Ang Pag-Ibig Ni Cray

ANG PAG-IBIG NI CRAYON: Kabanata 1
Pukang ama.
Ang lakas ng ulan.
Bakit ba kung kailan magugunaw na ang mundo, tsaka lang magsususpindi ng klase?
Cray, ano na?
Anong ano na? Umuwi ka na kaya!
Yan si Agnes, best friend ko. Kanina pa kami nakatayo dito sa waiting shed pero
hindi pa rin siya umaalis.
Agnes, wag mo nang hintaying lumubog sa baha ang kotse mo. Ayos lang ako. Kaya ko
umuwi.
Ihahatid na kasi kita.
Para ano? Para patayin ako ng ate mo? Wag na!
Patuloy pa rin ang paglakas ng ulan pati ng pagka-bad trip ko. Una sa lahat, sig
uradong lubog na sa baha ang bahay namin. Pangalawa, ayaw umalis ni Agnes at pan
gatlo, natatanaw ko si Jose Antonio Dela Merced na papunta sa kinatatayuan namin
. Lalo tuloy lumakas ang hangin.
Hey girls! Bat di pa kayo umuuwi? Kahit kailan talaga antanga nito magtanong.
Ito kasing si Cray eh! Ayaw pa pahatid sa akin eh lubog na nga sa baha ang buong
Metro Manila! wagas na sagot ni Agnes.
Marunong akong lumangoy.
Eh baka kasi gusto ng kaibigan mo na ako maghatid sa kanya. Wow. Signal number 5 n
a ba?
Tinignan ako ni Agnes at ngumiti ng nakakaloko. Patay. Eto na.
On the way nga pala bahay ni Atom sa inyo! sabi ni Agnes na parang nahanap na niya
ang gamot sa cancer.
Ok lang naman sa akin na ihatid yang kaibigan mo eh. Basta she asks nicely. Kumind
at pa ang mokong. Peste. Buti na lang may humintong jeep sa harap namin. Sumakay
na lang ako kahit hindi ko nakita yung signage.
Una na ko, Agnes, sabay sampa sa jeep. Salamat naman.
MANONG SAGLEEEEET!
Laking gulat ko na lang nang sumunod sa akin si Atom at talagang tumabi pa sa ak
in.
Hi, kaibigan ni Agnes.
Hindi na lang ako sumagot. Pakiramdam ko kasi pag sumagot ako, aatakihin ako sa
inis. Kinalkal ko na lang sa bag ko yung wallet ko para magbayad ng pamasahe. Nu
ng magbabayad na ako, bigla niyang hinambalang yung braso niya sa harap ko.
Ako na magbabayad. Baka sabihin mo hindi ako gentleman.
At siya nga ang nagbayad ng pamasahe ko. Eh ano namang pakialam niya sa sasabihi
n ko? May pakialam ba siya sa opinyon ng kahit na sino?
Okay. Baka sabihin niyo hater ako.
Let me tell you something about Jose Antonio Dela Merced.
Siya lang naman ang leader ng mga presko sa college namin. Palibhasa captain ng
football team at laging nananalo sa mga pageant na pakulo ng student council. At
dahil siya lang ang gising nung nagsabog ang Diyos ng perfection, deans lister r
in siya. Mayaman. Gwapo daw. Matalino. Eh di siya na.
Siya rin ang dahilan kung bakit isa lang ang kaibigan ko.
Hindi ka ba talaga nagsasalita? Di ako sanay na nagko-commute ng may kasamang pip
i eh.
Eh di sana sa ibang jeep ka sumakay.
Marunong ka naman palang magsalita eh. Di ka naman bad breath. Bat mo ko sina-sile
nt treatment?
Kasi hindi kita kilala at hindi tayo close kaya wag kang FC.
Anong FC? Flag ceremony? Jusmiyo. Deans lister ba talaga to?
Para po!
Ayoko sanang mag-commute ng matagal pero dahil mas ayaw kong kausap si Atom, bum
aba na ako sa Isetann para sumakay papuntang Pasig. Sumugod ako sa ulan. Mas mab
uti na to kaysa makasama yung signal number 5 na yun.
HUY! ANO BA?! WAG KA NGANG MAGPAULAN! sigaw ng isang pamilyar na boses. Paglingon
ko, nakita ko si Atom na tumatakbo papunta sa akin na may dalang payong. Hinatak
niya ako pasukob sa payong niya. Lalo pang lumakas ang ulan.
Grabe. Salamat ah.
BAT KA BA SUNOD NG SUNOD SA AKIN?!
BAT KA SUMISIGAW?!
EH SUNOD KA NG SUNOD EH!
Sa gitna ng argumento namin, biglang may dumaan na rumaragasang jeep na naging d
ahilan para maligo kaming dalawa ni Atom sa shower ng baha. Pambihira.
PUCHA! DI MO BA NAKITANG MAY TAO DITO?! sigaw ni Atom sa nakaalis nang jeep. In fa
irness, ngayon ko lang siya narinig magmura. Galit na galit siya. Natakot tuloy
ako bigla.
Tingin naman siya sa akin. Ok ka lang?
O-oo. Pukang ama. Natatameme ako.
You know what, mag-taxi na lang tayo.
Sira ulo ka ba? Taxi mula Manila hanggang Pasig? Wala akong pera!
Sinabi ko bang ikaw ang magbabayad?
Bago pa man ako makapagsalita ulit, hinatak na ako ni Atom papunta sa sidewalk.
Sobrang traffic pero pagkatapos ng ilang minuto, may huminto nang taxi sa harap
namin. Binuksan ni Atom ang pinto.
Sakay na.
At dahil wala na akong nagawa, sumakay na lang ako. Bumabagyo pero full blast an
g aircon ni Manong. OA.
Sa Pasig.
Surprisingly, hindi naman nagsalita si Manong Taxi Driver. Drive lang siya. Norm
ally kasi pag ganito ang panahon, nagiging reklamador lahat ng mga tao. Nag-conc
entrate na lang ako sa pagyakap sa sarili ko dahil sa sobrang lamig. Maya-maya l
ang, biglang naghuhubad na ng jacket si Atom at sinuot sa akin.
Ang tapang-tapang mo tapos lamig lang pala tatalo sa yo. Nakangiti siya. Sa tinaga
l ng panahong lagi kong nakikita si Atom, ngayon ko lang siya nakitang nakangiti
ng sincere.
Wag ka nang mag-offer ng jacket mo kung aasarin mo lang ako, sabay tanggal ko nama
n sa jacket na pilit naman niyang binalik.
Wag ka ngang maarte dyan! Nagmamagandang-loob na nga ako eh!
Pati ba pagbabayad mo ng pamasahe ko, isusumbat mo rin sa akin?
Bat ba galit na galit ka sa akin?
DAHIL IKAW SI JOSE ANTONIO DELA MERCED!
Nagulat siya sa sinabi ko. Pati ako nagulat rin. Shit. Bat ko sinabi ng buo yung
pangalan niya?!
O bakit ka nagba-blush? Kung tumalon na lang kaya ako palabas ng taxi na to?
Dahil asar na asar ako ngayon!
Teka. Parang pamilyar
Hindi na naituloy ni Atom yung sasabihin niya nang biglang pumreno si Manong. Sa
sobrang lakas ng pagkakapreno, nauntog ako sa likod ng drivers seat. Pati si Ato
m.
Anong nangyari?
Pasensya na po. May bigla kasing tumawid eh.
Kahit na nagkabukol ako, pasalamat ko na rin na biglang may tumawid dahil kung w
ala, mahabang usapan na naman ang magaganap sa amin ni Atom na ayoko talagang ka
usapin.
Natahimik kami pagkatapos nun.
Next thing I know, nasa Pasig na kami.
Kuya, dyan na lang sa may McDo.
Huminto ang taxi sa may McDo malapit sa simbahan ng Pasig. Bumaba na kami ni Ato
m. Buti na lang wala nang ulan pero makulimlim pa rin. Naglakad na ako papunta s
a sakayan pauwi sa amin.
Huy! Saglit lang!
Ano? Sisingilin mo ko sa binayad mo dun sa taxi?
Grabe ka naman! Hindi noh! Gusto lang naman kitang yayain kumain eh. Gutom na kas
i ako.
Bago pa man ako makasagot, biglang tumunog ng pagkalakas-lakas yung tiyan ko. Pu
kang ama. Nakakahiya. Tawa naman si Atom. Bwiset talaga.
Tara na. Libre ko ulit.
Hinila ako ni Atom papasok ng McDo. Wala na akong palag.
Upo ka na. Ako na mag-o-order.
Hanap naman ako ng seat para sa aming dalawa. Sa totoo lang, hindi ko rin alam k
ung bakit ba ako sumasama sa mayabang na si Atom. Ayoko na rin mag-isip. Maaasar
lang ako sa sarili ko.
Pagbalik ni Atom, nagulat ako sa dami ng dala niya.
Birthday mo?
Tumawa siya. Sabi ko naman sa yo, gutom ako.
Lahat ata ng laman ng menu, kinuha niya at naka-large lahat. Wagas.
Ano pang tinutunga-tunganga mo dyan? Kain na!
The whole time pinanood ko lang kung gaano katakaw si Atom. Grabe pala siya kuma
in. Parang construction worker. Hindi tuloy ako makakain ng maayos.
Pagkatapos niyang kumain, nag-relax na siya. Ako naman kunwari busy pa sa pagkai
n pero ang totoo, busog na busog na ako. Nilabas niya ang cellphone niya at nagt
ext. Pagkatapos nun, pinanood niya lang ako kumain.
Ang hinhin mo naman kumain. Kaya ang payat-payat mo eh.
Pake mo?
Ang sungit mo. Meron ka ba?
Again, pake mo?
Ang bagal mo eh. Gusto ko na umuwi.
Biglang tumayo si Atom at pumunta sa counter. Pagbalik niya, may dala siyang pla
stic bag at sinimulang ibalot ang pagkain ko. Pagkatapos niyang ibalot ang pagka
in ko, hinila niya ako palabas ng McDo.
Aray naman! Bat ba kailangan mo akong hilahin?! Makahila parang wala nang bukas.
Sakay na, sabi naman ni Atom na parang hindi ako narinig. Pagtingin ko sa harapan
namin, may isang pulang kotse. Hindi lang pala kotse. Sports car. Nanlaki mata k
o. Pumunta naman si Atom sa drivers seat. Tulala pa rin ako. Di ko akalain na gan
ito siya kayaman.
Ambagal naman! Leche. Reklamador.

Wag na. Malapit na naman sakayan dito papunta sa amin. Salamat na lang sa libre.
Nagsimula na akong maglakad papunta sa sakayan. Next thing I know, may humihila
na naman sa braso ko.
Ihahatid kita sa inyo.
Wag na. Sasakay na lang ako ng jeep.
Hindi ko alam kung bakit ako tumatanggi. Ang ganda kaya ng sasakyan ni Atom pero
ewan. Di ako komportable.
Pag hindi ka pumayag na ihatid kita, hahalikan kita.
Sus! Nakakatakot naman! Imbis na tumulad sa ibang babaeng nauuto niya na biglang
magba-blush at susunod sa gusto niya, tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa aki
n at naglakad papunta sa sakayan. Hindi siya sumunod. Nakarating naman ako ng ma
tiwasay sa sakayan. Ang daming tao. Bad trip naman. Mahihirapan na naman akong m
akauwi nito. Nagbabanta na naman ang langit. Grabe. Ang malas talaga pag umaatak
e parang piranha sabay-sabay.
Habang nag-aabang ako ng jeep, biglang sumulpot na naman si Atom. Isa pang bad t
rip.
Yung McDo mo nakalimutan mo, sabay abot sa akin ng plastic ng McDo. Kala ko mamimi
lit na naman siya.
Salamat, sabi ko sabay tanggap sa plastic bag.
Hindi ko pa man nailalayo ang kamay ko, hinawakan na ito ni Atom at hinila. Sa s
obrang lakas ng pwersa, napayakap ako sa kanya.
Next thing I know, Jose Antonio Dela Merced is stealing my first kiss.
At dito nagsimulang lalong gumulo ng bonggang-bongga ang buhay ni Crayon Venice
Medina.
Ako yon.
May chocolate sa upuan ko na may kasamang dilaw na crayon. Sa crayon may sticky
note na SUNSHINE ang nakasulat.
May nagpapabigay, comment ng isa kong kaklase.
Sino?
Si
Biglang pumasok ang terror naming prof sa Comparative Vertebrate Anatomy. Natahi
mik ang lahat. Hindi na rin kami nakapag-usap ng kaklase ko.
Who can tell me the origin, insertion and action of the latissimus dorsi muscle o
f the cat?
As usual, walang nagsalita. Hindi na rin nagtiyagang magtanong ang prof namin. N
agsimula na siyang mag-discuss ng lesson habang nakatulala ang lahat. Nakatingin
naman ako sa chocolate na may kasamang crayon. Hindi ko malaman kung nang-aasar
lang nagpadala nito o ano. Overall, wala naman talaga akong pake.
Nag-ring ang bell. Layas ang prof namin. Isa-isa namang naglabasan ang mga kakla
se ko. Iniwan ko naman sa upuan ko ang chocolate.
Paglabas ko ng classroom, sinundan ako ng kaklase kong nakausap ko bago dumating
ang prof namin.
Crayon, naiwan mo.
Actually, iniwan ko.
Pinabibigay yan ni Atom.
Natameme ako. Nilagay ng kaklase ko sa kamay ko yung chocolate at umalis.
Bat di ko naisip yun?
Cray! Kain na tayo! sigaw ni Agnes habang papalapit sa akin. Ano yan?pansin niya sa
hawak ko. Reflex reaction. Tinago ko sa bag ko ang chocolate.Wala. Tara kain na t
ayo.
Kahit kailan siguro, hindi na ako masasanay sa dami ng tao sa building namin. Ha
lo-halo kasi sa isang college ang BS Math, BS Biology, BS Chemistry, BS Psycholo
gy, BS Microbiology at BS Applied Physics. Nagugulantang ako tuwing break time s
a dami ng tao.
Musta compa? tanong ni Agnes na halatang gusto lang ng conversation.
Ayos lang.
Kumusta naman kayo ni Atom?
Napatingin na lang ako sa kanya. Ano kayang konek ng compa sa mayabang na si Ato
m?
Ambano mo talaga magsimula ng pag-uusapan.
Tawa na lang si Agnes. Sanay sa siya sa pagiging brutally honest ko. At sa pagig
ing indifferent ko na rin.
Tinatanong ko lang naman dahil simula nung hinatid ka niya pauwi, lagi ka na niya
ng tinatanong sa akin.
Magkaklase sila Atom at Agnes. Iba kasi section ko. Malamang lagi silang makakap
ag-usap.
Naghahanap lang yun ng maaasar niya. Sawa na sigurong mang-bully sa klase niyo.
Tulad ng inaasahan ko, maraming tao sa caf. Parang delubyo.
At sa gitna ng delubyong yun nakatayo si Atom. Nakatingin siya sa amin ni Agnes.
Kinilabutan ako. Nakangiti kasi siya. Ugh.
Hi Agnes! malakas na bati niya sa kasama ko. Hindi man lang niya ako tinignan. Bwi
set talaga. Eto na nga pala yung notes na hiniram ko sa yo. Salamat ah. Ang lakin
g tulong.
No problem, sagot naman ni Agnes. Kakain pa lang kami ni Cray. Gusto mo sumama?
Ay kasama mo pala si Cray. Cray? So nickname basis na kami ngayon?
Natawa na lang si Agnes. As if naman katawa-tawa yung sinabi ni Atom. Ikaw talaga
! Wala ka nang ibang ginawa kundi asarin si Cray. Kumain na nga lang tayo, sabi n
i Agnes sabay hanap ng mauupuan namin. Naiwan kaming dalawa ni Atom. Nakatingin
siya sa akin.
So how do you like my little gift? smug na tanong niya. Sarap sipain.
Ayun. Tinapon ko na. Gutom na kasi yung basurahan eh kaya pinakain ko na yung lit
tle gift mo, sagot ko sabay sunod kay Agnes. Sumunod naman siya. Talagang tototoh
anin niya na sasabay siya sa amin kumain. Bad trip lang.
Hinila niya ang braso ko bago pa man ako makarating kay Agnes.
Hindi mo ba alam kung gano kamahal yung chocolate na yun? Tapos itatapon mo lang?
Bakit? Sinabi ko bang ibili mo ko ng mahal na chocolate? Tsaka ano bang gusto mon
g palabasin dun sa eksena mong yun?
Natahimik siya. Pinagtitinginan na kami sa loob ng caf. Pati si Agnes naka-WTF fa
ce na.
Binitiwan niya ko. Tuluyan na naman akong pumunta kay Agnes na halatang nagugulu
han na sa lahat. Hindi na sumunod si Atom. Umalis na lang bigla. Pahiya eh.
Whats that about?
Wala. Kain na lang tayo. Gutom na ko.
Lumipas ang break na walang ibang binanggit si Agnes kundi ang college camp. Kas
ali kasi siya sa isang committee sa student council na siyang nag-aayos ng nasab
ing event. Excited na si Agnes dahil sasama daw siya. Oo na lang ako.
Sumama ka kaya! Masaya yun tsaka gusto mo ng adventure di ba?
Wag na. Tsaka wala rin akong pambayad eh. Ang mahal ng registration.Camping lang,
3,000 ang registration. Asa.
Ill pay for you.
Agnes, tapos na tong usapan na to. Hindi ako sasama.
Nadismaya si Agnes sa finality ng sinabi ko. Hindi na rin naman niya pinagpilita
n.
Natapos ang klase na hindi na kami ulit nagkita ni Agnes. May meeting raw kasi s
iya sa council. Umuwi na lang ako dahil wala na naman akong gagawin.
Nagkakagulo ang lahat paglabas ko ng building namin. May practice kasi ang footb
all team. Ang daming babae. Ang lakas ng tilian. Nakakairita.
Sa gilid ako ng field dumaan papunta sa gate malapit sa Espana.
At kung minamalas ka nga naman, tatamaan ka talaga ng pukang amang soccer ball.
Napadapa ako sa sobrang lakas ng impact. Tumilapon ang bag ko sa daanan pati ang
mga laman nito. Grabe. Nagdilim ang mundo ko ng ilang segundo.
Bago pa man ako makatayo, may naramdaman akong umaalalay sa akin.

Ayos ka lang? Si Atom. Na naman.
Ikaw kaya patamaan ko ng football sa ulo, ayos lang sa yo?
Yes-or-no question lang naman yung tanong ko, ang dami mo nang sinabi. Halika nga
, sabi niya sabay buhat sa akin. May narinig akong mga side comment pero hindi ko
naintindihan.
Atom, ibaba mo ko!
Dadalhin kita sa bench.
Kaya kong maglakad! Ibaba mo nga ako!
Hindi nakinig si Atom. Kahit wagas na kung maka-react yung mga tao sa paligid na
min, patuloy pa rin siya sa paglakad papunta sa malapit na bench. Pinaupo niya a
ko sabay takbo pabalik sa binagsakan ko para kunin ang mga gamit ko. Paghawak na
lang sa ulo ko ang kaya kong gawin. Pakiramdam ko magkaka-amnesia ako sa lakas
ng tama.
Bumalik si Atom na nakangiti. Wagas na ngiti.
Anong nakakatawa?
Nagugutom pala yung basurahan ha, nakakapanloko niyang sabi sabay labas nung choco
late na may crayon na may sticky note. Bakit buo pa rin to?
Basag.
Most embarrassing moment.
May isang first year na lumapit sa akin. Nawirdohan ako.
Ate, ikaw ba yung girlfriend ni Kuya Atom?
Napa-WTF face ako. Hinde.
Okay. Pinabibigay nga pala niya, sabi niya sabay abot sa akin ng chocolate na may
kasamang orange na crayon. Tulad ng una, may sticky note rin sa crayon. "HAPPINE
SS" naman ang nakalagay.
More power sa inyo ni Kuya Atom, Ate! Bagay na bagay kayo! kinikilig pang sabi nun
g first year bago tumakbo palayo.
Tinignan ko ang chocolate. Parehas na parehas nung una. Sa totoo lang, ngayon la
ng ako nakakita ng ganitong klaseng tsokolate. Kaya siguro ganon na lang ang rea
ksyon ni Atom nung sinabi kong tinapon ko yung bigay niya. Mahal nga siguro tala
ga yung ganito.
Pero wala naman talaga akong pake.
Bago pumasok sa una kong klase, dumaan muna ako sa pinakamalapit na basurahan. I
was embarrassing moment.
Isang kamay ang pumigil sa akin sa pagtatapon ng mamahaling tsokolate sa basurah
an.
Sabi na nga ba gagawin mo talaga yan eh. Si Atom. Nakangiti. Nakakapang-asar na ng
iti. Wag mo nang itapon yan. Ako lang naman ang nakakaalam eh.
Nakahawak pa rin siya sa kamay ko. Bitiwan mo ko kundi sisipain kita.
Imbis na sumunod, ngumiti lang si Atom at tuluyang hinawakan ang kamay ko. May k
uryente. Kuryente ng pagkabwiset.
Tara. Hatid na kita sa klase mo.
Tinignan ko si Atom mula sa likod. Hawak niya ang kamay ko at naglalakad kaming
dalawa papunta sa building namin. Pinagtitinginan kami ng mga tao. At dahil ayok
o nang makaakit pa ng atensyon, sumunod na lang ako.
Ano ba tong ginagawa ko?
Nakarating na kami sa unang klase ko. Madagundong na bulungan ang naganap pagdat
ing namin ni Atom. Nakatingin ang lahat sa magkahawak naming kamay. Bumitiw ako.
I love it when you blush. Nawawala pagiging tigasin mo.
Tumahimik ka nga dyan!
Hinugot ko mula sa bag ko yung tsokolate at binigay sa kanya.
Sa yo na yan! At pwede ba wag mo na akong guluhin? Ayokong maging sikat! Solohin
mo na lang kasikatan mo!
Pumasok na ako sa classroom.
Ilang saglit lang, dumating ang class president namin.
Absent si Maam.
Parang mga nakawala sa hawla ang mga kaklase ko pagkatapos ng announcement na yu
n. Ilang segundo lang, mag-isa na ako sa classroom. Buhay nga naman. Kung kailan
papasok ka ng maaga, tsaka walang prof.
Lumabas ako ng classroom.
Bago pa man ako makahakbang palayo, lumitaw na naman si Atom.
Pano ba yan? Wala raw kayong prof.
So?
So date na tayo.
Excuse me?
Sa gitna ng usapan namin, may mga napadaang kasamahan ni Atom sa football team.
Nice Atom!
Peste. Pwedeng manapak?
You heard me. Dapat nga masaya ka dahil Im asking you out. Normally kasi babae ang
nagmamakaawang makasama ako on a date.
Wow. Signal number 5 na talaga. Sabog na yung buhok ko sa lakas ng hangin.

Tumalikod ako at naglakad. I can only imagine kung anong naging hitsura ni Atom
na iniwan ko. Hindi lahat ng bagay sa mundo kaya niyang kunin sa pagpapapogi niy
a.
Hindi pa man ako nakakalayo, may narinig akong nagsalita. Paglingon ko, nagsitig
il ang mga naglalakad na estudyante. Nasa gitna si Atom. Nakaaligid ang mga firs
t year na bumubuo ng fans club niya. Nakatingin si Atom sa akin na para bang sin
asabi niyang humanda ako.
Makinig kayo sa akin, mga minamahal kong kapwa estudyante ng College of Science.
Simula sa araw na to, hindi na available si Crayon Medina.
Naghintay ang mga tao sa susunod na sasabihin ni Atom. Napalunok ako.
Dahil girlfriend ko na siya at ang sinumang mananakit sa kanya ay mananagot. Nain
tindihan niyo?
Tumigil ang mundo.
Pati pagtibok ng puso ko.
Lechugas.
Wala akong tulog.
Bwiset na practical test yan.
At pag hindi tumigil si Agnes sa kakatitig sa akin, makakasapak talaga ako ng ka
ibigan.
You never told me what happened that day.
Hindi to kwentuhan, Agnes. Review to kaya tumingin ka na lang dyan sa atlas mo.
I just cant believe it. You and the hottest guy in school are now a
AGNEEEEES!
Grabe. Grabe lang talaga.
Pagkatapos ng ginawa ni Atom, marami nang nakakakilala sa akin. Bigla akong nagk
aroon ng mga friends na hindi naman ako pinapansin dati. Hinahabol ako ng mga fi
rst year kahit saan ako magpunta para lang humingi ng inside information tungkol
sa crush nila. Who knows kung merong gustong pumatay sa akin na crazily obsesse
d fan dahil kami na ng love interest niya?
Bwiset. Pukang ama talaga.
Saktong tumunog ang bell pagkatapos ng tantrums ko. Nagmadali akong umalis at du
miretso na sa Comparative Anatomy lab para sa practical test.
Kung minamalas ka nga naman talaga, may pang-asar kang madadatnan.
Hi Bebe ko! sabi ni Atom sabay lapit sa akin at pormang aakap pa. Hinarang ko yung
palad ko sa dibdib niya para pigilan siya.
Anong ginagawa mo?

Aakapin ang Bebe ko. Did he just make that puppy dog face? At anong Bebe ang pinagsa
sabi nito?
Pwede ba?! Hindi mo ko Bebe at lalong walang akapang mangyayari dito kaya umalis
ka na! Leave me alone!
ANG SWEET NILA OOOOOOO! kilig na kilig na sabi ng mga kaklase ko. Abnormal. Abnorm
al talaga.
Guys, gusto niyo bang akapin ko si Bebe Crayon ko? OH NO HE DIDNT.
ATOM!
OO NAMAAAAAAAN!
AKAPIN MO NA IDOL!
Shit. Nangyayari ba talaga to?
Tumingin si Atom sa akin at bumulong. Hug or kiss in front of everyone?Napalunok n
a lang ako. Nung unang pagkakataong magkasama kami, tinotoo niya talaga yung ban
ta niya. Hindi malabong gawin niya ulit ngayon.
Suko ako. Slaughter sa dami ng kalaban.
Niyakap ako ni Atom. Hindi ako gumanti. Tilian ang mga tao.
Halos forever bago siya bumitaw.
Good girl. Kita tayo mamaya. May surprise ako para sa yo.
Umalis ang smug na si Atom. Leche. Nanalo na naman siya.
Bagay na bagay talaga kayo, Cray!
Ngiting aso na lang ako.
Buti na lang hindi na humaba ang usapan dahil nagsimula na ang practical test. A
s usual, dugo na naman ang utak ko. Sa isang buong gabi kong nakatitig sa atlas
ko, limang muscle lang ng pusa ang natandaan ko at lahat yun hindi tinanong sa p
ractical test.
Kung binabayaran siguro ako ng tadhana sa bawat malas na dinaranas ko, bilyonary
o na ko.
Pagkatapos ng huli kong klase, hindi na ako nagpakita kay Agnes. Baka makasalubo
ng ko lang yung feelingerong Atom na yun. Sa likod ng school ako dumaan para saf
e.
Pero mali ako.
See? Parehas talaga tayo mag-isip. Kaya bagay na bagay tayo, pang-asar na sabi ni
Atom na may dalang flowers. For you.
Seryoso ka?
Bakit?
Calachuchi? Ano ako? Puntod? Bwiset.

Natawa si Atom. I was just testing your reaction. Out of nowhere, biglang may sumu
lpot na lalakeng first year at may dalang bonggang bouquet. Now this is for you.
Ayokong isipin pero medyo naeelibs ako sa ginagawa ni Atom.
Okay fine. Kinilig na ko.
Ito yung surprise? na lang ang nasabi ko.
Not yet. Out of nowhere uli, sumulpot ang red niyang sports car sa harap namin. Bu
maba ang driver at binigay sa kanya ang susi. Nakauto siya ng dalawang estudyant
e para lang bwisitin ako.
Hindi ka sumakay last time. Pag hindi ka sumakay ngayon, alam mo na mangyayari. Ku
mindat pa ang mokong. Sarap gilitan sa leeg. So whats it gonna be?
Tumingin ako sa paligid. Nag-aabang ang mga usisero sa gagawin ko.
Tinapon ko sa kotse niya ang bouquet. Ngumiti siya.
Inirapan ko siya at naglakad palayo. Kantyawan ang sumunod.
Thats whats gonna be, Atom, lingon ko sa kanya saka tuluyang umalis.
Panalo ako.
Basag siya.
Ayoko talaga ng ulan.
Tuwing umuulan kasi sumasabay ang mga malas sa buhay ko.
Tulad na lang nito. Kung kailan wala akong payong, tsaka uulan.
Mukha na tuloy akong tanga dito sa waiting shed. Hindi ako makapunta sa building
ko.
Miss?
Napalingon ako sa katabi ko. Base sa uniform niya, taga-Engineering siya.
Ano yon?
Kasi kanina ka pa dyan eh. Gusto mong sumukob sa payong ko?
Hindi. Ayos lang. Titigil na rin naman yan.
Lalo pang lumakas ang buhos ng ulan. Makapang-asar talaga. Natawa tuloy ang kaus
ap ko.
Taga-Science ka noh? Hatid na kita sa building mo.
Ok lang
I insist. Im CX nga pala, sabay lahad sa akin ng kamay niya. Kinuha ko naman. Crayon
.
Weh?
Sa lahat ng mga taong pinagsabihan ko ng pangalan ko, siya lang ang may ganyang
reaksyon. Gusto mo ng birth certificate?
Hindi. Natawa lang ako. Crayon rin kasi ang pangalan ko. Crayon Xyril kaya CX, nak
angiting sabi niya sabay pakita pa sa akin ng ID niya. Ganzon, Crayon Xyril T. T
hird year, Chemical Engineering.
Coincidence. Or was it destiny? Tss. Ang korni ko.
Hinatid ako ni CX sa building namin sa ilalim ng galit na galit na ulan. Medyo n
abasa pa yung libro ko sa Technical Writing na ginagamit lang ng prof namin na p
rops.
Salamat ah.
Walang anuman. Sige balik na ko. Nice meeting you, Crayon.
Same here. Sige. Ingat.
Noon ko lang na-realize na out of the way ang building ko sa building niya. Nahi
ya tuloy ako. Naabala pa siya.
Sino yon? biglang sulpot ng isang boses na ikinagulat ko. Wala pa kayong isang buwa
n ni Atom and youre already cheating on him?! Si Agnes ang definition ng OA sa lah
at ng kakilala ko.
Relax. Isang taong may mabuting loob lang yun na nag-offer na ihatid ako dito sa
building dahil wagas ang ulan at wala akong payong. At pwede bang tigil-tigilan
niyo na ako sa Atom-Crayon love team na yan?
Craytom actually. What the
Cray what?
Crayon plus Atom equals Craytom. Its simple math.
Ayokong maniwala. Pati si Agnes na-mind control na nila.
Naglakad na lang ako papunta sa unang klase ko habang nakasunod sa akin si Agnes
na patuloy sa pagsasalita tungkol sa kahalagahan ng pag-ibig namin ni Atom.
Nagkakagulo sa classroom pagdating ko.
Anong meron?
OMG Cray! Ang sweet ni Atom! excited na sabi ng isa kong kaklase.
Pagpasok ko sa classroom, nakita ko ang parang botanical garden na naming whiteb
oard. Iba-ibang klase ng bulaklak ang nakadikit at sa gitna, may nakalagay na ma
laking I LOVE YOU, BEBE CRAYON FROM BEBE ATOM at talaga namang may picture pa niya
. Sa teachers table, may chocolate na may kasamang red na crayon na may nakadikit
na sticky note. LOVE ang nakalagay.
OA na talaga.
Im so happy for you, Cray, maluha-luha pang sabi ni Agnes.
At dahil sadyang wala na akong kakampi sa mundo, biglang dumating ang prof namin
. Lahat ng tao nagsiupuan. Pati si Agnes napatakbo sa klase niya. Nanalangin nam
an ako na sana bumuka ang lupa at kainin ako.
Last time I checked, whiteboards are for lectures. Not for love notes. Remove tho
se things, sabi ng prof namin na medyo natatawa pa. Nakakahiya talaga.
NOTE TO SELF: Patayin si Atom.
Lumipas ang klase na ako ng example sa lahat ng sitwasyong kinonekta ng prof nam
in sa lesson. Sadyang tungkol sa pag-ibig ang topic namin sa Literature kaya nam
an napaka-useful ko.
Break time.
Aral-aralan ako habang kumakain sa caf. Next thing I know, isang seryosong Agnes
na ang kaharap ko.
Problema mo?
Hindi pala sasama ha. Ano to? tanong ni Agnes sabay lapag ng isang papel sa mesa.
Unang tingin ko pa lang, nakita ko agad ang pangalan ko. Binasa ko ang heading.
HA?! College camp. Yung may 3,000 na registration fee. Kasama ako. Hanep.
Yeah. Looks like someone wants you in.
Bago pa man ako makapag-react ng mas malala, lumitaw si Atom.
Of course I want her in. Ano namang masasabi mo sa gift ko kanina, Bebe ko?
NOTE TO SELF: Patayin si Atom NG BONGGANG-BONGGA.
Napatalon sa gulat si Kuya Red pagpasok ko ng bahay.
Kung makabagsak ka naman ng pinto dyan! Problema mo?
Wala. Matutulog na ko.
Una, walang payong. Pangalawa, ginawang sample sa klase. Ngayon, ito naman.
Ano ba talagang gusto niyang palabasin?
Crayon!
Kuya, matutulog na ko. Hindi ako handang magpa-NBI sa yo ngayon.
Gusto ko lang naman ipakilala sa yo si CX eh.
CX?
Paglingon ko, nakita ko nga si CX as in CX na naghatid sa akin sa building kanin
ang stranded akot mukhang tanga sa waiting shed.
Hi Crayon, nakangiting bati niya. Ngiti na lang rin ako. Uy. Kaibigan mo kuya ko?
Magkakilala kayo?
Hinatid ko siya kanina sa building niya. Wala kasi siyang payong.
Ah. So ngayong magkakilala na kayo, umakyat ka na sa kwarto mo at matulog na. May
importante kaming pag-uusapan ni CX.
Sige. Una na ko.
Umakyat na ko sa kwarto ko at nagtangkang mag-aral para makalimot sa bad trip. S
umunod na lang na nalaman ko, nasa may pinto ng kwarto ko si Kuya Red.
Kakain ka sa ayaw at sa gusto mo, sabi niya sabay sara ng pinto.
Sumunod naman ako kahit wala akong ganang kumain. Nandun pa rin si CX at nakapam
bahay na. Anong meron?
Ano pang ginagawa mo dyan? Upo na dito!
Lumipas ang hapunan na nag-uusap sila Kuya Red at CX tungkol sa boy stuff. Kain
na lang ako.
May mga sandaling nagkakasalubong ang tingin namin ni CX. Ngiti lang siya. Ako r
in. Mukha naman siyang mabait na tao at malayo sa mga kaibigan ng kuya ko. Bat ka
ya siya nandito ngayon?
Cray, toka mong magligpit ngayon.
Parang kagabi at nung isang gabi?
Natawa si CX. Katamaran kasi ng kapatid ko. Tutulong ako.
Fine. Manonood na ko ng My Binondo Girl. Sabi na eh.
Tinulungan akong magligpit ni CX. Nagpumilit talaga siyang maghugas ng plato. Ak
o na lang daw magpunas.
Normally, hindi ako nangche-check out ng mga lalake pero imposible kasing hindi
mapansin si CX. Maputi siya, chinito at matangkad. May lahi ata. Maamo ang mukha
. Typical boy-next-door type. Hindi ako pupusta pero pakiramdam ko NGSB to.
Salamat nga pala kanina, sabi ko. Sobrang tahimik niya kasi. Naiilang ako.
No problem.
May tanong ako. Ok lang?
Sure.
Bat ka nandito?
Hindi ba sinabi sa yo ng kuya mo?
Malamang. Kaya nga tinatanong ko eh.
I dont have a place to stay. Its kind of a long story. He let me stay here.
Pinagbabayad ka niya?
Sabi ko magbabayad ako pero ayaw niya. Basta tumulong lang daw ako dito, ayos na.
Tsaka gusto niya may magbabantay sa yo pag wala siya.

Ayokong maniwala. Ginawa siyang katulong ni Kuya Red at babysitter ko.
Wala namang kaso sa yo di ba? Kasi kung ayaw mo, pwede naman akong maghanap ng ib
ang titirahan.
At the back of my mind, naawa ako sa kanya. Ano kayang nangyari?
Ano ka ba? Ok lang. Pasensya ka na kung ginawa kang katulong ng kuya ko. Babatuka
n ko siya mamaya para sa yo.
Natawa si CX. That Id like to see.
Pagkatapos naming magligpit, dumiretso siya sa sala para manood ng TV. Pumunta n
aman ako sa likod ni Kuya Red para batukan siya.
ARAY NAMAN! At napalakas ata.
Tumawa si CX. CRAYOOOOON!
Karipas naman ako ng takbo sa kwarto ko. GOOD NIGHT KUYAAAAA!
Kahit isang araw ngayon ng bad trip, pakiramdam ko nabawi na.
Parang walang narinig si Agnes sa sinabi ko.
Fine. Kung ayaw mo akong tulungan, ako na lang ang pupunta sa council.
Hindi ako sasama sa camp. Una sa lahat, nandun si Atom. Pangalawa, siguradong ma
papahiya lang ako dun sa mga posibleng trip ni Atom. At pangatlo, ayokong lalong
i-encourage ang mga tao na kami nga talaga ni Atom.
Kailangan nang tumigil ng kabaliwang to.
Tumayo ako at nagmartsa papunta sa office ng council sa org room. Hindi ako hina
bol ni Agnes na nagpatuloy lang sa pagkain ng spaghetti niya. What a friend.
Isang maputing babae na kulay red ang buhok ang nasalubong ko.
So the legendary half of Craytom is here! masayang sabi niya. Craytom. Ugh. Anong m
aitutulong ko?
Pwede pa bang mag-cancel ng registration sa college camp?
Bakit? Magba-back out ka?
Oo. May importante kasi akong pupuntahan ng araw na yun.
And what might that be? Isa akong malas magnet.
Kinilig yung babae nung umakbay sa akin si Atom. Its okay, Nina. I got this.
Umalis na yung Nina pagkatapos nun. Tinanggal ko naman yung pagkakaakbay niya sa
akin.
Hindi ako sasama sa camp.
Pano pag sinabi kong sasama ka?
Hindi kita tatay para diktahan ako ng gagawin ko sa buhay ko.

