old baby brother ko.
Hinawakan ko yung kapatid ko sa pisngi. Tumawa naman siya ng tumawa.
"Hi Mr. Terrence Kelvin Jimenez." binuhat ko yung kapatid ko at tinignan ko siya
, "Ready for the real world?"
Natawa kami parehas ni Tjay nun.
I always wanted to have a sister. Pero it turned out na baby brother ang naging
kapatid ko. But all's well, because I love him. And my dad was right pala noon p
a. Sabi niya ako ang mag-isip ng pangalan para sa magiging kapatid ko in case na

lalaki man.
And I could only think of one.
Here we are again.
This place is the place where everything started. And having my new brother arou
nd is a new phase in our lives...

This is where I'll end it.