PERO BOYFRIEND MO KO! Shit. Kailangan talaga sumisigaw?
Nagtinginan sa amin ang mga tao sa org room. Yung iba kinikilig. Yung iba naman
ang sama ng tingin sa akin. Hinila ko palabas si Atom na nakangisi pa.
Alam mo kapag ikaw ang kumakaladkad sa akin, gusto ko yung pakiramdam. Hindi lang
pala mayabang. Manyak pa.
Tumahimik ka!
Just give me one good reason kung bakit ayaw mo sumama.
Dahil nandun ka!
Of course Ill be there. Im one of the group leaders. And speaking of groups, youre i
n mine.
What?!
Meant to be lang talaga tayo, sabi niya sabay lapit sa akin. At kahit ano namang ga
win mo, sasama at sasama ka pa rin sa camp dahil isa ako sa organizers at major
sponsor ang company ng tatay ko.
Tumahimik na lang ako at napatungo sa sobrang inis. Inangat ko ang palad ko, nil
apat sa dibdib niya at tinulak siya.
Walk out na lang ang kaya kong gawin. Naiinis ako. Naiiyak ako sa sobrang inis.
Nasa caf pa rin si Agnes pagbalik ko.
Let me guess. Hinarang ka ni Atom?
Mas malala pa, sabi ko na lang sabay kuha sa mga gamit ko. Punta na ko sa klase ko.
Pero hindi talaga ako sa klase pumunta. Nagpunta ako sa Botanical Garden kung sa
an hindi ako matutunton ni Atom. Gusto ko mapag-isa lalo na pag ganitong naiinis
ako. Baka kasi makasapak ako ng random na tao pag pinagpilitan ko pang pumasok.
Nilabas ko ang sketch pad ko at nagsimulang mag-drawing. Sakit ko to. Pag naiini
s ako, kung hindi ako kumukuha ng litrato ng kung ano-ano, nagdo-drawing ako.
Magandang subject ang mga halaman sa Botanical Garden. Alagang-alaga kasi at tal
agang namumulaklak.
Hindi ko na namalayan ang oras. Napatalon na lang ako nang biglang may nagsalita
sa likod ko.
Ang galing mo pala mag-drawing. Si CX. Nakangiti as usual.
Kanina ka pa dyan?
Medyo. Concentrate na concentrate ka eh. Sorry kung nagulat kita, sabi niya sabay
upo sa tabi ko. May I?
Binigay ko sa kanya yung sketch pad ko at tinignan lahat ng gawa ko.
Alam mo bang frustration ko to?
Frustration?
Architect ang papa ko tapos pintor ang mama ko. Wala akong namana kahit isang pat
ak ng galing nila. Mas gusto ko kasi mag-analyze kaya puzzles ang hilig ko nung
bata ako.
Nagtataka ako kung bakit biglang nag-o-open siya sa akin ngayon. Hindi kasi kami
nag-uusap pag nasa bahay. Kung hindi ako busy, nag-aaral siya kaya walang pakia
lamanan.
Wala na akong klase. Kung wala ka na ring klase, sabay na tayo umuwi,sabi niya sab
ay balik sa akin ng sketch pad.
Sabay kaming lumabas ni CX ng Botanical Garden. Tahimik na siya ngayon. Patanawtanaw lang siya sa paligid. Parang first time niya sa university kaya ina-apprec
iate niya ang view.
Lalo tuloy akong naiintriga sa pagkatao niya.
Huminto sa paglalakad si CX at tumingin sa tao sa harap namin. Si Atom.
Lumapit sa akin si Atom at hinila ako. Aray naman!
Pare saway ni CX.
Wag mo kong mapare-pare dahil hindi kita kilala! asar na sabi ni Atom.
Ano bang ginagawa mo, Atom?!
Itong chekwa ba na to ang dahilan kung bakit ayaw mong sumama sa camp? sabi niya s
abay duro sa mukha ni CX. Hinawi ko naman yung braso niya. Shit. Nakakahiya na t
alaga.
Ano bang pakialam mo?!
Seryosong nahu-hurt talaga ako tuwing sinasabi mo yan!
Gusto kong matawa. Ambakla kasi ng pagkakasabi niya.
Crayon? tangkang pagsabat ni CX. Anong nangyayari? Sino to?
AKO LANG NAMAN ANG Tinakpan ko ang bibig ni Atom. Mapapahamak ako pag nagsalita pa
siya. Ka-batch ko.
Natawa si CX. Tinanggal naman ni Atom ang kamay ko sa bibig niya. Anong nakakataw
a?!
Batchmate ka lang pala eh. Bakit kung makaasta ka, parang boyfriend ka ni Crayon?
Lumapit sa akin si CX at hinawakan ang kamay ko. Ang init. If you dont mind, uuwi
na kami ni Crayon.
Hinila ako palayo ni CX. Naiwan si Atom with a facial expression na hindi ko pa
nakita ever sa mukha niya.
Ewan ko pero pakiramdam ko may ginawa akong mali.
Mukha na naman akong zombie. Dalawang minuto na lang, pwede na akong ilibing.
Hindi ako nakatulog kagabi dahil sa mukha ni Atom.

Di ko maipaliwanag yung expression pero hindi nagulat eh. Hindi rin nainis.
Mukhang nasaktan.
Papasok na sana ako sa klase ko nang may humila ng buhok ko at tinapon ako sa ha
llway. Dahil sa hindi ako handa, tumilapon talaga ako. Nagsihintuan ang mga tao
at nanood sa munting palabas.
ANG LANDI MO, CRAYON! HOW DARE YOU DO THAT TO ATOM! sigaw ng isang ka-batch ko. Hi
ndi ako sigurado sa pangalan niya pero sigurado akong naging girlfriend siya ni
Atom.
Sinampal-sampal niya ako pagkatapos nun. Walang umawat. Dugo ang bibig ko.
ANONG NANGYAYARI DITO?! sigaw ng isang pamilyar na boses. Tumigil ang bugbugan. Na
kahinga ako saglit.
Atom, I panimula nung babae pero hindi siya pinansin ni Atom. Tumakbo si Atom sa ak
in. Pinahid niya yung dugo sa bibig ko. Hindi ako pumalag. Pinanood ko lang magl
aro ang emosyon sa mukha ni Atom.
Pumikit siya, huminga ng malalim at dahan-dahang tumayo.
Ano? Show ba to? Bakit kailangang nandito kayo lahat? sabi niya sa mga tao. Isa-is
ang nag-alisan ang mga usiserot usisera. Nakatayo pa rin doon ang babaeng nang-am
bush sa akin.
Atom Hinarang ni Atom ang palad niya sa mukha nung babae.
Clearly, you werent there during my announcement. Hindi mo ba napapansin kung baki
t lahat ng tao nakikipagkaibigan kay Crayon?
Nagsimula nang umiyak yung babae.
Dahil sinabi kong ang sinumang mananakit sa kanya ay mananagot.
Kinilabutan ako sa sinabi ni Atom. Seryoso kasi at may diin.
Tumalikod si Atom at nagsimulang maglakad papunta sa akin.
PERO NILOLOKO KA NIYA, ATOM! NAKITA KO SIYANG MAY KASAMANG TAGA-ENGINEERING! Plea
se! Maniwala ka sa akin! Sasaktan ka lang niya!pagmamakaawa nung babae.
Lumingon si Atom sa kanya. Problema na namin yun ni Crayon at labas ka na dun, sab
i ni Atom sabay talikod.
Tumakbo ang babae papunta sa kanya at niyakap siya mula sa likod. Iyak ng iyak y
ung babae. Si Atom naman walang expression.
I still love you, Atom. Im sorry about what I did.
Dahan-dahang tinanggal ni Atom ang pagkakayakap sa kanya nung babae.
Patay na yung Atom na mahal mo, Charm. Iba na to. Ito na yung Atom na nagmamahal
kay Crayon.
Naglakad si Atom papunta sa akin at tinulungan akong makatayo. Kaya mo maglakad? T
ango na lang ako. Ayokong magsalita. Hindi ko alam kung bakit.

Bago pa man kami makalayo ni Atom, nagbitiw pa siya ng mga salita kay Charm.
By the way, Crayon will decide your fate. Ipagdasal mo na lang na maging mapagpat
awad siya sa yo.
Intense.
Parang gusto kong mabaliw sa nangyari.
Isang linggong tahimik ang buhay ko.
Actually, hindi rin.
Cray, bat di na kayo nag-uusap ni Atom?
Ano bang pinag-awayan niyo?
Break na ba kayo?
Kailan pa?
So pwede na kami?
Parang mas gusto ko na tuloy ngayon yung dati. Yung araw-araw akong ginugulo ni
Atom pero nilulubayan ako ng mga tao. Limang araw nang ganito ang eksena ng buha
y ko. Dedma lang. Wala naman silang magagawa kung ayaw ko silang kibuin.
Ngayon lang ako nabagabag ng ganito sa buhay ko.
Pagkatapos ng araw ng ambush ko sa hallway, hindi na ako kinausap ni Atom. Wala
na rin siyang pinapadalang mga regalo o kung ano-ano.
Tinantanan niya na ako.
Pero bakit ganon? Dapat masaya ako dahil wala nang panggulo sa tahimik kong buha
y di ba?
Pero hindi.
Hindi ako masaya.
Excited ang lahat pumunta sa camp. Riot ang nangyayari pagsampa ko ng bus. Nagti
nginan ang lahat sa akin. As usual, hindi ko na lang sila pinansin. Sumenyas nam
an sa akin si Agnes na umupo sa tabi niya.
Im so happy you came! masayang sabi ni Agnes. Ngiti na lang ako.
Ilang saglit lang, umalis na rin ang bus. Matagal-tagal rin ang byahe. Hindi ko
na inalam kung san ang camp. Basta matapos na lang.
Sa beach kami dinala ng mga organizers ng camp. May mga malalaking bangka na nak
adaong.
For this year, we decided na Survivor Philippines type ang college camp. So were g
oing to stay in an island for the weekend.
Kahit papano, nabuhayan ako. Tulad nga ng sabi ni Agnes, gusto ko ng adventures.
Nagsimula nang magsisakayan sa mga bangka ang mga participants ng camp. Nakita k
o si Atom. Napatingin rin siya sa akin. Dedma. Nainis ako na ewan.
Halos isang oras rin papunta sa islang sinasabi ng organizers. Pagdating namin s
a isla, nagsimula nang ihiwalay ang lahat sa mga grupo nila. At tulad nga ng sin
abi ni Atom, kasama ako sa grupo niya. Lima kami sa grupo. Dalawang babae, tatlo
ng lalake.
Ang mga kagrupo niyo ang makakasama niyo sa islang to ng tatlong araw kaya dapat
kahit papano, magkakasundo kayo. Tandaan, survival to kaya dapat team function k
ayo. Walang mauuna at wala ring maiiwan, sabi ng isa sa mga organizers. As we told
you in the briefing, damit at personal effects lang ang pwede niyong dalhin. An
g pagkain ay either hahanapin niyo dito sa island o mapapanalunan niyo sa challe
nges. As for shelter, marami namang puno dito at kahoy. This is your first chall
enge. Binibigyan namin ang lahat ng dalawang oras para makapagtayo ng shelter. A
ng grupong hindi makakatapos ay matutulog sa beach ng walang masisilungan.
Mukhang game naman ang lahat sa challenge. Takbuhan ang lahat sa gubat pagkapito
ng camp master.
Bea, kayo ni Crayon ang manguha ng dahon-dahon para sa bubong. Kami sa skeleton, i
nstruction ni Atom. Agad namang sumunod yung dalawa pa naming kagrupo sa kanya.
Hinila naman ako ni Bea para manguha ng pang-bubong. Walang usap-usap. Kuha lang
ng kuha ng mga kakailanganin para sa shelter namin.
Pagbalik namin sa spot na assigned sa grupo namin, nagsimula na kaming magbuo ng
shelter. Magaling dumiskarte si Atom pati ang dalawa pa naming kagrupo na lalak
e. Isat kalahating oras lang, tapos ang shelter namin.
Good job, guys! sabi ni Atom.
Hindi ako sanay na nakikita si Atom na seryoso. Ganumpaman, hindi na lang ako na
gsalita.
Nakuha namin ang prize para sa first challenge. Supply ng bigas tsaka mga de lat
a.
Pahinga pagkatapos ng tent setup hanggang gabi na. Halata namang magkakakilala s
ila Atom at yung tatlo pa naming kagrupo kaya humiwalay na lang ako at pumunta s
a beach.
Pinanood ko ang paglubog ng araw. Kung nadala ko lang yung sketch pad ko, malama
ng drawing na naman ang gawain ko ngayon.
Next thing I know, may katabi na ko.
Ok ka lang? sabi ni Atom. Parang ayokong sumagot. Hindi naman kasi to yung Atom na
kilala ko. Hindi ito yung mayabang na makulit na walang magawa sa buhay.
Ang hilig mo talagang mang-silent treatment. So ako pa pala yung nangsa-silent tre
atment. Tss.
Katahimikan. Ang paghampas lang ng alon sa pampang ang naririnig ko.
Na-miss kita, Bebe Crayon, biglang sabi ni Atom. Tinignan ko siya. Nakatingin siya
sa dagat.
Tigilan mo nga ako sa Bebe Crayon mo.
Ano bang gusto mong itawag ko sa yo? Honey? Babe? Sweetheart? My destiny? Mahal k
o?
Tumahimik ka kundi iiitsa kita sa dagat!
Tumawa lang si Atom. Eto na. Bumabalik na yung pagkabanas ko sa kanya.
May kinuha si Atom mula sa bulsa niya. Yung pangalawang chocolate na binigay niy
a sa akin. Nandun pa rin yung orange na crayon na may sticky note na HAPPINESS ang
nakasulat.
You can only imagine kung anong hirap ang pinagdaanan ko para lang madala yan dit
o na hindi nade-detect ng organizers. Konsensya mo na lang kung itatapon mo yan.
Wala namang hirap dahil isa ka sa organizers. Lokohin mo lelang mo.
Okay. I lied.
Napatingin ulit ako sa kanya. Ha?
Hindi ako isa sa mga organizers pero totoong sponsored to ng company ng tatay ko.
Gusto ko lang na makasama ka dito.
Para ano? Para ipahiya sa mga tao?
Tumawa ulit si Atom. Ganito talaga ako pag gusto ko ang isang tao. Pinapahiya ko
siya sa lahat.
From a distance, narinig namin ang pagpito ng camp master.
Tara na! May parusa pag nahuli tayo! sabi ni Atom sabay tayo at hila sa kanang kam
ay ko.
Automatic namang tinago ng kaliwang kamay ko sa bulsa ko ang chocolate.
Bwiset.
Ang aga-aga, puro salita ni Atom ang naririnig ko sa utak ko.
kay Crayon.
Ganito talaga ako pag gusto ko ang isang tao. Pinapahiya ko siya sa lahat.
MAHAL at GUSTO. May pinagkaiba ba yun maliban sa spelling?
Sa gitna ng pagmumuni-muni ko, biglang pumito ang camp master.
Sabay-sabay na nagtakbuhan ang lahat papunta sa assembly area.
Pagkatapos ng kumustahan, pinaliwanag na sa amin ang una naming activity. Swimmi
ng relay. May mga nakalutang na malalaking salbabida sa dagat 50 meters mula sa
pampang. Lahat ng miyembro ng bawat team lalangoy papunta doon at kukuha ng isan
g flag na nakadikit sa salbabida. Ang unang grupong makakumpleto ng limang flag
ang mananalo at syempre may premyo.
Kabado si Atom.
Atom, wag na lang kaya tayong sumali. Kaya naman nating manalo sa mga susunod pan
g challenges, sabi ni Abe, isa naming kagrupo.
Hindi. Sasali tayo. Kaya ko yan, buong kumpiyansang sabi ni Atom sabay tingin sa a
kin. Tsaka hindi naman ako hahayaan ng Bebe Crayon ko na malunod eh. Di ba, Bebe
Crayon?
TSE.
Ang ganda mo talaga pag naiinis ka.
Peste. Aga-aga, nang-aalaska.
Habang kinikilig ang mga kagrupo namin sa kabaliwan ni Atom, naghanda na lang ak
o para sa relay. Ilang saglit lang, nagbigay na ng senyas ang mga organizers sa
simulan na ang challenge.
Sabay-sabay na nagtakbuhan papunta sa dagat ang mga miyembro ng bawat team. Mabi
lis na nakabalik ang tatlo kong kagrupo na nauna. Ako na ang sumunod. Medyo mahi
rap dahil kalaban ang alon pero nakarating naman ako ng matiwasay sa salbabida a
t kinuha ang pang-apat naming flag. Pagbalik ko, si Atom naman ang sumalang. Nak
arating siya sa salbabida pero bigla siyang lumubog.
Anong nangyari? tanong ni Bea.
Nasan na si Atom? comment naman ni Dan, isa pa naming kagrupo.
Tumitig ako sa eksaktong lugar kung saan lumubog si Atom. Natanaw ko ang kamay n
iyang pataas-taas.
Shit! na lang ang nasabi ko sabay lusong sa dagat. Reflex reaction.
ATOM! ANONG NANGYARI?! taranta kong tanong pagkatapos ko siyang iangat para makahi
nga. Nakakatakot ang expression sa mukha niya. Parang nasasaktan na mamamatay na
ewan.
H-hindi k-ko m-magalaw yu-yung p-paa k-ko, hirap niyang sabi.
Hinila ko siya pabalik sa pampang. Agad namang sumaklolo ang mga taga-ibang grup
o. Binuhat nila si Atom papunta sa buhangin at doon siya nilapag. Hinawakan ko a
ng binti ni Atom. Naninigas.
Stretch mo yung paa mo, sabi ko at sumunod naman siya. Kinuha ko ang paa niya at t
inulak papunta sa direksyon ng binti niya. Kahit papano, nabawasan ang pagka-sti
ff ng binti niya.
ARAAAAAY! sigaw ni Atom. Doon ko na napansin ang mga itim na parang karayom na nak
atusok sa binti niya.
Abe, ihian mo yung binti ni Atom! Dun sa may mga itim na nakatusok!
Ha?! Bakit?!
Sea urchin sting! Bilisan mo na! Tatalikod kami ni Bea!
Sinunod naman ni Abe ang sinabi ko. Ilang saglit lang, ayos na ulit si Atom.
Matapos ang eksena sa challenge, nagbalikan na lahat ng grupo sa camp. Hindi ko
alam kung sinasadya nila Abe, Dan at Bea na iwanan kami ni Atom.
Tahimik lang si Atom na nakaupo pa rin sa buhangin. Seryoso ang mukha.

Atom, kailangan na nating bumalik sa camp. Baka bigla na namang mag-alarm yung ca
mp master. Hindi ka pa naman makakatakbo.
Sinubukang tumayo ni Atom pero natumba ulit siya. Saklolo naman ako. Dahan-dahan
lang.
Hinawakan ko sa braso si Atom at inalalayan siyang tumayo.
Kaya mo maglakad?
Imbis na sumagot, hinila ako ni Atom ng niyakap.
Thats the scariest yet most memorable moment of my life.
Ang tagal bago ako binitiwan ni Atom. Hindi ako pumalag. Nung bumitiw siya, hina
wakan niya ang kamay ko at nagsimulang magpaika-ika papunta sa camp.
At parang soundtrack ng isang pelikula, nag-automatic play ulit sa utak ko ang m
ga sinabi ni Atom.
kay Crayon.
Shit. Nakakalito.
Tulog na tulog na si Bea pero ako dilat na dilat pa rin.
Sira na ata ulo ko.
kay Crayon.
Tinakpan ko ang tenga ko sa pag-aakalang mawawala ang pesteng boses ni Atom.
Grabe. Ano bang nangyayari sa mundo?
Cray! bulong ng isang boses. Napabangon ako bigla.
Ouch! na lang ang nasabi ko nang may makaumpugan ako. May napaaray rin sa tabi ko.
Stargazing tayo, bulong ni Atom na ang lapit-lapit ng mukha sa akin at hinihimas p
a ang noo niya. Tinulak ko siya palayo.
Mag-stargazing ka mag-isa mo! Inaantok na ko noh! bulong ko rin sa kanya.
Pag di mo ko sinamahang mag-stargazing
Oh save it, Atom! Hindi ako natatakot sa mga banta mo! Umalis ka na nga!
Sinipa ko si Atom palabas ng shelter namin ni Bea. Bago pa man ako makatagilid p
ara talikuran siya, binuhat niya na ako palabas ng shelter. Nagpumiglas ako pero
malakas siya. Parang hindi na-sting ng sea urchin.

Dinala niya ako sa tabing-dagat. Nilapag niya ako sa nakalatag na banig.
See? That wasnt so hard, nakakapang-asar pa niyang sabi.
Tumahimik na lang ako.
Bat ang tahimik mo na naman dyan?
Dahil wala akong sasabihin sa yo.
At dahil malaking gulo ang mangyayari pag bumalik ako sa shelter, humiga na lang
ako sa banig.
Anong ginagawa mo?
Dito na lang ako matutulog. At least, counted pa rin na sinamahan kita sa stargaz
ing mo para hindi ka mag-tantrums dyan.
Ang KJ mo.
Ang kulit mo.
Tumagilid ako sa banig patalikod kay Atom. Naramdaman kong humiga siya at talaga
ng tinotoo ang stargazing niya.
Alam mo, wala naman talaga akong masyadong alam tungkol sa stars eh.
Ugh. Seryoso ba to? Magkukwento siya?
Simula nung bata ako, football na ang buhay ko hanggang sa makarating ako ng high
school tapos college.
Pinikit ko ang mga mata ko ng sobrang higpit sa pag-asang madi-disable rin ang p
andinig ko.
Kaya ko lang naman gustong mag-stargazing dahil gusto kong makakita ng totoong fa
lling star. Pag nakakita ako nun, kumpleto na buhay ko. Pwede na kong mamatay.
Parang gusto kong matawa. Si Atom ba talaga tong nasa likod ko?
Actually, hindi pa pala ako pwedeng mamatay. Ayoko pa pala. May gusto pa akong ma
kita na mahulog eh. Mahulog sa akin.
Napadilat ako sa sinabi niya. Parang intro sa isang mas matinding linya. Kinabah
an ako. Di ko alam kung bakit.
AYUN! FALLING STAR! biglang sigaw ni Atom. Napatalon ako sa gulat. Bumangon akot bi
natukan siya.
Aray naman! Nakakita lang ako ng falling star eh! naka-pout pang sabi niya. Muntan
ga lang.
Kita mo nang natutulog yung tao dito eh! Sigaw ka pa ng sigaw!
Sus! Di ka naman natutulog eh, pang-aasar niya sabay lapit ng mukha niya sa akin.
Napahinto ako. Aminin mo na kasi. Nakikinig ka.
Kung may mahuhulog na star sa bawat pagkakataong magyayabang ka, wala nang matiti
rang stars sa langit!

Ngumiti siya. Sana star ka na lang din tapos lagi akong magyayabang para mahulog
ka sa akin.
EWAN KO SA YO!
Gusto ko nang mamatay. Kung may mas masahol pa sa kamatayan, siguro yun na.
Maya-maya lang, nagsalita ulit si Atom. Alas dose na.
Seryoso ka? Sinasabi mo sa akin ngayon yung oras?
Imbis na barahin ang sinabi ko, hinawakan ni Atom ang kamay ko. Thanks Cray, sabi
niya sabay tingin sa mga mata ko.
Gustuhin ko mang malito, hindi ko na nagawa.
Hinila niya ako at sinandal sa dibdib niya. Naririnig ko ang pagtibok ng puso ni
ya.
Salamat dahil ikaw ang naging dahilan para umabot ako sa 18th birthday ko. Ngayon
, pwede na kong mamatay. Nakita ko na yung huling falling star.
Korni tong sasabihin ko.
My heart skipped a beat.
Ayokong maniwala.
Ayoko talaga.
Hindi naman kagulat-gulat yan noh! Hindi pa tayo bumabyahe papuntang camp, kayo n
a talaga ang The Unforgettable Pair! tuwang-tuwa pang sabi ni Agnes.
Hindi pa ako nakakarating sa Organic Chem class, basag na ang buong pagkatao ko.
Sa labas lang naman ng building namin, may malaking tarpaulin na may picture na
ming dalawa ni Atom. The Unforgettable Pair daw.
Pambihira.
Magwo-walk out na sana ako nang biglang sinalubong ako ng akbay ni Atom. Nakarin
ig ako ng mga pasimpleng kilig sounds sa paligid na sinuportahan naman ni Agnes.
What a friend talaga.
Masaya ka na? inis na sabi ko kay Atom na para bang sinasamba ng tingin ang tarpau
lin na may mukha naming dalawa.
Sino bang hindi sasaya sa ganito? sabi niya sabay tingin sa akin.
Grabe lang. Napapaso na ako ngayon sa mga tingin ni Atom.
Tinanggal ko ang pagkakaakbay niya sa akin at nagsimulang maglakad palayo.
San ka pupunta?
Sa klase ko para mag-aral para sa kinabukasan ko at ng bayang Pilipinas.
Nababanas ako. Hindi lang kay Atom kundi pati na rin sa sarili ko.
Hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako makatanggi, kung bakit lagi niya akon
g napapasunod sa gusto niya.
Hindi pwede to.
Hindi pwedeng mag-history repeats itself ako sa parehong tao.
Sabog ang utak ko buong Org Chem time. Bukod sa hindi ko maintindihan ang lesson
sa phenols, natripan pa akong isalang ng prof ko sa problem solving sa whiteboa
rd. Hanep. Kaya mukha akong galing sa bundok ng Tabor paglabas ko ng classroom.
Alam mo seryosong akala ko hindi ka na lalabas dyan sa classroom na yan, comment n
i Atom na naging dahilan ng pagkagulat ko.
Bat ba kung san-san ka lang sumusulpot?
Ayaw mo nun? Lagi mo akong nakikita, hirit niya sabay lapit sa akin at hawak sa ka
may ko. Umiwas ako.
Anong ginagawa mo?
Bakit? Hindi ba pwedeng hawakan ko ang kamay ng girlfriend ko?
Okay. Thats it.
Hindi mo ko girlfriend.
Were The Unforgettable Pair, remember?
Ano ba talagang gusto mo, Atom?! Sabihin mo nga!
Ikaw.
Seryoso kase!
Seryoso naman ako ah. Shit. Seryoso talaga siya.
Walk out na lang ang kaya kong gawin. Kahit tinatawag ako ni Atom, nagpatuloy la
ng ako sa paglalakad. Palabas na sana ako ng building namin nang may makita akon
g pamilyar na mukha. Hindi siya naka-uniform pero sigurado akong estudyante siya
. Tumingin siya sa akin. Ngumiti siya pero pilit. Nang makita niya si Atom na na
sa likod ko, tumalikod siya at umalis. Parang nagpahid pa siya ng luha pagkatali
kod niya.
Si Charm. Yung babaeng nang-ambush sa akin dalawang linggo na ang nakakaraan.
Anong nangyari kay Charm?
Nakikita ko na naman ang seryosong expression sa mukha ni Atom. Nakatitig lang s
iya sa direksyon na pinuntahan ni Charm.
She deserves that, malamig na sabi niya sabay alis. Sinundan ko siya at hinawakan
sa braso.
Hindi mo sinagot yung tanong ko.
I got her expelled.
HA?! Biro ba to?
Pinatanggal ko siya sa school. Patay. Hindi nga biro.

Bakit?!
Dahil sinaktan ka niya.
Wala akong sinabing ipa-expel mo siya! Grabe naman. Ang liit na bagay eh.
Hindi ko na hihintaying may gawin siyang mas masama sa yo. Kilala ko siya. Alam k
o kung anong kaya niyang gawin.
Biglang nag-walk out si Atom. Sinundan ko siya. Hindi ko alam kung bakit ang aut
omatic ng response ng mga galaw ko sa galaw ni Atom. Pero may nagsasabi sa akin
na mali to. Maling-mali.
Atom! Atom! Ano ba?! Hinto nga! sigaw ko sabay hila sa braso niya. Tumigil siya at
tumingin sa akin. Bawiin mo ang expulsion ni Charm. Wala namang nangyari sa akin
eh. Tsaka ang liit-liit na bagay, pinapalaki mo, inis kong sabi.
Hindi na pwede. Blacklisted na siya dito.
Pag hindi mo binawi ang expulsion ni Charm
Ano? Makikipag-break ka sa akin? natatawa pang sagot ni Atom.Technically, this is a
one-sided relationship so hindi ka pwedeng makipag-break sa akin unless aminin
mong patay na patay ka nga sa akin at tayo na talaga. Kung hindi mo naman na ako
kakausapin kahit kailan, ayos lang, pagpapatuloy ni Atom sabay talikod. Nagsalit
a pa siya bago tuluyang umalis.
Mas gugustuhin ko pang i-silent treatment mo ko habambuhay kaysa panoorin kang sa
ktan ng isang babaeng minsan na kong pinagpalit sa iba.
Pinanood kong maglakad palayo si Atom.
Yun lang.
Sana may nakaisip gumawa ng isang makinang nakakapagsabi kung kailan sincere o h
indi ang isang tao.
Sa totoo lang, gusto kong maniwala kay Atom. Sa lahat ng sinabi niya simula nung
ianunsyo niya sa madla na kami na hanggang sa malaman kong pinaalis niya si Cha
rm sa school dahil sa pananakit nito sa akin.
Pero mahirap rin kasing maniwala sa isang bagay na wala akong kasiguraduhan.
Tulad nga ng sinabi ko, hindi pwedeng mag-history repeats itself ako sa parehong
tao.
Ayokong maulit ang high school.
Ayokong magkaroon ng isang malaking repetition ng kasaysayan ng katangahan ko ka
y Jose Antonio Dela Merced.
Flashback.
Third year high school ako nun. Classic high school nerd na may sariling mundo a
t may gusto sa pinakagwapong estudyante sa school si Atom. Noon pa man, sikat na
siya dahil sa galing niyang maglaro ng football at sa pagiging honor student. H

angang-hanga ako sa kanya nun at sa sobrang paghanga ko sa kanya, kinukunan ko s
iya ng picture ng patago. Kunwari para sa school paper tutal photographer rin na
man ako dun pero ang totoo, tinatago ko lahat ng mga litrato niya.
Laking gulat ko nang lumapit siya sa akin isang araw.
Hi Venz! Venz ang nickname ko nung high school dahil sa second given name ko. Pwede
ba kitang makausap?
O-oo naman! Nakakahiya. Nag-stutter pa ko.
Wala kasi akong date sa prom eh. Will you be my date?
Ayoko pang maniwala nung una pero nakatingin talaga siya sa mga mata ko. Tagos n
a tagos sa makakapal kong eyeglasses.
H-ha?
Tumawa siya. Grabe. Parang nakaharap lang ako sa isang Greek god.
Patay na ata ako eh.
Will you be my prom date?
Kung ganito rin lang, ang sarap palang mamatay.
S-sure. N-no problem.
Okay then. Ill pick you up at six.
Tinapik niya ako sa balikat bago tuluyang umalis. Lutang ako buong maghapon sa s
aya.
Dumating ang araw ng prom. Kahit alas-sais pa ang usapan namin ni Atom, bihis na
bihis na ako ng alas-singko. Todo suporta si Mama. Si Kuya Red naman nang-aalas
ka pero hindi ko na pinansin dahil ang saya-saya ko talaga.
5:30..
5:45..
6:00..
Hindi pa dumarating si Atom. Ayos lang. Baka naligaw o na-traffic.
6:30..
6:45..
7:00..
Anak, ihahatid ka na lang namin ng Kuya Red mo sa hotel.
Nadismaya ako. Bakit kaya hindi nakarating si Atom?
Hinatid ako ni Mama at ni Kuya Red sa hotel. Pagdating ko, halos full blast na a
ng party. Nagkakasiyahan na ang lahat. Iniwan na rin ako nila Mama at Kuya at tu
luyan na kong pumasok sa loob ng ballroom. Halos walang nakapansin sa pagpasok k
o. Ingat na ingat naman akong naglakad dahil sa hindi ako sanay magsuot ng high
heels. Iginala ko ang paningin ko para kay Atom.
Wala.
Ano kayang nangyari dun?

Venz? OMG! Thank goodness youre here! Come with me! sabi ng isang babaeng bigla na
lang sumulpot at hinila ako sa backstage. Pagdating namin sa backstage, dun ko l
ang na-realize kung sino siya.
Take this, sabi ni Jasha, ang EIC ko sa school paper, sabay abot sa akin ng DSLR. W
ere short on staff tonight so walang magko-cover ng event. You have this, right?
Jasha
Great! You just literally saved my life! Thanks Venz! mabilis na sabi ni Jasha sab
ay takbo palabas.
Tinignan ko ang DSLR na binigay niya sa akin at napabuntung-hininga.
Sige na nga. Tutal hindi naman sumipot si Atom.
Lumabas ako mula sa backstage at nagsimulang kumuha ng pictures. Kahit papano na
kaka-enjoy naman. Weird nga lang dahil naka-gown akot lahat. Sa isang banda, naki
ta ko si Atom.
Tumigil ang mundo. Napangiti ako.
Pumunta siya.
Papalapit na ako sa kanya nang
Hi Venz! Si Chynna, ang captain ng pep squad. Oh my God! You brought your big cam!
Take a picture of Atom and me naman!
Hinila ako ni Chynna papalapit sa spot kung nasan si Atom kasama ang mga barkada
niya. Nang makita ako ni Atom, wala akong nakitang reaksyon sa mukha niya. Ni w
alang recognition.
Humawak si Chynna sa braso ni Atom.
Come on, Venz! Picture time! Just me and my date lang muna!
Gusto kong tumakbo paalis. Nagbabantang bumagsak ang mga luha mula sa mga mata k
o.
First click. Second click. Third click.
Guys, CR lang ako ha. Mamaya ulit.
Hindi talaga ako sa banyo pumunta. Lumabas ako ng ballroom at nagpunta sa balcon
y. Parang gusto kong ibato yung SLR. Naiinis ako na naiiyak na ewan.
Pesteng pakiramdam to.
Bumagsak ang mga luha. Wala nang control. Mukhang tanga lang ako dito.
Malaki ang balcony at may posibilidad na hindi ako nag-iisa pero wala na akong p
akialam. Ayoko nang bumalik sa ballroom. Sa gitna ng pag-iyak ko na parang batan
g paslit, may narinig ako sa di-kalayuan.
You shouldve seen her face! nagtatawang sabi ng isang boses. Sigurado akong si Chyn
na.
What did you do ba? tanong naman ng kasama niya.

Atom asked me out to be his date pero sabi ko sa kanya, ask the weirdest person i
n school muna and so he did. He asked Venz. Kung nakita mo lang yung reaksyon ni
ya kanina nung makita niyang kami talaga ni Atom ang magka-date. Im telling you g
irl! Its epic!
Humangos ako pabalik sa ballroom, hinanap si Jasha at binalik ang camera.
Sorry. Masama pakiramdam ko, sabi ko kay Jasha sabay alis.
Saktong bumuhos ng ulan paglabas ko ng hotel.
Epic.
***
Tuloy ang buhay sa eskwelahan pagkatapos ng prom.
Ako rin tuloy sa pagiging loser.
Dismissal time na pero didiretso ako sa office ng school paper namin para mag-la
yout ng pictures. Bago pa man ako makarating sa office, nakita ko ang isang daga
t ng mga estudyante sa harap ng bulletin board ng student government. Isa-isa si
lang nagtinginan sa akin nang may isang makapansin na nandun ako.
Una mahina lang pero unti-unting lumakas ang tawanan.
Lumapit ako sa bulletin board.
Gumuho ang mundo ko sa nakita ko.
Nice scrapbook, Venz, comment ni Chynna.
Nasa bulletin board ang secret scrapbook ko. Lahat ng tungkol kay Atom. Lahat ng
kakornihan ko dahil kay Atom. Lahat ng patunay ng tinatagong pagtingin ko kay A
tom.
Napaluha na lang ako ng hindi ko namamalayan. Tumakbo ako paalis. Napadpad ako s
a roof top. Walang tao. Umupo ako sa isang gilid, niyakap ang mga binti ko, tumu
ngo sa mga tuhod ko at umiyak ng umiyak. Ano pa nga ba? Yun lang naman ang magag
awa ko.
Ilang sandali lang, may kumakausap na sa akin. Hindi ko inangat ang ulo ko.
Ok ka lang? Bat ka umiiyak?
Dahil asar na asar ako ngayon!
Ano bang
Pwede ba umalis ka na lang? Gusto ko mapag-isa!
Wala nang sumagot pagkatapos nun.
Nagpatuloy lang ako sa pag-iyak at umuwi lang nung wala nang tao sa campus para
pagtawanan ako.
Pagkatapos ng araw na yun, nagmakaawa ako kay Mama na ilipat ako ng school. Puma
yag naman siya kahit hindi ako nagbigay ng dahilan.
Bagong buhay ako pagkatapos ng trahedya ko kay Atom.

Bagong hairstyle. Bagong bihis. Bagong hitsura.
Pagkatapos ng episode na yun sa buhay ko, hindi na ako si Venz.
Ako na si Crayon.
Biglang pumasok si Kuya Red sa kwarto ko.
Mag-uusap tayo. Ngayon na, anunsyo niya sabay labas ng kwarto ko.
Sumunod naman ako sa kanya sa sala namin.
Laglag ang panga ko sa nakita ko.
May lumabas bang balita sa dyaryo na may burol dito sa bahay natin?!asar na commen
t ni Kuya Red.
Ang daming bulaklak. Hindi naman mga mukhang pampatay pero ang dami lang talaga.
Kanino lahat yan?
Malamang sa yo! Kung para sa akin yan, tatawagin ba kita sa kwarto mo?!Wow. HB si
Kuya.
Bigla namang lumabas si CX sa kwarto niya at pupungas-pungas pa. Nagising ata sa
lakas ng boses ni Kuya. Wow. Anong meron? tanong niya.
Ibuburol na si Crayon mamaya, inis pa ring comment ni Kuya Red. Ayusin mo to kung a
yaw mong matulog sa gate! huling sabi niya sa akin sabay balik sa kwarto niya. At
kung sino man yang mokong na nanliligaw sa yo, sabihin mo kailangan niya munang
maging bangkay sa harap ko!
Una sa lahat, ayaw ni Kuya Red sa mga bulaklak. Allergic kasi siya sa pollen. Pa
ngalawa, ayaw niyang may nanliligaw sa akin. Overprotective brother complex kasi
niya.
Naiwan kami ni CX na nakatitig sa mga bulaklak sa sala. Binasa ko ang isang card
na nakasabit sa isa sa mga bulaklak.
Ill just keep sending flowers until you talk to me. I miss you, Crayon My Destiny.
Level up. Level up na talaga ang kabaliwan ni Atom.
So padala ba to nung lalakeng humarang sa atin last time?
Sa kasamaang palad oo, na lang ang nasagot ko. Anong gagawin ko dito? Pag sinabi ni
Kuya na sa gate ako matutulog pag hindi ko to naayos, talagang sa gate ako matu
tulog!
Tumawa naman si CX. Tutulungan kita. Itatapon ba?
Ano sa tingin mo?
Keep the ones you want. I have an idea for the others.
Sinunod ko naman ang suggestion ni CX. Kinuha ko lang yung mga magagandang arran
gements tapos nilagay ko sa kwarto ko. Nagpaalam naman si CX kay Kuya Red para m
ahiram yung kotse niya. Sinakay niya sa kotse lahat ng bulaklak na natira.
Gusto mong sumama? tanong ni CX bago magpunta sa drivers seat. Bago pa man ako maka
sagot, nagsalita ulit si CX. On second thought, sumama ka na lang dahil baka mali
gaw ako pabalik.
Hindi ko alam kung san kami pupunta ni CX. Tahimik lang siya habang nagmamaneho.
Magsisimula na sana ako ng pag-uusapan nang bigla siyang magsalita.
Salamat sa pagsama.
Ayos lang. Pwede magtanong?
Oo naman.
San tayo pupunta?
Hindi na kailangang sagutin ni CX yung tanong ko dahil sumunod na lang na nalama
n ko, papasok na kami sa isang sementeryo. Hininto niya ang sasakyan sa harap ng
isang malaking mausoleum. Bumaba siya at sinimulang ibaba ang mga bulaklak. Tum
ulong naman ako. Pagpasok namin sa mausoleum, isang higanteng portrait ng isang
babae ang tumambad sa amin.
Hey CK! Si Crayon nga pala, kaibigan ko, pagpapakilala ni CX sa akin sa malaking p
ortrait. Tumingin sa akin si CX. Shes my twin sister. She passed away two years ag
o.
Im guessing Crayon rin yung meaning ng letter C sa CK. Hindi ko alam kung bakit sa
lahat ng pwedeng sabihin, yun pa yung nasabi ko. Natawa naman si CX.
Tama. Crayon Kathleen.
Inayos namin ni CX ang mga bulaklak sa may nitso ni CK. From time to time, napap
atingin ako sa portrait niya. Para siyang babaeng version ni CX. May kakaiba rin
sa mga mata niya. Misteryoso. Parang si CX.
Pagkatapos naming mag-ayos ng flowers sa puntod ni CK, nagpaalam na rin kami at
umuwi na. Hindi ko maiwasang tignan-tignan si CX the whole time na pauwi kami.
Ngiti naman siya. Im fine, Cray. Seriously. Stop staring. Naiilang ako.
Sorry. Pambihira. Staring na pala yung ginagawa ko. Nakakahiya.
Mahirap sa una pero habang tumatagal, nasasanay na rin ako. Yun rin naman siguro
ang gugustuhin ni CK. Ang maging ok ang kakambal niya kahit wala na siya.
Im sure kung nasan man siya ngayon, masaya na siya. Kaya dapat masaya ka rin para
sa kanya.
Tinignan ako ni CX. Thanks Cray. That means a lot.
Pagpasok namin ng bahay, isang malaking sorpresa ang nadatnan namin.
Nakatayo si Kuya Red sa gitna ng dagat ng mga bulaklak. Umuusok ang ilong at ten
ga sa galit.
DI BA SABI KO ITAPON MO LAHAT TO?!
Napapikit na lang ako.

Ang laki ng problema mo, Atom!
Nakahambalang sa daanan ko ang sports car ni Atom. Nakasandal siya sa hood na pa
rang hinihintay ako. Tumalikod ako pero bago pa man ako makapaglakad palayo, lim
ang mga lalake ang dumumog sa akin. May bouquet sila bawat isa. Iba-ibang bulakl
ak. Nagkaroon na naman ng dahilan ang mga tao sa paligid para tumigil at manood
sa palabas ni Atom.
She accepts, guys. Paki lagay na lang lahat yan sa kotse ko, sabi ni Atom habang p
apalapit sa akin. Nag-alisan naman ang mga lalake at nilagay nga sa kotse niya y
ung flowers.
Anong ginagawa mo? tanong ko na lang para itago ang inis ko.
Trying to get you to talk to me again, kumpyansa niya pang sabi. And see? Effective
. Nakakabanas. How did you find the flowers I sent you?
Ayun. Muntik lang naman nilang mapatay ang kuya ko ng wala sa oras.
Ha?! gulat niyang sagot.
Allergic sa pollen ang kuya ko. Muntik pa niya akong patulugin sa labas ng bahay
dahil sa kabaliwan mo.
Nagsimula na akong maglakad pero paharang-harang si Atom.
Sorry. Hindi ko alam.
Hindi ko siya sinagot. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Hinawakan niya ako sa
braso.
Anong gusto mong gawin ko para makabawi sa flowers?
Leave me alone.
Hindi naman pwede yun!
Yun ang gusto ko!
Hindi pa man ako nakakalayo, bigla akong binuhat ni Atom at sinampay sa balikat
niya na parang towel.
ATOM! IBABA MO KO! ANO BA?! paghi-hysterical ko. Hindi nakinig si Atom. Sinakay ni
ya ako sa kotse niya. Pumunta siya sa drivers seat.
ANO BANG PROBLEMA MO?!
I was going to ask you nicely pero hindi ka nakikinig! Ewan ko ba kung pano ko na
titiis ang ugali mo! halos pasigaw na sabi niya sabay start sa kotse.
Napatahimik ako sa sinabi niya. Ako pa ngayon ang may masamang ugali.
Hindi na lang ako nagsalita.
Tinigil niya ang sasakyan sa harap ng isang mansyon. Actually, hindi lang pala m
ansyon. Palasyo.
Sorry sa sinabi ko.

Hindi ako sumagot.
Crayon
Kung ano man ang dahilan ng pagdadala mo sa akin dito, lets just get it over with,
sabi ko.
Pumasok kami ni Atom sa loob ng napakalaking bahay. Hinawakan niya ang kamay ko.
Hindi na lang ako pumalag para matapos na.
Sa salang kasing laki na ng buong bahay namin, may nakaupong isang lalakeng naka
-Amerikana. May edad na pero matipuno pa rin ang pangangatawan.
Dad, tawag ni Atom. Humarap ang lalake. Biglang humigpit ang pagkakahawak ni Atom
sa kamay ko.
There you are! tuwang-tuwa namang sabi ng tatay niya sabay lapit at akap sa kanya.
Kumusta ang anak kong nagmana ng kagwapuhan sa kanyang ama?
Stop it, Dad.
So siya ba ang nagpapakulay ng iyong buhay, anak? baling naman sa akin ng tatay ni
Atom.
Good afternoon po, na lang ako.
Crayon right? sabi niya sabay lahad ng kamay. Kinuha ko naman.
Opo.
Really cute name. Parang ikaw. Wow. May pinagmanahan naman pala si Atom.
Im right here, Dad. I can actually hear what youre saying.
Sorry kiddo. So lets go? sabi ni Mr. Dela Merced sabay alis.
San tayo pupunta?
Youll see. Tara, sabi naman ni Atom sabay hila sa akin.
Next thing I know, nasa sports car na ulit ako ni Atom na nakasunod sa BMW ng da
ddy niya. Huminto kami sa harap ng isang building. Nagpunta kami sa rooftop.
Seryoso? na lang ang nasabi ko nang may makita akong helicopter na up, running and
ready to go.
Natatakot ka? parang nang-aasar pang sabi ni Atom. Napalunok ako. Seryoso ngang sa
sakay kami sa chopper nila. Dont worry. Libreng-libre ka namang yumakap sa akin pa
g takot na takot ka na.
Wala na akong nagawa. Sumakay na kami sa helicopter na balita ko ay bound for Ba
tangas.
Stiff na stiff ako buong byahe. Panay naman ang tsansing ni Atom na nginingisian
lang ni Mr. Dela Merced.
Bwiset. Bat ba ko sumama dito?
Sa isang malaking field kami lumapag kung san may naghihintay sa amin na BMW.
Usapang mag-ama ang narinig ko the whole time na papunta kami sa hindi ko alam k
ung saan. Next thing I know, nasa harap na kami ng isang malaking beach house at
may babaeng naghihintay sa amin sa front door.
I cant believe my two boys just went home with a girl, sabi ng babae. Natulala ako
sa sobrang ganda niya. Lumapit siya sa akin. Its nice to finally meet the girl my
son wont stop talking about.
Ang lala. Nanay to ni Atom?
Niyakap niya ako.
Whats wrong, hija? Hindi ka ba talaga nagsasalita? Nice. Isa pang pinagmanahan ni A
tom. It runs in the family naman pala. Tumawa naman si Atom.
Stop it, Mom. Youre making her nervous.
Okay fine, sabi naman niya sabay ngiti sa akin. Great catch, Antonio. Im so proud of
you.
Ipasyal mo muna si Crayon, Atom at nang makapagsolo rin kami ng mommy mo, hirit na
man ni Mr. Dela Merced.
On it, Dad. Enjoy.
Same to you, kids.
Umalis na sila Mr. and Mrs. Dela Merced pagkatapos nun.
Inakbayan naman ako ni Atom. Lets go?
Ang tagal bago tuluyang nag-sink in sa utak ko kung anong nangyari.
Pinakilala lang naman ako ni Atom sa mga magulang niya.
Seryoso to. Seryoso talaga.
Pwedeng mamatay?
Sigurado akong nagpa-panic attack na ngayon si Kuya Red.
Bakit ba sa lahat ng lugar na pwedeng pagdalhan sa akin ni Atom, dito pa sa wala
ng signal?
May kumakatok. Pagbukas ko ng pinto, isa sa mga maids nila Atom ang nadatnan ko.
Handa na po ang almusal, Miss Crayon, sabi niya.
Sumunod naman ako sa kanya pababa. Isang araw na rin akong nasa bahay na to nila
Atom pero hindi pa rin ako nasasanay sa sobrang laki. Pakiramdam ko maliligaw a
ko dito pag wala akong kasamang isa sa mga maid nila.
Pagdating ko sa dining room, nandun na si Atom. Tumayo siya, lumapit sa akin at
nagbeso. Kinilig naman yung maid nilang naghatid sa akin.
Aga ng tsansing mo ah.

Good morning rin, Bebe ko. Ugh. Nakakainis. Upo ka na. Tayong dalawa lang ngayon. N
asa island sila Daddy.
Hindi ako makapag-concentrate sa pagkain dahil titig na titig sa akin si Atom. M
ukhang sintu-sinto.
Kakain ka ba o panonoorin mo lang ako?
Mapanood lang kita, wala na akong mahihiling pa, lutang na sagot niya. Gusto kong
manapak sa sobrang korni niya.
Wala ba kayong gumaganang telepono dito? Tatawagan ko sana kuya ko.
Its okay. Alam na niyang nandito ka.
Panong
Your brothers in a band right? Naisip kong bumawi sa kanya by sending him VIP tick
ets to the Incubus concert.
Napatigil ako sa pagkain. VIP tickets. Incubus concert. Nasa heaven ngayon ang k
uya ko.
Hindi mo kailangang gawin yun.
Gusto ko lang bumawi. No big deal. Sige. Kain ka lang. We have a long day today.
Sino namang nagsabing sasama ako sa yo?
Sino ring nagsabing papayagan kitang hindi sumama?
Hindi ako mananalo sa argumento kaya tumahimik na lang ako. Pagkatapos ng almusa
l, pinagbihis ako ni Atom. Isang silver convertible ang naghihintay sa labas ng
bahay nila paglabas ko. Pinagbuksan ako ni Atom ng pinto. Dahil wala naman akong
magagawa, sumakay na lang ako. Pumunta naman si Atom sa drivers seat.
San tayo pupunta?
Agnes always tells me you love adventures. So dun tayo pupunta.
Isang malaking adventure ang pinuntahan namin ni Atom.
Tara! aya ni Atom na talaga namang bihis na bihis para sa trekking trip na hinanda
niya para raw sa akin.
Tumingin ako sa trail. Sigurado ka dito?
Oo! Tara!
Sinundan ko si Atom na pumasok na sa gubat at tuwang-tuwa sa paligid. Ayokong am
inin pero nakaka-enjoy rin naman. Every now and then, kung hindi madadapa si Ato
m, masasabit siya sa nakausling sanga. Tapos magtatawanan kaming dalawa. Mayat ma
ya humihinto kami para kumain ng baon na bitbit ni Atom.
Ang ganda ng trail. Ang tataas ng mga puno at maririnig mo ang huni ng mga ibon.
Tanaw ang dagat mula sa nilalakaran namin ni Atom. Walang ibang bagay sa paligi
d kundi gawa ng kalikasan. Isang pagtakas sa maingay at magulong distrito ng syu
dad.
Kahit kailan, hindi ko naisip na magiging ganito kadali para sa akin ang makasam
a si Atom sa setting na kaming dalawa lang. Walang nanonood. Walang mga usi.
Halos palubog na ang araw nang marating namin ni Atom ang tuktok ng trek. Tanaw
na tanaw ang araw na parang nakapatong sa kalmadong dagat mula sa kinatatayuan n
amin. Hinubad ni Atom ang jacket niya sabay nilatag sa damuhan. Sinenyasan naman
niya ako na umupo. Tumabi siya sa akin.
Ano? Ayos ba? kumpyansang tanong niya.
Ok lang, indifferent ko namang sagot.
Ang hirap mo talaga i-impress, reklamo niya. Iba ka.
Tinignan ko si Atom. Diretso lang ang tingin niya.
Somehow, masaya ang pakiramdam ko.
Yung pakiramdam na nararamdaman ko dati sa tuwing makikita ko siya.
Iba talaga ako kaya magdusa ka.
Tumawa naman siya. Kung para ba sa yo, why not?
Kahit nakornihan ako sa hirit niya as usual, natawa pa rin ako. Tumingin siya sa
akin. Nice. Bumenta rin hirit ko. Napatawa rin kita.
Parang huminto ang oras. Nakatingin lang sa akin si Atom. Gusto kong umiwas pero
hindi ko magawa.
Unti-unting nilapit ni Atom ang mukha niya sa akin.
Automatic response. Pumikit ako.
Ano ba tong ginagawa ko?
Biglang may nag-ring na cellphone. Dumilat ako.
Inis na sinagot ni Atom ang tawag.
NICE TIMING, DAD!
Wow. Muntik na.
Lutang ako.
Kanina nabengga ako ni Kuya Red dahil hindi ako nag-react sa wagas na kwento niy
a tungkol sa awesomeness ng Incubus concert. Tapos habang naglalakad ako papunta
sa building namin, may nabangga akong lalake na talaga namang tinalakan ako dah
il hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko. Ngayon naman, pinalabas ako ng classro
om ng prof namin sa Org Chem dahil wala akong assignment.
Pambihirang buhay to.
Balik sa Atom mode ang buhay ko.
Kaliwat kanan ang padala niya ng regalo. This time, hindi lang sa akin kundi pati
na rin sa kuya ko. Panay rin ang text niya sa akin araw-araw. Hinahatid niya ak
o sa lahat ng klase ko. Sa araw-araw na lang na ginawa ng Diyos, ako ang sentro
ng mundo ni Atom.
Gusto ko ba to?
Siguro oo. Siguro hindi.
Galit ako sa kanya di ba? Dahil pinagtripan niya ako nung high school.
Pero bakit ganon?
Ang hirap umiwas.
Anong ginagawa mo dyan? tanong ni Agnes na nakita akong nakatambay sa hallway.
Pinalayas ako ni Sir G dahil wala akong homework.
Ouch.
Oo nga eh. Sige. Alis muna ako. Magpapalamig.
Sa likod ako ng building namin dumaan papunta sa Botanical Garden.
Paliko na sana ako sa Botanical Garden nang makita ko si Atom. Nagtago ako sa li
kod ng pinakamalapit na poste. Hindi ko alam kung bakit. Parang tanga lang.
Kasama niya ang mga barkada niya sa football team. Galing siguro sila sa labas p
ara kumain. Nagte-text siya. Nung tapos na siyang magtext, naramdaman ko naman n
a nag-vibrate ang cellphone ko.
Kita-kits mamayang uwian ha! I miss you, Bebe Crayon My Love and Destiny! sabi ng
text ni Atom. Napangiti ako. Masarap sa pakiramdam pero sa isang banda ng utak k
o, natatakot ako.
Dumiretso na ako sa Botanical Garden, kinuha ang sketch pad ko, umupo sa favorit
e spot ko at nagsimulang mag-drawing.
Hindi naman ako malungkot. Hindi rin ako galit. Hindi naman ako depressed.
Hindi ko maintindihan kung bakit ganito yung pakiramdam.
Masaya ako pag kasama ko si Atom. Napapatawa niya ako sa mga walang kwenta niyan
g hirit. Kinikilig ako sa mga simpleng bagay na ginagawa niya para sa akin. Gust
o ko yung pakiramdam pag hawak niya ang kamay ko at pag nakatingin siya sa mga m
ata ko.
Lahat ng tungkol sa amin ngayon, sapat na para malunod ang mapait na alaala ng h
igh school.
Nakakatakot.
AWARD TEH! WA AKO MASEY! excited na sabi ng isang boses sa likod ko. Nagulat pa ko
.
Tumabi sa akin ang bagong dating. Mga ilang segundo bago ko na-realize na siya y
ung lalakeng tumalak sa akin kanina. Kinuha niya ang sketch pad ko na parang clo
se kami. Tumitig lang ako sa kanya.
Wit mo nga ako i-sight ng ganyan! Kakailang ever ka naman! Bading ako teh! Kamukh
a ko si Mang Gary sa Mara Clara pero bekibels ako, sabi niya. Gusto kong tumawa.
Ang daldal kasi niya. Hindi naman kami magkakilala.
Anyway, sorrybelya ever ako sa talakenes ko kanina sa yo ha. BV kasi.
Magkakilala ba tayo?
Im Peejay and you are Crayon. Yan. Knows mo na akez.
Tumingin ulit siya sa drawing ko. Tuwang-tuwa siya. Ngayon ko lang napansin na s
i Atom yung nasa drawing. Bigla ko namang binawi sa kanya yung sketch pad.
Shit! na lang ang nasabi ko. Sa lahat ng pwedeng mai-drawing, bakit si Atom?!
Its crystal clear, Red Horse beer! Inlabelya ka talaga! Im so happy for you!
Hindi ako maka-react. Hindi ko alam kung paano magre-react.
Whats wrong, sister?
W-wala, na lang ang naisagot ko.
Natatakot ka noh?
Tumingin ako kay Peejay. Tama lang ba na matakot ako?
Surprising na kumakausap ako ng isang taong ngayon ko lang nakilala tungkol sa m
ga bagay na hindi ko normally ishe-share sa iba. Pero somehow, madaling kausapin
si Peejay. Kakakilala pa lang namin pero komportable na ako sa kanya.
Wititit akez expertise sa mga ganito ha pero I believe that once you feel scared
about something that youre feeling, inlabelya ka na!
Napayuko na lang ako sa sinabi ni Peejay. Tinignan ko ang portrait ni Atom sa ka
may ko. Kuhang-kuha ko ang kislap ng mga mata niya, ang perpektong kurba ng labi
niya at ang matangos niyang ilong.
Tama ka. Natatakot ako.
If I were you, wit na akez matatakot. Mukha namang seryoso si Atom sa yo. Matagal
ko na siyang ino-observe at sa yo lang siya naging ganyan ka-sweet.
Ino-observe mo si Atom?
Bet ko kasi, kinikilig pa niyang sagot. Hanep. Crush naman pala niya si Atom. Napa
ngiti tuloy ako.
Hindi naman siya mahirap magustuhan.
CORRECTION TAPE! APIR TAYO DYAN, NENG! energetic na sabi ni Peejay. Apir naman kam
ing dalawa. Anyway, gorabels na akez dahil may klasebelya pa ako ever, dugtong niy
a sabay tayo at beso sa akin. See you around, sister! More power sa inyong dalawa
ng labidabi mo!
Pinanood kong umalis si Peejay ng Botanical Garden kasabay ng pag-echo ng sinabi
niya sa utak ko.
I believe that once you feel scared about something that youre feeling, inlabelya
ka na!
Naloko na.
Kasabay kong umuwi si CX. Tulala ako at nararamdaman kong gusto akong tanungin n
i CX kung anong problema ko. Pero hindi rin siya nagtanong. Tahimik ang byahe na
min pauwi.
Isang pulang sports car ang nakita ko sa harap ng bahay namin.
Kinabahan ako.
Pagpasok namin ni CX sa loob, nagba-bonding sila Kuya Red at Atom. Wagas pa maka
tawa si Kuya. Laglag panga ko.
Nandyan na pala kayo, puna ni Kuya Red matapos tumitig ni Atom sa direksyon namin.
Ang talim ng tingin niya kay CX. Dedma naman yung isa.
Anong ginagawa mo dito? tanong ko kay Atom.
Bat ganyan ka makipag-usap sa boyfriend mo? takang-taka namang tanong ni Kuya Red.
Ang saya. Sinabi niya na siguro sa kuya ko ang lahat. Hinila ko naman si Atom pa
layo. Nakangiti ang mokong.
Sagutin mo yung tanong ko.
Girlfriend kita kaya dapat lang na makilala ko ang mga relatives mo. Pinakilala n
a kita sa parents ko so now its your turn.
Alam mo bang lagot ako sa kuya ko mamaya pag-alis mo?
Tumawa si Atom. Thats strange. Mukhang tuwang-tuwa naman siya sa akin.
Kasi binigyan mo siya ng ticket sa Incubus concert! Pangarap niya yun!
Ang sama mo naman. Hindi naman siguro.
Hoy Crayon! Ibalik mo nga dito si Atom! Pag-uusapan pa namin yung gig ng Lamb of
God! irita namang sabi ni Kuya Red na kasama si CX sa sala.
And since when are you interested in heavy metal music? gulat ko namang tanong. Ng
iti lang si Atom. Sige. Ngiti pa. Sasapakin talaga kita!
Lalake ako. One way or another, natripan ko rin ang mga trip ng kuya mo. Pwede na
ba akong makipag-bonding ulit sa kanya?
Bago pa man ako makapagsalita ulit, bumalik na si Atom sa sala. Tumayo naman si
CX at pumunta sa kwarto niya.
Umiinom ka ba? narinig kong sabi ni Kuya Red kay Atom. Lumapit ako sa kanila.
Kuya, magda-drive pa yan pauwi.
Sinong may sabing uuwi to ngayon? Dito siya matutulog.
WTF?! KUYA!
Syempre hindi kayo magkatabi noh! Dito siya sa sala! pagre-react naman ni Kuya. Hi
ndi naman mukhang di sang-ayon si Atom sa ideya. Tuwang-tuwa pa nga eh.
May dala akong alak sa kotse. Kukunin ko lang, sabi naman ni Atom sabay tayo at pu
munta sa labas.
ANONG GINAGAWA MO, KUYA?!
Hay nako! Ang hina mo talaga! Alak ang nakakapagpalabas ng katotohanan sa lahat n
g tao. Bago kita ibenta sa mokong na yun sa halaga ng VIP access sa mga gigs ng
mga sikat na banda, ite-testing ko muna kung seryoso talaga siya sa yo kaya kung
ayaw mong madamay, umupo ka na lang dyan at manood.
Napaupo na lang ako sa sofa. Ang bigat ng sinabi ni Kuya Red. Ayoko pang maniwal
a.
Bigating alak ang dala ni Atom pagbalik niya. Handang-handa talaga. Black Label.
Ewan ko kung imagination ko lang o tulo-laway talaga si Kuya.
Nagsimula na silang mag-inuman. Nasa tabi ako ni Kuya Red na hayok na hayok sa m
amahaling alak. Mukha namang relaxed si Atom. Sanay kaya siyang uminom?
So tell me something about yourself. Patawa. Kanina pa sila magkausap pero hindi s
ila dumaan sa ganitong usapan. Sarap talaga batukan nitong si Kuya.
Natawa naman si Atom pero sumagot pa rin siya. Ako si Jose Antonio Gonzaga Dela M
erced, 18 years old, third year BS Biology student. Captain ball ng Science foot
ball team. Gusto kong maging sikat na artista nung bata ako pero ngayon, ang gus
to ko lang sa buhay ay ang maging isang mahusay na doktor at syempre makasama an
g love and destiny ko, buong pagmamakata niyang sabi sabay tingin sa akin. Asar.
Anong family background mo?
Parehas na businessman ang mga magulang ko.
Bakit gusto mo pang maging doktor eh mayaman na kayo?
Interesado ako sa medicine at gusto kong sumagip ng buhay ng mga tao.
Nakakailang shot na silang dalawa pero wala pa ni isa sa kanila ang nagpapakita
ng kalasingan.
Sa ngayon siguro iniisip mo na happy-go-lucky lang akong tao pero iba pagdating s
a kapatid ko. Deds. Eto na. Ito na siguro ang magandang pagkakataon para malaman m
ong uubusin ko ang lahi mo pag pinaiyak mo tong siga kong kapatid. Lasing na si K
uya. Lasing na talaga to. The last time na umiyak siya sa isang lalake, third yea
r high school siya. Hindi lang siya nagsabi sa akin eh. Parang magkatunog pa ata
kayo ng pang
Pinigilan ko nang magsalita si Kuya Red. Hindi pwedeng malaman ni Atom. Hindi pa
ngayon.
Kuya, lasing ka na. Tama na.
Tumayo si Kuya Red. Naintindihan mo ko, pretty boy? Wag mong sasaktan ang kapatid
ko kundi pat
Bagsak. Lumagapak si Kuya Red sa sahig. Pulang-pula ang mukha niya.
Kasi naman eh! KUYA RED! sigaw ko sabay yugyog sa kanya. Tulog na tulog ang bakula
w. Knock out.
San ang kwarto niya? Tulungan na kita, pag-o-offer naman ni Atom na parang walang
tama whatsoever.
Dinala namin ni Atom si Kuya Red sa kwarto niya. Ang lakas na ng hilik niya. Nat
awa tuloy si Atom.
Sabay kaming bumalik sa sala para ligpitin ang kalat.
Sanay na sanay ka palang uminom, comment ko na lang dahil hindi nagsasalita si Ato
m.
May pagkatumador rin kasi si Daddy. Tsaka pag lalake ka, its kind of required na m
arunong kang mag-manage ng alak sa katawan.
Pagkatapos naming magligpit ng kalat, nagpaalam na si Atom na uuwi.
Kaya mo? na lang ang nasabi ko. Baka mamaya mahuli pa siya. Driving under the infl
uence of alcohol.
Ako pa. Tss. Yabang talaga.
Ok fine.
Hinatid ko si Atom sa sasakyan niya.
Ingat. Wag kang mamamatay ha, sarcastic kong sabi.
Basta para sa yo, hindi talaga. Bwiset. Laging may counterattack.
Whatever.
Paalis na sana ako nang hawakan ako ni Atom sa braso.
Paki sabi sa kuya mo na hindi na niya kailangang maghanda para sa pag-ubos ng lah
i namin. Wala na rin siyang dapat ipag-alala dahil seryoso ako sa yo. Hindi ka i
iyak habang ikaw si Crayon ni Atom.
Seryoso si Atom. Parang kinurot ang puso ko.
Bago pa man ako makapag-isip ng magandang pambara, hinila ako ni Atom at niyakap
.
Humahalo ang pabango niya sa amoy ng alak.
Pumikit ako at umakap sa kanya.
Basta tandaan mo. Wag kang mamamatay kundi sisipain talaga kita.
Naramdaman kong ngumiti si Atom.
For some reason, kasabay kong pumasok si CX.
Tulad kahapon, hindi niya rin ako kinakausap hanggang makarating kami sa school.
Sinalubong ako ni Atom na ang sama na naman ng tingin kay CX. Again, dedma lang
yung isa.
Una na ko, Cray, na lang ang sinabi ni CX bago tuluyang pumunta sa building niya n
a parang hindi niya nakita si Atom. Sinundan pa ng matalim na tingin ni Atom si
CX. Kung nakakamatay ang tingin, malamang kanina pa napaslang ni Atom si CX.
Bat naman ang sama mo makatingin dun sa tao?
Nagtanong ka pa.
Nagseselos ka? pang-aasar ko.
MALAMANG! Halika na nga! sigaw ni Atom sabay kuha sa kamay kot hila sa akin. Natata
wa ako sa sarili ko. Inasahan kong itatanggi niyang nagseselos siya tulad ng mga
normal na lalake pero diretso talaga niyang sinabi yung totoo.
Seryoso talaga siya.
Ang korni tuloy ng pakiramdam ko. Kilig. Pambihira. Di ako makapaniwala.
May atraso pa sa akin yung unggoy na yun, sabi ni Atom habang naglalakad kami papu
nta sa building namin.
CX ang pangalan niya. Hindi unggoy. Baka ikaw yun.
Wala akong pake sa pangalan niya. Tsaka bakit sa inyo nakatira yun?
Sana tinanong mo kay Kuya Red. Close na kayo di ba?
Ayoko sa tabas ng pagmumukha nun.
Inis na inis si Atom. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. Imbis na matakot, nat
atawa na lang ako. Namumula kasi siya. At ang korni pa rin ng pakiramdam ko.
OA mo naman pala magselos.
TALAGA!
KALMA LANG!
Huminto si Atom sa paglalakad, pumikit, huminga ng malalim at tumingin sa akin.
Okay. Sorry. Nag-freak out lang ako.
Pinisil ko yung kamay niya. Wag ka nang paranoid. Ako pa rin si Crayon ni Atom ka
ya tumahimik ka na dyan.
Ngumiti siya. My heart skipped a beat.
Pukang ama. Ganito pala talaga. Umaapaw sa kakornihan.
Naniniguro lang.
Hinatid na ako ni Atom sa klase ko. As usual, ginawa na naman kaming teleserye n
g mga tao. Yung iba kinikilig habang yung iba naman bitter. Ako naman walang pak
ialam at lalo naman si Atom na ang angas pa makalakad habang kasama ako. Sira ta
laga tuktok nito.
May game kami mamaya versus Engineering. Hindi ako maglalaro hanggat wala ka.
Ang arte mo. Tama bang ilagay sa peligro ang laban dahil lang wala ako?Pupunta ako.
Bibitbitin ko na rin si Agnes para may tagasigaw.
Pinky swear? sabi ni Atom sabay lahad sa akin ng pinky niya.
Seryoso ka?
PINKY SWEAR NA LANG KASE!
Ok fine!
Nag-cross kami ng pinky. Mga trip talaga ni Atom.
Nagulat na lang ako nang bigla niya akong halikan sa pisngi.
See you later, Bebe Crayon My Love and Destiny! mabilis na sabi ni Atom sabay takb
o. Alam na niya siguro na automatic ko siyang mahahampas sa ginawa niya. Nakaisa
na naman ang mokong.
Balita ko crucial daw ang game ng Eng at Sci. Kung sino daw kasi ang mananalo, y
un na ang pasok sa finals. Pati mga prof namin, tamad nang magturo dahil gusto r
ing manood ng game. Sa sobrang excitement, na-cancel ang huling dalawang subject
s namin.
Tara na, Cray! Magsisimula na yung game! hila sa akin ng aligagang si Agnes.
Pagdating namin sa field, ang dami nang tao. Nakita ko pa si Peejay sa isang ban
da kasama ang mga friends niya. Kumaway siya sa akin. Ngiti naman ako.
Nasa kaliwang bench ang Engineering team na pinaliligiran ng mga estudyante mula
sa college nila. Parehas rin ang sitwasyon sa right bench. Ang daming banner na
may picture ni Atom. Talaga namang todo ang suporta ng mga taga-Science.
Patingin-tingin si Atom sa paligid. Kumaway naman ako para makita niya ako. Hini
la ko si Agnes papunta sa likod ng bench ng Science team. Nilapitan ako ni Atom.
Sure win na, sabi ni Atom sabay yakap sa akin. Tilian ang mga tao sa paligid.
Dela Merced! Lets go! tawag nung coach nila bago pa man ako makahirit.
Tawag ka na, na lang ang nasabi ko.
Nasan na yung ano ko?
Anong ano?
Good luck kiss. Hanep. Ang ngiti hanggang tenga.
DELA MERCED! sigaw na nung coach nila. Bumusangot ang mokong. Natawa na lang ako.
Bigla ko siyang hinalikan sa pisngi. Go kick some Engineering butt.
Tumakbo na si Atom paalis sabay flying kiss pa sa akin. Nakanganga naman si Agne
s sa tabi ko.
Problema mo?
I swear hindi pa kita nakikitang ganito kasaya ever.
Maniwala ka man o hindi, ako rin.
Di ko alam kung paano ipapaliwanag. Basta masaya ako.
Ilang saglit lang, nagsimula na ang laro. Nakakatakot ang Engineering team. Buko
d sa matatangkad na, ang bibilis pang tumakbo. Mahina ang opensa ng Engineering
pero flawless ang depensa. Nahirapan ang Science team sa unang half pero natapos
naman na lamang sila.
May pinasok na bagong player ang Engineering sa second half. Kala ko namamalikma
ta lang ako pero si CX talaga yung nakita ko. At as if hindi pa sapat ang pagkag
ulat ko, siya ang naka-goal para sa Engineering team sa unang limang minuto ng s
econd half. Frustrated si Atom. Tumingin siya sa direksyon ko. Nag-thumbs up ako
sa kanya at ngumiti naman siya.
All one ang laro. Pagod na ang mga taga-Science pero hindi pa rin sumusuko si At
om.
Sa mga huling sandali ng laro, naging mainit ang laban sa pagitan nila CX at Ato
m.
In the end, naka-goal si Atom kasabay ng pagtatapos ng oras. Nagsigawan ang mga
estudyante ng Science. Binuhat naman si Atom ng mga ka-team niya.
Nakayuko namang bumalik si CX sa bench kasama ang mga ka-team niyang dismayado r
in sa naging resulta ng laban.
Congrats! bati ko kay Atom na mas inuna pa akong puntahan kaysa sa coach nila.
Mamaya na kita aakapin ha. Maliligo muna ako.
Baliw talaga. Natawa na lang ako. Whatever. Sige. Mag-mush pit na kayo ng teammat
es mo.
Takbo naman agad si Atom na talaga namang nakipag-mush pit nga sa mga ka-team ni
ya.
Hes insanely happy to be with you, biglang comment ni Agnes. And Im happy for you.
Ngiti na lang ako. Salamat.
Sa gitna ng selebrasyon ng mga taga-Science sa tagumpay na nakamit ng Science fo
otball team, may komosyon namang nangyayari sa Engineering bench.
Sumunod na lang na alam ko, binubuhat na ng mga taga-Engineering football team a
ng walang malay na si CX.
Tahimik ang gabi dahil wala si Kuya Red. Mabuti naman.
Umakyat ako sa rooftop namin. Trip lang.
Di ko naman inasahan na makikita ko dun si CX na nakahiga at pinapanood ang lang
it. Tumalikod ako. Isang linggo na niya akong hindi kinakausap kaya walang dahil
an para kausapin niya ako ngayon.
San ka pupunta? biglang sabi ni CX. Napahinto ako.
Aalis na. Baka nakaka-istorbo ako.
Bumangon si CX. Buti nga dumating ka na. Wala akong kausap dito. So ngayon kakausa
pin na niya ako pagkatapos niya akong dedmahin ng isang linggo? Ayos ah.
Dahil masunurin naman ako, lumapit akot umupo sa tabi ni CX.
Hi, sabi niya sabay ngiti.

Ang weird mo, na lang ang nasabi ko. Natawa naman si CX.
Sorry na kung dinedma kita ng isang linggo. Hindi lang ako marunong mag-handle ng
pagkatalo.
Yun rin ba ang dahilan kung bakit bigla kang tinakbo sa clinic? Nakakatakot yun a
h. Kinabahan ako sa yo ng malala.
Sobrang pagod lang naman daw. Nothing to worry about. Sorry ulit.
So bati na tayo? Hindi ko rin alam kung bakit ko sinabi yun. Nahahawa na ako sa ka
baliwan ni Atom. Ngiti naman si CX sabay gulo sa buhok ko.
Oo nga.
Good.
Katahimikan. Tumingala si CX sa langit. Ang daming stars. Ngayon ko lang na-real
ize na may ganito pala sa ibabaw ng rooftop namin.
Sabi ng mama ko, nagiging stars daw yung mga taong namamatay sa sakit para mabant
ayan nila yung mga taong mahalaga sa kanila. Naniniwala ka ba dun?
Siguro. Pwede. Ang ewan ng sagot ko. Hindi ako maka-relate sa sentimyento ni CX. D
i pa naman kasi ako namamatayan ng taong malapit sa akin.
Simula nung mawala si CK, lagi na akong umaakyat sa taas ng bahay namin para hana
pin siya sa langit. Pero hanggang ngayon, wala pa rin akong nakikitang star na k
aiba sa lahat. Yung isang tingin ko lang, alam kong si CK na.
Mahal na mahal mo talaga siya noh?
Shes the only person who ever understood me. And I hate disappointing her. Yun ang
dahilan kung bakit sobrang dinibdib ko yung game at ganon na lang ang reaksyon
ko nung matalo kami. That game was supposed to be for her. Ipapanalo ko dapat yu
n para sa kanya. It was her death anniversary after all.
Hindi ko alam ang sasabihin. Tumahimik na lang ako habang tuloy si CX sa panonoo
d sa mga bituin.
Guess I failed again.
Kung nakita mo lang yung larong ginawa mo. Tumingin sa akin si CX. You were great o
ut there. Sigurado akong proud sa yo si CK. Ako rin. Kaya wag ka nang malungkot
dyan. Nalulungkot rin si CK sa ginagawa mo eh.
Ngumiti si CX. Thanks Cray. Youre the best.
Niyakap ako ni CX. Tulad ng mga kamay niya, ang init rin ng katawan niya. Parang
nilalagnat pero hindi nakakapaso. Niyakap ko rin siya.
Thanks rin dahil ngayon, dalawa na kayong best friend ko.
Bumitiw si CX na medyo natatawa pa. Tama na. Baka mapatay na ko ni Atom.
Nahiya naman ako bigla. Kainis. Binanggit lang si Atom, nahiya na ko.
Ngayon lang kita nakitang nag-blush sa buong stay ko dito. You really like him.
Hindi ako komportable sa pinag-uusapan natin.
Tumawa si CX. Ayos lang yan. Im happy for you by the way. Mukhang seryoso naman si
Atom sa yo.
Dapat lang. Kundi patay siya sa akin.
At sa akin rin.
Tinignan ko si CX. Tumingin rin siya sa akin. Thats what friends are for, di ba?
Salamat.
Walang anuman.
Tumingala ako sa langit at kinausap ang nag-iisang pulang bituin na kanina ko pa
napapansin. Narinig mo yun CK ha. Tutulungan ako ni CX na patayin si Atom pag na
gloko siya.
Tumingin rin si CX sa tinitignan ko. Napangiti siya.
Kanina pa siya nandyan actually. Totoo yung sabi ng mama mo.
CK, tawag ni CX kasabay ng pagtulo ng luha galing sa mata niya.
Natatanaw ko si Atom sa dulo ng daan sa gilid ng football field. Naka-jersey siy
a. May practice daw kasi sila ngayon. Yan na naman yung korning feeling. Parang
may mga chipmunk na nagpapatintero sa tiyan ko pero gusto ko yung pakiramdam.
Ewan ko ba.
Hey Bebe! masayang bati sa akin ni Atom na tinakbo yung natitirang distansya sa pa
gitan namin sabay akap sa akin. Na-miss kita.
Kakakita lang natin kahapon noh! Sobra ka naman! sagot ko naman habang pilit na ti
natago ang kilig. Kainis.
Namumula ka na naman. Wag ka ngang masyadong in love sa akin, pang-asar na sabi ni
Atom sabay himas sa pisngi ko. Hinampas ko naman siya.
Yabang nito!
Aray naman! Joke lang eh!
Sa gitna ng lambingan namin ni Atom, biglang umekstra naman ang mga ka-team niya
.
Ang aga naman nyan! Share your blessings naman, Atom! sabi nung isang long hair na
mukhang isang linggo nang walang ligo.
Eto gusto mo? sagot naman ni Atom sabay angat ng kamao niya.
Ouch! na lang ang nasabi ng mga ka-team niya. Tawa naman ako.
Sorry, sabi naman sa akin ni Atom. Epal lang talaga mga yan. Inggit lang kasi.
Whatever. Sige na. Practice na kayo. Punta na ko sa klase ko.

Kita tayo
Hindi na naituloy ni Atom yung sasabihin niya dahil biglang may sumigaw.ATOM! OH
MY GOD! Ang tinis ng boses. Hindi pa ako lumilingon sa babaeng sumigaw, nairita n
a ko.
Tumakbo papunta sa amin ni Atom ang isang babaeng binaon ko na sa limot.
Malaporselana ang balat niya. Nakakasilaw sa tama ng araw pati na rin ang buhok
niyang copper brown na wavy at maiksi. Malayo pa siya pero alam kong kulay green
ang contacts niya. Kumikislap kasi. Tuwang-tuwang makita si Atom.
Gusto kong kapitan si Atom pero hindi ko ginawa.
Hindi ako paranoid girlfriend kaya hindi ko gagawin yun.
I knew it was you! Im so happy to see you again! excited na excited na sabi ni Chyn
na sabay yakap kay Atom na parang wala ako sa eksena. Umakyat lahat ng dugo ko s
a katawan sa ulo ko.
Pero syempre, cool lang ako. Easy lang. Baka biglang makapatay eh.
Tsaka lang ako napansin ni Chynna pagkabitiw niya kay Atom na gulat na gulat rin
sa nangyayari.
May kasama ka pala, sabi niya na with her signature Chynna Forteza tone. Matapobre
.
Hinawakan naman ni Atom ang kamay ko. This is such a surprise, Chynna,nakangiting
sabi naman ni Atom. Well, welcome back. Meet my girlfriend, Crayon.
Ewan ko kung imagination ko lang o may nakita talaga akong spark ng recognition
sa mata ni Chynna.
Crayon? Thats strange. Youre familiar. Anyway, Im Chynna, Atoms best girlfriend, sabi
niya sabay lahad ng kamay niya sa akin. Kinuha ko naman.
Nice meeting you.
Why didnt you tell me na ngayon ang dating mo galing States?
I thought Id surprise you. Punta ka mamaya sa bahay. Im cooking dinner.
Tumingin sa akin si Atom. Chynna, Id love to kaya lang we already have plans, sagot
ni Atom sabay pisil sa kamay ko. Pinanood ko ang epic reaction sa mukha ni Chyn
na. Parang gusto niyang sumabog na ewan.
You can take her if you want, half-hearted naman niyang pamimilit.
Cray? konsulta sa akin ni Atom.
Sure, sagot ko naman. For the first time since high school, pakiramdam ko nanalo a
ko laban kay Chynna. Ngiting aso naman siya.
Its a date then! See you later, sabi niya sabay alis.
Best girlfriend? baling ko naman kay Atom.
Ex-girlfriend is the more correct term.

Halata namang may gusto pa siya sa yo. Makayakap wagas eh.
Selos ka naman?
MALAMANG!
Ngumiti si Atom at niyakap ako. Ikaw si Crayon ni Atom. Ako naman si Atom ni Cray
on. Yun lang.
Dapat lang, sabi ko naman sabay akap rin sa kanya.
Pagkatapos ng eksena namin ni Atom, pumasok na ako sa klase ko at nagtuloy na si
ya sa practice niya.
***
Nagluluto naman ng hapunan si CX pagdating ko habang nakahilata si Kuya Red sa s
ofa sa sala. Bigla ko ngang hinatak yung unan niya eh. Sobrang tamad.
ARAY! ANO BA?! sigaw niya.
Nalaglag yung unan, Kuya. Nakita ko, sabi ko naman habang papunta sa kusina.
ISTORBO KA TALAGA! narinig ko namang sigaw ni Kuya bago ako tuluyang nakarating sa
kusina. Di ko na lang pinansin.
Tinanaw ko naman ang niluluto ni CX.
Ang bango naman.
Chicken curry ng lola ko. Tikman mo nga. Baka na-over sa anghang eh,sabi naman ni
CX sabay kuha ng kutsara, salok sa niluluto niya at subo sa akin. In fairness, m
asarap.
Ayos ah. Ang galing mo pala magluto. Bano ako sa ganyan eh.
Turuan kita pag may time ka. Kakain na tayo maya-maya lang.
Hindi ako dito kakain eh.
Ngiti naman si CX. I get it. Magbihis ka na kaya. Baka dumating na yung unggoy na
yun.
Tawa naman ako. Parehas kayo ng tawag sa isat isa. I guess the feelings mutual. Any
way, bihis lang ako.
Umakyat na ako sa kwarto kot nagbihis. Pagbalik ko sa sala, nandun na si Atom kas
ama ang sobrang sayang si Kuya Red.
SERYOSO KA?! WAAAHHH! sigaw ni Kuya Red na nagtatatalon habang hawak ang mukhang m
ga concert tickets sa kamay niya. Tumayo naman si Atom paglapit ko.
I guess hindi lang Incubus ang pangarap niya, sabi sa akin ni Atom.
CRAY, VIP ACCESS SA TAYLOR SWIFT CONCERT! MAKIKILALA KO NA SIYA! AS IN FACE-TO-FA
CE! WAAAHHH!
Tinignan ko ng masama si Atom. Alam mo ba kung ano tong ginagawa mo?
Making your brother happy?

And spoiling him at the same time!
Give the guy a break. Tsaka in love na in love siya kay Taylor Swift.
Ayoko na. Fine. Tara?
Umalis na kami ni Atom pagkatapos niyang tapikin sa likod ang nababaliw ko nang
kapatid sa sobrang saya. Sumenyas naman ako kay CX na aalis na kami.
Kung tinignan man ng masama ni Atom si CX, di ko na napansin.
Hindi si Chynna ang sumalubong sa amin sa pinto.
Sinamahan kami ng isa sa mga maids nila papunta sa dining room. Nasa sala pa lan
g kami pero amoy na amoy ko na ang niluluto sa kusina. Ang bango.
Nag-aayos ng pagkain sa mesa si Chynna pagdating namin sa dining room.
Its almost ready, you guys. Sit down muna, sabi niya sabay balik sa kusina. Umupo n
aman kami ni Atom sa mesa. Pinagmasdan ko ang mga pagkain.
Ang dami. May iba pa ba siyang bisita? tanong ko kay Atom.
Bago pa man makasagot si Atom, bumalik na si Chynna dala ang isang tray ng baked
macaroni. Grabe. Halo-halo ang pagkain. May Filipino dishes tapos may Italian a
t American. Para sa isang barangay ang handa.
Thats about it. Kain na tayo?
May iba pa bang darating? tanong ni Atom kay Chynna.
Wala na. Kayo lang talaga. Kain na!
Grabe ang asikaso ni Chynna kay Atom. Siya pa talaga ang kumuha ng plato para sa
kanya tapos naglagay ng pagkain. Sumalok naman ako ng kare-kare para ilagay sa
pinggan ni Atom.
No! Dont put that in his plate! pigil sa akin ni Chynna. Hindi mo ba alam na allergi
c si Atom sa nuts?
Medyo solid yun ha. Binalik ko sa lalagyan ang kare-kare. Sorry. Hindi ko alam.
Hinawakan naman ni Atom ang kamay ko mula sa ilalim ng mesa. Its okay. Bago lang n
aman tayo kaya ayos lang. Ngumiti siya. Bitter si Chynna. Ngiti rin ako.
Umupo na rin si Chynna sa kabisera ng mesa. Magkatabi naman kami ni Atom sa kana
n niya.
You changed a lot since the last time I saw you, Atom. At talaga namang may girlf
riend ka na. Didnt expect her type though. Iba na pala taste mo ngayon. Hanggang n
gayon, taklesa pa rin siya.
Pinisil naman ni Atom ang kamay ko. Shes different and I like that about her.
Well, I guess people change.
Kumain kaming tatlo na ang topic ay puro tungkol kay Chynna. Sinasakyan naman ni
Atom ang mga pinagsasabi niya. Hindi na lang ako nagsalita.
I wonder where that freak went. Right after the scrapbook thing, nawala na siya.
Do you remember? sabi ni Chynna kay Atom. Muntik pa akong mabulunan sa baked mac.
Ngiti naman si Atom.
I wonder if shes dead! nagtatawa pang dagdag ni Chynna. Napahigpit ako ng hawak sa
tinidor. Atom, why dont you tell Crayon about that girl from high school? Im sure m
atatawa rin siya.
Mananapak ako. Mananapak talaga ako.
Fine. If you dont want to tell her, ako na lang. Theres this girl kasi in high scho
ol na obsessed na obsessed kay Atom. She secretly took pictures of him and made
it into a scrapbook. Its so creepy. I taught her a lesson by posting the damn thi
ng sa bulletin board where everyone could see. She was so humiliated that she de
cided to transfer school. Pathetic.
Tumatawa si Atom. So nakakatawa pala talaga sa kanya. Shit. Naiinis ako.
Bigla akong tumayo. Excuse me. Punta lang ako sa CR. San ba?
Kahit nagulat, tinuro pa rin sa akin ni Chynna kung saan ang CR. Umalis ako pero
sinundan ako ni Atom.
Ayos ka lang? May food allergies ka ba or whatever?
Ayos lang ako, pagsisinungaling ko. Kung alam niya lang kung gaano ko kagustong fo
od allergy na lang tong magkahalong sakit at inis na nararamdaman ko.
Anong problema?
Naparami lang siguro kain ko.
Napangiti si Atom. Ang takaw mo kasi eh. Ano? Uwi na tayo?
Ok lang?
Sure. Its getting late na rin.
Hindi naman na masyadong pumalag si Chynna nung nagpaalam na si Atom.
Tahimik ang byahe pauwi. Pinapanood ako ni Atom pero hindi ako lumilingon sa kan
ya. Hininto niya ang sasakyan.
Cray?
Bakit?
Tell me whats wrong. Now. Natakot ako sa biglang pagseseryoso ng boses ni Atom. Gawi
n mo na lahat sa akin, wag lang yung bigla kang tatahimik dyan.
She knows a lot about you, doesnt she? Hindi na korni yung pakiramdam ko. May monst
er. Malaking monster na kulay green ang mata na nagtatangkang kumain sa akin ng
buo.
Kababata ko kasi si Chynna tsaka ganon talaga siya. Wag mo na pansinin.
Okay.
Cray
Ang sabi ko okay na, Atom. Pwede bang umuwi na lang tayo?
Hindi ako naiinis dahil sa pagtawa ni Atom sa kwento ni Chynna tungkol sa dating
ako. Wala na akong pakialam dun. Hindi na naman ako si Venz. Nakakaasar lang na
parang ako yung itsapwera kanina nung nag-uusap silang dalawa. Excess. Third wh
eel.
Hindi pa rin gumagalaw si Atom. Pinapanood niya lang magpabago-bago ang emosyon
sa mukha ko.
Fine. Kung ayaw mong kumilos dyan, maglalakad na lang ako pauwi.
Lumabas ako ng sasakyan ni Atom at nagsimulang maglakad sa madilim na gilid ng h
ighway. Walang Atom na humabol. Wala man lang dramatic na pagtawag ng pangalan k
o habang lumalayo ako.
Bwiset.
Lumingon ako. Nakasandal si Atom sa hood ng kotse niya na parang cool na cool la
ng siya sa drama ko.
Gusto kitang habulin pero may itatanong muna ako. Pwede?
Asar. Asar talaga.
Tumalikod ako ulit at naglakad. Narinig kong sumigaw si Atom.
GANYAN KA BA MAGSELOS?
Nasa highway kami. Open space pero ang linaw ng dating sa akin ng sinabi niya. L
umingon ulit ako.
Papalapit na sa akin si Atom. Nakakainis lang aminin sa sarili ko na habang pina
gmamasdan ko siyang papalapit sa akin, unti-unting nawawala yung bad trip. Paran
g asin na naglalaho pag hinalo sa tubig.
Defense mechanism. Nagsalita ako. Sunod-sunod.
Selos? Nagbibiro ka ba? Bakit naman ako magseselos sa babaeng yun? Tss. Asa. Hind
i ko lang gusto yung ginawa niya na parang tinatapon niya ako palabas sa pinag-u
usapan niyo. Yung pinaparamdam niya sa akin na siya yung girlfriend mot hindi
Parang kidlat. Hindi ako nakaporma.
Hinalikan ako ni Atom. Napatahimik ako.
Ikaw ang girlfriend ko, hindi siya kaya tumahimik ka na lang, sabi ni Atom pagbiti
w niya. Hinawakan niya ang kamay ko. Ngayon, pwede na ba tayong umuwi?
Hinila ako ni Atom pabalik sa sasakyan. Hindi ko maintindihan kung bakit nahihir
apan pa rin akong maka-recover sa bilis ng da move niyang yun considering pangalaw
a na yun. Pagsakay ko sa passenger seat, umikot naman si Atom papunta sa drivers
seat.
May sasabihin ka pa? paghahamon ni Atom sabay kabit ng seatbelt niya.
Meron pa, sagot ko naman. Titig naman si Atom. Ano?

Pwede next time kung hahalikan mo ko, wag bigla-bigla? Ang hirap kontrolin ng pus
o ko pagkatapos eh.
Oo na. Ang korni ng sinabi ko pero totoo. Ang hirap kaya bumalik sa tamang paghi
nga.
Ngumiti si Atom, pinaandar ang makina at hinawakan ang kaliwa kong kamay.
Sabi naman kasi sa yo wag kang masyadong in love sa akin eh. Yan tuloy.
Umalis na kami pagkatapos nun.
Imbis na mainis sa pahabol na yabang ni Atom, napangiti na lang ako.
Sinagot ko sa isip ko ang tanong niya.
Oo. Ganon ako magselos.
Tama nga sabi nila.
Kung kailan sobrang saya mo, tsaka may darating na panira.
Parang yung nakikita ko lang ngayon.
Ang aga-aga, nakapulupot si Chynna kay Atom.
Agad naman akong nilapitan ni Atom nung makita niya ako. Iniwan niya si Chynna.
Buti nga.
Ano na? tanong ni Atom.
Sorry. Lamay kami mamaya ng mga kagrupo ko sa proposal. Naputukan nga kami ni Maam
Saavedra kanina eh.
Nanalo sila Atom laban sa Med football team. Ibig sabihin lang nun, sila na ang
makakatapat ng Archi sa championship. Magpapa-party ang coach nila mamaya. Turns
out, hindi ako makakasama.
Nadismaya si Atom. Sinisi ko naman ang mga tamad kong kagrupo sa utak ko.
Sorry. Kung gusto mo, hahabol na lang ako.
Talaga? biglang pagliliwanag ng mukha niya. Wait. Hindi ka pwedeng pumunta dun ng m
ag-isa. Delikado papunta dun eh. Susunduin na lang kita mamaya sa Research Cente
r pagkatapos niyo.
Hindi ako namamalikmata. Umirap talaga si Chynna. Bitter.
Ano ka ba? Captain ka ng team. Dapat nandun ka.
Theyd understand. Text-text na lang mamaya ha.
Okay.
Biglang humalik si Atom sa pisngi ko sabay kuha sa mga gamit niya. Chynna, una na
ko. Thanks for the company. Bye, Bebe Crayon My Love and Destiny! masayang sabi
ni Atom sabay takbo papunta sa klase niya. Korni talaga nun pero napapangiti ako
.
Tumalikod na lang ako na parang wala dun si Chynna. Bigla naman siyang nagsalita
bago ako makaalis.
Can I talk to you? arogante niyang tanong. Lumingon ako.
May klase ako.
Itll only take a sec.
Fine, sagot ko na lang sabay harap sa kanya.
I dont like you for him, diretsong sabi ni Chynna.
At sinasabi mo sa akin to dahil? paghahamon ko.
Ayokong masira ang future ni Atom sa yo, Crayon. After graduation, aalis na siya
papuntang States. Were going to study medicine there together just as planned. Sa
nakikita ko, pwedeng magbago ang isip niya dahil sa yo.
Nagulat ako. Walang nababanggit sa akin si Atom tungkol sa mga plano niya sa buh
ay. Ultimo food allergy niya nga, hindi niya nasabi sa akin.
By all means, do what you want. Pero sana naman at the end of the day, isipin mo
rin kung anong mabuti para kay Atom. Alamin mo rin kung anong gusto niya para sa
sarili niya. Hindi lang yung para sa yo.
Umalis na si Chynna pagkatapos nun. Hindi ako natinag sa kinatatayuan ko.
***
Sinalubong ako ni Atom paglabas ko ng Research Center.
Ako na magdadala nito, sabi niya sabay kuha sa mga gamit ko.
Sumakay na kami sa kotse niyat dumiretso sa party.
Ang daming tao. Syempre, litaw na litaw si Chynna. Nawala na naman ako sa mood.
Alam talaga ng babaeng to kung pano manira ng araw ng ibang tao sa pamamagitan l
ang ng existence niya.
Hawak ni Atom ang kamay ko. Pinakilala niya ako sa mga kaibigan niya sa party. M
ababait naman yung iba. Yung iba naman mahahalata mo talagang doble kara. Hindi
na ako nag-abalang tandaan ang mga pangalan nila. Sayang lang espasyo sa memorya
ko.
Atom, kuha lang ako inumin ha, paalam ko kay Atom habang nakikipagkwentuhan siya s
a mga friends niyang taga-Commerce football team.
Ako na kukuha, offer naman niya. Pinigilan ko naman siya.
Ako na. Kaya ko na. Malaki na ko. Ngiti naman si Atom. Balik ka agad ha. Baka ma-mi
ss kita.
Tse. Korni mo talaga, tawa ko naman.
Pumunta ako sa buffet table para kumuha ng iced tea. Hindi ako bumalik agad kay
Atom. Paguluhan kasi ngayon ang lagay sa utak ko. Lumabas ako sa garden at umupo
sa bench. In fairness, ang ganda ng bahay ng coach nila.

Paunti-unti kong ininom ang iced tea habang pinapanood ang langit.
Nakita ko si CK.
Nandya ka pala, sabi ko naman. Kung may makarinig man sa akin, wala na akong pakia
lam. Ayokong tumahimik lalo na pag sobra makapag-ingay ang utak ko.
Epal talaga nung mestisang hilaw na yun noh? Sarap sipain! Huminga ako ng malalim
sabay lagok sa iced tea. Nangalahati ang laman ng baso. Ang nakakainis talaga dun
yung tama siya eh. Simula nung maging kami ni Atom, puro gusto ko na lang ang n
aging focus. Hindi ko naman hiningi pero hindi ko rin inalam kung anong gusto ni
Atom. Makasarili ba ko?
Sinong makasarili? tanong ni Atom na bigla na lang sumulpot sabay tabi sa akin. Pai
nom naman. Nauhaw akong kakahanap sa yo eh.
Kinuha ni Atom ang iced tea ko sabay lagok. Ubos. Umakbay siya sa akin.
Ayos ka lang? Pagod ba? Gusto mo hatid na kita sa inyo?
Tinignan ko si Atom. May itatanong ako.
Wag lang Math.
Sira. Seryoso kase.
Okay fine. Seryoso na, sabi ni Atom sabay harap sa akin.
Anong pangarap mo sa buhay?
Napa-WTF face si Atom sa tanong ko. Pero sumagot naman siya. I believe nasabi ko
na to sa interview ko sa kuya mo. Gusto kong maging isang mahusay na doktor at m
akasama ang love and destiny ko.
At pano mo naman aabutin ang pangarap mong maging isang mahusay na doktor?
Mag-aaral ng med syempre.
Saan?
Sa med school.
Saang med school?
Kung san mag-aaral ang love and destiny ko.
Atom
Biglang naging seryoso ang mukha ni Atom. Kinausap ka ni Chynna noh?
Hindi ako nakasagot. Napabuntung-hininga si Atom. Oo. Originally, sa Amerika ako
mag-aaral ng med kasama si Chynna. Dati yun dahil akala ko kami na hanggang huli
.
Ano bang nangyari? Sa totoo lang, ayoko talagang malaman pero pakiramdam ko kailan
gan kong malaman.
Umalis na lang siya bigla after high school. Walang pasabi. Tapos malalaman ko na
lang na may iba na siya sa States. Hindi ako nagsalita at hindi na ako magsasal
ita. Tapos na yun. Wala na. Ikaw na ngayon.
Hinawakan ni Atom ang mga kamay ko. Ang higpit. Tumingin siya sa mga mata ko.
You had me at my worst. She had me at my best. And she chose to break my heart.
Ako naman ngayon ang napa-WTF face. One More Chance?
Tumawa si Atom sabay pisil sa ilong ko. No more chance na sa kanya. Basta sa yo l
ang ako.
Lahat ng bad trip ngayong araw na to, nag-evaporate na. Ibang klase.
Ngayon, pwede na ba tayong bumalik sa loob at kumain? Nagugutom na ko eh.
Last na, hirit ko naman.
Smirk naman ang mokong. Kiss ba?
Hindi, tange! May suggestion lang ako.
Dismayado. Napangiti na lang ako. Fine. Ano yun?
Simula ngayon, sasabihin natin ang lahat sa isat isa. No secrets. Maganda man o hi
ndi.
Ngumiti naman si Atom. Fine. So pwede na?
Tara. Pasok na tayo sa loob.
KISS KASI YUNG TINUTUKOY KO!
Tumawa ako, tumayo mula sa bench habang hawak pa rin ang kamay ni Atom.Wag ka nga
ng masyadong in love sa akin! Tara na sa loob! sabi ko sabay hila sa kanya.
Hindi ako nakatingin kay Atom habang pabalik kami sa loob ng bahay ng coach nila
pero alam kong nakangiti siya.
At gusto ko lang sabihin na the whole time na magkausap kami ni Atom sa garden,
nakasilip sa bintana si Chynna.
Namamatay sa inggit.
Balisa si Atom.
Naglalakad kami papunta sa kotse niya. Hindi niya ako kinakausap. Nakatingin lan
g ako sa kanya.
Atom? tawag ko. Tumingin siya sa akin. Anong nangyari?
Bumuntung-hininga siya. Bagsak na naman ako kanina sa Biochem. Isa na lang, tangg
al na ko sa Deans List.
Pinisil ko ang kamay niya. Turuan kita. Gusto mo?
Huminto siya sa paglalakad at humarap sa akin. Seryoso?
Oo nga.
YES! TARA SA BAHAY! biglang pagbabago ng mood ni Atom sabay hila sa akin sa kotse
niya.
Baliw talaga. Kailangan talaga magdrama pa siya ng ganon para lang magpa-tutor n
g Biochem. Iba talaga.
Sa totoo lang, hindi naman ako bihasa sa Biochem pero gets ko naman yung ibang p
rinciples. Ayoko lang ng carbohydrates. Nakakaloko lang eh. Parang skeleton ng d
inosaur na mukhang Piattos.
Agad namang tumawag si Atom kay Manang pagdating namin sa bahay nila.
Manang, paakyat naman kami ng pagkain. Dun lang kami sa kwarto ko.
Hawak ang kamay ko, hinila ako ni Atom sa kwarto niya. Nagulat ako pagpasok ko.
Yun ang parte ng bahay nila na parang gubat.
Yung totoo, Atom. May nakalibing bang mga sundalo dito?
Natawa si Atom. Grabe kasi ang gulo ng kwarto niya. Parang pinaggiyerahan lang n
a ewan. May path pa mula sa pinto papunta sa kama niya. Classic.
Wala. Baliw ka talaga, sagot naman ni Atom. Sige na. Aayusin ko na. Wait lang.
Habang nag-aayos ng gamit niya si Atom, tinignan ko naman ang laman ng kwarto niya
. Para sa kwarto ng isang lalake, malinis ang dingding ng kwarto ni Atom. Walang
posters. Marami siyang pictures na naka-frame at naka-display sa shelf sa tabi
ng LCD TV niya. From baby pictures, elementary and high school hanggang ngayon,
full display. Karamihan wacky poses. Noon pa man talaga, baliw na siya. Napapang
iti naman ako sa sarili ko.
Sa isang sulok ng shelf, nakita ko ang picture nila ni Chynna nung prom.
Yung picture na kuha ko.
Agad kinuha ni Atom ang frame mula sa shelf at hinagis sa basurahan.
Sorry. I forgot that was there.
Napangiti naman ako. Bat mo tinapon? Gwapo mo nga dun eh.
Alam ko. Pero dapat updated na ngayon.
Kinuha ni Atom ang isang digital camera sa isang drawer ng study table niya. Uma
kbay siya sa akin, tinaas ang camera at sinabing, Say cheese!
Nag-flash ang camera. In fairness, ang cute naming dalawa sa kuha namin.
Ipi-print ko to. Bibigyan kita ng kopya tapos lagay mo rin sa kwarto mo ha. Anywa
y, aral na tayo. Dun tayo sa terrace para mahangin.
Sa terrace kami nag-aral ng Biochem ni Atom. Kain mayat maya tapos tawanan. Kahit
ganon, may nakukuha naman kami sa inaaral namin. So tama nga. Two is better tha
n one.
I cant believe hindi ko to nakuha sa first explanation ni Maam M. Ang dali lang pal
a.
Ngiti naman ako. Kailangan lang ulit-ulitin.

You broke our agreement. Sabi mo no secrets. Hindi mo sinabi sa akin na magaling
ka sa Biochem.
Hindi ako magaling. Madali lang yung topic at slow ka lang.
Ouch naman, sabay puppy dog face.
Natawa naman ako. Joke lang kase, sabay kurot sa pisngi niya.
Naisip ko ulit ang picture na tinapon ni Atom kanina.
Sino yung secret admirer mo nung high school na sinasabi ni Chynna?tuloy-tuloy kon
g tanong. Nagulat si Atom pero napangiti rin siya.
Eto na. Sasagot siya.
Her name is Venz. Shes a nice girl. I liked her in a way dahil simple lang siya at
tahimik. Ive always loved her pictures. Shes an excellent photographer, sabi ni At
om na nakatingin pa sa langit na parang inaalala ang long lost obsessed fan niya
nung high school. Tumaba ang puso ko sa narinig ko.
Wait lang. Papakita ko sa yo pictures niya.
Bago pa man ako makapag-react, bumalik na si Atom sa kwarto niya. Pagbalik niya,
dala niya ang isang bagay na binura ko na sa pagkatao ko.
Parang gusto kong maiyak.
Tinago niya yung scrapbook ko.
Pag nalaman ni Chynna na tinago ko to, aawayin ako nun, nakangiting sabi ni Atom.
Pinakita sa akin ni Atom lahat ng pictures na kuha ni Venz. Umapaw ang nostalgia
sa buong katawan ko. Kung ipagmalaki pa sa akin ni Atom ang mga pictures, paran
g anak niya yung photographer. Napapangiti na lang ako.
Nung huling beses na nakita ko siya, umiiyak siya sa rooftop ng school namin dahi
l sa ginawa ni Chynna sa kanya. Gusto kong mag-sorry sa kanya pero tinaboy niya
ako. Next thing I know, lumipat na siya ng school. Kaya tinago ko to para kung s
akaling makita ko siya ulit, magso-sorry ako sa ginawa ko sa kanya. I was young
and stupid dahil silaw na silaw ako nun kay Chynna.
Nagbabantang bumagsak ang luha mula sa mga mata ko pero pinigil ko.
Sorry Venz. I was young and stupid, sabi ni Atom habang nakatingin sa mga mata ko.
Nagulat ako. P-pano mo nalaman? tanong ko.
Naalala mo nung unang beses na hinatid kita sa inyo? Pagkatapos mong sabihin sa a
kin na asar na asar ka, nagsimula na akong mag-obsess nun. Alam kong narinig ko
na yun and the way you acted last time kila Chynna, I knew it was you. You have
the very same pair of eyes. I must say you changed a lot since high school.
Hindi ako nakapagsalita. Tinago ko na lang ang mukha ko sa mga palad ko.Nakakahiy
a.
Kung ipagtabuyan mo pa ako dati ha. Yun pala may gusto ka na sa akin nung mga tot
oy at nene pa lang tayo, pang-aalaska pa ni Atom.
Shut up! Sisipain kita! pag-aangas ko naman.

Niyakap ako ni Atom.
Pero sorry talaga for being such a jerk that time. Babawi ako. Promise.
Gumaan ang pakiramdam ko.
Kahit na wala na akong pakialam sa nakaraan, nagpapasalamat pa rin ako na nareso
lba namin yun ni Atom.
Niyakap ko rin siya.
Forgiven.
But I get to keep the scrapbook. Ang pogi ko dito eh.
Natawa ako dahil hindi ako makapaniwalang hindi na ako naiinis sa mga tamang pag
yayabang niya ngayon.
Tama ang mga fans ni Atom.
Matalino nga siya. Mas lamang nga lang yung yabang.
Nagulat si CX pagpasok ko ng bahay.
So ilang supermarket binili mo? tatawa-tawa pang sabi niya.
Imbis na tinatawanan mo ko, bat kaya hindi mo na lang ako tulungan dito?
Sorry naman, sabi naman ni CX sabay tayo galing sa sofa at tulong sa akin.
Dinala namin ni CX lahat ng pinamili ko sa kusina. Isa-isa naman niyang binuksan
ang mga plastic bag para tignan kung anong nasa loob.
Birthday mo ba? hirit niya.
Tutulungan mo ko. Pagkakataon mo na tong i-tutor ako sa pagluluto,tuloy-tuloy kong
sabi.
Ano bang lulutuin? tanong naman ni CX kahit nagtataka siya sa gigil na gigil kong
paglabas ng mga pinamili ko sa mga plastic bag. Hindi ako sumagot agad. Pinigila
n niya ang dalawang kamay ko.
Crayon, hinga muna.
Huminto ako at bumuntung-hininga. Ngayon, anong problema? Bakit parang gusto mong
patayin tong mga gulay at karneng binili mo? dugtong ni CX.
NAKAKAINIS KASI YUNG BABAENG YUN EH! bulalas ko naman.
Punong-puno na talaga ako sa Chynna na yan.
Araw-araw niyang dinadalhan si Atom ng pagkain and being the nice guy, tuwang-tu
wa naman si Atom. Masakit mang aminin pero masarap talaga magluto si Chynna. Nab
i-bitter ako. Nakakainis. Lalo na pag naiisip ko yung quote na, The way to a mans
heart is through his stomach.
Ngumiti si CX. Nakukwentuhan ko rin siya tungkol sa amin ni Atom at alam na niya
kung sino yung tinutukoy ko. Bago pa man siya makapag-comment, bigla namang sum
ulpot si Agnes na tinawagan ko nung nasa grocery ako. Kailangan ko rin kasi ng m
oral support niya.
What is nakakataranta yung text m putol na sabi ni Agnes nang makita niyang nakahaw
ak sa mga kamay ko si CX. Bitiw naman agad si CX. Ngisi naman si Agnes.
Buti nakarating ka, sabi ko na lang. Lumapit naman si Agnes sa amin ni CX. Nakangi
si pa rin siya.
O bat ka namumula, CX? hirit niya. Magkakilala na nga pala silang dalawa dahil thre
e best friends na kami ngayon. Ever since ipakilala ko si Agnes kay CX, lagi na
niyang inaasar si CX sa akin. Sintu-sinto talaga.
Pwede bang mamaya mo na alaskahin si CX? May problema ako.
Nag-focus naman sa akin si Agnes. Halata nga eh. Mag-e-emotional eating ka nga o.
AGNEEEEES!
Ok fine! Ano bang gagawin?
Pinaliwanag ko naman kay Agnes ang game plan ko. Simple lang naman. Pakakainin k
o si Atom ng mga luto ko ngayong gabi. Sa madaling salita, dito siya sa bahay ka
kain ng hapunan.
Nagsimula na kaming maghanda ni CX. Basically, runner lang si Agnes. Tagakuha at
tagaabot ng kailangan. Ako, sa tulong si CX, ang magluluto. Tatawa-tawa pa si A
gnes sa gameface on ko. Di ko na lang pinansin.
Importante to.
Lagay mo na yung sauce. Ayos na yan, sabi ni CX. Nilagay ko naman ang carbonara sa
uce sa ginisang tuna, ham at bacon. Talagang dahan-dahan pa ako. Tinapik naman a
ko ni CX. Ok lang yan. Buhos mo na. Walang masisira.
Sorry.
Mayat maya ang check ko sa cellphone ko. Wala pa namang text si Atom. Baka hindi
pa tapos ang training nila. Malapit na kasi ang championship kaya intensive na r
in ang training.
Marami-rami na rin kaming natapos lutuin ni CX. May carbonara, fish fillet, chic
ken curry na family recipe ng lola ni CX at fruit salad. Tinignan ko ulit ang ce
llphone ko.
Wala pa ring message si Atom.
Ayos lang. 7:30 pa lang naman. Male-late lang siguro siya ng konti.
Tumulong si Agnes sa table setting. May nalalaman pa siyang patupi-tupi ng table
napkin and whatever. Natuwa naman ako dahil nagmukhang fine dining resto ang di
ning room namin. Siguradong matutuwa dito si Atom.
8:30.
Lumamig na ang pagkain. Halos ubos na ni Agnes yung fish fillet. Magkaharap sila
ngayon ni CX sa dining table habang ako naman nasa pinto. Naka-off ang cellphon
e ni Atom.
Nagsimula na akong mag-alala.
9:30.
Nakain na ni Agnes ang kalahati ng carbonara. Nagsebo na ang chicken curry. Wala
pa rin si Atom.
10:30.
Cray, late na kaya uwi na ko. Super busog na ko.
Pinilit ko na lang ngumiti kay Agnes. Thanks for helping out.
No problem. Good job sa foods. Sarap.
Tumawa na lang ako kahit pilit. Bago tuluyang umalis si Agnes, luminya muna.
Im sure Atom has a good reason. Pag wala, ako sasapak sa kanya.
Pagkatapos umalis ni Agnes, nilapitan naman ako ni CX. Sa sobrang tagal ko nang
naghihintay, umupo na lang ako sa may front door namin. Tumabi sa akin si CX.
Kain ka muna. Kanina ka pa dyan eh.
Bat kaya hindi siya nakapunta?
Na-injure kaya siya sa training?
O kaya biglang nagkasakit?
O nakalimutan lang talaga niya yung usapan namin?
Nagsimulang tumulo ng luha ko. Naiinis ako. Sobra.
Tahan na, sabi naman ni CX sabay himas sa likod ko.
Kung nandito si Kuya Red, hindi ako makakapag-emote ng ganito pero dahil nandun
naman siya sa barkada niya, ayos lang.
Pinahid ko ang luha ko at muling tumingin sa gate namin.
Sige. Kung ayaw mong kumain, itatabi ko na lang yung natira dun. Magpahinga ka na
. Ako na bahala dito.
Hindi, sagot ko na halatang ikinagulat ni CX.
Walang nagsalita sa amin. Hinintay ni CX ang susunod kong sasabihin.
Huminga ako ng malalim.
Hihintayin ko siya. Baka sakaling magpakita pa siya.
Ilang araw na rin kaming walang communication ni Atom.
Well, hindi naman siguro sa wala.
Nagtetext pa rin naman siya pero bihira na lang.

Sabi naman ni Agnes intindihin ko na lang daw dahil malapit na ang football cham
pionship.
Ano na kayang nangyari sa mokong na yun?
Pagkatapos ng klase, sinubukan kong hanapin si Atom sa field. Walang training. N
andun siya sa gazebo sa gilid ng gym. Hawak niya ang libro niya sa Rizal at sery
osong-seryoso sa ginagawa. Napangiti naman ako. Nilapitan ko siya.
Nguso mo, hirit ko. Nagulat siya sa biglang comment ko pero ngumiti rin naman.
Huy! Akala ko may meeting kayo ng mga kasama mo sa thesis?
Tapos na.
Tumingin si Atom sa hawak kong baunan. Napangiti naman ako at binigay to sa kany
a.
Para sa yo nga pala. Gawa ko yan.
Kinuha ni Atom ang baunan at tinignan ang laman habang umupo naman ako sa tabi n
iya. Thanks, Bebe ko, sabi niya sabay sara sa baunan. Kakainin ko yan mamaya. Promi
se. Busog pa kasi ako eh. Dinalhan kasi ako ni Chynna ng pagkain kaninang lunch.
Sobrang dami.
Ayokong magpahalata kay Atom na naaasar ako sa tuwing babanggitin niya si Chynna
kaya kunwari na lang hindi ako affected. Tumahimik na lang ako at pinanood siya
ng mag-review.
Cray, ginagawa mo na naman yung sinabi kong wag mong gawin. Anong problema? sabi n
i Atom sabay harap sa akin.
Oo nga pala. Gawin ko na lahat, wag lang yung biglang tatahimik ako.
Bakit hindi ka sumipot nung nakaraan? Ang dami ko pa namang hinanda para sa yo, sa
got ko.
Sinara ni Atom ang libro niya at tumingin sa mga mata ko.
Oo nga pala. Sorry tungkol dun. Sobrang ginabi na kasi yung training tapos hinati
d ko pa si Chynna sa kanila at nakipagkwentuhan pa sa akin ang parents niya. Dea
d batt rin telepono ko.
Chynna na naman. Hindi ako nakapagsalita. Ano bang pwedeng ipambara sa ganon?
She insisted na manood sa training ko. Shes just going through a phase.
Oo nga eh. Halata namang hindi pa siya over sa yo.
Biglang nalungkot si Atom sa sinabi ko. Tumingin ako sa field. Yan na naman. Nai
iyak na naman ako sa sobrang inis.
Cray
Sorry Atom. Hindi lang ako sanay sa ganitong pakiramdam. Naiinis ako na hindi ko
maintindihan. Pero syempre sino ba naman ako di ba? Sino ba naman ako para pigil
an kang makisama sa kababata mong kilala ka mula utak hanggang talampakan?
Hinawakan ni Atom ang kamay ko. Nagsimula nang tumulo ang luha ko. Pukang ama.
Hay nako. Nasira ko na tuloy yung promise ko. Tahan na, sabi ni Atom kasabay ng pa
gre-replay ng linya niya sa utak ko. Hindi ka iiyak habang ikaw si Crayon ni Atom
.
Pinahid ni Atom ang luha ko. Naaasar ako sa sarili ko. Ang babaw na ng mga bagay
na iniiyakan ko ngayon. Muntanga lang.
Yung totoo lang, Cray. May tiwala ka ba sa akin? seryosong tanong ni Atom. Napatin
gin ako sa seryosong mukha niya.
Oo naman, diretso kong sagot.
So naniniwala ka sa sinabi kong sa yo lang ako?
Oo.
O bakit ka umiiyak?
NAGTANONG KA PA! sigaw ko.
Natawa naman si Atom at niyakap ako. Ibang klase ka talagang magselos. Kung hindi
ka iiyak, tatangkain mong maglakad mula Makati hanggang Pasig. Tahan na nga. Ba
ka halikan kita dyan.
Napangiti na lang ako sa sarili ko. Unti-unti akong huminahon. Bumitiw naman si
Atom.
Bigla tuloy akong nagutom sa yo, sabi ni Atom sabay kuha sa dala ko at nilantakan
to. Ang kalat niya kumain pero natatawa na lang ako. Naalala ko tuloy nung first
time naming kumain ng magkasama. Iba talaga siya pag nagutom.
At parang walang nangyari, ayos na ulit ako.
Pinanood ko lang lumamon si Atom. Pinagtawanan ko rin yung mga sagot niya sa ass
ignment niya sa Rizal. Ang cheesy kasi ng mga sagot niya sa essay. Pang-Miss Uni
verse ang lagay. Panay naman ang pout ni Atom. Tawa na lang ako.
Sorry kung ang OA ko about Chynna, hirit ko pagkatapos guluhin ni Atom na parang w
ala nang bukas ang buhok ko.
Ayos lang, sabi ni Atom sabay akbay sa akin. Understandable. Baliw na baliw ka kasi
sa akin kaya ganon.
Pabiro ko naman siyang sinampal. Feelingero ka talaga! tawa ko naman.
Oo nga eh. Sa sobrang feelingero ko, di ko na alam kung san ilalagay tong feeling
s ko para sa yo.
Bago mo intindihin yung feelings mo dyan, gusto ko lang sabihin na mali yung sago
t mo sa number 5. Sa Dapitan pinatapon si Rizal. Hindi sa Bagumbayan.
Napakamot na lang sa ulo si Atom nang ma-realize niyang tama ako.
Oo nga noh, sabi niya.
Pinisil ko naman ang ilong niya.
Ay oo nga pala, sabi ni Atom sabay dukot sa bag niya. Itago mo to ha.
Inabot sa akin ni Atom ang picture namin sa kwarto niya. Napangiti naman ako. Na
ka-frame pa talaga.
Gusto mo isabit ko pa sa leeg ko eh, hirit ko naman. Tawa naman si Atom.
Sira ka talaga. Halika nga dito! sabay akap niya ulit sa akin.
Walang sabi-sabi.
Basta na lang ako hinila ni Agnes papunta sa football field.
Agnes, may klase pa ko! angal ko naman.
Huli ka talaga sa balita forever. Wala na tayong klase. Support our team daw.
Ang dami nang tao sa field pagdating namin. Full force ang support team ng Archi
. Ganon rin naman ang Science. Pero kung cheering rin lang ang pag-uusapan, wala
nang tatalo sa lakas ng boses namin. Parang sinadya lang na lahat ng mga megaph
one ang bibig sa Science nilagay.
Nagwa-warm up na sila Atom pagdating namin ni Agnes. Syempre, kailangan nandun s
i Chynna na hawak ang towel at tubig ni Atom.
Ayos lang yan, Cray. Kalma lang.
Umalis si Atom sa circle nang makita niya akong papalapit. Umakap siya sa akin.
Nanginginig siya. Hinimas ko naman ang likod niya.
Hinga muna.
Naramdaman kong tumawa si Atom. Hindi madali pero susubukan ko.
Bumitiw naman ako at hinawakan ang magkabilang gilid ng mukha ni Atom.
Dito mo ilabas lahat ng yabang mo sa katawan, okay? You got this.
Ngumiti naman si Atom. Salamat ah.
Walang anuman.
DELA MERCED! WARM UP! LETS GO! sigaw ng coach nila Atom. Agad namang bumalik si Ato
m sabay flying kiss pa sa akin. Tumawa naman si Agnes sa tabi ko.
Hes so gonna win this because of you, sabi niya.
Sana nga, na lang ang naisagot ko.
May reputasyon ang Archi pagdating sa football. Sila ang the best sa buong unive
rsity. Karamihan ng members ng varsity football team ng school, galing sa Archi.
And for the past 5 years, wala pang nakakapagpatumba sa football team ng Archi.
Sa totoo lang, kinakabahan ako pero naniniwala naman ako na kaya to ni Atom at
ng team Science.
Ilang saglit lang, nagbigay na ng signal na magsisimula na ang laro.
Sigawan dito. Sigawan doon.
Naghanda ang mga players na pumunta sa gitna ng field. Tahimik naman akong nagda
sal sa utak ko.
Tumingin sa akin si Atom at tumakbo papunta sa akin.
Bago pa man ako makapag-react, nakalapat na ang labi niya sa labi ko.
Halos hindi na nga ako makahinga dahil sa kaba tapos gagatong pa si Atom.Talaga
naman.
Hindi na rin ako umangal. Sinagot ko rin ng halik ang halik ni Atom.
Sigawan ang mga tao sa paligid.
Try to control your heart. I want you in my victory party, hirit ni Atom bago tulu
yang pumunta sa field.
Habang kinikilig si Agnes sa tabi ko, tinuon ko naman ang pansin ko sa mga playe
rs ng Archi. Masasabi kong balanse ang distribution ng players nila. May mga mat
atangkad at may mga hindi rin gaanong katangkaran. Hindi rin sila ganon ka-intim
idating tulad ng Engineering team. Kahit papano, kumalma ako ng kaunti.
Kaya to ng team namin.
Pinapunta sa gitna ng field ang dalawang captain ball. Kung angasan rin lang, pa
nalong-panalo na si Atom sa tindig pa lang pero mukhang hindi naman apektado ang
captain ng Archi.
Pagkatapos ng coin toss, nagsimula na ang laban.
Sa lakas ng sigawan ng magkabilang kampo, halos di ko na maintindihan kung anong
nangyayari sa laro. Pero sigurado ako sa isang bagay dehado ang Archi. Ibang kl
ase ang depensat opensa ng Science. Nag-evolve overnight.
Bago matapos ang unang half, naka-goal si Atom at ang isa pa niyang teammate. Ha
los victory party na ang lagay sa bench ng Science pagkatapos ng first half. Mas
aya si Atom kahit halatang pagod na. Tumingin siya sa akin at nag-flying kiss. T
awa naman ako.
Crucial ang second half. Kahit na wala pang goal, chill lang ang Archi. Parang w
ala lang sa kanila na pwede silang matalo this year sa sinasabi ng lahat na seco
nd best lang na team sa buong university.
Tinangkang mag-steal ni Atom sa unang sampung minuto ng second half. Napasinghap
ang lahat sa paraan ng pagkakabagsak niya. Kahit nasaktan, tumayo pa rin si Ato
m at hinabol ang bola. Pero huli na. Naka-goal ang Archi. Sigawan ang mga estudy
ante mula sa kabilang bench. Nabuhayan sila.
Iika-ikang bumalik si Atom sa bench nang tumawag ang coach nila ng time out. Lal
apit na sana ako sa kanya nang pigilan ako ni Agnes.
Hayaan mo lang. Kinukuha niya lang ulit ang momentum niya.
Seryosong nakinig si Atom sa instruction ng coach nila. Parang pinapahinto pa ng
a siyang maglaro pero ayaw niya. Balikan ang lahat sa field matapos ang time out
. Hindi ininda ni Atom ang sakit. Naglaro pa rin siya.
Basag ang Science sa biglang comeback ng Archi. Nagulat ang lahat sa biglang pag
-boom ng depensat opensa ng kalaban. Nagsimula ulit akong kabahan. Bago pa man ma
kapag-counterattack ang team namin, tie na ang laro. Frustrated na si Atom. Mas
matindi pa sa unang beses na nakita ko siyang frustrated.

GO ATOM! KAYA MO YAN! sigaw ko naman. Sana nakatulong.
Gameface on si Atom. Kahit ganon, kitang-kita pa rin ang tinitiis na sakit sa mg
a mata niya.
Malapit nang matapos ang oras.
Double time ang Science sa depensa dahil sa biglang paglakas ng Archi.
Hinabol ni Atom ang bola na nasa captain ng Archi.
Ang taas ng tensyon.
Halos mapasigaw ako nang bumagsak ulit si Atom at napahiyaw na sa sakit.
Walang tinawag na yellow card.
Bagsak si Atom.
Sumunod na lang na alam ko, nagsisigawan na ang mga taga-Archi.
Tapos na ang oras.
Kasabay ng pagsaklolo ng medics kay Atom na namimilipit sa sakit sa gitna ng fie
ld, idineklarang champion ang Archi team.
Lumatag ang katahimikan sa bench ng Science.
Isang linggo. Dalawa. Tatlo.
Hanggang sa isang buwan na ang nakalipas na nag-lie low si Atom.
Pati kami lie low rin sa nangyari nung football championship.
Wala nang gaanong text. Wala na ring gaanong tawag.
Gusto kong intindihin pero paano? Nitong mga nakaraang linggo, ayaw akong kausap
in ni Atom.
Pukang ama. Di ako mapakali.
Cray, tawag ka ni Sir Art. May itatanong lang daw, sabi ng isang kaklase ni Atom.
Tango na lang ako at dumiretso sa faculty room.
Agad namang lumapit si Sir Art nang makita akong pumasok ng faculty room.
Good afternoon, Sir.
Good afternoon. Do you happen to know kung anong nangyari kay Atom?diretsong tanon
g ni Sir Art. Natigilan ako. Una sa lahat, hindi ko alam kung anong nangyari kay
Atom kaya pangalawa, hindi ko alam ang isasagot ko.
He was badly injured during the game, Sir. Nagpapahinga pa po siya, sabi ko na lan
g.
I see. Kung kaya mo siyang puntahan or anything, please tell him hes missing a lot
. At malapit na ang proposal defense. Kailangan nandito siya kundi hindi siya ma
kakapag-enroll for senior year.
Yes Sir.
Tumalikod na si Sir Art pagkatapos nun.
Paglabas ko naman ng faculty room, sinubukan kong tawagan si Atom. As usual, pat
ay na naman ang telepono niya. Nakita ko namang papalapit sa akin si Agnes. Bago
pa man siya makapagsalita, inunahan ko na.
Hindi ko alam kung anong nangyari kay Atom, okay? For some reason, ayaw niya akon
g kausapin.
Everyones looking for him. Tsaka ang dami na niyang na-miss. Delikado ang pagiging
Deans Lister niya.
Napayuko na lang ako.
Ano bang plano mo sa buhay, Jose Antonio Dela Merced?
Pagkatapos ng klase, dumiretso agad ako sa bahay nila Atom.
Kahit na normal na sa bahay nila ang maging tahimik, iba ang atmosphere ngayon.
Parang haunted house. Kinilabutan ako pagpasok ko ng pinto.
Nasa kwarto po si Sir Atom. Akyat na lang po kayo, Miss Crayon, sabi ng isa sa mga
maids nila.
Huminga ako ng malalim at tinahak ang landas papunta sa kwarto ni Atom. Kumatok
ako at binuksan ang pinto. Nasa kama si Atom na parang hindi masaya sa pagdating
ko. Sa upuan sa tabi ng kama niya nakaupo si Chynna. Gustong magdilim ng paning
in ko pero hindi ko na lang inisip.
Ngumiti ako at lumapit kay Atom. Unti-unti rin namang ngumiti si Atom.
Chynna, iwan mo muna kami, sabi ni Atom. Sunod naman si Chynna na alam kong tuming
in sa akin pero hindi ko nilingon. Umupo ako sa upuan niya. Hinawakan ko ang kam
ay ni Atom.
Kumusta? na lang ang nasabi ko.
Ayos lang, diretsong sagot ni Atom.
Ayos lang meaning nakakapaglakad ka na at pwede ka nang pumasok?
Oo. Pwede.
Kailan pa?
Two weeks ago.
Nagugulat ako sa mga sagot ni Atom. Parang wala siyang pakialam. Bumitiw ako sa
kamay niya.
Hinahanap ka na ng mga prof. In danger na raw ang position mo sa Deans List.
Hindi sumagot si Atom. Tumingin lang siya sa bintana.
I lost, Cray. I lost the most important game of the year para sa college natin.
Dahil lang dun, Atom? Seryoso? Sisirain mo ang rank mo?

Nagsisimula na akong ma-frustrate. Di ko maintindihan.
Who cares about my rank? Binigo ko ang team. Binigo ko ang lahat.
Walang naninisi sa yo sa nangyari sa game. Ganon naman talaga sa laro di ba? May
panalo, may talo. Bilog ang mundo, remember?
Natigilan si Atom.
Atom
Please wag mong sabihin sa akin na ayos lang yun. Hindi ayos yun, Cray. Wala na a
kong mukhang ihaharap sa college natin. Hindi mo ba naiintindihan?
Hindi talaga, Atom! So why dont you explain it to me?! sigaw ko.
Nangingilid na naman ang luha sa mga mata ko. Naiinis ako. Naiinis ako sa biglan
g pagbabago ng ugali ni Atom.
I deserve to take a break. Chynnas right. Kaya hindi ako nagpapakita.
Chynna?
Alam kong ayaw mo sa kanya, Cray pero kailangan mong maintindihan na kaibigan ang
kailangan ko ngayon. Hindi girlfriend.
Nasaktan ako sa sinabi ni Atom. Bumagsak na ang luha pero walang remorse sa mukh
a ni Atom.
Tumawa ako ng pabalang sabay tayo mula sa upuan.
Di mo naman sinabi agad. Sana hindi na lang natin siya pinalabas.
Cray
Siya ang kailangan mo, Atom? Okay. Sige. Baka siya lang naman talaga ang kailanga
n mo all this time. Isang taong iintindi sa mga trip mo kahit hindi tama. Sorry
kung concerned ako ha. Ayoko lang naman kasing wasakin mo lahat ng pinaghirapan
mo dahil lang nabigo ka one time. Sorry kung hindi ko kayang kunsintihin ang mga
katangahan mo.
Pumikit ako, huminga ng malalim at pinahid ang luha ko.
Hindi na ako tumingin sa mukha ni Atom.
Umalis na lang ako.
Wala akong masyadong alam sa relationship mechanics pero kung cool off rin lang,
ito na siguro yun para sa amin ni Atom.
Pagkatapos ng eksena namin sa bahay niya, wala na kaming usap-usap. Kung ayaw ni
yang makipag-usap, wala akong magagawa. Wala rin naman akong sasabihin sa kanya.
Mukha namang ayos lang siya na ganito kami.
Ako?
Ok ka lang? biglang tanong ni CX na siyang bumasag sa katahimikan ko. Kasabay ko s

iyang pumasok ngayon dahil hindi na ako sinusundot hinahatid ni Atom.
Ok lang ba ako? Di ko rin alam.
Hindi ako sumagot. Nakatingin lang ako sa malayo.
Humarang naman si CX sa daan ko.
CX, male-late na ko.
Is that code for hindi ako ok? sagot naman ni CX.
Seriously, mukha bang ok lang ako? sabi ko naman.
Pukang ama. Yan na naman. Naiiyak na naman ako. Hindi naman gumalaw si CX.
Yayakapin talaga kita pero dumating na yung taong gusto mong umakap sa yo, sabi ni
CX na nakatingin sa isang taong nasa likod ko. Lumingon naman ako.
Si Atom. Si Atom na may mukhang ewan na facial expression.
Lumapit siya sa akin. Nagpaalam naman si CX na aalis na.
Linggo ang pagitan ng huling pag-uusap namin na hindi naging maganda ang hantung
an pero masasabi kong mas ayos na ang hitsura ngayon ni Atom. Mukhang naka-move
on na siya sa nangyari sa game.
Hinawakan niya ang kamay ko at dinala ako sa malapit na bench. Umupo kami kasaba
y ng pagdukot niya sa isang tsokolate sa bag niya. Blue crayon naman ngayon ang
kasama at MISERY ang nakalagay sa sticky note.
Tinanggap ko ang tsokolate. Salamat.
Sorry, Cray, sabi naman ni Atom. Sorry sa katangahan ko last time.
Tama nga ang sabi nila.
Kahit gaano ka kagalit sa isang tao, basta mag-sorry lang siya ng sincere, ayos
na. Wala nang pali-paliwanag.
Niyakap ko si Atom. Sira ulo ka. Na-miss kita.
Naramdaman ko namang ngumiti si Atom. Na-miss rin kita. Pero may sasabihin pa ko.
Bumitiw ako at tumingin sa seryosong si Atom. Hinintay ko siyang magsalita.
Its about Chynna.
Somehow, inasahan kong yun ang sasabihin niya kaya hindi na rin ako nagulat.
She has cancer and shes getting worse everyday. Yun ang rason kung bakit siya umal
is in the first place. Nagpagamot siya sa Amerika pero wala na ring nagawa. May
taning na siya.
Hindi ako nakapagsalita. Alam kong masama pero sa loob ko, ano namang concern ko
dun?
Gusto niya akong makasama sa mga huling sandali niya dito, pagtatapos ni Atom.
Hindi ko gets, na lang ang naisagot ko.

Lahat na siguro ng outrageous na eksena, pumasok sa utak ko.
Pano kung gawa-gawa lang to ni Chynna para maagaw niya ang oras ni Atom sa akin?
Pano kung plano niya to para sirain kaming dalawa?
Pano kung nalalaglag lang si Atom sa bitag niya?
Naging mabuti siyang kaibigan sa akin, Cray. You need to understand that.
So? Ano nang mangyayari ngayon?
Babalik siya sa Amerika sa summer for a clinical trial ng isang promising drug. B
aka sakaling gumaling pa siya.
At gusto niyang sumama ka?
Kailangan niya ako, Cray.
Pero kailangan rin kita, Atom.
Natigilan si Atom sa sinabi ko. Nagsisimula nang magsikip ang dibdib ko.
I understand na gusto mong magkasama tayo pero hindi mo ba pwedeng pagbigyan ang
hiling ng isang taong malapit nang bawian ng buhay?pagrarason ni Atom.
Ang tanong totoo ba yan o palabas lang lahat ni Chynna? paghahamon ko.
Youre accusing her of making this all up?
May pera siya. Kaya niyang gawin kahit anong gusto niya basta makuha ka lang. Hin
di mo ba nakikita yun?
Your jealousy just crossed the line, Cray.
And what line is that, Atom? The line where you have to choose between your dying
best friend and your concerned girlfriend?
Dont do this, Cray. Please. Intindihin mo naman.
Pumikit ako.
Intindihin ko daw.
Sige.
Tumayo ako sa bench sabay lapag sa pinag-upuan ko ng chocolate na bigay ni Atom.
Sasamahan mo siya sa lahat ng oras na kailangan ka niya pero sa akin ka uuwi. Nai
ntindihan mo?
Hindi ko na hinintay sumagot si Atom.
Tumalikod ako at naglakad palayo sabay pahid sa luhang kumawala sa mga mata ko.
Pinapanood ako ni Agnes habang nakatitig ako sa pagkain ko.

Cray? tawag niya. Lingon naman ako. Natatakot ako sa ginagawa mo.
Sabi ni Agnes mali raw yung ginawa ko na nagbigay ako ng way para kay Chynna. Un
a naman daw kasi sa lahat, hindi kasalanan ni Atom na nagkasakit siya. Pangalawa
, hindi siya asawa ni Atom kaya wala dapat responsibilidad si Atom sa kanya. Pan
gatlo at pinakamahalaga sa lahat, ako ang girlfriend ni Atom kaya dapat ako ang
kasama.
Hindi na lang ako nagsalita. Pumayag ako hindi dahil sa pinamimigay ko na si Ato
m. Pumayag ako sa kondisyong sasama lang si Atom pag kailangan siya.
Malay ko bang minu-minuto, kailangan siya ng mestisang hilaw na yun.
Sinimulan kong kainin ang mac and cheese na kanina ko pa tinititigan. Pinigilan
naman ako ni Agnes.
Crayon
Ayokong pag-usapan, Agnes, pangunguna ko. Ilang araw na rin kasi akong nina-nag ni
Agnes tungkol sa amin ni Atom. Sinasaktan ko lang daw ang sarili ko for no reas
on. Ang akin naman, ayos lang masaktan. Basta wala lang mawawala. Naghihilom ang
sugat pero ang isang mahalagang bagay na nawala, hindi na maibabalik pa.
Kailangan nating pag-usapan. Nag-aalala na si Kuya Red at si CX sa yo.
Tama. Kailangan talaga kausapin nila si Agnes. Hindi ko kasi sila kinakausap na
dalawa sa bahay.
Binaba ko ang tinidor at tumingin kay Agnes.
Anong suggestion mo?
Puntahan mo si Atom. Sabihin mong ayaw mo sa ganitong setup.
At papiliin siya sa aming dalawa ni Chynna?
Natigilan si Agnes. Alam ko na ang sagot niya.
Ayoko. Hindi ko siya papipiliin. Ako ang may kayang magsakripisyo kaya ako ang ma
gbibigay.
Hindi ako makapaniwala sa sinabi ko. Hindi naman kasi ako yung tipo ng tao na na
gpaparaya para sa iba. Para sa akin, ang kay Pedro ay kay Pedro at ang kay Juan
ay kay Juan.
Nanlaki ang mata ni Agnes. May sasabihin ka pa? sabi ko.
Just one more thing.
Hinintay ko siyang magsalita. Ayos ka lang ba? Yung totoo.
Dinampot ko ulit ang tinidor ko at tinuon ang pansin ko sa pagkain. Hindi pero ka
ya ko to. Kakayanin.
Wala nang usapang naganap sa amin ni Agnes pagkatapos nun.
Kung pwede nga lang sanang umuwi na lang pagkatapos ng lunch, ginawa ko na. Ayok
o kasi ng treatment sa akin ng mga kaklase ko. Parang si Agnes na mas pinakulit.
Mayat maya ang tanong sa akin kung ayos lang ako. Kung binabayaran nila ako sa b
awat pekeng ngiting pinapakita ko, pwede na akong bumili ng kotse.
Pumunta ako sa field pagkatapos ng klase.
Pinanood ko si Atom at si Chynna na tumawa ng magkasama mula sa malayo.
Naka-jersey si Atom at mukhang nasa break lang ng training. Si Chynna naman mukh
ang bangkay na. Siguro nga totoo yung sinabi niyang may taning na ang buhay niya
. Ang putla niya at ang lalim ng mga mata. Yung gandang dati kong kinainggitan,
wala na. Napalitan na ng lungkot at takot sa nagbabadyang kamatayan.
Kung hindi ko siguro sila kilala, aakalain kong sila. Ang sweet ni Atom kay Chyn
na. Si Chynna naman pinipilit ngumiti sa kabila ng karamdaman.
Tinext ko si Atom. Pinanood ko siyang tignan ang cellphone niya. Nilapag niya it
o ulit at bumalik sa pakikipag-usap kay Chynna. Parang hinataw lang ng tubo ang
puso ko.
But what the hell? Ginusto ko to di ba?
Nagbigay ako at sinabi kong willing akong magsakripisyo.
Tumutupad naman sa usapan si Atom pero dahil nga ang hirap nga namang pagbalansi
hin ng oras mo sa dalawang tao, nauuwi lang sa argumento ang pagkikita namin. Ke
syo pagod na daw siya tapos hindi pa ako marunong umintindi. Kesyo wala man lang
daw akong moral support na binibigay sa kanya.
Away dito. Away doon.
Kung minsan, hindi ko na alam kung anong pinag-aawayan namin.
Nakakapagod.
At higit sa lahat, ang sakit.
Pukang ama.
Ano ba tong pinasok ko?
Tumalikod ako pagkatapos ibaba ni Atom ang cellphone niya nung sinubukan ko siya
ng tawagan.
Pinigil ko ang pagbagsak ng luha.
Nagpunta ako sa Botanical Garden. Hindi ko na namalayan ang oras. Basta nandun l
ang ako. Tulala. Bumubuntung-hininga sa bawat pagkakataong naiisip ko ang sitwas
yon. May naririnig akong tawa ng isang babae sa di-kalayuan pero masyado akong a
bala sa sarili kong eksena para pansinin yun.
Sumunod na lang na alam ko, may tao na sa harapan ko. Tumingala ako mula sa swin
g na inuupuan ko.
Uwi na tayo, pag-aaya ni CX.
Hindi naman ako sumagot. Tumayo lang ako.
May tinitignan naman si CX sa likod ko. Gulat na gulat ang hitsura niya.
CX
Wag kang lilingon, seryoso niyang sabi sa akin.

Automatic.
Lumingon ako pero hinarang ni CX ang sarili niya sa makikita ko sa likod ko.
Niyakap ako ni CX kasabay ng pagtakas ng mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
Binaon ko ang mukha ko sa dibdib ni CX at kumapit ng mahigpit sa polo niya.
Humagulgol ako. Wala nang control.
Tahan na, Cray, sabi ni CX sabay akap sa akin ng mahigpit.
Sa isip ko, nagsisi ako. Dapat sinunod ko ang sinabi ni CX.
Para hindi ko nakitang nagsasalo sa isang halik sila Atom at Chynna.
Ang tahimik sa hapag-kainan.
Hindi na mapakali si Kuya Red.
Hindi naman ako tumitingin sa kanilang dalawa ni CX. Patuloy lang ako sa pagkain
. Nagulat pa ako nang biglang ibaba ni Kuya Red ang kutsarat tinidor niya.
Anong problema niyong dalawa? seryosong sabi ni Kuya Red.
Wala, Kuya. Kung ano-ano na namang nai-imagine mo dyan, tangka ko namang pagbibiro
. Hindi natawa si Kuya Red. Wala ring reaksyon si CX.
Nakatingin lang sa akin si Kuya Red.
Kuya
Ginagago ka na ba ng boyfriend mo? diretso niyang tanong. Tumingin sa akin si CX.
Anong pinagsasabi mo dyan? sabi ko naman. Hindi noh!
Tumingin naman si Kuya Red kay CX. Totoo ba sinasabi nito? tanong niya.
Nagmakaawa ako sa pamamagitan ng tingin kay CX na wag siyang magsasalita. Agad n
aman niyang nakuha ang ibig kong sabihin.
Oo. Totoo, sagot niya.
Kung ganon, bakit ang tahimik niyo?
Pagod lang, agad namang sagot ni CX.
Hay nako. Bahala nga kayo sa mga buhay niyo, pagsuko ni Kuya Red sabay lantak ulit
sa pagkain niya. Tinignan ko naman si CX. Tango naman siya.
As always, sabay kaming nagligpit ni CX habang nasa sala si Kuya Red at nanonood
ng TV. Walang usapan. Pagkatapos naming magligpit, nagpaalam na ako na matutulo
g na. Imbis na sa kwarto dumiretso, sa rooftop ako nagpunta.
Punong-puno ang kalangitan ng stars. Kahit papano, nakakagaan ng loob.
Umupo ako sa bubungan namin at nag-stargazing. Nandun si CK. Nangingibabaw ang k

inang sa lahat. Napangiti ako.
Maya-maya lang, may katabi na ako.
Sabi ng kuya mo sundan daw kita. Baka magpakamatay ka daw eh,nakangiting sabi ni C
X.
Ang lakas talaga ng saltik nun.
Nag-aalala lang sa yo.
Salamat kanina.
Walang anuman.
Sabay naming pinanood ni CX ang langit. Siya ang unang bumasag ng katahimikan.
Anong iniisip mo? tanong niya.
Sa totoo lang, ayokong sagutin. Ano pa bang iisipin ko ngayon? Wala naman akong
ibang inisip simula kanina kundi yung nangyari. Bago pa man ako makapag-isip ng
kalokohang sagot, nagsalita ulit si CX.
Sorry. Stupid question.
Ayos lang.
Maglaro na lang tayo.
Napa-WTF face ako. Laro?
Question-and-answer game lang naman. Magtanong ka ng kahit ano tungkol sa akin ta
pos sasagot ako. Pagkatapos kong sumagot, ako naman ang magtatanong tapos ikaw a
ng sasagot.
Natawa naman ako. Fine. Tutal mukha namang masaya yan.
Nagsimula kaming magtanungan ni CX tungkol sa mga kababawang bagay. Parang oral
slumbook. So far ang interesting pa lang ay no girlfriend since birth nga si CX,
takot siya sa butiki at gusto niyang maging astronaut nung bata pa siya. Nagula
t pa ako dahil sa lahat ng NGSB, siya ang may first kiss. Ten years old daw niya
nun. Hanep.
Kahit papano, nakalimot ako sa lahat ng bad trip ngayong araw na to. Puro tawa l
ang ang ginawa naming dalawa ni CX.
Tama na! Ang sakit na ng panga kong kakatawa! natatawa ko pang sabi.
Sandal ka muna dito, sabi naman ni CX sabay offer ng balikat niya. Sumandal naman
ako.
Pinanood namin ulit ang langit.
Tuloy pa rin tayo ha. Ako na ulit magtatanong. Seryoso na ha, sabi ni CX.
Go, sabi ko naman.
San mo nakikita ang sarili mo five years from now?
Med school, ang automatic kong sagot. Same question to you.

Sa totoo lang, hindi ko alam.
Weh! Ang daya! Walang ganong sagot! angal ko naman. Tawa naman si CX.
Tapos na. Ako na ulit magtatanong. Nasan parents mo?
Natigilan ako sa tanong ni CX. Hindi naman sa ayokong sabihin sa kanya ang tungk
ol sa mga magulang ko. Nagulat lang ako na sa dinami-dami ng magtatanong, siya p
a. Si Agnes nga hindi hinahanap sa akin ang parents ko eh, si CX pa kaya.
Ayos lang kung ayaw mong sagutin.
Nasa Paris sila. Dun na sila nakatira.
Hindi nagsalita si CX pero alam kong hinihintay niya akong magpatuloy.
Seven years old ako nang malaman ni Mama na may ibang pamilya si Papa sa Paris ku
ng san siya na-assign sa trabaho. Galit na galit si Kuya Red. Kahit napatawad na
ni Mama si Papa, ayaw pa rin ni Kuya Red na makasama siya. Halos si Kuya Red an
g nagpalaki sa akin dahil mas pinili ni Mama ang makisama sa pamilya ni Papa sa
kabila. Mahal na mahal niya raw kasi si Papa. Pinanindigan naman ni Kuya Red na
ilalayo niya ako sa kabaliwan daw nilang dalawa. Simula nang sumama ulit si Mama
kay Papa, hindi ko na sila nakita. Wala nang communication. Ayaw kasi ni Kuya R
ed. Sabi niya kung gusto daw nilang makita ako, dadaan daw muna sila sa ibabaw n
g bangkay niya.
Hindi nagsasalita si CX. Umupo naman ako ng maayos at tinignan siya.
Huy! Ayos ka lang?
O-oo. Ayos lang. Nabigatan lang ako sa kwento mo.
Ngumiti naman ako at sumandal ulit sa kanya.
I try not to think of it. Ayos namang magulang si Kuya Red. Masaya naman ako dahi
l naturuan niya ako kung pano maging matatag sa buhay. Pag nasaktan, iyak lang t
apos bangon ulit. Life goes on.
Pumikit ako.
Somehow, tunog estranghero sa akin yung sinabi ko. Sa lagay ng sitwasyon, masasa
bi kong hindi pa ako bumabangon. Puro iyak lang ang ginawa ko. Yun na rin siguro
ang dahilan kung bakit ayaw kong malaman ni Kuya Red. Maliban sa papatayin niya
si Atom, sesermonan niya rin ako.
May itatanong pa ako. Pwede? sabi ni CX.
Ang daya mo talaga.
Last na. And I want you to answer it truthfully.
Fine. Ano yun?
Ok ka na ba?
For some reason, may isang bagay sa tanong na yun na parang nakakasugat sa pagka
tao ko. Siguro dahil alam kong kayang-kaya kong magbigay ng kasinungalingang sag
ot na paniniwalaan ko mismo at sa dulo ng kwento, tsaka ko lang aaminin sa saril

i ko ang totoo.
Bago pa man ako makasagot, nagsalita ulit si CX. Dont bother. Alam ko na yung sago
t.
Nagsimula na namang tumulo ang luha ko. Kaya ayaw kong pumikit eh. Dahil sa tuwi
ng pipikit ako, nakikita ko ang lahat sa kwento namin ni Atom. High definition.
Wala akong kawala.
Dumilat ulit ako.
Siguro nga tama si Kuya Red. Kabaliwan lahat ng to. Kabaliwan lang kaya nakuhang
magkaroon ni Papa ng ibang pamilya at nakuha rin siyang patawarin ni Mama sa hul
i. Isang malaking kalokohan. Sa isang banda, masaya akong pinrotektahan ako ni K
uya sa lahat ng yon.
Exactly. Pinrotektahan ka ni Red. Dahil dun, hindi mo nagawang makapaghanda. Hind
i mo inakalang mangyayari sa yo. Ngayon, hindi mo alam kung anong gagawin mo. Ku
ng san dapat tumakbo.
Oo nga eh. Pambihirang buhay to.
Pero nagawa mo namang makalampas sa krisis ng pamilya niyo di ba? Makakaya mo to.
Kailangan mo lang alamin yung dapat mong protektahan tulad ng ginawa ng kuya mo
. Pagkatapos matuto ka sa pagkakamali para hindi na mawasak yung natitirang pinr
otektahan mo.
Inakbayan ako ni CX. Kumapit naman ako sa kamay niya.
When all else fails, lingon ka lang. Nasa likod mo ko. Pag di mo na kayang protek
tahan ang sarili mo, ako ang haharang sa kanila para sa yo.
Patuloy ang paglabas ng luha mula sa mga mata ko pero kahit papano, magaan na an
g pakiramdam ko.
Lilipas rin to.
Makakaya ko to.
Kakayanin ko.
Para sa kanya.
Para sa amin.
Tamang iwas ako kay Atom.
Hindi ko sinasagot ang mga tawag at text niya. Tuwing magkakasalubong kami sa ha
llway, mag-iiba ako ng daan. Minsan, nakorner niya ako pero nailigtas rin ako sa
kanya ng mga kagrupo ko sa thesis.
Nakikita ko pa rin silang magkasama ni Chynna. Mukha namang masaya siya kaya hin
di na ako lumalapit.
Ok lang ako. Kaya pa.
Sa isang iglap, si Atom at Chynna na ang talk of the town. Maraming naaawa sa ak
in. Marami rin namang may gusto sa bagong love team. Bagay daw sila Atom at Chyn
na at ang sweet daw ni Atom kay Chynna. Kahit alam ng lahat na may malubhang sak
it si Chynna, sinasabi pa rin nilang hindi daw halata dahil blooming daw siya la
tely.
Iba daw talaga ang nagagawa ng Atom magic.
Ang magic na minsang tumalab kay Crayon.
Kahit na ibinaon na ng lahat sa limot ang tambalang Craytom, tumahimik na lang a
ko.
Dahil alam kong hindi kami mamamatay.
Ako pa rin si Crayon ni Atom at siya pa rin si Atom ni Crayon.
Tulala kong tinatahak ang daan papunta sa sakayan nang may humintong itim na sas
akyan sa tabi ko. Napatigil rin ako. May nagbaba ng bintana sa backseat. Middleaged na babae pero ang ganda. Chinese ang hitsura.
Crayon? tanong niya sa akin.
Opo, sagot ko naman. Sino po sila?
Binuksan niya ang pinto papunta sa backseat. I need to talk to you.
Kahit nag-aalangan, sumakay naman ako sa kotse.
Nagpunta kami sa isang restaurant mga 30 minutes ride mula sa school.
Nung nasa mesa na kami, tsaka lang nagsalita ang kasama ko.
Order anything you want, sabi niya.
Busog pa po ako.
Drinks then.
Sa dulo ng istorya, iced tea lang ang inorder ko. Naninigarilyo naman ang kahara
p ko. Normally, hindi ako nagagandahan sa mga babaeng naninigarilyo pero iba ito
ng kasama ko. Sosyal ang dating.
Ano pong kailangan niyo sa akin? sabi ko.
You know my son? sagot naman niya sabay durog ng sigarilyo sa ash tray.
Napaisip naman ako. Bago pa man ako makapag-offer ng posibleng pangalan ng anak
niya, nagsalita ulit siya.
Gusto ko lang malaman kung kumusta na siya.
Sino po ba yung sinasabi niyo?
Xyril. How is he?
Halos isang minuto para ma-realize kong si CX ang tinutukoy niya. Nun ko lang na
pansin ang resemblance nila. Parehas na parehas sila ng mata.
I understand na sa inyo siya nakatira ngayon. Did he mention anything about comin
g home anytime soon?
Ang lalim ng lungkot sa mga mata ni Mrs. Ganzon. Hindi ako nakapagsalita.
I guess he didnt mention anything, sabi niya sabay inom ng tubig. Im just glad you an
d your brother are taking good care of him.
Hindi ko na tinanong kung pano niya nalaman ang tungkol sa amin ni Kuya Red. Hal
ata namang kayang-kaya niyang mag-hire ng detective para pasundan si CX.
Gusto niyo po tawagan ko siya ngayon?
No need, hija. Ok na sa akin na malaman na mabuti ang lagay niya.
Hindi na ako nagsalita. Ininom ko na lang ang iced tea.
Its our fault anyway, my husband and I. We pretty much messed up after the death o
f our eldest daughter and CXs twin.
Tumingin lang ako kay Mrs. Ganzon. Nagpatuloy naman siya sa pagkukwento.
Matapos mamatay ni Kathleen, nagkanya-kanya na kami ng asawa ko. Sumama siya sa k
ung sino-sinong babae. Ako naman sumama sa kung sino-sinong lalake. We forgot al
l about our son. And so he ran away from home a year after Kathleens death. Ilang
beses rin namin siyang natagpuan pero umaalis pa rin siya. He also made it clea
r to us na wala na siyang pakialam sa amin at pabayaan na lang namin siya. Tutal
mga sarili lang naman daw namin ang iniisip namin.
Nagsimula nang maluha si Mrs. Ganzon. Agad naman niyang pinunasan ng luha niya.
Nasan na po ang asawa niyo?
Attending to the business as usual. Hindi niya alam na nandito ako ngayon. Alam k
ong gusto niyang makita ulit si Xyril. He just wont say anything about it.
So ito yun. Ito yung long story na sinasabi ni CX.
I just would like to ask something from you, hija. If its okay with you.
Ano po yun?
Tell Xyril that well be waiting at Kathleens grave on her birthday. Let him know th
at we miss him so much.
Makakarating po.
Thank you, hija.
Tahimik ang buong byahe pauwi.
Hindi ako hinatid sa harap ng bahay namin. Ako na rin ang nag-suggest dahil baka
makita nga naman ni CX.
Pagbaba ko sa sasakyan, tumango sa akin ang mama ni CX.
Nung wala na sa paningin ko ang sasakyan ni Mrs. Ganzon, tsaka lang ako nagsimul
ang maglakad pauwi.

Hindi ko alam kung nananadya ba yung prof namin sa Literature o sadyang love and
letting go lang talaga ang topic namin ngayong araw.
Do you believe that love is letting go? masayang tanong ng prof namin sa interesad
ong audience. Halos magpatayan ng opinyon ang mga kaklase ko. Yung iba hindi san
g-ayon. Yung iba naman naniniwalang love is letting go. Yung iba naman walang pa
ke tulad ko.
Tahimik lang ako sa upuan ko.
At kung sinuswerte nga naman talaga ako, ako pa yung matatawag.
How about you, Ms. Medina? Care to state your opinion? tanong ng prof naming hangg
ang tenga ang ngiti.
Nagtinginan ang mga kaklase ko sa direksyon ko. At dahil wala na nga akong magag
awa, tumayo na lang ako. Hinintay akong magsalita ng lahat. Ang tahimik. Pag may
nalaglag sigurong aspile, rinig na rinig.
Yes Maam. I believe that love is letting go.
Nagulat ang lahat sa sagot ko. Pati ako.
Elaborate, sagot naman ng prof namin. Kaasar. Kala ko naman makakaupo na ako.
When love is genuine, its strong and selfless enough to give freedom and let the o
ther thrive in a place where its happiest. Thats all.
Dumagundong ang bulungan sa mga kaklase ko. Ang akala siguro nila sa sagot ko, i
sang confirmation na wala na kami ni Atom. Natawa na lang ako sa sarili ko.
Hindi na nakaangal ang prof namin. Well said. You may take your seat, Ms. Medina.
Bumalik ako sa pagbubutas ng silya pagkatapos akong paupuin ng prof namin. Tumit
ingin pa rin sa akin ang iba kong mga kaklase pero hindi ko na lang pinansin.
Pagkatapos ng meeting namin ng mga kagrupo ko sa thesis, naglakad na ako papunta
sa sakayan. Nag-aaway ang mga salita at alaala sa utak ko. Mayat maya akong umii
ling na parang kayang alisin ng pwersa ang lahat ng kaguluhan sa ulo ko. Muntang
a lang.
Natanaw kong pasalubong sa akin ang sports car ni Atom. Napahinto ako at nag-isi
p kung tatalikod ba ako o tutuloy lang sa paglalakad.
Bago pa man ako makagalaw, nasa tabi ko na ang sasakyan ni Atom. Nasa loob si Ch
ynna na halatang pinagsikapang takpan ng make-up ang mukha niyang malapit nang m
atalo ng sakit niya. Lumabas si Atom sa sasakyan.
Pauwi ka na ba? tanong niya.
Oo, sagot ko naman.
Hatid na kita.
Parang gusto kong matawa sa sinabi ni Atom.
Hanggat maaari, ayokong napipirmi sa isang lugar kasama sila ni Chynna. Kung maka
kasama ko man si Atom, kailangan wala si Chynna. Ganon naman ang setup pagdating
sa akin di ba? Pag kasama siya ni Chynna, wala ako. Dapat quits lang.
Kasama mo si Chynna.
She doesnt mind.
Ayos lang ako, Atom. Ihatid mo na siya.
Bago pa man makapagpumilit si Atom, lumabas si Chynna sa sasakyan. Hinang-hina s
iya. At some point, nakakaawa pero hindi ako nagpakita ng kahit konting emosyon.
Agad namang umalalay sa kanya si Atom.
Ill just call my driver, Atom. Ihatid mo na si Crayon.
Dont be crazy, Chynna.
Huminga ako ng malalim. Atom, wag mo nang hintaying mawalan ng malay si Chynna. K
aya ko nang umuwi.
No Cray. Seriously. Tatawag na lang ako sa amin, sabat naman ni Chynna.
Humarap na ako sa kanya at tumawa. Alam mo panalo ka na kaya pwede tama na yang d
rama mo? Sumakay ka na ulit sa kotse kung ayaw mong sipain kita papasok!
Nagulat si Chynna sa sinabi ko. Pati si Atom.
Inalalayan namang makabalik ni Atom si Chynna sa loob ng sasakyan.
Nagsisimula nang magsikip ang dibdib ko. Tumalikod ako pero bago ako makalayo, h
inawakan ni Atom ang braso ko.
Alam kong mahirap to para sa yo pero hindi mo naman kailangang kausapin ng ganon
si Chynna. Shes going through a lot lately.
Oo nga eh. Sa dami ng pinagdadaanan niya, kailangan niya pati halik mo. Pampalaka
s ng loob.
Nanlaki ang mata ni Atom. Binitiwan niya ang braso ko.
Nakita m
Split second lang naman, pambabara ko. Kumusta naman? Masaya ba naman siya?
Napayuko si Atom. Tumalikod ulit ako at naglakad palayo.
Narining kong sumigaw si Atom.
CRAYON, WAIT!
Huminto ako. Naglabasan na ang luha.
Nasa harap ko na ulit si Atom.
Im sorry. It was stupid.
Oo. Tama. Stupid talaga, pag-aangas ko naman sa kabila ng pag-iyak.
Tahan na. Please. Im so sorry.
Niyakap ako ni Atom. Hindi ako gumanti.
Sinusubukan ko lang namang pasayahin si Chynna. Alam mo naman yung sitwasyon niya
di ba? Im really sorry. Walang meaning yun, Cray. Wala talaga. Im really sorry, su
nod-sunod na sabi ni Atom.
Hindi ako nagsalita. Inangat ko ang palad ko at nilapat sa dibdib niya. Tinulak
ko siya palayo.
Nakakapagod na to, Atom. Pagod na ko. Sobra.
Tumalikod ako at naglakad palayo.
All this time, akala ko tama yung pinoprotektahan ko. Akala ko tama na protektah
an ko ang relasyon namin ni Atom. Ngayon ko lang nare-realize na kahit gaano pal
a talaga kahalaga sa yo ang isang tao, mapapagod at mapapagod ka rin sa huli lal
o na pag yung tiwala ang nawala. Siguro tama na ako this time. Poprotektahan ko
naman ang sarili ko.
Narinig kong sumigaw si Atom.
MAHAL KITA, CRAYON!
Tatlong simpleng salita pero napahinto ako bigla.
Ito ang kauna-unahang pagkakataon na narinig ko kay Atom na mahal niya ako. Huma
rap ulit ako sa kanya. Palapit na siya sa akin. Niyakap niya ulit ako.
Please. Im sorry. I love you. Dont give up on me now.
Pumikit ako. Yan na naman ang memories in high definition.
Kitang-kita ko lahat. Simula nung araw na ninakaw niya ang unang halik ko hangga
ng sa mapunta sa komplikado naming sitwasyon ngayon. Kahit mas marami ang masasa
yang alaala, hindi pa rin sapat para talunin ang sakit.
Sobrang gulo na.
Hindi ko na alam kung anong dapat sa hindi.
Bumitiw si Atom at tinignan ako. Tinignan ko siya ng diretso sa mata at hinawaka
n ang mga kamay niya.
Mahal rin kita, Atom, sabi ko. Napangiti si Atom. Huminga naman ako malalim.
Mahal kita kaya hindi kita papipiliin sa aming dalawa. Pakakawalan na lang kita.
Hindi ako makapaniwalang ito na ang huling bitiw ko sa mga kamay ni Atom. Hindi
rin ako makapaniwalang ganito ang magiging eksena namin sa unang pagkakataon na
sasabihin naming mahal namin ang isat isa.
Tumalikod ulit ako at naglakad palayo.
Ngayon alam ko na kung bakit ganon ang sagot ko kanina sa tanong ng prof namin s
a Literature.
When love is genuine, its strong and selfless enough to give freedom and let the o
ther thrive in a place where its happiest. Thats all.
Ganon ko kamahal si Atom.

Nagwawala si Kuya Red.
CX, PIGILAN MO KO! SERYOSO TO! MAKAKAPATAY AKO! SINASABI KO NA NGA BA EH! WALA TA
LAGA AKONG TIWALA SA TABAS NG MUKHA NUNG GUNGGONG NA YUN EH! paghuhuramentado niy
a sa sala pagkatapos kong ikwento for the first time ang nangyari nung nakaraang
buwan.
Halata namang pinipigil ni CX ang pagtawa. Ako rin.
SERYOSO TALAGA TO, CX! pagba-bargain pa ni Kuya Red.
This time, tumawa na kami ni CX.
Ampanget mo, Kuya! Seryoso! sabi ko habang tawa ng tawa si CX.
Kumalma naman si Kuya Red sabay upo sa sofa.
Ok ka na? pagtataka niya.
Kuya, isang buwan na akong nagmukmok. Tapos na. Life goes on, remember?
Pero hindi ka naman mukhang malungkot.
Tumayo ako, tumabi kay Kuya Red at umakap sa kanya. Ayos na ko, Kuya. Salamat na
rin sa pagwawala mo. At least, alam kong seryoso ka nga sa pagiging kuya mo sa a
kin.
Napangiti naman si Kuya Red at umakap rin sa akin. Sige. Sabi mo eh. Pero pag nak
ita ko yang Atom na yan, lagot siya sa akin.
Dumating si Agnes sa gitna ng moment namin ni Kuya Red. Ang daming dalang pagkai
n at alak.
What did I miss? tanong niya.
Anong ginagawa mo dito? tanong ko naman.
Its the last day. Sem break na starting tomorrow kaya mag-iinuman tayo.
Agad kong binaling ang tingin ko kay CX.
Worried rin siya sa yo kaya sinabi ko yung nangyari.
Hindi naman dumepensa si Agnes. Basta ang alam niya lang pumunta siya dito para
yayain kaming mag-inuman dahil sem break na simula bukas.
Nagpaalam naman si Kuya Red na pupunta sa birthday celebration ng barkada niya.
Apparently, nagpa-late lang siya ng konti para magwala para sa wala. Diretso nam
an kami sa rooftop nila Agnes at CX dala lahat ng pulutan at inumin.
Heres to you and your newly found freedom, Cray! pagpo-propose ng toast ni Agnes. T
awa na lang kami ni CX.
In fairness, ang lakas uminom ni Agnes ha. Ngayon ko lang kasi siya nakitang gan
ito. Ang sabi naman niya, iiinom niya na raw in advance yung bagsak niya sa Bioc
hem. At dahil hindi pa siya gaanong masaya sa pag-iinom, kinuwento pa talaga niy
a sa amin ni CX ang mga kabiguan niya sa pag-aaral the past few days. Sakay na l
ang kami ni CX.
As usual, starry night pa rin. Ang ganda. Sapat na para ma-tune out ang pagdadra
ma ni Agnes sa buhay.
Nakarami na rin kami. Medyo nahihilo na ko.
Kaya pa? tanong naman sa akin ni CX na katabi ko. Isa pa to. Parang di tinatablan
ng alak.
Ayos lang, sagot ko naman.
Ikaw CX? Wala ka bang problema sa buhay? biglang tanong ni Agnes. Napatingin naman
sa kanya si CX at ngumiti.
Wala naman.
Imposible! angal naman agad ni Agnes. Lahat ng tao may problema sa buhay. Kung wala
kang problema, hindi ka tao! BACTERIA KA!
Natawa ako sa comment ni Agnes. Ngiti lang si CX.
Okay fine. May problema rin ako pero hindi kasing bigat ng sa yo kaya wag na nati
ng pag-usapan.
Unti-unting nagpakita sa mukha ni Agnes ang isang nakakalokong ngiti. Na-confuse
naman ako.
Bat kaya hindi mo ikonsulta kay Crayon? Baka alam niya ang solusyon.
Biglang natigilan si CX. Parang alam na niya kung anong ibig sabihin ni Agnes. L
alo naman akong nalito.
Agnes, lasing ka na.
Hindi ako lasing. Gusto ko lang namang tulungan tong best friend natin,sagot naman
ni Agnes sabay ngiti kay CX. Bigla namang namutla yung isa.
Ayos ka lang? tanong ko naman.
Kailangan na sigurong matulog ni Agnes. Hatid na natin siya sa kwarto.
Mabuti pa nga siguro.
Nagpumiglas si Agnes nung subukan namin siyang buhatin ni CX. Ibang klase. Sa la
hat ng lasing, siya yung sobrang lakas. Muntik pa akong matamaan sa mukha.
HINDI PA NGA AKO INAANTOK EH! ANO BA?! pagwawala ni Agnes. In the end, sumuko rin
kami ni CX at pinanood lang siyang uminom.
Alam niyo, bagay kayong dalawa, bigla niyang comment. Nagkatinginan naman kami ni
CX.
See? May something sa inyong dalawa na ewan. Basta something. Parang secret lover
s kayo.
Lalong namutla si CX. Ako naman lalong nagtaka.
Anong meron?
This time, lasing ka na talaga, hirit ko na lang sabay lapit kay Agnes at hila sa
kanya. Tara na. Tulog na.

Tumawa naman ng wagas si Agnes. I cant believe you can be this dense, Cray! MATAGA
L NA KAYANG MAY GUSTO SA YO TONG SI CX!
Natigilan ako.
Actually, tumigil ang mundo.
Sira na ulo mo, Agnes! Tara na nga! sabi ko naman sabay tuluyang hila kay Agnes na
tatawa-tawa pa pabalik sa kwarto ko.
YOURE WELCOME, CX! I KNOW IM SUCH A GREAT FRIEND!
Pagpasok namin sa kwarto ko ni Agnes, lagpak agad siya sa kama at diretsong naka
tulog. Hanep. Tinanggal ko na lang ang sapatos niya at binalikan si CX sa roofto
p.
Ayoko pa sanang bumalik dahil ang awkward ng pakiramdam pero di ko na lang pinan
sin.
Lasing lang si Agnes. Wag kang feeler, Crayon.
Nagsimula nang magligpit si CX pagbalik ko. Lumapit naman ako at tumulong. Walan
g usapan.
Aksidente namang nahawakan ni CX ang kamay ko nang sabay naming damputin ang bot
e ng Absolut. Umiwas siya agad. Tumawa naman ako.
Problema mo? sabi ko sa kabila ng tinatagong kaba na hindi ko maintindihan.
W-wala, sagot niya at nagpatuloy sa pagliligpit.
Pagkatapos mag-ayos, umupo ako sa bubungan. Tumabi naman sa akin si CX. Medyo na
hihilo na ako pero hindi naman ako nagpahalata.
Walang nagsasalita sa amin. Lalo lang tumitindi ang awkward moment.
Pinili kong basagin na lang ang katahimikan.
Wag mong pansinin si Agnes. Lasing lang yun.
Ngumiti si CX. I guess I was just caught off guard. Well, the cats out of the bag
now.
Humarap ako kay CX. For the first time, napaso ako sa tingin niya sa mga mata ko
.
Hindi talaga ganito yung gusto kong eksena. Yung aamin ako under the influence of
alcohol. Kaya lang nandito na tayo.
Bigla akong kinabahan sa intro ni CX.
Alam kong lahat magbabago pagkatapos nito. Anyway, wala naman akong gustong kapal
it. Gusto ko lang sabihin yung nararamdaman ko.
Huminga ng malalim si CX.
I love you, Crayon. Ive loved you since that rainy day that we first met.
Stop.
Loading.
Pukang ama.
Di ako nakapagsalita.
Madilim pa sa labas, nanggugulo na ng mundo ng may mundo si Agnes.
Teka. Bat nandito to?
Cray! Bangon na kasi! pangungulit ni Agnes. Inis naman akong humarap sa kanya saba
y nakaw ng tingin sa wall clock sa kwarto ko.
3:30 ng madaling araw. Pambihira.
AGNES! ANO BA?! HINDI MO BA ALAM NA HINDI PROGRAMMED GUMISING ANG MGA NORMAL NA T
AO NG GANITONG ORAS?! sigaw ko naman. Tawa lang si Agnes.
Aalis tayo. Now na.
SAN TAYO PUPUNTA?! frustrated ko namang sagot.
Bago pa man makapagsalita si Agnes, pumasok na si Kuya Red sa kwarto ko. Naka-Ha
waiian board shorts and white ultrathin polo na nakabukas lang. Kita ang sinasab
i niyang abs niya.
Ang tagal naman o! reklamo ni Kuya Red sabay hatak sa akin. Dun ka na magbihis. Nak
a-impake na lahat ng kailangan mo. Tara, Agnes. Ibaba mo na yan, sabi ni Kuya Red
sabay labas.
Hindi na ako nakaangal dahil hinatak na ako ni Agnes pababa. Hindi man lang ako
nakapaghilamos at nakapagsipilyo.
Nasa drivers seat na si CX pagpasok namin sa kotse habang nasa front seat naman s
i Kuya Red. Sa backseat naman kami ni Agnes. Kung hindi ako nagkakamali, outing
ang mangyayari. Hindi na lang ako nagsalita dahil inaantok pa talaga ako.
Zambales, here we come! masayang sigaw ni Kuya Red sabay abante ng sasakyan ni CX.
Nakakatawa. Pupunta kami sa beach sa gitna ng October kung kailan nagpapahabol p
a ang rainy season.
Natulog na lang ako.
Pagmulat ko, nasa loob na ako ng kwarto. Ako lang ang tao sa loob. Bumangon akot
nagpunta sa terrace ng cottage. Natanaw ko si Kuya Red at ang mga kabanda niya,
si CX at si Agnes na nagsasaya na sa beach. Tinignan ko ang oras. Alas-otso ng u
maga. Ang ganda ng panahon. Summer na summer ang dating.
Nakita naman ako ni Agnes at kumaway. Kumaway rin ako.
At dahil ayoko namang maging KJ, sumali na rin ako sa kasiyahan.
Goodness Crayon! Akala ko hindi ka na lalabas sa cottage! wagas na sabi ni Agnes p
aglapit ko sa kanilang dalawa ni CX. Ngiti lang si CX sa akin. Ngiti na lang rin
ako.
Sabi ko naman kasi sa yo, hindi gumigising ang isang normal na tao ng alas-tres n
g madaling araw, sabi ko na lang sabay upo sa tabi ni CX at dampot sa pinakamalap
it na iced tea.
Tumitig naman sa akin si Agnes. Parang baliw talaga to.
What? saway ko.
Ok ka na nga talaga. Im so proud of you. First heartbreak and youre handling it lik
e a pro, reply naman ni Agnes sabay lapang sa Ruffles.
Ngiting aso na lang ako.
First heartbreak? Hindi siguro. Pangalawa na to. Yun nga lang, nangyari dahil sa
parehong tao.
At dahil crush ni Agnes ang isa sa mga kabanda ng kuya ko, naki-join na rin siya
sa swimming. Di man lang nagpaawat. Naiwan naman kami ni CX sa kubo. Walang usa
pan.
Isa na namang awkward moment.
Tulad ng dati, ako na naman yung unang nagsalita.
Magsalita ka naman. Nakakailang lalo eh. Pukang ama. Ang lame ng sinabi ko.
Tumawa naman si CX. Sorry. So kumusta ka naman? sagot niya. Tumingin ako sa kanya.
Ayos naman kahit papano, sabi ko sabay tingin ulit sa beach kung san nagkukulitan
ang mga kabanda ni Kuya Red kasama si Agnes.
Nasa Amerika na daw sila Atom at Chynna. Turns out ayaw na ni Chynna na maghinta
y pa ng summer para sa clinical trial kaya take advantage sila sa sem break. Ang
daming nagsasabing sobrang hanga daw sila sa tatag ni Chynna. May sakit nat laha
t, sinisikap pa ring pumasok sa school. On the other hand, ang sweet naman daw n
i Atom dahil todo suporta daw siya kay Chynna.
At tungkol sa akin?
Wala. Wala naman silang sinasabi.
Mabuti naman.
Tutal ganito naman ang gusto kong buhay eh.
Yung tahimik.
Para sa akin, mas maganda kung hindi ako kilala ng mga tao.
Good for you then, nakangiting sabi naman ni CX sabay nood rin sa pinapanood ko.
Pagkatapos ng nangyari sa rooftop, awkward na kami ni CX sa isat isa. Pakiramdam
ko nga ako lang yung naiilang eh kasi as usual, parang wala lang sa kanya. Sa na
kikita ko, wala naman siyang inaasahan sa akin. Ang point lang ay masabi niya yu
ng nararamdaman niya.
Ito ang gusto ko kay CX. Walang pressure. Natural lang. Madaling makisama sa kan
ya. Kasing dali ng paghinga.
Hes the best guy friend I ever had.

Tuloy-tuloy ang kulitan hanggang sa magdapit-hapon. Habang nagpapahinga sila Kuy
a sa kubo, sinamantala ko naman ang pagkakataong maglakad sa beach.
Hoy! San ka pupunta? saway naman ni Kuya Red nung makita niyang paalis ako.
Maglalakad lang eh.
CX, paki samahan nga yan.
Kuya
Sasamahan ka ni CX o lahat kami sasama sa yo. Pili ka lang, pambabara ni Kuya.
Tumawa na lang si CX na tumayo naman para samahan ako.
At dahil ayokong may isang batalyon na nakasunod sa akin, pumayag na lang ako na
si CX ang kasama.
Ang ganda ng view mula sa tabing-dagat. Palubog na ang araw. Damang-dama ko nama
n ang hampas ng hangin sa buhok at mukha ko. May papikit-pikit pa akong nalalama
n.
Hinawakan ni CX ang kamay ko. Nagulat naman ako at tumingin sa kanya.
Iniisip mo pa rin siya noh? tanong ni CX na nakatingin lang sa dinadaanan namin.
Kinilabutan ako hindi dahil sa lamig ng tubig-dagat na bumabalot sa mga paa ko s
a bawat hampas ng alon sa pampang kundi sa pagiging diretso ng tanong ni CX.
Hindi ako sumagot. Ibinuhol ko lang ang mga daliri ko sa mga daliri niya. Ang in
it. As always.
Ano na kayang nangyari sa mokong na yun? tangka ko namang pagbibiro.
Tama ang sabi nila. Pag galing ka sa hiwalayan, mahirap talagang banggitin ang p
angalan ex mo pagkatapos.
Ex. Hanep. Di ako makapaniwalang ex ko na si Jose Antonio Dela Merced.
Im pretty sure hes also thinking of you.
Tumigil ako sa paglalakad.
Simula nang pakawalan ko si Atom, hindi ko naisip na parehas kami ng nararamdama
n. Mukha naman kasi siyang masaya kay Chynna at sinabi niya lang lahat ng sinabi
niya dahil naaawa siya sa akin. I mean, tama naman di ba? Kung mahal niya talag
a ako, kaya niyang iwanan yung isa kahit ano pang lalim ng sitwasyon.
Dont say that, sabi ko na lang.
Ayokong umasa. Tapos na ang kwento namin. Move on na dapat.
Hindi mo na siya mahal?
Tumawa ako ng pabalang sa tanong na yun. Bakit natin to pinag-uusapan?
Gusto ko lang malaman.
Malamig ang dating sa akin ng mga mata ni CX. Wala na yung dating ngiti na nakak
ahawa sa isang tingin lang.
Hinintay niya ang sagot ko. Umiwas ako ng tingin at bumitiw sa kamay niya.
Mali si Agnes. Hindi ka pa ok.
Ok lang ako. Isang malaking kasinungalingan. Sa sobrang laki at bigat, nagsisimula
na namang mamuo ang luha sa mga mata ko. Peste. Peste lang talaga.
Umupo ako sa tabing-dagat. Tumabi naman agad sa akin si CX.
Pagod na kong umiyak, CX! Kasalanan mo to eh! Pinapaalala mo pa kasi!sunod-sunod k
ong sabi sabay tago ng mukha ko sa mga palad ko. Pambihira. Umiiyak na naman ako
. Sa parehas pa rin na dahilan.
Niyakap ako ni CX. Kumapit naman ako sa t-shirt niya. Parang nung araw lang na n
akita ko sila Atom at Chynna. Helpless na naman ako. Mahina. Sugatan. Lumuluha.
Mas pagod na akong makita kang umiiyak kaya tahan na. Sorry na. Hindi ko na siya
dapat binanggit.
Halos bente minutos bago ako huminahon ng tuluyan. Sa isang banda ng utak ko na
iniwan ko simula nung hinayaan kong mawala si Atom, mahal ko pa rin siya. Mahal
na mahal. Parang tanga lang.
Hindi ako magaling sa ganito kaya hindi ko alam kung anong tama at dapat sabihin.
Basta gusto ko lang malaman mo na may mga nagmamahal pa sa yo, Cray. Punasan mo
lang yung mga luha mo para makita mo sila.
Reflex reaction. Kinusot ko ang mga mata ko at tumingin kay CX. Nakangiti siya s
a akin. Wala na yung lamig. Bumalik na yung CX na nakilala ko.
Ginulo ni CX ang buhok ko sabay halik sa noo ko at yakap sa akin.
Hindi ako magaling sa ganito, Cray. Pero tandaan mo, nandito lang ako. Mahal na m
ahal ka ng NGSB na to.
Pumikit ako kasabay ng pagsaksak sa dibdib ko ng mga sinabi ni CX.
Walang girlfriend si CX. Gwapo naman siya at hindi lang isang ordinaryong estudy
ante. Kung tutuusin, prince charming ang dating niya. Kahit sinong babae, gugust
uhing maging nobya niya.
Sa isang banda ng utak ko, gusto ko si CX. Gusto ko siyang kasama. Gusto ko siya
ng kausap.
Pero hindi siguro sapat ang gusto lang para mahalin mo ang isang tao.
Naiinis ako sa sarili ko.
Dahil kahit gaano ko man gustuhin na si CX na lang, si Atom pa rin ang nakikita
ko.
NG PAG-IBIG NI CRAYON: Kabanata 36

Kanina pa ako pinapanood ni Daddy. Ewan ko kung bakit hindi na lang siya lumapit
para suntukin ako.
Thats the first time Crayon told me that she loved me. I never thought it would a
lso be the last.
Ininom ko ang panlimang shot ko ng alak para sa umagang to. Oo. Alas-nwebe pa la
ng ng umaga pero wasted na ko. Pucha. Ang sakit. Di ko maintindihan kung bakit g
anito kasakit gayong kasalanan ko rin naman.
Mas pinili ko ang ex ko kaysa sa kanya.
Congratulations, Antonio. You just officially ruined your life.
Naririnig kong nag-uusap ang parents ko from a distance. Alam kong ako ang pinag
-uusapan nila pero hindi na lang ako umimik. Tuloy lang ako sa pag-inom.
It was my moms hand that snatched the shot glass away. Umupo siya sa tabi ko.
This is your idea of breakfast? sarcastic na tanong niya. Hindi ako sumagot.
Next thing I know, shes caressing my back. You sure did make a messed up decision,
son. What is wrong with you?
Ganito talaga ang nanay ko. Magpapatawa pa kahit na gusto nang magpakamatay ng a
nak niya. In a way, gusto ko yung ganitong attitude ni Mommy. Shes like a friend
to me kahit na frustration niyang magkaroon ng babaeng anak. Well, Im all shes got
.
Shes gone, Mom.
No, shes not. Youre just not with her anymore.
Tumingin ako kay Mommy. Nakangiti siya sa akin. That warm smile that always remi
nded me of the days of her comforting me after losing a football game.
Honestly, I never thought youd be with someone like Crayon. Shes really not your ty
pe. Youve always gone for the Barbie doll types like Chynna and Charm. Siguro yun
ang dahilan kung bakit ganito ka naapektuhan. Shes different and she made an imp
act on you like nobody did.
I looked away.
Hell yeah, Crayons different. Wala siyang arte sa katawan. Game sa lahat. Maangas
. Nakahanap ako ng katapat sa kanya. Ive liked her in high school as Venz pero da
hil sikat nga ako, kailangan sa sikat rin ako nakikisama. Stupid logic. Simula n
ung umalis siya, isa na lang ang ginusto ko ang makita siya ulit. Nakisama naman
ang tadhana sa gusto ko. Sobra-sobra pa nga ang binigay eh dahil naging girlfri
end ko pa.
Pero sa kahit anong istorya talaga, kailangan may gumawa ng isang maling desisyo
n para sirain ang lahat.
Sa kwento namin ni Crayon, ako yung gagong yun.
Nagsimulang mamuo ang luha sa mga mata ko. I brushed them off. Ayokong makita ni
Mommy na umiiyak ako.
Seriously? Youre gonna hide your tears from your own mother now?
Tumingin ulit ako kay Mommy. I didnt bother wiping off the tears anymore. Niyakap
ako ni Mommy.
As they say, in life, you have to make really fucked up mistakes to realize what
youre losing. Luckily, theres always a way of chasing them back and never making t
he same fucked up mistake again.
Napangiti ako. Careful with use of the FU adjective, Mom. Baka sampalin ka ni Dad
dy pag narinig ka niya.
My mom let go and held my face. Who cares about your father and the FU adjective?
Siya nga ang dapat na nandito para i-comfort ka. But being the pussy that he is
, he just passed on the responsibility to me.
Okay. My mom just called my dad a pussy. Natawa ako sabay pahid sa luha ko.
Tama nga naman. Sa kanilang dalawa, my mom has always been the brave and tactles
s one. My dad is more cautious. Im a mix of the two. Matapang ako pag alam kong m
alakas ako pero pag mahina tulad ngayon, duwag ako.
Now let me ask you, anak kong nagmana ng gorgeousness sa ina niya. Do you know wh
at to do now?
But Chynna
Didnt you get anything I just said? biglang sabi ni Mommy. Napangiti na lang ako.
Right. Never make the same fucked up mistake again.
My mom smiled back at me and embraced me one more time. Good luck, Antonio.
Thanks, Mom.
I got up, grabbed my car keys and shook the alcohol off my head. Tumango naman s
a akin si Daddy on my way out of the house. I smiled at him. Nasa tabi na niya s
i Mommy pagpasok ko sa kotse. My mom gave me a wave before I drove away.
Hindi na ako nag-abalang tumawag kay Chynna. Shes too weak to even answer calls a
nd I dont want to drain her energy especially on a day when Im about to break her
heart.
Its not that I dont care about Chynna. Kaibigan ko siya pero tama si Mommy. Ive alr
eady done my part and she has to do hers. She has to understand.
Ang tahimik sa bahay nila pagdating ko. I guess her parents are gone again tryin
g to find something to soothe her pain. I went straight to her room. Walang tao
pagpasok ko. Ang nakapagtataka pa, wala na yung machines. Ang linis ng kwarto ni
ya. Parang hindi kwarto ng isang taong may sakit.
Her open closet caught my attention. Paglapit ko, ang daming make-up. Puro dark
colors. May prosthesis pa.
Could this
Atom?! What are you doing here?! gulat na sabi ni Chynna. Kalalabas niya lang sa b
anyo.
And she looked totally fine.
I laughed sardonically.
Atom, I can explain. Please let me explain.
You really fueled up the show, Chynna. I never thought youd be capable of this.
Nagsimulang sumiklab ang galit sa dibdib ko.
Crayons right. Palabas lang to lahat ni Chynna. I shouldve listened to her.
Atom, please. Ginawa ko lang naman to dahil mahal
TAPOS NA TAYO, CHYNNA! REMEMBER?! sigaw ko. Chynna started crying. I dont even care
anymore.
I walked out of her room. Sumunod naman siya sa akin at hinawakan ang braso ko.
I shook her off.
Dont leave me, Atom! Im sorry! Please! pagmamakaawa ni Chynna. Hinarap ko siya.
Why would you do this? Sabihin mo nga! I challenged.
Hindi dapat ako umalis, Atom. I see that now. Dapat nakuntento na ako sa yo. Hind
i na dapat ako naghanap. Im really sorry. Please. We can work this out.
Tama ang unang kwento. Umalis lang si Chynna ng walang paalam at nakahanap ng ib
a dito sa Amerika. Yun lang.
Chynna was crying helplessly pero wala na akong maramdaman kundi galit.Purong ga
lit.
On my way here, I was trying to put together words that would make you understand
. I was supposed to break it gently to you. Little did I know, ako pala ang magu
gulat sa kung anong meron dito. Niloko mo ko, Chynna. Niloko mo kaming lahat. An
d as a result, Crayon made way for you and left me. I cant believe you can be thi
s selfish.
Atom
Were not working anything out, Chynna. Its over.
Tinalikuran ko si Chynna isang bagay na matagal ko nang dapat ginawa.
My moms right. I made a fucked up mistake.
I gunned my cars engine and went home.
My mom was there to ask me what happened.
I want a flight to Manila. Now.
Kahit wala nang details, ngumiti na lang si Mommy. I have a feeling she knew all
along what Chynna has been brewing. She just wanted me to find out for myself.
And Im glad I did.
Hindi ko maintindihan kung bakit ang hilig mangaladkad ni Agnes kung saan-saan n
itong mga nakaraang araw. Syempre, pakaladkad naman ako. Wala naman akong magaga
wa eh.
Habang tuwang-tuwang mag-window shopping si Agnes, pinigilan ko naman siya sa pa
glalakad.
What? painosenteng tanong niya. Niyakap ko naman siya.

Tapos na akong mag-emo. Hindi mo na kailangang gawin to. Ok na ako.
Naramdaman kong ngumiti si Agnes. Ganti naman siya ng yakap sa akin.
Just so you know, Im not doing this for you. Gusto ko lang mag-mall, okay? hirit ni
Agnes pagbitiw niya. Binatukan ko naman siya ng pabiro.
Sira ka talaga! natatawa ko pang sabi.
Joke lang! Ito naman! sabi naman ni Agnes sabay lakad at pulupot ng braso niya sa
braso ko.
Back to normal ang buhay ko.
Gigising sa umaga. Papasok sa school. Hindi papansinin ng mga tao. Walang Atom n
a nanggugulo. Mag-aaral. Uuwi. Repeat.
Nasasanay na rin ako kahit papano. Unti-unti, nabubuo na ulit si Crayon.
Pasalubong sa amin ni Agnes ang isang pamilyar na mukha. Tinignan ko ng matalim
si Agnes. Yan na naman ang painosenteng mukha niya.
Ano na namang ginawa ko? tanong niya kasabay ng paglapit sa amin ni CX. Agad naman
g na-gets ni Agnes. Oh. Yeah. I guess I did that too.
Natawa na lang ako pati si CX.
Ayos naman kami ni CX. MU kung maituturing. Gusto niya ako, gusto ko rin siya. S
a isang banda, pakiramdam ko hindi tama pero kung masaya naman kaming dalawa at
walang nasasaktan, why not di ba?
Hinawakan ni CX ang kamay ko kasabay ng pagbitiw sa akin ni Agnes. Ngiti naman a
ng loka-loka.
You guys look so cute together! Im so inggit! Anyway, lets go na.
Nag-ikot-ikot kami sa mga tindahan. Ang daming binili ni Agnes na kung ano-ano.
Chill lang naman kami ni CX kaya sunod lang kami kay Agnes.
Isang tindahan ang nakatawag ng atensyon ko. Napahinto ako.
Gusto mo pumasok? tanong naman ni CX. Hindi ko na siya sinagot. Hinila ko na lang
siya papasok sa loob ng parang scrap shop.
Ang cute ng mga tinda. Lahat recycled.
Kinuha ko ang isang sketch pad sa istante. Hardbound tapos pinagtagpi-tagping ca
ndy wrapper yung cover. Ang ganda. Nagulat na lang ako nang ma-realize ko kung b
akit automatic kong dinampot ang sketch pad. Agad ko itong binalik sa pinagkuhan
an ko, humawak ulit sa kamay ni CX at lumabas ng tindahan.
Anong nangyari? Ayos ka lang? nag-aalalang tanong ni CX.
Wala. Tara. Hanapin na natin si Agnes.
Yung wrapper ng chocolate na laging binibigay sa akin si Atom. Yun ang cover ng
sketch pad.
Pukang ama. Kailangan talaga laging may nagpapaalala.

Hindi na ako tinanong ni CX pero nararamdaman kong gusto niya akong kausapin tun
gkol sa eksena ko kanina sa scrap shop.
Nagyaya namang mag-Yellow Cab si Agnes. Sama naman kami ni CX.
Buti na lang talaga bongga ang pagiging madaldal ni Agnes. Kahit papano, nakalim
utan ko na yung nakita ko kanina.
Natapos ang araw na ang daming dala ni Agnes. Tulong naman kami ni CX sa pagbibi
tbit ng mga pinamili niya.
Hinatid kami ni Agnes sa bahay. Nadatnan naman namin si Kuya Red na tulog sa sal
a. Puyat na naman sa gig. Dumiretso na ako sa kwarto ko pagkatapos kong ayusin a
ng unan ni Kuya Red na malapit nang mahulog sa sofa. Kung bakit naman kasi kaila
ngang sa sala pa matulog eh may kwarto naman.
Napagpasyahan kong ayusin na lang ang kwarto ko dahil wala naman akong ginagawa.
Wrong move rin dahil nakita ko na naman lahat ng bagay na may kinalaman kay Ato
m yung chocolates niyang di ko pa nakakain, yung sticky notes niya at lahat ng m
ga regalong bigay niya.
Pati ang picture namin na nasa side table ko.
Napaupo na lang ako sa kama.
Bali-balitang ayos na raw si Chynna. Nag-work daw para sa kanya yung clinical tr
ial. Babalik daw siya dito sa summer para kay Atom. Sabay daw nilang aayusin ang
med school applications nila.
Si Atom naman todo ang training at aral. Panay rin ang punta niya sa mga party.
Mukhang masaya naman siya. Masaya naman dahil magaling na si Chynna at magkakasa
ma na ulit sila.
Tamang iwas pa rin ako kay Atom. Kahit na gumagawa siya ng paraan para makausap
ako ng kunwari hindi sinasadya, dedma lang ako. Mas madali kasi pag ganon.
Ok lang ako. Medyo naluluha lang pag nakakaalala pero ok lang ako.
May kumakatok sa pinto ng kwarto ko.
Pasok, sabi ko sabay tayo sa kama at pahid sa mga luhang nagbabantang bumagsak.
Pumasok si CX na may dalang cookies. Inabot sa akin ni CX ang plato.Thanks, sabi k
o naman.
Kinain ko ang cookies. Sunod-sunod. Inawat naman ako ni CX.
I knew theres something wrong. Tara. Pahangin tayo sa labas, sabi ni CX sabay kuha
sa cookies at hawak sa kamay ko.
Hindi ko alam kung bakit cookies pero isa lang ang masasabi ko. Ibang klase si C
X. Alam niya kung paano ako huhulihin.
Lumabas kami ng bahay at naglakad-lakad sa village ng magkahawak-kamay. Hindi ak
o kumikibo. Nagsalita naman si CX.
Whatever you saw in that shop, Im sure it reminded you of him.
Tumingin ako sa kanya. Tingin rin siya sa akin at ngumiti.

Huminto siya sa paglalakad at humarap sa akin. Hinawakan niya ang dalawang kamay
ko.
Question-and-answer ulit tayo. I wont ask the ones with obvious answers. I promise
.
Tumingin si CX sa mga mata ko. Nagsikip bigla ang dibdib ko.
Do you feel the same way for me, Cray? Yung totoo.
Natigilan ako sa tanong niya. Pinagpawisan ako ng malamig.
Blangko.
Ngumiti si CX at binitiwan ang mga kamay ko.
Reflex reaction. Umakap ako kay CX. Niyakap niya rin ako.
Pumikit ako. Wala nang luha pero nasasaktan pa rin ako. Para kay CX at para sa s
arili ko.
I kind of knew the answer to that. Its okay.
Sorry, CX. Sorry talaga.
Masaya ako pag kasama ko si CX. Napapangiti niya ako. Kahit papano, nakakalimot
ako sa sakit. Pero may mga pagkakataon pa rin na nagagawang butasin ng alaala ni
Atom ang lahat ng masasayang oras ko kay CX.
Nagsinungaling na naman ako kay Agnes kanina.
Hindi pa ako ok. Hinding-hindi.
Ang nakakainis pa, sa loob ko, alam kong si Atom lang ang gamot para maging ok a
ko ulit.
Mahal na mahal ko yung gunggong na yun eh. Mahal na mahal. Bonggang-bongga.
Kung mahal mo siya, balikan mo. No excuses, mariing sabi ni CX. Bumitiw ako at tum
ingin sa kanya. Nakangiti siya sa akin. Para akong sinaksak ng icepick sa utak n
ang makita ko ang lalim ng lungkot sa mga mata niya.
Hes letting me go. Katulad ng pagpapalaya ko kay Atom.
Promise me youll get him back and be happy, sabi ni CX sabay pahid sa luhang tumaka
s sa mata ko. Hindi ako sumagot. Hinawakan ko lang ang kamay niyang nasa mukha k
o. Hinalikan ni CX ang noo ko at niyakap ako ulit.
Ipangako mo, Cray, sabi niya.
Promise, sagot ko naman.
Pride ko lang ba o talagang duwag lang ako?
Hindi ko rin alam.
Sinabi ko sa sariling kong kaya kong mabuhay ng wala si Atom. Tutal nagawa ko na
naman yun bago ko siya nakilala. Pero tama nga siguro ang sabi nila na hindi va
lid ang argument na yun.
Iba ang buhay ko bago dumating si Atom, iba habang kasama ko siya at iba rin pag
-alis niya. Hindi mag-a-apply ang parehas na paraan ng pamumuhay sa isang taong
nabago ng pagmamahal.
People change especially when they fall in and out of love.
Kaya hindi na makakabalik yung dating Crayon. Napatay na siya nung Crayon ni Ato
m.
Ngayon alam ko na. Pride ko lang to at kaduwagan. Nitong mga nakaraang araw, nag
tapang-tapangan ako. Nasayang ang balde-baldeng luha at kinailangan pang masakta
n ng isang tao para mapagtanto kong kasinungalingan lang lahat tong pinapakita k
o.
And it all boils down to one thing SI JOSE ANTONIO DELA MERCED NI CRAYON VENICE
MEDINA.
Natatakot ako na baka naka-move on na si Atom, sa totoo lang.
Pero hindi naman yun yung punto.
Naka-move on man o hindi, walang dahilan para hindi ko subukan na bawiin siya.
Kumapit ako kay CX at huminga ng malalim.
Thank you, CX. Youll always be my best guy.
Naramdaman ko namang ngumiti si CX sabay bulong.
And youll always be my best girl.
Best girl.
Pwede.
Malapit nang matapos ang second sem. Nagkakagulo ang mga tao sa proposal defense
. Muntik pa kaming hindi makalusot ng mga kagrupo ko. Buti na lang mabait ang pa
nel namin. Na-approve naman with minor revisions at nakahinga rin kami ng maluwa
g.
Pauwi na sana ako nang harangin ako ng isa kong kaklase.
San ka pupunta?
Uuwi na. Bakit?
Required tayong pumunta sa Araw Parangal. Tara na!
Hindi na ako nakaangal dahil hinila na ako ni Lean papunta sa Medicine Auditoriu
m kung saan magaganap ang awarding ceremony para sa mga Deans Listers at lahat ng
mga nagkamit ng award sa buong taon sa College of Science.
Buti na lang may natira pang upuan pagdating namin kahit halos nasa kalagitnaan
na ang program. Nagpa-check kami ng attendance sa class president namin at nanoo
d na sa seremonyas.
Sinimulan nang tawagin ang mga Deans Listers.

Kinabahan ako bigla.
Nakita kong nasa front seat si Atom kasama ang iba naming mga ka-batch na awarde
es.
Dela Merced, Jose Antonio H., BS Biology, 1.09 Average, anunsyo ng emcee.
Umakyat si Atom sa stage with the usual angas. Nagulat ako sa average niya. Hali
maw.
Sinabit sa kanya ng dean namin ang medal. Imbis na bumaba ng stage, nagpunta si
Atom sa podium at kinuha ang microphone mula sa emcee. Walang pumalag. Lahat nag
ulat sa ginawa ni Atom.
Alam kong hindi required mag-speech ang mga Deans Listers pagkatapos nilang tangga
pin ang medal nila at alam kong mali rin tong ginagawa ko,intro ni Atom. Imbis na
awatin siya ng mga tao, pinanood lang rin siya. Lahat interesado sa sasabihin n
iya.
Lalo akong kinabahan.
Ilang buwan na rin ang nakakaraan nung una ko siyang makasama. Siya ang pinakamaa
ngas na babaeng nakilala ko. Siya lang ang nakakabasag sa mga trip ko and someho
w, I still feel happy about it. Shes different.
Nagsimulang magbulungan ang mga tao. Tumingin naman sa akin si Lean ng nakakalok
o.
Ikaw ba yung sinasabi niya?
Hindi ako sumagot. Tinuon ko ulit ang pansin ko kay Atom.
Mas matindi ang sira ng ulo ng babaeng to kaysa sa akin. Siguro tama na rin tong
nangyari sa amin. Hindi talaga siguro kami para sa isat isa.
Tumingin sa akin si Atom.
But who gives a shit about what that so-called tadhana dictates when you can go a
gainst it, right?
Malayo kami ni Atom sa isat isa pero damang-dama ko ang tingin niya sa mga mata k
o.
Crayon Medina ng 3BIO-1, alam kong pagkatapos nito, tatakbo ka palabas ng auditor
ium na to pero bago mo gawin yun, gusto ko lang malaman mo na nagsisisi ako sa k
abobohan ko. I shouldve listened to you.
Nagsimula na ang kantyawan sa paligid. Ayokong maniwala pero yung mga taga-admin
, nag-e-enjoy rin sa nangyayari. Lahat naghihintay ng reaksyon ko.
Nagpatuloy si Atom.
Wala akong pake kung anong gustong mangyari ng tadhana sa ating dalawa. Ngayon pa
lang, gusto kong malaman ng tadhana na yan na sisipain ko siya sa mukha pag nag
tangka pa siyang paghiwalayin tayo ulit. Sipa galing sa captain ng College of Sc
ience football team.
Naghiyawan ang mga estudyante.

Nagsimula na akong umiyak.
Pukang ama. Hindi ko mapigil.
Im sorry, Crayon. Basta tandaan mo sa yo lang ako. Hihintayin ko ang sagot mo.
Binalik ni Atom ang microphone sa emcee at bumaba ng stage. Palakpakan ang mga t
ao. Tumakbo naman ako palabas ng auditorium tulad ng sinabi ni Atom.
Sa sobrang dami ng emosyon na nararamdaman ko ngayon, parang gustong sumabog ng
dibdib ko.
ANG PAG-IBIG NI CRAYON: Finale
Pukang ama.
Ang lakas ng ulan.
Bakit ba kasi kailangang umabsent ni Agnes ngayong gusto ko nang magpahatid sa k
anya?
Tumingin ako sa langit. Ang dilim. Galit na galit ang panahon pati ang mga estud
yanteng kasabay ko sa waiting shed.
Naghihintay ako ng masasakyan nang biglang may isang lalakeng nagbigay sa akin n
g rose sabay alis.
At may sumunod pa.
At isa pa.
At isa pa.
At isa pa.
Hanggang sa hindi ko na mabilang.
Pinagtitinginan na ako ng mga tao sa waiting shed.
Sumunod na lang na alam ko, nasa gitna na ng kalsada ang isang pamilyar na lalak
e. Binubusinahan na siya ng mga jeep at bus pero hindi siya umaalis. Naliligo si
ya sa ulan habang hawak ang basang-basa nang bouquet of white roses.
Binitawan ko ang mga rosas na bigay sa akin pati ang mga gamit ko, tumakbo papun
ta kay Atom at hinila siya sa kwelyo pabalik sa waiting shed. Nakangiti ang moko
ng. Naiinis naman ako. Nabasa tuloy ako dahil sa kabaliwan na naman niya.
Gusto ko lang malaman mo na hindi ka na makakatakbo dito kaya kung ayaw mong maki
nig sa sasabihin ko, halikan mo na lang ako, pang-aasar ni Atom.
Hindi naman ako sumagot.
Bago tuluyang mapahiya muli sa madla, dinampot ko ang gamit ko at umalis. Wala n
a akong pakialam kung mabasa ako. Kailangan kong makaalis sa waiting shed.
Hindi pa man ako nakakalayo, hawak na ni Atom ang braso ko. Agad naman akong pum
alag.
Ano na naman bang problema mo?! sigaw ko.

Sabihin mo lang kung anong gusto mong gawin ko! Gagawin ko basta bumalik ka lang
sa akin!
Naghintuan ang mga tao sa paligid para panoorin kami ni Atom.
Tumingin ako sa mga mata niya. Seryoso siya.
Huminto ako sa paghinga.
Sinabi ko na to sa harap ng buong college natin pero kung kinakailangan kong sabi
hin ulit sa harap ng lahat ng tao dito sa Espana, sige.
Unti-unting dumami ang mga tao. Wala namang pakialam si Atom.
Sorry kung hindi ako nakinig sa yo. Tama ka. Palabas lang lahat ni Chynna at nagp
aloko ako sa kanya. Sorry kung mas pinili ko siya kaysa sa yo.
Palabas lang lahat ni Chynna?
So ibig sabihin
Whatever you heard about her, about us, hindi totoo.
Hindi ko alam kung anong sasabihin. Lumapit sa akin si Atom at binigay sa akin a
ng bouquet.
Sorry na. Please. Ako na lang. Ako na lang ulit.
Gusto kong matawa dahil sumegwey na naman ng One More Chance ang mokong.
Naghiwayan ang mga tao sa paligid.
ATE, PATAWARIN MO NA YAN! GWAPO NAMAN EH! hirit ng isang audience.
OO NGA!
KISS NA! KISS!
Ang daming epal. Natawa na lang ako kasabay ng pagtulo ng tears of joy.
Nasa kalagitnaan ako ng pagpaplano ng pagbawi ko kay Atom nang gawin niya ang stun
t niya sa Araw Parangal. Pagkatapos nun, hindi ko na alam ang gagawin ko kaya tu
makbo ako. Masaya ako pero natakot rin ako. Ewan. Parang tanga lang ako nun.
Siguro nga ganon talaga.
Lahat ng tao nagiging parang ewan pag umiibig.
Bigla kong hinampas si Atom ng bouquet.
Aray naman!
Loko-loko ka! Di mo naman sinabi agad! Mukha tuloy akong ewan kakahintay sa yo! sa
bi ko sabay akap kay Atom.
Kay Atom ko naramdaman lahat ng stages ng pagmamahal kung meron man stupid schoo
lgirl crush, mortal enemy number one, baliw-baliwang ligawan, boyfriend-girlfrie
nd phase, anger, letting go, emotional stress and the return. Imbento ko lang la
hat yan pero yan ang summary ng buhay naming dalawa.

Masasabing fairy tale ang ending pero dahil hindi ako naniniwala sa mga kalabasa
ng nagiging bonggang karwahe at mga palakang nagiging gwapong prinsipe, babanata
n ko na lang ng isang gasgas na kasabihan.
True love doesnt have an ending. It simply doesnt end.
Next time, wag mong ihambalang yung sarili mo sa gitna ng Espana. Sabi ko naman s
a yo sisipain kita pag namatay ka, di ba?
Kung hindi ko ginawa yun, hindi mo ko papansinin. Tsaka nakakainip maghintay sa s
agot mo.
Natawa na lang ako habang umiiyak pa rin sa di-maipaliwanag na saya. Mga trip ta
laga nito kahit kailan.
Sira ulo ka talaga. Bakit ka umiiyak?
Dahil asar na asar ako ngayon.
Bumitiw si Atom at tinignan ako. Ngumiti naman ako sa kabila ng mga luha.
Asar na asar ako dahil ang pogi mo pa rin. Parang hindi mo ko na-miss.
Tumawa naman si Atom. Hindi ko lang pinabayaan yung kapogian ko para pagbalik mo,
ma-in love ka ulit sa akin. Ng malalang-malala. Yung tipong hindi mo na ako pak
akawalan.
Sinampal ko siya ng pabiro. Ang yabang mo pa rin.
Ang ganda mo talaga pag naiinis ka.
Tse.
Hinalikan ako ni Atom.
Sa harap ng madla ng Espana.
Tumigil ang mundo.
Pero hindi ang pagtibok ng puso ko.
Dahil para kay Atom lang to ang pag-ibig ni Crayon.
ANG PAG-IBIG NI CRAYON: Epilogue
I wasnt really expecting him to show up but he did.
Nagulat ako nang biglang nasa harapan ko na pala siya ng hindi ko man lang napan
sin.
Tumayo naman ako para kamayan siya.
Thanks for coming, sabi ko.
No problem, sagot naman niya sabay kuha sa kamay ko at upo sa upuan sa harap ko.
The first time I saw Atom, naangasan ako sa kanya. Kaya hindi ako nag-alangang k
unin ang kamay ni Crayon para ilayo siya. Pero iba na siya ngayon. Masaya at mat
ure na ang dating. Hindi ko tuloy maiwasang mainggit sa kanya.

Hindi mo kasama si Crayon? tanong niya bago pa man ako makapag-offer ng drinks.
Nasa bahay siya. May importante akong lakad ngayon.
Oh. So that explains the outfit. Hot date?
Natawa na lang ako. How I wish.
Nag-order na kami ng drinks. Ibang klase ang karisma nito. Pati barista natutula
la pero suplado mode naman siya. I wanted to laugh.
Agad naman siyang nagsimula ng pag-uusapan pagbalik namin sa seat namin.
I dont know why you invited me here but let me just be the first to say thanks for
taking care of Crayon. Alam mo na. Nung nagkakrisis kami.
You love her, right? bigla kong tanong.
Nagulat siya. Hinintay ko naman siyang sumagot.
Huminga siya ng malalim. Sobra, pare. You dont even know.
Good, sabi ko sabay tayo. Thats all I want to hear.
Plano ko talagang mag-lecture kay Atom tungkol sa nangyari sa kanila ni Crayon p
ero dahil sa sagot niya, nagbago ang isip ko. Simple pero malalim ang pinanggali
ngan.
Kahit maangas ang dating niya, sincere siya pagdating kay Crayon.
Yun lang naman ang gusto kong mangyari. Masaya na ko.
Pinapunta mo ko dito para lang tanungin kung mahal ko ang girlfriend ko?
You dont mind, right?
Napangiti siya. Alam niya at alam ko na sa laban para kay Crayon, nanalo siya ka
ya wala na siyang dapat na iangal.
Not at all.
Mabuti naman. Ito lang tatandaan mo, Dela Merced. Pag binitiwan mo ulit si Crayon
, sisiguraduhin kong hindi mo na siya makukuha ulit.
Isa lang ang masisiguro ko sa yo, Ganzon. Hindi ko na siya bibitiwan kaya wag ka
nang umasa.
I smiled and offered him a handshake. Tinanggap naman niya.
I wont expect but Ill always be around. Im her best guy.
Good. May best man na ako sa kasal namin.
Natawa ako sa hirit niya.
Tama nga si Crayon. Ibang klase humirit si Atom. Nakakatawa kahit na may yabang
pa rin.
You take care, Atom, sabi ko sabay alis.

I hailed a cab. I still have to visit some people.
***
You take care, Atom, sabi sa akin ni CX.
Pinanood ko siyang pumara ng taxi at umalis.
Ininom ko naman ang kapeng inorder ko.
Aaminin ko. Sobrang threatened ako dati kay CX. Ibang klase kasi ang disposisyon
niya. Ang bait-bait niyang tignan, not to mention may hitsura rin. Nung araw na
inangasan niya ako dahil hinarang ko sila ni Crayon, naparanoid ako. Para kasin
g may pag-asa siya kay Crayon. Lalo pa akong nataranta nung nalaman kong nasa ii
sang bahay sila.
Natatawa na lang ako sa sarili ko pag naiisip kong mas pinili pa rin ako ni Cray
on.
Bumalik na ako sa kotse ko para puntahan si Crayon. Dala ko ang binilin niyang d
alhin ko.
Sinalubong ko si Red ng pizza pagpasok ko.
Thats my boy! Pababa na si Cray. Kainin muna natin to habang hinihintay siya, sabi
ni Red sabay kuha sa box ng pizza at upo sa sofa. Sunod naman ako.
Ilang saglit lang, bumaba na si Crayon na ang sama ng tingin sa kuya niya. May d
ala siyang brown envelope.
Thanks Kuya. Hindi ka na naman nagtira para sa akin, sabi niya sabay lapit sa amin
. I gave her a peck on the cheek.
Bakit? May nakikita ka bang pangalan mo dito sa pizza? angal naman ni Red.
Eh ikaw may nakita kang pangalan mo dyan? sagot naman ni Crayon.
Atom, ilayo mo nga dito yan. Please.
Crayon made a face. Tawa na lang ako.
Hinawakan ko ang kamay ni Crayon at dinala siya sa garden nila. Pinatong ko sa g
arden table nila ang scrapbook niya. Umupo naman kami.
Bat mo pinadala yan?
Gusto ko lang i-update.
Binuksan ni Crayon ang brown envelope at nilabas lahat ng pictures namin sa mga
nakaraang dates namin pagkatapos ng school year. Pati balat ng candy, movie tick
ets at kung ano-ano pa. Nagdala rin siya ng coloring materials.
Masaya kong pinanood si Crayon habang ina-update ang scrapbook niya na ngayon ay
officially scrapbook na namin. She has good creative hands. Na-amaze ako sa gin
awa niya sa mga basura ng dates namin.
Sabay naming tinignan ang gawa niya pagkatapos.
Tawa dito. Tawa doon.

I really could get used to this.
San ka galing kanina? Bat ang tagal mo? tanong ni Crayon pagkatapos niyang pagtawan
an yung isang picture ko.
May kinausap lang ako.
Oh. Okay. Lunch?
Tara.
Its just like another ordinary day sa bahay nila Crayon pero masasabi kong wala n
a naman akong kasing saya. Join the fun rin ang mga kabanda ni Red at si Agnes n
a ang dami ring dalang pagkain.
Masaya ako.
Yun lang.
***
I hesitated to walk closer when I saw my dads car outside CKs mausoleum.
Actually, kung hindi nakiusap sa akin si Crayon na gawin to, hindi ko talaga gag
awin.
But I guess Crayons right.
Everyone deserves a second chance.
Lumapit ako sa bagong tahanan ng kakambal ko. Nakaharap ang parents ko sa nitso
ni CK.
Hi Ma. Hi Pa, should make them notice my presence.
Tumakbo agad si Mama sa akin at niyakap ako. She was crying hysterically. Niyaka
p ko rin siya.
Ayokong aminin pero na-miss ko ang parents ko sa kabila ng ginawa nila.
Im sorry. Im sorry, Xyril, she cried helplessly. Hindi ako sumagot. Niyakap ko na la
ng siya.
Lumapit naman sa akin si Papa at tinapik ako sa balikat. I smiled at him.
Pangatlong birthday na to ni CK simula nung mawala siya pero ito yung unang birt
hday niya pagkatapos ng oras niya sa mundo na buo kaming mga naiwan niya.
And Im glad I listened to Crayon.
Hindi ko naman pala to pagsisisihan.
After offering our prayers for my sister, kumain kami sa labas ng parents ko.
Ibang-iba na sila ngayon. Clearly, napatawad na nila ang isat isa at sa loob ko,
napatawad ko na sila. Hindi ko akalaing magiging ganito kasaya ang araw ko ngayo
n kasama ang parents ko. Simula kasi nung mamatay si CK, naging malamig na kamin
g lahat sa isat isa.
That Crayon girl, Xyril. Shes quite a beauty, pagbabago sa topic ni Mama. Napangiti
naman ako.
Yeah. She really is.
Are you dating her? gatong naman ni Papa.
For a time. Shes with someone now and Im happy for her.
My mom reached for my hand from across the table and smiled at me. Na-miss ko yu
ng init na yun sa kamay ko.
Im fine, Ma.
Yeah. I know. We just missed you so much, anak.
I missed you guys too.
So are you coming back home now? hopeful na tanong ni Mama.
I suddenly thought of Red and Crayon.
Matagal-tagal ko rin silang nakasama at masaya ako sa bahay nila. Dahil sa kanil
a, naranasan ko ulit magkaroon ng kapatid. But I guess everyone has to move on f
rom something. Bahay lang naman nila ang iiwanan ko. Hindi ang pinagsamahan at p
agkakaibigan namin.
I smiled at my mom.
Yes Ma. Babalik na po ako.
My mom was crying again. She got up from the table, sat beside me and put her ar
ms around me. Masaya rin si Papa.
Ang sarap ng pakiramdam. Wala na yung bigat.
The storms over for this family.
Theres the rainbow.
***
Pig out day para sa aming lahat.
Masayang-masaya ang loka-loka kong best friend dahil naka-bonding na naman niya
yung kabanda ni Kuya Red na crush niya. Balita ko nasa texting phase na sila. Ki
lig na kilig naman si Agnes. On the other hand, adik na adik naman sila Kuya Red
at ang iba pa niyang kabanda sa dalang alak ni Atom. Masaya rin si Kuya dahil m
ay nakausap na silang talent scout. Pinagdedemo na sila ng banda niya sa isang r
ecording company. Syempre, sagot ni Atom ang alak para sa celebration. Kahit mas
iba si Kuya Red, proud ako sa kanya. Matutupad na rin ang pangarap niya.
Bat nag-iisa ka dito? tanong ni Atom sabay tabi sa akin.
Nandito ako sa rooftop at pinagmamasdan na naman ang langit.
Kakakuha ko lang sa text ni CX na nagsasabing babalik na siya sa kanila. Masaya
ako dahil sa wakas, nakipagbati na rin siya sa parents niya. Mami-miss ko yun. A
ng unang lalakeng naging matalik kong kaibigan.
Ang ingay sa baba eh, sagot ko naman sabay sandal sa balikat ni Atom.
Sa bagay.
May balita ka pa ba kay Chynna?
Halatang nagulat si Atom sa tanong ko pero sumagot naman siya.
Hindi na raw siya babalik dito sabi ng parents niya. Galit na galit ang daddy niy
a nung malaman yung tungkol sa ginawa niya. Dun daw pala niya ginagastos lahat n
g perang binibigay sa kanya.
Somehow, naaawa ako kay Chynna. Naiintindihan ko na nagawa niya lang yun dahil s
a pagmamahal niya kay Atom.
Pero hindi naman excused ang morality sa pagmamahal eh.
Kung magmamahal ka, magmahal ka sa paraang tama.
I feel sorry for her though. But she has to pay for the damage, dugtong ni Atom.
May nakita akong falling star pero hindi ako nag-react. Napangiti na lang ako.
Nakita ko rin yun, hirit ni Atom. Kainis. Kala ko pa naman ako lang yung nakakita.
So ano namang wish mo, Bebe Crayon My Love and Destiny?
Hindi na ako nag-wish.
Bakit naman?
Sa kapogian, kaangasan at kayabangan mo pa lang, palong-palo na ako.
Tumawa si Atom at inakbayan ako. Ako may wish.
At ano naman yun?
Sana hindi magalit si Red sa ginawa ko.
Tumingin ako kay Atom. Anong ginawa mo?
Imbis na sumagot, kinuha ni Atom ang kamay ko at inalalayan akong makatayo. Buma
ba ulit kami sa sala.
Nagulat ako sa nakita ko.
Iyak ng iyak si Kuya Red.
Kayakap ang mga magulang namin.
Napahigpit ang hawak ko sa kamay ni Atom.
Intel came from CX. Napag-usapan ka namin one time at sinabi niya sa akin ang sit
wasyon niyo ng parents mo pati ni Red. Alam kong sasapakin ako ni Red pagkatapos
nito but I guess its time to forgive and forget. After all, mga magulang niyo pa
rin sila.
Tumingin sa direksyon namin si Mama na umiiyak pa rin.
Ito na ba si Crayon? tanong niya habang tinitignan niya ako na parang first time n
iyang makita ang pagsikat ng araw.

Nagsimulang mamuo ang luha sa mga mata ko.
Parehas na parehas pa rin ang hitsura ni Mama dun sa huling pagkakataong nakita
ko siya. Nadagdagan man ang age lines at puting buhok, ganon pa rin. Maamo. Mapa
gpatawad. Mapagmahal.
Mama, I managed to choke out.
Tumakbo ako papunta kay Mama at niyakap siya. Same warmth but different feeling.
Hindi ako makapaniwala. Buo na kami. Finally.
Lumapit sa amin ni Mama sila Kuya Red at Papa at niyakap kami.
Sorry dito. Sorry doon.
Pero para sa akin, wala nang paliwanag na kailangan.
Next thing I know, bonding na ang nagaganap kila Papa, Kuya Red at sa mga kaband
a niya kasama si Atom. Kwentuhan naman kami nila Mama at Agnes sa isang tabi. Ka
inan. Kwentuhan. Kasiyahan.
Konti na lang daw ang aayusin para makapag-settle na ang bagong negosyo ni Papa
dito sa Pilipinas at divorced na raw siya sa pangalawa niyang asawa. Sa madaling
salita, hindi na kami broken family. Konti na lang, magkakasama na ulit kaming
lahat. Sisikat ang banda ni Kuya Red at magiging mahusay akong doktor na buo kam
i.
May first dance na ako sa debut ko at in the future, may maghahatid na sa akin s
a altar.
Too good to be true pero nangyayari.
Siguro nga may sapat na dahilan kaya nabaliw ang mga naunang henerasyon sa fairy
tales.
Kahit papano, sa mga paraang hindi natin agad nakikita, nagkakatotoo sila.
Tita, hiramin ko po muna si Crayon ha, singit naman ni Atom sa kwentuhan namin. Ta
ngo naman si Mama sabay tapik sa balikat ni Atom.
Hinila ako sa labas ni Atom.
Anong meron? tanong ko.
Wait lang, sagot ni Atom sabay tingin sa relo niya.
Kinakabahan na naman ako kay Atom. Ang dami na niyang ginawa para sa akin. Gusto
niya pang dagdagan. Adik lang.
5, 4, 3, 2, 1, countdown ni Atom.
Kala ko biglang may fireworks o kung ano pang outlandish pero wala naman.
Tumitig lang ako kay Atom na nakangiti sa akin.
So pwede ko na bang malaman kung anong trip to? sabi ko na lang.
Its officially been six months since our first kiss.

Natawa naman ako. Yung kiss na ninakaw mo sa akin?
In fairness, nabilib ako kay Atom. Tinandaan niya talaga pati date.
Yung kiss na hindi nagpatulog sa akin ng ilang gabi at nagtulak sa akin para kuli
tin ka hanggang sa bumigay ka sa kagwapuhan ko, sabi ni Atom sabay kuha sa mga ka
may ko at lagay sa balikat niya. He wrapped his arms around my waist.
Tumawa naman ako. Signal number 5 ka talaga. Pasalamat ka mahal kita.
Mahal rin kita, sagot niya sabay halik sa akin.
Forever na ba ang dumaan?
Ewan ko. Pero wala naman talaga akong pake.
- - THE END - Check out the links on the sidebar to follow me!
Thanks for journeying with Craytom, guys!
More to come!
xoxo
Pam [MINP 2011]
#NowPlaying: All I Want for Christmas is You (1/5)
DEAR SANTA, THIS IS ALL I WANT FOR CHRISTMAS FROM MARIA POTENCIANA D. PELAYO
1. A ZANDER
2. A ZANDER
3. A ZANDER
4. A ZANDER
5. A ZANDER
Wagas lang makatawa si Pinky sa pinagsusulat ko sa likod ng notebook ko sa Physi
cs.
Eh nag-wishlist ka pa! Nag-aksaya ka lang ng ink! tatawa-tawa pang sabi niya.
Hinablot ko yung notebook ko sa kanya.
Alam mo pumunta ka na nga lang sa klase mo! inis ko namang sabi.
Hindi talaga supportive na kaibigan si Pinky sa akin pagdating kay Zander. Baliw
na raw ako. Sa dinami-dami ba naman daw kasi ng magugustuhan ko, yung may maladyosa pang girlfriend na kinahuhumalingan. Ang punto ko naman, wala namang masam
a sa pangangarap di ba? Kaya nga pangarap eh. Hanggang dun na lang.
Tinahak ko ang tila wala nang wakas na daan papunta sa library. Oras ko na naman
g mag-render ng service sa eskwelahan para sa scholarship ko. Ayos lang naman. H
alos wala rin namang ginagawa sa library kaya may oras pa akong pagpantasyahan a
ng prinsipe ko.
And speaking of prinsipe, papalapit siya sa akin. Galit na galit ang hitsura. Hi
ndi ko alam kung tatakbo ba ako o tititig na lang.
Sa akin talaga siya papunta. May nakasunod sa kanyang babae na umiiyak at tinata
wag ang pangalan niya.
Tumingin ako sa makitid na eskinitang nagbabadya ng hiwalayan ng Library buildin

g at ng Commerce building. Wala nang isip-isip. Sumingit ako sa makipot na daan.
Yakap ko ang notebook ko habang inaabangan ang pagdaan ng naghahabulang magsyot
a.
Ang tagal.
Sisilip na sana ako nang biglang tumambad sa akin ang mukha ni Zander.
Wag kang maingay, bulong niya sabay
Ang tahimik. Sumunod na narinig ko ay ang boses ng isang babaeng galit na galit.
YOU CHEATING BASTARD! sigaw nung babae kay Zander na ang lapit pa ng mukha sa akin
. Dun ko lang napagtanto kung anong nangyari.
Hinalikan ako ni Alexander Cruz. Sa harap ng mala-dyosa niyang girlfriend.
Then were even now, sabi ni Zander sabay kuha sa kamay ko at hila sa akin palayo.
Shet. Napaaga ang Pasko this year.
Intense ang pagkakahawak ni Zander sa kamay ko. Sa totoo lang, natatakot akong m
agsalita. Parang galit na galit kasi siya na ewan. At hindi rin ako mapakag-isip
ng maayos dahil kani-kanina lang, nagkaroon na ako ng first kiss.
Parang gusto kong mawala sa katinuan.
Hinila ako ni Zander palabas ng eskwelahan, patawid sa kalsada hanggang sa makar
ating kami sa sasakyan niya.
Sakay, sabi niya sa akin. Sunod naman ako.
On the way, huminto siya sa 7-Eleven. Pagbalik niya, sangkaterbang alak ang dala
niya.
Halos palatag na ang dilim nang marating namin ang Antipolo. Alam ko ang lugar d
ahil dito ako madalas dalhin ni Papa nung bata pa ako. Halos wala pa ring pinagk
aiba. Ang ganda pa rin ng overlooking ng syudad.
Hininto ni Zander ang sasakyan at kinuha ang alak mula sa trunk. Baba rin ako.
Humiga si Zander sa hood ng kotse niya katabi ang dalawang malalaking plastik ng
alak. Nagsimula siyang uminom. Hindi ko naman alam kung anong gagawin ko.
Tutunganga ka na lang ba dyan o tatabi ka dito?
Sa isang ordinaryong araw, mababaliw siguro ako sa comment niyang yun. Ayain ba
naman ako ng prinsipe kong umupo sa tabi niya eh! Pero iba ngayon. Iba ang timpl
a ng galit at lungkot sa mga mata ni Zander. Umupo na lang ako sa tabi niya.
Sorry sa ginawa ko kanina. Nadamay ka pa tuloy, sabi niya sabay tungga sa beer. Sor
ry rin kung bigla na lang kitang hinila dito. Ihahatid na lang kita pauwi.
Tuloy-tuloy ang tungga ni Zander. Parang tubig lang yung beer. Ilang saglit lang
, namumula na siya.
Tama na, Zander. Lasing ka na eh, awat ko sa kanya pero ayaw niya papigil.
Tanggalin mo nga yang salamin mo. Hindi bagay, sagot niya. Nagulat naman ako. Why d
o girls think na cute yang Ninoy glasses na yan sa kanila? Kaya nga Ninoy glasse
s eh! Panlalake lang!
Zand
Pero iba si Lane. Kahit anong isuot mo sa kanya, bagay na bagay. Ang ganda talaga
nun. Kaya nga mahal na mahal ko eh. Kaya nga nagpakatanga ako dun eh!
Tinitigan ko lang si Zander. Tip sa akin to ni Pinky. Pag may kasama raw akong l
alakeng lasing, dont make sudden moves. Hayaan ko lang daw mag-emote kahit naiini
s na ako. The drunk mind speaks the sober heart daw. Di ko alam kung anong ibig
sabihin nun pero bahala na.
Tanggalin mo sabi yang salamin mo eh! hirit pa ni Zander sabay hila sa salamin ko.
Well, contrary to popular belief, hindi lahat ng babaeng naka-Ninoy glasses, pu
moporma lang. May grado yung salamin kong yun at basically, bulag ako pag wala y
un.
See? Cute ka naman kahit walang salamin.
Zander
Ikaw si Ponch di ba? Panginoon ko! Sinabi niya yung pangalan ko! Sinabi niya!
O-oo. Shet. Nakakatameme ng bonggang-bongga.
Lane used to talk about you. Ang panget mo daw. Ang sakit mo daw sa mata. Tama ng
a siya. Di ko nga maintindihan kung bakit ikaw pa yung napili kong halikan para
gantihan siya. I guess that would piss her off more. Me ditching her for a girl
she hates.
Panay pa rin ang tungga ni Zander. Gusto kong ma-offend sa mga sinasabi niya per
o tumahimik na lang ako.
Gusto mo bang malaman kung anong ginawa sa akin ni Lane?
Hay nako! Kanina pa Lane, Lane, Lane! Pwede namang Ponch, Ponch, Ponch! Kainis!
Nakita ko siyang may kahalikang ibang lalake nung first anniversary namin. Kala n
iya siguro hindi ko malalaman. Traydor siya. Kung meron mang pangit dito, siya y
un!
Zander, tama na, sabi ko sabay kuha sa bote ng beer sa kamay niya.
Sumunod na lang na alam ko, umiiyak na si Zander.
Pucha, Ponch. Mahal ko yun eh. Mahal na mahal. Di ko maintindihan kung bakit niya
yun nagawa.
Ayokong hiritan si Zander ng mga quotes ko pero ano namang sasabihin ko? Tsaka h
indi na niya siguro matatandaan dahil lasing naman siya. Kaya eto na.
Kaya ka siguro niya iniwan dahil may iba pang darating na higit sa kanya. Minsan
kailangan talagang magkaganon para mahanap natin yung nag-iisang para sa atin.
Pero si Lane ang para sa akin! Siya lang!
Kung para siya sa yo, bat niya nagawa yun? Bat ka niya iniwan?
Tumahimik si Zander, inagaw sa akin ang bote ng beer at inubos ang natitirang la
man sa isang lagukan.
Pagkatapos nun, nakatulog na siya.
Kaya ka siguro niya iniwan dahil may iba pang darating na higit sa kanya. Minsan
kailangan talagang magkaganon para mahanap natin yung nag-iisang para sa atin.
Pero si Lane ang para sa akin! Siya lang!
Kung para siya sa yo, bat niya nagawa yun? Bat ka niya iniwan?
Ang sakit ng ulo ko. Pesteng hangover. Dapat talaga hindi na lang ako pumasok. A
yaw pa akong tigilan ng boses sa utak ko. Nakakaasar. Ano ba kasing nangyari kag
abi?
Tuloy ang ikot ng mundo pagkatapos naming mag-break ni Lane. Siya pa nga yung un
a kong nakita pagpasok ko kasama yung bago niyang syota. Di ko maintindihan. Mas
gwapo pa kalyo ko sa paa kaysa sa mukha ng asungot na yun.
Buhay nga naman.
Zander, training mamaya ha! Sasapakin ka raw ni Coach pag umabsent ka! sigaw sa ak
in ni Rex, teammate ko sa basketball.
Pasalamat ko na rin dahil may training. At least, hindi ako makakapag-isip. May
dahilan para maging blangko ako at makalimot sa sakit.
Diretso ako sa court pagkatapos ng klase. Madilim na sa labas at malamig ang sim
oy ng hangin. Magpapasko na nga pala. Malas talaga. Yung gusto kong regalo, nawa
la pa. Napunta sa reindeer ni Santa.
Halos patayin kami ni Coach sa training. Sa January na kasi ang athletic meet at
talaga namang gusto niyang manalo. Todo ang reklamo ng teammates ko. Hindi nama
n ako kumibo. Gusto ko lang maging busy para hindi ako makapag-isip lalo nat araw
-araw ko pa siyang nakikita. Torture nga naman.
Habang nagte-training, napansin ko ang isang babae na nakaupo sa bleachers. Full
bangs, long wavy hair, Ninoy glasses. Kumaway siya sa akin. Hindi ko siya pinan
sin. Kilala ko ba yun?
Have a great holidays, boys! Ill see you on January! ang closing remarks sa amin ni
Coach bago i-dismiss ang training.
Kanya-kanyang alisan ang lahat. Ang ilan, nakipagkita sa mga syota nila samantal
ang diretso uwi naman yung iba.
Naglakad na ako papunta sa kotse kong nakaparada sa gilid ng field.
Zander! tawag ng isang di-pamilyar na boses. Lumingon ako. Si Ninoy glasses girl.
May dalang kahon ng cake. Nakangiti siya sa akin. Musta na?
Kinalkal ko ang natitirang matitinong brain cells ko. Kilala ko ba to?
Ayos lang. Salamat, na lang ang naisagot ko. Parang nadismaya siya.
Good. Para sa yo nga pala. Gawa ko yan, sabi niya sabay abot sa akin ng kahon. Coo
kies.
Salamat. Mauna na ko ha.

Zand
Sumakay na ko sa kotse ko, pinaandar ang makina at nagmaneho palayo. Nakita ko s
i Lane sa di-kalayuan habang kausap ko si Ninoy glasses girl. Kasama niya yung b
oyfriend niya. Bad trip.
At dahil hindi pa tapos ang buhos ng malas, aabutan pa talaga ako ng traffic. Ti
nignan ko yung kahon na bigay sa akin ni Ninoy glasses girl. Noon ko lang napans
in ang isang notebook sa floorboard ko.
This PHYSICS notebook belongs to MARIA POTENCIANA DIMAYUGA PELAYO.
Kung minsan, naiisip kong sana nagkaroon na lang ako ng ibang kaibigan.
Stop na nga! Seriously! angal ni Pinky sa tabi ko. Kung nasa closed room siguro ka
mi, narinig na siya ng buong sambayanan. Buti na lang dito ko sa field napiling
mag-emote.
Pagkatapos kong makinig sa sentimyento de patatas niya, hindi niya ako nakilala.
Pagkatapos ko siyang damayan sa darkest moment niya, wala siyang ideya kung sino
ako.
Pagkatapos ko siyang i-comfort gamit ang quotable quotes ko, wala man lang kasiy
ahan sa mata niya nung makita niya ako.
Pagkatapos ko siyang ipag-bake ng cookies na naging dahilan para mapaso ako sa o
ven, wala.
WALA KANG KWENTA, ALEXANDER CRUZ! MAMATAY KA NAAAAA! sigaw ko. Agad namang tinakpa
n ni Pinky ang bibig ko. Nagsitingin sa direksyon namin ang mga dumadaan.
Suminghot-singhot naman ako na parang batang inagawan ng lobo. Oo. Umiiyak ako.
Bwiset na yan.
Okay. You know what, lets just go Christmas shopping. The get-whatever-you-want-an
d-not-pay-for-it type. Game?
Nasabi ko ba sa inyong unica hija si Pinky ng parents niya kaya bigay lahat ng h
ilig niya? Well, yun siya. Kaya ganyan na lang makapagyaya ng shopping.
Hindi na ako hinintay sumagot ni Pinky. Hinila na lang niya ako papunta sa sasak
yan niya at dinala ako sa MoA.
Yung unang limang tindahan lang na pinasukan namin ang natandaan ko. Yung mga su
munod hindi na. Wala akong hilig sa shopping kaya basically, tagabitbit lang ako
ng mga pinamili. Wala ako sa mood mag-shopping. Ang gusto ko kumain.
And speaking of kain, ang sarap lang ng kain ng lollipop nung matabang bata sa i
sang gilid. Tinignan ko siya. Ang cute. Kamukha niya si Russell sa pelikulang Up
. Hindi nga lang naka-wilderness explorer uniform. Tumingin rin siya sa akin, ng
umiti at kumaway. Napangiti ako. Lumapit siya sa akin.
I like your glasses, sabi niya. Shet. English. Mapapalaban ako.
Thank you.
Is that your friend? tanong niya sabay turo kay Pinky na tuwang-tuwang magsukat ng
dress.
Yes. Shes my friend.
Shes pretty but I think youre prettier.
Jusmiyo! Kabata pa pero ang galing nang mambola. Natawa na lang ako.
Your eyes are a little red. Did you cry?
Sa tingin ko, mga 7 to 9 years old lang tong batang to pero ang galing nang magobserve. Nagulat ako nung napansin niyang namumugto yung mata ko.
I just didnt get enough sleep last night.
Me too. I was waiting for Santa all night.
Katuwa naman tong batang to. Hintayin daw ba si Santa? Why were you waiting for h
im?
Because I want to get the gift I asked from him.
What gift did you ask from him?
A polar bear.
Napangiti ako sa sagot niya. Buti pa tong batang to. Walang problemang tulad ng
problema ko kay Zander. Mas madali nga namang mamroblema sa polar bear kaysa sa
isang lalakeng hindi naman interesado sa nararamdaman mo.
How about you? What did you ask Santa?
Huh?
You said you were up all night. Im sure youre waiting for him too. What did you ask
him?
Bigla kong naalala yung Christmas wishlist ko. I asked him for a Zander.
A Zander? Whats that?
Lets go, Ponch. Gutom na ko, biglang pasok naman ni Pinky. Oh hi little boy!
Hello, sagot naman nung bata na tinatawag na rin ng nanay niya. It was nice talking
to you. Bye!
Umalis na yung bata pagkatapos nun. Hinila naman ako ni Pinky papuntang Sbarro.
Dun ako bumanat ng lamon. Hindi naman nakapalag si Pinky dahil siya naman ang ma
y gusto nito.
Sa lahat ng suicidal, ikaw ang matakaw. Bahala ka na nga, banat ni Pinky. Di naman
ako kumibo. Tuloy lang ako sa pagkain hanggang sa matanaw ko mula sa loob ng Sb
arro sa di-kalayuan si Zander.
Nagliwanag ang mundo ko.
Kaya lang may kasama.
Si Lane.
Nakaakap sa kanya.
Shit.
CR lang ako, Pinky.
Tama. Sa CR ako bumanat ng iyak.
Asa pa talaga ang Christmas wishlist ko.
#NowPlaying: All I Want for Christmas is You (FINALE)
5
4
3
2
1
MERRY CHRISTMAAAAAS! sigaw ng mga tao sa bahay namin kasabay ng paghipan sa mga to
rotot at pagsabog ng confetti. Masayang-masaya ang Dimayuga-Pelayo clan.
Nakakuha ng bagong video cam ang kuya ko mula sa isa naming tito. Ang ate ko nam
an may bagong iPhone. Ako naman ang pinapangarap kong boxed set ng Harry Potter.
Ako na lang ata kasi ang hindi nakakabasa nito sa lahat ng tao sa mundo.
Hardbound yan ha, hirit pa ng tita kong nagbigay sa akin ng regalo.
Salamat po.
Youre welcome, hija!
Tuloy ang kasiyahan sa bahay namin. Inuman sa isang sulok ng mga barako sa pamil
ya habang videoke naman sa kabila ng mga kababaihan. Naghahabulan sa garden ang
mga bata at ang mga teenager naman ay naglalaro ng Wii. Hindi ko alam kung san a
ko sasaksak.
Ate Ponch, may bisita ka.
Malamang si Pinky yan. Sabi niya kasi pupunta daw siya dahil nasa conference na
naman daw mga magulang niya. Wala siyang kasama. Kung minsan nakakaawa rin yung
babaeng yun. Mayaman nga, lagi namang walang kasama.
Sabog ang mascara ni Pinky. Magulo ang buhok niya at kung saan-saan na naglakbay
ang lipstick niya.
Please dont tell me na-rape ka, sabi ko na lang.
Hinila naman ako ni Pinky at sinakay sa kotse niya. Iyak siya ng iyak at umiinom
habang nagmamaneho. Hanep.
Pinky, ayokong mamatay ng Pasko ha! Itigil mo nga yan! sabi ko sabay bawi sa beer
na kanina pa niya tinutungga na parang softdrinks.
My parents are sending me to Canada to marry some Canadian dude,sabi niya habang p
inapalipad ang sasakyan niya.
Nagulat ako. Never nagkwento sa akin tungkol sa family or love life si Pinky per
o dinidibdib talaga niya ang mga pangyayari. They didnt even ask me, Ponch! Those
selfish sorry excuse for parents!
Dinala ako ni Pinky sa Antipolo. Oo. Yung overlooking. Gusto ko sanang ma-bad tr
ip pero hindi na lang ako kumibo. Bakit ba ito lagi ang place-to-be ng mga may p
roblema sa buhay at gustong uminom hanggang mawalan ng malay?
Umupo si Pinky sa hood ng kotse niya. Sinenyasan naman niya ako na sumunod. Inab
utan niya ako ng isang bote ng beer. Kinuha ko naman at ininom. Tutal parehas na
kaming problemado sa buhay, inom na lang.
Pag tumalon ba ako dito, sure dead ako? hirit ni Pinky.
Hindi ko malalaman dahil sasabay ako sa yo.
Natawa si Pinky. Youre crazy.
Paskong-pasko pero problemado tayong dalawa. Ikaw ipapakasal sa di mo kilala. Ako
naman hindi pa nga nakakaligaw sa gusto kong lalake, basted na. Hay buhay.
Yeah. Hay buhay.
Isa, dalawa, tatlo, apat, lima hanggang sa hindi ko na alam kung ilang bote na a
ng naubos ko. Pumikit ako. Naririnig ko ang hilik ni Pinky sa tabi ko.
Kadiliman. Walang panaginip.
Naalimpungatan ako. Ang lamig ng paligid. Biglang may nagsabit ng jacket sa bali
kat ko.
Ang lakas mo humilik, natatawa pang sabi nung lalake.
Kinusot ko ang mga mata ko, dinampot ang salamin kot sinuot.
ZANDER?! bulalas ko. Shit! Ano daw?! Humihilik ako?! Jusmiyo! Nakakahiya!ANONG GINA
GAWA MO DITO?! NASAN SI PINKY?!
Relax. Pinkys inside the car. I think she overdid it.
Overdid it?
Hindi ko kasi alam kung paano makikipag-usap sa yo pagkatapos nung araw na hindi
man lang kita na-recognize. I feel bad about it. So humingi ako ng favor kay Pin
ky.
Ibig sabihin
Act lang to. Gusto lang kita makausap.
Tumingin ako sa windshield ng kotse ni Pinky. Tulog na tulog siya sa loob. Tama.
Na-OA nga ang loka-loka.
Alam mo yung pwede mo akong lapitan sa school bago nag-Christmas break? hirit ko n
aman sa nakangiting si Zander. Noon ko lang napansin ang isang ribbon sa kaliwan
g dibdib ni Zander. A Zander ang nakalagay sa card na nasa gitna. Jusmiyo! Pano ni
ya
Yung bata sa mall. Kinausap ko rin yun. Gusto ko lang i-confirm yung nakalagay di
to, sabi ni Zander sabay labas sa Physics notebook ko. Nanlaki ang mata ko. Hinab
lot ko ang notebook. Tawa naman si Zander. Ang epic siguro ang facial expression
ko ngayon.
Naiwan mo sa kotse ko yan pagkatapos nung araw na nag-break kami ni Lane.

Pero kayo na ulit di ba? Nakita ko kayo sa mall. Nakayakap siya sa yo.
I guess umalis ka na pagkatapos mo kaming makita. Lane was trying to convince me
that she still loves me kaya niya ako niyakap. Nung bumitiw siya, sinabi kong ay
oko na dahil may dumating nang higit sa kanya.
Tumingin sa akin si Zander. Nangingilid ang luha sa mga mata ko. Napangiti siya.
Bat ka umiiyak?
Kasi binigay na ni Santa yung gusto ko.
Sira ka talaga.
Niyakap ako ni Zander. Shet. Parang ilog lang na lumabas sa mata ko lahat ng luh
a.
Ikaw ang para sa akin, Ponch, sabi ni Zander sabay pahid sa luha ko. Ikaw lang.
Nineteen years na ako dito sa mundo pero ngayon lang ako nakaranas ng dalawa-dal
awang Pasko.
Hinalikan ako ni Zander. This time, hindi na sa harap ng mala-dyosa niyang girlf
riend. Saksi ang mga bituin at ang overlooking city ng Antipolo.
Merry Christmas, Potenciana! bati sa akin ni Pinky na kanina pa pala kami pinapano
od.
Yeah. Merry Christmas to me.
Istorbo ka! sagot ko naman kay Pinky kasabay ng pagtawa ni Zander.
#NowPlaying: Halaga (1/5)
Alas-syete pa ang klase ko pero alas-singko pa lang, bihis na bihis na ko.
Kaharap ko ang study table kot binabalot ang regalo ko para kay Yna, ang best fri
end ko. Birthday niya ngayon kaya isu-surprise ko siya. Excited na ako.
Anak ng tokwa naman, Albert! Ang aga mo namang mambulahaw dyan!reklamo ng roommate
kong si Kiko. Bat ka nagbabalot ng regalo dyan? January na pre! Kakatapos lang ng
Pasko!
Tumahimik ka na lang nga dyan! Istorbo ka sa ginagawa ko eh! sagot ko na lang saba
y balik sa pagbabalot ng regalo.
Grr! na lang ang nasabi ni Kiko sabay taklob ng kumot.
Sa sobrang excitement ko, kalat-kalat kong naibalot ang regalo ni Yna. Mayat maya
nagrereklamo si Kiko dahil sa ingay na dulot ng red foil wrapper na binili ko k
ahapon. Sa dulo ng argumento namin, sumuko rin siya at dumiretso na lang sa bany
o para maligo. Halos alas-sais na nang matapos ko ang pagbabalot ko.
Lumabas si Kiko sa banyo.
Hanep ah! Parang pinampunas lang sa pwet yung wrapper! Good job, men! tatawa-tawan
g sabi ni Kiko na nagpapatuyo pa ng buhok. Di ko na lang pinansin.
Its the thought that counts naman eh. Tsaka sigurado akong maa-appreciate to ni Y
na.
Alis na ko, paalam ko kay Kiko.
Wag kang aabsent sa practice natin mamaya! Baka sipain ko mukha mo!
Basta para talaga kay Yna, alam ni Kiko na hindi ko sisiputin ang barkada. Pero
ngayon hindi naman pwede dahil malapit na ang gig namin at bilang bokalista, imp
ortante nga naman ako.
Oo na.
Alas-sais-kinse ako umalis ng dorm. Dumaan muna ako sa Dangwa para bumili ng lon
g stem red rose. Siguradong matutuwa dito si Bespren.
Wala pang alas-syete pero pambihira na ang dami ng tao sa school. Kalat ang mga
estudyante. Kung dagat lang ang dami ng mga estudyanteng nadatnan ko, kailangan
ko sigurong mamangka para makarating sa building ko.
Hawak ang regalot red rose, sinubukan kong hanapin si Yna sa Benavidez Garden o m
as kilala sa tawag na Lovers Lane. Dun kasi siya madalas tumambay pag naghihintay
ng klase.
Tulad ng inasahan ko, nandun nga si Yna at nakaupo sa bench. May kausap siya.
Hindi pala kausap. Kaaway.
Malayo ako pero alam kong umiiyak si Yna. Galit na galit ang asungot na kausap n
iya. Parang nagso-sorry pa nga si Yna pero hindi siya pinakikinggan ng tarantado
niyang boyfriend.
Napahigpit ako ng hawak sa regalo ko. Pinanood ko lang ang dalawa hanggang sa iw
anan na lang si Yna ng sira ulo niyang syota. Napayuko na lang si Yna at nag-iiy
ak pa.
Lumapit ako kay Yna at tumabi sa kanya.
Tinanong ko lang naman kung san siya galing kagabi dahil hindi siya sumipot sa da
te namin tapos nagalit na siya. Ni hindi man lang niya naalalang birthday ko nga
yon.
Tuloy-tuloy ang paglabas ng luha mula sa mga mata ni Yna. Kinuha ko naman ang pa
nyo sa bulsa ko at binigay sa kanya.
Alam mo kung hindi ka lang magagalit sa akin, bibigwasan ko talaga yang boyfriend
mo eh.
Tumingin sa akin si Yna. Para bang gulat na gulat siya sa sinabi ko.
Oo. Alam ko. Mahal mo yung gagong yun. Tahan na. May regalo pa naman ako sa yo.
Binigay ko kay Yna ang regalo ko pati ang red rose. Kahit papano, ngumiti siya s
abay punas ng luha niya.
Happy birthday.
Kinuha ni Yna ang may kabigatan kong regalo. Ito yung
Buksan mo na lang.
Excited na binuksan ni Yna ang regalo ko habang sumisinghot-singhot pa. Nang mak
ita niya ang laman ng kahon, umakap siya sa akin.
Oh my God, Albert! Binili mo yung buong set! Thank you!
Matagal nang nauso ang Twilight pero ni isang libro ng saga, wala pang nababasa
si Yna. Matagal niya na ring sinasabi sa akin na gusto niyang magkaroon ng kumpl
etong set pero wala raw siyang pera. Kaya humingi ako ng konting tulong sa tita
kong may mga koneksyon sa Amerika.
Inikot-ikot ni Yna ang set at nakita ang additional ko pang regalo sa kanya.
Happy birthday, Yna. Have a good one. I wish you the best of everything and God b
less. Love, Stephenie Meyer, basa ni Yna sa nakasulat. Nanlaki ang namumugto niya
ng mga mata at tumingin sa akin. Ngiti naman ako.
Kahit sino pwede kang bigyan ng libro pero para maiba ako, pinapirmahan ko na sa
author.
Umiyak si Yna. Wagas. Tulo na nga sipon eh.
Niyakap niya ako ulit.
ALBEEEEERT! NAKAKAINIS KA! PINAPAIYAK MO KO SA BIRTHDAY KO!
At least tears of joy.
Thank you. Thank you talaga.
Youre welcome, Bespren. Basta promise mo sa akin na panonoorin mo ko sa gig namin
ha. Gusto ko ikaw ang number one fan ko.
Sure. Basta ikaw, Bespren.
Late na ko sa unang klase ko.
Wala na akong pakialam.
Basta kasama ko ang pinakamahalagang babae sa buhay ko.
Dahil wala na naman kaming prof sa Art Appreciation, napagpasyahan ko na lang na
sumama muna sa banda.
Sabi ni Kiko nasa McDo Lacson daw sila. Punta naman ako.
Malapit na ako sa Lacson gate nang tawagin ako ni Kaye, kaklase ni Yna.
San ka pupunta? tanong niya sa akin.
Sa banda. Wala na namang prof eh.
Puntahan mo muna si Yna sa Health Service.
Bakit?
Bigla akong kinabahan. Hindi naman kasi sakitin si Yna. Iba rin kasi ang facial
expression ni Kaye.
Nakabasag siya kanina ng mercury thermometer. Natalsikan siya.

Wala nang tanong-tanong. Tumakbo agad ako papunta sa Health Service. Nadatnan ko
naman si Yna na nakalabas na sa Health Service building at nasa may parking lot
na. Kasama yung asungot na hindi man lang nakaalalay sa kanya.
Albert? Anong ginagawa mo dito?
Sinabihan ako ni Kaye. Anong sabi ng doktor?
Ok na ko. Nag-panic lang yung prof namin kanina kaya pinadala ako agad dito. Hind
i naman daw mercury yung nakalagay sa thermometer pero tinest na rin ako para si
gurado.
Inis namang nag-comment sa isang gilid ang magaling niyang boyfriend.Thermometer
lang, nababasag pa. Sa susunod nga, wag kang tatanga-tanga. Iniwan ko pa tuloy e
xhibit namin dahil sa yo.
Napatungo si Yna. Sorry. Mag-iingat na ko next time.
Nagdilim ang paningin ko. Tumawa ako ng pabalang. Seryoso ka, pare?sabay harap ko
sa boyfriend ni Yna. Humarap rin sa akin ang mokong na parang kakasa siya.
Muntik nang malagay sa peligro buhay ng girlfriend mo tapos sasabihan mo ng tanga
?
Ang dami mong alam ah! Sino ka ba?
Lumapit siya sa akin na parang naghahamon. Pumagitna naman agad si Yna.
Albert, tama na. Tama naman si Jeff eh. Dapat nag-iingat ako.
Kita mo na? Wag ka na kasing makialam dahil wala kang alam at wala kang pakialam!
Sinuntok ko si Jeff. Walang sabi-sabi. Sumigaw si Yna. Nanlaban ang gago pero hi
ndi ako tumigil hanggat hindi dumudugo ang bibig niya. Umawat si Yna at tinulak a
ko palayo. Saklolo naman siya sa boyfriend niya.
Ano bang problema mo, Albert?! frustrated na sigaw ni Yna sabay luhod sa tabi ni J
eff na nakalagpak sa sahig.
Yna, hindi mo ba alam na walang pupuntahan ang pakikisama mo dyan sa gunggong na
yan?! sagot ko. Tapos kakampihan mo pa eh hindi na nga maganda yung sinasabi niya
sa yo!
Nangingilid ang luha sa mga mata ni Yna. Yumuko siya at pumikit.
Kakampihan ko talaga si Jeff dahil boyfriend ko siya.
NAGBIBIRO KA BA?!
UMALIS KA NA, ALBERT!
Inalalayan ni Yna na makatayo si Jeff.
Naglakad sila palayo.
Walang lingon-lingon.
Napapikit na lang ako.

Nagpunta ako sa madalas tambayan ni Yna na bench sa Lovers Lane. Wala siya dun.
May nakasalubong akong isang kaklase niya. Hindi raw niya napansin kung san nagp
unta.
Iniiwasan niya ako. Halata naman eh.
Simula nung bigwasan ko yung boyfriend niya, hindi na niya ako kinausap. Walang
text. Pati mga tawag ko hindi sinasagot. Pati sa practice ng banda, wala na akon
g concentration.
Pambihira.
Ano ba kasing ginawa mo, Albert?
Biglang bumuhos ang malakas na ulan. Ang hirap na tuloy sumakay sa Espana. Puno
na lahat ng jeep. Naghintay ako sa waiting shed sa tabi ng overpass. Nakita ko a
ng isang babae sa di-kalayuan na basang-basa sa ulan. Tumatakbo siya at umiiyak.
Yna?
Biglang tumawid si Yna sa daanan ng isang rumaragasang jeep.
YNA! TABE! sigaw ko sabay takbo papunta sa kanya. Tumingin si Yna sa direksyon ko.
Bumusina ang jeep.
Akala ko hindi ako aabot.
Sa huling sandali, nahawakan ko ang braso ni Yna at hinila siya pabalik sa sidew
alk.
Huminto pa ang jeep sa tabi namin at minura pa kami ng driver. Hindi ko na pinan
sin. Niyakap ko na lang ang nanginginig na si Yna. Iyak siya ng iyak.
Dun ka muna sa dorm, sabi ko na lang. Hindi ko na kailangang itanong kung anong na
ngyari. Sa timbre pa lang ng iyak ni Yna, alam ko na.
Wala si Kiko pagdating namin sa dorm. Pinahiram ko si Yna ng isang t-shirt ko. P
agkatapos niyang magbihis, pinainom ko siya ng mainit na tsaa. Tulala siya haban
g nakaupo sa sofa. Umupo naman ako sa tabi niya.
Sorry sa ginawa ko nung nakaraan. Di ko dapat ginawa yun.
Tahimik lang si Yna at patuloy sa pag-inom ng tsaa.
Ano bang nangyari? tanong ko. Ayoko talagang marinig dahil maaasar lang ako pero a
lam kong makakabuti para kay Yna na masabi niya yung nangyari.
Huminga ng malalim si Yna.
Nakita ko siyang may kasamang iba sa oras ng usapan namin. Nagsimula na namang umi
yak si Yna. Nilapag niya sa coffee table ang tasa at tinago ang mukha niya sa mg
a palad niya. Tinawagan ko pa siya nun, Albert. Sabi niya may pahabol daw silang
gawa sa exhibit. Nung sinabi niya yun, kitang-kita ko. Hinawakan niya yung kamay
nung babae.
Humagulgol si Yna. Hinimas ko naman ang likod niya.
Tangina. Naiinis ako.

Kung namatay kaya ako kanina, may pakialam kaya siya? hirit pa ni Yna sabay tingin
sa akin.
Ayoko ng ganito. Yung nakikitang ganito si Yna. Ayokong nakikita siyang umiiyak
sa parehong paraan na ayoko siyang saktan sa pamamagitan ng pagganti sa gago niy
ang syota.
Di ko maintindihan kung anong ginawa ko para ganituhin niya ako, Albert. Binigay
ko naman lahat. Inintindi ko naman siya. Pero kulang. Kulang na kulang pa rin.
Niyakap ko si Yna. Literal siyang nag-collapse sa dibdib ko. Nanginginig siya.
Ako rin. Nanginginig sa galit.
Albert, anong gagawin ko?
Kung magbibigay ba ako ng payo sa yo ngayon, susundin mo na?
Naman eh!
Hindi mo ba napapansin na paulit-ulit lang ang istorya ng buhay niyong dalawa ng
ulupong na yun?
Humarap sa akin si Yna sabay pahid pa ng luha.
Mahal ko si Jeff.
Sa sobrang pagmamahal mo sa kanya, magpapakamatay ka sa Espana habang bumabagyo?
Albert
Sandali. Wag ka munang magsalita.
Gusto mong malaman kung may pakialam siya kung natuluyan ka kanina? Sa hindi pa n
ga lang pagsipot niya sa usapan niyo, halatang wala na siyang pakialam eh. Tsaka
ilang beses na ba niyang ginawa yan sa yo?
Napayuko si Yna. Alam niyang totoo lahat ng sinasabi ko pero hindi niya maamin s
a sarili niya.
Alam mo kung anong ginawa mo para ganyanin ka niya? Binigay mo lahat ng pagmamaha
l mo sa kanya. Wala kang tinira para sa sarili mo. Kaya kahit alam niyang masasa
ktan ka niya, tuloy lang siya dahil alam niyang kahit anong gawin niya, nandyan
ka pa rin na buong-pusong tatanggap sa kanya.
Tumigil ako at pumikit. Nagpupumiglas sa dibdib ko ang mga salitang matagal ko n
ang gustong sabihin kay Yna. Pero mas pinili kong maging kaibigan niya.
Dahil si Albert na best friend niya ang kailangan niya ngayon.
Ngayon, gusto mong malaman kung anong gagawin mo? Ganito. Iwanan mo siya. Tapos.
Hindi naman ganon kadali yun.
Anong mahirap dun? Sasabihin mo lang sa Hudas na yun na wala na kayo, na ayaw mo
na. Period. Tapos mag-walk out ka.

Pero maha
UTANG NA LOOB NAMAN, YNA! WAG KA NGANG MARTIR!
Lumatag ang katahimikan. Tuloy pa rin sa pag-iyak si Yna habang nakaupo lang ako
sa tabi niyat sinusubukang kontrolin ang inis ko.
Maya-maya lang, tumayo na si Yna at kinuha ang mga basa niyang gamit. Tumayo rin
ako para pigilan siya.
San ka pupunta?
Tumingin siya sa akin. Gagawin yung sinabi mo. Ano pa ba?
Napangiti ako at niyakap siya.
Thats my girl. Good luck.
Thanks Albert. You dont know how much this means to me.
Sa isip ko, nagpasalamat ako sa lahat ng santo.
Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko.
Naglalakad sa Lovers Lane si Yna kasama si Jeff. Ang saya-saya ni Yna pati ng mok
ong.
Pucha.
Lumapit ako sa kanilang dalawa. Halatang nagulat si Yna sa bigla kong pagpapakit
a.
Ano to?! inis kong tanong.
Ano na namang ginagawa nito dito? maangas pang tanong ni Jeff kay Yna.
Nakatingin lang sa akin si Yna. Naghintay ako sa sasabihin niya.
Napag-usapan na namin ni Jeff ang problema namin, Albert. Ayos na kami.
Ayokong maniwala sa narinig ko. Nung isang linggo lang, halos mawalan siya ng ma
lay kakaiyak. Tapos seryosong-seryoso siya nung sinabi niyang susundin niya ang
payo ko. Tapos ganito.
Pambihira. Anak naman talaga ng sampung kalabaw.
SERYOSO BA TO?! frustrated kong sigaw. Napatingin pa sa direksyon namin ang ilang
estudyanteng napadaan.
Wag kang mag-iskandalo ulit dito, Albert, seryosong sabi ni Yna.
Tumingin ako sa mga mata niya. Lalo lang sumama ang loob ko.
Niloloko ka na ng talipandas na to tapos biglang ok na kayo?! WHATEVER HAPPENED T
O MY ADVICE, YNA?!
Tama na drama mo, pre. Pabayaan mo na kami ng girlfriend ko, sabat naman ni Jeff.
Sinuntok ko siya. Unang tama pero lagpak agad siya sa sahig. Bumangon siya para
gantihan ako.
Wala na akong pakialam sa mga sigaw ni Yna. Sumuntok ako ng sumuntok. Sinalo ko
ang ilan sa mga suntok ng asungot. Wala na akong maramdaman. Naiinis ako. Sobra.
Nagsimulang dumami ang mga estudyante sa paligid para manood sa palabas. Umaling
awngaw ang sigaw ng kampihan. Yung iba boto sa akin. Yung iba naman kay Jeff.
Napahinto si Jeff sa suntok kong hindi ko na alam kung pang-ilan. Mukhang nahilo
siya. Tatapusin ko na sana siya nang biglang humarang si Yna sa harap niya. Pro
tective stance. Napatigil ako.
Kung susuntukin mo ulit si Jeff, unahin mo muna ako.
Hinahamon ako ni Yna. Nung mga sandaling yun, wala akong nakitang bakas ng pagpa
pahalaga sa pagkakaibigan namin sa mga mata niya. Malinaw ang mensahe kay Jeff s
iya kampi. Siya ang tama. Ako ang mali.
Laglag ang kamao ko.
Tangina, Yna. Ganyan ka ba talaga katanga?
Sa puntong to, wala na akong pakialam sa nararamdaman ng best friend ko. Kailang
an niyang magising at kung kailangan ko siyang masaktan para mangyari yun, gagaw
in ko.
He doesnt deserve you.
Thats not for you to decide, Albert.
Ikaw mismo ang nagsabi sa akin! Nakita mo siyang may kasamang iba!
Pinsan niya yun! Pinaliwanag niya sa akin!
Thats just bullshit.
Kinuha ni Yna ang braso ni Jeff. Lets go, Jeff. Walang patutunguhan tong usapan na
to.
Hinawakan ko naman sa braso si Yna na agad niyang hinawi.
Yna
Kung hindi mo rin lang kayang maging masaya para sa akin, pabayaan mo na lang ako
. Just leave me alone, Albert.
Tulad ng unang suntukan session namin ni Jeff, hinila siya palayo ni Yna.
This time, lumingon si Yna para bitiwan ang linyang dumurog sa buong pagkatao ko
.
I hate you.
Yun.
Gumuho mundo ko.
#NowPlaying: Halaga (FINALE)
Levitate, next na kayo! sigaw sa amin ng floor director.
Kung hindi siguro kami tinawag, hindi ako magigising sa malalim kong pag-iisip.
Hinga ng malalim, tungga sa beer sabay tingin sa cellphone.
Wala.
Kaya wag na lang talaga akong umasa.
Huy! Sinong may sabi sa yong uminom ka bago ang gig natin?! saway sa akin ni Kiko
sabay bawi sa bote ng beer na wala nang laman. Pang-ilan na to?
Una pa lang yan. OA mo naman.
Tumayo ako mula sa sofa sa lounge. Patapos na ang bandang nauna sa amin. Naghand
a na naman ang mga kabanda ko. Bago tuluyang sumalang sa entablado, tinapik ako
sa likod ni Kiko.
Ayos ka lang?
Bat naman hindi? Yun ang sagot na unang pumasok sa isip ko pero dahil ayokong mak
ipag-argumento kay Kiko bago sumalang, sumagot na lang ako ng maayos. Ayos lang,
pre.
Sigawan ang mga tao nang ipakilala kami ng emcee. Karamihan galing sa college ko
. Iginala ko ang paningin ko. Wala. Wala yung mukhang gusto kong makita.
ALBERT IDOL! sigaw ng isa sa mga audience. Ngiti naman ako sabay lapit sa mikropon
o.
Magandang gabi sa inyong lahat. Salamat sa pagdalo sa munti naming konsyerto. Ayo
s ba?
Sigawan. Madagundong na sigawan.
Itong kantang tutugtugin namin ay pamilyar sa inyo. Minsan sa buhay niyo, sigurad
ong naging national anthem niyo to. Bago kami magsimula, gusto ko lang sabihin n
a para to sa isang taong wala dito ngayon pero mananatili habambuhay sa puso ko.
Inocencia, kung nasan ka man ngayon, para sa yo to.
Bumanat ng intro si Kiko. Pumikit ako at humawak sa mikropono.
Sigawan. Excited ang crowd.
Umiiyak ka na naman
Langya talaga wala ka bang ibang alam
Namumugtong mga mata
Kailan pa ba kaya ikaw magsasawa
Sa problema na iyong pinapasan
Hatid sa yo ng boyfriend mong hindi mo maintindihan
May babae sa isang sulok ng venue. Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatapa
t sa amin ang ilaw. Naglakad siya papunta sa gitna ng magulong madla para mapano
od kami ng malapitan.
May kwento kang pandrama na naman
Parang pang-TV na walang katapusan
Hanggang kailan ka ba ganyan
Hindi mo ba alam na walang pupuntahan
Ang pagtyaga mo dyan sa boyfriend mong tanga
Na wala nang ginawa kundi ang paluhain ka

Nagsimulang sumabay sa kanta ang mga tao. Yung iba tumatalon-talon. Nag-akapan a
ng mga magsyota. Nag-akbay-akbay ang mga magbabarkada. Yung babae nandun lang sa
gitna. Hindi gumagalaw.
Sa kabila ng lahat ng nangyari, tahimik ko pa ring hinihiling na sana siya yun.
Halos audience ang kumanta ng second verse. Enjoy na enjoy ang banda na tumugtog
.
Sana lang naririnig niya.
Minsan hindi ko maintindihan
Parang ang buhay natin ay napagtitripan
Medyo malabo yata ang mundo
Binabasura ng iba ang siyang pinapangarap ko
Umiiyak na yung babae. Kahit hindi ko kita ang mukha niya, sakto ang tama ng ila
w sa luha niya.
Sa libo-libong pagkakataon na tayoy nagkasama
Iilang ulit pa lang kitang nakitang masaya
Naiinis akong isipin na ginaganyan ka niya
Siguro ay hindi niya lang alam ang yong tunay na halaga
Sigawan ang mga tao sa mga huling nota ng kanta. Hataw ang banda. Bumitiw ako sa
mikropono.
Godspeed, people!
Nagpasalamat sa amin ang emcee kasabay ng pagbalik namin sa backstage. Tuloy ang
hiyawan ng mga tao sa labas.
Buong gabi akong nasa lounge habang ang lahat ay nasa labas para magsaya. Mayat m
aya ang check ko sa cellphone ko. At tulad ng inaasahan ko simula pa kanina, wal
a.
Sige, Albert. Asa pa.
Kinuha ko ang gamit ko sa dressing room at dumaan sa likod ng venue. Uuwi na lan
g ako.
Bumuhos ang ulan paghakbang ko sa labas. Tahimik ang kalsada. Walang sasakyan.
Buti naman. Kung sakaling mapapadpad ulit dito si Yna, walang susuporta sa suici
de attempt niya.
At dahil trip ko nang mag-emo-emohan, umupo ako sa side walk sa ilalim ng wagas
na ulan. Dito ako iiyak para walang makahalata.
Seryoso talaga siguro si Yna nung sinabi niyang ayaw na niya sa akin.
Tangina. Sa lahat ng matalik na magkaibigan, kami yung nag-break.
Pucha. Ang sakit.
Ang matindi pa, matagal na kaming magkaibigan pero hindi ako nakaipon ng tibay n
g apog at lakas ng loob na aminin sa kanya yung nararamdaman ko. Ngayon wala na
siya.
Good job, Albert. Wala ka nang magagawa.

Pinahid ko yung luha kong may kahalong tubig ulan.
Bigla na lang may nag-alok sa akin ng panyo. Panyong basa na rin sa ulan.
Kinuha ko yun pero hindi ako tumingala. Tumabi sa akin yung nagbigay ng panyo.
Sorry I didnt listen to you. Alam ko na yung totoo. Jeff is nothing but a cheating
douchebag.
Gusto ko siyang barahin pero hindi ako nagsalita. Piniga ko ang panyo at pinampa
hid sa luha ko. Parang tanga lang.
Hinawakan ni Yna ang mukha ko at hinarap sa kanya. Tumingin siya sa mga mata ko.
Sorry.
Wala nang sabi-sabi. Niyakap ko siya. Dalawang linggo ko siyang hindi nakausap.
Halos sakalin ko siya sa yakap ko.
Tama nga ako. Siya yung babae. Tinupad niya ang pangako niya sa akin. Nanood siy
a.
Nung bumitiw ako, pinahid niya ang luha ko.
Wag ka na ngang umiyak. Ampanget mo.
Natawa ako. First time in the last two weeks.
May tanong lang ako. Did you mean that? Yung kanta mo?
Sa tingin mo? banat ko naman.
Ngumiti si Yna. Then say it. To my face. Now.
Seryoso si Yna. Bigla akong kinabahan.
Anak ng siopao. Parang ngayon pa ata ako matotorpe.
Yna, I
Hinalikan ako ni Yna. Huminto lahat. Parang pelikula. Pagdilat ko, high definiti
on na lahat.
Sorry. Ano nga yung sinasabi mo? natatawa pang sabi ni Yna.
Niyakap ko siya. Ako na ang pinakamasayang lalake sa mundo ngayon. I love you, In
ocencia Burgos Aquino.
I love you too, Alberto Santos Ledesma.
So ano nang gusto mong itawag ko sa yo? hirit ko.
Tumingin naman sa akin si Yna. Anything except for Inocencia. I so hate that name
.
Sabay kaming naglakad pauwi ni Yna sa ilalim ng ulan. Kahit malamig, ayos lang.
Init lang ng palad niya sa kamay ko, ayos na.
<PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>5</PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>

Ang Pag-Ibig Ni Cray

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Ang Pag-Ibig Ni Cray

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ANG PAG-IBIG NI CRAYON: Kabanata 1

Ambagal naman! Leche. Reklamador.

Bago pa man ako makatayo, may naramdaman akong umaalalay sa akin.

Wow. Signal number 5 na talaga. Sabog na yung buhok ko sa lakas ng hangin.

Anong ginagawa mo?

Calachuchi? Ano ako? Puntod? Bwiset.

Tsaka gusto niya may magbabantay sa yo pag wala siya.

Hindi kita tatay para diktahan ako ng gagawin ko sa buhay ko.

Hindi ako nakatulog kagabi dahil sa mukha ni Atom.

ango na lang ako. Ayokong magsalita. Hindi ko alam kung bakit.

Tahimik lang si Atom na nakaupo pa rin sa buhangin. Seryoso ang mukha.

malakas siya. Parang hindi na-sting ng sea urchin.

rang stars sa langit!

Pinatanggal ko siya sa school. Patay. Hindi nga biro.

siya dahil sa galing niyang maglaro ng football at sa pagiging honor student. H

Ano kayang nangyari dun?

What did you do ba? tanong naman ng kasama niya.

Bagong buhay ako pagkatapos ng trahedya ko kay Atom.

Napapikit na lang ako.

Sorry sa sinabi ko.

Aga ng tsansing mo ah.

Hi, sabi niya sabay ngiti.

Whatever. Sige na. Practice na kayo. Punta na ko sa klase ko.

Ex-girlfriend is the more correct term.

Making your brother happy?

Meron pa, sagot ko naman. Titig naman si Atom. Ano?

sa bench. In fairness, ang ganda ng bahay ng coach nila.

Ngiti naman ako. Kailangan lang ulit-ulitin.

Shut up! Sisipain kita! pag-aangas ko naman.

Nagtetext pa rin naman siya pero bihira na lang.

matindi pa sa unang beses na nakita ko siyang frustrated.

Dahil lang dun, Atom? Seryoso? Sisirain mo ang rank mo?

Ok ka lang? biglang tanong ni CX na siyang bumasag sa katahimikan ko. Kasabay ko s

Hindi ko gets, na lang ang naisagot ko.

Pinapanood ako ni Agnes habang nakatitig ako sa pagkain ko.

Wag kang lilingon, seryoso niyang sabi sa akin.

Umupo ako sa bubungan namin at nag-stargazing. Nandun si CK. Nangingibabaw ang k

Med school, ang automatic kong sagot. Same question to you.

ot na paniniwalaan ko mismo at sa dulo ng kwento, tsaka ko lang aaminin sa saril

ANG PAG-IBIG NI CRAYON: Kabanata 33

ANG PAG-IBIG NI CRAYON: Kabanata 34

kanya. Tara na. Tulog na.

Hes the best guy friend I ever had.

NG PAG-IBIG NI CRAYON: Kabanata 36

What? painosenteng tanong niya. Niyakap ko naman siya.

Pukang ama. Kailangan talaga laging may nagpapaalala.

Tumingin ako sa kanya. Tingin rin siya sa akin at ngumiti.

Sinimulan nang tawagin ang mga Deans Listers.

Naghiyawan ang mga estudyante.

Ano na naman bang problema mo?! sigaw ko.

hat yan pero yan ang summary ng buhay naming dalawa.

ure na ang dating. Hindi ko tuloy maiwasang mainggit sa kanya.

You take care, Atom, sabi ko sabay alis.

Tawa dito. Tawa doon.

iyang makita ang pagsikat ng araw.

Its officially been six months since our first kiss.

Tumingin ako sa makitid na eskinitang nagbabadya ng hiwalayan ng Library buildin

Salamat. Mauna na ko ha.

Naiwan mo sa kotse ko yan pagkatapos nung araw na nag-break kami ni Lane.

Nakabasag siya kanina ng mercury thermometer. Natalsikan siya.

#NowPlaying: Halaga (3/5)

Tangina. Naiinis ako.

na. Period. Tapos mag-walk out ka.

Na wala nang ginawa kundi ang paluhain ka